>>84 ตอนกูเด็กๆ ประมาณ ป.2 ตอนนั้นเพื่อนกูเอาโดเรม่อน เดอะมูวี่มาโรงเรียน
กูก็ยืมอ่าน แล้วรู้สึกว่ามันเป็นตัวเปิดโลกของกูเลย คือเท่าที่จำความได้สมัยกูเด็กๆ
กูชอบดูหนังจีนพอๆกับการ์ตูนอ่ะ ดูเปาบุ้นจิ้น ดูการ์ตูนเย็นของช่อง3 อย่างชินจัง
การ์ตูนหลังข่าวช่อง7 พวกยาดาม่อน Mr.men
แต่โดเรม่อนเดอะมูวี่นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้กูมาสาย J subculture เลยว่ะ
คือการ์ตูนหลังข่าวมันเน้นจบในตอนใช่ม่ะ ดูแล้วก็จบไป
แต่โดเรม่อนที่เป็นการ์ตูนยาว เวลาอ่านแล้วมันได้อารมณ์ร่วมมากกว่า
อย่างไดโนเสาร์ของโนบิตะ จนถึงวันนี้กูยังจำฉากจบที่โนบิตะกลับมานอนที่ห้องตัวเองแล้วคิดถึงพีสึเกะ
แล้วก็ฉากดวลปืน ฉากบอกลา ในมูวี่เล่ม2 เป็นความประทับใจแรกที่มีต่อมังงะญี่ปุ่นแบบที่เป็นมังงะจริงๆไม่ใ่แค่การ์ตูนเด็ก
ถามว่าวันนี้มันตกยุคมั้ย ก็อาจจะใช่ กูมองว่าคนแต่ละยุคจะมีความประทับใจกับสื่อกระแสหลักในยุคตัวเอง
ยุค 90 โตมากับการ์ตูนกระแสหลักยุค90 ยุค Gen z ก็โตมากับการ์ตูนกระแสหลักยุค Gen z
เด็กบางคนอาจจะโชคดีที่คนที่บ้านสะสมการ์ตูนยุคเก่าไว้ ก็คงมีความประทับใจแรกที่ไม่เหมือนเพื่อนก็ได้
กูเคยเจอน้องคนหนึ่ง อายุแค่ 20ต้นๆ แต่เค้าชอบอินุยาฉะเพราะพ่อซื้อการ์ตูนอินุยาฉะเก็บสะสมไว้ที่บ้าน
ก็เป็นเรื่องแปลกดีในยุคที่ดาบพิฆาตอสูรกำลังดัง