Last posted
Total of 124 posts
> เป็นเลา
> อายุจะ 33
> ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เช่าเค้าอยู่
> แฟนก็ไม่มี
> รถก็ไม่มี
> แน่นอนว่าขับรถไม่เป็น
> เป็นโรคประจำตัวที่ต้องกินยาทุกวัน
> จีบสาวมีแต่โดนเมินไม่ก็หลอกเอาเงิน
> ซื้อบริการทางเพศและช่วยตัวเองกับหนังโป๊การ์ตูนโป๊เพื่อทดแทนชีวิตที่ว่างเปล่า
> วัน ๆ ไถเฟสบุ๊คกับอ่านโม่ง
เงินเดือนน้อยกว่าเมียห้าเท่า แต่ต้องใช้ไลฟ์สไตล์เดียวกับเมีย
ลูซเซอร์พอยัง
ตราบใดที่กูยังไม่หยุดพัฒนา กูก็ไม่รู้สึก loser ว่ะ ถึงแม้จะไม่ได้มีพร้อม แต่รู้ว่าซักวันจะมีแน่
ไม่มีไรแชร์เลย หรือกูหลงตัวเองวะ
มุมขี้เเพ้ของกูคืออยากตายว่ะ
คนไทยขี้แพ้เยอะแต่จิตใจดีงามครับ ก่อนตายไม่คิดจะไปกราดยิงคนอื่นมาตายเป็นเพื่อน
ถ้าเมกันขี้แพ้เยอะแบบไทยนี่คงมีข่าวกราดยิงทุกวัน
ทำไมไม่ยิงลุงก่อนตายแล้วทิ้งเลขบัญชีพ่อแม่ไว้
ทำงานมาสิบกว่าปี
- โดนไล่ออก 2 ครั้ง
- ไม่ผ่านโปร 2 ครั้ง
- โดนบีบออก 1 ครั้ง
โคตรจะลูซเซอร์
ทำงานวันเดียวออกมา 2 ที่
ที่แรก ไม่ชอบบรรยากาศการทำงาน
ที่2 นั่งรองานทั้งวัน พองานมาจะให้ทำให้เสร็จใน 2 ชั่วโมงก่อนเลิกงาน 6 โมงเย็น
ทั้ง 2 ที่มีดีคือทำงาน จ-ศ
อายุ 33 แล้วยังหาเมียไม่ได้เลย จะไปตีหรี่ก็ไม่มีตัง เลยต้อง shark wow ไปวันๆฮือ
ปีหน้าจะเรียนจบแล้ว แต่คิดไม่ออกเลยว่าจะจบมาทำอะไร เพราะเรียนสายสังคมเป็ดๆด้วย
ไม่มีเป้าหมายในชีวิต อาจจะเคยมีแต่ก็หายหมดแล้ว
ไม่รู้สึกอยากทำอะไรเลย เหมือนแค่อยู่ไปวันๆ
>>38 อันนี้ไม่ค่อยเกี่ยวแต่อ่านแล้วนึกขึ้นได้เลยขอนอกเรื่องนิด บอกว่าเคยดูคลิปนึงในยูทูป (จำไม่ได้แล้วว่าคลิปไหน) เปิดโลกมาก เค้าคุยกันเรื่องค่าตีกะหรี่ กูเพิ่งรู้ว่าถ้าพวกแบบเกรดล่างมากๆ แบบไม่สวย ไม่สาว หุ่นไม่ดี คือโคตรถูกอะ ถูกยิ่งกว่าขี้ แบบเงินแค่นั้นกูนั่งทำงานสุจริตหน้าคอมห้องแอร์ก๊อกๆ แก๊กๆ ไม่กี่นาทีก็ได้แล้ว (หารจากเงินเดือนเอาคร่าวๆ นะ) แต่เค้าคือต้องขายตัว ต้องให้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาเยแลกกับเงินแค่นั้น หดหู่สัสๆ เมื่อก่อนกูคิดว่าอย่างน้อยแม่งต้องมีหลักพัน นี่แบบ หลักร้อย ห๊ะ หลักร้อยแบบแดกบุฟเฟต์ห้างยังไม่ได้เลย ... ชีวิตคนเราแม่งไม่เท่ากันจริงๆ เดี๋ยวนี้กูเลิกอยากรวยละ เป็นคนชั้นกลางเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา แม้ชีวิตไม่ได้หรูหราแต่ก็ดีแค่ไหนแล้ว
ตอนเด็กเคยฝันไว้ว่าจะเก่งสามภาษา ปัจจุบัน 20 กลางๆ ภาษาไทยบางคำยังเขียนผิด อังกฤษอ่านออกฟังออก พูดเขียนได้แค่แบบพื้นฐาน
ช่างแม่มละกูขี้เกียจ หมดไฟจะเรียน
>>39 คิดแบบมึงเหมือนกัน บางทีก็รู้สึกว่าการที่กูหรือว่าเพื่อนรอบตัวทำงานสบาย เงินเดือนเยอะๆ ได้ ความสามารถมันก็ยังงั้นๆ ว่ะ แค่โชคดีเกิดมามีครอบครัวพร้อมซัพพอร์ต บางคนจังหวะชีวิตมันได้พอดีก็ไปรุ่ง ทั้งที่จริงๆ คนบางคนที่ต้องไปทำงานแบบนั้น หรืองานที่ไม่ต้องการวุฒิ คนพวกนั้นถ้ามีโอกาสได้เรียนหรือมีเงินทุนก็คงทำได้แหละ
แต่ตอนนี้กูก็ยังปลงเลิกอยากรวยเหมือนมึงไม่ได้นะ ฮือ เพราะกูเชื่อว่ากูแค่เกิดมาบ้านจน แต่ความสามารถก็เท่าๆ กันคนอื่น เลยทำให้กูยังไม่หยุดดิ้นรน ถามว่าเหนื่อยมั้ย เหนื่อยสัส ต้องโดนคนดูถูกว่าไม่เจียมตัว แต่ทุกคนไม่ได้เกิดมาโชคดีปะวะ
เคยไปอ่านงานวิจัยอะไรมาสักอย่างนี้ละ ความสามารถในการเรียนรู้ พรสวรรค์หลายๆอย่าง นี้แม่งถ่ายทอดมาทางพันธุกรรม ที่เหลือนิดหน่อยก็สภาพแวดล้อมซึ่งแม่งก็เป็นแพ็คคู่เกี่ยวกันอยู่ดีอะ
คือเข้าใจดีเลยหวะ คนใกล้ตัวพ่อแม่วิศวะ ลูกโคตรเก่งคณิตชิบหายเลยเรียนมั่งโดดมั่งคะแนนท็อปตลอด
ตอนเด็กๆขยันแทบตายสุดท้ายยังไงก็แพ้ กว่าจะเกิดมาก็ดวง พ่อแม่รวย/เก่งไหมก็ดวง เกิดในประเทศไหนอีกแม่งเอ้ย
ต้นทุนชีวิตนี่แม่งเป็นเหมือนเป็นstatusลับ ส่วนพันธุกรรมแม่งคือ base status จะโตได้ขนาดไหน
กระทู้loserจริงด้วย5555
>>47 ลองดูประเทศอินเดียเป็นแบบอย่างแล้วมึงจะรู้ว่าบางคนขยันขันแข็งสู้ชีวิตไม่ได้เป็นลูซเซอร์ด้วยซ้ำ แต่โครงสร้างมันปูให้อยู่แค่นี้ ก่อนจะว่าใครก็เปิดตาดูด้วยไม่ใช่ดูแค่เปลือกนอก พวกรวยๆคนใหญ่คนโตที่มึงสรรเสริญวันๆอาจจะแค่ไปปาร์ตี้สนุกสนาน รอตังเข้ากระเป๋าไปวันๆก็ได้
>>46 ที่ว่ามาไม่เกี่ยวหมด อยู่ที่ระบบการเลี้ยงดูหลายส่วยนะ สิ่งที่ไปเจอใน รร. เองร่วมห้องอีก หลายๆอย่างมีส่วนหล่อหลอมให้คนๆนึงเติบโตมาคิดยังไง มองอะไรแบบไหนบ้าง ดวงก็อีกส่วน ที่แน่ๆนะ สิ่งนึงที่ควรมีเพื่อให้มีปัญญาหาโอกาสในชีวิตได้คือmindset หนอนหนังสือ รักการอ่าน เห็นพวกรักการอ่านแล้วมีปัญญาไปค้นคว้าเพิ่มนี่คือเหมือนเพิ่มโอกาสในชีวิตกลายๆเลย แล้วแต่ละคนจะเริ่มมาทบทวนจนหลงตัวเองว่าก็รักการอ่านนะ ซึ่งพอถ้าได้ถามจริงๆว่าสัปดาห์นี้อ่านหนังสืออะไร เดือนนี้อ่านไปกี่เล่มคือตอบกันไม่ได้ ..... บางคนมีความขยัน มีความมุมานะ ถ้าทันขาดความรู้เป็นเชื้อไฟปัญญานำทาง มันจะรู้ได้ยังไงว่าตัวเองกำลังเดินไปในทางที่ดีกับตัวเองรึเปล่า
>>47 กระทู้ loser แหละมึง เหลือพื้นที่ให้เค้าได้สบายใจสักที่ละกัน ตอนกลางวันกูพิมพ์ยาวมากเป็นเรียงความหนึ่งหน้าเอสี่เลยมั้ง สุดท้ายก็ลบทิ้ง คิดว่ามันไม่มีประโยชน์ กูพิมพ์ไปก็โดนว่าเหยียดว่าโน่นนี่นั่นอยู่ดี ถ้าเค้าจะคิดได้คงคิดได้นานแล้ว คงไม่มาคิดได้เพราะคำพูดโม่งที่ไหนไม่รู้หรอก เพราะงั้นก็เลยคิดว่าปล่อยๆ ไปเหอะ ชื่อมู้มันก็บอกอยู่แล้ว มันไม่ใช่มู้พัฒนาตัวเองเพื่อชีวิตที่ดีกว่า ไม่ใช่มู้รีแมน กูว่ามา loser ในมู้นี้ก็ถูกแล้ว ดีแล้วล่ะ ดีกว่าไปเผยแพร่ความคิด loser ในมู้รีแมนหรือมู้อื่นๆ
>>50 เขียนไว้แล้วไงที่ "สภาพแวดล้อม" ด้วย เพื่อนเป็นยังไงตัวเราก็ไม่ต่างกันใช้เงินก็พอช่วยคัดเกรดได้บ้าง รร.กูจำได้ตอนเลื่อนชั้นปีนึงไม่รู้ผอ.คิดไงแม่งเอาเด็กเหี้ยมารวมผสมๆชั้นกันเพื่อจะช่วยลากกันเรียน สรุปโดนเด็กปกติมีสันดานเหี้ยติดมาด้วยโดนเรียนตามงี้ เป็นเหตุและผลเลยไง
กูมีเพื่อนคนนึงลูกชาวบ้านนี่ละ มันไม่ได้อังกฤษจะเรียนหมอแม่งขยันมากนะเรียนพิเศษ ตั้งใจเรียนขี้สงสัยถาม ทำข้อสอบจนหมดเวลา สุดท้ายเข้าไม่ได้
คนที่เข้าได้ก็อยากที่รู้กันไม่พ่อก็แม่เป็นหมอ บ้านฐานะดีเจอที่เรียนพิเศษที่เดียวกัน กูคุยกับแม่งก็รู้อะว่าไม่ธรรมดาแอบสงสัยทำไมอยู่ รร ที่ดีกว่านี้
พ่อแม่คงคิดสังคม average สังคมใหญ่มีหมดคุณภาพต่ำได้ละมั้ง ต่ำไปบน
ที่กูจะสื่อก็ตามนี้้แหละ คนเก่งและขยันนี้แข่งด้วยยากมาก แน่นอนผลการวิจัยใช่ว่าจะ100%ตลอด คือความเป็นไปได้ว่าจะ"เก่ง"เหมือนพ่อแม่
https://www.nber.org/system/files/working_papers/w25114/w25114.pdf
>ทะเลาะกับเพื่อน 3 ครั้ง
>เป็นปัญหา
>ลาออกจากโรงเรียน
>หนีปัญหา
เวลามีคนถามถึงสาเหตุว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่กล้าเล่าว่าตัวเองแหละ เป็นปัญหา เพราะกลัวเขาจะมองละซ้ำเติม
>ย้ายโรงเรียน
>เรียนโรงเรียนใหม่ได้ 1 วัน
>ไม่ไปอีกเลย
>ลาออก
อาจจะดูปญอแต่กูคิดมาตลอดว่าตัวเองสูงซัก 177-178 คนรอบตัวก็ชอบทักว่าสูง 180 แต่พอวัดจริงไม่ว่าจะที่ไหน พยายามให้แม่นยำที่สุดก็แค่ 172-173 กูน้อยใจมากเพราะสูงเท่านี้มาตั้งแต่อายุ 14 ปจบอายุ 20 ละแม่ม คงไม่สูงขึ้นแล้วแหละ คิดในแง่ดีถ้าไม่ได้วัดกันเป็นตัวเลขกูก็ดูสูงอยู่เวลาไปยืนต่อแถว ยืนในรถไฟฟ้า เพื่อนกูเตี้ยกว่าก็เยอะ ให้คนเข้าใจผิดแล้วชมแบบนี้ดีแล้ว
ไหนใครเล่นโม่งแต่ไม่เป็นloserมารายงานตัวหน่อยดิ
อยากเป็น loser กับเขาบ้างต้องทำยังไงดีอะคับ นี่ลองหลายๆอย่างดูแล้วก็ยังเป็น loser อย่างคนอื่นๆเขาไม่ได้ซักที
อายุ 34 เงินเก็บไม่ไปไหน ไม่มีผู้หญิงชอบสักคน อ้วน เตี้ย loser สัด ๆ
อ่านข่าวไปเจอว่าที่จีนกำลังมี movement ใหม่ที่เรียกกันว่า lying flat โดยคอนเซปต์คือทำงานแค่พอให้มีชีวิตอยู่ได้ แล้วก็นอนแห้งๆ ไปไม่ดิ้นรนอะไรไป การดูแลตัวเองใช้งบประมาณ 800 หยวนต่อเดือน
เจ้าของเทรนด์ทำงานเป็นนักแสดงในกองถ่าย ไปรับงานแสดงเป็นตัวประกอบยืนเฉยหรือนอนเป็นศพประมาณ 2-3 วันต่อเดือนก็ได้เงินพอ แล้วก็จบทั้งเดือน
เทรนด์นี้กำลังแพร่หลายมากขึ้น ทำงานให้พอมีชีวิตได้แล้วจบ
เทรนด์นี้กำลังโตขึ้นเรื่อยๆ วัยรุ่นจีนหลายๆ คนบอกว่าทำงาน 996 (เข้างาน 9 โมง เลิกสามทุ่ม 6 วันต่อสัปดาห์) ก็ได้แค่อยู่รอดอยู่แล้วไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นอะไร จะให้สู้มากกว่านี้ก็ไม่ไหวแล้ว ดังนั้นสู้ใช้ชีวิตแบบ lying flat ดีกว่า ค่าเท่ากันแต่สบายกว่า
สิ่งนี้กำลังสร้างปัญหาให้สังคมจีน เมื่อคนจีนจำนวนหนึ่งปฏิเสธที่จะขับเคลื่อนเศรษฐกิจ และทำงานแค่พออยู่รอด จนกระทั่งรัฐบาลจีนต้องออกมาประนามว่าเป็นการใช้ชีวิตที่ไร้ค่า น่าอับอาย ไม่คิดถึงส่วนรวม มนุษย์มันไม่ควรจะอยู่รอดไปวันๆ ซึ่งคนในวัฒนธรรมนี้ก็หาได้สนใจไม่ แถมบางคนยังตอกหน้ากลับอีกว่าแล้วพวกคุณที่ดิ้นรน 996 กัน ทำอะไรได้มากกว่าอยู่รอดไปวันๆ ด้วยเหรอ
ผมสนใจปัญหานี้ในหลายๆ แง่
ข้อแรก ผมคิดว่าวิธีการที่ประนามหยามเหยียดและเอากำลังเข้าฟาด มันไม่ได้ผลกับคนกลุ่มนี้ และวิธีที่ดีกว่าหากอยากจะให้เขาลุกขึ้นมาสู้ชีวิตขับเคลื่อนเศรษฐกิจ คือการทำความเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าดิ้นรนไปก็เท่านั้น ถ้าเขามองไม่เห็นว่าจริงๆ มันมีหนทางก็สร้างความเข้าใจ แต่ถ้าระบบมันไม่มีหนทางจริงๆ ก็ปรับระบบ
ข้อสอง พอปรับระบบหลายๆ คนอาจจะคิดว่าระบบมันแฟร์ทำไมต้องปรับระบบให้ไอ้พวกขี้แพ้พวกนี้ ซึ่งถ้าความขี้แพ้พวกนั้นมันไม่มีผลอะไรกับเศรษฐกิจรวมมันก็ไม่ต้องปรับหรอก แต่ที่รัฐบาลจีนและหลายๆ คนออกมาดิ้นนั่นมันไม่ใช่เพราะว่าทุกคนรู้ว่าสุดท้ายเราก็หนีกันไม่พ้นหรอกเหรอ
ข้อสาม พอคิดแบบนี้แล้วจะเห็นว่าเศรษฐกิจของประเทศมันต้องอาศัยทั้งความร่วมมือและการแข่งขัน ทัศนคติที่แบ่งว่าโลกเรามีพวกขี้แพ้กับพวกผู้ชนะแล้วทำไมฉันต้องแคร์พวกขี้แพ้ มันก็เป็นปัญหา เพราะถ้าถึงที่สุดแล้วพวกขี้แพ้ไม่แคร์คุณพอๆ กัน ตัดสินใจ lying flat ไมมีใครทำงานร่วมมือกันสร้างองค์กรสร้างบริษัทสร้างคอมมิวนิตี้ โลกก็เดินหน้าได้ยาก คุณก็เดือดร้อน แต่กลับกันไม่มีการแข่งขันเลยก็ไม่มีแรงจูงใจเช่นกัน การปรับกติกาและระบบไม่ได้สำคัญที่ว่าเราจะไม่ยอมปรับกติกาและระบบให้ไอ้พวกขี้แพ้ แต่เราปรับกติกาให้อยู่ร่วมกันได้ ไม่ให้มีคนมากเกินไปที่รู้สึกว่ากติกาไม่แฟร์จนตัดสินใจไม่เล่น lying flat กันไปหมด
ข้อสี่ สิ่งนี้ไม่ไกลจากเมืองไทย ผมรู้สึกว่าที่คนกำลังสู้กับระบบอยู่ด้วยวิธีที่พลาดบ้างโง่บ้างฉลาดบ้างมันยังเป็นสัญญาณที่ดีกว่าคนตัดสินใจ lying flat เยอะนะ การมี authorative power สมบูรณ์แบบฮ่องเต้สี มันก็ไม่ได้แปลว่าคุณไม่ต้องพึ่งคนอื่นนะ
#มิตรสหายท่านหนึ่ง
อยากเป็นนักหลวม เพราะ เท่ห์ 😎
ค่ายแรงงานก็มี ขู่ตัดโซเชี่ยลเครดิต ส่งพวกนักหลวมไปเกณท์ค่ายแรงงานที่มึงทําสิเจ็ก
เกิดเป็นผญจนอายุจะเข้า25ยังไม่เคยมีผู้ชายมาจีบ ความขี้เหร่มันเป็นจุดเริ่มต้นความลูเชอร์จริง พอขี้เหร่ก็เข้าสังคมยาก พอเข้าสังคมยากก็เป็นคนขี้อาย และกลัวคน มาจากยีนส์ไม่ดีด้วยบางทีก็พวงความโง่มาด้วยอีกหนื่ง
ไม่มีเพื่อนชักคนนี่ลูเชอร์มะ
กูแก้แค้นผญที่มันกวนตีนกูโดนการเอารุปหน้าพวกมันมาตัดใส่รูปดาราเอบรีละชัวว่าวใส่แม่งเลยเอาให้ชุ่มเหนอะหนะ เปนไงละมึงเสือกมากวนตีนกูกลายเปนกระหรี่ถังแชมให้กูช่ำยีซะเตมอิ่มเลย(ถ้ามันสวยนะแต่ถ้าอุบาทกุจะช่างมันขยะเกิน)
สั่งบุหรี่ในเซเว่นกันยังไงวะ
แล้วแนะนำยี่ห้อไหนอ่าโม่ง
กูจะเบียวดูดบุหรี่หน่อย
กูเป็นอีอ้วนที่นั่งแดกขนมหน้าคอมเหมือนในมีมเฟมทวิตที่พวกแอนไทเฟมทำเลยว่ะ สงสารเฟมทวิตคนอื่นที่โดนเหมารวมว่ามีสภาพเหมือนกูจริงๆ
กรวยเหอะครัชตอกไข่จะมาทอดแทกตอกไป2ฟองปกติเปนเหรี้ยไรฟอง3เสือกเน่าสรุปอดแดกทิ้งให้หมดเปรเหรี้ยยยยยไรรรห้ะะะะกรวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มึง ถ้ากูอิจฉาเพื่อนคนหนึ่งมาก กูเลยไม่ยุ่ง ไม่ถามชีวิตส่วนตัวเขา แต่ยังคบเป็นเพื่อนสนิดกันนะ ที่กูไม่ยุ่งเพราะกูกลัวว่าถ้ารู้แล้วจะอิจฉา แบบนี้กูดูแย่ป่ะ55
คือกูไม่รู้สึกยินดีกับความสำเร็จของเขา เวลารู้ว่าเขามีผชจีบเยอะกูก็อิจฉา ซึ่งกูเก็บเรื่องพวกนี้ไว้แค่ในใจนะ บางทีกูก็รู้สึกว่าทำไมกูต้องเป็นคนขี้อิจฉาขนาดนี้
กลัวการโดนสัมภาษณ์งาน เคยไปสัมแล้วเขาเทสสกิลเราก็พอรู้ตัวเองกากตั้งแต่ก่อนเข้าห้องสัมละ ตอนนั้นมันเหมือนโดนตอกย้ำในความกากตัวเองเป็นปมในใจจนถึงตอนนี้ไม่กล้าสมัครงาน เป็นพวกขี้แพ้อยู่เนี่ยงานยิ่งหายากๆอยู่
>>78 เหี้ยเอ๋ย เหมือนกูเลยว่ะ มึงเป็นแฝดกูบ่นิ รู้สึกตัวเองแม่งนักหลวมสัส ๆ ทุกวันนี้เลยทำฟรีแลนซ์แทน พยายามอัพสกิลฟรีแลนซ์ตัวเอง มันเป็นความรู้สึกว่าตัวเองไม่เก่งพอตัวกูกากจริงๆแหละเลยกลัวว่าไปสมัครงานแล้วโดนสัมแล้วเค้าจะรู้ว่าตัวกูกากจริง ๆ สมัครมาทำควยไรแบบนี้
>>78 >>79 เหตุผลที่กูจะไปสมัครข้าราชการแทน กูไม่มั่นใจความรู้ในสายวิชาตนเองเลย กูเรียนเก่งนะแต่รู้สึกว่ากูจะเป็นคนทํางานไม่เก่งแน่ๆ กูไม่มีประสบการ์ณมาก่อน แล้วทัางานกับคนอื่นไม่ค่อยจะเป็น ชอบลุยเดี่ยวซึ่งไม่ดีต่อการทํางานรูปแบบบริษัท คือสกิลการประสานงานการทํางานกูมันกาก หรือไปทำธุรกิจstart upเองแม่งก็กลัวอีก กูว่ากูแม่มกากเกนจะทําอะไรด้วยตนเอง กูเลยอยากได้งานที่มึงไม่ค้องคิดเยอะ ทําตามที่นายสั่งพอ แล้วก็มีสวัสดิการพอให้อยู่รอดไปวันๆ 💀
เร้องเพลงเหี้ยมาก แล้วหลงตัวเองว่ากูร้องเพราะ
ไปประกวดรายการๆนึง ทุกวันนี้ยังเห็นกูอยู่ในคลิปที่เค้าตัดมาหัวเราะอยู่เลยไอเหี้ยเอ้ย มึงทำเหี้ยอะไรรรรรรร มึงไปเอาไรไอบ้า
>>81 มึงไปเดอะดาวป่ะนิ 55 มองเป็นเรื่องตลกนะมึง เอาไปเล่าขำๆให้เพื่อนฟัง จะทำให้เพื่อนชอบมึงมากขึ้น กูก็ร้องเหี้ย แล้วก็เคยไปประกวดร้องเพลงคนฟังเต็มสนาม ได้ที่ 4 แน่ะ แข่งกัน 4 คน 555 เล่าให้ใครฟังเค้าก็ขำ แล้วก็ชื่นชมที่เรามีความกล้านะ เป็นการได้ปลดล็อคความสามารถตัวเอง เสียใจเพราะทำ ดีกว่าเสียดายที่ไม่ได้ทำ
>>84 ใช่555555 จริงๆเริ่มๆลืมไปบ้างแล้วนะ แต่คลิปมันเด้งขึ้นมาตรงวิดีโอในเฟสกูว่าในคลิปนั่นมันต้องมีกูแน่ๆ แล้วมีจริงๆด้วยแม่ง5555
ในเม้นบ้างก็บอกเป็นคนที่ทีมงานจ้างมาเอาความตลกๆหรือป่าว มาเป็นสีสันรายการหรือป่าว กับคนอื่นกูไม่รู้นะว่าจ้างมาหรือป่าวแต่กูอ่ะของจริง55555555 อหกูไม่ได้ได้ตังเลยนะ555555555555เห็นแบบนั้นแล้วอย่างน้อยได้ตังก็ยังดี แต่ทำไงได้นะกูไปเอง5555555555555555กูไม่ไหวจริงๆแม่งเอ้ยยยย
>>81 อย่างมึงไม่ได้Loserหรอกเรียกว่าเสร่อมากกว่า มีอีกหลายคนที่หลบอยู่ในรูไม่กล้าออกสู่สาธารณะชน ด่าคนนู้นคนนี้ว่ากากแต่ตัวเองแม่งจริงๆไม่ได้เรื่องกว่า ไม่พยายามที่จะทําอะไรพัฒนาตัวเองหรือเปลี่ยนแปลงตัวเอง มองว่าตัวเองเจ๋งตัวเองประกาศชัยชนะได้ แต่พอให้มาแข่งมาแสดงอะไรแม่งหนีหลบเป็นหมา อันนี้กูว่าLoserของจริง กูว่ามึงแม่งมีBallsกล้าออกทีวีก็เท่สัสๆละหว่ะ
กูเป็นคนที่น่าเบื่อมากก เงียบมากกๆๆ ได้แต่หัวเราะแหะๆ เอ๋อๆ ทำไรชักช้า จิตใจก็อ่อนแอ แถมกลัวคนนิดๆ กูว่ากูใช้ชีวิตทำงานไม่ได้แน่เลยว่ะ เห้ออ ูดแล้วเครียด คือช่วงนี้กูฝึกงานใช่ป่ะ ล่ะกูอัทยาศัยแย่สุดๆๆ จะสัปดาห์นึงแล้ว ยังไม่สนิดกับพี่ที่ทำงาน ยังทำห่าอะไรไม่ได้เลย เสียใจว่ะ กูคิดบ่อยๆว่ามันจะมีใครแย่ไปกว่ากูอีกไหม แล้วคนรอบข้างคงจะอยากให้กูหายๆไปแน่เลย ฮือ
คือกูก็อ่านวิธีเข้าสังคม วิธีการผูกมิตร วิธีการเพิ่มความมั่นใจนะ แต่พอก็จะเอาไปใช้จริงๆ กูทำไม่ได้อ่ะ ความกลัวมันกัดกินความกล้าไปหมด พวกมึงอาจจะคิดว่าแค่คุยกับคนมันยากตรงไหน สำหรับกูมันยากมากๆๆ ยิ่งผูกมิตรจนไปถึงขั้นสนิดในระดับหนึ่งนี้ มันเกินเอื้อมสำหรับกูมากๆ คือกูไม่ได้นิสัยแย่อะไรนะ แต่กูยอมรับว่ากูปิดกั้นตัวเอง ด้วยความไม่กล้าในหลายๆอย่างด้วยแหละ เห้อ คิดแล้วเศร้า
https://th.wiktionary.org/wiki/สะเหล่อ#ภาษาไทย
เนื้อหา
1 ภาษาไทย รากศัพท์ การออกเสียง คำคุณศัพท์ ดูเพิ่ม
ภาษาไทย
รากศัพท์
กร่อนมาจาก เซ่อ + เล่อ
การออกเสียง
การแบ่งพยางค์ สะ-เหฺล่อ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน ไพบูลย์พับบลิชชิง sà-lə̀ə
ราชบัณฑิตยสภา sa-loe
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) /sa˨˩.lɤː˨˩/(ส)
คำคุณศัพท์
สะเหล่อ (คำอาการนาม ความสะเหล่อ)
(ภาษาปาก) ทั้งเซ่อและเล่อ, ทั้งเซ่อซ่าและเล่อล่า
ดูเพิ่ม
เสร่อ
อิจฉาคนที่ติ่งเกาหลีอ่ะ เวลาไปไหนก็มีป้ายมีสแตนดี้ดาราที่ชอบ ได้ไปกรี๊ดกร๊าดถ่ายรูปกัน กูอยากมีฟีลนั้นบ้าง555555 เอาจริงเด็กผญGen z นี่เป็นติ่งกัน80%เลยนะ เพื่อนกูก็เป็นติ่งหมดเลย เวลาเขาคุยกันแล้วเราไม่รู้เรื่องมันก็แอบอึดอัดไม่รู้ว่าควรไปอยู่ตรงไหนดี เหมือนเพื่อนก็สังเกตุและพยายามไม่คุยเรื่องเกาหลีมากตอนอยู่กับกู เพื่อให้กูสามารถแจมด้วยได้ แต่เขาก็ไปจับกลุ่มกันเองที่ไม่มีกูเพื่อคุยเรื่องเกาหลีกันอ่ะ แอบเฟลๆแต่พอเข้าใจได้ เป็นติ่งคือดีตรงที่ไปเมคเฟรนกับคนที่ติ่งด้วยกันได้ง่ายด้วย เพื่อนเคยมาขายให้กูนะ แต่กูไม่อินจริงๆอ่ะ ถามว่าหล่อมั้ยก็หล่อ แต่ก็แค่นั้นไม่รู้สึกอะไร เคยไปดูพวกรายการวาไรตี้ กูก็ไม่ค่อยชอบพวกท่าทางอะไรแบบนั้น เออกูรู้สึกว่ามันfakeเกินไปนั่นแหละ55555 แต่เพื่อนกรี๊ดกันมาก
>>97 บอกก่อนว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกกูนะ กูรู้สึกว่าพวกเขาจะดูตุ้งติ้งๆเหมือนผญหน่อยอะ บางทีก็มีท่าเซอร์วิสทำท่าแบ๊วๆ ยิ้มขยิบตาใส่กล้องไรงี้5555 กูก็แค่ไม่ชอบดูแนวนี้เฉยๆแหละ ส่วนพวกMVเพลง เวลาดูกูก็รู้สึกเหมือนดูงานศิลป์สวยๆ(โปรดักชั่นเขาดีจริง) แต่ไม่ได้รู้สึกแบบ โหหล่อมากเท่มาก อะไรงี้
>>99 อ๋ออออ ปกติกูชอบเมมที่ดูขรึมๆ เมมที่แสดงออกแบบแมนๆอยู่แล้ว พวกแบ๊วๆส่วนใหญ่พวกหน้าหวานๆตัวบางๆหน่อยพวกตุ้งติ้งกูก็ไม่ค่อยชอบนะ บางคนไม่เหมาะแก่การตุ้งติ้งเลยมึงฝืนธรรมชาติสาส แต่ไม่ได้สนใจจะดูเท่าไหร่ไม่ได้เอะใจว่านั่นfake55555
เออละมีบางพวกที่เซอร์วิสชิปเปอร์แบบปลอมๆด้วย ดีนะกูไม่ได้ไปบ้าตามพวกแม่ง
>>101 https://youtu.be/5PGcVeZVav8 เอาเรื่องอยู่คร๊
>>105 มันไม่ได้มียุคนะ แนวนี้มีมาตลอดนับวันวงไหม่ๆจะเยอะขึ้น ญี่ปุ่นก็เริ่มมีแนวนี้ ลองดู https://m.youtube.com/watch?v=x1soPy2YmH0
https://youtu.be/zd5GGvWWnzU
คนที่ร้องคนแรกเป็นไง
อายุ 35 เงินเดือน 120,000 รู้สึกโคตรจะ loser เลยว่ะ
ความloser ของกูคือ
หลงตัวเอง
เกิดมาจนนะแต่หัวสูงอยากมีอยากหรูไปอวดคนอื่นกลบปมด้อย(แต่อันนี้กูพยายามทำงานเก็บเงินไม่สร้างหนี้สิน ไม่ใช้จ่ายเงินเกินตัว)
ขี้อิจฉาอ่ะ เห็นใครดีกว่าไม่ได้ แต่คิดไปมาก็เหนื่อยเปล่าที่ไปอิจคนอื่น เลยพยายามโฟกัสแค่ตัวเอง
ตะเกียกตะกายอยากไปแต่เมืองนอก คนเรามันก็อยากได้คุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้อ่ะ
ขี้อวด เวลามีของอะไรมาใหม่ราคาแพงก็โพสอวดตลอด
อายุ25เงินเดือน70 แต่รู้สึกเหมือนcareer pathในประเทศนี้มันตันแล้วเลยว่ะ กูไม่ชอบคุยกับคนเข้าสังคมไม่เก่งพรีเซ้นห่วย ไม่อยากเป็นสายเมเนเจอร์ แต่ถ้ามุ่งไปสายspecialistแม่งก็คงขยับไปได้ไม่มากกว่านี้เท่าไหร่แล้ว ขี้เกียจพัฒนาตัวเอง พัฒนาทัศนะคติหรือเหี้ยอะไรก็ตามแล้วด้วย หลังเลิกงานอยากนอนเล่นเกมดูวีดูหนังโง่ๆไปวันๆ แต่ก็ยังมาต้องกังวลพวกเรื่องเงินออมไว้ใช้หลังเกษียณ หรือพวกค่ารักษาพยาบาลถ้าเกิดพ่อแม่กูป่วยขึ้นมาอีก(จากที่เคยเห็นมาค่าใช้รักษาพยาบาลแม่งก็ไม่ใช่น้อยๆ) เห้อ ถ้ากูย้ายประเทศหนีไปชีวิตกูจะดีกว่านี้ได้มั้ยวะเนี่ย
กูปัจจุบันอายุ 42 เรียนจบแค่ม.6 ยังคงเกาะพ่อแม่กินไม่เคยแม้แต่จะไปสมัครงานสักครั้งเดียว วันๆนึงใช้เวลาไปกันการ กิน นอน ดูเมะ เล่นเกม เที่ยวอ่าง กูรู้สึกว่าตัวเองแม่งลูเซอร์ชิบหาย แต่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ขี้เกียจเกิน
>>113 ถ้าเกาะพ่อแม่แดกที่ว่าคือเกาะมรดกแดกหรือเกาะ passive income ของพ่อแม่แดก แล้วยังสามารถใช้ชีวิตชิลล์ๆ ใช้เงินไปกับเรื่องไม่จำเป็นได้โดยไม่อั้นและไม่ต้องทำงาน มึงคือผู้ชนะเว้ย 555 แต่ถ้าคำว่าเกาะพ่อแม่แดกหมายถึงพ่อแม่ทำงานอยู่แล้วมึงเกาะแดก อันนั้นอันตราย เพราะถ้าวันไหนพ่อแม่ทำงานไม่ไหวแล้ว รายได้ตรงนี้จะหายไป แต่กูเดาว่าแบบแรกนะ เพราะมึงอายุตั้ง 42 แล้ว พ่อแม่มึงไม่น่าจะทำงานแล้วมั้ง
ถ้ามึงยังสามารถใช้เหตุผลว่า"ขี้เกียจ"มาเป็นเหตุผลของการไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แสดงว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นยังไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตมึง
กูสามสิบกลางๆ กำลังเฟลว่าไปทำงานที่ไหนก็ทำไม่ได้นานเท่าไร ที่นานสุดคือสามปี แต่ระหว่างนี้ก็เปลี่ยน บ.ไปเรื่อย ความรู้สึกกูคือเหมือนเข้ากับคนที่ทำงานไม่ค่อยได้ กับกูเองพอทำไปสักพักก็ใจฝ่อหมดไฟ เหมือนกูไม่ขยันเอง กับเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง บางที่อยู่ได้ไม่เกินอาทิตย์ บางที่ก็อยู่ได้2-3 เดือน พออายุเยอะ รู้สึกเหมือนกูพ่ายแพ้เอง ทำอะไรก็ไม่เก่งสักอย่าง ยังดีว่าครอบครัวกูซัพพอร์ทให้อยู่ แต่แบบเหมือนไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง คือกูไม่ต้องขวนขวายหางานก็จริง แต่ก็รู้สึกกูอยากพัฒนาตัวเองให้ทำงานยาวๆกว่านี้ บางทีกูก็กลัวว่ากูกำลังลูซเซอร์ป่ะวะ แต่แบบพ่อแม่กูมีหน้าที่การงานดีมาก พอตัวเองทำอะไรไม่ยืดเหมือนพ่อแม่ บางทีกูก็ท้อแท้ ว่ากูมีอะไรดีบ้างวะ ถึงพ่อแม่กูไม่บ่นไม่ต่อว่า แต่ลึกๆกูก็กลัวว่า กูไม่มีอะไรให้เขาชื่นชมได้เลย
ต้อง shark wow ในวันวาเลนไทน์ loser สาด T_T
when I was a kid I had a friend, which happened to be a girl, we used to play together, we were both ugly so there was no attraction between us. We were walking side by side going to school when she told me to keep distance because she doesn't want to be seen with me
https://www.youtube.com/watch?v=Ys93EYlJrtE
That reminds me of when I was being “confident” and talking to this one girl at my dorm. She had the heart and soul of an angel so she would talk to me like a normal person. I got her gifts, gave her rides and brought her meals when she was studying late. She liked my humor and thought my hobbies were interesting that she actually tried them out herself with me.
So one day I decided to take it to another level and asked her out to a play and dinner. She actually said yes because it was her favorite play and we started talking about plan arrangements. Her friends walked by on the way to their room and when they got to their door they burst into laughter like they had been holding it in for a while. The girl I was talking to told me to ignore them which I did. A few minutes later we said goodnight and I said I’d pick her up the next night at 5pm. She said she couldn’t wait. I had the biggest smile for the rest of the night.
The next day she wasn’t at her dorm and wasn’t answering my calls or text. Not wanting to waste a ticket, I went to the play by myself. When I ran into her a few days later and asked about what happened, she said she had been feeling sick. Every time I tried to hang out and talk she would tell me that she had to go. She slowly ghosted me and then wouldn’t even say Hi if we passed each other on the campus or hallway. One day we happened to have to use the same elevator. I tried talking to her, but she acted cold like I was some stranger bothering her. So I just gave up entirely.
Decades later this video explains things and now I get what happened.
กับคนอื่นเขาทำให้มึงรู้สึกดีเนอะ มีชีวิตอยู่มันดีจังๆๆๆ
ส่วนกูพูดห่าอะไรก็ผิดหมด ดีแต่ทำให้มึงอยากตาย เออดีเนอะ ใช่สิ กูมันเหี้ยนี่
Topic has reached inactivity threshold.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.