Last posted
Total of 1000 posts
กระทู้เพื่อพูดคุยเทคนิคการเขียน และเรื่องการประกวดต่าง ๆ เกี่ยวกับนิยาย
กระทู้ 1 >>>/literature/2342/
กระทู้ 2 >>>/literature/3442/
กระทู้ 3 >>>/literature/4775/
กระทู้ 4 >>>/literature/5724/
กระทู้ 5 >>>/literature/7084/
เรียกชื่อพ่อ แซ่น่าจะไม่ต้องนะคะ
https://fanboi.ch/literature/7084/999/
เพื่อนโม่งกราบร่องนมขอคำปรึกษาหน่อย คือกำลังเปิดนิยายที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับดนตรี ช่วยอ่านย่อหน้านี้แล้ว comment หน่อยว่า
1. บรรยายรู้เรื่อง+เห็นภาพหรือเปล่า หรือบรรยายอะไรของมึงกูงง
2. กูควรจะใส่ละเอียดขนาดนี้มั้ย เทคนิค วิธีเล่น หรือพวกศัพท์เทคนิคดนตรีตั่งต่าง
เขาทำท่าราวกับสวมกอดเธอไว้จากด้านหลัง สอดแขนข้างนึงลอดใต้คอกีตาร์เข้ามาและทาบนิ้วลงไปบนนิ้วเธอ โป้ง ชี้ กลาง นาง ก้อย แนบสนิททั้งห้านิ้ว อเล็กซิสส่งแรงดันสายกีตาร์ขึ้นจนเกือบสุดผ่านปลายนิ้วมือของเธอ พร้อมๆกับที่บังคับมือเธออีกข้างตวัดปิ๊กตาม พริบตาเดียวเขาก็ดึงสายลงต่ำอย่างรวดเร็วด้วยการเขย่าข้อมือ “เห็นไหม ตรงนี้ ถ้าทำแบบนี้จะได้เสียงที่ต่างออกไปจากเดิม เหมือนลูกคอเวลาร้องเพลงน่ะ” จากนั้นเขาก็ทำแบบเดิมอีกครั้ง แต่คราวนี้ช้าลงกว่าเดิมมาก เพื่อให้นิ้วมือของเธอเรียนรู้ที่จะจดจำสัมผัสที่เขาสอนได้
“นี่เรียกว่าเทคนิค Wide Vibrato มันคือการขยี้และดันสายในระดับเสียงที่สูงขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ ลองทำดูสิ”
กูเล่นดนตรีเป็น แต่พอบรรยายออกมาแล้วกูไม่มั่นใจอย่างแรงว่าคนอื่นจะรู้เรื่องกะกูมั้ย
>>4 1.แล้วแต่มุมมองของคนอ่านว่าจะรู้สึกแบบไหน เพราะมุมมองที่มึงเขียนมามันคือมุมมองแบบมองผ่านตัวละครพระเอก (อันนี้กูไม่แม่นอะ ยังงง ๆ ว่ามุมมองตัวละครกับมุมมองพระเจ้าต่างกันแค่ไหน โม่งคนไหนผ่านมาก็ชี้แนะกูด้วยละกัน) มึงโฟกัสที่ตัวพระเอกมากไปอะ (พระเอกเปล่าวะ) ส่วนตัวละครหญิงคือจางมาก ๆ ในซีนนี้ ทางที่ดีควรโฟกัสทั้งตัวละครชายและตัวละครหญิงนะ จะรู้สึกว่ามีมิติมากขึ้น
2.มึงบรรยายผ่านประสบการณ์ของคนเล่นดนตรี กูเห็นภาพนะที่บอกว่าสะบัดสายกีต้าร์ เออเหมือนเห็นนักดนตรีร็อก ๆ เมทัล ๆ สะบัดหัวสะบัดหางอยู่บนเวทีมีไฟฟู่ ๆ แต่ใจความสำคัญของมันคือการสะบัดสายกีต้าร์ บรรทัดก่อนหน้าสะบัดสายกีต้าร์เลยดูฟุ่มเฟือย อ่านแล้วเลยไม่อยากอ่านบรรทัดต่อมา (ซึ่งเป็นบรรทัดใจความสำคัญ)
3.จริง ๆ พวกเทคนิคดนตรีไรงี้ควรใส่มาในแบบที่คนทั่วไปเข้าใจได้ อย่าให้เป็นเทคนิคัลเทอมอะ มันทำได้แหละแต่มึงจะทำยังไงแค่นั้นเอง คนเราฟังเพลงก็พอจะรู้ว่าเสียงนี้คือเครื่องดนตรีชนิดไหน แต่เวลากูจะใส่ข้อมูลในงานเขียนกูจะคัดขัดมูลเชิงวัฒนธรรมอะคนอ่านจะได้เข้าใจง่ายหน่อย สมมติว่าเป็นแนวดนตรีกูก็จะใส่ข้อมูลเรื่องที่มาของเพลงแนวแจ๊สอะไรทำนองนี้
4.อยากอ่านนิยายแนวดนตรีเหมือนกัน มึงเขียนก็น่าสนใจดี เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะ
>>5 อื้อ พระเอก จริงๆเป้าหมายซีนนี้คือเน้นโรแมนติก แล้วให้รู้ว่าพระเอกมันเก่งนะ แต่สงสัยไม่มีฝั่งนางเอก เลยไม่ได้ฟีลโรแมนติกเลย 5555
เนี่ยแหละที่กูกลัวว่ามันจะเป็นเทคนิคัลเทอม เทคนิคัลไม่พอกลัวคนอ่านรำด้วยไม่รู้เรื่องด้วย หนักเลยทีนี้
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเพื่อนโม่ง กราบงาม ๆ
มุมมองพระเจ้าจะสามารถบรรยายได้เยอะกว่ามุมมองตัวละครแบบรู้ความคิดคนอื่นก็ได้ รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นได้ อารมณ์เหมือนพระเจ้าที่มองเห็นทุกสิ่งมาเล่าให้มึงฟัง
ส่วนมุมมองจากตลค.จะรู้ข้อมูลผ่านตลคนั้นตัวเดียว ข้อดีคือเขียนแสดงความรู้สึกง่าย คนอ่านมีอารมณ์ร่วมกับตลคง่ายกว่า
>>6 เทคนิคถ้าไม่มีผลต่อเนื้อเรื่อง ใส่กำลังดีมันพอมีสีสัน ของที่แกยกมาก็ไม่ถึงกับเยอะน่าเบื่อไรนะ แต่เพิ่มความคิดนางเอกแบบที่ >>5 บอก เพราะฟิลตอนนี้มันไม่ได้โรแมนติกอะ ไปทางวิชาการอยู่
KY เงินเดือนพนักงานร้านคาเฟ่ (ทำเครื่องดื่ม ของคาวของหวาน) 20k นี่สูงไปปะ หรือต้องต่ำกว่านี้
กูถามเพราะจะเอาไปแต่งนิยายจ้า โทษทีที่บอกไม่หมดนะคะพรี่ ๆ โม่งรักกันสามัคคี
ปกติแต่งนิยายเสร็จจะเปิดขายแล้วทำอีบุ๊คอย่างเดียวหรือขายเล่มด้วยอะ เห็นว่าทำเล่มแล้วเหนื่อยมากก แล้วไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีคนซื้อกันอยู่รึเปล่า เราอยากทำกำไรนะ แต่ก็อยากได้เล่มด้วยนิดๆ เพราะเหมือนกับมีหนังสือที่เป็นของเราจริงๆไรงี้อะ 5555
เลยอยากจะมาสอบถามว่า ทำเล่มนี่ได้เงินคุ้มกว่าอีบุ๊คมั้ย แบบขายทั้งเล่มและอีบุ๊คเลย หรือว่าทำอีบุ๊คอย่างเดียวคุ้มกว่า
>>16 ปกติทำเล่มด้วยแต่เล่มล่าสุดนี่ยอดตกฉิบหาย แต่มึงขายอีบุ๊กยังไงวะถ้าไม่จัดเล่ม หรือทำไปงั้นๆ ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดมากเพราะกูส่งไฟล์ก็ไฟล์เดียวกันกับที่ส่งให้โรงพิมพ์ (ไม่รวมเว็บที่ขายรายตอนนะ) ปกติถ้าขายมันมีแต่กำไรมากกำไรน้อยอะ จองน้อยก็ขายแพงถ้าพิมพ์ดิจิตัลตามจำนวนคนสั่ง ไม่มีคนซื้อไม่ต้องขาย จะพิมพ์เยอะส่งร้านช่วงนี้ก็ไม่ไหว คนไม่เดินห้างก็ขายออกลำบาก ยิ่งมีมาตรการมากความอยากไปก็ลดลงนอนสั่งออนไลน์อยู่บ้านแทน ขนาดเจ้าใหญ่ก็ยังเห็นเล่มใหม่ๆ หลายเล่มหลายเรื่องไม่ส่งร้านเลย
ปกติกูขายเล่มได้ยอดเยอะกว่า ebook 2-3 เท่านะ แต่หลังๆ สัดส่วน ebook ก็เพิ่มขึ้นยอดขายเล่มก็ลดลงในปีสองปีมานี้แหละ ลูกค้าก็มีทั้งสองแบบ รอเก็บเล่ม รอเก็บ ebook หรือเก็บทั้งสองถ้าชอบจริงๆ สั่งแฝดก็มี คือถ้าทำเป็นหมดคุ้มสุดก็ทำหมดถ้าอ่านทางออกมันมีแต่กำไรมาก กำไรน้อย เท่าทุน ถ้าต้องจ้างต้องจ่ายนั่นนี่แล้วดูไม่ออกว่าจ้างถูกจ้างแพง ดูยอดขายตัวเองไม่ออก แบบนั้นลำบากหน่อยเหมือนทำธุรกิจแต่ไม่มีความรู้ มืดแปดด้านก็ต้องไปดูเงินในกระเป๋าว่ามีพอรับความเสียหายหรือเปล่า แต่ถ้ายอดจองไม่ถึงหลายร้อยเล่มอย่าไปคิดพิมพ์แบบออฟเซ็ต ฝากร้านใหญ่กูว่าช่วงนี้ยังออกยากอยู่ เน้นฐานแฟนคลับจริงพร้อมซื้อออนไลน์ดีกว่า
ออกกะสนพ.เราต้องทำสัญญาเป็นนข.ประจำด้วยไหมอะเพื่อนโม่ง แบบ ต้องออกเล่มทุกปีประมาณนั้น หรือว่าแล้วแต่ใจเราได้
>>17 งืมม คือเราพอจะเข้าใจเหมือน >>20 อะ ฟังเขามาว่าวุ่นวายขายยากนี่แหละ เราพึ่งมาเขียนด้วยไง กำลังจะลงเวปดูกระแส ไม่เคยมีแฟนคลับมาก่อนด้วย แต่ใกล้เขียนเสร็จแล้วยังไงก็ทำอีบุ๊คเลยมาถามดูว่าควรทำเล่มด้วยมั้ย ส่วนเวลาเขียนเราจัดหน้าแบบอีบุ๊คเอาอยุแล้วนะ พอเขียนเสร็จจะได้รวมกันละทำอีบุ๊คได้เลย แต่เล่มเราไม่ค่อยมีความรู้เท่าไหร่ ทั้งโรงพิมพ์คิดราคายังไง ค่าปกยังไง ถ้ามันมีแต่กำไรมากน้อยไม่มีขาดทุนก็คงพร้อมจะขายเล่มแหละเพราะอยากได้เล่มมาเก็บไว้อยู่แล้ว แต่ถ้าขาดทุนเข้าเนื้อคงไม่ทำ
โม่งกูสงสัยมานานแล้วว่าทำไมในนิยายไทยชอบใช้สรรพนามแทนตัวว่า มือเรียว มือแกร่ง ร่างหนา ร่างบาง อะไรประมาณเนี่ย
คือกูเห็นนิยาย ตปท เขาก็ใช้กันบ้างแหละแต่น้อยมากไง แต่ของไทยคือแทบจะใช้แทนสรรพนาม เขา เธอ ไปแล้ว (หรือกูอ่านมาน้อยไป)
>>21 ถ้าเล่มแรกก็จะวุ่นวายสักหน่อยอยู่แล้ว แต่พอเป็นแล้วก็เป็นเลย เล่มหลังๆ เป็นงานก็จะไม่วุ่นวายอีก กูให้ข้อแนะนำเบื้องต้นก่อนแล้วกัน
การพิมพ์เล่มมันมี 2 แบบ 1 คือดิจิทัล เป็นการพิมพ์ตามคำสั่งซื้อ โรงพิมพ์ใหญ่บางที่ก็ไม่รับงานนี้ โรงพิมพ์เล็กบางแห่งก็กำหนดขั้นต่ำ บางแห่งก็ไม่มีขั้นต่ำ สิ่งสำคัญคือ ราคาแต่ละแห่งไม่เท่ากัน บางทีก็ห่างกันมากแบบมาก ต้นทุนปกติแล้วจะคงที่เพราะไม่ได้ทำบล็อกพิมพ์ อันนี้แล้วแต่ความหนาของหน้า แต่ราคา 100+ ถ้าสัก 300 หน้าขึ้นค่าพิมพ์ก็ 150+ แล้วแต่ที่ ต้องลองจัดหน้าแล้วขอราคาไปก่อน
แบบที่ 2 คือออฟเซ็ต พวกนี้พิมพ์ทีละจำนวนมาก ขั้นต่ำ 300 เล่ม+ พิมพ์เยอะราคาต่อเล่มก็ถูกลง พิมพ์เยอะมากหน่อยต้นทุนต่อเล่มอาจจะต่ำกว่าร้อยด้วย แต่ก็ต้องไปดูว่ากี่หน้า มีทำนั่นนี่เพิ่มไหม ราคาต้นทุนต่อเล่มก็จะบวกไป เช่นภาพสี สปอตยูวี ปั้มนูน อะไรก็ว่าไป
ปกติแล้วถ้ายอดไม่เยอะ แบบไม่ถึงร้อยไม่ถึงห้าสิบเล่ม อยากมีหนังสือก็ทำดิจิทัล อย่าลืมคิดราคาบวกกับค่าส่งด้วย ส่งแบบไหนราคาเท่าไหร่ไปเช็คมา ขนส่งเอกชนเจ้าเดียวกันบางแห่งราคาไม่เท่ากัน แต่ถ้าราคาขายมันสูงกว่าทุนยังไงก็กำไรอยู่แล้ว อันนี้เราควบคุมมันได้ ถ้าไม่มีคนมาซื้อจริงๆ ก็ไม่ต้องทำ ไม่เสียอะไรเพิ่ม
โรงพิมพ์แต่ละที่จะคิดราคาไม่เท่ากัน บางที่มีเซลชาร์จเพิ่มเป็นหมื่น(ถ้ามึงมาใหม่แล้วสั่งเยอะ บางทีเปลี่ยนคนคุยราคาลดเป็นหมื่น) ส่วนใหญ่เขาจะถามขนาด ปกติก็ A5 ปกเคลือบมันหรือเคลือบด้าน(ผิวสัมผัสถ้าสากๆ อันนั้นเคลือบด้าน ถ้าลื่นๆ หน่อยเคลือบมัน) ความหนากี่แกรมก็ว่าไป แนะนำว่าอย่าต่ำกว่า 70 บางเกินเดี๋ยวเจอแดดส่องทะลุอ่านยาก ค่าวาดปกแล้วแต่คน กูเห็นที่พอได้หน่อยก็ราคาตั้งแต่ 2 พันไปถึงหลักหมื่น ไม่นำปกโฟโต้ช็อปนะ ค่าทำโลโก้ต่างหาก 500-1000 พวกทำโลโก้บริษัทอาจจะคิดแพง แต่ก็แล้วแต่คนด้วย ส่วนใหญ่ถามนักวาด หาออนไลน์ดีกว่า บางเจ้ามีฝีมือมากก็อาจจะแพงกว่านี้ หนังสือใช้เวลาทำราวๆ 7-21 วันหรือยาวกว่านั้น แล้วแต่รูปแบบพิมพ์กับวันคอนเฟิร์มคำสั่งพิมพ์ อยากรู้อะไรถามมา เดี๋ยวดึกๆ มาตอบให้
>>23 ขอบคุณมากๆ ที่ช่วยแชร์ประสบการณ์
ไม่ใช่เจ้าของคำถามแต่ขอถามแทรกหน่อยนะ
เรื่องจ้างทำโลโก้ ปกติหาจากที่ไหนอะ เคยแต่คอมมิชฯ ปก ส่วนชื่อเรื่องนี่ฟอนต์อังศนา UPC ตลอดเลย
พอจะแนะนำคีย์เวิร์ดในการเซิร์จหา หรือแหล่งทำโลโก้ชื่อเรื่องให้หน่อยได้ไหม (ราคาประมาณ 500-1,000 ใช่ป่าว จะได้หยอดกระปุกเตรียมตังค์แต่เนิ่นๆ)
ขอบคุณล่วงหน้าค่า
อยากได้นักวาดปกนิยายจีนโบราณแนวภาพสีน้ำอะ มีนักวาดไทยคนไหนแนะนำมั้ย
>>33 ตอนนี้เขาเป็นไงไม่รู้นะ แต่ตอนกุจ้างอ่ะ
กุจ้างเขาจัดอาร์ตปก มีรูปคอมมิชมาให้ใส่ชื่อใส่โปรย ทำสันปก ไรงี้ช่ะ เขาก็แจ้งรายละเอียดค่าจ้าง บลาๆ สามารถแก้ได้ 3 ครั้งฟรี ครั้งต่อไป +100
ก็เงื่อนไขทั่วไปเหมือนเจ้าอื่นๆ กูก็โอเคตกลง
แจ้งชื่อเรื่อง นามปากกา นามคนวาด โปรยหลัง ราคาเล่ม
แล้วก็ก็รอเขาทำงานไปตามปกติ
พอส่งงานช่ะ กูก็วงๆๆ ให้ดึงชื่อขึ้นตรงนี้นิด ขยายนามปากกาหน่อย เขยิบโลโก้ขึ้นหน่อย เปลี่ยนสีตรงสันปก สีที่ทำมาหม่นไปกูขอสีนี้ๆ ส่วนโปรยให้เติมกรอบล้อมข้อความหน่อย บลาๆ (กูจำรายละเอียดไม่ได้เป๊ะๆนะ)
นางเเจ้งกูว่าขอคิดเพิ่ม 300
กูก็งง
นางบอกว่าต้องแก้เพิ่ม 6 ครั้ง
หักครั้งฟรี 3 ก็เหลือคิดเพิ่ม 3
กูก็งง แคปหน้าจอรายละเอียดว่าจ้าง ระบุชัดเจนว่า แก้ได้ฟรี 3 ครั้ง
นางบอกใช่สามครั้ง
กูก็งงอีก ก็กูเพิ่งส่งแก้ครั้งแรก จนสุดท้ายกูอ๋อ
นางนับจุดที่ให้แก้เป็นครั้ง!!
กูก็เลยบอกนางว่ากูขอทิ้งค่ะ เอามัดจำไปเลย กูปสด
พวกมึงสนใจจะจ้าง ก็คุยให้ละเอียดก่อนล่ะ ว่าแก่ฟรีอ่ะ นับเป็นจุด หรือนับเป็นครั้ง
กูขอบาย
>>40 แต่ตอนนี้ปิดอยู่ เขสบอกจะเปิดอีดที ก.ค
https://mothilaart.wordpress.com/commission-info/
>>40 อันนี้ๆ ปกนิยาย https://mothilaart.wordpress.com/novel-cover-commission/
นักเขียนพิมพ์เอง ส่วนใหญ่ขายกันได้ประมาณกี่เล่มวะ แล้วพิมพ์เกินพลีออเดอร์กันเยอะไหม
>>43 ส่วนใหญ่บอกยากว่าขายได้กี่เล่ม ให้เดาก็คงไม่เกินร้อยอะเพราะส่วนใหญ่ที่พิมพ์คงอยู่ฐานๆ คนขายดีอยู่ยอดๆ คงมีจำนวนน้อย พวกหลายร้อยไปหลายพันไม่น่าจะมีเยอะ ส่วนใหญ่ดูยอดถ้ายอดไม่เยอะก็พิมพ์เกินพรีสัก 10 % + นะของกู เผื่อหนังสือมีปัญหาจะได้ไม่ต้องไปสั่งพิมพ์ใหม่ มึงพิมพ์น้อยราคาเขาขึ้นอีก กว่าจะรับจะส่งแก้เสียเวลานานไม่สู้พิมพ์เผื่อๆ มาก่อนจะได้ไม่โดนด่ามาก ช่วงพิมพ์แล้วก็จะมีนักอ่านสายรอมาคอยตอดเอาทีหลัง กลุ่มนี้กูเข้าใจนะว่าหลายๆ คนอาจมีประสบการณ์ไม่ดีกับการสั่งนักเขียนทำมือ บางคนช้า (จริงๆ ก็เลทกันประจำหลายคน) จะมีพวกรอเห็นรูปเล่มก่อนค่อยมั่นใจว่ามีของถึงสั่ง ก็เผื่อกลุ่มนี้นิดๆ หน่อยๆ แต่ถ้าพรีกันหลายร้อยพิมพ์เป็นออฟเซ็ตไหวกูเผื่อไปงานหนังสือเลย เผื่อทีละสองสามร้อยเล่มหรือมากกว่า แล้วแต่ความน่าจะขายออกของเรื่องนั้นๆ แต่ช่วงนี้ไม่เผื่อนะ ไม่รู้งานรอบหน้าถ้าจัดแล้วจะมีคนเดินหรือเปล่า
มีหนังสือคลังศัพท์ของคนไหนแนะนำบ้างไหมเพื่อนโม่ง แบบ e-book ก็ได้นะ พอดีกูเห็นของ meb มันลดอยู่
มีใครขายอีบุคในเว็บโคมิโค่มั่ง
กูกดหาอ่านรายละเอียดข้อตกลงกับเรตการจ่ายไม่เจอ เขาแบ่ง%ให้นักเขียนยังไง จ่ายดีมั้ย ยอดขายเป็นไงมั่ง
กูเมลไปถามเขาแล้วแต่เขาไม่ตอบ
มีใครพอรู้เรทงานปกนิยายกับภาพประกอบของ Enfer บ้างราคาแรงมากมั้ยวะ กุเห็นงานเขาอลังการมาก
ถามเพื่อนโม่งที่รับโดเนทบนรีดอะไรท์หน่อยได้ไหม เปิดแล้วได้โดเนทบ้างป่าว ได้เฉลี่ยเท่าไหร่กันมั่ง กูคิดว่าจะเปิดอยู่เพราะไม่อยากติดเหรียญแต่ถ้าเกิดว่าจริงๆคนโดเนทไม่เยอะก็คงไม่ทำ
แปะเลขบัญชีไปเลย เงินเข้าตรง ไม่ต้องผ่านตัวกลาง
ขอเทคนิคการเขียนนิยาย สำหรับมือใหม่ที่ไม่เคยเขียน
>>58 ถ้าวิธีกูๆจะวางพลอตไล่เป็นตอนๆไปตั้งแต่บทแรกไปจนถึงบทสุดท้ายเลย ว่าบทนี้จะเขียนให้ตัวละครไหนทำอะไรบ้าง บทนี้วางปมอะไร บทนี้ปูพื้นตัวละครตัวไหน แล้วจะแก้ปมบทไหนยังไง แล้วก็มาแทรกนู่นนั่นนี่ทีหลัง มันจะช่วยทำให้มึงแต่งไม่ออกทะเลและไม่ลืมปมที่ทิ้งเอาไว้ แต่เพื่อนนข.กูบางคนก็วางแค่พลอตหลัก แล้วแต่งไปเรื่อยๆ นอกนั้นค่อยๆเอาฟีดแบ๊คจากคนอ่านมาแต่งต่อ แบบนี้จะดีตรงที่มันถูกใจคนอ่าน มึงจะหาแฟนคลับง่ายขึ้น(งานมึงต้องดีด้วยนะ5555) เอาแบบที่ถนัดเลย ลองดู
วางพลอตไว้เป็นตอนๆจนจบละ พอมาเขียนจริงอยากเพิ่มนู่นนี่เยอะเลยว่ะแต่มันไม่พอในตอนเดียว ถ้าจะเพิ่มตอนก็รู้สึกว่าแค่พลอตก็เยอะละ ถ้ายังมีเรื่องไร้สาระคงยาวเกินไป แต่ถ้าจะไม่เพิ่มก็กลัวมันจะแฮปปี้น้อยไป สรุปหน่วงทั้งเรื่องทั้งที่เป็นนิยายรักงี้ แย่แน่
อยากถามว่าปกติแต่งนิยายกี่ตอนกันอะ ปกติเขาจะแต่งตอนละประมาณ3-4000คำใช่มั้ยย
>>66 กูแต่งแบบวางพลอตคือวางพลอตละเอียดอะ อย่างที่บอกคือกูวางไว้เลยว่าตอนนี้ๆจะให้ใครทำอะไรบ้าง เช่น บทที่10-ไป.../เกิดเหตุการณ์..../พระนางจับมือครั้งแรก/เริ่มสงสัย... คือทุกอย่างวางไปหมดเลยอะนึกออกมั้ย เพราะฉะนั้นส่วนที่ต้องแทรกเพิ่มมันมีแค่ดีเทลอะ แต่จะใช้วิธีกูคือต้องไม่จำกัดหน้านะ สำหรับกูเน้นความสมบูรณ์ของเนื้อหา พยายามให้มันขาดน้อยที่สุด เพราะฉะนั้นจะกี่หน้าก็ช่างแม่งละ กูแต่งได้กั่หน้ากเท่านั้นแหละ555555 แต่ยอมรับว่าปจบ นิยายกูจำนวนหน้าเละมาก บางตอน 10 บางตอน 6 บางตอน 24 บางตอน 17 บางตอน 4 สภาพเป็นงี้อะ แต่ก็นั่นแหละกูไม่มายด์
งั้นถ้าสมมติวางพลอตไว้ว่าตอนนี้จะมีฉากจับมือ+จูบโดยจะมีฉากจับมือก่อนจูบ พอแต่งไปแต่งมาแล้วถ้าจบที่จูบจะรู้สีกค้างมากกว่า ดูน่าติดตามต่อตอนต่อไป (ก็จะต้องเปลี่ยนมาเป็นจูบก่อนจับมือ โดยเอาจับมือไปไว้ตอนต่อไป) แต่ถ้าทำแบบนั้นตอนที่มีแค่เรื่องจูบอย่างเดียวมันจะแค่ประมาณ1500คำแค่นั้นเอง ไม่รู้ตีเป็นหน้าเอสี่เท่าไหร่นะ แต่พอกลับมาอ่านเองแล้วรู้สึกมันน้อยไปง่ะ เอาน้อยๆแบบนั้นไปได้เลยใช่มั้ยง่ะ
>>70 เรื่องนี้ต้องแล้วแต่มึงอะเพื่อนโม่ง มึงลงไงก็ได้ตามที่มึงอยากลงเลย อันนี้มันความพอใจส่วนบุคคลว่ะ ถ้ามึงคิดว่าลงแบบนั้นเวิร์คสำหรับงานมึงมากกว่า ก็ลงแค่นั้นก็ได้ แต่ถ้าถามกูส่วนตัวกูไม่คอยชอบตัดตอนให้คนอ่านค้างน่ะ ขนาดตอนที่แต่งได้24หน้า กูยังไม่ตัดเลย กูก็ลงหมด คือจากประสบการณ์ของกูนะ ของคนอื่นกูไม่รู้ กูว่ามันไม่ได้มีผลขนาดนั้นอะมึง ถ้ามึงแต่งดีๆวางพลอตมาดีๆนิยายก็มันน่าติดตามด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว
นิยายเรื่อง ทนายสาวถึงคราวสู้ 美人谋律 จะถูกทำเป็นละครโดยทางค่าย เจียซิ่งมีเดีย 嘉行传媒 ของ หยางมี่
เปิดกล้องปลายกรกฎาคมนี้
รายชื่อนักแสดงนำอย่างไม่เป็นทางการ
จวงต๋าเฟย 庄达菲
หวงจวิ้นเจี๋ย 黄俊捷
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของ ลิวอั้นฮวาหมิ 柳暗花溟 มีฉบับแปลไทยของสนพ.ห้องสมุด
คำโปรย
สู้ด้วยปาก ฟาดด้วยลิ้น
นางคือ ‘ชุนถูหมี’ หมอความอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์ถังผู้ฟาดฟันศัตรูด้วยคำพูด
ในสายตาของบิดานางคือบุตรสาวตัวน้อยที่แบกภาระครอบครัวไว้บนบ่า
ในสายตาของเพื่อนบ้าน นางคือเด็กสาวกำพร้าแม่ที่แสนจะน่าสงสาร
ในสายตาประชาชน นางคือที่พึ่งสุดท้ายของผู้ตกทุกข์ได้ยาก
ในสายตาของฮ่องเต้ นางคือแสงทองอันรุ่งโรจน์หนึ่งเดียวที่ราชวงศ์ถังรอคอยมานาน
แต่ในสายตาของนางเอง...
ชาตินี้ข้าคงต้องขึ้นคานเพราะพูดเก่งเกินไป คงไม่มีใครกล้าจีบแล้ว!
เรื่องนี้แอดอ่านจบแล้วแต่ก็ลืมแล้วเช่นกัน แต่แวบแรกที่อ่านคือสะดุดตากับชื่อนางเอกมาก แต่โดยรวมถือเป็นนิยายที่สนุกเรื่องหนึ่งและก็คาดหวังว่าทางทีมงานละครจะไม่ดัดแปลงเนื้อเรื่องจนกลายเป็นคนละเรื่องไป
ขอถามหน่อย
I am so happy for you ควรแปลว่ายังไง
- ฉันดีใจกับเธอจริงๆ
- ฉันดีใจแทนเธอจริงๆ
>>75 อัพวันแรกประมาณ 3.0k-4.0k up หมายถึงวันแรกของแต่ละตอนนะ ทิ้งไว้ก็เพิ่มเรื่อยๆจนถึง 15.0k ต่อตอนก็มี อันนี้คือเรื่องล่าสุด แต่ถ้าตอนที่กูแต่งเรื่องแรก จำไม่ผิด เฉลี่ยอยู่ประมาณ 700-1.5k แล้วแต่ตอน ทิ้งไว้ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน แต่กูจะมีทริคนิด คืออัพตอนครั้งแรกกูจะลงไปเลยสัก3-4 ตอน เหมือนเว็บตูนน่ะ คนเข้ามาอ่านจะได้รู้เวย์ว่านิยายมันไปทางไหน เพราะถ้าลงครั้งแรกมาตอนเดียว สำหรบกูคือเนื้อเรื่องยังไม่ทันเดิน ดันจบละตอนแรก ให้กูกดเพิ่มไว้อ่านกูก็อาจจะไม่กดอะ เพราะกูยังไม่รู้ว่ากูชอบไหมแล้วก็อาจจะรู้สึกว่านิยายมันไม่ค่อยมีอะไร นิยายบางเรื่องมันไม่ได้มีปมน่าติดตามตั้งแต่ตอนแรกไง บางคนก็ปิดแล้วผ่านไป ในฐานะนักเขียนมันเท่ากับมึงตัดโอกาสตัวเองกับคนอ่านกลุ่มนั้นไปเลยนะ เพราะหลายๆคนถ้าเคยเข้ามาอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่าชอบหรือน่าติดตาม เขาก็ไม่ค่อยกดเข้ามาดูซ้ำอีกหรอก กูถึงคิดว่าความน่าติดตามของสำนวนภาษากับตัวพลอตเองน่าจะสำคัญกว่าการตัดจบแบบค้างๆ
เพื่อนโม่งกูเพิ่งแต่งนิยายเรื่องแรก กูกำลังรีไรท์สำนวนตัวเองอยู่ กูลบแล้วเขียนใหม่บทนำมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบแล้ว
กูไม่รู้ว่ากูอาจจะพลาดตรงไหนบ้าง ต้องแก้อะไรอีก บทนำมันน่าเบื่อ หรือชวนให้อ่านต่อมั้ย
มีใครว่างสับให้ทีได้ไหม แค่หน้าเดียวของบทนำ สับจนกูเละยิ่งกว่ามันบดเลยก็ได้
Please, I need helppppppp.
>>79 ตรงๆไม่โกรธกัน ข้อติคืออ่านแล้วรู้สึกเวิ่นมาก บรรยายเวิ่นเว้อ เนื้อหานิดเดียว ปรับให้กระชับกว่านี้ได้อีกมาก ไม่ใช่ว่าใช้คำวิจิตรแล้วจะน่าอ่านเสมอไป ใช้ทั้งหน้าบรรยายคนรอดูคอน มันน้ำท่วมทุ่งเกินไปว่ะ
ถ้าเป็นกูนิยายเรื่องนี้จะเป็นเรื่องแบบที่บุ๊คมาร์คไว้แล้วค่อยมาอ่านวันหลังเวลาว่างๆมากๆค่อยๆอ่านไป
>>80 ขอบคุณมากเพื่อนโม่งที่สละเวลามาสับ
>>81 >>82 เออคำว่าโทรศัพท์มือถือนี่ก็คิดอยู่นานว่ามันย่อได้มั้ย ขอบคุณมากๆๆเพื่อนโม่ง
ขอบใจที่ช่วยเกลาด้วย "บางคนยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปและหยุดเป็นครั้งคราว" นี่ก็ว่ามันขัดแต่นึกไม่ออกว่าจะแก้ยังไง พอแก้ตามที่บอกดูดีขึ้นจริงๆ
>>83 ไม่โกรธๆ เอาตรงๆกูก็รู้สึกว่ามันเวิ่น 555 กูพยายามจะรวบ action ที่ว่ารอดูคอนให้จบในย่อหน้าเดียว
แต่พอเขียนจริงมันจบ action นี้ไม่ได้ กูเลยยัดๆๆให้มันจบได้ งงป่าวว่ะ T^T กูก็งงตัวเอง
แต่โอเค กูจะพยายามแก้ให้ได้ ขอบคุณมากกกกกกกกก
>>84 ข้อเสียของการไม่อ่านหลากหลาย กูอ่านแต่นิยายแฟนตาซี แฟนตาซีไม่พอพีเรียดอีกต่างหาก
พอจะมาเขียนนิยายรักก็เบลอๆไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าควรจะบรรยายยังไงให้พอดี
ขอบคุณมากที่ช่วยเตือน โอเคได้แนวล่ะ ลดพรรณาโวหารลง เน้นบรรยายโวหาร
กราบร่องนมทุกโม่ง
ทำไงดี เขียนให้เป็นแนวรักใสๆ เวลาจะเขียนความสัมพันธ์แบบกั๊กๆวางไว้ให้นางเอกไม่แน่ใจว่าพระเอกรักตัวเองหรือไม่ก็จะมีปัญหาทุกที เพราะมันดูรู้อยู่แล้วอะะ ทำขนาดนี้ก็ต้องมีใจให้อยู่แล้วปะวะชีวิตจริง ยิ่งจูบด้วยไรด้วยอีก เรามันนักอ่านสายเรียลไง พอมาแต่งเองแล้วปวดเฮดมากมาย ไม่รู้จะทำไงให้ดูสมจริงดี พึ่งเคยแต่งเรื่องแรกวางพลอตไว้แค่จูบแต่ทำไมเลิฟซีนแค่จูบนั้นอ่านแล้วเลยเถิดไปเรทนิดๆก็ไม่รู้ ถ้าเรทจนลงไม่ได้นี่ประมาณไหนอะ
>>86 เผลอกดส่งไปแบบไม่ครบ รบกวนขอคำปรึกษาอีกข้อนะ คือเราติดใช้คำว่าทันทีมากๆ แปปๆก็มีทันทีอีกแล้วมีคำอื่นแนะนำที่อยู่ท้ายประโยคมั้ยอะ เช่น เขาหันมาทันที ผมก็ลุกขึ้นทันที ลองใช้พวกคำว่าตอนนั้นหรือในขณะนั้นมันก็ไม่ค่อยโอเหมือนทันทีเพราะมันต้องไปอยู่ต้นประโยคต่างจากทันทีที่อยู่ท้ายอะ
อีกสองคำก็คำว่าที่กับก็ เช่น ผมที่กำลังยืนอยู่ ปากที่กำลังเคี้ยวนั้น ผมก็หันมามอง ผมก็ลุกขึ้นทันที
รวมๆแล้วอ่านดูมีแต่คำว่าที่ ก็ กะทันที ไม่ค่อยสมูทเลย คำว่าที่กับก็มีเยอะนี่น่าจะปกติมั้ย แต่ทันทีมีเยอะคงไม่ไหวจริงๆ ขอโทษที่ถามเยอะนะ เขียนนิยายเรื่องแรกในชีวิต อ่านนิยายมาเยอะมากๆแต่ก็เขียนยากเหลือเกินนน
>>87 ลองหาพวกคลังคำมาใช้มั้ย เพื่อนโม่ง อย่างที่ยกตัวอย่างมา ลองเปลี่ยนเป็น หันขวับ ลุกพรวด เพื่อแสดงว่าทำกริยาในทันทีทันใดแทนได้เปล่า
ที่ กับ ก็ นี่พูดยาก เพราะก็ติดใช้ แต่คิดว่าไม่ควรมีบ่อยๆ เหมือนกัน อาจต้องหลากคำด้วยคำอื่น ลองใช้ "จึง" หรือ "เลย" แทน "ก็" ในบางจุดได้มั้ย
"ที่" ยังนึกไม่ค่อยออก แต่ถ้าตรงไหนตัดได้ก็ลองตัดดูนะ ไม่งั้นอาจต้องแก้ใหม่ เลี่ยงไปใช้รูปประโยคแบบอื่นแทน
>>86 ให้นางเอกคิดว่าพระเอกสนใจตัวเองแต่ไม่ได้คิดจริงจังด้วยได้ไหมงั้น แบบสร้างประเด็นให้นางเอกเข้าใจผิดว่าพระเอกชอบคนอื่นอยู่ ทั้งที่จริงเป็นเพื่อนสนิทกัน อะไรแบบนั้นได้ป่าว
>>87 ทันที บางครั้งกูใช้อย่างกะทันหัน,โดยฉับพลัน,โดยพลัน,พลัน...(เช่นพลันลุกขึ้น หนือผมก็พลันลุกขึ้นอย่างกะทันหัน) ประมาณนี้พอได้ไหม กูไม่รู้บริบทนิยายมึงอะ ลองเอาไปปรับดูเผื่อได้
>>87 เขาหันควับมามองตาเขียวใส่เธอ, ฉับพลันร่างของเขาก็ทิ้งน้ำหนักตัวใส่เธอ, เขาเลยถอนหายใจ, ชายหนุ่มจึงรีบรุดออกไปจากโถงไม่พูดไม่จากับใคร
ถ้ามึงชอบใช้พวกกะทันหันกับคำที่ว่ามาก็ลองใช้คำที่มีความหมายเดียวกัน แต่สื่อว่าเป็นการทำอะไรทันที ทันใดได้เหมือนกันอะ อย่าง รีบรุด, เร่งรุด ก็บอกได้ว่ารีบ ทำอะไรในทันที ฉับพลัน, พลัน มึงควรอ่านเยอะๆ เก็บคลังคำศัพท์หน่อย ก็, จึง, ถึง, เลย
"ส่วนใหญ่ก็ฆ่าเวลาด้วยการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น"
เปลี่ยนจาก"มหึมา" เป็น "มโหฬาร" มันก็คล้องกับคำว่า"เวลา"ได้นะ
Ky สายสะพายบนmebจะได้ก็ต่อเมื่อขายได้กี่เล่มวะ
>>95 >>96 >>97 >>99 ขอบใจมากเพื่อนโม่ง
กูมีปัญหาอีกแล้ว ก่อนหน้านี้มีคนติกูเรื่องย่อหน้ากับเว้นวรรคมาเยอะมากก กูพยายามทำความเข้าใจแล้ว แต่บางครั้งก็งง
กูงงอันนี้ ตรงที่กูวงเล็บไว้ว่า 1 2 3 ว่ากูต้องขึ้นย่อหน้าใหม่หรือเปล่า (กูจับมันรวมในย่อหน้าเดียวกันหมดเลย)
“เอาเลย อเล็กซิส” นักร้องนำผู้มีเรือนผมดำขลับตะโกนใส่ไมค์ พลางหันไปตบบ่าเพื่อนร่วมวงที่กำลังไล่เรียงนิ้วบนกีตาร์สีขาว (1) แววตาเย็นเยียบผุดขึ้นมาวูบนึงเมื่อสัมผัสนั้นโดนตัว แต่ก่อนที่จะมีใครจะสังเกตุเห็น เขาก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้า ออกวิ่งไปตรงสุดเวทียาว และระเบิดโซโลแผดกระหน่ำออกจากปลายนิ้วทั้งที่กำลังวิ่งอยู่อย่างนั้น (2) เขาแทบไม่ต้องใช้เอฟเฟ็กต์ช่วยเพื่อให้เสียงกีตาร์ฟังดูดีเลย โน้ตทุกตัวที่ผ่านปลายนิ้วของเขาสะอาด แม่นยำ และเฉียบคม เป็นดั่งคำสาปที่ร่ายใส่คนดูให้ดิ้นพล่านไปตามท่วงทำนองที่เขาบรรเลง (3) และนั่นไม่ได้เกินจริงเลย เมื่อมองไปยังคนดูเบื้องล่างที่กระโดดโลดเต้นราวกับเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วตั้งแต่เพลงแรก แรงสั่นไหวจากการกระโดดพร้อม ๆ กันของคนหนึ่งแสนคน แม้กระทั่งสต๊าฟบางคนที่อยู่หน้างานก็ยังสัมผัสได้ว่าพื้นดินนั้นคลอนนิด ๆ
“เอาเลย อเล็กซิส” นักร้องนำผู้มีเรือนผมดำขลับตะโกนใส่ไมค์ พลางหันไปตบบ่าเพื่อนร่วมวงที่กำลังไล่เรียงนิ้วบนกีตาร์สีขาว
แววตาเย็นเยียบผุดขึ้นมาวูบนึงเมื่อสัมผัสนั้นโดนตัว
แต่ก่อนที่จะมีใครจะสังเกตุเห็น เขาก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้า ออกวิ่งไปตรงสุดเวทียาว และระเบิดโซโลแผดกระหน่ำออกจากปลายนิ้วทั้งที่กำลังวิ่งอยู่อย่างนั้น
เขาแทบไม่ต้องใช้เอฟเฟ็กต์ช่วยเพื่อให้เสียงกีตาร์ฟังดูดีเลย
โน้ตทุกตัวที่ผ่านปลายนิ้วของเขาสะอาด แม่นยำ และเฉียบคม เป็นดั่งคำสาปที่ร่ายใส่คนดูให้ดิ้นพล่านไปตามท่วงทำนองที่เขาบรรเลง
และนั่นไม่ได้เกินจริงเลย เมื่อมองไปยังคนดูเบื้องล่างที่กระโดดโลดเต้นราวกับเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วตั้งแต่เพลงแรก แรงสั่นไหวจากการกระโดดพร้อม ๆ กันของคนหนึ่งแสนคน แม้กระทั่งสต๊าฟบางคนที่อยู่หน้างานก็ยังสัมผัสได้ว่าพื้นดินนั้นคลอนนิด ๆ
แบบนี้ดีปะ ทำตามแบบของเรา นิยายเราก็เว้นประมาณนี้ 555555
>>106 ถ้ามันต่อเนื่องไม่ต้อง เปิดประเด็นใหม่ค่อยตัด หรือถ้าอารมณ์ไม่ขาดช่วงแล้วอยากให้มันอ่านสบายตาขึ้นหน่อยก็พิจารณาเอาลงย่อหน้าใหม่ได้ กูว่านักเขียนแต่ละคนตัดไม่เหมือนกันอะ แล้วแต่จะพอใจ
“เอาเลย อเล็กซิส”
--- นักร้องนำผู้มีเรือนผมดำขลับตะโกนใส่ไมค์ พลางหันไปตบบ่าเพื่อนร่วมวงที่กำลังไล่เรียงนิ้วบนกีตาร์สีขาว
--- แววตาเย็นเยียบผุดขึ้นมาวูบนึงเมื่อสัมผัสนั้นโดนตัว แต่ก่อนที่จะมีใครจะสังเกตุเห็น เขาก็ก้าวขึ้นไปข้างหน้า ออกวิ่งไปตรงสุดเวทียาว และระเบิดโซโลแผดกระหน่ำออกจากปลายนิ้วทั้งที่กำลังวิ่งอยู่อย่างนั้น
--- เขาแทบไม่ต้องใช้เอฟเฟ็กต์ช่วยเพื่อให้เสียงกีตาร์ฟังดูดีเลย
--- โน้ตทุกตัวที่ผ่านปลายนิ้วของเขาสะอาด แม่นยำ และเฉียบคม เป็นดั่งคำสาปที่ร่ายใส่คนดูให้ดิ้นพล่านไปตามท่วงทำนองที่เขาบรรเลง
--- และนั่นไม่ได้เกินจริงเลย เมื่อมองไปยังคนดูเบื้องล่างที่กระโดดโลดเต้นราวกับเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วตั้งแต่เพลงแรก
--- แรงสั่นไหวจากการกระโดดพร้อม ๆ กันของคนหนึ่งแสนคน แม้กระทั่งสต๊าฟบางคนที่อยู่หน้างานก็ยังสัมผัสได้ว่าพื้นดินนั้นคลอนนิด ๆ
ปอลิง... ข้างบนนั่นชอบแบบส่วนตัว กูจิตัดย่อหน้านึงให้มันสั้นๆ จะได้ไม่ลายตาตอนกลับมาอ่านทวน ตัดแล้วเหมือนเยอะไปก็ลองรวบเอาเลย ล้นไปหั่นทิ้ง ไม่ก็แก้บรรยายให้มันกระชับขึ้น จะได้อ่านเข้าใจง่าย
เวลาขึ้นย่อใหม่บางทีกูนึกภาพแบบช่องคอมมิคกับภาพแต่ละฉากของอนิเมะอะ ถ้าจังหวะมันพอเว้นช่วงได้ก็ตัดเริ่มใหม่ไปเลย --ขึ้นอยู่กับมึงน่ะแหละ
สังเกต
เวลาลงนิยายในเวปคือเคาะเว้นบรรทัดโล่งๆ1บรรทัดก่อนขึ้นย่อหน้า/ประโยคใหม่กันใช่ปะ เห็นทำกันแทบทุกเรื่องเลยให้อ่านง่ายขึ้น แล้วถ้าจะทำอีบุ๊คคือต้องมาลบบรรทัดที่เว้นนั้นออกทั้งหมดหรอ เยอะมากเลยนะนั่นน่ะ
>>117 ไม่จำกัด แต่ควรลบ มันไม่สบายตา ถ้าเป็นนักอ่านแล้วเปิดเข้าไปละเจอแต่เว้นวรรคนี่โคตรอารมณ์เสียเลยนะ เอาจริงคือหน้าๆนึงถ้าเว้นแบบลงเว็บเนื้อหานี่เหลือไม่กี่ประโยคเอง ไม่รู้สิ ส่วนตัวเวลาทำอีบุ๊คควรจัดหน้าดีๆอะ คนที่เสียเงินเขาก็อยากได้ของที่มีคุณภาพเหมือนอ่านหนังสือจริง เพราะคนที่เขาอยากได้แบบอ่านง่ายก็อ่านแบบepub อยู่แล้ว
>>108 >>109 ขอบใจมากโม่ง พอจะเข้าใจล่ะ กูก็งงอยู่ เพราะกูใช้เรฟเป็นหนังสือแบบเล่มอ่ะ
กูก็พยายามวรรคย่อหน้าตามเขา แต่ถ้าลงเวปมันคงลายตา
สงสัยต้องวรรคย่อหน้าลงเวปอีกอย่าง แล้วก็อีบุ๊คอีกอย่าง ลงเวปเน้นสบายตาเอา
อีกเรื่องที่กูสงสัยและอยากรู้ว่าเพื่อนโม่งทำยังไงกัน
คือตอนนี้กูรื้อบทนำมาแก้ เพราะกูรู้สึกว่าบรรยายเยอะชิบหาย ตอนเขียนกูก็มันมือ แต่ตอนอ่านกูเบื่อ
กูเลยแก้มาเล่าสลับกัน ระหว่างมุมมองพระเจ้า (บรรยายฉาก) กับมุมมองพระเจ้าแบบจำกัด เอาไว้เดินเรื่อง
ทีนี้มุมพระเจ้าแบบจำกัด กูเล่าผ่านสายตาของตัวละครที่มันป็นผู้จัดการวงที่อยู่หลังเวที เดินไปเจอสมาชิกในวง
ทีนี้ตอนเจอกัน ตัวละครพวกนี้มันรู้จักกันดีอยู่แล้ว มันไม่จำเป็นต้องบรรยายหน้าตาป่ะวะ
แบบ - จอห์นเห็นชายหนุ่มผมดำ นัยน์ตาสี.... โครงหน้า.... ปาก.... นั่งอยู่.... คือมันรู้จักกันแล้วอ่ะ ถ้าบรรยายมันแปลกๆไหม
แต่มันก็แล้วแต่คนเขียนอะ ถึงบอกไงว่าเขียนให้เสร็จก่อน ทิ้งไว้สักวัน แล้วมาอ่านทีหลัง
>>119 ความจริงมันไม่ต้องมีก็ได้นะมึง พวกบรรยายหน้าตาให้ตัวประกอบอะ แต่ถ้ามีจุดเด่นอะไรให้สังเกตแล้วมันเกี่ยวกับเนื้อเรื่องภายหลังก็แอบหย่อนๆ ใส่ไว้ กูอ่านพวกนิยายจีนแปล ก็ไม่เห็นมันจะสนใจหน้าละครเท่าไหร่เลย บรรยายมาลอยๆ แค่ชื่อเอง มึงลองคิดเอาว่าถ้ามึงอ่านเองมึงจะโอเคไหมที่ต้องมาอ่านส่วนนี้จุดนี้ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ ตัดทิ้งได้เลย 555
กูเพิ่งเคยเขียนฉากเรท อยากบรรยายครั้งแรกของพระเอกนางเอก แต่ไม่ได้อยากให้ส่อไปทางกามๆเท่าไหร่ อยากให้มันออกมารู้สึกน่ารักปุ๊กปิ๊กนุ่มฟู รู้สึกว่าเขารักกันเลยมีอะไรกัน แถมยังเป็นมือใหม่ไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งคู่เลย กูควรเขียนยังไงดีวะ เขียนฉากพวกนี้แล้วกูเขินต้องไปซูมโคมไฟ หรือตัดไปดื้อๆเลยก็มี แต่ครั้งนี้กูอยากบรรยายเพราะมันสำคัญต่อเรื่องน่ะ
ถามหน่อยจิ ฉากเรทแบบไม่มากพวกบรรยายจูบแลกลิ้น อารมณ์ขึ้น หรือของผชตั้ง แต่ไม่ได้ถอดเสื้อผ้าหรือจะมีอะไรกันนะ แบบนี้จะโดนแบนจากเวปเด็กdมั้ย กลัวเรื่องของผชตั้งนี่แหละ ถ้าเลี่ยงคำไปใช้มังกรน้อยตั้งไรงี้จะได้รึเปล่า 55555 คือเราเขียนฉากกุ๊กกิ๊กแหละ อ่านๆดูก็ไม่ได้เรทอะไรเพราะไม่ได้จะเขียนฉากเรท ออกจะตลกนิดๆด้วยซ้ำ กลัวโดนแบนอ่า
>>129 กลัวเซมม แล้วยังไงกะสุ่มเสี่ยงนะ มันเป็นฉากโบ๊ะบ๊ะ พวกกดรายงานแจ้งปุบอาจบิน เด็กดีค่อนข้างต่อต้านด้วย ตัดออกกับไปลงที่อื่นนี่แหละปลอดภัยสุด ;;
>>123 ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ส่วนใบหน้าของเธอก็แดงเพราะความเขินอายเช่นกัน หญิงสาวหดตัวเล็กลง
// หญิงสาวระเบิดหัวเราะ "กร๊ากๆๆ" โถมขึ้นไปคร่อมบนตัวเขา เธอเอาขานาบกับร่างกายแข็งแรงมีแต่กล้ามเนื้อแน่นๆ "เฮ้ย!" ชายหนุ่มตกใจ เขายกสองมือขึ้นปิดบังใบหน้าแดงๆ เห่อร้อน และเฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังทำอะไรลามก เขามองผ่านช่องนิ้วที่ห่างจากกันเล็กน้อยด้วยดวงตาใสแป่วๆ "งุ้งงิ้ง งุงิ"
กู >>123 เอง ขอบคุณพวกมึงที่แนะนำ คือกูตั้งใจให้มันออกมาเป็นฉากรอมคอมนิดๆว่ะ ประมาณว่าพระเอกนางเอกตกลงจะเย้บกัน ก็ไปหาเตรียมตัวอ่านประสบการณ์คนอื่นทั้งคู่ ฟังเพื่อนจากวงเหล้าหรือวงเม้ามอยหาข้อมูล พอถึงเวลาก็เกร็งกันไปหมด ทำอะไรไม่ถูก พยายามนึกว่าที่ได้ยินมาเขาบอกว่าไงนะ แล้วต้องทำยังไงต่อ พระเอกจะถอดเสื้อผ้านางเอกหรือใส่ถุงยางก็มือไม้สั่นไปหมด เกือบจะล่มปากอ่าวกัน แต่สุดท้ายก็เลิกเกร็งแล้วก็ลื่นไหลกันไปตามธรรมชาตินี่ล่ะ
แต่เขียนไปแล้วกูชอบฉาก after sex มากกว่าว่ะ ตื่นมาพร้อมกัน เจอหน้ามองตากันแล้วเขิน แต่ก็ทักทายกันแล้วคุยว่าเมื่อคืนโอเคมั้ยไรงี้ กูชอบเพราะมันน่ารักดี อยากให้ออกมานุ่มละมุนใจฟูไปทุกขั้นตอนเลย
กูอยากถามว่าถ้าตัวละครร้องเพลงหรือนึกถึงเพลงไรงี้ ใส่เนื้อไปด้วยจะติดลิขสิทธิ์ไหม
>>129 d โคตรหลายมาตรฐาน เรื่องโอ๋ เรื่องดัง เย...ยังไงก็ติดท็อปไม่แบน เรื่องโนเนมตัดผ้าม่านแล้วก็ยังแบน ชี้แจงแม่งก็ไม่ฟัง เวรกว่าคือเคยคุยกับหัวหน้าตัวใหญ่ไม่บอกชื่อนะ บ่นกับเขา ทำไมไม่แบนเรื่องนี้ ได้คำตอบ อ๋อ คนอ่านเยอะพี่ก็อ่านเลยอยากอ่านจนจบ กู wtf ขนนิยายออกจากเว็บหมด
แล้วถ้าติดเหรียญไว้ DD ให้ลงเนื้อหา 18+ ไหม?
นี่ว่าจะใช้วิธีเดียวกับ RAW คือติดเหรียญเฉพาะฉากหวิว
แต่ไม่เคยลองกับ DD ไม้รู้ว่าจะปลิวหรือเปล่า?
>>143 ปัจจุบันลงคู่ทั้ง R กับ D เลย แต่ฝั่งดด. คนอ่านเยอะกว่าหน่อยนึง
ลงพร้อมกันจำนวนตอนเท่ากันจำง่ายดี
แต่พอจะเริ่มลง NC เริ่มต้องตัดของฝั่งดด. เลยชักกลัวว่าจะบริหารเองงงเอง ไหนจะเรื่องติดเหรียญอีก
พอดีเห็นว่ามัน sensitive (ทั้ง NC ทั้งติดเหรียญ) เลยอยากมาถามในนี้เพื่อความชัวร์และนิยายไม่ปลิว 😅
Ky ลงebookในmebรออนุมัติกี่วันเหรอเพื่อนโม่ง สมมติลงวันนี้เร็วสุดจะได้วางขายวันไหน
Ky เพื่อนโม่ง เกณฑ์ได้สายสะพายbest seller ของmebมีเกณฑ์ยังไงบ้างอ่ะ
มีสนพใหม่
https://twitter.com/LobsterPub?s=21
น่าสน เจ้าของสนพคือคนที่ฉอดเยอะๆ ละแต่งนิยายด่าสลิ่_
>> 155 ของกุยอดโหลด 150 ขึ้นไปได้สายสะพายหมดนะ ไม่เกี่ยวกะเวลาหรือไรเลย เว้นแต่มันครบตอนเสาร์อาทิตย์อ่ะถึงจะยังไม่ได้ รอเวลาทำการเขาถึงจะใส่ป้ายให้
มีคหยังไงเกี่ยวกับกุ้งม่วงวะ
>>156 ปังสัส ๆ โพสต์แรกในเพจวอกันมันเลยทีเดียว ระหว่างวายสายเรียลกับวายสายเพ้อ ได้เห็นไรบ้ง ๆ ที่ไม่คิดว่าจะมีคนคิดเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะ และแม่งทำให้กูเข้าใจเลยว่าวายหลุดโลกทั้งหลายมันขายได้ไง เพราะแม่งคนอ่านมันทัศนคติงี้เอง คือฟุที่ชอบชายเยกันแต่ไม่ใช่เกย์เอากัน ถ้าบอกตรง ๆว่าเกย์คู่คือยี้ ถ้าบอกชายแท้แค่ได้กันคือฟิน อิหยังวะ
อยากถามว่า แพลตฟอร์มนิยายต่าง ๆ ของไทย มีเกณฑ์ในการลบนิยายยังไงบ้าง ?
อยากรู้ไว้เพื่อเป็นตัวเลือกในการลงนิยาย
>>168 เรื่องถูกแบนหลักๆ อย่าแตะสถาบันหลัก ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
การส่งเสริมการค้ายาเสพติด การพนัน ขายบริการทางเพศ โสเภณี ค้ามนุษย์ การก่อการร้าย เซ็กส์ การใช้ความรุนแรงทั้งการกระทำและถ้อยคำ พวกนี้บางที่จะเบลอปิดตาข้างหนึ่ง บางที่เปิด 2 ตาจ้องหาแบนเลย ไปอ่านข้อตกลงการใช้งานที่นั่นๆ
ไม่ได้อ่านฉาก NC ใน DD นานมาก แต่เห็นนักเขียนหลายๆ คนตัดจนเหี้ยนไปลงกลุ่มลับไม่ก็เว็บอื่นตลอด เพิ่งเห็นว่าของอังศุมาลิน (แปลเป็นญป.) ลงแล้วไม่โดนแบนจริงด้วย โอโห้ เยี่ยมจริงๆ
>>171 ขึ้นอยู่กับเว็บที่ลงและการนำเสนอของนักเขียน อย่าง ถ้าเป็นเรื่องนางเอกไปขายตัวเอาเงินมาฟุ้งเฟ้อแล้วเริ่มใช้ไม่พอ ก็มาเริ่มใช้ยาจากนั้นมาขายยาต่อ แล้วชีวิตรุ่งเรืองพระเอกหลงรักมาร่วมขายยาด้วย ตอนจบมีลูกชีวิตมีความสุข เรื่องมึงเจอเพ่งเล็งแน่ๆ เพราะมันกลายเป็นโรแมนซ์ส่งเสริมให้ติ่งโง่ลง แต่ถ้ามึงนำเสนอสะท้อนสังคมเสียดสีเพื่อให้คนอ่านรู้สึกว่านี่เป็นพฤติกรรมบิดเบี้ยวเหมือนเรื่อง natural born killer มันจะกลายเป็นงานอาร์ตสะท้อนสังคม
การอ้างอิงมึงต้องรู้อย่างหนึ่งว่ามึงต้องทำข้อมูลด้วยอย่าใส่ผิด มโนใส่เอง อย่างแนววายหลายๆ เรื่องที่เขียนออกมา นักเขียนแม่งไม่รู้เพศศึกษาพื้นฐานเลยแล้วแฟนติ่งแม่งก็เชื่อตาม อย่างผู้ชายมีรูเสียบให้ท้องแบบผู้หญิงด้วยทั้งที่เรื่องมันเป็นโลกปัจจุบันและไม่ใช่ทรานส์แมน , หรือเขียนพระเอกขึ้นแล้วขึ้นอีกอย่างเมามันส์ทั้งที่ผู้ชายจริง 2 น้ำมันก็นิ่งไม่เอาแล้วคนเขียนกลับบรรยายต่อน้ำ 5 น้ำ 6 กูโยนเรื่องนั้นทิ้งเลยมันเขียนหื่นอย่างเดียวและเข้าใจผิดคิดว่าเซ็กซ์คือต้องพุ่งเท่านั้น (กูไม่รวมถึงพวกแนวโอเมก้าที่มันสร้างระบบใหม่ขึ้นมาเลยนะ อันนั้นมันเป็นแฟนตาซีที่ไม่เกิดขึ้นจริงแล้ว) ข้อมูลมั่วมันทำให้งานมึงกากลง คนอ่านไม่โง่และพร้อมด่ามึงเสมอถ้าข้อมูลมึงมั่ว
อีกอย่างในฐานะนักเขียนขอให้มีจารยาบรรณของสื่อที่ดีบ้าง กูไม่ได้บอกให้มึงสร้างเรื่องเอาโล่ แต่สิ่งที่เสนอออกไปได้ให้อะไรคืนกลับสู่นักเขียน คนอ่าน และสังคมโดยรวม ไม่ใช่ผลิตแต่งานขายเซ็กซ์เอาแต่เงินอย่างเดียว
กูมักจะได้ยินนักเขียนรุ่นใหม่มักจะบอกว่าเขียนตามใจตัวเองก็พอจะไปแคร์คนอื่นทำไม กูอยากหื่นกูก็จะเขียนหื่น กูอยากกามกูก็จะเขียนกาม กูอยากกุโรก็จะเขียนกุโร กูอยากข่มขืนเด็กก็จะเขียนแต่ข่มขืนเด็ก งานขายดีเงินไล่มาเทมาคนอ่านชอบกูดัง แต่ความคิดเห็นของกูนักเขียนพวกนี้คือเหี้ยในร่างคน
คงเพราะเรื่อง NC แต่อันนี้กูเข้าใจตัวเว็บนะ
และอาจรวมความลำเอียงและบ้งๆ ของแอดมินเนี่ยแหละ เลือกปฏิบัตินะกูว่า
อยากนักอ่านกูเนี่ยบอกว่า ชอบอ่านที่ รอร มากกว่ามันสะดวก
ขอระบายความอึดอัดนิดนึง กูว่ากูชักจะกลัวเรื่องคำซ้ำมากเกินไปล่ะสิ ขนาดคำคนละความหมาย แค่มีตัวสะกดซ้ำกัน กูก็แบบ เฮ้ย มันขัดใจว่ะ เช่น คำว่าตรงหน้ากับคำว่าหน้าตางี้ พอมีคำว่าหน้าเหมือนกัน กูก็จะฮึ้ยยยย อยากเปลี่ยนแต่เปลี่ยนไม่ได้ ความหมายมันกำหนดไว้แล้ว มันต่างกัน อึดอัดโว้ย อะไรงี้ ตอนนี้ก็พยายามผ่อนๆชิลๆกะมันอยู่ แต่บางทีก็อดบ้าไปเองไม่ได้จริงๆว่ะ 55
>>178 กูก็บ้าเป็นเหมือนกันบางที มันขัดตาแต่เปลี่ยนก็ไม่ช่วยไร ตอนนี้กูเลยเอาแม่งออกให้หมด ให้มีน้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ แบบเลี่ยงหมด อย่างตัวเอกยืนอยู่ตรงหน้า กูก็แค่เขียนบรรยายว่ายืนมองหน้ากันเฉยๆ ไม่มีเบื้องนงเบื้องหน้าอัลไรทั้งนั้น ตอนนี้คือโล่งขึ้นเยอะ ส่วนเรื่องคำว่า "หน้าตา" มันเลี่ยงยากจริง เลยต้องเบี่ยงไปบรรยายจุดอื่นที่บอกอารมณ์บนหน้าได้แทน อย่าง กัดปาก ขมวดคิ้ว ตาหยี
กุเส้าอ่ะเพื่อนโม่ง กุพิมพ์นิยายเองขายหน้าละบาท ยอดจองก็น้อยนิด คนอ่านบ่นแพง นักเขียนดังเปิดจองวันนี้ ราคาแพงเกินจำนวนหน้า ไม่มีใครบ่น เขายอดเยอะกว่าเป็นกุสิบเท่าเลยมั้ง
เขียนนิยายแค่ 1 หน้าได้ปะ เขาจะลบนิยายกูมั้ย บางทีก็ขี้เกียจเขียนเหลือเกิน ดีไม่ดี เขียนไม่ถึงหน้านึงด้วยซ้ำ
>>183 ระบบมันยากกว่าด.ด.หน่อยละมั้ง พวกหน้าใหม่ไม่เข้าใจยุ่งยากสัสเลยหนีไปที่อื่นแม่ง ขนาดกูยังแอบรำคาญระบบบางจุดเลย มันไม่สะดวกเหมือนดด.ม้วนเดียวจบ ต่องมาปรับนิดแก้หน่อยกว่าจะเข้าที่ แล้วมันเอื้อต่อคนอ่านด้วยละ ล็อกหมวดให้หาอ่านง่าย ๆ หาคีย์เวิร์ดที่ใช่ก็เจอ ไม่เหมือนดด.ที่หว่านแหมามั่วที่ไม่ใช่ก็เสนอหน้ามา นิยายชนชั้นสูงที่ว่าเลยยืนเบ่งได้เต็มที่ดิ ระบบมันเอื้อสำหรับโปร หน้าใหม่ต้องฝึกฝีมือสักหน่อยค่อยมาลง ส่วนดด.หน้าใหม่ผงาดส่วนพวกโปรก็หงอยไปดิ สู้เด็กเบียวไม่ได้มันเยอะจัด
ไม่รู้จะถามมู้ไหนดี อันนี้ละกัน สงสัยว่าทำไม nc ในนิยายบางเรื่องถึงลงได้ไม่ติดยืนยันอายุอะ (พูดถึงในรอรนะ) เราพึ่งลองอ่านในแอพใหม่ ปกติอ่านแต่ในดด คือตอนนี้ก็ยืนยันไปแล้วแหละแต่รอ1-3วันแน่ะ แล้วไปเจอนิยายเรื่องอื่นๆnc ก็โหดอยู่ไม่เห็นติดเลยมาถาม
>>192 bl มี 2 ห้อง ห้องนุ่มนิ่มกับห้องเชิญเสียบตามสบาย ถ้าไปห้องเชิญเสียบซี๊ดตั้งแต่ตอนแรกเลย
แล้วแต่ละงานเขาให้ตั้งเรตเรื่องเองได้ 18+ แบบแค่เตือนว่าจะมีโป๊นะ หรือ 18+ แบบต้องยืนยันบัตรถึงอ่านได้เยจริงไม่แอ็บ แล้วมีวิธีติดเหรียญเฉพาะตอน nc ไว้กันพวกเด็กต่ำกว่า 18 อ่าน เด็กจะไม่กดซื้อ
แต่กฎมีไว้แหก... เจอคือหนึ่งเบลอ สองแจ้งแบน
รอร ดีกว่า ดด ตรงที่แอดมินไม่ลำเอียงออกหน้า แต่มีอวยนักเขียนทำเงินอยู่เหมือนกัน
นิยายควรมีกี่ POV และ POV ไหนดีสุดในการแต่ง
ควรแต่งนิยายที่มีแค่ POV เดียว หรือว่าควรใช้ผสมกัน
ทูกคนกูมีปัญหากับ "สิ" แล้วก็ "ซิ" หาดูในเน็ตแล้วงง คือมีคนบอกว่ามันใช้ได้เหมือนกันแต่ "ซิ" คือวิบัติ ใครใช้หลักไหนกันมั่งอ่าาา
ซิ O
สิ X
สิ ถูก
ซิ ผิด
ทำนองเดียวกับ ฉัน กับ ชั้น ที่ใช้ในกรณีเป็นสรรพนามบรุษที่หนึ่งอะแหละ
***ไม่เอาภาษาปากมาใช้แทนภาษาเขียน จำๆๆๆ***
สิ
คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น,
โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวนหรือรับคำเป็นต้น, ซิ หรือ ซี ก็ว่า
----
ในหนังสือลักษณะภาษาไทย ม.ราม บอกไว้ว่า ซิ ซี ซินะ คือ คำที่มีลักษณะบอกเล่าหรือคำสั่ง ขอร้องหรือปรารถนา
----
คำลงท้ายในภาษาไทย เว็บราชบัณฑิตยสภา 5 พย. 2556
คำว่า ซิ ซี ซี่ ใช้เป็นคำอนุญาตเชิงสั่ง เช่น ไปซิ ไปซี ไปซี่ เสียงที่ทอดยาวขึ้นแสดงการคะยั้นคะยอ คำว่า ซิน่ะ ใช้ในการรับอย่างหนักแน่น เช่น ไปซิน่ะ
ดังนั้นใช้ได้ทั้งคู่
ขอเสนอหน้าในฐานะนักอ่านค่ะ ไม่ชอบการใช้ชั้นในนิยาย นี่เปิดเจอไปสองสามเรื่อง ขอเถอะค่ะ ใช้ฉันเถอะ ว่าแต่ชั้นมันฮินมาจากไหนเหรอ
กูว่า ซิ กับ สิ มันคนละอารมณ์นะ ยกตัวอย่างเช่น ไปถามซิ กับ ไปถามสิ สำหรับกูมันต่างกันเยอะเลย
ถ้าแต่งนิยายเรทผิดศีลธรรมสนองนีทตัวเองเขาบอกว่าให้ลงใต้ดินและต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคมด้วย แปะป้ายเตือนไว้ กูสงสัยว่า MEB มันใต้ดินมั้ยอะ ขายแบบติดเรท 18+ ตรวจบัตรแปะคำเตือนได้มั้ย หรือมีแพล็ตฟอร์มไหนที่ใต้ดินหนักกว่านี้อีกถ้าไม่ใช่ทำมือ อยากลองขายวิญญาณแต่งดูสักครั้ง แต่ลึกๆ ก็กลัว 555555
>>202 m.b บนดินแต่บอสใหญ่ (มาก) เพราะเซ็น...ซื้อไป (คล้ายๆ อุ.บีที่ทรูหรือเอไ.เอส (ไม่แน่ใจ) ร่วมทุนแล้วได้เทนเ.นจากจีนร่วมทุนเพิ่มอีก แต่m.b เซ็นซื้อเลย) 2 เจ้านี้ใหญ่กว่าด.ด.คนละสเกล เพราะงั้นต่อให้ลงวิบัติแค่ไหนบริษัทไม่โดนฟ้องแต่ถ้ามีคนแจ้งความตำรวจจะจับนักเขียนเลย เพราะตอนสมัครไอดีเขียนไว้ก่อนให้ตอบตกลงและลงผลงานแล้วว่า มีปัญหาทุกอย่างไม่ว่าละเมิดลิขสิทธ์หรืองานลามกนักเขียน (ผู้ลงงาน) เป็นผู้รับผิดชอบ
>>202 จากปสก เพื่อนกูคนนึงดังและหนังสือขายดีไม่โดนอะไร แต่เพื่อนอีกคนค่อนข้างโนเนมก็โดนอยู่นะ จากที่กูคิดนะ ถ้ามองในแง่ร้ายเหมือนแอพเซฟผลประโยชน์น่ะ ขายได้เยอะส่วนแบ่งของแอพก็เยอะตาม แต่ถ้าจะมองในแง่ดีอาจจะเกี่ยวกับจำนวนการถูกรีพอร์ตหรือเปล่าไม่รู้ มึงจะลงก็ระวังๆละกัน
พวกคุณเคยแต่งนิยายสลับมุมมองแบบงง ๆ กันปะ แล้วมันออกมาดีไหม มีคนด่าไหม
สับนิยายกูหาพ่อมึงเร๋อ กูบอกอยู่ว่าแต่งเล่น
นิยายที่มีฉากล่อแหลม[ไม่นับรวมแนวเปโดร)ผิดกมในประเทศไทยหรอ
พล็อตเต็มหัว แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง แหะ ๆ
อยากรู้ว่านิยายแนวๆที่เขาตั้งใจเขียนชิงรางวัลแบบซีไรต์เนี่ย สนพ. ไหนมันเปิดรับพิจารณาบ้างวะ
>>226 จริงมากๆ ถ้านูกูนี่โคตรยากมากๆ ส่วนใหญ่ต้องอาศัยบารมีสำนักพิมพ์ปั้นทั้งนั้น บางคนวิ่งเข้าวิ่งออกวงการวรรณกรรมเกือบสิบปียังไม่ได้รางวัลเล้ย ลองเข้าไปสัมผัสดูสิ เหมือนวงการลับแลในเขาวงกต ต้องไปฝากตัวเป็นศิษย์ในสายนักเขียนเก่าแก่สักคน แล้วเก็บคอนเนคชั่นและส่งงานเรื่อยๆ ถ้าฟ้ามีตาอาจจะเข้ารอบแรกสักครั้ง เก็บเลเวลรอบแรกไปสักสามสี่ปี น่าจะได้รอบสอง ใช้เวลาไต่เต้าไปเรื่อยๆ วงการนี้นานๆทีคนได้รางวัลถึงจะเป็นพวกหน้าใหม่จริงๆ เพื่อให้ดูแตกต่าง
ขี้เกียจคิดชื่อตัวละคร แต่อย่างน้อยก็อยากให้ชื่อมันลึกซึ้งบ้าง แงง
รีดอะไรท์มันจัดอันดับยังไงอะ ยอดวิวรายวันเหรอ
นัดอ่านที่เว็บ รอร ขยันเมนต์กันจัง ทำไมวะ
ลง รอร เรื่องไหนมีnc บูมทั้งนั้น
กูลงเรื่องรักใสๆ ใน รอร เงียบสนิท วิวไม่ถึงสองร้อยต่อตอน มีเมนต์นิดๆ หน่อยๆ หัวใจจุ๋มจิ๋ม
แต่เด็กดียังมีคนตามอ่าน วิวเฉลี่ยสาม-สี่ร้อยต่อตอน หัวใจยี่สิบสามสิบขึ้นต่อตอน
แต่กูนามปากกาใหม่นะ เพิ่งเปิดเรื่องแรก
ยอดวิวเลยได้แค่นี้
ระหว่างนักอ่านที่โดเนททุกตอน 5-10บาท ถ้าชอบตอนไหนมาก 20บาท กับ นักอ่านที่เม้นต์ทุกตอน นักเขียนชอบแบบไหนมากกว่า เข้าใจว่ามั้งสองแบบคือดี แต่กูเป็นแบบแรก ไม่เม้นต์ขี้เกียจอะ นักเขียนจะเฟลมั้ย
>>239 คลุกคลีกับวงในไม่ยากถ้าเรียนสายนี้มาโดยตรง คงไม่ต้องบอกว่าต้องเรียนคณะไหน เพราะกรรมการงานรางวัลต่างๆ เกือบครึ่งจะเป็นอาจารย์มหาลัย บางทีกูเรียนวิชาวรรณกรรมเขาก็เล่าให้ฟังว่าเวทีนี้คนส่งประกวดเยอะ ต้องคัดกันจนตาแฉะ มันจะมีแหล่งรวมอาจารย์ทางวรรณกรรมไม่กี่ที่หรอก พวกนั้นเป็นผู้ใหญ่ในวงการจริงๆ ประสบการณ์มาก อันนี้กูพูดถึงเรื่องการเรียนนะ ส่วนถ้าใครจะคลุกคลีในวงการด้วยวิธีอื่นกูไม่รู้
>>242 เออจริง ยิ่งเรตแรงยิ่งบูม กูลงเรตแรงๆเดือนเดียวโดยใช้ไอดีเปล่า ไม่มีฐานแฟนมาก่อน ยอดวิวสามแสนแล้ว ขึ้นง่ายจริงแต่ต้องอาศัยการออกตัวแรง อัปถี่ในช่วงแรกแล้วปล่อยจนติดลม ส่วน ธวล และ ดด กูลงเรื่องที่เรตเบาๆเน้นดราม่า มีคอมเมนต์ขาประจำที่ช่วยพัฒนาทักษะการเขียน ส่วนเรตแรงๆ ที่เขียนลง รอร มีเมนต์เยอะจริงแต่ส่วนใหญ่มาเป็นสติกเกอร์ อัปต่อนะ ปูเสื่อรอ สู้สู้ เน้นคอมเมนต์เนื้อเรื่องมากกว่า
พดยดวก
>>245 ถ้าบอกว่าขึ้นสูงตอนนานมาแล้วกูเข้าใจนะ เพราะก่อนหน้านี้รอรยังไม่มีncมาลงเยอะมากเหมือนตอนนี้ ช่วงแรกๆแทบเป็นป่าช้าเลยมั้ง เพิ่งมาบูมตอนกลางปี61เป็นต้นมาเอง เพราะพวกนิยายncจากธวลย้ายมาลงเยอะขึ้น พวกเด็กดีอยากเขียนเรทก็ย้ายมา ปี62 นี่เต็มไปด้วยncยาวจนมาถึง63 ต่อไปคงจะกลายเป็นเว็บลงncของแท้ไปอีกเว็บ
ถ้าจะให้เลือก
พวกมึงอยากเก่งด้านสื่อความหมายหรือสื่ออารมณ์
ลงนิยายเว็บไหนปลอดภัยสุด ที่จะไม่โดนลบนิยายทิ้ง
Ky สถาพรออกมาแถแล้วว่าโรเซเนียเกิดจากแรงบันดาลใจ ไม่ได้คัดลอก พร้อมกับไม่ยุติการขาย ทุเรศชิบ
นึกว่ามู้ตู้นิยายไทย เพิ่งเห็นว่ามู้นักเขียน ในฐานะนักอ่าน กูบอกเลยเท สนพ.ทุเรศนี่จริงจังแล้ว อย่าไปออกกับเขาเลย จะรอซื้อตอนพวกเธอเอามาขายเองนะ เลิฟๆ
กูเพิ่งตื่นมาเห็นประกาศ สถพ นี่น่าประทับใจจริงๆ เคยด้านยังไงก็ด้านอย่างนั้น ไม่สนับสนุนการละเมิดลข.แต่ประกาศเหมือนจะยอมรับแล้วไม่ยุติการขาย อิหยังวะ
Ky เพื่อนโม่งกูลงขายebookแนวรักผู้ใหญ่ไป ยอดโหลดเดือนที่แล้วประมาณ500เล่มแต่ไม่ได้สายสะพาย คือแนวนี้มาตราฐานสายสะพายสูงเปล่า เพื่อนกูลงขายพร้อมกันแต่เป็นแนวจีนโบราณยอดโหลด180ก็ได้สายสะพายแล้วอะ
>>262 เรื่องสั้นหรือเรื่องยาว ขายราคาประมาณไหนเหรอ เคยโหลดนิยายแนวผู้ใหญ่มาลองดูตัวอย่าง ทำไมหลายเรื่องจำนวนหน้ามันมหาศาลแต่จำนวนตัวหนังสือน้อยมาก เคยเจอแบบห้าหมื่นคำแต่จัดหน้าออกมา500-600หน้า ตั้งค่าหน้ากระดาษขนาดไหนกันวะ ฟอนต์ขนาดไหน นี่เคยเขียนนิยายแสนแปดหมื่นคำในหมวดโรมานซ์จัดออกมาได้แค่400กว่าหน้าเอง ตั้งราคา300นิดๆ มีคนบ่นว่าแพง กูพยายามทำใจว่ามันแล้วแต่คนอ่าน ถ้าเขาชอบเขายอมจ่ายก็เรื่องของเขา แต่อีกทีก็รู้สึกเศร้า เวลาเจอคนเม้นต์นิยายที่จัดหน้าหลอกๆ ว่าราคาดีจังค่ะ ราคาเบาๆ ราคาน่ารัก อ่านจุใจมากเลย อห จัดแบบมาตรฐานเหลือไม่ถึง 50 หน้าด้วยซ้ำมั้งบางคน อห อีกรอบ
อยากตั้งเท่าไหร่ก็ตั้งค่ะ คนมันไม่ซื้อขาย 19 บาท ก็ไม่ซื้อค่ะ
>>270 อันนี้ไม่เห็นด้วยนะ คนแบบที่มึงพูดมันมีจริง คนที่แพงเท่าไหร่ก็ซื้อมันก็มี แต่คนที่เขาซื้อของโดยดูความเหมาะสมของราคามันก็มี ถ้าอยากได้ลูกค้ากลุ่มนี้ด้วย ตรรกะอยากตั้งเท่าไหร่ก็ตั้งกูว่าไม่โอเค อีกอย่างชื่อเสียงแต่ละคนไม่เท่ากัน ฐานแฟนคลับไม่เท่ากัน ถ้าจะแต่งนิยายเน้นขาย ต้องทำมาเก็ตติ้งไปคู่กันควอลิตี้ อยากตั้งเท่าไหร่ก็ตั้งกูว่าเหมาะกับคนที่แต่งเอามันส์ขายได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ช่าง หรือคนที่มีชื่อเสียงแล้ว ขายได้เยอะแล้ว เพราะตัดลูกค้าไปสักกลุ่มก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรมาก ถ้านักเขียนที่ไม่เจนสนามอย่าเพิ่งโลภเลย สร้างฐานแฟนคลับให้มั่นคงก่อน มันจะส่งผลดีต่อนิยายเรื่องต่อๆไปด้วย
>>272 มึงคะ หมายความว่า บางคนไม่ซื้องานของมึง แล้วอ้างว่าแพงนู่นนี่นั่นมันมีค่ะ ถ้ามึงมัวแต่แคร์คำพูดคนพวกนี้ ตั้งแพงไปก็กลัวมันด่า มึงจะเสียเวลาเปล่า อุตส่าห์ลดราคาลงถูก ๆ มันก็ไม่ซื้ออยู่ดีค่ะ
มึงจะใช้เกณฑ์อะไรก็ได้ในการตั้งราคา แต่ที่สุดแล้วเหมาะสมหรือไม่ ยอดขายจะบอกมึงเองค่ะ
>>273 ก็มันมี แต่คนพวกนั้นมึงจะไปแคร์มันทำไมก็มันไม่ซื้อ ที่ควรแคร์คือพวกที่เขาพิจารณาก่อนซื้อหรือพวกที่มันมีโอกาสจะซื้อ คือถ้าราคามันเหมาะสม เขาก็จะได้ลูกค้าเพิ่มไง คนมาถามมึงควรแนะนำแนวทางที่เขาน่าจะขายได้เยอะขึ้น ไม่ใช่แนะนำส่งๆอยากตั้งอะไรก็ตั้งไป อย่างที่บอกชื่อเสียง คุณภาพนิยาย ฐานแฟนคลับของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน ไม่ใช่ทุกคนทำแบบมึงแนะนำแแล้วจะขายได้ ถ้าไม่มีอะไรเลยอยู่ดีๆไปตั้งราคาสูงๆใครเขาจะกล้าซื้อกูถามจริง หรืออาจจะมีคนซื้อแต่มันจะน้อยลง เพราะการตั้งราคาที่มันเกินไปบางที่มันไปตัดกลุ่มลูกค้าบางกลุ่ม ขายได้เยอะไม่ดีกว่าหรอวะ ยิ่งถ้าคุณภาพนิยายดีเผลอๆอาจจะได้แฟนคลับเพิ่ม เรื่องต่อๆไปก็มีโอกาสขายได้มากขึ้น นี่ไม่ได้ให้เขาขายถูก แต่ให้ประเมินให้เหมาะสมว่านิยายที่แต่งมาจำนวนหน้าเท่านี้ คนติดตามเท่านี้ มันควรขายเท่าไหร่ ไม่ใช่อยากตั้งอะไรก็ตั้ง หรือถ้าแต่งเล่นไม่ซีเรื่องยอดขายอันนั้นก็อีกเรื่อง
กูว่าเคสโรเซเนียทุเรศกว่าบารามอสอีก บรมมันเอาตลคมาเยอะก็จริงแต่ถ้าอ่านตามที่เขาอธิบายกันในทวิตกูก็เออ เค เนื้อเรื่องส่วนใหญ่/การดำเนินเรื่อง ลักษณะการพูดอะไรงี้ของเขาก็ยังคิดเองนะ แต่โรเซเนียที่กูเห็นเอามาตตหนังสือตกน้ำ(?)รึเปล่าวะ เจอปีศาจไรนั่นแล้วเป็นผญ อันนี้คือก้อปมาทั้งดุ้นเลยนี่แล้วก็ยำใหญ่อีกที
>>275 +1 ตั้งราคาต้องดูหลายอย่าง นี่ออกนิยายเรื่องแรก สมัยยังไม่ค่อยมีคนรู้จัก ตอนนั่นคู่แข่งไม่เยอะเท่าเดี่ยวนี้ด้วย ราคาถูกกว่านิยายที่แต่งปัจจุบันมากพอสมควร ก็ขายออกยากอยู่นะ ขนาดไม่ได้แพงสักนิด พอคนเริ่มรู้จักกูอัพราคาขึ้นมา ดันขายได้มากกว่าเดิมหลายเท่าแล้วคนก็เริ่มไปตามซื้อเรื่องเก่าๆกูด้วย
พูดแบบไม่โลกสวย คนซื้อหลายๆคนไม่ได้ยอมเสี่ยงซื้อของที่ตัวเองไม่มั่นใจ ยิ่งราคาแพงยิ่งต้องคิดแล้วคิดอีก สมัยนี้คู่แข่งเยอะด้วย สำนักพิมพ์เองยังไม่กล้าตั้งราคาตามใจชอบเลย
>>273 ถ้าจะรอให้ยอดขายบอก แล้วจะต้องมาถามในนี้ทำไม ถ้าทำแบบนั้นตั้งๆไปเลยก็ได้มั้งไม่ต้องถามใครหรอก ตั้งอะไรก็ตั้งไปแล้วรอดูยอดขาย เดี๋ยวก็รู้เองว่าขายได้ไม่ได้งี้หรอ ที่มันถามไม่ใช่เพราะอยากได้แนวทางในการตั้งราคาขายให้พอดีเพื่อไปขายจริงหรือไง ถูกแหละจะใช้เกณฑ์อะไรก็ได้ แต่อย่าลืมว่าไอ้อะไรก็ได้เนี่ย มันส่งผลต่อการขายแน่นอน ใครจะทำก็ทำไป แต่เวลาแนะนำคนอื่นต่อควรใส่ใจหน่อย
>>279 มึงคะ โลกนี้ไม่มีสูตรสำเร็จหรอกค่ะ ถ้ามีสูตรตายตัวทุกคนก็ดังขายดิบขายดีกันหมดแล้ว นิยายของมึง มึงรู้ดีกว่าใคร ถ้าไม่ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองมึงจะเอาอะไรมาเรียนรู้ ถูกแพงของแต่ละเรื่องก็ไม่เหมือนกัน คนในนี้เขาก็ออกมาแชร์ตามที่เคยลองผิดลองถูกกันมาก่อน แต่ถามว่ามันจะใช้ได้กับงานมึงมั้ย ไม่มีใครรู้ค่ะ
กูตามติ่งนักเขียนคนหนึ่งเขาตั้งราคาอีบุ๊กแพงตั้งแต่แรก ไม่เคยลด ใช้เรตนี้ตลอด จากที่ดังพอประมาณจนดังมาก เขาก็ใช้เรตราคานี้ ถ้าเทียบจำนวนคำกับราคาแล้วก็แพงเอาการอยู่ แต่ซื้อมาอ่านแล้วไม่ผิดหวัง เพราะกูชอบ มึงตั้งราคาไปเลยค่ะ ราคาที่มึงพอใจ ไม่ถูกจนงานมึงดูไม่มีค่า ไม่แพงจนอายคนซื้อค่ะ
>>280 มึงคะ ให้คำแนะนำแบบมึงนี่แบบ... 55555 เหมือนแบบอยากตั้งอะไรก็ตั้งสิไปลองดูก่อน เจ๊งก็เจ๊ง รอบหน้าเอาใหม่ก็ได้ ประสบการณ์น่า อย่าไปคิดมาก ลองผิดลองถูกไปเถอะ นี่กูสงสัยละนะว่าแนะนำแบบมึงนี่อยากช่วยคนมาถาม หรืออยากตัดคู่แข่ง แนะนำคนก็ต้องให้เขามองเห็นหลายๆด้านปะว่าทำแบบไหนมันจะมีข้อเสียข้อดียังไง แล้วให้เขาไปคิดเอง แนะนำส่งๆมึงคิดว่านักเขียนทุกคนจะโชคดีขายได้เยอะๆในราคาสูงแบบที่มึงพูดรึไง นิยายเป็นพันๆเรื่อง คิดว่าขายได้แบบนั้นทุกเรื่องเรอะ ถ้าชื่อเสียง แฟนคลับ มันไม่มีผล นักเขียนจะขวนขวายไปทำไมล่ะ แต่งๆขายๆไปก็ได้ ถ้าราคามันไม่มีผล หลายๆสำนักพิมพ์มันจะตั้งเกณฑ์มาทำไม ตลก
>>280 ไม่มีสูตรตายตัว ยิ่งต้องรอบคอบนะ กูก็เป็นนักเขียน คิดว่าความคิดมึงสุดโต่งไปนิด มั่นใจในตัวเองก็ดีอยู่ แต่ในความเป็นจริงมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนี่สิ่ คนที่ขายได้แบบที่มึงว่ามีน้อยมาก พวกยอดพีระมิดของวงการทั้งนั้น ซึ่งนิยายส่วนใหญ่ไปได้ไม่ถึงขนาดนั้นกันหรอก อยู่แค่กลางไปถึงฐานพีระมิดกันหมด
ราคาหนังสือนิยายไม่เกิน 200 หน้าขนาด a5 (หรือเล็กกว่า) ฟอนต์ 14 pt (บางเจ้า 12-18pt) สนพ.ขนาดเล็กนักเขียนโนเนมไม่ดัง จะตั้ง 250 สนพ.ขนาดใหญ่จะตั้ง 180 ถ้าหนังสือขายได้แน่ๆ 120
ขนาด 200 หน้าเป็นต้นฉบับ a4 ฟอนต์ 14-16 จะประมาณ 130-150 ขึ้นกับการเคาะเว้นและย่อหน้า บางสนพ.ถึงใช้วิธีนับจำนวนคำ
มึงซีเรียสกับราคากลางมากมึงก็ตั้งไปเลยหน้าละ 1-1.5 มึงดังแล้วจะขยับราคาขึ้นไปคนก็ซื้อ แต่อย่างที่ข้างบนบอกนิยายได้รางวัลหนา 500 หน้า เปิดอ่านฟรีเลยคนไม่อ่านก็คือไม่อ่าน
เอาจริงๆ ในฐานะนักอ่านกูก็พิจารณาความสนุกกับราคานะ แล้วก็นักเขียนที่กูจะเสี่ยงไม่เสี่ยงดี มันควรมีหลายปัจจัยให้พวกมึงคิดราคา มึงบอกตั้งอะไรแล้วแต่มึง แต่คนซื้อก็แล้วแต่เขาเหมือนกัน
>>284 อันนี้จริงเลย สมมติไปเจอนิยายที่น่าสนใจอยู่บ้าง แต่กูไม่รู้จักคนแต่ง กูก็ไม่กล้าเสี่ยงหรอก ถ้าราคามันสูงน่ะ เกิดแต่งออกมาสำนวนแย่ไม่ถูกจริตกูๆก็เจ็บฟรีดิ แต่ถ้าราคาไม่สูง กูก็ยังกล้าเสี่ยงบ้าง เกิดไม่ถูกใจก็ไม่ได้เจ็บมาก กลับกันเรื่องที่ราคาสูงกว่า แต่กูรู้จักคนแต่งกูเคยอ่านงานเขามาก่อน กูก็เลือกอย่างหลัง เพราะกูมั่นใจผลงานมากกว่า ยิ่งถ้าเป็นนักเขียนที่กูเป็นแฟนคลับเขา กูอ่านแค่เรื่องย่อว่าโดนไหม แล้วซื้อเลยโดยไม่คำนึงถึงราคาด้วยซ้ำ และเชื่อว่าคนอ่านหลายๆคนก็เป็นแบบนี้ ปัจจัยต่างๆมันมีผลต่อการตัดสินใจ บอกอยากตั้งเท่าไหร่ก็ตั้ง มันไม่ใช่ อย่าว่าแต่ขายนิยาย ขายอย่างอื่นก็ไม่ได้ ไม่ค่อยมีที่ไหนเขาทำกันหรอก
เขียน ๆ
กลับมาอ่าน
งง
ลบ
เขียนใหม่
กลับมาอ่าน
กลัวคนอ่านเหยียด
ลบ
เขียนใหม่
เหนื่อย
เล่นเฟซ
นอน
ปกติเขียนกันตอนละกี่คำอะถึงจะไม่มีปัญหาสั้นไป ยาวไป
จิตตกทุกครั้งที่เห็นคนให้คะแนน ebook ต่ำเตี้ย(1-2 ดาวใน Meb) แต่เขาซื้อไปอ่านก่อนวิจารณ์ก็ดีมากแล้วใช่ไหม
แต่บางทีซื้อแบบเล่มมาแต่กูอ่านแล้วไม่ชอบ กูไม่มีที่ระบายกูก็ไปให้ 2 ดาวในอีบุ๊ค แบบนี้มันผิดมั้ย…
ใครเคยใช้ระบบพรีออเดอร์ของ RAW บ้าง?
มันมีข้อเสียอะไรไหม
แล้วถ้าเอาลิงก์พรีออเดอร์ของ RAW ไปแปะใน DD ด้วย นิยายจะปลิวทั้งเรื่องมั้ย?
กูหงุดหงิดพวกนิยายฟรีมากกว่า อ่านก็ฟรี ไม่ต้องมากดโหวตก็ได้ อ่านแล้วไม่ชอบ เฉยๆ ไปไม่ได้เหรอวะ คนมาทีหลังเขาก็ไม่เสียหายไรนิ -_-
เพื่อนโม่ง ขอระบายนิดหน่อย กูอยากเขียนพร แล้วเสือกนึกชื่อตัวละครที่จะเอามาใช้ไม่ออกนอกจากดึงชื่อคนรู้จักมา ซึ่งรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยมาก แต่ก็คิดชื่ออื่นที่ดูจะเหมาะกว่านี้ไม่ออก (ส่วนหนึ่งคือกูแอบเรื่องมากด้วย อยากได้ชื่อน่ารัก ๆ)
แต่การใช้ชื่อหรืออะไรที่อิงจากคนจริงใกล้ตัวมันมีปัญหาแหละ โฮ
>>312 แค่ชื่อแหละ มันก็คงไม่แย่ถ้ากูไม่เอามาเขียนพรอะ
ที่จริงต่อให้ไม่ได้เขียนพรก็ต้องระวังอยู่ดี ยิ่งถ้าเอาชื่อคนที่มีชื่อเสียงมา กุเคยโดนบอกมาว่าต้องระวังไม่ให้ชื่อด่างพร้อยมาก ๆ
เมื่อก่อนกูเคยได้ข่าวเรื่องโทรลไปป่วนนักดนตรีที่มีอยู่จริงที่ชื่อเป็นต้นแบบของตัวการ์ตูนด้วยแหละ
เว็บ, แอปนิยายไหนเงียบที่สุด ?
เพื่อนโม่ง ขอคำแนะนำหน่อย คือกูเขียน pov พระเจ้า แล้วเล่าผ่านสายตานางเอกของเรื่องมาตลอด
ทีนี้มันมีฉากนึงที่กูต้องการจะสลับไปเล่าในมุมของตัวละครอื่นบ้าง แต่มันแค่ย่อหน้าเดียวอ่ะ มันแปลกๆ ป่ะวะ ช่วยดูให้หน่อย
กูแนบ link รูปไว้ ย่อหน้าที่กูวงไว้ ถ้ามันแปลก กูจะได้แก้ เล่าผ่านสายตานางเอกเหมือนเดิม
ถามนักเขียนหน่อย ชอบให้นักอ่านเรียกตัวเองว่าไรท์ไหม
Fictionlog กับ Storylog เหมือนกันปะ
กำลังหาเว็บเงียบ ๆ ไว้ลงนิยาย
ช่วงนี้รู้สึกนักอ่านคอมเมนท์กันยากขึ้นมั้ยอ่ะ ลงตอนใหม่ทีไรวิวพุ่งปรี๊ดดดด กดหัวใจกันเพียบ ลงตอนถัดไปก็ยังตามมมาอ่านกันพรึ่บ มาอย่างเร็วแบบรู้เลยว่ารออ่ะ แต่กูขอยังไงเขาก็ไม่เมนท์ว่ะ จนกูเสียความมั่นใจไปแล้วว่านิยายกูมันไม่ปังพอให้เขาคันปากอยากเมนท์เลยเหรอวะ 55555
กู 324 นะ ลืมบอกไปว่าในเด็กดี 555
>>323 เจ้าเดียวกัน เครืออุ๊ก. ธรว. จอยก็อุ๊ก.
กูนึกถึงแล้วขำ fic.L. ตอนแรกๆ นโยบายเป็นแหล่งลงนิยายชั้นดีคัดเกรดคุณภาพชิงรางวัลซีไรต์ของคนไทยเท่านั้นคนละกลุ่มกับจอยกับธรว มีนัดมีตติ้งนักเขียนรุ่นแรกที่ลงงาน หลังมีตติ้งเปลี่ยนนายทุนไม่สนอะไรอีกแล้วเรตอะไรก็ให้ลงเลย แปลจีนมาเลยพวกแปลเถื่อนมาลงที่นี่เดี๋ยวติดต่อลิขสิทธิ์แบ่งผลประโยชน์ให้ อุดมการณ์หาย ผ้าหลุด
อัพทุกวันได้ไงอะ เก่งจัง กูอยากติดท็อปบ้างสักครั้งในชีวิต ฮือออ กูเป็นพวกแต่งยาวอะ ลงเว็บตอนนึงมีประมาณสามสิบกว่าหน้า เยอะสุดคือห้าสิบ เคยได้ยินว่านักอ่านไม่ชอบเลื่อนอ่านอะไรยาวๆ นี่จริงหรือเปล่า แต่กูก็ตัดอัปแบบ 30% 50% Complete เหมือนคนอื่นเขาไม่เป็น555 ต้องไปซุ่มแต่งเยอะๆ แล้วเอามาอัพรัวๆ ทุกวันใช่มั้ย
ถามเรื่องสรรพนามหน่อยมึง โทนยุคกลางแฟนตาซีไรงี้ ของกูมีตลคพี่สาวคนหนึ่งเป็นเลดี้ลูกขุนนาง
นางจะเรียกน้องชายตัวเองว่ายังไงดีวะ เรียกเจ้าก็จะเหมาะกับพวกชาวบ้านมากกว่าไหม ตอนนี้เลยคิดออกแค่น้องกับเธอ พวกมึงว่ามันแปลกไหม
>>337 ทำไมมึงถึงคิดว่าสรรพนาม เจ้า เหมาะกับพวกชาวบ้านอะ
กูมองว่ามันเป็นคำที่ใช้ได้ทั่วไปไม่เกี่ยงศักดิ์หรือสถานะ
สรรพนามที่แทนตัวเองและเรียกกันบอกหลายอย่างเกี่ยวกับตัวละครและความสัมพันธ์อยู่
แนะนำให้มึงเลือกอันที่คิดว่าเหมาะกับความสัมพันธ์ของตัวละครสองตัวนี้
ถ้าสนิทกันมาก และพี่สาวเอ็นดูน้องชายก็อาจจะใช้ชื่อบ้าง และแทนตัวเองว่า "พี่-น้อง"
ถ้าอยากได้แบบกลางๆ หรือไม่เคร่งครัดความอาวุโส "ข้า-เจ้า" อาจจะเหมาะกว่า
สำหรับกู เธอออกจะสมัยใหม่ไปนิด
>>338 กูคิดว่าข้าเจ้าก็น่าจะใช้เวลาคนที่ไม่ใช่ขุนนางคุยกัน ตามความรู้สึกกูนะ ขุนนางก็คงใช้ข้าเจ้ากับพวกชาวบ้าน หรือกับคนที่เป็นสหายกันงี้ แต่ถ้าต้องใช้พบปะ ต้องให้ความเคารพน่าจะใช้ผม ท่าน ฉันงี้
เอาจริงเรื่องสรรพนามเป็นปัญหาโลกแตกของกูมาก จะใช้นางหรือเธอดี ภรรยาของขุนนางจะใช้นายหญิง ท่านหญิง หรืออะไรดีที่มันไม่ดูจีนไปดูไทยไปงี้
>>339 อันนี้พูดถึงเซ็ตติ้งที่กระเดียดไปทางตะวันตกนะ
ผม ฉัน คุณ เธอ สำหรับยุคกลางจะเป็นสิ่งที่กูตัดออกไปจากช้อยส์ ไม่ใช้แน่ๆ เพราะมันสมัยใหม่เกินไป
ข้า-เจ้า กูมองว่าเป็นสรรพนามยืนพื้นของแฟนตาซีหรือพีเรียด ไม่ว่าจะสถานะไหนคุยกัน
เจ้า มีนัยเรียกคนที่สนิทสนมหรืออาจจะต่ำกว่าจริงอย่างที่มึงว่าใช่
ฉะนั้น พระเอก-เพื่อนฝูงคุยกัน หรือขุนนางคุยกับประชาชน ประชาชนคุยกับประชาชน
หรือกษัตริย์คุยกับข้าราชบริพารงี้ (ไม่งั้นมึงก็อาจจะให้กษัตริย์หรือพวกยศสูงๆ ใช้ เราแทนตัวเอง)
ส่วนอันที่ให้คนต่ำกว่าเรียกคนสูงกว่าเพื่อแสดงความเคารพใช้ข้า-ท่านก็ได้แล้ว
หรือถ้าอยากใช้ราชาศัพท์ก็ลำลองแบบ เกล้ากระหม่อม/หม่อมฉัน กับ พระองค์/ท่านอะไรก็ว่าไป
(แต่ถ้าเอายุคกลางจริงๆ ฝั่งตะวันตกก็ยังไม่เน้นศัพท์สูงเท่าไร ยังอยู่ในระดับที่ใช้พวกมาย ลอร์ด ยัวร์ เกรซ ที่ลำลองมากกว่า)
เรื่องสรรพนามบุรุษที่สามกับผู้หญิง ยุคกลางหรือพีเรียด กูคงใช้ไม่นางก็หล่อน (โอนเอียงไปทางนางมากกว่า ถ้าแฟนตาซีหรือเซ็ตติ้งพวกอัศวิน)
ส่วนภรรยาขุนนาง แนะนำอย่างนี้ ไม่มายเลดี้ตามอังกฤษไปเลยก็ท่านหญิง
เป็นกูจะไม่ใช้นายหญิงยืนพื้น เพราะมึงจะประสบปัญหาเวลาคนเรียกยศ แต่ศักดิ์เท่ากัน
เช่น สมมติมีผู้ชายขุนนางศักดิ์เท่าหรือสูงกว่ามาเกี้ยวหรือเจอผู้หญิง และทักว่า มายเลดี้
ถ้าเกิดมึงใช้ นายหญิง มันจะประดักประเดิด เพราะเขาไม่ได้เป็น "นาย-บ่าว" กัน
แต่มึงสามารถให้คนที่มีศักดิ์เป็นบ่าว เช่น คนรับใช้หรือสาวใช้เรียกหญิงสูงศักดิ์ว่านายหญิงได้
ทุกคนนน มีใครเคยออกหนังสือกับสนพ.พิมพ์คำบ้างไหม มันโอเครึเปล่า 555
ในเครือ สนพ.ขี้ก๊อปอะเหรอ ก็ดีนิ สนพ.ใหญ่เลย ได้ % เยอะแน่ๆ เผลอๆ อาจได้เป็นละครด้วย ไปตี้ซี้ บ.ก.ดิ
>>344 ได้แน่ๆมีนายหญิงกับคุณผู้หญิงนายหญิง คนต่ำกว่า คนใช้ ทาส อะไรพวกเนี้ย เรียกคนสูงกว่าหรือเจ้านาย
คุณผู้หญิง เรียกกันแบบสุภาพ มาจากคำว่ามาดามอะ ถ้าคุณผู้ชายก็มาจากเซอร์
ท่านหญิง นี่ไม่แน่ใจว่าได้ไหม แต่เท่าที่อ่านิยายยุคกลางไม่เคยเห็นนะ ส่วนใหญ่ไปเจอในจีนโบราณ ใช้เรียกตำแหน่งพวกลูกสาวของอ๋อง ส่วนแม่นางนี่จีนจัดๆเลย แม่หญิงยิ่งแล้วใหญ่ออกไทยโบราณไปอีก
ถ้าแนะนำส่วนใหญ่ยุคกลางแฟนตาซี พวกมีศักดิ์ เขาเรียกตำแหน่งนำ ดยุก ดัชเชส เคาท์ บารอน บารอนเนส แล้วต่อด้วยชื่อมากกว่า ถ้าเป็นพวกต่ำเรียกคนพวกนี้ก็เติมท่านไปข้างหน้าตำแหน่ง
KY นอกเรื่องนิดหนึ่ง
คุ้น ๆ ว่าในห้องนี้เคยมีคนถามวิธีลบหัวใจใน RAW
เพิ่งค้นพบวิธีเลยเอามาแชร์ (เผื่อมีคนยังไม่รู้) ให้ไปตรงด้านล่างสุดของเว็บไซต์
กดตรง "ติดต่อเรา" มันจะพาไปหน้า Q&A แล้วให้เลือก "อื่น ๆ"
มันจะมีปุ่มให้ลบหัวใจ
>>345 ขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะมึง
>>344 อันนี้ความเห็นส่วนตัวกูนะ
พูดในแง่ยุคกลางแฟนตาซีของมึงประมาณพวกเกมออฟโธรน เดอะลอร์ด หรือคิงอาเธอร์เทือกๆ นั้น
มีกษัตริย์ มีราชสำนักใช่มะ ซึ่งราชสำนักต้องมีข้าบริพารขุนนาง ตรงนี้เรียกรวมๆ ว่าลอร์ดแอนด์เลดี้ออฟเดอะคอร์ต
ที่ >>345 ยกตัวอย่างมาเรื่องบรรดาศักดิ์ของขุนนางคือถูกต้อง แต่กูขอขยายความอย่างนี้
มันมี 2 อย่าง 1. บรรดาศักดิ์ เช่น ดยุก ดัชเชส มาร์ควิส มาร์ชั่นเนส เอิร์ล บารอน ถ้าของไทยก็ เจ้าพระยา หลวง คุณ หมื่น ฯลฯ
ซึ่งมึงสามารถใช้เรียกไปเลยได้ ท่านเอิร์ล ท่านดยุก อะไรก็ว่าไป ในกรณีเซ็ตติ้งอังกฤษจ๋า บรรดาศักดิ์จะกำกับสถานที่ด้วย
เช่น ดยุกแห่งนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ คนที่มีศักดิ์เท่ากันหรือสูงกว่า (เช่น กษัตริย์) จะเรียกดยุกคนนี้ว่านอร์ทธัมเบอร์แลนด์
ศัตรูหรือคนที่ไม่เคารพก็เรียกอย่างนี้เหมือนกัน
กับ 2. สรรพนามที่ใช้เรียก ซึ่ง My Lord และ My lady (มายลอร์ด มายเลดี้) ใช้เรียกพวกขุนนางหรือที่มีเชื้อสายขุนนาง
ไม่ว่าจะมีบรรดาศักดิ์อะไร (จะบารอน หรือดยุก ใช้มาย ลอร์ด กับมายเลดี้หมด) ภาษาอังกฤษ ไม่มีมา มาย ดุ๊ก (ดยุก) มาย บารอน งี้
ถ้าใช้คือจะเป็น มาย ลอร์ด ดุ๊ก (ชื่อ) => และส่วนมากคือใช้เวลาต้องการขู่ เย้า หรือมีสถานการณ์พิเศษให้เน้นชื่อ/ยศขึ้นมา
.
ตัวกู ถ้าจะใช้ภาษาไทยล้วน โดยทั่วไป กูจะแปลมายเลดี้ว่า ท่านหญิง ตามเหตุผลที่บอกไว้ใน #340
(ถ้าเป็นมาย ลอร์ด กูจะใช้ใต้เท้า ซึ่งโอเค หลายคนอาจจะแย้งว่าดูจีนไป แต่ก็... มันเป็นตัวเลือกดีที่สุดของกูตอนนี้)
อนึ่งเนื่องจาก มายเลดี้ มันเป็นคำกลางๆ คนที่ศักดิ์สูงหรือต่ำกว่าก็เรียกมายเลดี้หมด
ถ้ากูต้องการเน้นย้ำฐานะคนพูดและคนที่พูดด้วย เช่น คนใช้คุยกับนายสาว กูจะให้ "มายเลดี้" ของคนใช้ = นายหญิง
.
คุณผู้หญิง ย้ำอีกทีว่าส่วนตัวนะ สำหรับกู คำว่าคุณมันเป็นคำสมัยใหม่อะ นอกจากเซ็ตติ้งคือเข้าศตวรรษที่ 19, 20 มาแล้ว
กูจะพยายามหลีกเลี่ยงคำว่าคุณ แต่อันนี้ก็แล้วแต่ความชอบแต่ละคน
ส่วน มาดาม กูยังนึกคำไทยดีๆ ที่เข้ากับยุคสมัยไม่ออกเลย
อาจจะยอมกลั้นใจใช้ มาดามตามอังกฤษ หรือเลี่ยงไปใช้คำอื่นแทน ขึ้นอยู่กับสถานะคนพูดทั้งสอง
และต้องดูบริบทแวดล้อมด้วยอะ
.
แม่หญิง ใช้แทนมาย เลดี้ได้นะ แต่อะเกน ต้องดูสถานการณ์ แม่หญิงตรงนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นเลือดขุนนาง
แต่เหมือนเป็นคำใช้เรียกผู้หญิงทั่วไปเพื่อให้เกียรติมากกว่า
อาจจะใช้เรียกหญิงที่ไม่รู้จักเพื่อให้เกียรติ ในกรณีคนพูดเป็นอัศวิน
(อันนี้เสริมว่า คำเรียกยศอัศวินก็เป็นเซอร์+ชื่อ เช่น เซอร์กัลลาฮัด เรียกท่านเซอร์หรือท่านอัศวินก็ได้ [sir knight])
หรือชายคนรักใช้เรียกผู้หญิง
เช่น สมมติเผอิญไปเจอสาวน้อยนางหนึ่งกลางป่าแล้วอยากถามชื่อ
เลยเรียกผู้หญิงอย่างให้เกียรติว่า มายเลดี้ ไม่ทราบท่านมีนามว่ากระไรหรือ
ตรงนี้ กูคงใช้แม่หญิง
.
แม่นาง อันนี้กูเห็นด้วยกับ #345 ว่าด้วยเพราะอิทธิพลแปลจีนสูง มันเลยดูติดภาพจีนโบราณไปแล้ว
.
รู้สึกตอบวกวนมาก ขอโทษ ไม่รู้พอจะช่วยมึงได้ไหม หรือสร้างปัญหากว่าเดิม
>>347 ขอบคุณมาก แล้วในมีการเรียกผู้หญิงตามอายุหรือการแต่งงานแบบ mrs. กับ miss มั้ย กะจะเล่นมุขคุณหนูลูกขุนนางจัดงานดวลดาบ ใครชนะนางได้ก็ได้แต่งงาน แล้วพระเอกคนบ้านนอกเข้าไปดูงานแบบงงๆ โดนเรียกไปดวลเฉย เลยสู้ๆแบบไม่หวังอะไร แล้วไปใช้สรรพนามผิดทำให้คุณหนูโกรธกะเอาตาย แต่ก็รอดมาได้แม้จะไม่ชนะไรงี้
>>348 ขอโทษที่ตอบช้านะมึง ปั่นงาน 555
ขอไหว้รอบวงด้วย ถ้าเขียนยาวยืดจนกินพื้นที่ชาวบ้านเขา
อันนี้พูดยาก กูเดาว่าสมัยนั้นน่าจะไม่มีแบ่งแยกชัดเจนจนใช้เป็นคำเรียกตำแหน่ง
โจทย์มึง กูว่ามันน่าจะไม่มีสรรพนามให้เข้าใจผิดตรงๆ อย่างนั้น
(Mrs บางคนอาจแปลว่าคุณนาย/นาง หรือทับศัพท์มิสซิส ซึ่ง กูว่าแต่ละตัวไม่เข้ากับยุคนั้นสักอัน)
มึงอาจจะลองใช้ ท่านหญิง แล้วเพิ่มประโยคสื่อเข้าใจผิด
แบบ ท่านหญิง สามีท่านช่างโชคดีเหลือเกิน / เอ๊ะ นี่ข้าต้องแข่งกับสามีท่านเองรึ / สามีท่านฝีมือเก่งกาจยิ่งนัก ฯลฯ
หรือ อีกแบบ แต่อันนี้อาจส่งผลต่อตัวเรื่องมึงต่อไป อาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีนัก
เปลี่ยนสาเหตุที่คุณหนูโกรธ (จากโกรธเพราะเข้าใจผิดว่าแต่งงานแล้ว เป็นฉุนด้วยความถือตัวแทน)
เช่น ให้เรียกว่า "แม่หญิง" แต่เกิดปรี๊ดขึ้นมานิดนึงเพราะฉันน่ะเป็นถึง "ท่านหญิง" เชียวนะยะ ห้ามมมมมม
(อารมณ์ประมาณเดียวกับเรียกว่า คุณ แต่บางคนยังบอกสุภาพไม่พอ เพราะเป็นคนมียศไรงี้ ต้องเรียกท่าน
ถ้าตัวละครมึงออกแบบมาให้ไว้ตัวนิดๆ แนวนี้ก็อาจจะน่าสนใจ)
สอบถามหน่อยนะ จำนวนคำในแต่ละตอนควรสักเท่าไหร่ 3000นี่ยาวไปมั้ยสำหรับนิยายฟีลกู้ด แล้วที่พูดถึงจำนวนคำคือใน word กันถูกมั้ย
คือเราแต่งนิยายใน word แล้วจำนวนคำคือ2923คำ
แต่พอเอาไปใส่ใน google doc (จะย้ายไปแต่งในไอแพด word ในนั้นมันเสียตัง) มันกลายเป็น 408 คำ นอกนั้นเป็นอักขระ คือมันนับคำซ้ำใช่มั้ย มีวิธีเปลี่ยนวิธีนับจำนวนคำใน google doc ให้เป็นแบบ word รึเปล่าง่ะ ไม่ก็มีแอพอื่นอีกมั้ย รบกวนหน่อยน้า
>>351 กูใช้แอพ word อันนี้ https://play.google.com/store/apps/details?id=com.microsoft.office.word
เอาแบบกลางๆ ไม่เยอะไม่น้อย อย่างน้อยควรเกิน 1,200 อะ สำหรับกูนะ เพราะกูก็เป็นนักอ่าน อ่านเรื่องที่คำน้อยกว่านี้รู้สึกมันสั้นไปจริงๆ จุใจหน่อยก็ 2,000 ไปเลย
จะรู้ได้ไงว่านิยายที่ตัวเองแต่งมันดีแล้ว ?
ถามหน่อยจ้า เราลงนิยายในเว็บมาถึงบทที่20 อีก 10 กว่าบทก็จะจบ ยอดวิวก็งั้นๆ ในรีดแค่26k เด็กดี14k คือวิวน้อยอะ เราไม่อยากลงจนจบแล้วท้อด้วย เราจะบอกคนอ่านยังไงดี ดันไม่ได้บอกตั้งแต่ต้นว่าจะลงแค่กี่เปอร์เซ็นต์ มีคนบอกว่าถ้าลงจบ ตอนขายยอดขายจะไม่ดี จริงมั้ย
>>362 ทำอีบุ๊ค ติดเหรียญก็ทำเลย แต่อย่ายกเหตุผลอ้างอะไรเยอะ ยิ่งหาเหตุผลคนอ่านยิ่งด่า
กูเคยแนะนำอีกคนข้างบนไปแล้วเป็นวิธีครึ่งๆ กับคนอ่านคือลงไปจนจบแล้วกำหนดเวลาติดเหรียญ อย่างให้อ่านแค่วันเดียว อาทิตย์นึง สองอาทิตย์ หรือจะลงไปเรื่อยๆ ถึงตอนสุดท้ายเมื่อไรจะติดเหรียญในกี่ชม.
บางเรื่องใช้วิธีลง ตอน 1-6 อ่านฟรีก่อน พอลงตอน 7 อ่านฟรี ตอน 6 เริ่มติดเหรียญขยับไปเรื่อยๆ จนติดเหรียญหมด
วิธีนี้พวกนี้ทำให้คนอ่านต้องมาตามอ่านประจำแช่ดองไม่ได้ยอดเข้าสม่ำเสมอ และไม่เอาเปรียบคนที่ตามแต่แรก ส่วนคนที่สนับสนุนถึงติดเหรียญเขาก็สนับสนุนอยู่แล้ว
แต่ที่แนะนำข้างบนใช้กับเว็บที่ผู้เขียนติดเหรียญได้เองนะถ้าต้องแจ้งทีมงานติดเหรียญจะทำไมได้
ที่กูอยากลองตอนนี้คือลงวันแรกจะติดเหรียญราคานึง สมมุติ 5 บาท พอครบเดือนจะขึ้นเป็น 7 บาท ครบ 2 เดือนขึ้นเป็น 9 บาท บังคับคนอ่านรีบเข้ามาซื้อยิ่งรอนานจะยิ่งขึ้นราคา แต่จะโพสบอกคนอ่านไว้ก่อนว่าจะทำแบบนี้เหมือนซื้อก่อนได้โปรฯ หลังๆ ต้องซื้อราคาเต็ม แต่ยังไม่ได้ลองว่าที่แอพไหนปรับราคารายตอนเองได้บ้าง ไว้เปิดเรื่องใหม่จะทำ
เปลี่ยนฉากยังไงอะ นี่รอเปลี่ยนฉากตอนหน้าตลอด
เคยมีฉากหรือการตัดสินใจที่แม้แต่ตัวมึงก็รุ้สึกไม่สมเหตุสมผล แต่มันก็เป็นความจริงบ้างป่ะ แค่เวลามันเอามาใส่นิยายแล้วมันดูบ้งๆ วดฟ.สิ้นดี อย่างกูตัวจริงกูเคยอยากสอบชิงทุนไปประเทศนึงเพราะชอบระบบการศึกษากับคุณภาพชีวิต สุดท้ายกุไม่ได้ไป แต่ปท.นั้นยังฝังใจอยุ่ตลอดว่าคือ a+++ พอเจอเพื่อนร่วมงานหรือคนแปลกหน้าที่มาจากปท.นั้นกุจะกระตือรือร้นทำความรุ้จัก สนใจชวนคุยมากๆจนคนอื่นเข้าใจว่าเฟลิร์ต กุเลยจะเอาพ้อยท์นี้มาเป็นจุดเริ่มของนิยายกุว่านางเอกเข้าหาพระเอกก่อนเพราะชอบปท.นี้ เทียวไล้เทียวขื่อถามนั่นนี่จนเขามีใจ แต่ที่จริงนอ.ไม่ได้ชอบเขา เวลากุเล่าออกมางี้ตรรกะนางเอกดูไม่ค่อยมีเหตุผลอ่ะ พวกมึงมีวิธีเขียนฉากที่มันไม่สมเหตุสมผลทำนองนี้ยังไงกันบ้าง
>>357 สวัสดี มึง ขอโทษที่ตอบช้า
อะเกน ขึ้นอยู่กับว่าเซ็ตติ้งมึงเป็นยุคไหน (หรือเอาจริงๆ คือตามใจมึงด้วยว่าชอบแบบไหน)
สไตล์ที่ใช้เรียกมันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย (ยุคไหน สายเลือดเป็นไง ปกครองระบบไหน ประเทศอะไร ฯลฯ)
ถ้าเอาปัจจุบัน บรรดาศักดิ์ดยุคตอนนี้ส่วนมากเป็นยศเสริมที่แต่งตั้งให้ประยูรญาติ
ซึ่งแต่ละคนมักมียศเป็นเจ้าหญิง เจ้าชายอยู่แล้ว เช่น เจ้าชายวิลเลียม และมาให้ยศดยุกแห่งแคมบริดจ์
อันนี้จะเรียก ยัวร์ รอยัล ไฮเนส เพราะเป็นดยุคเลือดกษัตริย์ (รอยัล ดุ๊ก)
แต่ถ้าเป็นดยุกเลือดขุนนางก็ตาม >>358 ถูกแล้วว่าใช้ยัวร์ เกรซ
.
อนึ่ง ถ้าเซ็ตติ้งมึงย้อนไปไกล แบบยุคกลางก็จะเป็นอีกเรื่อง
เช่น ยัวร์ เมเจสตี้ ที่เราอาจจะชินจากซีรีส์เดอะคราวน์ หรือหนังพีเรียดฝรั่ง ก็เพิ่งเอามาใช้ช่วงเฮนรีที่แปด (ซักศตวรรษที่ 16)
ก่อนหน้านี้ เขาเรียกกษัตริย์กันว่ายัวร์ เกรซ หรือยัวร์ ไฮเนส เงี้ย
ฉะนั้น จะมาแยกแบบข้างบนไม่น่าเวิร์ก
>>368 กูเห็นด้วยกับ >>369 นะ
ตัวละครมึงก็เป็นมนุษย์อะ มนุษย์บางทีก็มีข้อผิดพลาด (flaw) หรือทำตัวไม่สมเหตุสมผลบ้างเหมือนกัน
กูชอบด้วยซ้ำ ตัวละครกลมๆ
สิ่งสำคัญ (และหินโคตร) คือมึงต้องถ่ายทอดออกมาให้คนอ่านเชื่อให้ได้ว่าตัวละครคิดหรือทำแบบนั้นอะ
ปล. ส่วนตัวกูมองว่านางเอกคิดแบบนี้เข้าใจได้นะ มันฝังใจและเห็นเป็นตัวแทนของประเทศ = สิ่งที่หลุดลอยไปจากมือ
>>368 >>368 สวัสดีมึง กูเป็นนักอ่านที่ผ่านมาเห็น สำหรับกู กูคิดเหมือนคนอื่นคือบางครั้งคนปกติก็ทำตัวไม่สมเหตุสมผลบ้าง หรือทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง
อาทิเช่นกูขอยกตัวอย่างหนังมาแทนแล้วกัน เรื่องคิดถึงวิทยา ใครจะคิดว่าพล็อตที่ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะหลงรักผู้หญิงเพียงแค่ได้อ่านไดอารี่ที่ตัวเองเก็บได้จะเป็นเรื่องจริง กูได้อ่านบมสัมภาษณ์มาว่าพล็อตตรงนี้มันเริ่มมาจากเรื่องจริงที่ผู้ชายเก็บไดอารี่ได้แล้วอ่านเกิดชอบผู้หญิงทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าจนเจอแล้วรักกันจนสุดท้ายก็แต่งงานกัน
บางครั้งเรื่องบางเรื่องก็ใช้ตรรกะทั่วไปมาตัดสินไม่ได้หรอก อยู่ที่มึงจะเขียนออกมายังไงให้คนอ่านเชื่อผ่านมุมมองของตัวละครที่มึงสร้างขึ้นมา
คนจริงๆ บางเรื่องยังใช้อารมณ์นำเลย ยิ่งผู้หญิงตอนเป็นประจำเดือนจะยิ่งทำอะไรที่ใครมองว่าบ้งๆ
จัดตัวอักษรแบบนี้ทำยังไงอะ กูเห็นบางสำนักพิมพ์เขาทำกันแล้วชอบมาก อยากลองทำเล่นๆ เคยเห็นนักเขียนทำมือทำด้วย แต่กูไม่รู้จะใช้คีย์เวิร์ดยังไง วอนผู้รู้ช่วยบอกกูที ถามถูกมู้เปล่าวะ ฮือ
>>376 ไม่มีความรู้ แต่เพิ่งเห็นคนสอนใช้จัดหน้ารายงานใน word แล้วพูดเรื่องการตั้งค่าเฮดดิ้งน่าจะเอามาปรับใช้ได้
มึงลองดู https://twitter.com/srakrn/status/1298872715521093637?s=20
แต่ถ้าถามว่าอันในรูปมึงฟอนต์อะไร กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ
ใครแต่งนิยายในโทรศัพท์บ้าง ปกติแต่งในแอปของนิยายหรือว่าพิมพ์ลงในไหนก่อน
ดูไงอะว่าฟอนต์ถูกลิขสิทธิ์ไหม ที่ใส่มาใน word อยู่แล้วนี่ถือถูกปะ ไม่รู้เรื่องนี้เลย
KY ปกติแฟนฟิคดังๆเค้าเสียภาษีกันมั้ย แฟนฟิคมันผิดลิขสิทธิ์อยู่แล้ว กูสงสัยว่าเขายื่นภาษีกันยังไง หรือไม่ยื่น ปล่อยเบลอ
เว็บลงนิยายอันดับหนึ่ง ยอดวิวเยอะๆ ยังเป็นเด็กดีอยู่มั้ยอะ มีคนบอกว่าธัญ อันดับหนึ่ง
ส่วนรีดขึ้นมาเป็นอันดับสอง ที่มาได้เพราะเปิดให้ลงnc แบบธัญ ยอดวิวเด็กดีน้อยลง แต่ไปดูยอดวิวท๊อปเด็กดีก็ยังเยอะนี่นา
>>388 ธัญแค่มึงกดรีเฟรชก็ขึ้นนับหนึ่งแล้วนะ ไม่รู้ว่ายังเป็นแบบนี้อยู่ไหม คนไม่ได้อยากอ่านแต่ NC กูว่าเด็กดีก็ยังอันดับหนึ่ง แต่รีดอาจแซงได้ อีกอย่างธัญกูว่าก็เด่นขึ้นมาเพราะจีน ส่วนนิยายสายเถื่อน มันก็ไม่ใช่ว่าจะอ่านกันเยอะมัก ปึก ปัก ตับๆ ทุกเรื่องก็เลี่ยนปะวะ
>>389 เรื่องเว็บกูไม่มีความเห็นกูก็ยังว่าเด็กดียังเยอะอยู่เหมือนกัน
แต่ยอดขายอีบุ๊คนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เดือนๆนึงเยอะมาก แพลตฟอร์มได้ตังค์กันฮึมๆ
นิยายธรรมดาดังๆในเว็บก็มีกูไม่เถียง แต่จำกัดแค่นักเขียนที่ติดตลาดแล้ว นักเขียนใหม่ๆยากที่จะดังถ้าไม่มีNC
หลังๆนามปากกาเก่าหลายคนก็ไปเขียนNCนะ แสดงว่าคนอ่านเยอะมากๆ จะเถื่อนจะเลี่ยนก็ยังขายได้เยอะอยู่
ไม่งั้นจะแห่กันไปเขียนเรอะ
พูดถึงnc แล้วกูถามหน่อยดิ กูคือนักอ่านนะ กูสงสัยว่าเทรนด์เขียนnc เดี๋ยวนี้คือเน้นซาวด์เอฟเฟ็กเหรอวะ ไอ้แนวปึกปัป พั่บๆ ไม่ก็เสียงซี้ดซ้าดไรเงี้ย ขนาดเรื่องที่คนอ่านเยอะๆติดท็อปยังมีเลยอ่ะ เอาจริงกูเข้าไม่ถึง อ่านเจอทีไรกูขำตลอด ไม่ได้รสมีอารมณ์ร่วมเลย5555555
ปกติเวลาแต่งนิยาย จะเปลี่ยนแอ็กเคานต์กันปะ ให้คนจำไม่ได้ ไรงี้
พวกมึง กุมาถามแบบสงสัยจริงๆว่าถ้ามีนักเขียนคนนึงเอาเซ็ตติ้งของวรรณกรรมหมดลิขสิทธิ์ไปแล้วมาเขียนใหม่ให้เป็นฟิคเอยูของคู่ชิป แล้วทำเล่มขาย มันผิดป่ะวะ เข้าข่าย plagiarized รึเปล่า อันนี้สงสัยเฉยๆไม่ได้มาหาเรื่องนะ พอดีเห็นผ่านตามา
มึง เด็กดีนี่เขาจะโปรโมตให้แค่ สตบร.หรอวะ นิยายนางจะขายเมื่อไหร่ ตีพิมพ์หรือทำเอง กุเห็นลงโปรโมตตลอด
บางทีกูก็เสียดายบางเรื่องนะ แบบว่ามาดีเกือบหมด แต่ดั้นนนนนนตกม้าตายตรงnc เจอตับๆเข้าไปนี่กูปิดเลย กูอยากรู้ความเห็นคนชอบอ่ะ มันได้ฟีลดีหรือว่าอะไร
เรื่องไหน NC ภาษาสวยๆ บ้าง มีไหมโม่ง
มาลองอ่านนิยายของตัวเองใหม่ตั้งแต่แรกดูแล้วแอบรู้สึกว่าแต่ละตอนมันยาวไปนิดนึง แถมแต่ละตอนยังจบฉากในตอนนั้นๆเลยด้วย ทำให้รู้สึกไม่ค่อยค้างเท่าไหร่ มันจะส่งผลให้ไม่น่าติดตามตอนต่อไปรึเปล่า
>>410 นี่ชอบการบรรยาย NC ของเฮยเจี๋ยหมิง เป็นนักเขียนจีน ถ้าในตำหนักจีนจะเป็นที่รู้จัก กูแนะนำให้อ่าน คู่เคียงเรียงรัก กูชอบมาก
NC นี่นอกจากคิดเรื่องภาษาสวยแล้ว การกระทำของตัวละครก็สำคัญนะมึง คือบางคนเขียนออกมาแบบวนอะ อย่างคนเขียนเรื่องคิวบิกนี่กูจำฝังใจมาก 55555 อิหลานเซ่อนี่วนแค่ต้นคอ ผ่านไปสามสี่ห้าหน้าก็ยังวนที่ต้นคออยู่ บางคนก็แบบอ่านแล้วไม่ลื่นไหล ไม่ต่อเนื่อง งุนงงว่าตกลงมัน position แบบไหนกันแน่ บรรทัดบนเหมือนจะหันหน้าเข้าหากัน บรรทัดถัดมาซบหน้ากะแผ่นหลัง
สรุปว่า นักเขียนทั้งหลาย ถ้ามึงไม่มั่นใจ มึงไร้ประสบการณ์ มึงแพนเข้าโคมไปเลย แพนโคมยังดีกว่า NC ห่วย ๆ อะ
นักเขียนไปทยนี่นึกดีๆ ไม่ออกจริงๆ ว่ะ คิดแล้วคิดอีก จนคิดออกอยู่หนึ่งคน นามปากา กาลนั้น ของ ศศิภา ย้้ำว่าศศิภา ไม่ใช่ ศศิชานะะะะะะ
กูว่าnc พวกโรมานซ์ตะวันตกดีอยู่นะ เน้นอารมณ์ตัวละครมากกว่าท่า55555 อ่านแล้วกูรสไม่โป๊อ่ะ
ขอบคุณพวกมุงมากๆ มึง กูกำลังต้องการตัวอย่างงง อะไรก็อยากศึกษาดูก่อน
Ky เดือนก่อนกูขายขายebookได้500เล่มแต่ไม่ได้สายสะพายอ่ะ แต่เพื่อนกูขายได้180เล่ม(คนละหมวด)ได้สายสะพานแล้ว เกณฑ์แต่ละหมวดไม่เท่ากันเหรอ
>>423 เคยทักไปถามแต่เขาตอบไม่ค่อยเคลียร์อ่ะเพื่อนโม่ง บอกประมาณว่าถึงจะขายดีก็ใช่ว่าจะได้สายสะพาย ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาและยอดขายในหมวดนั้นๆ กูพลีชีพก็ได้ กูชงหมวดวาย เดือนที่ขายได้500กว่าแต่ไม่ได้สายสะพายเลยว่ะ หมวดนี้มาตราฐานสูงกว่าหมวดอื่นป่ะหรือแล้วแต่ช่วงเวลา 555555 กูดันลงช่วงงานหนังสือพร้อมสนพพอดีด้วย ; ;
เดี๋ยวนี้ออกอีบุ๊ค+แพคนิยาย+ทำเล่มเองได้เงินดีกว่าทำกับสนพรึเปล่าอะ
ขอมาถามห้องนี้ด้วยน้า คือเราพึ่งแต่งนิยายวายครั้งแรก ทีนี้สงสัยเรื่องการใช้คำแทนนายเอกว่าผม ลองแต่งดูแล้วรู้สึกว่ามันไม่หลากหลายเท่าใช้คำแทนนายเอกด้วยชื่ออะ (เป็นมุมมองบุคคลที่3 จะได้ใช้เขาในการบรรยายได้ด้วย)
เช่น ก้วยเจ๋งรู้สึกไม่ค่อยสบาย เขาค่อยๆเดินไปห้องพยาบาล / ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ผมจึงค่อยๆเดินไปห้องพยาบาล)
เป็นแบบนี้ถ้าใช้ชื่อแทนจะดีกว่ามั้ย จะได้ไม่มีคำว่าผมซ้ำซ้อน+เปลืองคำเชื่อม?
ปกติเราอ่านหมวดวายกับนิยายจีนแปล/จีนโบราณบ่อย ส่วนมากจะใช้แทนตัวเองด้วยชื่อหมดเลย แต่ถ้าวายจะกลับกัน มันมีข้อดีข้อเสียของการใช้ผมยังไงอะ
>>430 ที่มึงพูดถึงนี่คือ pov ใช่ป่ะ ถ้าใช้ผม คือมึงจะบรรยายโดยใช้ตัวเอง (ตัวละคร) เป็นคนบรรยาย ข้อดีที่กูเข้าใจคือมันจะเป็นการมองผ่านตัวละครด้วยตา สัมผัสต่างไป ของตัวละครที่เป็นเจ้าของมุมมอง จะให้ความรู้สึกของตัวละคร นักอ่านจะรู้สึกใกล้ชิดกับตัวละครที่เป็นเจ้าของมุมมองมากที่สุด ทีนี้ถ้าจะหลอกคนอ่าน หรือว่าความเข้าใจผิด การเล่าผ่านปาก ผ่านสายตา ผ่านมุมมองของตัวละครที่มึงใช้จะดี แต่ข้อเสียคือมึงสามารถใช้การมองได้แค่มุมมองของตัวละครตัวเดียว มึงจะไม่รู้ว่าตัวละครอื่นรู้สึกยังไงกันแน่ จะทำได้แค่คาดเดาจากสีหน้าของตัวละครอื่น น้ำเสียง หรือให้เขาพูดออกมาเท่านั้น
ส่วนเล่าผ่านโดยใช้ชื่อ มันคือมุมมองพระเจ้า มึงสามารถใช้มุมมองในการมองตัวละครตัวเดียวหรือทุกตัวที่อยู่ในฉากก็ได้ สามารถบรรยายบรรยากาศรอบตัว ความรู้สึก หรือให้ข้อมูลได้ครบถ้วนกว่า แต่ข้อเสียก็คือมันจะทำให้ดูไกลตัว คนอ่านจะรู้สึกอยู่วงนอก ถ้ามือไม่ถึงเก็บรายละเอียดไม่ดีจะดึงความสนใจให้มีอารมณ์ร่วมคนอ่านได้ยากกว่า
อันนี้เป็นความเข้าใจกูนะ แล้วก็อันนี้ในฐานะที่เป็นนักอ่านและเคยลองเขียนเล่นๆ แต่ไม่จริงจัง มึงใช้มุมมอง pov ไหน มึงก็ใช้แบบเดียวตลอดเรื่องเถอะ อย่าสลับไปมา นักเขียนสมัยนี้หลายคนชอบเขียนแบบนี้ หนักหน่อยในฉากเดียวกันใช้มุมมองพระเจ้าเล่าอยู่แล้วบรรทัดต่อมาจากมุมมองพระเจ้าสลับมาใช้ฉัน ผม ข้า หรืออะไรที่เป็นบุคคลที่หนึ่งเลย อย่าหาทำ
ใน raw
นิยายตอนที่ติดเหรียญนี่ กุอยากรู้ว่ายอดวิวก็คือจำนวนคนที่ซื้อตอนป้ะ เช่นถ้ามันขึ้นว่ามีคนอ่าน 1,000 คน แล้วตอนนั้นคนเขียนติดเหรียญ 5 บาท ก็แสดงว่าได้เงินประมาณ 5,000 เลยใช่ป้ะ? (ยังไม่คำนวณหักลบค่าเว็บนะ เอาเลขเต็มๆ ก่อน) แล้วไอ้ยอดพันวิวนี่ถ้าซื้อตอนไว้แต่ไม่กดเข้าไปอ่านมันก็ไม่นับป้ะ? อาจจะมีคนซื้อ 1,500 คน แต่ซื้อแล้วกดเข้าไปอ่านแค่ 1,000 คน ก็จะขึ้นวิว 1,000 คนใช่มะ?
>>437 ใช่ ให้อ่านฟรีจนจบ แล้วก็ติดเหรียญทีหลัง แต่แบบลงจบปิดปิดตอน ทำอีบุ๊ค สักเดือนสองเดือน ถึงมาเปิดติดเหรียญอะ คือแบบเน้นอีบุ๊คน่ะ ส่วนมาติดเหรียญทีหลังนี่คือ ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ยอดมันจะมาจากกดจบ แล้วคนเข้าเยอะ กับ คนที่ตามมาอ่านเรื่องล่าสุดแล้วหาอ่านเรื่องอื่น แต่ทั้งหมดนี้เราทำโดยพื้นฐานว่าเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกนะ ไม่ได้หวังยอด หวังกำไรเยอะ เลยปล่อยอ่านฟรี
วนกลับมาอีกแล้วกับการติดแท็ก bad end มันจำเป็นจริงเหรอวะ กูว่าการจัดการกับอารมณ์หลังเรื่องจบก็เป็นภาระของคนอ่านเองรึเปล่า ไม่ใช่เรื่องของนข. ที่ต้องมาสปอยคนอื่นที่ไม่ได้อยากรู้ด้วย
>>440 กูเห็นด้วย นิยายเรื่องปัจจุบันของกูคือโปรยเรื่องมาเสี่ยงดราม่า เสี่ยง Bad End ฉิบหาย แต่คือก็แค่เสี่ยง จะจบยังไงก็อยากให้นักอ่านลุ้นเองอะไรเอง แต่ปรากฏว่าแค่ตอนที่สิบกว่าๆพอมีดราม่านิดหน่อยแบบกูหยอกเล่น ก็เกิดปรากฏการณ์นักอ่านคอมเมนท์ขอสปอยตอนจบ / อยากให้ Happy Ending / บอกไม่เอาเศร้าๆ มีการถอนเฟบเป็นสิบต่อวัน ยอดวิวต่อตอนตกฮวบไปหลายร้อย กูเป็นงง 5555 กูนึกว่าที่เข้ามาอ่านของกูจนถึงบัดนี้นี่คือเขาโอเคแล้วกับความดราม่าอ่ะ มาติดตามกันให้รักแล้วเทกันแบบนี้กูเจ็บบบ ปวดกระดองใจจนนอนคิดว่าเรื่องหน้ากูจะดมกาวแต่งให้มันหัวเราะกันทั้งเรื่องเลยดีมั้ย โว้ย 5555
สรุปว่าให้ตายกูก็ไม่สปอยนิยายตัวเอง กูขอเคารพนักอ่านที่เขาพร้อมลุ้นไปกับกูมากกว่า ตามนั้น
ขอโทษที่บ่นออกทะเล กูแค่เจ็บยังไม่หาย แผลสดแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวก ขอบคุณที่ถกประเด็นนี้ กูขอรอชมความคิดเห็นถัดไปปป
>>440 กูอยากบอกในฐานะคนอ่านนะ บางเรื่องคือกูอ่านไปคิดว่าแนวใสๆสนุกๆไงหรือแนวดราม่าแบบมีโอกาศมีความหวังเกิดขึ้นทุกอย่างแฮปปี้ขึ้นมา แต่เสือกจบหน่วง ตัวละครตาย หรือเกิดเรื่องอะไรหนักๆแบบที่กูไม่ได้เตรียมใจ กูเศร้าไปหลายวัน สภาพกูคืออยากอ่านอะไรฮิลลิ่ง แต่สุดท้ายกลายเป็นกูหน่วง ต้องมาจัดการความรู้สึกตัวเองอีก กูไม่โอเควะ
มันไม่ใช่เรื่องมันไม่ดีนะ แต่มันไม่ใช่ทุกเวลาที่กูจะอ่านไรพวกนี้ไหวกูไม่ต้องการเซอร์ไพรส์ ให้กูพูดเลยกูอยากได้ tag แบบ ao3 แทกตัวละครตาย แทก angst (บางทีกูก็เห็น maybe angst ด้วย ก็โอเคใครอยากเสี่ยงก็อ่าน) คนไม่อยากเห็น/สปอยก็ปิดไม่ดูแทกได้ คนอยากเห็นก็ดู กูคิดว่ามันโอเค
กูไม่ได้สนับสนุนให้นักเขียนสปอยล์นิยายตัวเองนะ แต่ถ้ามันดราม่าหนักหน่วงจัดๆ ก็อยากให้ช่วยแง้มๆ บอกกันบ้างสักนิด ติดแท็กเตือนล่วงหน้าก็ได้ กูก็ชอบอ่านดราม่าอยู่หรอก แต่บางทีมันก็ไม่ไหวว่ะ;;
กูเสพแต่แนวสุขนิยม ชีวิตจริงบัดซบพอแล้ว ไม่ได้หมายความว่าต้องมีแต่สีชมพู หรือตัวละครซูๆ
อุปสรรคเอาไว้พิสูจน์ความรัก หรือให้ตัวละครเติบโตอะมีได้
แต่ที่เคยเจอคือนักเขียนมือไม่ถึง บิวด์มาบ้งๆ ไม่ได้สมเหตุสมผลอะไรเลย แค่อยากสังเวยหรือเชือดตัวละคร ดึงดรามาสร้างความแตกต่างอินดี้ (มีนักเขียนบอกไว้งี้จริงๆ)
กูเห็นด้วยกับ >>445 ที่อยากให้แย้มบอกหน่อย ติดซ่อนเอาไว้ในสปอยก็ได้
คือคนอ่านก็เข้าใจนักเขียนนะ ว่าไม่อยากสปอยให้เสียอรรถรสนิยาย แต่ก็อยากให้นักเขียนเข้าใจคนอ่านนิดหนึ่งว่าอ่าน 'นิยายรัก' เพื่อความบันเทิง ไม่ใช่ความหน่วงแบบอิหยังวะ (กรณีนักเขียนวอนนาบีนะ ไม่ได้เหมารวม) แล้วมาโบ้ยว่านักอ่านต้องรับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง
คือถ้ากูจะเอาหน่วง กูไปอ่านวรรณกรรมแนวอื่นหรือซีไรท์ดีกว่าไหมวะ
ถึงกูจะไม่ชอบ BE แต่กูก็ไม่อยากให้การสปอยล์ตอนจบกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติว่ะ คือ BE มันก็มีเสน่ห์ของ BE ในตอนที่ค้นพบว่ามันเป็น BE ปะวะ กูยังจำโมเม้นต์ที่กูอ่านรอยอินทร์ได้อยู่จนทุกวันนี้เลย มันตราตรึง 55555
นักอ่านสมัยนี้บางคนก็อ่อนไหวจนบางทีกุก็แบบ จะไปใช้ชีวิตในสังคมได้ไง
หนังมีคนตาย ละครมีคนตาย เขาติด BE ให้มั้ย ถามแค่นี้
กุแค่มองว่าการที่นักเขียนต้องมาสปอยตอนจบหรือเตือนทุกอย่าง (นักอ่านบอกคนถึงขั้นบอกให้แนบเรื่องย่อ) มันเอาแต่ใจตัวเองเกินไป โลกไม่ได้หมุนรอบตัวคุณ ถ้ารู้สึกว่ามันไม่โอเคก็แค่ไม่ต้องอ่าน ไม่ใช่มาบอกนักเขียนว่าต้องทำแบบนั้น ต้องทำแบบนี้ มันดูงอแงไปหน่อย
>>447 ในฝันอะพีคสุดสำหรับกู กำลังจัดงานแต่งกระหนุงกระหนิง พลิกหน้ากระดาษ....สัส
รอยอินทร์มันยังมีเผื่อใจว่าเป็นสงคราม ในฝันแม่งนิยายเจ้าหญิงเจ้าชายฟิน ๆ ชัด ๆ กูนี่งอ่านที่ห้องสมุดราม2 อะมึง ก่อนสอบอ่านครึ่งแรก สอบเสร็จไปอ่านต่อ แม่ม รู้สึกโคตรดีใจที่อ่านตอนจบหลังสอบ ห้องสมุดมันว่าง ถ้าเป็นก่อนสอบที่คนเยอะ ๆ แล้วกูร้องไห้กลางห้องสมุุดคงอายน่าดู
หนังก็เป็นสื่อ ละครก็เป็นสื่อ หนังสือก็เป็นสื่อชนิดนึง งงตรงไหน คืองอแงจริงอ่ะ จะใช้ชีวิตข้างนอกยังไงเนี่ย ชีวิตจะลูซเซอร์อะไรขนาดนั้น กุรู้สึกเหมือนคุยกะเด็กป. 2 ขอไม่ตอบแล้วนะ เชิญมึงไปงอแงหานักเขียนติด BE ให้มึงแล้วกัน โชคดี บัยส์ 5555
>>452 แนบเรื่องย่อก็เกินไป แต่เตือน เออ ไม่ถึงขั้น BE หรอกแต่อะไรแบบ tag เตือนอย่างของ ao3 (มีเลือกได้ว่า กูไม่ใส่นะลุ้นกันเองด้วย) มันก็ดีกว่า
แล้วที่มึงบอกไม่โอเคก็ไม่ต้องอ่าน ไม่มีเตือนมาก่อนจะรู้ได้ไงวะว่ากูจะเจอไร ถ้าแนวดราม่าเหี้ยๆตั้งแต่เริ่มกูรู้ว่ากูจะเจอไรก็โอเค ไม่เตือนก็ได้กูรู้ แต่คือถ้าไม่ใช่งั้นอยู่ๆหักมุมก็ไม่รู้ปะวะ
พวกมึงคิดว่าไง เรื่องปกติดเรท
https://twitter.com/sqhsn/status/1304460372728934400?s=20
กูว่าซ้ายพอรับได้ เท่าที่อ่านนข.ก็ตัการดีอยู่ ส่วนปกขวากูว่าแรงอยู่ แต่มานึกๆอีกที พวกนี้มันใต้ดินทำเองทั้งนั้นนี่หว่า แต่เสือกมีคนขายหราในช็อปปี้ เหอะๆ
เจอนักเขียนแบบมึงกูก็ข้ามมาหลายคนแล้ว ไม่จำเป็นต้องแคร์หรอก อนึ่ง กูไม่เคยเป็นหนึ่งในคนที่งอแงไปบอกให้แปะเรื่องย่อ ขออย่างมากก็แค่ช่วยแนะนำแนวๆ เรื่องหน่อยว่ามันมาประมาณไหน ความจริงไม่ได้ใจบาง เป็นนักอ่านประเภทมีดราม่าหนักๆ ก็ยังตามอ่านถ้ามันน่าสนใจจริง แบบที่ในนี้บางคนชอบอะแหละ แบบ กูเข้าใจทางนักเขียนและนักอ่านที่รับไม่ไหวนะ กูก็เคยอ่านเรื่องๆ หนึ่งแล้วดิ่งไปทั้งวัน กว่าจะตั้งสติหาเรื่องใหม่อ่านได้ก็นานอยู่ แต่ตรรกะของมึงก็ไม่ไหวปะ อะไรคือจะอยู่ในสังคมไม่ได้วะ คิดเกินไปนู่น 5555
เออ แต่เอาจริงๆ แบบนี้ก็มีมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอวะ เขาก็ขายกันเองมาตั้งนาน ไม่ใช่ว่ามันเพิ่งมาเรทขนาดนี้ตอนนี้ซะหน่อย
กูคือคนที่บ่นอยากให้นักเขียนช่วยแอบบอกสปอยนิดหนึ่งว่าจะ BE เพราะอยากอ่านเพื่อความบันเทิงเป็นหลัก
กูมาย้อนคิด+อ่านเมนต์ที่ผ่านมา รู้สึกว่าสิ่งที่กูเมนต์สร้างความรู้สึกไม่ดีให้นักเขียนหลายคน ซึ่งกูคิดว่าไม่ควรมีนักเขียนคนไหนต้องมาเจอความรู้สึกแบบนี้
ถึงตรงนี้กูขอโทษจริง ๆ นักเขียนทุกคนมีสิทธิ์จะสร้างผลงานของตัวเอง กูเคารพการตัดสินใจของพวกมึงนะ
ปอลอ ถ้าใครอ่านแนววาย กูแอบขอเมนต์อีกนิดหนึ่งว่า กูชอบวิธีที่คนเขียนเรื่องกินปลาไม่อ้วน เค้า Deliver message บอกคนอ่านตอนเปิดพรีฯ
ว่าตอนสุดท้าย (ตอนพิเศษในเล่ม) จะมีการพลัดพรากของตัวละคร (แก่ตายตามอายุขัย)
เขาบอกว่าที่เขียนเพราะมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของความสวยงามในการใช้ชีวิตคู่ หลังจากทำตามสัญญาว่าจะดูแลกันตลอดหลายสิบปี
BE แบบนี้กูอ่านแล้วร้องไห้ แต่ก็รับได้ว่ะ
ปอลอ2 ขอโทษนักเขียนทุกคนอีกครั้ง
อยากรู้ว่าใต้ดินบนดินตัดสินจากอะไร
ตีพิมพ์กับสนพ. วางขายในร้านหนังสือ หรืออื่นๆ
>>463 เมื่อก่อนปกแรงๆ มีแต่อีบุ๊กกลุ่มนิยายผู้ใหญ่ แต่ 1-2 ปีมานี้เริ่มลามมาที่ปกหนังสือทำมือ คงทำตาม ๆ กันมั้ง
เห็นครั้งแรกเรื่องเจ็ดสามีอะ ช็อก แอบคิดว่าปกอย่างนี้ใครจะกล้าควักขึ้นมาอ่าน กลายเป็นว่าขายดิบขายดีเว้ยเฮ้ย
หลังจากนั้นก็มากันเพียบเลย คนทำคงคิดกันว่าแรงกว่านี้มึงยังรับได้มั้ง
เออ เดี๋ยวนี้ใต้ดินคือไม่ใช่แค่ทำเอง ขายเอง ไม่ผ่านร้านเหมือนเมื่อก่อนเท่าไหร่แฮะ มันเหมือนเริ่มโผล่มาบนดินนิดๆมากกว่าอ่ะ แบบถึงทำมือก็ฝากตามร้านได้อะไรงี้
กุว่าตัวเองก็ไม่ได้หัวโบราณเท่าไหร่นะ แต่ก็ยังคิดว่ามันเป็นปกหนังสือ ไม่ว่าจะขายบนดินหรือใต้ดินก็ไม่ควรอล่างฉ่างเกินไปป่ะวะ อย่างสองปกที่เป็นประเด็นกุว่าปกซ้ายสวยดีแต่ก็ยังเรตไปหน่อย ถ้ามือผู้หญิงวางแค่เอวและไม่ลูบลึกไปถึงขนาดนั้นก็พอได้ แต่อีกปกกุรับไม่ไหว กุแก่แล้ว
>> 471 แสดงว่าเขาขายดีแหละถึงได้มีออกมาเรื่อยๆ ถ้าไม่ขายดีคงไม่ทำ แต่กุไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายแล้วหนึ่ง เห็นปกก็กัวแล้ว 555
>>472 ในฐานะนักอ่าน ตอนนั้นเจ็ดหลัวดังในกรุ๊ปมากเลยค่ะ มีแต่คนโพสต์หาปล่อยต่อ ไม่รู้แบบนี้เปล่าๆ หลังๆ เลิฟซีนแรงๆ ซี๊ดๆ มันเลยลามมาในนิยายติดเรตแบบที่เคยภาษาสวย อ่านเจอจากนักเขียนที่ตามเป็นช็อค ขอเถอะ เราพร้อมเปย์ให้คุณนักเขียนนะ ขออย่าซี๊ดและใส่เอฟเฟคตอกเสาเข็มเลยอะ อ่านเจอทีไรเป็นเศ้รา
อีกเรื่องที่หงุดหงิดคือ nc+ เลขเยอะๆ เพื่อสื่อว่าฉากอย่างว่าร้อนแรง (จริงมั้ยนี่อีกเรื่อง 555) คืออัลลัย หยุดสร้างความเข้าใจผิดกันซักที เขากำหนดวิจารณญาณ ไม่ใช่ยิ่งใส่เยอะยิ่งแซ่บเว้ย
กูฮาตรงเนี่ย 45+++
เปิดไปมีแต่ตั่บๆ อ๊าก ปึกๆ ตอกเสาเข็มทั้งเรื่อง
รีดอะไร้ปิดหมวดนิยายผู้ใหญ่หรอวะ กุเห็นหมวดโรมานซ์มีเรื่องแรงๆ มาแทรกเพียบ ก้อสงสัยทำไมไม่ลงหมวดนิยายผู้ใหญ่ พอเลื่อนลงไปดูไม่เห็นหมวดนี้แล้ว
มีใครเป็นเหมือนกูบ้างไหม คือเขียนนิยายเสร็จแล้วแต่ไม่อยากอัพอ่ะ เรียกได้ว่าแก้จนวินาทีสุดท้ายอ่ะ
แบบรู้สึกว่ามันยังไม่ดีพองี้
กูไม่รู้ว่าควรไปถามมู้ไหนดี ขออนุญาตถามมู้นี้ละกัน
คือในนิยายกูอยากรู้ว่าทำไมพวกทหารองครักษ์รักษาพระองค์ ของพวกกษัยตริย์ถึงต้องเป็นทหารที่เก่งที่สุดว่ะ ทั้งๆ ที่อยู่ในเมืองหลวงตลอด ศัตรูก็ไม่ได้มีบุกมาถล่มวังบ่อยๆ ซะเมื่อไหร่ แต่ทำไมพวกทหารในสนามรบจริงถึงสู้ทหารพวกนี้ไม่ได้ ทั้งๆ ที่ทหารในสนามรบขัดเกลาฝีมือตลอดเวลา เพราะต้องสู้แลกชีวิต กลับกันพวกทหารองค์รักษ์อาจจะมีซ้อมมือบ้าง แต่ก็แทบไม่เจอเหตุการณ์สู้แลกชีวิตจริงๆ
กูหมายถึงทั้งแนวนิยายจีน / แนวแฟนตาซียุโรปเลยนะ ไม่นับพวกองครักษ์ลับอะไรพวกนี้นะ ตัดทิ้งไป
นิยายจีนไม่เท่าไหร่ ปกติจะ องครักษ์ลับ > ทหารศึก > ทหารวัง
แต่แฟนตาซียุโรปชอบบอกว่า องครักษ์เก่งกว่าทหารศึก ไม่ก็ทั้งสองฝั่งคานอำนาจ เก่งพอๆ กัน
จะบอกว่าเพราะต้องเป็นคนคุ้มกันราชา ต้องเป็นกลุ่มคนที่เก่งที่สุดมันก็ได้ แต่ส่วนหนึ่งมันก็ไม่เมคเซ้นท์อย่างที่กูว่ามา
>>483 กูว่ามันเมคเซ้นส์นะ เพราะระบบศักดินาจะให้ค่ากษัตริย์มากกว่าประชาชน คนที่ถูกเลือกมาปกป้องกษัตริย์ต้องคัดเข้มกว่าทหารที่ใช้ทั่วไปอยู่แล้ว แล้วองครักษ์ก็มีแค่10-20คน จะเอาหัวกะทิมาฝึกเพิ่มอีกมันก็ง่ายอ่ะ หรือบางทีก็มาจากพวกตระกูลใหญ่ที่มีวิชาเด่นตกทอดกันมารุ่นสู่รุ่น ทั้งเซตติ้งยุโรปกับจีนเลย ส่วนทหารในกองทัพมันได้ออกรบ ฝึกฝีมือบ่อยๆ ก็จริง แต่มึงอย่าลืมว่ามันมีจำนวนเยอะมาก ส่วนใหญ่ก็มาจากชาวบ้านธรรมดา การฝึกในกองทัพเอาเข้าจริงมันก็เด่นที่กลศึก แม่ทัพเป็นคนวางแผนการรบ แต่ตัวทหารจริงๆ มันก็แค่ฟันแทงทุกอย่างเป็นเบี้ยน่ะ แค่จำนวนเยอะกว่าหรือวางแผนดีก็รบชนะ แต่ถ้าจับทหารเลวมาสู้กับองครักษ์ตัวๆ ยังไงคนหลังก็ชนะ
>>483 ทหารใกล้ชิดองค์ราชา
นอกจากการฝึกที่มีรูปแบบดี ได้กินดีไม่อดอยาก + อย่างน้อยทหารระดับนี้ต้องมีการศึกษา อ่าน เรียน เขียน ได้
ประมาณ ได้รับการศึกษาเป็นต่อมาแล้ว
ส่วนทหารชายขอบที่ไต่เต้าจากคนทั่วไปขึ้นมา ซึ่งไม่รู้ว่าได้เรียนอะไรมาบ้าง นอกจากประสบการณ์ต่อสู้จริง
ไม่รวม อาวุธดีๆ เครื่องไม้เครื่องมือดี ๆ ที่เป็นต่อทหารทั่วไปอีกนะ
ต่อ...
ประมาณคิดง่าย ๆ ในสมัยโบราณ ม้าศึก เกราะ ดาบ โล่ เงินเดือน ... ทหารองค์รักษ์ล้วนมีสิ่งที่ดีที่สุดในอาณาจักรนั้น ๆ ผลิตมอบให้
ซึ่งกลายเป็นต่อทหารทั่วไปมากแล้วนะ ...
พวกแฟนตาซีอารมณ์ยุคกลาง ถ้าใช้ขอรับ เจ้าค่ะมันแปลกๆมั้ย
Ky ระหว่างหมวดโรมานซ์ รักจีนโบราณ วาย หมวดไหนนักอ่านเยอะกว่ากันอ่ะเพื่อนโม่ง
กับราชวงศ์ก็ต้องเพคะ พะยะค่ะ รึเปล่า
>>495 อันนี้คงแล้วแต่บุคคลเห็นชอบ คือกูมีปัญหากับคำว่า เจ้าค่ะๆ มากกว่าระดับภาษา นึกภาพสาวยุคกลางใช้คำนี้มันก็นะ... แต่ถ้าวัฒนธรรมในเรื่องมันมีความคล้ายตะวันออกเจืออยู่ เหมือนเซ็ตติงยุโรปจากเกาหลีบางเรื่อง... กูก็ว่ามันโอเค พอใช้ได้
>>496 อันนี้มึงตอบต่อจากข้างบนเปล่านิ กูกลัวโดนหาว่าให้ข้อมูลผิดๆ
ข้างบนกูเขียนว่า ถ้าไม่ใช่ราชวงศ์ ก็ใช้ คะ,ค่ะ
//ที่เหลือก็ใช้ตามที่ว่าเลย เพคะ,พะยะค่ะ เขียนแบบนี้ถึงถูกต้อง ส่วนใหญ่ชอบใช้ผิดเป็น พ่ะย่ะค่ะ กัน;;
พ่ะย่ะค่ะ ถูก
ยืนยันอีกเสียง พ่ะย่ะค่ะ ถูก กูอ่านเจอนิยายเล่มมาแบบนี้เหมือนกัน บวกกับจ้างพิสูจน์อักษรก็แก้เป็นพ่ะย่ะค่ะ
ปรึกษาทุกคน.. กูอยากแต่งนิยายหลาย ๆ เรื่องพร้อมกัน ..กูใช้วิธีวางโครงเรื่อง บวกเขียนทรีตเม้นแต่ละเรื่องไว้ให้ละเอียดไปเลย แล้วตอนแต่งจริงค่อยแบ่งวันแต่งจะไม่แต่งวันนึงหลายเรื่อง ..แบบนี้สามารถป้องกันการ OOC ,ชื่อตัวละครผิด, อารมณ์เรื่องสลับกัน ฯลฯ ได้ไหมวะ? ..ใครเคยมีปสก.
Ky ยอดขายEbookช่วงนี้เป็นไงกันบ้างเพื่อนโม่ง ช่วงงานหนังสือยอดตกหรือยอดเพิ่ม ควรลงขายช่วงนี้ไหม
ใช้พิสูจน์อักษรเจ้ากันกันเพื่อนโม่ง
มึง เขียนนางเอกดีๆ ไม่งี่เง่ายังไงให้ไม่กลบพระเอกวะ กูลองเขียนนางเอกสายเข้าอกเข้าใจ รอฟังเหตุผลก่อนด่า เกือบซูละ แต่ก็มีข้อเสียของมันแค่ไม่ใช่เรื่องโง่หัวร้อน ทีนี้พระเอกออกมาโคตรจืด ดูเป็นหนุ่มกินผักเชื่องๆ ไปเลย กูอยากให้เขาเป็นอัลฟ่าไทป์ป์
>>507 กูแนะนำให้ไปอ่านการ์ตูนเรื่อง the monster duchess and contract princess เรื่องนี้พระเอกสุภาพบุรุษนุ่มฟูฮีลลิ่งมาก เป็นคนดีอ่อนโยนไม่มีหน้ามีหลังแน่นอน เวลาอยู่กับนางเอกก็เป็นสุภาพบุรุษ จะขอแตะมือยังขออนุญาตก่อนเลย แต่เวลาบู๊ปกป้องนางเอกก็แซ่บมาก ไม่รู้จะตรงกับที่มึงต้องการมั้ย แต่ถ้าอยากได้ตัวอย่างพระเอกสายคนดีแต่ไม่จืดจาง กูแนะนำเรื่องนี้ล่ะ
ถ้านิยายกูมีเซ็ตติ้งแนวแฟนตาซีย้อนยุค ไม่มีมือถือ ไม่มีสัญญาณไวไฟ คนอ่านออกมีพอประมาณ แต่คนเขียนได้มีน้อยถึงปานกลาง สื่อสารกันด้วยจดหมายจะเวิร์คป่ะวะ หรือส่งนกพูดได้แล้วแถๆไปเลย
https://twitter.com/istopeverything/status/1310886426536325120?s=19
เห็นมีคนเขียนแบบนี้มา พวกมึงเคยโดนกันมั้ย
เพื่อนโม่งกูขอคำปรึกษาหน่อย นิยายกูวางทรีทเม้นต์ตอนที่ 1 แล้วพอเขียนตามทรีทเม้นต์มันได้หมื่นคำนิดๆ
ซึ่งมันเยอะมาก กูตกใจเลย
ทรีทเม้นต์ที่กูวางไว้ ประมาณว่า
เปิดบทที่วันเกิดของนางเอก นั่งอยู่ในบ้านคนเดียวเปล่าเปลี่ยวหัวใจ นางตั้งใจจะอัปเพลงที่ตัวเองแต่งขึ้นยูทูป
แต่ก็เกิดลังเลขึ้นมา เพราะปมในใจนางต่างๆ (ซีนนี้คือจะเริ่มเปิดปมนางเอก)
หลังจากจบซีนนั้น นางได้เจอชายหนุ่มปริศนาย้ายเข้ามาอยู่บ้านข้างๆ แต่ไม่ได้อะไรมาก (เป็นปมที่วางไว้ตอนต่อๆ ไป)
วันรุ่งขึ้นไปทำงาน (นางเป็นเด็กเสิร์ฟ) เจอกลุ่มเพื่อนสมัยเรียนที่เคยรุมบลูลี่นาง แล้วก็รุมบลูลี่นางเอกกูเรื่องคลิปที่นางอัปลงไป
นางเอกกูเสียใจวิ่งออกนอกร้าน หนีกลับบ้าน
กลับถึงบ้าน เจอพี่ชายต่างแม่ แอบเข้ามาค้นบ้านนางแล้วเจอเงินที่นางเอกซ่อนไว้ คือเป็นเงินที่นางเอกเก็บไว้จ่ายหนี้ธนาคารค่าบ้าน
นางเอกกูเลยโดนทำร้ายร่างกาย (ซีนนี้ก็จะเริ่มเปิดปมต่างๆ ของนางเอกเหมือนกัน เน้นไปที่ปัญหาครอบครัวนู้นนี่)
นางเอกกูรู้สึกว่าชีวิตนี้มันเหี้ยอะไรกันเนี่ย เลยไปฆ่าตัวตาย (ไม่ได้ตั้งใจนะ แต่อารมณ์ดิ่งกระทันหัน)
ตอนที่นางกำลังจะฆ่าตัวตาย เจอผู้หญิงคนหนึ่งทะเล่อทะล่าเดินร้องเพลงแหกปากเพราะกลัวผี (เซ็ทติ้งเมืองนอก เมืองเล็กๆ บ้านนอกๆ)
นางเอกกูถูกขัดจังหวะสติกลับมา เลยได้คุยกัน (ซีนนี้เพื่อเปิดตัวละครสำคัญอีกตัว)
ตัวละครใหม่เป็นนักเรียนไทยไปเรียนเมืองนอก ยังหาที่อยู่ไม่ได้
ใดๆ ต่างๆ เหตุการณ์ที่ชักนำให้ตัวละครสองตัวนี้ทำความรู้จักกันเกิดขึ้น
ตัวละครใหม่เลยเช่าบ้านนางเอก แบบเช่าเป็นห้องเหมือนเมืองนอกอ่ะ นางเอกก็มีเงินไปจ่ายค่าบ้าน ตัวละครใหม่ก็มีที่อยู่
นี่คือที่กูวางทรีทเม้นต์ไว้ในบทที่ 1 กูถามหลายๆ คน บางคนบอกทรีทเม้นต์กูเยอะไปในตอนเดียว บรรยายโอเคแล้ว แต่ให้กูตัดเป็นสองตอน
บางคนบอกกูบรรยายเยอะเกินไปให้แก้ที่บรรยาย ทรีทเม้นต์เท่านี้โอเค แต่ให้เหลือ 5000 คำในตอนเดียว
กูมึนไปหมดแล้ว นิยายเรื่องแรกของกูด้วย กูไม่รู้เลยว่าต้องแก้ที่อะไรกันแน่
นี่เป็นตัวอย่างที่กูเขียนไว้ จากตอนนางเอกถูกบลูลี่แล้ววิ่งออกจากร้าน กลับไปบ้าน เจอพี่ชายตบ จนถึงฉากจะฆ่าตัวตายแล้วเจอตัวละครใหม่
เพื่อนโม่งว่ากูควรจะแก้ที่อะไร
https://docs.google.com/document/d/162SIjkSOnkzF5XDgk3uYUv3wyz9B2NJ7WLAyUGk7bUQ/edit?usp=sharing
>>515 มึงหมายถึงอาจจะทำให้ตอนที่ตัดจบเป็นจุดที่ไม่อยากทำให้อ่านต่อชะ ถ้างั้นก็ตอบกำปั้นทุบดินไปอีก ว่ามึงต้องหาจุดตัดที่มันทำให้คนอยากรู้ต่อให้ได้ ทั้งหมื่นคำเนี่ยแม่งต้องมีสักจุดสิวะ
อีกอย่างถ้ามึงอัพค่อนข้างถี่อยู่แล้ว การตัดจบไม่ว่าจะแบบไหน อาจจะไม่มีผลอะไรก็ได้นะ
โม่ง ๆ เวลาแต่งนิยายในโทรศัพท์ ปกติแต่งลงในไหนก่อนเหรอ เราแต่งลงใน Samsung Notes แต่มันไม่มีให้เซฟแบบล็อกไว้ถาวร ให้แก้ไขไม่ได้ เรากลัวมือบอนไปกดลบนิยายตัวเอง ทุกคนมีอะไรแนะนำมั้ย
เพื่อนโม่ง กูอยากเขียนNCที่มีฉากชัxว่าว แต่อยากใช้คำที่หลากหลายหน่อยอะ แนะนำหน่อยว่าใช้คำแบบไหนดีที่มันสื่อถึงการชัxว่าวได้นอกจากชักรูดเนี่ย
>>523 +1 ไม่ต้องอธิบายการกระทำมากบรรยายครส.ดีกว่า ละเอียดไปมันจะดูลามก55555 เคยอ่านนิยายจีนเจ๊เฮยมีฉากพอ.ชว.แต่กูว่ามันไม่ได้ดูน่าเกลียดอ่ะ บรรยาย “เขาหลับตาและสอดมือเข้าไปในกางเกง กุมตัวเองไว้แล้วลูบไล้ขึ้นลง จินตนาการถึงลมหายใจอบอุ่นของนางแล้วปลดปล่อยในมือตัวเองอย่างเครียดเกร็งไปทั้งร่าง” กุคัดย่อๆมานะแบบยายอย่างนี้อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าทะลึ่งมากถถุ
ราชวงศ์ต่างชาติเซตติ้งปจบ.ให้เจ้าชายเรียกพ่อแม่ตัวเองที่เป็นกษัตริย์กะพรชน.ว่าอะไรดีวะ "ท่านพ่อ ท่านแม่?" "เสด็จพ่อ เสด็จแม่?" ส่วนตัวกุรุ้สึกอันแรกดูโบราณ อันสองดูลิเก 5555 อ่านนิยายฝรั่งเจ้าชายแม่งเรียกพ่อแม่ว่า father mother ง่ายๆ แต่กุจะเขียนว่าคุณพ่อ คุณแม่ ก็ตลก
ถ้ากูเอาอีบุ๊กที่วางขายไปได้หลายเดือนแล้วมาจัดโปร 10.10 คนที่ซื้อไปแล้วจะด่าไหมวะ
ช่วงนี้กูเอียนการแต่งฉากพรว่ะ ล่าสุดคือขี้เกียจจนอยากก๊อปท่าจากหน้าที่แล้วมาวางในบทใหม่ มันก็ท่าเดียวกันป่าววะ แต่ทำไม่ได้หรอก กูบ่นไปงั้นแหละ555
Ky ถ้ารายได้จากการขายebookเกินปีละ1,800,000ต้องจดVatเหรอเพื่อนโม่ง ถ้าถึงแต่ไม่จดจะเป็นไรมั๊ย
>> 537 ถ้าเกินก็รีบไปจดเพราะยังไงสรรพากรก็ตรวจสอบได้เวลายื่นภาษีในปีถัดไป ค่าปรับและดอกเบี้ยโหดมาก มึงกูเกิ้ลดู
สอบถามหน่อยจ้าพอดีแต่งนิยายเสร็จแล้ว แต่กะจะแต่งตอนพิเศษใส่อีบุ้ค ปกติใส่ตอนพิเศษกี่ตอนกันอะ แล้วใส่ฉากแบบไหนถึงจะดูน่าซื้อ (ควรแต่งพวกมุมมองของพระเอกหรือแต่งเป็นพวกเรื่องราวต่อจากนั้นดี) จริงๆทั้งสองอันนี้ใส่ในนิยายด้วยเนื้อเรื่องจะดูเต็มขึ้นเยอะเลย แต่ก็กลัวจะยาวไป รึ Nc ไปเลยดี แต่เนื้อเรื่องมาแนวละมุนนี่สิ
ฟิคกูใน readawrite ทุกครั้งที่ลงตอนใหม่มีคนกด remove from shelf ตลอด ผิดปกติไหมอ่ะ
>>544 ขอบคุณที่แนะนำ ไปลองเขียนมุมมองพระเอกมาแล้วสนุกดี (ดันรู้สึกสนุกกว่ามุมนอซะงั้น) 55555 แต่พอเขียนไปแล้วรู้สึกว่าถ้ายัดใส่ตอนปกติมันจะดีกว่าอะ เนื้อเรื่องจะละมุนขึ้นเยอะมากกกก ดูมีอะไร แต่ถ้าตัดไปใส่ตอนปกติจริงๆแล้วตอนพิเศษน้อยก็กลัวคนจะไม่ซื้อเล่มอีก ตัดสินใจลำบากแท้
ขอถามอีกข้อ เราเห็นบางคนตอนพิเศษ10+ตอนเลย คือมันยิ่งดีใช่มั้ย
มึงแต่งนิยายหนึ่งเล่มจบถ้าให้โอเคนี่ควรมีกี่หน้าเอสี่ดีอ่ะ
Ky ขอถามห้องนี้ด้วยนะ คือเรากำลังจะลงนิยายเป็นเรื่องแรกอะ สงสัยว่าเวลาเลือกรูปประกอบนิยายควรเป็นรูปฟรีเท่านั้นหรอ แอบเห็นนิยายของคนอื่นใช้พวกดารา อนิเมะ ตัวการ์ตูนไรงี้กันเป็นส่วนใหญ่ไม่เห็นใช้รูปฟรีเลยสงสัยว่าตกลงต้องยังไงกันแน่อ่า (บางเรื่องดังแล้วมีนสมีปกของตัวเองแล้วยังแปะรูปดารา/ตัวการ์ตูนไว้หน้าปกลิ้งนิยายอยู่เลย ตกลงคือได้ไหม? คำถามเดียวกันกับรูปไอดีด้วย?) กลัวจะมีปัญหาทีหลัง
>>550 อย่าไปเลียนแบบคนอื่นเลย โดยเฉพาะพวกรูปการ์ตูนที่ไม่ฟรีน่ะ กรุณาเลี่ยง ส่วนดาราก็พออนุโลม แต่ถ้าจะติดเหรียญก็กรุณาเอาภาพอิมเมจดาราออก จริงไม่เห็นจำเป็นต้องใช้อิมเมจเลย นักอ่านนะเว้ย เขาจิ้นเองได้ ไปจำกัดความคิดเขามันก็ไม่ดีหรอก บางทีกูไปเจออิมเมจดาราที่เกลียดกูก็ไม่อ่านเลย แต่ถ้าอยากได้จริงๆ มึงเข้ากรุ๊ปหรืออะไร จ้างแบบไม่เชิงพาณิชย์มันก็ไม่แพงนะ แต่ว่าถ้าอยากได้ปกวาดก็จ้างเชิงพาไปเลย เพราะไว้ทำปกอยู่แล้ว
>>550 เขาทำ ไม่ได้หมายความว่าเขาถูกนะ ที่เห็นๆ ใช้กันเยอะอยู่ เพราะเจ้าของลิขสิทธิ์เขาไม่เอาความหรอก มันวุ่นวายเกินไปอะ แต่บางทีเจ้าตัวมาเห็นเองก็โวยวายให้ลบได้เหมือนกัน กูรู้ว่าถ้าอยากทำจริง ห้ามไม่ได้หรอก ยังไงก็ระวังๆ ไว้หน่อยแล้วกัน เรื่องมันเกิดได้หลายกรณี ถึงปกติจะไม่มีเคสเอาความบ่อยๆ ก็เถอะ เลี่ยงสุดๆ ก็อย่าเอาไปใช้เชิงพาณิชย์
ฝาแฝดชายหญิง พวกมึงคิดว่าระหว่างชายพี่หญิงน้องกับชายน้องหญิงพี่อันไหนมันดีต่อจัยกว่ากันวะ
มึง กูขอถามคนมีประสบการณ์หน่อยว่าถ้านิยายผ่านการพิจารณาได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์แล้ว ยังจำเป็นต้องลงเป็นรายตอนในเว็บ Dek-D, RAW ต่ออยู่ไหมวะ มันมีผลกับยอดขายไหม ถ้าเกิดกว่าหนังสือจะวางตลาดนิยายในเว็บก็จบไปสักพักแล้วอ่ะ
คือตอนนี้กูงานยุ่งมาก พอมีสนพ.มาทาบทามแล้วเสือกได้พิมพ์ กูก็เหนื่อยเกินกว่าจะมานั่งลงทีละตอนทุกวันละ แต่ถ้าไม่มีฐานนักอ่านในเว็บกูก็กลัวนิยายขายไม่ออกอีก ว้าวุ่นฉิบหาย 55555
>>565 อาจจะแค่เอาข่าวมาบอกแหละ แต่ช่วงนี้หาบยามเช้าท็อปฟอร์มจัด เขาถามเรื่อวหนึ่งจาก สนพ.หนึ่งก็ยัดเยียดหนังสือเเนวเดียวกันจากยามเช้าอยู่นั่นแหละ พอไม่ชมนักเขียนดังที่ออกกะยามเช้าก็เกรีี้ยวกราดประลดประชัน หลายคนบอกนิยายเรื่องหนึ่ง be ก็ไปหาว่าเขาคือคนที่ฟังแต่สปอย แต่ไม่ได้ซื้ออ่าน พอมีคนเถียงว่าซื้อ ก็หวีดกลับ เนี่ยคนเลยเริ่มแบบ เอ๊ะๆ กับทุกสิ่งที่เกี่ยวกับยามเช้า คือจะบอกยิ่งมาป้องมาเถียงอย่างเกรี้ยวกราดยิ่งเหม็นเบื่ออะ
บรรยายพาร์ทพระเอกแล้วออกมาคล้ายๆกะนางเอกเฉยเลย ดันให้มีนิสัยคล้ายกัน ยากจังแฮะ ปกติแยกจุดเด่นกันตรงไหนบ้างอะ
https://www.img.in.th/image/srYRmk พวกมึงเขาบอกกูว่าไม่ได้แต่งนิยายเองไม่รู้หรอก กูต้องรู้อะไรวะ??? ก็แม่งใช้รูปละเมิดลิขสิทธิ์
>>583 น่าจะใช้ชื่อว่าวิชาปลูกจิตสำนึก ถถถ
ไม่ได้จะโลกสวย แต่เทียบกับเมื่อก่อน (สัก 10-15 ปีที่แล้ว) มันก็ดีขึ้นมากนะ สมัยก่อนเปิดนิยายดด. หน้าแรก ต้องไถเจอรูปการ์ตูน/ดาราไทย จีน เกาหลีรูปโตๆ เต็มพรืด
เดี๋ยวนี้เหลือครึ่งๆ มั้ง พวกที่ยังใช้รูปดึงคนอ่าน หรือขี้เกียจบรรยายหน้าตาพอ. นอ.
สายซึนหน้าตาย เขินยังไงให้นิ่งแต่ดูไม่นิ่ง 555
https://twitter.com/mzcci/status/1316644272003833857?s=19
รู้สึกช่วงกลสงเรื่องกับต้นเรื่องฝีมือไม่เท่ากันเลย แบบนี้คือฝีมือพึ่งมาพัฒนาเอาช่วงกลางเรื่องรึเปล่าเนี่ย 55555 อยากย้อนไปรีไรท์มากแต่ก็รู้สึกเยอะเกินไป ทำไงดีอะ ปกติรีไรท์กันหลายรอบมั้ยกว่าจะลง นับถือคนที่แต่งไปลงไปจริงๆ
>>587 รีไรท์ไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจค่อยลง นับครั้งไม่ถ้วน 555 แต่ก็ไม่ได้ใช้เวลามากมายอะไรนะ มีก็แต่ช่วงนึงอัพนิยายทุกวัน ตอนนั้นไม่ค่อยพอใจแบบแม่งยังไม่ใช่ The best ของกูอ่ะแต่นัดนักอ่านไว้แล้วก็ต้องลง มาถึงตอนนี้ก็คือไม่กลัาเปิดกลับไปอ่าน อายไม่มีเหตุผล 5555
สรุปคือ รีไรท์หลายรอบ และควรแต่งให้จบ รีไรท์ให้อิ่มตัวสัสๆก่อนค่อยลงจย้าไม่งั้นเหนื่อยฉิบหาย คุณภาพ
านขึ้นๆลงๆด้วย
กูแต่วไปอัพไป นับถือคนที่แต่งจนจบ รีไรท์จนพอใจแล้วค่อยลงเหมือนกัน พวกมึงใช้ความอดกลั้นกันยังไงวะ ที่ไม่ให้ลงให้คนอ่านร่วมตื่นเต้นไปด้วย คือเหมือนกุใจร้อนอยากให้คนเห็นสิ่งที่กูเพิ่งแต่งออกมาไว ๆ ไม่ดีเลน เหนื่อยมาก เรื่องต่อไปกูว่าจะแต่งให้จบดีๆ ก่อนค่อยลง
ถ้าจะเขียนพวกไลท์โนเวลนี่ เดี๋ยวนี้เขาเขียนกันที่ไหนอะ ครั้งสุดท้าย (10 ปีที่แล้ว) รู้จักแต่เด็กดี แต่เดี๋ยวนี้มีเว็บเต็มไปหมดเลย เลือกไม่ถูก
ky คนแต่งจบแล้วค่อยอัพ อดใจยังไงไม่ให้อัพวะ หรือแค่ยังรู้สึกว่ามันยังไม่ดีเลยไม่กล้าเผยแพร่
โมเม้นท์ที่นักอ่านต้องการในนิยายคืออะไรอะ สำหรับกูแค่เขียนให้คุยกันถูกคอ จับมือกัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็ = โมเม้นท์แล้ว แต่นักอ่านบอกไม่มีโมเม้นท์เลย
>>593 อยากรู้ด้วยคน กูเคยมีความคิดอยากแต่งให้จบแล้วทยอยลง แต่ไม่ไหวว่ะ อ่านคนเดียว เขียนคนเดียว เหงา อย่างน้อยถ้าลงเว็บยังมีคนเห็น มีคนมาให้กำลังใจ มียอดวิว แต่ถ้าอยู่ใน word แล้วล็อครหัสก็คือไม่มีใครเลยนอกจากตัวเอง5555555
กุน่าจะเป็นนักอ่านส่วนน้อยนะที่ไม่ชอบอ่านฉากซั่มกันอ่ะ กุชอบแบบ R15 มีถึงเนื่อถึงตัวกันให้ตึกตักๆแต่ไม่ต้องถึงขนาดมีอะไรกันอ่ะ โคตรเขินนน
อยากเอานิยายออกจาก naiinpann ทำไงอะ
กูถามหน่อยเอาเพลงมาใส่ในนิยายตัวเองได้ด้วยหรอวะ มันไม่ละเมิดลิขสิทธิ์หรอ
มึงกูอยากถามเรื่องแปะอิมเมจในหน้านิยายอ่ะ มึงคิดว่ายังไงกัน ที่เอารูปพวกดารานักร้องมาเป็นพระเอกนางเอก มันผิดลิขสิทธิ์ไม่ใช่หรอวะ แต่กูเห็นนิยายติดอันดับหลายเรื่องก็ทำกัน นักอ่านของกูบอกว่ามันเพิ่มยอดคนอ่าน แบบน่าสนใจงี้ พวกมึงคิดไงกัน แปะหรือไม่แปะ
>>603 ผิดค่ะ แต่เขาไม่ได้มาเอาผิดไง เพราะเขาก็ไม่ได้เอาหน้าดาราไปเป็นปกตอนขาย เขาก็เลยหยวนๆ นั่นแหละ อารมณ์เดียวกะนัดวาด เอาคาร์การ์ตูนดังๆ มาเขียนโดจินขาย ทำกูดส์ขายไรงี้ ส่วนเพิ่มยอดคนอ่านกูไม่รู้ดิ สำหรับกูคือไม่จ้างวาดก็ให้เขาจินตนาการเอง ไม่ใช้อิมเมจดาราเลย เพราะเดี๋ยวนี้กูไม่เห็นว่าใครจะหล่อสักคน 55555
โม่งทั้งหลาย ได้โปรด Please กราบร่องนม ใครก็ได้ช่วยดูเรื่อง POV ให้ที มึนไปหมดแล้ว
กูตั้งใจจะบรรยายในมุมพระเจ้าแบบจำกัด Third person limited กูเลยแพลนไว้ว่า เวลาที่นางเอกอยู่กับตัวละครที่ชื่อ พีช หรือ พีชญา กูจะใช้สรรพนามแทนตัวละครตัวนี้ว่าพี่พีชในการบรรยายในมุมของนางเอก เพราะมันดูเหมือนอยู่ใน POV ของนางเอกดี
แต่ บ.ก. ที่กูจ้างทำคอมเม้นท์เค้าทักมา กูก็เลยเปลี่ยน พอเปลี่ยนเท่านั้นแหละ กูก็งงเลย ว่านี่มันยังใช่ POV แบบ Third person limited ไหม
เพื่อนโม่งช่วยดูให้ที ว่ากูหลุดไปบ้างหรือเปล่า แล้วหลุดตรงไหน หลักๆ เลยคืองงๆ กะช่วงบรรยายคั่นสนทนา หรือเรื่องการใช้สรรพนาม
มีบางคนช่วยอ่าน เค้าบอกว่ากูหลุดในช่วงบรรยายด้วย ตรงย่อหน้าแรกที่พูดถึงชาร์ลี เค้าบอกว่าเป็น POV ของชาร์ลี
แต่กูคิดว่ากูไม่ได้หลุดตรงนั้น คือเหมือนเป็นการเล่าย้อนเหตุการณ์ผ่านหัวนางเอกอยู่ แต่กูก็ไม่ค่อยแน่ใจสิ่งที่กูคิดเท่าไหร่
อันที่ 1 https://www.picz.in.th/image/bcnvWW
อันที่ 2 https://www.picz.in.th/image/bcnLLy
น่าอายไหมวะ ถ้าจะบอกใคร ๆ ว่าแต่งนิยายแนว PWP เพื่อแก้เครียดจากนิยายเรื่องหลัก
เอเซ็ปโซ่กับโคโรลเอาไว้ดับกลิ่นโอเมก้าฮีทได้ป่ะ หรือแล้วแต่เจ้า
PWP คือ porn without plot ไม่มีความสมเหตุสมผล เน้นเซ็กส์ แต่ของกู กูไม่ได้แต่งแบบ อ๊ะ อ๊า โอ้ว ซี๊ด ทุกบรรทัด ไม่มีคำอุทานประหลาด ๆ ชวนตลกแบบนั้นเลย เหมือนได้ฝึกสำนวนบรรยายขณะที่แต่งเรื่องหลักไม่ออกด้วย เพราะเรื่องหลักคือเป็นแนวจริงจัง เครียด ไปเลย
ตอนแรกกูเองก็อคติกับแนวนี้ เพราะไปเจอแต่คำร้องตลก ๆ นั่นละ แล้วก็ได้เจอของนข. คนนึง ที่แต่งฉากอย่างว่าได้สวย ละมุนมาก ภาษาดีมาก กูชอบเลยลอง เอ้อ มันคลายเครียดจริง ๆ นะ แต่ใครถามก็คงอุบอิบอยู่แหละ ฮา
เรื่องเอาอิมเมจมาใช้ เพิ่งไปเห็นจากกรุ๊ปนักเขียน น่าจะนายแบบเกาหลี ประกาศเลยว่าห้ามเอารูปเขาไปใช้
meb จะขึ้นป้าย bestseller ให้ตอนวันไหน ยอดขายกูเยอะมากเลย ยังไม่ได้ป้ายแดงเลย
ไปจ้างคอมมิชชั่นอิมเมจตัวละครมาแปะในนิยายดีมั้ยวะ อยากให้คนอ่านเห็นภาพพระเอกชัด ๆ มันจะเป็นการยัดเยียดเกินไปปะ หรือว่าใครอยากเห็นค่อยส่งลิงค์ให้ดีกว่า ;-;
กูถามได้ปะ กรณีนี้มันค่อนข้างใหม่สำหรับกูอ่ะ มีสนพ.ไหนเคยไปขออนุญาตหรือซื้อเอาแฟนอาร์ตนักวาดไปเป็นของแถมรอบจองหนังสือบ้างปะ ถ้าซื้อมาก็ไม่น่าผิด แต่เรื่องนี้ใหม่กับกูมาก เพิ่งเคยเห็นคนเอาแฟนอาร์ตมาทำเป็นของแถม
ต้องขอนักวาดก่อนนำไปใช้งาน ต่อให้นักวาดเขาจะวาดแฟนอาร์ตนิยายของนักเขียนที่นำแฟนอาร์ตไปใช้ก็ตาม เพราะลิขสิทธิ์งานวาดเป็นของนักวาดไม่ใช่นักเขียน
มีใครได้เมลโอนเงินเดือนนี้แล้วบ้างวะ กูเงียบมาก ไม่เคยนานขนาดนี้มาก่อน
บางทีกูก็โกรธอะ กูก็ให้อ่านฟรี ทำไมจะต้องมากดกูสองดาว ทั้งๆ ที่มึงไม่ต้องสนใจ ถ้าอ่านแล้วไม่มีความสุขก็แค่ลบออกจากชั้นไปเอง แถมไม่พูดไม่บอกอะไรอีก ยิ่งแบบอะไรวะ ทีหลังก็ไม่ต้องมาอ่านนิยายกูหรอก ถ้าเสียเงินกูจะไม่รู้สึกอะไรเลย
กูทั้งเขียนทั้งอ่าน ปัญหานักเขียนอ่อนไหวใจบางแม่งเหมือนฝังรากลึกอยู่กับวงการนิยายไทย เมื่อไหร่จะวิจารณ์ได้อย่างเต็มที่วะ น่าเบื่อชิหาย เหมือนส่อถึงระบบโครงสร้างประเทศ อะไรไม่ดีต่อตัวเองก็หุบปากไป ให้แสดงแต่ความคิดบวกๆ กับกูเท่านั้นก็พองี้ โตมากับแนวคิดห้ามวิจารณ์ ไอ้กรณีนักอ่านปากหมาบางคนก็เข้าใจหรอก แต่บางทีตัวนักเขียนแม่งก็ดิ้นไปเองอย่างกับโดนน้ำร้อน พูดนิดหน่อยงอแงละ
ถ้ากูให้ห้าดาวแล้วไม่วิจารณ์ล่ะ ได้เปล่า
มึง กูชอบเขียน talk คุยกับนักอ่านตอนลงนิยาย บางครั้งนักอ่านมาเม้นท์ตอบแค่เรื่อง talk อย่างเดียวแต่ไม่พูดถึงเนื้อหาในนิยายเลย กูน้อยใจ อยากให้มีคนพูดถึงเนื้อหาในนิยายที่กูเพิ่งลงไปบ้าง555
#แบนJulalumxx กูถามหน่อย เขาผิดยังไงวะ มันไม่เหมือนเวลาพวกมึงเอาอิมเมจดารามาประกอบนิยายรึ?
คนที่พิมพ์ขายออนไลน์ มีใครเคยฝากขายกับร้านออนไลน์บ้าง ยอดเป็นไง หัก%เยอะไหม
นักเขียนคนไหนโพสแขวะคนท้องลาคลอดหรอ
>>649 กํเจอละ นักเขียนชาย แต่เขาลบต้นโพสไปเลยไม่เข้าใจพ้อยเขาเท่าไหร่
https://twitter.com/เอwwwfluffy/status/1281440661170839554 เธรดนี้
>>650 ต่อ นขคนนี้กูไม่เคยอุดหนึนงานเขาอยู่ละแต่กูขอแปะนักพิสูจอักษรคนนี้หน่อย ถ้าเจอชื่อเขาในนสเล่มไหนจะวางละกัน
https://twitter.com/เอpy99999/status/1281426042041712641
มีใครลงขายอีบุ๊คกับเว็บเขียวแล้วรู้สึกว่าช่วงนี้เขาดูแลนักอ่านได้ไม่ค่อยดีบ้างไหมวะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ติดต่ออะไรไปปุ๊บ ไม่นานได้รับการแก้ไข นี่รอหลายวัน ไม่มีแม้แต่หมาสักตัวจะสนใจตอบกลับหรือแก้ปัญหาให้กู ส่งแล้วส่งอีก ไม่ได้รับการดำเนินการใดๆ คนอ่านก็มาบ่นหลังไมค์ กูก็ต้องไล่ขอโทษไปเป็นรายคน ทั้งๆ ความผิดพลาดทั้งหมดมันเกิดจากตัวเว็บที่แดกเปอร์เซนต์ไปเยอะแต่ทรีทนักเขียนได้ห่วยแตกมาก ระบบการ submit หนังสือเนี่ยทำไฟล์พังหลายรอบละ ไม่คิดจะปรับปรุง ซึ่งกูเช็คทุกรอบก่อนส่งว่าไฟล์กูที่จัดหน้าแล้วไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน ลองส่งไปเปิดในคอมหลายเครื่องทั้ง mac ทั้ง pc ก็เปิดได้ แต่พอส่งให้เว็บเขียวปุ๊บ ปัญหาเพียบ กูว่าเมื่อก่อนการบริการเค้าดีกว่านี้เยอะนะ ไม่รู้เดี๋ยวนักพนักงานน้อยลงหรือนักเขียนเยอะขึ้นเลยคุณภาพดรอปลงแบบนี้
ตรงกันข้าม ถ้าเป็นนักอ่านเจอปัญหาอะไร รีพอร์ทไปแป๊บเดียว ติดต่อมาอย่างไว แก้ปัญหาได้ภายในสิบนาที สงสัยจะแยกทีมกันทำงาน
เห็นในทวิต ช่วงนี้คนบ่นเรื่องบางคนไม่รู้ศัพท์กันเยอะขึ้น อย่างล่าสุดที่กูเจอคือคำว่าค้างเติ่ง อ่านเม้นท์แล้วเจอไม่มีคนรอบตัวพูดเลยไม่เคยได้ยินก็พอเข้าใจ แต่ไอ้ที่แบบก็อยากหาความหมายนะ แต่ไม่มีเวลาว่าง งานเยอะ บลาๆ กับิกประเภท งั้นคำนี้แปลว่าอะไร บอกหน่อยสิ รอตั้งนานไม่เห็นมีใครตอบซักที คือแค่หาความหมายคำในอากู๋ มันคงไม่กินเวลาอะไรมากมายจนงานเสียขนาดนั้นหรอกมั้งแหม่
เฮ้ย ดูแลนักเขียนสิวะ รีบจัด พิมพ์ผิด 55555
สวัสดี คือปกติสมัยเรียนก็ชอบแต่งนิยายเล่นๆ แต่งนิยายเวียนกับเพื่อนสนุกเฮฮาอยู่ แล้วก็ห่างวงการไปนานมากห้าหกปีได้แล้วพอตอนนี้มาลองเขียนนิยาย แล้วเวลาย้อนอ่านทีไรรู้สึกคันภาษาทุกที มันจั๊กจี้หัวใจมาก ก็เข้าใจเวลาเขียนนิยายมันก็เพ้อๆ นิยายที่อ่านๆมาก็เขียนเพ้อๆน้ำๆทั้งนั้นก็รู้สึกปกติแต่พอมาเขียนเองนี่ไม่ไหวอะ มีวิธีแก้อาการนี้ไหม หรือมีใครเป็นแบบเราบ้าง555 อยากมาแบ่งปั่นความรู้สึก เดี๋ยวจะไปเขียนต่อละแบบจั๊กจี้นี่แหละ555
พวกมึงคิดว่าตาทกลุ่มที่นักเขียนโปรโมทหนังสือกันมีนักอ่านบ้างเปล่าวะหรือมรแต่นักเขียนด้วยกัน5555
กูจัดไฟล์เองหมด pdf กูใช้ฟ้อนต์ 18 ละนะ ระยะบรรทัดก็ห่าง ยังมีนักอ่านมีบ่นว่าตัวเล็ก อ่านไม่ได้ คงจะอ่านในโทรศัพท์แหละ
ส่วน epub ตัวปัญหาเลย บางทีทางเว็บลงให้ช้า พอกูทำเองส่งไปคิดว่าจะอัพขึ้นให้เลย ไม่ว่ะ ก็ต้องรอเค้าไป modify หรือทำให้ใหม่อีก กูไม่เข้าใจว่าจะมีตัวเลือกให้นักเขียนอัพ epub ไปเพื่อ? ถ้าไฟล์ไม่พร้อมวางขายทันที เคยเจอครั้งนึง ไม่สิ สองครั้งด้วย ไฟล์ epub ทางเว็บทำพังมึง เปิดมาฟ้อนต์ใหญ่ๆ เล็กๆ สลับกันมั่วไปหมด หน้าเลื่อน บรรทัดแยกกัน เอาหน้าลิขสิทธิ์ของคนอื่นมาใส่ให้กู กูสงสัยว่าคนทำเค้าไม่เปิดดูไฟล์หน่อยหรอวะตอนก่อนวางขาย หรือแค่ทำส่งๆ ตอนนั้นคนอ่านรายงานเข้ามากูถึงรู้ว่าเว็บมันทำ epub กูเละ กูโมโหมาก
ค่าบริการที่หักๆ ไปแต่ละเดือนได้จากกูไปเป็นล้านแล้วมั้ง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือการบริการห่วยๆ อะมึง ดีแต่ตอบกลับมาว่า "คุณนักเขียนไม่ต้องเป็นกังวลใจไป" ไม่เป็นกังวลพ่องมึงดิ กูต้องมาไล่ตอบอินบ็อกลูกค้าว่าทำไมไม่มี epub บ้างเอย ทำไมไฟล์มีปัญหาบ้างเอย ทำไมมีแต่ pdf อ่านไม่ได้ปวดตา ไม่ซื้อแล้ว
น่าเจ็บใจฉิบหาย ถ้าอนาคตมีเว็บอื่นที่คนใช้บริการเยอะๆ ระบบดีๆ กูไม่พึ่งอีเว็บเขียวนี้หรอก
เออ ในนี้มีใครอัพนิยายในเฟสบ้างวะ เดี๋ยวกูเห็นเขาเริ่มฮิตกันละนะ อาจจะเกิดเป็นตลาดใหม่ ส่วนเรื่องรายได้ กูเห็นแปะบัญชีให้โดเนทกัน
>>662 กูทำแบบนี้ สมมุติจะลงขายวันที่ 10 กูก็อัปก่อนสัก 5 วัน ให้เขาทำ epub ให้เรียบร้อย แต่หลังจากเขาอนุมัติกูจะขอโค้ดมาก่อน แล้วใช้ไอดีที่กูแยกเอาไว้อ่านนิยายต่างหากมาแสกนโค้ด ดูก่อนว่าทุกอย่างเรียบร้อยมั้ย ถ้าไม่เรียบร้อยก็แจ้งแก้ไขเลย แต่กูทำมาเกือบสามสิบเรื่องเรียบร้อยตลอกเลยนะ เคยส่งไฟล์ไปผิดเรื่อง เขาก็โทรมาหาเลย บอกว่าคุณนักเขียนส่งไฟล์มาผิดเรื่อง กูก็ส่งไปใหม่
>>662 เรื่องความพร้อมของ epub อันนี้ขอเพิ่มเติม อย่างที่กูบอก มึงกำหนดวันได้ ให้เวลาเขาทำหน่อย บางทีมันก็เยอะไง คนอัปไปแต่ละวัน ถ้ามึงอย่างอัป แล้วอนุมัติไว้ ไฟล์พร้อม มึงต้องอัปไฟล์ epub เองไปเลย อย่างกูไฟล์พร้อมตลอด เพราะกูกำหนดวันลง ให้เวลาเขาทำ แล้วก็เช็คความเรียบร้อย
>>667 ประเด็นคือบางทีกูเพิ่มตอนพิเศษลงไปในนิยายทีหลัง แล้วส่งไฟล์ไป epub กว่าจะอัพให้ 4-5 วันอะมึงถ้าติดเสาร์อาทิตย์ แล้วก็มีแต่คนถามบอกว่าเลยวันที่บอกมาแล้วนะทำไมยังไม่ได้อ่านอีก กูก็ต้องบอกไปว่าไฟล์อัพช้า ขอโทษค่า ไม่รู้จะเสร็จวันไหนเลยค่า ขนาดเผื่อเวลาไว้เป็นอาทิตย์นะ และกูต้องตามจิกทางเว็บ แล้วก็เกิดปัญหาว่าบางคนไฟล์ในเครื่องไม่ยอมอัพเดต กูให้เค้าลบโหลดใหม่บางคนก็ขึ้นบางคนก็ไม่ขึ้นบางคนก็ทำไม่เป็น ปวดหัวมาก ให้ติดต่อทางเว็บเพื่อให้เค้าจัดการสำหรับบางเคสที่กูจนปัญญาจริงๆ ว่าทำไมเครื่องเค้าตอนพิเศษยังไม่ขึ้นแต่ของคนอื่นขึ้นแล้ว เค้าก็ติดต่อทางเว็บไม่เป็นอีก กูก็ต้องเป็นคนเมลไปบอกให้ทางเว็บโทรไปหาลูกค้ารายนี้ อีกนิดนึงกูจะได้เป็นพนักงานเว็บเขียวละ ละกูก็มานั่งคิด เอ๊ะ ทำไมเราต้องมาทำหน้าที่นี้ที่เกิดจากระบบอ๊องๆ ของทางเว็บวะ ทุกครั้งที่กูรายงานไป ก็อย่างที่บอก
"คุณนักเขียนไม่ต้องกังวลใจไปนะครับ/ค่ะ"
คือคุณพี่เป็นบอทหรอค้า เห็นตอบแต่แบบนี้
กูว่าเรื่อง edit หนังสือที่วางขายแล้ว ยังมีปัญหาอยู่นะ เพราะหนังสือบน shelf บางคนมันไม่ยอมอัพเดต ลบแอพลงใหม่ยังไม่ยอมอัพเลยมึงบางที กูพยายามแก้ให้ แต่พอเป็นหลายคนอะกูก็ไม่ไหวเหมือนกัน เคยบอกว่าให้ติดต่อทางเว็บไป โดนด่าเฉยเลยจ้าว่าได้เงินแล้วไม่สนใจหรอคะ
>>668 เออเว้ย ทำไมมึงปีปัญหาตลอดแบบนั้นล่ะ กูเข้าใจละ 5555 กูไม่เคยมีปัญหาหรือเพราะคนอ่านกูคงไม่เยอะเท่ามึงวะ เลยไม่เจอกับตัว แต่อย่างตอนพิเศษ มึงไม่ต้องอัปเพิ่มเข้าไปหรอก อัปต่างหากไปเลย แล้วให้เขาเซตให้มันอยู่เป็นซีรี่ส์เดียวกัน ได้โปรโมทเพิ่มไปอีก แต่กูก็เคยอัปเพิ่มเข้าไปมันก็โอเคนะ นักอ่านก็บอกว่ามาแล้ว ได้อ่านเพิ่มแล้ว
>>670 ของกูไม่อยากอัพต่างหากอะมึง เพราะตอนแรกจำนวนคำกูมันไม่บาลานซ์กับราคาที่ตั้งเอาไว้เพราะเผื่อตอนพิเศษที่จะใส่มาทีหลัง (กูลง talk ไว้ตอนท้ายเล่มว่าคนอ่านอยากอ่านตอนพิเศษของคู่ไหนค้า รีเควสมาได้เลยค่า กด 5 หัวใจด้วยนะคะ จะลงเพิ่มให้อีก 2-3 ตอนจุกๆ ค่า แบบนี้มันจะเพิ่มยอดหัวใจได้เยอะมากเลยมึง และคนที่ไม่่เคยอ่านจะสนใจเข้ามาดูว่าเอ๊ะทำไมเรื่องนี้เรตติ้งสูง) พอใส่ตอนพิเศษอีกประมาณ 30k คำเข้าไปมันก็เท่ากับของคนอื่นที่วางขายอะ
แต่อย่างว่าแหละ คุณพี่เขียว fuck it up ตลอดค่า
ปล. กูว่าคนอ่านหมวดนิยายที่กูเขียนเป็นกลุ่มที่มีอายุและจู้จี้ด้วยอะมึง แต่กูเข้าใจเค้านะ เป็นกูก็คงหงิดเหมือนกัน
กูมีคำถามเยอะเลย อยากรวบรวมเก็บไว้เป็นข้อมูล
-มึงว่าช่วงเวลาลงนิยายตอนไหนที่คนจะหลงเข้าไปอ่านเยอะสุด เช้า กลางวัน เย็น มืด
-ลงนิยายแบบไหนดีสุดสำหรับมึง ลงทุกวัน วันเว้นวัน อาทิตย์ละสองสามครั้ง
-ถ้ามึงลงนิยายไม่จบเรื่องมึงจะพิมพ์บอกไว้รึเปล่า หรือปล่อยเบลอรอขายหนังสือกับอีบุ๊คทีเดียว
-ถ้ามึงทำหนังสือแล้วมีของแถม แล้วนักอ่านสายอีบุ๊คจะเอาด้วยมึงจัดการยังไง
-มีคนจัดหน้า เกลาภาษา ตรวจคำผิดที่อยากจะแนะนำมั้ย
-ขนส่งเจ้าไหนที่คิดว่าโอเคที่สุด แบบไม่ค่อยมีปัญหาและค่าส่งถูก
>>674 สำหรับกู
-ช่วงหัวค่ำ ตั้งแต่หกโมงเย็นถึงสองทุ่ม หลังสามทถ่มคือนักอ่านเฉพาะกลุ่มที่นอนดึก คนนอนดึกมีเยอะ แต่ของกูคนไม่อ่านตอนดึกกันเท่าไหร่ ของกูจะเป็นประมาณนี้
- แล้วแต่ ถ้ามึงเป็นหน้าใหม่ ลงทุกวันถี่ๆ เพื่อโทรโมท แต่ถ้านานแล้ว ก็แล้วแต่มึง แต่อย่านานเกินไป
-ก็คงบอกให้ผู้อ่านพิจารณา
-บอกว่าไม่ได้ อีบุ๊คถูกกว่าทำเล่ม มีทุนภาพปก แต่ไม่มีปริ้นท์ ราคาไม่เท่ากัน
-ไม่มี
-ไม่รู้
กูขอเผือกมู้นี้หน่อย ในฐานะนักอ่านนี่เกลียดซาวด์มาก เลยไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงชอบ กูโดนกรุ๊ปป้ายยา เลิฟซีนดีงั้นงี้ แซ่บๆ สรุปตอกเสาเข็มปึกปักจนกูแบบ เอาจริงเดะ นี่คนชอบแบบนี้จริงเหรอ กูร้องไห้แล้ว55555 ใครยังเขียนใสๆ หรือพยายามเขียน NC ภาษาสวยๆ อย่าท้อนะ นุขอร้องเพราะนุก็ตามหาและปักธงซื้อทุกงานเลยถ้าเจอ ภาษาดีๆ
คอนเฟิร์มอีกเสียงว่านิยายโรมานซ์ NC เดือดๆ แนวทาสสวาทนางบำเรอเมียเก็บพระเอกมาเฟียนางเอกขายตัวขัดดอก ขายดีมาก กูลองเปลี่ยนนามปากกาไปขายอีบุ๊คแนวนี้เรื่องแรก แม่งเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ยอดรายได้แตะหลักล้าน ใช้เวลาประมาณ 4 เดือนนิดๆ นะ ได้แบบนี้กูเทแนววายเลยจ้า รายได้เหมือนจะดีแต่ต่างกันลิบลับ แต่มันต้องมีพล็อต ตัวละครฉลาดๆ บรรยายกระชับแต่ภาษาสวยคนจะชอบ เท่าที่กูซื้อของพวก bestseller มาอ่านๆๆๆ ประมาณครึ่งปี ลองจับจุดดูว่าทำไมถึงขายดีและคนตามเยอะ พอกูเอา element เหล่านี้ไปใส่ในนิยายกูบ้าง เออ มันได้จริงว่ะ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัย นิยายแนวนี้มันก็ยังขายได้ตลอด
พวกมึงลอง ถ้าเขียนได้ก็เริ่มเลย กูขอชี้ช่องทาง
แต่กูใช้วิธีลงในรี้ด ธัญก่อนนะ เด็กดวกกูไม่ลงเพราะโดนแบนแน่ ช่วงแรกคนไม่รู้จักนามปากใหม่ กูลงแม่งวันสองรอบ แล้วค่อยทิ้งระยะเป็นวันละรอบ วันเว้นวัน อาทิตย์ละสองสามตอน ละพอได้สัก 60-70% ของเรื่อง กูขายอีบุ๊คเลยพร้อมประกาศในรี้ดว่าต่อไปนี้จะลงอาทิตย์ละตอนเท่านั้น (ซึ่งตอนนั้นกุมีสต็อคเหลืออีกประมาณ 20 กว่าตอน เท่ากับว่าถ้าจะอ่านถึงตอนจบต้องรอไปอีก 5 เดือน) บางคนรอไม่ไหวเทไปซื้ออีบุ๊คและส่วนมากจะเป็นแบบนั้นเพราะช่วงที่กูทิ้งระยะมันถึงไคลแมกซ์พอดี ละพอลงจบ ประกาศอีกทีว่าประมาณ 2 อาทิตย์จะเริ่มทยอยปิดตอนนะ
ปล. กูไม่ได้ทำเล่มนะถึงจะมีคนบอกว่าอยากได้ก็ตาม กูขี้เกียจ อีบุ๊คฟาดกำไรบานมากมึง ถ้าทำเล่มกูคำนวณดูน่าจะไม่คุ้มค่าเหนื่อยเลยไม่ทำ ส่วนปกก็ไปหาจากเว็บ pixabey พิสูจน์อักษรจ้างคนรู้จักไม่กี่พัน จัดหน้ากูทำเอง
>>683 แนะนำว่าถ้ากระแสไม่ดีตั้งแต่ตอนลงรี้ดลงธัญให้รีบตัดจบออกอีบุ๊คหรือจะเทกลางทางเลยก็ได้ เพราะคนอ่านน้อย ไปขายอีบุ๊คยอดมันก็ไม่ขึ้นมาเท่าไรหรอก ไปเปิดนามปากกาใหม่ดีกว่า มันต้องมีสักนามปากกาแหละที่มันปัง กูนี่ลองผิดลองถูกเปิดแอคเคาท์เป็นสิบจนกูชักกลัวว่าเว็บมันจะแบนกูไหมชื่อเดียวสมัครซ้ำๆกัน
>>685 ใช่ ดูจากหมวดนั้นนี่แหละ โดยเฉพาะเล่มไหนที่ค้าง bestseller หน้าแรกนานๆ หัวใจเกิน 500 ดวง มึงสอยมาศึกษาได้เลย ราคาตามความเหมาะสมอะ ส่วนมาก 100k คำ++ ไม่เกิน 150k กูจะตั้งราคาไม่ให้เกิน 300 แต่กูเห็นนักเขียนดังๆ หลายคนดีดราคาขึ้นไปเป็น 400+ ก็ยังขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะ แต่เล่มแรกกูแนะนำว่าเคาะราคาให้ถูกไว้ก่อน หรือมึงจะจัดโปร 7 วันแรกก็ได้ จูงใจให้คนซื้อดี
เกม นี่ตกลงไม่มี ส์ การันต์ใช่มั้ย
ไอการโชว์ยอดขายอีบุ๊ก แล้วบอกว่ามาให้กลจ. มาสร้างแรงบันดาลใจ ฯลฯ นี่ ตกลงมันส้รางได้จริงๆ เหรอวะ หรือจริง ๆ จะขิงยอดตัวเองเฉย ๆ บวกโฆษณานิยายแฝงเข้าไปเนียน ๆ กูถามเหมือนอิจฉา ...อิจฉานิดหน่อย รำคาญนิดนึงมั้ง //ที่ยังไม่กดออกกลุ่มเพราะบางทีมันก็มีสาระโผล่มานาน ๆ ที
มาละ https://fanboi.ch/netwatch/11892/ เปิดด้วยเรื่องอวดยอดขายก่อนเลยมั้ย?
เออ กูก็อยากใส่ใจ ตอนนี้มีคนนึงที่กูคอยใส่ใจเขา เพราะงงกับการโพสต์ถามแต่ละอย่างของเขามาก รู้สึกเลยว่าเริ่มมีหลายคนเอือมระอาเขาแล้ว เหมือนถามไปงั้นแต่ใครแนะนำไปก็ไม่ได้เก็บเอาใส่ใจ เหมือนกะมาโฆณานิยายมากกว่า แล้วมันได้ผลไหม ก็ไม่ กูเลยงงกะเขาชิบหายเลย โพสวันเว้นสองวันได้มั้ง
พอดีกูตั้งชื่อนิยาย ละพอไปเปิดเรื่องใน ดด มันซ้ำว่ะ เลยไปส่องของเขา เขาไม่มาอัพเดทตั้งแต่ 61 เราจะใช้ชื่อที่เราไปตั้งซ้ำเขาได้มั้ยวะ
พวกมึงเคยแบบ เรื่องแรกที่แต่งก็มีประเด็นให้นักอ่านติง พอเรื่องที่สองกะจะทำให้ดี แต่ก็พลาดอีกไหมวะ (พลาดในคนละประเด็นนะ) //นอยด์ว่ะ คือ เมนจะมาหรืออะไรไม่รู้แต่เก็บมาทั้งวันละ อยากหาที่ระบายบ้าง
>>702 ในทางกลับกัน มีนิยายเรื่องไหนที่เพอร์เฟกต์ ไม่มีจุดให้ติงมั่งเลยเหรอ ?
พอ. นอ. ดีเกินไป นักอ่านไม่ชอบก็มี
เนื้อเรื่องโลกสวยหรือจบ Bad end ก็ต้องมีคนชอบไม่ชอบ
ที่กูอยากบอกคืออย่าไปตั้งเป้าว่าต้องผลิตผลงานที่สมบูรณ์แบบ (มีความตั้งใจน่ะได้ แต่อย่าตั้งใจมากไปจนกดดันตัวเอง) มึงคือมนุษย์ ไม่ใช่พระอรหันต์ ผลงานไม่สมบูรณ์ก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน
ปล. มีคนติง อย่างน้อยแปลว่าเค้าอ่านงานมึงไง อย่าเพิ่งนอยด์เลยมึง
ขอบคุณทุกคนมาก หลบความนอยด์ไปแต่งเรื่องใหม่ให้รู้แล้วรู้รอดปาย
>>702 นักอ่านบางทีติงมั่ว ติงเพราะประสบการณ์ไม่เท่านักเขียนก็มี
มีนข.ที่ทำงานเดี่ยวกับเรื่องที่เขาเอามาเขียน นักอ่านไปติงว่าโง้นงี้งั้นว่าเขาเขียนไม่สมเหตุสมผล
นักอ่านคิดว่าต้องเป็นอย่างที่ตัวเองคิด แล้วด่านข.ว่าไม่หาข้อมูล
นข.ก็งง เพราะเขาทำงานเอง อยู่กับหน้างานจริงๆ เอามาเรื่องจริงมาเขียนโดนด่าแบบนี้ได้ไง
นข.คนนั้นติดค้างเรื่องนี้ในใจเหมือนกัน
กูว่าเมิงอย่าไปซีเรียสเลย เขาจะติก็ติอยู่ดีแหละ บางทีติเหมือนรู้ แต่ไม่รู้จริง มโนเอาก็เยอะ
กูฟังเรื่องที่นข.คนนั้นเล่า กูเลิกใส่ใจคำติของนักอ่านประเภทมโนเองไปเลย
เอาเวลาไปเขียนเรื่องใหม่ดีกว่า
กูว่ากูสังเกต Meb เห็นว่าบางทีนิยายมาใหม่ ตอนเที่ยงคืนจะเรียงลำดับหนึ่ง บางเล่มกูเห็นอยู่ล่าง แต่พอตอนเช้าบางเล่มมันขึ้นมาอยู่ข้างหน้า กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย?
วันนี้กูนอยด์ กูเลยว่าง กูเข้าไปในกรุ๊ปนักเขียนเพื่อหาแรงฮึบมาเขียนต่อ ทำไมกูเครียดกว่าเดิมว่ะ
แต่พอกูมาอ่านที่พวกมึงคุยกันในนี้แปปเดียว ไฟกูลุกพรึ่บ เสียดายที่โม่งไม่ค่อยคุยกันดุๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
>>709 มึงจะให้กูดุเรื่องอะไรล่ะ กรุ๊ปนักเขียนไม่ค่อยให้พลังอะกูว่า แอบข่มกันไปมามากกว่า หรือมาแลกการกดติดตามกันงี้ คือมันไม่ได้อ่านของกันและกัน จะให้ติดตามกันไปทำไม และคำถาม ปสด ในกรุ๊ปก็เยอะ วันก่อนกูเจอจะขายรายตอนใน meb กุมขมับ เรื่องเดียวมั้งที่กูรู้สึกว่าเป็นประโยชน์ การแชร์วิธีขึ้นแบนเนอร์5555
>>709 กุเลิกเข้าแระ รำคาญดราม่า พวกนักเขียนผ่านสนพ. ผ่านกองบก.มาก่อน จะโผล่มาตอนมีดราม่า โพสต์ธรรมดามีแต่พวกมือใหม่ พวกเขียนนิยายnc มีซาวด์ ขายดีก็เอามาอวด จะเอาความรู้จากไหนวะ หลังๆแม่งแลกกดนิยายกันไปมาไม่มีใครอ่านจริง ยังมีพวกwanna be กูรูอีก โม่งยังประโยชน์กว่าเลยมึง
โม่งกูสงสัยอ่ะ สำหรับหน้าใหม่ การแต่งจนจบแล้วลงเว็บติดเหรียญรายตอนหลังเปิดฟรีไปประมาณ 40% ของเรื่อง ไปพร้อมๆ กับขายอีบุ๊ค
กับเปิดให้อ่านฟรีจนจบแล้วค่อยขายอีบุ๊ค อันไหนกระตุ้นยอดขายได้มากกว่ากัน
แล้วในกรณีแรก การลงให้อ่าน 40% ของเรื่อง แล้วค่อยติดเหรียญ เราต้องบอกคนอ่านไว้ตั้งแต่ครั้งแรกเลยป่ะ
>>714 มันบอกไม่ได้หรอก มันอยู่ที่นิยายมึงอะ ว่าจะปังมั้ย ถ้าคนไม่ชอบ ปล่อยอ่านฟรีไปจนจบเขาก็ไม่ซื้อเพราะไม่รู้จะเก็บทำไม แต่ถ้าลงไม่จบเขาไม่ชอบ เขาก็อ่านแค่ลงก็ได้
ควรบอกว่าจะติดกัน เป็นยันกันพวกงี่เง่าที่จะมาทำร้ายจิตใจมึง
แต่เอางี้ถ้ามึงเป็นหน้าใหม่ อยากได้ฐานแฟน มึงจะลองลงเรื่องแรกฟรีได้นะ เก็บคนติดตามในรีด มันจะอยู่ในหน้าใหม่มาแรงประมาณสองสัปดาห์ชะ มึงลงรัวๆ เลยค่ะช่วงเจ็ดวันแรก แบ่งแต่ละตอน ลงสองช่วงเวลาไปเลย เที่ยงๆ กับค่ำ ๆ ช่วงคนพักทำงานกูว่าคนอ่านเยอะ กูคิดจากเม้นท์นะ ช่วงนี้ถ้าลงคนจะเม้นกันเวลาประมาณนี้ อย่าลืมติดไว้หลังชื่อเรื่อง ลงจนจบไรงี้ แล้วมึงพยายามดันขึ้นไปสี่อันดับแรกหน้าใหม่มาแรงให้ได้ ยอดนิดตามนามปากกาพุ่งมาก อย่างกูอะ กูกดตัวอย่างจาก meb ไปลงรีด แต่ก่อนกูลง ดด เป็นหลัก คือกูลงตัวอย่างเยอะไง มันดันขึ้นไปอันดับหน้าใหมามาแรงสูงมาก กูมีคนกดติดตามนามปากกาในรีดแบบไม่รู้ตัว555 การมีคนตามนามปาากกาเยอะมีผลดีกับการดันเรื่องต่อๆ ไปในรีดฮะ เพราะเขาจะกดเข้ามาอ่านเพาาะมันเตือนว่าเรามีเรื่องใหม่ มันจะช่วยให้อันดับหน้าใหม่มาแรงพุ่ง อิช่วงนี้นะถ้าไม่ค่อยมีนักเขียนดังๆ มาเบียด ก็พอดันไหวนะให้ขึ้นไปอันดับหน้าใหม่สูงๆ หวังว่าความเห็นกูจะมีประโยชน์นะ
>>715 กูลืมบอก มึงลงเรื่องแรกฟรีไปจบละ ช่วงใกล้จบมึงก็แจ้งว่าจะลบภายในวันที่ นี้ๆ นะ จากนั้นลงอีบุ๊กหรือติดเหรียญไปเลย อันอับมันจะยังอยู่สูง คนก็จะยังเข้ามาเรื่อยๆ เขามาไม่ทันอ่านฟรีถ้าเขาชอบเขาก็ซื้อและบางคนที่อ่านจนจบชอบของเราเขาก็ซื้อ นักอ่านแบบนี้ซึ้งมาก คือหนับหนุนเรา
ไปกดออกจากกรุ๊ปหมดละ
คนเขียนเก่าๆ เขาไม่อยากเปลืองตัว กลุ่มนักเขียนเป็นอะไรที่ดราม่าง่ายหลายคนก็เลือกเงียบๆ ไม่อยากพูดเยอะ พูดอะไรมาขัดความเชื่อพวกหน้าใหม่หรือไม่ใหม่หรอกแต่มีหลักการของตัวเองแรงบางทีเปลืองตัวเปล่าๆ
>>714 ลงไม่จบเปิดขายมีโอกาสขายได้มากกว่าลงจบค่อยเปิดขาย
เรื่องบอกไม่บอกนะ เอาตรงๆ แล้วแต่เลย ส่วนใหญ่คนด่าไม่ได้จ่ายหรอก คนเปย์ก็เปย์เงียบๆ จากที่เปิดอ่านหลายๆ เรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้บอกตอนแรก ยิ่งหน้าใหม่ด้วยยิ่งไม่เห็น อาจเพราะตอนเขียนไม่แน่ใจว่าคนจะอ่านไหม จะเขียนจบไหม มาเขียนเล่นๆ คนอ่านเยอะค่อยคิดทีหลัง บางทีลงไป 40% คนยังไม่เริ่มอ่านก็ได้ ถ้าอ่อนไหวง่ายก็แจ้งเอาไว้ก่อน
สวัสดี อยากมาถามเรื่องหลักการเว้นวรรค เคาะบันทัด การใช้สัญลักษณ์ต่างๆ(เช่น ๆต้องเว้นวรรคไหม) นี่ต้องเสิร์จหาว่ายังไงอะ
>>714 ในฐานะนักอ่าน อยากบอกว่าจะลงไม่จบ หรือจะติดเหรียญอะไรยังไงควรบอกแต่แรกเหอะ
กูคนนึงที่ไม่ชอบพวกมาบอกกลางทาง (ชอบแบบชัดเจน ใจๆ แบบนั้นกูเปย์รัวๆ เลย)
ตอนหลังเลยแก้ปัญหาด้วยการรอให้มันจบก่อน จะได้เห็นกันไปเลยว่าขายเท่าไหร่ ยังไง แพงไป ถูกไป จะซื้อ ไม่ซื้อ
ไม่รู้เมิงเขียนแนวไหน แต่ยังไงก็ขอให้ปังๆ นะ
ที่ readawrite นี่กูปังแบบงงๆ ตอนหลังเลยแทบจะย้ายฐานทัพ ที่เด็กดีนักอ่านเงียบมากเลย readawrite ขยันเมนต์มากอะ
คำจีนอุทานแปลว่า fuck ควรใช้คำว่าอะไรมันเป็นแนวจีนโบราณ ใช้คำว่าเยด มันแปลกๆ55555
ถามหน่อยได้ป่าว เพิ่งเคยอัพงานลงเว็บรี้ดกับฟิคชั่นล็อค คือกุงงว่าเขาจัดอันดับกันยังไงเหรอวะเพื่อนโม่ง มันวัดจากอะไรเหรอ?
ปล.กูลงทั้งสองเว็บแล้วดันโอเคกับฟิคชั่นล็อคมากกว่าแฮะ จากที่ตอนแรกไม่หวังเลยนะเห็นนิยายเยอะโคตรๆ คิดว่าจะจมซะอีก
วันนี้เงิน meb ยังไม่เข้ากันใช่ปะ
เด็กดีนี่เงียบมากอ่ะ จนรู้สึกขี้เกียจลง แต่เห็นใจคนรออ่านในนั้นกูเลยลงต่อ
คือกูอยากขึ้นอันดับสูงๆให้คนเห็นเยอะๆมั่ง แต่อันดับแทบไม่ขยับเลยง่ะ ขึ้นยากขึ้นเย็น ฮือ บางคนยอดวิวยอดเมนท์น้อยกว่ากุอีกยังอันดับสูงกว่า กุเลยงงว่ามันจัดอันดับกันยังไง รอผู้รู้มาตอบนะค้าบ
>>738 เด็กดียอดรายวัน นับกันวันต่อวัน เพราะฉะนั้นถ้าตอนนึงยาว แบ่งอัปเป็นสองช่วงเลย แต่เด็กดีเงียบจริง ของกูถ้าดันๆ ก็ติดท็อปร้อยตลอดนะ ตอนนี้คือท็อปร้อยยังเข้าไปยาก แต่กูลองถามๆ นักอ่านในรีด เขาเป็นนักอ่านที่เคยอ่านของกูในเด็กดี เขาบอกว่าพอรีดมาลงที่นี่ก็เลยย้ายตามมา อย่างคนที่เม้นประจำๆ ในเด็กดี กูก็เห็นมาโผล่ในรีดแล้ว เขาบอกว่ารีดมันใช้ง่ายกว่าเด็กดีวะ สะดวกกว่า เม้นง่ายกว่า
ยอด 200 กว่าๆ ก็ติดทอป 100 ด้วยนะ มันเพราะคนอ่านน้อยลงใช่มั้ย กูว่าแต่ก่อนต้องเยอะกว่านี้นะถึงเข้า 100 ได้อะ กูเห็นยอดวิวต่อวันน้อยเลยไม่เคยไปดู วันนี้ลองไปไล่ดู
>>742 เห็นด้วย บอกตามตรงกูว่าลงนิยายในเด็กดีแล้วความน่าอ่านมันลดลงไงไม่รู้ คือเป็นกูเข้าไปเห็นอะไรรกๆ ของเด็กดีแล้วกูอยากปิดหนีอ่ะ แต่เรื่องนิยายจีนนี่กูเห็นทุกเว็บอ่ะ เกลื่อนเลยแล้วนิยายจีนไม่ใช่แนวกูเท่าไหร่ กว่าจะหาอ่านเรื่องที่กูชอบได้นี่อย่างกับงมเข็มในมหาสมุทรอ่ะ แต่เว็บรี้ดกับฟิคมันไม่รกไง กุเลยไม่รู้สึกรำคาญเท่าไหร่
หลังๆ กูย้ายไปรี้ดแทน สบายตากว่าเยอะ ระบบหลายๆ อย่างก็ใช้ง่ายสะดวกดี เด็กดีมันดูไม่จรรโลงตาเลยว่ะ นิยายสนุกๆ ก็มีเยอะนะ แต่ระบบไม่พัฒนาสักที
กูรบกวนขอไอเดีย สำหรับกรณีพิมพ์นิยายขายเองแต่ไม่มีคนซื้อหน่อยดิ ว่าจะเอามันไปทำอะไรบ้างดี เก็บไว้เองเล่มเดียวพอ สั่งพิมพ์มา 20 อะ //เหมือนเอาเงินไปเททิ้ง แต่ไม่เป็นไร กูเดินผิดก้าวเอง เก็บไว้เป็นบทเรียนงามๆ
มีใครเคยเขียนนิยายแล้วเป็นแบบกูมั่งมั้ยวะ แบบวางแผนว่าจะเขียนแบบนึง แต่เขียนจริงไปอีกแบบนึง แล้วไม่รู้ว่าเขียนแบบนี้ไปทำไมด้วยนะ กูเป็นแล้วปวดหัวชิบหาย ไม่รู้จะแก้ยังไงเนี่ย
กูโดนนักอ่านด่ามาเรื่องให้นางเอกไม่ซิงว่ะ คือนางเอกกูมีแฟนมาก่อนเจอพระเอกสองสามคน ไม่ได้มั่วไปทั่วนะ คบใครก็มีอะไรกันเฉยๆ นิสัยไม่คลิกเข้ากันไม่ได้ก็เลิก มันก็เรื่องปกติป่ะวะ โดนด่าเป็นอีดอกทองเฉย แต่พระเอกกูก็ผ่านการมีแฟนมาหลายคนเหมือนกัน ไม่ยักกะโดนด่าแบบนางเอก ตะไมต้องด่านางเอกกูด้วยว้า Orz
>>763 คือนางโดนด่าว่าใจง่ายไง คบกับใครก็มีอะไรกันตลอด มันก็เรื่องปกติของคนเป็นแฟนกันป่ะวะ นางก็ไม่ได้ไปเอากับใครที่ไม่ใช่แฟนอะ จะหื่นจะเงี่ยนกับแฟนตัวเองก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหน แล้วนางก็ทรีตพระเอกเหมือนแฟนคนอื่นๆที่ผ่านๆมาอะ สงสัยปัญหาจะอยู่ที่ตัวกูเองที่เขียนให้ออกมาเหมือนผญ.ร่าuล่ะมั้ง
>>767 ไม่ๆๆ มึงอย่าเพิ่งเฟล
คือคำถามมึงมีคำตอบได้เยอะ จนโม่งส่วนใหญ่ไม่รู้จะตอบยังไงมากกว่า
แบบว่ากูอ่านคำถามครั้งแรกแล้วนึกถึงคอลัมน์ปรึกษาปัญหาชีวิตประมาณว่า วางแผนชีวิตไว้แบบ แต่ลงท้ายที่อีกแบบ ไม่รู้ทำไง
ซึ่งคำถามประมาณนี้ คำแนะนำมีได้เป็น 14 ล้านแบบ (Dr. Strange ช่วยคำนวณให้)
กูคิดว่าไม่ได้มีใครตั้งใจเมินคำถามนี้นะ แต่ไม่รู้จะเอาคำตอบไหนใน 14 ล้านมาแนะนำมึงดี
>>765 ไม่ต้องรีบร้อน บางทีมึงรู้ว่าตัวละครนิสัยไม่ไปกับบทกับเป้าหมายเลยเขียนออกมาอีกแบบ อย่างงั้นเรียกใช้ตัวละครนำเรื่อง ช่วงหลังคนทำเยอะแยะ วางโครงเรื่องแล้วไปตามโครงเรื่องเป็นการใช้พลอตนำ สมัยก่อนทำกันแบบนั้น แต่บางทีการไปยังจุดมุ่งหมายที่ต้องการมันไม่สมเหตุสมผล กลายเป็นหลุม มึงเขียนก็อาจรู้สึกตงิด คนอ่านก็รู้สึกเหมือนกัน ปัญหาคือการทำให้ตัวละครมีเหตุผลรองรับมากพอ อันนี้เป็นเรื่องประสบการณ์ คิดให้มากๆ ว่าจะทำให้ตัวละครนิสัยอย่างงั้นไปตามพลอตได้ยังไง บางคนตัน เขียนไม่ออก เพราะขาดประสบการณ์ ไม่รู้จะพาไปทางไหนดี วิธีแก้ก็ไปแบบฝืนๆ ไม่งั้นก็ลบเขียนใหม่บางส่วน ไม่ต้องเสียดาย กูเคยลยสี่ห้าสิบหน้าเอสี่เพื่อทำให้เรื่องมันดูสมเหตุสมผลซึ่งกูคิดว่ากูคิดถูก
แต่ถ้าไม่ใช่ มึงเขียนไปเรื่อยไม่มีหลักไม่มีแหล่ง ก็เขียนเรื่อยๆ อะนะ เขียนไปอ่านไป บางทีมึงยังจับจังหวะเขียนไม่ได้ ก็มีแต่อ่านมากเขียนมากเพิ่มประสบการณ์เพิ่มวัตถุดิบในตัวก่อน บางอย่างมันแก้วันนั้นเดี๋ยวนั้นไม่ได้เพราะมึงยังไม่อยู่ในจุดที่ทำได้ บางกระบวนการมันน่าเบื่อแต่มันจะช่วยมึงในอนาคตถ้ายังเขียนต่อ
>>771 หมายถึงกรณีแรกอะใช่ เช่น ตัวละครฉลาดๆ แล้วดูพลาดอะไรโง่ๆ งี้ คนเขียนต้องหงิด คนอ่านก็ต้องตงิดเหมือนกัน มันแก้ได้ด้วยการทำให้ความผิดพลาดมีโอกาสเกิดขึ้นได้ หรืออ่านแล้วยกระดับความคิดคนอ่านได้อะ ซึ่งถ้าคนเขียนไม่ค่อยมีประสบการณ์ บางทีคิดไม่ออกเพราะไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ บางทีอาจจะคิดออกแต่ต้องใช้เวลา บางทีคิดออกในเสี้ยววินาทีก็เป็นไปได้ทั้งนั้น แต่การเขียนบางอย่างยากเกินระดับความรู้ความสามารถตัวเองมันเกิดตันได้ ประสบการณ์ยังไม่พอผ่าทางตัน แต่ถ้าทำให้สมเหตุสมผลยาก คนเขียนไม่ไหวแล้ว มึงก็ฝืนๆ ไปก่อนก็แล้วกัน ไม่งั้นก็เปลี่ยนทางไปใหม่
ถ้าติดเหรียญขายนี่ก็ไม่ควรใช้รูปดารามาหากินแล้วเปล่าวะ
อ่อ เข้าใจล่ะ เวลาเขียนงานบางทีกุก็ ปสด เหมือนกัน กุเลยไม่ค่อยอยากเผยตัวตนหรือคุยกับนักคนอื่นเท่าไหร่ เป็นเรื่องเป็นราวเปล่าๆ
โม่งกูปรึกษาอะไรหน่อย กูตั้งงบนิยายเอาไว้ 25000 ดันได้เต็มที่ไม่เกิน 30000 (ถ้าใช้งบน้อยกว่านี้จะดีมาก)
10000+ กูกะจะลงกับปก
คราวนี้งบที่เหลือกูอยากให้นิยายกูมีภาพประกอบด้วย
แต่กูคิดไม่ตกว่ากูจะเอาไปจ้างวาดภาพประกอบ หรือ กูจะเอาไปลงกับการจ้าง บ.ก. มาบรีฟงานกูดี
แบบกูค่อนข้างมือใหม่ เลยไม่ค่อยมั่นใจว่ากูควรจะแก้หรือพลาดตรงไหน
ที่คุยกับบ.ก.ก็ประมาณหมื่นนิดๆ แต่งบกูมันจำกัดแค่นี้
ถ้าเอาไปลงกับ บ.ก. ก็จะไม่มีภาพประกอบ ถ้าได้ภาพประกอบจะไม่มี บ.ก.
กูปวดกะบาลมาก แล้วเอาจริงๆ ไม่รู้งานกูจะขายได้คุ้มทุนมั้ยด้วย 55555
แต่ไม่เป็นไรกูพอแบ่งงบมาทำได้
พวกมึงว่ากูจะเอาไงดีว่ะ
>>782 บก.มือดีพอจ้าง บก.น่าจะดีกว่ามีภาพประกอบ ใช้งบส่วนหนึ่งจ้างพิสูจน์อักษรจริงจังด้วย คิดเหมือน 783 ปกสวยแล้วไม่ต้องมีภาพประกอบ คนอ่านนิยายก็อยากอ่านนิยาย ไม่ได้อยากอ่านการ์ตูน ถ้าชอบภาพมาก กูจะซื้อโฟโต้บุ๊คส์ค่ะ ไม่ใช่นิยาย อีกอย่างภาพประกอบก็เป็นดาบสองคม เราไม่มีทางรู้ว่ามันจะถูกใจทุกคนไหม ตรงกับจินตนาการของคนอ่านทั้งหมดไหม ถ้าไม่คลิกขึ้นมา ก็เหมือนเอาภาพดารามาแปะเวลาลงนิยายในเว็บอ่ะ เห็นแล้วอิหยังวะ ต่อให้คนเขียนจะพร่ำพรรณาคิดว่าหล่อที่สุดแล้วก็ตาม
เอาจริงๆ 10,000 นึงถ้ามึงหาดีๆ จะได้ทั้งบก.และภาพประกอบ กุจ้างบก.ฟรีแลนซ์มืออาชีพหน้าละ 12-20 บาท (หน้าเวิร์ด) ภาพประกอบในเล่มถ้าขาวดำ นักวาดดีๆ ก็ภาพละ 1,500-3,000 บาทเองนะ
กูสายอ่านที่เริ่มจากฝั่ง light novel
ชอบความมีภาพประกอบอ่ะ อิมเมจในหัวง่ายดี
แต่กูก็เพิ่งรู้ว่าเข็นนิยายออกมาสักเล่มมันต้นทุนสูงขนาดนั้น (โอเคกูเข้าใจในแง่ค่าไอเดีย ค่าความคิด ค่าน้ำไฟเน็ตคอมฯลฯ กว่าจะเขียนเสร็จออกมา) แต่กูไม่นึกว่าหลังจากนั้นยังมีต้นทุนก้อนใหญ่เป็นหลักหมื่นอยู่อีก
งี้พวกหนังสือฮาวทูที่ชอบบอกว่าอาชีพนักเขียนฟรีแลนซ์รวยได้ไม่มีต้นทุนแม่งก็โม้สินะ
กุอยากแนะนำแต่กลัวโม่งแตก 555 แต่มึงลองหาในทวิตหรือถามในกรุ๊ปก็ได้ ราคาที่กุบอกไปงานดีเลยนะ ทั้งนักวาดทั้งบก. นักวาดเรทนี้งายก็ไม่ไก่กา แต่เอาอย่างที่ข้างบนบอก ลงเงินกะบก.ก่อน แล้วเหลือค่อยไปลงภาพประกอบ แต่นักวาดดีๆ ต้องจองคิวล่วงหน้านะ เพราะเขาก็งานเยอะ บางคนต้องจองสามสี่เดือน
>>788 ถ้าเก่งพอจะเขียนไม่ต้องใช้เงินอะไรขนาดนั้น ตอนนี้คนซื้อทั้ง ebook ทั้งติดเหรียญเยอะขึ้นมาก บางคนไม่พิมพ์เล่มเลยก็มี เอาเป็นว่าถ้าเขียนดีพอไม่ต้องมีภาพอะไรทั้งสิ้นคนก็อ่านมากกว่าคนที่ทำภาพสวยๆ ตั้งไว้ได้
>>782 อันนี้ถามจุดมุ่งหมายก่อนนะว่าอยากจะไปทางไหน ถ้าอยากทำกำไรจากงานเขียน ถ้ามึงยังใหม่กูคิดว่ายาก ถ้าอยากทำหนังสือของตัวเองสักเล่ม อันนั้นไม่มีปัญหา อยากทำอะไรก็ทำ
แต่ถ้าอยากทำหนังสือตัวเองสักเล่ม อยากได้ทุนคืนที่จ่ายไป บอกก่อนนะว่าไม่ได้ง่าย พวกรายได้เกิน 30k ต่อเล่มนี่คือเป็นระดับกลางๆ ที่ใกล้จะขึ้นด้านบนได้แล้ว กูขอแจกแจงให้ฟังก่อนนะ
1 เรื่องปก ไม่ได้มีผลอะไรมากมาย ถ้าจะเอามีผลจริงจังคืองานนักวาดนอก จ่ายกันเป็นดอลลาร์ ถ้าพูดแบบนี้หลายคนอาจจะพอนึกออกว่ากูหมายถึงใครบ้าง แต่คนพวกนั้นก็คิวไม่ค่อยจะว่างกันหรอก ว่างอีกทีคือหลายเดือนจนเกือบปีไปเลย เรื่องปกนี่จริงๆ เลยนะว่าอยากให้ดูเยอะๆ ดูมากๆ ดูนักวาดหลายสิบคน กูคิดว่าหาจากเพจนักวาดด้วยกันดีกว่าไปมองกลุ่มเสนองาน อย่างแรกต้องเข้าใจมาตรฐานอย่างคร่าวๆ ก่อน คือปกนิยายนี่วางตำแหน่งตัวเองไปเลยว่ามาตรฐานงานต้องเท่ากับสำนักพิมพ์หรือดีกว่าถ้าจะจ่ายราคานั้นนะ เพราะปกที่วางขายกันอยู่ก็อยู่ในสนามเดียวกันกับสำนักพิมพ์ ถ้าไม่ได้สวยกว่าเขาแบบขาดๆ มันไม่ได้ส่งผลในการซื้อมาก ขนาดงานนักวาดเดียวกันยังมีงานพีคไม่พีคเลย ไม่อยากให้เสียเงินเยอะเกินไปโดยงานไม่ตอบสนองความคาดหวัง
2 ภาพประกอบ อันนี้สนองตัณหาล้วนๆ มีก็ได้ไม่มีก็ได้ นักอ่านนิยายส่วนใหญ่เสพงานจากเรื่องที่เราเขียนมากกว่างานศิลป์จากภาพ มีก็เหมือนโบนัส ไม่มีก็ไม่ว่าอะไร
3 บก เรื่องนี้กูสองจิตสองใจ เขาอาจจะดีก็ได้หรืออาจจะไม่ดีก็ได้ อย่าเพิ่งคิดว่าเป็น บก แล้วจะช่วยให้งานเราดีขึ้นแน่นอน บางคนอาจจะทำงานเราให้ดูแย่ลงกว่าเดิมก็ได้ แต่มึงมือใหม่อาจจะดูไม่ออก บอกไม่ถูก ปัญหาที่กูกลัวจะเกิดคือการถูกครอบงำทางความคิด เรื่องนี้ถ้าอ่านมากๆ เขียนมากๆ มันจะไม่ยากเท่าไร ตัดสินได้จากความเป็นจริง แต่มือใหม่มักสงสัยความคิดของตัวเองว่าถูกหรือผิด เรื่องนี้กูแนะนำสองอย่าง อย่างแรกคืออย่าไปเขียนอะไรผิดกฎหมาย สองคือพยายามสำรวจพฤติกรรมนักอ่านจากการติดตาม แต่นั่นต้องลงงานมาสักระยะหนึ่งแล้วนะ เพราะถ้ามึงอยากขายได้มึงก็ต้องสนใจพฤติกรรมนักอ่านมากกว่า บก ด้วย คอมเมนต์นักอ่าน อ่านได้แต่อย่าใส่ใจมาก ชมอย่าเหลิงด่าอย่ากลัว ต้องตัดสินจากสายตาตัวเองว่างานดีหรือมีปัญหาดังเขาว่าหรือเปล่า ถ้าอ่านนิยายมามากๆ มันเข้าใจไม่ยาก
สุดท้ายถ้าอยากขายได้ เอาแค่ได้ทุนคืน งานมึงต้องสนุกระดับหนึ่ง สนุกตั้งแต่ต้นตั้งแต่เปิดเรื่องมาตอนแรกไปเลย มันจะทำให้งานมึงมีโอกาสขายมากขึ้น แต่อย่าเพิ่งคาดหวังมากล่ะ สามหมื่นสำหรับมือใหม่แบบจริงจังไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ถ้าอ่านมามาก รู้ว่าคนอ่านชอบอะไร อยากอ่านอะไร แล้วเราก็อยากเขียนแบบนั้น ถ้าอย่างนั้นมีโอกาสอยู่
>>790 //กราบตักสองที
กูชอบสิ่งที่มึงแชร์มากเลย โดยเฉพาะเรื่องการลงทุนกับปกแล้วควรได้มาตรฐานงานเท่ากับสำนักพิมพ์
แม้ในทางปฏิบัติกูจะคุมมาตรฐานปกยากมาก นักวาดกูอินดี้สูง กูเคยขอฉากเป็นพระจันทร์เต็มดวง ดันได้มาเป็นฉากตอนกลางวัน ขอดอกไม้สีนึงได้มาอีกสีนึง มันก็ออกมาสวยดี แต่ดอกไม้มันเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญของทั้งเรื่องที่พระนางใช้สื่อสารกัน
กูจะขอแก้ก็เกรงใจ(ทั้งที่กูบรีฟชัดเจนแล้ว) สุดท้ายเลยต้องไปแก้เนื้อเรื่องให้ใช้สีดอกไม้ตามปกแทน(กูเขียนจบแล้วขายทีเดียว ไม่ได้ลงเป็นตอนๆ)
จนหลังๆ กูเลิกทุ่มทุนกับปกแล้ว เอาไปจ้างวาดภาพสีน้ำแบบความรู้สึกดีที่เรียกว่ารักแทน
แต่เออ รายได้ 30K+ กูว่ายังไม่ใช่กลางที่ใกล้ไต่ไปถึงระดับบน โดยส่วนตัวกูว่ามันยังเป็นฐานล่างของระดับกลางอยู่เลย
(ไม่ใช่่ว่ากูเคยทำได้ แต่เคยไปฟังเวิร์กช็อปแล้วลุงน้าป้าน้องรอบโต๊ะแชร์รายได้ให้ฟัง กูโอโห้เลย ไม่น่าใช่โม้ด้วย)
นักวาดที่เห็นลายเส้นคุ้นตาบ่อยๆ ในร้านหนังสือส่วนใหญ่คิวยาวถึงกลางปีหน้าเลยอะ บางคนก็ไม่เปิดรับคอมมิชชั่นอีก กูท้อ มีเงินแต่ก็ซื้อใจเธอไม่ได้ ซื้อเวลาไม่ได้ด้วย
>>791 อ่อ ที่บอกว่าใกล้จะขึ้นด้านบนได้แล้วกูหมายถึงฝีมือคนเขียนน่ะ สามหมื่นกระโดดไปแสนไม่ได้ยาก อย่างกูแบ่งเกรดเลยนะ พวกขายน้อยคือฝีมือยังไม่ดีเลย ลงขายยอด 0-10 เงียบกริบเหมือนป่าช้า พวกนี้รายได้จะต่ำแบบหลักร้อยหลักไม่กี่พัน ปัญหาในงานเขียนมีเยอะ
ส่วนพวกที่ขายขึ้นหลักหลายหมื่นได้แล้ว (หมายถึงต่อเล่มนะ) พวกนี้มีฝีมือแล้ว การบรรยายมักไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก ส่วนใหญ่ติดปัญหาด้านทัศนคติมากกว่า ทำงานออกมาไม่ค่อยสนุกเพราะติดกรอบธรรมเนียมเกินไป อันนี้เป็นสิ่งที่กูกลัวจะเกิดปัญหากับคนที่จะให้ บก ช่วยดู กูว่าเราเรียนรู้จากนักอ่านได้ จากงานเขียนตัวเองได้ หลายคนก็ดูงานตัวเองออกแต่แรกแล้วว่าไม่ดี ดีไม่พอ น่าจะทำได้ดีกว่านี้ เลยลบเขียนใหม่บ่อยๆ ซึ่งมันก็จริงแหละ ไม่ได้เป็นโรคจิตอะไรหรอกแค่รู้ตัวเอง รู้มาตรฐานที่ตัวเองต้องไปให้ถึง จุดสำคัญในการก้าวหน้าทางรายได้คือรู้ว่าคนอ่านต้องการอะไร พวกที่เริ่มเขียนจากการเป็นนักอ่านตัวยงจะได้เปรียบมากเพราะส่วนใหญ่จะรู้อยู่แล้ว
ตามที่กูเคยคุยเคยฟังนะ หลายๆ ปีก่อนเคยฟังสถิติสูงสุดที่ต่อเล่มหลักล้าน หลายล้านด้วย มีงานวายกับงานที่เป็นซีรีส์ดังที่ไปถึง อันนี้ละไว้แล้วกันมันเป็นขั้นปรากฏการณ์ อย่างตอนนี้กูมองว่าขึ้นหลักสองสามแสนขึ้นไปต่อเล่มคืออยู่บนๆ แล้ว หายากกว่าสมัยก่อน แต่บางคนเขียนงานมาเยอะรวมๆ กันได้หลายแสนหรือขึ้นหลักล้านก็ไม่แปลกเหมือนกัน พวกลุงป้าน้าหรือน้องที่ว่าไม่ได้โม้หรอก ยิ่งถ้าผู้อาวุโสที่มีงานมานานแล้วยังขายได้ต่อนี่ก็คงเยอะอยู่
ส่วนรองลงมา งานปังบ้างแป้กบ้าง พวกนี้อาจขายได้ทีละหลายหมื่นหรือกระโดดไปแสนก็ได้ จริงๆ งานไหนมันเขียนเข้ามือคนเขียนก็น่าจะรู้สึกแหละว่าปัง งานแป้กบางทีเพราะมองงานตัวเองสูงเกินกว่าที่เป็นบ้าง ขี้เกียจเปิดเรื่องให้น่าติดตามบ้าง ไปใช้มาตรฐานเดียวกับนักเขียนที่ฐานแฟนแน่นบ้าง ความต่อเนื่องหรือปัญหาอื่นที่ไม่ใช่ฝีมือ
ส่วนเกรดรองลงมาอีกคือพวกที่งานรายได้ไม่พ้นพันสองพัน ที่เป็นห่วงคือกูว่ามือใหม่ถ้าไม่ใช่สายนักอ่านตัวยงมาก่อนมาเริ่มเขียนเล่มแรกๆ เลยนะ มี บก กูว่าก็น่าจะได้ทำรายได้แถวๆ นี้แหละ แต่ถ้าปกสวยหน่อยอาจจะทะยานขึ้นไปอีกหน่อยแต่ถ้าปกไม่ดึงดูดมากพอ เรื่องดูไม่ดึงดูดมากพอก็เพิ่มไม่เท่าไร
เออ ทำเอากูดีใจที่ได้มาสิงมู้นี้เลย มีประโยชน์มาก
>>795 ขอบใจมึงมากที่มาแชร์ประสบการณ์ เห็นในกลุ่มแชร์กันหลักแสน ทำเอากูอยากรู้เลยว่านิยายเรื่องนึงควรขายได้กี่เล่ม ถึงนับได้ว่าขายดี อีกเรื่องคือนิยายสำนักพิมพ์ ถ้าผ่านการพิจารณา โดยทั่วไปจะได้พิมพ์กี่เล่ม แต่ก่อนอ่านเจอว่าหลายพันเล่ม เดี๋ยวนี้ไม่แน่ใจเพราะเห็น ebook มาแรง
>>790 >>795 กูอ่านแล้วสะกิดใจ ขอถามเพิ่มนิดนึง
จากบริบทที่มึงพูดถึงบ.ก. เหมือนว่าบ.ก. จะมีบทบาทช่วยแก้ไขงาน แก้เนื้อเรื่องนิยายได้เลยเหรอวะ
บ.ก.ที่กูเคยจ้าง(กูฟรีแลนซ์ทำเล่มเองไม่ได้ผ่านบ.ก.ของสำนักพิมพ์) หน้าที่หลักคือพรูฟรี้ด แก้คำผิด เรียบเรียงใหม่ให้บ้าง บางเจ้ารวมจัดหน้าให้แล้วแต่เรทราคา บางรายเช็ก fact เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ เช่นกูเคยลงปีค.ศ.สงครามโลกครั้งที่ 1 ผิด เขาก็ช่วยติงมา แต่ดีเทลเรื่องเฉพาะทางอย่างกติกาการแข่งตูร์เดอฟร็องส์ กูต้องไปให้กี๊กด้านกีฬาช่วยเช็กเอง บ.ก.ไม่ยุ่ง
ทีนี้ที่มึงแนะนำโม่งบนๆ มันเหมือนบ.ก.สามารถช่วยคอมเมนต์/ปรับปรุง/หรือถึงขั้นโพรดิวส์งานกูให้ขายได้มากขึ้น
ถ้ามีแบบนั้นกูก็อยากจ้างบ้างว่ะ แพงก็อยากลอง พอมีเพจรวมบ.ก. มือปืนแบบนั้นมั้ย หรือส่วนใหญ่สังกัดกับสนพ. กันหมด ?
>>802 ถ้าแบบนั้นก็โอเค แต่ราคาไม่น่าถึงหมื่นอะ น่าจะเป็นพิสูจน์อักษรที่บางคนช่วยปรับแต่งประโยคให้ ตัดคำซ้ำ เรียงรูปประโยคให้สละสลวย แต่เห็นที่เขียนไว้คือจ้าง บก มาบรีฟงาน น่าจะมีบทบาทมากกว่านี้ บก มือปืนน่ะมีแน่ๆ หลายคนก็สังกัด สนพ. นั่นแหละมารับงานพิเศษเพิ่ม เงินเดือนสายนี้ไม่ได้เยอะมาก แต่แบบเพจอะไรนี่กูไม่รู้เหมือนกัน
>>799 ของกูไม่ค่อยเข้าใจความหมายมึงเท่าไรนะ หมายถึงว่าจะรวมให้เล่มหน้าขึ้นขายเล่มเดียวแทนที่จะแบ่งหรือยังไง การขายเล่มเดียวหรือหลายเล่มในความคิดกูคือแล้วแต่หมวด นักอ่านก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อย่างช่วงนี้สายจีน สายแฟนตาซี กำลังภายในนี่เทรนมันมาทางตอนเยอะๆ จากนิยายแปลจีนลงเว็บนั่นแหละ คนจะเริ่มอ่านช้า รอยี่สิบสามสิบตอนค่อยเริ่มอ่าน ถ้าเล่มเดียวตอนเท่านี้หลายคนก็เกินครึ่งเล่มแล้ว บางคนก็อีกไม่กี่ตอนปิดเล่ม จะทำตลาดในงานจีน แฟนตาซี พวกนั้นยากหน่อยถ้าไม่ใช่นามปากกาเดิมที่มีฐานแน่นอยู่แล้วมาตามน่ะนะ หมวดอื่นที่เล่มเดียวจบหรือไม่ค่อยเกินสามเล่มจบอย่างที่เห็นหมวดรัก หมวดวาย คนอ่านก็อาจจะอีกแบบหนึ่ง แต่ส่วนใหญ่จะคล้ายกันตรงที่ถ้าลงเว็บจบยอดขายตก ถ้าหลายเล่มยอดจะทยอยมาเพราะคนอ่านหลายคนก็กลัวเขียนไม่จบ ทำเล่มเดียวจบนี่ตัดสินใจง่ายหน่อย แต่ไปว่ากันเรื่องราคา ปก ตัวอย่าง รวมๆ มาดึงดูดพอไหม
>>798 แต่ก่อนสักสิบกว่าปีก่อนมักเริ่ม 3000+ ก่อนหน้านั้นอาจจะมากกว่านี้ เจ้าใหญ่บางที่ก็มากกว่า 3000 ปัจจุบัน 500-2000 แล้วแต่ขนาดกับชื่อเสียงสำนักพิมพ์ หาเกินนี้ยากแต่ได้ยินว่าพอมี แต่ขอ ebook ด้วยลงในนามสำนักพิมพ์ นานๆ จ่ายเงินให้ที ช่วงแรกให้ไม่ถึงครึ่ง หลังๆ หลายเจ้าก็แบ่งครึ่งกับคนเขียน แต่สัญญาสั้นลงแหละ ตาม >>801 ว่า เมื่อก่อน 5 ปี 7 ปี เดี๋ยวนี้ 3-5 ปี
>>790 >>795 ก่อนอื่น ขอบคุณมากกกก ที่ช่วยตอบ กูน้ำตาจิไหล
เอาจริงๆ กูลงทุนก็อยากได้ทุนคืนแหละ
อยากจะบอกว่ากูใหม่มากสำหรับการเขียน ตอนนี้พยายามศึกษาอยู่ว่าอะไรคือปัจจัยที่ทำให้งานเขียนนึงขายได้บ้าง นอกเหนือจากพล็อต สำนวนไรเงี้ย
กูเลยว่าจะลงทุนกับปกเยอะหน่อย ถ้ามีภาพประกอบจะช่วยได้ไหม (แต่เอาจริงๆ เรื่องภาพประกอบมันกิเลศส่วนตัวกูด้วย)
อีกอย่างที่กูเห็นคือความต่อเนื่อง (สำหรับรายตอน) ซึ่งกูเขียนช้ามาเตอร์ฟัคเกอร์ เลยต้องเขียนให้จบค่อยลง
กูเลยไม่สามารถดูฟีดแบ็คของคนอ่านได้
ต่อมาเรื่องการเป็นนักอ่านมาก่อน กับพฤติกรรมของนักอ่าน
พอมึงพูด กูก็สะกิดใจฉุกคิดขึ้นได้ กูเป็นนักอ่านมาก่อน แต่ปัญหาคือกูไม่ใช่สายอ่าน webnovel
เอาจริงๆ กูนั่งนึกมาตั้งแต่เมื่อคืนว่ากูเคยอ่านนิยายไทยบ้างมั้ย กูไปรื้อชั้นหนังสือกูมาดู แม่งน่าตกใจที่ไม่มี่นิยายไทยสักเล่ม
เรื่องอะไรที่ดังๆ ชั้นเซียน ระดับปรมาจารย์ กูก็ไม่เคยอ่าน
Webnovel กูอ่านบ้างพวกตอนฟรีตามเว็บ แต่ไม่เคยอ่านจนจบ (แต่กูกำลังจะเริ่มไปซื้อพวก best seller ใน Meb มาศึกษาล่ะ)
กูมาสายนิยายแปล ถ้าไม่มีแปลก็ Eng ล้วนไปเลย
แนวๆ ปรัชญา การเมือง ดิสโทเปีย แฟนตาซี พวก Les Miserables, 1984, วอลแตร์ The Lord, Harry, Game of Thrones ไรเงี้ย
กูเลยคิดว่า กูอาจจะไม่รู้ความต้องการของนักอ่านก็ได้ แม้กูจะเป็นนักอ่านมาก่อน ทำไงดีว่ะทีนี้
ป.ล. กูเขียน Romance อยู่ 555555
เรื่องสำนวน นี่ก็ปัญหานึง มึงพูดถูกที่ว่าพวกมือใหม่จะไม่มั่นใจในสิ่งที่ทำอยู่ กูเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
กูเคยเอางานที่เขียนอยู่นี่แหละไปให้ บก. ทำคอมเม้นท์ แต่ไม่ใช่ทั้งเรื่องนะ เพราะกูยังเขียนไม่จบ
คือให้อ่านเท่าที่กูเขียนเสร็จแล้ว ประมาณ 3 ตอน (หลายเดือนละ)
เขาบอกว่าเขาไม่ห่วงเรื่องสำนวนกับพล็อตของกู แต่ให้กูไปศึกษาวิธีเล่าเรื่อง จังหวะจะโคนในการเล่าให้สนุก
ชิบหาย จุดบอดใหญ่ใหญ่มว๊าก แบบสำนวนได้ พล็อตโอ แต่เล่าไม่สนุก = บ้ง
กูก็พยายามศึกษา แก้ แล้วก็เขียนต่อ แต่มันก็ไม่มั่นใจอยู่ดีว่าไอ้ที่แก้แล้วเนี่ยมันใช่ยังวะ สนุกยังวะไรเงี้ย
เลยคิดไม่ตกว่าพอเขียนเสร็จจะเอาเงินไปลงกับ บ.ก. หรือ ภาพประกอบ หรือมั่นหน้าไปเลยดี
เพราะกูไม่รู้ฟีดแบ็กนักอ่านด้วยไง
กลับมาที่เรื่องพฤติกรรมนักอ่านหน่อย
กูถูกกระตุ้นให้อยากเขียนนิยาย เพราะอ่าน webnovel แล้วไม่ปลื้มกับคาร์ที่แบนเกินไป ตรรกะบางอย่างที่อิหยังวะ แล้วก็รู้สึกเหมือนมีป้าแก่ๆมาสอนว่าศีลธรรมอันดีงามเป็นยังไง (อย่าเพิ่งหมั่นไส้ กูไม่ได้เหมารวม มันอาจจะมีนิยายดีๆ ที่กูยังไม่เจอ)
มันมีแนวๆ นี้ออกมาเยอะมาก จนคิดว่า เออหรือตลาดส่วนใหญ่เขาต้องการแบบนี้ว่ะ
แบบไม่ต้องมีพัฒนาการตัวละคร เหตุรองรับไม่ต้องมาก แฝงแนวคิดปิตาธิปไตยสุดติ่ง NC เสียงเยอะๆ
กูอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ คือกูกำลังพยายามหาสิ่งที่นักอ่านต้องการแล้วมันไปกับความชอบของกูได้ ประมาณนั้น
>>807 จากที่อ่านคำแนะนำของ บก ที่มึงเล่าแล้ว คนนี้กูเห็นด้วยที่มึงจะจ้างนะ
เรื่องอื่นความเห็นกูนะทีละประเด็น
-ภาพประกอบ ไม่ช่วยให้ขายดีหรอก มีไว้สนองตัวเองนั่นแหละ
-ปัจจัยสำคัญในการขายดีคือเล่าเรื่องได้สนุก อ่านแล้วอยากอ่านอีก พลอตนี่เป็นเรื่องท้ายๆ เลยที่จะทำให้ขายดีเพราะคนอ่านไม่ได้รู้กับคนเขียนด้วย ถ้าดึงคนเขียนอยู่กับงานได้ไม่นานพลอตดียังไงก็ขายยาก คนอ่านไม่จบ
-ความต่อเนื่องสำคัญในการไต่อันดับงานในเว็บกับแพลตฟอร์มต่างๆ อยู่อันดับบนๆ คนก็เห็นง่ายเห็นเยอะ ไม่ต่างจากยิงแอดหรอก โดนกลุ่มเป้าหมายมากกว่ายิงแอดโฆษณาแบบหว่านด้วยซ้ำ
-ไม่อ่านงานไทยไม่มีปัญหา หลายคนกูเคยอ่านงานเขาก็รู้สึกว่ามาจากสายงานแปลเหมือนกัน แต่งานแปลตะวันตกนี่กูเหงื่อตกเลย งานแปลแท้ๆ กูยังรู้สึกว่าเขาขายได้น้อยนะ คิดว่ากลุ่มคนอ่านส่วนใหญ่ชอบงานไทยกับงานแปลทางโลกตะวันออกอย่างของจีน ญี่ปุ่นมากกว่า ปัญหาคือบางทีไม่ใช่เขียนไม่ดีแต่เขียนไม่โดนคนอ่าน
- โรแมนซ์มึงกับโรแมนซ์กูนี่ไม่แน่ใจว่าเข้าใจตรงกัน สำหรับกูคือโรนแมนซ์ในไทยมักใช้กับเรื่องที่เขียนโดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับบนเตียงเยอะหน่อยประกอบเนื้อเรื่องบ้าง ตลาดนี้ใน ebook ไม่มีป้ายแดงขายดีให้แต่คนอุดหนุนเยอะ ปกโฟโตชอปก็เยอะไม่ได้ลงทุนเรื่องปกกันมาก ถ้าเบากว่านี้ เนื้อเรื่องนำความมันส์บนเตียง ระเบียง ห้องน้ำ โต๊ะกินข้าว กูมักจัดเข้ากลุ่มนิยายรัก
- อาจต้องใช้เวลาหน่อย แต่ถ้ามึงคิดว่านี่น่าจะสนุก มันอาจสนุกไม่พอ นี่ดีกว่าคนอื่นแล้ว มันอาจดีไม่พอสำหรับคนอ่าน ถ้ามึงยังสงสัยงานตัวเองอยู่มันเป็นไปได้อย่างมากว่างานไม่ดีพอจริงๆ คนเขียนใหม่ๆ หลายคนก็ติดตรงนี้ แต่ถ้ารู้สึกว่า เฮ้ย! สนุกจริงๆ นะนี่ แต่สงสัยว่าคนอ่านจะสนุกเหมือนเราไหม แบบนั้นงานอาจจะดีพอแล้ว แต่จากคำแนะนำของ บก กูเชื่อว่าปัญหาของมึงคือเล่ายังไม่สนุกนั่นแหละ
- เรื่องคาร์แบน ไม่มีเหตุผล nc มาเป็นซาวด์ ที่ออกมาเยอะไม่ใช่เพราะนักอ่านชอบแบบนี้หรอก แต่คนที่เขียนแบบนี้ดันเล่าเรื่องสนุกกว่าพวกคิดมาก สำนวนใช้ได้ ใช้เวลานึกพลอตนาน ถ้าพลอตดี สำนวนดี เล่าเรื่องสนุกยังไงมันดีกว่าอยู่แล้ว เพียงแต่พวกนี้หลายๆ คนเขียนงานช้า ขาดความต่อเนื่อง เล่าเรื่องไม่มันส์ แล้วติดกรอบติดขนบในการเล่าบางอย่างเกินไป
>>807 กูแอบอ่านมานานก็รู้สึกว่าถ้าอยากให้งานปังมึงลงกับ บก. น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า ภาพประกอบเป็นกิเลศล้วนจริงๆ นั่นแหละ
- ไม่ค่อยอ่านนิยายไทยบนเว็บ อันนี้เหมือนกู กูอ่านแต่จีนแท้ไม่ก็แปลจีน ปัจจุบันมาเขียนจีนก็จะแปลกแยกกว่าชาวบ้านหน่อย พูดตรงๆ ก็ไม่ตรงจุดที่นิยายในเว็บลงกันนั่นแหละ แต่ถามว่ามีคนอ่านไหมก็มี ถ้ามึงเชื่อมั่นว่างานมึงดี แต่ถ้ามึงไม่มั่นใจในจุดนี้กูก็แนะนำให้มี บก. ช่วยดูเขาจะติงจุดที่มึงบกพร่องให้ อันนี้น่าจะดีกว่าภาพประกอบมากๆ เพราะคนอ่านก็เสพงานเขียนนั่นแหละ งานวาดถ้ามึงอยากเพิ่ม ในกรณีที่ลงอีบุ๊คอย่างเดียวถ้าได้ทุนคืนกูว่าค่อยใส่ไปก็ได้
- คาร์แบน จริงๆ ส่วนตัวคิดว่ามันเสพง่าย แต่คนที่รอเสพแนวนี้ก็ยังมี แต่อาจน้อยกว่าที่อ่านง่ายๆ กูเห็นหลายกรณีคือบางทีพอคาร์กลมแล้วมันคิดมาก คิดเยอะ คนอ่านเหนื่อย บางคนที่ไม่อยากมาเหนื่อยก็จะหนีหายไป แต่คนที่ชอบก็คือจะติดตามมึงมาก กูพยายามเขียนอยู่ ซึ่งนักอ่านกูไม่เยอะหรอก แต่ทุกคนก็คาดหวังความกลมจากตัวละคร อันนี้ก็เจอมากับตัว จนเออ ในเมื่อพยายามจะขายแนวนี้ก็ต้องทำต่อไปล่ะวะ
- NC แบบไม่มีซาวน์กูก็เคยเขียนอีกแหละ งอแงบ้างที่มันไม่ปังเท่าแบบมีซาวน์ กลุ่มตลอดชอบแบบนั้น แต่คนที่หาแบบไม่มีซาวน์ก็ยังมีอยู่ สู้เว้ย กูคิดว่าถ้ามึงไม่ชอบก็ไม่ต้องให้มี เขียนอย่างที่มึงอยากเขียน กูเชื่อว่ามีคนรออ่านอยู่
- เขียนจบแล้วมึงก็โยนทั้ง E-Book ทั้งแพลตฟอร์มนิยายไปเลย ถ้าจบแล้วอัพบ่อยๆ ให้ดันขึ้นเรื่อยๆ แล้วแปะอีบุ๊คไปด้วยกูว่าคนเห็นก็ต้องพอสมควร
สุดท้าย... ถ้านิยายมึงมีคนติดตามบนเว็บเยอะ จริงๆ เรื่องปกก็ไม่สำคัญเท่าไหร่เลย แต่ถ้ายังไม่มีฐานบนเว็บก็ลองลงทุนไปก่อนก็ได้ แต่กูก็เชียร์ บก. นะ
กูหาอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องยื่นภาษีว่ะ กูทำงานประจำด้วยก่อนมาเขียนนิยายก็ไม่เคยยื่นอะไรเลย มีแต่ยื่นขอคืนที่เขาหักอัตโนมัติไป 1% เงินเดือนกูเกือบ 15000 แต่พอมาแต่งนิยายแต่ละเดือนก็เกิน 15000 แบบนี้ตกลงกูต้องยื่นเสียภาษีไหมเนี่ย (แต่เริ่มมีรายได้จากการขายนิยายเมื่อกลางปีนี้เอง คือ รายได้เกิน 15000 ตอนครึ่งปีหลัง)
เรื่อง NC ในนิยายสำหรับกู เยอะไปกูเอียนนะ เยอะไปจนหาแก่นในเรื่องไม่ได้ เอะอะเอากันอย่างเดียวงี้เหมือนนิยายไม่มีเสน่ห์ แต่ถ้าตอดๆ กันแบบพอน่ารัก พอบิดม้วนชวนจินตนาการนี่ดิ เขินดิ้นตาย
>>810 มีรายได้ทางอื่นต้องยื่นหมด ถ้ารายได้ไม่ถึงเกณฑ์เสียภาษี เงินที่หัก ณ ที่จ่ายมึงจะได้คืนมา แต่ถ้ารายได้เยอะจนถึงเกณฑ์เสีย มึงอาจต้องจ่ายเพิ่ม
ถ้าขายใน meb ไปโหลดใบทวิได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งสแกน มึงต้องยื่นนะถ้าโดนหัก ณ ที่จ่าย ไม่ยื่น ปีหน้าจดหมายมาถึงบ้านแน่ เพราะทาง meb เค้ารายงานยอดให้กับสรรพากรตลอด
>>807 กูตงิดตรงที่มึงบอกว่า "กูถูกกระตุ้นให้อยากเขียนนิยาย เพราะอ่าน webnovel แล้วไม่ปลื้มกับคาร์ที่แบนเกินไป ตรรกะบางอย่างที่อิหยังวะ แล้วก็รู้สึกเหมือนมีป้าแก่ๆมาสอนว่าศีลธรรมอันดีงาม"
คือกูชักรู้สึกว่านิยายมึงมีหลายโจทย์
1 เขียนก็อยากได้ทุนคืน ---> อันนี้ก็ต้องแมสนิดหนึ่งจะได้คืน 30K ที่ลงไป
2 แนวโรแมนซ์กูว่าตลาดใหญ่นะ แต่ถ้ามึงบอกว่าไม่เคยอ่านงานไทยเลย เพิ่งเริ่มศึกษา มึงอาจต้องทำการบ้านหนักนิดนึง เพราะถ้ามึงไม่ค่อยอ่านงานไทย และกลิ่นอายเป็นโรแมนซ์ตะวันตกจ๋า โดยส่วนตัวกูว่าคนอ่านจะกลุ่มโรแมนซ์ตะวันตกจะระวังตัวนิดนึงในการจะลองงานของนามปากกาใหม่
3 อย่างที่โม่งคนบนแนะนำว่าศึกษาตัวเองผ่านคอมเมนต์คนอ่านก็สำคัญ แต่ทีนี้ถ้ามึงลงไม่สม่ำเสมอหรือถี่พอ ก็คงต้องหาทางดึงให้คนอ่านเมนต์แชร์ความเห็นต่องานมึง ปกตินักอ่านเงามีเยอะกว่ามาก
4 แล้วมึงยังจะสร้างคาแรกเตอร์ที่มีมิติ พร้อมตรรกะด้วย อันนี้โดยส่วนตัวกูเลยนะ ที่มึงเห็นว่าในตลาดมีแต่คาร์แบน ๆ โง่ ๆ ก็เพราะมันเป็นแนวแมส อ่านง่าย ย่อยง่าย ขายง่าย กูเคารพในความตั้งใจจะเปลี่ยนวงการนิยายให้มีคุณภาพขึ้น แต่ของแบบนี้ต้องค่อย ๆ สร้าง ค่อย ๆ เปลี่ยนว่ะ ถ้ามึงมาตู้มเรื่องแรกคาแรกเตอร์ซับซ้อน คิดตามยาก ติดตามไม่ต่อเนื่อง (กรณีลงไม่ถี่มาก) มีสิทธิ์โดนเทเยอะ โอกาสจะถอนทุนข้อ 1 คืนก็อาจจะลดลง
ทั้งหมดนี้กูไม่ได้จะ discourage มึงนะ
แค่มึงมีความริเริ่มจะทำอะไรสักอย่าง และเข็นนิยายออกมาจบเล่มก็ควรยกนิ้วให้แล้ว แต่ตรงโจทย์ข้างบนอาจต้องไป workaround เพิ่มอีกหน่อย
ขอถามหน่อยย กูสงสัยเรื่องยื่นภาษีที่ MEB ชอบชวนให้ทำมานานละ รายได้ไม่เยอะถึงขั้นต้องหักหรอก แค่อยากรู้ว่ามันจะมีใบอะไรพวกนี้ส่งมาให้ที่บ้านใช่มั้ย เป็นใบแบบไหนอะ เขาจะไม่ลงรายละเอียดไปถึงชื่อนิยายและนามปากกาเราใช่มั้ย กลัวคนที่บ้านแกะอ่านอะ
>>808 >>809 กราบร่องนมงามๆ เพื่อนโม่ง กูได้คำแนะนำไปปรับใช้และคิดต่อเยอะมาก
>>813 ไม่ๆ มึงไม่ได้บั่นทอนหรอก ขอบใจมากกกก
ตอบข้อ 2 กับ 4 นะ กูไม่ใช่สายอ่านโรแมนซ์เลยว่ะ แต่ดันจะเขียนโรแมนซ์ซะงั้น
romance ของกูคือนิยายรักที่มี story เป็นหัวใจและมี NC เป็นส่วนประกอบให้ซี้ดซ้าด
ในความรู้สึกกูนะ กูคิดว่าตัวละครที่มีมิติพร้อมเนื้อเรื่องที่สมเหตุสมผล มันไปด้วยกันได้กับนิยายทุกแนว
กูไม่ได้คิดว่าคาร์หรือเนื้อเรื่องกูดีกว่าคนอื่นนะ อย่าเข้าใจผิด กูคิดว่าพวกนักเขียนมีฝีมือหน่อยก็เขียนกันได้
แต่อาจจะเพราะตลาดเค้าไม่ต้องการหรือเปล่า เลยเขียนแต่อะไรที่เสพย์ง่าย ย่อยง่าย เพราะมันขายได้
เอาจริงๆ เรื่องนี้กูก็กลุ้ม กูเคยให้เพื่อนที่เป็นสายเสพย์ webnovel อ่านงานกูสองตอน
นางไม่ชอบคาร์นางเอกกู นางชอบมาถึงก็ฟาด ฉลาดๆ แต่กูตั้งใจให้นางเอกมีพัฒนาการ
ก็เป็นอีกโจทย์ที่กูต้องเก็บกลับมาคิด
ป.ล. กูไม่ได้อยากรันวงการอะไรหรอก กูเริ่มเขียนเพราะสนองนี้ดตัวเองนั่นแหละ
กุลังเลว่าควรส่งสนพ.หรือทำเองดี ตอนนี้สนพ.แต่ละที่ยอดเริ่มต้นเท่าไหร่กันบ้างวะ ใครพอจะบอกบุญได้บ้าง เมตตากุด้วย
เกือบก๊อปวางทั้งข้อความทีเดียว แม่งโม่งแตกแน่นอน เพราะมีชื่อนิยาย 55555555555
• ทั้งนี้ทางสนพ.จะมีกำหนดขั้นต่ำของจำนวนเล่มที่จะพริ้นนะคะ นักเขียนจะมีจำนวนพิมพ์ขั้นต่ำที่ทางสนพ.กำหนดไว้อยู่แล้ว เริ่มต้นที่ 50 เล่มค่ะ (เขาบอกว่าเป็น สนพ. น้องใหม่ เลยกำหนดไว้ต่ำ แต่ตอนนี้กูยังไม่เห็นมีเรื่องไหนพิมพ์เล่มนะ มีแต่ขายอีบุ๊ก)
• ส่วนค่าลิขสิทธิ์นักเขียนจะแบ่งเป็นตามนี้ค่ะ
ค่าลิขสิทธิ์ E-book 20% * ราคาขาย * ยอดดาวน์โหลด โดยจ่ายทุก 6 เดือน
ค่าลิขสิทธิ์ตัวเล่ม 10% * ราคาเล่ม * จำนวนที่พิมพ์จริง
ซึ่งค่าลิขสิทธิ์เล่มและอีบุ๊คจะเป็นสัญญาฉบับเดียวกัน
>>822 50 เล่ม น้อยจัง และส่วนแบ่งที่อ่านคร่าวๆ ก็น้อยมาก สู้เอามาทำเองดีกว่ามะ ถ้าสนพ.นี้จะขายอีบุ๊กอย่างเดียว
ให้นักเขียนพึงระวังไว้หน่อย บางสนพน่ะ พอนักเขียนถามหายอดอีบุ๊กก็บอกแค่จำนวน ไม่บอกว่าขายได้กี่โหลด ไม่ชี้แจงอะไร
พอเขาถามก็ขู่จะถอนสัญญา จะเรียกค่าเสียหาย นักเขียนเป็นกลุ้ม อ่านมาจากทวิต
เตือนอีกเรื่อง เสือกเรื่องโรงพิมพ์ในตำนานอยู่ แม่งอวตารหลายชื่อสัดๆ โรงพิมพ์มักง่ายคำนี้ยังน้อยไป
ยอดวิวสามร้อยก้เข้าท็อปร้อยหมวดซึ้งกินใจแล้ว เด็กดีมันเงียบจริงจังแล้วหรือเปล่าวะ?
ดด จ่ายเปอร์เซ็นต์ให้นข. เยอะกว่าที่อื่นเลยมีทุนจ้างบุคลากร ลงทุนพัฒนาเว็บไม่พอหรือว่าไงวะ เหมือนลูกเล่นอะไรเขาก็ไม่ทันสมัย ไม่ตามโลกอะ
ได้โปรดบอกสนพมาเถอะ ตัวย่อนั่นแหละ เดี๋ยวแกะเอง ไม่อยากให้ไปป๊ะกับสนพ.เลวขูดรีดนักเขียน
มันมีนะมึง เคยโกง ฟ้องนักเขียนที่มันโกง แล้วมันก็ยังอยู่ต่อ หน้าด้านเปิดอีกหลายหัว กวาดนิยายจีน นิยายวายไปขายอีบุ๊กเพียบ
แต่ในเพจมันแทบร้าง เห็นแต่คนอ่านไปถามหาเล่มเมื่อไหร่จะส่ง
รวบผู้จัดการสาวแสบร่วมกับพวกหลอกตุ๋นนำเช็คเด้งมูลค่ารวมกว่า80ล้าน ข่าวนี้มึง
นางเป็นเจ้าของโรงพิมพ์ในตำนาน ใช้ชื่อพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ ผัว เปิดหลายโรงพิมพ์พร้อมกัน
แต่แม่งงานห่วยตลอด มีเรื่องพิมพ์นิยายเกินแล้วคนงานขโมยไปขาย จนมาโป๊ะแตกอีกรอบกับโรงพิมพ์ในทวิต
นางใช้ชื่อน้องเปิดสนพ ตามแท็กโรงพิมพ์มักง่ายเอานะเพื่อน ชื่อในข่าวเป็นชื่อใหม่นาง
สนพ.บอด (ไม่ใช่อ่านว่าตาบอดนะมึง) มีหัวย่อย ฟอ ดว ดบ
ก็นึกว่าสนพมันตายตั้งแต่มีเรื่องตอนนั้น ผิดคาดมันยังอยู่ เพราะนักเขียนสู้มันไม่ได้
มันก็คนละคดีกับรพที่ทวิตนะ แต่เจ้าของเครือเดียวกันไงมึง มันทำซ้ำๆ จนเป็นสันดาน
คนอยากเตือนเขาก็กลัวกัน ขู่ฟ้องเก่ง ก็เลยยังอยู่รอดทำเรื่องจังไรอยู่เนี่ย
อีเหี้ย เร็วๆ นี้ยังมีเหยื่อมาให้เห็นอยู่เลย น่ากลัวว่ะ
โม่งกูมีเรื่องมาขอความเห็นพวกมึงอ่ะ
มึงใน 1 ตอน มันควรจะมีกี่เหตุการณ์ดีว่ะ กูประสบปัญหานี้อย่างรุนแรง
คือกูวางทรีทเม้นต์ไว้ว่า ก่อนพระนางมาเจอกันมันจะมีสตอรี่บางอย่างที่ชักนำ และเป็นปมที่ต้องเฉลยช่วงกลางๆ เรื่อง
ตอนแรกกูวางไว้ว่า 4 ตอนเดี๋ยวแม่งได้เจอกันละ
แต่พอมาเขียนจริงๆ 5555 หัวเราะทั้งน้ำตา ตอนนึงแม่งยาวมาก ตกหมื่นคำ+ ต่อตอน
กูเลยต้องแบ่งทรีทเม้นต์ใหม่ สรุปพระนางเจอกันนู้นนน ปาไปตอนที่ 6
แต่ไอ้สตอรี่ก่อนที่จะมาเจอกันเนี่ย กูพยายามยัดทุกอย่างลงไปในตอนเดียว เพื่อให้พระนางได้เจอกันตอนที่ 6
อย่างตอน 4 ทรีทเม้นต์เดิมกูวางไว้ มี 16 ซีนในตอนเดียว แต่กูคิดว่าคนอ่านน่าจะเหนื่อย เลยตัดเหลือ 10 ซีน
แล้วเอาอีก 6 ซีนไปใส่ไว้ตอน 5 รวมกับซีนของตอน 5 ทั้งหมดเป็น 10 ซีน
ป.ล. ตอน 4 กับ 5 ประมาณ 7000 คำ
มึงว่ามันเยอะไปมั้ยว่ะ จริงๆ มันแบ่งได้หลายตอนเลยแหละ ถ้ากูไม่รีบให้พระนางมาเจอกัน
>>849 กูเขียนตอนละ 10000 คำนี่แหละ กูแบ่ง 3 พาร์ทเลย ลงวันละตอน
คนอ่านบางกลุ่มจะบ่นหน่อย แต่บางกลุ่มที่เข้ามาดูทุกวันจะไม่ว่าอะไร อีกอย่างบางคนอ่านมือถือ ถ้าตอนยาวไปมันอ่านเหนื่อย นักอ่านกูบอกงี้นะ
กูเคยถามว่าระหว่างสามวัน 1 ตอนแบบเปอร์เซ็นต์กับลงทุกวันแบบตัดเอาไง ก็สรุปว่าหลายคนอยากอ่านทุกวันจะได้ไม่ค้าง มันช่วยดันนิยายมึงให้ขึ้นหน้าอัพเดททุกวันด้วย คนจะเห็นเยอะขึ้น
ทีนี้นักอ่านคนที่ชอบอ่านแบบยาวๆ เขาก็จะมาอาทิตย์ละครั้งบ้างเดือนละครั้งบ้างว่ากันไป
>>853 ถ้ามึงอัพสม่ำเสมอกูว่าไม่เป็นปัญหา เพราะผ่านไปแป๊บๆ อ่านไปอ่านมาก็น่าจะโผล่แล้ว
เท่าที่ผ่านมาช่วงอัพถึงตอนย่อยในเว็บช่วง 40-60 ตอนคนถึงจะมาเยอะว่ะ แรกๆ ก็เหงาๆ กันไป
เพราะนิยายกูพระเอกก็มาช้าเหมือนกัน มันจะไม่ค่อยปังเหมือนเรื่องที่มีโมเม้นต์หนักๆ แต่ต้น
อันนี้กูพูดจากสายเสิ่นเจิ้นนะ เพราะคนอ่านสายนี้ก็ชินกับการที่พระเอกมาช้าอยู่พอควร
ถามหน่อยเพื่อนโม่ง เวลาติดเหรียญ ควรติดตอนมียอดวิวเท่าไหร่ต่อตอน หรือติดราคาเท่าไหร่ดี
คือกูคิดเอาไว้ว่าอยากติดเหรียญใน รอร ตอนละ 3 บาท (เฉลี่ย 3500 คำ/ตอน) แล้วยอดคนอ่านกูตอนนี้อยู่ที่ 300+ /ตอน(ในวันที่ลง)
คือกูยังไม่ได้คิดจะติดเหรียญกับเรื่องนี้หรอกเพราะกูกำลังหัดเขียนอยู่ แต่เผื่องานหน้ากูกะว่าจะติดเหรียญแต่ไม่รู้ว่าควรติดตอนไหนดีอ่ะ กลัวติดไปแล้วไม่มีคนเข้ามาอ่าน ใครเคยติดเหรียญช่วยแนะนำทีนะ พลีสส
>>857 ตามคห.กูนะ มันขึ้นอยู่กับว่า (ช่วยตอบด้วยก็ดีเผื่อแนะนำต่อถูก)
1 มึงจะออกอีบุ๊คด้วยมั้ยแล้วราคาอีบุ๊คอยู่ที่เท่าไร (ถ้าไม่ทำ ข้ามไปข้อ 3) ลงทุนกับปก/ฟอนต์ชื่อเรื่อง อาร์ตต่างๆไปเยอะมั้ย
2 ถ้าออกอีบุ๊ค มันจะแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่
2.1 พวกราคาอีบุ๊คจะพอๆ กับราคาที่ซื้อเป็นตอน - กลุ่มนี้ราคาต่อตอนจะแพง เพราะส่วนหนึ่งเปิดฟรีไปแล้ว คนซื้อน้อย เพราะเพิ่มอีกนิดก็ได้อีบุ๊คแล้ว แต่ก็ยังมีคนชอบซื้อแบบแยกตอนเพราะเลือกอ่านเฉพาะฉากเสียว ฉากจบหรือตอนพิเศษก็มี
2.2 พวกราคาซื้อรายตอนโดยรวมแล้วถูกกว่าอีบุ๊ค - ของกูอยู่กลุ่มนี้เพราะกูลงทุนกับปก+อาร์ตสูง และกูรู้สึกว่าคนอ่านรายตอนในเว็บไม่ได้อะไรพวกนี้ไปเหมือนกลุ่มอีบุ๊ก
ทีนี้ราคากลุ่ม 2.2 ควรอยู่ที่เท่าไร มึงสำรวจจากนิยายหมวดเดียวกับมึงก็ได้ แต่สังเกตว่านามปากกาดัง ๆ กล้าตั้งถูก เพราะยอดซื้อต่อตอนเค้าเยอะ ตั้งถูกแต่คนกดซื้อเยอะ เพราะงั้นสังเกตหลายนามปากกาในหมวดนิยายเดียวกัน จะได้เรฟถูก
3 ถ้ามึงไม่ได้จะออกบุ๊ค มันก็จะแบ่งเป็นเลือกติดเหรียญทุกตอนในพาร์ทหลัง / ติดเฉพาะฉากสำคัญอย่างที่ว่าไปข้างต้น
อันนี้แล้วแต่มึงเลย ว่าคาดหวังรายได้จากตรงนี้แค่ไหน หรือแค่อยากเช็กเรตติ้งว่ามีคนอ่านยอมเปย์เยอะมั้ย
กูเคยเจอเรื่องนึง เปิดอ่านฟรีหลายสิบตอน ติดเหรียญเฉพาะตอนสุดท้ายแค่บาทเดียว เหมือนวัดใจคนอ่านอะ กูว่าตัวเลขยอดซื้อจากตอนนี้สะท้อนอะไรหลายอย่างนะ อยากลองทำแต่ยังไม่มีโอกาส
สำคัญมาก ถ้ามึงติดเหรียญแล้วจะออกอีบุ๊คด้วย ควรบอกคนอ่านก่อน ไม่งั้นจะมีกลุ่มจ่ายเหรียญจ่ายซ้ำซ้อน อาจโวยมึงได้
ประมาณนี้ โชคดีนะมึง
>>858 ขอบคุณนะที่ช่วย แต่ออกตัวก่อนนะว่าไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้ว่าจะลงทุนกับปกกับอาร์ตต่างๆยังไง คือเราว่าจะวาดปกเอง(ตามความสามารถที่มีนะ) แต่เรื่องฟ้อนต์หรือองค์ประกอบอื่นๆก็ยังไม่รู้เหมือนกัน อันนี้ก็ถามเผื่อด้วยแล้วกันว่าคนอ่านนิยายเค้าซีเรียสเรื่องปกหรืองานอาร์ตของอีบุ๊คมั้ย เพราะกูไม่มีงบ แต่ถ้าคนซีเรียสและควรจ้างมืออาชีพทำจะแนะนำกูมาหน่อยก็ได้นะ แต่ถ้าแพงมากแบบหลักหมื่นกูคงติดเหรียญเอาอย่างเดียว
เอาง่ายๆ กูอยากรู้ด้วยว่าเวลาคนทำอีบุ๊คกันเขาทำอะไรกันบ้าง คือตามความเข้าใจเดิมกูคือกูคิดว่ากูจะเขียนงานจนจบ มานั่งตรวจงานตรวจคำผิดเอง แล้วไปวาดปกเอง แล้วก็ไปตั้งขายในmeb ประมาณนี้อ่า กูยอมรับเลยว่าลืมเรื่องฟ้อนต์ไป มันต้องซื้อหรือต้องทำอะไรยังไงมั้ยอ่ะ เพราะมันก็น่าจะมีลิขสิทธิ์เหมือนกัน และกูเห็นในโม่งบอกว่ามีใช้งบจ้าง บก และพิสูจน์อักษรด้วย กูเลยสงสัยว่ากูจำเป็นต้องทำด้วยมั้ย
ทีนี้ตอบคำถามนะ
1 - อยากออกอีบุ๊คราคา 240-299 แบ่งขาย 3 เล่ม เล่มละ 50 ตอน ตอนละราวๆ3500 คำ
2 - กูคิดว่าจะตั้งแบบ 2.2 คือติดเหรียญถูกกว่า เพราะกูจะไม่ได้เกลาคำหรือตรวจคำผิด และบางทีกูกะจะรีไรต์บางส่วนลงใส่แบบอีบุ๊คอ่ะ และเพิ่มตอนพิเศษในอีบุ๊คอะไรแบบนี้
แต่กูก็คิดว่าเล่มแรกกูจะปล่อยฟรีแล้วจะเอาตอนพิเศษติดเหรียญ เพื่อเช็คยอดคนอ่านดูเหมือนกัน คือนิยายกูไม่มี nc อ่ะ แล้วพอเล่มต่อไป กูว่าจะติดเหรียญ เพราะติดตั้งแต่ตอนที่50+ คิดภาพลงนิยายในเว็บแบบยาวๆ แต่แบ่งพาร์ทมาออกอีบุ๊คอ่ะ เหตุผลเพราะกูกลัวคนอ่านซื้อไม่ไหวถ้าเล่มอีบุ๊คมันแพงเกินไปเลยว่าจะแบ่งพาร์ทออกมาเป็น 3 เล่มอีบุ๊ค
กูคิดประมาณนี้ ถ้ามันไม่ดียังไงแนะนำได้เลยนะ กูมือใหม่จริงๆ
>>859 ไม่แน่ใจว่ามึงเคยอ่านอันนี้ยัง
https://writer.dek-d.com/hayashikisara/writer/view.php?id=937543
ถ้ายัง มึงลองเอาไปอ่านคร่าว ๆ ก่อน น่าจะตอบข้อสงสัยมึงได้หลายอย่าง
ส่วนที่มึงให้รายละเอียดเพิ่มมา ตรงครึ่งหลัง ขอโทษที กูอาจยังอ่านและคิดตามตอนนี้ไม่ได้ (ขอโทษจริง ๆ มึง ที่มึงอุตส่าห์ตอบ ตอนนี้กูอยู่ข้างนอก)
เดี๋ยวพรุ่งนี้กูกลับมาอีกที หรือมีโม่งคนไหนจะแชร์ประสบการณ์ด้วยก็ดีนะ
>>859 ถ้าจะออก ebook
- เรื่องปก กูว่าสำคัญ ช่วยจูงใจได้ระดับนึง จะให้ save หน่อย ราคา 1xxx - 2xxx ก็ได้ ok ประมาณนึงแล้ว ลองหาใน fb กลุ่ม commission หรือกลุ่ม adoptable (อาจเจอภาพที่ตรงใจพอดี) ทั้งนี้ ต้องคุยกับนักวาดให้ดีว่าต้องการใช้ในเชิงพาณิชย์
- เรื่อง font ถ้าเป็น font ทำปกสวยๆ ต้องระวังให้ดี บาง font สามารถใช้ได้ฟรี บาง font ต้องจ่ายเงินซื้อ ไม่งั้นอาจถูกฟ้อง
- งานอาร์ต ถ้ามึงหมายถึงภาพประกอบในเล่ม กูว่าไม่จำเป็นเท่าไหร่
- ตรวจคำผิด อันนี้สำคัญมาก แนะนำให้อ่านทวนหลายรอบให้ผิดน้อยที่สุด หรือจะจ้างพิสูจน์อักษรก็ได้
- การแบ่งเล่ม ebook ขาย ถ้ามีหลายเล่ม เล่มแรกตั้งราคาถูกหน่อยก็ดี (ex. 149, 179, 199) และควรมีตัวอย่างทดลองอ่านยาวเพียงพอ ตัดตอนที่กำลังลุ้นให้อยากอ่านต่อ
- สุดท้าย ถ้ามึงตั้งใจจะออก ebook อย่ารอให้ลงในเว็บจนจบ เกลาสำนวน ตรวจคำผิด แล้วถึงจะออก ebook รอนานไป ความอยากซื้อหายหมด มึงควรเตรียมจ้างปก เร่งเขียนตุน ตรวจคำผิดไว้ก่อน แล้วรีบขาย ebook ก่อนจะจบเรื่อง
>>859 กูคนเมื่อวาน ขอไล่ตอบประมาณนี้ (ทั้งหมดนี้คือตามปสก.กูนะ มึงอ่านไว้อ้างอิงเฉย ๆ แล้วปรับใช้ตามแนวทางมึงเอง)
- คนอ่านนิยายเค้าซีเรียสเรื่องปกหรืองานอาร์ตของอีบุ๊คมั้ย --> แล้วแต่หมวด อย่างของกูแนว ๆ JLS นักอ่านชินกับภาพปกการ์ตูน กูเลยต้องจ้าง แต่หมวดผู้ใหญ่อ่าน (โรมานซ์ จีนโบราณ ฯลฯ) กูสังเกตว่าปกภาพวิว ภาพ abstract ก็ขายได้ เน้นเนื้อหามากกว่า
- เรื่องฟอนต์ในที่นี้กูหมายถึงฟอนต์สำหรับชื่อเรื่องน่ะ แบบที่เป็นลายเล้นหรูๆ ลายอาร์ตหรือตวัดเล่นหางฉวัดเฉวียน กูเคยจ้างอยู่ที่ 500 - 1,000 แล้วแต่ยากง่าย แต่หลังๆ คิดว่าไม่จำเป็นเลยไม่ได้ทำ
- อีบุ๊คราคา 240-299 แบ่งขาย 3 เล่ม เล่มละ 50 ตอน ตอนละราวๆ3500 คำ --> กูคำนวณคร่าว ๆ เล่มนึงมึงจะมี 50 x 3,500 = 175,000 คำ ตั้งราคานี้ไม่ถือว่าแพงสำหรับหมวดที่กูเขียนนะ
- คิดว่าจะตั้งติดเหรียญถูกกว่า เพราะกูจะไม่ได้เกลาคำหรือตรวจคำผิด --> โดยมากคนอ่านคาดหวังว่าถ้าจ่ายเงินอ่าน ไม่ควรมีคำผิด กูว่ามึงเกลา/แก้คำผิดก่อนน่าจะดีกว่่า
- และบางทีกูกะจะรีไรต์บางส่วนลงใส่แบบอีบุ๊คอ่ะ และเพิ่มตอนพิเศษในอีบุ๊คอะไรแบบนี้ --> อาจต้องแจ้งก่อนจะติดเหรียญหน่อย เพราะถ้ากูเป็นคนอ่านกูอาจจะงง ว่าเวอร์ชั่นอีบุ๊คหลังรีไรท์ต่างกันมากมั้ย
- กูว่าจะติดเหรียญ เพราะติดตั้งแต่ตอนที่50+ คิดภาพลงนิยายในเว็บแบบยาวๆ แต่แบ่งพาร์ทมาออกอีบุ๊ค --> เรื่องนิยายยาว ๆ เกิน 2 เล่มนี่เป็นหนึ่งในโจทย์ใหญ่ของนักเขียนเลย วิธีดึงให้คนยอมซื้อเล่มหลัง ๆ กูเคยเห็นคนทำอยู่หลายวิธี
A ลงเล่มแรกฟรีแล้วติดเหรียญ / ขายอีบุ๊คเล่มหลัง ๆ - ข้อเสียคือเล่มท้าย ๆ ยอดอาจจะแผ่ว เพราะไม่มีฮุค (ตะขอ) ดึงคนอ่าน
B ลงฟรีแค่ส่วนเดียวทุกเล่ม เช่น เล่ม 1 ฟรีครึ่งแรก เล่ม 2 ฟรีครึ่งแรก . . . - ข้อดีคือ ถ้ามึงมีฮุคอยู่เล่มหลังๆ มึงยังมาแง้มให้คนอ่านสนใจได้บ้าง แต่ข้อเสียคือมึงต้องเปิดฟรีแบบหลบสปอยตัวเอง เช่นเล่ม 1 มึงให้คนอ่านลุ้นว่าตัวละครจะตายมั้ย แล้วตรงเล่ม 2 มึงดันเปิดฟรีตรงที่เฉลยว่ามันตาย ก็เสียอรรถรสนิดนึง
- งบจ้าง บก และพิสูจน์อักษรด้วย กูเลยสงสัยว่ากูจำเป็นต้องทำด้วยมั้ย --> อันนี้ตอบยาก ขึ้นกับปัจจัยพื้นฐานของมึงเอง กูมาทางสายเขียนข่าว เขียนบทความ เรื่องพิสูจน์อักษรกูเลยคิดว่าทำเองได้ระดับหนึ่งถ้ามีเวลา ส่วนบก. กูยังไม่มองหาตอนนี้เพราะอยากลองตามแนวทางตัวเองก่อน ถ้าถึงจุดอิ่มตัวหรืออยากได้ไอเดียใหม่ ๆ ก็อาจจ้าง ดังนั้นจะจ้างไม่จ้างก็แล้วแต่มึงเลย ถ้าไม่อยากเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ จะจ้างผู้เชี่ยวชาญมาช่วยดูให้ก็ดีตรงที่ได้โฟกัสกับการเขียนนิยายอย่างเดียว แต่คหสต. นะ สำหรับเล่มแรก ๆ ยังไม่ต้องทุ่มหลักหมื่นสำหรับส่วนนี้ก็ได้
สุดท้าย กูว่าเล่มแรกคือการลองผิดลองถูกกับอะไรหลาย ๆ อย่าง มึงค่อย ๆ ทำไปแล้วหาแนวทางที่ใช่ของตัวเอง อย่าทุ่มหนักเกินกำลัง จุดไหนพลาดก็คิดว่าเป็นค่าวิชา
ขอให้โชคดีมึง
โม่ง มีแอคไหนรับจ้างดูแลการพรีหนังสือบ้างไหมวะ แบบกูไม่มีเวลามาเชกยอด ไม่มีเวลาลงข้อมูลการสั่งซื้อ ไรงี้ คือ คนซื้อโอนเข้าบช. เราแล้วให้เขาแจ้งโอนไปทางร้านที่เราจ้างงี้ กูถามโง่ไปป่าววะ แต่กูจู่ๆ คิดขึ้นมาได้ ไม่มีเวลามาจุกจิกแบบนี้
>>862 >>863 ขอบใจมากเพื่อนที่แชร์ข้อมูล ดีละที่มาถามในนี้มีหลายจุดที่มองข้ามไปเยอะเหมือนกัน ขอบใจนะ แต่นิยายเรื่องที่กูแต่งจุดคลายปมมันอยู่ค่อนข้างท้ายๆเรื่องอยู่ เลยคิดว่าแบ่งสามเล่มดึงคนอ่านไปน่าจะได้ ว่าจะลองดูก่อน
ส่วนเรื่องที่แนะว่าให้ออกอีบุ๊คก่อนแต่งจบ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้มั้ย ปัญหาคือกุเขียนไปอัพไป ไม่ได้ตุนตอนไว้เลย เลยไม่มีเวลาทำไรเลยนอกจากเขียนตอนต่อไป ใครมีประสบการณ์ช่วยแนะนำทีนะ หรือถ้าจะดรอปมาเขียนตุนตอนควรดรอปช่วงไหนของเรื่องดี
>>866 >>867 กู>>865 นะ ฮือ มันนรกแตกมากเลยอ่ะ กดดันมากต้องลงบ่อยๆไม่งั้นคนอ่านหาย แต่ถ้าเขียนตุนตอนก็เขียนวนไปวนมาไม่จบสักที แต่พอลงไปเลยแล้วดูฟีดแบคคนอ่านไปด้วยมันช่วยให้เขียนออกอ่ะ แต่ถ้ามันฉุดยอดขายจริงกะว่าจะดรอปช่วงก่อนขึ้นไคลแมกซ์มาทำอีบุ๊คอ่ะ แล้วค่อยลงช่วงไคล์แมกซ์แล้วลงอีบุ๊คพร้อมกัน กูคิดประมาณนี้นะ
>>868 มึงต้องระวังนะ ว่าอย่าตัดจบ ถ้ามีช่วงเวลาที่มึงกดดันมาก ๆ อะ เช่น งานเยอะรุมเร้า ครอบครัวเกิดเรื่อง สอบ หรืออะไรแบบนี้ แล้วมึงก็จะกลัวคนอ่านรอชะ นั่นละ มึงจะปั่นๆ ให้มันจบ ๆ ไปเพื่อหลุดพ้นความรู้สึกกดดัน
ต้องระวังไม่งั้นโดนด่าสองทางคือ ปล่อยให้รอแล้วยังเสือกตัดจบอีกงี้ ยอมให้โดนด่าทางเดียวคือรอนานดีกว่า
>>869 อื้อหือ แบบนี้ยังไงก็คงต้องหาทางทำอีบุ๊คให้เสร็จก่อนเขียนจบล่ะเนาะ
>>870 ขอบใจนะ กุกำลังกังวลเรื่องนี้เลย แต่กูก็ตัดสินใจบอกคนอ่านให้รอไปก่อน เวลากูเขียนไม่ออกจริงๆ ระหว่างคนอ่านลดกับเขียนให้ได้ตามที่กูโอเคกูเลือกอย่างหลัง ตามความคิดกู กูไม่อยากเขียนอะไรที่ตัวเองอ่านเองแล้วไม่สนุกอ่ะ แต่ก็เสียวทุกครั้งว่าถ้าเขียนออกมาไม่ปังทำไงดีวะแถมปล่อยเขารออีก แต่ยังไงกูก็ตั้งเป้าว่าต้องเขียนให้จบในแบบที่ตัวเองโอเคกับมันล่ะนะ พยายามทำใจอยู่
เห็นคุยกัน กุเป็นแค่คนอ่านนะ ไม่เคยเขียนไร ในฐานะนักอ่านกุกลัวนักเขียนเทกลางทางเหมือนกันนะ เพราะมีบางเรื่องที่แบบเป็นปีๆเหมือนกันกว่านขจะเขียนจบอะ(ยิ่งพวก2-3เล่มรู้สึกเห็นบ่อย) อย่างเรื่องเป็นลูกสาวxxxในเด็กดีที่ดังๆออกอีบุ๊คมาเล่มนึงน่าจะเป็นปีละแต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีเล่มใหม่อะ ส่วนตัวกูชอบแบบลงเล่ม1-2-3บางส่วนมากกว่าฟรีเล่มหนึ่งไรไปเลย เหมือนจะได้แบบพอเดาๆได้บ้างว่ามันออกทะเลบ้างมั้ย ส่วนอีบุ๊คส่วนมากจะซื้อแบบรอจบหมดก่อนค่อยซื้อ แต่ถ้าเรื่องไหนกุติดจริงๆแล้วเขาออกอีบุ๊คทีละเล่มก็ทยอยซื้อทีละเล่มได้นะเพราะอยากอ่านจริง
>>872 ขอโทษนะ นิดนึงแต่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ
"ส่วนตัวกูชอบแบบลงเล่ม1-2-3บางส่วนมากกว่าฟรีเล่มหนึ่งไรไปเลย เหมือนจะได้แบบพอเดาๆได้บ้างว่ามันออกทะเลบ้างมั้ย"
หมายถึงให้ทั้งสามเล่มให้ทำเหมือนกันคือปล่อยฟรีไปช่วงแรกพอให้คนเดาเนื้อเรื่องในเล่มนั้นๆได้แล้วค่อยติดเหรียญแบบนี้เหรอ?
"ส่วนอีบุ๊คส่วนมากจะซื้อแบบรอจบหมดก่อนค่อยซื้อ แต่ถ้าเรื่องไหนกุติดจริงๆแล้วเขาออกอีบุ๊คทีละเล่มก็ทยอยซื้อทีละเล่มได้นะเพราะอยากอ่านจริง"
หมายถึงลงให้จบทั้งหมด(แบบติดเหรียญแล้วฟรีบางส่วน) แล้วขายรวดเดียวทั้งสามเล่ม ค่อยอยากจะซื้อแบบนี้ใช่มั้ย
กุแนะนำแบบประสบการณ์ตรงทั้งในฐานะนักเขียนและนักอ่านนะ บีบลงเล่มเดียวเหอะ แล้วตัวอย่างก็ลงอย่าเกินครึ่งเรื่อง ไม่งั้นมีผลกับยอดขายแน่นอน มึงสังเกตดูว่าถ้าไม่ใช่นิยายจีน กับนักเขียนที่ยังฐานไม่แน่น แทบไม่มีนักเขียนคนไหนออกนิยายแบบหลายเล่มจบเลย
>>874 อันแรกหมายถึงลงเนื้อหาบางส่วนตอนต้นของเล่ม1-2-3ไรงี้ แล้วติดเหรียญช่วงหลังของแต่ละเล่ม คือลงนิยายแบบBตาม>>863
ส่วนเรื่องอีบุ๊คคือตามนั้นแบบที่เข้าใจ แต่แบบถ้านขทยอยออกทีละเล่มแต่เรื่องนั้นกุไม่ได้ติดแบบรอได้ กูก็รอจนเขาออกครบค่อยซื้อนะ เพราะส่วนมากถ้ามีโปรซื้อเป็นชุดทีเดียวมันชอบถูกกว่าซื้อแยกทีละเล่ม ถ้านึกภาพไม่ออกก็แนวมังงะคือซื้อทีละเล่มมาตลอดอะ แต่พอจบมันชอบมีโปรตั้งแต่เล่ม1ยันเล่มจบแล้วถูกกว่าไรงี้ แบบบางเรื่องที่เป็นแฟนเลยก็ซื้อทีละเล่มเพราะอยากอ่านไว บางเรื่องรอได้ก็รอจบก่อนค่อยซื้อยกเซต แต่ทั้งนี้ ระหว่างรอเล่มอีบุ๊คยกเซต ตอนติดเหรียญกูก็จะสุ่มอ่านเป็นบางตอนอะนึกออกปะ(คิดว่าไม่น่าเป็นคนเดียวนะ) แบบสุ่มเอาว่าเนี่ย ตอนตั้ง300กว่าละเรื่องมันคืบหน้าไปไหนละไรทำนองนี้
>>875 นิยายจีนกูยอมใจจริงๆ ทั้งคนเขียน คนเอามาลง และคนอ่าน
เพื่อนกูจ่ายเพื่ออ่านเป็นร้อยๆ ตอน จนเริ่มแตะหลักพันถึงหยุด มันบอกเพราะเนื้อเรื่องชักออกมหาสมุทร
กูไม่กล้าเข้าไปเสี่ยงอ่านนิยายจีนโคตรยาวกลุ่มนี้เลย กลัวติดแล้วต้องมาหงุดหงิดที่คนแปลแปลไม่ทัน กลัวเรื่องออกทะเล ฯลฯ
กูเลยเห็นด้วยที่มึงบอกว่าแทบไม่มีนักเขียนไทยคนไหนทำ
>>875 อยากบีบนะ แต่คิดไม่ออกอ่ะเพราะดันพลาดเขียนช่วงแรกแล้วมันกลายเป็นต้องเขียนยาวเพราะปมเยอะ เรื่องไม่ควรเขียนยาวนี้ไม่ใช่ไม่รู้นะ ตอนแรกวางเรื่องเป็นเรื่องสั้น แต่ยอมรับว่ายังใหม่เลยเขียนไปตามที่คิดมากกว่าตามโครงเรื่อง ตอนนี้เลยลองเขียนไปตามที่โอเคไปก่อนน่ะ กังวลเหมือนกันที่ต้องเขียนยาว
>>876 โอเค เข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะลองไปคุยกับคนที่อ่านงานตัวเองดูว่าเราจะติดเหรียญช่วงท้าย แล้วเขาจะโอเคมั้ย เพราะไม่ได้บอกว่าจะติดเหรียญไว้น่ะ
ขอบคุณที่ช่วยแนะนำกันมามากๆ เลยนะ จะเก็บไปคิดดูว่าจะเอายังไงดี 555
ให้กำลังใจกูหน่อย กูกำลังจะหยุดอัพตอนไปเร่งทำอีบุ๊ก คนอ่านหายแน่ ไม่เป็นไรหรอกเนาะ พอกลับมาอัพเขาก็มาตามกันใหม่เอง //ขอ(กลจ.)เองให้เองนักเลงพอ 555
>>879 ให้กำลังใจมึงด้วยคน 555 ปล. ถ้ามึงกำหนด deadline คร่าวๆ ได้ กูว่านักอ่านไม่หายนะ กูเคยงี้แหละ เขียนลงไปค่อนเรื่อง สำนึกได้ว่าอยากออก ebook เลยเขียนแจ้งนักอ่านไปตรงๆ ว่าจะขอหยุดอัพชั่วคราว อย่างเร็ว .. วัน อย่างช้าไม่เกิน 1 เดือน แล้วจะออก ebook ก่อน จากนั้นจะมาทยอยอัพต่อ ถ้าทำได้ตาม deadline ที่แจ้งไว้ นักอ่านเขารอกันนะ สู้ๆ
แก้ปมความลับในอดีตที่นำมาสู่เหตุการณ์ปัญหา ความพินาศ ขัดแย้งในปัจจุบันยังไงไม่ให้เกร่อ ให้ดูน่าสนใจ แบบอ่านแล้วร้องเชียวะ นอกจากให้ตัวละครตัวหนึ่งที่รู้ความลับเล่า ที่กูว่าเกร่อแล้วกูก็นึกไม่ออก
>>864 โทษ กูเห็นที่มึงถาม จะมาถามกลับก็ลืม
แทนที่จะหาแอ็คที่รับงานแอดมินแบบนั่น
ทำไมมึงไม่ลองติดต่อร้านพรีฯดูเลย กูเห็นรับทำอย่างที่มึงถามไว้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องบัญชีโอนเงิน
มึงจ้างแอ็คเสียตังค์ ติดต่อร้านพรีก็โดนหักเรทร้านค้า อย่างหลังทำงานเป็นระบบกว่านะกูว่า
แต่เออ ร้านพวกนี้หักกี่ % วะกูไม่แน่ใจ
นิยาย ช-ญ มีสิทธิ์ขายดีบ้างไหมวะ หรือตอนนี้ต้องเป็นวาย กับจีนโบ
กูเห็นคนบ่นกันเต็มว่าเขียน ช-ญ ไม่รุ่ง เปลี่ยนมาเขียนวายยอดโหลดเพียบ
>>889 มีดิ ที่มึงพูดมามันก็ไม่ถูกทั้งหมด ตามคห.กู ตลาดวาย กับจีนโบมันใหญ่มากทีนี้แม้มึงจะแต่งพอถูไถก็ยังได้ส่วนแบ่งมาเล็กน้อย ซึ่งเล็กน้อยของตลาดที่ใหญ่มากๆ อะมันก็จะยังมากกว่าตลาดเล็กอยู่ดี ส่วนช-ญ โรแมนซ์ ใสๆ ปกติกูเห็นก็มีหลายคนที่ได้เยอะมากๆ อาจจะอยู่ที่ฝีมือ ชม.บิน ก.ตลาด สู้ๆ ลองๆ ไป หนทางแห่งค.สำเร็จอาจไม่ได้มาง่ายๆ
โม่ง เวลายื่นภาษีอะ เลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากรของ ผู้จ่ายเงินได้ คือถ้ากูมีทั้งของเด็กดี กับของเมพ กูต้องกรอกอันใดอันนึงก่อนเหรอ แล้วค่อยทำยื่นเพิ่มอีกรอบ ???
มือใหม่ขอถาม
1. ปกติจ้างวาดปกอีบุ๊กกันมั้ย เรามือใหม่คิดจะทำอีบุ๊กอย่างเดียวก่อน (เพราะเท่าที่อ่านมาทำเล่มต้นทุนสูงและเสี่ยงเข้าเนื้อ) ถ้าจะจ้างวาดปก งบที่จ้าง (จากคห.บน ๆ ประมาณ2-5พันใช่มั้ย) จะได้งานมาเป็นของเรา สามารถใช้เป็นปกอีบุ๊กเลยใช่มั้ย และถ้าในอนาคตอยากพิมพ์เป็นเล่ม สามารถใช้ภาพที่ทำเป็นอีบุ๊กกับตัวเล่มหนังสือได้ด้วยเลยมั้ย หรือมันขึ้นกับเงื่อนไขที่ตกลงกับนักวาด
2. จัดหน้าเองไม่เป็น ไม่มี word ตอนนี้พิมพ์นิยายใน google doc เท่าที่อ่านวิธีการจัดหน้าที่มีคนสอนจะใช้ word เป็นส่วนใหญ่ ดูจะเกินความสามารถเราเกินไป มีที่ที่รับจัดหน้าแนะนำมั้ย เขารับจัดให้อีบุ๊กด้วยมั้ย จัดหน้านี่รวมอะไรบ้าง หน้าหลังให้เสมอกัน ขึ้นบทให้สวย ๆ แล้วมีอะไรอีกมั้ย ราคาประมาณเท่าไร ไม่รวมพิสูจน์อักษร
3. พวกการออกแบบบนปก ฟอนต์ชื่อเรื่อง คนแต่งคนวาด ก็ต้องจ้างแยกด้วยใช่มั้ย (จากคห.บน ๆ ประมาณ1-3พัน ถูกมั้ย)
4. จากข้อ 1-3 เราต้องเป็นคนรวมปก ฟอนต์ หน้านิยายที่จัดหน้าแล้วเองใช่มั้ย หรือมีใครรับทำแบบครบวงจรมั้ย เราไม่ค่อยมีหัวทางศิลปะและเทคโนโลยี กลัวพอได้รับงานที่จ้างแล้วเอามารวมกันเองไม่ได้ หรือไม่สวย
ปกติทุกคนทำอีบุ๊กกันแบบไหนบ้าง ลงทุนกับปกอีบุ๊กแค่ไหน
ตอนนี้เรายังเขียนนิยายไม่จบ ยังไม่เคยลงเว็บที่ไหนเพราะต้องการลงทีเดียวตอนเรื่องเสร็จ ความตั้งใจคือเมื่อเรื่องจบอยากขายอีบุ๊กเลยจึงอยากเตรียมตัวล่วงหน้าเพื่อจะได้ไม่เสียเวลา
>>898
1 จ้างวาดมาเชิงพาณิชย์ ก็เอาไปใช้ทำออะไรก็ได้หมดแหละ แต่คุยให้ดีนะ ว่าจ้างเชิงพานะเท่าไหร่แน่ บางทีงานปกสวยมากแบบวาด 5000+ จ้า แต่บางคนราคาต่ำลงมาหน่อย สวยๆ ก็มี แต่มึงจะจ้างเอาอบบปกการฟฟิคก็ได้นะ 500 ก็มี #ออกแบบปกนิยาย #รับทำปก #ออกแบบปก
2 อันนี้กูไม่เคยจ้าง แต่เท่าที่ส่องจ้างจัดหน้าแพงนะ มึงไปหาคนหาร word เอาดีไหมที่เขาแชร์กัน แนะนำ Microsoft 365 TH Shared Community กรุ๊ป มึงจะได้มี word ใช้เอง
3 กูจ้างแยก นักวาดบางคนก็ไม่ได้เก่งเรื่องนี้ ถ้าบางคนรับด้วยคือเสียตังเพิ่ม
4 ทำเองเถอะถ้างบน้อย อีกอย่าง ถ้ามึงขายอีบุ๊ก ไม่ต้องจัดสวยเลิศหรอก เอาแค่จัดเรียบร้อยอ่านง่ายพอ PDF น่ะ เพราะส่วนใหญ่ กูว่านักอ่านเขาอ่าน epub กูเห็นถ้าเรื่องไหน epub meb ทำให้ช้าแล้วเขาซื้อไปยังมี แต่ PDF มากดให้ดาวน้อยด้วย หักคะแนนบอกไม่มี epub นักเขียนก็แบบใจเย็นค่า สงสารเลยกู แนะนำว่าถ้าจะขายอีบบุ๊ค ตอนส่งไฟล์ กำหนดวันลงเถอะ ให้เวลาเขาทำ epub ก่อน ถ้าไม่กำหนด meb มันก็ปล่อยเลยหลังอนุมัต
#ออกแบบปกนิยาย #รับทำปก #ออกแบบปก ตรงนี้คือแท็กในทวิตแนะนำให้ไปส่อง ปกกราฟฟิคสวยๆ จะไม่แพงเท่าปกวาด
>>899 >>900 ขอบคุณมาก ไปหาอ่านเรื่อง word กับ epub pdf คร่าวๆ แล้ว คือส่งขาย meb ยังไงก็ต้องมี word ใช่มั้ย เพื่อจัดหน้าและแปลงเป็น pdf ส่วน epub นั้น meb จะแปลงไฟล์จาก word ที่เราส่งให้เอง ไฟล์ตัวนี้คือไฟล์งานตัวเดียวกับที่เราใช้แปลงเป็น pdf ถูกมั้ย เพราะฉะนั้นถ้าจะขายอีบุ๊ก word ก็ควรมีสินะ (แต่ถ้าวางขายในแพลตฟอร์มอื่นนี่ epub ต้องใช้โปรแกรมแปลงเอาเอง ถูกมั้ย เรื่องนี้เหมือนเห็นผ่านตานิดๆ)
ไปส่องแท็กมาด้วยแล้ว ตอนแรกเทใจไปที่งานวาด แต่แล้วก็ เอ๊ะหรือกราฟฟิกจะดีกว่ากัน เรารู้สึกว่ากราฟฟิกจะค่อนข้างเซฟกว่า ไม่ใช่แค่เรื่องงบ แต่เป็นเรื่องตัวงานด้วย มันจะกลางๆ คนอาจไม่ได้ขนาดปลื้มมาก แต่ก็ไม่บ่น แต่งานวาดอาจเป็นตรงกันข้าม ถ้าไม่ปังก็พังเลย แต่เราอาจเข้าใจผิดก็ได้
ตอนนี้มันสับสนไปหมด อันไหนจะดีกว่ากัน ถ้าทำเองจะทำได้มั้ย กังวลเพราะคาดหวังกับงานที่จะขายไว้มากด้วย ความจนมันรุมเร้า 555
แนะนำเพิ่มได้อีกนะ รออ่านอยู่ ขอบคุณมากๆ
>>901 กูว่านะปกกราฟฟิคก็โอ เพราะมึงบอกจนต้องเซฟก่อนใช่ปะ ถ้าไม่แน่ใจว่าจะปังอะ บางทีกูว่าคำโปรยเจ๋งๆ จะดึงให้คนไปต่อที่โหลดตัวอย่างมากกว่าอีก เพราะสมมุติมึงลงหมวดนิยายรัก วันหนึ่งมา 4-5 เรื่องกูว่าเขาก็กดเข้าไปดูหมดแหละ ไม่ว่าจะปกไหน แต่ปกวาดจริงนะมึง ถ้ามันไม่เข้าตากูก็อ่านนะขี้เกียจกดเข้าไปดู 555 ต้องสวยจริงๆ ถึงจะดึง แต่พวกปกกราฟฟิคงานดีๆ 500 ก็ได้แล้วใช่ปะละ บางคนดี๊ดีอะ แต่กูไม่เคยสั่ง เพราะกูไม่รู้จะบรีฟออกมายังไง เลยใช้แต่ปกวาด แต่กูไม่ได้ซีเรียสเรื่องรายได้เท่าไหร่ เพราะมีงานประจำอยู่แล้วน่ะ
ส่วนเรื่องไฟล์ ปกติกูส่ง PDF ที่ทำเอง แล้วก็ส่ง Word(ไฟล์เดียวกับ pdf ที่กูจัดหน้าเป็นขนาด A5 แล้ว)ให้ meb ทำ epub ส่วนของที่อื่นที่มี epub รู้สึกจะต้องทำเองนะ กูขี้เกียจเลยลงแค่ meb อย่างเดียว
นิยายมึงลงอยู่ปะหรือสุ่มเขียน ถ้าสุ่มเขียนอยู่ ข้างบนมีเม้นแนะนำการลงอยุู่นะ แล้วก็จังหวะการปล่อยอีบุ๊ค
งานวาดจะง่ายถ้ามีไอเดียในหัวคร่าวๆแล้วน่ะ
เช่นโพสท่าอะไร ยืนตรงไหน ทรงผม ชุด
เช่นบรรยายว่า พระเอกเอาคางเกยไหล่นางเอก หรือนางเอกนั่งตักพระเอก หรือนั่งซบกันอยู่ในสวนดอกไม้ ฯลฯ
แล้วมี reference ว่าทรงผมแบบนี้ ชุดประมาณนี้ สีหน้าท่าทางแบบกำลังฟิน อินเลิฟ หรือขี้เล่น ฯลฯ
แก้คอมโพสใหม่มันจะยากกว่ารื้อรายละเอียด 555
อ้อ กุใช้ word จัดหน้าเอง เท่าที่ดู google doc ก็น่าจะทำได้อยู่ ที่ลำบากจริงๆ คือเวลาจัดเล่มสำหรับตีพิมพ์ที่ต้องปรับให้มันเป็นเผื่อเย็บเล่ม ซึ่งยังหาใน google docs ไม่เจอ
กูรบกวนถามเรื่องการตลาดบ้าง
ถ้าตัดเรื่องฝีมือที่ห่วยจนนิยายไม่น่าเปย์ออกไป ต้องลงนิยายรายตอนในเว็บยังไง ออกอีบุ๊ก ออกหนังสือยังไงถึงจะมีแนวโน้มขายนิยายได้กำไรวะ เช่น อัพรายตอนสม่ำเสมอสักพักจนคนติดค่อยเปิดพรีเล่ม หลังส่งเล่มให้คนซื้อสักพักค่อยลงอีกบุ๊ก แล้วจากนั้นก็ทยอยลงฟรีต่อสักพักค่อยปิดตอน เป็นต้น ? หรือมีที่ดีกว่านี้น้อ
ปรึกษาหน่อยเพื่อนโม่งมีวิธีทำใจเวลานิยายที่เราเขียนมันออกมาไม่ดียังไงกันบ้างอ่ะ คือกูกำลังพยายามเขียนฉากไคลแมกซ์อยู่แล้วกูกลัวว่ามันจะออกมาห่วยแล้วทำคนอ่านผิดหวังอ่ะ หรือจะแนะนำวิธีไม่กดดันตัวเองให้ก็ได้นะ ไม่รู้จะไปถามที่ไหนดี
>>908 "วิธีไม่กดดันตัวเอง"
นักเขียนมักเกิดความกดดันว่าจะเขียนไม่ดีเพราะตัวนักเขียนเองมี "ภาพอยู่ในหัว" แต่พอถ่ายทอดออกมาได้ไม่เต็มร้อยก็เครียด เฟล ผิดหวัง คิดว่าตัวเองห่วยตัวเอง
ความจริงที่นักเขียนมักลืมไปก็คือคนอ่านไม่ได้มี "ภาพในหัว" แบบที่นักเขียนมี และส่วนใหญ่ก็อ่านกันได้แม้จะไม่ได้รับสารหรือภาพที่ว่านั้น 100%
เช่น นักเขียนมีภาพพระเอกนางเอกพบกันในชาติก่อน ณ สวนเอเดน มีน้ำพุสายรุ้ง คอกม้าโพนี่ บ่อปลาคาร์ฟ
ด้วยสกิลที่ยังจำกัด นักเขียนอาจถ่ายทอดได้แค่คอกม้ากับบ่อปลา คือยังบรรยายน้ำพุได้ไม่ดีพอ
ซึ่งนักอ่านรับสารไปแค่นั้น ก็ไม่รู้สึกหรอกว่ามันไม่สมบูรณ์ เพราะนักอ่านไม่ได้มีภาพแบบเดียวกับนักเขียนตั้งแต่ต้น
แน่นอนว่าทักษะในการถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรคือสิ่งที่นักเขียนควรมี
แต่ทั้งหมดที่พิมพ์มานี้ต้องการบอกว่า อย่ากดดันตัวเองด้วยการพยายามสร้างผลงานสมบูรณ์แบบ 100% ในดราฟท์แรก
***ย้ำ*** อย่าคิดว่ามันจะต้องสมบูรณ์แบบในดราฟท์แรก
>>909 มึงพูดถูกกูก็เครียดที่บรรยายออกมาไม่ได้ทั้งหมด ไม่ใช่ว่านึกคำไม่ออก แต่ถ้ายัดใส่ทุกรายละเอียดมันเยิ่นเย้อชิบหายเลย
>>908 กูเห็นนักเขียนเก่งๆ เขาไม่ค่อยยัดการบรรยายฉากใส่มาในย่อหน้าเดียวติดๆ กันอ่ะ ย่อหน้าที่ต้องบรรยายฉาก เอาแค่หลักๆ ให้สัมพันธ์กับความรู้สึก
รายละเอียดปลีกย่อยในฉากค่อยแทรกในย่อหน้าอื่นผ่านการกระทำของตัวละคร
เมื่อไหร้นักเขียนจะเข้าใจว่าไม่ควรไปหยิบยืมรูปวาดในพินมาใช้วะ ยืมมาก่อน ถึงไม่ใช้เป็นปกก็ไม่ควรนะ
>>912 มันไม่เกี่ยวกับว่าเป็นนักเขียน แต่มันต้องลงลึกไปถึงทุกคนในสังคมเลย ในสังคมไม่เคยมีใครบอกไงเขาก็เอารูปคนอื่นมาตั้งโปรไฟล์ตั้ง bg ทุกสิ่งอย่าง พอมาเขียนเลยไม่ได้คิดว่าเป็นปัญหา มีแต่เขียนแล้วดังแล้ว มีคอมเมนต์มาบอกมาเตือนเขาค่อยรับรู้ นักเขียนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่คนที่ทำงานด้านนี้เป็นจริงเป็นจังจึงไม่ได้เข้าใจ มันเป็นเรื่องใหม่ของเขา คนอยู่ในวงการนานหน่อยทั้งเขียนทั้งวาดนั่นแหละถึงจะพอเข้าใจขึ้นมาบ้าง แต่หวังว่าคนอื่นจะมาเข้าใจตามมันเป็นไปไม่ได้ มันต้องเริ่มบอกคนอื่นๆ ในสังคมก่อน บอกบ่อยๆ ถี่ๆ จนกว่าสังคมจะรับรู้และให้ความสำคัญนั่นแหละ ขนาดกฎหมายลิขสิทธิ์มันยังเป็นสิ่งที่บัญญัติขึ้นมาที่หลังการละเมิดกันเลย มึงจะไปคาดหวังว่าทุกคนจะตรัสรู้โดยไม่บอกมันไม่ได้
กูถึงใช้คำว่า เข้าใจไงว่าไม่ควร กูไม่ได้บอกว่า เมื่อไหร่จะรู้ เพราะกูบอกกกกก ถึงได้มาบ่น เพื่อนักเขียนมันจะตระหนักเพิ่มขึ้นนนน
หมวดโรมานซ์ ถ้าอยากได้ bestseller นี่ต้องไปแตะประมาณกี่เล่ม
>>902 ใช่ ๆ ซุ่มเขียนอยู่ 55 อ่านที่แนะนำเรื่องวิธีปล่อยเรื่องแล้วพอมีไอเดียคร่าวๆ แล้ว แต่เรื่องพวกนี้เราใหม่มากเลยเพราะที่ผ่านมาเป็นนักอ่านเล่มไม่ใช่เว็บหรืออีบุ๊ก RAW นี่เพิ่งเก็ตตัวย่อไม่นานมานี้เอง (ก่อนหน้านี้เห็นตัวย่อนึกว่าไฟล์ RAW) ที่ RAW เคยเข้าแค่เฉพาะเวลาพวกสนพ.ลงตัวอย่าง ไม่เคยไปอ่านนิยายรายตอน
>>903 เราลองทำตามที่เขาแนะนำวิธีจัดหน้าทั้งใน word online และ google doc แต่งงมากเลย หาเจ้า "การกระจายแบบไทย" อะไรนั่นไม่เจอ ส่วนหา “ควบคุมบรรทัดค้างท้าย/ต้นย่อหน้า” เพื่อติ๊กเอาเครื่องหมายออกก็ไม่เจอ ที่เหลือก็งงๆ คิดว่าฟังก์ชันของออนไลน์น่าจะให้ไม่ครบ เลยสั่งซื้อ MS ไปแล้ว ถ้ายังทำไม่ได้อีกจะกลับมาถามนะ โปรดเมตตาข้าน้อยด้วย แต่คงอีกพักใหญ่เพราะยังแต่งไม่จบ 555
ตอนแรกเราพิมพ์ใน word online แต่ที่นี่เหมือนมีปัญหาเรื่องความเสถียร เวลาเน็ตหายหรือเราหายไปจากหน้าจอนานๆ มันจะรันย่อหน้าที่เรา กด tap ไว้หายหมดเลย กลายเป็นต้องมานั่งกด tap ใหม่แบ่งย่อหน้าใหม่ แล้วที่นี่ไม่มีฟังก์ชันนับคำ ตอนนี้เลยพิมพ์แบบกะความยาวเอาเอง
ต่อมาเราย้ายมาพิมพ์ใน google doc ที่นี่มีฟังก์ชันนับคำ แต่เท่าที่อ่านเจอคือมันเพี้ยน สรุปก็กะเอาเหมือนเดิม เราว่า google doc เสถียรกว่า word online แต่การแสดงผลแย่กว่า สมมติเราพิมพ์ประโยคหนึ่งโดยไม่เว้นวรรค มันจะรวบประโยคนั้นเข้าด้วยกัน ถ้าไม่พอในหนึ่งบรรทัด มันจะดันทั้งประโยคไปขึ้นบรรทัดใหม่ ด้านขวาของหน้ากระดาษเราเลยเว้าๆ แหว่งๆ น่าเกลียดมาก แต่บางทีมันก็ฉีกคำของเราออกซะ สมมติพิมพ์ว่า กิน แต่มันไม่พอในบรรทัดเดียว กิ เลยอยู่บน ส่วน น ไปขึ้นบรรทัดใหม่ หลักการอะไรก็ไม่รู้ แต่ทั้งนี้เราอาจโง่เอง ฮือ
เรื่องปกว่ายากหมดเลย 555 งานวาดก็ต้องจินตนาการ (ตรงหรือไม่ตรงกับนักวาดและนักอ่านเป็นอีกเรื่องหนึ่งด้วย) งานกราฟฟิกก็ต้องให้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องของเรา
ขอบคุณมากๆ
ขอถามเพิ่มเรื่องการติดเหรียญในเว็บและการลง meb
1. เท่าที่เข้าใจ รายได้จากการลงรายตอนมีสองระบบ คือการ โดเนท (ผู้เขียนได้เปอร์เซ็นต์เยอะกว่า) ขึ้นกับว่าผู้อ่านจะโดเนทหรือไม่ เท่าไหร่ กับการติดเหรียญ (ได้เปอร์เซ็นต์น้อยกว่าโดเนท) ที่ผู้แต่งกำหนดเองได้ว่าจะติดตอนไหน และกี่เหรียญต่อตอน เราเข้าใจถูกมั้ย เราอยากรู้ว่าเขากำหนด max ของเหรียญต่อตอนไหมว่าตั้งได้เท่าไหร่ จากบน ๆ คือ จำนวนเหรียญมี 1 3 5 แล้วเท่าที่เราเปิดสุ่มอ่านนิยายของคนอื่นคร่าวๆ มี 7 เหรียญด้วย
โดยปกติแล้วราคาของการอ่านนิยายรายตอนจะถูกกว่าอีบุ๊กใช่มั้ย ต่อให้ติดเหรียญทุกตอน ก็น่าจะรวมแล้วถูกกว่า หรือเราเข้าใจผิด
2. ใน meb เราสามารถเลือกระยะเวลาลดราคาหนังสือได้มั้ย จัดโปรกี่วันก็ว่าไป อะไรอย่างนี้
และเห็นบนๆ พูดเรื่องภาพลิขสิทธิ์ในหน้านิยาย เราสงสัยว่า ถ้าเราเปิดนิยายให้อ่านฟรีในเว็บหรืออีบุ๊ก สมมติเราอยากได้ภาพประกอบหน้านิยายสวยๆ เลยไปจ้างวาด ภาพที่เราจ้างวาดจะถือว่าเป็นการใช้เชิงพานิชย์รึเปล่า เราเอนเอียงไปทางไม่ใช่ แต่ถ้าสมมติในอนาคตถ้าเราเกิดติดเหรียญขึ้นมา หรือขายอีบุ๊กเล่มนั้นแทน แสดงว่าตอนนี้เป็นการใช้เชิงพานิชย์แล้ว ภาพที่ซื้อมาแบบธรรมดาก็ผิดเงื่อนไข ต้องไปซื้อแบบเชิงพานิชย์ใช่มั้ย
ถามเยอะและกึ่งชวนคุยด้วย เราลองไปส่องกลุ่ม commission ตามคห.บนๆ พอเห็นภาพคร่าวๆแล้วว่าราคาเรตงานปกติกับงานเชิงพานิชย์ต่างกันหลายเท่าเลย และศัพท์เฉพาะเยอะมาก อะไรคือเส้นรัฟ เคโมะ มิมิ เข้าไปส่องแบบงงๆ แล้วจากมาแบบงงๆ
>>921
1 เหรียญที่ read ติดกี่บาทก็ได้ แต่ถ้าต่อตอนแพงนักอ่านสายนี้จะเริ่มงอแง ว่าตอนแพงจัง กูได้แต่คิดในใจ แล้วสิบกว่าตอนนั่นที่กูเปิดอ่านฟรีไปละ ช่วยนำมาหารสัดหน่อยได้มั้ย555555 กูไม่เชีายวชาญเรื่องเหรียญ กูเปิดได้เรื่องเดียวแล้วมีเสียงวุ่นวาย กูเลยเลิกขายไปเลย
2 ใน meb เลือกจัดโปรได้จะกี่วันก็แล้วแต่ มันจะมีช่องให้ใส่ตอนอัพรูปเล่มขึ้น meb แล้วก็ถ้าหมดโปรไปแล้ว นิยายครบรอบปีหรือนานแล้วจะขอจัดอีกก็ได้ มีโหมด Create Promotion
เปิดอ่านฟรีมีภาพจากเว็บให้เลือกใช้ ลองเลือกดู แต่บางเว็บเวลาใช้เขาก็ขอให้ลงเครดิตให้เขานิดหนึ่ง นี่มึงไม่มีเงินข้างปก เอาภาพในนี้ไปทำเองได้ เลือกกดหมวดภาพฟรีในเว็บพวกนี้เอา https://www.photoschoolthailand.com/14-free-website-license-photo-download/
ภาพ commission ที่ไปจ้างมา หากทำให้เกิดรายได้ แม้ว่าจะเป็นการโดเนท จะถือว่าเป็นภาพเชิงพาณิชย์ทันที อันนี้กูเคยเห็นนักวาดเขาคุยกันเรื่องนี้ พวกวาดแล้วเอาไปเป็นของแถมหนังสือขาย ก็ถือว่าของพวกนั้นเป็นภาพที่นำไปใช้ในเชิงพา แบบมึงจ้างปกคนนี้ แต่อยากได้ของแถมเป็นพวกกุญแจจากนักวาดอีกคน มึงก็ต้องจ้างเขาเป็นเชิงพา กูไม่เคยทำแต่เคยอ่านโพสต์นักวาดเขาว่างี้
ไม่แนะนำรูปใน www.pinterest.com นะ เพราะแม่งรูปคนอื่นแทบทั้งนั้น เจ้าของตัวจริงอยู่ไหนไม่รู้ งดเอามาใช้ได้งดไปเลยค่า
เพื่อนโม่ง กุดรอปนิยายไปสต๊อกตอนแล้วกะว่าช่วงที่ดรอปจะลงตอนพิเศษให้อ่านไปก่อน(ตอนไม่ยาวไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่) แต่มีคนบอกว่าถ้ากุลงเขาจะสับสนกับเนื้อเรื่อง แบบนี้กูควรลงหรือไม่ลงดีว่า ถามความคิดเห็นกันหน่อยว่ากูควรทำยังไงดี
ปล.กูว่ากูอยากจะถามคนอ่านเองเลยแต่กลัวมันรกหน้านิยายอ่ะ มีคนท้วงมาแค่คนเดียวด้วยเลยมาถามที่นี่ก่อน
>>926 กู>>925 นะ
เออกูก็คิดแบบนั้นนะ แต่เห็นคนท้วงกูเลยลองมาถามดู
กูขอระบายนิดนึงได้ป่าววะ คือกูไม่รู้จะไปพูดที่ไหนอ่ะ มีใครเคยอึดอัดคอมเมนท์นิยายแบบหื่นๆ ทั้งที่มึงไม่ได้เขียนหื่นป่าววะ แบบแค่เขียนจิ้นๆ เฉยๆน่ะ กุไม่ได้โลกสวยนะแนวเรทกูก็อ่านและเขียนบ้าง แต่คือบางเรื่องกูไม่ได้เขียนหื่นไง โดนเมนท์หื่นๆใส่แล้วกูรู้สึกแย่ว่ะ (คนที่ท้วงกูชอบเม้นท์ออกหื่นๆนิดๆแล้วกุอึดอัดอ่ะ แต่กูก็ไม่อยากว่าเขาไม่ดีเผื่อบางทีกุอาจแค่อคติเฉยๆน่ะ)
จบการระบายเท่านี้ขอบใจ
>>928 ขอบใจมากนะ กูสบายใจขึ้นเยอะ คือกุกลัวกุคิดมากไปเองน่ะ แต่รู้ว่ามีคนคิดเหมือนกูกูก็โล่งใจละ กูจะพยายามทำใจละกัน คนเราร้อยพ่อพันแม่อ่ะเนาะ บางอันรับไม่ได้จริงๆกุคงไม่ตอบเมนท์ไม่สนใจอ่ะ จะโดนหาว่าหยิ่งก็ช่างมันเหอะ กุไม่ชอบอ่ะ(อันนี้กุคิดเอง ยังไม่มีใครว่ากูนะ)
กูเจอมู้นี้ เพิ่งเคยเห็น https://fanboi.ch/literature/3325/recent/
คิดไงกับนิยายที่มีเพลงประกอบกันว่ะ คือกูแต่งแนวๆ เกี่ยวกับดนตรี ก็เลยอยากทำดนตรีประกอบใส่ลงไปนิยายด้วย
รายตอนในเวบว่าจะไม่ใส่ แต่เอามาใส่ในอีบุ๊ก ฝังไฟล์เอาไว้ แบบเลื่อนมาถึงตรงนี้มีซาวด์ประกอบ แต่กดปิดได้
เป็นเพลงแบบไม่มีเสียงร้อง คล้ายๆ เวลาดูซีรีส์แล้วมีเพลงขึ้นอ่ะ กูแต่งเพลงเองได้ไม่มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์
แต่คนอ่านเขาจะรำคาญมั้ย เพราะส่วนตัวกูเองเวลาอ่าน webtoon เจอเพลงประกอบกูปิดหมด
เพราะเวลาอ่านถ้ามีเสียงอื่นแทรกกูแยกสมาธิไม่ได้ อ่านไม่รู้เรื่อง อันนี้เฉพาะตัวกูนะ
ที่กูอยากใส่เพราะมันเกี่ยวกับดนตรีด้วย เลยสองจิตสองใจ เอาไงดีวะ
>>933 กุเคยเจอแบบนี้ตอนอ่านเว็บตูน ยอมรับเลยว่ารู้ตัวนะว่าเพลงมันเพราะเข้าตีมเรื่องมาก แต่กุกดปิดทันทีที่เห็นปุ่มอะ ต้องการสมาธิในการซึมซับผ่านตัวหนังสือ55555555
สรุปเราอาการเดียวกัน5555 กุว่าใส่ไปก็ได้แหละ อาจจะบอกนักอ่านว่าในเล่มจะมีเพลงด้วยนะ ทีนี้แล้วแต่มึงจะว่าตั้งค่าเปิดออโต้หรือจะบอกว่ากดเล่นเพลงตรงนี้ กุว่าหนังมันบิ๊วได้เพราะเราไม่ต้องอ่านบรรยายฉาก/ภาพน่ะ แต่ถ้าต้องกวาดตามองรายละเอียดของภาพนิ่ง/ตัวอักษรมันอาจลำบากนิดนึง
แต่ส่วนตัวนะ กุว่ากดเปิดเองดีกว่า ดีไม่ดีตอนเขาเปิดไปหน้าใหม่แล้วยังอ่านฉากที่บรรยายเพลงขึ้นไม่จบมันจะตกใจหรือเสียลุ้นเปล่าๆ หรือถ้าเขาอ่านไฟล์ epub บางทีดับหน้าจอแล้วมากดอ่านอีกทีหน้ามันเคลื่อนนะมึง (ประสบการณ์ส่วนตัวในฐานะนักอ่าน...)
ว่าแต่ได้ยินว่ามึงแต่งเพลงแล้วสนใจจัง ใบ้เรื่องที่มึงแต่งได้มะอยากตามอ่าน555555
>>933 กูไม่ชอบแบบที่แต่งในเว็บแล้วเอาเพลงเกาหลีไทยฝรั่งญี่ปุ่นฝรั่งเศสหรือชาติไหนก็ได้ในยูทูปมาใส่ พอเปิดนิยายปุ๊บเพลงแม่งก็เล่นอัตโนมัติ กูตกใจ และไม่ใช่ทุกคนที่จะมีรสนิยมชอบฟังเพลงเดียวกับมึง อย่ามั่นหน้าเปิดเล่นออโต้ให้มาก ให้กูได้เลือกหน่อยเถอะ อยากฟังเดี๋ยวเปิดเอง
แอร๊ย แต่กูชอบนะ กูชอบเพลงแบบไม่มีคนร้องงง กูคือนักอ่านที่ชอบฟังเพลงง แต่ต้องไม่มีเสียงร้องอะ เวลาอ่านเว็บตูนกูก็ชอบฟังเพลง ถ้ามีก็จะอ่านแบบเปิดพร้อมกันไปก่อน แล้วก็อ่านอีกรอบเพื่อปิดเพลง ถ้าเพลงเพราะก็ไปหาฟังซ้ำในยูทูป ถ้าไม่ถูกจริตก็...จบแค่นั้นอะ ปิดไป ไม่ฟังอีก ช่วงนี้กูได้เพลงเพราะๆ ฟังสบายมาฟังตอนแต่งนิยายเพราะเว็บตูนนี่แหละ เอาเป็นว่าทำยังไงก็ได้ให้เพลงไม่เล่นอัตโนมัติก็แล้วกัน นักอ่านคนไหนอยากอินก็เปิดเพลง ไปหาฟัง คนไหนไม่อินกับอะไรแบบนี้ก็ปิดไป คนชอบฟังเพลงเขาก็กดฟังอยู่แล้ว อาจไม่ได้เปิดไปด้วยอ่านไปด้วย แต่อาจมาฟังเก็บดีเทลทีหลัง
เฮ้อ แต่มึงเท่จัง แต่งเพลงเอง อยากอ่านนิยายเลยอะ ใบ้ๆ หน่อยสิ อยากไปตำ
ช่วงนี้คนอ่านหายไปไหนหมดวะเค้าแห่ไปอ่านเรื่องไหนกัน
>>936 กูคนนึงหนีไปซบนิยายแปลละ สิ้นหวังกับนิยายไทยนะบางที เรื่องดีๆ ก็มีอยู่หรอก แต่ดันเป็น BL นี่สิ มันไม่ใช่แนวทางอะ และถ้ากูอยากอ่านเรื่องที่มันลึกซึ้ง พล็อตดีๆ โดยเฉพาะแนวยุคโรปหรือยุคมืดที่เขียนบทดี ซึ่งมันไม่ใช่ตลาดไทยเลย กูแน่ใจเลยว่าต่อให้งมหาอีกสักสิบปีอาจจะไม่เจอด้วยซ้ำ
พูดถึงเอาภาพมาใช้ กูเตือนนักเขียนไป เออเขาก็เอาออกนะแล้วเปลี่ยนภาพ แต่ๆๆๆ อีกเรื่องก็เป็นภาพที่เอาของคนอื่นมาใช้ กูว่าบางทีก็เหนื่อยเปล่าที่จะช่วยพูดช่วยบอก ขอให้สักวันนักวาดมาเจอแล้วเอาไปด่าละกัน
เขียนฉากตีตูดยังไงให้เร้าใจดีวะ
>>941 กูไม่รู้นะ แต่กุแวะมาเล่าที่กูเคยอ่านแล้วชอบคือเวลาตีต้องบรรยายสีหน้าของพระนางและอาการต่างๆว่ามันฟินแค่ไหน รู้สึกยังไง ให้คิดหื่นตามได้อ่ะ แต่ขอล่ะ อย่าใส่คำพูดเยอะ สำหรับกูมันน่ารำคาญและหมดรมย์ อย่างบางเรื่องที่กูเคยอ่านแม่งตีละก็พูดๆๆ เยๆ รำคาญโว้ย บรรยายให้กูเห็นภาพเหมือนเกาะขอบเตียงมึงหน่อยห่า
>>920
เส้นรัฟ rough draft คือเส้นร่างนั่นแหละ ลองนึกเวลาวาดภาพมันจะแก้ๆ รื้อๆ รอยดินสอหลายรอบ หรือเส้นบางๆ เยอะๆ ก่อนตัดเส้นเป็นเส้นเดียว แล้วค่อยลงสี ซึ่งแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางคนเส้นรัฟก็คือบางๆ ไม่ตัดเส้นใหม่ บางคนก็จะยุ่งวุ่นวายหน่อย
เคโมะ -> ร่างสัตว์ แต่ยืนสองขาแบบคนเนี่ยแหละ
มิมิ -> ร่างคนแต่มีหูหาง
เพื่อนโม่ง กูไม่ได้เขียนนิยายนานมากแล้ว ตอนนี้กำลังจะกลับไปเขียน
แต่เพราะหยุดเขียนไปนานเลยรู้สึกไม่มั่นใจฝีมือตัวเองว่ะ พอมีวิธีไหนช่วยรื้อฟื้นได้มั่งหว่า
เพื่อนโม่ง ในเว็บลงนิยายอย่าง รอล ฟชล ธวล ใช้คำว่า kuay hee yed เงี่ยน ได้ปะ (ใช้แบบขำๆ นะ ไม่ได้ใส่ในฉาก nc)
ถ้าใส่ไปแล้วจะโดนแบนลบเรื่อง ลบ account เลยมั้ย
เว็บพวกนี้มีกฎอะไรบ้างที่ทำผิดแล้วจะโดนแบน (กลัว)
>>952 เหมือนจะไม่ได้นะ แต่เงี่ยนอาจจะได้ กูคุ้นๆเคยเห็นคนใช้ ว่าแต่มันจำเป็นต้องใส่เหรอวะ ลองใช้คำอื่นดูมั้ย บางทีมันตัดอารมณ์นะมึงถ้าคนไม่ชิน อย่างกูแค่เจอคำว่าเหี้ยในgodfatherแปลไทยยังอึ้งๆไปเลย. แต่ถ้าสถานการณ์มันบังคับ เป็นนิสัย เป็นตีมเรื่องก็ลองใช้ก็ได้มั้ง55555555
จำได้แต่ว่า เหี้ย ลงในธัญไม่ได้ ของกุมีคำว่าเหี้ยม ออโตเซนเซ่อให้ซะกุขำเลย
ขอคำปรึกษาเรื่องการใช้คำพรๆในNCหน่อย
บทบรรยายคาร์สวมแค่อะไรแบบถุงมือถุงเท้าแล้วยังคำใช้ว่าแก้ผ้า/เปลือย/โป๊อะไรงี้ได้ไหมวะ ๆม่แน่ใจอะ
KY ใครเคยโฆษณาเพจผ่านเฟสบุ๊คมั้ย ได้ผลคุ้มเงินมั้ยวะ
ช่วงนี้ยอดอ่านยอดซื้อกูต่ำหัวทิ่ม อยากหาทางกระตุ้นบ้าง จะไปไล่แปะดึงนักอ่านตามเพจโน้นเพจนี้ก็เขินๆ กลัวเค้าหาว่ารกเพจ
ใครช่วยมาแชร์ประสบการณ์ที
>>958 คำว่า แก้ผ้า กับ เปลือย หมายถึงไม่มีอะไรติดกายแล้ว แต่ โป๊ จะหมายถึงเกือบเปลือยด้วย คือใส่นิดใส่หน่อยได้ ถ้าเป็นบทบรรยายควรเลี่ยง อาจใช้คำว่าถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแค่... แต่ถ้าเป็นบทสนทนาอาจได้อยู่นะ ขึ้นกับมุมมองคู่สนทนา "ว้าย ตาบ้าโป๊แบบนี้บัดสีบัดเถลิง จะมาเปลือยแก้ผ้าต่อหน้าฉันอย่างนี้ไม่ได้นะ!" นึกภาพออกมะ
Ky แนวโรมานซ์กับเสินเจิ้นแนวไหนตลาดใหญ่กว่าอ่ะ
เรื่องนึงได้ ebook พันโหลด ใช้เวลานานมั๊ยวะ ทำไมบางคนได้ง่ายจัง กุน่ะนะแค่ร้อยก็เหนื่อยแล้ว แสนเส้า
ไม่รู้จะถามที่ไหน คอมมิชชั่นนักวาดปกนิยายส่วนใหญ่เขาให้ผ่อนได้มั้ยอะ แต่กูก็เข้าใจว่านักวาดคงแบบ เชี่ยไรเนี่ย ผ่อนเผิ่นอะไร เพราะถ้ากูเป็นนักวาดก็คงไม่อยากให้ผ่อนเหมือนกัน แต่เขาดันเปิดรับคอมมิชในช่วงที่กูแกลบพอดี ฮืออ
โม่ง ตอนพวกมึงเขียนเรื่องแรกกันกังวลกับสำนวนมากป่ะ
มีวิธีอะไรที่ทำให้พวกมึงมั่นใจว่า เออเรียบเรียงประโยคอย่างนี้ใช้ได้แล้ว ใช้คำนี้แหละพอดีแล้ว
กูเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ ไม่มั่นใจกับเรื่องสำนวน ตอนเขียนก็เขียนไปแก้ไป จบหนึ่งบทมานั่งเกลา เกลาแล้วเกลาอีก
อ่านเองก็พอใจระดับนึงแบบ แบบเออ ก็ใช้ได้แล้ว แต่ลึกๆ ก็ไม่มั่นใจอยู่ดีว่ะว่าพอใจของเรามันโอสำหรับคนอื่นหรือเปล่า
พวกมึงเรียกความมั่นใจของตัวเองยังไงว่ะ
>>970 ไม่อะ เพราะไม่ดังคนอ่านน้อย เขาไม่เม้นกูเลยแบบ เขียนตามใจ อยากมาอ่านก็มา ไม่ชอบสำนวนก็ไป กูมีความสุขนะเอาจริงๆ ตอนที่ลงไปวามสิบกว่าตอนก็ยังเม้นแห้ง แต่ทุกตอนคือมีคนเข้ามาอ่าน พอเริ่มมีแฟนคลับในระดับหนึ่ง กูเครียดกับสำนวนกว่าอีก ทั้งๆ ที่นักอ่านก็กรอกหูกูว่าชอบสำนวนกู55555
>>970 กูกำลังเขียนเรื่องแรกอยู่ อารมณ์อย่างกะไบโพลาอ่ะมึง เขียนเสร็จอัพงาน นั่งหดหู่รู้สึกว่าเขียนไม่ดี แต่พอมีคนเมนท์ชมหน่อยร่าเริง เขียนต่อ 555
(แต่บางทีก็มีเมนท์แย่ๆกูก็จะมาซบอกโม่งนิ่ล่ะ สบายใจ)
เรื่องสำนวน กูว่าเราไม่มีทางมั่นใจได้หรอกมึง ไม่มีประสบการณ์กันอ่ะ แต่ถ้าเล่าส่วนของกู กูคิดว่าการบังคับตัวเองให้ลงงานมันช่วยให้กูเลิกย้ำคิดย้ำทำไปได้ส่วนหนึ่งนะ บางทีพอไม่บังคับตัวเองก็พิรี้พิไรอยู่นั่น แก้จนบางทีเป๋ไปเลยก็มี แล้วงานเขียนเราดีไม่ดี ฟีดแบ็คช่วยกูได้ระดับนึงเลย นักอ่านบางคนก็ชี้แนะ วิจารณ์ บางคนด่า แต่มันก็บอกได้ว่างานเราสำนวนเป็นแบบใหน กูก็ค่อยๆ เอามาพัฒนางานตัวเองเรื่อยๆ เอา และกูว่าคนอื่นจะคิดว่าสำนวนเราเป็นยังไงก็ไม่สำคัญเท่าเราชอบเขียนแบบใหนมากกว่าว่ะ กูเคยลองเขียนตามกระแสตลาด แต่ตัวกูเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ชอบเขียนแบบนี้ด้วย ไม่ใช่แค่ไม่ถนัด แต่คือไม่ชอบเลย มันทำให้กูอยากเทนิยายตัวเองอ่ะ แล้วต่อให้คนอ่านมาเมนท์ให้กำลังใจ ก็ไม่มีความหมายสำหรับกูเลยว่ะในตอนนั้น
>>970 มันอาจมีบางคนชอบสำนวนที่มึงลบทิ้งไป แล้วก็อาจมีบางคนชอบสำนวนที่มึงแก้ใหม่ คนเราหลากหลายความคิด มึงต้องยึดความรู้สึกตัวเองว่าเขียนแบบไหนแล้วอุทานในใจว่า เฮ้ย ชอบชิบหาย กูคิดสำนวนแบบนี้ออกมาได้ไงเนี่ย ก็เขียนแบบนั้นเถิด แล้วมึงจะเขียนยาวๆ ต่อไปแบบมีความสุข ไม่งั้นมีเม้นมาย้อนแย้งกันเอง มึงจะคลุ้มคลั่ง ปสด. เอา
>>973 +1 ใช่เลยมึง กูเขียนแรกๆใส่ใจเมนท์มากจนปสด. ไม่รู้ว่าสรุปต้องเขียนยังไง นักอ่านแม่งไปหลายทางมาก จนผ่านไปสักพักถึงค่อยมารู้สึกว่าปัญหาที่ต้องกังวลก่อนใครเลยคือโครงเรื่องว่ะ ดีเทลอะไรต่างๆแม่งต้องไม่ตีกันเอง คาร์อะไรแบบนี้ แกนกลางของเรื่องที่จะให้คนตามคือไรพวกนี้มากกว่าเรื่องสำนวนอีก กูว่าสำนวนมันค่อยๆพัฒนาได้ แต่ต้องวางเรื่องให้เขียนจบได้อ่ะ
ตอนนี้กูก็ยังปวดหัวกับมันอยู่เหมือนกัน เพราะดันเขียนด้นแล้วอัพลงเลย เพิ่งมาคิดโครงทีหลัง ต้องนั่งอ่านใหม่วนไปว่ากูเขียนอะไรลงไปบ้างวะ ถ้ากูเขียนจบโดยไม่ทำนักอ่านอิหยังวะได้กูว่ากูคอมพลีตละ 555 เฮ้อ...เครียดเด้
บางคนก็บอกว่าสำนวนแปลกๆ ก็ไม่รู้เขาชอบแบบไหน แต่คำว่าแปลกๆ ทำร้ายกูมากนะ แต่คิดอีกที ก็คงแปลกแบบ ไม่เคยอ่านมาก่อนมั้ง เพราะหลายคนก็บอกสำนวนอ่านง่าย ชอบ แต่ก็มีที่บอกกูเขียนเยิ่นเย้อ ซึ่งเนี่ยมันแบบแล้วแต่ความชอบของแน่ละคนเลย ถัาไม่ได้บอกแบบเดียวกันซ้ำๆ มึงก็อย่าไปกังวลกับสำนวนมากเลย เพราะมัวแต่กังวลมึงไม่ได้เงินนะ5555 คนชอบมี คนไม่ชอบก็มี เรื่องปกติ
เวลาพระนางทะเลาะกันแล้วอยู่ๆ ก็ได้กัน ได้กันเสร็จคืนดีกัน คิดว่าสมเหตุสมผลป่ะ ไม่รู้จะเอาฉากเรทฉากสุดท้ายไปใส่ตรงไหน เหลือแค่ฉากนี้ละ จะหาเหตุผลให้ได้กันยังไงดี
>>977 กูเห็นตั้งเยอะแยะในนิยาย55555 ไม่ต้องของไทย ต่างประเทศก็มี แต่มันจะต้องทะเลาะกันแล้วแบบมีจังหวะให้ถึงเนื้อถึงตัวหน่อยนะ แบบใครสักคนพูดๆละก็จบปยสุดท้ายแบบหน้าจะชนกัน แล้วจะมีจังหวะเงียบไปพักนึงซึ่งตรงนี้มึงต้องอธิบายให้ดีว่ารสอะไรกันอยู่ แบบคนหนึ่งอาจจะโกรธอยู่แต่อีกคนเริ่มมีอารมณ์ละ ไม่ก็มีอารมณ์ทั้งคู่เลย คือจังหวะการเปลี่ยนมันต้องได้อ่ะ แล้วก็จัดไป ที่เจอบ่อยๆจะประมาณนี้
>>977 "หาเหตุผลให้ได้กัน"
เถียงกันจนคอแตก พระเอกหยิบยาลดความดันมากรอก ปรากฏเป็นไวอากร้า นางเอกเปิดตู้เย็นกินน้ำแล้วดันไปกินน้ำผสมยาปลุกที่นางร้ายผสมทิ้งไว้
"ได้กันเสร็จคืนดีกัน"
ผลข้างเคียงจากยาสองตัวบน คือถ้าฝ่ายหนึ่งเสร็จแล้วจะหัวเราะท้องแข็งไปครึ่งชั่วโมง ทีนี้มึงก็เขียนให้ทั้งสองคนเสร็จพร้อมกัน (ห้ามให้ใครเสร็จก่อนเด็ดขาด)
โม่งมึง สมมติกูเปิดพรี แล้วตั้งราคาเสร็จสรรพ ให้จองพร้อมโอน แต่มีหมายเหตุว่า ถ้ายอดจองไม่ถึง 100 จะไม่พิมพ์ (เพราะตั้งราคาขายต่ำแบกทุนไม่ไหว) แล้วโอนเงินคืน แบบนี้จะสามารถทำได้ปะวะ ถือเงินเขาอยู่ในมืออะ
ทีนี้จะล่อให้คนมาจองได้กูก็ต้องลงทุนจ้างทำปกเล่ม ทำใบจอง ม็อกอัพ อะไรอยู่ดี เจ็บหัวเลยกู หาทำจริงๆ
Ky ช่วงนี้ยอดขายebookเป็นไงกันบ้าง
ใบจองกับม็อกอัปมึงไม่ต้องมีก็ได้ ทำเองก็ได้ ใช้โฟโต้ช้อปแปะๆ เอา ไม่งั้นทำง่ายๆ ก็ใช้โพโต้สแคป จะได้ไม่เสียเงิน กุเห็นบางคนแปะแค่ปกแล้วพิมพ์อธิบายรายละเอียดเอาก็ได้ กุว่าที่สำคัญมันอยู่ที่นิยาย อ้อ กุเห็นบางคนแปะตามกรุ๊ปขายนิยายด้วย ก็น่าจะช่วยดันยอดขายได้นะ ส่วนเรทราคามันแล้วแต่โรงพิมพ์ จำนวนหน้า กับจำนวนเล่มด้วย ถ้าได้ 100+ กุว่าโอเคอยู่นะ แนะนำให้ขอใบเสนอราคากับโรวพิมพ์มาก่อน จะได้ตั้งราคาไม่เข้าเนื้อ
>>994 ขอบคุณที่แนะนำ
แต่กูยอดไม่เคยถึงร้อยเลยว่ะ และกูก็ไม่กล้าตั้งราคาเกินจำนวนหน้าด้วย ที่ผ่านมาถ้าทำเล่มอย่างเดียวกูเข้าเนื้อตลอด ดีที่ได้ยอดของอีบุ๊คมาช่วยถัวต้นทุน กูก็คิดว่าจะไม่ทำเล่มแล้ว ลงขายอีบุ๊คอย่างเดียวพอ แต่นานๆทีก็จะมีนักอ่านมาถามหาเล่มงานเก่าๆเป็นระยะ กูก็ได้ระบายสต็อกออกไปบ้างและมองว่าคนอ่านที่ไม่ชอบอีบุ๊คก็ยังมีอยู่
โม่งนักเขียนมีใครออกแต่อีบุ๊คมั้ย แล้วมีคนอ่านที่จะอุดหนุนแต่แบบเล่มกันเยอะป่าว??
กระทู้ 7 >>>/literature/12326
อันนี้กูแค่สงสัยปนงงๆ บางคนอาจไม่รู้จริงๆ แต่บางคน(เช่นกู) คือรู้ว่าร่างโปร่งแปลว่าอะไร แต่คิดว่ามันไม่ใช่คำที่น่าใช้เท่าร่างสูงโปร่งอ่ะ อธิบายไงดีวะ 555
https://twitter.com/_yaoilism/status/1351526836769984513?s=20
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.