>>406 งั้นมีอีกเรื่องหนึ่งจะนำเสนอ
ไม่แฟนตาซี แต่พระเอกน่าจะจัดว่ายันมั้ง
คือง้อนอ. แล้วนอ. ไม่ยอมคืนดี มีจับกดทรมานบนเตียงให้นอ.สาบานจะไม่หนีไปไหน แต่นอ.ก็ยังจะหิ้วกระเป๋าหนีกลับบ้าน พอ.เลยวางยาให้นอ.ล้มหมอนนอนเสื่อ แล้วหลอกนอ.ว่าแค่ไม่สบายเพราะอ่อนเพลียเฉยๆ
จนนอ. รู้ความจริงเลยหนีออกมา พอ. มันก็ขโมยบัตรประชาชนนอ. ไปโอนบ้านที่ดินของนอ.กับย่านอ. ไปเป็นชื่อตัวเอง แล้วขู่ว่าจะทุบบ้านย่าทิ้ง (นอ. มันรักย่ามาก)
แบบนี้เรียกยันหรือเบียวอ่ะ ไม่แน่ใจนะ พอดีไม่เคลียร์นิยามของสองคำนี้เท่าไร
แนวปัจจุบันไม่ใช่แฟนตาซีนะเออ ถ้าบอกว่าคนเขียนเดียวกับเรื่องเพราะไม่เคยรู้ว่ารัก กับทาสรักอ๋องโฉด จะนึกภาพออกไหมนะ ว่าพระเอกก็จะออกแนวรวยๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายใส่นอ. ค่อนไปทางไบโพลาร์ ส่วนนอ. ตามขนบคนเขียนคนนี้ก็ต้องจนๆ ซื่อๆ บ้านนอกๆ
และชื่อเรื่องนี้มันก็ 鄉巴佬 ที่แปลว่าหนุ่มบ้านนอกนั่นเอง
เรื่องนี้เพิ่งดำจีนมา ศัพท์ยุคปัจจุบันยังพอแกะไม่ยากนะ
แต่สปอยล์นิดนึงคือ
.
.
.
.
.
เรื่องนี้ตอนสุดท้ายพอ. ง้อนอ. เท่าไร นอ. ก็ไม่ยอมเชื่อใจ (สไตล์คนบ้านนอกซื่อๆ อ่ะ เชื่อก็เชื่อเต็มร้อย เจ็บทีหนึ่งก็จำฝังใจ)
ตอนพิเศษท้ายเล่มมันกล่าวถึงว่าพอ. ง้อสำเร็จด้วยการ... ยอมให้นอ. จิ้มทีนึง... เช้าวันรุ่งขึ้นนอ. หายงอน เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยจ้า... จบ (ดำมาถึงตรงนี้แล้วแทบจะเอาสาหร่ายมาผูกคอตัวเอง 😂)