มึงฟังเรื่องกูหน่อย เอาตรงๆ กูก็เป็นคนหน้าตาน่ารักคนนึงอะ แบบหน้าตาจิ้มลิ้มตัวเล็กไม่ได้สวยเว่ออะไร อาจจะตรงสเปคชายไทยเฉยๆ คือไปไหนก็มีผู้ชายมาหยอดมาจีบตลอด ยอมรับว่าชอบผู้ชายหล่อ แต่หล่อไม่มีสมองกูก็ไม่เอา ชอบคนที่หน้าพอใช้ได้ แต่ฉลาด มีแอดติจูดดี เข้ากันได้มากกว่า ถ้ารู้จักกูเผินๆ ก็จะมองว่ากูน่ารักแบ๊วไปวันๆ เพราะกูก็ไม่อยากเปิดเผยมุมจริงจังของกูให้คนที่มันคุยไม่เข้าใจอะ ที่จริงกูก็มีมุมจริงจังสายวิชาการอยู่ซึ่งถ้าคุยกะคนที่ไม่คิดไรมากก็คงเบื่อ กูก็เลยเลือกคนคุยยากมาก
ซึ่ง.. คนที่กูคบอยู่ตอนนี้ก็เนิร์ดหน่อยๆ หน้าตาห่างไกลจากที่กูชอบมาก หน้าตาธรรมดาแถมยังอวบอ้วน กูชอบที่มันฉลาด ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีมีเหตุผล แต่ก็ยังปรับตัวเข้ากะคนอื่นได้บ้างถึงจะเนิร์ด ตอนมันมาจีบกูครั้งแรกคือกูคิดในใจว่าน่าจะคบกันเป็นเพื่อนได้เพราะคุยแล้วถูกคอ แต่ให้เป็นแฟนกูไม่เอาแน่นอนนน พูดแบบหลงตัวเองคือกูสวยเลือกได้อะ หน้าโอตาคุอ้วนงี้ยังไง๊ก็ไม่!
แต่.. ช่วงที่มันจีบกู เป็นเวลาหลายเดือน กูก็เริ่มมองข้ามภายนอกของมัน กูยิ่งรู้สึกว่าแม่งความคิดเข้ากันได้จริงๆ แล้วมันยังดีกะกูตามใจกูทุกอย่าง หลงใหลคลั่งไคล้แบบโครตบูชาอะ จากที่กูไม่สนใจตอบมันช้าบ้าง หายไปบ้าง เจอบ้างไม่เจอบ้าง ก็กลายเป็นคุยทุกวัน เจอตลอด กลายเป็นว่ากูมองว่าหน้าตามันน่ารักขึ้น หุ่นหมีๆ ของมันก็น่ากอดขึ้นมา
ทีนี้.. พอคบกันก็ตัวติดยิ่งกว่าเดิม คือมันเป็นผู้ชายเวอร์จิ้นอะไม่เคยมีแฟน ตามประสาเนิร์ดอะเพื่อนผู้ชายที่คบก็มีแต่แบบประเภทคล้ายๆ กัน มันเลยไม่เข้าใจผู้หญิง เอาใจ+ง้อไม่ค่อยเป็น ต้องให้กูพูดตรงๆ ตลอดถึงจะเข้าใจ แล้วมันก็เป็นคนจริงจังกะชีวิตมาก ไม่หื่นกามหมกมุ่นเลย นานๆ จะช่วยตัวเองทีอะ ตอนไปเที่ยวค้างกันเวลากูไปคลอเคลียมันก็ตั้งตลอดนะตามประสาผู้ชายใช่ปะ แต่มันก็ทนอยู่แบบนั้น ไม่แอบไปช่วยเองด้วย ไม่เคยรุกกูเลย (ท่าทางมันก็เก้ๆ กังๆ เหมือนทำไม่เป็น) อย่างมากก็กอดๆ จับๆ จนกูเป็นฝ่ายจูบมันก่อนอะ (กูก็เคยมีแฟนมาแค่คนเดียวนะ... ไม่ได้เชี่ยวอะไร) ตอนนั้นมันก็เหมือนจะทนไม่ไหวมาถูๆ กูแต่มันก็บอกอยากให้เกียรติกูไม่อยากให้คิดว่าชวนมาเที่ยวเพราะว่ามันหวังแบบนั้น อีเหี้ยโครตคนดีกูโครตซึ้งงงงงงง
แต่มันกลายเป็นว่ากูอยากจู๋จี๋อะะ อยากกอดอยากจูบกันบ่อยๆ แต่มันก็ขี้อายอะ ไม่ใช่คนที่จะทำอะไรก่อนหรือที่สาธารณะ แต่มันก็กล้าแตะตัวกูบ่อยขึ้นนิดๆ หน่อยๆ จนกูชวนมันมาคอนโดอะ ก็อยากจู๋จี๋อะ กูรู้ว่ามันไม่กล้าทำอะไรอยู่แล้วไง เออ ทีนี้พออยู่กันสองต่อสองก็ได้สวีทกันมากขึ้นจริงๆ
แต่... เหมือนพอคบกันไปหลายเดือน มันก็เปลี่ยนไปอะ ชวนมาก็ไม่มาบ้าง เจอกูแค่อาทิตย์ละวันสองวัน กูก็ถามมัน มันก็บอกว่ายอมรับว่าเปลี่ยนไป ตัวติดกูน้อยลง หันไปจริงจังกะงานใหม่ที่พึ่งได้มากขึ้น ตอนว่างก็อยากเล่นเกม ดูเมะบ้าง แต่ยังรักกูคิดจริงจังอยากแต่งงานกะกูคนเดียวเหมือนเดิมนะ
ไม่รู้ดิ คือกูก็เข้าใจนะใครมันจะไปติดกันตลอด ต้องทำงานทำนุนนี่บ้างอยู่แล้ว แล้วยิ่งมันเปนคนจริงจัง โอตาคุ ก่อนมาจีบกูมันก็คงเปนยังงี้อยู่แล้ว แต่มันเปลี่ยนเร็วเกินไปอะ คือปกติมันจะตามกูง้อกูชวนกูโทรหากูตลอด ทั้งตื่นทั้งนอน ก็มีบ้างที่มันหายแล้วกูตามบ้างก็ไม่ได้ปล่อยให้มันทำฝ่ายเดียว กูเคยถามมัน มันบอกว่ามันชอบที่ได้ทำแบบนี้เพราะว่ารักกูไม่ได้คิดว่าตัวเองต้องตามฝ่ายเดียวถึงบางทีกูจะไม่ว่างบ้างอะไรบ้างมันก็ไม่เคยบ่น แต่...ตอนนี้มันไม่สม่ำเสมอเหมือนเก่าซึ่งมันก็ยอมรับ ทีนี้กูก็เลยลองตามมันดูบ้าง กลายเป็นว่าโทรไปก็คุยกันแปปเดียวต้องรีบนอน เจอกันก็รู้สึกว่ามันไม่หวานไม่ตัวติดกะกูเหมือนก่อนจริงๆ