แมวลายส้มผู้พิทักษ์หอสมุด
เหมือนอ่านวรรณกรรมเยาวชน เดินเรื่องเรียบๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น
แอบแขวะวงการหนังสือทั้งนักอ่านและสำนักพิมพ์
แขวะซื้อหนังสือไปสะสมเพื่อตกแต่งบ้านว่าเป็นคนรักการอ่าน แขวะคนอ่านที่เน้นทำจำนวนเล่มโดยไม่อ่านซ้ำ
แขวะคนอ่านที่สักแต่อ่านเร็ว แขวะสำนักพิมพ์ว่าทำแต่ยอดขาย
มีโมเม้นพระนางให้ตื่นเต้นนิดหน่อย แต่รวมๆแล้วก็จืดอยู่ดี
แถมอดคิดไม่ได้ว่าเด็กมอปลายญี่ปุ่น(รุ่นพี่พระเอกกับนางเอก)จะสนใจวรรณกรรมคลาสสิคของโลกอะไรขนาดนั้น
ส่วนพระเอกนี่ข้อยกเว้นเพราะชอบหนังสือมาตั้งแต่เด็ก พวกวรรณกรรมในเรื่องถ้าเอาเฉพาะนักเขียนญี่ปุ่น
อย่างพวกดาไซ หรือโซเซกิ คงไม่รู้สึกขัดๆเท่าไร