สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>360 เทียนกวาน Part.148
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนรู้สึกโกรธ เขายังไม่ทันทำอะไรศัตรูคู่แค้นก็กลับมาตายไปเอง แต่ก่อนที่เขาจะเอากระบี่ฟันร่างของหลางอิง อู๋หมิงก็ชิงตัดหน้าโดยอ้างว่าเพื่อไม่ให้มือของเซี่ยเหลียนสกปรก ตอนนั้นเองก็มีเด็กชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาพร้อมร้องเรียกหาหลางอิงว่าเสด็จอา พอได้ยินคนรับใช้ที่ตามมาเรียกเด็กชายว่าองค์ชายรัชทายาท เซี่ยเหลียนเลยรู้ว่าอีกฝ่ายคือหลานชายคนเดียวของหลางอิง เมื่อเห็นพวกเซี่ยเหลียนกับศพเป็นชิ้นๆ เด็กชายก็กรีดร้องด้วยความกลัว เหล่าทหารจึงรีบกรูเข้ามาในท้องพระโรง เซี่ยเหลียนกับอู๋หมิงจัดการฝ่ายตรงข้ามได้อย่างไม่อย่างเย็น ก่อนจากไป เซี่ยเหลียนก็สั่งให้อู๋หมิงจัดการเผาราชวัง
เป้าหมายต่อไปของเซี่ยเหลียนคืออ่าวหลางเอ๋อร์ สถานที่ซึ่งเขาเคยมาสร้างฝนให้เมื่อหลายปีก่อน บัดนี้เมืองที่แห้งแล้งแห่งนั้นกลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เซี่ยเหลียนเข้าไปพักในซากอารามของตนเพื่อพักผ่อน และหาเป้าหมายใหม่ให้เหล่าวิญญาณแค้นที่เขาพามา อู๋หมิงยังเรียกเซี่ยเหลียนว่าฝ่าบาท เซี่ยเหลียนจึงต่อว่า ก่อนออกคำสั่งอีกฝ่าย ให้ไปหาสถานที่วาดเขตอาคมคำสาป ไม่นานนักอู๋หมิงก็กลับมาแจ้งว่าหาที่ได้แล้ว อีก 3 วันจะเป็นวันพระจันทร์เต็มดวงส่งผลให้คำสาปโรคหน้าคนยิ่งทรงประสิทธิภาพ เซี่ยเหลียนเลยตั้งใจจะรอให้ถึงวันนั้นก่อน หลังไล่อู๋หมิงออกไปเขาก็หลับตาพักผ่อน ตอนนั้นเองก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นด้านหลัง พอเซี่ยเหลียนลืมตาก็เจอไป๋อู๋เซียง เลยฟาดกระบี่ใส่ทันที แต่อีกฝ่ายก็ใช้นิ้วคีบรับไว้ได้อย่างชิลๆ
เศวตไร้หน้าเอ่ยชมว่าเซี่ยเหลียนในตอนนี้ดูดีมาก ก่อนเล่าว่าตนเห็นเซี่ยเหลียนฝังพ่อแม่ในพื้นดินไม่ดี เลยถือวิสาสะย้ายศพไปไว้ที่สุสานลับของราชวงศ์เซียนเล่อให้แล้ว พร้อมเพิ่มออฟชันเสื้อผ้าวิเศษที่ทำให้ศพไม่เน่าเปื่อยไปอีก 1000 ปีให้ด้วย พอเซี่ยเหลียนถามว่ารู้ที่อยู่สุสานได้อย่างไร อีกฝ่ายก็อ้างว่าตนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเซี่ยเหลียน เห็นว่าไป๋อู๋เซียงดูมีความสุขมาก เซี่ยเหลียนก็บอกไม่ให้ดีใจเร็วไป เพราะหลังจากเขาลบหย่งอันออกจากแผนที่ก็จะจัดการอีกฝ่ายต่อ เศวตไร้หน้าถามกลับว่าเซี่ยเหลียนจะทำลายหย่งอันจริงหรือ ไม่อย่างนั้นทำไมต้องรออีกตั้ง 3 วัน ทั้งยังพูดปั่นประสาทถึงสิ่งที่หย่งอันทำกับเซียนเล่อ รวมไปถึงเรื่องที่เซี่ยเหลียนถูกใช้กระบี่กระหน่ำแทง และเรื่องที่เขาจะสอนเป็นอย่างที่ 3 ก็คือ หากปกป้องผู้คนไม่ได้ ก็ให้ฆ่าคนเหล่านั้นซะ
จู่ๆ เซี่ยเหลียนก็รู้สึกปวดหัวเพราะวิญญาณอาฆาตไม่มีเป้าหมายให้ลง หากปล่อยไว้นานเกินเขาก็จะตกเป็นเป้าคำสาปเสียเอง ก่อนจากไป ไป๋อู๋เซียงย้ำว่าเซี่ยเหลียนไม่มีทางให้ย้อนกลับได้แล้ว หลังจากนั้นเซี่ยเหลียนก็หลับไป 1 วันเต็มๆ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นดอกไม้สีขาวอยู่ในมือของซากรูปปั้นของเขา เขาตะโกนเรียกอู๋หมิงมาสอบถามทันที แต่อีกฝ่ายกลับบอกว่าไม่ใช่ฝีมือของตน แล้วถามกลับว่าทำไมต้องอารมณ์เสีย เซี่ยเหลียนตอบว่าการแกล้งเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกขยะแขยง อู๋หมิงบอกว่านี่อาจเป็นเพราะยังมีผู้ศรัทธาของเซี่ยเหลียนเหลืออยู่จริงๆ ทว่าเซี่ยเหลียนกลับยิ่งโมโห หยิบดอกไม้มากระทืบทิ้งจนกระทั่งใจเย็นลง จากนั้นอู๋หมิงจึงขอเป็นคนสาปหย่งอันเอง เพราะคนที่เขารักสูญเสียทุกสิ่งไปในสงคราม ต้องใช้ชิวิตอย่างทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตายและที่ผ่านมาเขาทำได้แค่เพียงมองดูเท่านั้น เซี่ยเหลียนท้าให้อีกฝ่ายพิสูจน์ว่ากล้าลงมือจริง แต่พออีกฝ่ายทำท่าจะออกไปฆ่าคนเขากลับห้ามไว้ โดยบอกว่าเขามีสิ่งหนึ่งที่อยากทำก่อน จากนั้นเขาก็หยิบกระบี่แทงใส่ตัวเอง
วันต่อมาที่อ่าวหลางเอ๋อร์ ในตลาดซึ่งชาวบ้านกำลังใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุข จู่ๆ ก็มีอะไรบางอย่างหล่นจากฟ้ากระแทกพื้นเสียงดัง พอผู้คนที่แตกตื่นมุงดูก็เห็นหลุมรูปมนุษย์ซึ่งมีชายร่างท่วมเลือดอีกทั้งมีกระบี่ปักอกอยู่ในนั้น ชาวบ้านบางคนจำได้ว่าอีกฝ่ายคือองค์ชายรัชทายาทแห่งเซียนเล่อเลยรู้สึกสับสน สักพักจึงได้ยินเสียงเซี่ยเหลียนพึมพำว่าช่วยด้วย แต่พอพ่อครัวคนหนึ่งทำท่าจะไปช่วยดึงกระบี่ออกให้ ชาวบ้านกลับร้องห้ามไว้โดยอ้างว่าอีกฝ่ายคือเทพแห่งโชคร้าย หากเข้าใกล้สุ่มสี่สุ่มห้าจะทำให้ทุกคนซวย ชายขายน้ำรู้สึกทนไม่ได้ อย่างน้อยเลยอยากนำน้ำไปให้ดื่ม แต่ก็ถูกภรรยาห้ามไว้ ชาวบ้านเริ่มถกเถียงกันว่าจะทำอย่างไรดี สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งคนไปแจ้งทางการแล้วทิ้งเซี่ยเหลียนไว้อย่างนั้นบนถนน เซี่ยเหลียนได้แต่มองดูผู้คนผ่านไปมา มองดูเขาแล้วก็จากไปโดยไม่มีใครยื่นมือมาให้จนกระทั่งถึงตอนกลางคืนไป๋อู๋เซียงก็ปรากฏกายส่งเสียงหัวเราะ ถามเซี่ยเหลียนว่าคิดว่าจะมีใครมาช่วยดึงกระบี่ออกให้อย่างนั้นหรือ
.
.
.
.
.