>>613
-เริ่มแรกเข้าร่างนางร้ายลาสต์บอส โรลเพลย์เป็นอีนางร้ายเฉย โดนครอบครัวเหี้ยบุลลี่เอาก็เจ็บแค้นแบบกูคือนางร้ายทั้งที่มึงไม่ใช่มัน มึงอินเหรอ
-บทเก่าคือโดนไล่ออกจากบ้านเพราะแดนเหนือบอกให้ส่งตัวแทนตระกูลไปรบ อีครอบครัวเหี้ยเลยส่งไปเป็นตัวแทน อีนางร้ายก็ต้องไปเพราะไม่มีที่จะไปแล้ว พอไปถึงแดนเหนือก็จะโดนไอ้นี่ไล่ออกไป กูไม่เอาเด็กมาเป็นทหาร แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าเด็กโดนไล่แล้วจะไปเป็นตายร้ายดียังไง อีนางร้ายเลยต้องเร่ร่อนไปโดนคนไม่ดีหลอก บทใหม่ที่เดินเรื่องด้วยอีนักเขียนก็ไปตามนั้น แต่กูรู้สปอยไง ชิงโชว์พลัง op เลยว่ากูเก่ง
-ได้พิสูจน์ตัวเอง เลยได้รับเลี้ยงเป็นลูกสาว ตรงนี้คือแย่งบทพระเอกนิยายที่จะมาเป็นลูกบุญธรรม พ่อจ๋าคลั่งรักลูกสาวเว่อร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-พระเอกนิยายเป็นทหารเด็ก มารบแล้วบาดเจ็บแผลเต็มตัว อีนักเขียน so sad เราไม่รู้มาก่อนเลยว่านายจะลำบากขนาดนี้ เราแค่คิดโปรไฟล์นายไว้หลวมๆอะ โกเมนนาซอรี่
-อาสาดูแลเธอก่อนจะส่งเธอให้เมียตัวจริงที่เขียนให้ พระเอกนิยายเจอมึงแค่คนเดียวมันจะเอาตาไปมองใคร
-ทำเป็นไม่รู้ว่าพระเอกคิดอะไรกับเรา อุ๊ยๆ นายจะชอบเราเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ
-แต่ไหนๆก็ไหนๆ เมียเธอยังไม่โผล่ งั้นเราดูแลต่อละกันแล้วค่อยส่งคืนทีหลัง โดดจุ๊บเอานมเบียดแม่งเลย
-นางเอกนิยายโผล่แล้ว เฉยสนิท ไม่ได้สนใจอะไรกัน อีนักเขียนงง ทำไมถึงไม่สปาร์คกันคะ
-พยายามชงให้พระเอกนางเอกนิยายคู่กันแต่แป้ก แง้ๆๆๆๆ ไม่ได้นะ เราต้องชงเธอให้ไปคู่กับเมียตามบทสิ ไม่งั้นโลกบึ้ม เพราะเธอกับเมียเธอจะใช้พลังแห่งรักช่วยโลกนี้เอาไว้
-นางเอกนิยายเขียนไว้ว่ามีพลังนักบุญปัดเป่าความมืด ตอนนี้เป็นได้แค่อีจืดใต้ตีนไม่มีความสำคัญกับเรื่อง ส่วนอีนางร้ายลาสต์บอสมีพลังซู พ่อยศใหญ่ คนในสังคมต้องก้มหัวให้เพราะกูคือลูกดยุค อีพ่อแม่งก็คนไม่มีมารยาท กูยิ่งใหญ่ ไม่จำเป็นต้องนอบน้อมหรือฟังใคร
-หีอยากปากตอแหลเป็นที่สุด อยากได้พระเอกตั้งแต่แรกแต่ทำแอ๊บ พอเขาบอกเลิกกันดันมาร้องมุแง ไม่อยากเสียนายให้ใคร