>>113 เคยเจอนิยายแปลเรื่องนึง พระเอกเหี้ยชิบหายเลย น่าจะเหี้ยกว่าไอ้เกิดในกรงทองอีก เดี๋ยวจะสาธยายความเหี้ยมันให้ฟัง
นางเอกแต่เดิมเป็นคู่หมั้นฮ่องเต้ แต่นางไม่สวยไง อีเต้เห็นน้องนางเอกสวยกว่าเลยถอนหมั้นนางเอกแล้วแต่งกับน้องแทน ส่วนนางเอกยกให้น้องชายตัวเองที่เป็นอ๋องเป็นการหักหน้ามันว่ากูยกอีจืดนี่ให้นะ รับไปสิของเหลือเดนจากกู วันแต่งงานอีอ๋องใส่ชุดดำเข้าพิธี เปิดผ้าคลุมหน้านางเอกแล้วบอกถึงเป็นสมรสพระราชทานกูก็ไม่เอามึงเป็นเมีย ไปทำงานโรงซักล้างไป ฐานะนางเอกก็ตกต่ำ โดนคนในจวนรังแก แถมในจวนมีเมียน้อยที่มาก่อนนางเอกก็รังแกนางสารพัด ใครทำดีกับนางเอกก็จะโดนลงโทษ เลยไม่มีใครทำดีกับนางเอกอีก
วันนึงอีผัวเหี้ยไปโดนยาพิษมา นางเอกที่รู้วิชาแพทย์เลยบอกพ่อบ้านว่ากูพอรู้วิธีรักษา ผัวเหี้ยเลยเออๆ ทำไรก็ทำ แต่ถ้ากูไม่หายมึงเตรียมตัวตาย นางเอกก็รักษาเกือบหายแล้ว แต่ยาตัวสุดท้ายแม่งต้องใช้เห็ดห่าไรซักอย่างที่ขึ้นอยู่บนภูเขา นางก็ต้องลำบากออกไปเก็บเห็ดมาทำยา แล้วก็มีคนหมายปองเห็ดนี่เหมือนกันเลยต้องดวลพิณกันนิดหน่อย นางเอกชนะ ได้เห็ดมาทำยา แต่ข่าวรั่วไปถึงวังว่าไอ้อ๋องเหี้ยมันหายดีแล้วด้วยฝีมืออดีตคู่หมั้น อีเต้เลยเรียกพ่อนางเอกมาเฉ่งว่าไม่เห็นบอกกูเลยว่าลูกมึงรู้วิชาแพทย์ พ่อนางเอกก็เหงื่อแตก จะไปรู้เหรอวะ กูไม่ได้สนใจมันขนาดนั้นนี่
อีเต้เลยไปเช็คอาการน้องชายมัน เล่นละครเป็นห่วงเป็นใยแต่ตอนกลางคืนส่งนักฆ่ามาลอบสังหาร โดนลิ่วล้ออีอ๋องเหี้ยจัดการเกือบหมด นักฆ่าเห็นท่าไม่ดีเลยจับนางเอกเป็นตัวประกัน นี่เมียมึงทั้งคนนะเว้ย อีอ๋องเหี้ยยักไหล่ ตามสบายเลยมึง อีนั่นไม่ได้สำคัญอะไรกับกู นางเอกเลยต้องเอาตัวรอดเองด้วยการฝังเข็มเข้าจุดตายคนร้ายเอง โดยมีผัวเหี้ยนั่งมองเฉยๆ
จากนั้นทางวังก็จะมายุ่มย่ามกับนางเอกมากขึ้น เอาแม่นางเอกมาขู่ว่าให้ร่วมมือกับแผนลอบสังหารอีอ๋องเหี้ยซะ(ซึ่งกูเห็นว่ามึงควรร่วมมือ) นางเอกก็ทำตัวคล้ายๆสายลับสองหน้านิดหน่อย ทุกครั้งที่โดนลอบฆ่าหรือโดนวังกลั่นแกล้งแค่ไหน นางเอกจะซวยตลอดแต่อีผัวเหี้ยไม่ทำอะไรเลย ปล่อยนางเอกเอาตัวรอดเองไม่สนใจ แต่พอผัวเหี้ยทำดีด้วยนิดนึง นางเอกโดขิโดขิตกหลุมรักแล้ว(อีควัย)
อีอ๋องเหี้ยมอบอำนาจดูแลจวนให้นางเอกให้สมเป็นนายหญิงหน่อย นางเอกยุ่งหัวหมุนทั้งวันในการบริหารงาน แต่วันนึงนางเอกไปได้ยินผัวเหี้ยพนันกับเพื่อนมันว่าคนเย็นชาแบบนางเอกจะรักมันได้มั้ย อีผัวเหี้ยมั่นหน้าตอบว่าได้อยู่แล้ว กูรู้ว่าเมียกูต้องรักกู ของพนันคือพิณมีค่าอันนึง ถ้ามันแพ้ก็ต้องยกพิณนี่ให้เพื่อนมันแค่นั้นล่ะ นางเอกก็ขมขื่นใจว่ากูมีค่าแค่พิณตัวเดียวเองเหรอ อีเพื่อนเลยถามต่อว่าทำไมไม่รักนางเอก อีอ๋องเหี้ยเลยบอกว่านางเอกมันไม่เหมาะจะเป็นเมีย เหมาะแก่การเป็นกุนซือ เบ๊ ไรงี้มากกว่า
ส่วนอีอ๋องก็ชั่วไม่หยุดหย่อนด้วยการเรียกนางเอกมาบอกว่าเดี๋ยวปีใหม่กูจะตั้งอีเมียน้อยในบ้านให้เป็นชายาอีกคนนะ แล้วก็ให้นางเอกจัดงานให้มันกับเมียน้อย วันแต่งมันใส่ชุดเจ้าบ่าวสีแดงตามธรรมเนียมรอ(แต่วันแต่งเมียหลวงมึงใส่สีดำ ไอ้สัส) แล้วอีเมียน้อยคนที่ราวีนางเอกบ่อยๆก็วางแผนหลอกนางเอกมาฆ่า แต่อีอ๋องเหี้ยตามมาทันแล้วอีเมียน้อยมันชิงลงมือใส่ความว่านางเอกหลอกมันมาฆ่า อีอ๋องเลยโกรธจัด ด่านางเอกว่าอีงูพิษนั่นนี่โน่น ไล่กลับไปเป็นคนซักล้าง นางเอกเลยแค่นหัวเราะบอกว่าที่ผ่านมามึงยังไม่รู้อีกใช่มั้ยว่ากูเป็นคนยังไง แล้วก็โดนดาบอีอ๋องแทงกลางอก นางเอกก็ด่าตัวเองในใจว่าโดนเขาทำขนาดนี้ยังไปรักเขาอีก โดดผาให้ตายๆเลยละกันจะได้จบชีวิต แล้วนางเอกก็โดดไปจริงๆ อีอ๋องเหี้ยช็อค กินไม่ได้นอนไม่หลับ ส่วนนางเอกตายแล้วไปฟื้นในร่างคุณหนูสติไม่ดีที่นอนหลับไปสิบห้าปี
กูอ่านถึงแค่นี้ก็ดรอปละ พระเอกเหี้ยชิบหายแบบไอ้สัสเอ้ย ถึงไม่รักแต่เขาช่วยชีวิตมึงหลายครั้ง มึงก็ยังทำตัวระยำหมาใส่เขา แล้วอีนางเอกกูก็ไม่เห็นจุดไหนที่จะชวนชื่นชอบเลย เสือกไปรักมัน แย่ยิ่งกว่าไอ้เกิดในกรงทองอีกนะ
