ขอสารภาพบาปในนี้หน่อยแล้วกัน มันเกี่ยวกับเรื่องเรียนแหละ
กูเป็นนักศึกษาปี 4 สายวิทย์ แน่นอนช่วงนี้ต้องเร่งทำโปรเจ็กต์จบขะมักขะเม้น
กลุ่มกูเรียกได้ว่าเป็นกลุ่มมีปัญหาสุดๆ ทั้งกูและคู่หูล้วนเป็นพวกไฟไม่ลนไม่ทำกัน
แล้วงานพวกกูมันทำเองอยู่ที่บ้านได้ พวกกูก็แทบไม่เข้ามหาลัยกันเลย (กูทำงานบริษัทไปด้วย)
ที่ผ่านมากูก็ยังคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเรื่อยๆ จนมาต้นเดือน 3 กูเข้าไปรายงานความคืบหน้า จารย์ให้โจทย์มา ละบอกว่าหลังสอบมิดเทอมมาให้ดู
กูที่เครียดกับมิดเทอมมาก ลงเอยด้วยการไม่ทำห่าอะไรเลย อู้ไปวันๆ ไปต่อกันพลา ไปอ่านหนังสือ หลังมิดเทอมกูก็เงียบหาย
(ชีวิตช่วงนี้ในการเข้ามหาลัยของกูนี่ประหนึ่งสายลับ หลบๆซ่อนๆไม่ให้อ.เห็นตัว)
จนวันนึงอ.ก็ไลน์มาถามว่าเป็นไงบ้าง กูเผลอกดเข้าไป read นะ แต่กูไม่ตอบ
กูเงียบมา 2 อาทิตย์แล้ว ตอนนี้กูเริ่มไฟติดแล้ว งานเดินมากแล้ว แต่กูยังไม่กล้าสู้หน้าแก เพราะงานยังไม่ถึงกับเป็นรูปเป็นร่าง
กูกะว่าอาทิตย์หน้าค่อยนัดแกแล้วโชว์งานที่เกือบเสร็จให้ดูเลย จนไม่กี่ชั่วโมงก่อน แกมาไลค์รูปโมเดลที่กูพึ่งอัพขึ้นเฟส กูนี่ผวาเลย เหมือนแกส่งสัญญาณบอกว่าเลิกอู้ได้แล้ว
กูเลยร่างเมลล์ขอโทษแก + รายงานสถานการ์ และนัดพบ ซึ่งกูยังไม่กล้าส่งอยู่ดี รู้สึกมันใกล้กับเวลาที่แกไลค์รูปกูเกินไป แต่กูตั้งเวลาส่งไว้แล้วว่าให้ส่งพรุ่งนี้เช้า
อากูได้เล่าแล้ว สบายใจละ ใครเรียนมหาลัยสายวิทย์ปี 4 อย่าเอาอย่างกูล่ะ
คือกูและคู่ไม่ได้โง่หรอก (มั่นใจว่าระดับท็อปของรุ่นเลยด้วย) แต่คู่กูก็อินดี้ เสือกค้นพบว่าตัวเองชอบถ่ายภาพมากกว่าสิ่งที่กำลังเรียน
ส่วนกูก็ดันสนุกกับการทำงานที่บริษัทมากกว่า (แหงล่ะแม่งได้เงินดี)