"วิบากกรรมของแรงงานนอกระบบในอุตสาหกรรมทำหนังสือ ถอดบทเรียนจากปีก่อนที่ประสบพบมาเอง
- ไม่ว่าคุณจะมีฝีมือมีประสบการณ์แค่ไหนไม่สำคัญหรอก สำคัญก็แต่ว่าทำงานให้เขาคุ้มไหม อดหลับอดนอนหลังขดหลังแข็งไม่มีใครเขาแคร์คุณหรอก
- โค้ดราคาไปก็เท่านั้น มันไม่เคยเป็นจริง บางเจ้ากว่าจะตกเบิกปาเข้าไปเป็นเดือนหลังส่งงาน บางเจ้าตกลงราคากันที่จำนวนยกเท่านี้ ทำไปทำมาขอลดยก ค่าจ้างก็หดตามยก น้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออก บางเจ้าตกลงราคาที่ % เท่านี้ แต่งานค้างไม่ได้พิมพ์ ยังไม่รู้จำนวนหน้าและราคาปก จำเป็นต้องรับค่าจ้างตามที่เขาถัวๆ มาให้ก่อน น้ำท่วมปาก พูดอะไรไม่ออก อันเฟรนด์เลยไม่เผาผีจึงเป็นทางออก
- ไม่มีหรอกความแฟร์ บางต้นฉบับมาห่วยแตก จากเดือนขยายเป็นหลายเดือน แน่นอนค่าจ้างไม่คิดรวมระยะเวลา เสร็จเร็วก็จ่ายเร็ว แต่ "เวลา" คือสิ่งที่ฟรีแลนซ์ต้องจ่ายแพงที่สุด
- ไม่มีหรอกวิน-วิน มีแต่ สนพ ได้กับได้ เพราะเขาไม่ต้องเสียอะไรเลย อันที่จริงควรมีการตั้งสหภาพฟรีแลนซ์อย่างจริงจัง ยิ่งได้ฟังเรื่องขบวนการแรงงานถูกแยกสลายยิ่งรู้สึกว่ามึงต้องรวมตัวกัน เราทั้งหมดนั้นเป็นแรงงาน
- สรุป หนทางรอดของแรงงานนอกระบบในวงการนี้ก็คือ ต้องผูกปิ่นโตกับนายจ้างประจำเอาไว้ ทางที่ดีหาอาชีพใหม่ที่ไปพ้นจากวงจรอุบาทว์ของงานหนังสือ
ปล. ที่ว่ามาเป็นบางเจ้า นายจ้างแฟร์ๆ ยังมีอยู่ เพียงแต่ฟรีแลนซ์นั้นเลือกไม่ได้ / จบ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง