Fanboi Channel

>>526 ตอนนั้นยอมรับเลยว่าผูกกับมันคนเดียวจริงๆนั่นแหละ คง ก็อย่างที่บอกว่าอยู่ตปท ทั้งประเทศสนิทกับมันคนเดียว พอมันห่างไปกุก้เคว้งอ่ะ เหมือนยืนอยู่คนเดียวในปะเท้ดส้นทีนนี่
เมื่อก่อนก็อยู่ได้แหละ แต่พอมีเพื่อนก็ไม่มีใครอยากกลับไปเหงาขนาดนั้นอีกแล้วอ่ะ อย่างน้อยก้กูคนนึง555555
ขอขยายก่อนว่าแบบ กุก้ไม่ได้วอแวเขาหนักอะไร ที่ทักไปชวนก็แค่เดือนละ2-3ครั้ง ไม่ได้ว่าแบบจิกทุกวันจนน่ารำคาญ คือกุก้ใช้ชีวิตของกุไป ไม่ได้เกาะติดอะไรเพื่อนขนาดนั้น แค่นานๆทีนัดเจอแต่ก็คือห่างแบบไม่เจอกันเลยหลายเดือนมาก
แล้วที่บอกว่าเพื่อนสนิทก็มีวันเลิกสนิทกันอันนี้ก็ใช่ กุก็รู้ เกิดขึ้นกับกุมาหลายคนแล้ว แต่กุคงพลาดไปที่ไม่ได้เตรียมใจไว้ว่าจะเกิดกับเพื่อนคนนี้ กับคนอื่นถ้าเกิดขึ้นกุก็เสียใจแต่ไม่บ้าบอแบบนี้ นั่นแหละกุไม่ได้คิดมาก่อนว่ามันจะเกิดกับเพื่อนคนนี้ที่กุรู้สึกว่าแม่งเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตละ ที่กุคงมโนไปเองเฉยๆ แต่ตอนนี้กุทำใจได้ละไงแค่เสียใจอยู่ อย่าด่ากุมากเลยนะตอนนี้เบิกเนตรแร้ว
แต่ประเด็นที่กุร่ายยาวเกิน4000อักษรที่โม่งให้คือกุแค่โมโหที่มันรู้ตัวดีว่าทำอะไรลงไป แต่ยังกล้ากลับมาทำตัวปกติกับกูแค่นั้นแหละ ถ้าเลือกจะเลิกสนิทกันก็โอเค กุยอมรับได้แล้ว กุก้เลิกทักเลิกดันทุรังไปเป็นเดือนแล้ว แต่เปนห่าไรอยู่ๆทักมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กุดูเหมือนง้อมึงมากเลยตอนนี้จะกลับมาแล้วว่างั้น แต่กุไม่ต้องการมันแล้วไง ตอนนี้กุเลิกผูกแล้ว อยู่คนเดียวมาหลายเดือนแล้ว ชีวิตโอเคดีมากๆแล้ว แล้วอยู่ๆกลับมารื้อฟื้นให้กุโมโหทำไมแค่นั้นแหละ
>>527 ถ้าจะด่าก็ไม่เป็นไรจ้า กุด่าตัวเองได้ ตอนได้สติกุก้ด่าตัวเองไปเยอะอยู่ว่าเปนห่าไรแค่เพื่อนคนเดียว

กูไม่รู้ต้องไปห้องไหน ขอบ่นมู้นี้ละกัน

กูมีรุ่นน้องคนนึง รู้จักกันตอนกูทำค่ายคณะ (ก่อนซิ่วมาตปท.) ตอนนี้น้องเค้าก็อยู่ไทยอ่ะแหละ กูก็พอรู้มาบ้างว่าน้องเค้าน่าจะเป็นโรคซึมเศร้าหรืออะไรประมาณนี้ แล้วก็เคยมีปัญหาบ่อยๆ ซึ่งช่วงแรกๆกูเห็นน้องเค้าบ่นลงไอจีสตอรี่ก็ไดเรคไปแหละว่าเอ้ยแกมีอะไรมาบ่นกับเราได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว แต่พอเป็นแบบนี้บ่อยๆกูก็พาลไม่อยากไดเรคไปหาแล้วอ่ะ เพราะเหมือนเค้าไม่ได้ใส่ใจในข้อความของกูขนาดนั้น 55555 แล้วก่อนหน้านี้น้องเค้าเคยทำให้กูรู้สึกหมาๆหน่อย เพราะกูไดเรคไปตอนน้องเค้าน้อยใจแฟน ประมาณว่าให้ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน แต่น้องก็ยืนยันมากว่าเลิกแน่ๆพี่ ไรงี้ สุดท้ายก็ตามปกติ คืนดีกันจ้า กูคือแห้งเรย

แต่ล่าสุดที่ทำให้กูอึดอัดมาก ไม่กล้าไดเรคไปถามด้วย ก็เพราะว่าน้องเค้าบ่นลงไอจีสตอรี่+โพสต์ไอจี+โพสต์เฟสบ่อยมากๆ อย่างน้อยๆวันละ 1 โพสต์ ประมาณว่าอยากตาย ตายๆไปซะก็ดี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พยายามฆ่าตัวตาย อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ อย่ามารักนางหลังจากนางตายไปแล้ว/ใกล้จะตาย คนที่รักนางจริงๆก็มีแค่แฟนนาง (คนเดียวกับข้างบน แต่แฟนนางก็ดีแหละ มีพาไปหาหมอต่างๆ ) ตัดพ้อตั่งต่าง ฯลฯ

กูรู้สึกว่ามันเนกาทีฟกับกูมากๆ จนบางทีกูก็คิดในใจหลังเห็นโพสต์นาง ประมาณว่าอยากตายนักก็ตายๆไปซักทีดิ (ขอโทษที่พิมพ์แบบนี้นะ ;--;)
แล้วคือกูสงสัยว่าทำไมไม่มีใครบังคับนางให้หยุดโซเชียลวะ เห็นปกติไปหาหมอ หมอก็จะห้ามโซเชียล แล้วที่นางทำไปคือต้องการเรียกร้องความสนใจงี้ป่ะ

>>522 >>523 ปล่อยเขาไปเถอะ ส่วนตัวเราก็มีความสุขของเราไป อย่าเอาชีวิตไปผูกพันกะใคร

บอกพ่อว่าอยากเข้ามหาลัยพ่อก็ชอบแซวว่าไปหาผช อย่างเดียวเลย อึดอัดอะ ความจริงคือก็ ส่วนนึง55555555แต่ตอนนี้มันว่างอยากหาไรทำเช่นไปเรียน ตอนนี้ว่างจนรู้สึกไร้ค่าเลย ไม่ชอบให้เค้าแซวอย่างงี้อะทำไงดี ขอแค่วิธีปรับมายด์เซ็ตพอ บอกพ่อตรงๆมันกระดากสำหรับกูอ่ะ พ่อหกสิบละ วัยนี้ปกติป่ะวะ

>>529 มึงสนิทกับเขาป้ะล่ะ ถ้าไม่สนิทมากก็ลองกดมิ้วไอจี หรือซ่อนโพสต์เขาไหมมึง เอาแบบไม่รับรู้ กูว่ากูพอจะเข้าใจ กูก็มีคนที่เนกาทีฟมากๆอยู่หน้าเฟส หน้าทวิต หน้าไอจีอะไรงี้เหมือนกัน ถ้าเป็นแอพที่ไม่ค่อยเล่นก็เฉยๆ แต่ถ้าเล่นบ่อยก็มิ้วไปเลยเว้ย คือถ้าเราเริ่มรู้สึกแย่ คนที่เราต้องเซฟไว้ก่อนคือตัวเรานะ อย่าไปทนเลย

กูไม่รู้ว่ากูเป็นใคร และ คนอื่นก็ไม่รู้ว่ากูเป็นใคร กูจำไม่ได้และจำได้บ้างว่ากูต้องการทำอะไร กูเหมือนแค่ว่ากูต้องการอย่างนั้นๆอย่างนี้ไปเรื่อยเลยวะมากกว่าจะทำจริงๆ
พอกูทำอะไรไปแล้วกูชอบตั้งคำถามว่าทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร หรือแม้กระทั่งก่อนจะทำอะไรก็ตาม กูโลกแคบสัดๆ เห็นแก่ตัวฉิบหาย พยายามทำทุกอย่างของทุกอย่าง
เพื่อให้ได้ความต้องการหรือการทำตามความต้องการตัวเองหรือการทำจริงๆมากกว่าที่จะลงมือทำจริงๆ เพราะกูไม่เคยทำอะไรจริงๆ จริงๆหรือว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้
กูโทษทุกอย่างเลย(แม้กระทั่งตัวเองนะ ถ้าไม่มีวงเล็บนี้คนอ่านจะคิดว่ากูโทษทุกอย่างยกเว้นตัวเองหรือว่ารวมตัวเอง)
กูจำอะไรไม่ได้เลย
เพราะฉะนั้นเหมือนสิ่งที่กูหมายถึงว่ากูจะทำอะไรจริงๆไหม
เพราะฉะนั้นมันก็เป็นความเชื่อแบบหนึ่งมากกว่าว่าจริงๆแล้วมันเป็นยังไง
เพราะฉะนั้นมันเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปถึงขีดสุด และมันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
เพราะฉะนั้นมันไม่มีอะไรอยู่แล้ว
กู"จะ?"เริ่มต้นใหม่อีกครั้งจากสิ่งที่ทำให้มึงอยู่กับความเป็นจริงที่จะเป็นเงื่อนไขที่ทำให้มึงกลับมาเป็นเหมือนไม่เหมือนเดิมอีกครั้ง

สิ่งที่กูจำได้เพียงแค่ว่ากูชื่ออะไรกูอายุเท่าไหร่และกูเกิดวันไหนเท่านั้น เพราะกูโลกแคบมากเกินไปมากๆ แถมกูอายุมากแล้ว
(มากหมายความว่ากูพยายามทำอะไรบางอย่างจากการที่กูคิดเอง?ทำตามคนอื่น?ว่ากูคิดว่ากูต้องการอะไรมากกว่ากูต้องการจริงๆแล้วก็ก็อยยู่กับสิ่งนั้นมาตลอดทำให้กูกลายเป็นคนแบบนี่ มากกว่าจะลงมือทำใหัเห็นผลจริงๆ กูเป็นคนที่.....)(พวกมึงช่วยคิดหน่อยกู.....แค่ไหน)

คือกูหมายถึงว่าแล้วกูจะรู้ได้ยังไงว่ากูต้องการอะไรจริงๆ

>>534 ก่อนอื่นคือต้องพิมพ์ให้งงน้อยกว่านี้ เยอะๆ หน่อย
>>531 อาจจะปกติของพ่อมึงก็ได้นะ แกก็คงอายุเยอะแล้วไม่รู้จะคุยอะไร

กู 533 534 นะ
กูแบบกูไม่อยากทำอะไรเลยและกูก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร คือกูเหมือนอยู่คนเดียวจนไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่กูก็มีความพยายามบางอย่างที่จะทำให้กูรู้ว่ากูเป็นอะไร (กูเป็นคนมีปัญหาว่ะ)(แล้วเหมือนกูดันเสือกแก้ปัญหาไม่ได้ทั้งๆที่ในทางกลับกันกูก็พอมีความสามารถที่จะแก้ปัญหาได้)(เอาง่ายๆกูขี้เกียจมาเป็นเวลานาน)

กูไม่รู้ว่าพวกมึงเคยเจอคนประเภทเบียวแบบกูรึป่าว กูไม่อยากคุยกับพวกที่ทำตัวเบียวๆเลยว่ะเจอมาหลายคนและคุยแล้วรู้สึกแปลกสัสๆ คือบางครั้งก็ชอบเอาเรื่อง Original character ของตัวเองที่กูไม่อยากรู้มาเล่าให้ฟัง แล้วก็ชอบส่งรูปวาดมาให้ดูตลอดเลย อันนี้กูไม่รู้นะว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนวาดรูปรึป่าวที่จะส่งรูปวาดให้ดูตลอดแบบว่าวาดเหี้ยอะไรมาส่งให้ดูทุกครั้งอ่ะ แต่เพื่อนสนิทกูมันก็เป็นสายวาดนะมันไม่เคยส่งให้กูดูเลย กูก็เป็นสายวาดเหมือนกันกูก็ไม่เคยส่งรูปวาดให้ใครดูเลยนะยกเว้นแต่ส่งให้ช่วยติหรือไม่ก็วาดให้อ่ะถึงจะส่งให้ แต่แม่งส่งให้กูดูตลอดเลยแล้วส่งมาแบบไม่ได้บอกด้วยนะว่าให้ติมั้ย แต่เหมือนจะส่งให้กูชมรูปวาดอ่ะ ช่วงหลังๆรู้สึกว่ารำคาญมากๆเลยว่ะ

>>537 คงอยากหาเพื่อนร่วมชมคาร์ตัวเองมั้ง อยากให้มึงว้าวเรื่องคาร์ที่ตัวเองเบียวอยู่ เพราะปกติคงมีมึงคนเดียวที่คุยเรื่องนี้กับเขาได้รึเปล่า ถ้ารำคาญก็นานๆตอบแชทมันทีก็ได้

>>531 ไม่ค่อยรู้ความสัมพันธ์มึงกะพ่อนะ ว่าทางการมากมั้ยหรือเล่นได้แค่ไหน แต่ถ้าพ่อมึงกล้าแซว มึงก็ขำๆกลับไปดิ แบบ แหมๆพ่ออย่าแซว ไปหาผู้ชายจริงละตะแซวไม่ออกน้าาา

มึง เรื่องของเรื่องคือ กูทะเลาะกับเพื่อน

แล้วทุกวันนี้เวลากูกลับมาคิดมากเรื่องนั้นกูก็จะฝัน แล้วในฝันคือกูทำไมอะไรไม่ได้เลยน้องจากดึงเพื่อนไว้แล้วถามว่าทำไมไม่คุยกันดีๆ ทำไมถึงทิ้งกูไป มันเป็นเรื่องที่คุยดีๆก็คุยได้อ่ะมึง

แล้วมีเพื่อนคนนึงที่แบบ จู่ๆก็ด่ากูแล้วก็บล็อคกูทันที ทั้งๆที่กูยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย คือ คือมัสแบบ กูไม่รู้ตะเล่าดีเทลยังไงอ่ะสำหรับเรื่องนี้ แต่กูมาบ่นลงในนี้เพระกูทรมานกับเรื่องนี้มานานมาก

ในกลุ่มนั้นมีคนนึงที่กูแคร์เขามากที่สุด แต่ แต่ความโง่ของกูก็ทำเขารู้สึกไม่ดีมาเยอะอ่ะมึง มีครั้งนึงกูเบลอ มีคนมาถามว่าแอคหลุมนี้จองใคร กูที่เบลอมากก็เผลอตอบไปตรงๆว่าของเพื่อนกู แต่กูก็พูดนะว่าถ้าเขาไม่รับมึง มึงก็อย่ายุ่งกับเพื่อนกูเลย แต่เพื่อนกูคนนั้นก็โมโหแหละ ก็ตึงๆกันไป

กับอีกรอบนึงที่ฉันไปเล่นกับคนที่เขาไม่ชอบ อันนี้กูไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เพื่อนที่เหลือก็คือมองกูไม่ดีมากๆ บอกกูว่ากูเปลี่ยนไปอย่างนู่นอย่างนี้

แต่ตอนนั้นกูก็พูดอะไรไม่ได้เลยอ่ะ กูก็ได้แต่เงียบๆ ร้องไห้ให้อีกกลุ่มฟัง แต่ไปๆมาๆการทำแบบนั้นทำให้กูโดนด่าอีกว่าเรื่องแค่นี้คิดเองไม่เป็นเหรอ ต้องเอาเรื่องที่ทะเลาะไปปรึกษาคนอื่น

กูแบบ มึง กูรักกลุ่มนั้นมาก แต่ความเด๋อของกูก็พรากกูไปจากพวกเขาอ่ะ กูรู้ว่ากูผิดเต็มประตู แต่ทำไมพวกเขาถึงไม่ให้อภัยกูเลยวะมึง ทั้งๆที่ที่ผ่านมามั้งกูทั้งเขาก็ประคองกันมาดีมาตลอดอ่ะมึง

กูไม่ได้อยากให้มันจบลง แต่พอมันเป็นงี้ความเศร้าก็เปลี่ยนเป็นความโกรธ ตอนนี้ก็คือแค้นในส่วนที่เขาด่ากู บอกว่าเป็นเจ้าหญิงอะไรงี้ ไบโพล่าร์ คือมันเป็นคำที่ทำร้ายจิตใจกูมากๆอ่ะ

กูไม่ได้อยากเล่าให้เพื่อนกูดูไม่ดีเลยเพราะกูรู้ว่ากูผิด แต่แบบ กูวาบานได้ว่ามันมีแค่2เรื่องที่กูพูดไป ทำไมแค่2เรื่องเขสถึงให้อภัยกูไม่ได้

กูพยายามยื้อแล้วมึง แต่คนนึงคือแม่งแบบ ไม่เอาอะไรกูเลยทั้งๆที่คนที่มีปัญหาเ้วยบ่อนสุดไม่ใช่อขาด้วยซ้ำอ่ะมึง

กูพยายามไม่แคร์แล้วนะแต่กูก็ฝันร้ายถึงมันทุกครั้ง กูอยากหลุดพ้นจากบ่วงนี้ กูทรมานมาก ทุกวันนี้คือกูอยากตาย กูทำเหมือนมีความสุขแต่กูอยากตาย โดนเฉพาะคนที่กูแคร์ที่สุด กูเห็นเขามีความสุขมากขึ้นหลังจากกูไม่อยู่ตรงนั้นแล้วกูก็ยิ่งแบบ

ที่ผ่านมากูทำเขาอึดอัดมาขนาดไหนวะ
กูเปลี่ยนไปตรงไหน กูถามตัวเองมาตลอด
มึงกูทรมานมากจริงๆกับเรื่องนี้ กูอดทนมาตลอดแต่กูไม่แยากบ่นลงที่ไหนแล้ว กูแยากจะจบเรื่องนี้ในหัวตัวเองแต่ความรู่สึกทุกอย่างก็รั้งกูไว้อ่ะ

จนบางทีกูก็แบบ กูควรตายมั้ย ถ้ากูไม่มีตัวตนอยู่เลยกูก็ไม่ต้องรู่สึกอะไรอีก กับพวกเขาคงมูฟออนได้อยู่แล้วหลังกูตาย
กูอยากตายทุกวัน กูอยากมีความสุขนะ แต่กูก็อยากตาย ถึงจะรู้ว่าแม่งไม่ช่วยแก้ไขเหี้ยอะไรเลยก็เหอะ

สุดท้ายนี้ ถ้าเพื่อนกูซักคนมาเห็นนะ
ใช่ เราเกลียดเธอขึ้นมาจากการที่เธอด่าเรา เธอมองเราเหมือนเป็นตัวอะไรซักอย่างที่โง่มาก เธิคงสมเพชเราอยู่แน่ๆ
แต่เราปฏิเสธความทรงจำที่มีกับเธอไม่ได้
เราหวังแค่ว่าเธอจะฟังเรา เปิดใจรับเราบ้าง
ขอโทษ
เราเป็นคนขอโทษบ่อยก็จริง แต่อย่าพูดว่า”เบื่อคำขอโทษของคุณ”ได้มั้ย
เพราะเราไม่เคยขอโทษส่งๆเลย

เราไม่รู้ว่าเธอแค้นอะไรเราเธอถึงด่าชามไปถึงเรื่องการเรียนของเราขนาดนั้น ทั้งๆที่เราแค่เคยบ่นให้เธอฟัง แต่เราแค่บ่น เราไม่ได้จะไม่ดูแลตัวเองขนาดที่ว่าเล่นเกมแล้วปล่อยคกอะไรแบบนั้น
แต่ทุกคำพูดของเธอมันดูถูกเรามากจนเราแบบ เห่ย เธอเคยรักเราจริงเหรอ

เราเสียใจมากอ่ะ เพราะที่ผ่านมา เราแทบไม่เคยพูดอะไรแย่ๆเกี่ยวกับตัวเธอเลย ไม่เคยเลย หลังทะเลาะกันก็ไม่เคย
แค่เธอก็ว่าเราขนาดนั้นอ่ะ

เรื่องที่ทะเลาะพวกเธอยังคงเป็นฝันร้ายของเรามาตลอด
อย่าพูด เหมือนเราไม่รู้สึกได้มั้ย
ขอร้อง

เขื่อว่าถ้าเขามาเห็นคนไม่พ้นกูโดนบอกว่าเป็นนางเอกที่ขอบเรียกร้องความสนใจอีก(ทั้งๆที่ที่ผ่านมากูไม่เคยเรียกร้องจากใครนอกจากงอแงใส่เพื่อน) คือกูแบบ 5555 กูแค่อยากระบายให้มันหมด โดยที่ไม่มีใครต้องมาปวดหัวร่วมกับกูอีก

บางทีแค่อยากคุยกับเขา แต่โดนใครไม่รู้นู่นนี่หวงเขารอบตัว เป็นแค่ฟลว.เหมือนกัน ทำตัวเบียวขนาดนี้ คือกุเซ็งนะ อยากคุยกับเขาอีกมากๆ แต่เห็นพวกนั้นแม่งทวีตกันเรื่องเขา หวงเขา คนเห็นมันก็เฟลป่ะ อิสัส บางคนอาจจะคิดว่าซ่อนพวกนางก็ได้ แต่เขาก็ดันสนิทกับพวกนางไง เขาทวิตปุ้บพวกนางแม่งก็ขึ้นมาอยู่ดี ซ่อนไม่ได้เพราะกูแค่อยากอ่านที่เขาทวิตแค่นั้นเอง กูเลยบึ้มแอคแม่งเลย รักตัวเองนะแต่ในใจแม่งโคตรคิดถึงเขาเลยว่ะ

พอใกล้วันเกิดตัวเองละอืดอัดชิบหาย กูไม่อยากให้ใครมารับรู้วันเกิดกูทั้งนั้น ไม่อยากให้ชื้อเค้กมา หรือแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ ที่บ้านกูมีแค่กูไม่มีใครฉลองวันเกิดให้ แต่เด็กจนโตก็ไม่ค่อยได้รับของขวัญ​จากเพื่อน มีแต่เป็นฝ่ายให้เรื่อยๆ ละพอวันเกิดตัวเองมีแต่คนที่ไม่สนิทที่มาอวยพร
มันเป็นแบบนี้เรื่อยๆจนกูเฟลจนปลงอะ วันเเกิดปีก่อนกูก็ไปนั่งดูหนังเงียบๆคนเดียว เคยชวนคนในบ้านไปทานข้าวก็ไม่มีใครว่างไป เกลียดตัวเองที่พอถืงวันแบบนี้ก็มีความคาดหวังกับที่บ้านด้วย วันเกิดตัวเองกูต้องหาข้ออ้างเพื่อหนีไปอยู่คนเดียวตลอด โครตเช็ง

ไม่รู้จะไปถามกระทู้ไหน
กูไม่ค่อยมีสังคม จะถือว่ากูโลกแคบไหม
แล้วเอาจริงๆกูรู้สึกว่ากูไม่ค่อยรู้อะไรเลยด้วย แต่กูคิดว่ากูโลกแคบอะแต่ไม่รู้ว่าโลกแคบนี้คือคนส่วนใหญ่หมายถึงยังไง

>>543 i feel you bro

เหนื่อยกับการพยายามเรื่องเรียน คือ เรียนวิชานี้มา 4 เทอม ได้เอฟทุกรอบ แล้วมันเป็นวิชาพื้นฐาน เครียดแบบแพนิคขึ้นมาเรื่อยๆแบบอาทิตย์นึงแล้ว อยากตายแบบ แค่นี้มึงทำไม่ได้เหรอ ทำไมทำไม่ได้ เสียเวลา เสียเวลามาก ขอจารย์ดูข้อสอบก็ไม่ให้ดู ติดต่อจารย์กะไม่ได้ ไม่ได้สนิทกับจารย์หรือมีเรื่องกัน ตั้งใจเรียน เพื่อนที่ได้เอวิชานี้ก็ช่วยติวให้แล้ว ทำไมมันไม่ผ่านอยู่อีกวะ มั่นใจมากในการทำข้อสอบมั่นใจแบบ ผ่านแน่ๆวะ สรุปคือ เอฟ กูท้อแบบ กูอยากตาย กูอยากหนี กูไม่ไหวแล้ว เทอมที่ 4 แล้วนะ พูดกับแม่ไม่ได้ พูดกับเพื่อนไม่ได้ กับแฟน แฟนก็ถามแต่ไม่ตั้งใจเหรอ กูตั้งใจแบบ กูอ่านหนังสือ จนกูท่องได้ว่าบทไหนเป็นยังไงยกตัวอย่างอะไรบ้างแล้วอะ กูไม่รู้ว่ากูเอฟเพราะอะไร แล้วเจอการที่คนอื่นถามว่าทำไมเอฟ ไม่อ่านเหรอ ไม่ทำตั้งใจเหรอ กูอยากตะโกนใส่ว่ากูตั้งใจสุดชีวิตกูแล้ว เท่าที่กูจะทำได้แล้ว แค่นี้กูก็เครียดชิบหายแล้ว กูต้องทำยังไงอีกวะ!!!

>>544 โลกแคบปกติใช้ในความหมายของคนที่ไม่ยอมรับฟังคคห.คนอื่น เชื่อแต่ในเหตุผลที่ตัวเองมี aka. กบในกะลาอะไรแบบนี้มากกว่า ไม่ได้หมายถึงคนไม่ค่อยมีสังคม ไม่ค่อยรู้อะไรถ้ารับฟังคนอื่นก็ไม่โลกแคบหรอก

>>546 จากที่มึงเล่ามามีความเป็นไปได้สองทาง
1คือมึงสอบผ่านแต่อาจารย์ตรวจผิดใส่คะแนนผิด ถ้าคิดแบบนี้ต้องไปคุยกับอาจารย์ให้รู้เรื่อง ยิ่งมึงตกรัวๆขนาดนี้โดยปรกติเค้าต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษอยู่แล้ว
2มึงโง่ สักแต่ท่องจำโง่ๆกับตัวอย่างเดิมๆ แต่ไร้ความเข้าใจ พอเจอโจทย์พลิกหลอกหน่อยก็กระโดดงับ เลยออกมาจากห้องสอบอย่างมั่นใจแต่คะแนนโหลยโท่ย ทดสอบได้ง่ายๆด้วยการหาโจทย์ที่ไม่เคยเจอมาทำ หรือสังเกตดูว่าตอนเพื่อนที่ได้เอสอนมันถอนหายใจบ่อยๆมั้ย
วิชาพื้นฐานชื่อก็บอกว่าพื้นฐาน คนโง่ก็ควรผ่าน ไม่ผ่านคือไม่มีแม้แต่พื้นฐาน

บางคนแม่งก็หน้าด้านนะ ติดเงินกูอยู่หมื่นกว่าเป็นปีไม่คืน บากหน้ามาขอกูอีกหมื่น อ้างว่าจำเป็นๆๆ จำเป็นทั้งปีแหละวะ ครั้งนี้อ้างเรื่องพ่องตายต้องใช้เงินทำศพ ดูซิว่าไอ้ที่อ้างหลังงานศพจะได้ประกันโน่นประกันนี่จะเอามาใช้ให้หลังปีใหม่นี่จะโดนพี่น้องคนอื่นหักไปเหลือกลับมาคืนกูเท่าไหร่

>>549 ตอนแรกกูจะบอกว่าไม่ต้องให้มันยืมสิ แต่สถานการณ์คงต่างกันงั้นกูเปลี่ยนประเด็น
กูรู้สึกว่า ไม่มีตังค่าทำศพ....ก็ไม่ต้องทำป่ะวะ แค่พอเป็นพิธีไม่กี่ตังหรอก
ถ้าต้องสิ้นเปลืองค่างานศพมันคนตายขายคนเป็นแล้ว แต่ก็อย่างว่า มันอาจจะแค่อ้างก็ได้

>>550 มันอ้างว่าพี่น้องคนอื่นออก มันเป็นคนโตจะไม่ออกได้ไง แม่งเว้ย
ช่างเหอะ ให้ๆไปแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆแล้ว ครั้งหน้าบากหน้ามาอีกช่วยตัวเองละกัน บัย

ถึงจะกลัวแม่งไม่ได้เงินกูจะแอบขโมยของในบ้านกูไปก็เหอะ (ไอ้คนขอยืมมันเป็นคนงานในบ้านกู ทำงานให้พ่อกูมาเป็นสิบๆปีจนพ่อแม่กูไว้ใจ ก็ไม่คิดว่ามันจะกล้าหรอก แต่ไม่รู้ว่ะ คนเราเวลาจนตรอกจะทำอะไรลงไปบ้างก็ไม่รู้ กูเสียวๆแค่เรื่องนี้แหละ)

อึดอัดแต่เรื่องไร้สาระพวกปัญญาอ่อน ไม่รู้มีกระทู้แบบนี้ไว้ทำไมพวกไม่อดทน กากๆๆๆๆ พวกขี้แพ้ loserrrrrrrr

>>552 ไม่มีใครขอให้มึงเสือกอ่ะน้า

อิจฉาเพื่อนว่ะ เกิดมาก็หน้าตาสวย ความสูงพอดี เรียนเก่ง บ้านรวย พ่อแม่เพียบพร้อม ไม่ต้องพยายามเหี้ยไรมาก ออกมาตัวแดงๆก็สวยเลย กูนี่เกิดมาก็ขี้เหร่ จน ที่บ้านก็ชอบพูดล้อปมด้อยจนไม่กล้าเข้าสังคม กว่าจะมาถึงขั้นนี้เหนื่อยมาก!!! แต่ก็ยังไม่ได้ถึงครึ่งของเพื่อนที่สวยๆเลยโว้ย เกิดมาสวย หุ่นดี นี่ privilege เยอะจัง ทั้งมีช้อยส์เลือกเพื่อน เลือกแฟน บางคนก็ไปเป็นนางแบบ นี่ก็อยากเป็นนางแบบแต่ไม่มีอะไรนำพาไปถึง เบื่อตัวเองมาก อยากไปทุบหน้า ต่อกระดูกแม่ง

ใครที่บอกหน้าตาดีดีจังอิจฉานี่ไม่จริงอะ อยากตายอะ แม่งรู้จักใครก็ต้องลาตลอดทั้งชีวิต ไม่มีใครใกล้ตัวหรือปรึกษาใครไม่ได้เลย คุยกับใครก็ไม่ได้ เคยช่วยคนคนนึงที่เป็นซึมเศร้าจนเค้าหายแต่สุดท้ายเค้าก็ทิ้งละบอกเราไม่ดีพอไม่ดูแลตัวเองหรือช่วยเค้า อยู่แล้วไม่มีความสุข เค้าถึงขั้นกรีดคัดเต้อใส่แขนกับกินยาตามหมอรัวๆ เรากลัวว่าจะเป็นอย่างนั้นบ้างแล้วย้อนกลับมาไม่ได้แล้วอะหยุดร้องไห้ไม่ได้เลย แทนที่จะทรมาณแบบนี้ก็อยากหายไปทั้งอย่างนี้เลย เรื่อยเรียนทั้งๆที่ควรเริ่มได้แล้วแต่ก็ดรอปจนผ่านไปเป็นปีแล้วเพื่อนก็คงหาไม่ได้ง่ายๆแล้วคนอื่นมีกันหมดแถมเรียนมเอกชนทุกวันนี้เปราะบางมากอะรับไม่ไหวจริงๆแต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง เคยทำวันนึงใช้ไม้แขวนเสื้อตีไปเรื่อยๆจนหักแล้วมันบาดเท้าเลือดไหลก็รู้สึกลืมความเศร้าไปได้แปปนึงหรือมันอาจจะช่วยจริงๆ รู้แหละว่าคนอื่นก็ช่วยไม่ได้หรอกแต่ตัวเองก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แล้วแล้วต้องทำยังไง

ขนาดลำดับยัง555ใส่เลย ;-; เห้อม

>>554 เมื่อก่อนกูก็เคยคิดแบบมึงเวลามีเพื่อนสวยๆ แต่ข้อดีก็มีนะ คือเรา look up to เขาได้อะ เอามาเป็นแรงผลักดันในการเปลี่ยนตัวเอง ของกูนี่หนักกว่ามึงอีกเพราะคนสวยใกล้ตัวคือน้องกูเอง อะไรดีๆ ตกไปอยู่น้องกูหมดเลย ส่วนยีนเด่นของครอบครัวเช่นดั้งแหมบ โหนกแก้มสูง หน้าบาน คอสั้นนี่หล่นใส่กูหมด แต่น้องกูก็ไม่ได้พอใจในตัวเองนะ นางก็ look up to คนสวยคนอื่น ไอดอลเกาหลีต่างๆ คนสวยเขาก็มีคนสวยกว่าที่เขาอิจฉาเหมือนกัน อย่าไปคิดมาก มึงปรับปรุงตัวให้มึงพอใจตัวเองเวลาส่องกระจกก็พอ อะไรไม่ชอบก็พบหมอ

เหนื่อยว่ะ ทำไมจะต้องเอาให้ได้อย่างใจทุกอย่าง กูคนกลางเดินเรื่องมันหนักใจนะ พอไม่ได้ก็มาว่า ทำไมทำให้ไม่ได้เรื่องแค่นี้ จะเอาๆๆ อย่างเดียว ไม่ฟังเหตุผลกับบ้างเลย พอมีปัญหาก็ปัดมาทางกูอีก ซวยตลอด ผิดไปหมด เบื่อๆๆๆๆๆๆ

เมื่อวานจะสั่งของจาก etsy ชะล่าใจ วันนี้ดูอีกที sold out ไปละ กูแบบ เห้อม

>>554-555 เป็นไบโพล่าร์เหรอสัส สำนวนพิมพ์เดียวกันเป๊ะ ต่างกันแค่อันแรกมึงหน้าหีอีกอันมึงหน้าสวย สรุปมึงจะอัปลักษณ์หรือมึงจะเลอโฉมกันแน่วะ

>>540 เรื่องของมึงคล้ายๆเรื่องของเพื่อนกูคนนึงในกลุ่ม FFXIV ที่กูเคยอยู่​เลยว่ะ กูเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ

>>560 กู >>554 สำนวนกูเหมือน >>555 ตรงไหนวะ การเว้นวรรค การใช้คำก็ไม่เหมือนละ ละเป็นไรมาด่า

>>554 เหมือนกันว่ะ รู้สึกพยายามเหี้ยๆแล้ว ทั้งคุมอาหาร ออกกำลังกาย นวดหน้าทาครีมแม่งทุกวี่ทุกวัน แต่งหน้าจนโปร แต่ยังไงพวกพื้นเพไม่สวย หน้าบาน เป็นสิว แม่งก็สวยสู้พวกเกิดมาสวยไม่ได้ แล้วถ้าแม่งไม่ได้มีผลอะไรนอกจากแค่สวยกูนี่จะไม่ไรเลย แต่สังคมเสือกชอบคนหน้าตาดีไง กับคนสวยก็ทำตัวดี ยกยอแต่กับคนสวยจนกูรู้สึกไร้ค่าไปเลยไอ้เหี้ย เหมือนที่พยายามมาแม่งไม่ได้ช่วยอะไร ต่อให้สวยขึ้น แต่ก็ยังไม่พอ ต้องสวยอย่างพริตตี้เน็ตไอดอล ต้องผอมหุ่นดีเหมือนนางแบบ ต้องขาว ต้องหมวย เป็นผู้หญิงแม่งลำบากชิบหาย แม่งต้องเพอเฟกไปหมดทุกอย่าง พอหน้าตาไม่ตรงค่านิยมแม่งก็เหมือนไร้ค่า

อยากระบายเฉยๆนะ เราเป็นผู้ชายนะ คบกับแฟนคนนึงมาหกปีละ ตอนคบกันแรกๆก็ปกติดีนะอืมแต่หลังๆ เขาบอกว่าเราเปลี่ยนไป เหมือนหวานกับเขาน้อยลง แต่คือเราก็คิดว่าตัวเองเหมือนเดิม แต่อันนี้ยอมรับเลยนะว่าเราเริ่มทำงานช่วงสองสามปีหลังละมันอาจเป็นเหตุผลหนึ่งไรงี้ ทีนี้ เขาก็เคยบอกนะว่าเขาเป็นไบชอบทั้งชายและหญิง (แฟนเป็นผู้หญิงนะ) จนมีวันนึงน่าจะเจ็ดแปดเดือนก่อนเขามาบอกว่าตอนนี้เขาคิดกับเราไม่เหมือนเดิม ยังรักอยู่แต่รู้สึกน้อยลงแล้ว เขาอยากให้เราปรับตัวเพราะเขาอยากมีเราอยู่ในวงกลมของชีวิต เราก็พยายามปรับตัวทำงานน้อยลงจนจะไม่มีแดกละ 555 ที่นี้ช่วงหกเดือนหลังเขาเริ่มเล่นคอมมูแล้วไปคุยกับเด็กผู้หญิงคนนึงแรกๆเราก็ไม่อะไรนะก็เหมือนคนคุยกันปกติแต่หลังมีคอลกันบ้าง มีไปหากันบ้าง คือเราก็ว่ามันมีกลิ่นแหละแต่เราถามเขาว่า รู้สึกอะไรกันคนนี้รึเปล่า ตอนนั้นเขาก็บอกว่าเออไม่ได้รู้สึกไร เราก็เชื่อใจนะ จนเมื่อสองสามอาทิตย์ก่อนเขาก็มาสารภาพกับเราว่า ตอนนั้นที่ถามว่ารู้สึกไหม ตอนนี้รู้สึกแล้วนะ คือแบบ 5555 เราต้องทำไงอ่ะ หกปีอ่ะ แล้วพ่อแม่เขาก็เหมือนอยากให้เราอยู่กับเขาต่อ คือเราก็ยังรักเขาอยู่นะ แต่แบบเราก็อยู่ในสถานะแบบนี้ไม่โอเคอ่ะ บางทีเขาก็ไม่อยากสกินชิพกับเราด้วย คือแบบ 5555 ทำไงว่ะ

มึงกุแบบ กุเป็นคนขี้อิจฉาอ่ะ รอบตัวกุมีแต่เพื่อนดีๆที่คอยซัพพอร์ตกุ แต่พอเขาได้ดีอะไร คือกุก็แฮปปี้นะที่เขาได้ดี แต่ลึกๆในใจกุแม่งอิจฉาเขาว่ะ กุอยากจะแบบ ลดนิสัยนี้ให้น้อยลง สักนิดก็ยังดีอ่ะ เพื่อนกุจะได้รับอะไรดีๆแบบ100% 200% กะเขาบ้าง 0(----(

ทำไงยังไงดีครับ คือผมคบกับเเฟนมาได้สักพักเเล้ว เเต่เเฟนก็ทำดีกับคนอื่น จนคนอื่นก็ชอบเเฟนผม เเฟนผมก็รู้นะครับว่า คนอื่นก็ชอบ เเต่ก็ยังทำดีอยู่ เธอให้เหตุผลว่า เราบังคับให้ใครชอบเราไม่ได้ เขามาชอบเราเอง ผมควรทำยังไงดีครับ ผมมองว่า มันเหมือนให้ความหวังกับคนที่มาชอบอะครับ ผมไม่สบายใจเลยครับ ขอคำปรึกษาหน่อยครับ

คนที่มีคนคุยเยอะมันกลัวไม่มีใครเอามันขนาดนั้นเลยหรือไงวะ

>>567 ผมมองว่า เขาคงมีความสุข ที่มันทำให้เขาไม่เหงาละมั้งครับ ไม่ก็ เขาคงมี "ตัวเลือก" ละมั้งครับ

>>568 ผมเคยมีคนคุยอยู่นะอาจจะไม่เยอะเท่าไหร่ มี4คนแล้วเขาก็ไม่ผมทั้ง4คนเลยครับ ฮรืออออแอแออออ

ท้อว่ะ รู้สึกว่าทุ่มความพยายามลงไปเท่าไร อะไรๆ ก็ไม่ดีขึ้นสักที
อ่านหนังสือ อ่านไปเยอะเท่าไรก็ทำข้อสอบไม่ได้เหมือนเดิม โปรเจคที่อดหลับอดนอนทำเลือดตาแทบกระเด็นก็ยังไม่เข้าตาอาจารย์ ฝึกงานที่สมัครไป เตรียมตัวอย่างดีพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็ดันไม่ติด
กูเหนื่อย กูท้อ รู้สึกว่างเปล่ามากในชีวิตนี้ ทำไมถึงได้ทำอะไรก็ล้มเหลวไปหมด ทุ่มเทอะไรก็เหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ กูไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย ไม่รู้จบไปจะมีงานทำไหม ในขณะเดียวกันคนใกล้ตัวกูอย่างแฟนกูกลับไปได้สวย มีชีวิตเพอร์เฟค เรียนชิลๆก็ได้สี่ คนต่อแถวให้ทุนไม่หวาดไม่ไหว มีแต่อนาคตที่สดใสรออยู่
กูรู้สึกละอายแก่ใจมากๆ นี่ชีวิตกูจะล้มเหลวจริงๆ หรอวะ กูสงสารพ่อแม่ที่เป็นลูกที่ดีให้ไม่ได้ สงสารแฟนที่ต้องมาคบกับคนแย่ๆ แบบกู กูรู้สึกผิดกับอาจารย์ทุกคนที่เมตตาและหยิบยื่นโอกาสให้แต่กูก็ทำทุกอย่างล้มเหลวไปหมด
เชี่ย กูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว กูเห็นอนาคตตัวเองแค่คนที่ล้มเหลวไปหมดทุกอย่างในชีวิต และคงไม่เหลือความภาคภูมิใจในตัวเองอยู่แล้ว เคยคิดว่ากูจะทำได้ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย กลับแย่ลงกว่าเดิมซะอีก กูไม่รู้เลยจะทำยังไงต่อไปดี สิ้นหวังแล้ว ...

>>570 เหมือนเห็นตัวเองเลยวาะ กูเคยเป็นอย่างมึงนะ ตอนนี้ก็นังเป็นอยู่แต่มันไม่แย่เท่าเมื่อก่อน
จริงๆชีวิตเราแม่งก็ขึ้นๆลงๆตลอดแต่เรากดดันตัวเองเกินไปจนเลือกจำแต่เรื่องแย่ๆ ทั้งๆที่ความจริงมันก็มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแต่เรากลับไม่ได้ให้ความสำคัญมันเท่าไหร่ แบบกูมีเรื่องดีเกิดขึ้น 10 เรื่อง แต่พอทำงานพลาดครั้งเดียวก็จิตตกคิดว่าตัวเองล้มเหลวไปเลย

เหนื่อยจนอยากตาย

กูเบื่อกับการที่จบมาแล้วหางานที่ตรงสายช่างยากเย็นเหลือเกิน และที่บ้านก็กดดันให้หางานให้ได้ แต่ก็มีเรื่องหนี้สิน ค่าใช้จ่ายต่างๆอีก กูอ่ะอยากได้งานและ แต่พอจะทำ ที่บ้านกลับไม่ให้ ไกลบ้าน ค่าใช้จ่ายเยอะ พอกูจะทำงานในห้างแถวบ้าน ก็ไม่ให้กูทำอีก บอกไม่ตรงสาย จนตอนนี้คือ กูอยากมีเงินเก็บ ไม่ได้อยากเกาะพ่อแม่กินนะ กูอยากอิสระ ไปไหนได้บ้าง เพราะตอนนี้งานไม่มี ช่วยงานที่บ้านก็ไม่ได้ค่าแรง แต่ก็ไม่อยากขอเพราะหนี้สินเยอะพอตัว จะขอทีต้องนานๆที เป็นมึงให้กูทำไงดี ควรหางานทำแบบฟรีแลนซ์ไหม หรือมีแนวทางอะไรที่ทำให้กูได้ทำงานและเงิน แล้วที่บ้านโอเควะ

ตอนนี้คือกูก็รอสอบ และหางานทำเรื่อยๆ

>>573 แปลกตรงที่บ้านไม่ให้นี่แหละ สมัยกูโน่นน่ะ ขอให้มีงานได้เงิน ทำที่ไหนก็ไป
ที่บ้านห้ามแรงแค่ไหนวะ ถ้าไม่แรงมากก็ยอมโดนบ่นแล้วไปทำเหอะ อย่างน้อยก็ตอนรอ

มีใครเป็นนีทไม่มีงานทำ ไม่มีอะไรเลย ไม่ได้เรียน อยู่บ้านเฉยๆบ้างป่าววะ

>>575 กูจ้า

>>575 ต่อๆ *กูจะกดเว้นวรรค เสือกเผลอกดส่งซะงั้น*
กูจ้า กูอยากอยู่บ้านเฉยๆซักปี2ปี ค่อยไปเรียนต่อ ทำงานไปด้วย ชีวิตม. ปลายสำหรับกูโคตรหนักและเลวร้ายมากๆ เลยอยากพัก อยากนอน อยากอยู่แต่ในห้อง บางครั้งก็ไปเที่ยว เพราะถ้ากูจะเรียนกูก็เอาแต่เรียนกับทำงาน จบแล้วคงง่วนอยู่กับการหางาน คงไม่มีเวลามาทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว เลยอยากใช้ชีวิตช่วงนี้ให้คุ้ม แต่ป้าแถวบ้านแม่งไม่เข้าใจกูเลย

>>575 มีเยอะแยะเลยว่านีท บางบ้านก็รวยไม่เดือดร้อน ชอบซะอีกลูกหลานอยู่บ้านใกล้ตัว บางบ้านไม่รวยแต่ทำไงได้ ปลงๆ คิดซะว่าลูกไม่ไปติดยาไม่ไปก่อคดีก็บุญแล้ว พ่อแม่แก่แล้วก็ยังต้องทำงานเลี้ยง

โดนเพื่อนร่วมงานเมิน จากที่เคยคุยกันดี กลายเป็นถามคำตอบคำ คุยแค่เรื่องงาน งานกิจกรรมของบริษัทก็มีแค่กลุ่มของพวกเขาที่ทำ ไม่เคยบอกไม่เคยชวน เอาจริงๆเรื่องแบบนี้กูก็โดนมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้วอ่ะนะ รึกูเป็นประเภทที่อยู่เฉยๆก็โดนแกล้งวะ เหนื่อยว่ะ

>>579 เอาตรงๆ คนอยู่เฉยๆ ละโดนแกล้งไม่ค่อยมีนะ ส่วนมากมีสาเหตุ
บางทีเราก็รู้ และบางทีเราก็ไม่รู้

>>579 มันไม่ทางหรอกที่อยู่เฉยๆแล้วโดนแกล้ง แสดงว่ามีมีอะไรที่ทําให้เขารำคาญ มองได้ทั้งเรื่องนิสัย พฤติกรรม รวมไปถึงรูปลักษณ์ บุคลิก อาจจะไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีหรือเลว แต่เป็นเรื่องที่เขามันเข้ากันไม่ได้จริงๆ ก็ลองไปลิสท์ดูว่าตัวเองเป็นยังไง ข้อดีข้อเสีย จนกว่าจะหาจุดที่น่าจะทําคนเขาไม่ชอบ ถ้าอยากสานสัมพันธ์ต่อก็ปรับปรุง ปรับตัว แล้วไปเข้าหาคนๆนั้นด้วย
หรือถ้ามันเหนื่อย ก็เป็นตัวของตัวเองเนี่ยแหละ แล้วก็ทนๆไป

ทำไมพ่อแม่ต้องให้กูเกิดมาด้วยวะ บ้านก็จน หน้าตาก็ไม่ดี แล้วแม่ยังเลี้ยงกูด้วยวิธีการกดกูให้ต่ำ ด่าว่ากูไม่สวยบ้าง ไม่เก่งบ้าง จนกูหมดความมมั่นใจ ไม่กล้าเข้าหาใคร แล้วก็มาว่ากูไม่มีคนคบเพราะนิสัยไม่ดี ตอนนี้เริ่มสวยก็ห้ามกูแต่งหน้าแต่งตัว กูเรียนเข้ามหาลัยท็อปได้ก็หาว่ากูเป็นตัวทำลายชีวิตให้แม่ไม่มีความสุขเพราะต้องเอาเงินมาให้กูเรียน ทั้งที่กูก็ได้ทุนเรียน โอ้ย อีเหี้ย อยากตาย ทำเหี้ยอะไรก็ไม่ดี กูอยากรักตัวเอง กูอยากภูมิใจในตัวเอง แต่ทุกครั้งที่กูทำอะไรได้ไม่ดีกูกลัวแม่ด่ามากกว่ากลัวเสียอนาคตอีก ทำไมกูไม่เกิดในครอบครัวรวยๆที่อารมณ์ดีวะ ทำไมต้องมาอยู่ในครอบครัวประสาทแดก โยนแต่เรื่องลบๆให้กัน ไม่เคยคุยด้วยแล้วสนุกหรือหัวเราะเลย พูดแต่ห่าอะไรไร้สาระไม่จรรโลงใจ อีสัส