Fanboi Channel

สำหรับกูนะ กูชอบตัวละครแนว pramatic hero ว่ะ คือคนประเภทมีอุดมการณ์ของตัวเอง และพร้อมจะสละทุกอย่างได้เพื่ออุดมการณ์
อารมณ์ประมาณว่าเพื่อปกป้องคนทั้งโลก จะฆ่าคนทิ้งทั้งประเทศก็ทำได้่ แต่ถ้าเลือกได้พี่แกจะไม่ฆ่าวะ บางที่แค่ดราม่ากับคน
ประเภทนี้ในเน็ทแรงๆ ก็อาจเจอบุกไปฆ่าถึงบ้านได้แล้ว ต่อให้เป็นพ่อเป็นแม่ ถ้ามาขวางแผนการ แล้วพูดดีๆ ไม่ฟังกัน
ก็ฆ่าได้ ที่สำคัญคือไม่เคยรู้สึกผิดในการฆ่าด้วย แถมขี้ระแวงอีก แต่พวกนี้แม่มจะเก่งในสายงานของตัวเองแบบสุดๆ
ทำยารักษามะเร็ง สร้างคอมสเปกสูง สร้างระบบแบ็คอัพข้อมูลจากสมองคนลงโลกออนไลน์ รวมถึง
สร้างของเล่นโหดๆ พวกหุ่นรบไฮเทคหรือสุดยอดแต่พลังงานได้ กูชอบคนแบบนี้นะ แต่คนในบอร์ดนักเขียนแม่มเกลีบดวะ

เพื่อนโม่งละ มีไอเดียว่าใงบ้าง

>>1 กูตรงกันข้ามแฮะ กูชอบตัวบละครไร้อุดมการณ์ ขี้เกียจ slow life อยากใช้ชีวิตสงบๆแต่ถูกความวุ่นวายพัดไปเรื่อยๆหรือไม่ก็เขาวุ่นวายกันทางนี้ก็ยังหาที่สงบๆเฮฮา ชอบคนเห็นแก่ตัวคิดถึงตัวเอง/พวกตัวเอง มากกว่าคิดว่าโลกจะเป็นยังไง ไม่ชอบฆ่าแต่ถ้าโกรธจริงก็อาจหาิธีทำลายคนได้(แต่ก็ไม่ใช้ฆ่าอีกนั้นแหละ) เป็นจำพวกก้มกราบขอร้องมากกว่าจะใช้กำลังอำนาจเข้าแก้ปัญหาเอาง่ายๆก็ทั้งเรื่องอาจเป็นตัวละครที่ไม่มีอำนาจอะไรเลย
กูชอบตัวละครบุคคลที่ 3 วะเป็นคนดู แต่พอตัวเองไปแตะปัญหาเรื่องก็เละกว่าเดิม ไม่ก็เป็นคนกลางที่หาวิธีแก้แบบประณีประนอม เป็นคนเชื่อมแบบที่ไม่ใช้ตัวหลัก

กูชอบตัวละครที่บุคลิกชัดเจน เป็นยังไงเป็นอย่างนั้นไปจนจบ ดีเมื่ออยากจะดี เลวเมื่อควรเลวเพื่อรักษาผลประโยชน์ตัวเอง(กูเน้นมากเรื่องทำเพื่อตัวเอง อารมณ์แบบ 'เอาตัวเองให้รอดก่อนจะไปช่วยคนอื่นเขาเถอะ แทนที่จะเสียสละเงินบริจาคให้เด็กขอทาน ฉันเก็บสะสมเงินทำเป็นมูลนิธิเลยดีกว่า หรือไม่ก็ใช้ให้ถูกทาง ไม่ใช่แค่เพราะความสงสารประเดี๋ยวประด๋าวเลยร้องไห้น้ำตาออกมาเป็นเงินใส่ถ้วยเด็กพวกนั้น ไม่งั้นฉันพนันได้เลยว่าหลังจากนี้ไป นายบีบน้ำตายากกว่าเดิมแน่')ถึงจะประชดประชันโลกอยู่หน่อยๆ เข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงว่าไม่มีอะไรแน่นอน ทั้งความดีและความชั่ว มันกลับไปกลับมาได้เสมอ แต่จริงๆแล้วก็อยากเจอคนที่ดีแบบดีบริสุทธิ์เหมือนกัน อยากเจอคนที่จะไม่หักหลังตนเอง คนที่ไม่ใช่มนุษย์ผู้ปลิ้นปล้อน อยากเจอคนที่ไม่เกลียดเเล้วกลับมาเป็นดี หรือคนที่ดีแล้วกลับมาแย่ ไม่อยากเจอความเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งนั้น ขอเพียงแค่เจอคนที่ไม่เปลี่ยนแปลงและหนักแน่นเพียงคนเดียว ก็จะยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ แม้มือเปื้อนเลือด ก็ยังจะยิ้มได้ เพราะเราได้เจอกับคนๆนี้แล้ว

ไปๆมาๆคงสรุปได้ว่ากูชอบตัวละครมีปม5555

อันนี้คือถามเรื่องรสนิยมใช่มะ?
กูชอบคนถือยศศักดิ์ว่ะ ไทป์นี้มักเป็นตัวร้าย แถมโคตรโดนเกลียด
ยิ่งพวกบทแบบคุณหนู เชื้อพระวงศ์อะไรพวกนี้ แต่คนเขียนออกมาถูกใจกูน้อยมาก
กูอยากให้หยิ่งก็หยิ่งให้สุด เชิดแบบรู้จุดยืนตัวเอง ว่าเพราะฉันสูงศักดิ์กว่าไง ฉันถึงมีสิทธิ์ดูถูกผู้คน ใครจะทำอะไรฉันได้
ในเวลาที่จุดจบมาถึงก็ใจเด็ดมากพอที่จะถือยศศักดิ์ไปจนตาย กูเซ็งมากเวลาเจอตัวละครพวกนี้มีจุดจบที่ซมซานน่าสมเพช

ยกตัวอย่างที่กูปลื้มมาก ตัวร้ายถูกต้อนจนมุม
กลุ่มตัวเอกแสนดีพ่อพระบอกหากยอมขอโทษจะให้อภัย แต่ตัวร้ายพูดประมาณว่ายอมตายอย่างผู้สูงศักดิ์ แต่จะไม่ยอมอยู่อย่างน่าสมเพช บนบ่าและศีรษะนี้แบกรับศักดิ์ศรีและเกียรติ์แห่งราชวงศ์ ไม่อาจยอมก้มให้ใคร แต่ชีวิตนี้สามารถสละได้เพื่อรักษามัน
พอตายแล้วตัวเอกจะพูดประมาณว่าตัวร้ายตายเพื่อสิ่งว่างเปล่าและจับต้องไม่ได้ ยึดติดบลาๆ แต่กูปรบมือมากเลยนะ รู้สึกโคตรเท่ คือก็ทำผิดอ่ะ แต่ยังยึดในจุดยืนตัวเอง

>>4 มึงแฝดกู
ที่กูชอบอีกคือพวกลูกน้องตัวร้ายที่จงรักภักดีสุดๆ รู้ว่าเจ้านายเลวแต่ก็ไม่สน ถึงต่อให้ตายก็ไม่ยอมทรยศนาย
แล้วก็พวกลูกคุณหนูที่เอาแต่ใจสัดๆ วันๆสร้างแต่ความวุ่นวายให้ชาวบ้าน เอะอะก็ใช้กำลัง แต่ความคิดเด็กน้อย ตรงไปตรงมาไม่เจ้าเล่ห์ กูมองว่ามันน่ารักดีว่ะ

>>1 แกรี่สัส

ขออภัยที่วิจารณ์

กูชอบแบบที่เป็นมนุษย์อะ มีรักโลภโกรธหลง เวลาปกติก็มีเหตุผลแต่พอมีเรื่องอะไรเข้ามาประดังก็เป๋ได้ อีโมแตกได้ บ้าได้โง่ได้เจ็บได้ผิดหวังเป็น และรู้จักเรียนรู้จากความเจ็บปวดนั้น

>>6 ตัวละครแบบนี้คนส่วนใหญ่ไม่ชอบกันว่ะ ดูอย่างเรื่อง นมสู้ศพ อีน้องเรย์ใจโลเล ติ่งแตกบางที ขี้ใจอ่อน โง่บางเรื่อง คนเกลียดกันชิบหาย ทั้งที่มันก็เป็นสันดานของผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่ได้เลิศเลอเพอร์เฟคทุกอย่างแบบรุ่นพี่

>>7 ชอบไม่ชอบไม่รู้ว่ะ แต่กูมองว่ามันเป็นตัวละครที่ดีนะ ถ้าคนที่พยายามเข้าใจตัวละครจริงๆจะอินไปกับแม่งได้ง่ายๆเลย มีพัฒนาการให้เอาใจช่วยลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อด้วย

คือกูคิดามันดีกว่าตัวละครแบนๆ กูร้ายก็ร้ายตะพึดตะพือทั้งเรื่อง นิสัยตอนต้นเรื่องเป็นยังไง ตอนปลายเรื่องก็เป็นอย่างนั้นเป๊ะๆ แบบพ่อมึงโดนฆ่าตาย มึงแค้นมาก เดินทางไปตามล่าตัวฆาตกรแต่ยิงมุกเรื่อยเปื่อยไปทั้งเรื่องเพราะคาแร็กเตอร์เป็นคนตลก แม่งก็ดูบ้าๆปะวะ

>>4 เรื่องไรวะมึง กูอยากอ่าน

กูชอบนางเอกแนวไม่โง่อ่ะ แบบทุกวันนี้แม่งอ่านเด็กดี บางคนอายุ31ย้อนเวลามา วุฒิภาวะอย่างกับ13 ทำอะไรไม่รู้จักคิด เห็นแก่ตัว แต่แม่ยกแม่งเยอะชห

กูชอบนางเอกแนวไม่โง่อ่ะ แบบทุกวันนี้แม่งอ่านเด็กดี บางคนอายุ31ย้อนเวลามา วุฒิภาวะอย่างกับ13 ทำอะไรไม่รู้จักคิด เห็นแก่ตัว แต่แม่ยกแม่งเยอะชห

>>11 กอดมึงง กูไม่เข้าใจทำไมคนชอบเขียนให้ตัวละครหญิงต้องโง่ ต้องอ่อนแอ ต้องให้คนอื่นมาช่วย ต้องอวดดีน่ารำคาญ ฯลฯ กูอยากได้ตัวละครหญิงดีงามมมม

ไม่ชอบพระเอกอุดมการณ์จัดจนไม่สนห่าอะไร ไม่ยอมมือเปื้อนเลือดฆ่าคนร้าย จนทำให้คนบริสุทธิ์ตกเป็นเหยื่ออีกจำนวนมาก พอมีคนมาฆ่าคนร้ายให้ ดันเสือกประณามเขาซะงั้น

หรือพวกต่อมคุณธรรรมกำเริบผิดที่ผิดทาง ไม่อยากลอบสังหารผู้นำทัพศัตรูให้สงครามจบโดยง่าย เพราะต้องการสู้รบอย่างมีคุณธรรม แต่ดันเสือกไม่คิดถึงชาวบ้านที่โดนเกณท์โดนไถเสบียงมาตายให้พวกแม่ง

ชอบตัวละครที่สมเหตุสมผล มีความเป็นมนุษย์ มีการพัฒนาอารมณ์อย่างน่าเอาใจช่วย รูเจักเรียนรู้ เห็นแก่ตัวได้มั่ง เสียสละมั่ง ลองผิดลองถูกแบบทำทุกอย่างไปเรื่อยๆ พลาดก็ไม่ทำอีก ไรวี้
ไม่ซู ไม่เบียว ไม่เซล์ฟอินเซิร์ต ไม่การ์ตูนจ๋าเกิน(พวกแบบซึนเดเระ=ซึนๆแม่ง แล้วก็เดเระๆแม่งจนดูขาดความเป็นธรรมชาติอะ)

กูชอบพล็อตเรื่อยๆ เรียบๆ แต่มีปม แต่กุว่าแนวนี้คนชอบก็ชอบเลย ไม่ชอบก็หลับเลย คนชอบก็คงมีเยอะอยู่
เบาๆ แต่มีปมกูก็ชอบ ซูๆ บางเรื่องกูก็ชอบ บางอย่างอ่านแล้วมีความสุขก็ไม่ต้องคิดมาก

ส่วนตัวกูจริงๆรับได้ทุกแบบอะ ยกเว้นพวกแมรี่ซู โลกสวยโง่ๆ ในละครไทย แมรี่ซูสำหรับกูคือพวกไม่มีความสมเหตุสมผลวะ
ต่อให้พระเอกแม่มมีพลังมากจนฆ่าล้างบ้างฝ่ายตรงข้ามเกือบหมด แถมยังหล่อสาวละลาย
แต่ใครเถียงก็ควักลูกตา จับพ่อแม่ตัวเองไปเผาทั้งเป็น หรือเป็นแวมไพร์กระหายเลือด อยู่กลางแดดไม่ได้
ก็ไม่เรียกแมรี่ซูนะ กลับกันพวกไม่มีหาไรดี แต่มีสาวรุมรัก มีฮาเร็มใหญ่ๆ กูว่านั่นละซู

กุว่า อังศุมาลิน นี่ก็เข้าข่ายซึนเดเระขนานแท้เลยนะ

>>16 ไปอ่านนิยามแมรี่ซูใหม่นะ

>>16 กูว่าแม่งซูทั้งคู่นั่นแหละ...

ซูสุดคืออาหร่วนแห่งผลาญ

>>20 อวิ๋นแห่งซีรีย์เพชรกัญญาต่างหาก แล้วก็อีพระเอกนางเอกของชายาสะท้านแผ่นดินด้วย

กูอ่านชุดเพรชว่าอวิ๋นนี่โคตรแมรี่ซูแล้วนะ มาเจอผลาญแม่งโคตรของโคตรซู กูสงสัย คนชอบอ่านแนวเพื่อนหญิงพลังหญิงซ้ำๆนี่ เป็นพวกโดนสามีกดขี่หรือเปล่าวะ

>>21 กูว่าอีหมวยน้อยแห่งเยาวราชซูกว่า ใครจะทำร้ายแม่งจับแผนได้หมด กูสวยสุด พระเอกกูก็เทพสุด ไม่มีใครทำร้ายกูได้ โลกอยู่ในอุ้งมือกู วะฮ่าฮ่า

ซูสุดกูให้ชายาสะท้านแผ่นดินว่ะ จำชื่อไม่ได้เปลืองเมมสมอง
สูสีกับแม่นางกู้แบบเฉือนกันไม่ลง

หมวยน้อยแห่งเยาวราชนี่ใครวะ

>>22 กูไม่ได้อ่านเรื่องพวกนั้น แต่กูชอบเพื่อนหญิงพลังหญิง ชอบความเก่งตัวละครหญิง เป็นรสนิยมวะมึงกูชอบตัวละครหญิงเก่งๆเท่ๆแต่ไม่ถึงขั้นซู มีจุดอ่อนบ้างไรบ้างแต่ไม่งี่เง่า ไม่อ่อนแอ

ส่วนตัวรสนิยมกูไม่ตรงกับกระแสหลักในโม่งวะ เพราะกูไม่ชอบตัวละครในนิยายชั้นครูหลายๆเรื่อง
โดยเฉพาะคาแรกเตอร์ที่ไม่มีคอนเซ็ปต์ แล้วส่วนตัวกูเป็นพวกไม่ชอบพระเอกนางเอกเจ้าน้ำตาด้วย
แต่พระเอกนิยายโปรดกูก็ไม่ใช่ซูนะ เออ ฆ่าล้างเมืองได้จริง ยิงสในเปอร์ระยะเป็นสิบกิโลได้จริง แต่แขนขาด
ตาบอด แพ้แสงแดดนะเออ

>>27 ก็ถ้าตลค.มึงมีที่มาที่ไปว่าทำไมเป็นงั้นงี้กูก็ไม่ว่าหรอก แต่ที่ซูๆนี่สำหรับกูหมายถึงเก่งเว่อไร้ใครเทียบเทียม อาจมีใส่ข้อเสียนิดๆหน่อยๆให้ดูมีอะไรบ้างแค่นั้นเฉยๆ อย่างที่มึงว่าฆ่าล้างเมืองได้ ยิงระยะไกลได้แต่ตาบอด แพ้แดด กูถามจริงๆว่าแล้วไงวะ มันมีที่มาอะไรมั้ยวะ การที่ตาบอดแต่ยิงได้กูว่ามันก็เว่อร์แล้วนา มีเหตุผลดีๆมารับป่าววะ

คือสำหรับกู แมรี่ซูแกรี่สตูนี่ไม่ใช่แค่หล่อสวย เก่งหมดทุกอย่างนะ แต่รวมถึงพวกตลค.ประหลาดๆที่มันไม่มีทางเป็นไปได้หรือเป็นไปได้ยากโดยที่ไม่มีเหตุผลมารองรับเพียงพออะนะ คหสต.

>>27 น่าจะบอกสว่าไม่กินมะเขือเทศด้วยนะ

>>30 พูดซะอยากรู้ว่าเรื่องอะไร

พี่แกเคยถูกทำร้ายใง ตัวละครโปรดกูอะ พูดถึงแมรี่ ซู กูจะนึกถึงตัวละครที่ถูกอวยแบบไม่สมเหตุสมผล
อย่างเซนต์เซย่า พลัง 10 ใกล้ตาย แต่เสือกแถใช้ลูกฮึดหรือถอดเกราะตบ หรือยูกิริโตะในทะลุรูไม่มีดีอะไรแต่สาวรุมรัก
คือต่อให้ตัวละครมันเก่ง แต่มีด้านมืด หรือมีที่มาที่ไปก็กูไม่นับเป็นซูนะ

กูชอบพระเอกแบบเหมือนเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไทป์ตัวประกอบแต่จริงๆ มีปมของตัวเองว่ะ ไม่ต้องปมใหญ่ขนาดเป็นจอมปิศาจบลาๆ ก็ได้ อ่า...กูพูดไม่ถูก คือเป็นประเภทมองผ่านๆ ถ้าเทียบกับตลค.อื่นจะโคตรจืดจางอะ แต่ความชิบหายวายป่วงแม่งจะชอบมาเกิดรอบๆ ตัวเฮียแกกับเพื่อน

ส่วนนางเอกชอบสาวบอบบางที่จิตใจเข้มแข็ง รู้ความสามารถตัวเองดีว่าควรอยู่ตรงไหน กูเจอบางเรื่องแม่งต่อสู้ไม่เป็นแต่เสล่อจะตามพระเอกไปในสงคราม ใครห้ามก็หาว่าดูถูก สุดท้ายโดนจับไปต้องให้พระเอกเสี่ยงตายมาช่วย นางเอกที่ดีที่กูต้องการคือถ้ารู้ตัวว่าไม่มีความสามารถอะไรก็คอยฮีลให้กำลังใจพระเอกไปดิ

>>32 ของกูคือถึงตัวละครจะเก่ง หรือมีด้านมืด แต่ถ้าไร้ที่มาที่ไป กูนับเป็นซูหมดว่ะ 555
>>33 กูก็ชอบๆ

สรุปง่ายๆ ทุกอย่างต้องมีเหตุผลรองรับล่ะนะ ถ้ามีแล้ว มึงจะเก่งจะมืดแค่ไหนก็เชิญ อย่าเว่อเกินละกัน

ตัวละครแบบที่กุชอบมีคนพูดมาแล้ว จริงๆกุก้สนใจหมดแหละถ้ามีเหตุผลรองรับกับมีการพัฒนา ถ้ามาแบบอัสเซลัมใน Aldnoah กับฟ้าในคุณแม่วัยใสนี่กุอยากด่าคปต.สัส

>>25 ผลาญมึง กูลืมไปเรียกติดปาก 5555555555555

>>36 มึงกูรำอีฟ้ามาก เรื่องใหญ่ขนาดนี้เก็บไว้คนเดียวเพื่อ

อุ้ยเสี่ยวป้อ นี่ถือว่าแกรี่เป่าวะกูชอบที่สุดละของปู่กิม 555ไหลไปเรื่อยๆเน้นดวง

40 ซูตรงมีฮาเร็มนี่ละ

ถ้ากูบอกวากูชอบตัวละครหล่อจะมีคนด่ากูไหม 55555555555555 ไม่ได้หมายถึงหน้าตาดีอย่างเดียวนะ นิสัยหล่อๆ อ่ะมึงสุภาพบุรุษหน่อย
ตัวละครผู้ชายส่วนใหญ่ที่กูชอบส่วนใหญ่ จะนิ่มๆ สุภาพๆ อ่ะมึง บุคลิกเหมือนหมาโกลเด้นไรงี้
ไม่ก็มีความขัดแย้งในตัวเพื่อความกลมของตัวละครอ่ะมึง แบบร้ายสุดๆ เหี้ยมเหี้ยๆ แต่จริงๆ แล้วมีด้านที่อ่อนแอนอนร้องไห้คนเดียวประมาณนั้น(จัดว่าเบียวป่าวววะ)
ตัวละครผู้หญิงหาที่ชอบยากหว่ะ เพราะนักเขียนผู้หญิงเขียนก็จะเพ้อเจ้อมากเกินไปน่ารำคาญ นักเขียนชายถ้าไม่เขียนแข็งๆ ก็จะมีจริตที่มันไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะ เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายชอบอ่ะ มาแง้วๆ แล้วเอานมเบียดงี้ กูอ่านแล้วกลอกตา

>>41 กูด้วยๆ จะด่าทำไมวะ 555

คิระแบบเดธโน้ตว่ะ ความยุติธรรมอยู่ที่กู กูชอบแบบนี้แหละ ไม่สนใจเหี้ยไรทั้ง ฆ่าได้ฆ่า

>>41 เราว่าไม่เบียวนะแต่มันโครตเรียลเลยต่างหาก เพราะในชีวิตจริงต่อให้ร้ายแค่ไหนก็มีความดีอยู่ มันเป็นพลอตแบบเรียลๆ ที่ไม่ใช่ปฟนตาซีจ๋าที่เลวก็เลสไปเลยอะไรแบบนี้

เราชอบพลอตแบบนี้อะแบบ อธิบายไงดีคือ ตัวละครเราเจอเรื่องลึกลับ แบบถึงขั้น conspiracy มากเหมือนจะเข้าไปช่วยโลก หรือคล้ายจะเจอเรื่องประมาณระดับประเทศ แต่พอเฉลยแล้ว กลับเป็นเรื่องธรรมดาๆทั่วๆไป เช่น สมมุติว่า มีคดีฆาตกรรมคดีหนึ่ง ระหว่างสืบไปตัวเอกเจอเรื่องประมาณเกี่ยวข้องกับการเมือง เกี่ยวข้องกับทฤษฎีสมคบคิด แต่สุดท้ายจริงๆแล้วเป็นแค่คดีปล้นฆ่าธรรมดาไรงี้

>>42 จับมือนะมึง 555555
>>44 โห ยกตัวอย่างแบบนี้แนะนำนิยายพลอตประมาณนี้มาให้อ่านหน่อยดิ กูสนใจเลย ประมาณว่าหักมุมแล้วหักมุมอีกไรงี้หรอวะ กูยังไม่เกต

>>44 ไม่รู้ทำไมแต่กูนึกถึงเฮียวกะ คดีธรรมดาๆแต่ทำให้ดูยิ่งใหญ่น่าติดตามดีจัง 555

>>46 ใช่เลยว่ะ เฮียวกะเนี่ย แค่เปิดเรื่องมา ประตูห้องถูกล็อคก็เป็นเรื่องโคตรใหญ่ล่ะ 555 เรื่องโคตรเล็กแต่การไขปริศนาโคตรยิ่งใหญ่

>>47 กูดูแต่อนิเมนะ ยังไม่เคยอ่านซักทีแค่กูชอบตอนประกาศผ่านลำโพงที่สุด แม่งเดาเล่นไปเรื่อยเพราะว่าง แต่สรุปเสือกถูกหมดอีกแน่ะ มึงจะเก่งไปไหนวะ โฮทาโร่ 555

กูชอบตัวละครสู้เพื่อรัก ไม่ว่าจะตัวร้ายหรือตัวประกอบ ไม่ใช่แนวน้ำเน่าถวายหัวให้คนรัก ไม่ได้เริ่มต้นด้วยรักแรกต้องตาต้องใจทันทีทันใดแบบละครไทย แต่เป็นแนวที่เริ่มต้นไม่สวยเริ่มต้นแบบแย่ๆ แต่ผ่านอะไรมาด้วยกันจนผูกพันจนรู้คุณค่าของกันและกัน มีแค่นี้ตอนจบจะตายไปคนนึงชี้ช้ำกะหล่ำปลีก็ไม่เป็นไร
ส่วนตัวร้าย ชอบพวกที่ยังมั่นคงในจุดยืน ไม่ถอยกลับง่ายๆ แต่เอาจริงๆก็ชอบทุกแนวที่เป็นตัวร้าย(ไม่รู้ทำไมตัวร้ายที่ชอบจบไม่สมกับเป็นตัวร้าย สมกับเป็นบอสใหญ่)
ส่วนตัวละครหญิง ขอเป็นผู้หญิงที่ปกติ แต่พยายามเข้มแข็ง พยายามสู้ มีพัฒนาการเติบโตเป็นหญิงแกร่ง รู้ข้อเสียตัวเอง ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอเป็นตัวประกอบฉาก ที่ผ่านไปกี่ตอนก็เหมือนเดิม

>>49 ปัญหาคือถ้าตัวละครเข้มแข็งกันหมด ผู้หญิงไม่คิดพึ่งพาอะไรกับตัวละครชายแล้ว คงยากจะเกิดอีเวนต์ให้เห็นใจกันและกันอยู่นา

แบบมีคนร้ายมา วิ่งฉกกระเป๋านางเอก แล้วนางเอกหันหลังใช้สันมือฟาดเปรี้ยงคนร้ายสลบ
แล้วพระเอกมันจะได้โผล่เข้าไปช่วยเหลือประกอบฉากมั้ย

มันก็ยากถ้าทั้งคู่เข็มแข็งเกินไป จนไม่มีการเติมอะไรให้กันได้ แล้วพอแข็งมากตามธรรมชาติ ผู้ชายมักไปหาผู้หญิงที่ดูอ่อนโยน และต้องการพึ่งพาเขาให้ดูเป็นผู้นำอีก

>>50 กูเกลียดรูปแบบความคิดแบบนี้ชิบ ความสัมพันธ์มันไม่ได้อยู่ในรูปแบบโชว์แมนปกป้องอีกฝ่ายอะ มันอยู่ในรูปแบบเข้าใจซึ่งกันและกันก็ได้

>>51 กูพูดถึงทั่วไปไง คนอ่านคาดหวังอะไร
อยากเป็นแบบเจ้าหญิง
แล้วมีเจ้าชายที่หล่อ รวย เถื่อนร้ายๆ มาถึงก็จ้องจะปล้ำ ปล้ำเสร็จ เอ่อให้อภัย
พล็อตบ้านเราก็วนเวียนในแบบนี้
พอจะมีแนวออกหญิงแกร่ง ก็ค่อนข้างจะไม่ถูกจริตกันเท่าไร บ้านเราแนวรักเป็นใหญ่จริงๆ แนวนอกกระแส กูว่าอยากที่จะเห็นขึ้นมา คงนานๆ จะมีสักเรื่องละมั้ง

มุกปลอมหญิงเป็นชาย
กูเห็นนิยมกันมาก แถมตัวเอกชายแต่ละคนนี่ดูจากสติปัญญาและหน้าที่การงานแล้ว แค่เรื่องนี้ยังดูไม่ออก
กูโครตจะกลุ้มจริงไรจิงมาก แล้วเห็นไปทำละครมากมาย ไม่รู้กี่เรื่อง
คือกูมองไม่เมคเซนต์
แต่ถ้าแบบเรดาห์พัง แบบชายแปลงเพศมาแล้วสวยกว่าหญิงจริงนี่ กูเชื่อว่ามีได้

>>53 เชื่อกูมึงอ่านหัวมู้ผิด กูก็เกือบละๆ

>>54 เอ่อจริงด้วย กูอ่านตาลายตกคำว่า "ไม่" ไปคำหนึ่ง

>>55 มึงไม่ได้เป็นคนเดียวเพื่อนโม่ง กูนี่นั่งพิมพ์ยาวกะจะระบายพล็อตที่กูไม่ชอบในมู้นี้ แต่มองไปมองมาเอ๊ะไม่ใช่ ฮาตัวชิบหาย

ตัวละครหญิงหรือชาย ที่ทำเพื่อครอบครอง พระเอก นางเอก ทำเพื่อให้คนที่ชอบรักตอบ แสดงความรู้สึกของตัวเองออกมา กูชอบมากกว่าพวกแอบทำให้แต่เค้าไม่รู้

กูเบื่อมุกนางเอกย้อนยุคไปอยู่ในร่างคุณหนูผู้ไร้ค่า ถูกถอนหมั้น แล้วนางก็เก่งซูมากกก มีแต่ตนรักคนหลงอะไรแบบเนี้ย แล้วพระเอกก็เป็นอ๋อง หรือไม่ก็องค์ชาย ท่านแม่ทัพ กูเพลีย

กูไม่ชอบเรื่องที่พระนางจากกันนานๆ มันทำให้กูเจ็บปวด แล้วก็นางเอกถูกตัวร้ายลักพาตัวไปต้องให้พระเอกมาช่วยก็ไม่ชอบ

>>57 กูกลับกันกับมึงเลยว่ะ กูชอบตัวละครแนวปิดทองหลังพระมาก ทำดีไม่จำเป็นต้องอวดอ้าง ต้องเรียกร้องให้คนมาสนใจว่ากูกำลังทำดี ไม่ต้องการให้เธอหรือเขามารักตอบ แค่อยากทำเพื่อเธอ ฟังดูน้ำเน่า แต่ตัวละครพวกนี้เวลาเฉลยมาแม่งโครตพีค อย่างซิกฮาร์ทในเรฟ หรืออิทาจิในนารุโตะ ลูลูซใน code geass ประมาณเนี้ย

เปลี่ยนชื่อมู้แล้วเรอะ กูจะได้มาเล่นด้วย 55555

กูไม่ชอบนิยายเยๆ พวกมานีมูน อันยานี ไรงี้ ไม่ชอบเลยจริงๆ

>>58 มึงเบื่อแต่คนอ่านส่วนใหญ่ชอบ ถ้ากูเจอพระเอกเป็นขอทาน เป็นพ่อค้าซาลาเปากูก็ไม่อาจหรอก ไม่ใช่ดูถูก แต่ไม่ดึงดูด ไม่เหมือนพวกมีฐานะในราชสำนัก แม่งดูหล่อ ดูแพง ดูเท่ นางเอกก็จะลูกคุณหนูน่อย ๆ ให้เป็นลูกสาวชาวบ้านธรรมมันจะไปรักกับพวกมีฐานะได้ไงไม่งั้นเรื่องก็ดราม่าน่ารำคาญอีก นางเอกต้องลดตัวเป็นอนุตามชนชั้น หรือถ้าไม่มีเรื่องให้ถอนหมั้นแต่แรก ไร้ค่าแต่แรกแม่งก็ไม่ตื่นเต้น ไม่มีอุปสรรคให้ข้ามผ่าน ไม่มีความสะใจให้คนอ่านได้อินตาม เพราะงั้นนี่คือพล็อตกระแสที่ยังคงฮอต และถ้าคนแต่งสำนวนดีมีลูกเล่นใส่เนื้อเรื่องได้น่าติดตาม มึงคนส่วนน้อยก็ต้องทนเห็นนิยายประเภทนี้ต่อไป

>>63 กูอยากอ่านพระเอกเป็นคนธรรมดา นางเอกเป็นดอกฟ้าบ้างไรบ้าง แนวทุกคนเกลียดพระเอก เห็นพระเอกเป็นตัวซวย

>>58 >>59 พวกมึงอ่านหัวมู้ถูกป่ะเนี่ย เขาให้บอกพล็อตที่พวกมึงชอบ แต่ส่วนใหญ่ไม่ชอบ ไม่ใช่ให้มาระบายพล็อตที่พวกมึงเบื่อ

>>64 ดาวลิขิตรัก เลยมึง นางเอกเป็นคุณหนู พระเอกเป็นคนขับรถ

กูชอบพล็อตที่นางเอกกินเด็กว่ะ ไม่รู้ทำไม แต่คนส่วนใหญ่ชอบแนวโคแก่

กูชอบนางเอกที่ดูเป็นกุลสตรีว่ะ แม้เดี๋ยวนี้คนส่วนใหญ่จะชอบแนวนางเอกสตรองสายแข็ง แบบมีความเป็นกุลสตรีสูง แม่บ้านแม่เรือนเต็มร้อย พูดจาไพเราะ แต่ไม่อ่อนแอ ไม่ค่อยเจอแนวนี้ที่ถูกใจสักที

กูชอบตัวเอกแบบตัวประกอบหวะไม่จำเป็นต้องเทพหรือกาก เพราะกูอยากรู้ว่าตัวประกอบทั้งหลายในทุกเรื่องมุมมองมันเป็นยังไง

ไม่รู้มีใครเป็นแบบกูบ้าง เวลาอ่านนิยายที่มีตัวละครเด่นๆผู้ชายหลายคนทีไร กูมักจะโฟกัสหรือชอบตัวละครชายที่ดู'ธรรมดา'สามัญที่สุดในบรรดา ตลค ชายทุกตัวในเรื่องนั้น คือมันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้กูเอาใจช่วยอวยอะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ทุกเรื่องนะแค่บางเรื่อง 5555

>>70 ถ้าเรื่องไหนไม่ระบุพระเอกหรือนางเอกชัดๆ กูมักจะโฟกัสตัวที่ทุ่มเทและจริงใจให้ตัวเอกที่สุดว่ะ กูชอบตัวละครที่มีความพยายาม มันน่าเอาใจช่วยมากๆ ทำดีก็ต้องได้ผลดีตอบแทนกลับมา ส่วนไอ้พวกสายซึน โผล่มาบากะๆ ตบตีพระเอกหรือพ่นคำพูดทำร้ายใจนางเอกไปวันๆกูเกลียดมาก น่ารำคาญ กูชอบเชียร์ให้ไอ้พวกสายซึนแม่งแห้วไปซะ แต่กูไม่ค่อยสมหวังว่ะ เพราะไอ้ประเภทแรกที่กูชอบมันมักจะกลายเป็นพระรองอยู่เรื่อย กูเซ็ง

กูชอบพล็อตที่ตัวร้ายรักนางเอกว่ะ แต่ไม่ได้แอ้มเพราะนางเอกคู่กับพระเอก ตัวโกงก็หาทางเอาชนะพระเอกต่อไป แต่ทำร้ายนางเอกไม่ได้ สุดท้ายก็ได้แต่ช่วยนางเอกแต่ไม่มีใครรู้ ปิดทองหลังพระ

>>72 เออ กูก็ชอบพล็อตแบบนี้
อีกพล็อตที่กูชอบก็นางเอกไม่ซิง แต่พระเอกซิงไรงี้ ส่วนใหญ่นักอ่านไทยแม่งไม่ชอบให้นางเอกไม่ซิงว่ะ

กูชอบพล็อตน้ำเน่าแบบคนที่รักได้จากไปแล้วถึงจะรู้ตัว ตอนหลังจะกลับมารักกันอีกหรือไม่อันนี้ไม่แคร์

>>74 กูชอบพล็อตประมาณว่า พระเอกนางเอกรักกัน แต่ตอนยังอยู่ต่างทำร้ายจิตใจกันและกัน ต้องให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายจากไป หรือจากกันตลอดกาลก่อน ฝ่ายที่ยังอยู่ถึงจะรู้ตัวว่ารักเขา หรือเขาทำดีเพื่อตัวเองแต่กลับทำร้ายเขา พอได้รู้ความจริงก็ต้องมีชีวิตด้วยความขื่นขมระทมใจ เรียกร้องสิ่งที่จากไปกลับมาไม่ได้แล้ว กูชอบเห็นตัวละครทรมาน กูสมน้ำหน้าชะตากรรมของฝ่ายที่ยังอยู่น่ะ จะว่ากูซาดิสม์ได้มั้ยวะเนี่ย 555555555

>>75 ถ้าพล็อตแบบนี้กูชอบให้ตัวละครที่กูชอบตาย แล้วให้คนที่อยู่ต้องทรมานกับความรู้สึกของตัวเองไปตลอดชีวิต ทั้งบีบทั้งสะใจ 5555555555

>>76 กูก็ชอบ ฮี่ๆๆๆๆๆๆ กูชอบพล็อตแบบนี้มาตั้งแต่ตอนอ่านคู่กรรมครั้งแรกละ กูชอบโกโบริมากนะ น่ารัก นิสัยดี แล้วนังอังศุมาลินมันเสือกเล่นตัว ทำหยิ่ง ทำซึนมากๆเข้า ตอนจบโกโบริตาย ถึงกูจะเศร้าที่ตัวละครที่กูชอบตาย แต่กูโครตสะใจเลย สมน้ำหน้า ภาคสองนางเหมือนชดใช้กรรมตัวเองที่ผลักไสคนที่นางรักว่ะ ทุกคนจากนางไปหมด มีชีวิตแห้งๆอยู่ไปวันๆกับลูกชาย รู้สึกดีที่โกโบริได้รับการชดใช้บ้างอ่ะ

>>77 กูชอบมากอ่ะ เวลาฝ่ายที่เลวใส่เค้าไว้ก่อนต้องมาปวดใจ แต่ไม่ต้องตายก็ได้ แค่ไปมีชีวิตดี๊ดีก็สะใจละ

>>73 กูชอบซิงทั้งคู่มากกว่า นางเอกไม่ซิงกูก็ยังรับไม่ได้ พยายามไปให้ถึงจุดนั้นมาหลายปีละ ส่วนพระเอกไม่ซิงเวลาเจอแฟนเก่าพระเอกโผล่มากูก็ไม่ชอบเท่าไหร่ ยังกึ่งๆ รับได้กับไม่ได้

กูชอบแนวนางเอกไม่ซิง พระเอกซิงอ่ะ แต่เหมือนคนเค้าจะไม่ชอบกัน หาอ่านยากเวอร์

กูชอบเรื่องที่พระเอกเป็นฝ่ายแต่งเข้า ประเภทมีแต่ตัวและความเก่ง ส่วนนางเอกสวยรวยเก่งอยู่แล้ว

กูเลิกสนความซิงของพระนางตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมั้ง

>>82 กูก็ด้วย ยิ่งพอเป็นวัยทำงาน มีแฟนแล้ว กูยิ่งไม่แคร์เรื่องซิงไม่ซิง เซ็กส์มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ พวกที่บอกให้เก็บเรื่องเซ็กส์ไว้เพราะมันเสื่อมเสีย มีเรื่องศีลธรรมนั่นนี่ คือพวกผิดธรรมชาติว่ะ มีเซ็กส์ไป ยังไงตัวกูก็คือตัวกู ไม่ทำให้ด้อยค่าหรือเสื่อมเสียลงไปตรงไหน แค่ไม่ไปมั่วผัวมั่วเมียคนอื่นก็โอเคแล้ว

>>83 กู >>82 นะ กูคิดว่าอายุมากขึ้นพวกที่ถือสามาก ๆ เดี๋ยวก็เลิกถือเองแหละ แต่ถ้านางเอกยังอยู่ม.ต้น ม.ปลายกูก็ยังถือเรื่องซิงอยู่นะ (ยกเว้นนางถูกข่มขืน หรือมีดราม่าอะไรที่ยอมรับได้อะ)

>>84 ไม่จริงขอค้าน กูยังสนอยู่ 555

กูชอบพลอตนางเอกรวย พระเอกจน กูชอบมากก

กูชอบพระเอกเด็กกว่านางเอก มันดูยากกว่าพระเอกแก่กว่านางเอก

>>84 >>85 กูก็แคร์ซิงว่ะ แค่คิดว่าจะไปเยกับผู้ หน้าพ่อแม่ลอยมา สงสารพ่อแม่ว่ะ

กูไม่ชอบพล็อตพระเอกเลวทำร้ายนางเอกสารพัด เข้าใจผิดด้วยเรื่องงี่เง่า เชื่อตัวร้ายอย่างไม่สมควรเป็นพระเอก ทำนางเอกท้อง นางเอกหนีไปพร้อมลูกในท้อง พอพระเอกรู้ความจริงแล้วก็ไปง้อไปตามกลับมา ซึ่งกูคิดว่ามันไม่เท่าเทียม สิ่งทีาพระเอกทำแม่งเลวร้ายอ่ะ แต่มาขอโทษ สำนึกผิด คุกเข่าจนป่วย เรื่องแม่งจบ เกลื่อนดด.มาก คนอื่นชอบแต่กูไม่ชอบ ยิ่งที่นางเอกบอบบางเป็นฝ่ายถูกกระทำและมีนางร้ายวางแผนโง่ๆกับพระเอกโง่ยิ่งกว่ากูยิ่งเกลียด

กูไม่ชอบพระเอกข่มขืนนางเอก เวลาเข้าใจผิด

>>89 >>90 +100000

รสนิยมกูชอบพวกไปสุดกู่วะ เก่งด้านเดียวด้านอื่นกากไรงี้

กุชอบแบบKira พระเอกฉลาดเก่งโลกไม่สวย

>>93 ชอบเหมือนกัน

กูชอบนางเอกเรียบร้อยว่ะ แบบไม่ต้องคะขาทุกคำแต่มีมารยาทแบบพวกลูกคุณหนูอะ เดี๋ยวนี้เจอแต่นางเอกสายตรง ด่าแต่ละทีโคตรแรง ไม่ยอมคนวีนเหวี่ยงสุดๆ รำคาญสัส อีกแบบที่กูชอบคือพระรอง พระรองแม่งโคตรหล่อ กูรักพระรองแทบทุกเรื่อง แล้วก็ชอบที่ตัวร้ายชอบนางเอก น่ารักดี

>>95 กูก็ชอบ อยู่สมาคมคนอวยพระรองแทบทุกเรื่อง แล้วก็มาชอกช้ำเองเพราะเขาไม่เอา เรือกูล่ม
แต่น่าแปลกที่พอพระรองมาเป็นพระเอกในเล่มถัดไป กูดันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน

>>96 กูชอบเวลาเล่มพระรองแล้วนางเอกไปมีบท อารมณ์แบบพระรองยังรักนางเอกอยู่ ตัดใจไม่ได้ พระรองให้ความสำคัญนางเอกที่สุดไรงี้ ส่วนนางเอกของพระรองนี่เมินๆไป55555

>>95 เหมือนกันเลยมึง กุไม่ได้ต้องการนางเอกแบบผ้าที่พับไว้ กุแค่ต้องการคนรู้จักกาละเทศะ ฟาดฟัดกันด้วยคำพูดสุภาพ การกระทำจิกกัดกัน
อะไรงี้ ชอบกว่าเยอะ

>>97 ผิดกับกูเลย ถ้าเจอพระรองเป็นพระเอกของเรื่องใหม่แล้วยังตัดใจจากนางเอกเก่าไม่ได้กูจะลำไยมาก เหมืองแม่งอยากntrชาวบ้านเขา แล้วนางเอกคนใหม่ถ้าไม่วีนเหวี่ยงน่ารำคาญกูจะเชียร์สุดใจ ประมาณว่าถ้าอีกฝ่ายไม่เห็นความสำคัญของคนปัจจุบันก็ทำให้มันขาดเราไม่ได้แบบอ้อมๆแล้วค่อยดราม่าถอยออกไปเก๋ๆ วิ่งไล่ตามฝ่ายเดียวให้อีกฝ่ายมันตามมั่ง แล้วนางเอกก็ไปเจอพระรอง(วนลูปสัด555) หรือไม่ก็ให้นางเอกแม่งตายๆไปเลยค่อยให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่ารัก จบbad end ไปเลย ดูๆไปพล็อตแม่งดูเกร่อพบเห็นได้ทั่วไปมาก ถ้าเจอแบบนี้ความสนุกนี่ขึ้นอยู่กับตัวพระนางล้วนๆว่าจะทำให้คนอ่านอยากเอาขี้เถ้ายัดปาดหรือชื่นชม5555

ชอบคนโลกไม่สวย กุอ่านเจอเรื่องนึง นางเอกจะถูกสายลับฆ่าละ พอพระเอกช่วยนางเอกด้วยการฆ่าอีสายลับนั่น นางเอกกลับโมโหพระเอกว่าฆ่าเขาทำไมชีวิตเขาก็มีค่า อีดอกมันจะฆ่ามึงอยู่ละโลกสวยไปไหนเกิดมาแดกอะไรถึงเป็นคนแบบนี้ พอเจอเรื่องที่นางเอกโลกไม่สวย แบบคุณธรรมช่างแม่งกุต้องรอดนี่กุชอบมากกกกก กุชอบเรื่องแบบแบบตัวเอกไม่จำเป็นต้องเป็นพ่อพระโอ๋นางเอกตลอดไป ตบมันมั่งก็ดีนางเอกบางทีกุก็รำคาญชิบหายกุเป็นผู้ชายคงทิ้งไปนานแล้วอีห่าแต่มันเป็นนางเอกโลกสวยงามเกินตามฉบับที่คนปกติชอบนางเอกใสๆ อ่อนโลกเป็นสาวบริสุทธิ์ เกลี้ยดเกลียด
เวลากุอ่านแนวนี้คนจะทำท่ารังเกียจกุมาก แล้วบอกกุโลกมืดมนไปนะ เอดอกโลกความเป็นจริงไม่มีที่ให้คนอ่อนแอหรอกไม่ว่ายุคสมัยไหน จะรอให้คนอื่นมาช่วยตลอดไปไม่มีมือมีเท้าหรือไงฟะ (ว่าแล้วก็มองเศรษฐกิจบ้านตัวเอง) โอเคกูเริ่มนอกเรื่อง เอาเป็นว่ากูชอบแนวพระเอกนางเอกโลกไม่สวยงาม เห็นความจริง ประมาณอ๋องเจิ้ง ในkingdom หรือไม่ก็กุนซือจากรัฐจ้าว ชื่อไรซักอย่างกุลืม สายลำบากทั้งคู่

>>100 โอ๊ย ถ้ามันโลกสวยมากควรปล่อยแม่งตายไปเหอะ เห็นแล้วรำคาญ ผู้เข้มแข็งคือผู้ที่อยู่รอดบนโลกโว้ย

พูดถึงแนวๆนี้ กูก็ชอบพล็อตประมาณว่าใจอ่อนปล่อยศัตรูไป จะด้วยความโลกสวยหรือคุณธรรมอะไรก็ช่างแม่ง แล้วศัตรูแม่งยกพวกกลับมากระทืบจนเพื่อนพ้องตายห่าเป็นใบไม้ร่วงเหลืออีโลกสวยคนเดียว เอาให้ตายโหดๆต่อหน้ายิ่งดี ให้มันสำเหนียกในความโลกสวยใจอ่อนของมัน ต้องจมอยู่ในความสำนึกผิดไปตลอดชีวิต จะนอนก็เห็นวิญญาณเพื่อนมาหลอกหลอนว่าอีโง่ มึงฆ่าพวกกู เอาให้ประสาทเสียแทบบ้าไปเลย กูจะสะใจมากๆ 555555555

>>99 +1 กูโคตรชอบแบบมึงยกตัวอย่างมาเลยว่ะ เอาให้แม่งจบแบดเอ้นท์ไปเลยยิ่งดี ชอบๆๆๆ หมั้นไส้อีพระเอกโลเลเนี่ย

เห็นคนอื่นชอบแบบผัวเดียวเมียเดียว นางเอกต้องซื่อบริสุทธิ์ ชอบพระเอกเป็นคนแรกในชีวิต
ถามจริงๆมันทำได้หรอมึง
ชีวิตคนเราเกิดมามันก็ต้องพบเจอผู้ชายหลายคนป่าววะ ไม่ได้หมายถึงไปมั่วกับเขาไปทั่ว
แต่แบบ ถ้าแค่คุย แล้วบางทีมีสัมพันธ์อันดี กิ๊กกั๊กกันนิดหน่อย แล้วเวลาผ่านไป ก็ห่างกันไป จนกระทั่งไปเจอพระเอก
นี่กูเรียก มันขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตนะ คนนั้นเข้ามาแล้วก็ผ่านไป
อาจจะเข้ามาทีละคน หรือ overlapse กันเล็กน้อย แต่ถ้าแค่รู้จัก นี่ก็คนรู้จัก A , นี่ก็คนรู้จัก B ไม่ถึงกับคนซ้อน นี่มันก็ไม่น่าประณามกันหญิงแพศยาหลายใจ ฮาเร็ม อะไรงี้ป่ะวะ
บางทีชาวนิยายอาจจะชินกับการมีตัวละครชายโผล่มา ดูดี ออร่าจับ นี่ล่ะต้องพระเอกของดูแน่นอน พอไม่ใช่ก็อ้าว.. แบบเรื่องนึงของห้องสมุดที่นางมีผู้ชายผ่านๆเข้ามากิ๊กหลายคนในชีวิตอะ สามเล่มจบ ชื่อเรื่องอะไรน้าา

เห็นคนชอบแบบโลกสวยโลกไม่สวย เลยเข้ามาคันปากเล็กน้อย เราไม่ชอบแบบโลกไม่สวย แล้วก็ไม่ชอบแบบโลกสวยเกินไป (พูดง่าย ๆ คือไม่ชอบแบบสุดโต่ง) จะชอบแบบ ถ้าตัวเอกเกิดมาโลกสวยก็จะต้องเจออะไรแบบโลกไม่สวยแล้วค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงเติบโตจนสตรอง หรือถ้าตัวเอกเกิดมาจากโลกไม่สวยก็จะค่อย ๆ ได้ซึมซับความสวยงามของโลกมากขึ้นจนแนวคิดเปลี่ยนไป อะไรทำนองนี้

>>101 กุได้ไอเดียตัวละครในนิยายเพราะมึง ขอบคุณณณณ

พูดถึงพวกโลกสวยกูก็ไม่ชอบเหมือนกันว่ะ กูเคยอ่านการ์ตูนที่พระเอกเป็นคล้ายๆนักฆ่าจัดการพวกที่ทำผิดกฎหมาย พอนางเอกรู้ก็เฝ้าตามติดไม่ให้พระเอกไปฆ่าใคร พอพระเอกจะฆ่าก็วิ่งเอาตัวไปขวาง กูรำคาญมาก อยากให้พระเอกจัดการนางเอกไปด้วยเลย ตายๆไปให้หมด!!
นอกจากพวกโลกสวยก็พวกนางเอกแอ๊บแบ๊ว เกือบๆปัญญาอ่อนในสายตากู ใสๆ แบบของนักเขียนบางคน ที่นางเอกเวลาด่าต้องด่า " ตาบ้า ! " หรือใสๆแบบทำตัวเหมือนใสซื่อแต่จริงๆมันคือการอ่อยโว้ยยย

>>105 ถ้าได้ตีพิมพ์เอาค่า lc มาแบ่งกูด้วย//ล้อเล่นๆ 555555555

เอาไปเหอะ กูอยากอ่าน กูสายซาดิสม์ชอบเห็นความชิบหายของตัวละคร เวลาทำพลาดแบบโง่ๆแล้วไม่คิดจะเรียนรู้หรือแก้ไขให้มันดีกว่าเดิม ต้องได้รับบทเรียนที่จำไปจนวันตาย อะไรแบบนี้อะ

>>106 มีงกับกุอ่านเรื่องเดียวกันป่าวเนี่ย

เออเพิ่ม กุชอบแนวฮันนิบาล เลคเตอร์แบบtv series นะที่แสดงโดยMads Mikkelsen(ผัวกุเอง คริคริ เคกุตื่นก็ได้)
แบบฉลาดในทางร้ายกาจ ประมาณ Kiraมั้ง มีแต่คนว่ากุโรคจิต ถ้าจะฆ่าต้องฆ่าคนแบบมีเป้าหมายสิ!
กุชอบพวกsociopath แบบโรคจิตเนียนอยู่กับพวกเราเนี่ยแหละ ไม่เหมือนพวกบ้าฆ่าไม่เลือกมันประสาทไป มันดูไร้จุดมุ่งหมายเกิน
เค กุยอมรับกุชอบหวนฉี ในเรื่องkingdom มันเก่งและวิปริต ฉลาดด้วย แต่กุเกลียดพล็อตแนวช่วยชีวิตศัตรูว่ะ รู้ก็รู้อยู่มันจะกลับมาฆ่าตัวเองเสือกช่วย ช่วยเพื่อ? ไม่เคยอ่านชาวนากับงูเห่าเร้อะ

>>108 มึงอ่านเรื่องไรวะ กูอ่าน Code breaker

เอาที่ไม่ชอบล่าสุดเลย พวกนางเอกที่ไม่รับรู้ว่าพระเอกมาชอบ พระเอกเฝ้าทำดีบอกรักก็หาว่าพระเอกแกล้ง แม่งไม่มีเซ้นต์รับรู้หรือปัญญาอ่อนวะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเคยเจอเรื่องหนึ่งปูมาว่าพระเอกจีบทหารผู้ชาย ไอ้เราก็นึกว่าวายพอจีบเสร็จไอ้ทหารคนนั้นโดนคำสาปหรือแก้คำสาปนี่แหละกลายเป็นผู้หญิง จบแบบชญซะงั้น ไม่รู้ว่าไอ้ดราม่ารักเพศเดียวกันจะเขียนไปทำไมเนี่ย

>>111 กูไม่เคยอ่านนะ แต่ไอ้พระเอกมันรู้ว่าเป็นหญิงรึเปล่าเลยจีบ หรือไม่รู้ จีบผู้ชายแบบนิยายวายเลย

พวกที่เขาทำดีแต่หาว่าเขาจ้องจะแกล้งนี่ โดยมากมักจะเจอกันแบบความประทับใจติดลบมาก่อน อย่างพระเอกขี้แกล้งทำตัวไม่ดีใส่เขาในอดีต พอจะมาทำดีด้วยเพราะเวลาผ่านไปแล้ว รู้ตัวว่าชอบเขา แต่ความรู้สึกในด้านดีมันไม่มีแล้วไง กลายเป็นความหวาดระแวงว่าไอ้นี่มันจะมาไม้ไหนกันแน่ จะมาปั่นหัวฉันสินะ ฉันไม่หลงกลนายหรอกย่ะ กูก็พอเข้าใจฟีลนางเอกอยู่

ทำไมพระเอกมั่วเยกับเขาไปทั่วได้แต่นางเอกต้องซิงห้ามผ่านการมีแฟนห้ามมีใครวะ

>>113 ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เออกุไม่ขอบแนวนี้

>>113 คงเป็นแนวคิดว่าผู้ชายยังไงก็ไม่เสียหายมาก แต่ผู้หญิงมีเยื่อพรหมจรรย์เป็นตัวบ่งบอกคุณค่าที่เอาไว้เรียกสินสอดได้ เป็นแนวคิดกับค่านิยมโบราณๆที่ตกทอดมาถึงปัจจุบันอะ

อีกอย่างนะ กูว่าผู้ชายไทยส่วนใหญ่แม่งใจแคบและเห็นแก่ตัวมากๆ เพราะแม่งชอบมีกระทู้ทำนองว่าทำไงดีแฟนไม่ซิงเลยรู้สึกเครียด อยากเลิก โผล่มาเป็นระยะๆ ก็ไอ้ค่านิยมควยๆนี่ล่ะ บางคนปากบอกรับได้แต่เสือกเอามาฟื้นฝอยหาตะเข็บทุกครั้งที่ทะเลาะกัน บางคนอยากได้ผู้หญิงซิงเป็นแฟนแต่เสือกอยากเย็ดกับแฟนตัวเอง พอรู้เขาไม่ซิงก็ไปคิดมากนั่นนี่นู่น กลายเป็นผู้หญิงคนนั้นไม่มีค่า มีตำหนิ แถมผู้หญิงด้วยกันบางจำพวกก็จ้องจะด่าอีกว่าไปแหกขาให้เขาเอาทำไม ไม่เก็บซิงไว้ให้ผัวในวันแต่งงานเพราะคันใช่มั้ย ร่านล่ะสิ (มีพวกด่าแบบนี้จริงๆนะโว้ย 5555555555)

กูเลยคิดว่านักเขียนส่วนใหญ่ก็ต้องปั้นตัวละครในอุดมคติขึ้นมาเพื่อตอบสนองความคาดหวังของคนอ่าน และนักอ่านบางคนก็จะเอาตัวเองลงไปแทนที่นางเอก พวกนี้ส่วนใหญ่มักจะซิง ไม่เคยผ่านมือใคร จินตนาการเกี่ยวกับเรื่องรักๆเรื่องใต้สะดือไปวันๆ ดังนั้น นางเอกจึงต้องบริสุทธิ์ผุดผ่อง น่าทนุถนอม ไม่ประสีประสาเรื่องรัก เพื่อให้ตัวละครที่ผ่านโลกมาโชกโชนอย่างพระเอกมาสอน เหมือนแกะกล่องของขวัญ เขาจะได้เป็นคนแรกของเธอ และจะเกิดความหวงแหนรักใคร่ ครองรักกันไปชั่วกัลปาวสาน ก็เป็นแนวคิดเพ้อฝันและเพ้อเจ้ออย่างหนึ่งที่ให้นักอ่านฟินและสวมบทบาทเป็นตัวละครนั้นๆได้น่ะ

>>115 นักเขียนที่ลองปั้นตัวละครไม่ซิง หรือแรดเลยขึ้นมา หรือแม้แต่เจ้าชู้ ไม่ได้แรดมาก ก็จะโดนคนอ่านด่า สังคมไทยใจแคบมากเรื่องนี้ว่ะ

>>113 ค่านิยมโบราณไง แล้วก็ถูกปลูกฝังมาต่อเนื่องยาวนานจนกลายเป็นความคร่ำครึแล้ว

กูเห็นด้วยนะที่ชายไทยส่วนใหญ่ใจแคบและเห็นแก่ตัวในเรื่องนี้มาก คือ ตอนไปเรียนเมืองนอกกับตอนทำงานใหม่ๆ กูคบแฟนมาสามคน เป็นญี่ปุ่นหนึ่ง เกาหลีหนึ่ง แล้วก็อเมริกันอีกหนึ่ง มีคนละช่วงเวลานะ ไม่ได้คบพร้อมกัน อย่าเข้าใจผิด 55555555 ก็ไม่เห็นมีใครจะแคร์ว่ากูไม่ซิงเลยซักคน

พอกลับไทยกูมีหนุ่มมาจีบ ก็ดูๆแล้วท่าทางจะโอเคเลยตกลงคบศึกษานิสัยกัน คบกันได้ซักพักก็ถามกูว่ากูซิงอยู่มั้ย กูก็บอกไปตามตรงว่าเปล่า เท่านั้นล่ะจ้า มันเก็บไปเครียด เอากูไปนินทากับเพื่อนมันว่ากูเป็นของมือสอง ไม่มีค่า ง่ายอย่างนี้เอาไว้เย็ดฟรีพอ ไม่เอามาเป็นแม่ของลูก โอ้โฮ อีดอกกกกกกก มั่นหน้ามั่นโหนกจริงจริ๊งว่ากูจะยอมให้เย็ด กูออกไปด่ามันต่อหน้าเพื่อนมันแล้วก็เลิกกันไป กูก็ทำงานไม่สนใจใครจนกูได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้ามัน โครตสะใจอะบอกเลย รู้สึกเป็นไงมั่งที่ได้เป็นลูกน้องอีของมือสองที่มันเคยพูดไว้น่ะ การที่ผู้หญิงเขาไม่ซิงก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไร้ค่าไร้ความสามารถนะจ๊ะ

ชายไทยที่ผ่านเข้ามาในชีวิตกูส่วนใหญ่พอรู้ว่ากูไม่ซิงแม่งจะทำเหมือนกูง่าย ชวนขึ้นเตียงตอนไหนก็ได้ พวกมันไปเอาความมั่นใจผิดๆแบบนี้มาจากไหน หลงตัวเองชิบหาย แหวะ

โทษทีที่พล่ามยาว เห็นประเด็นนี้แล้วรู้สึกถึงความหลังอันเลวร้ายที่มีต่อชายไทยกับค่านิยมบูชาเยื่อพรหมจรรย์ไร้สาระสิ้นดีแบบนี้

ในมังงะก็เป็นนะ ค่านิยมอยากให้นางเอกซิงจนถึงมือพระเอก

กุว่ามีแต่ทางเอเชียแหละ ดูนิยายฝรั่ง โหยผ่านศึกทั้งพระเอกนางเอก ไม่มีใครสนใจว่าซิงไม่ซิง บางเรื่องนางเอกมีลูกติดด้วย๕๕๕ ซีรีย์ที่กุอ่านนางเกอแม่งเปลี่ยนคู่เกือบทุกเล่ม

>>116 นิยายจีนแปล นางเอกซิงแทบทุกเรื่อง
เรื่องที่นางเอกผ่านมือผู้ชายมาแล้ว นับเรื่องได้เลยเช่นกัน
วัฒนธรรมและคำสั่งสอน ให้รักนวลสงวนตัว หลักๆมาจากจีนและชาติในเอเชียทั้งนั้น
ต่างจากทางตะวันตก
ลัทธิความเชื่อก็ต่างกันมากแล้ว

ปกติไม่เคยเข้าห้องนี้แต่เปิดหน้ารวมเจอคอมเม้นท์ 115 พอดีแล้วน่าสนใจ
กูเคยเรียนวิชา Sex and etc ชื่อแม่งยาวจำไม่ได้ตอนมหาลัย อาจารย์เคยพูดถึงมายาคติหรือค.เชื่อผิดๆ เกี่ยวกับ Sex
ตัวอย่างนึงคือ ผู้หญิงที่ไม่มีเยื่อพรหมาจารีแล้ว = ผู้หญิงไร้ค่า ไม่เป็นกุลสตรี ไม่สมควรเป็นแม่ของลูก อะไรประมาณนี้ ค่านิยมความเชื่อแบบนี้มันถูกฝังความมากับสังคมที่เป็นระบบปิตุลาธิปไตย (Paternalism)
หรือสังคมที่ชายเป็นใหญ่ แนวคิดกรอบค่านิยมแบบนี้จะสร้างขึ้นมาเพื่อให้อิงความชอบธรรมของเพศชาย
ตีกรอบขึ้นมาว่าผู้หญิงต้องบริสุทธิ์จนกว่าจะแต่งงานเก็บพรหมาจารีไว้ให้ผู้ชายซึ่งเป็นสามี ซึ่งระบอบนี้ส่วนใหญ่จะแพร่ในแถบๆ บ้านเรานี่แหล่ะ
มึงลองมองไปไกลฝั่งตะวันตกตั้งแต่ล่วงมาเป็นยุคสมัยใหม่จะพบว่าค่านิยมแบบนี้ไม่มีอยู่ในสังคมเค้าที่ผู้หญิงและชายเท่าเทียมกัน

กูอ่านนิยายกูก็ไม่ซีเรียสอะไรนะถ้านางเอกไม่ซิง ชีวิตจริงก็เหมือนกันจะซิงไม่ซิงหรือจะชอบหญิงหรือชายกูก็มองว่ามันเรื่องส่วนตัวของเค้า ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว กูเองก็ไม่ได้มีความคิดประเภทที่ว่าเก็บพรหมจรรย์ไว้คืนแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญอะไร ผู้ชายสาวนใหญ่เองก็คงไม่ได้เสียครั้งแรกในคืนแต่งงานหรอก ยิ่งพวกพระเองในนิยายที่เจอสาวบริสุทธิ์ทั้งหลายตัวเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์อะไรสักหน่อย

>>120 กูว่าเป็นที่ยุคสมัยของนิยายด้วย ถ้านิยายจีนแปลฉากเป็นจีนโบราณ นิยายไทยสมัยแม่พลอย หรือแม้แต่นิยายฝรั่งสมัยขุนนาง อันนี้กูว่าไม่แปลกนะที่ยึดถือความซิงของนางเอก แต่ถ้าฉากยุคปัจจุบันแล้วยังยึดถือนี่คร่ำครึไปนะ

>>123 สังคมจีนเค้าปลูกฝังมานาน
เอาแค่เรื่องลูกชาย ลูกหญิง ในยุคปัจจุบันนี่ก็พอจะรู้แล้ว
ครอบครัวก็ยังเอาลูกชายเป็นใหญ่ บางทีแค่ได้ลูกหญิงก็ฆ่าเลย ยังมีอยู่ในสังคมเขาเพราะต้องการลูกชายสืบทอดตระกูลมากกว่า
ขนบธรรมเนียมในตระกูลยังสอนให้ผู้หญิงอ่อนน้อมต่อฝ่ายชายเสมอ แล้วคิดว่าผู้ชายที่นั้นจะไม่ยิ่งคิดเรื่องพรหมจรรย์ในตอนนี้?

>>120 ไอ้ค่านิยมรักนวลสงวนตัวในไทยมันมาทีหลังนะ รับเอามาจากยุควิคตอเรียน เพิ่งมีมาไม่นานด้วยซ้ำแต่ก็ยึดมั่นถือมั่น ไอ้คำว่ารักนวลสงวนตัวในสมัยก่อนไม่มีความหมายเลยเพราะแต่งงานกันเร็ว สิบสี่สิบห้าก็แต่งแล้ว ถ้าเสียตัวแล้วก็เหมือนเสียผี ให้ไอ้หนุ่มเอาพ่อแม่ไปสู่ขอก็จบ ฮอร์โมนเพศที่มันพุ่งพล่านช่วงวัยรุ่นมันก็ถูกจัดการไปตอนนั้นนั่นล่ะ

>>120 >>121 มึง เรื่องพรหมจารีในไทยเนี่ย รับมาจากอังกฤษยุควิกตอเรียนนะ ผัวเดียวเมียเดียวก็ด้วย อย่างที่ >>125 บอกนั่นแหละ แถบบ้านเรามันแต่งงานเร็ว ไม่ทันจะได้รักนวลสงวนตัวห่าไรมากหรอก เดี๋ยวก็โดนเปิดซิงแล้ว ไม่งั้นตามวรรณคดีที่มันอิงชีวิตชาวบ้าน อะ ยกตัวอย่างขุนช้างขุนแผนนะ แค่อิขุนแผนขึ้นห้องผิดเป็นห้องพี่เลี้ยงนางพิมอะ อิพี่เลี้ยงก็ยอมแล้ว ถ้ามันรักนวลสงวนตัวจริง แม่งคงไม่ยอมหรอก นางแก้วกิริยาอีกมะ ไหนจะพวกเทพอุ้มสมอีก อิเวร ผช.ขึ้นห้องปุ๊บก็ซั่มกันเลย 5555

>>126 ใช่ วรรณคดีไทยทั้งหลายแม่งก็แต่งให้พระนางได้กันก่อนแต่งทั้งนั้นล่ะ แถมบางเรื่องได้กันแล้วไม่แต่งก็มีเยอะแยะ คนโบราณไม่ได้ถือเชี่ยอะไรกันมากเลยกับเรื่องพรหมจารี ไม่มีบันทึกด้วยซ้ำว่าหญิงต้องรักษาพรหมจรรย์

แต่พอยุคล่าอาณานิคมเปิดประเทศ ก็ต้องรับเอาวัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาให้มีอารยะ ไม่ให้เขามองเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ไอ้ค่านิยมรักนวลสงวนตัวมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เรารับมาเหมือนกัน ทีแรกมันอยู่ในหมู่เจ้าขุนมูลนายชนชั้นสูง แล้วแพร่ไปในหมู่ชาวบ้าน ปัจจุบันไอ้ค่านิยมนี้จากประเทศที่เป็นต้นแบบก็หาไม่ได้แล้วนะ ยกเว้นพวกเคร่งศาสนาจัดๆที่มองเซ็กส์เป็นเรื่องผิดเลยอะ

สมัยก่อนมันตายกันไว ไม่ด้วยโรคก็สงครามงี้ รีบเอาทำลูกทำหลาน ขืนรอแบบสมัยนี้นี่สูญพันธ์ุห่าไปแล้ว555 กุเนี่ยแหละสูญพันธุ์แน่นอน
Kyกล้บเรื่องพล็อตที่ขอบหรือไม่ชอบกันเร็ว ตอนนี้กูชอบฮาเร็ม ปกติคนจะเกลียดที่พระเอกไม่เลือกใครซักคน พอกุชอบสาวสองคนจะเลือกได้ยังไงงงงง ตัดใจไม่ลง

>>128 บ้านเราสมัยก่อนที่รีบมีลูกหรือมีลูกกันเยอะๆ ก็เพราะมันเป็นสังคมเกษตรกรรมด้วยอ่ะมึง มีลูกเยอะ=มีแรงงานเยอะ

>>127 กูยังคิดอยู่ถึงทุกวันนี้เลยว่าการที่สอนในสตรีไทยสมัยก่อนมีมารยาทดี ต้องทำนี่ทำนั่นเพื่อให้ดูมีค่าเนี่ย มันเป็นเพราะสังคมปิตาธิปไตยกดทับด้วยส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่ง มันเป็นเพราะเอาไว้ใช้เป็นวิธีล่อผู้ชายให้มาติดกับด้วยป่าววะ 55555

>>130 แน่นอนจากนั้นก็ยึดอำนาจในบ้านหมด

>>131 เขาเรียกแบ่งส่วนกันดูแล สาธุ 5555

กุชอบพล็อตที่ตัวเอกกาก ไม่ใช่กากแบบไม่มีอะไรดีเลยนะ แต่ไม่ใช่พวกเทพหรือแปบๆเก่งอ่ะ กุชอบอ่านตอนที่ตัวละครมันดิ้นรนดี แต่หาไม่ค่อยได้ละมั้ง orz

>>133 กูนึกถึงเรื่องขี้เถ้าในกริมส์การ์แดนมายาว่ะ กลุ่มตัวเอกเป็นเด็กกากๆโดนวาร์ปไปต่างโลกต้องดื้นรนเอาตัวรอดกันเองสารพัด เจ็บจริงตายจริงดราม่าจริงไม่มีตัวช่วยเทพทรู อ่านแล้วจะหน่วงๆเครียดๆปนสมเพชเวทนากลุ่มนี้ แถมเรื่องก็อืดอาดสัสๆ แต่กูก็เอาใจช่วยให้พวกมันเก่งขึ้นอยู่นะ

พลอตที่แปลกเหี้ยๆแบบคนไม่ค่อยอ่าน กูจะชอบมากมึง อย่างถ้าตัวเอกเป็นเหี้ย วิ่งไปปราบปีศาจไรงี้ กูจะอ่านอย่างเพลิน

กุขอบพล้อตนางเอกบ๊อง ไม่แบ๊วนะเป็นบ๊องไปเลยเหมือนใช้weedทั้งวัน

กูชอบเนื้อเรื่องเรียลๆ เวลาอ่านแล้วเหมือนโดนค้อนสตั๊นหน้า ตามด้วยธนูมิราน่า ต่อด้วยกุงก้า เอ็กมาร์ค... โทดๆดอทมากไปหน่อย เนื้อเรื่องแบบ 5cm นั่นแหละแนวนั้นเลย กูชอบเขียนแนวแบบนี้ด้วยไง เรื่องแรกของกูก็แนวนี้แฟนแม่งด่ากันใหญ่ เพราะชีวิตจริงก็มีแบบนี้แล้ว นิยายยังจะมีอีกคนส่วนมากคงไม่ค่อยชอบแหละนะ เรื่องสองนี่คนกดเลิกติดตามพรึบ พอจบ แนว decoy couple สรุปตอนกลางเรื่องไปเปลี่ยนคู่ ตอนจบพระนางใหม่เลิกกัน แยกกันเลี้ยงลูก แต่กูก็ยังเขียนต่อ เรื่องสามนี่เรื่องสุดท้ายละ กูเอาชีวิตตัวเองไปเขียน บัดซบกว่านิยายตัวเองอีก ถถถ+ แต่กูผ่านมาได้ รักแรกตาย รักสองแยก รักสามสวมเขา รักสุดท้ายหาต่อไป แต่มูฟออนได้แล้ว กูว่าแนวเรียลๆ มันทำให้คนอ่านสตรองค์ดีน่ะ แบบสอนให้อยู่กับความจริง 5cm เลยขึ้นหิ้งกูตลอดกาล

>>137 ของกุที่แต่งนะ นิยายนางเอกไล่ตามพระเอกมาแม่งทุกภพชาติ ชาติสุดท้ายพระเอกตัดเยื่อใยนางเอกโคตรสะใจ เอ้ยไม่ใช่
ปกติเขาชอบให้สมหวังกันแบบไม่มีเหตุผลทุกภพชาติ ของกุปลงหนีบวชแม่ง

กูชอบตัวละครแนวเฟรินจากบารามอส แต่แม่งต้องเขียนออกมา'ลื่น'จริงๆนะ แบบเชื่อว่ามันกวนตีน ปากหมา แต่ว่าแม่งก็เป็นตัวละครที่มีคุณธรรมระดับนึง

อีกแบบที่กูชอบคือ ตัวละครแนวที่แม่งมีมุมมองชีวิตแบบไม่ขาวหรือดำเกิน ส่วนใหญ่จะวัยกลางคน ถ้าพวกนี้มาเป็นพระเอกหรือนางเอกแนวรักได้นี่กูเทใจให้ก่อนเลย ชอบการตัดสินใจแบบผู้ใหญ่ แบบที่มันอยุ่ในกรอบของความเป็นจริง แค่ความรักอย่างเดียวอยู่กันไม่ได้หรอก เชื่อกูสิ

ขอKY กุไม่ได้ให้ความสำคัญกับเยื่อพรหมจารีนะ ซิงไม่ซิงไม่สำคัญกับว่าคนคนนั้นจะเป็นคนดีมีคุณธรรมได้ไหม
อย่างนางเอกเรื่องมาลัยสามชายก็หลายผัว แต่นางก็วางตัวดี มีเหตุผล
ขนาดคนเลวยังกลับมาดีได้ ไม่งั้นไม่มีสำนวนจีน กลับใจเห็นฟากฝั่งหรอก

แต่ไม่รู้สิ ถ้าเป็นไปได้ ถ้าคนสมัยใหม่นี้ มั่วเซ็กส์น้อยลงก็ดี ถนอมใจถนอมกายไว้บ้าง
ผู้หญิงน่ะ มันยังไงก็ขาดทุนว่ะ ไม่ใช่เรื่องความคิดเห็นของสังคมอย่างเดียว
โดยกายภาพแล้ว ผู้ชายมันจะโชกโชนแค่ไหน ถ้าไม่ติดโรคร้าย หรือไตอ่อนแอเสียพลังหยางไป สภาพอวัยวะมันก็ดีอยู่ แต่ผู้หญิงน่ะ ต่างกัน อย่าว่าเยื่อพรหมจรรย์เลยวะ ถ้าโชกโชนมากนัก มันก็รุ่งริ่งตั้งแต่ด้านนอกแล้ว
กายภาพมันเป็นแบบนั้น มันบอบบางเหมือนกลีบดอกไม้ สงวนนวลไว้ก็ไม่เสียหลายหรอกนะกุว่า

ถ้ามีลูกหลานก็อยากให้มันสวนกระแสเสื่อมๆ ของโลกยุคใหม่ให้ไหวว่ะ
เพราะรีแพร์ยังไง มันก็ไม่เหมือนเดิมอ่ะนะ

>>140 อยากสับมึงแต่กูง่วงละ เฮ้ออออออ มึงจะออกตัวว่าไม่ได้ให้ความสำคันทำไมในเมื่อรวมๆแล้วมึงให้ความสำคัญ

>>140 มันเป็น fact น่ะมึง
สับกุเป็นโจ๊ก ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงได้
กูพูดถึง anatomy และสรีรวิทยา

กุก็แค่บอกไว้ เยาวชนอ่านบอร์ดโม่งเยอะนะ เค้าก็มีสิทธิ์ได้รู้ ได้เลือกนิวะ
หัวใจไม่ช้ำหรอก ถ้าบางคนสตรอง
แต่อวัยวะมันช้ำ

>>141 ตะหาก

เออ กูก็ง่วง กุดไนท์นะ

ชอบนิยายนางเอกสวย แต่พระเอกไม่หล่อ
เคยอ่านเจอบรรยายแบบ นางเอกปากหนากว่าคนปกติ ตาเล็กกว่าคนปกติ จมูกบานกว่าคนปกติ แล้วกูจิ้นไม่ออกเลยสัส
แต่ถ้าพระเอกไม่หล่อกูรับได้ กูชอบแนวดอกฟ้า

>>144 มึงก็จิ้นว่าหน้าเหมือนจอย ริลณีผสมได๋ไดอาน่า ซีวะ
กุก็ว่าสวยเก๋อยู่นะ

กูชอบแนวขวานผ่าซาก แต่คนอ่านไม่ชอบเหมือนกุ แม่ง ตัวละครกุโดนด่าเละเลย

>>145 กูจินตนาาการสองคนนี้มารวมกันไม่ถูกเลย

ชอบนิยายที่นางเอกไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ไม่เคยมีลูกมาก่อน ไม่มีลูกติด มีกับพระเอกเป็นคนแรกและคนสุดท้าย

>>148 นิยายรักไทยทั่วไปไง

>>149 นิยายไทยเดี๋ยวนี้เริ่มไม่มีแนวนี้

>>150 ถึง 5% ไหม มึงอ่านของสนพ.ไหนวะ

>>150 เออจริงมึงอ่านของที่ไหนนน ?? งง

>>150 ทำไมกูงานไงก้อเจอแต่แนวนี้วะ นางเอกไม่ซิงนี่คนอ่านกรีดร้องด่าทอจะเป็นจะตาย

มึงอ่านแจ่มใสดิ มีแต่ซิงๆ

>>150 นิยายไทยเห็นนางเอกซิงเกือบทั้งนั้นนะ พระเอกระยำผ่านมาแค่ไหนก็ได้แต่ต้องมาหลงนางเอกทั้งที่นางเอกไม่เป็นอะไรเลยกูอ่านกี่เรื่องก็รู้สึกเฟค กูเฟมินิสต์พล็อตแบบนี้กูรู้ว่าเหยียดเพศมาก คุณค่าผู้หญิงอยู่แค่ซิง

>>155 นิยายรักนี่ส่วนใหญ่ คนเขียนเป็นผู้หญิงแต่งนะมึง เกือบทั้งหมด
ส่วนผู้ชายแต่ง เน้นฮาเร็มมีหญิงหลายคนมากกว่า

>>156 ผญก็เหยียดเพศได้นะ เหยียดเพศตัวเองนี่แหละ

กูชอบแนวนางเอหเข้มแข็ง ดูแลตัวเองได้ ส่วนพระเอกเป็นสายซับ+คอยปกป้องนางเอกอยู่ห่างๆ อีกที แบบเจ้าหญิงจอมฟลุก ไม่ก็ กู้บัลก์มังกรแดง
มีใครแนะนำแนวนี้ได้อีกบ้าง กูไม่เกี่ยงแนวนิยาย จพรัก แฟนตา ไทย เทศ จัดมาเลย

กูชอบตัวละครผู้ชายที่มีอายุมาก ๆ แนวโอจิไปเลย ยิ่งบุคลิกขรึม ๆ แอบกวนประสาทนิดหน่อยนะ รู้สึกคันหัวใจยิบ ๆ แต่หาอ่านเน็ตหรือเล่มแทบไม่มีเลยว่ะ รสนิยมกูนี่มันไม่ติดตลาดจริง ๆ ถ้าเพื่อนโม่งเจอก็แนะนำกูหน่อยนะ แนะในมู้นิยายไทยก็ได้

>>159 แสนรัก ของอยุทธ์ พอเข้าข่ายมะ

>>159
ตัวละครลุงๆ
กูแนะนำลวิตร์ ถึงจะแนวแฟนตาซีแต่โอจิคอนมากๆ

อ้อ อีกเรื่องของไทยที่นึกออก ก็แก้วตาหวานใจ ลุงช้างกับไข่หวาน

ก็ชอบพระเอก คาร์แบดบอย แต่ไม่ใช่เหี้ยนะ แต่อบอุ่นดูแลนางเอก นางเอกแนวใสๆ หน่อย ไม่โง่ ไม่หูเบา แต่ไม่ทันพระเอก

กูไม่ชอบพระเอกเพลบอย แบบผ่านญ.มาสามล้านแปด กูชอบที่พระเอกรักษาเนื้อรักษาตัวไม่ง่าย ไม่จำเป็นต้องซิงแต่ไม่ง่ายอ่ะ กูเกลียดคนเจ้าชู้

>>161 ลุงตู๋มั้ย55555

>>164 จินตนาการถึงลุงอีโม ขี้โมโห ปากร้าย เอาแต่ใจ เป็นคนนี้กูหมดอารมณ์

>>165 มึงนึกถึงรอยยิ้มมุมปาก กับการยักคิ้วของแกซะก่อน ท่าประจำของเหล่าพระเอกสุดแบดชัดๆ 55555

>>162 ก็ลุงตู่อีกเช่นเคย ไม่หูเบาแต่ไม่ฟังใครเลยนอกจากตัวเอง 55555 ดูความแบดได้ที่>>166

เหมือนจะเป็นลาสบอส แต่ก็เป็นลาสบอสง่อยๆ อะหรอ ลูงduเนี่ย

>>166 อย่าสิมึง ทำร้ายเหล่าพระเอกแบดบอยของกูมาก

รักลุงนะคะ พวกนินทาลุงมันคนบาปทั้งนั้นค่ะ
กูรอดคุกละคนนึง บายนะที่เหลือ

กูหานิยายอ่านมั่วๆโหลดมาหลายเรื่อง เจอเรื่องที่พระเอกบึ้ดจ้ำบึ้ดกับสาวอื่นแล้งนางเอกเผลอเห็นหลายเรื่องเลยอ่ะ จะสื่อว่าอะไรรร พระเอกเพลบอยงี้เหรอ กูเกลียดอะไรแบบนี้โคตรขยะแขยงงง

จะสื่อว่าพระเอกไม่รู้จักล๊อกประตู 555555

เหี้ย(ชม) ใครขุดมู้มาวะ กูกำลังหาที่ระบายพอดี

กูชอบพระเอกแบบที่แม่งทุ่มเทสัสๆอะ จะเพื่อตัวเองหรือคนอื่นก็ได้ แต่กูชอบประเภทที่แม่งทำเพื่อคนอื่นเป็นพิเศษ โดยเฉพาะถ้าแม่งเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าตัวเองก็จริงแต่แม่งก็ให้ความสำคัญกับตัวเองในระดับหนึ่งด้วยเหมือนกันนี่กูยิ่งชอบใหญ่ คือแม่งต้องเป็นพวกที่ทำตามความพอใจของตัวเอง มีอุดมการณ์ของตัวเอง พร้อมที่จะทำหลายอย่างเพื่อให้เป้าหมายสำเร็จ แต่จุดสูงสุดหรือเป้าหมายดั้งเดิมมันไม่ใช่เพื่อตัวของตัวเองแต่เป็นของใครสักคนนี่แหละพระเอกกูเลย
ประเด็นคือกูชอบแบบให้มันเรียลๆหน่อย ไม่ใช่ว่าแม่งทำๆไปแล้วทุกอย่างออกมาดีเลิศเพอร์เฟกต์ each&everyone(ที่พระเอกต้องการ)มีความสุขกันถ้วนหน้าอะไรแบบนี้นี่กูโครตตตตเกลียด ยิ่งถ้าพระเอกแม่งซูทั้งตัวรวมถึงนิสัยแบบที่ให้เหตุผลเห้ๆแบบนิยายจีนแฟนตาซีกำลังภายในที่เกร่อๆกันนะ กูแทบจะปิดตั้งแต่ย่อหน้าแรกที่เจอละ
กูไม่ชอบประเภทที่ช่วยดะเหมือนกันเพราะกูรู้สึกว่ามันเป็นพ่อพระเกินไปและพระเอกจำพวกนี้แม่งต้องสามารถช่วยได้แบบสบายๆด้วยเอกสิทธิ์เฉพาะตัวที่ให้ความรู้สึกว่าที่มันพิเศษเพราะมันเป็นพระเอกไม่ใช่เพราะเหตุผลหรือปมทั้งหลายแหล่ที่ผูกมัดรวมกันจนทำให้ตัวละครนี้ทำตัวสมเป็นพระเอก จำพวกนิยายยุ่นที่พระเอกและตัวละครหลายตัวทำตัวไม่สมวุฒิภาวะที่ควรมีจากพล็อตที่เซ็ตไว้ด้วยเหตุผลที่อ่อนเกินไปหรืออยู่ๆก็ยัดเข้ามาว่าเพราะมันเป็นคนแบบนี้มันจึงทำแบบนี้นี่แหละที่ชอบเจอบ่อยๆ คือกูอยากให้มันมีปมจริงจังแบบที่ผูกให้มันทำตัวแบบนั้น
อย่างเรื่องนึงที่กูอ่านมาคือเกือบเข้าล็อกทุกอย่างเลย ขาดแค่กระจึ๋งเดียวก็จะเป็นพระเอกในดวงใจกูไม่ลืมละ แต่เพราะแม่งดันเป็นแนวโชเน็นนี่แหละ มันเลยขาดอยู่หน่อยๆ ประเด็นคือที่ขาดไปไม่ใช่เพราะพระเอกดีไม่พอ แต่เป็นเพราะพล็อตโชเน็นดั้งเดิมของมัน
คือเรื่องมันจะคล้ายๆแนวพลังพิเศษตีกันทั่วไปนี่แหละ แล้วก็จะมีปมพวกคนมีพลังโดนเกลียด องค์กรรัฐบาลแอบชั่วร้ายตามสูตร แต่ที่กูชอบคือเซ็ตติ้งพระเอกของคนแต่ง มันจะดูซูๆกับดาร์ควอนนาบี+เอดจี้นิดหน่อย แต่กูชอบไม่ใช่น้อย

>>173 ต่อ
พระเอกกลายเป็นผู้มีพลังพิเศษตอนอายุ12 เลยถูกครอบครัวทิ้ง เลยถูกคนในองค์กรลับของรัฐบาลที่ตั้งเพื่อควบคุมผู้มีพลังเก็บไปใช้งานเพราะพระเอกเป็นผู้มีพลังในประเภทที่มักจะแข็งแกร่งเป็นพิเศษ ถูกฝึกอยู่ปีนึงเต็มๆพอออกทำงานสำเร็จครั้งแรกก็ได้ขึ้นชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดจากการฆ่านางเอก(ทั้งเป็น)ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวอันตรายจนเกือบทำให้องค์กรล่มสลาย+ป้องกันการกบฎในองค์กรด้วยตัวคนเดียว จากนั้น4ปีก็ขึ้นแท่นบุคคลอันตรายทั้งในและนอกองค์กรรวมกับตำแหน่งคนที่เกลียดและน่ากลัวที่สุดจากทั้งมิตรและศัตรู
ปมที่กูชอบคือ ถึงขึ้นชื่อว่าเก่งที่สุดแต่มันเป็นการเรียกจากปากตัวละครเท่านั้นและก็ไม่ใช่ว่าไร้เทียมทานเพราะพระเอกจะมักถูกรั้งหรือบังคับการกระทำจากกฎขององค์กรหรืออุดมการณ์ตัวเอง การเอาจำนวนเข้าว่าหรือมีแผนดีๆก็พอเอาพระเอกลงได้เหมือนกัน สำคัญที่สุดคือพระเอกไม่ได้มีชื่อแข็งแกร่งที่สุดแค่คนเดียวแถมไม่ได้เก่งที่สุดจริงๆอีกต่างหาก
ปมในใจพระเอกเป็นส่วนที่กูชอบที่สุดในเรื่อง และเท่าที่กูอ่านแนวบู๊แฟนซีมาพระเอกคนนี้กูอินที่สุดจริงๆ คือตอนที่พระเอกฆ่านางเอก(ทั้งเป็น: คือในเรื่องผู้มีพลังจะมีการตาย2แบบ 1.คือตายจริงๆ 2.อยู่แบบไร้จิตใจเป็นศพเดินได้เพราะเสียพลังไป) มันเป็นช่วงที่พระเอกดาวน์ที่สุด เพราะพระเอกแม่งต้องฆ่าเพื่อนคนอื่น(ทั้งเป็น)ร่วมร้อยเพราะการก่อกบฎทั้งที่ไม่อยากทำ พอเจอนางเอกนี่คือจวนเจียนจะพังทลายไปแล้ว แต่เพราะนางเอกมีความฝันที่คล้ายกันและกำลังจะตาย(จริงๆ)จากการที่พลังมันอาละวาดมากเกินไป เลยสัญญากับพระเอกให้ช่วยทำความฝันเป็นจริงแทนเธอ ก่อนยอมให้พระเอกฆ่า(ทั้งเป็น) ด้วยความเชื่อมั่นกันทั้งสองคนว่าซักวันนางเอกต้องตื่นขึ้นมาแน่นอน พระเอกที่มีจุดหมายในการมีชีวิตอยู่ต่อก็เลยยึดมั่นว่าจะต้องทำให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงให้ได้และซักวันต้องสร้างโลกที่สงบสุขเพื่อต้อนรับนางเอกกลับมา จากนั้น4ปีพอเจอหลายเรื่องเข้า ผลก็คือพระเอกมีความเชื่อว่าถ้าแสดงตัวว่าแข็งแกร่งที่สุด ถ้าทำให้คนอื่นเชื่อว่าตัวเองอำมหิตที่สุด คนอื่นๆย่อมจะไม่กล้าขัดขืนเมื่อเจอพระเอก การต่อสู้จะไม่รุนแรงเกินควบคุม และถ้าบางคนไม่ยอมประนีประนอมก็จัดการฆ่า(ทั้งเป็น)เพื่อป้องกันความเสียหายลุกลามด้วยความคิดที่ว่าซักวันต้องช่วยได้แน่ ถึงแม้จะไม่เคยมีซักครั้งที่มีคนกลับเป็นปกติก็ตาม ผลคือพระเอกถูกยกให้เป็นเบอร์1ในองค์กรพร้อมความอันตรายในระดับ1ด้วยเหมือนกันเพราะควบคุมได้ยาก ในไซด์สตอรี่จะมีเล่าช่วงที่พระเอกลังเลจนโดนลดชั้นเพราะแสดงมนุษยธรรมออกมา อำนาจในองค์กรกลายเป็นไม่เด็ดขาด ศัตรูที่จัดการช้าไปทำความเสียหายหนัก การตัดสินใจไม่เฉียบพอจนเสียงาน สุดท้ายพอขจัดความลังเลได้พระเอกก็ไม่เคยคิดจะแสดงด้านดีอีก
พระเอกจะเป็นสไตล์แบกโลกไว้คนเดียวเพราะผ่านหลายอย่างที่รู้ว่าถึงแบ่งไปก็ไม่ใช่ทุกคนจะรับไว้ได้และเข้าใจ ในเรื่องเท่าที่อ่าน(ยังไม่จบ) คนที่เข้าใจพระเอกดีโผล่มาไม่ถึง6คนจากทั้ง9เล่ม แถมบางคนยังตายไปแล้วอีกด้วย เรื่องของเรื่องที่ชอบที่สุดคือถึงพระเอกแม่งจะแบกโลกไว้ขนาดไหน ผลลัพธ์ที่ออกมาก็ไม่เคยดีอย่างที่ตั้งใจไว้ ได้เจอนางเอกที่ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งโดยบังเอิญ>ผู้หญิงที่แอบรักตัวเองตายต่อหน้าต่อตา เพื่อนที่ไว้ใจและพึ่งพาได้ที่สุดเองก็นอนไม่ฟื้น ได้เพื่อนสนิทมา4คนและได้ชีวิตสงบสุขมาชั่วคราว>เพื่อนสนิทที่เพิ่งได้มาตายไป3และอีก1ก็จ้องล้างแค้นพระเอกเพราะพระเอกเป็นต้นเหตุของการตาย และที่เหี้ยที่สุดคือพระเอกอุตส่าห์ทำหลายอย่างเพื่อกันไม่ให้นางเอกที่ฟื้นขึ้นมาต้องตกเป็นเป้าอีก>นางเอกโดนคนตามล่ามากกว่าเดิมและพระเอกเป็นกึ่งๆตัวการที่ทำให้นางเอกต้องถูกคนกว่าค่อนประเทศตามฆ่าแม้ไม่ได้ตั้งใจ

สรุปคือพระเอกแม่งโครตคนดีที่แสนทุ่มเทในแบบที่ทำเพื่อนางเอกไม่ใช่เพราะทำได้แต่เป็นเพราะอยากจะทำให้ได้ เก่งแต่ไม่ซู ทำตัวดาร์คแต่รู้ตัวดีและมีเหตุผลที่ชัดเจน การกระทำมีเหตุมีผลในทุกด้าน ขัดใจอย่างเดียวคือจากพล็อตที่มีตายเก๊ทำให้การตัดสินใจของพระเอกดูไม่เด็ดขาดพอ

อยากรู้จริงๆว่าพระเอกแนวจริงจังทุ่มเททำไมมันน้อยจัง(วะ)

เก็บกดมาจากไหนวะสหาย 555555 มึงระบายได้ดูอัดอั้นตันใจมาก 55555555

>>173 >>174 นี่ถ้าไม่บอกว่าระบาย กูนึกว่านักเขียนมาโปรโมทนิยาย มึงขยันพิมพ์มาก 5555 ไม่ค่อยเพราะคนเรามันไม่หมือนกันมั้งมึง ขนาดในชีวิตจริงคนแบบพระเอกที่มึงชอบมันหายากอะ น้อยนิดเลยแหละ หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะพระเอกแนวที่มึงชอบเนี่ยมันดันชอบไปมีอยู่แนวนี้ซึ่งถ้าถามกู กูว่าอาจจะไม่ค่อยถูกจริตคนส่วนมาก ขนาดกูที่ว่าอ่านหลายๆแนวเจอแนวนี้ขอบายอะ ขนาดมึงเล่าขอดีมาขนาดนี้ กูยังไม่อยากอ่านเลย เพราะไม่ชอบแนวนี้ มันออกเหมือนพวกมังงะ อนิเมะไปอะ

>>176 กูคือโม่งที่มาระบาย
จุดที่กูไม่ชอบก็ตรงที่มันเป็นการ์ตูนโชเน็นไปนี่ล่ะ ถ้ามันไม่ใช่แนวแฟนตาซีแล้วปรับพล็อตให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้นี่พระเอกในใจกูตลอดกาลแหง แต่ตัวเอกสายนี้มักอยู่ในแนวโชเน็น และถ้าเป็นในแนวผู้ใหญ่กว่านี้แม่งดันชอบเป็นพระรองซะงั้น กูก็ชอบเสพจากมุมมองพระเอกไง เลยต้องจมกับแนวๆการ์ตูนโชเน็นต่อไป เซ็งชิบ

>>174 โปรโมทนิยาย??? ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยนะ

ปกติกูชอบพระเอกแนวเหี้ยกับคนทั้งโลกยกเว้นเธอ แต่จากที่มึงเล่ากูคิดว่ามันดูวอนนาบีดาร์ก เอดจี้มากๆเลยว่ะ มึงลงดีเทลเยอะไป สรุปเรื่องได้ไม่รู้สึกว่าชวนให้อยากตามไปหาอ่านเลยซักนิด

>>178 เอาจริงๆกูยังแยกดาร์คแท้ๆกับวอนนาบีไม่ค่อยออกเลย กูหาเกณฑ์ที่ชัดเจนให้ตัวเองไม่ได้พอๆกับแยกlnกับนิยายนั่นแหละ ส่วนที่กูยกเรื่องนี้มาเพราะพื้นพระเอกมันตรงเทสกูที่สุด ส่วนดาร์ควอนนาบีนี่มึงเห็นโชเน็นเรื่องไหนไม่วอนนาบีมั่งล่ะ ยิ่งบวกแฟนตาซีเข้าไปก็ยิ่งหนัก กูชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นอื่นเพราะองค์ประกอบทั้งหลาย(ที่กุเล่าไปและไม่ได้เล่า)ในเรื่องมันดีและสมเหตุผลกว่าดาร์ควอนนาบีโชเน็นเรื่องอื่นที่เอะอะก็จะยัดฉากรุนแรงมาเพื่อแสดงความดาร์คหรือแค่ยัดๆให้ตัวเอกมันอีโมทั้งที่มันเฉยๆและน่ารำคาญ เรื่องนี้อ่านไปกูสัมผัสได้ถึงความเป็นโชเน็นตลอดเรื่องแต่มันแซมมาด้วยปมที่กูรู้สึกลึกๆว่ามันหดหู่ไม่น้อย หลายจุดที่ดูแรกๆมันเหมือนแค่วางมาเฉยๆดูวอนนาบีดาร์คกลับแฝงปมที่มีเหตุผลรองรับเอาไว้(ในแบบที่สมกับเป็นโชเน็นอะนะ) ที่กูชอบที่สุดสำหรับคนแต่งคือเขาคุมโทนเรื่องได้ดีมาก อ่านแรกๆกูเอาแค่ฆ่าเวลา แต่พอเจอการคลายปมหลายจุดที่ตอนแรกดูเฉยๆเหมือนวางไว้เป็นinfoธรรมดาเข้าก็รู้สึกชอบขึ้นมา กูรู้สึกว่าหลายอย่างในเรื่องมันสุดได้มากกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะถูกจำกัดด้วยคำว่าโชเน็น และน่าจะเพราะกูเล่าไม่เก่ง+เอามาแค่แกนหลักเรื่องด้วยแหละมันเลยเป็นแค่วอนนาบีดาร์คแฟนตาซีโชเน็นทั่วไป เดิมทีพล็อตหลักมันก็การ์ตูนโชเน็นทั่วไปอยู่แล้วแต่ถูกหยิบมาเกลา เรียบเรียง เสริม และเล่าแบบที่ดีกว่าเวอร์ชั่นเดิมเท่านั้น แค่ทำได้ดีจนกูคิดว่าคนแต่งน่าจะเอาแท็กโชเน็นออกแล้วเติมเซย์เน็นเข้าไป จะได้ปลดลิมิตให้ปล่อยผีออกมาได้เต็มที่

นางเอกอ่อนหวานเจ้าน้ำตา กับพระเอกสายโหด กูชอบ

นางเอกสุภาพเรียบร้อยแต่กวนตีนอยู่ในที
กับพระเอกอเลิท

>>181 พิมยังไม่จบแต่ดันกดส่งก่อน
พระเอกอะเลิท ซื่อๆ เป็นมิตรกับทุกคน ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลัง ไม่มีใส่หน้ากากไม่มีสองหน้า

กูชอบพระเอกยัน ถถถ

ใครขุดกระทู้ขึ้นมาวะเนี่ย ...สำหรับกูตัวละครที่ชอบมี 2 แนว

พวกแรกคือพวกที่ชอบอมอดีตเอาไว้แล้วค่อยๆ ปล่อยออกมาทีละนิดๆ ประมาณพวกพระเอกการ์ตูนผู้ใหญ่ยุค 80s-90s อย่าง ซาเอบะ เรียว , จีซัส , บอดเทพ อะไรทำนองนี้ คือตัวละครพวกนี้เป็นพวกผู้ใหญ่ที่ผ่านโลก ผ่านเรื่องร้ายๆ มาเยอะจนแช่แข็งใจตัวเองเอาไว้อะ แต่พอมีคนมาอยู่ข้างๆ ด้วยแล้วน้ำแข็งก็เริ่มละลาย เผยด้าน Daddy น่าจับทำผัวออกมาอะไรทำนองนั้น

ส่วนอีกพวกก็คือตัวละครวัยรุ่นที่กำลังเติบโตอะ พวกที่อ่อนด้อยในตอนแรกแต่ก็ผลักดันตัวเองให้เก่งขึ้น อาจจะมีตัวช่วยอย่างได้พลังโน้นนี่มาบ้าง แต่ไม่ใช่พวกที่จู่ๆ ได้พลังปุ๊บเทพปั๊บไล่ตบคนโน้นคนนี้จนเทพซ่าเหมือนพวกนิยายเด็กเห่อหมอยนะ แบบที่กูพูดถึงนี่คือต่อให้ได้พลังมาก็ต้องมาฝึกมาเผชิญกับเหตุการณ์หวิดตาย พัฒนาตัวเองเพื่อเผชิญกับศัตรูที่แกร่งกว่าขึ้นไปเรื่อยๆ สารภาพเลยว่าอ่านพวกนี้แล้วรู้สึกอยากเชียร์เหมือนเห็นลูกโต

สรุป... นี่ที่กูชอบแนวแบบนี้เพราะกูมีความเป็นชะนีสูงสินะ orz

>>184 กูชายแท้แต่ก็ชอบแบบนี้นะ รู้สึกแม่งโคตรเท่ อยากเอาเป็นแบบอย่าง ดูมากี่เรื่องๆก็ไม่เคยเบื่อ กลับกันไอ้พวกเทพซ่าเอดจี้นี่เห็นแค่เรื่องสองเรื่องก็เกินพอละ เอียน

ไม่รู้ว่าแบบนี้คนส่วนใหญ่ชอบหรือไม่ชอบ แต่กูชอบตัวละครนิ่งๆชาๆ ดูไม่มีอารมณ์ความรู้สึกหรือไม่เก็ทฟีลลิ่งของตัวเองไรงี้ มีปูมหลังด้วยยิ่งรักเลย ให้ยกตัวอย่างก็แบบ คามุคุระ อิสุรุจากดันกันรอนปะ กับเฮียกิมารุจากโดโรโระ(เวอร์ใหม่นะไม่ใช่เวอร์เก่า) กูว่าพวกเขาดูน่ารักดี

ส่วนพล็อต สวนทางกับรสนิยมตัวละครกู กูโคตรชอบพล็อตตับแตกแบบเสียเพื่อนหรือพวกพ้องที่สำคัญมากๆไป แล้วจบแบบแบดเอนด์ ถ้าไม่แบดเอนด์ก็อยากเห็นตัวเอกbreakdownว่ะ ยิ่งสิ้นหวังยิ่งชอบ แต่ถ้ามีอะไรก็ตามเกี่ยวกับความรักหรือผู้หญิงไทป์ที่กูไม่ชอบในเรื่อง ลาก่อนเลยมึงเอ๋ย ไม่ต้องมาเจอะเจอกันอีก

แต่พล็อตนี้กูหาแบบที่กูถูกใจยากโคตร ไปหาดูมาหลายๆเรื่องแล้วก็ยังไม่เร้าใจว่ะ ฉากตายของโลลิในโดโรโระก็โอเคนะ แต่ยังไม่สุด

กูเกลียดตัวละครที่งี่เง่า กับ พวกโทษตัวเอง 5555555

>>186 ชอบเหมือนกันเลย อ่ะ //จับมือๆ

ถ้าเป็นเมะก็คงแบบ devil survivor เออ แต่เราก็ชอบพระเอกน่ารักนะ น่ารักแบบพระเอกเมะ danmachi ไม่ก็เงียบขรึม+น่ารัก นี่ถูกใจเลย aldnoah zero ก็ได้นะ แต่พระเอกเทพไป ตายยาก5555

ชอบสึกาวาระ จากเรื่อง ไฮคิวอ่าาา~~ ม่าม้าาน่าร้ากกก~~~ -///-

+++++

>>173 มึงต้องชอบไอ้สุซาคุแน่ๆ