#รีวิว ถ้าไม่ร้องก็จงอ้อนวอนซะ (4 ดาวสำหรับคนชอบนิยายโรแมนซ์ฝรั่ง)
นางเอกถูกแม่ทิ้งหนีไปกับผู้ชายอื่น พ่อเลยติดเหล้าแล้วป่วยตายไป นางเอกต้องเร่ร่อนไปอยู่กับญาติคนนั้นคนนี้ที่ไม่ได้อยากรับเลี้ยง โดนลูกๆของญาติซ้อมและบุลลี่ตลอด จนถูกแนะนำให้ไปอยู่กับลุงที่เป็นญาติห่างๆแบบห่างมากๆๆๆๆ นางก็เลยข้ามประเทศไปหาญาติคนนั้นเป็นที่พึ่งพิงสุดท้าย ทีแรกลุงแกก็ไม่ชอบที่อยู่ๆกูต้องมาเลี้ยงเด็ก แต่ไปๆมาๆเด็กมันเป็นเด็กดีก็เลยรับเลี้ยงไว้แบบซึนๆ นางเอกเป็นขวัญใจของสาวใช้กับพ่อบ้านในคฤหาสน์ดยุคที่ลุงแกทำงานเป็นคนสวนอยู่ เทียวเอาขนมเอาชุดมาให้นางเอก นางอยู่กับลุงในกระท่อม ใครถามว่าจะเอานางเอกไปให้ที่ไหนต่อ ลุงแกก็บอกเดี๋ยวคิดก่อน คิดไปคิดมาจนนางเอกโตเป็นสาวพอดี นางเอกโดนเลี้ยงมาแบบห้าวๆนิดหน่อย ชอบปีนต้นไม้ รักสัตว์รักธรรมชาติ เข้าไปวิ่งเล่นในป่าทุกวันเหมือนเป็นสวนหลังบ้าน สำรวจนั่นนี่โน่น
คฤหาสน์ดยุคที่ลุงทำงานอยู่มีดยุคหนุ่มที่ขึ้นรับตำแหน่งต่อจากพ่อที่ตายไป อายุมากกว่านางเอก 6 ปี วันที่ฮีกลับมาก็พาเพื่อนไปล่าสัตว์ เกือบจะยิงนางเอกที่ปีนต้นไม้อยู่ นางเอกแนะนำตัวกับท่านดยุคแล้ววิ่งหนีกลับบ้านมา เป็นการพบกันครั้งแรกแบบน่าประทับใจ(?) แต่นางเอกไม่ชอบอีท่านดยุคเพราะแม่งชอบมาฆ่าสัตว์ในป่า ฆ่าทิ้งเฉยๆไม่ทำอะไร นางเลยต้องตามเก็บซากสัตว์พวกนั้นมาฝังทุกรอบ และอีดยุคก็รู้ด้วยว่านางทำแบบนั้น มีหนนึงที่นางไปฝังสัตว์เหมือนเดิม ฝังเสร็จจะกลับ อีดยุคเพิ่มงานให้เฉยด้วยการยิงนกให้ตกมาตายต่อหน้าแล้วบอกหน้าที่มึงยังไม่จบนะสาว นางเอกเลยระเบิดอารมณ์ด่าว่ามึงเกลียดกูอะไรนักหนาถึงทำแบบนี้ ไอ้ชาติเปรต แต่พูดไปร้องไห้ไป อีดยุคชอบมากที่เห็นนางเอกร้องไห้ ร้องบ่อยๆนะพี่ชอบ
พระรองเรื่องนี้เป็นลูกชายหมอประจำตระกูล แต่แม่ฮีไม่ชอบนางเอก ฐานะไม่คู่ควรกันเลยพยายามกีดกันทุกทาง เวลานางเอกอยู่กับพระรอง อีพระเอกต้องมาเห็นตลอดแล้วฮีจะเก็บไปหึงเป็นบ้าเป็นบอ ทำเย็นชาแต่ในใจคิดแต่ภาพนางเอกอยู่กับผู้ชายอื่นแล้วก็โกรธเอง กับกูนี่อยากหนีแต่มึงดันไปอยู่กับผู้ชายอื่น ทั้งยิ้มและหัวเราะแบบที่ไม่เคยทำให้กูเห็นเลย นางเอกคิดกับพระรองแค่เพื่อน แต่พระรองรักจริงหวังแต่ง
แนวโรแมนซ์พีเรียดแบบเข้มข้นจัดๆ เส้นงามตาแตก นักวาดเป็นคนวาดชินบีมาก่อน วางสตอรี่บอร์ดดี มีจุดผ่อนคลายเยอะ นางเอกถึงภายนอกจะดูหวานๆเป็นเด็กดีของลุงแต่จริงๆนางห้าวพอตัว มีความหัวกบฎดื้อๆอยู่ ด้วยสถานะนางทำอะไรไม่ได้ต้องก้มหน้ารับคำสั่งก็จริง แต่นางด่าแหลกอยู่ในใจ กูไม่ชอบขี้หน้ามึงว่ะไอ้ดยุคเหี้ย เป็นส้นตีนอะไรนักหนากับกู ไม่ได้จะเป็นอีเชื่องมะงื้อมะแง้อะไรขนาดนั้น ส่วนดยุคนี่หลงเขาหัวปักหัวปำ แต่เสือกไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร รู้แค่หงุดหงิดเวลาที่เธอดื้อ เกลียดเวลาเธอไปกับชายอื่น อยากทำลายทิ้ง แต่ก็อยากจูบ เอาเป็นว่ารักเขาแต่ไม่รู้จะนิยามยังไง ครบสูตรแนวโรแมนซ์พีเรียดพระเอกสูงศักดิ์และนางเอกรากหญ้ามาก ใครชอบอ่านนิยายโรแมนซ์ฝรั่งแนะนำให้ตำ