>>267 กูแต่งอันนี้ส่งให้เพื่อนกูไป มันเลิกเรียกเลยนะ 55
เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้ข้าซึ่งกำลังขมักขเม้นกับการขัดหินจนเงาวับเงยหน้าขึ้นมา
ท่านซานิวะนี่เอง ข้ารำพึงในใจเบาๆ
"มีอะไรงั้นหรือครับ" ทันทีที่เดินออกมาหา ผู้หญิงคนนั้นก็ส่งของสี่อย่างมาวางไว้บนชานหน้าร้าน บอกว่า"รบกวนด้วยน้าา เค้าอยากได้บ้องกัญชาอะะ"
"ฮะ?อะไรนะครับ?" เมื่อได้ยินประโยคที่เรียกร้องจะเอาๆ เหมือนเด็กทารกที่เดินหาขวดนมไม่เป็นซ้ำๆกันหลายๆรอบเข้า ข้าก็พอจะเข้าใจว่าเธอต้องการบ้องกัญชา แต่ไม่ทันจะเอ่ยปากพูดไปว่า "ถ้าอยากได้กัญชา ก็ไปโรงพยาบาลเถอะครับ" เธอก็เดินออกจากร้านไปเสียก่อน
สงสัยอยากจะได้บ้องกัญชามากเลยสิเนี่ย...แต่ว่ากัญชามันไม่ดีต่อตัวท่านซานิวะ ทั้งยังจะทำให้ข้าโดนเคบิอิชิจับไปอีก อา น่ากลัวเหลือเกิน ข้ายังตีดาบไม่ทันเสร็จเลยนะ ไม่แน่ว่าข้าอาจจะต้องอพยพหนีไปก็ได้ ยังไงก็เถอะ ข้าไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคำขอที่เสี่ยงต่อตะรางเอาเสียเลย ซักยี่สิบนาทีแล้วกัน ตีๆให้เสร็จไป หวังว่ารอบหน้าจะไม่มาเป็นคำขอเเบบเดียวกับรอบที่แล้วๆมานะ ที่ว่าให้หาจิ้งกลมมาให้ เพราะข้าไม่รู้ ว่าจิ้งกลมมันคือตัวอะไร จะให้ไปจับมาก็อาจจะโดนเคบิอิชิเพ่งเล่นก็เป็นได้
หลังจากครุ่นคิดแล้ว ข้าก็เริ่มตีดาบ โดยใช้ทรัพยากรทั้ง 999 ที่ท่านซานิวะให้มาจนหมด