สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>331 เทียนกวาน Part.146
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนรู้สึกหัวว่างเปล่า ปล่อยให้ไป๋อู๋เซียงนำกระบี่เล่มเดียวกับที่ให้ชาวบ้านใช้มาสะพายให้ ใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ที่อีกฝ่ายนำมา เอาผ้าขาวที่ใช้ปกปิดใบหน้าและถูกใช้มัดมือเท้าของตนเองในวันนั้นมายัดใส่มือ เขาเดินลงจากเขา ระหว่างทางเจอแม่น้ำพอส่องตัวเองก็พบว่าดูเหมือนปรกติทุกอย่าง ขณะที่ก้มลงดื่มน้ำ เขาก็หันไปเห็นศพของชายนนักแสดงข้างถนนคนนั้นอยู่ที่ต้นน้ำ เลยอ้วก ไอจนมีเลือดออกมา หลังจากกลับมาถึงบ้านก็เจอเฟิงซิ่นซึ่งโกรธที่จู่ๆ เขาก็หายไปถึง 2 เดือนอัดเข้าเต็มหน้า แต่พอเห็นท่าทางแปลกๆ รวมถึงกระบี่ที่หลังของเซี่ยเหลียนก็รู้สึกเอะใจ ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทว่าเซี่ยเหลียนกลับเอ่ยเพียงคำว่าขอโทษ พอเห็นหน้าลูกชาย ราชินีก็รีบเข้ามากอด ส่วนราชาพูดเพียงไม่กี่คำ ด้วยความกลัวว่าเซี่ยเหลียนจะหายตัวไปอีก ทั้งสามเลยไม่พูดอะไรและคอยดูเซี่ยเหลียนด้วยความห่วง
เซี่ยเหลียนปลดกระบี่เล่มที่เพิ่งได้ให้เฟิงซิ่นนำไปจำนำ เพราะจำได้ว่าอีกฝ่ายเคยบอกว่าต้องการใช้เงิน ทว่าเฟิงซิ่นกลับมีสีหน้าเจ็บปวด ก่อนบอกว่าตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว เซี่ยเหลียนใช้เวลาพักผ่อนหวังให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปรกติจนผ่านไป 2 เดือน พอเฟิงซิ่นจะออกไปแสดง เขาก็ขอตามไปช่วยด้วย แต่เพราะทำการแสดงที่นี่มานานทำให้การแสดงของเฟิงซิ่นไม่เรียกคนเหมือนช่วงแรกๆ เซี่ยเหลียนเลยเด็ดกิ่งไม้มาทำการแสดงร่ายกระบี่ ทว่าไม่นานก็มีคนร้องว่าน่าเบื่อทั้งยังพูดดูถูก แต่ก่อนที่เฟิงซิ่นจะทันจัดการ เซี่ยเหลียนก็โยนชายคนนั้นลอยกระเด็นไปไกลได้รับบาดเจ็บจนผู้คนแตกตื่น เขายังเดินเข้าไปหาชายคนนั้น ขู่ว่าถึงไม่มีกระบี่จริง แต่เขาก็สามารถเอาชีวิตอีกฝ่ายได้ เฟิงซิ่นเข้ามาห้ามก่อนที่เขาจะโยนชายคนนั้นอีกรอบ ตอนนั้นเองทหารหย่งอันก็มาถึง เซี่ยเหลียนไม่ยอมหนี ทั้งยังทำท่าจะเข้าไปบวก แต่เฟิงซิ่นก็ดึงเขาไปซ่อนตัวได้ทัน
พอกลับมาถึงบ้านเฟิงซิ่นก็ต่อว่าเซี่ยเหลียน เมื่อเห็นราชินีวิ่งมา เซี่ยเหลียนก็สั่งให้แม่กลับไปที่ห้อง เฟิงซิ่นถามว่าถ้าชายคนนั้นตายไปจริงๆ จะทำยังไง แต่เซี่ยเหลียนถามกลับว่าถ้าตายจริงแล้วจะทำไม ทั้งสองทะเลาะกันแรงขึ้น จนเซี่ยเหลียนพูดว่าการที่เขาเป็นเทพ จะห้ามไม่ให้เขาโกรธหรือเกลียดเลยหรืออย่างไร เขาเดินหนีเข้าห้อง ร้องตะโกนบนเตียง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็กลับไปเป็นเหมือนก่อนหน้านี้ไม่ได้แล้ว
เย็นวันนั้นราชินีเข้ามาในห้องพร้อมนำอาหารมาให้ เธอเล่าว่าแต่ละอย่างมีชื่อว่าอะไร เซี่ยเหลียนรู้สึกไม่อยากกินสิ่งที่เธอทำสักนิดถามเธอกลับว่าทำไมต้องตั้งชื่อให้ ซึ่งเธอก็บอกว่าเพื่อให้เป็นสิริมงคล ตอนที่ส่งตะเกียบให้ก็ถามว่าเขาทะเลาะกับเฟิงซิ่นหรือ ตอนที่เซี่ยเหลียนไม่อยู่ เฟิงซิ่นคอยดูแลเธอกับราชามาตลอด แม้ตอนนี้จะยากลำบากก็ไม่ทอดทิ้ง เซี่ยเหลียนเลยระเบิดว่าแล้วเขาไม่ลำบากหรือ หยุดถามหยุดพูดเรื่องที่เธอไม่เข้าใจได้แล้ว ว่าเสร็จเขาก็บอกว่าจะไปจัดการให้ทุกอย่างดีขึ้นสำหรับทุกคนแล้วออกจากบ้านไป สักพักก็กลับมาพร้อมถุงกระสอบที่ใส่ของมีค่าซึ่งไปขโมยชาวบ้านมา เฟิงซิ่นโกรธมาก บอกว่าเซี่ยเหลียนกลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร แต่เซี่ยเหลียนก็ตอกกลับว่าอีกฝ่ายก็เคยคิดจะทำเหมือนกันแค่ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ เฟิงซิ่นเอ่ยว่า ทำไมจู่ๆ ถึงได้ยอมแพ้ เซี่ยเหลียนยังคงเป็นคนเดิมที่สูงส่งอยู่หรือเปล่า เซี่ยเหลียนจึงเยาะว่านั่นสิ ทำไมเขาถึงได้ทนมาถึงตอนนี้กัน ตัวเขาในอดีตมันโง่เง่าเอง พอเฟิงซิ่นตัดพ้อว่าเขาติดตามเซี่ยเหลียนมาตลอดเพราะอะไรกัน เซี่ยเหลียนก็ตอบว่าถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องติดตามเขาแล้ว จากนั้นก็กลับเข้าห้องไป
4 ชม. ผ่านไปเขาก็ได้ยินเฟิงซิ่นบอกลาพ่อแม่ของเขาที่นอกห้อง ที่ผ่านมาเขากลัวมาตลอดว่าอีกฝ่ายจะทิ้งตนไป ตอนนี้จึงไม่เหลืออะไรให้กลัวอีก ถึงแม้ในใจลึกๆ เขาจะแอบหวังว่าหลังจากตนทำเรื่องที่ไม่ควรทำลงไป เฟิงซิ่นจะยังคงอยู่กับเขา แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นเช่นนั้น สักพักเขาก็ได้ยินเสียงของแม่จากหน้าห้อง กล่าวขอโทษที่พวกตนดึงให้เขาต้องกลายเป็นเช่นนี้ ส่วนพ่อบอกไม่ต้องการใช้เงินที่เซี่ยเหลียนนำมา และอยากให้เขาไปตามเฟิงซิ่นกลับมา แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่ยอม สุดท้ายราชินีก็กล่าวขอโทษที่ไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้ และยังต้องให้เขาคอยดูแล แต่เซี่ยเหลียนก็ไม่สนใจอีก เขาอาบน้ำลวกๆ ก่อนสลบไป พอตื่นมาเห็นตะวันโด่งก็สงสัยว่าทำไมเฟิงซิ่นไม่มาปลุก ก่อนนึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่อยู่แล้ว พอก้มหาผ้าขาวที่ใช้ปิดหน้าก็หาไม่ได้ เซี่ยเหลียนเลยตั้งใจเข้าไปถามแม่ที่ห้องของทั้งสอง แล้วสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของเขาก็คือร่างอันแข็งทื่อสองร่างซึ่งแขวนคอยู่บนขื่อด้วยผ้าสีขาวของเขา
Note 1 : กระบี่เล่มที่ได้มา คือ ฟางซิ่น
Note 2 : จำได้ไหมว่าหลังจากนี้เซี่ยเหลียนก็ชอบตั้งชื่ออาหาร
.
.
.
.
.