จะว่าไปงานเขียนอย่างคิเตเร็ตสึ คิวทาโร่ ปาร์แมน หรืออีกหลายเรื่องแกจะชอบเขียนตอนจบให้พวกที่มาอยู่กับพระเอกกลับไป หรือไม่ก็สูญเสียของวิเศษที่ตัวเองมีไป มันสะท้อนถึงการโตจากวัยเด็กไปสู่วัยที่โตขึ้น พระเอกจะไม่มีสิ่งเหล่านั้นอยู่กับตัวแล้ว ต้องยืนหยัดด้วยตัวเองทำนองนั้นหรือเปล่า