ที่กูดูแล้วรู้สึกน่าเบื่อคือเพลงประกอบนี่แหละคือมันจืดแล้วก็เงียบสมชื่อเรื่องจริงๆฉากที่ควรจะซึ้งๆก็เลยกลายเป็นจืดๆไม่น่าจดจำเหมือนเรื่องชื่อเธอ
ลองเทียบกับเมดมังกรที่ฉายอยู่ตอนนี้เวลาคุยกันฉากดราม่ายังใส่เพลงประกอบให้มันดูมีอารมณ์ร่วมมากกว่าเลย
เรื่องตัวละครสาวๆที่พวกมึงเถียงกันกูเข้าใจตามนี้กูเลยไม่เกลียดใครเป็นพิเศษแต่กูสงสารโชโกะเป็นพิเศษ
อุเอโนะ เหี้ยแล้วยอมรับว่าเหี้ยแต่จะให้ก้มหัวขอโทษสู้ให้โชโกะเกลียดกูแล้วมาตบกันอย่างเท่าเทียมกันดีกว่าและหวังว่าจะเข้ากันได้ถ้าได้หลังจากนั้น
คาวาอิ ไม่รู้ว่าที่ตัวเองทำมันเหี้ยแล้วก็ไม่มีใครบอกให้หล่อนรู้ตัวจนกระทั้งสิ่งที่ทำมันสะท้อนมาถึงตัวจึงจะรู้สึกตัวแม้จะแอ๊บแบ๊วเหมือนเดิมแต่ก็พยายามปรับปรุงตัว
โชโกะ ไม่รู้ว่าต้องวางตัวยังไงเพราะแค่สื่อสารกันก็ไม่เข้าใจไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรเลยได้แต่ลองผิดลองถูกโดยเป็นฝ่ายยอมตลอดแถมรู้แค่ว่าอยู่กับใครทุกคนก็ทำหน้าตาอมทุกข์กับเหม็นเบื่อเลยได้แต่ขอโทษจนไม่รู้ว่าการที่ตัวเองไม่สู้คนไม่เข้มแข็งมันทำให้คนที่เป็นห่วงในตัวโชโกะต้องเป็นทุกข์แค่ไหน
ก็อย่างว่าแต่ละคนมันก็ผิดกันไปคนละมุมมองแต่โชโกะเป็นฝ่ายโดนกระทำกูเลยสงสารเป็นพิเศษ