เรื่องไม่รู้ก็ไม่ผิด เป็นที่รูปแบบการศึกษาที่เปลี่ยนไป(ไม่รู้จะโทษใครถ้าระบบการศึกษาปกติไม่สอน) แต่มาเถียงข้างๆคูๆว่าไม่ควรแปลแบบใส่สุภาษิต คำพังเพยมา อันนี้กรูว่าไม่ใช่แล้ว
ถ้าต้นฉบับมันใช้สำนวนสุภาษิต คำพังเพยญี่ปุ่น ก็ควรจะแปลมา ไม่ว่าจะแบบวิธีแปลตรงๆแล้วเชิงอรรถอธิบายคำพังเพยญี่ปุ่น(อันนี้ก็ถือว่าได้เรียนรู้สำนวนภาษาญี่ปุ่นไปด้วย) หรือ localized ให้เป็นคำพังเพยของไทยที่ความหมายใกล้เคียงก็ได้ แต่ไม่ใช่ถอดความมาเป็นรูปประโยคแบบธรรมดา ไม่งั้นกลายเป็นไม่เคารพผู้แต่งไปเสียอีก
แต่จริงๆศัพท์แค่นี้ไม่ได้ลึกอะไรเลย ไม่งั้นไปอ่านนิยายไทยอื่นๆที่ดังระดับไปทำละครทีวี คงอ่านไม่รู้เรื่องกันหมด หรือว่าเอาแต่อ่านนิยายในเนทสำนวนเด็กม.ต้นหรือพวกนิยายแปลสำนวนอากู๋ซะเคยตัว?