สำหรับกูถือว่าอ่านเยอะที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมารวมกันเลย ทั้งนิยายเก่าใหม่ในเว็บหรือตีพิมพ์เพิ่งจะมาผ่านตากูก็ปีนี้เป็นส่วนมาก ชีวิตจริงเครียดจัดเลยมาลงกับหนังสือแทน
1. นิยายยอดเยี่ยม : ถ้าเป็นนิยายคนไทยแต่งกูยกให้จดหมายลับถึงมู่หรงเหยียนละกัน ถ้าตัดเรื่องดราม่าคนเขียนเหมือนน้ำเน่าขจัดไม่หลุดออกไป เรื่องนี้ก็ครบรสทั้งตลก หวาน เศร้า ภาษาและการวางโครงเรื่องดีอย่างที่อ่านแล้วรู้เลยว่าไม่ใช่มือใหม่ ความคิดตัวละครค่อนข้างสมเหตุสมผล มีน้ำหนักพอให้กูเอาใจช่วยนายเอก เอาเป็นว่าเรื่องถัดไปกูรออ่านนะ
ส่วนนิยายแปล กูมีเรื่องที่ชอบหลายเรื่อง เลือกไม่ถูก แต่ถ้าจะให้เข้ากับสภาวะความเครียดปจบก็ต้องยกให้นิยายเบาสมองอย่าง ชีวิตแฟนปลอมๆของไอดอลมหาลัย คือมันสั้น ฟีลกู๊ด และย่อยง่าย เลยไม่ค่อยมีจุดให้ตำหนิมากเท่านิยายเรื่องยาวหลายร้อยตอน เช่น ตัดสินคนจากหน้าตาฯ ที่กูให้คะแนนความสนุก 80 แต่คะแนนความ racism ติดลบ 180 โดยเฉพาะเล่มสุดท้ายคือมึงไม่ต้องใส่มาก็ได้จะดีมาก (..) และชีเฟิงหลัวมาก ทำไมคนชื่อชีเฟิงในนิยายวายแม่งต้องเป็นไทป์เพอร์เฟ็กต์ตลอดวะ ไม่เข้าใจ แต่กูชอบบบบ
2. นิยายยอดแย่ : เยอะอะ แตปกติกูไม่หยิบเรื่องที่คิดว่าจะไม่ชอบและไม่ใช่แนวกูแน่ๆมาอ่านอยู่แล้ว แต่ถ้าเรื่องที่กู(ทน)ตามอ่านจนจบโดยที่อ่านไปแล้วสบถด่าไปทุกสามตอนคือ ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆหรอก อ่านจบขายทิ้งทันที บาย
3. พระเอกยอดเยี่ยม : กูชอบชีเฟิงนะ แต่เทใจให้ลิตเติ้ลดี—กูหมายถึงจ้าวเสวียน จากทะลุมิติฯ มากกว่า เพราะตามดูชีวิตรักเวียนว่ายตายเกิดฮีมานานมาก ชอบความ possesive นิดๆด้วย คือมึงไม่ต้องยันไม่ต้องหวงขนาดนั้นก็ได้ นายเอกพร้อมพลีกายให้อยู่ละ 555
4. พระเอกยอดแย่ : พระเอกจากเรื่องข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆหรอก ลืมชื่อไปละ มึงมันเหี้ยย ไม่ต้องมาอ้างว่ารักนายเอก กูเห็นมึงทรมานมันอย่างกับอีเย็นทาสในเรือนเบี้ย แค่ปะเหลาะทำตัวดีด้วยนิดหน่อยก็ได้ใจนายเอกแม่งละ หงุดหงิด
5. นายเอกยอดเยี่ยม : โจวอวิ่นเซิ่ง จากทะลุมิติฯ กูหยิบเรื่องนี้มาอ่านบ่อยสุดต้องให้เครดิตนางบ้าง 555 คือกูชอบความมั่นใจและรักเดียวใจเดียวของนางอะ นางไม่ได้ทำเรื่องถูกหรือน่าเอาใจช่วยตลอดเวลานะ เช่นอาร์คที่ละเมิดลิขสิทธิชัดเจน หรือโลกจริงที่สลับตัว.. อันนั้นก็เหี้ยมาก 555 แต่กูว่าคนเราก็สีเทาๆกันทั้งนั้น บางครั้งก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด คือถ้าเปลี่ยนเป็นกูอาจตัดสินใจได้ไม่เฉียบขาดเยือกเย็นเท่านางก็ได้
6. นายเอกยอดแย่ : เยอะ แต่ที่แว้บมาในหัวทันทีคือเถียนหลิง จากหุบเขาเดียวดายฯ เรื่องโดยรวมคือค่อนข้างกาวนะแต่ภาษาดีใช้ได้ ติดแค่ระบบความคิดนายเอกที่อีหยังวะมากก ไม่อธิบายนะ ถ้าสงสัยลองอ่านเอง
7. นักเขียนยอดเยี่ยม : ไม่ตามนักเขียนรายคน ส่วนมากชอบเรื่องนึงแล้วเรื่องที่เหลือจะไม่ค่อยชอบหรือชอบแต่ไม่เท่าเรื่องที่ชอบที่สุด เช่นแม่โม่ ที่กูกรี๊ดแค่เทียนกวาน ส่วนเรื่องอื่นอ่านได้แต่เฉยๆ เป็นค้น