>>870 ไม่ค่อยได้อ่านทางฝรั่งเท่าไหร่ (ยกเว้นอกาธา) แต่ชอบอ่านนิยายแนวลึกลับของญี่ปุ่น ประมาณของบลิสกับทาเลนต์วันน่ะ พวกนั้นหลายๆ เรื่องสับขาหลอกยิ่งกว่านี้ พอมาอ่านสาววรรณกรรมก็เลยไม่ได้รู้สึกว่าโดนหลอกหรือเหนือความคาดหมายเท่าไหร่ แต่ที่ชอบสาววรรณกรรมมากกว่าเรื่องอื่นๆ ก็เพราะติดใจตรงที่เอางานวรรณกรรมมาตีความสไตล์โทโกะนี่แหละ และไอ้การตีความวรรณกรรม+ดราม่าที่ตามมา+ความจิตเล็กๆ ในแต่ละตอนนี่แหละที่รู้สึกว่าทำเอาจุกกระอักและเจ็บจี๊ดลึกๆ ยิ่งกว่าโดนสับขาหลอกซะอีก