(ทำไมคนไทยถึงรักในหลวง) ตอน "เด็กช่วยเข็นรถที่ติดหล่ม"
เมื่อ ปี พ.ศ. ๒๕๐๑ ขณะที่เด็กชายคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกับเพื่อนอีกสองคนกลางทุ่งนา ซึ่งไม่ห่างจากถนนชนบททุรกันดารมากนัก แล้วจู่ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่ง ขับมาติดหล่มอยู่ในขี้เลน ติดอยู่อย่างนั้น ..
.
ภายในรถมีชายสวมหมวกแบบธรรมดาคนหนึ่ง ขับมาคนเดียวและพยายามจะขับรถขึ้นจากหล่มอยู่นาน เขาและเพื่อนจึงวิ่งเข้าไปช่วยเข็น ท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง กับความพยายามอยู่นานมาก ราวร่วมชั่วโมง แถมยิ่งออกแรงเร่งเครื่องมากเท่าไหร่ ล้อรถก็ยิ่งจมเลนลึกลงไปทุกที ทุกที ...
.
ชายสวมหมวกก็ลงมาช่วยเข็นด้วยอยู่นาน และในที่สุดทุกคนก็หมดแรง ต่างต้องหยุดพักกันครู่ใหญ่อยู่ตรงนั้น ..
.
“หนูเคยเห็นคนนี้ไหม”
.
เสียงของชายเจ้าของรถเอ่ยถาม พร้อมทั้งยื่นแบงค์ใบละหนึ่งบาท (สมัยนั้น) ให้พวกเด็กๆ ดู เด็กชายต่างตอบกลับชายคนนั้นไปว่า ...
.
“ เคยเห็นแต่รูปที่เงินแบงค์ แต่ไม่เคยเห็นตัวจริง”
.
ชายคนนั้นถอดหมวกที่สวมอยู่ออก แล้วถามกลับมาอีกว่า .
“เหมือนเราไหม” ?
.
ในวินาทีนั้น เด็กชายทั้งสามคนตกตะลึง สักครู่ พอตั้งสติได้จึงรู้ว่า ผู้ชายที่เขาเห็นแต่งกายธรรมดาผู้ที่พวกเด็กๆ กำลังสนทนาอยู่ตรงหน้านั้นเป็นใคร ต่างก็นิ่งอึ้งและเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงกลางเลน กราบลงแทบพระบาท พระองค์
.
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงตรัสอย่างช้าๆ ว่า ..
.
“ลุกขึ้น ลุกขึ้น ลุกเถอะ อย่านั่งเลย มันเลอะเห็นไหม ”
.
หลังจากนั้นพระองค์ท่านก็ทรงมีพระอักษรใส่เศษกระดาษแผ่นเล็กๆ ให้เด็กชายแจ้งให้ช่วยนำไปเพื่อส่งให้ครูที่โรงเรียนเทศบาลเขาเต่า
.
เมื่อครูได้เห็นจดหมายนี้เพื่อขอแรงช่วยกันเข็นรถกันหน่อยโดยไม่ทรงแจ้งว่าคือใคร แถมกำชับพวกเด็กๆ ว่าอย่าแจ้งว่า พระองค์คือใคร ..
.
เมื่อครูได้อ่าน ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าเป็นข้อความขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นถึงองค์เหนือหัว แต่ด้วยน้ำจิตน้ำใจแบบคนไทยที่เห็นใครเดือดร้อนก็ต้องช่วยเหลือ จึงสั่งการเกณฑ์เด็กโตๆ และอีกทั้งพวกผู้ใหญ่แถวๆ นั้นไปร่วมยี่สิบคน ช่วยกันไปเข็นรถที่ติดหล่มขอความช่วยเหลือ จนในที่สุดรถยนต์พระที่นั่งก็ขึ้นจากหล่มจนได้ ..
.
ก่อนเสด็จฯ จากไป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ ทรงตรัสว่า ..
“ขอบใจมากนะ”
เสียงนั้นยังก้องกังวานในใจของเด็กชายมาจนตลอดมาจนถึงทุกวันนี้และตลอดชีวิต และต่อมา พวกเด็กๆ และครูต่างจึงรู้ภายหลังจากที่ทรงเสด็จพระราชดำเนินจากไปแต่เพียงลำพังอย่างเงียบๆ ว่าชายคนนั้นคือใคร ...
(จากเรื่องราวครั้งหนึ่งในความทรงจำของเด็กชาย พนม ช่อจันทร์ อดีตนักเรียนชั้น ประถม ๔. โรงเรียนบ้านเขาเต่า ปี พ.ศ. ๒๕๐๑ เด็กชายตัวเล็กๆ ผู้ที่ช่วยเข็นรถในวันนั้น).
____________________________
ที่ผมนำมาเล่านี้ก็เพื่อประสงค์ จะให้พวกเด็กๆ รุ่นหลังๆ ที่ทันยุคพระองค์ท่าน และไม่ทันยุครัชสมัยรัชกาล ๙ (ขณะอ่าน) ได้รู้ ได้ทราบถึงเรื่องราวของพระองค์ท่านอีกแง่มุมหนึ่ง ซึ่งบางเรื่องราวอาจได้ถูกกล่าวเล่าให้ได้ยินได้ฟังกันบ้าง แต่ก็ยังมีเรื่องราวอีกมากที่ไม่ได้ถูกนำมากล่าวเล่าถึงให้รู้ ให้ได้รับทราบกัน .
" เล่าไว้เพื่อให้ทราบด้วยความเคารพ "
แอดมินแห่งเพจ
เพจ เรื่องเล่า ภาพเก่า ในอดีต ®