ภาษาสวยสำหรับกูคือการใช้ภาษาที่อ่านแล้วลื่นไหลไม่สะดุด ไพเราะเหมาะสมกับบริบทของเรื่อง แต่นิยายบางเรื่องที่คนแนะนำว่าภาษาสวยกูอ่านแล้วเหนื่อย ไม่ใช่มันเพราะพริ้งจนกูต้องปีนกระไดอ่านหรอก คนแต่งบางคนก็เข้าข้างตัวเองแบบนั้น แต่มันไม่ใช่ มันพยายามประดิษฐ์คำจนเวิ่นเว้อยืดยาดยาวแล้วยาวอีกพยายามใช้ศัพท์ทับซ้อนเหมือนกลัวจะภาษาไม่สวย อ่านไปอ่านมากูนึกว่าเล่นลิเก