Last posted
Total of 1000 posts
>>>/lounge/68/ วันศุกร์ที่หนึ่ง
>>>/lounge/216/ วันศุกร์ที่สอง
>>>/lounge/286/ วันศุกร์ที่สาม
>>>/lounge/408/ วันศุกร์ที่สี่
>>>/lounge/765/ วันศุกร์ที่ห้า
>>>/lifestyle/1530/ วันศุกร์ที่หก
>>>/lifestyle/2284/ วันศุกร์ที่เจ็ด
>>>/lifestyle/3353/ วันศุกร์ที่แปด
>>>/lifestyle/5047/ วันศุกร์ที่เก้า
>>>/lifestyle/6139/ วันศุกร์ที่สิบ
ต่อจากมู้ที่แล้ว ไม่เรียกว่า loser หรอก อยากแดกอะไรก็แดก แต่มันมีมุมนึงคือถ้ามีเงินจ่ายได้ก็ควรเลือกกินอะไรที่ดีกับร่างกายหน่อย พวกร้านตามสั่งข้างทางที่สุขอนามัยแย่แต่ราคาถูกก็ควรเลี่ยง ยอมเสียเงินมากหน่อยกินของที่ปลอดภัยกับตัวเองดีกว่า ที่ระดับผู้บริหารบางคนให้คนทำมาให้ถึงห้องนอกจากเรื่องเวลาส่วนนึงก็เพราะเหตุนี้ด้วย ร่างกายเป็นอะไรมามันไม่คุ้มค่าดูแล
ไม่ได้หมายความว่าห้ามแดกบุฟแดกเหล้านะ อันนั้นไม่ดีต่อร่างกายในคนละความหมาย
อ่ะต่อจากมู้เก่ากูเห็นแว้บๆเรื่องข้ออ้างออกจากงานเก่าอย่าตอบว่าหมดแพชชั่นนะเว้ยยย ไม่งั้นเดี๋ยวHRจะสวนว่า อ้าวถ้าหากหมดจากที่นี่คุณจะไม่ออกหรอ กูเคยเจอสวนมาแบบนี้ไม่ได้ที่นั่นเลยขอบคุณ
>>3 กูกำลังจะออก เหตุผลจริงๆ คือเบื่อ เหนื่อย งานเพิ่มขึ้นแต่บ.ไม่มีนโยบายจ้างคนเพิ่ม/จ่ายโอที/ขึ้นเงินเดือน กูรู้สึกไม่แฟร์ ยังไม่ได้หางานใหม่หรอก แต่ไม่ได้ร้อนเงิน กูพอจะว่างงานละเช่าห้องอยู่ในกทม.ได้ราวสองสามปีด้วยเงินเก็บของกู ทีนี้ที่กูรำคาญใจคือตอนลาออก บ.กูมีขั้นตอนเรียกคุยหลายทีมากแม้กับระดับสตาฟฟ์ธรรมดา 1คุยกับเอชอาร์ 2คุยกับหน. 3คุยกับหน.บวกหน.ของหน. 4คุยกับหน.อีกที คือถามวนๆว่าไปที่ไหน ให้เท่าไหร่ สัมภาษณ์มายัง พอบอกว่าไม่ได้ที่ไหนก็เซ้าซี้ พี่กูตอนลาออกบอกความจริงว่างานมันเยอะยังไงเขาก็แก้ตัวราวๆ ว่าทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นละตื๊อให้ลองเปิดใจ แค่นี้กูเพลียแรงแล้ว ถ้าออกมาได้เดี๋ยวกูต้องคิดเหตุผลตอนสมัครงานใหม่อีกสินะ
พูดเรื่องมีความสุขเล็กๆน้อยๆจากเรื่องกินหลังเลิกงานนี่กูก็เป็นนะ คือเงินเดือนกูจะไปแดกซูชิโอมากาเสะตามโรงแรมหรือร้านแถวทองหล่ออาทิตย์ละครั้งก็ไหว จะแดกเหลาแพงๆ ตึกระฟ้าก็ทำได้ แต่กูไม่ชอบไง แล้วไม่มีเพื่อนไปแดกด้วยล่ะ
กูน่ะชอบซูชิ ซาชิมิ หรือพวกกับข้าวลดราคาตามซุปเปอร์มาร์เก็ตดีๆหน่อยอย่างเช่นที่ท็อปส์ กรูเม่ต์มาร์เก็ต ฟู้ดฮอลล์ หรือที่ max value ถ้าแย่งกับข้าวลดราคาทันกูจะรู้สึกฟินมาก แต่กูไม่ค่อยชอบกับข้าวป้ายเหลืองพวกโลตัสว่ะ ให้เนื้อน้อย แถมคนรอแย่งเยอะจนกูแย่งไม่เคยทัน ได้แต่อะไรที่เขาไม่เอาแล้วทุกที ซื้อมาตุนในตู้เย็นกินกับเบียร์หรือสาเกเย็นๆในห้อง เปิดแอร์ ลูบแมว ดูซีรีย์ แค่นี้กูก็ฟินแล้ว
หลังโอทีมันเป็นฟีลแบบ อร่อยง่ายๆ ชิลๆไง กูเหนื่อยแล้วไม่อยากเยอะ
ของกูเมื่อก่อนเป็นร้านที่กว้างๆคนน้อยๆ เงียบๆ ชิลๆ เชสเตอร์ ยาโยอิ บางทีก็ซื้อกลับบ้าน แซลม่อน อาหารอีสาน ไปนั่งกินกับแป๊บซี่ น้ำผลไม้เย็นๆ
ร้านแนวแดกเหล้า อิซากายะ แถวที่ทำงานกูคนเยอะสัส แย่งกันแดกแย่งกันนั่ง อันนั้นเอาไว้ไปกินสังสรรค์กับเพื่อน
งาน บ เทพ สตารท 30K แต่งานหนักอย่างทาส กัดกินกันไต่เต้าตลอดเวลา
กับงาน บ เล็กๆ น่ารักๆ สตารท20k อันไหนเวิรคกว่าครับ
>>4 ตอนนี้กูเจอแบบเดียวกับมึงเลย งานเพิ่มขึ้น JD ก็เพิ่มขึ้น แต่เงินเดือนไม่เพิ่มสักบาท .... T-T กูร้องไห้บ่อยมาก ได้แต่บอกตัวเองว่าให้ทนๆไปก่อน เก็บเกี่ยว ปสก ชีวิตหลังจากนี้จะง่ายขึ้นเยอะ สิ่งที่ บ.กูดีกว่าคือ ถ้าทำงานล่วงเวลาอย่างน้อยแม่งก็ยังจ่าย ot
กูปรึกษาคนรู้จักที่เป็นรีครุท เขาบอกว่าควรจะหางานให้ได้ก่อนออกนะ ไม่งั้นตอนนี้ดักดานยังไงอนาคตก็ดักดานอย่างนั้นอยู่ดี ... กูเข้าใจว่า บ. มึงไม่แฟร์นะแต่ถ้ามันไม่ได้ถึงขนาดที่ว่าทนไม่ได้มึงลองทนอยู่ไปก่อนดีไหม อันนี้กูแค่แนะนำนะ กูก็รู้สึกเหมือนกันว่า บ. กูไม่แฟร์ ถ้ากูทนได้จนอยู่ถึง 2 ปี ค่าเหนื่อยกูควรจะอัพอย่างน้อยก็ 30 % ว่ะ ถ้า บ. กูไม่เห็นค่า อย่างน้อย บ. อื่นก็เห็นค่าแหละ ทนดักดานให้ครบ 2 ปีจะเป็นไรไป T-T
เบื่อชิบหายพวกทำงานเกินหน้าที่เนี้ย คือตำแหน่งมึงมึงก็ทำงานของมึงไปถ้ามีงานตรงไหนเริ่มเกินขอบเขตมึงแล้วก็ควรโทรมาถามหรือปรึกษาคน
ที่มีหน้าที่ดูแลรับผิดในงานนั้นๆ คือไม่ต้องเสร่อมาทำแทนไง พอมาทำแทนแล้วทำพลาดก็โทษกูอีก หาว่ากูไม่ยอมทำ ทั้งๆที่ตอนมึงเอางานกูไปทำ
มึงไม่บอกอะไรกูเลย แต่พอพลาดขึ้นมารีบโยนขี้ใส่ก่อนเลย วันไหนงานไม่พลาดก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินหานายทั้งวัน โคตรเกลียดคนแบบนี้
เห้อ ใกล้เวลาเลิกงานโอทีวันเสาร์ละรู้สึกเหนื่อยๆเพลียๆ เลยโทรไปสั่งต้มแซ่มเอ็นแก้ว+คอหมูย่างตับหวานไว้ที่ร้านประจำ ขากลับคงแวะ7-11ไปซื้อ
เบียร์ลีโอไว้ซัก 3 ขวด คืนนี้ก็มีบอล ซื้อถั่วแมคคาเดีเมียไว้กินด้วยดีกว่า อิอิ พรุ่งนี้คงนอนตื่นสายๆหน่อย 9 โมงก็น่าจะลุกละ ทำงานบ้าน ให้อาหารเเมว
ซักเที่ยงๆก็ออกไปดูคอนพี่ตูนต่อ เออ พอคิดแบบนี้ก็มีความสุขขึ้นมาหน่อยๆละ
ช่วงทดลองงานพวกมึงได้เท่าไหร่กัน
ถามโม่งซาลารี่แมนที่แต่งงานแล้ว อายุเท่าไหนถึงเริ่มคิดว่าควรแต่งงานได้แล้ววะ แบบกูก็เจอคนดีๆที่คิดว่าฝากชีวิตไปด้วยกันได้ตลอดแน่ๆ
แต่อีกใจหนึ่งที่คิดคือ กูเองเพิ่ง 26 ยังไม่อยากปิดกั้นตัวเอง จะรีบแต่งงานไปทำไมวะครับ
>>18 นี่กูเองนะ มานั่งคิดต่อ อายุเท่านี้ ขอเวลาอีกแค่ 1-3 ปี กูเอาเวลาไปเรียนภาษา เรียนต่อ ตอนนั้นคงยังไม่ถึงกับอายุ 30 แต่วุฒิภาวะทุกอย่าง
คงเพียบพร้อมแล้ว และจะหาคนดีๆที่ตรงใจได้ไม่ยาก แต่ประเด็นคือ คนที่อยู่ปัจจุบันนี่ก็ดีมากนะ กูเลยลังเลไง ปัจจุบันก็ดีอยู่ แต่อนาคตก็น่าเสี่ยง
กูคิดเรื่องนี้มาเดือนนึงและ จนแทบไม่เป็นอันทำงานเลย มันเรื่องสำคัญมากๆเลยไม่อยากตัดสินด้วยตัวเองคนเดียว ขออาศัยประสบการณ์พี่ๆโม่งงับ
กูถามหน่อยทำงานอยู่อยู่ตจวมี2ที่ให้กูเลือก
1-เงินเดือน9000 กินอยู่ฟรี3มื้อ
2-เงินเดือน16,000ต้องรับผิดชอบค่ากินอยู่เอง
เลือกแบบใหนดีวะ
อย่าลืมพวกค่าไฟ ค่าไรพวกนี้อีก
ก็อยู่ กทม ขนาดไม่มีลูกเมีย เงินเดือน 35k+ ถ้าน้อยกว่านี้บอกเลยไม่พอแดก นี่กูไม่กินของแพง ไม่แดกเหล้า ไม่เที่ยวผู้หญิง ยังอยู่แบบเดือนชนเดือนเลยว่ะ เงินเก็บได้เดือนละ 2000-4000 เมื่อไหร่จะได้เที่ยวยุโรปวะ
>>10 ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ กูกำลังเร่งหางานใหม่อยู่เพราะจริงๆ ก็รู้แหละว่ามันยังไม่ถึงขั้นรีบออกไม่อยากเผาผี ความจริงบ.กูน่ะขึ้นเงินเดือนแหละ แต่ขึ้นมา 570 กว่าบาท เทียบกับฐานสองหมื่นหกของกูแล้วขึ้นมาไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซ็นกูเลยไม่นับ แค่ลำพังทนอยู่มาถึงปีนึงเพื่อนก็บอกว่าทนทำไมมม ให้มาสมัครบ.มันดีกว่า เพื่อนกูที่ทำงานเป็นน้อยกว่ากู ปสก. น้อยกว่า ไหวพริบน้อยกว่า(ทั้งสามอย่างนี่มันบอกมา กุไม่ได้อวยตัวเอง) แต่มันกลับได้งานดีๆ สบายๆ เงินเยอะตลอดเลยว่ะ หรือดวงกูเนี่ยจะถูกลิขิตให้ไปเจอแต่บริษัทที่ดูดีแต่ที่จริงแย่กันวะ
>>25 กูเป็นคนไม่เชื่อเรื่องดวง แต่กูเชื่อเรื่องกฎของการดึงดูดว่ะ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเราเป็นคนดึงดูดมันเข้ามาเองทั้งนั้น คนที่เอาจริงเอาจังกับงาน ไม่ว่าจะไปทำงานที่ไหนก็มักจะต้องทำงานหนักอยู่ดี แต่คนที่ขี้เกียจทำงานแต่เอาตัวรอดเก่ง ไปอยู่ไหนมันก็หาทางหลบเลี่ยงงานให้สบายได้ อีกอย่างเจ้านายส่วนมากจะเหมือนกัน คือรู้ว่าใครใช้ได้ ใช้ง่าย ก็จะใช้เยอะ คือถ้าเป็นคนดีตามปกติเค้าก็รู้สึกผิดแหละแต่ทำไงได้เมื่ออยากได้งาน อย่างนายกูเนี่ยอะไรๆ ก็กู เพราะเค้ารู้ไงว่าถ้าไปใช้คนอื่น 1 ช้า 2 ต้องสอนวิธีทำ คิดเองไม่เป็น แต่ถ้าใช้กู เค้าแค่บอกว่าต้องการอะไร กูสามารถคิดหาวิธีทำของกูเองได้และเร็วด้วย ถ้างานไม่ด่วนเค้าก็จะยอมเสียเวลาไปใช้คนอื่น แต่ส่วนมากอะไรๆ มันก็ด่วนเนี่ยสิ ผลคือไม่ว่าจะทำงานที่ไหน กูก็งานหนักไม่เปลี่ยนแปลง แต่ข้อดีคือเงินเยอะ ประเมินออกมาดีตลอด โบเยอะตลอด เงินเดือนตำแหน่งขึ้นโดยไม่เคยต้องเรียกร้อง ... กูอยากแก้นิสัยตัวเองให้เลิกดึงดูดงานหนักเหมือนกัน แต่สันดานมันแก้ยาก จะให้เพิกเฉยหรือแกล้งโง่ก็ทำไม่ลง ... ถ้ามึงยังดึงดูดงานเยอะๆ แถมเงินเดือนน้อย มึงต้องลองทบทวนแล้วว่าอะไรคือสิ่งที่ดึงดูดมันเข้ามาหามึงนะ
โอ้เยสมีเพื่อนโม่งเงินเดือน9000เหมือนกุแล้ววววว
>>26 เชี่ยแม่งจริงว่ะ เพราะกูดึงดูดงานมาเองกูก็เลยเครียดเองสินะ พอลองทำตามคนอื่นที่สักแต่ว่าทำไปใช้เวลาเยอะๆ กูก็เสือกเครียดกับตัวเองอีก หัวหน้าเป็นห่วงอีกว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า(ดูก็รู้ว่าเพอร์ฟอร์แมนซ์แย่ลง) แต่คือก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองสามารถทำงานที่นี่ได้อย่างสบายใจ ในเมื่อทำงานดีแล้วเหนื่อยอย่างเดียว เงินไม่พอสร้างตัว ปรับตำแหน่งไม่ได้ เงินเดือนไม่ขึ้น กูไม่มีใจจะทำงานที่นี่ให้แบบเต็มที่อีกแล้วว่ะ แต่ถ้าเปลี่ยนงานคือกูต้องกลับไปหางาน กทม.ละ แยกกับแฟนก็มีแววจะเลิกกันอีกทั้งๆ ที่คบกันมาเก้าปีแล้ว รู้สึกว่ายิ่งโตทางเลือกแม่งยิ่งยากขึ้นไปเรื่อยๆ ว่ะ
>>28 ยิ่งโตยิ่งต้องคิดเยอะจริงๆ ว่ะ ไม่เหมือนตอนจบใหม่แค่มีงานทำก็ดีใจแล้ว เรื่องแฟนจนปัญญาแนะนำ แต่กูพอเข้าใจว่า ตจว.แม่งทางเลือกน้อยหางานดีๆ ยากจริง ถ้าเป็นจังหวัดอุตสาหกรรมนี่งานเยอะเงินดีหน่อย แต่นอกนั้นค่าแรงต่ำอย่างกับขี้ แถมงานไม่ค่อยหลากหลายเพราะมักมีแต่สำนักงานสาขาไม่ก็บ.เล็ก ไม่มีหรอก head quarter ของบ.ระดับ global แล้วจะหางานดีๆ ยังไง ถ้าอยู่ตจว.กูแนะนำราชการมากกว่าว่ะ
กุจบธุรกิจระหว่างประเทศ ทำงานส่งออกมาสองปี แต่จริงๆ พึ่งรู้ตัวว่าสนใจไฟแนนซ์ว่ะ มีพวกประกาศนียบัตรหรือคอร์สอะไรแนะนำให้ไปลงเรียนมั้ย หรือกูควรมั่นหน้าหาตน.ด้านไฟแนนซ์แล้วสมัครไปเลยดี ยอมลดเงินเดือนหน่อย
>>32 ถ้าที่ทำงานมีคนกากๆ เยอะจะเป็นแบบนั้น ตัวเองกาก ไม่ชอบพัฒนาตัวเอง เห็นคนอื่นดีกว่าก็เลยมีวิธีเดียวก็หาทางกดคนอื่นให้ต่ำลง กูเคยอยู่สังคมหัวกะทิ ตรงกันข้ามเลย คนพวกนี้เก่งและจะเก่งขึ้นเรื่อยๆ ตลอดเวลา ถีบตัวเองให้สูงโดยไม่ต้องมานั่งกีดกันใคร ไม่ค่อยมานั่งดราม่ากับใครเพราะเอาเวลาไปพัฒนาตัวเองอยู่ ส่วนพวกกากๆ จะขี้เกียจพัฒนาตัวเอง แต่ขยันในการจ้องจับผิดและหาเรื่องดราม่า
มึงอยากรู้ว่าคนจบเสดสาสอ่ะถ้าไม่ได้จบสายการเงินมาคือทำงานไรกันวะแล้วเรียนด้านไหนกัน กุยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าอยากทำงานไรรู้สึกเคว้งคว้างมาก
>>26 แบบนี้ก็ยังดีนะ กูเป็น outsource ไม่มีพวกโบนัสหรือบอกผลประเมินเราอยู่แล้ว โอทีก็ไม่มี
บางทีก็รู้สึกเหี้ยนะที่อะไรๆกูก็ต้องทำ บางคนงานง่ายๆกูทำ 30 นาทีเสร็จ คนอื่นให้มันทำล่อไปเป็นอาทิตย์หัวหน้าก็ไม่บ่นอะไร
บางคนเข้ามานั่งอู้แบบไม่ทำเหี้ออะไรเลยจริงๆ แบบสั่งงานแล้วไม่ได้งานอะไรเลย กว่าหัวหน้าจะไล่ออกก็รอไปครึ่งปี ไม่รู้ความรู้สึกช้าจัดหรืออะไร
ไม่ต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีอะไรทำำ #มิตรสหายท่านหนึ่ง
จังหวะคาเฟ่มากพวกมึงแต่ละคน 555
ถามห้องนี้ถูกปะวะ
ยังเรียนไม่จบป.ตรี ตอนไปยื่นสมัครงานไม่ได้ยื่นแบบคำร้องขอฝึกงาน แต่เป็นสมัครงานปกติเลย เขาบอกว่าฝึกงาน 4 เดือน 4 เดือนนี่คือกูจะได้ค่าจ้างมะ หรือเขาถือว่ากูไปฝึกงานแบบเด็กมหาลัยปกติ?
เห้อมมมม เริ่มทำงานได้สองวันกูก็ทำงานผิดละอ่ะรู้สึกแย่ว่ะ ทั้งๆที่กูตั้งใจทำมากๆจะผ่านทดลองงานมั้ยวะกูชอบงานนี้มากเลยนะฮือ
งานกะกับงานเวรนี่มันเหมือนกันไหม?
บ.ประเมินโบนัสจากวันลาถือว่าแฟร์มั้ยครับ ในกรณีที่ได้โบน้อยกว่าคนอื่นเพราะลามากกว่าคนอื่นแต่จำนวนวันที่ลาก็ไม่ได้เกินตามที่บ.กำหนด
>>56 ที่คิดว่ามันไม่แฟร์ก็เพราะไปมองว่าคนอื่นได้เยอะขึ้นจากส่วน"ที่คิดเองเออเองว่าควรจะเป็นของ"ตัวเองไง
ซึ่งมันไม่ใช่ ไม่ว่าโบนัสจะเป็นแบบแบ่งเค้กหรือ multiply มันก็ไม่เกี่ยวกับวิธีคำนวณตัวคูณของรายคน ตัวคูณของคุณมันน้อยกว่าเพราะคะแนนคุณต่ำกว่า พอเอาไปคำนวณคุณเลยได้น้อยกว่า แค่นั้นเอง
ถ้าจะมองว่ามันไม่แฟร์คุณต้องมองตั้งแต่ตอนสมัครเข้าทำงานแล้ว เพราะคุณมีสิทธิ์เต็มที่ในการถามวิธีการคำนวณรายได้ทุกบาททุกสตางค์ของคุณก่อนที่คุณจะตัดสินใจ sign
หรือถ้ารู้แล้วคุณยังคิดที่จะลาเยอะๆก็เท่ากับคุณเลือกทิ้งเงินเองด้วยตัวเอง
แต่ทำไมกูรู้สึกว่าไม่แฟร์วะ เพื่อนกูก็เจอบริษัทบอกว่าถ้าลาเต็มโควต้าจะไม่ได้โบนัสเงี้ยอะ แล้วมันก็คือวันลาตามสิทธิ์ป่าววะ ทำไมคนไทยชอบตัดสินจากจำนวนวันที่มาทำงาน หรือเลิกงานช้าอะไรงี้อะ ทั้งๆ ที่เวลาตรงนี้ไม่ได้สะท้อนประสิทธิภาพการทำงานด้วยซ้ำไป
>>59 กูเป็นคนที่ลาบ่อย ลากระจุย แต่กูว่าแฟร์นะ ถึงมันไม่ได้สะท้อนประสิทธิภาพในการทำงาน แต่อย่างน้อยๆ มันก็สะท้อนความขยันในการถ่อไปทำงาน ส่วนเรื่องประสิทธิภาพในการทำงานมันก็อยู่ในหัวข้อประเมินข้ออื่นอยู่แล้ว ประเมินโบมันก็ต้องมีทั้ง efficiency และ attendance เป็นเรื่องปกติ จะมาอ้างว่าขอทำงานมีประสิทธิภาพอย่างเดียวแต่โนสนโนแคร์ attendance มันก็ไม่ได้หรอก อีกอย่างคำว่าโบนัสมันก็คือโบนัส กฎหมายไม่รองรับ มันคือน้ำใจคือรางวัลจากบริษัท เค้าจะตั้งกฎการประเมินแบบไหนมันก็สิทธิ์ของเค้า ถ้าอยากได้รางวัลจากเค้าก็มีหน้าที่ทำตาม ถ้าไม่พอใจกฎเกณฑ์ที่เค้าตั้งก็ไปหางานใหม่ แต่คงหายากหน่อยอะนะ โบนัสที่ไหนๆ ส่วนมากก็เอา attendance มาประเมินร่วมทั้งนั้น ยกเว้นระดับ management ที่ไม่ต้องตอกบัตรไม่ต้องเขียนใบลาแล้วนั่นแหละ
โบนัสบริษัทกูขึ้นกับผลประเมินกับผลประกอบการเป็นหลัก สุดท้ายผลประเมินเยอะแค่ไหนก็โบนัสน้อยเพราะอ้างว่าผลประกอบการไม่ดีอยู่ดี
แต่เวลาผู้บริหารแถลงนี่ก็ไม่รู้เค้าเอาอะไรไม่รู้มาอวดได้เป็นวรรคเป็นเวรอ่ะนะ
โบนัสบริษัทกุให้น้อยเท่ากันทุกคนทุกปี คือfixเลย แต่ถ้ามึงลาป่วยลากิจบ่อยเกินโควต้าก็โดนหักอีก ไปๆมาๆกุรำคาญไม่สนใจแม่ง น้อยจนไม่อยากจะเอ่ย
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.