โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
Last posted
Total of 1000 posts
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
เพื่อนตูเป็นพวกชอบเกย์กันหมด...
เบื่อว่ะ หาเพื่อนที่ชอบอะไรแบบเดียวกันไม่ค่อยได้เลย ที่ต้องเจอหน้ากันบ่อยๆรสนิยมก็ไปคนละทาง หาเรื่องคุยยากชิบ มีแค่แหล่งคุยในเน็ตที่ไม่ค่อยกระเตื้อง เหงาว้าา
ทำไมคนเก่งๆถึงหวงความรู้วะ
กูเกลียดอีพวกผู้หญิงที่เสียงดังๆในห้องมากเลยมึง กูอุตส่าห์อยู่ของกูเงียบๆ ยังเสือกมายุ่งกับกูอีก มายืมของกูก็พูดห้วนๆ ใช้เสร็จก็กระแทกปึงปังแล้วก็ไป ขอบคุณสักคำก็ไม่มี ความเกรงใจอยู่ไหน ไร้มารยาทอีดอก ถามเหี้ยไรก็ตอบกูแบบรำคาญๆมั่งล่ะ ตอบปัดๆมั่งล่ะ วันนี้แม่งให้เพื่อนมันมาแซงหน้ากูในแถว อีห่า "แซงเลยๆไม่เป็นไร" พ่อมึงสิ กูนี่ส่ายหัวมองบนเลย ทีนี้แม่งก็มาแขวะเรื่องกูในไลน์ห้อง แบบกูขาสั้น ต่อให้ใส่กระโปรงสั้นๆแม่งก็ไม่โป๊หรอก คือเหี้ยไรอะ? กูเตี้ยแล้วมันยังไง? แล้วบอกมาล้อเล่น มันไม่ใช่ว่ะ ล้ำเส้นไปอีเหี้ย สนิทกันมั้ยก็ไม่ แทบไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ ทีนี้เพื่อนในห้องก็มองกูแปลกๆ คือเรื่องแม่งเงียบไปแล้ว ทุกอย่างแม่งสงบสุขแล้ว กูอยู่คนเดียวเงียบๆไม่ยุ่งกับใครแล้ว ทำไมพวกแม่งต้องมากวนน้ำให้ขุ่นวะ
>>10 เพิ่ม ตอนนี้กูเครียดมากเลย คือกูอุตส่าห์แก้ไขปัญหาที่ค้างคา และพยายามมีชีวิตอย่างสงบสุขที่สุดอะ ก่อนหน้านี้แม่งก็เต็มกลืนแล้ว ทีนี้แม่งก็มาเกิดเรื่อง จะทำไงดีวะ ตอนนี้กูคิดแค่ว่าทำยังไงให้พรุ่งนี้ไม่ต้องออกจากห้องไปเจอใครอีกอะ อ่อนแอชิบหายตัวกู ไม่ไปก็ไม่ได้ กูเองก็ไม่อยากเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ
>>10 มึงอ่อนแอเอง มีปากทำไมไม่เถียงคืน ทำไมไม่ปฏิเสธ ไม่พูด คนอื่นที่จะช่วยมึงเค้าก็ไม่รู้ว่าต้องช่วยไหม ถ้ามึงไม่เป็นคนพูดอ่ะ อย่าเก่งแต่บ่นในใจหรือในเนต คนที่ช่วยมึงได้คือตัวมึงเองกับเพื่อนรอบตัวมึงอ่ะ
ถ้าอยากเอาคืนก็ทำตัวดราม่าบีบน้ำตาใส่ตอนที่แม่งแกล้งมึง พูดเสียงสั่นซะ แต่มึงต้องมั่นใจนะว่าคนที่มึงอยู่ด้วยตอนนั้นพวกเขาจะอยู่ข้างมึง แล้วก็บอกความในใจดราม่าๆซะให้ดูน่าสงสาร
ถ้าคนที่แกล้งมึงเค้าก็นิสัยไม่ดีหลังจากนั้นมึงก็มีเพื่อนเหมือนเดิมแหล่ะ แล้วไอ้คนแกล้งอาจจะไม่อยากยุ่งกับมึงต่อหน้าคนเยอะๆแล้ว ให้เรื่องไปเข้าหูครูก็ดีถ้าครูประจำชั้นมึงดีเค้าก็จะมาเตือนเพื่อนมึงให้เลิกไปยุ่งกับมึง(รร.กูมีครูแบบนี้)
ระวังอย่าอยู่ตัวคนเดียวหรือกับเพื่อนสองคน พวกเหี้ยๆอาจจะมาหาเรื่องมึงยิ่งกว่าเดิม ส่วนเรื่องด่านินทาปล่อยไปถ้ามันนินทาลับหลัง แต่ต่อหน้าก็พูดใส่เสียงดังๆเลย แต่อย่าหัวร้อนให้พูดติดตลกจะดีกว่ามันดีกับตัวมึง
>>14 กูก็อุตส่าห์เลี่ยงคำนั้นไปแท้ๆ😂 กูเป็นไงเวลาจะสอบบอกให้กุติวให้ เวลากูถามเหี้ยไรความรู้ในวิชาพื้นๆนะยังตอบไม่ได้ขอลอกข้อสอบไม่ก็งานอย่างเดียว
คือถ้าคนที่กูติวให้เวลาถามถ้าตอบไม่ได้ กูก็ร่ายๆคำตอบให้ฟังส่วนใหญ่ที่มันเรียนบ้างเคยเห็นผ่านตามันจะนึกออกแล้วบอกกูต่อว่าเป็นไงๆ แต่อีกพวกคือไม่รู้ไม่สน กูจะลอกอย่างเดียว พวกฟังไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าหัวอ่ะ น่ารำคาญ คือไม่พยายามด้วยจะเอาอย่างเดียว เห็นแก่ตัวนะ
เวลากูไม่เข้าใจกูจะหาคำตอบเองก่อน ไม่คิดรบกวนใครนอกจากมันหาไม่เจอจริงๆกูจะค่อยถามครูไม่ก็เพื่อนเอา
>>13 แบบนั้นจะไม่ยิ่งดึงดูดให้แม่งมายุ่งกับกูมากขึ้นเหรอวะ เดี๋ยวก็มาแขวะกูในโซเชี่ยลนู่นนี่นั่น กูแค่อยากอยู่ของกูเงียบๆ ไม่อยากเป็นจุดสนใจอีกแล้ว เพื่อนก็อยู่แต่กับผู้ชาย พวกมันก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ ต่อไปกูว่าจะไม่ยุ่งกับแม่งละ เบลอแม่งไป มาขอยืมไรก็ไม่ให้ละ
>>17 กูไม่เสี่ยงอ่ะคนให้ลอก คือลอกทั้งห้อง พอกูทำเสร็จก็แบไม่ปิดกระดาษเยิบๆให้ เพื่อนข้างๆก็นั่งลอกรอบทิศทั้งสี่ แล้วกระจายกันอีกที แล้วกูเป็นพวกอ่านหนังสือเร็วถ้าวิชาถนัดก็อย่างมาก30-40 นาทีเสร็จไง แล้วเพื่อนกูคือมันลอกแบบไม่ได้ลอกหมดพอผ่าน ไม่ก็ข้อที่มันไม่แน่ใจ แต่มีบางคนลอกหมดก็มี(คนนี้กูไม่ชอบเลย นิสัยไม่ดี ชอบตอแหลด้วย เพื่อนแบนทั้งห้องจากกลุ่มเดิมนางเพราะตอแหลให้เพื่อนผิดใจกัน) แต่ครูแม่งรู้นะ แกถามมันว่าลอกกูรึเปล่า555555
กูให้เพื่อนลอกตั้งแต่ประถมจ๊ะ ใครโดนจับได้กูไม่เกี่ยว เพราะกูทำท่างงๆใส่ครู ทำเป็นคิดแล้วแก้อ่านโจทย์
กูไม่ได้เป็นคนหวงความรู้นะ มีเทคนิคการจำอะไรบอกเพื่อนหมด แต่แชร์กับคนที่พอรู้อ่ะมันดีกว่าได้ทบทวนไปในตัวด้วย พวกไม่รู้เลยส่วนใหญ่มันไม่ขวนขวายความรู้ไง กูเหนื่อยใจ
กูรู้สึกผิดว่ะ คืองานกุทำไม่ได้ แต่เพื่อนให้คำตอบที่ถูกมา ให้กูมานั่งคิดเอง อยากให้กูเป็นคนฉลาด กูก็นั่งทำๆไปเรื่อยๆจนมันถูกตามที่เพื่อนบอก กูก็เลยเอาไปให้กลุ่มกูลอก เพื่อนมันก็ถามๆ ถูกป่ะเนี่ย กูเผลอหลุดปากไปบอกกลุ่มเพื่อนกูว่าคนนี้ทำแล้ว รู้คำตอบแล้ว แต่ไม่ได้ให้เพื่อนในห้องลอกตั้งแต่แรก ไอ้เพื่อนกลุ่มเราก็เลยแขวะบ่อยๆ(ทั้งวัน)ยกตัวอย่าง:กบฏจัง //พูดลอยๆแบบเสียงดังอ่ะคือตอนนี้กูกับเพื่อนคนนั้นมองหน้ากันไม่ติดแล้ว กูควรแก้ปัญหายังไง กูไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นงี้อ่ะ
ทำยังไงถึงจะหาเพื่อนได้อ่ะ ตั้งแต่จบม.ปลายมา กูไม่เคยมีเพื่อนใหม่เลยพอกูย้ายมาตปท. ตอนแรกๆก็เหมือนจะหาเพื่อนได้นะ แต่พอคุยๆไป มันก็มีกำแพงในเรื่องของภาษา เพราะส่วนมากพูดแต่ภาษาถิ่นกับเพื่อนเขาทั้งนั้น เด็กกรุงเทพแบบกูก็ฟังไม่เข้าใจ แถมสังคมที่จากมาก็ต่างกัน กูรู้สึกว่าตัวเองเข้ากับกลุ่มพวกนั้นไม่ได้ เลยค่อยๆแยกตัวออกมา
เพื่อนฝรั่งตอนแรกๆก็เหมือนจะมีนะ หลายคนเข้ามาทัก มาคุยมาขอวอทแอพกูก่อนด้วย แต่กุเป็นคนที่ดีลกับคนไม่เก่งมากๆ เลยไม่รู้จะเริ่มบทสนทนา จะไปต่อยังไง เวลาเจอกันอีกทีก็เลยได้แค่ยิ้มๆ แล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย กูควรเปลี่ยนตัวเองยังไงดี แต่กูว่ากูไม่เคยทำตัวแย่ๆ พูดอะไรแย่ๆกับใครนะ แค่พูดไม่เก่ง ทำไมคนมองเหมือนว่ากูหยิ่งกูไม่เข้าใจ ทั้งๆที่แค่ทักกูก่อน กูก็เต็มใจจะตอบ
ถ้าพวกมึงมีเพื่อนสนิทเล่นทวิตเตอร์ด้วยกันมา วันนึงเพื่อนมึงเปิดแอคใหม่โดยไม่บอกมึงเพราะไม่อยากจะบอก และไม่ใช่แค่พวกมึง แต่เปิดมาโดยไม่บอกใครเลยยกเว้นแฟน แล้วเหมือนเพื่อนมึงอยากจะสร้างตัวตนขึ้นมาใหม่ในโซเชียล เป็นพวกมึงจะรู้สึกยังไงบ้างวะ
มีเพื่อนที่ทำงานกลุ่มด้วยแล้วมันไม่ยอมทำ พอทำก็ทำแบบลวก ๆ ส่ง ๆ พอโดนสั่งแก้ก็จะโวยวายทำนองแบบก็ให้งานกุมาแค่นี้ ให้ข้อมูลกุมาแค่นี้ อะไร ทำไม ก็ให้ทำแค่นี้ก็ทำแค่นี้ทั้งหมดที่พูดมาคือพูดแบบเสียงเหวี่ยงอ่ะ งานหนักไม่เอางานเบาไม่สู้ ทีนี้พอแบ่งงานกันงานส่วนตัวเองก็จะไม่ค่อยยอมทำแต่จะชอบไปจู้จี้คนอื่น คือชอบทำตัวเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มงี้ ทั้งที่ความจริงเขาไม่ใช่ ทีนี้เวลาทำงานตอนกำลังบรีฟงาน/ประชุมกันอยู่เขาจะไม่ค่อยฟังอ่ะ จะหาอะไรทำแบบเล่นมือถงมือถือนี้ พอด่าเขาเขาก็จะแบบเขาฟังอยู่ เขาหาข้อมูลอยู่ ซึ่่งแบบนึกออกไหมมึงมันไม่ใช่เวลาสำหรับหาข้อมูลอ่ะ อย่างแบบล่าสุดงี้เพื่อน A ไปฟังบรีฟงานมาจากอาจารย์ แล้วอัดเสียงมา เพื่อน A กำลังอธิบาย/แบ่งงานกันอยู่แล้วเขาก็ใส่หูฟังเพื่อนั่งฟังคลิปอาจารย์แต่เขาไม่ฟังเพื่อน A อ่ะ แล้วเขาก็ไม่สนใจเพื่อน A ด้วย นอกจากนี้พอทำงานกลุ่มเนี้ยจะไม่ค่อยเชื่อใจคนในกลุ่ม พอมีงานกลุ่มก็ชอบเอาไปถามคนนอกกลุ่ม ถามทุกคนยกเว้นคนในกลุ่มอ่ะ ตอนกุทำงานกุอยู่คนละกลุ่มกับเขาเขาก็เทียวมาไล่ถามคนในกลุ่มกูทุกคนเลยนะ กุแบบอีห่าทำงานกลุ่มกุอยู่ไหมล่าาา และเพราะมันไม่ค่อยฟังเวลาเขาบรีฟงานเขาแบ่งหน้าที่กันมันเลยเข้าใจผิด ๆ พอคนมาแก้เขาก็ไปเถียง เถียงเก่งด้วยนะคนมาช่วยแก้ 3-4 คนแม่งก็รั้นจะเถียงให้ตัวเองถูกให้ได้
แล้วมันไม่ใช่เรื่องงานอย่างเดียวอ่ะเพื่อนโม่งเรื่องนิสัยประจำตัวเขาก็ด้วยเขาเป็นคนหัวแข็ง ขี้เถียง ชอบเอาชนะ ไร้เหตุผล ยืดหยุ่นไม่เป็น เวลาปักใจเชื่ออะไรก็จะเชื่อแบบที่ตัวเองเชื่ออ่ะ ชอบยัดเยียดรสนิยมความชอบ กดรสนิยมคนอื่น เรื่องคนที่มันชอบเนี่ยฝอยได้ทั้งวัน แต่พอเห็นคนอื่นชอบอย่างอื่นจะเอาและเริ่มหาเรื่องมากดให้ต่ำ แค่เรื่องโยเกิร์ตคนอื่นชอบโยเกิร์ตร้านที่มันไม่ชอบเนี่ย มันก็เอาแต่พูดเรื่องแบบก็กูไม่ชอบโยเกิร์ตไปประมาณอาทิตย์กว่า ๆ พอเพื่อนบอกชอบนะมันก็จะก็กูไม่ชอบ แล้วพยายามไปพูดว่าไม่ชอบใส่เพื่อนคนที่ชอบเงี้ย พอมีเรื่องอะไรก็จะแบบหาเรื่องด่าเพื่อนไว้ก่อน เหมือนตอนกำลังคุยกันในกลุ่มอ่ะ B พูดผิดแต่เหมือนทุกคนในกลุ่มจะเข้าใจสิ่งที่ B พูด มันก็จะมึงพูดผิดนะ มึงนู่นมึงนี่มึงนั่น คือทุกอย่างจะต้องพยายามแก้ไว้ก่อน แถมชอบทำให้เพื่อนเป็นตัวตลก ไม่อ่านบรรยากาศ เวลาเพื่อนอารมณ์เสียเขาจะคิดว่าเพื่อนเล่นด้วย เพื่อนไม่โกรธเขา เพื่อนไม่เกลียดเขา แล้วจะพยายามแหย่เพื่อนต่อ พอเวลาเถียงอะไรงี้พอเถียงเขากลับเขาจะทำเหมือนคนที่เถียงเขาอ่ะ เด็กจัง ทำไมเถียงกับเขาล่ะ แล้วน้ำเสียงกับคำพูดเขาจะเหี้ยขึ้นเรื่อย ๆ อ่ะ เหมือนแบบดีจังฉันมีความสุขที่มีคนเถียงฉันแต่เธอเด็กจังเลย แต่เขาไม่เข้าใจนะว่าสิ่งที่เขาพูดเริ่มแรกก่อนจะเถียงอ่ะแม่งแย่ แย่ แย่เหี้ย ๆ แล้วเวลาอยู่ในกลุ่มอ่ะเขาจะชอบพยายามแยกเพื่อน 2 คนออกมาขอแทนตัวว่า C กับ D นะแบบเวลาเดินกันเป็นกลุ่มทุกคนคุยกันหมดเนี่ยเขาจะเอาละไม่ควงแขน C ก็ต้องควงแขน D แล้วจะหาทางดึงบทสนทนาให้คุยแค่กับเขา พอเห็นใครคุยกับ C กับ D นะจะต้องชอบพูดแทรก ขอให้ได้กูได้พูดแทรกก่อน ยิ่งเรื่องเรียนคือยิ่งพยายามตามอ่ะขนาดจัดตารางเรียนตอนกำลังจะขึ้นเทอมใหม่ เรียนกันคนละสาขาไง ไมเนอร์คนละตัว แต่เขาพยายามขอดูตารางสอนแบบจะจัดให้ตรงกับพวกกูให้ได้
ใช่ ตอนนี้กูมีปัญหามาก ๆ ว่าจะทำไงกับแม่งดี เพราะบอกห่าไรแม่งเถียงหมด คือมันมองว่าตัวเองไม่มีปัญหาอ่ะ คนอื่นต่างหากที่มีปัญหา เขาดีแล้วเขาไม่มีจุดต้องแก้
>>28 กูเคยเจอแบบนี้นะ วันนึงกูไม่ไหวเหลือสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนส่งโปรเจ็ค กูไปคุยกับอาจารย์แล้วขอคำปรึกษาว่ากูต้องการทำคนเดียว อาจารย์ยอมให้ทำแต่มีข้อแม้ว่าต้องให้เพื่อนรู้และยอมให้ออกจากกลุ่ม กูก็ไปคุยกับเพื่อนว่าเวลากูกับมันไม่ตรงกัน กูมีงานอีกวิชาจะเอาอันนั้นมาใช้กับวิชานี้บลาๆๆๆ แล้วก็ไม่ว่างหางานให้มันงั้นงี้ กูจะทำคนเดียว พูดจรกว่าจะได้ออกจากกลุ่มมาทำคนเดียวอ่ะ สุดท้ายก็ได้ทำคนเดียว สบายใจมาก ถึงจะเหนื่อยชิบหายแต่โคตรสบายใจ
เบื่อว้ะ ย้ายโรงเรียนมา แล้วได้มีกลุ่มเพื่อน(มั้ง) ซักที แต่อีเพื่อนคนนึงแม่งอะไรหลายๆอย่างไม่มค่อยตรงกัน อย่างมันค่อนข้างมองโลกในแง่ร้าย กูมองในแง่ค่อนข้างดี กูเป็นพวกกระตือรือร้นชอบทำนู่นทำนี่ แต่มันเป็นพวกชอบอยู่กับที่ชอบอยู่ในที่ที่มันสบายใจ แต่เพราะกูเป็นพวกกระตือรือร้นอ่ะเลยมีคนชอบให้ไปทำนู่นทำนี่เยอะ บางทีมันก็หมั่นไส้กู พูดเหน็บกู แต่เวลาขอความช่วยเหลือกูจะเป็ตัวเลือกแรกของมันตลอด แต่เวลามีอะไรสนุกๆมันจะไปชวนคนอื่น ด้วยความที่ก็มีเพื่อนอยู่แค่เนี้ย ไปสนิทกับใครไม่ได้แล้ว แม่งก็ต้องอยู่ไป ยิ่งนานๆยิ่งอึดอัดว่ะ
มึงไม่ได้เป็น introvert มึงไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า มึงเป็นศูนย์กลางจักรวาลและโรคเอาแต่ใจตัวเองขั้นรุนแรง อีดอก
มึง กูมีเพื่อนที่ชอบเข้ามาตอมกูเวลากูโพสหรือเม้นอะไรในสเตตัสคนอื่น นางก็จะตามมามีส่วนร่วมด้วยตลอด แล้วคือกูชอบวาดรูปเวลามีรูปที่วาดเสร็จกูก็จะโพสลงเฟสละแบบเวลาเป็นรุปผู้ชายนางก็จะมาแบบ ผัวๆๆ โอ้ยยนี้เมียยกุววว ฟฟเหเด แบบนี้อะแล้วล่าสุดก็กูโพสงานลงกลุ่มแล้วนางก็มาเม้นรัวๆจนแม่งไปดันโพวชาวบ้านอะ แล้วพอกูไปเตือน ผัวนางก็ข้อคงามมาหากูแล้วบอกว่าเป็นแอดมินกรุ๊ปหรอ กูควรทำไงดีวะ ตอนนี้ไปโรงเรียนก็มองหน้ากันไม่ติด กูแขยงนางเหลือเกิน
กูมีเพื่อนคนนึง มันเคยชอบกู แต่กูก็เฟรนโซนใส่มันไปสองปีแล้ว ก็อยู่เป็นเพื่อนกึ่งสนิทกึ่งไม่สนิทกันมา มีเรื่องกันอยู่เนืองๆ ช่วงที่ผ่านมาเพราะมันพยายามเกาะติดกู+เพื่อนสาวๆ ซึ่งกูรู้สึกไม่โอเค เพื่อนกูก็แบนมันด้วย ก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกัน แม่งอยู่ๆ เดี๋ยวนี้เป็นเหี้ยยยยอะไรไม่รู้ (โทษกูหงุดหงิด) พอกูโพสอะไร แล้วมีเพื่อนมาเม้น มันชอบไปเกาะเม้นเพื่อนเพื่อที่จะคุยกะเพื่อนกูต่อ แต่ทำเป็นอิกนอร์กู งงในงง งงแรกคือนี่เฟสใครกันแน่? งงสองคือมายุ่งอะไรกับคนอื่นวะ ตอนแรกก็คิดว่าอยากคุยกะเพื่อนมั้ง แต่ไม่ว่ะ เม้นงี้แค่กะเฟสกูคนเดียว คนเดียวจริงๆ เพื่อนคนเดิมไปเม้นเฟสอื่นก็ไม่ได้ไปยุ่งเค้า เพื่อนคนไหนๆ ไปเม้นก็ไม่ได้ไปยุ่งเค้า แต่ยุ่งกะกูทำไมมมมมมมมม??????????????????????
กูนี่มันผิดปกติอะไรรึเปล่าวะ อยู่รร.หนึ่ง ก็โดนแบน ถูกรังเกียจ เค้าไม่คุยด้วย แต่โชคดีที่กูเก่ง เลยมีคนเข้าหาตอนมันต้องการ พอทนไม่ไหวย้ายมาอีกรร. เหมือนจะดี เข้ากับใครก็ได้ แต่พอมาดูๆ ถึงรู้ว่าไม่สนิทกับใครเลย ที่เหมือนจะสนิทก็จะคิดถึงกูแค่ตอนมีเรื่องอะไรซักอย่างที่มันต้องการ งืม... กูต้องทำยังไงวะ เปลี่ยนนิสัยจนจะเป็นแม่พระอยู่แล้ว นิสัยแบบไหนจะสนิทกับคนอื่นได้ แล้วก็ต้องทำยังไงถึงจะคุยสนุกๆบ้างวะ
เพื่อนที่ทำงานกูแม่งแอบมีกิ๊กทั้งๆที่มันมีแฟนอยู่แล้วซึ่งตอนแรกมันบอกว่ามีขำๆไปๆมาๆหลงกิ๊กมาจริงจังกับกิ๊ก ทีนี้ไปเห็นแชทกิ๊กคุยกับเพื่อนเชิงๆว่าตอนที่กิ๊กมาคบกับมันกิ๊กมันยังไม่เลิกกับแฟนมันโมโหมาก กูกำลังคิดว่าตรรกะเหี้ยอะไรทีตัวเองทำเลวอ่ะทีตัวเองมีคนอื่นทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วมันก็กรรมตามสนองป่ะวะ กูงงในงงมากๆ
พอกูด่าเตือนสติมัน มันเงียบๆแล้วมันก็ออกอาการงอนๆเคืองๆกู กูผิดอะไร?
มึง ผลแอดจะประกาศภายในครึ่งชม.นี้แล้ว
กูควรทักไปถามผลแอดมันมั้ยวะ มันเป็นเพื่อนสนิทกู(กูคิดว่างั้นนะ) แต่มันเป็นคนเครียดง่ายมาก เคยมีครั้งนึงมันเคยพูดกับกูว่ามันก็อยากหนีไป ไม่อยากมารร.(แต่มันก็มาตามสไตล์เด็กเรียน) ตอนมันมาอวยพรวันเกิดกูกูก็อวยพรมันแอดติด แต่เหมือนมันไม่สนใจแล้วมันก็หายไปเลย ถ้าให้กูรอมันมาบอกกู กูว่ามันไม่บอกกูว่ะ กูรู้นิสัยมัน ดีไม่ดีเจอกันอีกทีมันอาจจะลืมกูไปแล้วก็ได้ เฮ้อ . _.)
กู >>44 กูถามถูกกระทู้มั้ยวะ คือมันเครียดง่ายอ่ะมึง ฮือ กูไม่อยากให้มันเครียดจนจิตตกอ่ะมึง เพื่อนกูแม่งก็จิตตกไปคนนึงละอีเหี้ย
ปล.ถึงเพื่อนกู ถ้ามึงรู้ตัวว่ากูพูดถึงมึง รบกวนรับความเป็นห่วงเป็นใยจากกูไปด้วยนะ แชทไลน์ถ้าไม่รู้จะตอบอะไรก็กดอ่านสักหน่อยก็ได้ ส่งติ๊กเก้อมาก็ได้ กูจะไม่งี่เง่ากูสัญญา กูยังอยู่ข้างมึงเสมอนะเพื่อนน TT
กุถามหน่อย ถ้าเพื่อนดูไม่พอใจเราอยู่แล้วมันเงียบๆ ไม่คุยกับเรา เราควรชวนมันคุย หรือปล่อยมันไว้เฉยๆวะ
กูเบื่อเพื่อนตัวเองมาก คือเป็นเหี้ยอะไรที่ไม่มีมารยาทอ่ะ กูพูดอยู่ยังพูดไม่จบเลย มันจะแทรกเปลี่ยนหัวข้อทุกครั้ง ทุกครั้งเลยนะ คุยกับกูกูกำลังพูดอธิบายแม่งแทรกอีกแล้ว ไร้มารยาท กูว่ามันคงหมั่นไส้กูแน่ๆเลยว่ะ กูรู้สึกได้ทั้งจากท่าทาง การพูด สายตา เบื่อแม่ง
คนไม่มีเพื่อนจะเช็คยังไงดีวะว่าตัวเองนิสัยเหี้ยตรงไหน ไม่มีใครตอบกุเลยอ่ะ กุไม่เหลือใครละด้วย
กูขอบ่นๆหน่อย กูรู้สึกว่าสังคมเพื่อนผู้หญิงนี่แม่งน่ากลัวว่ะ ต่อหน้าเรียกเพื่อน กอดคอไปไหนมาไหนด้วยกัน ลับหลังนี่นินทาชิบหายวายวอด มีการเอาเรื่องส่วนตัวในกลุ่มมาเล่าให้คนนอกฟังด้วย จนกุกลัวการคบเพื่อนผู้หญิงแบบเป็นกลุ่มใหญ่ๆเลยว่ะ สังคมผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นงี้จริงดิ? คือกุไม่เป็นไง มีเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว เกลียดตรงไหนก้ด่าตรงๆ ไม่มีการขายเพื่อนไรทั้งนั้นอ่ะ ถ้ากุเข้ามหาลัยไปกุจะเจอแบบนั้นมั้ยว่ะ หรือกูควรปลงแล้วคบแต่ไม่ต้องเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังทั้งนั้นดีว่ะ??
>>>50 กูว่าแล้วแต่คน เอาตรงๆกูว่าคนศีลเสมอกันมักจะดึงดูดกันว่ะ คืออย่างกู กูเป็นผู้หญิงนะ แต่กูไม่ชอบเอาความลับใครไปประกาศให้โลกรู้ กูมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทพอจะเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังได้จริงๆน้อยมาก แต่คนพวกนั้นคือกูวางใจได้ 100% เลยว่าเค้าไม่เอาความลับกูไปบอกคนอื่น แล้วกูก็ไม่เอาความลับเค้าไปบอกคนอื่นด้วย
กูว่ามึงต้องเลือกคบคนว่ะ ถ้ามึงเห็นแล้วว่าคนกลุ่มนี้ไม่โอ มึงก็ไม่ต้องไปสนิท คือคุยกันเรื่องทั่วๆไป สัพเพเหระอะไรได้นะ แต่ถ้ามีปัญหาก็หาคนที่ไว้ใจได้จริงๆแล้วค่อยเล่าเรื่องปัญหาส่วนตัว
ถ้ามึงหาคนไว้ใจไม่ได้จริงๆก็ไม่ต้องเล่าเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังเลย กูเห็นมึงมีเพื่อนสนิทอยู่แล้วคนนึง มึงก็เล่าเรื่องแค่ให้เพื่อนคนนั้นฟังก็ได้
อะไรคือกุพยายามจะกลับไปเป็นเพื่อนกะคนคนนึงมาเป็นเดือนๆ เพื่อในที่สุดนางจะมาขออันเฟรน บอกว่านางเฮิร์ท เราทำร้ายจิตใจนางซ้ำซากๆมามาก
แต่คือโทษนะ นางก็ไม่บอกด้วยว่ากูทำห่าไรผิด บอกว่ากูไม่เห็นนางเป็นเพื่อนทั้งที่นางแคร์กูทุกอย่าง(แต่ทำไมกูไม่ค่อยเห็นความแคร์นั้นเลยหลังจากทะเลาะกัน? คือก่อนทะเลาะกันกูก็รู้ว่านางดีกับกู กูเหี้ยแต่ไม่ได้เหี้ยขนาดนั้น)
แล้วที่กูทู่ซี๊จะคุยกับนางมาตลอดคือเหี้ยไร
เบื่อความมีอะไรแล้วไม่พูดกับกูตรงๆแล้วเสือกเอาไปบอกคนอื่นเหี้ยๆ ไม่พอใจเหี้ยไร เข้าใจผิดเหี้ยไรเสือกเก็บไปคิดเองเออเองคนเดียว ทั้งๆที่กูมั่นใจว่ากูกะมันสนิทกันมากชนิดที่ว่าตบหัวลูบหลังกันได้ มีเหี้ยไรขาดเหลือมันขอกูก็ช่วย กูมีไรกูก็บอกแม่งตลอด แต่แม่งมีอะไรเสือกไปบอกคนอื่น แล้วเหมือนไปโดนคนเขาเสี้ยม ตั้งตัสแซะกูไปอีก เข้าเฟสก็เจอแม่งแซะ ไอจีสตอรี่ก็มา ทวิตเตอร์มันก็เอาทุกทาง ควยมาก กูหน้าชาอะตอนอ่านเม้นแล้วเจอเม้นเพื่อนตัวเองประมาณว่า "ก็งี้แหละแกร " "สู้ๆนะ" "ช่างหัวแม่งเหอะ" คือแม่งเป็นความรู้สึกประมาณว่า อะไรวะ เป็นควยอะไรกัน แล้วพอทักไปคุยแม่งก็ยอมรับว่าแซะกูจริงๆ แซะเรื่องๆนี้ที่มันคิดมานาน แล้วพอกูอธิบายจนแม่งเคลียร์แม่งก็ไม่มีคำว่าขอโทษจากปากสักคำ มึงเข้าใจผิดมึงคิดเอง เออ ได้เว้ย แต่เสือกเอาไปคุยลับหลังกับคนอื่น ตั้งตัสแซะทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดแม่งคิดไปเองแบบนี้อะ เสียความรู้สึกสัสๆ แต่ดีอย่างที่ปีหน้าก็แยกย้ายกันจบเข้ามหาลัยล่ะ บอกตามตรงว่าดีใจเหี้ยๆที่ไม่ต้องนั่งปั้นหน้า หอยหลอด
กุ 52
อีกเรื่องนึงที่ย๊วะ คือนางบอกว่ากุไม่เห็นนางเป็นเพื่อน ทั้งที่นางแคร์กุ
โอเค กูอาจจะเป็นเพื่อนที่เหี้ยเว่ย ที่กูเหวี่ยงที่กูอะไรใส่นาง แต่ความรู้สึกของกูกูก็บอกนาง ปรึกษานาง
ไปปรึกษานี่คือหลอกใช้อย่างเดียวเลยเหรอวะ? ไม่ใช่เพราะกูเห็นนางเป็นเพื่อนเหรอ กูกลุ้มใจอะไรกูถึงไปถามนางอ่ะ
พอมาคิดแล้วกูเริ่มงงละว่าที่เห็นนางเป็นเพื่อนนี่คือกูต้องทำไง
กูก็บอกนางว่าไม่ชอบใจอะไรกูก็บอก กูทำตัวเหี้ยกูไปขอโทษนางก็บอกนางโอเค แล้วก็ไม่คุยกะกูอยู่ดี
ก็ไม่รู้วุ้ย ไม่อะไรละ แค่อยากระบาย
>>52 >>57 กูเองก็เคยเป็นคนที่โดนเหวี่ยงใส่จนเลิกคบกับเพื่อนสนิทที่รักและแคร์มากๆไปคนนะ
อารมณ์คือกูแบบพูดดีๆด้วยตลอด มีอะไรดีๆก็ประเคนให้นางคนแรก ฝ่ายนางเอะอะอะไรก็เหวี่ยงใส่กู แต่กับคนอื่นก็ยังคุยเล่นดีๆตามปกติ เหมือนเห็นกูเป็นที่ระบายอารมณ์
กูก็พยายามไม่คิดอะไรมาก มองในแง่ดีว่ากูคงเข้าหาจังหวะไม่ดีเองมั้ง แต่เจอติดๆกันตลอดเป็นเดือนๆจนถึงจุดที่ความอดทนกูหมดคือตัดขาดเลยจริงๆ
กูไม่คุยหรือยุ่งเกี่ยวอะไรกับนางอีกเลยนับแต่นั้นมา นางคุยด้วยกูก็ทำเมินแล้วทำเป็นเล่นมือถือไม่สนใจ แต่เหมือนนางจะไม่รู้ตัวเท่าไหร่
สุดท้ายตอนจะจากกันเหมือนนางจะเริ่มเอะใจ เลยให้คนอื่นมาเลียบๆเคียงๆ แต่กูก็ทำเมินไปรัวๆ จนถึงทุกวันนี้ก็ไม่คุยกันอีกเลย
เคสมึงนี่กูก็ไม่รู้อ่ะนะว่ามันคือระดับเฮริ์ทแต่ยังง้อได้ หรือจะตัดขาดชีวิตนี้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว
ถ้าถึงที่สุดแล้วง้อยังไงฝ่ายนั้นไม่ยอมก็ต้องทำใจยอมรับการตัดสินใจของเค้าแล้วเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นบทเรียนละกัน
ทำไมกูเป็นคนที่แบบดูเฟรนด์ลี่มากๆ ใครๆก็บอก แต่ความจริงคือสนิทกับคนยาก ชวนคุยไม่ค่อยเก่ง แล้วแทบไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยวะ ....
มีเทคนิคหาเพื่อนไหมวะ กุจะเข้ามหาลัยละ ละเพื่อนเก่ากุแม่งไม่มีใครมาด้วยกันเลย
>>60 ตรงข้ามเลย กูเป็นคนที่คนอื่นมองว่าไม่น่ามีเพื่อนด้วยบุคลิกและนิสัยหลายอย่าง
แต่จริงๆมีเพื่อนสนิทค่อนข้างเยอะ แต่บอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ ใครๆเขาเห็นหน้ากูเขาก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่ากูไม่มีเพื่อนอะ มีรูมเมทกูคนเดียวที่เชื่อ ไม่ได้เชื่อเพราะกูพูดให้ฟัง แต่เชื่อเพราะเขาสังเกตเห็นว่ากูคุยโทรศัพท์นาน และคุยกับเพื่อนหลายคน
มึงคิดว่าไม่สนิทกับใครมึงลองถามเพื่อนสักคนดูยัง บางเขาอาจจะรู้สึกสนิทกับมึงมากก็ได้นะ
มึง กูเป็นคนไม่ค่อยอะไรเรื่องเพื่อน ที่เคยทะเลาะด้วยคือความเห็นไม่ตรงกัน คนนึงจะเอาแบบนี้ อีกคนจะเอาแบบนั้น ไรงี้เว่ย
แต่หลังๆมาเจอเพื่อนอีกกลุ่ม แม่งเกิดจะมีดราม่า"เรื่องเพื่อน" ขึ้นมาเลย ทำนองเรื่องความเป็นเพื่อนงั้นงี้ ไม่ได้พูดกันตรงๆ คนนึงกูรู้สึกว่าเขาแซะกูไม่เอ่ยชื่อ ไม่รู้หมายถึงกูหรือใคร อีกคนแตกหักไปละ ช่างมัน
คือเออ บางทีกูก็เหมือนไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกใคร แต่กูเป็นของกูยังงั้นเว่ย ถ้าจะบ่นอะไรให้กูฟังกูก็พร้อมฟัง ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็บอก กูช่วยได้ก็ช่วย
แต่อยู่ดีๆก็เหมือนทำอะไรผิด กลายเป็นคนเลวไปซะละ กูงง
ตกลงเป็นเพื่อนนี่ทำไม ต้องยังไงวะ?
กูจะไปแข่ง แล้วกลุ่มกูมีกันสามคน แต่กูชวนเพื่อนคนนึงไปเพราะเค้าเอาคนแข่งแค่คู่เดียว กูจะบอกเพื่อนอีกคนยังไงดีวะที่ไม่ชวนมันไปอ่ะ
มึงกรุ้ปคณะกุคอลกันทุกคืนเลยอ่ะแล้วแบบกุเข้าไปแล้วอึดอัดอ่ะ เค้ามาคุยกับกุกุแปปเดียวแล้วไปคุยกันเองต่อ ทุกคนดูคุยกันแล้วกุคุยไม่ได้เลยคือเข้าไปแล้วเงียบเลยอ่ะกุจะหาเพื่อนได้ป่ะวะ
ไม่ต้องกังวลหรอก แค่คุยกันในไลน์เอง พอเปิดเทอม เริ่มเรียนกันแล้ว เดี๋ยวก็หาเพื่อนได้เองแหละ
ในฐานะรุ่นพี่ อย่าไปสนใจไลน์คณะมาก ไม่มีสาระอะไรหรอก กรุ๊ปนึงมีร้อยคน แม่งคุยกันเองห้าหกคน แถมเป็นเรื่องสัพเพเหระ ไม่ประเทืองปัญญาอะไร ทำไมไม่ออกไปตั้งกรุ๊ปเองก็ไม่รู้
แนะนำว่าควรเล่นเฟซบุค ไปกดไลค์เพจ official ของมหาลัย อย่างพวกเพจฝ่ายรับเข้าศึกษา เพจหอใน จะมีประโยชน์กว่าเยอะ
กูเคยแต่เพื่อนแม่งทะเลาะกับกู แต่กูไม่ได้ทะเลาะกับ มันหัวร้อนร้องไห้ แต่กูไม่ได้หัวร้อนอะไรแต่โดนตราหน้าว่าหัวร้อนแล้วไปด่าว่าเพื่อนจนเพื่อนร้องไห้ กูงงมาก กูพยายามพูดดีแล้วก็แล้วยังจะวกกลับมาชวนทะเลาะ เจอหน้ากันก็พูดเรื่องที่ทะเลาะกับกูมาพูดทั้งที่กูจบไปละไม่อยากจะคุยละ กูแม่งก็อึดอัด บางคนในนี้พูดแม่งเหมือนเพื่อนกูมาระบายเองในนี้ กูก็ไม่รู้เพื่อนยังอยากคุยอยากคบกับกูอยู่ไหม ถ้าคนที่มาระบายในนี้เป็นเพื่อนกูหรือเพื่อนกูมาอ่านเจอกูอยากบอกว่า สำหรับกูแม่งไม่เคยอะไรกับมึงเลยสัส ไม่ใช่กูไม่อยากคุยกับมึงแต่เวลากูทักมึงไป ชวนมึงคุย แม่งนอกจากจะอ่านไม่ตอบยังตอบแบบขอไปทีเหมือนมึงไม่อยากคุยกับกู กูแท็กเพื่อน ชวนไปเที่ยว แต่ทั้งกลุ่มไม่มีใครตอบกูเลย จะทักกูมาก็ต่อเมื่อมีเรื่องที่อยากให้กูรับรู้แล้วช่วยหาทางแก้ เรื่องที่ดีๆไม่เคยทัก ทักแต่เรื่องเหี้ยๆ พูดกับกูดีๆสักคำก็ไม่เคย เอาแต่รุมแกล้งกู แกล้งรุมด่ากู แกล้งกูเกือบทุกอย่างที่แกล้งได้ กูน้อยใจมาตลอดแต่กูไม่เคยพูดเพราะสำหรับกูพวกมึงคือเพื่อน แล้วกูล่ะ เป็นเพื่อนมึงไหม กูเป็นเพื่อนหรือเป็นเบี้ยของพวกมึง มึงอึดอัดเป็น แล้วกูอึดอัดเป็นไหม แม่ง
กุรู้ละ กุไม่น่าเข้าไปคอล
ไ้ตรงคอลหลายคนนี่แหละที่ทำให้กูหัวร้อน ไม่หัวร้อนอะไร กูรุ้สึกไม่เป็นที่ต้องการเว่ย หลังจากนั้นก้รู้สึกไร้ค่า
พูดจริงๆว่าไม่เคยรู้สึกไร้ค่าขนาดนั้นมาก่อน แต่กุคงไม่ประสาทแดกขนาดนั้นถ้ากุไม่ได้คอล พวกแม่งชอบเอาเรื่องอะไรมาคุยกันเองสองคนแล้วกุรู้สึกว่าอยู่นอกวง
กุก็หัวร้อนดิ
แล้วตอนนี้มาบอกว่ากุไม่อยากให้มันอยู่ตรงนั้นด้วย
ก็พวกมึงทำให้กุรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการก่อนไง
>>76 เพื่อนกูชอบพูดชอบบอกว่าแคร์กูมาก แต่การกระทำแม่งไม่ใช่ แกล้งได้คือแกล้ง แล้วชอบรุมแกล้งกู ชอบทำเหมือนกูทำอะไรก็บ้าบอไร้สาระแล้วเบะปากใส่กู ทั้งที่บางทีกูก็พูดปกติ แล้วเพื่อนไม่ได้รู้เรื่องที่กูถาม ชอบทำเหมือนกูเป็นคนนอก แต่บอกว่าแคร์กู แคร์ทุกอย่าง ถ้าแคร์กูจริงนะ จะทำกับกูแบบนี้ไหม
>>78 กูเกลียดดดดดดดดดดด มาก ปากบอกแคร์นักหนา การกระทำไปคนละทาง
เพิ่งโดนมา มันไม่ได้แกล้งอะไรกูหรอกนะ แต่ก็ไม่เห็นว่าแคร์ตรงไหน คือตอนที่ดีกันมันก็เคยมาถามไถ่มาอะไร แต่ถึงจุดนึงมันไม่ใช่
>>79 ทำเป็นชวนตามมารยาท แต่ชวนมาแล้วไม่สนใจใช่มั้ยเนี่ยของมึง
ของกูคือแบบ แม่งพูดกัน เนอะๆ ไอ้สิ่งที่พวกแม่งเห็นกันสองคน กูก็หมาดิ ห่า แล้วพอกูถาม ต้องให้ถามย้ำแล้วย้ำอีกกว่าจะหันมาสนใจกู ดอกส์
กุเจอพื้นที่ระบายแล้ววว
คืองี้ อยู่ๆกุก็โดนเตะออกจากไลน์กรุ๊ปเว้ย กุถามคนที่อยู่ในกลุ่มมีคนนึงอ่านไม่ตอบ อีกคนนึงยังไม่อ่าน พอไปถามเจ้าตัวที่เตะนางบอกว่าไลน์รวน กุเลยบอกว่าให้ลากกลับด้วย แต่กุก็ไปถามพี่ที่เรียนไอทีว่ามันมีกรณีนี้ไหม เขาบอกว่ารวนขนาดนั้นคงต้องมีจาร์วิสในเครื่องละ(555) ตอนแรกกุพยายามโลกสวยสัสๆว่ามันรวนจริงๆ แต่คิดไปคิดมาก็ยิ่งเครียดอ่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพิ่มเติมคืออ่านไม่ตอบ กุควรจะคิดยังไง ทำยังไง บอกยังไงดีวะ เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายจ้า T _ T
เพื่อนโม่ง ทำยังไงดีวะโดนผู้หญิงด่ามา คือกูจะหยอกเล่นๆแต่ดันคำพูดไม่คิด(กูยอมรับ)
โดนด่าชิบหาย เพื่อนนางมาด่าอีก แค่กะจะเล่นด้วยไม่ได้กะจีบ
T T ไม่กล้าไปเจอหน้าอีกกลัวนางไปเลย
กูมีเพื่อนอยู่แค่นี้อ่ะ แล้วเพื่อนเสือกมีแฟน เวลาเที่ยงเงีียแฟนแม่งก็อยากไปกินข้าวกับเพื่อน กูก็อยากไปกับเพื่อน แต่ไม่อยากไปสามคนอ่ะ มันอึดอัดชิบหาย เพื่อนแม่งก็ชอบดึงกูไปด้วย เบื่อชิบหายเลย
ไม่รูว่าถูกห้องมั้ยนะ ไม่รู้จะไปห้องไหนดี
เข้าเรื่องนะ คือกูเปิดเทอมมาได้ประมาณเดือนนึงละ มีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มแบบคนธรรมดาๆ เพื่อนกูสมมติว่าชื่อmนะ mเนี่ย คหสต.ของกู กูคิดว่าเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสั่งสอนพ่อแม่ เพราะกูเห็นตอนปฐมนิเทศมากะแม่ เด็กดีเชียว แต่... พอเปิดเทอมนะมึง55555 สุดๆอ่ะ ปลดปล่อย คนละคนกับปฐมนิเทศเลย มันมีวันนึงที่ต้องทำบอร์ดความรู้อ่ะ ครูเขาก็ให้ทำแบบจิตอาสา (ใครจะทำไม่ทำก็เรื่องของมึง งี้) mมันก็อยากทำ(อยากมองผช.ที่มันชอบ)มันก็ให้กูโทรไปหลอกแม่มันเว้ย ว่ามีสอบฟิสิกส์ต่อจนถึง17:00 (จริงๆคือสอบเสร็จตั้งแต่16:00) วันต่อมาแม่มันมาที่รร. แม่มันบอกใครช่วยลูกมันโกหก กูหงิมๆตอบไป แม่มันจะเอากูออกจากรร.ว่ะ ถามหน่อย แม่มันมีสิทธิ์ไหม ที่จะไล่กูออก ถ้าเรื่องนี้ถึงฝ่ายปกครอง ใครจะเป็นฝ่ายผิด ฝ่ายถูก โดยตัวกูเนี่ยยอมรับว่าผิดจริงๆ แต่แม่มันจะเอากูออกอ่ะ เกินไปมั้ง ให้เลิกคบเป็นเพื่อนไม่ง่ายกว่าหรอ ถ้าภายใน1สัปดาห์ แม่มันยังจิกอย่างนี้เรื่อยๆ กูให้มีดแม่มันแล้วเอามาแทงกูดีไหม โกรธอะไรกูขนาดนั้น โกรธลูกมึงนู่น ไม่ใช่กู
แม่งงงงงงงง กูเพิ่งเคยรู้สึกก็วันนี้ละ พวกแม่งมีกลุ่มแยกคุยกันซ้อนอีกกลุ่มแม่เย็ด รู้สักแย่มากที่เป็นหัวข้อให้พวกนี้แม่งนินทา ถ้าไม่มีงานกลุ่มพวกนี้ไม่ลากกูเข้าไปเลย เผลอๆเป็นแบบนั้นกูยังรู้สึกดีกว่า พวกควย จริงๆมันก็ไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่กูเคยโดนพวกแบบนี้นินทาแยกอีกกรุ๊ปแล้วเทแบบเนียนมารอบหนึ่ง คิดว่ากูพอมีภูมิกันอะไรแบบนี้ แต่โดนอีกรอบรู้สึกเหมือนโดนแทงข้างหลังอะ กูไม่เคยโอเคะอะไรแบบนี้เลยเว้ย เครียดเลยสัด เอาละต่อไปนี้กูจะไม่สนใจแม่งละ เป็นผู้ชายซะเปล่าหน้าตัวเมียชิบหาย เหลือบไรชัดๆ ไม่ใช่หมานะ หมาบางครั้งมันยิงกัดจริง แต่พวกเหี้ยนี่ดีแต่ปาก ผลงานเท่าขี้หมา กล้ามาชี้หน้าด่ากูหรอวะ
>>84 เพื่อนมึงป๊อดมากสัส กล้าทำไม่กล้ารับแถมยังไม่คิดถึงใจคนอื่น แม่เพื่อนมึงก็สปอยลูกตัวเองเกิน ลูกโกหกแต่กลับโทษแต่คนอื่นว่าให้ความช่วยเหลือเป็นหลัก กูว่าสิ่งที่มึงต้องระวังคือระวังไม่ให้โดนบอยคอทจากผู้ใหญ่ที่แม่มันไปเล่าให้ฟัง(มึงต้องเข้าหาผู้ใหญ่พวกครูกับผู้ปกครองที่มีอำนาจในห้องมึง คนที่ถ้าเขาพูดแลวผู้ปกครองคนอื่นมักรับฟัง ช่วยงานเขาหรืออะไรก็ได้เขาจะเอ็นดูแล้วช่วยเหลือมึงถ้าเรื่องมันสุดๆจริงๆ)
ถ้ามึงจะหาพวกก่อนเผื่อเรื่องเข้าห้องปกครอง กูแนะนำให้เล่าให้ครูประจำชั้นฟัง คนฟังมักเอนเข้าข้างคนแรกที่เล่า แต่กูว่าเรื่องไม่น่าไปถึงห้องปกครองถ้าแม่เพื่อนมึงไม่ได้เป็นผู้ใหญ่มีปัญหาจริงๆ
อ๋อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กูเอาเรื่องที่กูหงุดหงิดไปบ่นมากไป กลายเป็นหาว่ากูไม่พอใจมัน เอาความทุกข์ของกูไปเกทับมัน
คือไม่ใช่ คือมันพูดมาบางเรื่องมันดันทริกเกอร์กู กูก็หงุดหงิดก็แค่นั้น
สรุปว่าอีดอกนี่ตีความการกะทำของกูเป็นห่าเหวอะไรไม่รู้แล้วมาหาว่ากูไม่เห็นมันเป็นเพื่อน
ถ้ากูไม่เห็นมึงเป็นเพื่อนกูไม่บ่นหรอกอีส๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำไงดีเพื่อนกูแม่งนิสัยอีโมชิบหาย
ทำตัวอย่างกับพระเอกอนิเมะ พูดวลีแบบเห็นโลกมาเยอะทั้งๆที่อายุยังไม่เกิน 25 เนียแต่ละคำก็ย้อนแย้งชิบหาย
ไม่ได้จะไปขัดความชอบหรือสิทธิมันหรอก แต่บางครั้งความคิดแม่งก็มาดูถูกและละเมิดความคิดกูหลายครั้งละ
ควยจะเถียงเดะก็โดนมันหาว่าเสือก เบื่อชิบหายพวกอีโมหัวควยพวกนี้เนีย
กุเพิ่งรู้ความจริงว่าเพื่อนที่รู้จักกันมาหลายปีแม่งเป็นพวกบีบน้ำตาเรียกความสงสาร คือแม่งร้องให้บ่อยมากเว่ย แล้วพอมันร้องทุกคนก็จะแบบ มึงทำไรมันไอ้ชั่วไอ้เลว ทั้งๆที่คนนั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย เก่งมากที่ทำให้คนอื่นดูเป็นตัวร้ายได้
เรื่องมันมาโบ๊ะแตกที่ว่านางจะส่งไลน์ไปด่าเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้ทำอะไรนาง แต่เสือกส่งผิดไปด่าคนนั้นเองเลยตรงๆ งงว่าหัวร้อนขนาดส่งไม่ดูชื่อไลน์เลยเออว่ะ แล้วนางก็เลยตกใจ เดินร้องให้ไปหาคนนั้นเพื่อไปขอลบไลน์ที่ส่งไป เพื่อนคนนั้นยังไม่ได้ดูแต่เห็นร้องให้มาก็เลยยอมให้ลบ แต่มึง มือถือมันมีโนติสเหลือไว้ว่ะ กลายเป็นว่าข้อความที่ส่งมายังอยู่ แล้วตอนนี้ทุกคนก็รู้สันดานนางหมดแล้ว พีคเหี้ยๆ กุอุสาห์สงสารมีงมาตั้งนาน น่ากลัวมาก
ควยอีเหี้ย แขวะอะไรกูหนักหราห้ะ อิจฉากูอ่อที่กูสนิทกะเพื่อนผู้ชาย ที่กูเฟรนด์ลี่ เป็นที่จดจำของครูอ่ะ อีห่า มึงอะเสร่อ เสือก แล้วพอกูด่ากลับหาว่ากูร้อนตัว ร้อนตัวพ่อมึงดิสัส เสร่อมากค่ะควย ตอนกูคุยกะเพื่อนผู้หญิงไม่เป็น อยากมีผู้คุยจนตัวสั่นเรอะ เห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้???
บ่นหน่อย กูเกลียดความมีมารยาท ความแคร์คนอื่น กับความเกรงใจ ที่มากเกินไปของกูวะ เห็นพวกเพื่อนๆแม่งคุยกับรุ่นพี่หรือคนโตกว่าหรือครูแบบสนิทๆ(แต่แบบไม่ลามปามนะ) ได้โคตรน่าอิจฉา กูก็อยากทำแต่ในความรู้สึกลึกๆมันเหมือนมีกรอบมารยาทตีกรอบไว้อยู่ กลัวว่าถ้าหลุดจากกรอบนี้ คนอื่นจะคิดว่าเราไร้มารยาท มองเราในทางไม่ดีงี้ หรือพูดอีกอย่างก็คือคิดแทนคนอื่นมากไปนี่ละ
ทุกวันนี้แบบไม่กล้าพูดเล่นหรือยิงมุกใส่พี่ๆ ได้แต่ครับๆ หรือพูดไรไม่ออกเพราะไม่กล้าเล่นด้วย รำคาญตัวเองชิบหาย จนบางทีก็เบื่อตัวเองที่ทำตัวน่าเบื่อใส่พี่ๆเขา อยากเปลี่ยนตัวเองแต่ก็ยากเหลือเกิน ฮือ
พวกมึงเป็นของมึงยังไงก็เป็นอย่างนั้นไปแหละ จะไปตามคนอื่นทำไม ถ้าทำไปแล้วมันไม่ใช่ตัวเอง?
กูจะบอกพวกมึงเลยว่า มึงต้องหาข้อดี จุดเด่น จุดแข็งของมึงแล้วเข็นมันไปให้สุดให้เด่น คนเค้ามองมึงที่มึงเป็นมึง ไม่ใช่มึงเป็นคนอื่น ถ้ามัวแต่กลัวมันก็ไม่เริ่ม ถ้าเราไม่เริ่มพูด คนอื่นก็จะไม่รู้ว่าเรารู้สึกยังไง คนอื่นก็ไม่กล้าพูดกับเรา อยากเล่นมุข เล่นไปเลย อยากคุยคุยเลย เค้าคุยไรกันอยู่ เราพอรู้เรื่อง แย้บไปเลยมึง อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไป แล้ววันนึงเรามาเสียดายทีหลังที่ไม่ได้ทำ เพราะมันจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนะ ขอแค่มึงเริ่ม มีพลาดบ้าง แป้กบ้าง ขำบ้าง ธรรมดา แต่มันคือการเริ่ม มันคือการหว่านเมล็ดของการสร้างความสัมพันธ์ สู้ๆนะพวกมึง
>>97 จริงๆเลยเป็นตัวของตัวเองแหละดีสุดแล้ว กูเป็นคนปล่อยมุกแล้วก็เรียกเสียงฮาจากเพื่อนได้ดีเลยอะ แต่มันมีจุดเปลี่ยนคือ เมื่อก่อนกูกังวลสายตาคนรอบข้างมาก ไม่กล้าเล่นมุก กลัวแป้ก วางตัวคูลๆมาตลอด แบบไม่กล้าแสดงออกความฮาอะ แต่ลึกๆแล้วกูเป็นคนตลกมากเลยนะ กับเพื่อนในเน็ตที่ไม่รู้จักตัวจริงกันนี่ปล่อยมุกฮาได้ทั้งวัน
มีจุดเปลี่ยนคือ เพื่อนในกลุ่มคุยๆกัน แล้วมันมีจังหวะปล่อยมุกเว้ย ซึ่งตอนนั้นกูยังไม่กล้าคุยเฮฮาอะไรกับเพื่อนมาก เลยนั่งเงียบๆไม่ยิงมุกอะไร เป็นคนจืดๆอะ แต่มันมีเพื่อนคนนึง กล้าเล่นมุกที่กูคิดไว้ในใจ แล้วผลตอบรับแม่งดีมาก ไอ้มุกนั้นถูกเอาไปเล่าต่อพักหนึ่งเลย
หลังจากนั้นมากูตั้งใจว่า จะเล่นทุกมุก แป้กไม่แป้กก็ไม่กลัว ขอแค่ไม่ลามปามและรู้กาลเทศะก็จะเล่นแม่งให้หมด แล้วกูก็จะเป็นตลกอันดับหนึ่งของเมืองไทยให้ได้!
>>98 555555 นึกถึงการ์ตูนเรื่องนึงแหะที่มันอยากจะเป็นดาราตลกอะ คนวาดเดียวกับเรื่อง จอมเกบลูส์ จำชื่อไม่ได้
เออ มึงเหมือนกูแหละ เมื่อก่อนกูเป็นคนเงียบมาก นิ่งจนคนกลัว กูไม่มั่นใจตัวเองไง แต่ตอนนี้กลายเป็นตัวจังไรตัวโจ๊กในกลุ่มซะงั้น
พอมันได้เริ่มมันเลยลื่น ขอแค่ได้เริ่มอะ พวกดาราตลกมันก็ไม่ได้ขำทุกมุข แป้กบ้าง ขำบ้าง แต่ The show must go on มันต้องไปต่อเว้ย ฉะนั้นถ้าใครมีปัญหาเรื่องเพื่อนนะ ถ้าเค้าไม่ทักมาเราต้องทักก่อน ไม่ยิ้มมาเราก็ยิ้มก่อนเลย หาจังหวะดีๆ ทักแล้วก็ลุยเลย!!
กูขอพูดเรื่องระบบโซตัสหน่อยได้ไหม กูคิดว่ามันเกี่ยวกับเรื่องสังคมเพื่อนฝูงในมหาลัย
หลังจากที่กูเพิ่งผ่านมา กูชอบตอนจบที่พวกรุ่นพี่เขาเฉลยว่าเขาแค่แสดงว่าโหดอ่ะ แต่กูไม่ชอบช่วงเวลาก่อนหน้านั้นเลย
มันกดดันโดนถากถางโดนทำให้เสียความมั่นใจ บอกก่อนนะว่าพี่กูไม่ได้แตะตัวกูเลยแต่ใช้คำพูดกับเสียงดังมากกว่า
แล้วหลังจากนี้กูต้องไปเจอว๊ากอีก กูคิดอยู่ว่าจะเอารุ่นดีไหมหรือไม่เอาดี
กู >>96 นะ เบื่อเพื่อนว่ะ เบื่อตัวเองด้วย กูแม่งมีเพื่อนที่สนิทอยู่นิดเดียว แล้วแบบมันเป็นคนเข้ากับคนง่ายอ่ะมึง พูดเก่งอ่ะ เพื่อนคนนึงขาเที่ยวเวลาไปเที่ยวไหนอ่ะ บางทีกูอยากไปด้วยแล้วมันชอบชวนกูไป พอไปแม่งก็เจอแต่คนที่ไม่สนิทเพื่อนที่สนิทไปด้วยกันแม่งก็หนีบแฟนไปด้วยเงี้ย กูพยาบามคุยกับคนอื่นแต่เข้าถึงเค้ายากชิบหายเลย
เห็นบ่นเรื่องโซตัสกัน กูขอบ่นบ้าง
กูไม่โอเคกับเพื่อนในคณะกูเลยวว่ะ แล้วรับน้องก็ไม่ได้เห็นช่วยห่าอะไรให้กูเป็นคนที่อยู่ในสังคมได้เลย คือกูเคยเข้ารับน้องห้องเชียร์อยู่จนจบขอรุ่นด้วย แต่พอมีงานอื่นๆของรุ่น กูรู้สึกว่าทำไปแล้วฝืน กูไม่อยากทำแล้ว กูเลยไม่ไปทำ ทีนี้ล่ะแม่งเอ๊ย หายนะมาเยือนกูทันที
คือกูแม่งฝืนชิบหายกับการปรับตัวกับสังคมมหาลัย ยิ่งคณะกูคนน้อยนี่อยู่โคตรยาก ทุกคนจะรู้จักกันหมด ข่าวเมาท์มึงจะไปไวยิ่งกว่า4Gประเทศไทย มึงจะเห็นแก่ตัวไม่ได้เลยอะ ต้องเป็นคนดี เป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีน้ำใจกับสังคม ต้องคิดเหมือนเพื่อน ทำเหมือนเพื่อน อิดอก กูรำคาญ คือส่วนตัวกูก็ไม่ชอบเข้าสังคม กูแค่อยากอยู่เฉยๆเงียบๆไม่อะไรกะใคร กูฝืนยิ้มแทบตายที่จะทำความรู้จักกับใครๆตอนรับน้อง พอกูฝืนทนไม่ไหว ถอยออกมา แม่งตามแซะตามจิกกูอย่างกับที่ผ่านมาไม่เคยพูดดีๆใส่กัน กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันว่ะ คณะกูเรียนตัวคนเดียวไม่ได้ เพราะถ้าทำได้กูทำไปแล้ว แต่การที่กูต้องมานิ่งเงียบฝืนเข้าสังคมทั้งๆที่กูไม่ชอบ โอ้ยเหี้ยยยย กูเหนื่อยว่ะ กูจะอยู่สังคมนี้แบบสงบสุขได้ยังไงวะ
กุกำลังจะไปเข้าค่ายรับน้องของมหาลัยว่ะ เท่าที่ฟังมาเหมือนจะไม่มีไรรุนแรง
แต่กุกลัวหาเพื่อนคุยไม่ได้มากเลย มีคำแนะนำไรให้กุไหม
กุเป็นคนตรงต่อเวลา กับพวกงานกลุ่มกุแบ่งอะไรกำหนดระยะเวลาเท่าไหร่ก็ต้องตามที่บอกอ่ะ(แต่กุเผื่อเวลาให้ทำเยอะอยู่แล้ว3-4วันทั้งที่บางงานไม่เยอะอะไร) กุเป็นพวกหัวหน้างานต้องแบ่งหน้าที่ให้เพื่อนเพราะไม่มีใครแบ่ง แต่แบ่งไปก็มีพวกไม่ตรงต่อเวลา ส่งงานให้ช้า พอถึงวันก็มาขำๆบอกยังไม่เริ่มทำ บางทีกุก็ไม่ตลกอ่ะเหมือนไม่นึกถึงใจกุเลย บางทีบอกอีกนานส่ง มาปั่นเอาตอนอีกไม่กี่วันเดดไลน์บ้าง กุก็เผื่อไว้เยอะแล้วนะ กุก็ต้องทำส่วนของกุต่อด้วย แต่กุชอบเกรงใจเพื่อนด้วย พูดไปตรงๆก็แค่อึ้งกันนิดหน่อยแล้วทำแบบเดิม ควรทำไงดีวะ เศร้า 5555
กูจะเอาคืนคนที่แม่งชอบโกงข้อสอบ โกงคะแนนยังไงดีวะ แม่งหน้าด้านชิบหาย กากอังกฤษจะตายห่าตรวจข้อสอบเองบอกได้เต็ม กากฟิสิกส์ ชีวะ สัดๆ ตรวจข้อสอบเองแม่งได้เต็ม พอเปลี่ยนกันตรวจคะแนนตกรัวๆเลยจ้า แล้วมันแม่งเป็นคนอยากเด่นอยากดูดีอ่ะ นิสัยแม่งก็อารมณ์ร้าย พร้อมจะเขวี้ยงเก้าอี้ใส่คนอื่นได้ทุกเมื่อถ้าแม่งไม่พอใจ กูจะทำยังไงดีวะ แม่งไม่ยุติธรรมต่อคนอื่นที่ไม่่โกงเลยแม่ง
กูมีเพื่อนแบบประเภทที่โคตร้ห็นแก่ตัวอะมึง คือถ้าใครไม่มีประโยชน์กับนางนางจะไม่คบเลย ของกูนางจะดีกับกูแค่เวลาจะไปเรียนเพราะจะติดรถกูไป ถ้าวันไหนไม่มีรถนี่แทบไม่เห็นหัวกูเลย คือข้อดีนางก็มีแต่ข้อเสียแม่งเยอะกว่า
กับอีกคนแม่งพูดไม่คิดอะมึง ชอบเล่นมุกแบบเหี้ยๆที่คนอื่น เช่นกูถามรุ่นพี่เรื่องงานพิเศษไรงี้แม่งก็ชอบแทรกว่าไปเป็นกรรมกรสิ พอกูบอกว่าอยากได้งานที่แบบมันเลือกเวลาได้ไง นางก็บอกให้กูไปขายตัว ไรงี้ ... หรือเวลากูป่วยก็ชอบบอกว่าทำไมกูไม่ตายซักที กูบ่นอะไรให้มันฟังมันก็ชอบพูดประมาณว่าบ่นทำไมไม่อยากรู้ แต่เวลาแม่งมีอะไรก็วิ่งแจ้นมาหากู
กูควรเขี่ยอิพวกนี้ทิ้งยังไงดีวะ คือหลังๆแม่งตามมาลามมาป่วนในเฟสกูละ จะบล็อกแม่งก็ไม่ได้เพราะติดปัญหาเรื่องที่ต้องปรึกษาเรื่องเรียนก่อนจนกูต้องย้ายไปสิงอีกเฟส
หรือกูควรรอให้ตอนนี้จบมอหกแล้วตัดหางพวกนางปล่อยวัด หรือเขี่ยทิ้งตั้งแต่ตอนนี้ดี
กูเบื่อเพื่อนในกลุ่มกูมากอ่ะ แม่งเป็นคนชอบคิดลบ ไม่ชอบให้ใครเด่นกว่า ไม่มีมารยาท เวลากูพูดอะไรแล้วคนสนใจจะหาอะไรมาพูดขัดกูตลอด กูไม่ชอบเลย ...............
มึงเพื่อนติกูเรื่องนิสัย บอกว่ากูแบบเฉยๆเกินไปอ่ะ คือกูแบบไม่คิดอะไรมาก ตัวอย่างกูเล่นกับเพื่อนต่างเพศแบบไม่คิดอะไรแต่คนอื่นมองไม่ดี(ข้อนี้กูจะปรับตัวเมินไป) แล้วก็เรื่องที่เพื่อนยืมของแล้วกูบอกให้มาหยิบเอาเองไรงี้ เพื่อนไม่ชอบเพื่อนบอกว่าของแบบนี้แค่หยิบส่งให้ก็ได้ทำไมต้องให้เดินไปเอาให้ครูมอง คือกูก็งงๆแบบเพื่อนยืมของกูแล้วกูยังต้องหยิบส่งให้อีกเหรอ พูดจนกูรู้สึกผิดเลย มีต่อ
โดนเพื่อนเท ไอ้สัดความเป็นเพื่อนนับสิบปีกู หรือที่จริงแม่งก็ไม่มองกูเป็นเพื่อนอยู่แล้ววะ เห็นกูเป็นลูกแหง่หรือพวกมันมองว่ากูให้ใจไม่พอหรือยังไงหนอ กูเศร้าอยากละบายสัดๆ แต่ตอนนี้กูก็ไม่มีใครสนิทเท่าพวกมันอีกแล้ว ตอนนี้กูรู้สึกเหงาชิบหาย คนอื่นก็เรียนคนละมหาลัยนะแม่งยังเจอกันได้ หรือเห็นกูขี้น้อยใจเลยเทแม่งเลย ช่างมึงกูไม่สนแล้วอะไรงี้หรอ
เบื่อกลุ่มเพื่อนที่คุยแต่เรื่อง18+ว่ะ คือกูซิงแล้วไม่ได้ฝักใฝ่อะไรขนาดนั้น พวกแม่งบางคนก็ซิง(กลุ่มชายล้วนนะ)แต่ชอบคุยเรื่องพวกนี้กันจังวะ
กูไม่เห็นว่าคุยเรื่องได้สาวคนนู้นได้เล่นท่าอย่างนี้ รอบนึงกี่คน กี่วัน บลาๆๆ มันน่าสนใจตรงไหน เอะอะมีสาวเดินผ่านก็คุยว่าคนนี้น่าเย็ดคนนี้น่ารัก
นานๆเจอกันทีคุยเรื่องอื่นไม่ได้เหรอวะ กูรู้สึกไม่ได้ดูแมนหรือเก่งกล้าสามารถขึ้นยังไงเลย
โม่งวัยมหาลัย/จบแล้ว มีใครมีเพื่อนผู้ชายที่ยังซิงบ้างป่ะ กูจบมาสองปี ไม่เจอสักคน กูเลยสงสัยว่าสำหรับผู้ชายมันเป็นเรื่องเสียศักดิ์ศรีถ้ายังซิงหรือไม่เคยขึ้นครูอะไรงี้ใช่ป่าว
>>122 กูก็เคยสงสัย แล้วกูเคยลองถามเพื่อนผู้ชายที่ค่อนข้างสนิททุกคน รวมกับที่ถามจากเพื่อนผู้หญิงอีกที ปรากฏว่าเพื่อนผู้ชายกูไม่มีใครซิงเลยเหมือนกัน (คร่าวๆ ที่กูกล้าถามคือยี่สิบกว่าคนเอง) ส่วนใหญ่เสียซิงตอนม.ปลาย-มหาลัย ไม่ว่าจะมีแฟนหรือไม่มี บางคนก็เสียซิงเพราะเมาละเงี่ยน แต่ส่วนใหญ่คือได้กะแฟนนะ สรุปสำหรับมุมกูนะ เท่าที่ฟังลักษณะการตอบของเพื่อนผู้ชาย มันก็ถือเป็นศักดิ์ศรีในระดับนึงอ่ะ แต่ไม่ถึงขั้นขวนขวายก่อนจบมหาลัยว่าห้ามซิงเด็ดขาดไรงี้
ปล. สังคมกูมีทั้งระดับค่อนข้างแย่ คือเพื่อนมัธยมในตจว./ ระดับมหาลัยค่อนข้างดี/ เพื่อนวัยทำงานดีมาก บ้านรวยมีการศึกษาตรรกะดี
> >122 รุ่นน้องเราสามสิบแล้วยังซิงอยู่เลย ไม่แปลกหรอก
เพื่อนที่กูจัดเรทว่าดีมากทักมายืมตังค์ พอกูบอกไม่มีแล้วแคปรูปบัญชีให้ดู เขารีดแล้วบลอคกูเลยว่ะ เสียความรู้สึกเพราะคิดว่าเขาเคยเป็นเพื่อนที่ดีกับกูมากคนนึง
คนที่อันเฟรนกู ตอนนี้บล็อคกูไปแล้ว
คือหลังจากนั้นกูก็ไม่ได้ทำอะไรเขาละนะ กูก็อยู่ของกู ถ้ากูบ่นอะไรคือไม่ใช่เรื่องเขา (หรืออย่างน้อยกูก็ไม่ได้บ่นในที่ที่เขาเห็น ยกเว้นเขาจะตามไปส่องโซเชี่ยลทางอื่นของกูอีก)
คือที่เคยบอกกูว่าเข้าใจกูนี่คือเข้าใจไรบ้างวะ หรือจริงๆไม่เคยเข้าใจ
ถ้าไม่ชอบใจ เห็นกู(ในโซเชี่ยล)แล้วไม่สบายใจ ก็บอกกูมาก็ได้ กูจะได้ไม่ไปเสนอหน้า (แต่ที่เพื่อนร่วมกันก็ช่วยไม่ได้นะ กูมันมือไว ขยันคอมเม้นท์ชาวบ้าน) นี่ปล่อยให้กูนึกว่ามันโอเค กูก็เลยพยายามจะสนิทกันเหมือนเดิม จนตัวเองทนไม่ไหวเอง
ไม่รู้วุ้ย กูงง
กูโดนเพื่อนตุ๊ดลวนลาม พอกูบอกไปว่าไม่ชอบแม่งก็ไปนินทากับคนอื่นว่ากูรังเกียจนาง ไปฟ้องครูว่ากูลอกข้อสอบ(ซึ่งกูไม่ได้ทำ) ทีนี้เพื่อนแบนกูทั้งห้องเลยว่ะ เพิ่งย้ายห้องมาเลยไม่มีเพื่อนด้วย
เมื่อวันศุกร์กูทำ Life Achievement สำเร็จแล้วโว้ย กูคุยกับสาวเงียบคนนึงที่กูตั้งใจว่าจะทักมาเป็นเดือนได้สะที
ขอเล่าหน่อยที่รร.กูมีนักเรียนแลกเปลี่ยนคนนึงมาเว้ย มาได้เกือบ 3 เดือนแล้วล่ะ แต่เขาไม่มีเพื่อนเลย เป็นเด็กผู้หญิงญี่ปุ่นได้ไปอยู่ห้องศิลป์ญี่ปุ่นสวยหน้าตาน่ารักเลยล่ะ แต่กูไม่เคยเห็นเขาคุยกะใครเท่าไหร่เลย แล้วทุกเย็นก็จะไปนั่งในห้องพักครูทุกวัน ช่วงเดือนนี้ที่ผ่านมานี่กูได้เข้าห้องพักครูบ่อย ไปสอบซ่อมของปีก่อนก็เห็นเขานั่งอยู่เหมือนเดิม แล้วบรรยากาศแม่งแปลกสัส คือครูปล่อยให้กูนั่งทำงานซ่อม แล้วมีเขานั่งอยู่ในห้อง 2 คนกับกู จะทักกูก็ไม่กล้า เลยได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำอย่างเดียว เขาก็มองๆกูแต่ไม่ทัก คือกูมีความรู้สึกว่าเขาจะพูดอังกฤษไม่ได้ไงเพราะเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้ไม่กล้าทัก แล้วก็กลัวเขาจะนึกว่ากูไปม่อเหมือนพวกเด็กห้อง 10
แต่อาทิตย์ก่อนกูซ่อมผ่านละ จากนี้คงไม่ต้องไปอีกก็เลยกะว่าจะทักซะหน่อย กูนี่ไปนั่งท่องสคริปภาษาญี่ปุ่นมาเลย แต่พอเปิดเข้าไปเห็นเขามองกู แม่งลืมหมดเลยจะพูดอะไรวะ เลยกะว่าเอาเถอะถือซะว่าซวยที่เขาพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ไม่ใช่อ่ะ พอกูกำลังเก็บงานจะไปส่งครู เขาทัก เฮลโล กูเว้ย กูนี่งงเลยนึกว่าพูดไม่ได้ จากนั้นก็ได้เริ่มคุยกันสะที คือเขากับกูคิดเหมือนกัน เขาคิดว่ากูพูดอังกฤษไม่ได้เลยไม่กล้าทัก ไม่ได้อยู่ศิลป์ญี่ปุ่นด้วยไง กูก็เหมือนกันคิดว่าเขาพูดอังกฤษไม่ได้ แล้วก็ได้รู้ว่าที่เขาไม่มีเพื่อนเพราะห้องศิลป์ยุ่นแม่งมีแต่โอตาคุมันมาถามเขาแต่เรื่องอนิเมะ คือเขาก็ไม่ได้อยากรู้เกี่ยวกับประเทศเขาไง เขาอยากรู้เกี่ยวกับไทยถึงได้มาไทย แล้วเขาไม่ดูอนิเมะ แล้วดันมาตอนม.5 คนเขาจับกลุ่มกันหมดละ เลยมาลงเอยที่ห้องพักครู นั่งมึนๆรอกลับไปกับครูโฮส กูนี่ฮาเลย ไม่แปลก ห้องยุ่นแม่งมีแต่ผู้ชายโอตาคุ ผู้หญิงมี 3 คน
แต่พอนั่งคุยๆกันไปรู้สึกคุยกันได้ลื่นไม่ติดเฉยเลย เหมือนกับว่ากูกับเขามีหลายๆอย่างเหมือนกัน ศิลป์ยุ่นมีแต่ผู้ชาย ศิลป์ฝรั่งเศสของกูแม่งก็มีแต่ผู้หญิง แล้วเด่วรร.กูจะมีแข่ง Music awards ละกูเองก็ลง เขาบอกจะมาดูด้วยเว้ย แล้วโชคดีจริง ครูไลน์มาหาว่างานไม่เรียบร้อย ทิตย์ไปนั่งทำในห้องพักครูมาใหม่ ถถถ+ กูจะดีใจรึจะเสียใจดีวะ เออ แต่ก็ดีกูกะเขาอ่าน Artemis fowl เหมือนกันด้วยไงนิยายนอกแม่งในห้องกูไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนคุยด้วย ทีนี้มีคนคุยด้วยยาวๆละกู แล้วเสือกมีแต่คนบอกเขาหยิ่ง กูว่าไม่เลยแค่เป็นพวก Introvert ระดับนึงเท่านั้นเอง ในที่สุดกูก็เป็นเพื่อนกับเขาได้สะทีโว้ย เออ แต่รู้สึกว่าเขาจะไม่ถือแบบในอนิเมะเลยนี่วะ ที่เรียกชื่อเล่นไรนี่อ่ะกูงง ทำไมอนิเมะมันต้องทำให้สับสนวะ
>>133 เรื่องของมึงน่ารักดี กูอ่านแล้วอมยิ้มตามเลย ลองสอนภาษาไทย พวกคำสแลงที่ไม่มีในหนังสืออะ ที่วัยรุ่นใช้กันไรงี้ เขาน่าจะชอบมั้ย มิตรภาพนี่น่ารักจริงๆเลยนะ กูช้อบชอบ. ช่วงใกล้ๆเขาจะกลับก็แลกโซเชี่ยลกันไว้ติดต่อ คูลสัสๆ
เสริม- ในอนิเมะที่มันจริงจังกันเรื่องชื่อเล่น มึงคงหมายถึงสังคมระหว่างคนญี่ปุ่นกับคนญี่ปุ่นในประเทศญี่ปุ่น มันจะจริงจังกันประมาณนั้นแหละ
แต่เขามาไทยแล้ว เขาก็ต้องปรับเข้าหาเราไง
มีใครรู้สึกคนรอบตัวอยู่ไกลบ้างวะ แบบตัวเองมาไกลไม่มีใครตามตัวเองทันแล้วอะ กูไม่ได้จะอวยตัวเองนะแต่ตั้งแต่มีเรื่องให้กูเปลี่ยนสังคม คนที่กูเจอมีแต่แบบ คุยไม่ได้แล้วอะ กูเคยมีเพื่อนคนนึง ทำอะไรฉลาดๆคุยอะไรฉลาดๆ นี่พึ่งมารู้ว่าระดับนั้นนี่คือที่คนปกติเค้าไม่ทำกัน ถามว่าฉลาดยังไงระดับไหน คือก็ไม่ได้เวอร์เรียน4.00ไรงี้อะ แต่แบบคุยรู้เรื่อง อ่านบรรยากาศเป็น รู้ไรควรไม่ควร คิดเป็น มีพรสวรรค์ด้านใดด้านหนึ่งแบบสุดๆ และก็ทำอะไรจะเป็นเร็ว ประมาณนี้อะ แต่ที่กูเจออยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่อะ แบบโพสตัสวันละ2โพสเพ้อโน้นนี่ พิมไม่รู้เรื่องเหมือนสมัยก่อนไม่เคยมีตัวตน กูยอมรับว่าพึ่งขึ้นมหาลัย แต่ชีวิตตอนมปลายกูรู้สึกไม่ใช่แบบนี้เลยกับคนนั้น ถึงตอนนี้คนนั้นจะทิ้งกูและอยู่สูงกว่ากูไปหลายเท่าแล้ว แต่ก็ไม่มีที่พึ่งไม่มีใครให้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นแบบฉลาดๆแล้วอะ ปกติกูมีคนที่คอยแลกเปลี่ยนความคิดตลอด ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เรื่องในเฟส เพจ ข่าว คน เพลง หนัง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกตัวนเดียวแบบนี้เลยว่ะ
โม่งๆ อยากรู้ว่าถ้าจะชวนเพื่อนผู้หญิงไปเที่ยวแบบไม่มีนัยแอบแฝงคือเพียวเฟรนโซนนี่ต้องทำยังไงดีวะ >>133 นี่กูเองนะ คือกูว่าจะหาเพื่อนให้สาวยุ่นนร.แลกเปลี่ยน แต่ทีนี้เพื่อนกูก็มีแต่ผู้ชาย กลุ่มผู้หญิงที่รู้จักดีที่สุดก็ห้องฝรั่งเศสกู แต่กูไม่เคยไปเที่ยวกับกลุ่มนี้เลยอ่ะดิ แล้วเขาออกแนวผู้หญิงเรียบร้อยกัน กูไม่กล้าชวนว่ะ จะให้สาวยุ่นมาอยู่กับกลุ่มกูมันก็ไม่ได้ จะสนิทกับเขาเกินไปมันก็ไม่ดี คือตั้งแต่วันศุกร์มานี่กูคุยกับเขาบ่อยมาก เหมือนมันคุยถูกคอกันแบบเพื่อนสนิทผู้ชายไรงี้เลย
คือเอาจริงๆถ้าเป็นผู้ชายเหมือนกันนี่จะง่ายไปเลยนะ ถ้าเป็นผู้ชาย ชวนไปสนามบอลสักรอบก็เป็นเพื่อนกันได้ละ แต่ผู้หญิงนี่มันมีเส้นกั้นอยู่ว่ะ จะทำอะไรกูก็ต้องระวัง
>>140 >>140 ถ้าเป็นกลุ่มเด็กมอปลายกูว่าจับกลุ่มไปเดินห้างดีไหม ชวนไปกินข้าว เล่นเกมเซนเตอร์ไรแบบนี้ตามประสาวัยรุ่น พวกร้านนส.ไม่ต้องไป อ่านไม่รู้เรื่องหรอก ไม่ก็ไปสวนสนุก(สวนน้ำถ้าไปคนเดียวกลางหมู่ผชกูว่าอย่าชวนเลย)ลองคุยๆกับผญห้องมึงก่อนก็ดี แบบขอความร่วมมือชวนเพื่อนยุ่นไปเที่ยว ช่วยกันสานสัมพันธ์ไรงี้ ถ้ากูเป็นเพื่อนยุ่นคนนั้นกูก็คงเกร็งๆแหละที่ต้องเที่ยวคนเดียวตามหมู่ผู้ชาย เอาเป็นว่า Keep fighting นะมึง มาอัพเดตเยอะๆก็ดี กูชอบเรื่องที่มึงเล่า ฟังดูน่ารัก
กู >>136 นะ เริ่มเข้าใจละ แต่ที่บอกว่าอย่าหลงไปเป็นคนพวกนั้น... กูต้องใช้ชีวิตกับสังคมนี้อีก4ปีว่ะ กูรู้ว่ากูพลาดนะถึงได้หลุดมาอยู่ในสังคมนี้ แต่กูว่ามันไม่ใช่ และที่กูพลาดก็เพราะความอ่อนต่อโลกของกูแค่นิดเดียวเอง แต่นี่มันเหมือนการตัดสินชีวิตทั้งชีวิตเลย อึดอัดสัสๆเลยอะ ไม่มีที่พึ่งหรือคนที่เอาเป็นตัวอย่างแล้วอะ กูกลัวระดับกูต่ำลงมากๆถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เวลากูรู้จักคนฉลาดๆเอาตัวรอดเป็นไรงี้กูรู้สึกดีอะ แบบโลกใบนี้แม่งเดินไปข้างหน้าได้ แต่ตอนนี้โลกของกูกลับหยุดหมุนแล้ว
มึงๆ มึงว่ากูดูเป็นครจริงจังไปป่ะวะ แบบกูว่าการนั่งจับกลุ่มคุยกันแม่งไร้สาระมากอ่ะ กูก็จะปลีกตัวมาอ่านหนังสือ ทำการบ้าน เพราะแบบกฌจะสอบเข้ามหาลัยแล้วอ่ะ แต่เพื่อนแม่งเอาแต่คุยกันอยู่นั่นแหละ มีแต่เรื่องนินทาคน เรื่องดารานักร้องเกาหลี ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไรเลย คือกูก็มีชวนคุย เป็นแกนนำพาเล่นบ้าน แต่ส่วนใหญ่กูจะนั่งทำงานคนเดียวมากกว่า รู้สึกแปลกแยกยังไงไม่รูเ
>>146 ไม่หรอกมึง work hard play hard ก็ถูกต้องแล้ว คือถ้ามึงไม่ได้ไปแว้ดๆใส่เพื่อนว่ามึงต้องยังงั้นยังงี้ตามมึง ก็ไม่ผิดอะไร เพราะแต่ละคนก็มีจุดหมาย เป้าหมาย ไลฟ์สไตล์ต่างกันไป แต่ถ้าตอนมึงปลีกตัวมาก็บอกเพื่อนบ้างไม่ใช่เฟดตัวเองไปเงียบๆเฉยๆนะ ไอแบบนี้แหละมันจะทำให้ดูห่างกับเพื่อนละ แล้วก็ถ้าตอนนี้มึงรู้สึกห่างกับเพื่อนก็ให้เวลาตัวเองอยู่กับเพื่อนมากขึ้นนิดนึงละกัน ถือว่า relax หลังอ่านหนังสือ
เบื่อ ไม่มีเพื่อนในมหาลัยอยู่คนเดียวจะเรียยรอดมั้ยวะกิจกรรมก็ไม่ได้เข้าอีสัส
>>148 พอกัน กูนี่เป็นคนเดียวที่ไปสอบเข้าในมหาลัยนึง แล้วกูไปแบบโนเพื่อน ไร้เพื่อนสัสๆ ไม่มีคนที่เคยรู้จักมาก่อนในคณะเลยมึง กิจกรรมกูก็เข้านะ แต่บรรยากาศawkwardสัสสส(ขอโทษที่กระแดะใช้คำอิ้ง แต่มันเป็นคำเดียวที่อธิบายได้เข้ากับสถานการณ์สุดละ) กูคุยกับคนอื่นอะไรได้นะ แต่แบบ มันอึดอัดมากอะมึง คือกูออกแนวลุยๆ ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความงาม ผู้ชาย ดาราเกาหลีอะไรเท่าไหร่ วันๆก็เล่นเกม ตีฮอน ดูหนังอะไรพวกนี้ แต่ทั้งผู้หญิงผู้ชายในคณะกูคือแบบ อิเหี้ย โคตรสำอาง คุยๆกันอยู่ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป เดี๋ยวๆก็อัพไอจีอะไรงี้ คือมันไม่ใช่แนวกูเลยอะสัสสสสส
แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของคนอื่น มันเป็นเพราะตัวกูเองแหละ...แต่กูก็แบบ โอ้โหไอ้เหี้ย กูจะอยู่รอดมั้ยวะเนี่ย อีกตั้งหลายปี TT
>>149 กุเข้ามหาลัยแรกๆกุก็เสือกไปเข้ากลุ่มรักสวยรักงามเหมือนกันหว่ะ โคตรพลาด คือกุใส่ใจหน้าตาอยู่นิดๆแต่ไลฟ์สไตล์กุเป็นแบบผช.สัดๆอ่ะ แบบเกมส์ หนังไรเงี้ยะ ตอนนี้เรียนจะจบแล้ว สรุปเพื่อนกลุ่มแรกๆในตอนนั้นแม่งคบกันไม่กี่วัน5555555 คือมหาลัยมันจะมีโมเมนต์ที่ยุ่งๆแล้วจะได้คุยกะคนอื่นเยอะแยะอ่ะ แล้วคนที่จูนติดกันมันจะจูนได้เองหว่ะ บอกไม่ถูก ไม่ถึงขนาดแบบต้องปลีกตัวเททิ้งไปเลยแต่สุดท้ายไลฟ์สไตล์มันจะโยงมาหาเองอ่ะ55555 (ประมาณแบบถ้าเราเป็นคนโนแคร์อีพวกเยอะๆมันก็จะทนคบไม่ได้เองแหละ) ปจบ.กุก็แฮปปี้ละ ในกลุ่มแม่งมีทั้งผช.ผญ.คละๆลุยๆ เล่นเกมส์ ดูหนัง ต่อกันพลากันงี้
คิดว่าโม่งไม่น่าแตกนะ พวกเค้าไม่มาเยือนโม่ง หรือเยือนแต่คงเยือนห้องอื่น
คือพี่สาวคนนึงเป็นเพื่อนกุ ช่วงนี้เค้าพีคนักแสดงมาก กุก็รู้นะ ละทีนี้เค้าไปกินกาแฟตามสูตรที่นักแสดงชอบ
กุก็ไปเมนต์ว่าอาการหนัก แต่เจตนากุคือแค่แซวๆ ไง เพราะปกติกุก็แชทกะพี่แกคุยกันแรงๆ ทั้งคู่อยู่แล้ว
ละทีนี้แฟน (สาว) ของพี่แกเค้ามาเมนต์ว่า "มีปัญหาอะไรรึเปล่ากะเรื่องความชอบคนอื่น"
กุก็บอกว่า "สนิทกัน ปกติก็คุยแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าเค้าไม่โอเคลบเมนต์ให้ได้"
เค้าก็บอกกลับมาว่า "คิดไปเองฝ่ายเดียวรึเปล่าว่าสนิท จะทำอะไรคิดก่อน คนอื่นเค้าเปลืองเวลาชีวิตมาสั่งสอน"
ตอนนั้นกุก็จุกน่ะนะ แต่กุพยายามดึงสติตัวเองไป ละเมนต์ตอบเค้าว่า "ขอโทษ คงคิดน้อยไปจริงๆ ขอโทษอีกครั้งนะคะ"
คือกุก็คิดได้แหละว่ากุคิดน้อยไปจริงๆ แต่ในแชทกุกะพี่เค้าก็คุยแบบนี้อยู่แล้ว แบบต่างคนหวีดๆ ในแชทก็แซวกันเบาบ้างแรงบ้าง ดึงสติกันไรงี้ แต่กุก็ยังรู้สึกจุกๆ กะคำพูดแฟนพี่เค้าอยู่ดีว่ะ ละแบบกุนอนร้องไห้ไปเมื่อคืนด้วย แย่ .-. กุควรปรับตัวอะไรยังไงดี คือกุสับสนมากไง โดยเฉพาะกะที่แฟนเค้าบอกว่า "คิดไปคนเดียวรึเปล่าว่าสนิท" เนี่ยล่ะ ทำกุไม่กล้าไปทักไปหวีดอะไรพี่เหมือนเดิมเลย...
รำคาน ปี1ในมหาลัยรำคานเพื่อน
เมื่อไหร่กูจะเรียนจบซักทีวะ เบื่อห้องเรียนว่ะ แบบจำเป็นต้องย้ายโรงเรียนมาที่นี่ แล้วเจอแต่พวก loser เรียนกากๆ ข้อสอบยากหน่อยก็บอกว่าทำไม่ได้ ชอบด่าว่าตัวเองโง่ ไม่เก่ง ทั้งๆที่มึงเป็นคนไม่มีความพยายามเอง วันๆคุยแต่เรื่องเกาหลงเกาหลี จะสอบแล้วยังนั่งดูซีรีย์ loser สัดๆ
อยากมีเพื่อนที่ดีๆอ่ะ กูเรียนมหาลัยกูจะไม่รอดอีสาสสสส มันบาก
พวกมึง คนที่บล็อคกู
งอแงในทวิตว่าทำไมต้องเกลียดเขา
กูงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
>>158 เป็นกูจะเลิกคบพี่คนนั้นไปนะ เหมือนแฟนเขาหึงพร่ำเพรื่อมากกว่า ยิ่งใกล้พี่เขามีแต่โดนแฟนเขาเพ่งเล็ง เกลียดผู้หญิงแบบนี้ว่ะ ทำตัวบาตรใหญ่ ทำลายคสพ.คนรอบๆแฟนตัวเอง ไว้เขาเลิกคบกันมึงค่อยกลับไปคุย เพราะคุยตอนนี้ไปมึงก็ไม่ไว้ใจอีพี่คนนั้นแล้วว่าจริงๆมันเอามึงไปนินทาหรือเปล่า อีแฟนมันถึงได้กล้าด่ามึงขนาดนี้ ถ้าพี่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น แปลว่าแฟนเขาเป็น ยังไงก็สมควรห่าง ถ้าพี่มึงติดนิสัยแฟนมาด้วยคงแย่กับตัวมึง
แต่คำที่มึงใช้ก็แรงไปจริงๆเวลาอยู่นอกแชทควรระวังนิดนึงนะ อีกใจกูก็เข้าใจ คนมันเคยพูดแบบนี้กัน จะติดมาก็ไม่แปลก จำไว้ว่าหน้าวอลคนอื่นเห็นเยอะแยะ บางทีเขาอาจคิดว่ามึงลามปามรุ่นพี่
มึง คือแบบ พอกูทะเลาะกะเพื่อน ซํกพักกูก็พยายามทักไปคุยกะเขาทำตัวให้เหมือนปกติ แต่มันเหมือนกูทู่ซ๊๊คุยอยู่คนเดยีว เขาไม่ได้อยากคุยเว่ย กูก็เลยเลิกคุย
แต่อีเพื่อนคนนั้นมันก็มาต้อพ้อในทวิตทำนอง เขาทำอะไรผิด เขาผิดที่หายใจใช่มั้ย ยังงั้นยังงี้ แล้วก็คงจากแถวๆนี้ที่มันหาว่ากูไม่มองว่ามันเป็นเพื่อนทั้งที่มันแคร์กู (มีเหี้ยไรกูก็ปรึกษามัน คือถ้าเหมือนที่โม่งคนนึงบอกว่า กูระบายอารมณ์ใส่มันมากไป ทำเหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์ มันเลยไม่พอใจ กูก็เข้าใจได้นะ)
ผ่านมาปีนึงแล้ว หลังการอันเฟรน อันฟอล บล็อคกูในเฟสด้วย
นี่มันก็มาทวิตตัดพ้ออีกว่ากูทำกะมันเหมือนขยะทั้งที่มันแคร์กู ว่ากูเกลียดมันงั้นงี้ แถมเหตุผลที่เกลียดก็งี่เง่าอีก
คือนี่แบบ จะเอาอะไรวะ เพื่อนกูอีกคนบอกว่ามันก็คงแค่อยากระบาย เออขอให้เป็นงั้น
แต่แหม่ ระบายแล้วตัวเองก้นางเอกเลยนะ กูมันเหี้ย
ไม่รู้สิ
กูก็ไม่ใช่คนดีเด่หรอกนะ
แต่กูหงุดหงิดที่มันคิดเอาเองว่ากูคิดอะไร แล้วก็มโน เสร็จตัวเองก็นางเอกไป กูก็เหี้ยไปสิ
คือถ้ามันจะไม่ชอบกู อยากเลิกยุ่งกะกูเพราะกูระบายอารมณ์ใส่มันมากไปกูก็ฟังได้อยู่นะ
อึนชิบ
มาส่องทวิตกู รีทวิตที่กูรีโควทมาด้วยนะ
คือแบบ
..จะเอาอะไรวะ
เพื่อนใหม่ที่คุยกันถูกคอ แต่มันไม่ค่อยเล่นโซเชียลนี่กุไม่ควรทักมันไปบ่อยๆใช่ไหมวะ
คือมีเรื่องอยากจะชวนคุยแหละ แต่ไม่อยากรบกวนเขามาก ชอบอะไรคล้ายๆกันนิดหน่อยด้วย
เหนื่อยวะ อยากคุยกับคนอื่นแล้วไม่รู้จะคุยไรดี
เบื่อตัวเองวะ
เป็นผชไม่ได้เข้ากิจกรรมไม่มีเพื่อนคบ
อีสัส อยากได้เพื่อนคนเดียวที่ช่วยกูได้อ่ะมีป่ะกูก็ช่วยคืนไม่โกง
หาคนที่เข้าใจเรานี่ยกจริงๆว่ะ เพื่อนกูมีอยู่สองคน อีกคนไม่ค่อยเข้าเฟส เวลากูพิมพ์อะไรไในกลุ่มแชท อีกคนก็ชอบอ่านไม่ตอบ คือบางทีกูเศร้ากูเครียดมากๆอ่ะ อยากบ่นอยากได้กำลังใจ แต่มันก็ชอบอ่านไม่ตอบอ่ะ พอเจอแบบนี้กูก็น้อยใจเข้าไปใหญ่ เห้ออ แล้วเวลากูร้องไห้ เพื่อนไม่มีใครปลอบกูสักคนอ่ะ เซ็งว่ะ
กูแยกพูดเล่นกับด่าจริงๆไม่ออก ทำไงดีวะ แบบดูไม่ออกว่าตอนไหนเพื่อนล้อหรือแค่พูดเล่น ตอนนี้พอคุยกับเพื่อนที่ชอบพูดเล่น ชอบล้อ กูคิดว่าโดนด่าจริงๆตลอด
กูจะเข้าหาผู้หญิงคนนึงยังไงดีวะเพื่อนโม่ง คือกูอยากฝึกเล่นไวโอลิน แต่ทีนี้เพื่อนกูมันไม่มีคนเล่น ทีนี้เพื่อนกูมันก็แนะนำให้กูไปคุยกับเด็กห้อง 5 คนนึง เขาเล่นไวโอลินอยู่ แต่เขาเป็นผู้หญิงนี่ดิ กูจะเข้าหายังไงดีวะ คือดูไม่ใช่คนคุยเก่งชอบสุงสิงกับใครด้วยอ่ะ เพื่อนกูที่แนะนำมามันก็ไม่ได้รู้จักอะไร กูจะไปทักก็กลัวเขาคิดว่าไปม่อ แต่กูก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับเขา จะได้มีคนคุยเรื่องไวโอลินด้วย สาสส ทำไงดีวะ
พวกมึงมีวิธีเริ่มบทสนทนาแรกของวันกับเพื่อนกันยังไงบ้างวะ
กูเริ่มเปิดก่อนโคตรเห่ย อยากหาวิธีบ้าง พูดอะไรไปบรรยากาศมาคุแทบทุกที
ปล.กูโม่งหญิงนะ
กูขอปรึกษาอะไรหน่อย กูเกลียดเพื่อนคนนึงมาก ทะเลาะกันตอนทำงาน เพื่อนคนนี้เป็นพวกชอบเอาเปรียบ ขี้อิจฉาอ่ะ แล้วนางมีแบ๊คเป็นอาจารย์ด้วย จบงานแบบไม่สวย แถมทำให้กูเป็นซึมเศร้าต้องไปหาจิตแพทย์ด้วย
แล้วทีนี้กูจะไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศอ่ะ แล้วดันได้ไปที่เดียวกับเพื่อนคนนี้ ต้องนอนห้องเดียวกันอีก เปลี่ยนห้องไม่ได้ กูจะทำยังไงได้บ้างอ่ะ หรือควรพกยาซึมเศร้าไปเยอะๆหน่อย
เพื่อนโม่งกูอยากบ่น พอดีว่ามีเพื่อนที่กูสนิทมากๆอยู่คนนึงนางยิมเม้าส์ปากกากูไปทำงานกลุ่มห่าไรไม่รู้ ละตอนที่กูให้ของเขาไปก็ให้ไปทั้งตัวกล่องไปด้วยเพราะมันมีโค้ดอยู่ ยืมไปนานชิบหายแบบโคตรนาน จนพอกูใช้กูทวงเขาเลยเอามาคืน ละพอเสร็จกูกลับบ้านมามาเห็นสภาพของต่างๆกูคือแบบแย่อะมึง ตรงขอบกล่องแบบเละไปหมดแบบ เม้าปากกูก็ก็ไปตรงข้างหลังก็มีรอยดำๆเลอะเหมือนเป็นพวกรอยดินสอ กูเห็นละกูโคตรหัวร้อนเพราะกูเป็นพวกรักษาของอะ กูใช้ของกูมาตั้งนานไม่เคยเลอะไม่เคยแย่แบบนี้มาก่อนอ่ะแม่ง คือมึงมันอาจจะดูปัญญาอ่อนน่ะ แต่แบบกูโคตรไม่ชอบอะพวกที่แบบยืมไปแล้วไม่รักษาของ
คือ กูควรจะไปบอกเพื่อนกูยังไงดีว่ะว่าแบบกูไม่ค่อยโอเคที่สภาพตอนกลับมามันไม่ค่อยดีแต่ก็อยากจะพูดแนวอ้อมๆให้เขาคิดเองอะมึงกูไม่ค่อยอยากบอกไปตรงๆ ;-;
กูถามไรหน่อย อันนี้หาไม่เจอเลย
ทำไมบ้างคนไม่ชอบให้คนอื่นคล้ำไหล่ หรือบางมือ วางแขนที่ไหล ???
มึงๆ กูขอระบาย
มีใครเคยบ่นเรื่องชีวิตตัวเองลงทวิตบ้างมั๊ย บ่นในทามไลน์ ไม่ได้เมนชั่นรึเดมไปบ่นกะใครอ่ะ (กูออกแนวเก็บกดไงมึง ปัญหารอบด้านกูเยอะเหลือเกิน รับแม่งไม่ค่อยไหว บ่นกับใครไม่ได้ กูเลยบ่นลงทวิต มันเป็นที่สุดท้ายที่กูจะระบายได้อ่ะ)
ทีนี้มีอิเพื่อนรุ่นน้องกูบ่นสวนมาแบบจงใจว่ากูแน่ๆว่ารำคาญ กูไม่พยายาม กูลูซเซอร์ บ่นอยู่นั่นแหล่ะอะไรงี้
กูนี่หัวเสียสัสๆเลย ทีเรื่องแม่งกูยังรับฟังให้คำแนะนำช่วยแก้ปัญหา มาบ่นทุรนทุรายใส่กูในเด็มงี้ กูยังทนฟังได้อ่ะ //กูเลิกคบแม่งไปละ นิสัยเสียชิบหาย ดีออก
กูเบื่อเพื่อนคนนึงว่ะ ตอนแรกเหมือนจะสนิทกัน แต่แบบพออยู่ๆด้วยแล้วมันเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายชิบหาย เป็นพวกแบบเวลามีคนๆนึงไม่ชอบคนๆนึงแล้วมาบ่นให้ฟังก็จะไม่ชอบคนๆที่โดนนินทาไปด้วย คือถึงไม่ได้สัมผัสก็ไม่ชอบอ่ะ ถึงเมื่อก่อนจะเฉยๆกับเค้า แต่พอมีคนมาพูดแบบนี้ให้ฟังก็จะไม่ชอบเอาง่ายๆ กูโคตรเกลียดคนประเภทนี้เลย แล้วชอบไซโคกู ว่าคนนั้นคนนี้ไม่ชอบกู คนนั้นคนนี้ไม่ดี แต่ผู้ได้ลองสัมผัสเค้าก็น่ารักดีออก เวลากูทำอะไรดีกว่า
เด่นกว่าก็เาอละแซะกูแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมคนแบบนี้ถึงมีเพื่อนเยอะวะ การนินทาเก่งนี่ทำให้เป็นคนมีเสน่ห์หรอ
แม่งชอบแคะขี้มูกแล้วมาขอแดกขนมอะ พอไม่ให้ก็หาว่าหวง พอบอกมันแคะข๊้มูกมันก็บอกสะอาดไม่ต้องไปล้าง
เพื่อนในห้องกูคนนึงสายตาสั้นแต่เกิดเพราะความผิดพลาดของหมอ เวลาเรียนจะบอกครูว่าขอนั่งหน้าห้องและเปิดกล้องโทรศัพท์ซูมๆดูเพราะไม่เห็น
กูนึกว่าสั้นเป็นพันเป็นหมื่น พอถามสั้นเท่าไร สี่ร้อยอีสาสสส นางบอกว่านี่สั้นแต่เกิดไง เป็นที่เส้นประสาทบลาๆ เอาเถอะกูช่างประเด็นนี้
ประเด็นสำคัญคือแม่งชอบเอาสายตาสี่ร้อยอ้าง ราวกับตัวเองตาบอ ครูจะโอ๋มันเป็นพิเศษ ทำเหี้ยไรไม่ผิด ซึ่งจริงๆแม่งใช้ชีวิตได้ปกติอะ
ตอนเรียนก็แอบเปิดไลน์ ทำเป็นว่าถ่ายรูปจากกระดานแล้วมาอ่าน อีสัสจอเขียวเชียวนะ เพื่อนที่นั่งข้างๆมันบกว่ามันถ่ายแล้วส่งรูปไปรายงานแม่ทุกๆคาบ ระหว่างเปลี่ยนคาบก็โทรหาแม่ทุกครั้ง เพื่อนร่วมห้องสมัยม.ต้นบอกว่าเป็นงี๊แม่แต่ประถมแล้ว เพื่อนไม่คบเพราะเห็นแก่ตัว แล้วก็เลยโทรหาแม่เพื่อรายงานว่าเรียนเป็นไง มีใครแกล้งไหม คุยกับเพื่อนว่าอะไร ละเอียดสัส ตอนทำงานก็เห็นแก่ตัว ไม่ทำเอง ให้พี่ทำให้ งานกลุ่มก็ไม่ทำ ไม่ร่วมมือ ไม่เหี้ยอะไรทั้งสิ้น แต่พอเห็นงานง่ายๆปุ๊บ เอามา กูจะทำอันนั้น จักรวาลขับเคลื่อนด้วยขี้ปากมึงเหรอสัส เพราะงี๊เพื่อนเลยไม่อยากคบไงหรอก
ขอระบายไม่รู้จะทำไงแล้ว อึดอัดเพื่อนผู้ชายคนนึง แม่งทำตัวติดกะกูตลอดเวลา มันเป็นคนแซวๆม่อๆ แล้วมันก็ทำเป็นหยอดกูตลอดเวลา ตลอดเวลาาาามากๆ กูอยู่ตรงไหนแม่งก็จะเดินตามๆๆๆๆไปเรื่อยๆ แล้วก็แซวๆ เพื่อนคนอื่นก็จะขำๆ แซวกูกะมันด้วย แต่อีเหี้ยกูไม่ขำเลยอะ กูไม่ชอบ อึดอัดมาก พอกูด่าไปก็ไม่หยุด ไม่สนใจ มาแซวกูต่อ รำคาญสัสๆๆ หนักสุดคือกูเปิดไลน์คุยกะแฟน(มีแฟนแล้วก่อนรู้จักมันอีก) มันก็มาข้างๆชะโงกหัวดูแชทกู ชอบมาจับแขนจับขากูซึ่งกูไม่โอเคกูไม่ชอบสกินชิพมาก กูไม่ชอบให้ใครโดนตัว กับล่าสุดไปในวงใหญ่ๆ แล้วพูดกะเพื่อนว่ากูเป็นแฟนมัน คือมันเล่นขำๆ จริงๆ (แบบไม่ได้ชอบกู) แต่กูรู้สึกว่ามันล้ำเส้นไป อึดอัด ไม่มีกาลเทศะ น่ารำคาญมากๆๆๆๆๆ และคุกคาม หลังๆพยายามเลี่ยง กูนั่งไหนแล้วมันก็จะมานั่งข้างๆกูก็เดินหนี กูไม่ชอบจริงจังแต่มันก็ไม่หยุด เหี้ย
รู้สึกอยู่ในม.ที่ต้องพยายามหาเพื่อนง่ะ เป็นสังคมที่เร่งให้เรามีเพื่อนและจำเป็นต้องมีเพื่อนอ่ะ แต่กูก็เข้าสังคมไม่เก่งไง ก็พยายามแล้วนะแต่ก็ยังรู้สึกไม่สนิทกับใครจริงๆอยู่ดี คนอื่นเริ่มจับกลุ่มกันแล้วด้วย ยังไม่เปิดเทอมเลยแม่ง รีบจริง
>>187 มาคุยเรื่องสายตา สายตาสั้น 400 เหมือนจะมองกระดานไม่เห็นจริงๆนะ กูจำไม่ได้ว่าตอนตัวเองสายตาสั้นประมาณนี้กูเห็นแค่ไหน แต่ตอนนี้กูสั้น 650 เห็นชัดสุดๆแค่ในระยะห่างจากหน้าประมาณ 1 คืบอะ
ว่าแต่เพื่อนมึงใส่แว่น/คอนแท็กมั้ยวะ ถ้าใช้ชีวิตได้โดยไม่ใส่แว่นนี่ก็โหดเกินไปละ
คือกูเป็นผชที่มีเชื้อจีนผิวเลยออกขาวหน่อยๆ แล้วทีนี้พอกูเจอเพื่อนใหม่ทีไรแม่งชอบถาม ทำไมผิวขาวจัง,ทำไรมาทำไมขาว แม่งเจอตั้งแต่มัธยมจนมหาลัย
คือบางทีกูก็รำคาญ บางที่ก็รู้สึกแหม่งๆที่ผญมาถามผชเรื่องผิว
กูเคยอยู่ทั้งคณะสายวิทย์กับสายศิลป์ ทำไมกูรู้สึกว่าคณะสายศิลป์มันแบบคุยกันและสนิทกันได้ง่ายกว่าสายวิทย์วะ 5555
>>193 กูโม่งหญิงเเต่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับมึง ลูกจีนขาวกรรมพันธุ์เพื่อนญ.ชอบถามว่าทำอะไรกับผิวมา ฉีดผิวที่ไหน กินกลูต้ายังไง
เเต่กูก็เป็นชะนีที่ไม่ใส่ใจห่าไรกะผิวสักอย่างครีมกันเเดดกูยังไม่ทา เรื่องฉีดผิวเเดกกลูต้าไม่ต้องพูดถึง บอกไม่ทำไรก็ไม่เชื่อตื้อถามอยู่นั่น
พอไม่ได้คำตอบอย่างพวกเเม่งที่หวังก็หาว่ากูเเอบเก็บเคล็ดลับความขาวไว้คนเดียวล่ะสิ อิห่อออ
ระบายหน่อยรู้สึกเหมือนโดนหักหลังแปลกๆ คือเพื่อนกูมันไม่ชอบเพื่อนคนนึงไง แล้วก็เอาแต่เล่าเรื่องแย่ๆของเพื่อนคนนั้นให้กูฟัง ทีนี้พอกูแสดงความคิดเห็นจากที่กูได้ฟังมันเล่าเพราะกูไม่เคยเจอแบบที่พวกมันเจอ กลับกลายเป็นลับหลังมันเอาไปคุยกันว่ากูไม่ชอบเพื่อนคนนั้นแทน แล้วมันก็กลับไปคบกับเพื่อนคนนั้น ทุกคนที่ก่าเพื่อนคนนั้นกลับไปคบเพื่อนคนนั้นเหมือนว่าเรื่องที่พวกแม่งด่าคนนั้นให้กูฟังไม่เคยเกิดขึ้นแล้วหาว่ากูเป็นคนไปด่าเอง
>>189 เหมือนส่องกระจกเจอตัวเองเลย กูก็ยังไม่มีเพื่อนในมหาลัยทั้งๆที่ยังไม่เปิดเทอมแต่คนอื่นดูมีกลุ่มกันหมดอ่ะ กูก็ไหลตามน้ำไปใครอยู่คนเดียวก็ลองไปคุยด้วยแต่พอเพื่อนเขามากูก็ไม่รู้จะคุยยังไงในเมื่อคนที่สนิทกันเขาก็จะคุยกันกลาย้ป็นกูเป็นคนนอก จะไปด้วยก็ลำบากใจอีก บางทีกูก็ไปไหนมาไหนตามใจตัวเองไม่ค่อยบอกใครเลยกลายเป็นว่าไม่มีเพื่อน บางทีนั่งคนเดียวก็เหงานะแต่กูเชื่อว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแหละ
>>189 >>204 เหมือนกูเลย ปัญหาเรื่องเพื่อนเหมือนกัน แต่ของกูมีปัญหามากจนลาออกมาทั้งๆที่ยังไม่เรียน แต่ก่อนหน้านั้นก็ปรึกษาอาจารย์แล้ว เขาก็พูดดีมากนะ พออดทนไป ลองคุยกับเมท เมทก็ยังไม่สนิทด้วยเหมือนเดิม ส่วนกลุ่มเพื่อนของเมทก็ทำตัวไม่สนใจกู จนกูต้องมาอยู่คนเดียว หรือไม่ก็อยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่นที่เขารักกู แต่กูก็ไม่ได้ตัวติดกับเพื่อนที่รักกูซักเท่าไหร่ ย้ายไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มโน้นบ้าง กลุ่มนี้บ้าง แม่งอึดอัดว่ะ พอลาออก เมทกับกลุ่มเพื่อนของเมทแม่งก็ถามกูว่า เพราะพวกเรารึเปล่าที่ทำให้เธอต้องออก ไรงี้ มาขอโทษไรงี้ แต่มันไม่ทันแล้วป่ะ ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับกูด้วยวะ แค่กูไม่ได้เป็นพวกที่ชอบอะไรเหมือนพวกมึง แค่นี้อ่ะนะ ส่วนเพื่อนที่เขารักกู แม่งก็เสียใจเหมือนกัน กูก็เสียใจ แต่ปัญหาพวกนี้ก็เป็นแค่ส่วนนึงที่กูลาออกมา อีกอย่างนึงคือเป็นคณะที่กูไม่อยากเรียนด้วยละนะ ที่เรียนก็เพราะพ่อแม่บังคับ แต่ก็โอเคล่ะ กูจะได้ซิ่วคณะที่กูอยากเข้าซักที
เอาจริงๆ ถึงมึงจะเป็นกลาง อีกฝ่ายมันจะเบลมมึงว่าเป็นนกสองหัวได้อยู่ดี เจอคนเหี้ยอะไรก็ห้ามไม่ได้จ้า
กุเซ็งวะทำไมต้องมาติดคณะเดียวกับกุด้วยวะ แม่งมีเพื่อนรรเดียวกันกับกุติดคณะเดียวกันละแม่งไม่สนิทอยู่ด้วยกันคุยแล้วอึดอัก กุก้แยกออกมาไปหาเพื่อนใหม่ กุก้ไปกับเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่รรเดียวกันละแม่งทักมาหากุบอกว่ากุทิ้ง ทำไรไม่เคยบอกมาแซะกุว่าเพื่อนเยอะเปนห่าไรวะก็ที่รรก้แทบไม่ได้คุยกันไม่สนิทอยู่แล้วป่ะวะ แล้วก้เกาะกลุ่มกันเอง(แม่งมีรรเดียวกันหลายคน)ไม่หาเพื่อนเองละวะ เสือกมาอยุ่กลุ่มเดียวกันอีกกุจะเดินกับคนอื่นในกลุ่มก้ไม่ได้เกาะอยุ่นั่นละสัส
กูมีเพื่อนคนนึง ตอนแรกที่คุยก็รู้สึกโอเค เพราะชอบอะไรเหมือนกัน คุยกันในเฟสก็โอเค
แต่พอเวลาผ่านไป เจอนิสัยจริงๆของมัน วิธีการพูด การทำตัวของมัน ทำให้กูเกลียดขึ้นมาได้ทันที
ปกติเจอคนเบียวมันชอบเบียวในเฟสใช่มะ แต่ตัวจริงอาจจะเฉยๆ หรืออาจเบียวทั้งสองทาง นี่สลับกันเลย ในเฟสดูเป็นคนปกติมากกก แต่ตัวจริงคือเบียวเป็นที่สุด เบียวแบบรับไม่ได้ แล้วเหมือนชอบทำตัวเป็นผู้รู้ ผู้เข้าใจ ผู้มี มึงนึกออกไหมเด็กอนุบาลที่พูดอวดเพื่อนว่าฉันก็มีชิ้นนี้ๆ แต่แต่ความจริงอยากพูดไปงั้นแหละ ตามนั้นเลย คุยเรื่องของนู่นนี่ บอกว่ามีทุกอย่าง พอบอกให้เอามาให้หน่อยก็บอกว่าหาย หาไม่เจอ พังแล้ว บอกว่ารู้จัก แต่พอถามรายละเอียดนิดหน่อยก็ผิดไปไกลโข คือไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่ารู้จักเลย ซึ่งกูก็ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของมัน ชอบพูดเลียนแบบด้วย พูดเรื่องที่กูเคยพูดไปแล้วซ้ำอีกทีอะ คือเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติกูเข้าใจ มนุษย์มีพฤติกรรมเลียนแบบเป็นปกติ แต่นี่คือเจอบ่อยไปโว้ย
ยกตัวอย่าง กูคุยกับเพื่อนAว่านกเป็ดน้ำคอเป็นสีเขียวรึเปล่าวะ ซักพัก ตัดไปภายในสิบวินาที เพื่อนคนนั้นก็เดินไปถามเพื่อนBว่า เฮ้ยมึง นกเป็ดน้ำคอสีเขียวรึเปล่าวะ กูอยากรู้มานานแล้ว และเ็นแบบนี้ ซ้ำๆ หลายเรื่อง จนกูประสาทแดก
แล้วบางทีก็แย่งเพื่อนกูด้วย(หลังจากที่กูรู้สึกไม่ชอบมันกูก็เลยแยกไปจับกลุ่มกับคนอื่น) วันดีคืนดีเห็นมันเดินกับเพื่อนกูเฉย กูเลยไปเดินกับกลุ่มเพื่อนมัน ซักพัก กลุ่มเพื่อนกูและกลุ่มเพื่อนมันก็รวมกลุ่มกัน แล้วมันก็ไร้ตัวตน คืออยู่ในกลุ่มแหละ แต่ชอบทำตัวเหมือนว่าตัวเองโดนกีดกันในกลุ่มซึ่งไม่ใช่ มันชอบเดินออกห่างๆเวลาเพื่อนเดินด้วย เวลาเดินเปลี่ยนคาบมันก็ไม่ยอมเก็บกระเป๋า กลายเป็นว่าพวกกูไม่รอมัน แล้วกลับบ้านไปก็โพสในเฟสออกแนวตัดพ้อน้อยใจ กูว่ากูเป็นคนใส่ใจรายละเอียดเรื่องเพื่อนเก่งอยู่นะ เพราะเป็นคนที่เคยโดนเมินมาก่อนเลยรู้ว่าฟีลแบบนั้นจะเกิดจากอะไร กูก็หลีกเลี่ยงอะไรแบบนั้นมาตลอดและมันทำตัวมันเอง หลังจากนั้นกูก็ไม่คุยกับมันและทำเหมือนไม่มีตัวตน ในขณะที่มันยังคงตัดพ้อที่กูเมินมันอยู่ จบ
กูมีเพื่อนคนนึงที่กูทำไม่ดีกับเขามากๆเพราะสิ่งที่กูและเพื่อนคนอื่นเห็นคือ นางเหมือนคนตอแหล พูดจาเวอร์วัง ไม่ชอบพูดหรือตอบตรงๆ นางเป็นคนชอบออกตัวแรง แต่เวลาไม่มีใครเล่นด้วย(เวลามีประเด็น)นางจะรีบเงียบๆไป เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ชอบนางที่เป็นแบบนี้ กูเองก็เหมือนกัน พวกกูเลยมีกลุ่มไลน์ใหม่ที่ไม่มีนาง บางทีก็เอาไว้นินทานาง
แต่มาวันนึง วันที่กูรู้สึกแย่ กูทะเลาะกับเพื่อน(ในกลุ่มไลน์นั่นแหละ) แต่ก็ใช่ว่าจะเลิกคบนะมึง อต่เหมือนหลังเหตุการณ์ทะเลาะกันในกลุ่ม7-8คน มีพวกกู3คนที่ทะเลาะกันเหมือนเริ่มมีระยะห่าง มัน2คนเป็นเพื่อนที่กูรักและแคร์มาก มากจนกูเคยเชื่อว่าปัญหาของกูพวกมันพร้อมจะรับฟังและร่วมแชร์ความรู้สึก เพราะกูทำแบบนี้กับพวกมัน แต่กลายเป็นว่า หลังห่างกันได้สักระยะ กูถึงรู้ว่าพวกมันไม่เคยแบ่งปันอะไรกูเลย ในที่นี้ไม่ใช่เรื่องสิ่งของนะ แต่เป็นแง่ความรู้สึกหรือเรื่องความคิด เหมือนมันคบกูเป็นเพื่อนคุยที่ คุย จริงๆอ่ะ ทุกครั้งที่กูทุกข์ใจพวกมันไม่เคยต้องการรับรู้เรื่องพวกนั้นที่กูอยากจะระบายกับใครๆ พวกมันแค่อยากจะมีกูไว้รับฟังปัญหาพวกมันมากกว่าที่จะมานั่งรับฟังกู แต่กลายเป็นว่า เพื่อนที่กูทำไม่ดีด้วย ทุกครั้งที่กูมีเรื่องไม่สบายใจนางจะรีบมาทักมาถามไถ่ว่ากูเป็นยังไง นางจะชวนคุยชวนพูดเพื่อให้กูดีขึ้น และจนกว่านางจะมั่นใจว่ากูโอเคนางถึงจะไปทำธุระของนาง
จนบางทีกูก็อดคิดไม่ได้ว่าใครจริงใจกับกูมากกว่ากันแน่ บางทีเพื่อนกูคนนี้ที่ท่าทีตอแหลแบบที่กูกับเพื่อนเคยมอง อาจเป็นเพราะมันแค่อยากจะเป็นเพื่อนหรือบางทีคงจะไม่ได้ตอแหลแค่ลักษณะเป็นแบบนั้นหรือเปล่าวะ กลายเป็น ตอนนี้กูกลับไว้ใจนางมากกว่าเพื่อนที่กูรักมากเสียอีก
มึง กูจะไปเรียนมหาลัยแต่กลัวสอบติดกับเพื่อนโรงเรียนเดิมชิบหายเลย คือก็ถูกเพื่อนแบน แล้วกลายเป็นว่าจากคนสนุกสนานก็กลายเป็นคนเงียบๆไปเลย แต่ความจริงกูบ้าๆบอๆเปิดเผยมาก จนกูย้ายโรงเรียนกูก็ทำตัวเหมือนเดิมแหละ แต่เพื่อนโรงเรียนเก่ามันเก่งกัน กลัวสอบติดคณะเดียวกัน ไม่รู้จะทำตัวยังไง เพราะกูคงอยากใช้ชีวิตแบบกูที่ร่าเริงอ่ะ เป็นหัวหน้าคนอื่นไรเงี้ย แต่รู้สึกขัดเพราะนิสัยกูในสายตาพวกมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นอ่ะ แล้วเพื่อนเก่ากลุ่มเดียวกันที่สนิทกันมาก ก็กลายเป็นไม่ชอบหน้ากูแล้ว ไม่รู้จะทำตัวยังไงว่ะ ถ้าไปมาหลัยแล้วเจอกัน ก็อยากเป็นกู แต่รู้สึกขัดๆ
กูมีเพื่อนคนนึง พอกูไปมีเพื่อนใหม่กูก็พามาให้รู้จักกัน เพื่อนใหม่กูจะสนิทกับเพื่อนคนนี้มากกว่าทุกที กูเลยรู้สึกเหงาๆ แต่พวกมันมีเรื่องให้คุยกันเองเยอะกว่าคุยกับกู ตอนนี้กูเลยไม่สนิทกับทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่ บางทีกูก็อิจฉาแล้วก็คิดว่ามันไม่น่ารู้จักกันเลย
เมื่อกี้แฟนกูโทรมาเว้ย มันบอกอยากคอลล์ แล้วบังเอิญสัสๆ กูอยู่กับญาติผู้หญิง ตอนนั้นกำลังอยู่เซเว่นพอดี กูก็หยิบเลย์มากิน ญาติกูก็พูดขึ้นมาว่า ทำไมไม่ใส่ถุง (เอาเลย์ใส่ถุง) กูก็รับคอลล์แฟนกูพอดี แล้วญาติกูเสียงออกหวานๆเอ็กส์ๆ แฟนกูแม่งคลั่งขึ้นมาเลย ทำอะไรกับใคร กูฮาสัส แต่พอเปิดกล้องขึ้นมามันก็โล่งใจไป
มึง ทำไมคนอื่นเล่นไลน์คุยได้เยอะๆวะ กูไม่ชอบเลยคุยในแชทเนี่ย ไม่รู้จะคุยอะไร แต่ชอบคุย คุยต่อหน้าเนี่ยคุยได้เป็นชั่วโมงๆ
พอเห็นเพื่อนคุยกันเรื่องในแชทแล้วกูรู้สึกไม่ดีว่ะ มันมีเรื่องคุยอะไรนักวะ นอกจากงานแล้วกูนึกไม่ออก
>>215 ก็คุยทั่วไป ก็เหมือนกับสมัยก่อนที่คุยนั่นคุยนี่ผ่านเพจเจอร์ โทรศัพท์ อีเมล์อะแหละ
ไม่เห็นแปลกนะ ต่างคนก็ต่างมีความชอบต่างกัน คนเรามันมีความหลากหลาย
ไม่จำเป็นต้องเหมือนมึงไปกันหมด ถ้าชอบอะไรเหมือนๆกันไปซะหมดแบบนั้นน่าจะเรียกว่าหุ่นยนต์มากกว่ามนุษย์ ลองคิดว่าก็เรื่องของเค้าดู น่าจะทำให้มึงไม่ต้องมาทนรู้สึกไม่ดีกับเรื่องของคนอื่นเค้านะ
>>215 เหมือนเห็นตัวเองเลยวะ 555555555 กูก็เป็นแบบมึงเป๊ะเลย ชอบพูดต่อหน้ามากกว่า ละชอบคุยโทรศัพท์มากกว่าแชท พอเพื่อนพูดถึงที่คุยแชทกันกูก็เสือกกลัว เหมือนกูสนิทแค่ต่อหน้า แต่ในแชทไม่อะ;-;
>>216 กูมีปัญหาตั้งแต่จะทักแชทไปคุยละ แบบคนอื่นเริ่มต้นไงวะ ไม่รู้ต้องคุยยังไงอะไรประมาณนี้ สมเพชตัวชหเลย
ปล.แต่ถ้าเริ่มได้กูก็คุยได้นะ แต่คุยไม่ยาวอะ
เพพื่อนกุมันชอบแกล้งกุว่ะ เพราะกุเป็นผู้หญิงไม่สวยป่าววะ เป็นประชากรน้อยๆ ของสาขาทั้งสาขามีผู้หญิงสองคนที่เหลือผู้ชาย แล้วพวกผู้ชายแม่มชอบแหย่กุกับเพื่อนหญิงแตะนั่นจับนี้ หลังๆ มันลามปามจับก้นกุเลยด่าไอ้เหี้ย มันว่ากุเมนส์มาเหรอ ทำไมกุจับไม้่ได้ กุอยากฆ่ามันชิบหายไอ้พวกเวรพวกนี้
วันนี้พึ่งโดนเพื่อนหักหลังมา พอเข้ามาอ่านในนี้รู้สึกโอเคขึ้นเลย เพื่อนเหี้ยๆ
เพื่อนในห้องมันโกงข้อสอบว่ะ กูอ่านชิบหายได้ผ่านมาคะแนนเดียว อิเหี้ยนี่แอบโกงหน้าด้านๆได้เกือบเต็ม บางวิชาที่กูเก่งๆ แม่งได้เยอะกว่ากูอีกเพราะโกง พอลองถามแค่ของง่ายๆยังตอบไม่ได้เลย ถุย แต่พอเป็นเรื่องแบบฝึกหัดเรื่องข้อสอบมึงเต็มตลอด ขอให้ชีวิตเจริญฮวบๆ ควย
เหงาชิบหายเลยว่ะ มีเพื่อนที่สนิทๆแค่คนเดียว แล้วเพื่อนแม่งมีแฟน แฟนแม่งก็ติดเพื่อนกู เวลาไปไหนก็กระเตงแฟนไปด้วย ก็เข้าใจนะว่าเวลาไปไหนก็อยากไปด้วยกันเพราะได้เจอแค่ตอนมาเรียน แต่กูไปก็ไม่รู้จะทำอะไรว่ะ พยายามจะคุยกับแฟนแล้วแฟนแม่งก็เหมือนไม่เอาใครเอาแต่เพื่อนกู ส่วนกูก็ช่างมันเงี้ย กูก็ไม่อยากไปด้วย แต่กูก็ไม่มีเพื่อนแล้ว แม่ง
เพื่อนกูเล่นเกมเสียงดังจนกูนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วสะดุ้งก่อนหลับตลอด กูพยายามบอกมันหลายรอบแล้วนะแต่ก็ยังเหมือนเดิม พอมันจะนอนกูเสือกไม่ง่วงน่ะสิ ห่าเอ้ย ตาสว่างจนเช้าเลย ทำไงดีวะ ควรแดกยาแก้แพ้ หาที่อุดหู หรือด่ามันดี
>>227 บอกอ.ไปว่าถ้า อ.ไม่จัดการ ไม่มีอะไรดีขึ้น จะฟ้องอธิการบดี แล้วถ้าใน ม.ไม่มีใครจัดการให้จะแจ้งตำรวจ ฟ้องมันละ
ถามไล่ ไปเรื่อย แหล่ะถ้าจบที่อ. หรืออธิการบดี ได้ เขาอาจเรียกมาคุย ขู่ทีนึงจะได้จบสวยๆไม่ต้องไล่ออก แต่ถ้าไม่ไหว มึงเอาบทโหดเลยแจ้งตำรวจฟ้องเอาเงินแม่งเลย แล้วจะโดนไลล่ออกจากม. ด้วย
มึงเพื่อนโดนขโมยเงิน คือกูขี้เกียจแบกไปแถวเลยวางไว้โรงอาหารกัน ไปดูกล้องมาแล้วปรากฎเป็นเพื่อนในห้องว่ะ นางเป็นคนร่าเริงแหละแต่เคยมีปัญหานิดหน่อยกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มกูที่ย้ายมา กลุ่มกูไม่ค่อยได้คุยกับมัน ไม่สนิทเท่าไหร่ แม่งสารภาพแหละแต่เหมือนยังกั๊กๆไว้อยู่ กูอยากถามมันว่าเอาไปทำไมแต่กูไม่อยากคุยกับมัน เสียเลยอะ พังพังพัง (กูไม่โดนกูแค่โดดเรียนไปเสือกกับเพื่อน)
ห้องกูมีแต่ติ่งเกาหลีแล้วกูโดนจับได้ว่าเป็นแฟนคลับวงไอดอลญี่ปุ่นเพราะมีคนเจอทวิตหลุมกู ตอนนี้กูโดนเพื่อนเเบนไปเลยกูควรทำไงดีวะเพื่อนโม่ง แล้วนี่กูเป็นคนผิดเหรอ
กูมีเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ประถม แต่พอขึ้นม.ปลายแล้วแยกสายกัน จากนั้นต่างคนก็ต่างเปลี่ยน หลังๆมานี่เจอหน้ากันก็ไม่รู้จะพูดอะไร พอชวนคุยก็โดนเหมือนหงุดหงิดใส่ตลอดเวลา กูรู้สึกอึดอัดแปลกๆแต่ยังอยากเป็นเพื่อนกับมันอยู่ กูควรจะทำยังไงดี?
เหงาชิบหายเลย กูไม่ได้ไร้เพื่อนนะ กูแค่ไม่มีคนที่สนิทแบบไปไหนไปกันได้ตลอดอะ มหาลัยแม่งน่ากลัวจริง คนอย่างกูที่ตีสนิทใครไม่เก่งนี่คือตกไปเลย เหงาไปเลยโว้ย
>>245 กุเข้าใจมึงเลย กุไม่รุ้สนิทกับใครกันแน่เปนตนกลุ่มเขาจิงป่าวบางที่รู้สึกเหมือนคนนอกยิ่งบางวันเรียนคนละที่นี่เคว้งชห ละแบบแม่งกุมีเพื่อนโต๊ะกับนอกโต๊ะอหกุยิ่งไม่รุ้จะไปกับใครกุสนิทกับคนนอกโต๊ะมากกว่ารู้สิกผิดเลยบางทีไม่ได้ไปกับเพื่อนโต๊ะ คิดถึงเพื่อนมอปลายชิบหายยยยย
แม่งเอ้ยย อีส้นตีน เบื่องานกลุ่มสัสๆ แล้วกูก็ต้องมาอยู่กับพวกเหี้ยนี่ งานสั่งไปวันพุธ แค่ให้ไปซื้อของอีเวร มันจะยากอะไร กูขอให้แม่งถ่ายใบเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน(ศุกร์) แม่งออน แต่ไม่กดอ่าน ควย วันนี้วันเสาร์ นัดเอางานมารวมกันกูถามไปว่า 'สรุปแล้วของน่ะ ซื้อมารึยัง' เสือกตอบว่า'ยัง'มาหน้าตาเฉย อีดรอกกก พัง อีเหี้ย พัง แผนถ่ายงงถ่ายแม่งไปหมดแล้วค่ะทุกคน เอา 0 ไปแดกแม่งให้หมดนี่ล่ะค้าาาาา
กุอยากขอคำปรึกษาเรื่องเพื่อนขี้อวดและมั่นหน้าว่ะ คือนางชอบวาดรูป ทำขนมไง ทำเสร็จก็จะต้องเอามาให้เพื่อนดูชม เพื่อนก็อวย ๆ กันไป ทีนี้เพื่อนแม่มันจ้างให้ไปวาดภาพ มันก็เอามาอวดตามเฟสซะเต็มที่ เพื่อนแม่ก็อวยมันสุดลิ่มทิ่มประตูว่ามีพรสวรรค์มาก แล้วมันเป็นคนเสี้ยนคำชมมาก เคยเอารูปมาให้เพื่อนแล้วบอกชมเราหน่อย คืออะไรวะ นางต้องการอะไร แล้วพอคนชมมาก ๆ ก็กลายเป็นคนมั่นหน้าแบบทำได้ทุกอย่าง ง่ายด้วย ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ทำได้ดี
ตอนนี้กูกำลังฝึกงาน มีเพื่อนที่มาฝึกด้วยคนนึง กูเพิ่งมารู้จักเค้าตอนฝึกงานนี่แหละ กูเป็นผู้หญิง แต่เค้าเป็นตุ๊ดแอ๊บแมนที่ดูแรงๆเหวี่ยงๆ กูไม่เคยอคติกับตุ๊ด เพื่อนสนิทกูเป็นตุ๊ดหลายคน แล้วพวกเค้าก็น่ารักดี แต่กับเพื่อนที่ฝึกงานนี่กูไม่ไหวว่ะ
ตลอดเวลา ทั้งวันเค้าจะด่า จิกกัด เหน็บแนมกูตลอด ย้ำว่าตลอด ปกติเราไม่สนิทกัน ไม่คุยกัน แต่พอเค้าเปิดปากก็นั่นแหละ ด่ากูอีก เวลาไปกินข้าวที่เดียวกัน ถ้ากูนั่งก่อน เค้าจะไม่นั่งกับกู ถ้ากูไปขอนั่งด้วย เค้าจะจิกๆแล้วก็ยอมให้นั่งแบบเสียมิได้
พวกมึงมีวิธีในการอยู่ร่วมกับคนประเภทนี้อย่างมีความสุขมั้ย ตอนนี้สุขภาพจิตกูพังมาก แต่กูต้องฝึกงานกับเค้าต่ออีกนาน
มึง ทำไง เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กแม่งเปลี่ยนกลุ่มแล้วทิ้งกูให้อยู่คนเดียวในห้อง (ตอนแรกยังมีคนมาคุยบ้างแหละ แต่พอมันเปลี่ยนกลุ่มแม่งไม่มีใครหากู กูไปคุยกับใครก็ไม่สน) จนรู้สึกว่ามันมีอะไรที่ผิดปกติ...
...เพื่อนจะทรยศกูเหรอวะ สนิทมาตั้งแต่ป.1 เลยนะ
กูเฟดตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนเพราะประชดที่แม่งสนิทกันขั้นข้ามหัวกู กูทำตัวซึมๆไม่ชวนมันคุยอย่างปกติเพราะกูอยากให้มันสนใจมาแบบถามกูบ้างว่าเป็นเหี้ยไร แต่มันไม่ตามมาคุยไม่ตามมาถามอะไรกูเลยอะ คุยกันลั้นลาเสียงดังเหมือนปกติให้กูอิจฉาเล่น
กูรู้สึกเหมือนที่ผ่านมาที่อยู่กับพวกแม่งกูเป็นอะไรสักอย่างที่พวกมันไม่ได้ให้ค่ามากมาย จนกูคิดไปคิดมา พวกมันอาจจะเกลียดกูแต่แรกเลยก็ได้ ไอ้เหี้ย คิดไปคิดมาน้ำตาไหลกลางห้องเรียน พวกแม่งก็ยังไม่สนใจกูเลย ห่าเอ๊ย
กูไม่เคยรู้สึกต่ำตมขนาดนี้มาก่อน อยู่คนเดียวแต่แรกยังโอเคกว่าแบบนี้เลย กูรู้สึกลูซเซอร์โคตรๆตอนนี้ อยากเป็นเหมือนเก่า แต่จะกลับไปขอคืนดีก็ไม่รู้จะพูดอะไร ขอโทษนะที่ซึมไป ไม่ได้เล่นด้วยเลยนะ หรอ? แล้วถ้ากูกลับไปแล้วโดนเมินข้ามหัวอีกแม่งจะต่างอะไรกับกูตอนนี้วะ ตอนนี้สภาพจิตกูพังเละเทะ กูต้องทำไงถึงจะดีขึ้นวะ...?
>>253 มึงมันสำคัญตัวเองเกินไป คิดมากไอห่า กูจะบอกอะไรให้การประชดประชัน มันไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย พอคนอื่นเค้าไม่สนใจมึงก็จะเฟลของมึงเอง ถ้ามึงมองว่ามันคือเพื่อน มีเวลามึงก็ถามตรงๆเลยว่ามึงโกรธหรือกูทำอะไรไม่ดีไปรึเปล่า ไม่พูดแล้วเสือกประชด คนมันจะเข้าใจมึงได้ยังไง มึงแค่อยากจะเรียกร้องความสนใจเท่านั้นแหละ มึงเข้าใจถูกแล้วที่มึงคิดว่าตัวเองแม่งคือไอ้ขี้แพ้ เพราะมึงไม่กล้าเผชิญหน้าหรือจะพูดกับเพื่อนตรงๆ แล้วก็คิดไปต่างๆนาๆ ว่าคนรอบข้างมันคิดกับมึงว่าห่วยแตกขนาดไหน ซึ่งแม่งคือสิ่งที่มึงคิดเองเออเองทั้งนั้น
กูเคยเป็นแบบมึงมา กูเคยงี่เง่าแบบมึงกูเข้าใจดี กูเฟดตัวเองกลับหอ ไม่ยุ่งกับเพื่อนจนเรียนจบ แล้วกูมานั่งเสียดายทีหลังว่ากูทำไปทำไม ถ้ามันไม่ได้มีเรื่องอะไรร้ายแรง มึงไม่ต้องไปขอโทษควยไรทั้งนั้นอะ มึงเข้าไปคุยกับมันอย่างปกติ แค่นั้น ถ้ามันจะเมินมึง ไม่สนมึง ก็ช่างแม่งสิ มึงต้องอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ ใช้ชีวิตต่อไป มึงยังต้องเจอคนอีกเยอะ ไปแคร์อะไรกับคนที่ไม่สนใจมึง อย่าเอาตัวเองไปผูกกับคนอื่น มึงต้องมีชีวิตของตัวมึงเอง
มึงกูทำกับเพื่อนแบบปกตินะเว้ยแบบกูมีอะไรก็คุยหมด ไม่ได้ปิดบังอะไร แต่เพื่อนกลุ่มกูก็มาบอกให้ฟังว่ามีเพื่อนในห้องถามว่าทนกับกูได้ยังไง คือยังไงวะ กูเห็นต่อหน้าทุกคนก็คุยกับกูดีแต่ทำไมถามเหมือนเกลียดกันแบบนี้วะ เพื่อนบอกว่ากูเหมือนอยู่ในห้องเปิดประตูออกมาสวัสดีแล้วก็ปิด กูงง
กูไม่ถูกกับเพื่อนคนนึง แต่กูพยายามต่างคนต่างอยู่ ไม่ไปยุงอะไรกับเค้า ไม่เคยเหวี่ยงวีนใส่เค้า
แล้ววันนี้กูตั้งสเตตัสเฟสบุ๊ค ซึ่งสเตตัสไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเพื่อนคนนี้เลย แล้วเพื่อนมันดันตั้งสเตตัสด่าเรา (มันขึ้นฟีดเอง กูบังเอิญเห็น) ประชดเนื้อหาที่เราตั้งอ่ะ คิดว่าเราตั้งสเตตัสด่ามันก่อนมั้ง
กูเลยไปดูสเตตัวเก่าๆของมัน มันตั้งสเตตัสด่ากูมานานแล้ว กูเพิ่งรู้ โคตรเหี้ยอ่ะ
กูเข้ามหาลัยมาปี1 กูเข้ากลุ่มเพื่อนกลุ่มนึงมี4คนรวมกูเป็น5ทีนี้มันไปไหนมันเรียกไม่ชวนกูไปแต่พวกมันบางครั้งกูเบื่อนะคือเรียกบ้างกูไม่รู้จะไปไหนอยู่กับใครเข้าใจว่าไม่สนิทแต่ตุยกับกูบ้างเวลาไปกินข้าวเงี้ยเดินไม่คุยนั่งไม่คุยกับกูอ่ะเหมือนอยู่แคากับพวกแม่งอารมณ์แบบ 0////0000 งี้อ่ะ
เพื่อนกูคนนึงแม่งชอบมาเกาะกู เวลามีปัญหาอะไรค่อยโผล่มา เวลามีงานเหี้ยไรก็ดึงกูไปอยู่ด้วย แล้วให้กูทำคนเดียว ส่วนตัวมันเองนอนเล่น พอกูโยนงานให้แม่งก็ทำส่งๆอีก ให้กูมาแก้เป็นงานเป็นชม. ตะเอาแต่ตัวเองสบสย ไอสัสเอ้ยย กูล่ะเบื่อ อยากเลิกคบแม่งให้แล้วๆไป แต่แม่งกูเป็นเด็กหอไง แม่งรูมเมทกูอีก
เพื่อนกุชอบทำเหมือนรังเกียจกุอะ แบบกุทักนาง นางก็จะหันหน้าหนีควับเลย ก็เข้าใจว่าล้อเล่นๆแต่พอทำบ่อยๆแล้วมันรู้สึกไม่ดี แล้วกุพูดอะไรก็ต้องขัดแบบตะคอกๆใส่ เวลากุหัวเราะก็พูดว่าทำไมต้องหัวเราะดังแบบนั้นด้วย หัวเราะน่าเกลียดจัง จิกกัดทุกการกระทำกุ อยากเคลียร์กับมันเรื่องนี้แต่อีนี่อีโก้ยิ่งใหญ่มาก พูดไปกุก็ผิดอีก เผลอๆจะโดนทั้งกลุ่มเกลียดเอา
ระบายต่อนิด ทั้งกลุ่มมองว่ากุโง่ที่สุดเพราะเกรดแย่ที่สุดในกลุ่ม เสียงในกลุ่มกุเลยน้อยมาก พูดอะไรก็จะโดนเมินจนอีคนที่เก่งๆมาพูดเหมือนกุเด๊ะๆ พวกมันถึงเชื่อ
นี่ก็มอหกแล้ว ไม่อยากอยู่กับคนtoxicพวกนี้เลย แต่ก็ไม่อยากเรียนจบแบบอโลน
>>262 จบม.6 มึงก็ไปเจอสังคมใหม่แล้ว ถ้าอะไรที่มันฉุดรั้งมึง ทั้งกาย ใจก็ปล่อยไป หรือมึงจะรอดูทีท่าสักพักก็ได้
มึงแคร์ตัวเองด้วย อย่าไปแคร์คนอื่นมาก เอาเวลาไปพิสูจน์ตัวเอง พยายามให้มากขึ้น หาจุดเด่นของตัวเองแล้วดันไปให้สุด ชอบอะไรทำอย่างนั้นจนเก่ง มีจุดด้อยอะไร แก้ไขพัฒนามันขึ้นมา มึงคือคนเดียวที่เข้าใจและรู้จักตัวเอง อย่ามัวแต่รอให้คนอื่นมาบอกว่ามึงเป็นคนยังไงๆ มึงเท่านั้นที่รู้จักตัวเองจริงๆ
กูเพิ่งรู้ว่าเพื่อนคนนึงเกลียดกูมาก ไปนินทากูเสียๆหายๆให้คนอื่นฟังจนตอนนี้เพื่อนที่ออฟฟิศคนอื่นเกลียดกูหมดแล้วทั้งๆที่กูไม่ได้ทำอะไรเลย กูจะทนทำงานต่อยังไง
กูโดนเพื่อนที่สนิทขอให้ไปติวค่ายด้วยกันแทนไปแข่งอะมึง
คือแบบ กูกำลังสมัครไปคัดเลือกตัวแทนร.ร.ไปแข่งรายการนึงซึ่งถ้ากูผ่านรอบร.ร. วันแข่งรอบถัดไปมันชนกับวันติวค่าย ซึ่งกูก็ตัดสินใจว่าถ้าติดจริงๆกูจะไม่ไปค่ายแต่เพื่อนแม่งบอกให้กูสลัสิทธิ์คัดตัวแทนร.ร.เพื่อไปติวกับมันอะ มึงว่ามันเมกเซนส์มะ สำหรับกูกูบอกมันไปแล้วว่าถ้าติดกูเลือกการแข่งมากกว่าแต่มันก็ยังเซ้าซี้กูอะ
คือเหมือนมันขำๆนะแต่กูก็ไม่สบายใจอยู่ดี
มึง กูโดนเพื่อนตุ๊ดทำแบบลวนลาม (จับต้นขาแล้วร้องคราง มาล้วงเสื้อ จับกระโปรงจะดึงให้หลุด คุกคามทางคำพูดแบบ บอกว่ากูน่าโดนผัวเย็ด) บอกแม่แต่แม่บอกว่าธรรมดา อย่าแคร์ กูควรทำไงดีวะ...
>>269 โดนที่บ้านหรือโรงเรียนแม่งก็ไม่สำคัญปะวะ สำคัญที่ไอ้ >>268 มันไม่โอเค
มึงลองบอกเพื่อนตุ๊ดมึงไปว่ามึงไม่โอเค บอกตรงๆนี่แหละ อย่าอ้อมๆนะ เผื่อมันโง่ ให้เหตุผลไปด้วย ถ้าไม่เลิกก็ไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว มันอาจจะมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น
//เมื่อก่อนกูชอบจับตูดเพื่อนตุ๊ด (กูเริ่มก่อนเลยแหละ 5555) แต่มันไม่โอเคหรอก มันบอกกูว่าอย่าทำ แต่กูยังกวนตีนมันอยู่ จนมันจับนมกูคืนครั้งนึงนั่นแหละ กูเลยเข้าใจว่ามันคงรู้สึกโดนคุกคาม ;w;
มันไม่สนทั้งคู่มึงก็ถ่ายคลิปไปแจ้งตำรวจได้แล้ว
ไม่ก็เสยแม่งให้หงายเองเลยอัดคลิปไว้ก่อนด้วยนะจะได้มีหลักฐานเซพตัวเอง
>>280 กู >>274 งั้นลองทำแบบที่กูบอกไปก่อน ถ้ามีเพื่อนก็ให้ไปช่วยพูดด้วย ว่ามึงไม่ชอบ
เรื่องถ่ายคลิปกับแจ้งความนี่ กูอยากให้เป็นอย่างหลังสุด ที่แม่งคุยด้วยไม่ได้แล้วจริงๆ
สำหรับกูเอง สังคมแม่งเสือกไปโฟกัสที่เหยื่อมากกว่าคนกระทำ เสือกมองแค่ว่าแม่งเรื่องเล็ก แต่ไม่ได้มองถึงผลกระทบของสุขภาพจิตอะไรต่างๆ
ที่ต้องพบเจอซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันไม่ใช่เรื่องที่ควรยอมรับและต้องทำใจให้ชิน แต่ถ้ามองในมุมแม่มึง การแจ้งความมันก็เหมือนเป็นการทำให้เรื่องมันใหญ่โตเกินเหตุ ถึงแม้แม่งจะเป็นสิ่งที่ควรทำก็เถอะ ยังไงลองไปคุยพาเพื่อนไปคุยด้วยอย่างจริงจังซักที ถ้ากูอยู่ใกล้ๆมึงก็จะไปคุยให้แล้ว ไอเหี้ยนี่เล่นไม่รู้เรื่องซะละ กูนี่แม่งอยากให้มันโดนเองซะบ้าง จะได้รู้สึก
มาโพสหาเพื่อนในนี้ได้มั้ยวะ กูอยากหาเพื่อนคุย
เป็นผู้หญิงที่ชอบคุยกับเพื่อนผู้ายและผู้หญิง มันสนุกคนละแบบ ตอนม.ต้นก็โดนแบน คุยนิดนึงก็โดนหายตาละ ไอสัสเพื่อนนะเว้ย ทำไมกูจะคุยเล่นนิดหน่อยไม่ได้ พอม.ปลายอยู่กลุ่มคละชายหญิง รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ หรือเพราะเพื่อนกูนิสัยดีวะ
กูมีเพื่อนคนนึง เวลากำลังจะทำงานจะชอบคุยดี๊ด๊าว่าจะทำอะไรดี แบบนั้นแบบนี้ อย่างเพ้อฝัน ไม่อยู่ในฐานความจริง (แล้วไม่ได้พูดเล่นๆด้วยนะ)
พอทำจริง ไม่มีความพยายามที่จะช่วยเลยสัส ถามว่าทำรึยัง ก็บอกทำแล้ว แต่พอกูขอก็บอกลืม แก้ตัวด้านๆแบบเนี้ย คิดว่ากูไม่รู้เหรอวะะะ
ให้ท่องมาก็บอกลืม ก่อนหน้านี้ก็ถามว่าจำได้รึยัง บอกจำได้แล้วๆ กูจี้ทุกอาทิตย์ก็บอกจำได้ตลอด แต่วันถัดมาบอกลืม ??????????
วันนึงกูไปถามว่าจะลองเปลี่ยนไหม เป็นแบบนี้ๆ มันก็บอกก็ดี แต่อยากได้อันนี้มากกว่า แล้วก็เริ่มเพ้อๆ ไปมาๆกูก็เออช่างเหอะ
อาทิตย์ต่อมากูถามได้ซ้อมไหม ซ้อม
มีเพื่อนชอบเลียนแบบทำไงดี คือแม่งเลียนแบบกูทุกอย่างตั้งแต่บุคลิก ท่าทาง การพูดจา ทรงผม สไตล์การแต่งตัว ลายเส้น เคยมีครั้งนึงซื้อเสื้อมา แล้วแม่งอาทิตย์ต่อมาก็มันซื้อแบบเดียวกันมาใส่ คุยดีๆก็แล้ว ด่าก็แล้ว แม่งยังทำตัวเหมือนเดิม กูควรทำไงดีว่ะ ตอนนี้แม่งเลิกคบไปล่ะยังไม่วายเลียนแบบกูอยู่ สัสเอ้ยย ขนาดนี้ไม่เลือกคณะ ลำดับคณะตามกูเลยล่ะะะะ
>>289 บอกมันว่า บ้านเป็นเครื่องรับถ่ายเอกสารเหรอ
กูคือ >>280 ขอมารายงานผลสักหน่อย วันนี้ต้องไปทำงานกลุ่มกับมัน มันลวนลามอีกละ แล้วบังเอิ๊ญ วันนี้มันเขียนข้อความบอกรักคนนึง(เขียนบนพื้นที่เป็นทราย) กูหมั่นไส้และแค้นมัน กูอยากเดินไปเหยียบข้อความที่แม่งเขียน แม่งกรี๊ดใหญ่เลยจ้าาา
แล้วก็ พอกูมานั่ง มันมาโอบเอวก็ กูเอาศอกกระทุ้งอกมันไปเต็มๆ และแล้วแม่งก็หลีกเลี่ยงกูเลยทั้งวัน
ดีเยี่ยม // ชูนิ้วโป้ง
พวกมึงทำยังไงกันเวลาโดนนินทาวะ กูพยายามปลงแต่สุดท้ายก็อดคิดไม่ได้ทุกทีเลยว่ะ คือถ้ากูโดนด่าเพราะกูทำผิดจริงกูยังพอทำใจ แต่นี่คือกูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูทำไรผิด ฟุ้งซ่านมากตอนนี้
>>295 กูเคยเป็นแบบมึง จนเคยไปตบะแตกใส่คนนินทา แต่แม่งไม่ช่วยอะไร เพราะคนเราปากมันก็พูดไปเรื่อยไม่หยุดหรอก วิธีจัดการคืออย่าไปสนใจ ช่างแม่งมัน ทำนิ่งใส่ไปเลย ยิ่งไปดิ้นตาม เรายิ่งดูเป็นไองั่งน่ะ
ส่วนคนที่นินทา พอเราไม่ไปสนใจ มันก็จะดูเป็นคนขี้นินทาโง่ๆเอง การทำให้คนอื่นยอมรับ มันไม่ได้มาจากการพูด แต่มาจาการกระทำ คนคิดใหญ่จะไม่มาสนใจกับขี้ปากคนขี้แพ้ที่วันๆเอาแต่นินทาชาวบ้าน สู้ๆมึง
>>295 คนที่ชอบนินทาก็มีแต่คนที่เป็นตัวของตัวเองไม่มากพอเลยต้องอาศัยการนินทาเพื่อเข้าสังคมกับคนอื่น มันเป็นปัญหาที่พฤติกรรมของพวกนั้นไม่ใช่ของมึงหรอก ถ้ามึงไปอ่านจิตวิทยาทำความเข้าใจพฤติกรรมของคนอื่นจะทำให้มึงปล่อยวางได้มากขึ้น หรืออย่างน้อยก็เบี่ยงเบนความสนใจให้เลิกฟุ้งซ่านได้อะนะ
ถ้าทักเพื่อนเก่า แล้วเข้าไปคุยตรงๆว่า จำได้ไหม แต่เขาบอกจำไม่ได้ แต่เขาบอกว่า เราเคยเป็นเพื่อนกันสินะ งี้
ครั้งต่อไปถ้าเจอหน้ากันอีก จะทักกันไหมวะ หรือทำเป็นไม่รู้จักไปเลยดี
>>299 ยิ้มๆ โบกมือให้ก็ได้มึง
มึงกูมีปัญหาเรื่องงานกลุ่ม(อีกแล้ว)อะ คือคลิปงานมันอยู่กับเพื่อนอีกคน แล้วมันบอกจะส่งให้กู 5 วันที่แล้ว วันนี้กูขอคลิปแม่งบอกอยู่ในโทรศัพท์พี่ ว้อทเดอะฟัคคคค
กู:แล้วจะได้ตอนไหน
มัน:ตอนที่พี่ว่าง
กู:5 วันที่ผ่านมาพี่ไม่ว่างเลยเหรอ
มัน:พี่ทำงาน อยู่กันคนละบ้าน
เหลือใจอีดอก กูควรจะตอบว่ายังไงดี555 หลายรอบมากอีห่านี่ บอกจะส่งแม่งไม่เคยส่งอะไรมาตามที่มันพูดเลย คลิปสั้นๆอะมึง 3-4 นาที ไฟล์ไม่น่าใหญ่ น่าจะส่งทางโทรศัพท์ได้ ถ้ามึงมีเน็ต หรือพี่มันไม่มีเน็ตวะ??
พูดถึงนินทา ถ้าทึงโดนเพื่อนเอามึงไปแขวะลงทวิตนี่มันเข้าข่ายทำลายความไว้ใจกันมั้ย
คือกูอาจจะเหวี่ยงมากไปหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่การที่กูมีอะไรก็ไปปรึกษาเขา ไปพูดกับเขา แล้วแม่งโดนแขวะ บอก เอือมพฤติกรรมกู กูเห็นก็รีบไปถามไปเคลียร์ ก็ไม่บอกอีกว่ากูทำไรผิด แต่บอกเข้าใจกู ไม่ว่าอะไร
แล้วตอนหลังมางอแง มาตัดพ้อว่าไม่เข้าใจว่าตัวมันเองทำอะไรผิด
คือกูก็คงหลอกตัวเองมานานมากอ่ะ พยายามจะมองมันในแง่ดี มองว่าตัวกูนี่แหละงี่เง่าเอง
แต่จริงๆคือกูถูกทรยศใช่มั้ย กูเกลียดมันนี่กูไม่ได้บ้าใช่ป่ะ
โดนจับไปอยู่กลุ่มกับคนที่ไม่ค่อยถูกกัน ทำไงดีวะ แต่งานก็ไม่ได้เกี่ยวไรกันขนาดนั้น แบบเขาคุมงาน กูทำพร็อพงี้ แต่ก็ลำบากใจอยู่ดี ยังไม่ได้คุยกันเลย
เพื่อนโม่ง อีก 2 อาทิตย์จะถึงวันเกิดเพื่อนกูแล้วมันจะปิดเทอมแล้ว กูเลยจะซื้อของขวัญวันนี้ แต่กูพกเงินมาไม่พอแล้วกูไม่ได้แวะร้านของขวัญวันอื่นอีกอ่ะ กูควรทำไวดีวะ โฮ ช่วงปิดเทอมมันมีตอนที่กูต้อง/ปซ้อมงานรร.แล้วเจอเพื่อนด้วย ฮือ
แม่งชอบเลทอะ แม่งตัวเองนัดเองยังเลทอะ กูต้องรอเก้อบ่อยมาก ทักไปก็ไม่อ่านทั้งที่ออน โทรไปก็ไม่รับ ไม่เคยได้งานตรงตามกำหนดเลย พรุ่งนี้มันต้องเอางานมาให้กู แล้วกูมีเรียนต่อจากนั้นด้วย ถ้ามันสายอีกกูจะต้องพูดกับมันยังไงดีวะ
กูเหนื่อยใจมากอ่ะ กูเคยคิดมาตลอดว่าเค้าเปนเพิ่อนสนิทกุ กูแคร์ กูทุ่มเต็มที่ แต่ตอนนี้กูโดนเทละ ตอนแรกก็บอกว่าไม่เทกูแน่นอน แต่ตอนนี้การกระทำมันบ่งบอกมากอ่ะ เสียใจ
กุมีเพื่อนคนนึง นัดกันไว้ละ ช่วงเพิ่มถอนวิชาที่มหาลัยจะลงเซคเดียวกัน แต่วันจริงๆ มันเสือกลงคนละเซคกับกู ปล่อยกุโดดเดี่ยว อีกระเทยทรยศ กุจะแบนมันนนนน งานไหนมันไม่ได้มากุจะเทมันทุกวิชา
ขอบ่น ทำไมเพื่อนบางคนเวลาสนิทกันแล้วคิดว่าจะพูดแรงยังไงก็ได้ถ้าไม่คิดจริงจังวะ การที่แม่งพูดแรงๆได้บ่อยๆไม่ใช่คนโดนไม่รู้สึก กูแม่งคิดมากไงคิดว่าถ้าพูดแรงไปจะไปทำลายความสัมพันธ์ดีๆแต่แม่งทำไมมีแค่กูที่คิดถนอมฝ่ายเดียววะ พูดล้อไม่ดูอารมณ์ ไม่พอใจอย่างอื่นก็เหวี่ยงใส่ทั้งๆที่กูพูดดีด้วย แต่กูก็ไม่เคยโกรธไง พอเห็นกูไม่โกรธไม่ด่าไม่ว่าเลยจะพูดแรงกับเหวี่ยงขนาดไหนก็ได้เหรอ สุดท้ายแม่งก็เป็นกูที่คิดมากแล้วก็เก็บไว้คนเดียว คนพูดแม่งไม่คิดหรอก แม่งลืมไปเลยเหมือนไม่เคยพูด บ่นแค่นี้แหละ ขอบคุณสำหรับพื้นที่
กูมีเพื่อนชอบเป็นนางเอก ชอบเรียกร้องความสนใจ เชิงๆ ว่าเป็นไอดอลทำอะไรก็ไม่ผิด มีคนอวยตลอด
กับคนนอกชอบถามว่ามาอะไรให้ช่วยมั้ย แต่กับเพื่อนกันเอง งานกลุ่มไม่ทำ ไม่เห็นหัว เอาแต่ใจใส่
อะไรที่เราทำกับมันไม่ได้ มันไม่ชอบ มันก็ทำกับเรา ขี้เถียงขี้ย้อนอ่ะ
เพื่อนในกลุ่มเริ่มระอามันแล้ว จากตอนแรกกูพยายามมองมันในแง่ดี กูเพิ่งรู้ว่าคนในกลุ่มก็พยายามทำเหมือนกัน
คุยเปิดอกกันแล้วมันชอบหนี ไม่ตอบทั้งๆ ที่คุยต่อหน้า ชอบระบายลงโซเชี่ยล
กูมาบ่นเฉยๆ สักวันกูคงเลิกคบมัน
เพื่อนโม่ง คือกูเรียนมหาลัยแล้วอยู่หอมีเมทเป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิทกัน ตอนมปลายอยู่คนละกลุ่ม
แล้วแม่งค่อนข้างเกเร ตอนอยู่ในห้องแทบไม่คุยกับกูเลย แล้วไม่ช่วยกุทำความสะอาดด้วย อยู่แล้วกุอึดอัดอะ
คือกูไม่ค่อยอยากคุยกับมันด้วย กูควรย้ายออกไปไหมวะ
เอาจริงๆคือแม่งก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นอะ คุยแล้วอาจจะรู้เรื่องด้วยซ้ำ แต่กุไม่กล้าเอง
+ กุไม่รู้ไปสุ่มเมทใหม่แล้วจะแย่ยิ่งกว่าเดิมรึเปล่า แต่ตอนนี้กุก็รู้สึกไม่ค่อยโอเคอยู่ดีนั่นละวะ
กูติดรถเพื่อนคนนึงกลับบ้านทุกวันเลย แล้วต้องให้เค้ามารอด้วยเพราะงานแผนกกูเลิกช้า แต่ถ้าไม่กลับกะเค้าก็ไม่มีคนให้กลับด้วยแล้ว กูรู้สึกเกรงใจมากทำไงดีวะ เค้าไม่เคยบ่นนะแต่กูว่าน่าจะเป็นเพราะเค้าเป็นผู้ชายด้วยเลยไม่บ่น กูจะตอบแทนเค้ายังไงดีที่ไม่ให้ดูน่าเกลียดอ่ะ เพราะกูเป็นผู้หญิงด้วย
มึง ไม่มีเพื่อนสนิทแบบคุยได้เกือบทุกเรื่องนี่แปลกมั้ยวะ
d6g[njv'kod]6j,=b[skpme ,y;c9jg5up'dyo0o'koc,j'gdnv[lj'w,jmyowvhlylc]h;v;fgdj'=b[skpwx9kp:t gonjv'0kd,yovp^j.d]hd6g]prb,rN4kKkouh
Macbookกุแพงจะตายห่าจิ้มหน้าจอเป็นรอยนิ้วมึงอยู่ได้ไอ้สัส
อยากหาเพื่อนในแอพเป็นเพื่อนคุยไรงี้ หาได้จากไหนวะมึง คือกูเป็นคนเก็บตัวอ่ะ เก็บตัวแบบเก็บตัวมาก วันๆอยู่แต่บ้านกับไปเรียน เรียนกูก็เรียนราม วันไหนกูไม่อยากไปก็ไม่ไป แล้วกูมีปัญหาตรงที่กูรู้สึกเข้ากับผญ.วัยเดียวกันไม่ได้อ่ะมึง คือตอนอยู่บ้าน อยู่หน้าคอม เล่นเกมหรือคุยกับเพื่อนในเน็ตเขาจะคิดว่ากูเป็นคนเฮฮามากเว้ย แต่คือเพราะเขาสนใจเรื่องเดียวกับกูไง (พวกการ์ตูน เกม ไรงี้) แต่ถ้าเป็นเพื่อนที่มหาลัยหรือเด็กผญ.ทั่วๆไปก็จะต้องเป็นเรื่องดารา แฟชั่นไรงี้ใช่ไหมอะมึง T_T คือกูอยากเปลี่ยนตัวเองให้มีเพื่อนที่แบบ ชวนกันไปเรียน ไปเที่ยวหลังเลิกเรียน (ฟิลแบบเดินตลาดละกลับบ้านพอ ไม่ต้องถึงขั้นต่อผับ) แต่คือฐานะบ้านกูก็ไม่โอเคไง ถ้ามีเพื่อนก็ต้องไปไหนมาไหนกัน บางทีถ้าปฏิเสธบ่อยๆก็เหมือนแยกตัวออกมาอีก เลยอยากจะพัฒนากับแค่มีเพื่อนที่เป็นผญ.ทั่วๆไปในเน็ตก่อนอะ มันจะโอเคไหม T_T มีใครแนะนำอะไรกูได้บ้าง
>>330 ชีวิตคล้ายๆกันเลย เวลาเพื่อนชวนไปไหนไม่ค่อยได้ไปเพราะเรื่องเงินด้วยแหละ จนตอนนี้ชินกับการอยู่คนเดียว กลายเป็นว่าใครชวนไปไหนปฏิเสธตลอด เราแย่กว่าตรงที่เพื่อนในเน็ตก็ไม่มี อ่านนิยายอ่านการ์ตูนเงียบๆคนเดียว เคยพยายามคุยกับคนที่ชอบอะไรเหมือนกันแล้วนะ แต่ไม่รอด คุยกับใครนานๆ ไม่ได้จริงๆ orz
แต่เพื่อนในชีวิตจริงเราดีมากอะ บางวันมันก็ซื้อพวกน้ำหวานมาให้ ปกติเรากินแต่น้ำเปล่าเพราะประหยัด ;___;
กูมีเพื่อนสนิท2-3คน แล้วก็ให้เกินร้อยทุกคน แต่รู้สึกว่าได้กลับมาไม่ถึง กูรู้สึกแย่นะบางที ควรทำไงดีวะ
อะไรคือ กลุ่มคนเงียบๆ มารวมกลุ่มกันได้เพราะ อนิเมะ แต่พักหลัง เริ่มรู้จักมากขึ้น เลยหันไปคุยสายคอมกันหมด บวกกับกุไม่ใช่พวกคุยเรื่องคอม เลยทำได้แค่เงียบ แต่พอจะชวนคุยอีกที แมร่งก็เมินกุไปละ ต่อด้วยไปคุยกันเองโดยไม่มีกุ กุกลายเป็นอากาศธาตุจนบัดนี้ เพียงเพราะไม่ใช่สายคอม
ถ้ามึงไม่อยากมีเพื่อนเพิ่มแต่พ่อกับแม่ก็บังคับให้มีควรทำไง บอกว่าเขาไม่อยากคุยกับกูด้วยก็พยายามให้เข้าหาตลอด (กูโลกส่วนตัวสูงและคุยกับใครเขาไม่ได้เพราะรสนิยมต่างกันมาก กูมีเพื่อนคนเดียวคือกูก็แฮปปี้ละ...แต่พ่อกับแม่คงไม้คิดงั้น) ควรบอกยังไงดีวะ แม่งเครียด
>>339 มึงยังเด็กอยู่หรือเปล่า เขาเลยดูเป็นห่วงจนเกินไป เคยลองบอกพ่อแม่ตรงๆยังอ่ะว่าชอบแบบนี้
แม่กูก็ชอบไล่กูออกไปนอกบ้าน ไปเปิดหูเปิดตา รับอากาศข้างนอก แต่กูก็บอกว่าไม่ชอบ ก็คุยกันได้นะ เขาก็ยังชวนกูไปข้างนอกบ้าง แต่ถ้ากูปฏิเสธเขาก็ไม่บ่นอ่ะ เหมือนชวนไปงั้นๆแหละ ดีซะอีก กูไม่ไป ไม่งอแงอยากได้อะไรให้เขาเสียตังค์เพิ่ม 55555
>>340 ม.4 ละอะ 5555 ก็คือกูเคยบอกว่าเข้าไม่ได้จริงๆ แม่ก็บอกลองยัง ทำไมมองโลกแง่ร้ายอย่างนี้
ตอนกูอยู่ม.ต้นเขาก็ไม่พูดอะไรนะ พอกูขึ้นม.4เขาถึงเริ่มบ่น สำหรับกูคือถ้าหากเขาดูมีทีท่าไม่เอา กูก็ไม่ไปต่อละ รู้ว่าไปต่อมีแต่เสียกับเสีย (คุยแล้วโดนเมินเพราะรสนิยมต่างกันแค่นี้กูก็บ๊ายบาย)
แต่ก็จะลองบอกตรงๆ ดูว่ากูไม่โอเคมากกับการต้องฝืนงี้...ขอบใจมาก 555 (แต่ไอไม่อยากออกไปไหนนี่เหมือนกูเลยว่ะ แต่อันนี้พ่อแม่กูปลงละ 5555)
มึง เพื่อนสนิทกู แบบสนิทโคตรๆเลย แม่งชวนกูไปทำขายตรง กูปฎิเสทไปแล้วแต่มันแม่งก็ตามตื้อไม่เลิก กูควรทำยังไงดีวะไม่อยากเสียเพื่อน แบบว่่ากูยิ่งไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่
เคยรู้สึกว่าสำคัญตัวผิดกันมั้ยว่า แบบเวลามึงทำอะไรจะนึกถึงเพื่อนมึงคนนี้ตลอด เขาเองก็ดูสนิทกับมึงดีแต่เอาเข้าจริงๆเขาก็มีคนที่สนิทกว่าเราอ่ะ ถึงจะรู้ว่าเป็นเรื่องปกติที่คนเราจะสนิทกับคนนั้นคนนี้หลายคนแต่กูก็ยังเฟลอยู่ดี บางทีกูชวนไปไหนเขาก็ปฏิเสธแทบตลอดแต่กับคนอื่นเขาไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลย กูควรจัดการตัวเองยังไงให้ไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าวะ
พักนี้กูรู้สึกเหมือนสนิทกับชาวบ้านฝ่ายเดียวตลอดเลยอ่ะมึง แล้วก็จะหน้าชาเป็นพักๆ เพราะปรากดว่าเขาไม่ได้รู้สึกสนิทกะเรา ปวดใจ
โดนบอกว่าโลกส่วนตัวกูสูงเข้าถึงยาก กูเลยทำให้ดูเข้าถึงง่าย แสดงอารมณ์ทางสีหน้ามากขึ้น ทุกคนดูชอบนะ แต่กูรู้สึกว่าเพื่อนจะเข้าถึงกูได้ยากกว่าเดิมหลายเท่า เพราะสิ่งที่เพื่อนชอบไม่ใช่ตัวกู และตัวกูเพื่อนก็ไม่ชอบ ตลกดี สัส
ปกติเวลากินข้าวกูเห็นเพื่อนชอบขอชิมนํ้ากันแล้วคือใช้หลอดเดียวกันนั่นแหละดูด
ประเด็นคือกูหยะแหยงอ่ะสัสนํ้าลายผชด้วยกันอ่ะไอ้เหี้ย ไม่อนามัยด้วย ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแค่เฉพาะสังคมมต้น นี่กูขึ้นมหาลัยมาแล้วแถมจุฬาด้วยก็ยังเห็นทำยังงี้กันอยู่ นี่คือกูคิดมากอยู่คนเดียวใช่ไหมวะ
แล้วตับๆๆๆติดทางไหนบ้างอ่ะ
รู้สึกเหงาวะ ไม่มีคนคุยด้วย ตอนนี้กูต่อโท เรียนไปวันๆ ตั้งแต่ป.ตรีแล้วกูก็พยายามเข้ากับกลุ่มเพื่อน แต่สุดท้ายเขาไปไหนกันก็ไม่มีใครชวนกูเลย กิจกรรมกูก็ทำ ไปทำกับเขา พอถึงเวลากูก็โดนทิ้งอยู่ดี พอมาต่อโท ไอรุ่นๆเดียวกันเวลาเขาแวะมามอ อยากเข้าไปคุยด้วย เขาก็ไม่คุยด้วยวะ แบบว่าไงดี ที่กูนับเป็นเพื่อน สุดท้ายคือกูนับทางเขาอย่างเดียว แต่เขาไม่นับกูเลย รู้สึกเฟลนิดๆ
จริงๆก็คุยกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมบ่อย แต่คือเขาก็วัยทำงาน กูไม่กล้ารบกวนเยอะ โตๆแล้วควรยืนด้วยตัวเอง แต่สุดท้ายทุกวันกูก็รู้สึกเคว้งอยู่ดี ถึงแม้ว่าจะมีเกมเล่น เพื่อนๆในกิลหลายคนก็พอคุยเล่นได้ สนิท มีเพื่อนเก่าสมัยมัธยมด้วย แต่คุยยังไงกูก็ยังรู้สึกเปลี่ยว
ออกกำลังกายก็แล้ว พยายามตื่นนอนแบบคนปกติให้เป็นเวลา ปรับตัวให้เหมือนคนปกติ สุดท้ายข้างในกูก็ว่างเปล่าอยู่ดี จริงๆกูแค่อยากมีคนคุยด้วยซินะเฉยๆซินะ
ไม่ใช่ไร มาระบายเฉยๆ
ปกติกูอยู่หอคนเดียว กินข้าวคนเดียว เที่ยวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เพื่อนสนิทก็ไม่มี พอต้องมาอยู่กับเพื่อนด้วยกัน ยังไม่ถึงอาทิตย์เลยก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว อยากอยู่คนเดียว เบื่อที่จะต้องทำอะไรตามใคร อยากเดินไปนู่นไปนี่ อยากไปทำอะไรซํกอย่างทั้งวันแต่ทำไม่ได้ เพราะต้องเกรงใจเพื่อนด้วย แต่กูก็อยากลองใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นอ่ะ ที่ติดเพื่อน ตามๆไปกับเพื่อน ใครไปไหนก็ไปได้ แต่กูนี่อยากตามใจตัวเองมากกว่า สับสนตัวเองดีว่ะ
ทำไมคนที่ไม่ได้เรียนสายit ชอบคิดว่าit ซ่อมได้ทุกอย่างวะ เพื่อนกุขอให้กุซ่อมโทรสับ อีดอกกุเรียนวิทคอม ไม่ใช่ซ่อมมือถือ เดี๋ยวเอาน้ำราดแผงวงจรเลยนิ
gfgjj
เพื่อน คือกูอยากเป็นสนิทกับเพื่อนในเฟสคนนึงอ่ะ อยากสนิทด้วยนานล่ะ แต่ไม่กล้าทักไปคุย(อยากสนิทนะไม่ได้อยากจีบ๕๕) กลัวเค้าจะหาว่าเราแปลกๆรึเปล่าไรงี้อ่ะ ต้องเริ่มทำความรุ้จักไงดีวะ เกาหัว
กูทักเพื่อนไปคุย แล้วเพื่อนตอบกลับมา แบบสั้นๆอ่อ,อืม,อือ นี่แปลว่าเขาไม่อยากคุยกับกูใช่ปะหรือกูคิดมากไปเอง
รำคาญเพื่อนมั่นหน้าสัส ๆ มาถามว่าวันนี้ผมเราเป็นไงบ้าง พอคนอื่นเงียบแม่งก็บอกไม่สวยหรอ นี่สวยจะตาย หรือไม่ก็ลงรูปแล้วถามว่าไม่น่ารักหรอ เวลาคนอื่นฝืนชมว่าสวยทีแม่งบินไปถึงดาวอังคาร กับเรื่องอื่น ๆ แม่งก็เป็นอีเหี้ย แม่งมีทั้ง humble brag และ brag แบบโจ่งแจ้งเลย แล้วเป็นเกือบทุกเรื่องในชีวิตที่สามารถชมได้ กุควรทำไงให้ความรำคาญนี้ลดน้อยลงดีวะ
>>368 อีattention seeker กุช่วยด่า กุรำคาญเหมือนกัน รำคาญชิบหายอีดอก
ทำไงให้ไม่รำคาญ เมินมันค่ะ กุไม่สนใจมันไม่แยแสมัน แบบไม่พุดด้วยเลย รำคาญอีดอกรู้ตัวมั่ง
มันเลยไปงอแงกับพวกผู้ชายแทน ทำตัวประหนึ่งมาดอนน่า เขาหวังเคลมมันอยู่รู้ตัวป่ะ หรือรู้ตัวอยู่วะ แต่เชคเรตติ้ง
ไม่มีเพื่อน มาตรฐานการใช้ชีวิตและมาตรฐานการเลือกเพื่อนกูสูงมาก ก็เลยออกมาเป็นเช่นนี้แล
พวกมึงเป็นมั้ย รู้สึกอึดอัดรำคาญทุกครั้งที่เพื่อนผู้หญิงชอบมาทำตัวใกล้ชิด กูไม่เกย์นะ แต่กูรู้สึกว่ามันรุกล้ำความเป็นส่วนตัวสัสๆ บางทีแใงก็มาแอบมองจากข้างหลัง เอาหน้ามาใกล้ๆกูตอนทำงาน กูหงุดหงิดสัส
มีเพื่อนชอบดูกถูกคนอื่นอ่ะไม่ชอบเลย แต่ยังไงมันก็เพื่อนเรา
พีกนี้กุรู้สึกตัวเองขี้อิจฉาว่ะ อยากจะเลิกเป็นคนแบบนี้ เริ่มจากตรงไหนดีวะ
ถามหน่อยเพื่อนๆ กุเป็นคนที่คุยกับคนอื่นง่ายนะ แต่ไม่ค่อยสนิท ประมาณว่าคุยได้หมดทุกคน แต่มีระยะห่างอ่ะ ละทีนี้มันมีเพื่อนคนนึง เหมือนอยากสนิทกับกุมั้ง แต่กุรู้สึกว่ามันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวกุอะ เช่นชอบโทรมาถามว่าอ่านหนังสือไหน จะไปอ่านด้วย ซึ่งกุไม่ได้อยากอ่านกับมึงไง กุอยากอ่านคนเดียว หรือเวลาเหงาเศร้าแม่งคอลมา แล้วชวนกุคุยเป็น ชม. กุก้เปนคนดีเกินจะตัดสาย แล้วชอบพูดประมาณว่า "กุอ่านหนังสือไม่ทันแน่ๆเลย ทำไมมึงขยันจังวะ" ทั้งที่ทุกๆครั้งมันคะแนนดีกว่ากุตลอด หลังๆกุเริ่มเมินๆมันแล้ว เพราะกุรำคาญมาก แต่แม่งก้ยังพยายามชวนกุคุยอยู่ดี กุก้รู้สึกผิดนะ เพราะถ้ากุโดนเองก้คงรู้สึกแย่ แต่แม่ง มองหน้ามันทีไรละรู้สึกหงุดหงิดจิตหงุดเงี้ยวทุกที ไม่รู้จะคุยอะไร ยิ่งมันพูดกุยิ่งหงุดหงิด กุควรจะเปลี่ยนตัวเองให้ไม่รำคาญหรือช่างแม่งดีวะ
>>381 มึงกะมันแค่เข้ากันไม่ได้เท่านั้นแหละ ไม่มีใครผิดหรอก มึงชอบความเป็นส่วนตัวส่วนมันชอบเข้าหา แค่นี้มันก็ขัดกันแล้วอ่ะ
ถ้าจะแก้ก็แก้ที่ความขี้เกรงใจของมึง ถ้าไม่สะดวกคุยก็บอกมันไป กูเข้าใจมึงนะเพราะกูก็เป็นอย้างมึงและมีเพื่อนที่เหมือนกันเพื่อนมึงเหมือนกัน น่ารำคาญชิบหายแต่ก็พยายามเข้าใจว่าศีลมันไม่เสมอกันอ่ะ ก็พยายามห่างออกมาแบบเนียนๆ
ในปจบ.ต้องอวดตัวเอวถูกแล้ว แต่ไม่ใช่การอวดสถานะภาพทางฐานะแบบทับถมผู้อื่น แต่ควรอวดว่าทำอะไรถึงทำให้ได้รับชีวิตที่ดี เช่นการอวดความสมารถที่มี อวดการประสบความสำเร็จในชีวิต อวดความสุขที่ตัวเองได้รับจากการกระทำที่ตั้งเป้าไว้เพื่อให้บุคคลที่ต้องการเรารับรู้ถึงความสามารถของเรา
การที่มึงอิจฉาเขาไม่ผิด แต่เพราะมึงรู้สึกไม่พอใจในสภาพของตัวเองจึงเกิดการเปรียบเทียบกับเขา ทางแก้คือมึงต้องแก้ปมชีวิตของตัวเอง พัฒนาตัวเองไม่ใช่เพื่อเอาไปเปรียบเทียบกับ ไปแข่งกับเพื่อมึง แต่ให้แข่งกับตัวเอง ทำให้ตัวเองมีความสุข
มีคุณค่า เพื่อให้มึงเกิดความภาคภูมิใจในตัวเองและมึงจะไม่รู้สึกอิจฉาใครอีกเลย
พวกมึงมีเพื่อนในกลุ่มที่อยู่ๆก็ย้ายกลุ่มมั้ยวะ คือกุไม่ค่อยอินกับกลุ่ม เข้ามาแบบงงๆตอนแรก ละกุก้ไม่ค่อนมาเรียน เลยไม่สนิทกับคนในกลุ่ม แต่มันมีเหตุการณ์ให้กุไปอยู่กับอีกกลุ่มบ่อยๆ แล้วกุรู้สึกอินมากกว่า คือเรื่องคุยตรงกันหลายอย่างไม่ค่อยเด้ดแอร์ กุก้เลยย้ายมานั่งกับกลุ่มนี้ ถ้ามึงเป็นเพื่อนกลุ่มเก่ากุมึงจะคิดยังไงวะ
ปล.กุอยู่มหาลัย ย้ายกลุ่มตอนปี 3
>>384 นี่เป็นปัญหาเลยเมิง แข่งกับตัวเองคนเดียวไม่ได้ ที่กุเจอ ๆ อยู่คือเพื่อนกุโพสต์ความสำเร็จบนเฟส แล้วเพื่อนอีกคนในกลุ่มก็มาถามว่าเออมึงทำได้รึยัง (ไอ้แบบที่เพื่อนกุทำได้อ่ะ) ทีนี้พอกุบอกว่ายัง มันก็บอกว่าเดี๋ยวนี้เพื่อนกุคนนั้นเก่งกว่ากุแล้วสินะ เออ พอได้ยินอย่างนี้แล้วมันรู้สึกเปรียบเทียบว่ะ บวกกับเพื่อนกุก็ชอบมาพูดย้ำ ๆ บ่อย ๆ ว่าทำได้แล้ว ๆ คือมันตอกย้ำอ่ะมึง กุเลยไม่รู้จะทำยังไงให้หันมาแข่งกับตัวเองคนเดียวได้
เป็นคนขี้หึงว่ะเพื่อนว่ะ ทำไงดี
จริงๆกูเฟรนลี่มากนะ แล้วก็เดินไปไหนมาไหนคนเดียวได้ด้วย ไม่ติดเพื่อนขนาดต้องพกไปไหนมาไหนตลอด
แต่เวลาเห็นเพื่อนสนิทไปคุยกับเพื่อนเก่า หรือเพื่อนสนิทรร.เก่าพูดถึงแบบว่ารักเพื่อน(รร.ใหม่)มาก แค่เห็นโพสกูก็ไม่ชอบแล้วอะ
คือกูรู้สึกว่าคนนั้นคือกูรักมาก คนนี้คือเข้ากันได้ทุกอย่าง นิสัยใจคอ ทัศนคติ เบสเฟรนด์นัมเบอร์วันเลยแต่พอเห็นเขามีนัมเบอร์วันคนอื่นแล้วมันจุกอะ
กูรู้สึกอยากเป็นคนสำคัญบ้าง อยากเป็นนัมเบอร์วันในความรู้สึกของใครบางคนอะมึงเข้าใจไหม
กูมีเพื่อนกูคนนึง คือแม่งก็เป็นคนดีอะ คบกันมานาน แต่เรื่องเหี้ยของมันคือมันเป็นคนไม่มีมารยาทอะ เจ้าคิดเจ้าแค้น ทำอะไรไม่คิด แล้วก็ชอบทำคนอื่นเดือดร้อน สมมติเรื่องเสียงดัง กูก็เคยเตือนๆมันไปแล้ว มันก็ชอบตอบกลับมาแบบ "นี่นิสัยกู แก้ไม่ได้แล้ว" หรือ "กูก็เป็นของกูแบบนี้นานแล้ว ๅ" บลาๆ เหมือนแม่งไม่สำนึกผิดอะ คือกูไม่ได้อะไร ไม่ได้เดือดร้อนเพราะมัน แต่คนอื่นมันเดือดร้อนไง แล้วกูก็ไม่อยากให้เพื่อนโดนมองว่าเป็นคนเหี้ย
พอเวลามันมีเรื่องมาคู่กรณีมันก็จะมาด่ากับกู (ไม่ได้ด่ากูนะ คือเหมือนเอามันมาบ่นให้กูฟัง) กูก็ต้องคอยขอโทษให้มันตลอด กล่อมคนอื่นให้อย่าโกรธมัน แต่กูก็รู้ว่าไม่ได้ผลหรอก เพราะมันเหี้ยจริง ยิ่งไปใหญ่คือบางครั้งมันรู้ว่าตัวเองโดนด่า แม่งเสือกไปด่าเขากลับ หัวร้อนมาหากู พอกูตอบมันไปว่าก็มันผิดเอง มันก็โกรธกู หาว่ากูไม่เข้าข้างเพื่อนอีก
ก่อนหน้านี้กูเคยเตือนมันแล้ว แต่ก็ไม่ได้จริงจังเหมือนที่กูเล่าข้างบน ช่วงนี้ปัญหาแม่งหนักขึ้นเรื่อยๆกูควรทำไงกับมันดีวะ
จะด่ามันตรงๆ มันจะด่ากูกลับป่าว หาว่ากูเสือกงี้ (แม่งเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ค่อยเห็นหัวเพื่อนเท่าไหร่หรอก) หรือปล่อยแม่งไป ปัญหาก็ไม่จบสิ้นสักทีตราบใดที่มันยังอนู่ข้างตัวกู คือมึงนึกสภาพมีคนมาด่าเพื่อนสนิทให้มึงฟัง มันก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ใช่ป่ะ แต่ก็เถียงไม่ได้อีก
เห้อ เอาไงดีวะ ใครแนะนำกูได้บ้าง
รำคาญว่ะ เพื่อนชอบเลียนแบบกู กูทำอะไรก็เลียนแบบ ชอบอะไรก็เลียนแบบ ปวดหัวเหี้ยๆ ปล่อยวาง
เบื่อจนตอนนี้เริ่มจะเกลียดเพื่อนแล้วแม่ง เวลากูอ่านหนังสือ ทบทวนแม่งก็มากวนกู มาแซะกู พอกูพัก กูบ่นก็มาพูดว่าแค่นี้ทำบ่น กูเรียนเยอะกว่ามึงกูยังไม่บ่น
แต่ไอ้เรียนเยอะของมันกูเห็นเยอะแค่จำนวนวิชาเฉยๆ กูนั่งเรียนกับมันกูเห็นแม่งเอาแต่นั่งเล่นมือถือไม่สนใจเรียน แบบนี้เรียกเรียนเยอะได้เหรอวะ
มึง ถ้าเพื่อนมาล้อเลียนมึง แบบกูใส่กระโปรงยาว มันก็บอกเอาคลุมเก้าอี้เลยสิ พอกูไม่ทำแม่งจะมาทำให้ (ง่ายๆ จะมาลวนลามกูถ้าไม่ทำตามที่แม่งบอก) ตอนแรกๆ กูจะวิ่งหนีนะ แต่วันนี้ไม่รู้อะไร กูต่อยแม่งเลย แล้วเสือกต่อยที่อก ไม่รู้จะตายห่าในเร็วๆ นี้ไหม
เอาเป็นอันว่ากูสะใจ อยากบอกพวกมึงในนี้ว่าวันหลังถ้ามันมาแกล้งอะไร บางทีตอบโต้กลับบ้างก็ดี ไม่ใช่ยอมอย่างเดียวเพราะกูก็เคยยอมมาตลอด สู้ๆ สำหรับคนโดนแกล้งล่ะกันนะพวกมึง จุ๊บๆ
พวกมึง กูเป็นคนพูดมาก แต่พูดมีสาระนะ คือกูรู้สึกว่าบางครั้งกูดูอวดรู้ไปรึเปล่าวะ สมมติกูกับเพื่อนเจอแมวสามสี แล้วเพื่อนบอกว่าตัวผู้หรือตัวเมียนะ กูก็จะพูดแบบ ตัวเมียๆ เขาบอกว่าแมวสามสีมีแต่ตัวเมียเท่านั้นอะ หรือ เจอสก็อตติชโฟลด์หูตั้งแล้วเพื่อนบอกว่า ทำไมเป็นพันธุ์สก็อตติชโฟลด์แต่หูไม่พับอะ กูก็จะตอบแบบ เห็นว่าสก็อตติชหูไม่ได้พับทุกตัวเป็นเรื่องปกติอะ อะไรแบบนี้ แล้วจะเป็นกับหลายๆเรื่อง พวกมึงเกลียดไหมวะ
แต่เรื่องที่กูพูดไม่ได้มีแค่นั้นนะ กูก็พูดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเป็นตัวโจ๊กของห้องเลย จนบางทีกูก็ไม่แน่ใจว่าที่เพื่อนขำมันแค่ตามน้ำไปรึเปล่า
เพื่อนกูก็จะชอบพูดว่ากูรู้มากอะ แบบในความหมายที่ดีนะ
กุถามมั่ง โม่งในนี้มีใครเรียนจบมหาลัยแล้วตอนปีสุดท้ายทำธีสิสเป็นกลุ่มป่าววะ ที่เขาบอกว่าอย่าทำธีสิสกับเพื่อนสนิทเพราะจะเสียเพื่อนนี่จริงป่าว
>>399 ถ้ายกตามประโยคที่มึงเล่ากูไม่รำคาญนะ ออกจะชอบด้วยซ้ำ กุฟังกูก็ได้ความรู้ แล้วพอมึงพูดกูก็สามารถต่อบทสนทนาได้
ถ้าประเภทอวดรู้แต่พูดในเรื่องข้อเท็จจริงที่เป็นประโยชน์อ่ะ ดีเลยแหละ มึงพูดกูก็ได้ความรู้แล้วยังไ้รู้จักได้เรียนรู้เรื่องที่มึงสนใจด้วย เหมือนกับเล่าให้ฟังอ่ะ ถ้าจะโดนหมั่นจริงๆน่าจะเป็นประเภทพูดถึงแต่เรื่องตัวเองแบบมากเกินมากกว่า
ไม่ใช่ว่าการเล่าเรื่องตัวเองมันแย่นะ แต่บางทีต้องดูสถานการณ์ด้วย เช่นแบบ คุยเรื่องอีกคนแต่อยู่ๆก็แหลมขึ้นมาพูดเรื่องตัวเอง อวดข้อดีตัวเองบ่อยๆทั้งๆที่เรื่องทีู่พูดกำลังพูดถึงคนอื่นอยู่ ถ้านานๆทีก็ไม่เป็นไรแต่ถ้าบ่อยก็น่าหมั่นเหมือนกัน เหมือนกับว่าทุกคนต้องฟังเรื่องของมึงอ่ะ ซึ่งจะพูดต้องดูจังหวะและการดูจังหวะแม่งยากชิบหาย กูยังทำไม่ได้เลย
ไหนๆแล้วก็แนะนำการคุยกะคนอื่นให้ที
>>408 กูเคยอ่านเจอในนิตยสารผญ.ญี่ปุ่น
🔸เลิกคิดเรื่องหยุมหยิมแบบ เราจะไปรบกวนเขาไหม เขาจะรำคาญไหม แค่ทักทายสวัสดีตอนเช้าเฉยๆไม่มีใครคิดมากหรอก
🔸ถ้าอยากหาเรื่องคุยให้พูดเรื่องแย่ของตัวเองแบบติดตลกอะไม่ใช่ตำหนิตัวเองนะ แต่แบบวันนี้กูขึ้นรถตู้ผิดสายมาว่ะ555555 แล้วมันจะคุยต่อได้(แนะนำให้ใช้กับคนที่ไม่สนิทมากแต่อยากสนิทด้วย พอเปิดเผยส่วนกากๆของตัวเองล้วจะรู้สึกเข้าถึงง่ายขึ้น) หาพวงกุญแจประหลาดๆมาห้อยก็ได้ เดี๋ยวก็มีคนทัก 55555
🔸เวลาคุยกับคนอื่นพยายามมองในโซนสามเหลี่ยม (ลากเส้นที่ตาสองข้างลงมาที่ปลายจมูก)
🔸จุดสำคัญเวลาพูดกับคนอื่น อย่าแย่งเรื่องคนอื่นพูด เช่น
A: วันก่อนไปฮอกไดโดมาแหละ
B: เห้ยดีว่ะ ปูที่นั่นโคตรอร่อย ได้กินปะๆ กูอยากกินบ้างจัง
คืออีเอมันอาจจะอยากโม้เรื่องที่มันไปเรียนสกีมา แต่ดันโดนเปลี่ยนเรื่องไปปูฮอกไกโดแทน ไรงี๊
เนี่ย กูเป็นอีกแล้ว ยาวเลยเลยอีเหี้ย ดูอวดฉลาดมากไหมไหมวะ ..........
บางคนก็ไม่รู้ตัวว่าถูกเกลียดนะ น่าสงสารเขานะ ประเภทข้างต้นแหละ มันมีมีแกนนำคนนึงคอยหมั่นไส้คนประเภทมึงอยู่
สู้แกล้งโง่เงียบๆ ไปไม่เด่น กลมกลืนชาวบ้านไปดีกว่า คนจะรักมากกว่าอีก รออยู่สังคมคนฉลาดค่อยฉายแสง ตอนนี้เก็บไปก่อนดีกว่าสร้างศัตรู
กูรู้สึกว่ากูคุยกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่องว่ะ คือเวลาพูดกูชอบพูดงึมงำในคอหรือไม่ก็พูดอะไรออกมาแล้วก็บอกว่าไม่มีอะไรหรอก อีกอย่างคือกูเป็นคนพูดเร็วมากเวลาลนๆ คือพูดชัดนะแต่มันเร็วมากๆจนเหมือนแรปอ่ะโดยเฉพาะเวลาพรีเซนท์หน้าชั้นแล้วเพื่อนขำกูไม่ชอบเลยจริงๆ อยากแก้วิธีพูดตัวเองว่ะ กูเป็นคนไม่ชอบสบตาคนด้วยยิ่งเวลารู้สึกว่ามีคนจ้องยิ่งอึดอัด ทำไงดีวะเพื่อนโม่ง แต่เวลากูอยู่กับคนที่สนิทมากๆหรือคุยโทรศัพท์จะไม่เป็นนะไม่รู้ทำไม
>>413 กุเคยเป็นเหมือนมึงเลยเพื่อนเอ้ย
จะบอกว่าฝึกคุยกับตัวเองหน้ากระจกช่วยได้มากจริงๆ หรือมึงอัดคลิปแบบยูทูปเบอร์ดูแต่ไม่ต้องอัพโหลดก็ได้ คิดซะว่ากล้องเป็นคนแล้วมึงก็เล่าเรื่องนั้นนี่ให้ฟัง เสร็จละก้เปิดดู อีกอย่างที่ช่วยได้มากสำหรับกุคือหนามยอกเอาหนามบ่งว่ะ กลัวอะไรก็พุ่งชนแม่งไปเลย อย่างกุเคยเกลียดการพรีเซนท์หน้าชั้นมาก พอขึ้นปีสองก็ลงเรียนวิชาที่ต้องพรีเซนท์ทุกอาทิตย์ หายตื่นคนไปเลย มึงคอดซะว่าไม่มีใครฟังมึงหรอก มึงพูดคนเดียวหรือคิดซะว่าคนฟังเป็นอย่างอื่นก็ได้ ถึงมึงจะทำอะไรเปิ่นๆไปตอนพรีเซนท์บ้างแต่หลังจากจบคาบพวกนั้นก็ลืม มีแต่มึงนี่แหละที่จำได้ ก็เอาที่พลาดนั้นมาแก้ไขในครั้งต่อๆไป สู้ๆเว้ย
อีกนิด ถ้าคิดว่าแก้ไม่ได้จริงๆลองปรึกษานักจิตวิทยาดู
ไม่นึกว่าจะเจอเพื่อนจ้างวาดรูปทั้งๆที่อยู่สาขาจิตกรรมเหมือนกัน ไอเหี้ยมึงสอบเข้ามาได้ยังไง
เพื่อนแม่งทำงานกลุ่มโดยไม่บอกกูอะ คือไม่ได้สนิทกัน ไม่ได้ถูกกันมากด้วย กูหลงมาติดกลุ่มพวกแม่งคนเดียว กูบอกอยู่นะว่าจะเริ่มวันไหนก็บอกกูมาได้เลย อีดอกตอนนี้เพิ่งมาบอกว่าเหลือแค่ทำพร้อพไม่กี่อัน ว้อทเดอะฟัคคค กูดูเป็นคนเห็นแก่ตัวไปเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้กูเป็นหัวหน้า คอยนำคอยช่วยคนอื่นทำตลอด แล้วงานนี้กูไม่ได้ช่วยอะไรอะ กูรู้สึกแย่อะมึง แบบนี่กูไม่มีประโยชน์เลยเหรอวะ
กูเบื่อว่า คือ มันมีงานกีฬาสีแล้วห้องกูได้เป็นสต๊าฟ พอกูจะช่วยงานแม่งด่าไร้ประโยชน์ ด่าว่าไม่ต้องทำ ด่านู่นนี่นั่น
พอกูจะไม่ช่วยแม่งก็ด่า คราวนี้ปิดห้องเรียนทุ่มเก่าอี้ลงพื้น แต่กูนิ่งแม่งเลยบอกอย่าคุยกับคนบ้าแล้วกดดันกูตลอด
แม่งต้องการเหี้ยไรจากกู
ต้องรอให้คนอื่นจับกลุ่มกันก่อน กลุ่มไหนขาดก็ค่อยไปเติม รู้สึกเป็นส่วนเกิน เป็นเศษอะไรก็ไม่รู้ อยากจบไวๆว่ะ
>>430 >>422 คือกูเองเพื่อน รอบนี้งานใหม่55555 เค้าจับกลุ่มกันแล้วอะ มี 30 คนงี้ กลุ่มละ 5 แล้วมีกลุ่มนึงมีสมาชิก 4 คน
แล้วอีกลุ่ม 4 คนก็คือกลุ่มที่กูมาบ่นให้พวกมึงฟังนี่แหละ คือแม่งขาด 1 คน เขียนชื่อกูลงไปก็ได้ แต่แม่งไม่เขียนไง คือไม่เอากูว่างั้น555)
ทุกกลุ่มก็เขียนชื่อส่งไปแล้วอะเป็น 29 คน เหลือกูคนเดียวที่ยังไม่มีชื่อในกลุ่มไหนเลย คือไม่มีใครเอา55555 กูควรรอให้ครูยัดกูเข้าไปในกลุ่ม 4 คนใช่มั้ย (ถ้าครูแม่งโพล่งขึ้นมากลางไลน์กลุ่มว่าทำไมกูยังไม่มีกลุ่ม กูต้องโดนทุกคนสมเพชแน่เลย55555 ) หรือกูควรหลังไมค์ไปบอกครูว่าช่วยเอากูเข้าสักกลุ่มที กูยังไม่มีกลุ่ม
>>425 ขอบคุณมึง กูก็ว่าจะช่างแม่ง5555 แต่กูก็ไม่อยากเป็นปลิงที่ไร้ประโยชน์อะ555 กูจะไปถามว่าเหลืออะไรให้กูทำละกันนะ
>>428 ขอบคุณนะมึง กูจะพยายามคิดแบบนั้น เดี๋ยวกูจะลองไปถามมันดูนะ
>>429 เจ็บสัส5555 กูก็ว่างั้นแหละ แล้วกูควรทำไงดีอะ คนนอกก็อยากมีงานทำนะเว้ย5555
>>431 ในฐานะคนเคยนอกแบบกุ มึงต้องแทรก เนียนตีซักคนได้ ป้อมน้ำแข็วที่เหลือก็แตกแน่นอน มึงสามารถยึดเป็นกลุ่มถาวรได้ด้วย (กูทำมาแล้ว ถถถ)
ไม่ก็ช่างแม่งมันนินทาก็ช่างแม่ม กุจะเกาะ ต้องรอดดดดด (เหมือนไปเล่นเกมsurvivorกลางเกาะร้าง)
ปล. กุ429 เอง มึงจะแทรกกกกกกก จงแหกกลุ่มมันแล้วแทรกตัวเองเข้าไปเสีย!!
กูเป็นคนยอมคนอื่น เพราะกูไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน (คือกลัวถูกทิ้งอะแหละ)
ผลเลยออกมาคือ ยอมเพื่อน สปอยล์มันจนเกินไป จนหลังๆมากูเริ่มคิดได้ว่าเรื่องไหนไม่ดีก็ควรว่าไปตามน้ำ
ตอนแรกกูก็พูดตรงอยู่แล้ว แค่เลือกพูดเฉพาะเรื่องดีๆ
ตอนนี้กูแค่บอกข้อเสียเพื่อนบ้าง แต่เหมือนเพื่อนไม่เข้าใจจุดประสงค์ คิดว่ากูด่ามัน
(เออ กูอาจจะด่ามันจริงๆก็ได้ แต่มันก็เป็นนิสัยเสียของมันเองที่ควรแก้ด้วยนี่หว่า)
ตอนนี้กูเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นแล้ว หลังจากเลิกตามใจชาวบ้าน แต่เหมือนเพื่อนหายไปเยอะเช่นกัน
อดคิดไม่ได้ว่าก่อนหน้านี้เข้ามาเพราะผลประโยชน์เปล่าวะ (กูเรียนเก่ง แล้วชอบช่วยงานเพื่อน เพื่อนก็ชอบมาขอให้กูช่วย)
กูคิดว่าคนเรามันต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง กูจะไม่แคร์เพื่อนอีกละ คบไอ้ที่มีอยู่ให้ดีก็พอแล้ว บรัย
กูควรบอกเพื่อนกูยังไงดี
คือมีงานกลุ่มก็แบ่งงานกันนะหารกันคนละส่วน
แต่ส่วนที่กูได้คือเยอะสุด และเพื่อนอีก2คนมันทําโปรแกรมในงานส่วนนี้ไม่เป็น
แล้วกูต้องมาทําคนเดียวทุกครั้งทุกสัปดาห์
แล้วงานสัปดาห์นี้มันเยอะสุดอ่ะมึง
เขาไม่คิดจะช่วยกู ขนาดกูเขียนวิธีทํา ทําตยให้ดูก็ไม่ทํา
บอกทําไม่เป็น อีเหี้ยยย อยากด่าอ่ะ
ไม่เป็นก็ฝึกดิวะ ไม่ใช่โยนมาให้กูทําคนเดียวอ่ะ
นี่กูก็เหนื่อยอ่ะมึง ทําคนเดียวตลอด
บางครั้งทําไม่ได้ พอถามเพื่อนในกลุ่มแม่งตอบห่าไรไม่ได้เลย
ต้องให้กูไปถามเพื่อนคนอื่นตลอด คืออะไรรรรร
กูอยากจะเทงานชิบหาย
กูเป็น introvert นะ กูกลัวตอนไปอยู่หอแล้วจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้ เพราะกูชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไม่นานมานี้เคยไปอยู่กับเพื่อนมาช่วงปิดเทอม เหนื่อยมาก ต้องพยายามปรับตัวให้ไปไหนมาไหนกับคนได้ ตามใจคนอื่นบ้าง ทำอะไรที่ไม่อยากทำบ้าง ทำเสียงดังบ้าง อยากอ่านหนังสือเงียบๆ ดูหนังคนเดียว จนบางทีมันเหนื่อยก็ต้องแอบเพื่อนไปเที่ยวคนเดียว แกล้งไม่สบาย จะได้อยู่คนเดียวบ้าง กูกลัวว่านิสัยอย่างกูจะอยู่กับใครไม่ได้ชิบหายเลย แล้วคงจะเหนื่อยมากๆช่วงมหาลัยที่ต้องไปอยู่หอ จะเจอคนแบบไหนเป็นเมทก็ไม่รู้
กูมีเรื่องอยากบ่นว่ะ
กูมีเพื่อนสนิทคนนึงแม่งเป็นคนเอื่อยเฉื่อยอะ ทำอะไรก็อืดไปหมด ชักช้า ทำตัวง่วงนอนตลอดเวลา
ซึ่งถ้าในกรณีปกติกูก็ไม่ได้อะไรมากมาย แต่นี่ตอนประชุมโปรเจคกลุ่มกับอาจารย์ที่ปรึกษาแม่งก็นอนฟุบที่โต๊ะ (ไม่ได้หลับนะ คือหันหน้ามา ลืมตาให้รู้ว่าฟังแต่ทำท่าฟุบอะ) แล้วพอถึงคิวมันพรีเซนต์งานในส่วนของงานแม่งก็ทำเสียงเนือยๆ พูดช้าๆงึมงำอยู่คนเดียว จนอาจารย์ทักว่าไม่สบายเหรอ ทำไมเป็นแบบนี้ พอประชุมงานเสร็จลงมากินข้าวแม่งเสือกทำตัวดี๊ด๊าขึ้นมาเพราะประชุมเสร็จแล้วจะได้กลับบ้าน
คือถ้าเป็นงานตัวเองคนเดียวกูก็ไม่ว่า แต่นี่แม่งงานกลุ่มนะ
แล้วมันเสนอโปรเจคทำส่วนตัวกับกูใช่มะ มาเร่งกูให้รีบทำส่วนแรกให้เสร็จ พอถึงส่วนตัวเองแม่งเสือกไม่ทำ
ผ่านมาจะสองเดือนแล้วงานขยับไปไม่ถึง10เปอร์เซนต์ พอทวงแม่งบอกไม่มีอารมณ์ทำ
แรกๆแม่งไม่ได้เป็นแบบนี้นะ เพิ่งมาเป็นเอาทีหลัง น่าหงุดหงิดชิบหาย
ด่าอะไรแม่งก็เอาแต่พูดว่าพยายามเต็มที่แล้ว ไม่ก็จะพยายามๆ แต่ไม่แก้เหี้ยอะไรเลย
กูควรจะกระตุ้นคนแบบนี้ยังไงให้มันรู้ตัวยังไงดีวะ
เคยพูดไปตรงๆแม่งก็เอาอาการซึมเศร้ามาอ้าง กูติแม่งหน่อยก็ตัดพ้อใส่กูว่าตัวเองไม่มีค่า นู่นนี่ จนสุดท้ายกูเป็นคนผิดซะงั้น เฮ้อ
กูเป็น introvert เหมือนกันนะ อยู่มหาลัยจนตอนนี้จะจบเทอมหนึ่งอยู่แล้ว เวลาที่เรียนอยู่ในห้องก็พอมีคุยกับคนอื่นอยู่นะ แต่ว่าหลังจากเลิกเรียนแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน กูก็ว่าตอนช่วงมีกิจกรรมกูพยายามเข้าหาคนอื่นแล้วนะ แต่สุดท้ายตอนนี้ก็ไปไหนมาไหนคนเดียว กูทำยังไงดี
เป็นคนไม่เข้าสังคม พูดไม่เก่ง เสือกให้กูมาคุมแสตนด์ ควย
>>442 เวลากินข้าวไปกินข้าวคนเดียวป่ะล่ะ ถ้าไปกินคนเดียว ลองขอไปกินกับเพื่อนดู ไม่ก็ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ไปเที่ยวกะเพื่อนมั่งก็ได้
กูเคยซิ่วมาก่อน มหาลัยเก่ากูไม่มีเพื่อนเพราะกูใช้วิถีโดดเดี่ยว ไปกินข้าวคนเดียว ไร้ญาติขาดมิตร กูสบายใจดีนะ แต่จริงๆกูก็เหงามากและอยากมีเพื่อน พอย้ายมอนี่กูรีบหาเพื่อนใหม่ละเกาะหนึบเลย มึงไปไหนกูไปด้วย5555 แต่พอขึ้นปี2เริ่มเรียนหนักขึ้น กุก็ห่างจากพวกมันมาละ ตอนนี้ก็มีกินบ้าง แต่ไม่ได้ตัวติดกันตลอดเวลาเหมือนตอนปี1 แต่มึงอยู่ปี1ใช่มะ. ยังทันนะเว้ย กิจกรรมอีกล้านแปด มันต้องมีกิจกรรมที่ต้องทำกะเพื่อนทั้งวันมั่งแหละ มึงก็ลองหาคนที่คุยกะมึงนานๆได้ดู ไม่ก็คนที่มึงรู้สึกว่าโอเค ไลฟ์สไตล์ตรงกัน
ตัวกูเองเป็นคนขี้เกียจทำกิจกรรมมากเลย เสียเวลาชีวิต กูก็ได้เพื่อนที่บ่นๆไม่ชอบกิจกรรมนี่แหละ ต่อมาก็ชวนกันโดด55555
กูไม่แน่ใจว่าโพสถูกมู้มั้ยนะ คือกูอยากดังว่ะ อยากเป็นที่รู้จัก ไรงี้ อยากลองมีชีวิตแบบนั้นบ้างอ่ะ พูดง่ายๆคือถ้าเข้ามหาลัยอยากชุบตัวใหม่
ควรทำไงดี?
มึง คือกูสนิทกับเพื่อนคนนึงเว้ย แล้วตอนจับกลุ่มทำงานกูก็ทำงานกับเขา พอใกล้ส่ง เข้าเห็นงานคนอื่นสวยๆ(ซึ่งกูคิดว่าไม่สวย)เขาก็มาตัดกำลังใจกูเว้ยแล้วให้กูทำใหม่ในแบบที่มันง่ายกว่านี้ กูควรเลิกคบดีมั้ยวะหรือเขาหวังดีกู
>>447 แสดงว่าตอนนี้มึงยังไม่ได้เข้ามหาลัย กูขอเดาว่ามึงยังเรียน ม.6 อยู่
กูมีวิธี ในห้องเรียนมึงต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่เป็นศูนย์กลางของห้อง เป็นเพื่อนของทุกคน ได้รับความไว้วางใจจากครู
มึงลองเฝ้าสังเกตุดูว่าคนนั้นเขาวางตัวยังไงถึงเป็นที่สนใจของทุกคน ลองคุยกับเขาดูก็ได้ เสร็จแล้วมึงก็ทำตามเขา แค่นั้นแหละ
>>450 ห้องกุไม่มีคนแบบนั้นอ่ะมึง จริงๆนะ 5555 มันปบ่งกันเป็นก๊กๆอ่ะ ตอนหน้าอย่างดีลับหลังนินทานี่ไม่รู้ว่านับเป็นเพื่อนได้มั้ย คือกุเข้าใจนะว่ายิ่งเป็นจุดเด่นยิ่งมีคนนินทา แต่กุไม่อยากนับพวกนั้นเป็นเพื่อนอ่ะ หรือว่ากุควรสนิทพอประมาณแต่ไม่ต้องเปิดเผยมาก เรื่องอาจาร์ยกูไม่มีปัญหานะ กูสามารถทำให้เขาวางใจได้ แต่ปัญหาของกุคือเรื่องเพื่อน+บุคลิกกูมันเนิร์ด,ชวนคุยไม่เก่งคุยไม่สนุก อยากได้วิธีปรับบุคลิกภาพมากๆ
กุคิดว่ากุไม่ introvert นะ แต่เกลียดคน เกลียดการถูกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของกุมาก
กุเพิ่งเปิดเทอม ระหว่างปิดเทอมไม่เจอเพื่อนเลยเพราะกุจะเลี่ยงไปเรียนที่ๆคนน้อย แถมระหว่างนี้ดันมีสอบนู้นสอบนี่ พอเปิดเทอมมา อีเพื่อนที่ไม่ได้สนิทมาก็เข้ามาตื้อให้กุเล่าชีวิตกุช่วงปิดเทอมให้ฟังหน่อย ไปทำอะไรที่ไหนอย่างไร แล้วนังเจ้ากรรมนายเวรพวกนี้มันมาเป็นคู่เว้ย อีกคนก็ไปขุดคุ้ยข้อมูลกุมาหมด เรียนพิเศษกี่ที่ อะไร คอร์สละกี่บาท น่ากลัวจังว้อย
กุนี่ทำตัวlow keyมาตลอดทำไมต้องโดนพวกขี้เสือกตามรังควานด้วย เพื่อนสนิทกุจริงๆยังเฉยๆ รอให้กุเล่าเองเลย แม่ง
กูโดนเพื่อนแกล้ง เพื่อนกด จนวันนี้กูด่าไปแบบรัวๆ แล้วพอกูเล่าให้พี่ฟัง พี่ก็บอกยอมมันไปเถอะ
กูอยากรู้ว่ากูทำถูกยัง แล้วประเด็นคื กูต้องยอมโดนมันกดไปตลอดด้วยเหรอ?
บ่นที อีห่า มีเพื่อนเป็นบ้า วันดีคืนดีแม่งไม่คุยกะคนทั้งกรุ๊ป ลีฟกรุ๊ปไลน์ ไม่คุย ไม่ตอบเพื่อน อันนั้นยังไม่สุด แม่งขึ้นสเตตัสด่าเพื่อนทุกคนในกลุ่มจ้าาาาาา
อีเวร พอไปถามว่าเป็นไร ก็บอกว่าเปล่าๆ
หงุดหงิด อีห่านี่ แล้ววันดีคืนดีก็กลับมาเอง บอกว่าเพราะคนอื่นไม่ใส่ใจมัน ควย กุเพื่อนไง ไม่ใช่ผัว
มันเคยทำแบบนี้ไปรอบละเมื่อสองปีก่อน นี่กลับมาเป็นอีกละ บล้อคไลน์เพื่อนด้วยอีสัส
กูเลิกคบเพื่อนเพราะเรื่องงานผิดไหมอะ คืองานแม่งชุ่ยหลายรอบแล้ว ละชอบทำตัวเหมือนอยากทำ ทำได้ทุกอย่าง สั่งมาได้เลย แต่งานเหี้ยทุกอย่าง สุดจะทน
>>461 ยังดีที่มันเสนอทำงานนะมึง ดีกว่าเพื่อนกูที่มีงานกลุ่มที่ไรหายหัวตลอด มาถามก็ถามงานเสร็จยังทั้ง ๆ ที่มึงไม่เคยทำอะไรช่วยเลย พอให้งานไปก็ไม่ถึงวันส่งไม่ทำ ทำมาก็ทำชุ่ย พอกูไล่ไปทำใหม่แม่งก็ว่ากู แล้วเป็นไง กูต้องทำให้แม่งใหม่ไงล่ะ ไอสัส กูล่ะอยากลบชื่อแม่งออกมากเลยสัส
>>462 เรื่องไม่มาทำงานเกิดขึ้นตอนมันอยู่กลุ่มทำงานอื่นอะ กูแบบสงสารกลุ่มนั้นสัส เพื่อนกูอีกคนที่ทำงานกับมันก็มาเล่าให้กูฟัง ละยังมีนิสัยอื่นๆที่คนในกลุ่มเพื่อนกูไม่ชอบ แล้วก็ชอบมาอยู่กับกลุ่มกู เซ็ง -_-
มีวิธีไหนที่ไล่คนออกจากกลุ่มโดยไม่ต้องเอ่ยปากบ้างวะ 555 ขี้เกียจพูดกับนาง
จู่ๆ โดนดีดออกจากกลุ่มเฉย เพื่อนสนิทสมัยเด็กกูไม่เอากู ไปเอาเพื่อนใหม่มาเข้าแทนแล้วดีดกูออกเพราะบอกว่าไม่มีประโยชน์
ทีวาดรูปใช้กันจัง ไม่ทำก็โดนด่า โดนกดขี่ แล้วกูก็ไม่มีกลุ่มเลยทีนี้ กูควรทำไงดีวะ โดนมา 2 ครั้งแล้วเนี่ย หรือ 3 วะ
กูผิดมั้ย เลิกคบเพื่อนคนนึงเพราะมันไม่เอาถ่าน เป็นพวก loser ของแท้ อยู่ใกล้แล้วแม่งพากูคิดลบตามแม่งไปด้วย ตอนแรกๆก็ดีอยู่แต่หลังๆมากูไม่ไหวว่ะ ตอนครูสั่งงานก็ไม่ทำเหี้ยอะไรเลย ตอนกูอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัยแม่งก็นอนหลับแถมยังแซะว่าไม่ติดหรอก
เพื่อนกูคนนึงมีแฟน แต่พวกกูแม่งอยากรู้ว่าเพื่อนกูชอบผู้หรือชอบสาวกันแน่ แต่ไม่กล้าถาม มันมีทีท่าลับลมคมในยังไงก็ไม่รู้ ไม่ได้มีผลต่อตัวกู แต่แค่อยากเสือกเฉยๆ นอนไม่หลับแน่ๆกูคืนนี้
มีเพื่อนชอบจับผิดอ่ะ มันชอบให้มาทำอะไรสักอย่างนึงให้ดู แล้วก็มาพูดทีหลังว่ากูว่ามึงเป็นคนแบบนี้เพราะดูจากการที่มึง xxxx แล้วเป็นอย่างนี้ คือชอบคิดว่าตัวเองฉลาดวิเคราะห์คนได้ตลอดอ่ะ ซึ่งน่ารำคาญมาก แล้วถ้าอันไหนที่มึงทำกากมันจะจำไปตลอด แล้วไม่ให้โอกาสมึงอีกเลย ถือว่ามึงจะกากเรื่องนั้นไปทั้งชีวิต
มีวิธีเลิกคบเพื่อนแบบเนียนๆบ้างป่าววะ เมื่อก่อนกูก็สนิทกับมันนะ แต่หลังๆมามันแม่งโคตรโลกสวย แบบ Best friends forever รักกันตลอดไปนะ ไม่หนีไปไหน ไปไหนไปด้วยกัน แล้วก็ลอกเลียนwe are bear คนนี้เป็นหมีนี้นะ บลาๆ ซึ่งกูคิดว่ามันดูงี่เง่ามาก มึงโตแล้วมึงยังจะทำตัวเลียนแบบตัวละครในการ์ตูนอีกหรอ กูไม่ชอบแบบนั้นและกูก็ไม่อยากเป็นแบบนั้นด้วย แต่กูก็ไม่อยากจะตัดความเป็นเพื่อนมันทันทีว่ะ //เทียบเมื่อก่อน กูก็เปลี่ยนไปมาก กูเลยไม่อยากจะพูดตรงๆกับมัน
กูเป็นคนมีเพื่อนเยอะนะ ทั้งเพื่อนในโลกจริงๆและเพื่อนในเน็ต แต่พอมานั่งดูจริงๆ กูไม่มีเพื่อนสนิทซักคนเดียว เพื่อนกลุ่มรร.ม.ต้นก็สนิทที่สุด แต่มันก็เป็นแค่เพื่อนกลุ่มเดียวกัน ถ้าให้บอกว่าสนิทกับใคร ก็คงไม่มีคนในกลุ่มที่บอกว่าสนิทกับกูซักคนหรอกมั้ง... ทั้งๆที่ใครๆก็บอกว่ากูดูเฟร์นลี่ เป็นคนเข้ากับคนง่าย ยิ้มเก่ง กล้าแสดงออกแท้ๆ แต่ความจริงกูไม่มีใครซักคนเดียว
กูไม่มีเพื่อนสนิทสักคนเลยว่ะ กูเป็นคนที่ตีตัวออกห่างเอง กูไม่รู้กูเป็นอะไร กูเหงาแต่ไม่อยากคุยกับใคร แต่เหงาจนร้องไห้อ่ะ เพื่อนสนิทที่สุดก็ตอนมัะยม ก็ไม่ได้เจอเป็นปีละ กูเบื่อตัวเอง
กูมีเพืือนสนิทแค่คนเดียวซึ่งมันแยกตัวออกมาจากกลุ่มเดิมของมัน เวลากูเห็นมันมาพร้อมกันแล้วเดินด้วยกันจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินตลอดเลย เวลามันถ่ายรูปกันละติดแท็กชื่อกลุ่มแก๊งเงี้ย กูรู้สึกแย่ว่ะ เหมือนกูไปทำให้กลุ่มเค้าแตกกัน ละกูให้ความสุขกับมันไม่ได้เท่าไหร่ เพราะกูเป็นคนจริงจังด้วย แล้วไปไหนมาไหนกันแค่สองคน เวลาคุยกัน ตบมุขกันมันไม่สนุกเฮฮาเท่าห้าหกคนอยู่แล้ว กูรู้สึกด้อยว่ะ
เมทกูชอบคุยโทรศัพท์กับผัวตอนกลางคืนอะแล้วก๔ไูด้ยินไง กูก็ตื่น มันแบบพยายาทคุยเบาๆกูเคยเตือยมันไปรอบนึงแล้ว แต่กูนอนไม่ได้แล้วแม่งเสียสุขภาพจิตอะ กูอยากย้ายออก ทำไงดีวะ แต่แบบอยู่ด้วยกันมานาน
เพื่อนโม่งที่รัก สอนกุหาเพื่อนในเน็ตหน่อยดิ
ฟังแล้วหมองๆหน่อยนะ กุเข้าหาคนไม่เก่ง555 คือเพื่อนในเน็ตกุมีแต่เพื่อนในชีวิตจริงทั้งนั้น อย่างในทวิตกุก็รีแต่พวกญปๆ อยู่ๆก็นึกเกรงใจพวกมัน เลยทำแอคหลุม (ควรทำนานละอิสัสเพิ่งรู้ตัว) แต่ไม่รู้จะเริ่มทำความรู้จักพวกเดียวกันยังไงเลยอะ ปกติพวกมึงหาเพื่อนใหม่กันยังไงอะ จำเป็นต้องทักไปแนะนำตัวปะวะ กุกลัวแป้กอะ แต่ก็ไม่อยากพูดคนเดียวเหมือนที่ผ่านมา
ง่อยจังวะกุ แต่จริงจังนะว้อย
กูเพิ่งตัด เพื่อนทุกคนในชีวิตออก ทั้งเพื่อนคนเดียวที่กูคิดว่าสนิทสุดท้ายกูคิดไปเองคนเดียว เพราะมันมาแค่ตอนที่เพื่อนคนอื่นไม่รับฟังมันเท่านั้นเอง คนก่อนหน้าที่กูเริ่มจะไว้ใจก็แบบนี้ แม่กูก็ห่วงแต่ตัวเองกับน้องกู แฟนกูก็ไม่สนใจกูทุกคนคอยแต่ให้กูแก้ปัญหาคอยแต่ให้กูโอ๋เวลาตัวเองมีเรื่องเดือดร้อน แต่ไม่เคยมีใครรับฟังกูหรือช่วยกู กูเกิดคำถามในหัวทำไมคนพวกนี้คืดว่ากูไม่แคร์ไม่ใส่ใจ แล้วพอเขาเรียกร้องกูทำตลอดแล้วทำไมกูเรียกร้องบ้างไม่ได้ แค่อยากให้มีใครฟังใครโอ๋บ้างถึงไม่มี ทำไมทุกคนสนใจแต่ตัวเองเรียกร้องให้กูให้อย่างเดียว
มันคงถึงเวลาแล้วที่กูจะตัดขาดบ้าง กูรู้สึกไม่อยากให้ใครแคร์กูแล้ว และกูไม่อยากแคร์ใครแล้วพอกันการตัดทุกคนออกไปกูก็ไม่ต้องรับรู้ไม่ต้องคอยแคร์คนอื่นอีกเรื่องวุ่นวายต่างๆก็หมดไปด้วย ต่อไปกูจะสนใจตัวเองแคร์แค่ตัวเองและเอาตัวรอดแค่ตัวเอง กูว่ามันจะทำให้กูมีควาทสุขได้แน่นอน เพราะทุกวันนี้การแคร์คนอื่นมันทำให้ชีวิตกูมีแต่แย่กูคาดว่ากูจะทำได้ก่อนหน้ากูเพิ่งกรีดข้อมือตัวเองไป ไม่ได้อยากตายแต่ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม แค่เสียใจโมโหเครียดไม่มีใครสนใจไม่มีใครรับฟัง ยังดีกูยังมีสิ่งที่รักที่ชอบก็เลยว่าจะอยู่ก่อนน่ะนะ แม้อยากจะลองแขวนคอดู แต่กูอ้วนไปคานคงหักละมั้งถ้าลอง ตอนนี้กูดีขึ้นแต่หัวใจกูเย็นชาขึ้นถ้าเย็นชาแล้วชีวิตสงบสุขการเป็นแบบนี้อาจจะดีก็ได้ละนะ ตอนนี้ข้อมือกูบวมเพราะแผลที่กรีดหวะควต้องออกไปซื้อผ้าพันแผลมาพันกับกินยาแก้อักเสบอาจต้องแอบๆเอาดันกรีดเยอะชิบ55555
ขอบคุณพวกมึงที่ให้กูระบาย
>>483 ถ้ามึงอยากรู้จักใครแบบเจาะจงมึงก็ต้องทักไปนั่นล่ะ ด้านได้อายอด แต่ถ้าแนวใครก็ได้กูแค่อยากมีเพื่อน มึงลองไปเข้ากลุ่มที่สนใจอะไรเหมือนๆกันดู คอมเม้นอะไรบ้าง มีกลุ่มไลน์ก็เข้าไปคุย ถ้ามึงยังไม่กล้าอีกไปลองหาพวกแอปฝึกภาษาที่ให้แชทกับพวกต่างชาติก็ได้ อารมณ์เหมือนใส่โม่งดี
กุเป็นคนไม่กล้าสบตาใครเลยเวลาคุย กุควรทำไงดีวะ...
>>484 กุเคยมีเพื่อนแบบมึง เพื่อนที่คิดว่าสนิทกับกุที่สุด แต่ความจริงแล้วกุไม่แคร์มันเลย วันสุดท้ายที่เรียนจบ มันมาร้องไห้ให้กุฟัง กุก็รู้ตัวในสิ่งที่กุทำไปนะ กุไม่เคยให้มันเต็มร้อยเลย ทั้งๆที่มันเอากุเป็นที่หนึ่งตลอด กุจะเล่าให้ฟังว่าเพราะอะไร ระวังแทงใจดำนะมึง
เพราะมันน่ารำคาญไง ประโยชน์อย่างเดียวคือมันฉลาด แต่ที่เหลือคือกุรำคาญทั้งหมด อยู่ด้วยแล้วหงุดหงิด ทำกุฝืนยิ้ม แถมภาพลักษณ์กุเสีย คือกุไม่ชอบให้คนอื่นมองว่ากุเป็นเพื่อนสนิทมัน วันที่มันร้องไห้ใส่กุ แทนที่กุจะรู้สึกผิด กุกลับอายด้วยซ้ำที่คนอื่นต้องมาเห็นความใจดำของกุ คือไม่เป็นกุมึงก็ไม่รู้หรอก บางทีกุก็อยากได้พื้นที่ส่วนตัว กุทำเหี้ยอะไนมันก็เดินตามกุต้อยๆ ง่อยไปหมด พูดจาก็ไม่รู้เรื่องเหมือนคนปกติ เล่นมุกก็แป้กอิสัส ความเห็นทุกอย่างตรงข้ามกับกุ หลังๆมันกลายเป็นความอคติ กุเหม็นขี้หน้ามันมากๆอะ บางทีกุหงุดหงิดจนต้องแอบไปร้องไห้คนเดียว เคยแช่งให้มันตายๆไปด้วยซ้ำ
แต่ทุกวันนี้กุเรียนจบมา พบว่ามันเป็นเพื่อนเก่าไม่กี่คนที่ทักมาคุยกับกุ เวลาเหงาๆมันก็ดีนะ ทำกุคิดได้เลย สู้ๆมึง เวลาคบใครก็อย่าให้เต็มร้อย
ตอนเด็กๆกูเกลียดกลัวการเดินในที่มีคนเยอะๆมาก อาจเป็นโฟเบียประเภทนึงแต่โตมาหาย
>>489 กูก็มีเพื่อนคนนึง คือเป็นคนเก่ง มีความรู้นะ
คุยกันก็สนุกดี แต่พอได้ลองไปเที่ยวกันจริงๆกูนี่ถอยห่างเลย ทำตัวแบบจูนิเบียวว่ะ พูดแบบเสียงในอนิเมะ ทำตัวบ้าบอๆ แต่ที่กูเกลียดที่สุดคือพูดแต่เรื่องของตัวเองนี่แหละ รำคาญ เออ อาจจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องมึงแต่กูอยากระบายมากเลย
>>494 กุ489เอง เพื่อนมึงนี่เหมือนเพื่อนกุเลยว่ะ คือมันเบียวมากก ชอบวิจารณ์นิสัยคนอื่น ทำตัวเหมือนเก่งจิตวิทยา สร้างคาร์แรคเตอร์ให้ตัวเอง เพื่อนแรงๆในห้องคนนึงเคยพูดเตือนสติมันนะว่าอย่าเพ้อเจ้อ ตอนนั้นมันซึมไปเลยมึง555555 กุแบบ ชาบูๆๆๆๆ ขอบคุณที่พูดแทนกุๆๆๆๆ แม่งเอ้ย คิดแล้วสงสารตัวเอง ชีวิตมอปลายกุมืดมนเพราะมาเจออินี่แหงๆ
กูมีเพื่อนสนิทอยู่สามสี่คนนะ แต่กูไม่เคยบอกอะไรให้พวกแม่งรู้เลยอ่ะ แบบอยากคุยกับใครคุยกับใครอยู่ ซึ่งแบบพอกูจะปรึกษาก็ไม่กล้าที่จะบอกเพราะกูไม่เคยบอกไรแบบนี้กับใครอ่ะ แบบเราไม่รู้เรื่องส่วนตัวกันเลยและกูก็อยากเว้นที่ส่วนตัวด้วย แต่บางครั้งมันก็อยากปรึกษาเพื่อนอ่ะ เป็นกันบ้างไหมวะ
รำคาญพวกทวงงาน มึงไม่ทำห่าอะไรเลยทวงจัง ทวงให้กุใส่ชื่อมัน อีดอกกกก
เห็นกูเป็นตัวอะไรวะ กูไว้ใจพวกมึง มีอะไรก็เล่าให้พวกมึงฟังทุกอย่าง เห็นพวกมึงเป็น'พวกเดียวกัน'
แต่พอคนนึงจะมาชวนกูคุยเรื่องอะไรซักอย่าง มึงในกลุ่มก็บอก เห้ย จะบอกดีเหรอ แล้วสุดท้ายก็ไปคุยกันเอง พวกมึงบางคนยังพูดตอนกูเข้าไปใกล้เลยว่า เห้ย สลายโต๋ว่ะ
ไม่เคยมีปัญหาอะไรกัน แค่พยายามเท่าไหร่กูก็ยังเป็นคนนอกใช่มะ
แล้วเลิกทำเหมือนกูเป็นตัวตลกซักที กูทำตัวตลก ทำตัวดีๆ เพราะอยากเป็นเพื่อนกับพวกมึง แต่ดูที่พวกมึงทำสิ
อาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อยนะ แต่เสียความรู้สึกว่ะ
กูอิจฉาพี่ชายกูชิบหายเลย คบกับเพื่อนมาตั้งแต่ประถม มัธยม ถึงแม้จะไปเรียนคนละมหาลัย คนละคณะ ทำงานคนละที่ แต่พอกลับมาก็นัดเจอกันตลอด ไม่เหมือนกูย้ายโรงเรียนบ่อย มีเพื่อนคุยๆกันนะ แต่เพื่อนที่จะนัดมาเจอกันนี่ไม่มี เพื่อนที่เคยสนิทก็สนิทกับคนอื่นแล้ว ไม่ค่อยอะไรกับกูแล้ว เพื่อนสนิทที่มีตอนนี้ก็คนเดียว แต่เหมือนสองคนที่จำเป็นต้องมาอยู่ด้วยกันเฉยๆไม่ได้รักอะไรกันมากมาย ขนาดว่ากูทำนู่นทำนี่แต่ก็รู้สึกว่ามีกำแพงอะไรกั้นอยู่ กูคิดอยู่เลยว่ากูโตไปถ้าต้องส่งจดหมายแต่งงานให้เพื่อนจะส่งให้ใครวะ แล้ววันที่กูตายกูจะส่งให้ใครดี มันไม่มีเลยอ่ะ โหวงเหวงร่อแร่มากความสัมพันธ์กูกับเพื่อนอ่ะ
กุโคตรอยากซิ่วจากมอเหี้ยนี่ชิบหาย ไอ้ที่เคยคิดว่าเดี๋ยวก็ดีเองแม่งยิ่งอยู่นานยิ่งเน่าเฟะ เพื่อนแต่ละคนก็อย่างกับจับฉลากมาเรียน แต่กุก็บ่นทุกปีจนปีสามเเล้วไอสัด กุจะอยู่จนทำทีสิสได้แน่จริงๆเหรอวะ รู้แต่ทุกวันนี้ที่ต้องไปมอต้องไปเจอพวกเพื่อนแต่ละคนทำงานส่งชุ่ยๆแค่เห็นกุก็เดือดแล้ว
กูเหนื่อยกับเพื่อนคนนึงว่ะ นางปกติก็ดีอยู่นะ แต่พออารมณ์ไม่ดีแม่งก็เหวี่ยงทุกอย่างในสากลโลก ล่าสุด แม่งก็ตกลงกันว่าจะให้ของขวัญเพื่อนคนนึงในกลุ่ม(แต่ก็ไม่ได้คุยต่อ) ซึ่งของที่ว่ามันก็คือของที่กูจะเอามาขายให้เพื่อนคนนั้นพอดี (ซื้อขายกันนานแล้ว) แล้วมันก็ความรับผิดชอบกูป่ะวะที่จะเอาของมาให้เพราะตกลงกันแล้ว(ถึงจะยังไม่ได้จ่ายตังก็เหอะ) พอเพื่อนคนแรกเห็นของแม่งก็ทำหงุดหงิดใส่ "คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ" เอ้า มึงอยากให้ของขวัญมึงก็ให้สิ กูพร้อมหารตังค์ แต่มาด่าการค้าขายกูแบบนี้แม่งก็น่าหงุดหงิดนะ (แม่งตกลงกันวันที่กูเอาของมาแล้ว จะให้ทำไงล่ะวะ!?)
>>489 กู484นะ กูคิดว่าไม่ใช่แล้วละ กูไม่ได้ตามมันนะตอนคบกันแรกๆน่ะ ทะเลาะเรื่องความเห็นต่างเยอะมากแรก แล้วค่อยมาเป็นเพื่อนกันเกือบสิบปีหลัง และมันมาทักกูก่อนหรือกูทักมันก่อนหลักจากหายไปนานกลับมาจากอาการป่วยเป็นซึมเศร้า กูก็ช่วยอยู่เป็นเพื่อนมันเพราะเป็นห่วงแล้วมันก็มาหยอดทุกวันบ่นว่าเหงา บ่นว่าอยากได้เพื่อน กูเลยคิดเป็นเพื่อนกับมันจริงๆจังๆดู แลกเปลี่ยนประสบการณ์ แชร์เรื่องราวต่างๆหนังที่ชอบเ หนังสือที่อ่าน จนวันนึงกูมีเพื่อนใหม่เข้ามาอีกคน พอมีปห.มันก็ช่วยเคลียร์ช่วยหาทางออกกับเพื่อนใหม่ให้ และมันอยากให้กถเลิกคบกับเพื่อนใหม่เพราะมันเห็นว่าเพื่อนคนนั้นเป็นโรคซึมเศร้าจะพาให้กูจิตตก กูตอนนั้นแข็งมากด้วยแต่ยอมรับฟังแต่กูมีความคิดอยากให้เพื่อนใหม่หายและดีขึ้นมากกว่าซึมเศร้า แต่สุดท้ายกูช่วยไงเพื่อนใหม่ก็ไม่รอด นางทิ้งงานร่วมที่จะทำกับกูแล้วบล็อกเบอร์กูไปเลย กูืำใจเป็นปีและไม่ยอมพูดถึงนางอีก กูก็เหลือเพื่อนเดิมคนเดียวต่อมามันก็คลั่งจิตวิทยารุนแรวแอนตี้ทุกอย่างที่มีพลังงานลบ กูคิดว่ามันคลั่งมานานแล้วแต่นานวันยิ่งกว่าเดิมเท่านั้นเอง มันมีความฝันว่าอยากช่วยเหลือคนอื่น แต่มันกลับกีดกันทุกคนที่คิดลบและหนี จนหาว่ากูว่ามัน มันถามกูแหละว่าผิดไหมที่หนีกูบอกไม่ผิด มันแล้วแจ่คนแต่กูถามแล้วแบบนี้จะช่วยคนได้ยังไงละ มันไม่ตอบแต่ตอนหลังกูรู้สึกได้ว่ามันห่างๆกูไปเรื่อยๆและพยายามสร้างคอนเนคชั่นใหม่ๆ เวลากูชวนคุยชวนเล่นไม่อยากคุยเหมือนเดิม เพียงแค่ส่งสติ๊กเกอร์ หรือเวลามีใครไม่ยอมรับความคิดเห็นต่างของมันมมันจะมาเล่ามาระบายกับกูที่เป็นคนเปิดกว้าง จนที่สุดมันก็บอกว่ากูควรแคร์แต่ตัวเองเลิกแคร์คนอื่นซะมันทำให้คนอื่นอึดอัดได้ กูเกตแหละว่ามันหมายถึงมัน แต่กูแกล้งโง่ต่อ มันด่าว่ากูคิดลบและพยายามจะดึงมันลงมาด้วย กูก็เข้าใจ เพราะว่ามันแสวงหาแต่พลังงานด้านบวก จนมันมองใครก็ตามคิดลบมันจะดีดออก มันอยากให้ทุกคนมีแต่พลังงานบวกใส่มัน
แต่ที่สำคัญเหมือนมันจีบกูเป็นเพื่อนติดแล้วกูคือของตายต่างหาก มันถึงพูดแบบนี้กับกูได้ กูบอกตามตรงกูไม่แคร์ก็ไม่ต้องสนใจมันไม่ต้องดึงมันออกมาจากตรงนั้นแต่แรกกูก็ไม่เจ็บแล้ว ถ้ากูแคร์แต่ตัวเองกูก็ควไม่ช่วยเหลือใครหรอก ต่อให้กูเอาอะไรดีๆแชร์ให้มันมันก็ไม่ได้อบากคุยกับกูแค่ร้องอืมกลับมาทุกครั้ง แล้วก็เงียบ พอกูเหลืออดบอกสิ่งที่กูรู้สึกว่าไม่โอเคออกไปว่าต้องการให้คุยกันบ้างก็ว่ากูลบ ก็ว่ากูไม่ควรต้องแคร์ใคร ทั้งที่กูอ่านข้อความมันด้วยความห่วงใย วันนึงบอกว้่มากไปหรือกูคือของตาบแล้วเบื่อแล้ว ไม่เหมือนเพื่อนใหม่มีสีสันกว่ามั้ง ขนาดกูมีปห.มันยังบอกว่าให้กูเรียนรู้เองเลย ไม่ให้คำปรึกษา และไม่รับอะไรดีๆที่กูสอนมันนอกจากอืมใส่ แล้วบอกกูคิดลบไปเอง นี่กูต้องทนมันสินะ
กูเลยแบบเอาเลยกูถือว่าบอกความต้องการไปแล้วถ้ามันจะคิดแบบนั้นคิดว่ากูดึงมันลงมาก็ตามใจพอกัน กูเลิกคบ เชิญหาแสงสว่างหาพลังบวกในแบบของมันต่อเถอะ กูอยู่กับมันแทนที่จะบวกกูกลับรู้สึกว้าแม่มโครตลบนี่เหรอคนอยากช่วยเหลือชาวบ้านอย่างที่มันอยากเป็น
ถ้ามึงเป็นแบบเพื่อนกูในอนาคตมึงคงโดดเดี่ยว และที่มึงเป็นอยู่ที่มึงทำกับเพื่อนมึงในตอนนี้มึงอาจไม่รู้ ไม่เข้าใจ เมื่อถึงเวลามึงจะย้อนมองว่าที่จริงมึงำถูกแล้วหรือเปบ่า แต่ถ้าโชคดีมึงก็อาจไม่ย้อนมองอะไรและอาจมีความสุขเพียงแค่ตัวเอง
ส่วนกูหลุดพ้นที่เหลือคือทำใจให้เข้มแข็งรักษาใจตัวเอง กูไม่ใช่คนให้อภัยคนง่ายๆ แต่เมื่อให้อภัยแล้วก็ไม่อยากโง่ซ้ำรอยเดิม
เกลียดเพื่อนสนิทนี่จะนับว่ายังสนิทกันได้ป่ะวะ คือเวลาคุยกันก็สนิทกันดีนะ สนิทสุดแล้วด้วยซ้ำอ่ะ แต่แบบ นับวันกูยิ่งรำคาญมันขึ้นเรื่อยๆอ่ะ จะบอกว่าอิจฉาด้วยก็คงใช่ คืออ.แม่งโอ๋มันสัสๆทุกคน โอ๋จนแบบ กูว่าแม่งเกินเลยไปละ แต่บอกไม่ได้ เดี๋ยวโม่งแตก ถึงแม่งจะไม่ได้ประจบอ.ก็เหอะ แล้วไหนจะนิสัยงี่เง่าที่มันชอบมาลงใส่กูอีก คือแบบอีเหี้ย รำคาญญญ ตอนนี้แม่งมีคนที่ชอบ ตอนแรกกูก็เชียร์ๆแหละ แต่แม่งพร่ำเพ้อจนกูจะแช่งให้แม่งนกแล้ว ห่าเอ๊ย ตัวเองงี่เง่าเอาแต่ใจยังไงก็ได้แต่กูห้ามขัดมจทันเนี่ยนะ ควย ไอ้ส่วนดีก็ดีแหละ แต่ส่วนน่ารำคาญก็น่ารำคาญชิบหายเลย
บางทีกูก็คิดว่าเพื่อนกูแม่งชอบหวงความรู้ บางเรื่องที่กูไม่รู้จริงๆ แต่มันรู้มันทำได้กูถามก็ไม่ยอมบอก คือกูไม่ได้ถามว่าข้อนี้ตอบอะไรไง แต่กูถามแค่ศัพท์ตัวนี้แปลว่าไร อิสารตัวนี้คืออะไร กูทำแบบนี้ถูกไหม มันก็จะบอก ไม่รู้ๆๆๆๆ แล้วเสือกพอครูถามอันเดียวกับที่กูถามมันมันดันตอบได้หมด บางทีพวกแม่งก็เล่นกวนกูตอนเรียน พอกูกวนกลับก็ด่ากู ฆวย
อ่านเรื่องเพื่อนพวกเอ็งแล้วรู้สึกเหมือนเข้าตัวแปลกๆ
เพื่อนเป็นโรคซึมเศร้า เท่ากับว่าเราต้องไปค่อยคิดว่าเราจะพูดอะไรไม่ให้มันกระทบจิตใจเพื่อนหรอวะ
คือกูรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ทำไมเราต้องมาคอยใส่ใจกับปัญหาของมันด้วย ไม่ใชเรื่องของกูเลยที่จะคอยเทคแคร์มันอะ
คือก็เข้าใจนะว่าช่วงนี้มันเครียด กูก็เครียดด้วย
เพื่อนโม่ง แฟนเพื่อนกู(เพื่อนกูผู้หญิงมันผู้ชาย)มันคิดว่ากูเป็นทอมแล้วมันก็หึงกูกับเพื่อนกู พยายามกีดกันไม่ให้กูอยู่กับเพื่อน นี่กูวรทำไงดีวะ คือถึงภายนอกกูจะดูไม่สาวมากยังไงแต่กูก็เป็นผู้ญิงธรรมดาทั่วไปไม่ใช่ทอมนะมึง
กลุ่มแตก
เวลาผ่านไปกลุ่มกูก็เริ่มแบ่งเป็นสองกลุ่มย่อยๆ ตอนแรกก็ยังไปกินข้าวกัน แต่หลังๆมาพอลงตัวก็แยกเลย ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันด้วยนะ แค่ไลฟ์สไตล์และนิสัยมันต่างกัน แต่กูก็เสียใจนิดๆ อ่ะ ทั้งๆที่นึกว่าจะเป็นเพื่อน 'กลุ่มเดียวกัน' ไปจนเรียนจบแท้ๆ
เพื่อนเหมือนมองว่ากูเป็นตัวปัญหาว่ะ มีแพลนวันที่กูกับเพื่อนต้องไปตจว.ด้วยกัน ละเพือนคนนึงมีคนรู้จักอยู่ที่นั่นก็เลยถามรายละเอียดมาละมันมีทางต้องเดินกี่กิโลไม่รู้แต่บอกว่าไกล ประมาณสักเกือบ 10 กิโลมั้งเห็นบอกมางี้(จริงๆนั่งรถได้แต่เพื่อนไม่อยากเสียค่ารถ) แล้วเพื่อนคนนั้นก็แบบพูดเชิงว่ากูอะคงเดินไม่ได้หรอกไรงี้ เพื่อนคนอื่นที่ไปก็เดินได้หมดแหละ ติดอยู่ที่กูเนี่ยไรงี้ พูดแบบเหมือนกูก็เป็นปัญหาให้อะ ทำเหมือนกูเรื่องมาก ลูกคุณหนูไรงี้ แบบโรงแรมแบบนี้กูจะนอนได้เหรอ ทางไกลที่ต้องเดินกูคงเดินไม่ไหว(กูเป็นคนอวบ เหนื่อยง่าย ถ้า10กิโลกูรู้ว่ากูไม่ไหว แต่ถ้าสัก4-5ก็พอได้) แล้วก็มีเพื่อนที่ไม่ได้ไป(A)คอยมาเสริมว่าเออเนี่ย ติดอยู่ที่กูเลยไรงี้ แม่งพูดกันจนเพื่อนอีกคนที่ไม่ได้ไป(B)เริ่มหงุดหงิดแทนกูอะ เพราะกูไม่พูดอะไรเลย กูไม่บอกสักคำว่าเดินไม่ไหว เพื่อน(B)แม่งบอกกูว่าไม่ต้องไปหรอก ถ้ามันจะมองกูเป็นตัวปัญหาขนาดนั้น แล้วก็บอกกับเพื่อนที่พูดกับกูว่า กูอะก็คน กูก็เดินได้ แล้วเพื่อนคนนั้นก็สวนว่า เดี๋ยวมึงคอยดู วันไปจริงอะเดี๋ยวมึงคอยดู กูเฟลว่ะ
กูเสียใจ กูไม่ได้พูดอะไรที่บอกว่ากูทำไม่ได้เลย ที่กูคิดคือไหนจะกระเป๋าอะไรอีกถ้าเดิน10กิโลมันก็ลำบากนะมึง กูฟังความคิดเพื่อนแล้วก็เหนื่อยว่ะ กูคิดว่ากูควรไปเองถ้ามองกูเป็นปัญหานัก แต่กูเสียใจที่เพื่อนแม่งมองกูเป็นตัวปัญหาทั้งๆที่กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย
>>519 กูว่าไม่ กูกับเพื่อนรู้จักกันมาหลายปีก็จริงแต่กูชอบอยู่เงียบๆ และไม่ได้ไปไหนกับใครเท่าไหร่ ปกติกูทำอะไรคนเดียว แต่กูไม่ชอบเดินไง อยู่ร.ร.กูจะชอบประหยัดพลังงาน มันเลยเอามาตัดสินกู ไม่ถามกูสักคำ กูคิดว่ากูไม่ได้ติดหรูอะไร แต่ถ้าระยะทางมัน10กิโลจริงๆ แล้วมีทางที่สบายกว่าเร็วกว่าแค่เสียเงิน100บ. กูไม่เข้าใจว่าจะลำบากไปเพื่ออะไร เพราะเดินก็ต้องรีบไปทำธุระกันต่อ ถ้าเดินช้าเลทงานเสียอีก แล้วเดี๋ยวก็หัวร้อนแล้วก็โทษกันเปล่าๆ
มึงกุนอยด์เพื่อนกูว่ะ คือกลุ่มกูมี3คนใช่ป่ะ กูเป็นคนพูดมากพูดไปเรื่อยไง เพ่ื่อนกูก็จะแบบพูดทำไม ละหัวเราะกันสองคนอ่ะ นี่คือแซะป่ะ เสียความรู้สึกอ่ะจริงๆ กูก็พยายามปรับปรุงตัวอยู่ไง
ผู้หญิงที่ชอบกอดผู้ชายทำตัวเหมือนแฟนจนแฟนตัวจริงเขามาหึงใส่ถึงบอกว่าแค่เพื่อนกันนี่เติบโตมาในสภาพไหนวะ
เพื่อนกุเองนี่แหละ ตอนแรกแม่งคบเพราะมันเรียบร้อย เสือกแรดเงียบกว่าที่คิด หรือมันไม่ได้ตั้งใจ?
ดูเลยโดนเหมารวมว่าเป็นพวกจ้องแย่งผัวชาวบ้านเหมือนกัน กุเคยเรียนสาขาเดียวกับผัวมึงเองนะ...สาขาผู้หญิงน้อยแม่ม...แต่กูไม่เคยทำตัวเหมือนอีเพื่อนกูข้างต้นเลยนะ กูวางตัวตลอด แต่เพื่อนกูมีปัญหาถูกแฟนพวกผู้ชายมาราวีใส่ทุกครั้งทุกคนเลย มันมีปัญหากับแฟนเพื่อนทุกคนเลยว่ะ สวยก็ไม่สวย เสือกถูกคิดว่าจะเป็นมือที่สาม มันทำตัวมันเอง หรือแฟนมันคิดมากไปวะ ตอนแรกกูก็คิดว่าแฟนเพื่อนกุมันเยอะ หลังๆ มาเพิ่งตาสว่างเห็นเพื่อนตัวเอง อีเหี้ย แรดตัวแม่
มึง กูมาบ่น คืองานกลุ่มเขาให้จับกลุ่ม3คน ซึ่ง กูก็อยู่กับเพื่อนที่กูคุยๆอยู่ มีคนนึงมันเคยพูดตัดกำลังใจกูชิบหาย กูเลยไม่ค่อยอยากเท่าไหร่ แล้วเขาให้คอสเพลเป็นรูปภาพในยุคก่อน แล้วคือรูปที่พวกมันจะคอสมันมีสามง่ามด้วยเว้ย ส่วนด้านหลังเป็นบ้าน แล้วแม่งก็คุยกันสองคน สุดท้ายคือให้ไปซื้อสามง่ามแล้วไปถ่ายที่บ้านมัน คือแบบ เหี้ยละ มึงพูดกันสองคนไม่ถามกู? กูเลยบอกไปว่ากูไปไม่ได้ พูดกันไปพูดกันมา บอกว่ากูลูกคุณหนู ทำอะไรไม่เป็น เดี๋ยวนะสัส การที่กูไปไม่ได้นี่คือทำอะไรไม่เป็น กูก็มีเหตุผลของกูมั้ยละ
เรื่องมีอยู่ว่า เราป่วยโรคซึมเศร้า แล้วเราไม่ค่อยสุงสิงกับใครมาวันนึงมีคนบอกเราเพื่อนด่าเราเราเลยให้เพื่อนดูเพื่อนบอกเราแต่งเรื่องใส่ร้ายแล้วพากันแบนเราทั้งห้อง ทุกวันนี้เราบลอคทุกคนในเฟสแต่ก็มีคนส่งมาว่าพวกเขาตามด่าไม่เลิกรา อึดอัดจังค่ะควรทำไงดีตอนนี้มีเพื่อนผชแบบไม่สนิทเลย2คน
กูเคยเข้าหาเพื่อนคนหนึ่งเพราะไม่ชอบมัน จะหาเรื่องไปนินทา จะจับผิด สุดท้ายมันกลายเป็นเพื่อนคนเดียวที่กูคุยได้แทบทุกเรื่อง
มีใครเป็นมนุษย์เงียบเหมือนกูบ้างมั้ย ถ้าเจอคนไม่สนิทกูจะทำตัวไม่ถูกเลย แบบอยู่เงียบๆ จนเพื่อนสนิทกูต้องถามว่าเป็นไร จนกูเกือบทะเลาะกับมัน กูรู้สึกตัวเองงี่เง่ามากๆ แต่ถ้าอยู่กับคนที่สนิทใจกูจะพูดเยอะมาก พูดไปถึงเรื่องบนดาวอังคาร นาซ่าเจอมนุษย์ต่างดาว555 จนเขารำคาญกูอะ เหมือนตัวเองสองบุคลิกไงไม่รู้ ทุกวันนี้เพื่อนรอบข้างไม่ค่อยอยากจะสุงสิงกับกูเท่าไหร่ ทำเหมือนกูเป็นตัวประหลาดอะ TT อาจเพราะภาพลักษณ์หน้าตากูดูนิ่งๆ ด้วยมั้ง บางคนถ้ามาเจออีกด้านที่ร่าเริงของกูก็จะหาว่ากูแรดเงียบไปซะดื้อๆ คือกูแค่ไม่สนิทใจกับคนที่ไม่สนิทอะ แต่ตอนนี้เหมือนเป็นตัวประหลาดมากเลย มีแต่เพื่อนผู้ชายที่กล้ามาทักมาคุย ว่าเป็นไรเปล่า บางคนก็มาบอกตรงๆ เลยว่าอย่าทำหน้าหยิ่งดิ คือกูไม่รู้จะแก้ยังไง ถ้ากูยิ้มตลอดมันจะแปลกปะวะ กูเคยยิ้มให้เพื่อน (ไม่สนิท) ทีนึงแล้ว เขาเมินกูแปลกๆ ถ้าจะแก้บุคลิกแบบนี้ต้องเริ่มจากตรงไหน กูโดดเดี่ยวเหลือเกินตอนนี้ TT
กูรู้สึกแย่หน่อยๆกับกลุ่มเพื่อนว่ะ
คือกูเนี่ยเป็นเด็กวิทย์ กูวาดรูปพอได้ แล้วกลุ่มกูงี้(ญ.ล้วน) เวลามีงานที่เกี่ยวกับศิลปะ เออ กูก็ช่วยได้นะ แต่บางทีกูก็รู้สึกว่าช่วงนี้แม่งมากเกินไป แปบมีงานวาดรูปเซลล์(เซลล์โง่ๆ ไม่เป็นรูปร่างอ่ะ) แม่งเป็นงานของตัวเอง ยังโยนมาให้กูวาดเลยอ่ะ กูว่าจะย้ายกลุ่มละ เห็นคนอื่น/กลุ่มอื่น เขาก็ไม่ได้วาดรูปสวยอะไร แต่เขาก็ทำด้วยตัวเองเว่ย แต่พวกเหี้ยเนี่ย พึ่งกูอย่างเดียว กูไม่โอเคมากๆ
ปล.กูเคยเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงมาก่อน พึ่งมาเข้ากะคนได้เมื่อไม่นาน แล้วกูเริ่มรู้สึกว่าจะกลับมาอีกครั้งละ
>>531 กูก็คล้ายมึงนะคือตรงที่กูสายวิทย์และวาดรูปได้ แต่กลุ่มเพื่อนกูก็วาดรูปได้(ได้ระดับสวยอะ แต่กูวาดได้ทุกอย่างไงตั้งแต่คน บ้าน วิว สัตว์ ต้นไม้)
กูแนะนำให้มึง ** เก็บเงินซะ ! ** ไม่งั้นก็ไม่ช่วยบอกว่าขี้เกียจ งานตัวเองยังไม่ถึงไหนเลย แต่ถ้ามึงไม่ช่วยเลยบ่อยๆก็จะดูแล้งน้ำใจไปหน่อย มึงก็อาจจะบอกให้เขาวาดเอง แล้วเดี๋ยวมึงจะช่วยดูให้ว่าต้องจัดยังไงให้สวย แก้ตรงไหน แต่ถ้าเพื่อนมึงยังคิดจะใช้มึงฟรีๆตลอดเวลาก็เทแม่งไปเลย
เพราะปกติกูก็ทำ คือช่วยเพื่อนวาดนิดๆหน่อยๆถ้ากูอารมณ์ดีอยากทำน่ะนะ
มึง กูเกลียดเพื่อนที่เคยสนิทที่สุด
ตอนนี้กูอยากตัดขาดจากมันมาก คือรำคาญอ่ะ มันตั้งใจกับเรื่องที่ไม่ควรอ่ะ เพื่อไรวะ ตอนนี้กูนั่งข้างมัน กลุ่มแม่งก็แทบจะอยู่ด้วยกันทุกกลุ่ม กูต้องการจะตัดจากมันมาก มีวิธีมะ ช่วยกูด้วย
>>534 +1 มึงงงง กุกำลังอยากเลิกคบเพื่อนสนิทคนนึงเหมือนกันหว่ะ คือรสนิยมความคิดไปกันได้แต่นิสัยกุคบแล้วสุขภาพจิตเสียมากๆแบบทั้งๆที่กุแคร์นางและกุว่ากุทำดีกับนางนะ บางทีพอไม่ได้ดังใจหน่อยก็โดยแซะบ้าง โดนบ่นลับหลังในโซเชียลบ้าง อะไรไม่รู้อ่ะ กุทนมากๆแต่มันเล็กๆน้อยๆหลายๆปีเข้าจนกุไม่ไหวแล้วอ่ะ แม่งพูดแล้วเศร้าเหี้ยจะร้อง555555 ใครมีวิธีตีตัวออกห่างแบบซอฟๆแนะนำกุที
>>536 กู534เอง มีงวิธีนึงที่กูคิดว่าได้ผลนะ คือมึงไปหาเพื่อนกลุ่มใหม่ ที่มึงคิดว่าอยู่แล้วมีความสุข ไม่งั้นถ้ามึงห่างจากเขาเลยมึงอาจจะไม่มีเพื่อนให้อยู่แล้วต้องมาอยู่กับมันเหมือนเดิม แล้วมึงก็อยู่กับเพื่อนกลุ่มนั้นเรื่อยๆ แล้วไม่ต้องไปคุยกับมันอีก หรือจะคุยแค่เรื่องงานก็แล้วแต่ กูกำลังทำแบบนี้อยู่ ซึ่งมีความสุขมาก แต่ประคือมันชอบมาหากูเหมือนกูยังสนิทกับมัน
มีใครโลกส่วนตัวสูงแล้วรำคาญเพื่อนประเภทสังคมจัด ตัวติดกันเป็นตังเมมั้ยวะ
กูอยากสลัดมันออกจากชีวิต เคยพูดตรงๆแล้วไม่ได้ผล แถมยังโดนเพื่อนคนอื่นรุมด่ากูจนรู้สึกผิดไปเลย กูควรทำไง รำคาญโว้ยย
>>538 กูไม่ถึงกับโลกส่วนตัวสูงนะแต่เคยแบบมีเพื่อนที่แหกปากพูดตลอดแถมกูไม่ตอบเพราะทำงานอยู่นางก็สะกิดๆให้ตอบนาง ทั้งๆที่กูไม่รู้เรื่องเหี้ยไรซักอย่างที่นางเล่ามาเลย เวลาไปไหนก็ตัวติดกันตลอด เข้าห้องน้ำแล้วหยิบมือถือมาตอบแชทแม่นานนิดเดียวนางก็บ่น พอกูจะคุยกับเพื่อนคนอื่นก็บ่นกูจนคนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้กูอีก กูอยู่กับนางคนนี้มาปีกว่าๆแล้วก็เลิกคุยกันเพราะกูปวดหัวไมเกรนแดกเลยบอกให้นางหยุดพูดก่อน นางเลยไปปล่อยข่าวว่ากูหยิ่ง แล้วทีนี้กูก็ไม่มีเพื่อนคบด้วยจนเรียนจบเลย
กูไม่ได้โลกส่วนตัวสูงไง กูอยากมีสังคมแต่เพื่อนในห้องไม่เป็นมิตรกับกูเลยไปคบเพื่อนห้องอื่น แล้วกูก็โดนนินทาว่าเพื่อนไม่คบเหรอ เอาจริงๆกูก็ไม่เเคร์ว่ะ เหนื่อย
ถือว่ากูบ่นไปด้วยเลยละกัน แนะนำให้มึงช่างแม่งว่ะ
>>540 กูก็กะจะช่างแม่งแล้วหายเข้ากลีบเมฆเหมือนทุกทีแหละมึง เเต่เพื่อนกูล้ำไปอีก นางมาตามกูถึงบ้าน
มาถามว่ากูเป็นไร มีปัญหาอะไรเล่าได้นะ อีดกกูไม่ได้มีปัญหาชีวิต กูเเค่รำคาญมึ๊งงง
พอพูดไปนางเหมือนจะเข้าใจแล้วหายไป 2-3 เดือน ละกลับมาวนเวียนในชีวิตกูใหม่ด้วยคำพูดเดิมๆ เห้อออออออออ
ขอบ่นระบายหน่อย เศร้าว่ะเหี้ย กู(ชาย)มีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากๆช่วงที่ผ่านมาประมาณ2เดือนก็ห่างๆกันคุยกันน้อยลงเพราะแม่งอยากใช้เวลาอยู่กับแฟนพอตอนนี้แฟนเขาไปแล้วกูก็หวังว่าจะกลับไปสนิทเหมือนเดิมกูก็พยายามไปหาไปเจอแม่งกลายเป็นว่ากูตื๊อเขาจนเขาไม่ชอบใจเฉย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็สนิทกันมากๆแท้ๆ กลายเป็นว่าตอนนี้แม่งเหมือนจะอยากเพิ่มระยะห่างมากขึ้นซะงั้น แม่งก็ยอมรับว่ามันเปลี่ยนไป สัสสส เศร้าโว้ยยย ปกติกูช่วยเหลือแม่งตลอดเรื่องเรียนเรื่องอื่นๆ อยู่ๆกลายเป็นว่ามันอยากจะทำอะไรด้วยตัวเองดูบ้าง ก็เลยจะขอให้กูช่วยอะไรน้อยลง เชี่ยน้อยใจสัส กูก็ยอมรับว่าบางทีกูก็เยอะไปเหมือนกัน แม่งบอกว่าขอเวลาต้องค่อยๆสร้างความสนิทกันใหม่เขาก็บอกตรงๆว่าไม่ใช่ว่าจะเลิกคุยเลิกยุ่งกันไปเลย แต่แม่งทำใจยากสัส จากแต่ก่อนที่คุยกันแทบทุกวันบอกกันไปไหนมาไหนก็บอกกันตลอดใช้เวลาด้วยกัน กูแค่น้อยใจกับผิดหวังหว่ะ กูเคยสำคัญกับเขามากแต่ตอนนี้แม่งเหมือนจะสำคัญน้อยลง ซึ่งเขาก็พูดประโยคนั้นกับกู กูก็ยอมรับตรงๆว่าเออกูยังอยากเป็นเพื่อนคนสำคัญอยู่อะไรเงี้ย แม่งก็บอกว่าขอเวลา เศร้า
เพื่อนกุอยากรวมกลุ่มกับอีกกลถ่มหนึ่งว่ะ ซึ่งกุไม่อยากแถมคนที่คล้ายๆกัยเป็นหัวหน้ากลุ่มนั้นดูจะเขม่นกุด้วย
ตอนนี้เริ่มกินข้าวด้วยกันมากขึ้น ซึ่งตัวกุอึดอัดมากจะบอกเพื่อนก็กลัวมันว่า กุควรทำไงดีวะโคตรอึดอัดเลย
กูมีแต่เพื่อนเรียนว่ะ แบบถ้าชวนไปเรียนหรือทำอะไรวิชาการนี่จะไปได้ แต่ถ้าไปเที่ยวไปหาอะไรกินนี่ไม่มี ไม่ไป กูอยากมีเพื่อนเที่ยวบ้างอะ กูเที่ยวคนเดียว กูเหงา กูควรทำยังไงดี
มีเพื่อนที่ชอบทำตัวเหมือนตัวเองรู้ทุกเรื่องอ่ะ เวลาคุยก็จะแบบมันเป็นอย่างงี้เพราะแบบนี้ไง ปกติแล้ว บลา ๆ ยอมรับว่าได้ความรู้แต่เหมือนมันอวดภูมิตลอดเวลาอ่ะ รู้สึกเหมือนกำลังโดนเขาดูถูกว่าเรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้หรอ ทุกวันนี้เลยไม่อยากจะคุยด้วยเลย คือถ้าคุยเล่น ๆ อ่ะโอเค ถ้าเป็นเรื่องที่เริ่มจริงจังหรือวิชาการขึ้นมาก็จะเข้าอีกหรอบนี้อ่ะ คือแบบกูคุยวิชาการกับเพื่อนคนอื่น มันก็รับฟังอ่ะ ไม่ได้บอกว่าความคิดเราผิด แต่คนนี้เหมือนแบบชอบมาเบรกกระทันหันแล้วทำเหมือนกับว่าตรรกะเราวิบัติมาก แล้วตัวเองโคตรลอจิค
กูเคยไปแลกเปลี่ยนมาเว้ย ใครๆก็บอกว่าไปแล้วดี มีคอนเนคชัน แต่ตั้งแต่ก่อนไปจนกลับมา กูำม่มีเพื่อนเด็กแลกเปลี่ยนด้วยกันสักคนเลย กูอึดอัดมากเวลาหน้าฟีดขึ้นว่าพวกแลกเปลี่ยนรุ่นเดียวกันไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนกูคือกริบ.... เขาจำกูได้เพราะชื่อแปลกแค่นั้นจบ
กูอยากเป็นสาวสายปาร์ตี้ว่ะ แบบไปผับเต้นๆไรงี้ ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แดกเหล้า
ออกทริปไปตจว.ไปเที่ยวไรงี้ กูต้องทำตัวไงวะ อีกไม่นานจะเข้ามหาลัยละ อยากลองสัมผัสชีวิตแนวนั้นในช่วงชีวิตมหาลัยสักครั้ง เพราะปกติกูเป็นคนเงียบๆ มองๆก็เด็กเรียนคนนึงอะ แต่กูก็อยากลองเที่ยวๆบ้างเพราะเพื่อนกลุ่มปัจจุบันนี่เด็กเรียนสัสๆกูไม่อึดอัดหรอกแต่กูแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ แต่เวลารุ่นพี่ที่ร.ร.ชวนกินเหล้ากูก็ไม่กล้าไปอะ ไม่สนิท กูอยากสนิทกับคนง่ายๆจัง อยากลองชีวิตแบบนั้นบ้างงง
>>551 แค่มึงมีเพื่อนมึงก็มีคนเที่ยวด้วยล่ะอย่าคิดมาก แต่ส่วนตัวกุว่าเพื่อนมหาลัยไม่โอเคเท่าเพื่อนที่ผ่านๆมากูว่ะ แต่บางคนก็คบได้โอเค
พูดแล้วก็ขอระบายหน่อยอิห. คือแม่งนัดกันทำงานที่ห้องของเพื่อน1เว้ย แล้วนางเล่นกับเพื่อนแล้วกรี๊ดๆไง แล้วแม่งเข้าใจป่ะว่าเป็นห้อง หัวกูที่ตือๆอยู่นี้จี๊ดเลยห่า คือกูก็เรยไม่อยากมีปัญหาไง เสียบหูฟังแล้วกูก็คุยกับเพื่อนอีกคนนึงที่กูมักจะพูดคำหยาบด้วย ที่นี่กูก็เห็นเพื่อน2ทำปากขยับเรียนกูเลยถอดหูฟังออก แล้วไอ้เพื่อน1ก็ด่ากูว่าไอ้สัด (ทั้งๆที่กูไม่เคยพูดคำหยาบกับมัน ไอ้กูก็เริ่มลบคะแนนนางในใจกูล่ะ) นางถามเรื่องงานกูแล้วถามว่าใส่หูฟังทำไม กูก็เลยตอบไปว่า*ก็แกเสียงดัง* นางถามซ้ำอีกกูก็ตอบเหมือนเดิม แต่คือหน้ากุนิ่งไงกุปวดหัว หลังจากนั้นนางก็ไม่พูดกับกุอีกเลยเว้ย นอนหันหน้าเข้าหากำแพง แล้วที่นี่กูกับเพื่อนที่เหลือในห้องก็คุยกัน แต่ไม่ดังนะมึงพูดเสียงปกติ นาง1ก็เดินปึ่งๆแบบกระแทกตีนอ่ะมึงมาหยิบหูฟังที่โต๊ะข้างๆกู(จริงๆต้องไม่เรียกหยิบเรียกกระชาก) เพื่อนสองเลยถามว่าฟังเพลงเหรอ?? นางก็ตอบเสียงกระแทกๆว่า*อยากอยู่เงียบๆบ้าง*
แล้วคือกูผิด?? คือนางจะรู้ไหมว่าคืนนั้นหัวกูจี๊ดอยู่ตลอดเวลา นอนไม่ได้?? แล้วคือกูต้องทนเหรอ เพื่อนอีกคนก็บอกคนเราต้องปรับตัวเข้าหากัน พร่องงง คบกันมาปีกว่านี้พวกมึงคิดว่ากูไม่ปรับเหรอ?? หลังจากนั้นกูก็เลิกคบพวกแม่งเลย 1ปีที่ผ่านมาแม่งไม่มีความหมายอ่ะ กูพึ่งรู้ว่าบ้านจนก็เอาแต่ใจเป็นเหมือนกัน เพื่อนแม่งก็สปอยจนอิห่า แค่นางอยากกินสัปปะรดไม่ฉ่ำก็ยังไปหามาให้นางจนได้อ่ะ กูยอมใจเพื่อน คิดว่าดีก็คบกันไปนะพวกมึง
>>551 เดี๋ยวพอมึงเข้ามหาลัยมีเพื่อนปุ๊บเพื่อนก็จะชวนมึงเที่ยวเองนั่นเเหละ ตอนกูเรียนจากเด็กไม่เที่ยวเพื่อนยังชวนจนออกทุกศุกร์เลย55
แต่หาพวกที่ดูท่าทางไว้ใจได้หน่อยล่ะ ไม่ใช่ปุ๊บปั๊บพามึงไปมอมเหล้าหมดสภาพแม่งไม่โอเค
ถ้าเป็นเพื่อนผช.ก็ระวังตัวไว้บ้าง บางคนตอนไม่เมาบอกเป็นเพื่อนไม่คิดอะไรก็อย่าไปเชื่อพวกมันมาก พอเหล้าเข้าปากลากเข้าห้องก็มี
ถ้าเป็ฯคนเพื่อนน้อยแต่โดนแม่บ่นให้หาเพื่อนบ้าง แม่บ่นจนกูแอบไปร้องไห้อะ (แม่กูมีเพื่อนเยอะ ประมาณยี่สิบคน แต่กูมีแค่สอง) บ่นแบบทำไมเป็นคนงี้ ทำไมไม่หาเพื่อน ทำไมไม่เข้าหา ถ้าเข้าหามันก็ได้ แต่คือกูไม่อยากเข้าไปหาอะ มันไม่ไหวจริงๆ แต่ละคนแม่งน่าคบมาก(ประชด)
>>556 เรามีเพื่อนนะ แต่แม่จะถามแบบมีเพื่อนสนิทไหม มีกี่คน อะไรยังไงบ้าง ซึ่งเราแม่งไม่ใช่คนที่ trust ใครง่ายๆ อ่ะ พอที่กล้าเอ่ยปากว่าสนิทจริงๆ มีน้อยในสายตาแม่ (เอ่อ... ห้าหกคน ไม่น้อยเลยนะสำหรับเรา) ท่านก็ดูกังวลหน่อยๆ
คำแนะนำคือเรื่องพวกนี้ลองคุยดูได้ ไม่หนักหนาอ่ะ บ้านเรา trust เราประมาณหนึ่งว่าทำอะไรก็คงคิดดีแล้ว บอกแม่ว่าเรื่องสังคมผมมีความสุขแบบนี้ก็จบ
ถ้าแม่พวกมึงมาเป็นแม่กูไม่อกแตกตายเลยเหรอ กูไม่ออกไปไหนมาไหนกับเพื่อนนานละ เพื่อนสนิทแบบพึ่งพากันได้ก็ไม่มี มีแฟนคนเดียว พอละชีวิตกู
กูรู้สึกแย่อะ กูเป็นคนเพื่อนน้อย เพื่อนที่สนิทก็อยู่ห้องอื่นแล้วเวลามีงานห้อง ถ่ายรูปรุ่น แบ่งกลุ่มงี้กูโคตรอึดอัดเลยเพราะกูไม่สนิทกับใครในห้องเลย
ถ่ายๆไปเหอะ อันไหนเลี่ยงได้ก็เลี่ยง อันไหนเลี่ยงไม่ได้ก็ถ่าย มันไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตมึงมากนักหรอก
หน้าแตกไปผิดมู้ เหี้ยจังกู5555
ก้อปแปะแม่ง กูเกิดความรู้สึกว่าเพื่อนที่ตัวเองคบมา 5+ ปีไม่มีใครแคร์มึงเลยจริงๆ และไม่ได้คิดว่ามึงเป็นเพื่อน
กูไม่ใช่เพื่อนที่ดีนัก(ไม่ได้พร้อมให้เวลาคุยตลอดเวลา)
แต่ปกติถ้ามีใครเรียกหาหรือดูไม่ดี กูเข้าไปช่วยเหลือเสมอ บางครั้งกูอยากเรียกหาซัพพอร์ตทางใจจากเพื่อนกู แต่กูก็ไม่กล้าเรียก เพราะกูคิดว่ากูอาจจะได้ซัพพอร์ตที่มาจากความสงสาร ไม่ใช่ความจริงใจที่เขาอยากให้กูอยู่ กูยังมีค่า กูยังเป็นเพื่อนเขาอ่ะ
กูควรรับมือกับความรู้สึกแบบนี้ยังไง กูควรถามเพื่อนเลยดีมั้ยวะว่ายังคิดกับกูยังไง จะชวนไปเที่ยวต่างคนแม่งก็มีกลุ่มเที่ยวกันแล้ว กูเศร้า
>>562 เพื่อนคนที่เรารู้สึกว่าเป็นคนเมินเฉยกับเรื่องส่วนรวมระดับหนึ่ง (อาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนคิดหยุมหยิมด้วย) กับเพื่อนคนที่ปลอบเราเสมอตอนเราร้องไห้ ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนโทรไปหาได้ เป็นคนคนเดียวกัน เราว่ามันก็คงเหี้ยถ้าเราจะตัดสินว่าเค้าไม่ได้แคร์เราจริงเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ จริงไหม
ถ้าไม่อยากได้ความสงสาร ก็ลองเป็นคุยปัญหาชีวิตดู ไม่ใช่มีปัญหาแล้วอารมณ์เดียวที่มีได้คือฟูมฟายนี่นา เราเป็นคนนึงที่ถ้าคุยปัญหาชีวิตจริงๆ จะเริ่มจากการคุยแบบไล่ตรรกะอ่ะ เพื่อนคนที่เล่ามาก็แทงสวนเราไม่ไว้หน้า ทุกคำของมันเจ็บแต่โคตรจริงใจ
อีกเรื่องที่อยากเล่าคือพักหลังเราเฟดตัวมาจากกลุ่มเพื่อนสนิทๆ ด้วยปัญหาส่วนตัว คำถามนึงที่ถามตัวเองแล้วรู้สึกดีมากคือห่างกันแบบนี้แล้วรู้สึกสนิทกับเพื่อนคนไหนน้อยลงไหม วันไหนว่างๆ ลองเฟดตัวออกมาสักนิดดู ถ้าไม่รู้สึกสนิทน้อยลงก็นั่นละ แกมั่นใจในความสัมพันธ์ของแกกับเพื่อนแล้ว
รอวันที่ปัญหามันเข้ามาจริงๆ ถึงจุดนั้นเห็นชัดเจนเองแหละว่าใครที่หยิบยื่นมิตรจิตเข้ามาให้ เป็นกำลังใจให้นะ
คือกูเป็นเกย์เรียนมหาลัยเว้ย ก็พยายามปิดๆไว้ เพราะรู้ว่าสังคมไทยแม่งยังไม่เคารพเพศที่3กัน
แต่ก็มีเพื่อนในมอที่ไม่ค่อยสนิทเสือกเรียนห้องเดียวกันรู้ไงว่ากูเป็น
แล้วแม่งก็ชอบถามนู่นนี่เหมือนกูเป็นของแปลก เช่น เคยอมควยรึยัง คุยกับใครอยู่ กูชอบออกกำลังกายก็หาว่าจะไปดูผู้ชายแน่ๆเลย ฯลฯ ซึ่งกูรำคาญอีพวกหัวควยนี้มาก มีทั้งหญิงทั้งชายเลย
กูรู้ว่าแซวเล่นๆแต่กูรำคาญโว้ย ช่วยมองกูเป็นคนปกติที่ไม่หมกมุ่นควยได้ไหมวะ คิดว่าคนเป็นเกย์วันๆจะมีแต่จับผู้ชายกินรึไงอีเหี้ย การบงการบ้านงานการกูก็มีทำโว้ย กินข้าว อาบน้ำ นอน หายใจเหมือนพวกมึงทุกคน
เจอหน้ากันก็ช่วยคุยไดอะล็อกเหมือนเพื่อนคุยกันหน่อย แบบงานเป็นไงมั่ง กินข้าวยัง ไปไหนมา ดูหนังเรื่องนั้นเรื่องนี้ยัง ฯลฯ
พวกผช.อย่างมึงก็แค่ชอบผญ. พวกผญ.อยากมึงก็แค่ชอบผช. แล้วผช.อย่างกูก็แค่ชอบผช. เราต่างกันแค่ตรงนี้โว้ย ไม่ใช่กูมาจากเผ่าชนป่าอีกซีกโลกซะหน่อยยยยยยย!
>>564 ไม่ร้องนะ กูก็เจอบ่อยพวกเหยียดเพศ(กูเป็นไปเซ็กชวล) ถามอยู่นั่นแหละว่าเคยใช้นิ้วทำกับผญมั้ย เคยโดนผชเสียบมั้ย ชายกับหญิงอันไหนรู้สึกดีกว่ากัน ถามเหมือนกูเป็นของแปลก คือเราๆก็เป็นคนเหมือนกันป่ะ ทำไมถามแต่เรื่องเซ็กส์ๆวะ
มองโลกในแง่ดีไว้ว่าอีพวกนี้อาจชอบส่องแอคเคาท์เกย์ในทวิตเตอร์บ่อยจนหมกมุ่นแน่ๆ
>>564 โอ๋ๆ เพราะงี้ไงกุถึงไม่กล้าเปิดเผยตัว ถึงมหาลัยที่เรียนอยู่จะเปิดกว้างพอสมควร กูเกลียดการโดนtreatว่าเพศที่สามทุกคนต้องเป็นตัวตลก ร่านควย พูดถึงแต่เรื่องผู้ชาย ทำเสียงแด๊ดแด๋ ตบเก่ง รักเพื่อน แรงแต่จริงใจ อะไรก็ตามที่แม่งนิยามใส่พวกกู
ถึงลึกๆแล้วกูจะอยากมีแฟนสักครั้งก็เหอะ แต่ถ้าจะโดนมองแบบนั้นกุยอมเก็บไ้วก็ได้
กูก็เป็นอย่างนี้ของกู การเก็บเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้กูกลายเป็นคนแอ๊บเรียบร้อยซะหน่อย
ไม่ใช่ว่าพอกูเป็นแล้วกูต้องกลายเป็นแบบที่แม่งคิดนี่ กูเป็นอย่างนี้ของกูตั้งนานแล้ว รำคาญ
>>564 กูไม่เข้าใจว่าสังคมไทยแม่งเป็นอะไรกันนักหนากับเพศที่สามวะ ปากบอกยอมรับๆแต่พอเอาเข้าจริงๆก็หาโอกาสล้อเลียน หาโอกาสกดให้ต่ำกว่า กูเป็นเลสเบี้ยนโดนล้อตั้งแต่ม.ต้นอ่ะ ตอนแรกกูไม่กล้าบอกใครเลยเว้ยว่าเป็นจนมันอึดอัดมากๆทนไม่ไหวเลยยอมบอกกับกลุ่มเพื่อนที่สนิท มันก็เออโอเคเราเข้าใจเราไม่คิดอะไรมากหรอก แต่พอกูจะกอดมันเหมือนกับที่เพื่อนคนอื่นกอดแม่งก็รังเกียจกู เวลากูบอกคนนั้นน่ารักดีก็ทำหน้าอี๋ๆใส่กู หลังๆกูเลยเริ่มเข้าใจละว่ายังไงแม่งก็ไม่มีวันยอมรับได้หรอกเลยเปิดตัวไปเลยว่ากูเป็นเบี้ยน ช่างแม่งไปเลย หลังจากนั้นก็มีพวกปัญญาอ่อนมาล้อกูเพียบ แบบเฮ้ยมองเราชอบเราหรอก ฉิ่งฉับๆๆๆ จนกูต้องพูดออกไมค์ในห้องไปเลยว่า เราเป็นเลสเบี้ยนเราชอบผู้หญิงแต่เราก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคนที่เห็นหน้านะ หรือถ้าเราจะชอบใครก็สิทธิของเราไม่ยุ่งเนอะ แค่นั้นแหละเงียบกันใหญ่ หลังๆเวลาโดนล้อกูเลยท่องไว้ในใจช่างมันกับช่างแม่งแค่นั้นแหละ
>>567 กูด้วย... กูไม่กล้าบอกใครว่าเป็นเลสเพราะพอบอกไปจะมีคนชอบทำท่ารังเกียจไม่อยากเข้าใกล้ ทุกวันนี้ก็พยายามปิดๆไว้ เพื่อนสนิทเคยหลอกถามกูว่ากูชอบผญ.หรือผช. ตอนนั้นไร้สติเลยหลุดปากไปว่าผญ. หลังจากนั้นมันก็ห่างๆกู ปากบอกไม่อะไรแต่พฤติกรรมนี่เปลี่ยนเลย แหะ กูอึดอัดใจมาก อยากบอกเหมือนกันว่าถึงกูจะชอบผู้หญิงแต่กูก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคนบนโลก ยิ่งเพื่อนสนิทนี่กูยิ่งชอบไม่ลงงง
กูอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ในช่วงมหาลัยว่ะ แบบหาเพื่อนสนิทในกลุ่มมีกันซัก 4-5 คน พากันปาร์ตี้พากันเรียน แต่กูกลัวว่าจะหาไม่ได้ เหมือนสกิลการมีเพื่อนของกูมันไม่มีแล้ว ตอน ม.4 กูไม่มีเพื่อนเลยแถมโดนแบนทั้งห้อง มามีเพื่อนคนเดียวตอนม.6 ชีวิตเงียบเหงาอับเฉามาก กูอยากจะมีเพื่อนที่เหมาะกับกูอ่ะ กูอยากมีๆๆๆๆ กูเหงา อิเหี้ย ทำไมชีวิตตอนม.ต้นกูถึงมีเพื่อนเยอะขนาดนั้นวะ กูทำได้ยังไง กูเหงา
แซะได้แซะดี แซะเอาๆ แซะลอยๆไม่บอกว่าใคร แทนที่จะมาคุยกันดีๆ แล้วก็หายหน้าไปเฉยๆ ไม่ทักไม่ทาย อันเฟรน ดีเนอะ นี่เรียกเพื่อนจริงๆเรอะ
ห่าเหวมาก
กุอยากเลิกคบเพื่อนสมัยมัธยมมาก นิสัยไลฟ์สไตล์เข้ากันไม่ได้เลย อยู่ด้วยก็เหมือนส่วนเกิน เหนื่อยชิบหาย
อีสัสเอ้ยยเรื่องที่กูบอกมึงไปกูว่าอย่าบอกใครนะแม่งก็เอาไปบอกจนได้อีเหรี้ยยย
กูเหงา กูอยากมีเพื่อนที่คุยเมาท์กันได้ เจออะไรตลกๆก็ส่งให้กันดู ปรึกษาปัญหาชีวิตได้ ไปเที่ยวด้วยกันได้ เพื่อนที่เคยสนิทพอกูเลิกเล่นเกมก็ห่างหายไปทีละคน เฮ้ออออ
โม่งงง ทำไงดี กรุปล่อยเพื่อนกรุให้เหงาในคืนคริสมาสต์คนเดียวแล้วมานั่งหอเพื่อนอีกคน ซึ่งกรุไม่ได้ตั้งใจจะมาหอมันแต่แรก แค่บังเอิญมาถึงแล้ว แถมเพื่อนคนนั้นมันดันอยู่ไกล จะไปต้องนั่งแท็กไปลูกเดียว แถมเพื่อนเจ้าของหอกรุก็ป่วยใช้ได้ คือพวกกรุก็แค่อยากวีดีโอคอลกะมัน แต่มันงอลพวกกรุตุ๊บป่องใช้ได้เลย ฮรืออ กรุเป็นเพื่อนที่แย่ใช่มั้ยอะ ฟังจากมุมมองบุคคลที่3แล้วพวกมึงคิดไงบ้างอ่าาาา
กู >>569 เองนะ แบบเพื่อนคนเดียวที่กูมีมันมีกลุ่มเพื่อนอยู่แล้ว แต่เหมือนช่วงนั้นมันเบื่อกันก็เลยเฟดตัวมาคบกับกู กูก็คว้าไว้อ่ะ มีเพื่อนดีกว่าไม่มี แต่บางทีอยู่กับกูสองคนไม่สนุกมั้มง กูก็เป็นคนทำอะไรจริงจังอ่ะ กับเพื่อนกลุ่มเก่ามันมีคนเยอะ สนุกเฮฮา แต่ก็ไร้สาระไปด้วย เห็นช่วงนี้มันติดกับเพื่อนกลุ่มเก่า แล้วแบบเพื่อนมันมีการทำพวงกุญแจที่เขียนชื่อกลุ่ม(มันตั้งชื่อกลุ่มกัน) เอามาแจกแต่ละคนเงี้ย กูรู้สึกหมามาก รู้สึกกูมันไม่ได้สำคัญอ่ะ กูแม่งเป้นคนที่ไม่สนุก เรื่องคุยก็ไม่ค่อยมี อยู๋กับกูสองคน มันน่าเบื่อ เวลาไปไหนถ้าอยากสนุกก็ต้องขออาศัยไปกับคนอื่นด้วย อยู่กับกูมันน่าเบื่อไรเงี้น เพราะกูโดนแบนมาก่อนด้วยแหละ กูเลยคิดมากกับเรื่องเพื่อนมากๆ
เพื่อนมัธยมมาขอความช่วยเหลือจากกุ ให้แปลงานให้ (ไม่ให้เงินด้วย!) กุยุ่งกับงานประจำชิบหาย เลยบอกว่ากุช่วยไวยากรณ์ได้แต่ไม่แปลทั้งดุ้นให้ มันบอกไม่เป็นไร วันต่อมาอัพตัสด่ากุ บอกว่า กุจำใส่หัวไว้แน่นอน จะไม่ลืมคนที่ทำให้กุมีทุกวันนี้ กุนี่โอโหอิสัส มึงมั่นหน้ากว่าคนในครอบครัวกุที่เลี้ยงดูกุมายี่สิบกว่าปีซะอีกกกกกกก หลังเรียนจบมัธยมมึงได้ช่วยกุปั่นโปรเจกต์ข้ามคืนหลออออ ตอนสมัยเรียนมึงก็ลอกการบ้านกุ ทำงานกลุ่มกุก็เป็นเฮด ทุกวันนี้นี่กุก็ต้องทำงานหาเช้าเย็นค่ำทำมาหาแดก ทำเหมือนกุว่างมากนะมึง แต่กุไม่ได้ตอบตัสมันนะ กุควรเงียบและตัดขาดจากคนประเภทนี้ใช่มะ ขี้เกียจเถียงกับคนประเภท Narcissistic เบื่อสัส เห็นแต่ผลประโยชน์ ไม่ได้ผลประโยชน์มาหน้าด้านด่ากุเฉยเลย
เผลอรู้สึกกับ Friend with benefit ไปแล้วจะทำไงดี ล่าสุดนี้ กุเย็ดกับเขาเสร็จแล้วเขาบอกว่าเขากำลังตัดสินใจจะคบกับผู้หญิงคนนึง เลิกสถานะ Friend with benefit กันตรงนี้ กุเสียใจมาก แต่กุเผลอรู้สึกไปแล้วจริงๆ ตัดใจยังไงดีวะมึงงงงงง
เศร้าว่ะ เพื่อนที่โรงเรียนเก่าชวนกันไปเลี้ยงฉลอง แต่ไม่ชวนกู แต่แม่งชวนเพื่อนในกลุ่ม(โรงเรียนเก่า)ของกูไป ทั้งๆที่กูคิดว่าตัวเองสนิทกับหลายคนเลยนะทั้งๆที่พอเจอกันมันก็บอกคิดถึงกูตลอด แม่ง ไม่จริงหรอวะ นี่กูคิดว่าถึงกูไม่มีใคร ก็ยังมีเพื่อนโรงเรียนเก่าที่ยังอยู่กับกู แม่งไม่จริงเลยว่ะ แม้แต่เพื่อนในกลุ่มกู ยังไม่ชวนกูเลยอ่ะ
เพื่อนสนิทกูหลับตายตอนปีใหม่ กูเสือกคุยเรื่องเกรดกับมันตอนตายวันที่ 31 ตอนมันมีชีวิตอยู่กูน่าจะคุยกับมันเยอะๆ กูน่าจะคุยเรื่องเฮฮากับมัน กูไม่น่าทำดราม่าควีนกับมันเลย มึงถึงบางทีเพื่อนมึงทำมึงไม่พอใจแต่มันก็เป็นเพื่อนมึง ไม่รู้จะตายวันไหน ชีวิตไม่แน่นอน เรื่องเล็กน้อยอภัยให้เพื่อนเถอะนะ
เพื่อนโม่ง คือตอนนี้กูกําลังคิดหนักว่าจะทวงเงินเพื่อนยังไงดี
คือเพื่อนกูคนนี้ติดเงินกูหลักพัน ติดมาได้เทอมนึงละ
นิสัยกูก็แบบไม่ใช่คนพูดตรงๆอ่ะ ติดจะพูดอ้อมโลก
กูเลยคิดไม่ตกจะทวงเงินยังไงดีไม่ให้มันเคืองกูอ่ะ จะไปบอกตรงๆว่าแกโอนเงินที่ติดเราให้หน่อย ก็กลัวว่ามันจะเคือง
แต่กูก็อยากได้เงินคืนไวๆ กูไม่อยากมีปัญหากันมันเป็นเพื่อนในกลุ่มด้วย
และก็โปรเจคจบมันก็โปรเจคเดียวกับกูอ่ะ ต้องอยู่ด้วยกันเต็มๆทั้งปี
ช่วยกูคิดปยที่ดูซอฟๆแบบไม่หน้าเกลียดทีดิ
>>594 พูดตรงๆไปเลย แต่ใช้เหตุผลที่น่าเชื่อถือ อย่างกุใช้มุกว่าจะต้องเอาตังค์ไปทำนู่นทํานี่ หรือบอกไปว่ากุจน+ร่ายความน่าสงสาร ส่วนใหญ่ก็คืนนะ แต่ถ้าพวกเหี้ยไม่ยอมคืนและเพื่อนโม่งไม่อยากมีปัญหาก็ตัดใจเถอะ มีปัญหาแน่นอน
เรื่องหนี้ปล่อยให้เวลาไหลนานๆไม่ดีหว่ะ ซักพักพวกแม่งจะลืมหรือแกล้งลืม มีข้ออ้างเพิ่มขึ้น พูดไปเลยเพื่อตังค์และความถูกต้อง สู้ๆ
ขอถามไรแปลกๆหน่อยว่า ไอกลุ่มเพื่อนที่มันไม่นินทากันเองมีไหมวะ???? คือกุย้ายกลุ่มเพื่อนหรือย้ายรร.ก็เจอเรื่องแบบนี้ตลอด ตอนนี้กูไม่กล้าคบใครอย่างสนิทสนมแล้วกลายเป็นมีเพื่อนคุยห่างๆหลายๆกลุ่มแทน หรือสัจจธรรมของการมีเพื่อนต้องมีการนินทากันธรรมดาเหรอ? กุจะได้ทําใจได้ เพราะกุก็หวังคนที่เชื่อใจได้ ไม่ต้องนินทาลับหลังแล้วมาเฟค อยู่แล้วก็ลําบากใจ แล้วพวกนี้เกลียดกันไมไม่เลิกคบกันหรือพูดตรงๆไปเลยวะ ตอนเจอกันก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ไม่รู้จะถามมู้ไหน
จะส่งของขวัญไปให้เพื่อนที่ไปแลกเปลี่ยน
แล้วจะใส่ของขวัญให้โฮสไปด้วย ประมาณขอบคุณที่ดูแลเพื่อนฉันนะคะ จะดูเสือกไปป่ะวะ
เพิ่ลๆคระ
มีไรพูดกันจริงใจแต่ต้น อย่ามัวถนอมน้ำใจแบบไม่เข้าเรื่อง ไม่ต้องเอาแต่เออออห่อหมก มันจะมาเสียเพื่อนมาลำบากทีหลัง
และกูก็คิดได้อย่างเดียวว่ามึงแม่งตอแหล
อัดอั้นตันใจ รำคาญอิพวกตอแหล วี้ดว้ายตามชาวบ้านไปวันๆ ตัวเองชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็ไม่พูดดีๆ ทำเป็นอดทนแล้วไปแซะไปตัดพ้อในทวิต เพื่อ? ใครจะไปรู้ว่าพูดถึงใครวะ แม่ง
กูโดนเพื่อนที่ไว้ใจมากมานินทา บอกรำคาญที่กูแรด (กูแค่ชอบส่องไอจีผช. แถมเวลาหวีดก็หวีดกับเพื่อนคนอื่นเพราะรู้ว่ามันไม่ชอบ) ที่กูทำตัวแมนไป ไม่สมหญิง (ทั้งที่กูแมนแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนรู้จักมัน)
มันเอาเปรียบกูกี่ครั้ง กูไม่ว่า มันจะทำให้กูรำคาญกี่ครั้งก็เก็บไว้ในใจ กูยอมมันทุกอย่าง แต่ดูสิ่งที่มันตอบแทนกู
นี่มันยังไม่รู้ว่ากูรู้แล้ว ตอนมันจะมาหยิบขนมกูไปอีกนี่ ถ้ากูไม่อยากให้ ต้องทำไงดี ถ้าจะให้ทุกครยกเว้นมันก็แปลกๆ และกูไม่รู้ด้วยว่าจะปั่นหน้ายิ้มแย้มแล้วคุยกับมันเหมือนปกติได้ไง
กูไม่โกรธและไม่เกลียดมันเลยนะ แต่กูเสียใจ เสียความรู้สึก
เพื่อนกูบอกมันไม่สำคัญอะไรกับกู เพราะกูแคร์เพื่อนคนอื่นมากกว่า ซึ่งกูก็เหนื่อยกับการมานั่งอธิบายว่ากูไม่ได้ไม่แคร์มัน มันไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่าคนอื่น
แต่กูเป็นคนที่ทำดีกับคนอื่นไปทั่วจริงๆ บางเรื่องที่คนไม่สนิทกันไม่ทำให้กูก็ทำ และเหตุผลของกูก็คือแค่กูช่วยเขาได้ แค่นั้น แล้วก็มาตีความไปว่าตัวเองเป็นเพื่อนสนิทของกู แต่ความจริงคือกูทำไปเพราะนิสัยของกูเลยเฉยๆ
กูพูดงี้แล้วแม่งเหี้ยเนอะ เหมือนให้ความหวังใครไปทั่วเลยทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเพื่อนไม่ใช่เรื่องแหนด้วยซ้ำ กูไม่อยากพูดว่ากูสนิทกับใครก็เพราะแบบนี้แหละ เดี๋ยวแม่งก็มีคนเจ็บอีก กูก็ไม่อยากให้เขาเจ็บนะ แต่จะให้กูทำยังไงได้วะ
กูอยากไปหาใครซักคนที่จะมาบอกว่ากูทำอะไรผืดไปตรงไหน ทำไมเขาถึงไม่เคยพอใจกับสิ่งที่กูทำซักที กูเหนื่อยแล้ว ไม่รู้จะเอาตรงไหนไปเข้าใจแล้ว
>>610 กูรู้ว่ามึงเป็นใครแหละ แต่กุพูดในนี้เลยแล้วกัน
เพื่อนเหี้ยๆแบบนี้กุก็เคยมีในชีวิตครั้งหนึ่ง มันกินเวลายาวนานสี่ปี กุช่วยเหลือมันทุกอย่าง มันเอาเปรียบกุทุกอย่าง จนกระทั่งวันที่กุจะไปสอบชิงทุนต่างประเทศ มันบอกว่าหน้าอย่างกุอ่ะสอบไม่ติดหรอก มันหวังดีถึงได้พูดตรงๆ กุอึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไร เพราะมันเป็นคำพูดจากเพื่อนคนเดียวที่กุให้อภัยมาตลอด เป็นเวลาสามวันกุถึงได้โต้ตอบ ระหว่างนั้นก็ยังเงียบๆอึนๆ มันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ คำว่าหวังดีกับปากหมามันมีเส้นกั้นบางๆจริง
เพื่อนมึงไว้ใจไม่ได้ เห็นแก่ตัวขั้นสุดยอด ขอให้พูดกับมันอย่างรักษาน้ำใจที่สุด (คนเราต้องมีจุดยืน) ว่ามึงรู้หมดแล้วว่าเพื่อนพูดอะไร แน่นอน reaction คนประเภทนี้คือ อะไรอ่ะ แกคิดมากไปเองหรือเปล่า เราเป็นเพื่อนกันนะ เมื่อเข้าโหมดนี้ ให้แสดงหลักฐานทุกทางเลย และพูดอย่างหนักแน่น ห้ามร้องไห้ ห้ามทำเสียงสั่นเครือ ห้ามแสดงจุดอ่อน เพราะมันจะโจมตีกลับ (แนะนำให้ซักซ้อม) และกำชับว่ามึงไม่สบายใจอีกต่อไปแล้วที่จะคุยด้วย "ต่อจากนี้ ขอแยกกันไปคนละทาง" พูดแบบนี้ไปซะ
กูเป็นกำลังใจให้ จากคนในเฟสมึงซักคนนั้นแหละ ไม่ต้องเดาหรอก กุไม่เคยคุยกับมึง แต่กุอยากปลอบและช่วยมึงตลอด แต่กลัวมึงคิดว่าแบบ เสือกเหี้ยไร๊ เป็นคนสนิทกุหลอมาทำรู้ดี ไรงี้
>>608 อีนั่นมันไม่ได้เป็นเพื่อนกุละไง ละก็ตัดขาดด้วยเรื่องพรรค์นี้แหละ กุเห็นมันบ่นๆในทวิต ตอนแรกกุก็ไม่รู้ว่าแม่งพูดถึงใคร กุก็มีเรื่องกลุ้มของกูอยู่แล้ว พอมาตอนหลังบอกกูทำร้ายความรู้สึกมัน อ้าว อิห่า ก่อนหน้านี้ไม่พูดดีๆ พอกูถามว่าทำอะไรผิด ก็บอกว่าถ้าไม่รู้ตัวก็ไม่มีความหมาย แล้วกูจะแก้ไขได้ไหม อิห่า
ละตอนนี้ยังแย่งเพื่อนกุอีก ไม่รู้จะว่าไงละ ตอแหลสัส ขี้เกียจไปพูดให้เพื่อนร่วมมันคาบไปบอก
กูมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง รู้จักกันมาตั้งแต่ป.5 สนิทกันช่วงม.ต้นแล้วก็อยู่กันมาเรื่อยๆ ช่วงม.ปลายกูกับเพื่อนมาเรียนห้องเดียวกัน เป็นพวกไม่มีคนคบ เหมือนโดนคนในห้องแบนกันทั้งคู่ ก็เหมือนพวกต้านสังคม สนิทกันดี รักกันดี กูมีอะไรก็จะหนีไปอยู่กับเพื่อน ช่วงชีวิตแย่ตอนม.ปลายกูอยู่กับเพื่อนคนนี้ตลอด ไปนอนบ้านมันสองสามเดือน กลับบ้านตัวเองแค่ไปซักผ้าแค่นั้นเอง
กูไปแลกเปลี่ยนเลยเรียนช้ากว่ามันไปหนึ่งปี พอกูเข้ามหาลัยเหมือนมันเริ่มห่างกันขึ้นเรื่อยๆ ช่วงปีหนึ่งกูยังไม่ค่อยมีเพื่อนก็ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไร แต่พอปี 2 ปี 3 ก็เริ่มเหมือนมีปัญหา เพื่อนกูเหวี่ยงชิบหาย ไม่พอใจอะไรแทบจะตลอดเวลา ที่น่าปวดหัวคือนางเป็นเหมือนพวกต้านสังคมที่ขี้เหงามากๆ ยอมนั่งรถมาหากูจากรังสิตมาสยามทุกสัปดาห์ พอกูเริ่มไม่ว่าง ก็เริ่มมีปัญหา ใจกูก็เริ่มออกห่างเพื่อนมาโดยตลอด มาสนิทกับรูมเมทที่อยู่ด้วยกันแทน เพราะอยู่กันทุกวัน
เหมือนกูกับเพื่อนมันเดินไปกันคนละทาง กูโตขึ้นตามกาลเวลา แต่เพื่อนกูยังหยุดอยู่ตอนที่เราอายุ 18 เขาเรียนจบมา ทำงานได้ไม่ถึงครึ่งปีก็ลาออกกลับไปอยู่บ้าน แล้วก็ไม่ทำงานอีกเลย สภาวะอารมณ์เหมือนเด็กๆ กูใช้เวลากล่อมอยู่ 3 เดือนกว่าเขาจะยอมไปหาจิตแพทย์ บางช่วงกูแทบจะคุยกับเขาไม่ได้เลย เหมือนกูเองก็เครียดอยู่แล้ว ยังต้องมาคุยเรื่องที่ยิ่งคุยยิ่งลบกับเขาอีก
เขาเคว้งๆ หาหนทางชีวิตไม่เจอ ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรจนกลายเป็นมาคอยถามกูว่าเขาควรจะทำอะไรต่อไปดี เป็นแบบนี้สัปดาห์ละหนได้ กูเหนื่อยใจมาก คือเราสองคนอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว กูลาออกจากงานมาเป็นฟรีแลนซ์โง่ๆ ได้เงินแค่พอจ่ายค่าหออะไรของกูไป ส่วนเขาไม่ทำงานมา 2 ปีแล้ว แล้วก็หางานแบบเหมือนไม่ตั้งใจจะหาเท่าไร เวลาสอบราชการไม่ได้เขาก็จะมาเฟล มาลบกับทุกอย่างบนโลกใส่กู กูหาข้อมูลไปเรียนต่อต่างประเทศให้ เขาก็บ่นแบบไม่รู้จะเรียนไหวไหม จบมาไม่รู้เลยว่าเรียนอะไรมา นั่นนี่ ให้กูบอกเขาหน่อยว่าเขาควรจะต้องทำยังไง
กูเหนื่อยจัง บางทีก็อารมณ์เสีย ไม่อยากคุย แล้วก็รู้สึกผิดที่คิดกับเขาแบบนั้น เพราะเขาเองก็ดีกับกูมากๆ ตอนที่กูไม่มีใครเลย กูสับสนไปหมดแล้วตอนนี้ ใจก็อยากให้เขาออกจากบ้านมาเผชิญโลก ออกมาใช้ชีวิต ลองมาทำงาน ลองลำบากดูบ้าง อยากบอกให้เขาเลิกยึดกูได้แล้ว กูตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ทุกอย่างหรอก แต่กูทำไม่ได้ว่ะ
เริ่มรับรู้ว่าตัวเองไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆแล้วอ่ะ ผ่านมา1เทอมแล้ว
กรุ๊ปไลน์กูมีแค่คณะ ภาค งี้ ไม่มีกรุ๊ปเพื่อนที่เอาไว้คุยเล่นได้ แต่มีที่คุยบ่อยๆอยู่2กลุ่ม
เพื่อนกลุ่มที่อยู่ด้วยกันช่วงแรกกูก็ยังนั่งเรียนด้วย แต่ก็เริ่มห่างกันเพราะกูไม่ได้สนิทกับทุกคนในนั้น แล้วก็ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกัน
เพื่อนอีกกลุ่มก็สนิท แต่ก็ยังไม่เรียกว่าอยู่กับกลุ่มนั้นแบบสมบูรณ์ แล้วก็ไม่โอเคกับนิสัยบางคนเท่าไหร่ เป็นคนประเภทโดนคนอื่นแบนเลยแหละ
คือกูก็คิดว่าตัวเองโอเคพอสมควรนะคุยเล่นได้กับทุกคน แต่กลายเป็นว่าไม่มีเพื่อนเป็นกลุ่มที่สนิทจริงๆเลยว่ะ
บางทีกูก็ชอบอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว เรียนเสร็จกลับหอ แต่บางทีกูก็อยากมีเพื่อนไปกินข้าว ไปทำอะไรบ้างแหละ แต่กลายเป็นว่ามีแต่กูที่ต้องทักไปชวนคนอื่น ไม่มีใครชวนกู แถมบางทีจะชวนคนอื่นก็เกรงใจอีก จะชวนเพื่อนต่างคณะมันก็ไม่ได้ว่างทุกเวลา
เหงาอ่ะ หิวด้วย เศร้าจัง
>>619 มึงเป็นเหมือนกูเลย คือกูคุยได้กับทุกคนนะ มีเพื่อนอยู่ทุกเซคทุกวันอะ แต่คือก็แค่นั้น กูไม่ได้รู้สึกว่ากูสนิทใจกับใครมากๆซักเท่าไหร่ ไลน์เองก็มีแต่ไลน์คณะกับไลน์ภาค ไลน์กลุ่มกูไม่มี มีแต่ไลน์จากเพื่อนที่ทักแยกมาหากูมากกว่า
กูตอนนี้คือไม่หวังเรื่องเพื่อนสนิทอะไรเท่าไหร่ แต่แค่คิดอยากให้รักษาความสัมพันธ์ดีๆเอาไว้โดยไม่ต้องมีนิยาม รู้แค่ว่าเราคุยกันอยู่ก็พอ
กูชอบอยู่คนเดียวนะ เรียนเสร็จก็อยากกลับหอไปนอนเล่นมือถือ ข้าวอยากกินเมื่อไหร่ก็ลงไปกิน มันเป็นชีวิตที่กูสบายและรู้สึกสะดวกนะ แต่ก็คิดเหมือนกันว่าบางทีก็เหมือนกูไม่มีเพื่อนคบเลย จะทำอะไรก็ต้องเป็นฝ่ายชวนเขาก่อน
ตอนนี้ก็พยายามคิดว่ามันก็คงเป็นธรรมดาที่กูจะต้องลองชวนคนอื่น ลองเข้าหาคนอื่นก่อนบ้าง แล้วเดี๋ยวซักวันก็คงจะเจอกับคนที่จะชวนกูไปก่อนบ้างแหลด มันก็คงสลับๆกันไปเรื่อย ตอนนี้ก็คิดซะว่าเก็บชั่วโมงบินในการชวนคนอื่นหาข้าวแดกละกันมึง55
มหาลัยก็น่าจะเป็นงั้นกันทุกคนอะ เข้ามาปี1สนิทกับทุกคน สักพักเริ่มรู้นิสัยใจคอ รู้รสนิยมก็แตกไปอยู่กับกลุ่มที่รสนิยมตรงกัน
แต่ในกลุ่มที่รสนิยมตรงกันก็ใช่ว่าจะมีนิสัยใจคอตรงกัน ก็แตกไปอีก ซักพักเต็มที่ก็เหลือเพื่อนสนิทแค่คนสองคน(เป็นกรณีที่ดีที่สุดแล้ว) ปกติก็จะมีแต่สนิทระดับทั่วๆไป เหี้ยสุดคือมีกลุ่มแต่ก็โดนนินทาลับหลังตลอด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายคิดว่าเราเป็นเพื่อนรึเปล่า หรือเป็นแค่"คนรู้จัก"
กุจนและลูกทุ่งมากในจุฬา ถ้ากุเป็นผู้ชายก็ดีสิ กุเป็นผู้หญิง บ้านจน อยู่คนเดียว นั่งรถเมล์ไปเรียนหัวฟูๆ ไม่เที่ยว ไม่ปาร์ตี้ หน้าตาปานกลาง มีเพื่อนนะแต่รู้สึกว่าทำไมรวยกันจังเลยง่ะ 5555
มึง กูเหม็นเบื่อห้องเรียนกูมากๆ กูเป็นคนแอคทีฟชอบทำนู่นนี่ ชอบเรียน แต่ก็ชอบเล่นนะ แต่ห้องกูคือมันเล่นตลอด ไม่มีความรับผิดชอบ เค้าให้ส่งงานวันศุกร์เงี้ย พอถึงวันไม่ได้ทำ ขอผลัดไปวันจันทร์ พอเปิดมาก็ยังไม่ได้ทำ แล้วตัวกูที่เสร็จตั้งแต่วันศุกร์ก็ต้องรอพวกมันอ่ะ เครดิตกูก็ติดลบไปหมด แต่กูก็ตัดชิงส่งก่อนไม่ได้ เพราะแม่งจะโกรธกูกันกูต้องทำงานกลุ่มอะไรกับพวกมันอยู่ จะสอบเข้าม.แล้ว ก็เอาแต่เล่นแต่จับกลุ่มคุยกัน ลำไย กูชอบมีเพื่อนเยอะๆนะ แต่กูเหม็นเบื่อเกินจะปั้นหน้าหัวเราะกับพวกมันแล้วอ่ะ บางทีกูเบื่อจนต้องแอบหนีออกมานั่งกินข้าวเงียบๆหลังโรงเรียนคนเดียวอ่ะ ถ้าอยู่ด้วยแล้วมันไม่เกิดผลเสียอะไรกับกูจะไม่พูดเลย อันนี้กูต้องเจอผลเสียจากพวกมันทุกวัน กูเบื่ออิเหี้ยยยย
กูอ่านของพวกมึงแล้วใจชื้นขึ้น ที่กูเจอคนแบบนี้ในมหาลัยนี่ปกติสินะ
คือกูสงสัยว่ากลุ่มกูนี่มีกูคนเดียวที่คิดว่าตัวเองเป็นคนในกลุ่มด้วยรึเปล่าวะ เหมือนอยู่ๆโดนแบนทั้งๆที่ไม่รู้ว่ากูทำอะไรผิด เวลากูพูดอะไรก็ไม่ฟัง ดีไม่ดีพูดแทรกตอนกูกำลังพูดด้วย เวลากูถามอะไรนี่ตอบสั้นๆ กูอยากหากลุ่มใหม่อยู่มากแต่ทุกคนในภาคแม่งจับกลุ่มกันหมดแล้วอะ เป็นแบบนี้อึดอัดจะบ้าตายอยู่แล้ว
วันนี้ไปเรียนแล้วกูโคตรอึดอัดเลยอะมึง กูได้อยู่กับเพื่อนนะ แต่เป็นเพื่อนที่ยังไงก็คุยได้ไม่เข้ากันจริงๆอะ แล้วเพื่อนในคณะก็เป็นงี้ไปอีกซะครึ่ง ตอนแต่ละคนแยกๆกันแล้วอยู่กับกูแบบเดี่ยวๆมันก็โอเคอยู่หรอก แต่พอเขามารวมกันแล้วกูรู้สึกหาที่ยืนไม่ได้เลย โคตรเกร็ง
ตอนนี้กูเลยกลัวว่าเพื่อนกลุ่มที่กูอยู่ด้วยแล้วสบายใจมันจะหายไป จะไปอยู่กับคนอื่นแทนแล้วลืมกู เครียดชิบหาย กูรู้สึกกูเข้ากับสังคมมหาลัยไม่ได้จริงๆว่ะ แล้วทีนี้แม่งเลยพาลนึกไปถึงเพื่อนสมัยม.ปลายสมัยอะไรกู กลัวว่าซักวันมันจะลืมกูแล้วไปกับเพื่อนใหม่ๆ ฟุ้งซ่านมากตอนนี้ กูกลัวทุกคนที่กูแคร์ลืมกูหมดเลย
กูไม่อยากไปมหาลัย ไม่อยากโตแล้วอะ กูไม่อยากเจอกับความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย กูอยากรีเซ็ททุกอย่างใหม่หมด ตอนนี้กูรู้สึกลูซเซอร์มาก เฮ้อ
เพื่อนสนิทกูตาย วันนี้เปิดกเรียนวันแรกไม่มีเพื่อนเลย แม่มกูเสียใจจจจ
คนอื่นก็ห่างเหินกับกู ฮืออออ
>>628 มึงใจเย็น กูเป็นคนหนึ่งที่กลัวการเปลี่ยนแปลงมากแต่ก็ผ่านมันมาได้ ทั้งเพื่อนที่คิดว่าจะสนิทก็เสือกไม่สนิท,เพื่อนที่จนวันนี้ก็ไม่เข้าใจว่ามันคิดอะไรหรือชอบอะไร,เพื่อนที่ทำตัวได้ระยำซะจนไม่น่าเชื่อว่าดันมีกลุ่มเพื่อนระยำของมันอีกกลุ่ม ฯลฯ
คิดซะว่าเป้าหมายอย่างแรกของมหาลัยคือการเรียนเอาใบปริญญา ไม่ใช่มาหาเพื่อน เรื่องเพื่อนถ้ามึงโชคดีก็จะได้กลุ่มที่ดีเอง เป็นตัวของตัวเองไว้
ว้อยยยยยยยยยยยยยย กูอยากจะกรี๊ดๆๆๆๆๆๆใส่เพื่อนสนิท อีเหี้ย กูหางานให้ บอร์ดงานให้ แม่งก็มาเหวี่ยงใส่กู มึงไม่มีสตินึกคิดหน่อยเหรอ อีห่า คนอื่นช่วยเหลือ นอกจากจะไม่ขอบคุณ ยังมาเหวี่ยงใส่ สัสเอ๊ย
มู้นี้ได้ป่ะวะ คือมึง กุเครียดมาก ตอนนี้มาแลกเปลี่ยนจะ5เดือนละกุยังไม่มีเพื่อนเลย คือมี แต่ไม่ใช่เพื่อนสนิทอะ แล้วนิสัยส่วนตัวแบบเปลือกนอกคือขี้อายและอินโทรเวิร์ทมาก(ความจริงคือไม่ใช่คนแบบนั้น เป็นคนปัญญาอ่อนสุดๆ) กุไม่รุ่จะเข้าหาฝรั่งยังไงว่ะ คุยกับที่ปรึกษา ฯลฯ เค้าก็บอกว่าไม่ต้องกลัวไรงี้ แต่คือกุกลัวอยู่ดีอะTT ติดนิสัยไทยๆ ด้วยมั้ง กุอยากจะพยายามพูดให้มากขึ้นแต่คือกุไม่กล้าพูดแทรกเค้า ถ้าให้อยู่ตัวตัวละพูดกะเค้า เออทำได้นะ แต่ถ้าเป็นกลุ่มๆ ละให้เข้าไปคุยคือจะพูด/นึกไม่ทันและawkwardสัสๆ อะแง มีใครเคยเจอปัญหาเดียวกันมั้ยอะะะTT
>>632 กูเคยไปแลกเปลี่ยน ประเทศที่ใช้ภาษาที่สาม ไม่รู้ว่าประเทศมึงใช้ภาษาที่สามไหม หรืออะไร แต่สำหรับกูช่วง2-4 เดือนแรกนี่แหละ ลำบากหน่อยๆ ไหนจะต้องเรียนภาษาที่สาม ไหนจะต้องปรับตัวกับครอบครัวใหม่ วัฒนธรรมใหม่ ช่วงแรกๆ เพื่อนก็ไม่เข้ามาคุยกับเรา เพราะเขาก็พูดสื่อสารกับเราไม่ค่อยได้ ตอนแรกกุนอยด์มากเลยนะ เพราะแม่งไปไหนมาไหนคนเดียวที่โรงเรียน forever alone สัสๆ แดกข้าวเทียงก็ตัวคนเดียวมองเขาแดกกันคุยเล่นสนุกสนาน แต่พอผ่านๆ ไป พอเราเริ่มพูดภาษาเขาได้แล้ว มึงก็บุกไปคุยกับเขาเลย พูดนู่นนี่นั่น พูดแม่งทุกอย่างที่เคยจำ เคยเรียน ให้มันสอนภาษาของมันให้ก็ได้ สัก 3 เดือนสุดท้ายนะ มึงจะไม่อยากกลับเลย เพื่อนจะเริ่มเข้าหา แต่ยังไงมึงก็ต้องเข้าหาเขาก่อนอยู่ดี
สู้ๆ จะอินโทรเวิท เอ้กโทรเวิท ยังไงมึงก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าหาอีกฝ่ายก่อน จะมาบอกตัวเองเป็นแบบนี้ แบบนั้น ทำให้ไม่สามารถเข้าหาเพื่อนได้ มันไม่ใช่ มึงต้องพยายามดิ ไม่งั้นมึงก็ต้องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ นะว้อย
กูอยากรู้ ทำไมพวกแม่งชอบแกล้งคนเงียบๆ จังวะ กูอยู่ดีๆ ของกูก็เสือกมาแกล้ง เหมือนแม่งเหงา ไอชิบหาย
เพื่อนที่มีอยู่ตอนนี้อยู่ด้วยแล้วโคตรอึดอัด จะทิ้งกลุ่มไปเดินคนเดียวแม่งก็จะดราม่ากันอีก
ที่อยู่กันตอนนี้ต่างคนต่างไม่ชอบไลฟ์สไตล์ ความเห็นกันมึงยังจะอยากเกาะกลุ่มอีกเหรอ =_=
มีเพื่อนเป็นคนความมั่นใจในตัวเองต่ำและเห็นค่าตัวเองต่ำมาก ครอบครัวก็เหี้ยอีก ควรทำไงดีจะให้มันลุกมาหาอะไรทำอีกครั้ง ด่ากระตุ้นไม่ได้ เป็นห่วงเดี๋ยวแม่งน้อยใจไปแดกเป็ดโปร
>>638 กูก็เคยเป็นแบบมึงแต่ของกูเหี้ยกว่ามากตรงที่กูอยู่แล้วทรมาณใจ เพราะมีเรื่องกันมาหลายเรื่อง พอออกมาปุ๊ปแม่งเหี้ยตรงที่ว่าชีวิตกูสันโดษมาก จะหากลุ่มอยู่ใหม่ก็อยากเพราะแทรกไม่ค่อยได้ กูรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวแม่งเหี้ยขั้นกว่า(ถ้ามึงทนได้ก็ออกเลย คุณภาพชีวิตอาจดีขึ้น) แต่มึงจะออกคิดหาทางหนีทีไล่ดีๆก่อน คิดดีๆก่อนทำอะไรเพราะปัญหาแบบนี้เดินผิดแล้วแม่งแก้ยาก กูละเหนื่อยใจ
มึง กูโม่งใหม่ที่ผ่านมาเจอมู้นี้ กูอยากปรึกษาปัญหาเรื่องเพื่อนที่มหาลัยกับสภาพแวดล้อมในภาควิชา มหาลัยกูนี่จะขึ้นเทอมสองแล้ว กูยังปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลยว่ะ แม้แต่สภาพแวดล้อมในภาควิชากูยังปรับตัวไม่ค่อยได้ กูควรจะทำตัวอะไร ยังไงดี กูพยายามแทบทุกอย่างแล้ว กูท้อมาก
>>641 ทำไมถึงปรับตัวไม่ได้ ติดที่อะไร อันนี้ต้องตอบให้ได้ก่อนนะ เช่นว่า
- เข้ากับเพื่อนไม่ได้ ก็ต้องตอบได้ว่า ทำไมเราถึงเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ด้วยไลฟ์สไตล์? เป็นคนขี้อาย? หรืออะไร ถ้าไม่มีใครเข้าหาเรา เราก็ต้องลองออกจาก comfort zone เข้าหาคนอื่นดูแทนบ้าง
- เข้ากับชีวิตมหาลัยไม่ได้ อันนี้ก็ต้องค่อยไปรับตัวไป เพราะการเรียนมหาลัยกับการเรียนในโรงเรียนมันแตกต่างกัน วินัย ความรับผิดชอบต่างกันเยอะมาก
- เข้ากับภาควิชาไม่ได้ อันนี้คงต้องตอบตัวเองแล้วว่า ทำไมถึงเลือกวิชานี้ คณะนี้ ภาคนี้ ชอบจริงหรือเปล่า เข้าตามเพื่อนหรือว่าไง เรียนยากไป หรือเรียนแล้วไม่ใช่ อันนี้อาจจะต้องตั้งคำถามกับตัวเอง ถ้ารู้ว่ามันไม่ใช่ การซิ่วก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าอาย
เวลากุเหงากุก็แวะมาอ่านโม่งห้องนี้แหละ บางทีรู้สึกว่าพยายามปรับตัวแบบสุดๆแล้ว ออกจากคอมฟอร์ตโซนมากจนไม่ไหวแล้ว กุต้องกลัวเพื่อนจะไม่ชอบกุตลอดเวลา กลัวไม่มีใครคบ ไม่มีกลุ่มไม่มีพวก แต่จริงๆกุก็ไม่รู้ว่ากุต้องการแบบนั้นไปเพื่ออะไร ทำไมกุไม่เข้มแข็งแล้วผ่านมันไปคนเดียว มหาลัยแม่งเหงาอะ เป็นช่วงคาบเกี่ยวระหว่างม.ปลายที่ยังฝันๆกับโลกความจริง หรือมันจะหมดเวลาหาเพื่ิอนแล้ววะ
ปกติมหาลัยมีเพื่อนที่ ‘สนิทจริงๆ’ กี่คนกันวะ
>>646 นี่มันกุตอนปี1ใหม่ๆชัดๆ กุนี่ปี1แรกๆไม่มีเพื่อนเลย ก็มีคนที่คุยได้บ้างแต่ไม่มีเพื่อนสนิทเลย แถมคนจากรร.เดียวกันอยู่ดีๆเทกุไปอยู่กะอีกกลุ่มเฉย ตอนนั้นกุเคว้งมาก เครียด เศร้า ชีวิตมีปัญหาดราม่า คือตอนม.ปลายกุก็เป็นคนมีเพื่อนมีสังคมนะ แต่พอขึ้นปี1ปุปแม่ง ด้วยภาพลักษณ์+กับกุเป็นคนไม่สุงสิงมนุษย์สัมพันธ์ไม่ดีด้วยมั้ง ตอนรับน้องกุอยู่คนเดียวอโลนแบบคนอื่นเขาหัวเราะมีความสุขในหัวกุคือควยเมื่อไหร่จะได้กลับ กุเสียใจเรื่องนี้จะเป็นจะตายมาก กุพยายามเปิดเข้าหาคนอื่นแล้วแต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถเป็นเพื่อนแบบที่กุต้องการได้ คือตอนนั้นกุเริ่มช่างแม่งแล้วกุยังเสียใจเรื่องไม่มีเพื่อนอยู่แต่ตอนนั้นกุขอแค่เพื่อนร่วมทำงานกลุ่มโปรเจคก็พอแล้ว จนเริ่มเทอมสอง ไอคนที่เทกุตอนแรกก็เริ่มกลับมาคุยเริ่มสนิทมานิดนึง ละก็รู้จักคนเพิ่มมาคนนึงจากการที่กุลงทำค่ายคณะไป พอปีสองกุเริ่มแบบปลงๆละ แบบไอเหี้ยช่างแม่งแล้ว แล้วคือคณะกุอ่ะมันจะมีโปรเจคที่ต้องทำทุกเทอม กุก็ได้สนิทกะคนเพิ่มจากการทำโปรเจคนี่แหละ คือมันไม่ใช่แค่งานกลุ่มที่แบ่งๆทำๆจบอ่ะ มันเป็นงานใหญ่แทบเจอหน้าคุยกันทุกวัน ก็เลยกลายเป็นว่ากุเริ่มมีเพื่อนบ้างแล้ว น่าจะเพราะโปรเจคนี่แหละที่ทำให้กุเริ่มมีเพื่อนมีสังคมกระจึ๋งนึงขึ้นมา คือกลุ่มโปรเจคกุมี5คน ทำงานร่วมกันมา3-4เทอม ใช้กลุ่มนี้แทบทุกวิชาที่มีงานด้วย ตอนนี้กุก็โอเคในระดับนึงแล้ว สามารถคุยกับเพื่อนของเพื่อนได้บ้างแล้ว แต่ด้วยความมนุษย์สัมพันธ์แย่ของกุก็มีแต่เพื่อนกลุ่มนี้แหละ คนใหม่ๆคนนอกกุไม่มีเลย แต่มันก็ดีกว่าตอนปี1แล้ว ตอนนี้กุย้อนไปมองที่ตัวเองดราม่าในทวิตละตกใจเหมือนกันแบบ อ่อนี่กุดราม่าจะเป็นจะตายขนาดนั้นเลยหรอวะ ชีวิตกุก็มีหลายครั้งนะที่แบบอยากได้อยากมีงู้นงี้บลาๆๆๆ พยายามแทบตายก็ไม่มีไม่ได้ แต่พอจุดที่กุเริ่มปล่อยมัน เริ่มไปตามกาลเวลามันก็มาเองว่ะ ถ้าถามว่ากุปรับตัวไหม กุปรับคือกุคิดถึงตัวเองมากขึ้นแล้ว กุไม่แคร์แล้วว่าพวกแม่งจะทำไร ในเมื่อแม่งทำงี้ได้กุก็ทำได้ ก็มีบ้างที่เสียใจทำไมทำแบบนี้กับเราทำไมเจอแบบนี้ แต่ชีวิตต้อง move on ว่ะ ชีวิตไม่ได้จบที่ปี1 แต่มันมีเวลาอีกต้อง4ปี คือกุใช้ชีวิตแบบอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วอ่ะตอนนี้เพราะนอกจากเรื่องสังคมครอบครัวกุก็ดราม่ายิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก และกุก็เชื่อว่าเวลาจะเยียวยาทุกสิ่งเองโลกนี้แม่งไม่มีปาฏิหาริย์ห่าเหวไรหรอกมันก็แค่สตอรี่ที่มึงจะต้องเล่นต่อไปแค่นั้นเอง
จริงๆกุไม่ได้ตั้งใจจะพิมพ์ยาวเลยนะไอข้างบน55555555 แต่กุอยากบอกอีกว่า จุดเริ่มต้นดีไม่ใช่ว่าจะดีตลอดทางเหมือนกัน เพื่อนกุสมัยมัธยมที่สนิทมากโคตรๆมีกลุ่มมีเมทหอตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมปี1 ก็รู้จักผ่านงานรับน้องผ่านไลน์รุ่นอ่ะแหละ คือกุเนี่ยบ่นระบายเรื่องเพื่อนมหาลัยกับมัน มันก็แบบเออจะเครียดเรื่องนี้ทำไมก็ไม่ต้องแคร์สนใจดิเพื่อนมหาลัยจะไปห่วงทำไม แต่ไปๆมาๆพอถึงปีสามกลายเป็นว่าเพื่อนกุมีเรื่องดราม่ากับกลุ่มหนักมาก จนเพื่อนต้องโทรมาระบายกะกุตอนตี3จนถึงเช้ามั้ง ประมาณว่าเพื่อนมันไม่ค่อยสนใจเพื่อนกุเลย เพื่อนกุโกรธร้องไห้เพื่อนก็ไม่มาถามว่าเป็นไรบลาๆๆๆ แล้วมันก็มีปัญหากับเมทจนต้องย้ายออก เมทก็คือคนในกลุ่มด้วย แล้วพวกไลฟ์สไตล์ความคิดอะไรก็ไม่ค่อยตรงกันเข้ากัน มันบอกว่ามันเคยคิดนะว่ากลุ่มนี้คือเพื่อนของมันจะอยู่ด้วยกันจนจบ ชีวิตมหาลัยไม่ได้แย่ขนาดนั้น ตอนนี้มันแบบเหมือนอยู่กะกลุ่มเพื่อทำงานเฉยๆละ ไม่คาดหวังไม่แคร์ไม่ไว้ใจไรทั้งนั้นละ ละมันก็ให้กุเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดแทนแต่กุไม่ได้อยู่ม.มันนะ.... กุก็บอกมันว่าแบบเออเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าต่อให้บอกว่าไม่แคร์ไม่สนใจ แต่พื้นฐานมนุษย์กับระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมันก็ต้องกระทบจิตใจความรู้สึกอยู่แล้วอ่ะ มันก็บอกเข้าใจกุแจ่มแจ้งแล้ว เพราะงั้นมีเพื่อนแต่แรกเลยก็ไม่ใช่ว่าจะราบรื่นสดใส มหาลัยมันปรับตัวยากกว่ามัธยมนะความรู้สึกกุ มัธยมกุรู้สึกว่าเออแบบเรายังคุยกะเพื่อนได้ว่าอะไรที่เราชอบไม่ชอบกัน แต่มหาลัยทุกคนมาพร้อมด้วยความเป็นตัวเองสูง ถ้าอยู่ด้วยกันเข้ากันได้ก็ดีไป ไม่ได้ก็ไม่ได้ ไม่ค่อยมีใครปรับเท่าไหร่หรอก กุขอให้พวกมึงเจอคนที่เข้ากันได้นะ ค่อยๆอยู่ค่อยๆเรียนรู้สังคมกันไป
>>649 มึงดราม่าเพื่อนมึงแม่งเหมือนกูชิบหาย ตอนเริ่มนี่แม่งดี๊ดี รักกันปานจะกลืนกินแต่แม่งเหี้ยตอนหลังเพราะเริ่มทะเลาะกันจากเรื่องเล็กๆแม่งทับถมมาเรื่อยๆ แล้วแม่งกูโคตรน้อยใจ เวลากูโกรธกูเสียใจ มันก็รู้แต่แบบเหมือนแล้วไงคัยแคร์อะมึง แต่พอพวกมันโดนผัวทิ้ง โกรธนู่นนั้นนี่นะมึงแบบเทคแคร์ใจกันดีชรุง ส่วนกูต้องมานั่งฮีลตัวเองเจอแบบนี้แม่งเสียใจชิบหาย กูจากที่กูเคยเป็นคนที่แคร์คนอื่นมากๆนะมึงกูเทหมดแม่ง เวลามีปัญหาไรกูก็ช่วยตลอดแต่พอกูมีบ้างไม่มีใครช่วยกูทั้งนั้น กูคงผิดเองที่คิดแบบนี้ เฮ้อ
อยากแก้ไขอาการไม่อยากเห็นเพื่อนได้ดีกว่า เพราะกลัวคนอื่นจะเห็นคุณค่าเราน้อยลง + อิจฉาเพื่อนเพราะตัวเองไม่มีอะไรดีเท่าเขาเลย
จะมีมั้ยวะ เพื่อนที่มาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบมึง แล้วพอมึงเล่าชีวิตให้ฟัง แล้วมันไม่เอาไปเล่าให้เพื่อนคนอื่นฟัง
คือถ้ากูอยากเล่าให้ทุกคนฟัง กูคงโพสเฟสบุคไปแล้วแหละ นี่กูอยู่เงียบๆ กูเลือกที่จะเล่าให้บางคนฟัง แล้วมึงก็เป็น 1 ในคนที่กูเล่า ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะอยากให้มึงเอาเรื่องที่กูเล่าไปเล่าต่อนะ
กำลังโดนเพื่อนไม่ไว้ใจ
เล่าเรื่องๆนึงให้เพื่อนสนิทฟัง แล้วเพื่อนขอดูหลักฐาน เราก็ไปหามาให้แต่หาไม่เจอแล้ว(บนเฟซหลายวันก่อน) เพื่อนเลยบอกจะไปถามคนที่เราพูดถึง ซึ่งเรามองว่าเรื่องที่เราเล่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เหมือนเล่าสู่กันฟัง อืม... ไม่รู้สิ มันรู้สึกเหมือนถูกไม่ไว้ใจ ถูกเพื่อนสนิทมองไม่ดี
เพื่อนฝากกูลงทะเบียนเรียนเพราะมันไปเข้าค่าย เล่นมือถือไม่ได้
ทีนี้กูก็นั่งเข้ารหัสมันที่มหาลัย แล้วกูเสือกไปเปิดดูเกรดมัน แล้วเพื่อนอีกคนที่นั่งข้างๆมันชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วย แล้วมันดันเห็นเกรดพอดี
คือเห็นเฉยๆกูก็ไม่อะไรมาก แต่หลายวันถัดมา ไอ้เพื่อนสองคนนี้เจอกัน แล้วไอ้คนชะโงกมันก็พูดถึงเกรดของคนไปเข้าค่ายอะ เสือกเฉยๆไม่ว่าดี เสือกพูดให้เจ้าตัวได้ยินแบบ เกรดแค่.....เองนี่ กูจะบ้าตาย
คือมันก็เลยกลายเป็นความผิดกูด้วยไง โง่แค่ไหนก็ต้องรู้ว่ากูมีส่วนเกี่ยวข้องอะ
หลังจากวันนั้นมาเพื่อนคนไปค่ายก็ไม่สนิทใจกับกูอีกเลยอะ เป็นรูมเมทกูด้วยเนี่ย
คือเห็นหลายๆคนบ่นว่าไม่ชอบคำว่าสู้ๆ สำหรับกูน่ะเฉยๆ แต่มันก็มีคนที่ไม่ชอบเอามากๆ แล้วกูต้องพูดยังไงกับมันวะ
เห้อ กูโดนเพื่อนคนนึงboycottหว่ะ กูไม่สนิทกับมัน แต่ก็สนิทมาขั้นนึง เพราะทํางานกลุ่มด้วยกันตลอด กินข้าวกลางวันบางคนั้งก็ไปนั่งกับมัน เรียกไอนี่ว่า฿ละกัน คือแม่งเป็นคนดีเหี้ยๆ ช่วยเหลือทุกคนเพราะความอยากช่วยจริงๆแล้ว฿ก็เป็นอัจฉริยะ เก่งทุกด้าน ทุกคนเลยชอบมันเห่อมัน แบบไม่สนิทก็เอาของขวัญมาให้มันตลอด //เพราะ฿ช่วยเหลือให้ปรึกษาแทบทุกคนที่มันรู้จัก แม่งไม่มีศัตรูเลย ขนาดมีคําคมตั้งว่าใครที่โดน฿เกลียดแม่งต้องเป็นเป็นคนเหี้ยดักดานแน่ๆ //เพราะ฿แม่งก็ไม่เคยโกรธใคร และอาทิตย์นี้มันก็แปลกๆไปกับกู ตอนแรกกูคิดว่า กูคิดไปเอง แต่วันนี้กูว่าเริ่มไม่ใช่ละ แม่งปกติจะทักกูแต่มันก็ไม่ทักเลย ขนาดกูอยู่ระยะเผาขน กูทักเเม่งก็เหมือนทัาเป็นไม่เห็น แล้วกูถามอะไรแม่งก็ไม่ตอบทําอย่างอื่นไปแทนเหมือนไม่ได้ยินกู แถมเรื่องชื่อกู เป็นชื่อที่เขียนยากเพื่อนเเละอาจารย์จะเขียนผิดบ่อย ฿ก็จะมาท้วงแทนกู แต่คุยเรื่องงานกลุ่มในไลน์ แล้วจําเป็นต้องพิมพ์ชื่อกูจริงๆ มันก็เขียนผิด จงใจชัดๆไอเชี่ย แล้วตอนเย็นในห้องเหลือกูกับ฿และเพื่อนอีกคน มันแม่งก็พูดกับเพื่อนอีกคนว่า ห้องโล่งดีนะเหลือแค่2คน วดฟฟฟฟฟฟ แล้วกูไม่รู้เหตุผลที่มันเมินเลย กูไม่เคยทําห่าอะไรมันเลย นอกจากวันก่อนกูไม่ได้ไปHBDมัน //คือกูลืมและไม่ได้แฮบย้อนหลัง แต่มันก็เป็นคนที่มีความผู้ใหญ่ แม่งถ้าโกรธเรื่องเชี่ยนี้ปญอมาก หรือเพราะกุไปboycottเพื่อนอีกคนก่อนซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทกู แต่แม่งทําตัวเหี้ย เป็นคนชอบเกาะเอาผลประโยชน์ ทีนี้มันเลยไปสนิทกับ฿ช่วงนี้ เลยร่ายให้เกลียดกูงี้เหรอวะ แต่กูไม่ได้ทําเหี้ยไรเลย ไอเพื่อนที่กูเมินกูไม่ได้ไปทําร้ายแก้แค้นอะไรทั้งสิ้น คืออึดอัดเพราะแม่ง฿ไม่เคยโกรธใคร แล้วเป็นคนที่มีอิทธิพลกับคนในรร เพราะทุกคนชอบมัน ไปคุยเพื่อนมันก็บอกว่ากูคิดไปเองอีก คิดไปเองโพ่งตอนนี้กูเป็นธาตุอากาศของแม่งละ เลยขอระบายที่นี่ละกัน ให้หายอึดอัดและมันทําไรกูก็ทํากลับงั้นแหละอ่ะ ถ้ามันเมินต่อ กูก็โนสนโนแคร์แม่งและ ฟวย
>>657 กูนี่รำคาญพวกไม่ชอบคำว่าสู้ๆ พวกบอกว่าห้ามพูดสู้ๆ กับผู้ป่วยซึมเศร้ามาก กูเนี่ยแหละผู่ป่วยซึมเศร้า และกูรำคาญคำพูดห่าเหวที่พวกแม่งพยายามประดิษฐ์มาบอกมาก บอกว่าสู้ๆ กูยังรู้สึกดีกว่าเยอะ คือมันไม่ได้หมายความว่าแบบ มึงทำได้อยู่แล้ว อย่างเดียวสักหน่อย ทั้งที่เป็นการให้กำลังใจแล้วแท้ๆ เรื่องมากไปไหนวะ ถ้าเป็นคำที่เหี้ยกว่านี้กูจะไม่ว่าเลย
>>660 มึงก็ไม่ต้องทำไร ไม่ต้องคิดมากทำตัวปกติ เข้าหาเพื่อนมึงแบบปกติ ถ้ามันเมินมึงบ่อยเด๋วคนอื่นก็จะเริ่มเห็นเองว่ามึงโดนบุลลี่อยู่ อิธิพลของเพื่อนมึงคือการเป็นคนดี แต่ที่มันทำกับมึงคือไม่ดีคนอื่นต้องรู้สึกสะกิดบ้างแล้วจะมองมึงเป็นเหยื่องผู้น่าสงสารไปเองมึงไม่จำเป็นต้องกลัว แต่ถ้าไปเค้นมัน ไปบวกมัน มึงอ่ะจะดูแย่และทำให้เพื่อนมึงมีสิทธิ์โดยชอบธรรมที่จะเมินมึง คนอื่นจะไม่เข้าข้างด้วยเพราะเห็นว่ามึงหาเรื่องก่อน ให้คิดซะว่ามึงไม่รู้อะไรทั้งนั้นและยังเป็นเพื่อนมันเหมือนเดิม
ถ้าคิดว่าตัวเองไมเหี้ยจริงๆคือมึงไม่ต้องกลัวดลยว่พ ถึงจะเพื่อนโดนเป่าหูแต่จะตัดสินได้อยู่ที่พฤติกรรมมึงด้วย ก็พยายามสืบมาว่าไอ้คนที่มึงแบนมันได้ปั่นไรป่าว แล้วอย่าทำตัวแบบที่มันปั่น
>>662 >>663 ขอบคุณนะเมิง กุ>>660เองนะ สรุปมันกลับมาเหมือนเดิมละตั้งแต่เมื่อว่าน แต่3วันที่ผ่านมากูก็พยายามห่างๆแม่ง คือเพื่อนมันเริ่มคิดว่ากูโดนบุลลี่แล้วมองกูแปลกๆด้วย แบบเพื่อนเริ่มไม่คุยกับกู เมินกู ไอเหี้ยกูอยากให้รางวัลบุคคลทรงอิทธิพลแห่งปีให้แม่งหว่ะ วดฟมาก แต่เมื่อวานกับวันนี้ทุกอย่างก็เริ่มกลับมาปกติและคุยกับเพื่อนได้เหมือนเดิมละ T v T
มึง มีเพื่อนกูคนนึงมาขอเป็นแฟน แต่กูปฏิเสธ หลังจากนั้นมันก็ไม่คุยกับกูอีก กูอยากให้มันกลับมาเป็นเพื่อนแบบปกติ มันมีวิธีป่าววะ หรือมันจะดูเหมือนเปิดโอกาส? //กูไม่รู้ว่ากูควรไปโม่งไหนกันแน่ แต่กูลงในนี้ละ
กูมีเพื่อนคนนึงชอบทักแชทมาคุยกับกู ก็เป็นแต่เรื่องที่กูชอบอ่ะ แต่มันเอามาวกคุยแต่เรื่องของตัวเอง ไม่เคยถามไม่เคยขอความเห็นอะไรจากกู ทักเพื่อมาคุยเรื่องของตัวเอง ช่วงแรกๆก็ชอบเพราะเจอคนชอบอะไรเหมือนๆกัน ไปๆมาๆแม่งเบื่อละว่ะ คุยแต่เรื่องของตัวเองอยู่นั่นแหละ ถึงจะเป็นเรื่องที่กูอยากฟังขนาดไหน แต่แม่งก็น่าเบื่อว่ะ
กุโม่งผญ เพื่อนมีแฟนละ กุเนี่ยเป็นคนปรับความเข้าใจมันกับ ผช จนมันได้เป็นแฟนกัน แต่พอมันได้เป็นแฟนกันมันก็คุยกับกุน้อยลง กุคุยเรื่องอะไรของกุบ้างตามปกติมันก็ตอบตามมารยาท ไม่ค่อยแชทด้วยเหมือนเมื่อก่อน แท็กมีมก็ไม่แท็กกุแบบแต่ก่อนแล้ว แต่แท็กแฟนตัวเองแทน คุยด้วยก็ไม่เหมือนเมื่อก่อน เหมือนเมินกุไปเลย (ไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่สนิทกันมากมึง คบกันมานานมาก) เหมือนกุเป็นหมาเลย แล้วชีวิตกุมีเพื่อนไม่ค่อยเยอะ จริงๆเทอมสองมานี้เพื่อนที่มหาลัย nice ขึ้นเยอะเลยแล้วก็คุยอะไรได้มากขึ้นแต่ไม่ได้คุยได้ทุกเรื่องขนาดนั้น (แต่อนาคตมีสิทธิ์แหละ กุเริ่มโอเคกับพวกที่มหาลัยแล้ว แต่แม่ง introvert กันทั้งแก๊งค์อ่ะ เงียบๆไม่ค่อยพูดงี้ 555) กุควรทำไงดีมึง เสียใจมากที่เป็นแบบนี้
ปล แฟนมันเป็นคนดีมาก และดูแลเพื่อนกุดีมาก คิดไม่ผิดที่ช่วยมันปรับความเข้าใจกับเพื่อนกุจนได้คบกัน กุไม่พาลเกลียดแฟนมันแน่นอน กุไม่ได้เป็นคนงี่เง่าโคตรพาลแบบนั้น อีกอย่างแฟนมัน (ผู้ชาย) ก็เพื่อนกุ กุถึงได้เต็มใจช่วย แต่... กุไม่ชอบฟีลลิ่งนี้เลย แต่ก็พูดไม่ออกจริงๆว่ะ มันเป็นเรื่องปกติใช่มั้ย กุจะได้ไปคบคนอื่น ห่างกับมันสักพัก เป็นความผิดกุเองที่ไม่ค่อยมีเพื่อนที่ไว้ใจได้จริงในชีวิตเยอะเท่าไหร่
พวกมึงตอนมหาลัยมีใครรีสตาร์ทชีวิตตัวเองใหม่บ้างวะ พวกไม่เที่ยวก็ทำตัวเป็นคนชอบเที่ยว เป็นคนขี้อายพอไปมหาลัยก็สะบัดลุคให้เป็นคนมีเพื่อนเยอะไรเงี้ย เพราะไม่มีใครรู้จักอยู่ละ มีใครทำบ้าง ละทำไง
>>670 กูทำนะ แต่กูทำไปได้ครึ่งเทอมก็ทนไม่ไหวแล้วอะ กูรู้สึกเฉยๆเวลาเที่ยวเล่นกับเพื่อนมาก แต่พอมันหนักๆทำทุกวัน กูหงุดหงิดเสียดายเวลาเลยเลิกเที่ยวแม่ง กูintrovertสายอัธยาศัยดีวะ
มึงหัดสังเกตรอบตัว เพื่อนมีปัญหามึงก็ช่วย ตั้งแต่เล็กๆอย่างหาของหล่น ยืมปากกากระดาษไรงี้ ถ้าเพื่อนชวนกินข้าวมึงต้องไปด้วย พอมึงไปบ่อยๆเพื่อนจะรู้ว่ามึงชวนได้ก็จะชวนมึงเที่ยวมึงก็ไปกับเพื่อนสมํ่าเสมอ ถ้าปฎิเสธบ่อยๆเพื่อนจะเลิกชวนมึง
ถ้าอยากจะหาเพื่อนในเน็ตหรือคอมมิวนิตี้อะไรนี้ควรเริ่มตรงไหนดีวะ พวกกลุ่มอะไรงี้ในเฟซก็ไม่กล้าใช้เฟซจริง ใน reddit พวก subreddit หาเพื่อนนี้ก็ลองแล้วแต่ไม่ไหววะ loner สองคนคุยกันนี้ไม่น่าจะไปไหนไกล เลยยังไม่ได้ลองอีก รู้ว่ามันไม่ได้เห็นหน้าเห็นชื่อจริงแต่ก็ยังไม่กล้าอยู่ดีวะ
พวกมึงเคยอยู่ดีๆด็รู้สึกแปลกๆเหมืนโดนเพื่อนแอนตี้มะ ทั้งที่มึงก็อยู่เฉยๆเนี่ยแหละ แต่อาจจะมีห่างๆมาเพราะไม่รู้จะคุยอะไร คือเพื่อนมันก็ไม่ได้ต้องตัวติดกันไงมึง
ปรากฏในที่สุด เพื่อนบอกมึงแอนตี้มัน งั้นงี้โง้น ละไม่ยอมคุยกะมึงอีกเลย
คือกูงงสัสๆ กูอยู่ของกูเฉยๆแท้ๆ
>>675 กูเริ่มจากความสนใจเดียวกันว่ะ อย่างกูเป็น loner นะ แต่ไม่ได้แสดงออกให้เพื่อนในเน็ตรู้ว่ากูเป็น กูได้กลุ่มเพื่อนมาจากโปรแกรมการีน่าทอล์คอ่ะ มันคุยกันได้ ไม่มีใครเห็นหน้าเรา ไม่ชอบคนนั้นก็เปลี่ยนไปคุยกับคนนี้ได้ ส่วนใหญ่พวกที่เล่นโปรแกรมนี้ก็เป็นสายเกม สายอนิเมะ อยู่แล้ว ก็คุยกับกูได้ กลุ่มกูมีกันไม่กี่คนแต่สนิทกันมาหลายปีแล้ว แต่ช่วงนี้คนน่าจะเล่นน้อยแล้วล่ะมั้งไปเล่น rov กันหมด แต่หาเพื่อนในชีวิตจริงบ้างนะ
เพื่อนชอบเลียนแบบกู ทำอะไรก็เลียนแบบกู น่าเบื่อจริงๆ
เคยมีเพื่อนคนนึง ชอบเลียนแบบการแต่งตัว คือเลียนแบบได้ไม่ว่าแต่อย่าก๊อปถึงขั้นซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เดียวกันแบบเดียวกันสีเดียวกันกับกูมาใส่เลย ช่วงนั้นเสียเซลฟ์ไปพักนึงไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าไรเลยกลัวซ้ำกับมัน ทั้งๆที่เป็นสไตล์กูแท้ๆ
ถ้ามึงมีเพื่อนที่ชอบด่าชาวบ้านไปทั่วรวมถึงตัวมึงและคนในกลุ่มแบบไม่มีเหตุผล คบแล้วรู้สึกToxicมึงจะยังคบอยู่มั้ยวะ
พวกมึง มีเพื่อนกูคนนึงแม่งเป็นคุไปจับมืองานbnkว่ะ แต่แม่งไม่ยอมบอกกู พอกูไปซักไซร้ว่าไปจับมือมาเหรอแม่งก็ทำเฉไฉไม่ยอมตอบ บอกแค่ไปขายของมาๆ สงสัยอายมั้ง แต่จริงๆประเด็นมันอยู่ที่แม่งโกหกนี่แหละ เรื่องแค่ไปงานจับมือแม่งยังโกหกกูเลย ถ้าเรื่องใหญ่กว่านี้กูยังจะเชื่อมันได้มั้ยวะ เพื่อนก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้วด้วยนะ
>>692 กุนึกถึงเคสแบบ เวลาดูงานแล้วมันเผลอติดอยู่ในหัวแล้วทำงานออกมาเหมือนแต่เราก็ไม่รู้ตัวไรเงี้ยะอ่ะ กุกลัวตรงที่ว่าถ้าทักไปแล้วกุจะหมาไหมวะ หรือกลายเป็นคนขี้หวงขี้ระแวง คือมันก็ไม่ใช่ไอเดียที่ยูนีคหรือดีมากขนาดนั้นแต่ในมุมมองกุมันแบบคนใกล้ตัวอ่ะทำไมมันจะบังเอิญจังวะ เลยอึดอัดTT
ไม่รู้ว่ามันตรงมู้มั้ยแต่กูมีปัญหาเกี่ยวกับทรรศนคติที่กูมีต่อเพื่อนกูคนนึงว่ะ
คือมันเป็นคนเก่ง คอยสอนนู่นนี่นั่นให้กูหลายอย่าง กูก็รู้สึกขอบคุณมันนะ แต่บางทีกูรู้สึกเหมือนมันมีอีโก้แปลกๆอ่ะ แบบถ้ามีคนสอนให้มันทำอะไรที่มันไม่เห็นด้วยมันก็จะตามบลัฟๆๆคนนั้นไปเรื่อยๆ อย่างเช่นเมื่อวานซืนมีซ้อมแบท แล้วอาจารย์ไม่มาเลยรับมอบหน้าที่ให้รุ่นพี่ในชมรมคนนึงสอนแทน พี่เค้าก็สอนๆคอยคอมเม้นบลาๆแต่เหมือนมันมีเทคนิคอย่างนึงที่พี่เค้าสอนแล้วมันไม่เห็นด้วย มันก็ไม่ได้เถียงพี่เค้าต่อหน้านะแต่มันก็มาถามกูแบบ อย่างงี้จะได้ผลจริงหรอ ถ้าทำแล้วก็เป็นงี้อ่ะดิ เราว่ามันทำไม่ได้อ่ะบลาๆ กูก็ไม่เก่งไงตอบไม่ได้ หลังจากนั้นมันก็ไล่ถามทุกคนด้วยคำถามเดิมจนกูรู้สึกว่ามันทำให้ความน่าเชื่อถือของรุ่นพี่คนนั้นดูลดน้อยลงอ่ะ ถึงจะไม่ได้แย้งขึ้นมาซึ่งๆหน้าแต่กูก็คิดว่ามันไม่ควรหักหน้ากันแบบนี้
เพราะถ้าไปพูดทำนองพี่เค้าสอนผิด แล้วใครจะไปเชื่อถือพี่เค้าล่ะ จริงมั้ย
แต่อีกใจกูก็รู้สึกว่าการที่มันไม่เห็นด้วย สงสัย ตั้งคำถามและพยายามหาคำตอบ(ในที่นี้คือการถามคนอื่น)มันก็เป็นสิ่งที่ดีแล้วไม่ใช่หรอวะ ถ้าคิดแบบกูคือกลัวหักหน้าคนอื่นแล้วเมื่อไหร่จะเก่ง เอาแต่เกรงใจไม่เข้าเรื่อง มันอาจไม่ได้ตั้งใจหักหน้าใคร มันแค่พยายามหาคำตอบเท่านั้นเอง
พอคิดได้งี้ กูก็สับสนว่ะ กูไม่รู้ว่ากูควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ดี แล้วถ้าเป็นกู กูควรทำยังไงดีระหว่างทำแบบมัน ถ้าพี่เค้าสอนผิดก็ควรจะแก้ให้ถูกาิหรือถามแค่คนสองคนถ้าไม่ได้คำตอบก็เลิกถาม กูทั้งสับสนและวางตัวไม่ถูกอ่ะ ใจนึงก็รู้สึกว่ามันทำถูกแล้ว ใจนึงก็รู้สึกว่ามันมากเกินไป
ถ้าเป็นเพื่อนโม่งจะทำไง
ดีที่สุดคือไปถามพี่เขาตรงๆมั้ง เดินไปถามคนอื่นมันจะได้อะไรขึ้นมาวะ
>>695 กูคิดได้เป็นสองแบบอ่ะ
แง่ดีคือ แค่ต้องการหาคนช่วยยืนยันความคิดมันเลยถามทุกคน ชี้ให้เห็นข้อด้อยแล้วถามว่าคิดตรงกันมั้ย
แง่ร้ายคือ ต้องการบลัฟพี่เค้าจริงๆ พยายามแสดงตัวว่าตัวเองถูกพี่เค้าผิดโดยการคุยกับทุกคนแล้วชี้ให้เห็นข้อด้อยเพื่อโน้มน้าวว่าพี่เค้าผิดจริง
มึงว่าการกระทำแบบนี้มันจะเป็นไปในแง่ไหนมากกว่ากันวะ กูนั่งคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่วันจันทร์ละ รู้สึกมองมันในแง่ลบนิดๆอยู่เนี่ย แต่ก็รู้สึกผิดที่มองมันแบบนั้น บางทีก็รู้สึกว่าหรือกูมองในแง่ร้ายไป มันแค่หาความรู้เฉยๆ
ส่วนตัวคิดว่าถ้าแค่จะต้องการยืนยันความคิด อย่างมากก็ไม่น่าถามคนอื่นเกินสองสามคนน่ะนะ
หรือไม่ก็ถามเพื่อนที่รู้ว่าคนนี้มีความรู้ด้านนี้น่ะ อีกอย่างคือกุไม่รู้จักนิสัยเพื่อนมึงด้วย เลยตีความได้แค่ตามนี้
ทำยังไงให้ชวนคุยเก่งวะ
มึง คือกูมีปัญหาหนักมากหว่ะ กูไม่รู้จะไปหาใครแล้วจริงๆ ช่วงนี้กูไม่สบายใจมาก ถ้าพวกมึงสะดวกมึงก็ช่วยกูหน่อยนะ กูขอร้อง
คืองี้เว้ย เรื่องมันมีอยู่ว่ากูกับเพื่อนของเพื่อนคนนึงอยู่ในแก๊งค์นี้กัน แล้วแก๊งค์นี้ก็เป็นแก๊งค์ที่มีคนอยู่เยอะอยู่ ส่วนมากกูก็ไม่รู้จักหรอก แต่กูก็อยู่กับพวกเขาได้อ่ะ
แต่พอวันนึงอ่ะมึง เพื่อนคนนั้นแม่งไลฟ์สดร้องไห้ใส่ร้ายกูกับรุ่นพี่กู บอกว่ากูกับรุ่นพี่ที่กูสนิทด้วย(ญ)แม่งนิสัยไม่ดี นางพูดว่ารุ่นพี่กูลำเอียง เอาแต่สนใจกู แล้วพยายามดันแต่กู ให้กูเป็นที่รู้จักหรือมีเพื่อนเยอะขึ้นอยู่คนเดียว ไรงี้อ่ะมึง แล้วกูก็ค่อนข้างเป็นที่รู้จักในรร.ด้วยไงมึง ถ้าใครพูดถึงแก๊งค์ที่กูอยู่ก็ต้องรู้จักกูอ่ะ (แต่กูก็ไม่ได้ป๊อปได้เพราะโดนดันนะมึง กูทำทุกอย่างเองหมด) (โอเคต่อ555) นางก็บอกอีกว่ากูเรียกร้องความสนใจ กูเห็นแก่ตัว กูหยิ่ง กูไม่แคร์คนอื่นในกลุ่ม กูอยากเด่นอยู่คนเดียว ไรงี้อ่ะมึง (แต่กูรู้สึกว่าถ้ากูอยากเด่นอยู่คนเดียวจริงๆกูคงออกจากแก๊งค์ไปแล้วอ่ะ5555)
แต่นั้นแหละมึง พอนางร้องไห้ฟูมฟายเรื่องนั้นเสร็จก็ไปคุยเรื่องไร้สาระห่าเหวไรของนางเนี่ยแหละ แล้วไลฟ์ก็จบ
แล้วคือ ตั้งแต่วันนั้นมากูกับรุ่นพี่กูเริ่มไม่มีเพื่อนคบเลยอ่ะ กูเลยไม่รู้จะทำยังไงอ่ะพวกมึง คือกูเสียคนที่ชื่นชอบกูหรือแบบ อยากเข้าหากูไปเยอะมากเพราะอีเพื่อนคนนั้นอ่ะมึง คือกูโกรธเพื่อน กูเสียใจ กูผิดหวังในตัวมันและกูซึมมากเรื่องที่เริ่มไม่มีเพื่อนคบเนี่ย อีเหี้ยคือกูไม่ได้ทำห่าอะไรเลยอ่ะมึง กูหายใจกูก็โดนอีเหี้ยอะไรแบบนี้แล้วอ่ะมึง
กูไม่รู้จะทำยังไงดีอ่ะพวกมึง คือตอนแรกกูว่าจะไลฟ์แถลงเรื่องนี้ แต่คนที่ไปดูไลฟ์นางก็มีแค่ไม่กี่คน แต่คนที่ดูไลฟ์กูมีเป็นสิบๆคน กูก็ไม่อยากเปิดโปงเรื่องนี้อีก คือกูไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว กูไม่ได้เป็นคนน่ารักมุ้งมิ้งด้วย กูไปสู้ฤทธิ์ของอีเด็กหน้าตาน่ารักแก้มยุ้ยที่ร้องไห้เหมือนโดนแกล้งมาไม่ได้หรอกมึง
(เรื่องนี้กูดัดแปลงไปบางส่วนนะ เช่นเรื่องแก๊งค์และเรื่องสังคมที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เพราะกูไม่อยากให้เรื่องนี้มันถูกโยงมาหากูหรือใคร กูไม่อยากเสี่ยงโดนเปิดโม่งด้วย แต่กูไม่รู้จะขอความช่วยเหลือจากใครจริงๆ แต่อีกมุมนึงกูก็ไม่อยากให้คนอื่นมารู้เรื่องนี้ กูไม่ได้อยากมาแฉเพื่อน กูไม่อยากให้เพื่อนมันโดนกระแสลบ เพราะกูไม่อยากทำตัวต่ำทรามเท่ามัน55555)
(มึงอ่านเพื่อมาม่าก็ได้นะ ถ้าพวกมึงอยากรู้อะไรอีกกูบอกให้ได้ แต่กูจะไม่บอกอะไรที่ทำให้กูมีโอกาสโดนเปิดโม่งนะ55555)
(ถ้ากูเขียนอะไรไปแล้วมันดูไม่ดีกูก็ขอโทษด้วยนะ กูเป็นคนที่เรียงคำพูดไม่เก่งจริงๆ แต่ช่วงนี้กูพยายามฝึกให้มันดีขึ้นอยู่)
>>699 กูคิดว่ามึงควรไลฟ์นะ ไลฟ์เป็นเชิงว่าวางตัวเป็นผู้ใหญ่กว่าน่ะ อารมณ์ว่าอยู่เฉย ๆจู่ ๆก็มีคนมาหาเรื่องเฉยเลย ไม่เคยไปทำอะไรให้ด้วย ถ้าหมั่นไส้อะไรก็ขอให้จบแล้วคุยกันแบบผู้มีปัญญานะ วางตัวให้มึงดูsophisticatedกว่า อารมณ์ว่าไม่ว่างมาเล่นด้วย แต่ไม่อยากให้คนเอาไปเล่าลือผิด ๆ ประมาณนี้แหละ
>>699 มึงไลฟ์กลับเลย วางตัวให้ความรู้สึกเหมือนลึกๆมึงมีดีเกินกว่าที่จะต้องทำตัวแบบนั้น กูคิดว่าอย่าไปบวกตรงๆ ถ้านางภาพลักษณ์น่ารักบอบบางจะยิ่งทำให้มึงเสียเปรียบ
กูแนะนำให้มึงพูดว่ามึงโกรธ เสียใจและผิดหวัง ไม่นึกว่าจะเป็นคนแบบนี้ มึงมองคนผิดไป พูดว่าเรื่องนี้ มึงเป็นคนยังไง ความจริงเป็นแบบไหน มึงพร้อมพิสูจน์
หรือถ้ามึงอยากตบหน้ามันกลับแบบเบาๆให้มึงพูดพารากราฟสุดท้ายด้วยว่า คำคมสำหรับวันนี้คนอื่นทำไม่ดีไม่จำเป็นที่เราจะต้องทำตาม สวัสดีค่ะ
กูเคยโดนคล้ายๆมึง นางหน้าตาน่ารักคาวาอิ กูนี่โดนมองว่าขี้อิจฉาเต็มๆไปเลยจ้า
สงครามกูยืดเยื้อเป็นปี บอกเลยสุดท้ายไม่มีใครชนะ แต่กูไม่แพ้ อาจเพราะส่วนนึงกูขุดหลุมแล้วมันประจานตัวเองแหละ เลยยิ่งเร่งให้เร็วขึ้น
จริงๆทุกอย่างที่มึงบ่นในโม่ง มึงควรไลฟ์ออกไปอะ ทั้งหมดที่มึงพูดมันทำให้คนฟังเกิดการคิดพิจารณาข้อเท็จจริงอยู่แล้ว แค่ไม่ต้องพูดตรงๆว่านางใส่ร้ายป้ายสี แค่ชี้นำให้คิดตามพอ เดี๋ยวคนก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดเอง
ปล. กูก็อยากป็อปมั่งอะ แต่กูไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลยอะ ดารานักแสดงหนังละครเต้นกูยังไม่ดูเลย มึงเริ่มต้นยังไงอะ หรือมึงคุยสร้างคอนเนคชั่นเยอะ? ดันตัวเองยังไง? กูพึ่งแยกคนหน้าตาดีกับไม่ดีสำหรับคนทั่วไปออกเมื่อตอนขึ้นปี1เองอะ555
>>700-701 ขอบคุณนะพวกมึง กูนึกว่าจะไม่มีใครมาให้คำปรึกษากูแล้วจริงๆ ขอบคุณพวกมึงมากๆเลยนะ
>>702 ขอบคุณนะมึง ส่วนเรื่องป๊อปคือกูมีปมด้อยจากป.6อ่ะมึง คือกูเป็นเด็กใหม่ที่รร.เอกชนเล็กๆแห่งนึง แล้วก็กูมีเพื่อนที่เป็นเด็กใหม่เหมือนกัน แต่เพื่อนคนนั้นหน้าตาดีไว แต่แม่งนอกจากหน้าตากับนิสัยก็ไม่มีอะไรดีเลย เกรดกูกับมันก็แย่พอๆกัน กูเลยอิจฉาและน้อยใจ กูเลยพยายามโขว์ของจนได้ออกทีวี (แต่กูก็ไม่ได้ป๊อปเพราะทีวีนะ5555) แล้วกูก็พยายามพัฒนาตัวเองด้วย กูพยายามดูแลหน้า ผิว แต่งหน้าและแต่งตัวเป็น จนตอนนี้กูเจอสไตล์การแต่งตัวที่เข้ากับกูแล้ว แล้วตอนนี้กูแต่งหน้าเนียนพอที่คนอื่นจะไม่สังเกตุอะไรแล้ว555 แล้วกูก็เป็นคนที่ถนัดร้องเพลงในระดับนึง ตอนสิงหาของปีก่อนกูเลยไปสร้างช่องยูทูป และกูไปเจาะตลาดถูก ตอนนี้กูก็เลยป๊อป มีเพื่อนเยอะ เอาจริงๆเรียกว่ามีฟค.ในระดับนึงได้เลยอ่ะมึง55555
คือ ถ้ามึงอยากป๊อปอ่ะ มึังต้องเป็นตัวเอง มึงมีของอะไรมึงโชว์ออกมาให้หมด ยูทูปคือเพื่อนของมึง เพราะแต่ก่อนกูก็เด๋อเอ๋อๆเป็นเด็กเนิร์ดจืดๆธรรมดาเหมือนกัน แต่ยูทูปทำให้กูกลายเป็นคนที่แม่งป๊อปเหี้ยๆเลยอ่ะ55555 แล้วอีกอย่างนึงที่มึงต้องทำคือมึงต้องหัดดูแลตัวเองด้วย ไม่ว่าจะเรื่องแต่งหน้าหรือแต่งตัวหรืออะไรก็ตาม
ยังไงก็สู้ๆนะมึง กูจะคอยเชียร์อยู่ ถ้ามึงอยากป๊อปกูก็จะเอาใจช่วยนะ เพราะกูเข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ไม่ป๊อปหว่ะ (คือรุ่นพี่คนนึงเคยมองกูยันหัวจรตตีนแล้วก็เดินผ่านกูตอนคัดดรัม ทั้งๆที่กูอยากเป็นมาก แล้วไปเลือกเพื่อนกูแทน ตอนนั้นกูไม่ไหวจนกูร้องไห้เลยอ่ะมึง)
ยังไงกูก็อยากขอบคุณทุกคนที่ช่วยกูอีกทีนะ กูไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ กูต้องขอบคุณพวกมึงมากเลยนะ
>>703 ขอบคุณมากนะมึง กูก็ไม่กล้าพูดเรื่องอยากป็อปกับคนรอบข้างเท่าไหร่อะ คือกูมีชื่อระดับนึงในงานจำพวกหลังฉาก เลยทำให้คนรอบๆค่อนข้างอคติกับการดังด้วยหน้าตาตัวตนไม่ใช่ผลงานอะ
ตอนนี้กูฟิตหุ่นเริ่มดูเเลให้ผิวสมํ่าเสมอแล้วมึง ขอบคุณมากๆนะ
ขอให้คนอื่นๆตาสว่างให้ความเป็นธรรมกับมึงเร็วๆนะ
>>704 ไม่เป็นไรเลยมึง กูก็แค่เด็กเนิร์ดหลังห้องที่โดนเมินจนหมดความอดทนคนนึง กูเลยเข้าใจความรู้สึกที่ว่าแบบ...มึงพยายามแทบตายก็ยังไม่มีใครสนใจอยู่ดีอ่ะ ถึงกูจะผ่ายจุดนั้นมาแล้วและได้มาอยู่ในจุดที่กูคิดว่าสูงในระดับนึงแล้ว เรื่องนั้นก็ยังฝังใจกูอยู่อ่ะนะ
ขอบคุณมากนะมึง เดี๋ยวกูจะไลฟ์เร็วๆนี้แหละ กูก็หวังว่าทุกอย่างมันจะโอเคขึ้นเหมือนกัน ตอนนี้กูเห็นเพื่อนคนนั้นมีคนชอบมากขึ้น ป๊อปมากขึ้น เริ่มมากกว่ากูแล้ว กูก็รู้สึกค่อนข้างหดหู่นิดๆ เพราะมันไม่ได้ทำห่าอะไรเลย ทั้งๆที่กูทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองมาอยู่จุดนี้ได้
แต่ก็...นะ กูว่าเดี๋ยวทุกอย่างมันก็จะดีขึ้นเองแหละมั้ง5555
>>705 มึงพูดว่าเด็กเนิร์ดหลังห้องที่โดนเมินจนหมดความอดทนนี่ใช่เลย กูคือคนที่บอกว่าอยากป็อปนะ คือตอนที่กูอยู่กลุ่มฉากหลังกูไม่อะไร พอกูขึ้นมหาลัยอยู่ในคณะอยู่ในม.ที่มีสังคมมองคนที่หน้าตา อภิสิทธิ์เยอะ คนหน้าตาน่ารักเป็นคนดี คนหล่อสวยคือตัวแทนความถูกต้อง กูทนมาหลายเดือนจนทนไม่ไหวต้องปฏิวัติตัวเองอะ แต่ด้วยความที่กูไม่เคยอย่างที่เล่านี่ละ ฮืออออออ
ถึงกูจะไม่รู้ว่ามึงเป็นใครแต่กูจะเป็นโม่งแฟนคลับมึงเอง จุ๊บๆ
>>706-707 ก็จริงนะมึง ยิ่มมีลุคใสๆด้วย ถ้าเกิดนางโดนแฉเรื่องคดีเก่ามานี่อาจจะเสียฟค.ไปเยอะอยู่อ่ะมึง55555 ส่วนกูคือ...กูเป็นคนเปิดเผยอยู่ละไง กูเป็นติ่งศลป.ไทยกูยังบอกเลยว่ากูชอบ ทั้งๆที่กูรู้ว่าบางคนอาจจะไม่โอเคกับเรื่องนั้น5555 (คือกูแค่รู้สึกว่าถ้าเรามารู้ทีหลังว่าคนที่เราปลื้มเขาโกหกเราอ่ะ กูว่ามันจะเจ็บกว่า 10 เท่าเลย)
กูเจ้าใจนะมึง ตอนนี้กูก็อยู่ในสังคมที่หน้าตาสำคัญละเหมือนกัน ใครหน้าตาดีแม่งก็ป๊อปกว่ากูตลิด แม่งโคตรเหี้ย55555
ยังไงมึงกูสู้ๆไว้นะ ถึงพวกเราจะได้คุยกันแค่ในโม่ง แต่กูก็รู้สึกถูกชะตากับมึงมากละ ถ้ากูทำได้กูก็อยากเปิดโม่งมห้มึงแหละ อยากเป็นเพื่อนมึง แต่กูทำไม่ได้ไง55555 แต่เอาเป็นว่า กูหวังวา่สักวันกูจะได้เจอมึงละกัน เพราะกูก็เคยเป็นแบบมึง กูก็อยากช่วยมึงแบบที่มึงช่วยกูบ้างเหมือนกัน จุ๊บๆ5555555555
>>708 ถ้ากูป็อปได้จริงๆเดี๋ยวเราก็คงโคจรมาเจอกันเอง โม่งทุกคนคือร่างแยกของกันและกัน ถ้าไม่หายไปไหนซะก่อนสักวันคงได้เจอกัน5555555
มึงอยากช่วยกูกูก็ดีใจ แต่กูอยากดันตัวเองด้วยตัวเองมากกว่า จะได้เข้าใจมึงมากขึ้น ถ้าได้เจอกันจริงๆตอนนั้นกูจะได้กล้าพูดว่ากูเป็นโม่งแฟนคลับมึงนะ บิบิ 5555
>>709 เออ จริงหว่ะ55555 มึงอยากดันตัวเองกูก็โอเคนะ กูว่าดี เพราะการที่มึงทำทุกอย่างด้วยตัวมึงเอง แล้วป๊อปได้ด้วยตัวมึงเองอ่ะ มันน่าภูมิใจกว่าการที่มีแต่คนอื่นมาช่วยอ่ะเนอะ กูก็เข้าใจอยู่55555
มึงอาจจะรำคาญส่วนที่กูขอบคุณมึงแล้ว แต่เอาเป็นว่า กูขอบคุณมึงอีกทีละกันนะที่มึงช่วยกู5555 กูหวังว่าสักวันกูจะได้เจอมึงจริงๆนะ กูอยากเห็นว่าตอนนั้นมึงจะเป็นยังไง ป๊อปขนาดไหน
ยังไงกูก็จะเชียร์มึงอยู่เสมอนะเพื่อนโม่ง55555
ปล.คือกูไม่รู้ทำไม แต่กูถูกชะตากับมึงมากเลยหว่ะ55555 กูไม่รู้กูคิดไปเองรึป่าวนะ แต่คือ...กูคุยกับมึงแค่ครั้งนี้กูก็รู้สึกว่าอยากเป็นเพื่อนมึงแล้วอ่ะ ทั้งๆที่กูเลือกเพื่อนมากๆนะ5555
กุไม่ค่อยกล้าทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ แต่ถ้าสนิทก็เป็นคนพูดมากได้เลย
มีคำแนะนำอะไรไหมวะ เร็วๆนี้กุต้องแบ่งกลุ่มทำงานกับคนที่ไม่รู้จักอีก กังวลมากเลย
กุพยายามเพิ่มขอยเขตเรื่องที่คุยได้ไว้เยอะๆ ดูหนังมาร์เวล อ่านแฮร์รี่พอตเตอร์ การ์ตูนก็จะเป็นวันพีซ พวกนี้จะใช้เข้าหาพวกโลกส่วนตัวสูงได้
หรือถ้าจะหาเพื่อนพวกเด็กกิจกรรม มักเกิ้ลๆก็คงต้องตามข่าวตามกระแส พวกนี้จะบ้าโซเชี่ยล บ้ากระแส ตามเพจดังไว้หาประเด็นมาคุยกับมันเลย รองเท้าใหม่บ้าง มือถือออกใหม่บ้าง
ส่วนพวกอินดี้ๆหน่อย.. อืม อันนี้ยาก ลองไปส่องเฟซเขาดูว่าชอบเพจแนวไหน คอนเทนเป็นไง แล้วหยิบมาคุย
สูตรโกงคือจับทางให้ได้ว่าคนนี้ความสนใจเขาอยู่กับอะไร (กล้อง สัตว์เลี้ยง ดารา การเดินทาง เกม แดก การ์ตูนเรื่องไหน) แล้วไปดูประเด็นนั้นมา จากนั้นค่อยมาถามแบบขอความเห็นให้มันพ่นมาเยอะๆ ใช้เรื่องที่อ่านมาตอบโต้ให้มันรู้สึกว่าเราก็พอมีความรู้ แต่ไม่เท่ามัน ถ้ามึงเลือกถูกหัวข้อ มันจะอยากเล่าให้ฟังเยอะๆเอง
>>715 เหี้ย กูนี่เข้ากับคนง่ายมาก เพราะกูมีสูตรโกงแบบที่มึงบอกนี่เอง คือกูชอบเล่นเน็ต ติดโซเชี่ยล ติดเกม เป็นเด็กกิจกรรม ตามกระแส บ้าดารา คือกูมีทุกหมวดหมู่ที่มึงบอกมาอ่ะเพราะกูชอบหาอะไรทำไปเรื่อย แถมกูขี้เสือก ทุกเรื่องของชาวบ้านดารานักร้อง จะต้องผ่านหูผ่านตากูมาหมด กูเลยคุยกับใครก็ได้ แต่ว่าทุกอย่างที่กูรู้นั้นมันมีแค่ผิวเผิน5555 กูก็ทำเนียนหาข้อมูลเพิ่มเติมจากคนที่รู้จริงในแต่ละสาขา ผลคือกูมีเพื่อนหลายคนมาก คนนึงเอาไว้บ้าดาราด้วยกัน คนนึงเอาไว้ติดเกม อีกคนติดหนัง และอีกสารพัดสิ่งจะแบ่งหมวดหมู่
อยู่ดีๆโดนเมินเหมือนไม่เคยรู้จักกันคือไรวะ
ก็มีช่วงที่ห่างๆไม่ค่อยได้คุย แต่นี่มันไม่ใช่อ่ะ อยู่ๆแม่งเมินกูเฉยๆ ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มานั่งคิด กูก็ไม่ได้ทำเหี้ยอะไรให้
คือเชี่ยไรวะ งง ไม่ได้ทำห่าไรเลยจริงๆ
>>717 อาจจะพอห่างแล้วไม่รู้จะคุยไรป่ะ มันก็จะกลับไปคล้ายๆโหมดไม่รู้จักกัน แต่ถ้ามีเรื่องจำเป็นก็น่าจะคุยกันได้เหมือนเดิม
สัดเอ้ยรำคาญเพื่อนคนนึงมาก เรียกร้องความสนใจ ถามฟีดแบคที่เกี่ยวกับตัวเองตลอดว่ามีใครสนใจนางบ้าง พูดยาวเวิ่นเว้อแล้วก็มาเสียใจว่าเพื่อนรำคาญ พูดเหมือนคนไม่ได้เรียบเรียงประเด็นหลักอ่ะ น่ารำคาญ มาแตะเนื้อต้องตัวกูอีก ยังไงก็เป็นเพศตรงข้าม กูไม่ชอบ นางหมกมุ่นด้วย ไม่รู้จักกาละเทศะ เบื่อ กูแค่มาระบาย ขอบคุณ
de wey แบบไหนคือ de wey แห่ง Cool kid ที่แท้จริงค่ะ?
1.ไปไนท์คลับหลังหมดคลาส
2.กลับบ้านเล่นคอม
3.มี BM แต่ขี่ nakajima bike
กูอึดอัดชิบหายเลยว่ะ คือตอนนี้กูโม่งม.6นะ อีก1อาทิตย์ก็ปิดเทอมล่ะว่ะ ม.6กูได้ห้องใหม่ ล่ะทีนี้คือ เหมือนพวกผู้หญิงในห้องหลายคนไม่ชอบกูอ่ะ เห็นชัดๆในกลุ่มไลน์ คือบางทีกูถามคำถามแนวงานนี้ทำอะไร งานไหนส่งไร คนตอบก้มีแต่เพื่อนสนิทกู พอกูคุยแบบขอบคุนนะ ก้ไล่ให้กูไปคุยกะเพื่อนสนิทในแชทเดี่ยว ทั้งๆที่กูตั้งใจถามลงไลน์ห้อง กูพยายามทำให้เพื่อนชอบด้วยการมีอะไรกูก็พยายามแชร์ แบบข้อมูลสอบ พวกสรุปวิชาต่างๆ ตั้งโน้ตเตือนว่ามีการบ้านไรต้องส่ง แต่แม่งก็ไม่เคยทำให้พวกมันชอบกูอะ คือกูตอบอะไรแม่งจะแนวแบบ บางทีก้ส่งสติกเกอร์ อืม(ที่มันขีดคำว่ารำคาญ ฟ้อนสีน้ำเงินอะ) ไม่ก็ส่งแนว เบ้ปาก คือคอนนี้กูเบยไม่แน่ใจว่าเกลียดกันเงียบๆหาเรื่องเม้าหรือว่าประกาศชัดๆว่าเกลียดอันไหนดีกว่ากัน กูไม่เคยตอบโต้ไรกลับนะ บางทีก้คิดว่ากูเลยรุ้สึกแย่คนเดียวปะวะ นี่ว่าจบม.6กุจะออกจากกลุ่มล่ะ ทริปห้องหีแตดไรไม่เอาแล้ว กุก็สนิทกับเพื่อนแค่คนเดียว(ที่มาจากห้องเดียวกะกุปีที่แล้ว ซึ่งมันก้สนิทกะกุคนเดียว) คนอื่นในห้องแม่งก้สนิทกันมาก่อนแล้วตั้งแต่ม.4บ้างไรบ้าง กูมาบ่นเฉยๆแหละ ไปถามพวกมันตรงๆแม่งก้คงบอกไม่ได้เกลียดไรกุอยุ่ดี ช่างล่ะ กุถือว่าเปนประชากรที่อยุ่ด้วยกันปีนึงแล้วต่างคนต่างไปล่ะกัน แค่อิจฉาที่คนอื่นมันดูสนิทกะห้องม.6เหมือนกุสนิทกะห้องม.4,ม.5 มากๆงี้
กูรู้สึกมีเพื่อนก็เหมือนไม่มี มีคนรอบตัวก็เหมือนอยู่คนเดียว เหมือนกูไม่มีตัวตน ทุกคนมองข้ามกู ขนาดกูป่วยจนเข้าห้องพยาบาลยันเลิกเรียนยังไม่มีใครเอะใจด้วยซ้ำว่ากูหายไปไหน ถ้าวิชาสุดท้ายครูไม่เช็กชื่อพวกมันก็คงลืมว่าเคยมีกูอยู่ในห้อง กูมีปัญหากูก็ไม่มีใครให้ปรึกษา พ่อแม่ก็พึ่งไม่ได้ ครูก็ชอบหาว่ากูเป็นเด็กไม่ดีโดดเรียนทั้งๆที่กูยื่นจดหมายแล้วแถมที่หายไปเป็นงานโรงเรียนด้วยซ้ำ กูฝากเพื่อนบอกครูว่ากูไปงานโรงเรียนเสือกไม่มีใครบอกเลย ฟวย
เพื่อนอะไรมึงอย่าให้ความสำคัญมากนักเลย ปญอ
จบมัธยมต่อมหาลัยก็หาแค่พอร่วมงานกันได้พอ เรียนจบแยกย้าย
พอทำงานก็ตัวคนเดียวกันอยู่ดี ควย
เพื่อนบางตัวก็ไม่อยากนับเป็นเพื่อน ชอบชวนไปเที่ยวร้านเหล้าไม่ไปทำงอน ค่วยไรวะ ก็คนไม่ชอบดื่มชอบเที่ยว ตอนนี้ได้กลุ่มเพื่อนไหม่สบายใจแล้ว ถ้าใครอยู่แล้วไม่สบายใจหาเพื่อนไหม่ที่เข้ากับเราได้เถอะ
เพื่อนโม่ง กูมีเพื่อนในกลุ่มอ่ะคนนึงเป็นติ่งเกา นางก็โอเคนะ หวีดกับกูบางที ก็ไม่ได้ว่าอะไร ทีนี้ไปๆมาๆเพื่อนอีกคนกลายไปติ่งเกา แล้วนางสองคนก็เอาแต่ร้องเพลง เต้น หวีดผู้เกา งี้ทุกวัน ทุกคาบเรียนจนกูปวดหัวสติจะแตกแล้ว แบบกูรำคาญมาก กูไม่ได้แอนตี้เกานะ แต่กูรำพวกนาง กูควรทำไงดี
คือกุมีเพื่อนสองคน ละมันทะเลาะกัน กุก็พูดก็ถามว่ามีปัญหาไรกัน ละทีนี้เพื่อนคนนึงมันถามกุว่าเอาเรื่องที่มันเล่าให้ฟังไปบอกเพื่อนอีกคนเหรอ กุก็ตอบตามความจริง แค่อยากให้มันเข้าใจกัน โดนด่าเฉยว่าอย่าทำตัวเป็นกลาง นี่คือกุผิดใช่ไหม ที่อยากให้เพื่อนดีกันเนี่ย
กูรู้สึกเหมือนโดนบูลลี่จากทั้งชั้นแบบแอบๆ คือพวกมันก็ไม่ได้กระโตกกระตากกันหรอกเวลากูอยู่ แต่เวลากูไม่อยู่นี่แทบจะคนละเรื่อง ไหนจะล้อเรื่องที่กูสนใจเรียนต่อที่ยุ่น ล้อชื่อเฟส ล้อนามแฝงกู หนักกว่าคือมีเพื่อนกูมาถามว่าเฟสที่ถูกแคปนี่ใช่เฟสกูรึเปล่าเพราะกูไม่ค่อยได้แอดเพื่อนที่โรงเรียนแต่กลายเป็นมันแคปเฟสกูไปเม้าท์ว่าชอบตั้งชื่อเฟสเลียนแบบญี่ปุ่นไรงี้ บางทีก็ระยะประชิดอย่างชี้มาที่กูแล้วซุบซิบกันว่าอินี่ไงที่อยากกลายเป็นคนญี่ปุ่น (ซึ่งจริงๆกูแค่ชอบวัฒนธรรมเขาเฉยๆ) บางทีกูเดินๆก็มาขัดขาบ้างไรบ้าง แกล้งเปิดประตูใส่หน้าบ้าง แล้วบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่กูกำลังพยายามไม่สนใจเพราะอีกแค่ไม่ถึงสัปดาห์กูก็จะรับใบจบแล้ว เพราะงั้นกูควรทำใจสงบนิ่งเป็นพระปูนใช่มะ
กูไม่เข้าใจ แค่นินทากูเฉยๆกูยังพอว่า นี่แคปเฟสกูไปเม้าท์ด้วยแสดงว่ามันต้องเป็นคนใกล้ตัวที่กูไว้ใจให้แอดได้ใช่ไหมวะ
>>730 กุไม่รู้ว่ามึงเป็นสายการ์ตูนไหมแต่กุเป็น กุก็ชอบการ์ตูนเลยชอบนู่นนี่ญป.ตามประสากุไปแต่กุรู้สึกได้เลยว่าแม่งมองกุแบบ ล้อเลียนอ่ะ กุเลยเข้าใจคำว่ามักเกิ้ลจากจุดั้นเลย แต่สังคมส่วนมากมันก็งี้อ่ะมึงใครแตกต่างหน่อยก็เอามาล้อเลียน ก็สนุกเฉยๆสำหรับพวกเหี้ยนี่อ่ะไม่มีเหตุผลห่าไรหรอก สำหรับกุมันก็มีสองช๊อยส์คือช่างแม่งกับเนียนเอา ซึ่งกุเลือกอันสอง(แบบช่วยไม่ได้) กุตั้งชื่อเฟสเป็นชื่อจริง เรื่องนามแฝงไรงี้กุไม่ให้เพื่อนปกติรู้ด้วยซ้ำ ใช้เฟสแยกงี้55555 แม่งเหี้ย คือมึงก็สู้ๆนะมึงถ้าจะจากกันละก็อดทนเอา ค่อยอันเฟรนทิ้งๆทีหลัง ขอให้เจอสังคมใหม่ที่ดี คนดีๆเค้าไม่เอาไลฟ์สไตล์ชาวล้านมาล้อเลียนกันหรอก
>>732 ของกูคือปกติทำเมินนะ เพราะแม่งแค่ล้อเฉยๆ แต่ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนว่าพอจะจบพวกแม่งเริ่มไม่เกรงใจอะ แคปฟน้าเฟสกูงี้ ขัดขากูตอนเดินงี้ เดินมากระแทกกูงี้ ถ้าไม่ติดว่าไม่อยากมีเรื่องกูจะตบมันให้หน้าหงายซักที
ตอนจะจบมอสามกูก็โดนเหมือนกัน เอาภาพกูไปตัดต่อล้อเลียน เอาไปแปะกลุ่มโน่นนี่ที่กูไม่รู้จัก
เรื่องเฟสกูตั้งไว้สองเฟสคือมักเกิ้ลกับเฟสชื่อยุ่นอะ แต่พวกแม่งก็ยังเสาะหาเฟสกูไปแคปได้อยู่ เพลียใจ สงสัยกูคงไว้ใจใครในเฟสกูไม่ได้อีกละ
กูรู้สึกเหมือนชีวิต แม่งเหมือนเป็นคนไร้เพื่อน เพื่อนที่คบกันมานานๆแบบ 10ปี 15ปีแม่งไม่มีเลย เพื่อนประถมก็ไม่มีเพราะ กูย้ายบ้าน เพื่อนมัธยม ก็คุยได้ไม่ทุกเรื่องเพราะกูสายดูอนิเมแม่งก็โดนด่าปยอ. พอมีเพื่อนในเน็ต ทุกวันนี้ก็ห่างเพราะบางคนก็ทำงานทำการกันละ เพื่อนมหาลัยก็คงจะประสบปัญหาคล้ายๆกันอีกตอนจบ
เหมือนกูไม่มีใครให้ปรับทุกข์เรื่องที่กูเครียดจริงๆได้เลย เหงา โดดเดี่ยว ทำได้แค่นั่งเลื่อนเฟส เพ้อไปเรื่อย พอกูบ่นเหงา ก็โดนนินทาว่า เป็นห่าไร มาบ่นเหงาลงเฟส พ่อแม่ไม่รักเหรอ กูเหนื่อย
>>733 ตบบ่ามึง ชีวิตกุปัญหาพวกนี้น้อยลงตอนที่เปลี่ยนสังคมนี่แหละ คือปจบ.กุมีเพื่อนมักเกิ้ลเยอะพอๆกะเพื่อนสายเดียวกันเลยและส่วนมากก็พยายามเข้าใจไลฟ์สไตล์กุนะกุก็พยายามเข้าใจพวกมันก็วินๆไป(ถึงกุจะรู้สึกว่าบางคนมองแบบแปลกๆอยู่ก็เหอะแต่ไม่มายุ่งก็ดีมากละ) แต่ขนาดตัดต่อรูปกะมาค้นเฟสแยกส่วนตัวมึงแม่งก็เหี้ยจริงหว่ะ มึงจบเมื่อไหร่ก็เคลียร์จากชีวิตแม่งให้หมด
>>730 กุเข้าใจเลย กุก็เคยเจอแบบมึง แต่ของมึงแรงกว่าเยอะะะ
คือปกติกุไม่เคยพูดเรื่องญปๆ หรืออะไรที่กุติ่งให้เพื่อนๆฟังเลยนะ แต่ก็แชร์ข่าวในเฟสเป็นปกติ แคปชั่นก็พยายามไม่ใส่มากมาย กลัวคนอื่นรำคาญ
แล้ววันนึงเพื่อนสนิทที่กุไว้ใจ ก็บอกกุว่า "ในเฟซมึงเนี่ยจะแชร์อะไรนักหนา บ้าหรอ" พูดเชิงขำๆ แต่กุเจ็บจริง ทั้งๆที่กุพยายามมากเพื่อที่จะไม่ให้งานอดิเรกมันไปรบกวนคนอื่น ตอนนั้นในใจคือโกรธเพื่อนไปเลย มันก็สิทธิ์ของกุมั้ยที่จะชอบอะไรหรือจะแชร์อะไร หลังจากได้ยินคำนั้นไป กุมองเพื่อนคนนั้นใหม่เลย คนเรามันคิดกันได้แค่นี้จริงๆหรอ พักหลังๆนี้เลยย้ายไปทวิตเตอร์ละ สบายใจ
เอาจริงๆถ้ามึงมีร่างเบียว ก็จงอย่าให้ใครในชีวิตจริงรู้ อย่างกุถ้าอยู่กับเพื่อนก็แอ๊บเป็นมักเกิ้ล พวกมันก็รู้แหละว่ากุชอบญี่ปุ่น แต่มันไม่รู้ว่ากุชอบขนาดไหน (กุโคฟเพลงลงเน็ตอะมึงคิดดู นามแฝงก็มี กุก็เบียวอยู่นะ) คือคำว่าอนิเมะ มังงะ ดูยังไงก็ปญอๆอะ ถึงความชอบมันไม่ควรเอามาเหยียดกันก็จริง แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจจุดนี้จริงๆ สู้ๆนะมึง เข้ามหาลัยก็เปลี่ยนตัวเองใหม่(ไม่ได้หมายความให้เลิกชอบนะ อาจจะสร้างแอคหลุมไว้ติ่งแยกไว้) เอ้อ เรื่องบุคลิกก็สำคัญ กุรู้จักพวกดูอนิเมะที่พูดมากคนนึง อันนี้น่ารำคาญจริง ถ้ามันเดินมาใกล้ก็เดินหนีตลอดอะ มึงลองสำรวจตัวเองว่ามีนิสัยแปลกๆป่าว ค่อยๆแก้กันไปจ้า
มึง กูมาระบาย กูโดนเพื่อนตึงใส่โดยไม่รู้สาเหตุเกือบทั้งวันเลย ตอนเย็นกูเลยถามมันว่าเป็นไร โกรธไรกูเปล่า มันก็บอกเปล่า บอกว่ากูคิดมากไปเอง
พอกูได้คำตอบมันมากูก็สบายใจขึ้นมาเปราะนึง แต่กูยังหงอยๆอยู่เพราะกูคิดมากเรื่องมันนี่แหละจนเหนื่อย กูปล่อยเดดแอร์แล้วค่อยๆแยกตัวออกมา คิดเอาเองว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับมาคุยกันเหมือนเดิมตอนอารมณ์กูปกติแล้ว ปรากฎว่าสักพักหลังจากแยกย้ายกันมันก็อัพทวีตประมาณว่า ‘ชักจะเริ่มโกรธขึ้นมาจริงๆละ' 'ขี้งอแง น่ารำคาญ' แล้วอยู่ๆกูก็โดนมันบล๊อกไป.... กูไม่รู้แล้วว่ามันทวีตอะไรอีกไหม
มึง..... กูไม่เข้าใจ ทำไมเหมือนกูผิดหมดทุกอย่างเลย กุพยายามคิดตามมันแล้ว แต่กูก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เพื่อนโม่ง.. กุควรทำไงดี....?
>>730 สังคมมึงแย่จังวะ น่าสงสารมึง กูชอบญี่ปุ่นนะ เคยชอบมากๆๆอยู่ช่วงนึง(ตอนนี้ก็ชอบแต่ไม่หนัก) เพื่อนกูก็เฉยๆ กูเอามาพูดให้ฟังว่ากูอยากทำแบบนี้ กูชอบตัวละครนี้ เพื่อนก็รับฟังดี แต่ถามหน่อย ในห้อง ระดับชั้นมึงไม่มีเพื่อนผู้ชายหรือพวกอ่านการ์ตูน มังงะ เลยเหรอวะ เพราะถ้ามีคนอ่านมันก็ไม่แปลกอะไร แล้วถ้ามีทำไมมึงถึงถูกบูลลี่ ถ้ามีแล้วมึงเป็นคนเดียวที่โดนกูว่ามันอาจจะอยู่ที่การแสดงออกของมึงก็ได้ แบบมึงอาจจะพูดสื่อสารแปลกๆไรงี้
เหนื่อยจังมึง มีเพื่อนแล้วรู้สึกเหนื่อย กูเป็นที่พึ่งให้ตลอดแต่พอเวลากูมีปัญหากลับพึ่งพาใครไม่ได้เลย
>>742 สังคมมึงห่วยจังวะ เปลี่ยนที่เรียนได้ก็เปลี่ยนนะ พวกมีความคิดจริงๆมันไม่มานั่งเหยียดความชอบคนอื่นหรอก แถมแกล้งคนอื่นยิ่งแล้วใหญ่ เพื่อนที่กูรู้จักคนนึงมันก็คล้ายๆมึงเลย ละสังคมเพื่อนกูมันก็ห่วยด้วย กูเลยเหมารวมเอาเลยว่าถ้าเหตุการณ์คล้ายๆกันสังคมมึงน่าจะบัดซบเหมือนมันแน่ๆ
อีกอาทิตย์นึงกูจะปัจฉิมม.6 แล้วว่ะ กูมีคนที่สนิทแค่คนเดียว แต่มันสนิทกับกูแล้วก็มีกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มอยู่ด้วย กูไม่รู้ว่าควรซื้อของให้มันมั้ย เพราะกูกลัวว่ามันจะไม่ได้ซิ้ออะไรให้กูละกูจะเฟลอ่ะ ควรซื้อให้มะ ละซื้ออะไรดีวะ
กูคุยกับเพื่อนที่เคยสนิทสมัยม.ปลาย หลังๆพอกูใกล้เรียนมหาลัยจบแล้วกูรู้สึกว่าจากเดิมที่คุยสัพเพเหระปัญญาอ่อน มันดันกลายเป็นคุยข่มกัน เหมือนมันเป็นจูนิเบียวด้วย ประมาณว่าตัวข้าเนี่ยแตกต่างจากคนอื่น เรื่องง่ายๆข้าทำไม่ได้แต่เรื่องยากๆข้าทำได้ คิดว่าตัวเองเก่งกว่าคนอื่น
แต่ความเก่งของข้าเนี่ยคนธรรมดาอาจสัมผัสไม่ถึง ทั้งที่จริงๆทุกวันนี้ยังตกงานอยู่เลย แต่แม่งก็มีข้อแก้ตัวให้ตัวเองตลอด แม่งสัมภาษณ์ไม่ถามความรู้ดูแต่บุคลิคมั่ง(ตอนไปสมัครเป็นเซลล์) บริษัทมีคนที่จะเอาแล้วมั่ง ฯลฯ กูคุยกับมันทีไรก็หมั่นไส้ ถ้ามึงเก่งขนาดนี้ทำไมมึงยังตกงานอยู่วะ
ความคิดแม่งก็โคตรแคบ มันเพิ่งมาบ่นคนที่ถ่ายรูปตัวเองตอนไปเที่ยวให้กูฟัง ว่าถ้าอยากถ่ายรูปตัวเองทำไมไม่ไปถ่ายรูปในห้องล่ะ แล้วก็สาธยายว่าตัวเองเนี่ยนะ ถ่ายแต่รูปวิวไม่มีิคนซักคน ก่อนหน้านี้ก็ด่าเรื่องกล้องหน้ามือถือคุณภาพไม่ดีจะมีทำไม กูก็แบบวดฟ.เนี่ยนะคนเรียนการตลาด
แล้วหลายๆเรื่องที่คุยมันก็พยายามอวดความเก่ง(ที่กูมองว่าปัญญาอ่อน)ของมันแทรกๆลงมา เช่นฝึกขับรถเกียร์แมนวลมาเก่งมากจนขับเกียร์ออโต้ไม่เป็น เหยียบเบรคทีไรแล้วหัวทิ่ม เพราะปกติใช้แต่เอนจิ้นเบรค(เหี้ยไรเนี่ย) เอาข้อสอบเชาวน์ที่ตัวเองตอบถูกตอนไปสัมภาษณ์มาถามกู(ซึ่งกูก็เสือกพลาดตอบผิด) ทั้งๆที่กูเป็นคนที่มันไม่ควรมาอวดเก่งด้วยมากที่สุด เพราะในขณะที่มันกำลังหางานต๊อกๆพอกูจบกูไม่ต้องไปหางานด้วยซ้ำและแค่เงินเดือนขั้นต่ำก็มากกว่ามันหลายเท่า หรือเรื่องขี้หมาอย่างขับรถที่กูขับเป็นก่อนมันชาตินึงแล้วก็ขับมาตลอดทั้งๆที่ปัจจุบันมันยังต้องไปซ้อมออกถนนจริง
กูรู้ว่ากูไม่ควรมีความคิดเปรียบเทียบเหี้ยๆแบบนี้กับเพื่อน ที่ผ่านมาก็พยายามไม่พูดและก็ถ่อมตัวระดับนึง แต่เหมือนจะทำให้มันรู้สึกเหมือนข่มกูได้
ดูจากนิสัยดั่งเดิมมันอาจไม่ตั้งใจจะข่มกูหรอกแต่เป็นสไตล์การคุยหรือปิดแผลใจของมันหรืออะไรก็ตาม แต่ทุกครั้งที่คุยกูก็อยากตอกหน้ามันให้ซาบซึ้งว่ากูไม่ใช่อะไรที่คนอย่างมึงจะมาข่มได้ ซึ่งทำไปก็เสียเพื่อนที่ลึกๆแล้วเป็นคนดีไปเปล่าๆ
ใครเคยมีเพื่อนแบบนี้มั่ง กูเข้าใจแล้วว่าทำไมงานนัดเจอเพื่อนเก่าถึงเป็นงานอวดฐานะและการงานไปได้
>>750 กูมองว่าเพื่อนมึงยังติดนิสัยแบบเด็ก ๆ อยู่อยู่คือหาคนอวดเพื่อให้ตัวเองมีความมั่นใจขึ้นหรือบางทีก็อวดตามประสาเพื่อนธรรมดานี่แหละไม่ได้คิดอะไรมาก ลองสังเกตว่ากับคนอื่น(ที่ไม่ใช่แค่เพื่อนมัน)มันก็อวดแบบเดียวกันไหม ถ้ายังอวดอยู่ก็เป็นที่สันดานมันแล้วล่ะ มึงก็ปล่อยมันไป ถ้ามันอวดแค่กับมึงหรือเพื่อนที่สนิทอย่างที่กูว่ามันยังติดนิสัยแบบเด็กอยู่ เลยหาความมั่นใจจากคนที่มันคิดว่ารับฟังได้ มึงก็แค่บอกไปตรง ๆ ว่ามึงไม่โอเค ถ้ามันยอมรับฟังก็ดี ไม่ต้องเสียเพื่อน ถ้ามันไม่ฟังก็แล้วแต่มึงแล้วล่ะว่าจะเอายังไงต่อ
>>750 เพื่อนกูก็เป็นแต่ไม่ได้หนักขนาดนี้หรอก มันมาลงเรียนคลาสเดียวกะกูแล้วแบบชอบมาพูดจาอวดดีใส่เหมือนกับตัวเองเป็นคนพิเศษมีพรสวรรค์และท่าทางที่แบบ เฮ้อ ไม่ไหวเลยทำไมคนอื่นเก่งสู้กูไม่ได้เนี่ย ไรงี้
คือกูอย่างหมั่น บางทีไม่ใช่กุทำผิดแต่กูแค่ต้องการเวลาทบทวนแม่งก็ชอบแทรกว่าแบบอย่างงี้ดิ อย่างงั้นดิแล้วก็จบด้วยทำไมยังทำไม่ได้อีก กูยังทำได้เลย กูก็แบบจ้า อีเก่ง ทำไมต้องมาพูดกดอยู่ได้ ก็รู้ว่ามันก็แค่อยากอวดแบบเด็กๆเลยไม่ไร แต่รำคาญมากบอกตรง กูกลอกตาหลายทีละ บางทีก็พูดกดคนอื่นให้กูฟัง
คือแม่งก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นเลยนะ ไอ้ที่บอกว่าทำได้ๆก็ยังทำผิด ที่บอกเข้าใจบางทีก็ไม่ได้เข้าใจจริงๆ แต่ชอบมาพูดเหมือนตัวเองคือคนเก่งอ่ะ แล้วแบบบางทีก็ชอบถามคำถามที่จะนำไปสู่การชมมันอ่ะ ถึงไม่อยากมองแม่งไม่ดีแต่รำคาญมากเลยอยากให้หยุดซะที อยากบอกว่ามึงไม่ต้องพยายามสื่อให้คนอื่นรู้ก็ได้ว่ามึงเทพมาก ถ้ามึงเก่งคนเค้าก็เห็นเอง แต่นี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้นแต่อวดซะ แทนที่กูจะมองในแง่ดีกลายเป็นหมั่นใส้เวอร์
พิมพ์แล้วก็รู้สึกผิด รำคาญนะแต่ก็รู้ว่ามันแค่อยากอวดเพื่อให้ตัวเองมั่นใจอ่ะ เลยรู้สึกแย่ที่ว่ามันแต่รำคาญจริง
กูเริ่มรำคานเพื่อนกูคนนึงว่ะปกติกูไม่ได้คิดว่ามันเยอะหรืออะไรหรอกเพิ่งมาสังเกตเมื่อไม่นานนี้ มันชอบวกว่าตัวเองเก่งกว่าชาวบ้านเงี้ยมีกล้ามหน้าท้อง6แพคเพราะร้องเพลงด้วยท้อง? เปิดปากกว้างกว่าชาวบ้านเพราะร้องเพลงถูก พูดเสียงดังกว่าชาวบ้านเพราะเสียงมีพลัง
กูรำคานรู้สึกมันหลงตัวเองแปลกๆว่ะ พวกมึงอ่านแล้วอาจคิดว่ามันเสียงมีพลังเยี่ยงนักร้องฝรั่งใช่ปะแม่งคนละแนวเลย กูไม่มีความรู้ด้านการใช้เสียงก็จริงแต่ทำไมกูสัมผัสได้วะว่ามันโม้ตั้งแต่6แพคเรื่องแรกที่มันเล่าให้กูฟังละ
วันนี้วันปัจฉิมที่โรงเรียนว่ะ ไม่อยากไปเลย ไปก็ไม่รู็จะไปนั่งอยู่กับใคร เพื่อนก็แยกกันเป็นกลุ่มๆ กูก็ไม่มีเพื่อนที่สนิทเลย คนเอาของเอากุหลาบมาให้กูก็คงไม่ได้ เพราะไม่รู้จักใครเลย ไปก็เหมือนไปนั่งหายใจทิ้งทั้งวันอ่ะ ไม่ได้มีความทรงจำอะไรกับใครอยู่แล้ว อ่านหนังสือเตรียมสอบโอเน็ตดีกว่าอีก...
กุมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง คือเรียนอาร์ทเหมือนกัน แต่คนละสาย ทีนี้แบบ เพื่อนกุได้มหาลัยที่ดังกว่า กุได้มหาลัยที่ดังรองลงมา แต่เป็นอันที่กุอยากได้มาก(กุไม่ติดที่เดียวกับเพื่อน และไม่ได้อยากได้ด้วย แต่มันก็เหมือนเสียหน้าหน่อยๆ) แล้วเหมือนเพื่อนกุก็ไม่ได้ข่มอะไรกุนะ แต่พอเพื่อนกุชอบพูดประมาณว่าแบบ เนี่ย มหาละยเขาเจ๋ง เอาแต่เด็กเก่ง เด็กขี้เกียจแต่งานดีจะได้เข้า บลาๆ กุรู้สึกเหมือนโดนข่มเพราะกุไม่ติดไง ซึ่งกุรู้ดีว่าเพื่อนกุไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น +เพื่อนกุเป็นคนเก่ง แต่ขี้เกียจมากๆ ดินพอกหางหมูประจำ แต่ยอมรับว่างานดี มันก็อารมณ์แบบ เศร้าจัง กุพยายามแทบตายกับเพื่อนที่ทำแค่นิดเดียวแต่ได้เกรดเท่ากัน มันก็ไ่มใช่ความผิดเพื่อน แต่กุอดหมั่นไส้ไม่ได้ กุไม่ชอบแบบนี้เลยอ่ะ ไม่อยากรู้สึกแบบนี้กับเพื่อนตัวเองเลยอ่ะ เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากนะ แต่พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วแบบ เห้ออออออ
>>759 มึงลองพูดเกริ่นๆแบบขำๆพยายามอย่าให้บรรยากาศมาคุ เช่น มึงพูดได้น่าหมั่นไส้มากไอสัส555
ไม่ก็มึงเป็นคนเก่งเองเลย กุขยันแล้วยังเก่งด้วย บลัฟเเม่งกลับ 555
เรื่องทำน้อยเก่งมากกุเข้าใจว่ามันเป็นวิธีการคิดวะ แบบ สมมติเป็นโจทย์คิดได้หลายแบบ คนเก่งคิดอีกอย่าง มึงคิดอีกอย่าง ออกมาปลายทางเหมือนกันแต่ระยะทางไม่เท่ากัน มึงลองสังเกตวิธีการคิดในการทำงานของมันดู
มึง มึงเคยสนิทกับคนๆนึงมากๆ แล้วอยู่ดีๆก็เกลียดมะ คือวันนี้กูเพิ่งเจอมัน กูรู้สึกไม่อยากอยู่กับมันเลยว่ะ อยากบอกมันว่าให้ออกไปจากตรงนี้ได้แล้ว รำคาญ ใจนึงกูก็อยากทำนะ อีกใจก็บอกว่าทนๆหน่อย จะจบอยู่แล้ว
กูอยากเป็นเพื่อนNo1 อยากเป็นเพื่อนคนสำคัญของใครซักคนอะ เพื่อนในกลุ่มตอนนี้จะบอกว่าbest friendได้ก็ไม่เต็มปาก แล้วรู้สึกว่ามันสนิทกับเพื่อนเก่ามากกว่าด้วย อยากเป็นคนสำคัญในชีวิตเพื่อนซักคนอะ แบบแค่มันบ่นว่าคิดถึงกู กูไม่อยู่แล้วเหงาอะไรงี้อะ แบบจากใจจริงไม่ใช่พูดไปงั้นนะ แค่นี้กูก็ดีใจแล้วว่ะ
>>762 เคย
ทำไมผู้ชายต้องชอบเข้าข้าง/เอาใจผู้หญิงหน้าตาดีวะ เกริ่นก่อนว่ากลุ่มกูมีอยู่ 17 คน เป็นผู้หญิง 7 ซึ่งผญเนี่ยแบ่งเป็นสองกลุ่มย่อยๆคือกลุ่มกู 4 คนกับอีกกลุ่มหนึ่งที่มีผญหน้าตาดีมากๆว่าที่ดาวภาค 3 คน แล้วทีนี้กูสังเกตมานานละว่าเวลาอยู่ในกลุ่มไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามพวกผู้ชายจะชอบเอาใจอีกกลุ่มนึงเสมอ เช่น ไปกินข้าวหรือไปเที่ยวเงี้ย ถ้าเป็นกลุ่มกูออกความเห็นพวกนั้นจะรับฟังเฉยๆ แต่พอเป็นกลุ่มนั้นแล้วรีบตามใจทุกอย่าง มีอยู่ครั้งนึงจัดทริปไปเที่ยวกัน พวกผู้ชายก็ตัดสินใจตามอีกกลุ่มแล้วจองที่พักโดยไม่แม้แต่จะปรึกษากลุ่มกูด้วยซ้ำ หรืออย่างไลน์กลุ่มถ้าเป็นพวกกูพิมพ์อะไรไปพวกผช.ชอบอ่านไม่ตอบ ตอบน้อยมาก แต่พอเป็นอีกกลุ่มแล้วตอบโคตรเร็ว แถมคนที่ไม่ค่อยโผล่มาในไลน์กลุ่มยังมาอะ คือพวกกูน้อยใจมากๆๆๆ แล้วเรื่องแบบนี้เป็นมานานแล้วด้วย ไม่ใช่แค่กูรู้สึกคนเดียว เพื่อนอีก 3 คนในกลุ่มกูก็รู้สึก มันไม่ใช่ว่าพวกนั้นไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มกูด้วย คือกลุ่มกูอยู่กับพวกผู้ชายมากกว่าด้วยซ้ำ เป็นเพื่อนกันแท้ๆอะมึง เสียความรู้สึกสัสๆ คือกูจะสนใจพวกแม่งทำไมในเมื่อแม่งไม่เคยสนใจพวกกูเลย อย่างน้อยกูก็ตอบไลน์ทุกคนอะ ไม่ใช่มีการแบ่งแยกแบบพวกนั้น โคตรเสียความรู้สึก... เกิดมาหน้าตาไม่ดีทำอะไรก็ผิด
>>764 มันมีผลการวิจัยออกมาว่าคนหน้าตาดีจะได้รับการช่วยเหลือมากกว่า โดยเฉพาะกับเพศตรงข้าม และได้รับการอภัยมากกว่า เวลาทำผิด มีการเอาสาวหน้าตาดีแบกกระเป๋าไม่ได้มีผู้ชายช่วยแทบในทันที พอเป็นสาวหน้าตาแย่ รอนานมากกว่าจะมีคนมาช่วย และคนที่ช่วยก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน
หรือสังเกตุดูผู้หญิงที่เกลียดพวกฟันแล้วทิ้งแต่พอเป็นดารานักร้องที่หล่อมากๆก็เข้าไปกรี๊ดเฉย หรือคนหน้าตาเหี้ยเข้าไปจีบก็โดนด่าแล้วว่า ไม่คำนึงถึงความรู้สึกผู้หญิง ถ้าหน้าตาดีไปจีบไม่เป็นไร
ดังนั้นคนหน้าตาดีมักจะเอาแต่ใจ เพราะทำอะไรก็ไม่ผิด เหมือนไอ้ซาซึเกะจะฆ่าคนทั้งหมู่บ้านรวมทั้งพ่อแม่ กุระ ซากุระก็ไม่ว่า ส่วนคนหน้าตาเหี้ยมักจะเป็นคนโหดร้าย เพราะถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม เราจึงไม่ควรไปสปอยคนหน้าตาดีมาก และปฏิบัติกับพวกหน้าเหี้ยอย่างดีเป็นพิเศษเพื่อไห้สังคมดีขึ้นถึงจะถูกต้อง
>>764 สำหรับกูพวกหน้าตาไม่ได้ดีมากหรืออะไรประมาณนี้ กูรู้สึกว่ามีเสน่ห์มากกว่าน่าเข้าหามากกว่าอีก มันอยู่ด้วยแล้วคุยสนุกชิบหาย เวลาเมาส์พวกนี้แม่งจุดศูนย์กลางเลยเฮฮาดี
ส่วนตัวก็คิดว่าพวกเพื่อผู้ชายของมึงก็หวังอะแหละว่าพัฒนาความสัมพันธ์ต่อได้ ทำคะแนนไว้ก่อน อนาคตไม่แน่ไม่นอน
มีเพื่อนคนนึงที่กูคิดว่ากูน่าจะสนิทนะ แต่กูคิดว่ากูไม่น่าจะเป็นเพื่อนสนิทของมันแล้วว่ะ มีอยู่ช่วงนึง ที่กูตัวติดกับมันมาก จนคิดว่ากูเพื่อนสนิทมันแล้ว แต่ตอนนี้ พอเจอกันก็ไม่ทัก ไม่สนใจ ไม่คุยด้วย พอจะคุยก็ทำเหมือนไม่อยากคุย แอบตัดใจว่ามันคงไม่อยากคุยกับกูอีก แต่ก็ยังอยากคุยกับมันอยู่ว่ะ ไม่มีใครเหมือนมันอีกแล้ว กูควรตัดใจเรื่องนี้จริงๆ หรือพยายามเข้าไปคุยกับมันดีวะ ยิ่งปล่อยแบบนี้ยิ่งสุขภาพจิตเสีย
กูคือ >>764 นะ ขอบคุณทุกคห.มาก >>770 กูไม่เคยคิดหมั่นไส้ผญหน้าตาดีนะ (ยกเว้นพวกที่รู้ตัวว่าหน้าตาดีแล้วหาประโยชน์จากคนอื่น) จะหมั่นไส้ก็แต่ผช.ที่ล้อมหน้าล้อมหลังนี่แหละ แค่ได้อยู่ใกล้ก็กระดี๊กระด๊า โคตรน่าสมเพชอะ =_=
>>767 คือกูตกใจมากอะมึง กูอาจจะโลกสวยเกินไปก็ได้นะ แต่กูเคยได้ยินลับหลังในกลุ่มเพื่อนผู้ชายอะ ว่าแบบชอบ อยากได้ ขนาดคนมีแฟนแล้วยังบอกว่าถ้าไม่มีแฟนจะจีบ (คือใช่หรอ?)
เอาเป็นว่าต่อไปนี้กูจะให้ค่าคนที่เห็นค่ากู ส่วนคนที่ไม่ก็ช่างแม่งละ เสียดายความรู้สึกดีๆที่กูเคยให้ไป TT เดี๋ยวกูไปทำสวยก่อน เมินใส่พวกแม่งแม่งเลย เศร้า
>>771 เป็นนปกติของชาวหน้าหี ผู้ชายไม่ได้เป็นทุกคนแต่พวกแบบนี้มีเต็มไปหมดโดยเฉพาะพวกที่หน้าตาดีไม่ก็มีความมั่นใจอะไรสักอย่าง ความสวยแม่งพัฒนากันได้แล้วจากธรรมดาเฉยๆหรือจนขี้เหร่เป็นสวยวัวตายควายล้มก็ทำได้ มอกูมีมาแล้วแค่ไม่ใช่สเป็คเฉยๆ แล้วถ้ายิ่งมึงมีเสน่ห์ทางนิสัยอยู่แล้วแบบน่าเข้าหา ปรับตัวง่าย เข้าหาคนเก่ง ใครจะไม่หลง ผู้ชายยังไงๆก็ชอบคนเฟนลี่ สู้เพื่อนโม่ง
แทรกนิดด้วยการบ่น
เฮ่ย ถ้าจะนัดแล้วไม่มา ก็บอกกูก็ได้ ว่าจะไม่มาแต่แรก กูจะได้ไปทำอย่างอื่น
มันเสียโอกาสโวร้ยยยย แล้วตอนนี้กูก็ไปทำอย่างอื่นไม่ทันละ
ไมเพื่อนคนไทยเป็นแบบนี้เยอะวะ ไม่กล้าปฏิเสธอะไร เห็นด้วยตกลงหมด แต่ไม่ทําตามข้อตกลงแล้วค่อยมาปฎิเสธทันทีตอนหลัง แบบสมมุตินัดไปเที่ยวก็เอ่อออว่าไปได้ พอถึงวันนั้นจริงๆแม่งไม่ไปมีอ้างนู่นนี่ ซึ่งกูดูออกนะวะมึงไม่อยากไปไม่อยากทํา จริงๆพูดแต่แรกก็จบ ไม่ต้องมากลัวเสียนํ้าใจ มึงไม่อยากก็พูดตรงๆเลย มันไม่มีอะไรน่าโกรธเลย แบบนี้ที่มึงทําคือมันเสียมารยาทนะ คืออีกฝ่ายก็รอไปเถอะ
บ่นเพื่อน
เวลาเล่นเกมกาชาใช่ป่ะมึง มันก็ต้องมีเปิดได้ตัวอะไรดีๆงี้ แล้วมีคนเปิดได้ตัวดีๆ พอมาโพสอวดก็โดนคนอื่นๆรวมกู พิมพ์แบบตบนู้นนี่ จนมันบอกรำคาญ เออ ก็ได้
พอหลังๆมันแปะ กูไปพิมพ์แสดงความยินดีมันก็ด่ากูว่าเหมือนมึงประชดอ่ะ เพราะมึงมีตัวดีเยอะๆกว่า
สรุปพิมพ์เหี้ยอะไรไม่ได้เลย แล้วจะแปะทำไมวะ
เพื่อนที่เคยคุย ๆ กันปกติ อยู่ดี ๆ ก็ไม่คุยเพราะไม่เขียนเฟรนชิป ควรทำไงดี
ขอบ่นเพื่อนหน่อย อีเหี้ย เมื่อไหร่จะเลิกโลกสวยสักที เข้าข้างแม่งทุกคนยกเว้นเพื่อนมึงเนี่ย ไม่ต้องมาทำแม่พระ เห็นแล้วสะอิดสะเอียน หลายครั้งแล้วมึงอะ พอทะเลาะกันก็หาว่าคนอื่นเขาผิดตลอด แม่งคิดว่าโลกหมุนรอบมึงรึไงวะ รำค๊านนน อนาคตไม่มีใครคบนะกูบอกเลยสมน้ำหน้าอะ
คนไทยปัญญาอ่อนเหรอวะ ทุกสถาบันทุกชั้นเวลาคนไปเข้าห้องน้ำต้องแซวว่าไปขี้เหรอ คือการขี้มันขํายังไง กูไม่เข้าใจ บางคนั้งกูก็ไปขี้จริงๆ กูก็ไม่เห็นอายเลย กูก็บอกเอ่อไปขี้ คือมึงไม่เคยขี้กันเหรอวะ ทําอย่างกะเรื่องแปลกพิศดาร กูจะขรี้จะทําไมอ่ะสัส กูงง โถถัง
โม่งนี้คุยเรื่องเพื่อนในเฟสได้ป่าววะ จุดประสงค์คือนินทา ว่ากันตรงๆ เลย
คือคนในเฟสกู โอเคเค้าไม่ได้เป็นเพื่อนกับกูในชีวิตจริง แอดกันตอนไหนไม่รู้จำไม่ได้แล้ว
เรื่องคือเขาไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วมาตั้งสเตตัสบ่นว่า เค้าพูดภาษาญี่ปุ่นได้ ทำไมโรงแรมต้องคุยกับเขาภาษาอังกฤษ
ไปที่ไหนก็โดนพูดอังกฤษใส่ตลอดเลย คือเค้ามั่นใจภาษาญี่ปุ่นมากกว่าอังกฤษ
แต่กูแบบ ในหัวกูคือ มึงไม่ได้ทั้ง 2 ภาษาอะแหละ คือในสายงานโรงแรมที่กูเคยคลุกคลี โอเคกูทำงานญี่ปุ่น
ถ้าแขกคุยญี่ปุ่นมากูก็จะพูดญี่ปุ่นกลับ แล้วในบริบทพนักงานกูต้องพูดคำสุภาพ ถ้าเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นมาใหม่ๆ อาจจะไม่เข้าใจ
ถ้าแขกไม่เข้าใจ กูจะเลี่ยงไปใช้ภาษาอังกฤษแทน แล้วถ้าแขกไม่เข้าใจภาษาอังกฤษอีก ก็จะเปลี่ยนไปใช้ภาษาญี่ปุ่นที่ง่ายขึ้น
คือไม่ใช้ภาษาสุภาพแบบที่พนักงานใช้พูดกับแขกแล้ว จะเป็นแบบทั่วไปที่เข้าใจง่ายกว่า
คราวนี้ถ้าไม่เข้าใจอีกก็ต้องภาษาอังกฤษที่ง่ายกว่า หรือไม่ก็ภาษามือแล้ว หรือถ้ามีเจ้าหน้าที่ที่พูดภาษาเดียวกับแขกได้ ก็ส่งไปให้เขาคุยกันตั้งแต่แรก
นี่คือสิ่งที่กูเทรนด์มา แต่แบบเหมือนคนในเฟสกูคนนี้เค้ามั่นใจมากว่าภาษาเค้าดีแล้ว
พนง.อะไม่เข้าใจเค้า คิดว่าเค้าพูดญี่ปุ่นไม่ได้ เค้าพยายามเจแปนนีสพลีสอยู่ตลอดเวลา
ในใจกูก็แบบ โอ๊ยยยย มึงไม่ได้ซักภาษาเลย สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับมึงตอนนี้คือกูเกิ้ลทรานส์ หรือไม่ก็ซื้อทัวร์คนไทย
กูปวดใจแทนพนักงานที่ต้องคุยกับมึงเลย กูเข้าใจฟีลนี้ แขกที่พูดญี่ปุ่นก็ไม่คล่อง พูดอังกฤษก็ไม่คล่อง
คือคุยด้วยยากมาก แต่กูจะพยายาม แล้วก็ก็อยากให้มึงพยายามด้วย เลิกคิดว่าภาษามึงดีพอ
แล้วไปตั้งใจเรียนเถิดหนา ทั้งญี่ปุ่น ทั้งอังกฤษ กูปวดใจจริงๆ ไม่งั้นคราวหน้า มึงซื้อทัวร์ หรือไม่ก็จ้างล่ามคนไทยก็ได้
กูรู้สึกว่ากูขี้เสือก ไปเอาเรื่องชาวบ้านมาหนักหัว ด่ากูเถอะ กูเห็นแบบนี้แล้วกูปวดใจจริงๆ ; ;
>>780 คล้ายเพื่อนกูเลย แต่ของกูทำตัวเฟรนด์ลี่กับทุกคน เวลากูพูดอะไรแล้วมีคนมาพูดแทรกกู พอกูพูดต่อแม่งด่ากูว่าพูดแทรก พอกูบอกว่ากูพูดอยู่ก่อนแม่งก็บอกว่าคนอื่นพูดอยู่ เออ ไอสัส ทีคนที่พูดแทรกกูทำไมมึงไม่ด่าอะ คิดว่าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน มึงเลยไม่ต้องรักษาภาพลักษณ์หรือน้ำใจกับกูเหรอ ละแม่งก็เป็นปากไม่มีหูรูด ปากสว่าง บางเรื่องกูคุยกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม(ไม่ใช่มันด้วยแค่แชทรวม) แม่งก็เอาไปพูดกับคนนอก คนนอกก็เดินมาทักกูเรื่องที่กูคุย กูก็งง ละมันก็บอกว่ามันพูดเอง กูถามพูดเพราะอะไรมันบอกว่าหมั่นไส้กู ไรวะ มึงนี่มันคนอะไร ทำดีกับคนอื่นยกเว้นเพื่อนเนี่ย
รำคาญคนไม่มีมารยาท และไม่อยากให้คนอื่นเด่นกว่า กูช่วยเพื่อนติวสังคมอยู่ มึงก็มานั่งข้างๆละก็พูดแทรกเรื่องดารานักร้องของมึงให้เพื่อนกูฟัง คืออะไร? ขนาดกูพูดอยู่มึงก็พูดแทรกไม่ยอมหยุดซะที เป็นบ้าอะไร บอกเลยว่าสมน้ำหน้าที่กูติวออกหมดเลย แต่มึงทำไม่ได้ สะใจดี//เบ้ปากใส่
>>787 พวกนี้ชอบเรียกร้องความสนใจ อยากมีตัวตน กูก็เคยเจอเวลาทพงานชอบมาวอแวเพื่อนในกลุ่มกูชวนคุยชวนเสือกเรื่องชาวบ้าน งานกลุ่มตัวเองก็ไม่ทำ คือเพื่อนกูก็พยายามนิ่งนะ คือแบบสงสารอะไม่รู้ตัวว่าคนอื่นเค้ารำคาญ พอพรีเซ้นอาจารย์เหมือนจะดูออกตอนตอบตำถามคือเพื่อในกลุ่มนางชิงตอบกันหมด จนอาจารย์บังคับว่าคำถามนี้ให้คุณคนนี้เป็นคนตอบแถใหญ่เลยเว่ย สรุปโดนแก้ทั้งพวงเลยมึงสงสารเพื่อนมาก แต่แม่งก็ยังไม่สำนึกนะทำเหมือนเดิม
กูโดนแซวว่าให้เป็นกับพี่คนนึงเอามั้ย แล้วทีนี้ดันแซวต่อหน้าคนที่กูชอบเลยซึ่งกูเลยพูดออกไปชัดเจนเลยว่า ไม่เอาค่ะ
พอมาคิดๆดูแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองพูดจาเหี้ยไปป่าววะ มันจะไปทำร้ายความรู้สึกพี่คนนั้นป่าววะ กูไม่ได้เกลียดเค้านะแต่ไม่ได้คิดในแง่นั้นเฉยๆอ่ะแล้วมันต่อหน้าคนที่ชอบด้วยไงเลยอยากพูดให้ชัดเจน แต่ก็กลัวว่าพี่เค้าจะเฟลเหมือนกัน พอลองคิดว่าถ้าตัวเองโดนบ้างก็คงเฟลอ่ะเหมือนแบบกูไม่ดีตรงไหน
กูไม่มีเพื่อนสนิทเลย ทำไมทุกคนทีู่เหมือนจะสนิทด้วยมันจะเห็นหัวกูแค่ตอนที่กูมีประโยชน์วะ หมดประโยชน์แม่งก็สะบัดตูดหนี ขอบคุณซักคำยังไม่มี กูก็ทำดีกับทุกคน คิดว่ามันต้องมีซักคนบ้างที่เห็นว่ากูเป็นเพื่อนที่ดีละอยากคบกับกูนานๆ แต่มันจะเห็นแค่ตอนมันต้องการอะไรซักอย่างเท่านั้นเอง กูมันไม่น่าคบหรอวะ ขึ้นมหาลัยไปกูอยากมีกลุ่มเพื่อนดีๆซักสี่ห้าคน ตัง้ใจกันเรียน เที่ยวเล่นกัน กูอยากดัง อยากเป็นคนสำคัญ กูไม่ชอบแบบนี้เลย มันเหงานะเว้ย
>>794 กูเข้าใจมึงนะ กูก็เคย แบบทำไมกูหาเพื่อนสนิทไม่ได้เลยวะ เป็นตั้งแต่ม.ต้น พอขึ้นม.ปลายเหมือนกูเปลี่ยน เริ่มกล้าพูดกล้าทำความรู้จัก เวลาเจอคนก็ชวนคุย คุยไปคุยมาเจอคนที่คิดว่าจะสนิทดันไม่ใช่ ไปสนิทกับอีกคนที่อยู่ต่างห้องซะงั้น ถ้ามึงคุยไปเรื่อยๆบ่อยๆมันจะเจอคนที่จูนติด มึงต้องกล้าๆคุย
>>769 มึงลองเข้าไปถามตรงๆก่อนว่าเพื่อนมึงมีอะไรเหรอเปล่า ช่วงนี้ไม่เงียบๆนะ บ้างทีมันอาจมีปัญหาทางบ้าน การเรียนไรงี้ แต่ถ้าดูแล้วมันหลบหน้าจริงๆ มันอาจจะจูนกับมึง(ว่าง่ายๆรสนิยมไม่ตรงกัน) มึงก็ลองคุยกับคนอื่นเลย (บอกในฐานะที่กูก็เคยหลบหน้าเพื่อนเพราะแม่งจูนไม่ติดเหมือนกัน)
กูน้อยใจเพื่อนคนหนึ่งมากๆเพราะเขาไปสนิทกับคนอื่น แต่กูไม่บอกเขาเลย ทำตัวเป็นคนดีไม่บ่นเป็นที่ระบาย กูไม่อยากเป็นตัวสำรอง ไม่อยากเป็นของตาย พอได้คุยกันกูถึงรู้ว่าเขาก็ตกอยู่ในสถานะเดียวกับกู เพราะคนที่เขาสนิทก็ไปสนิทกับคนอื่นเหมือนกัน กูก็เลยไม่รู้ว่ามันเหี้ยไหมเพราะกูรู้สึกทั้งรู้สึกสมน้ำหน้ารู้สึกเหมือนกันสินะ ทั้งสงสารที่กูเข้าใจว่ามันทรมาณ แต่กูเลือกทางออกที่เป็นผู้ใหญ่คือรับฟัง นี่กูทำถูกแล้วสินะ กูอยากตัดใจอยากเลิกติดเพื่อนคนนี้จัง เขียนมาเยอะ ขอ How to เลิกติดเพื่อนหน่อย
ขอระบายหน่อยสัส เพื่อนกุไม่ยอมช่วยทำโปรเจคอ่ะ กุรู้สึกแม่งเป็นปัญหาโลกแตกมากเลย
ขอเล่าก่อนว่า กลุ่มกุแม่งแบ่งเป็นเก่งครึ่ง ไม่เก่งครึ่ง เวลาแบ่งกลุ่มก็ต้องแบ่ง เก่งอยู่กับไม่เก่ง อะไรงี้อ่ะ
แล้วกุเสือกอยู่ในครึ่งที่เก่ง แม่งก็ไม่เชิงว่ากุเก่งอ่ะ เทียบกับครึ่งที่เก่งที่เหลือ แต่คือกุเก่งกว่าอีกครึ่งแน่ๆ อ่ะ
ครึ่งที่ไม่เก่งคือ แม่งก็รู้ตัวนะว่าไม่เก่ง ยังเสือกไม่ตั้งใจเรียนอีก เพราะคิดว่ายังไงอีกครึ่งที่เก่งต้องช่วยพวกมันอยู่แล้ว
กลับมาที่โปรเจค เกือบทั้งหมดแม่งตกมาที่กุต้องนั่งทำเองทั้งหมด เมื่อวันก่อนเพิ่งไปพรีโปรเจคมา
คือโปรเจคกลุ่มกุโดนยับหลายอย่างมากเลย มาจากที่กุทำมาไม่ดีด้วยแหละ
แต่คือถ้าเพื่อนกุช่วยทำแล้วโดนด่า แม่งยังเซงน้อยกว่านี้อ่ะ เหมือนกุต้องมาคอยช่วยพวกมันไม่ให้โดนไทร์ออกไปเลยอ่ะ เหนื่อยสัส
กุนี่อยากจะทำโปรเจคคู่กับครึ่งที่เก่งชิบหาย แต่แม่งทำไม่ได้ เพราะมีพวกเชี่ยนี่ต้องคอยแบกอ่ะ
พวกเชี่ยนี่คือถ้าไม่นับเรื่องการเรียนแม่งก็ดีนะ นิสัยก็โอเค เข้ากับกุได้ แต่คือเรื่องนี้กุไม่โอเคมากๆ
กุอยากนั่งถกเรื่องนี้กับพวกมันจริงจังนะ แต่ไม่เคยสำเร็จ บอกไปแม่งก็ไม่ค่อยจะฟัง พวกมึงมีวิธียังไงทำให้พวกมันฟังกุบ้างมั้ยวะ
อีกไม่กี่เดือนกูจะเป็นเด็กมหาลัยแล้วว่ะ กูเป็นพวกชอบไปไหนมาไหนคนเดียว ชอบทำตัวเป็นหัวหน้า(ชอบสั่ง55) ชอบทำตัวเด่น ไม่กินเหล้า มึงว่ากูควรจะเพิ่มตรงไหน แก้อะไร ให้ตัวเองน่าคบหาวะ อยากมีเพื่อนเยอะๆ อยากเป็นหัวหน้ากิจกรรมอะไรซักอย่าง ถ้าได้เป็นดาวก็จะดี กูอยากเปลี่ยนแปลงขีวิตใหม่ว่ะ ไหนๆก็ไปที่ๆแทบไม่มีใครรู้จักแล้ว
>>800 อยากเป็นหัวกิจกรรมมึงก็ลงกิจกรรมแค่นั้นแหล่ะ มหาลัยแม่งคือมึงลงที่มึงอยากอะ ส่วนเพื่อนๆมึงส่วนใหญ่จะมาพร้อมกิจกรรม ส่วนเฮดก็คือมึงต้องทำตัวน่าไว้วางใจให้เพื่อนเลือก ยิ่งเพื่อนเยอะยิ่งมีสิทธิ์ได้เป็นมาก
ส่วนเรื่องดาว อันนี้คือมึงต้องหุ่นดี มีความสามารถ (คณะกูอะนะ สวยไม่ที่สุด แต่พอรอบโชว์ uptown funk ก็เด่นสุดเลยได้ไป ทั้งๆที่ความจริงไม่ใช่หนึ่งในตัวเก็ง) แต่ถึงหน้าไม่ดีมากรู้จักแต่งให้สวยก็โอละ กูว่าคนเดี๋ยวนี้แต่งหน้าละสวยทุกคนเลย กูแบบตาลายทำไมมองทุกคนสวย
ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่ความเห็นกู คนที่ไม่ชอบทำกิจกรรม เป็นนีทอยู่กับห้อง จบ
บ่นๆ อยากได้คนอินดี้ๆชอบอยู่คนเดียวสันโดษเร่ร่อนไปมา ชอบเที่ยวที่คนมันน้อยๆตามธรรมชาติมาเปนเพื่อนสนิท จริงๆมันก็นิสัยกูอ่ะแหละอยากได้เพื่อนแนวแบบนี้บ้าง โลกส่วนตัวสูงว่างั้น กูจะหาได้ที่ไหนวะะะะะะะะะะ มีใครนิสัยแบบนี้มั้ย แบบแทบทุกคนมีไลฟสไตล์คล้ายๆกันชอบเที่ยวห้าง ดูหนัง แดรก ชอปปิ้ง คุยเรื่องส่องคนในไอจี ทวิต บลาๆแล้วกูต้องพรีเทนทําตัวว่าชอบแบบนั้นด้วยจริงๆบางครั้งมันเหนื่อยอ่าาาาาา ถ้าสนิทกันจริงๆอยากได้ที่มันไลฟสไตล์เดียวกัน .....
>>802 กูขอร่วมบ่นด้วยคน ประสบปัญหาเหมือนมึง คือกูอยากได้เพื่อนสนิทที่นิสัยเหมือนตัวเอง โลกส่วนตัวสูง มีสเปซให้กู แต่แม่งโครหายาก ชีวิตจริงเพื่อนกูล้วนนิสัยตรงข้ามกูทั้งนั้น เมื่อก่อนกูเคยรู้สึกสนุกไปกะพวกมันนะ พอโตขึ้นกูเบื่อว่ะ กูต้องทำทีเป็นอินกะเรื่องที่พวกมันพูด เพื่อไม่ให้เสียความเป็นเพื่อนที่คบกันมานาน คือพวกมันนิสัยดีกันทุกคนอยู่หรอก แค่ไลฟ์สไตล์กูไม่ตรงกับพวกมัน แต่ละคนก็ไม่เข้าใจนิสัยโลกส่วนตัวของกูอีก กูอึดอัดจนกูคิดว่ากูควรเทเพื่อน ตัดการติดต่อแม่งให้หมดเรื่องหมดราว เพื่อนก็เหมือนจะเข้าใจ ห่างสักพักก็วุ่นวายกะกูเหมือนเดิม พยามเอากูเข้าไปในโลกของมันให้ได้ กูเหนื่อยว้อยยย
กู>>802เอง
>>803 กูก็เริ่มจะเป็นแบบมึงแล้วแหละ คือเริ่มเบื่อเพื่อนแล้วมาอยู่กับตัวเอง ตามใจตัวเองบ้าง มันสบายใจกว่า ส่วนมึงงงจริงอยู่ที่จะเจอกันยาก แต่แค่รู้ว่ายังมีคนไลฟสไตล์แบบนี้อยู่ แล้วเจอกันในโม่ง กูก็ดีใจนะะะ ; v ;
>>804 เหมือนมึงอ่านใจกูเลยอ่ะ โว้ยยยย เขียนมาตรงมากๆ เรื่องพยายามดึงให้ไปโลกของมันกูก็เจอหว่ะ ยัดเยียดนู่นนี่ จนกูไม่เป็นตัวกูแล้ว กูที่มันรู้จักคือคนละคนกับตัวกูอ่ะ มันเหนื่อยใจเนอะ แต่ก็สู้ๆไปแล้วกัน ;; v ;;
>>805 กู804เอง มึงเจอคล้ายกูมากกก มึงน่าจะเป็นเพื่อกูได้นา555 ตรงที่มึงบอกตัวตนกูที่มันรู้จักมันไม่ใช่realกูนี่ก็โคตรจริง คือบางทีกูก็เฟรนด์ลี่ได้แหละไม่ได้ต่อต้านสังคม แค่กูมีค.สุขกะการอยู่คนเดียวมากกว่า บางวันก็อยากช่างหัวสังคมแม่ง อยากแสดงตัวตนจริงๆของกูให้เพื่อนรับรู้ คบได้ก็คบ คบไม่ได้ก็เรื่องของมึง สรุปเพื่อนรับไม่ได้จ้ะ บอกว่ากูเปลี่ยนไป ทำไมห่างเหินกะเพื่อนนู่นนี่ พูดจนกูรู้สึกผิด กูดูเลวขึ้นมาทันทีกะอีแค่อยากอยู่คนเดียวเนี่ยเห้ออออออ ไงมึงเองก็สู้ๆนะเพื่อนโม่ง ใครไม่เข้าใจมึงกูเข้าใจ;w;
เข้ามหาลัยอยากเปลี่ยนแม่งทุกอย่างเลยว่ะ จากคนจืดจางอยากกลายเป็นคนที่เด่นๆเพื่อนเยอะๆ อยากเปลี่ยนชื่อเล่น อยากเป็นนักกิจกรรม อยากเป็นเด็กเรียนดี ทำไงถึงจะเป็นได้วะ กูมันพวก introvert เพื่อนน้อย ปิดกั้นตัวเอง สนิทกับคนอื่นยาก สกิลการคุยเป็น 0
>>807 + >>808 รัวๆ กูก็เป็นแบบมึงนี่แหละ อยากเปลี่ยนตัวเอง จากคนไม่มีเพื่อนสนิทเลย โลกส่วนตัวสูงมากๆๆๆ
ช่วงแรกๆมันก็โอเค รู้สึกว่าตัวเองพูดเยอะขึ้นมากๆ แต่พอนานเข้าตัวเองจะเริ่มต่อต้านแล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ยังดีที่ได้เพื่อนแล้วได้เลย สังคมในม.ก็ค่อนข้างเฟรนด์ลี่กว่าตอนมัธยมด้วย ค่อยๆเปลี่ยนแหละดีแล้ว
ตอนแรกมันจะฝืนใจตัวเองหน่อย (ก็ไม่หน่อย มากๆๆๆ อึดอัดชิบหายโว้ย) แต่มันจะเริ่มชินไปเอง
กูไม่รู้ควรลงมู้ไหน เพื่อน , จิต , สิ้นหวัง เพราะงั้นขอลงแม่งทุกอัน
กูรู้สึกแย่เวลาเห็นคนโพสเฟสแง่ลบละมีคนมาคอยให้กำลังใจ รู้สึกดาวน์แบบดาวน์มากๆ ดาวน์จนโกรธตัวเองว่าทำไมขี้อิจฉาแบบนี้ แค่เพราะเวลากูเศร้าไม่มีใครที่กูจะปรึกษาได้เลย หันไปทางไหนก็เห็นแต่กำแพง เวลากูดาวน์ลงเฟสไม่มีใครเคยถามเลยว่ากูโอเคมั๊ย ในขณะที่พวกแม่งไปทักถามชาวบ้านทุกคนยกเว้นกู แม้แต่เพื่อนสนิทกูเอง เวลากูปรึกษาใครก็ไม่มีใครยอมตอบ กูรู้สึกเหมือนหันหน้าคุยกับกำแพงชิบหาย ปรึกษาใครไม่ได้ซักคน คนที่คิดว่าสนิทจริงๆแล้วเขาอาจไม่ได้คิดว่าสนิทกับกูก็ได้ เห็นคนเขาได้รับความรักความห่วงใยละแม่งอิจฉาชิบหาย สิ้นหวังสัสๆ
>>810 กูตอบมึงมู้เพื่อนละกัน อย่างน้อยก็ให้รู้ว่ามึงไม่ได้ตัวคนเดียว /ตบบ่า
กูก็เป็น เวลากูเศร้ากูก็ไปปรึกษาใครไม่ได้เลย ครอบครัวก็ไม่ได้ เพื่อนก็ไม่ได้ ไม่ใช่ว่ากูไม่เคยลอง เคยแล้วแต่ไม่มีใครสนใจมากพอ บางทีก็น้อยใจมากๆ เวลาคนอื่นมีปัญหากูอยู่ด้วยจนเค้าดีขึ้นเค้าสบายใจขึ้น แต่พอกูมีปัญหาบ้างไม่มีใครที่ทำแบบนั้นกับกูเลย ทั้งๆที่บางทีกูก็แค่อยากได้กอดแน่นๆสักทีแล้วบอกว่าไม่เป็นไรจะอยู่ข้างๆเอง ก็แค่นั้น
>>810 กูก็ไม่มีใครถามนะ อาจเป็นปัญหาระดับชาติตรงที่กูมีผัว แล้วรอบข้างกูส่วนมากไม่มี กูทุกข์ใจอะไรก็แชร์ก็แบ่งปันไม่ได้ ไม่ได้มีผัวแล้วแปลว่าทุกอย่างผัวกูจะช่วยกูได้ เพื่อนส่วนน้อยที่มีผัวคนที่มีอีกสองสามคนก็ไม่มีที่ปรึกษาพอกัน
พอบ่นลงเฟสไปก็ไม่มีใครสนใจ ทีคนอื่นบ่นยังมีคนสน ถ้าใครมีไรอยากระบายบางทีก็วิ่งมาหากู พอพูดหนำใจก็ไป กูแชร์ปห.อะไรก็จะเมิน หลังๆกูเลยเมินพวกนางให้พวกนางอยู่กันเอง กูมองว่าเอาเปรียบ ทำไมกูต้องรับฟังแต่พวกนาง แล้วพวกนางไม่เคยรับฟังกูเลย
ขนาดเพื่อนที่คบกันมานานยังเป็น กูถามแล้วเขาบอกกูผลักเพื่อนออกไปเอง แล้วเพื่อนที่เอาแต่คุยเรื่องตัวเองนี่กูต้องยอมลงให้ตลอดแต่ไม่มีคนใส่ใจความรู้สึกกู ถ้ากูไม่ลงคือกูผลักออกเหรอ พวกมันเมินได้ กูเมินไม่ได้เหรอ ขนาดมันส่งสติ๊กเกอร์อย่างเดียวมา กูยังส่งกลับไปแบบนั้นมันก็เมินไม่คุย
บางทีกูก็มองทำไมกูต้องรักษามารยาทคุยตลอดรับตลอดวะ พอกูพูดออกไปก็เมิน ก็บอกว่ามึงทำตัวมึงเอง ถ้ามึงเมินกูก็เมินมึง กูก็คิดนะตอนกูไม่เมินมันยังเมินเลย มันจะเอาที่มันสะดวกใจ ไม่สะดวกกู ถ้ากูลองทำแบบที่มันทำหรือบอกความรู้สึก ก็มีเรื่องแหละทะเลาะกัน แล้วกูต้องลงให้อีก กูรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เพื่อน แค่คนรู้จักที่สนิทเฉยๆยังไม่ถึงขั้นเพื่อน แล้วทำไง สุดท้ายเออ ปล่อยเขาไป
กูอยู่คนเดียวละกัน แม้ผัวจะไม่ค่อยสนใจ ดีกว่าต้องวิ่งตามคนอื่นเหนื่อย ถ้าวอนท์น่าบีมาก ก็ปล่อยให้พวกวอนท์ๆเขาอยู่ด้วยกันดีและ กูไม่เข้าพวก ร้องเพลงกับจิ้งจกไปกู
เบื่อเพื่อนที่ชอบสั่งสอนคนอื่นตลอด จู้จี้ยังกะแม่ คิดว่ากูโง่มากรึไงอีสัส
เบื่อเพื่อนขี้เลียนแบบ
มีเรื่องเศร้าๆของเพื่อนมาเล่าว่ะ
คือเพื่อนกูเค้าเคยแต่งงานแล้วโดนแย่งสามีไปจากเพื่อนด้วยกันเอง ซึ่งกูเป้นเพื่อนทั้งกับเค้า อดีตสามีเค้าและคนที่แย่งสามีไปจากเค้า กูก็ไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่ทั้งตัวเค้าและอดีตสามียังต้องมาเจอหน้ากันตลอด ก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้กูก็ไม่ไร คิดว่าเค้าเป็นคนเฮฮาร่าเริงดี แต่พอรู้เรื่องนี้แล้วก็เห็นใจเค้ามากๆเลย รู้สึกอยากกอดแน่นๆ ถึงเข้มแข้งแค่ไหนแต่การต้องมาเจอกับคนรักเก่าที่ถูกแย่งไปทุกวี่ทุกวันแล้วต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและยังคงร่าเริงได้ กุนับถือใจเค้าจริงๆเลย เค้าทำได้ไงวะก่อนหน้านี้ดูไม่ออกซักนิด ตอนนี้เลยอดคิดไม่ได้ว่าภายใต้รอยยิ้มเค้าจะเศร้าอยู่มั้ยหรือเค้าทำใจได้แล้วจริงๆ คิดไปคิดมากลายเป็นกูเศร้าแทนแล้ว สงสารอ่ะ
แล้วก็อดรันทดหดหู่ไม่ได้เลย ความรักแม่งเปราะบางจนน่ากลัว แถมเป็นเพื่อนกับทุกคนก็เลยยิ่งรู้สึกหดหู่ หดหู่ยิ่งกว่าคือเพื่อนกันทำกันเอง
ไม่เกลียดและไม่ตัดสินใครนะ แต่เศร้าใจจัง
เพื่อนโม่ง ถ้ากลุ่มมึงมีแต่ผู้หญิงจะหาเวลาส่วนตัวยังไงกันบ้างวะ? คณะกูแม่งมีผู้ชายอยู่ 2 คน ไอสัส อีกคนแม่งไม่ใช่ผู้ชายด้วยซ้ำ แล้วกูต้องอยู่หอกับมัน
แต่ส่วนมากมันไม่ได้อยู่ประจำหรอก แต่แม่งหาเวลาส่วนตัวยากสัส จะว่าวเพื่อนแม่งก็โทร จะคุยเรื่องเกมเพื่อนมันก็ไม่ค่อยเล่น
>>819 คือกุไม่เข้าใจว่ามึงไม่มีเวลาส่วนตัวยังไงวะ ทั้งๆที่รูมเมทมึงไม่ได้อยู่หอประจํา ส่วนถ้าอยากคุยเรื่องเกม คุยในบอร์ดหรือในคอมมูนิตี้ห่าเหวอะไรก็ได้ มีทั่วไปในโลกโซเชี่ยล อย่างกูก็คล้ายๆมึง กูก็ไม่มีเพื่แนคุยสิ่งที่ตัวเองชอบ กูก็สิงตามโม่ง 4chan เรดิดอะไรแบบนี้ไป ส่วนเรื่องว่าว มึงก็ไม่ต้องสนใจสายโทรเข้าดิวะ ว่าวให้เสร็จค่อยโทรกลับ หรือรีบว่าวให้เสร็จเร็วๆแล้วรับสาย หรือไม่ก็ว่าวตอนโทรไปด้วยเลย ไลฟ์แฮ็ค
>>821 แม่งเป็นทุกรอบจริงๆ กูพยายามหาเวลาว่าวตอน 6 โมงเย็นถึง เที่ยงคืน มันจะแรนด้อมโทรมาจาก 5-6 คน ใน กลุ่มกู แม่งหมดรมทุกรอบสัส
แล้วคือมันเป็นเพื่อนไง มันว่าวไปด้วยคุยไปด้วยไม่ได้ เหมือนกับเพื่อนกูมันไม่ได้มองกูเป็นผู้ชายยังงั้น แต่มองเป็นเพื่อนเฉยๆ
>>820 4chan เคยได้ยิน แต่ไม่เคยเล่น เออ เดะกูลองไปสิงดู
จะขึ้นมหาลัยแล้ว หาเมทยังไงให้ได้ดีๆ //กูไปคนเดียว
ถ้าเราถามเพื่อนว่า วันเกิดอยากได้อะไร (ชวนคุยเฉยๆ)แต่ว่าเราไม่ได้จะซื้อให้ เราควรถามดีรึเปล่า ๕๕๕ ปล. เพื่อนคนต่างประเทศ
นอนคนเดียวมาจะสิบปีแล้ว จะไปปรับตัวกับเมทยังไงวะ ควรหาเมทจากเพื่อนในคณะมั้ย ค่าหอก็แพงจบิงสัสเอ้ย
>>830 หาเมทที่มันนิสัยดีๆหน่อยอะ อยู่มหาลัยมาสี่ปี อยู่กับเมทคนนึงทำตัวซกมกชิบหาย พอถึงเวลาเรียนก็ออกไปข้างนอก พอจะนอนก็กลับ ซื้ออะไรมาก็แดกตรงนั้น ทิ้งตรงนั้น นาฬิกาปลุกดังแม่งไม่เคยตื่น บอกจะสิบรอบละ จนเลิกอยู่กะแม่งนี่แหละ ชีวิตดีขึ้นเยอะเลย ดูเมทให้ดูที่นิสัยอย่าดูคนหารค่าห้อง เจอพวกแบบนี้แล้วจะปวดกบาลเปล่าๆ แม่งไม่คุ้มเลย
ปล. มิตรสหายคนนึงมีเมท เมทพาเมียมานอนที่ห้องทุกวันจนแม่งต้องเลิกอยู่กับเมทอะ หาคนนิสัยดีๆเว้ย ได้คนคุยง่ายยิ่งดี
มีเพื่อนขี้โกหกทำไงดีวะ โกหกแบบ non sene คือแม่งไม่ได้ผลประโยชน์จากการโกหกนะ แต่ก็โกหกอยู่นั่นหละ แต่บางเรื่งก็ได้ผลประโยชน์จากการโกหกนิดหน่อย(เงิน)
เพื่อนในกลุ่มเป็นโรคซึมเศร้า แต่ยังต้องทำงานด้วยกัน มันชอบเอาโรคของมันเป็นข้ออ้างโดดเรียนบ้าง ไม่ทำงานบ้าง ทำงานชุ่ยๆ มาสางบ้าง พอบอกให้มันแก้มันก็บอกคิดได้แค่นี่แหละ เครียดไม่อยากทำอะไร แต่กูก็เหนื่อยเหมือนกันจนจะติดโรคมาจากแม่งแล้ว อยากเทมันมากแต่มันก็ไม่มีใครแล้ว แต่กูก็ไม่อยากเหนื่อยแล้ว บอกมันยังไงดี ให้มันดรอปเรียนไปรักษาดีมั้ย กูจะได้ไปหาคนอื่นทำงานด้วย บอกตรงๆ รักษาโรคไปเรียนไป ซังกะตายไปภาระกูจริงๆ เลย
เพื่อนทั้งกลุ่มเขาไม่ไว้ใจกูกันว่ะมึง เขามองกูเป็นคนยังไงกันแน่ กลุ่มไลน์แชทก็มีแค่กูคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ เวลาเดินกลุ่มมี6-8คนส่วนมากกูก็จะเดินอยู่คนเดียว พอพยายามเดินไปตีคู่ด้วยแล้ว พวกเขาก็จะคุยเรื่องที่กูไม่สามารถเข้าไปได้ กูรู้สึกเหมือนตัวประหลาด เพราะกูเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ติ่งเกา แต่กูออกแนวชอบฟังเพลงพวกเขาซะมากกว่า บางวันกูก็โดนให้เฝ้าโต๊ะคนเดียว ครั้งนึงมีคนในกลุ่มเคยหลุดออกมาว่ามีกลุ่มแชท กูก็เลยถามว่าขอเข้าด้วยได้มั้ย อีกคนก็สวนว่าเขาไม่ไว้ใจ เวลาจับกลุ่มกูก็มักเป็นคนสุดท้ายที่ทุกคนคิดถึง ถ้าบางครั้งดวงดีให้จับกลุ่มแล้วคนมันพอดีโดยที่ถ้ากูเข้าไปมันจะเกิน กูก็ต้องออกมา บางครั้งกูก็โดนด่าว่าแรดนักนะ ทั้งๆที่กูก็บ้าผู้ชายเหมือนพวกเขา แค่กูไม่ใช่ติ่งเกากูแค่ชอบความหล่อความสวยของพวกเขา แล้วก็เพลงของพวกเขา กูมันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรอ ทั้งๆที่เกิดเรื่องอะไรกูมักจะเป็นคนรู้คนสุดท้ายของกลุ่ม เพราะงี้กูถึงทำไม่ถูกใจพวกเขาด้วยการไปอยู่กับคนที่ทะเลาะกับกลุ่มกูแล้วไม่รู้เหตุการณ์ พอมารู้ทีหลังเขาก็ตอบกูว่า ก็มึงมันไม่น่าไว้ใจ กูไม่เคยเอาพวกเขาไปนินทาเสียๆหายๆเลย บางวันถ้ากูไม่เจอพวกเขากูก็จะเดินคนเดียวรอเวลาเข้าแถวแล้วเจอพวกเขาแค่นั้น กูควรทำยังไงดีเพื่อนโม่งกูพิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป
>>839 คำแนะนำกูคือเลิกคบ แต่ถ้าแรงไปก็ไม่จำเป็นต้องตัดเพื่อนแบบขาดสนิท คนไหนมึงโอเคอยากคบต่อก็คบ แค่ไม่อยู่ในกลุ่มเดียวกันเป็นเพื่อนสนิท ถ้ามึงไม่ซีก็อยู่คนเดียว เค้าไม่ไว้ใจมึงขนาดนี้/พูด(ด่า)มาต่อหน้ามึงขนาดนี้ ยังเรียกว่าเพื่อนหรอวะ ทำใจแล้วไปหาเพื่อนใหม่เหอะมึง
กูนับถือใจมึงที่เขาบอกแบบนั้นแล้วยังทนอยู่ในกลุ่มต่ออะ
>>839 มึงคือกูเมื่อ5ปีก่อน แม่งติ่งเกาแต่กูไม่เปนเลยคุยไม่รู้เรื่อง ไม่เป็นที่ยอมรับในกลุ่ม ถูกหลอกใช้ กูแนะนําให้ออกมาอย่างสันติ ค่อยๆหายไป บอกเลยว่าออกมาแล้วสบายใจเหี้ยๆ แต่แค่ต้องทนแรงกดดันจากการอยู่คนเดียวตอนแรกๆ ซักพักมึงจะชินกับการอยู่คนเดียว หรือไม่ก็ค่อยๆหาคนที่ไม่มีเพื่อนแล้วเกาะกลุ่ม เพราะยังไงเพื่อนจําเป็นเวลาทํางานกลุ่ม แล้วสังคมในโรงเรียนจะมองคนที่ไม่มีกลุ่มเป็นพวกแบบแอนตี้โซเชียล ลูซเซอร์ อีก แล้วจําไว้เวลาอยู่คนเดียวอย่าทําตัวอ่อนแอ ไม่งั้นมึงอาจโดนรีเฟคจากเพื่อนเก่ามึงมาบูลลี่
>>839 มึงมีกิจกรรมอะไรอื่นๆ ที่ชอบมั้ย กูอยากแนะนำให้มึงหมกมุ่นอยู่กับสิ่งนั้น แล้วเลิกแคร์อิเพื่อนกลุ่มนั้นไปเลย ออกมาแบบ ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ แต่กูอยากทำสิ่งอื่นมากกว่า หาสิ่งที่ตัวเองชอบ หาคนที่ชอบสิ่งเดียวกัน หาคนที่จะเข้าใจมึงได้จริงๆ อาจจะเป็นเพื่อนในเน็ตก็ได้ กูเข้าใจนะเรื่องเพื่อนมันสำคัญมากในวัยนึง แต่มามัวเป็นทุกข์กะอิกลุ่มคนแบบนี้แม่งเสียเวลาสัสอ่ะ
คือเราอยู่ม.5 เห็นเพื่อนหาคนมาเป็นหลีดในกีฬาสี เพราะหลีดขาด เรากับเพื่อนในกลุ่มเลยโอเค ลองดูอย่างน้อยก็ได้เก็บรูปกิจกรรม ตอนแรกก็ไปได้ด้วยดีอ่ะ เพื่อนหลีดก็ให้ท่ามาซ้อม บอกจะคัดหลีดนะละก็ลากเข้าแชทหลีด ในกลุ่มเพื่อนก็บอกอยากได้ม.4มากกว่านี้ พอมาวันนี้เราติดชุมนุมเลยลงมาช้า ภาพที่เห็นคือน้องม.4มาคัดหลีดเต็มเลย พอเราเดินเข้าไปถามเพื่อนในกลุ่ม เพื่อนบอกเมื่อกี้ไปถามเพื่อนที่คัดน้องอยู่ เขาบอกให้ไปถามอีกคน พอถามอีกคนก็เงียบใส่ละเมินเลย คือพอเราไปยืนดูก็เหมือนเกะกะ ถามใครเขาก็ไม่รู้อะไรซักอย่าง มองหน้าก็ไม่มองตอบ คือเสียความรู้สึกอ่ะ เราตั้งใจซ้อมมากนะเว้ย ถ้าจะไม่ให้เป็นก็บอกกันดีๆดิ ไม่ใช่มาเมินไม่บอกอะไรเลยแบบนี้
>>844 งานกีฬาสีกูไม่ค่อยได้ช่วยอะไรเท่าไรค่อนข้างจะเทแต่อยากบอกมึงว่า เพื่อนบอกมึงว่าคัดหลีดแสดงว่าอาจจะเอาหรือไม่เอามึงก็ได้ ถ้าเพื่อนเทมึงมันก็ควรจะง้อมึงหน่อยฐานที่ทำให้มึงเสียเวลา แต่ถ้ามันไม่ง้อก็ไม่ใช่เรื่องอะไรมากเพราะมันคือการคัดหลีด ถ้ามึงอยากเป็นจริงๆ ก็บอกเพื่อนมึงไปตรงๆ ส่วนเรื่องรูปกิจกรรม ในฐานะที่กูยื่นพอร์ตมหาลัยไปหลายที่และยังไม่เคยโดนที่ไหนเทมาก่อน กูขอบอกเลยว่าที่เขาเน้นจริงๆ คือผลงานที่เกี่ยวกับสาขา พวกกีฬาสีงี้มีหรือไม่มีก็ได้ เอาจริงๆ คือกูเคยไปสัมตัวเปล่ามาแล้วด้วยซ้ำ ก็ไม่ได้มีอะไร ติดด้วย มันขึ้นอยู่กับว่ามึงโชว์ของให้กรรมการเห็นได้ดีแต่ไหน
ปล.ตอนกูอยู่มัธยมกูเป็นสายวิชาการพวกกีฬาสีจะอยู่ฝ่ายซัพพอร์ต แบกหาม ตอกตะปู หน้าที่หลักคือไปแข่งตอบปัญหาขำๆ เอาทุนการศึกษาไปดูอปป้า
>>844 เอ้าขอโทษหลงประเด็นไปนิด ที่มึงอารมณ์เสียคือเพื่อนเมินมึง ไม่ยอมบอกดีๆ อันนี้ลองไปคุยกับเพื่อนตรงๆ เลยก็ได้มันเมินมึงไม่ได้ตลอดหรอกกูว่ายิ่งเร็วยิ่งดีด้วย ถ้ามึงปล่อยค้างนานแล้วเพื่อนยักย่ายักยันแล้วไปปลดมึงตอนมึงซ้อมท่าไปนานแล้วนี่โคตรเสียเวลา แถมเสียความรู้สึกกว่าเดิมอีก งานในกีฬาสีมีอีกหลายฝ่าย มึงอาจจะไปได้ดีกับฝ่ายอื่นก็ได้
กูมีความฝัน แต่ความฝันกูแม่งโคตรเกินตัวมาก กูอยากเป็นนักร้องที่ตปท.ไง แล้ววันๆ เพื่อนกูแม่งก็จะแขวะอยู่ตลอด บอกให้กูไปศัลบ้าง บอกตัดหัวแล้วเอาหัวคนอื่นมาต่อจะง่ายกว่า บอกว่าไปนอกยังไงกูก็ไม่รอด คือความฝันกูไหมล่ะ เสือกเหี้ยไรนักหนา
ใช้ชีวิตมาซักพักแล้ว พอลองมองย้อนกลับไปก็พบว่าคนที่ยังอยู่ในชีวิตเรามันน้อยมากๆ เพื่อนที่ยังติดต่อกันก็เหลือแค่นับนิ้วได้ พอคิดแบบนั้นกูเลยรู้สึกโหวงๆขึ้นมานิดหน่อยว่าเมื่อก่อนเราเคยคุยกับคนนี้นะ เคยคุยกับคนนู้นนะ แต่ปัจจุบันพอเราไม่ได้เจอกันเลย เราก็เหมือนเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกันอะ ซึ่งอาจจะผิดที่กูด้วยที่เป็นประเภทไม่ค่อยคุยไลน์หรือคุยกับใครนอกเวลาที่เราไม่ได้เจอกัน อธิบายไงดีวะ คือกูเป็นคนที่คุยแค่ต่อหน้าอะ แค่ตอนเจอกัน ถ้ายังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกูก็คุย แต่ถ้าไม่ได้เจอหน้ากัน กูก็ไม่คุยไม่ติดต่อไม่ไรเลย
รู้สึกโหวงๆแบบแปลกๆที่บางคนเขาเคยอยู่ในชีวิตเรามาซักพักเลยนะ แต่ตอนนี้หลุดวงโคจรออกไปแล้ว และกูก็มาเริ่มคิดว่ากูควรทำตัวยังไงดี คือที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้แย่อะไร แต่พอนึกได้ว่าเมื่อก่อนเคยคุยกับคนๆนี้บ่อยนะ แต่ตอนนี้ไม่ได้คุยแล้ว กูก็โหวงๆขึ้นมาอะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน
พวกมึงที่ทำงานแล้วยังคุยกับเพื่อนเก่าบ้างมั้ยวะ
>>850 กูเป็นแบบมึงนี่แหละ เวลาเปลี่ยนสังคมมันก็หมุนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้กับพ่อกับพี่น้องยังแทบไม่ได้คุย เพื่อนสมัยเรียนที่เคยคุยกันออนไลน์มาเรื่อยๆ ก็เสือกทะเลาะกันด้วยเรื่องงี่เง่าจนเลิกคุยกันไปแล้ว รู้สึกแบบเดียวกัน จะเหงาก็ไม่เชิง แฟนก็มีเพื่อนที่ทำงานก็พอมีอยู่ ...เมื่อเดือนก่อนไปเที่ยวแล้วไปเจอกาแฟยี่ห้อที่อดีตเจ้านายชอบกิน ตอนที่ทำงานด้วยกันก็สนิทกันแต่เปลี่ยนงานก็แทบไม่ได้คุยกันเลย อยู่ดีดีคิดถึงก็เลยซื้อกลับไปส่งเป็นของฝากไปที่ออฟฟิศเก่า ซักพักอดีตเจ้านายก็ไลน์มากว่าดีใจน้ำตาไหลเลย 555 มีช่องทางติดต่อกันตลอดแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสได้พูดคุยกัน นานๆ ทีทำเซอร์ไพรส์อะไรซักทีก็รู้สึกดีเหมือนกัน
>>852 กูชอบเรื่องของมึงจัง ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนคนแก่ๆที่คิดถึงอดีต พออ่านเรื่องของมึงแล้วกูรู้สึกอบอุ่นหัวใจมาก ฮืออ กูคิดถึงทุกคนมาก กูคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่กูกลับไม่กล้าทำอะไรแบบมึงเพราะคิดว่าตัวเองกลายเป็นแค่คนเคยสนิทไปแล้ว กูจะลองทำแบบมึงบ้าง ขอบคุณมากนะ
เพื่อนโม่งฮือกูไม่โอเคจริงๆอ่ะกูอยากหนีออกไปให้พ้นจากกลุ่มนี้แล้วกูคือ >>839
มึงคือเมื่อวานอ่ะ ท้องเสียแล้วกูเข้าห้องน้ำไม่ทันช่ะ แล้วมันก็เลอะเกงกูหมดเลย กูล้างแล้วแต่กลิ่นไม่ออก เอาน้ำหอมมาฉีดก็พอกลบๆได้บ้าง เพื่อนได้กลิ่นเออก็ยอมรับแล้วก็หาวิธีแก้ ทั้งวันไม่มีสมาธิเพราะมาแคร์ว่าควรออกไปดีมั้ย น้ำตาคลอกับเพื่อนข้างๆว่าอยากกลับบ้าน พอเย็นกลับมาถึงวันนี้ เพื่อนลงสตอรี่กูไปซื้อน้ำหอมฉีดไม่ให้ได้กลิ่น กูผิดหรอวะมึงกูไม่โอเคอ่ะ กูควรจะอยู่คนเดียวจริงๆ กูไม่เหมาะกับใครเลยกูทั้งสกปรก โสโครก เพื่อนก็เลยรังเกียจกูแบบนี้แหละพวกมึงกูควรทำยังไงดีพวกมึง
>>854 กูกอดมึงก่อนเลยแล้วกัน ฟังนะ มึงไม่โสโครก ไม่ได้สกปรกหรืออะไรทั้งนั้น คนที่มึงอยู่ด้วยตอนนี้แม่งเหี้ยเกินทนแล้ว อย่าเอาคุณค่าตัวเองไปไว้กับคนพวกนั้น เหี้ยขนาดนั้นทนอยู่ด้วยกันได้ก็แปลกแล้ว มึงไม่ผิดปกติ กูย้ำอีกที
ถ้าเรื่องนิสัยหรือเรื่องอะไรที่ทำให้เขาไม่ไว้ใจมึงก็ลองไปถามตรงๆ ชนไปเลย ถ้ามันแย่ที่มึง มึงก็ปรับ แต่ถ้าไม่ ก็เฟดตัวออกมาเลย ต่อให้มึงอยู่คนเดียว มันก็จะมีคนที่เห็นว่ามึงโดนอะไรมาบ้าง มีคนที่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นเข้ามาหามึงเอง
>>857 เข้มแข็งไว้มึง ให้เหตุการณ์นี้เป็นจุดแตกหักที่มึงจะไม่ไปข้องเกี่ยวกับอิพวกนั้นอีก จำไว้เลยเพื่อนกันเขาไม่ทำกันแบบนี้ พวกมันไม่ใช่เพื่อน เป็นได้แค่เหี้ย อย่าไปแคร์แล้วหาเพื่อนใหม่เหอะ มึงไม่ได้สกปรก ทุกคนต้องขี้ และทุกขี้ก็เหม็น นี่มันเรื่องธรรมชาติโว๊ย ที่มึงหาวิธีแก้ปัญหาแก้สถานการณ์เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว การที่พวกมันเอามาล้อเลียนเป็นแค่เรื่องปัญญาอ่อนที่ไม่ควรให้ค่า ถือซะว่ามึงได้เห็นสันดานคน จบ แยก
คือ...ขอมาระบายต่อนะ คือวันนี้กูก็ไปรร.ไปรับน้อง พอมานั่งเป็นแถวก็มีคนในกลุ่มนั้นสะกิดกูกูก็หันไป เขาก็บอกกูว่า "ชื่อกู....ตอแหล" คือกูช็อคไปเลยอ่ะ เพื่อนที่ไม่เคยคิดว่าจะพูดแบบนี้กับกูก็พูดออกมา กูคิดว่าน่าจะเรื่องเมื่อวานแหละ เห้ออเมื่อไหร่กูจะปล่อยวางวะ
>>865 ถ้ายิ่งอยู่ยิ่งเจ็บมึงอย่าอยู่เลยกลุ่มแบบนี้ กูเจ็บชิบหายมากับเรื่องเพื่อนเรื่องกลุ่มนี่แหละ มึงควรลดความสำคัญอีพวกเหี้ยที่ทำให้มึงเจ็บแล้วหันมาให้ความสำคัญกับตัวเองนะ ถ้ามันไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของมึงมึงก็ควรเอาอารมณ์ไปผูกกับมันมาก ชีวิตเป็นของมึงนะเว้ยไม่ใช่อีพวกนั้นมึงอย่าไปดาวน์เพราะมัน รักตัวเองให้มากขึ้นอย่าให้ชีวิตมึงจมจ่อมไปกับเรื่องเหี้ยๆความรู้สึกเหี้ยๆในวันที่มึงควรจะยิ้ม พาตัวเองไปหาอะไรก็ได้ที่มันดีต่อใจมึงดีต่อชีวิตมึงก่อนก็ได้ตอนนี้ กอดมึงนะ
กูมีเพื่อนคนนึงในเฟสก็เชิงสนิทๆกันมานานแล้วล่ะ 3-4 ปี ประเด็นคือนางชอบคิโม่ยเรื่องผัวๆลงเฟสนั่นก็ปกติสำหรับกูไปๆมาๆ ท้อง อ่ะโอเคปกติสำหรับกูอีกนั่นแหละ(อายุไม่ถึง20)
ซักพักอัพเฟสทะเลาะกันแฟน แท้งลูก!?
พอผ่านไปไม่ถึงสองเดือนดี อัพว่าท้อง!?
ทะเลาะกับแฟน แล้วก็แท้งอีก!? (โพสรูปเลือดสาดเต็มห้องน้ำ รูปก้อนเลือดบลาๆๆ)
จะว่ากูคิดมากหรือเสือกก็ได้นะ แต่จังหวะชีวิตคนเรามันจะเป๊ะขนาดนั้นเลยหรือวะ แปลกๆมะหรือกูคิดมาก
ไปเที่ยวตจว.กับเพื่อน
ผัวเพื่อนเปิดเรื่องผีๆ ไม่อยากดูขอให้เปลี่ยนช่อง
เพราะกลัวผี และคืนที่ผ่านมาก็นอนไม่หลับ
เถียงกันไปเถียงกันมา เพื่อนไล่ให้แยกไปอยู่ห้องนอนคนเดียว ให้ผัวเพื่อนดูเรื่องผีต่อ
รู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าเพื่อนเข้าข้างผัวเพื่อนสุดพลัง หรือเป็นเรื่องปกติ
กลับมาเลยเลิกคบแม่งทั้งกลุ่มเลย
คณะที่กูจะเข้าเพื่อนที่ไม่ชอบกูดันติดด้วยว่ะ แล้วกูกะจะเปลี่ยนชีวิตใหม่อ่ะ เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนิสัย เปลี่ยนบุคลิก พอมาเจอคนที่รู้จักเรา แถมไม่ชอบเรา แล้วดันมีเพื่อนอีกสองสามคนเข้ามาด้วย มันต้องหาเรื่องมาด่ากูให้คนอื่นฟังแน่เลย ทำไงดีวะ
>>865 นี่ถ้าเจอกันจริงๆได้กูนี่อยากโอบบ่ามึงจริงๆ หาเพื่อนกลุ่มใหม่เหอะโม่ง เพื่อนไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนในโรงเรียน มึงออกมาเล่นกีฬาเรียนพิเศษข้างนอกบ้างเด๋วก็ได้เพื่อนแล้ว ที่เรียนฟรีก็มีเยอะแยะอย่างพวกศูนย์เยาวชน ยิ่งเป็นชมรมกีฬาก็ยิ่งสนิทกันง่ายด้วย พอมีเพื่อนจริงๆเด๋วมึงก็จะลืมอีพวกขยะกลุ่มนั่นได้เอง อย่างกูเองก็มาเรียนป้องกันตัวอยู่ ได้เพื่อนมาก็เยอะแยะหลากหลายช่วงอายุตั้งแต่เด็กยันคุณลุง มุมมองชีวิตก็จะเปิดกว้าง แล้วมึงจะพบว่าโลกมันกว้างมาก อีกลุ่มนั้นมันเป็นเพียงแค่เสี้ยวตีนที่เสียไปก็ไม่แคร์
ตอนนี้เหมือนมึงไม่มีใครเลยเอาใจไปผูกกับกลุ่มนั้น หาทางเลือกให้ตัวเองเยอะๆ โม่งมันดีแต่ยังไงก็เป็นเพียงโลกออนไลน์ที่ยังไงเราก็ไม่รู้จักกัน บางทีวันนึงมึงอาจจะได้เจอกับกูในโลกจริงๆก็ได้ เพราะงั้นก็ออกไปเปิดหูเปิดตาหน่อย
>>868 กูก็ว่าแปลก จงใจเรียกร้องความสนใจว่ะกูว่า
>>869 เอาจริงๆเพื่อนมึงก็อาจจะอยากดูเรื่องผีด้วย คนอื่นก้อาจจะอยากดูเหมือนกัน แต่มีมึงคนเดียวที่มีปัญหาเค้าก็อาจจะมองว่างั้นก็ต้องแก้ที่มึงไม่ใช่ให้ทุกคนมาเปลี่ยนเพื่อมึง เค้าอาจจะมอว่ามึงเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางก็ได้ แต่ถ้าจะมองว่าทุกคนไม่แคร์มึง แค่ดูทีวีมันก็เรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความรู้สึกมึงก็ได้อีก ก็แล้วแต่มึงจะมองอ่ะโม่ง
>>870 มึงอย่าเพิ่งคิดในแง่ลบ อยากทำไรทำไปแต่ก็อาจมีพูดขึ้นมาเองก่อนว่า ตะก่อนชื่อนี้แต่ว่าตอนนี้ชื่อนี้ละ อาจจะใส่มุกกัดตัวเองฮาๆไปบ้าง ไมมีปัญหาหรอก
แล้วถ้าคนที่ไม่ชอบมาไซโคคนอื่นให้ไม่ชอบมึงด้วยมึงก็ไม่ต้องไปตอบโต้ตามเกมส์เค้า ทำตัวไนซ์ๆต่อไป ใครจะไม่ชอบมึงตามคำบอกเล่า มึงก็ยิ้มให้ ทำดีด้วยโดยไม่ต้องแคร์ว่ามันจะรู้สึกกับมึงยังไง มันมีหลักจิตวิทยาอยู่ว่าถ้ามีคนมาพูดเรื่องลบๆของมึงให้คนอื่นฟังมากๆ ตอนแรกคนอื่นอาจไม่ชอบมึง แต่พอมึงทำดีด้วยและไม่ได้เป็นตามเรื่องลบๆที่โดนใส่ไฟ คนอื่นจะเริ่มมองคนเล่าในแง่ลบแทนและมึงจะชนะ แต่ถ้ามึงไปโวยวายคนก็จะไม่มองมึงในแง่ดีเท่าไหร่ ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อะไรที่ชิงบอกคนอื่นก่อนได้ก็ชิงบอกก่อน พร้อมทำให้มันดูฮาๆหน่อย ช่วยได้
>>872 เพื่อนกุไมไ่ด้อยากดู มีผัวเพื่อนอยากดูคนเดียว พากุมานอนตจว.คอนโด แต่ไม่มีเตียงให้กุนอน กุก้บอกไปนอนบนพื้นมีผ้าปูให้คือทรมานสัดๆ
นอนไม่ได้หลับไม่ลง นอนมองฟ้าพลิกไปมายันตีห้า ยังต้องให้กุมานั่งกลัวผีอีกเหรอ (ผัวเพื่อนกับเพื่อนนอนบนเตียงจ้า)
กุก้บอกแล้วว่าจุดนั้นกุอาจจะไม่กลัว แต่ว่าตอนกลางคืนกุก้ตื่นยุคนเดียวทำไมไม่แคร์กุบ้างไรงี้ ก็เข้าใจแหละมันเป็นมุมของกุ
ซึ่งหลังจากนั้นกุก้ไม่โอเคหลายเรื่องอ่ะ แม่งแดกเหล้าแล้วจะขับรถ ตวาดใส่กุ เปิดเพลงดังตอนตีสองตีสามจนข้างห้องเขาด่า
แล้วทุกคนก็ปล่อยให้ผัวเพื่อนทำ ไม่ค้านสักอย่าง กุว่ามันไม่โอมากๆ
กูโม่งวัยทำงาน อยากหาเพื่อนไปทริปโน่นนี่ แต่เพื่อนที่กูสนิทๆแม่งมีผัวไปหมดแล้ว จะฉายเดี่ยวก็ได้อยู่ แต่นานๆทีมีคนไปเที่ยวด้วยมันก็ได้อีกฟีลดี เห้อ
มีเพื่อนโม่งคนไหนเรียน ป.โท บ้างมั้ย สังคมเพื่อนต่างจากตอน ป.ตรี มั้งปะ
>>877 ใน FB มีพวกหารทริป หาเพื่อนเที่ยว (แบบเที่ยวจริงๆอะนะ) ลองดูๆก็ได้ ถ้าไม่อึดอัดกับคนแปลกหน้า ถ้าเจอที่เคมีตรงกันก็สนิทกันไปเองอะ ส่วนดีสำหรับกูคือ บางที่มันใช้เงินเยอะที่จะเดินทางไปคนเดียว หารแบบนี้ค่าเดินทางก็ถูกลง ถ้าโชคดีมากก็จะเจอคนที่เค้าระยะห่างกับมึงมากพอที่จะไม่ยุ่มย่ามกะมึงมาก แล้วก็พอได้คอนเนคชั่นนิดๆหน่อยๆ
คนที่เคยทะเลาะด้วยตอนม.ต้น หลังจากนั้นก็ไม่ชอบหน้ามาตลอดดันติดคณะเดียวกัน เอกเดียวกัน มหาลัยเดียวกันกับกู กูควรรู้สึกยังไงดี....
กุรุ้สึกส่วนเกินมากอ่ะ คือตอนนี้กลุ่มเพื่อนสนิทกุ4คนรวมกุ เพื่อนกุติดหมอ3คนที่เดียวกัน มีกุติดสัตวคนเดียว ล่ะคือวันนี้อิ3คนมันไปสอบสัมมันก็เอาแต่คุยเรื่องที่ไปสัม ไปทำแบบทดสอบ บลาๆๆ พอกุอยากลองเปลี่ยนไปอย่างอื่นกุทุกคนก้เมินแล้วเอาแต่คุยเรื่องพวกนี้ พอกุจะคุยกะอิกลุ่มแม่งก็มาพูดเรื่องพวกหมอๆ&ทันตะไปสัมอีกแล้วอะ ล่ะเรื่องของเรื่องคือหมอที่คณะมีตรวจร่างกายให้ แต่วันนี้กุต้องไปหาที้ตรวจร่างกาย&ถามที่คณะแบบละเอียดมากเพราะรุ่นพี่เสือกพูดไม่เหมือนกันสักคนอีก ทั้งๆที่คณะกุก็อยากได้ผลละเอียดพอๆกะหมอด้วย เศร้าว่ะ เหงาสุดๆ พอจะชวนเที่ยวอิพวกหมอก็นัดกิจกรรมครบหมดแล้วในขณะที่กุต้องรอพวก 3/2,แอดมิชชั่น ให้คนครบกว่าจะเริ่มกิจกรรมอะไรคงสองเดือนหน้าได้ เหงาอ่ะ อยากได้คนเที่ยว&คนคุย
มาบ่นเฉยๆ คือกุรักพวกมันแหละ คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว แต่กุไม่เคยรุ้สึกว่ากุอยุ่นอกวงโคจรหรือดูเป็นพลเมืองชั้นสองแบบนี้เลย
>>881 ไม่ต้องรู้สึกอะไร เตรียมหาเพื่อนไว้เยอะๆ เป็นกองทักเพื่อเกิดการไฝว้ เราจะได้มีทัพหนุน ไม่ก็เฟรนด์ลี่เยอะๆ แล้วค่อยปล่อยข่าวลือสกัดดาวรุ่ง
ไม่ก็ไม่ต้องทำอะไรเลย สวยๆ รอดูอีกฝ่ายเดินเกม
>>882 มหาลัยเดียวกันป้ะ อย่าคิดมาก นี่เคยมีกลุ่มเพื่อนสี่คน สามคนติดลาดกระบัง กุไปติดจุฬาคนเดียว ช่วงมหาลัยก็ไม่ค่อยได้เจอกัน
รู้สึกเลยว่าสนิทกันน้อยลง แต่สุดท้ายก็ได้เพื่อนใหม่ที่มหาลัย พอแยกย้ายก็ยังติดต่อกันบ้าง มหาลัยไม่ใช่ทุกอย่างเมิง คนมันจะคบมันก็คบ
คนมันไม่อยากว่าง ม.เดียวกันก็ไม่ได้เจอหรอก อยู่ที่คน พยายามแค่ไหน อย่าคิดว่าเพื่อนกลุ่มนี้เป็นทุกอย่างของโลกอ่ะ
พอโตแล้วมันจะมีเพื่อนหลายๆกลุ่มเอง สนิทมากสนิทน้อย ก็ต้องเข้าใจว่าความสัมพันธ์มันไม่ได้จะเหมือนเดิมไปตลอดป้ะ
>>882 กุโคตรเข้าใจมึงแบบตอนที่เปลี่ยนสังคมแม่งก็งี้แหละ มึงก็ทนๆเอา กุติดคนละที่กับเพื่อนแม่งยิ่งแบบแรกๆเฟลไปเลย คนนอกเหี้ยๆ5555 เอาจริงๆหลังๆไปเดี๋ยวก็มีเพื่อนใหม่แหละ ก็มีระยะห่างกันบ้างไม่ได้หนุงหนิงกันแบบมัธยม แต่สุดท้ายถ้าคนมันจะอยากเป็นเพื่อนกันอ่ะแม่งก็เป็นเพื่อนกันไปตลอดได้จริงๆเว้ย พูดในฐานะคนกะลังจะจบ แทบไม่ได้เจอกันแต่สุดท้ายกุก็ยังกลับมาคุยกับเพื่อนมัธยมอิกลุ่มที่กุน้อยใจนั่นได้เหมือนเดิม555555 ยิ่งโตยิ่งมีระยะห่าง+หลายสังคมขึ้นๆๆไปอีกอะแหละ
เข้ามหาลัย ต้องทำตัวยังไงให้คนส่วนมากชอบวะ แล้วคุยเรืองอะไรกับเค้าดีจะได้สนิทๆกัน
ใครเป็นเด็กซิ่วมั้ง ช่วยรีวิวเรื่องเพื่อนหน่อย
ใครก็ได้ช่วยอธิบายระบบเพื่อนในมหาลัยหน่อย
แบบมันจะสนิทยังไงคนในคณะในสาขาเดียวกันก็เยอะแล้วอ่ะ แล้วถ้าอยากเป็นเพื่อนคนต่างคณะต้องทํายังไงอ่ะ
ถามเด็กซิ่วหน่อย คือสมมติว่าตอนเข้าไปแล้วมึงพบว่ารุ่นพี่มึงครึ่งคณะคือเพื่อน รร มึง ควรปฏิบัติตัวไง555
คิดว่าสนิทกับเพื่อนในกลุ่มมานานมากหลายปี แต่พึ่งมาความแตกตอนคุยกันในดิสคอร์ดว่ามันบล็อกเรานานแล้ว ไอที่มันพิมพ์คือคุยกะคนอื่น
ไม่รู้สึกว่าบทสนทนาไม่ต่อเนื่องบ้างเหรอครับ รู้สึกตัวช้า หรือคิดไปเองน่ะ....
โครตเบื่อคนที่แม่งโพสต์เรื่องที่ตัวเองบ้าเป็นติ่งมาให้ในแชทหรือไลน์หว่ะ คือกูรําคานจนแบบไม่รีแอึอะไรแล้วนางก็ส่งมาอีก บางทีก็ควรอ่านสถ่นะกรรณ์รอบๆบ้างนะว่าคนเบื่อ เพราะงี้นางเลยเพื่อนน้อยด้วย แล้วไอเพื่อนนางจริงๆก็เอาเรื่องพวกนี้มาเล่ามาบ่นให้ฟังอีก เห้อออ
897 นายรู้สึกตัวช้ามาก จนเพื่อนเขาไม่เอารึเปล่า ทั้งเรื่องนี้และเรื่องอื่น และเพื่อนคนอื่นที่สังเกตเห็นแต่ไม่ยอมบอก ปล่อยให้แกคุยกับคนที่โดนบล็อกฝ่ายเดียวมาหลายปีนี่เพื่อนยังไงนะ จะบอกว่าไม่เห็นรู้สึกเลย 20 คนก็เป็นไปไม่ได้ ไม่รู้เธอ หรือเพื่อนน่าสะพรึงกว่ากัน
>>898 เออวะ แล้วกูควรทำไงต่อดีเนี่ย เจอทักงี้เป๋เลยกู จริงๆมันก็เป็นกลุ่มเพื่อนที่เล่นเกมกับเรียนด้วยกันเฉยๆ ตอนนี้ทำงานกันแล้วมีไปเจอแดกกันตอนเย็นๆวันศุกร์ คนอื่นก็ชวนกูไปอยู่นะ คิดๆแล้วมันไปด้วยตลอดแต่ไม่เคยเป็นคนชวนกูจริงๆวะ หรือจริงๆทั้งหมดอาจจะแค่ระบบดิสคอร์ดมันกาก ก็ไม่น่าจะใช่ 555
ก็คงแค่ไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่นมั้ง ถ้าจะบอกเพื่อนว่าเพื่อนโดนบล็อก คนบอกก้จะผิดใจกับคนบล้อกอีก ขึ้นกับว่าสนิทระดับไหนรึกับใครมากกว่านั่นแหละ
ถึงจุดหนึ่งก็อยากจะลบเพื่อนในเฟซให้หมดอ่ะ รู้สึกว่าเราเก็บคนที่เราพอใจไว้ก็พอ ตอนแรกเก็บไว้เสือกก็ดี แต่ตอนนี้รู้สึกรำคาญไปหมด เราอันเฟรนด์ไปแล้วจะต้องมานึกถึงความสัมผัสนอกเฟซนั่นนี่ รำคาญ
กุเบื่อตัวเองอ่ะ //ถอนหายใจรัวๆ
กุคิดปัญหานี้มานานมาก จนจะว่ามันเรื้อรังทำให้กุรู้สึกเหนื่อยตลอดเวลา เหนื่อยกับการคิดเรื่องนี้
กุเบื่อนิสัยตัวเอง คือไม่ชอบตัวเองด้วยซ้ำ
กุเฟรนลี่นะ คือเพื่อนรู้จัก มีกลุ่มเพื่อน คุยเฮฮา กล้าทักคนอื่นก่อน แต่ใจกุอ่ะรู้สึกตัวเองแม่งเฟคว่ะ อารมณ์แบบสนิทต่อหน้า แต่ไม่เพื่อนแท้อ่ะ ตั้งแต่เพื่อนม.ปลายล้ะ คือพอจบมปลายทุกคนแยกย้าย ก็ไม่ได้ติดต่อหรือทักอะไรเลย คือห่าง (แต่ตรงจุดนี้กุไม่รู้เพราะกุดรอปเรียนเพื่อไปแลกเปลี่ยนเปล่านะ ตอนเพื่อนที่คบมา7ปีจบ กุยังไม่กลับไทย พอกุกลับมาทุกคนก็เข้ามหาลัยแล้วอ่ะ ซึ่งตั้งแต่กุไปแลกเปลี่ยน มีทักแค่ช่วงแรกๆ แต่หลังๆ กุไม่ทัก เขาไม่ทัก หาย) ซึ่งเอาจริงๆ เพื่อนกุมีติดต่อแบบ ยังคุยเรื่อยๆอ่ะ 1 คน แล้วส่วนใหญ่ฝ่ายนั้นจะทักมาซะส่วนใหญ่ กุก็มีทักบ้างอ่ะ ทักบ่น ส่งติ๊กเกอร์แม้จะไม่มีอะไร แต่กุไม่เคยโทรไปหาก่อนสักครั้ง //รุ้สึกผิดสัส
เพื่อนคนไทยตอนที่ไปแลกเปลี่ยน (ไปโครงการ ก็เลยได้เพื่อนคนไทย) คือคนอื่นๆ เขายังตืดต่อกันอยู่อ่ะ แต่คือคนที่กุเคยสนิทอะไรงี้ เขาคงลืมกุไปแล้วอ่ะ ถถถถ คือกุก็ยุ่งกับเรียนด้วยแหละ แต่กุรู้นั่นคือข้ออ้างให้กุหายรส.ผิด กุก็แบบแอบเสียดายคอนเน็กชั่น กุเห็นเขาไปเที่ยวตปท เห็นชวนกันไป แต่แบบเขาไม่ชวนกุเลยไรงี้ แต่เขาชวนเพื่อนที่กุสนิท อิดอก5555 (แต่เข้าใจ ว่ากุห่างกันมาแบบ 3 ปีแล้วอ่ะ) ส่วนเพื่อนที่กุสนิทก็แบบเคยคุยกันนานนู่นนน ว่าเออๆ ไว้หาเวลาไปเที่ยวกัน สุดท้ายสัญญาปากเปล่า คือทั้งกุและเขาไม่กระตือรือร้นอ่ะ
กุเป็นสายหนังสือ คือให้กุนั่งอ่านหนังสือนิยายติดกัน3วันกุทำได้ จริงๆ กุไม่ชอบเที่ยวเท่าไหร่ด้วยซ้ำ
คือกุเบื่อๆๆๆๆๆๆ ถามว่าทำไมกุไม่ชวนไปก่อน กุแบบ ไม่รู้เจอกันจะคุยอะไร กุกลัวเดดแอร์สัสๆ แต่ก็อยากสนิทเหมือนสมัยเจอหน้ากันบ่อยๆ ยิ่งห่างกันนาน กุยิ่งกลัว จนตอนนี้จะเอ่ยปากชวนกุก็ไม่กล้าล่ะอ่ะ
เกลียดนิสัยตัวเอง แต่เอาจริงๆ กุอยู่กับหนังสือก็มีความสุขอ่ะ คือไม่มีเพื่อนก็เฉยๆ แต่พอเข้าไอจีแล้วเห็นทุกคนไปเที่ยวกัน หรือมีกลุ่มเพื่อน กุอิจฉามากๆ อิจฉาจนรู้สึกตัวเองไร้ค่า ทั้งๆที่ ก่อนกุเปิดไอจี กุก็มีความสุขกับชีวิตของตัวเอง กุก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากุอยากมีเพื่อนจริงๆ หรือแค่เพราะกุกลัวสังคมมองว่ากุไม่มีคนคบ?
ส่วนเพื่อนในมหาลัยกุก็มีกลุ่มคบ แต่ไม่รู้อ่ะ เหมือนเป็นการสร้างสังคมเพื่อให้ตัวเองอยู่ เห้อ
พวกมึง ตอนนี้กูเครียดมากคือเพื่อนในกลุ่มคนนึงเขาไม่ยอมคุยกับกูเว้ยออกไปทางรำคาญกูอ่ะ คือกูเสียใจอ่ะเวลาลงไปกินข้าวไอคนนี้ก็จะเรียกชื่อทุกคนยกเว้นกูแล้วบอกว่าไปกินข้าวกัน คือกูก็คุยกับทุกคนนะเว้ยยกเว้นคนนี้เขาไม่ยอมคุยกับกู แล้วพอมีเรียนเป็นแบบโต๊ะกลุ่ม กูก็อยู่โต๊ะเดียวกับเขา เรียนไปเรียนมาเท้ากูไปโดนเขาเว้ย เขาก็แบบจิ๊ปากใส่กูก่อนจะโยกเท้าหนี ปกติเขาต้องทักกูอ่ะ กูเดาใจเขาไม่ถูกเลยอ่ะ เขาไม่ชอบกูหรอวะ ทัศนคติกู หรือนิสัย หรือรูปร่าง แล้วที่สำคัญสามอาทิตย์ที่แล้ว กูยังไปห้างกับเขาอยู่เลย ยังพูดกันดีๆถ่ายรงถ่ายรูปช็อปกินเดิน
>>907 อีเชี่ย มึงกลุ้มเรื่องเดียวกับกูเลย เรื่องมึงก็คล้ายเรื่องกูมาก เพื่อนที่้เหลือที้ยังคอยติดต่ออยู่ก็มีคนเดียวเหมือนกัน(แต่มันก็มีเพื่อนอีกกลุ่มของมัน) แต่กูก็ชอบที่จะอยู่คนเดียวนะ เพราะมันสบายใจกว้าไม่อึดอัด แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่เหงาเวลาเห็นรูปเที่ยวของเพื่อนกะเพื่อนกลุ่มอื่น
>>908 มึงลองนึกก่อนว่ามึงไปทำไรให้มันไม่พอใจรึเปล่าถ้านึกไม่ออกก็ไปถามเลย ถ้ามึงยังอยากเป็นเพื่อนมันต่อหรือถ้ามึงไม่อยากมึงก็พยายามคุยๆกับมันเรื่อยๆจนมันเลิกทำตัวงี้ กูเคยเจอแบบมึงเลยแต่ที่กูเจอนี่เรื่องจบไม่สวยชิบหายรำคาญคนทำตัวส้นตีนงี้มากไม่พอใจอะไรก็ไม่พูดทำตัวแบบไม่นึกถึงใจคนอื่นชิบหายสุดท้ายกลุ่มกูแตกแยกกันหมด ทั้งๆที่กูทั้งง้อทั้งทำดีด้วยมันเสือกเล่นตัวเป็นเทอมอะนึกละยังอยากเอาตีนฟาดปาก แต่บอกไว้อย่างนะมึงบางคนถ้ามันเกลียดมึงไปแล้วอะมันจะไม่คิดหีไรเลยถึงมึงจะดีกับมันมันก็เกลียดมึงอยู่ดี
ถ้าคุยกันตรงๆน่าจะแก้ปัญหาได้เยอะนะ
>>908 เคยเจอประมาณนี้แต่ไม่ได้โดนกับตัวนะ เพื่อนในกลุ่มมันทะเลาะกันแล้วเราเป็นคนกลางไง คนนึงก็ไม่พูดด้วยแต่อีกคนก็พยายามชวนคุยแล้ว ง้อแล้ว คุยกันตรงๆแล้วนะแต่ประมาณว่า อีคนที่ไม่คุยด้วยเนี่ย(มาบ่นกะกุ)ว่าไม่ได้โกรธแล้ว แต่มันไม่อยากเห็นหน้าอีนี่ไม่อยากคุยด้วย กุก็ไม่อยากให้กลุ่มแตกอะ มันบอกมันขอเวลาทำใจสักพักละจะกลับมาคุยเอง นี่ก็ผ่านมาเดือนนึงละ...ยังไม่คุยกันเลย อึดอัดชิบหายเวลาจะนัดไปเที่ยวอะไรสักที
ขอบใจพวกมึงมากนะ แถมวันนี้เขาปาดินสอใส่หลังกูด้วย คือมันมากไปอ่ะสำหรับกู ตอนกูกับเขายังไม่เป็นแบบนี้ เขาไม่เคยทำแบบนี้กับกูอ่ะ แถมแซะกูทุกอย่างที่กูพูด ด่ากูเสร่อเวลาเขาอยากรู้กูก็ตอบให้ แต่เขาก็ด่าเสร่อคืองงไปหมดแล้วอ่ะ เท่าที่กูจะคิดได้ก็ไม่มีอีกแล้ว กูไม่เคยขัดใจเขากูไม่เคยที่จะปฏิเสธิเขา
>>919 นี่คือกูคนเดียวกันหมดเลย>>908 >>839 >>854 แก๊งค์ก็แก๊งค์เดิม พอกูกลับมารู้สึกว่าเห้ยน่าจะโอเคมั้งแต่กลับแย่ลงกว่าเดิมมันทำให้กูเหม่อลอยมากขึ้นร้องไห้บ่อย ไม่มีจิตใจจะเรียนแต่กูก็ได้แต่ร้องไห้คนเดียวแหละ กูไม่สามารถบอกเพื่อนในห้องคนไหนได้เลย กูกลัว กลัวพวกเขาจะเอาเรื่องไปบอกแก๊งค์นั้น คิดมากกับเรื่องแบบนี้ กูเห็นพวกเขาเป็นคนสำคัญ แต่เขาเห็นกูเป็นแค่แกะดำ เป็นเศษของกลุ่มคนที่9 ชีวิตกูเข้าข่ายเด็กมีปัญหาดีเนอะ ถ้าใครรำคาญกูกูก็ขอโทษด้วยแต่อย่าโกรธกูเลยนะ แล้วที่ทำให้เฟลคือ นางคนที่กูเล่าใน >>908 ไปชวนคนในแก๊งค์ซัก1-2คนมาตั้งตัสว่าอย่าเสร่อ คือกูมั่นใจแล้วล่ะว่าควรออกไปจากกลุ่มนี้ วันนี้กูไปกินข้าวเที่ยงกับผู้ชายห้องกู กูมีความสุขมากที่ได้อยู่กับพวกมัน ได้เป็นตัวของตัวเอง มันสบายใจดีนะที่มันก็พูดตรงๆตอบตรงๆถามตรงๆ เออกล้าถามก็กล้าตอบงี้ แต่ขี้แซะ แซะไม่ได้อารมณ์แซะให้โมโหนะ แซะแบบกวนตีนๆอ่ะ กูโคตรโอเค
มีคนที่คิดว่าน่าจะโอเคที่สุดในแก๊งค์นั้นแค่คนเดียว อีกสองคนกูไม่มั่นใจในตัวพวกเขา
>>920 นี่มึงยังไม่เลิกคบพวกมันอีกหรอวะ หลายคนก็พูดมาตั้งแต่ตอนนู้นละนะว่าพวกนี้ไม่มีใครเห็นมึงเป็นเพื่อน มึงก็ยังจะไปคบมันอีก แล้วพอเจอเรื่องไม่ดีมามึงก็มาถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันก็คำตอบเดิมอ่ะว่าพวกนั้นมันไม่เห็นมึงเป็นเพื่อน มึงยังจะงงไรอีก
บอกตรงมันน่ารำคาญที่ทุกคนบอกทางเลือกและเหตุผลให้มึงไปหมดแล้ว แต่มึงกลับไม่คิดจะแก้ไขปัญหาแต่ยังคงทำตัวเหมือนเดิมแล้วก็มาโพสถามใหม่ว่าทำไมโดนเพื่อนแกล้ง เหมือนไม่ได้ต้องการจะแก้ไขไรจริงๆคนแนะนำมันก็เสียอารมณ์นะเว้ย
กูโม่งที่โดนเพื่อนบล็อกว่ะ กูเคลียแล้ว ว่าอยากจะทำอะไรก็ทำ คสพ กะคนอื่นในแชทก็สบายๆดี แต่ศุกร์ที่ผ่านมาไปกินข้าวกันแล้วมันไม่มาวะ มีคนเปิดว่าอยู่ๆไอนี่บล็อกเฉยไม่รู้ไปทำอะไรให้ ปรากฏก็โดนกันหลายคนอยู่ หลังนั่งคุยกันซักพักสรุปว่ามันน่าจะสันโดด/ขี้รำคาญเฉยๆจริงๆ เพราะไอคนโดนบล็อกคนนึงอยู่ๆก็โดนมันด่าเหมือนกันแบบคนอื่นงงๆ แต่รู้สึกแปลกๆดีว่าถ้าจะบล็อกขนาดนี้มึงเข้าไปคุยตัวๆกันกับคนสนิทก็ได้
นิติศาสตร์ จุฬา หรือมธ.ดี
ว่าไงล่ะ อีหน้าหี มึงเจอใครบ้าง วันที่คนเค้ามาพบปะพูดคุยกัน มีใครคบมึงไหม? กูเห็นมีคนถามหามึงนะ แต่กูไม่เห็นมึง และไม่เห็นใครพูดถึงมึง
ไปอยู่ที่ไหนซะล่ะ อีคนกว้างขวาง หื๊มมมมมมมมมมมมมม?
กูยกตัวอย่างเพื่อนกลุ่มแต่ละกลุ่มมี 6 คน A-D *กลุ่ม A และ B รู้จักกันอย่างดีแต่ไม่สนิทมาก
*กลุ่ม B และ C สนิทกัน (แต่ C ไม่รู้จัก Aและ D)
*D รู้จักทุกกลุ่มแต่ไม่สนิทสักกลุ่ม
มึงๆ ถ้ามึงรู้สึกรำคาญใครซักคน มึงจะกดไลค์เฟสให้เค้าป่ะ แบบกูมีเพื่อนคนนึง ตอนแชทหรือตอนเม้นคุยกันกูก็รู้สึกว่ามันแอบรำคาญกุนิดนึงไม่รู้คิดไปเองมั้ย แต่เวลาลงรูปอะไรเค้าก็มากดไลค์ให้นะ เลยสงสัยว่าเค้ารำคาญกุมะ
ชอบอยู่คนเดียว รำคาญเวลาต้องคุยกับเพื่อน แต่พอเห็นเพื่อนไปเที่ยวด้วยกันแบบไม่ชวนเรา ก็นอยๆอะ นิสัยเสียฉิบหายเลยกุ
มีใครมีประสบการณ์ช่วยเพื่อนตัวเองออกจากด้านมืดไหมว่ะ ช่วยมาแนะนำกูที เพื่อนกูจะเข้าด้านมืดกว่านี้แล้ว
>>939 ปัจจุบัน ท้อง(แท้งไปแล้ว) รีไทล์ และกำลังเข้าใกล้สังคมคนเล่นยา กูเชื่อว่า สังคมที่เราอยู่ ถ้าสังคมมันดาร์ค คนเราก็มีโอกาสสูงที่จะเข้าสู่ความดาร์คนั้นได้ง่าย อย่างที่มันท้อง แม่มันก็มีมันตอนไม่พร้อม ยายมันก็มีแม่มันตอนวัยรุ่นเช่นกัน รีไทล์ ก็ที่คณะที่มันเรียน คนโดนรีไทล์เพียบ พวกจบ4ปีนี้ถือว่าหายาก ทั้งๆที่มันโดนไทล์เพราะมันไม่ไปเรียน บางเทอมมันอยากไปเรียนAหมดก็ทำได้ ที่นี้ ปัจจุบันมันมีแฟนที่อยู่ในสังคมคนติดยา อย่างที่เกิดขึ้นมาแล้ว ทีแม่กับยายยังเป็นคุณแม่วัยใสได้เลย ที่คณะคนโดนไทล์ตั้งเยอะแยะ ปกติจะตาย กูกลัวว่าสักวันมันจะบอกว่า ติดยาก็เรื่องปกติ
>>941 เรื่องแค่นั้นทำไมมันจะไม่รู้ ตอนมันยังไม่ท้อง ไม่โดนไทล์ มันก็เป็นคนบอกกูเองเนี่ย จะไม่เป็นแบบแม่แบบยายมัน เรื่องโดนก็บอกกูเองว่า มันเก่ง มันไม่ยอมโดนไทล์หรอก คือมันก็เก่งจริงๆแหละ ถ้าแค่ไปเรียน ส่งงานครบ เกียรตินิยมมาแน่ๆ ท้องกับโดนไทล์ จะเริ่มต้นใหม่ ยังไงก็เริ่มได้ง่ายๆ ไม่ผิดกฎหมายด้วย แต่เรื่องยาเนี่ย เข้าไปแล้วออกไม่ได้นะ เป็นผู้เสพย์แล้วจะเป็นผู้ขายด้วย ขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้นั้นแหละ
>>941 อ่อ ท้องไม่พร้อม ไม่เท่ากับ เลว ท้องไม่พร้อมก็คือแค่พลาด แต่ที่ทันเกิดกับทุกรุ่น เพราะว่าท้องในวัยรุ่น แล้วไม่มีปัญญาสอนลูกไม่ให้เป็นเหมือนตัวเอง รีไทล์ก็เช่นกัน รีไทล์ เท่ากับ ไม่มีความรับผิดชอบมากพอที่จะเรียน ไม่ใช่จะเลว ติดยาก็ด้วย คนติดยาไม่ใช่คนเลว เขาเป็นเหยื่อ ถ้าคนติดยาเลวจริง คนสูบบุหรี่ กินเหล้า ก็เลวหมดสิ
>>942-943 นี่มึงคนเดียวกับคนต้นเรื่องป่าววะ ทำไมอยู่ๆเหมือนมึงเชื่อในตัวเพื่อนขึ้นมา ไปเดินเล่นในทุ่งทิวลิปมาเหรอ เท่าที่มึงเล่ามาก็เห็นแล้วว่าเพื่อนมึงไร้วินัยขนาดไหน จะดิ่งลงไปกว่านี้ก็ไม่แปลก ไอ้แนวคิดไม่ตัดสินคนจากอดีตมันก็เท่ดีอยู่หรอก แต่คนเรามันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายขนาดนั้นว่ะแก
เพื่อนกูมาปรึกษากับกูว่าไม่มีใครรับฟังมัน ไม่มีใครสนใจมัน ทั้งๆที่มีคนรอปลอบมันเต็มไปหมด มันมีอะไรผิดปกติไปก็มีคนให้กำลังใจ แล้วกูล่ะ กู ไม่มีใครที่จะปลอบใจกูเลย คิดว่ากูเข้มแข็งรึไง มีปัญหาก็มาหาแต่กูแต่พอกูมีบ้างไม่มีใครปลอบกูอยู่ข้างๆกูเลย ฟัคยูบิช
>>944 เยปคนเดียวกัน ประโยคไหนว่ะที่กูบอกว่า ไม่ตัดสินคนจากอดีต กูแค่จะบอกว่า ไม่มีใครเลวอย่างแท้ทรูหรอก มีบ้างแหละ ที่เป็นคนดีที่หลงทาง ไม่ใช่ในหนังในการ์ตูนซะหน่อย ที่เข้าสู่สายดาร์คแล้วจะกลายเป็นคนละคนไปเลย ในความจริงมันก็ยังเป็นเดิมแหละ แค่สับสนในเส้นแบ่งความดีความเลว จริงๆไอเส้นแบ่งความดีความเลวมันก็น่าสับสนจริงๆนั้นแหละ อย่างพวกวีแกนก็แซะคนธรรมดาว่าเลว ไปฆ่าสัตว์มากิน ในขณะที่คนธรรมดาก็มองว่าปกติ ใครๆเขาก็กินกัน เนื้อสัตว์มันอร่อย นี้ไง เราทำกันจนปกติ ทำแล้วมีความสุข เราก็เลยมองว่าไม่ผิด ในขณะที่คนที่เขาไม่ทำ เขามองว่ามันเป็นเรื่องเลวร้าย นี้ไงต่างกันติดยาตรงไหน ถ้าไม่นับติดยาแม่งผิดกฎหมาย ซึ่งกฎหมายที่เขียนขึ้นมาก็มาจาก เส้นแบ่งความดีความชั่วที่ไม่ชัดเจนนั้นแหละ อย่างสมัยก่อนรักร่วมเพศยังเป็นเรื่องเลวทรามได้เลย ก็สังคมเขาใครๆก็ทำ เสพแล้วมีความสุข แล้วก็ กูรู้ว่ามันยาก ถ้ามันง่ายกูคงไม่มาปรึกษาบนโม่ง แต่อย่างที่กูว่าแหละ กูเชื่อว่าทุกคนเป็นคนดี แต่แค่อาจจะหลงทางไปบ้าง หรือคำว่าความดีความชั่วของเขา ไม่เท่ากับ คนทั่วไป
ปล.กูไม่ได้เป็นวีแกนแต่อย่างใด และกูก็ชอบกินเนื้อมาก
มึง อยู่ๆกูก็นอยด์ๆเพื่อนว่ะ แบบเพื่อนเฉพาะกิจมาแลกเปลี่ยนด้วยกันไรงี้ วันเกิดพวกมันงี้กูแฮปลงไอจีหลักทุกคนเลยนะ พอวันเกิดกูบางคนไม่สนใจจะแฮปด้วยซ้ำ คือกูเซ็งสัส พูดตรงๆคือคาดหวังอะ แบบคิดมาตลอดว่าสนิทกัน ละนี่พึ่งไปค่ายสุดท้ายก่อนกลับไทยมา ไม่ได้เป็นเพราะไม่แฮปนะ แต่ก็รู้สึกไม่เป็นส่วนนึงของกรุ๊ปอะ คือมันมีหลายเรื่องมากๆๆๆๆ กูพิมพ์ไรลงไลน์กลุ่มแบบปัญหาของกู คือไมาเคยมีคนปลอบใจ/ตอบกูเลย
เข้าคอลไลน์ก็เดดแอร์ คือกูงงสัสว่ากูทำอะไร ละทุกคนเขาดูสนิทกันเป็นคู่ๆ(มีกันเป็นเลขคี่) แบบไม่รู้จะพูดอะไร ฝืนๆตัวเอง ละก็อึดอัดอะ พูดอะไรก็กลายเป็นว่ากูดูล้นๆ คือกูไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยว่ะ แม่ง คิดถึงเพื่อนที่ไทย คิดถึงเพื่อนสนิทกูที่อยู่ห่างกันชิบหาย คนในแคว้นกู(หมายถึงคนไทยที่อยู่ภูมิภาคเดียวกันละก็เข้าค่ายด้วยกัน) กูไม่ค่อยรู้สึกว่ากูเข้ากับพวกมันได้เลยอะ lifestyle ต่างกันมาก คิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อนกูโว้ยยย อยู่กับอีพวกนี่แล้วกูเฟคชิบหาย กูแม่งรอทุกคนอาบน้ำอะสัส ใครลากไปห้องน้ำ กูก็เออไปด้วย ทีกูคือแค่แวะฉี่ละฝากโทรศัพท์ไว้ แม่งเดินหายไปพร้อมโทรศัพท์กูเฉย ไปนั่งในห้องเพื่อนอีกคน กูแบบ มึงรอกูฉี่แปปนึงหน่อยเหอะ กูก็บอกมันแล้วนะ กูรอแม่งอาบน้ำเกือบชม. ยังไม่บ่นเลย คือกูถ้ามองใครว่าเป็นเพื่อนละ จะตามใจมากไง ละพอเจอรีแอคชั่นแบบนี้เลยรู้สึกแย่อั
กูมีเพื่อน A ที่ชอบมานินทาว่าเพื่อน B กูไม่ดีงั้นงี้ แต่พอต้องการใช้ประโยชน์จาก B ไอ้ A ก็มาตีหน้าซื่อขออาศัยใบบุญเค้า นอนบ้านเค้า กินข้าวบ้านเค้า (A มาจากตจว.) เสร็จแล้วก็ไปนินทาเค้าต่อ กูคนกลางโคตรอึดอัดเลยว่ะ เคยปรับความเข้าใจส่วนตัวกับ A แล้วแม่งก็ดราม่าใส่กูอีก
กูมีเพื่อนที่แอ๊บใสอ่ะ น่ารำคาญชิหัย คือเวลามีผู้มาแอบชอบมันจีบมัน มันจะไม่ให้ผู้คนนั้นหยุดชอบมันเว้ย ถ้านางเอาเรื่องผู้นางมาเม้ามาคุยกันขำๆกับพวกกูก็ไม่อะไรหรอก แต่ทำตัวแกล้งโง่แกล้งซื่อบื้อใสๆกับทุกคนอ่ะ ละคือนางน่ารักด้วยไงแนวๆตี๋หมวยโลลิอ่ะ ก็มีผู้มาจีบนางหลายคน แต่นางไม่ปล่อยเลยสักคนไม่เลือกสักคนด้วย แถมชอบหลอกใช้ผู้คนนั้นคนนี้อีก กูอึดอัดดด
มึงเป็นเพื่อนกับคนที่มึงไม่ชอบและมันก็ไม่ชอบมึงในเฟสป่ะ ฝ่ายด้านสันดานดิบกูมันบอกว่าเป็นไปเลย เวลามึงมีเหี้ยอะไรดีๆแล้วมันมาเห็นจะได้อิจฉา โชว์ให้มันเห็นว่ามันก็แค่ขี้เล็บมึง ไม่มีเหี้ยอะไรสู้มึงได้ จะได้ส่องความเคลื่อนไหวมันด้วย จะได้ชนะมันทุกทาง แต่ด้านดีก็บอกกูว่าลบมันออกเถอะ อยู่ใครอยู่มัน เป็นเพื่อนในเฟสก็มีแต่นั่งส่องไทม์ไลน์อิจฉากัน 555555 กูจะลบมันออกแต่ก็อยากเสือกชีวิตมันและอยากให้มันเสือกชีวิตกูต่อ เอาไงดี5555
มึงกูควรทำไงดีวะ กูกับเพื่อนคนนึงต้องทำงานรวมกัน งานกลุ่ม แต่กูกับเขาทำงานร่วมกันได้ไม่ค่อยดีเพราะอยากทำกันคนละแบบว่ะ เขาอยากทำอะไรยากๆ ไม่เสร็จไม่เป็นไร แต่กูอยากทำที่ง่ายๆหน่อยแต่เสร็จ ซึ่งงานมันส่งผลต่อเกรด เขาบอกว่าที่ทำยากๆจะได้ศึกษาไว้เป็นความรู้กูว่าก็ดี แต่งานที่เสร็จกับไม่เสร็จมึงว่าอันไหนจะได้เกรดดีกว่ากันวะ ละกูควรทำไง กูอยากออกมาทำคนเดียวให้รู้แล้วรู้รอด แต่เดี๋ยวมีปัญหาอีกทั้งกับอ.กับเพื่อน งานกูมันทำให้ยากได้ถ้าต้องการแต่ตอนนี้กูต้องการงานเพื่อส่ง กูไม่ต้องการศึกษาเรื่องที่เขาอยากทำด้วย กูเครียด
ถ้าเจอเพื่อนที่รร.เก่าในคณะเดียวกัน จะคุยกันยังไง (ที่รร.เก่ากูโดนแบนไม่มีเพื่อนคบ แล้วเพื่อนที่กูจะเจอก็เป็นหนึ่งในคนที่ทำให้กูมีปม แบบทำเป็นไม่เห็นกู ทำเป็นไม่ได้ยินกู หงุดหงิดใส่กู) แต่กูก็ไม่ได้เกลียดมันนะ แต่รู้สึกกูฝังปมกูไปแล้ว พอเจอหน้ามันเหมือนมันมาขุดปมกูขึ้นมาอ่ะ อยากจะเผชิญหน้ากับมันแต่ไม่รู้จะทำหน้า จะพูด จะแสดงตัวยังไง
มึงว่าสุดท้ายคนเราจำเป็นต้องมีเพื่อนฝูงจริงจังไหมวะ กูยังไม่แก่นะ แค่กำลังขึ้นมหาลัย แต่ปลงๆว่ะสัส ไม่รู้ว่าจะหาเพื่อน ทำตัวเฟรนด์ลี่ไปทำไม คือตัวตนกูจริงๆคือค่อนข้างเงียบๆอะ แต่ทำตัวบ้าๆมาหลายปีละ เพราะตอนม.1เคยโดนแอนตี้เลยพยายามเปลี่ยนนิสัยตัวเอง เป็นแบบที่คนทั่วไปอยากคบด้วยอะ คือกูปลงตก ไม่รู้ว่าจะมีทำไมเพื่อน เพราะสุดท้ายก็คงแยกย้ายอะ ม.ปลายกูก็มีกลุ่มเพื่อนสนิทนะ แต่ไม่ได้สนิทในเชิงแบบ ทำไรหลายๆอย่างด้วยกันอะ สุดท้ายเราก็ต้องทำงานละก็ห่างหายจากคนพวกนี้ไปอยู่ดี ตัวกูก็มีงานรองรับแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีสร้างเส้นสายกับใครเพราะที่บ้านมีแล้ว ก็เลยงงๆว่าทุกวันนี้มีเพื่อนไปทำไมวะ แบบกูพ่อแม่น้อง พอละ555
กูมีเพื่อนที่ปากหมา เวลาคนอื่นโพสอะไรจะชอบไปเสือกเม้นเรื่องอื่น แซะเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับโพส อยากบล็อกแม่งชิบหาย
กูเห็นเพื่อนกูไปมีเพื่อนใหม่ที่มหาลัยแล้วแบกังวลมากเลยอ่ะว่ากูจะมีมั้ยวะ เห็นแม่งถ่ายรูปลงสนุกสนานชิบหาย กูจะมีคนคบมั้ยเนี่ย กูต้องทำยังไงถึงจะสนิทกับเพื่อนเนี้ย แง เป็นคนชวนคุยไไม่เก่งด้วยอ่ะ แต่กล้าพูดนะ แต่ไม่รู้จะคุยอิหยัง TT
เปลี่ยนตัวเองยังไงวะ โดนเมินบ่อยมาก แต่ก็มีคนคุยนิดๆ
เมื่อก่อน โดนด่าเรื่องปากหมา แก้ไขตัวจนไม่กล้าคุยใครเลย
>>968 จากปสกของกูเองนะ การไม่พูดอะไรมันมันคือการแก้ปัญหาหาที่แย่ คืองี้การที่มึวพูดคำหยาบไม่ได้หมายถึงว่ามึงปากหมานะ แต่การพูดหยาบของมึงต้องมีเหตุผล มีจังหวะเวลาที่ถูกที่ควร อย่างที่สองคือพูดคุยกับเพื่อนใหม่อะมึง มึงจะไม่พูดอะไรก็ได้แต่มึงต้องมีคำเชื่อมแบะแสดงท่าทีว่ามึงสนใจเรื่องของอีกฝ่าย เช่น มันเล่าตัวเองไม่ถนัดวิชานี้นะๆอะไรแบบนี้ เราไม่ชอบคนแบบนี้ๆเพราะ... มึงก็ลองบอกไปดิว่า เราก็เหมือนกันเราก็ไม่ชอบแบบนี้เหมือนกัน ->key word คือเหมือนกัน คนเราจะสนิทกันได้ง่ายเพราะมีอะไรเหมือนๆกัน มึงลองสังเกตสิ เพื่อนกลุ่มเดียวกันต้องชอบทำอะไรคล้ายๆกัน หรือมีเทสที่คล้ายๆกันรูปแบบคล้ายๆกัน เดียวกูมาต่อกูพิมพ์ในโทรศัพท์ไม่ถนัดอย่างแรง
>>970 แก้ไขดิ พยายามกดตัวเองไว้อาจฝืนนะช่วงแรกๆ คือมึงต้องมีmind setแบบน้ำไม่เต็มแก้วอะ ท่องไว้ฟังคู่สนทนาแล้วก็ดูว่ามันเป็นใคร เป็นคนแบบไหนเล่นได้มั้ย ถ้าเล่นได้เล่นได้แค่ไหน ก็หยั่งเชิงดู
จริงใจกะมันพยายามทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ ทำตัวให้เหมือนเพื่อนกัน เตือนกันได้เถียงกันได้ จริงจังจริงใจ อย่าเป็นลูกพี่(กูเอาแต่ใจไม่สนไม่แคร์) ลูกแหง่(คิดเองไม่เป็น ไม่ค่อยมีความมั่นใจ) มันจะยี้มึงแน่นอน ห่าเอ้ยคิดเองไม่เป็นหรือไง ถ้ามึงร้ข้อนี้อยู่แล้วก็เหลือแค่มึงต้องใจเย็นๆ กดอารมณ์ตัวเองให้อยู่แค่นั้นแหละ
เบื่อเพื่อน พอได้เพื่อนใหม่ในคอมมูละทิ้งพวกกูเลยนะ มีอะไรก็ไปคุยกับเพื่อนใหม่ ตามสบาย พอถึงเวลาคอมมูปิดก็อย่ากลับมาหาพวกกูละกัน
การรักษาคนไม่ให้หายไปจากชีวิตนี่มันยากจัง เพราะสุดท้ายยังไงเราก็เปลี่ยนสังคมไปเรื่อยๆ ทางแยกชีวิตยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ การนัดเจอกับคนเดิมๆที่คุ้นหน้าคุ้นตายิ่งยากเข้าไปใหญ่ เหมือนว่าแต่ละคนก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง
กูนี่แย่จังที่รักษาใครในชีวิตไม่ได้เลย ทั้งเพื่อนประถม เพื่อนม.ต้น เพื่อนม.ปลาย เพื่อนมหาลัย กูแค่ปล่อยให้พวกเขาหายไปเฉยๆโดยที่ไม่ได้ติดต่ออะไรไป กูไม่ได้กระตือรือร้นที่จะอ่านไลน์หรือข้อความด้วยซ้ำ
พอมาเวลานี้ก็รู้สึกว่าทำตัวเองแท้ๆ แต่ก็เหงาจังว่ะ
+1 คนรู้จักจะกลายเป็นคนไม่รู้จักเพราะไม่ได้ทักไม่ได้คุย
ถ้าชวนคุยเฉยๆ ไม่ได้ พวกปีใหม่ พวกวันเกิด พวกเทศกาล ก็ลองทักไปดู
ไม่ต้องชวนคุยยืดยาว เอาแค่ หวัดดีปีใหม่โว้ย ถ้ามันอยากตอบมันก็อาจจะตอบมาเอง
>>975 เนี่ย กูรู้ว่าต้องพยายามติดต่อ แล้วกูก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเลย ฝืนธรรมชาติชิบหาย แต่ก็รู้แหละว่ามันต้องทำ
>>976 กูอาศัยวิธีแบบนั้นอยู่แหละ คือไปแฮปวันเกิด หวัดดีปีใหม่ หรือเม้นตามไอจีตามสตอรี่อะไรงี้ แม่งเหนื่อยว่ะ แต่ก็รู้ว่าถ้าไม่คุยกันมันจะห่างกันไปเรื่อยๆ ทำยังไงให้กูไม่รู้สึกเหนื่อยในการคุยกับคนอื่นวะ
โม่ง คือกูกําลังเข้าปี1 แล้วรู้จักเพื่อนใหม่เพราะติวที่เดียวกันเสือกติดยกกลุ่มอีก แต่ดูทรงแล้วมีแต่พวกขก.และสายเที่ยวอ่ะ เพราะคณะที่กูเข้าแม่งเป็นสาขาที่เข้าง่ายแต่มดัง พวกไม่เก่งเลยมาเข้าเยอะ ประเด็นคือกูไม่อยากสนิทมากหว่ะ 1เพราะกูอยากเรียนกลัวพวกแม่งชวนโดด 2กูไม่มีงบเที่ยวเยอะ กูงง แล้วเที่ยวแดกๆเนี่ยเห็นอ้วนกันมากี่คนๆละ กูไม่อยากอ้ววววนนนน 3ไลน์สไตล์ไม่เหมือนกันเลย คือส่วนใหญ่เป็นพวกบ้าดาราเกาหลี แต่กูชอบคุยเรื่องข่าว,วิชาการ,การเมือง,ประวัติศาสตร์ คือเข้าคณะนี้ก็หวังจะมาเจอคนอารมณ์เดียวกับกูแต่มันไม่ใช่😂 แต่ถ้าออกห่างกลัวโดนเพื่อนทิ้งหว่ะแล้วกลัวว่าจะโดนนินทาว่าเนิรด หรือโดนใช้ประโยชน์เรื่องวิชาการ (เพราะเคยโดนมาเลยกังวลมาก) คําถามคือกูควรไปสายไหนดี
1 ทําตัวเหมือนพวกมันอะแหละ ไปเที่ยวไหนก็ไปแล้วค่อยมาแบ่งเวลาเรียน
2 อยู่คนเดียวเวลาเรียนค่อยมีกลุ่มเรียน
;-;
>>979 เพื่อนปี1มันไม่ได้สนิทกันยันเรียนจบหรอก ปี1เป็นปีแห่งการมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ แล้วกลุ่มใหญ่มันจะค่อยๆแตกเป็นกลุ่มเล็กๆที่สนิทกันไม่กี่คนทีหลัง บางทีกลุ่มปี1กะกลุ่มปี2แม่งคนละกลุ่มกันด้วยซ้ำ คบกะเพื่อนไลฟ์สไตล์ต่างกันมันยากนะ เพื่อนกูไลฟ์สไตล์เข้ากับกลุ่มไม่ได้มาย้ายกลุ่มเอาตอนปี3ก็มี กูคิดว่าอย่าฝืนตั้งแต่แรกเลยดีกว่าว่ะ
ส่วนเรื่องนินทาเป็นเรื่องปกติ มึงไม่ต้องไปใส่ใจนักหรอก ถ้าจะโดนนินทาก็แค่เป็นประเด็นไม่นานเดี๋ยวมันก็จะเงียบไปละ เพราะตอนปี1จะมีเรื่องใหม่ๆให้คุยให้เม้าท์กับเพื่อนเยอะมาก อีกอย่างพอเปิดเทอมรับน้องมึงจะได้เจอเพื่อนใหม่ๆอีกเยอะแยะ ไม่ใช่แค่กับกลุ่มนี้ ไว้มึงลองไปหาคนที่ไลฟ์สไตล์เข้ากับมึงได้ดีกว่า สังคมมหาลัยกว้างกว่าที่มึงคิดมากนะ
>>979 เพื่อนมันก็มีหลากมีหลายวง มึงอย่าเอาใจไปผูกกลุ่มเดียว ตอนเรียนมึงก็ไปสนิทกลุ่มเนิดก็ได้ พออยากเที่ยวอยากซ่ามึงก็ไปกับพวกมันก็ได้ ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย มึงอย่าไปคิดว่าแบบตอนมัธยมที่จำกัดจำนวนไม่กี่ร้อยคน มหาลัยกูอยู่มา3ปี พูดตรงๆนะกูเจอคนหลากหลายสายพันธ์มาก เจอคนแปลกหน้าให้รู้จักใหม่ทุกวัน กูรู้จักสายเที่ยวที่คะแนนติดเกียตินิยมก็มาก เจอพวกขี้เมาก็เยอะ แต่กูเป็นพวกปลีกโลกไม่ชอบเที่ยว มีความสุขกับการนั่งนอนกวาดบ้านอยู่ห้องทำอะไรซ้ำๆซากๆ ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครทิ้งกูหรือไม่เอาเลย แต่แน่ละมันไม่สนิทถึงขนาดที่จะทักหากันทุกชั่วโมงแบบคนอื่นเขาแต่มันไม่ถึงขนาดมีใครทิ้งกูไว้ข้างหลังเหมือนกัน มหาลัยมันคือช่วงที่เราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ปัญหาแบบเด็กๆที่เราเจอกันมันเริ่มเล็กน้อยลงละ มึงไปห่วงว่ามึงจะไม่จบดีกว่า
>>972 อย่าไปคิดมากตอนปี1เข้าใหม่พวกมึงก็จะรู้เองว่าการหาเพื่อนใหม่มันไม่อยากอย่างที่คิด มึงจะเนิดจะลูกแหง่ก็ได้ไม่มีใครว่าหรอก แค่อยู่ให้มีความสุขก็พอ มหาลัยคือการเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อเผชิญทุกข์และสุขแล้วก็เลิกกังวลเรื่องไม่เป็นเรื่องเถอะ ก็อย่างที่บอกอะไปกังวลเรื่องเรียนดีกว่า
พวกมึงเคยมีเพื่อนร่วมคลาสแบบที่อยู่ดีๆก็เรียกชื่อมึงขึ้นมา แต่พอมึงหันไปตอบแล้วมันก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนมันเหมือนเป็นเรื่องตลกมั๊ยวะ แล้วบางที่ไม่ใช่แค่เรียกชื่อด้วย อยู่ดีๆมาถามอะไรซักอย่างกูก็มี เช่นสบายดีมั๊ย พอกูตอบตามมารยาทแม่งก็ขำ กูงงมากว่ามันมีปัญหาอะไรกับกู หลักๆเลยคือกูรำคาญชิบหาย อยากให้มันเลิกซักที กูเคยเมินแล้วแม่งก็ไม่ยอมหยุดจนกว่ากูจะสนใจมัน กูควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีวะ
>>984 เคยโดนงี้หว่ะ ตอนแรกกูก็เฟรนลี่คิดว่ามันจะชวนคุยไร แต่แม่งแค่เรียกแล้วขํา หลายรอบมาก มันคงเจอจุดฮาอะไรในตัวเราแล้วเอาไปคุยๆขําๆกัน คือใส่บทบาทให้เราเป็นตัวตลก จนวันนึงของขึ้นด่าให้หุบๆปากไป สุดท้ายแม่งก็เอาไปนินทาว่ากูโมโหบ้าๆอีก หลังๆพอมันเรียก กูก็ตอบ เอ่อๆ ปัดๆไป แล้วไปหาอะไรทําอย่างอื่นต่อ ทําเหมือนเราไม่ว่างไรงี้ หรือบางครั้งแกล้งทําไม่ได้ยินไปเลย มันก็ไม่ว่าอะไรต่อ แต่เดี๋ยวมันก็เรียกวนๆอยู่นี้แหละ กูก็อืมๆ เออๆวนไป
พอมาพิมพ์ๆไปก็นึกขึ้นได้ว่าโดนหลอกด่าด้วยนิหว่า
เวลาโดนด่าหลอกด่าก็ทําไรไม่ได้ ก็อ๋อๆ เอ่อๆ เปลี่ยนเรื่อง อีหรอบเดิม
นานๆไปเดี๋ยวมันก็ลืมเอง ถ้าเราไปทําตัวอ่อนแอ แบบไปฟ้องครูไปขอความเห็นใจ มันจะเริ่มใสบูลลี่เต็มตัว
จะสรุปก็คือ ไม่โต้ตอบดีที่สุด
อ่อแต่พวกนี้ต้องมาเป็นคณะหมาหมู่ด้วยนะ
หลายคนก็เจอแบบนี้ กูไม่เข้าใจคือมันฮาหรืออะไรวะ??? แถมไม่ได้สนิทด้วยนะ!?
และการทําแบบนี้มึงรู้สึกโดนบูลลี่ชะ แต่พวกมันไม่รู้ว่าตัวเองบูลลี่อยู่ด้วยซ้ำ อย่าไปใส่ใจคิดมาก ทําตัวเฉยๆดีสุด สู้ๆ
ปล. พอจบแยกย้ายกันมาแล้ว พอมาเจอพวกนี้อีกมันก็มาทักเราดีๆซะงั้น <ก็จะสื่อว่ามันไม่รู้ตัวว่าบูลลี่คนอื่นอยู่อ่ะแหละ -“-
>>985 เบียวสัส5555555555555555555
อย่าทําตาม ทําแล้วโดนขําต่อแน่สัส
>>984 มันยากนะไอการจะแก้ไขเรื่องเหี้ยนี้ เพราะคนขําแม่งเอ๋อ ยากเกินที่จะทําความเข้าใจว่าแม่งเป็นเหี้ยอะไร ไปโดนตัวไหนมา
กูขอเดานะว่ามึงต้องอยู่คนเดียว หรือเป็นชนกลุ่มน้อยในห้องเปล่าวะ เพราะพวกนี้target ถ้ามีเพื่อน กลุ่มเพื่อนที่สนิทจริงๆมันจะช่วยยําพวกขํากลับ
เพราะพวกนี้targetตัวดีเลยสัสแม่งดูพิมพ์ยังไม่เสร็จมือลั่น ถ้ามีเพื่อน กลุ่มเพื่อนที่สนิทจริงๆมันจะช่วยยําพวกขํากลับ
กูเคยโดน ตอบก็โดนขํา ไม่ตอบก็โดนทําให้ตอบ
กูก็รำคาญจนเคยมานั่งคิดแผนจริงๆจังๆ ของกูคือ1เพิ่มค่าrespectให้กับตัวเอง แบบให้ตัวเองเป็นตัวพึ่งพาได้ มันก็จะได้เคารพในความสามารถหน่อย อย่างกูก็เวลามีงานกลุ่มอาจารย์จับให้ ก็ทําตัวให้มันฉลาดๆตอนทํางาน คาบพละกูก็ทําให้เต็มที่ จนเวลาแบ่งทีมใครๆก็แย่งตัวกู แล้วอีกทีมก็กลัวกู
2กูก็พยายามหาเพื่อนมาอยู่เป็นกลุ่ม แล้วกูดันไปสนิทกับเพื่อนที่แม่งหัวรุนแรงพอดี แบบคนทั้งรรกลัว แล้วหลังๆมันก็ไม่กล้าหือกล้าล้อ
พยายามทําอะไรก็ได้ที่มันเปลี่ยนตัวเองไม่ใช่เป็นตัวตลกหว่ะ เปลี่ยนบุคลิก ทัศนคติ ให้คนยอมรับนับถือ แต่จองกูกูหนักไปทางทําให้คนกลัวหว่ะ5555555555 มันดูbullshitชิบหาย แต่กูทําแล้วได้ผล
เพราะมึงมีออร่าอ่อนแอสู้คนไม่ได้และอยู่คนเดียวไง คนอื่นโดยเฉพาะพวกหมาหมู่มันก็จะรู้สึกเหนือกว่า อันนี้ไม่รู้จะแก้ไงมันเป็นสัญชาตญาณดิบลึกๆอยู่แล้วอ่ะ ไม่ก็ลองปรับบุคลิกมึงดู
กูเคยโดนแบบนี้แต่กูก็เดินไปถามตรงๆนะ ถามมันยิ้มๆเลย นินทาเราอยู่ปะเนี่ย เห็นเรียกเราแล้วขำ คุยเรื่องไรกันนั่งด้วยคนดิ ละก็นั่งเบียดรวมกลุ่มแม่ง
มือลื่น ยังพิมพ์ไม่จบ ยังไงก็ขอบคุณพวกมึงมากที่แนะนำ ไว้กูจะลองพยายามเปลี่ยนตัวเองดู กูอาจยอมให้มันรังควานกูมากเกินไป ว่าแต่เท่าที่อ่านจากพวกมึงบอกนี่คนแบบนี้มันไม่รู้ตัวจริงๆเรอะว่าบูลลี่คนอื่นอยู่
แล้วถ้าเอาคืนแบบนัดแนะกับเพื่อนมึง เช่น ไปจับไหล่มันแล้วหันหากันแล้วหัวเราะ พอมันถามก็บอกว่าเปล่าไรงี้ พาเพื่อนทำกันหลายๆคนละ งี้ได้ปะวะ บางทีก็ก็อยากรู้นะ กูเป็นพวกคิดชั้นเดียวอยู่แล้วเลยไม่คิดอะไร พอมาอ่านที่พวกมึงคุยกันกูอ๋อเลย เจอเหมือนกันนี่หว่า
กูวัยทำงาน มีเพื่อนอีก 2 คน แล้วนัดกันจะไปเที่ยว
ทีนี้กูนัดคนนึงแม่งคุยยากชิบหาย คุยทีแม่งตอบทีวันละ 1 ครั้ง
แม่งคุยได้ไป 1 สัปดาห์ หลังจากนั้นแม่งไม่ตอบเลย จนกูคุยไปอีกทีแม่งถึงตอบ ว่า ยุ่งมาก แล้วแม่งก็ไม่ตอบที่กูถามด้วยซ้ำ
ทั้งๆที่แม่งบอกจะมาเจอกัน
พอถึงเดือนที่บอกจะนัดเจอ กูเลยทักไปอีกที แม่งไม่ตอบเป็น(เดือน)
จนกูต้องโทรไปถาม ตอนนั้นกูโมโหหัวร้อน เลยโวยวายด่าแม่ง แม่งบอกยุ่งอีกเหมือนเดิม
แม่งเลยทักมาตอนดึก แม่งไม่ก็ตอบอีกที่กูถามแค่บอกว่า มาคุย
กูเลยหัวร้อนแบบยิ่งคุยยิ่งโกรธแม่ง แล้วถ้าคุยคิดว่าเดิ๋ยวแม่งก็ไม่ตอบอีก
กูเลยบอกไป ถ้าไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย ก็เลยไม่ได้คุย ยิ่งคุยยิ่งทุกข์หัวร้อนอีกปวดหัวอีก
กูหัวร้อนที่แม่งไม่ตอบหลายวัน แล้วแม่งก็บอกจะเจอกันแล้วเงียบเฉย
กูเลยค้างคาใจจะคบแม่งต่อดีหรือเลิกคบบล็อคแม่งทิ้งไปเลยดี ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็สนิทกัน
คือยุ่งก็ตอบได้ป่ะวะ วันละประโยค อันนี้แม่งเกินไปว่ะ พวกมึงคิดว่าไง
>>997 วัยทำงานเหมือนกัน ทั้งที่ตอนเรียนก็สนิทกันมั้งนะ
จบมานานๆทีคุยมากๆ นานทีแชทมากูก็ตอบ แล้วกูก็หัวร้อนเหมือนมึงอะ มันตอบช้าทิ้งไว้เกือบสัปดาห์ไม่ตอบของกูและไม่อ่าน
แต่มีเวลาไปเที่ยวไปเม้นท์ไปโพสแท็กคนอื่น ไม่ตอบแชทกูแต่เม้นท์คิกคักตอบคนอื่น กูตัดเพื่อนไปละ เพราะมันไม่เห็นหัวกูไง เหมือนกูไม่สำคัญ สงสัยกูคงหมดประโยชน์จากมันละ
เพือนแบบนี้กูก็คงไม่อยากคบต่อ ถ้ามันคิดว่าจะตอบกูเมื่อไหรชาติหน้าก็ได้ กูโมโหกูกดลบแม่งทิ้งไปเลย ไม่ได้บล็อกแต่ลบรำมาก
เคยรู้สึกดีด้วยหายหมด อ้อกับเพื่อนคนนี้ก็เคยเขวๆตอนใกล้จบ มันเลือกคนอื่นมากกว่าเพื่อนในกลุ่มมันกูก็เห็นธาตุแท้มันพอสมควร
พอมาเจอเรื่องนี้กูระเบิดโพล่ะะะพอดีตัดทิ้งแม่งเลย ไม่ได้จำเป็นอะไรกับชีวิตกูเลย
ถ้ามันจะทำตัวแบบนี้เพื่อนแบบนี้กูก็ไม่คบ
เรื่องนี้กูอยากให้มึงตัดสินใจเอง แต่ละคนใจไม่เหมือนกัน อยู่ที่ว่ามีความทรงจำมึงผูกพันกับคนนั้นมากแค่ไหน
ส่วนของกูกูไม่ทน กูพยายามจะนึกเรื่องดีๆที่เคยผ่านมาด้วยกันแล้วนะแล้วกูก็คิดว่าที่กูโมโหกูลบเนี่ยกูเลวเองใช่ป่ะ
แต่กูก็ทนไม่ได้ ใจกูมันไม่เหมือนเดิมแล้ว กูเสียความรู้สึกไม่ทนก็เลยจบด้วยการลบทิ้งตัดออกจากชีวิต กูก็สบายใจดี
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.