สปอยเทียนกวานอาร์ค 4 ต่อจาก >>267 เทียนกวาน Part.142
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนเดินทางมาถึงภูเขาเงียบสงบมีพลังทิพย์เหมาะกับการฝึกบำเพ็ญ ขณะที่เขากำลังสำรวจถ้ำด้วยความยินดี ไม่นานก็มีเทพชั้นล่างกลุ่มเล็กๆ ตามเข้ามา เขาจำได้ว่าบางคนเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่เขาพยายามปล้นชาวบ้านเมื่อตอนนั้น อีกฝ่ายบอกว่าพวกตนก็ต้องการฝึกบำเพ็ญที่นี่เช่นกัน เซี่ยเหลียนมาถึงที่นี่ก่อน แม้ไม่อยากฝึกกับคนอื่นอีกทั้งยังระเวงสายตาที่ฝ่ายนั้นมองตน แต่เพื่อเลี่ยงการปะทะเขาเลยยอมแบ่งปันสถานที่ให้ ทว่าเทพกลุ่มนั้นกลับอ้างว่าในเมื่อในอดีตเซี่ยเหลียนเคยยิ่งใหญ่ คราวนี้ก็ควรเสียสละให้คนอื่นแล้วออกไปจากที่นี่ซะ คำพูดรังแกกันเช่นนั้นเซี่ยเหลียนเดือดขึ้นมาโต้เถียงกับอีกฝ่าย เทพกลุ่มนั้นเอ่ยอ้อมๆ ว่าเดี๋ยวจะมีเพื่อนคนอื่นตามมาสมทบ แต่ไม่ว่าอย่างไรเซี่ยเหลียนก็ไม่ยอม ฝ่ายนั้นจึงงัดเรื่องที่เซี่ยเหลียนไปดักปล้นคนขึ้นมา เนื่องจากคนที่พูดคำนี้ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น ทำให้เซี่ยเหลียนรู้ทันทีว่าเทพพวกนั้นเอาเรื่องของเขาไปบอกคนอื่น แต่พอหันไปหาเทพที่อยู่ในเหตุครั้งนั้น อีกฝ่ายกลับบอกว่าเพื่อนของตนไม่ใช่คนอื่นเลยไม่ถือว่าผิดคำพูด
พอเซี่ยเหลียนระเบิดอารมณ์ใส่ เทพกลุ่มนั้นก็รีบอ้างว่าคนทำผิดคือเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนจะมาโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่นได้อย่างไร เพราะเช่นนี้พวกตนจึงไม่อยากบำเพ็ญกับเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนอยากเถียงกลับแต่ก็เถียงไม่ออก แต่เพื่อพ่อแม่กับเฟิงซิ่น เขาเลยจะไม่ยอมไปจากที่นี่เด็ดขาด การทะเลาะกันเริ่มดุเดือด ในที่สุดเซี่ยเหลียนก็คว้ากิ่งไม้มาสู้กับพวกที่เป็นเทพสงคราม แต่ด้วยความเมพเขาก็สามารถปัดกระบี่อีกฝ่ายกระเด็นทุกคน เทพพวกนั้นไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้เทพตกสวรรค์ พอเห็นไฟวิญญาณดวงหนึ่งพยายามชนตนก็อ้างว่าเซี่ยเหลียนเล่นทริก อีกฝ่ายจับลูกไฟนั่นไว้ ส่วนเซี่ยเหลียนก็ตะคอกด้วยความโกรธว่าเขาไม่เกี่ยว มีชื่อเขาสลักบนวิญญาณนั่นหรืออย่างไรถึงมากล่าวหากัน ตอนนั้นเองพวกเทพก็เรียกใครบางคนให้เข้ามาช่วย คนๆ นั้นคือมู่ฉิง
ทั้งเซี่ยเหลียนกับมู่ฉิงต่างติดสตั๊น เป็นเพราะตอนที่เฟิงซิ่นกับมู่ฉิงเป็นผู้ติดตามของเขาบนสวรรค์ ฝีมือของทั้งสองเข้าตาเทพองค์อื่นจนอยากได้ไปเป็นลูกน้องตัวเอง ตอนเขาถูกเนรเทพถึงกับมีบางคนมาขอตัวทั้งสองไป จึงมีความเป็นไปได้ที่จะมีเทพองค์ใดองค์หนึ่งพามู่ฉิงกลับขึ้นสวรรค์ไปเป็นลูกน้อง เทพที่สู้กับเซี่ยเหลียนรีลเล่าเรื่องให้มู่ฉิงฟัง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เล่าเรื่องที่เขาปล้นคนตั้งแต่ตน ก็รู้ว่ามู่ฉิงต้องรู้เรื่องนั้นแล้วอย่างแน่นอน ฝ่ายนั้นบอกให้มู่ฉิงไล่เซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนที่ถูกไส่สีว่าจะยึดจะยึดถ้ำไว้คนเดียวแล้วไล่คนอื่นออกไปจึงร้องว่าเรื่องไม่ได้เป็นเช่นนั้น พอพวกเทพองค์อื่นเริ่มตะโกนด่ามู่ฉิงว่ายืนเฉยอยู่ทำไม เซี่ยเหลียนก็แอบดีใจว่าอย่างไรพวกตนก็เพื่อนกัน แต่พอถูกพูดเหน็บแหนมอีกมู่ฉิงกลับยกดาบฟันกิ่งไม้ในมือเซี่ยเหลียน ก่อนบอกให้เซี่ยเหลียนไปจากที่นี่
เซี่ยเหลียนอึ้ง หลังเงียบไปครู่หนึ่งก็บอกว่าตนไม่ได้อยากขโมยของใคร ไม่ได้ยึดที่นี่ไว้คนเดียว และเป็นเขาที่มาถึงที่นี่ก่อน รู้ใช่ไหมว่าเขาไม่ได้โกหก เขาไม่อาจทนต่อไปได้จึงยอมจากออกมาจากที่นั่น แต่กลับมีเทพองค์หนึ่งแกล้งขัดขาให้เขาล้มลงไปในหลุมโคลนบนพื้นเชา มู่ฉิงยังยืนอยู่ในกลุ่มเทพที่หัวเราะเยาะเซี่ยเหลียนโดยไม่ยอมมองมา ไม่แม้แต่ช่วยยื่นมือมาช่วยให้เขาลุกขึ้น เซี่ยเหลียนหยิบย่ามที่แม่ของเขาจัดให้แล้วลุกขึ้นเดินลงจากเขา ค่อยๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนออกวิ่งแล้วล้มอีก คราวนี้เขากระอักเลือดเพราะความโกรธออกมาด้วย เขานั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีความคิดจะลุกขึ้น ก่อนจะมีมือข้างหนึ่งยื่นมาให้ พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าอีกฝ่ายคือมู่ฉิง
แม้อีกฝ่ายจะถามว่าเขาเป็นอะไรไหม เซี่ยเหลียนก็เอาแต่จ้องหน้าเฉยๆ แต่พอมู่ฉิงเริ่มหน้าตึงขึ้นเรื่อยๆ แล้วทำท่าจะชักมือกลับ เซี่ยเหลียนก็กระชากอีกฝ่ายลงมาคลุกพื้นด้วย มู่ฉิงโกรธ บอกว่าเขาไม่มีทางเลือก ที่เซี่ยเหลียนปล้นคนก็เพราะไม่มีทางเลือกเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เซี่ยเหลียนจึงคว้าทุกสิ่งที่คว้าได้ปาใส่จนมู่ฉิงจากไป จากนั้นเขายังนั่งอยู่ที่เดิมจนมืดค่ำก็ไม่ไปไหน แต่แล้วก็มีใครบางคนเข้ามาใกล้ พอเซี่ยเหลียนมองก็เห็นร่างในชุดสีขาว ใบหน้าสวมหน้ากากครึ่งร่ำไห้ครึ่งแย้มยิ้มยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมเอ่ยทักอย่างยินดีว่า “ทรงสบายดีหรือเปล่า ฝ่าบาท”
Note : ตอนมู่ฉิงขอไม่อยู่กับเซี่ยเหลียนแล้ว ถึงจะรู้สึกไม่ดีแต่กูเข้าใจและยอมรับเหตุผลของนางได้นะ ตอนสิ่งที่นางทำในตอนนี้ทำให้กูอยากจิกหัวมากระทืบซ้ำ ไอ้เหี้ย ไอ้ข้อศอกหมา มึงไม่กล้าขัดคนอื่นมึงก็ยืนอยู่เฉยๆ ไปสิวะ
.
.
.
.
.