ตอนแรกที่เอโกะร้องแบบไม่มีเรียบเรียงกูก็ยังสงสัยนะว่ามันจะมีอิมแพ็คพอเหรอวะเพลงแบบนี้ ไอ้ห่าพรี๊หัวจุกกูเทพขิงๆ เรียบเรียงจนกลายเป็นอีกเพลงเลย
ส่วนไอ้ฝังคาเบะไทจินนี่ กูพยามฟังยังไงกูก็ไม่รู้สึกว่ามันแรพดีกว่าเซกิโทบะเลยนะ อย่างบ้านเราแรพอิสยาวไรงี้เวลาแข่งกัน ถึงมันจะมีข้ามช่องสัมผัสไปบ้างแต่สุดท้ายมันจะต้องตบท้ายสุดให้สัมผัส ไอ้ของเซกิโทบะนี่มันokอะ ฟังแล้วรู้ว่าคนร้องเป็นแร๊พเปอร์มืออาชีพจริงๆ แต่ของคาเบะนี่มึงคล้องๆอยู่ต้นประโยคท้ายประโยคเหมือนยัดคำบ่น แถมมึงทิ้งใว้กลางทางไปขึ้นประโยคใหม่เฉย กูก็ไม่แน่ใจว่าที่ญี่ปุ่นแรพแบบนี้คือปรกติเหรอวะ ไม่สิ มันเรียกว่าแรพเหรอวะ