ตอนแรกนึกว่าไอ้ความจำเสื่อมทั้งบ้านเป็นแค่พล็อตบังคับ ตอนนี้ดูแล้วคงมีเบื้องลึกเบื้องหลังชัวร์ๆ
มาถึงตอนนี้ชักมีความคิดแล้วว่าทั้งหมดเป็นแค่โลกในหัวของคนๆเดียว แต่คนๆเดียวที่ว่าดันมีหลายบุคลิก ดังนั้นเลยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน พอความจำเสื่อมทีเลยเป็นกันหมด คนในโลกนอกจากครอบครัวเลยมีบทบาทเป็นไปตามที่ในใจคิดและคาดหวัง
-โดนรุมแกล้งทั้งรร.แต่อ.ไม่จัดการ พอพ่นความในใจก็จบแบบง่ายๆ
-มีเสี่ยเลี้ยงเจอกันทุกวัน จะเลิกก็จบแบบง่ายๆ
ทุกอย่างได้ข้อสรุปอย่างง่ายดายเพราะไม่หวังขุดคุ้ยมากกว่านั้น เลือกที่จะเมินมันแล้วไสไปใต้พรม
บุคลิกหลักคือคนที่7ที่ไม่อยู่ในบ้านเพราะออกไปโลกจริงข้างนอกไม่ก็ตายไปแล้ว คนในบ้านที่เสียบุคลิกหลักไปเลยจำเป็นต้องคืนความจำทั้งหมด เพื่อให้สภาพในบ้าน(จิตใจ)สมดุล ไม่งั้นภาระจะไปตกที่บุคลิกเดียวที่นึกความจริงออก ทางเลือกเลยแบ่งเป็นเจ็บปวดด้วยกันอย่างเท่าเทียม หรือไม่ก็วางภาระลงกันทุกคน
หรือบางทีคนที่นึกความจริงออกอาจต้องกลายเป็นบุคลิกหลักคนต่อไป พ่อต้องรีเซ็ตใหม่เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปตัวเองคงหนีไม่พ้น หรือ ในฐานะที่เป็นพ่อ เป็นคนนำบ้าน เลยไม่อยากให้อยู่ในรูทที่คนในบ้านจะทรมานจนตายไปทีละคน