Last posted
Total of 1000 posts
[ นักเขียนสายวาย ] 1 https://fanboi.ch/801/6586/recent/
[ นักเขียนสายวาย ] 2 สารพัดปัญหาคาใจ+ ศาลาคนเศร้า https://fanboi.ch/801/6706/
[ นักเขียนสายวาย ] 3 สารพัดปัญหาคาใจ+ศาลาคนเศร้า https://fanboi.ch/801/6857/
[ นักเขียนสายวาย ] 4 สารพัดปัญหาคาใจ+ศาลาคนเศร้าhttps://fanboi.ch/801/7030/recent/
[ นักเขียนสายวาย ] 5 สารพัดปัญหาคาใจ+ศาลาคนเศร้า
https://fanboi.ch/801/7984/
ตอบจาก กระทู้ที่แล้วนะ กูพยายามลงให้ได้สัปดาห์ละครั้ง ในวันเดียวกันอะ ให้นักอ่านรู้ว่ากูจะมาวันนี้นะ
แต่ถ้าถามครส กู ตอนที่ลงสัปดาห์ละสองครั้งคือค่อนข้างดี แต่ตอนนี้กูไม่ค่อยมีเวลาแต่งเลยเหลือแค่วันเดียว
Ky เพื่อนโม่งเขียนนิยายได้เดือนนึงกี่ตอนวะ หรือ ในเดือนนึงมึงอัปได้กี่ตอนวะ ของกูแรกๆเดือนนึงอัปได้ 4ตอน 3 4วันอัปครั้ง ตอนนี้ลดเหลือเดือนละ 2ตอน เส้า T_T
>>3 กูคือโม่งที่เคยบอกว่าไม่เคยนับจำนวนคำอะแต่นับจำนวนหน้า ปกติคือกูลงตอนนึงประมาณห้าหน้าเอสี่ ไม่เว้นบรรทัด ฟอนท์สิบสี่นะ แต่กูไม่ได้ยึดติดขนาดว่าต้องห้าหน้าเป๊ะ เคยมีถึงสิบหน้าก็มี แต่หลายครั้งกูจะพยายามคุมจำนวนหน้าต่อตอนให้ไม่เกินห้าหน้าเพื่อที่กูจะได้ไม่ใส่หลายเหตุการณ์ในตอนมากเกินไป ซึ่งห้าตอนเนี่ยจะเฉลี่ยอยู่ที่สามพันคำ
แต่ถ้ามึงคิดว่าน้อยไปอยากปรับเพิ่มลดกูมองว่าตรงนี้แล้วแต่นักเขียนเลยนะ กูเคยแต่งสิบหน้าต่อตอนก็แบ่งครึ่ง ลงสัปดาห์ละสองครั้งก็มี เพราะรู้สึกว่าสิบหน้ามันยาวไปสำหรับการอ่านหนึ่งตอน
>>8 ตอนนึงของกูเฉลี่ย6,000-8,000คำอ่ะ เคยอัพแบบ3,000-5,000คำแล้วโดนนักอ่านบ่นทำไมมาน้อย 555555 หัวเราะทั้งน้ำตาเลยกู คือเริ่มมาด้วยตอนที่เนื้อหาเยอะๆ พอช่วงหลังแบ่งครึ่ง ซอยตอนให้สั้นลงก็โดนบ่นอีก กูว่าเริ่มตอนแรกมาประมาณกี่คำตอนถัดไปก็ต้องทำให้ได้เท่านั้นให้สม่ำเสมออ่ะ แต่ตอนละ3,000-5,000คำกำลังดีนะ ไม่เยอะไปไม่น้อยไป
Ky กูลองแต่งแนวยั่วเลยติดเหรียญขายแบบที่เพื่อนโม่งมู้ก่อนแนะนำแล้วมีคนซื้อด้วยอ่ะ 55555 ลงไปไม่กี่ตอนมีคนซื้อร้อยกว่าครั้งแล้ว กูเชื่อแล้วพลังเงี่ยนมันยิ่งใหญ่จริงๆ ขอบคุณเพื่อนโม่งที่แนะนำคราวก่อน อยากพามึงไปเลี้ยงข้าวเลยว่ะ
ถ้าแนวยั่วเยขายง่ายแสดงว่านิยายฟฉก็ต้องขายดีด้วยใช่มั้ยวะเพราะสนพนี้เจาะTargetยั่วเย นิยายที่ออกก็มีแต่ยั่วเย
อย่าเชียร์แนวยั่วเยมาก กูแต่งนิยาย(ที่กูคิดว่า)ดีอยู่ เชียร์มากเดี๋ยวกูดองอีก
Ky กูรู้สึกว่าพวกสนพ.เนี่ยลำเอียงนะ นิยายของกูดองมาปีกว่าละ แต่ของลูกรักนี่ขยันออกเล่มให้จัง ทั้งๆที่นิยายหลังกูอีก T_T พอขอคืนก็ยึกยัก
>>19 โอ๋ๆ //กอดมึง
อย่างน้อยมีสนพ.มาจีบให้ตีพิมพ์นิยายด้วย เท่ากับมึงจะถึงเส้นชัยแล้วแหละ (ขาดอีกก้าวเดียวคือตีพิมพ์กับเก็ตฟีดแบ็กคนอ่าน)
ตอนทำสัญญา มีระบุป่าวว่าต้องตีพิมพ์ภายในกี่เดือนนับจากวันทำสัญญา ไม่งั้นสนพ.ดึงเช็งไปเรื่อยๆ ก็เหมือนเอาเปรียบนิดนึง คือทำให้มึงต้องรอรายรับในส่วนที่มันควรเข้ามาตั้งนานแล้ว
ยังไงก็ขอให้นิยายมึงได้ตีพิมพ์เร็วๆ นะ
>>19 กูโดนดองมาปีนึงละ เบื่อนาง อินบ้อกไปก้ไม่อ่าน ดีที่ยังไม่เซ็นสัญญา ตอนนี้กูให้ที่อื่นไปละ กูโกรธที่เก่าชิบหายที่ทำให้กูเสียเวลาฟรีๆ เกือบปีเพราะความล่าช้าของตัวเอง คือถ้าไม่ทำก็บอกกูเหอะ ไม่ต้องประวิงเวลาแบบนี้ เสียความรู้สึกสัสๆ กูรู้ว่ากูก็โนเนม แต่กูก็คนๆ นึงที่รักในงานตัวเองเหมือนกันป่ะว่ะ กูไม่ได้แคร์ยอดพิมพ์ กูแค่อยากให้นักอ่านกูได้เล่มเร็วๆ แค่นั้นแหละ
ฟฉนี่รู้เลยว่าลูกรักมันเป็นใคร 555555
https://twitter.com/theromarktic/status/1190174836728840193?s=19
กูอ่านละสงสารเค้า เอาตรงๆก็ก็เคยเจอแบบนี้ ทักไปว่าจะทำปกนิยาย เพราะลายเส้นนางมากตอนนั้น นางถามกลับทันทีว่าสนพ.ไหนคะ กูบอกทำ ebook ค่ะ แล้วจู่ๆนางแนะนำให้กูไปหาใน Pinterest เฉยเลยแล้วบอกไม่สะดวกค่ะยากเกินงานนาง งงมาก อีเหี้ยยยยยยย
Ky พวกมึงที่มีนามปากกามากกว่า 1 มึงบอกนักอ่านมั้ยว่ามึงมีนามปากกาไหนบ้าง
Ky กูขอถามหน่อย ถ้าพิมพ์นิยายกับฟฉติดสัญญา5ปีหรือ3ปีอ่ะ
มีใครรู้จักHERS สนพเพื่อเธอบ้างอ่ะ กูเห็นเขาเปิดรับเรื่องสั้น LCแบบขายขาดเรื่องละ4,000 อยากรู้ว่าจ่ายจริงมั้ยวะหรือเคยมีประวัติโกงนขมั้ย
สามตอนแล้ว พระนายกุยังไม่ได้คุยกันซักคำ หาโมเมนต์นี่มันยากจริงๆ เขียนตอนนออยู่กับพวกพี่น้องนางเพลินจนไม่อยากให้มีพระเอกแล้วว เปลี่ยนพระเอก เอาญาติเป็นผัวเถอะ //บ่นแล้วกลับไปปั่นต่อ
>>38 เพื่อนกูโดนดองมาเป็นปี ในขณะที่มันก็ออกเ่มให้ลูกรักมันยิกๆๆๆๆออกเล่มให้เรื่องที่แมสกว่า ทั้งที่นิยายเพื่อนกูออกก่อนแต่โดนดองจนหนอนขึ้น กูไม่รู้ว่าเค้าเอาอะไรวัด แต่ที่แน่ๆนักเขียน&นิยายแมส แล้วหนึ่งคือเอาแมสไว้ก่อน...... บางเรื่องกูซื้อมาเพราะคนอ่านเยอะรีวิวว่าดีนี่แหละ กูอ่านแล้วแทบปาทิ้ง ไม่รู้ออกเล่มได้ไง.. ส่วนของเพื่อนกูที่โดนดองคือมันเป็นแนวดราม่าแล้วมาจบดีไง สงสัยไม่แมส 555555555555
>>40 ตอนอ. หรือพอ. อยู่กับตัวละครรองแล้วสนุกกูก็ชอบอ่านนะ
ยกตัวอย่างเรื่องใกล้มือกูตอนนี้ก็สัญญารักลิขิตสวรรค์ กูชอบพี่น้องนอ.ทุกคน แล้วก็มี Family of Lies แต่เรื่องนี้กูชอบมั่งไม่ชอบมั่ง
สรุปที่อยากจะบอกในฐานะคนอ่านคือถ้ามึงมีโครงเรื่องไว้แล้วก็ไม่ต้องฝืนใส่โมเมนต์ ฐานคนอ่านที่เค้ารู้แนวของมึงเค้าก็คงเข้าใจแหละ
Ky มีใครพอแนะนำคนที่ติดต่อนักวาดจีน เกาหลี แบบนี้ได้มั้ยวะ กูกำลังหลงใหลลายเส้นแบบนึง อยากได้เป็นปกนิยาย แต่นักวาดเป็นคนจีน ไม่ก็เกาหลีนี่แหละ
Ky กูเคยได้ยินพวกนักเขียนเค้าแชร์กันว่าถ้าอยากให้นิยายเป็นที่รู้จักให้เอาไปให้นักรีวิว บอกให้เค้ารีวิวให้แลกกันนิยายฟรีที่นางอยากได้ คนพูดนางก็เคยเอาไปให้แอครีวิวแอคนึงจนยอดวิวเยอะ แต่แบบกูเอ๋อแดกเลยนะ จำได้ว่าอีแอคนั้นนางเคยประกาศปาวๆว่าอ่านเองที่เรื่อง เพราะร้อนตัวที่โม่งว่านางรับจ้างรัวิวจากนักเขียน นางบอกไม่มีใครจ้างมารีวิว ที่แท้ก็......5555
ใครรู้บ้างว่าโรเซเนียลอกเรื่องไหนมาเหรอ นักเขียนเขียนวายด้วยกูไม่รู้จะถามที่ไหนน่ะเลยมาถามห้องนี้
ky กูมาเตือนนะ ใครเป็นนข.ถ้าจะตีพิมพ์กะสนพ.อน ให้คิดดีๆนะมึง งานแรกก้ปัญหาเลื่อนนั้นนี่มาจะครึ่งปีแล้ว
***หายตัว
พูดถึงสนพ. กูเคยเห็นดราม่าแนวๆนี้มาเยอะ ที่พีคคือทำคนเดียวนี่แหละ แบ่งร่างยังไงวะ มันก็คล้ายๆเราทำมือป่าวอ่ะ แต่แค่ไม่ได้ทำนิยายเองแค่ส่งไปให้เค้าทำให้และใส่ชื่อในนามคนทำด้วย เงินได้มาก็แบ่งกันคนครึ่ง เหมือนหาคนช่วยทำ
ขอบคุณเพื่อน ๆ โม่งที่มาช่วยเตือนภัยสนพ.ดองนะ
ขอ KY ถามนักเขียนที่พิมพ์หนังสือขายเองนิดหนึ่ง
แต่ละคนมีวิธีจัดการกับสต็อคหนังสือตัวเองยังไงบ้างอ่ะ ? คือกูอยากลองทำ แต่กลัวสต็อคจะล้น ปัจจุบันกูเช่าคอนโดขนาดประมาณ 30 ตรม.
ถ้าพิมพ์เรื่องแรก ยังพอจัดการพื้นที่ไหว แต่กลัวเรื่องสองเรื่องสาม (ถ้ามีปัญญาเข็นเขียนออกมาจนจบ) มันจะล้นห้อง
ใครมีวิธีดี ๆ แนะนำมั่งไหม ? //ขอบคุณล่วงหน้า
กูชอบอิมเพลสตรงที่เขาตอบไว ถามอะไรตอบได้หมด ถามราคา ถามนู่นนั่นนี่ แต่ทำทีไรเจอปัญหาทุกรอบจนกูทำใจละ 55555555 ถ้าไม่แย่จนเหี้ยกูก็พอมองผ่านอ่ะ
เพื่อนโม่งเคยเขียนนิยายพระเอกเลวแล้วโดนด่ายับๆมั้ย เคยรู้สึกแบบอยากขอร้องนักอ่านให้เลิกด่าพระเอกมั้ยวะ อีเหี้ย พระเอกกูโดนด่าทุกช็อต ขนาดว่าวันนี้ลงแบบเบาๆดีกะเมียด่วยซ้ำดีมากๆด้วนยังโดนด่า อ่านแล้วสงสาร 555555555555
เห็นแต่เฟมบอย ผัวออกสาวแม่งไม่ค่อยจะมีบ้างเลย กูจะเขียนเองละ อีเรื่องสวยๆ เป็นผัว แม่งก็ไม่ได้ออกสาวจริง เห้อ
Ky กูอัปนิยายมา 6ตอนแล้ว แต่ยังไม่เข้าเรื่อง เพราะกูวางไว้คือตอนที่ 10ถึงจะเข้าถึงจุดเปลี่ยนครั้วที่1 ถือว่าเข้าเรื่องช้าไปมั้ยวะ
>>83 มึงไม่ต้องไปสนคำใครหรอก เขียนตามแบบที่มึงวางโครงมานั่นแหละ คนเราทุกคนมีแนวการเขียนไม่เหมือนกัน ของกูก็ 12ตอนกว่าจะเข้าเรื่องหรือจุดพีคแรก ระหว่างทางก็เหมือนความเห็น 86 บอกอ่ะ มีอะไรเหตุการณ์มีอะไรให้อ่านแล้วไม่เบื่อ ตอดเล็กตอดน้อยไปจนกว่าจะเข้าเรื่อง คนถ้าเค้าชอบเค้าก็ไม่เทหรอก อย่าไปฟังใครให้มาก ข้ามๆความเห็นยุแยงไปบ้างก็ดี เค้าก็พูดในแบบที่เค้าถนัด แบบนั้นมันจะคอยทำให้มึงไขว้เขว ส่วนกูก็แนะนำในแนวที่กูถนัด โชคดีมึง กอดๆ
>>83 มีคนบอกกูว่าควรเข้าประเด็นหลักให้ไวที่สุด ภายในตอนแรกยิ่งดีช้าสุดอย่าให้เกิน3ตอน ไม่งั้นโอกาสที่คนเทจะเยอะ
หรือมึงจะลองเอาช่วงฉากเกือบพีคมาเป็นบทนำ อาจจะช่วยทำให้คนสงสัยอ่านต่อได้
>>85 ไม่เกี่ยวมั้ง ของกูเขียนจนฉากจบถึงได้เย(20กว่าตอน) แถมแค่พูดถึงด้วยนะไม่มีฉากให้อ่านด้วยยังมีคนอ่านพอสมควรเลย คือกูเข้าใจว่าฉากพวกนี้ขายได้ขายดี แต่จะเอามาเป็นมาตรฐานทุกอย่างในชีวิตไม่ได้ว้อย
เอาจริงก็มีแต่นิยายร่วมสมัย(คือเขียนสมัยนี้) ที่เน้นพระเอกนางเอกนายเอกเจอกันบทแรกๆ คนอ่านถึงจะไม่เท นี่ถ้าอ่านนิยายรุ่นเก่าๆ นี่กว่าจะปูเรื่อง กว่าจะเจอกัน แถมไม่มีเข้าหอ มันก็ฟินนะเว้ย ค่อยๆ ปูไป แต่นั่นแหละ มันแล้วแต่คนชอบ ส่วนคนเขียนมันก็ต้องอดทนว่ะ ไม่ใช่ลงสามตอนแรกแล้วจะปัง (ยกเว้นมึงจะมีแฟนคลับจากเรื่องเดิม ไม่ก็ลงแนวเยดุ หื่นกาม อันนั้นก็อาจจะรับประกันว่าคนตาม)
ของกูได้กันตอนบทนำ แล้วหลังจากนั้นก็ใสยาว 50 ตอน 55555555555 // แต่มันก็มีตอดเล็กๆ น้อยๆ ใช้คำพูดแทะเล็มบ้างล่ะนะ
กูนี่ถ้ามีฉากล่มเรือเมื่อไร เม้นท์จะเยอะทันที ตอนเขารักกันละไม่เห็นจะมีใครเม้นท์ ถถถถถถถถ
Ky กูกำลังอยากเขียนนิยายสักเรื่อง แต่ติดปัญหาที่พล็อตไม่ได้อย่างที่ต้องสักที พวกมึงได้ inspiration จากไหนกันบ้างวะ
Ky ขอนอกเรื่องได้มั้ย ไม่รู้จะไปถามที่ไหน กูขอไน์กลุ่มของโม่งหน่อยสิ อยากแอด
อยากรู้ว่าพิมพ์ไปฝากขายในงานหนังสือกับลงงานวายมีลูกค้าหน้าใหม่มาซื้อเยอะมั้ย กูกำลังลังเลว่าจะพิมพ์แค่รอบจองเผื่อเหลือเผื่อขาดนิดหน่อยหรือพิมพ์อีกจำนวนไปขายในงานด้วย
ใจเค้าใจเรา เลิกเอาพล็อตนิยายตัวเองเป็นศูนย์กลางของโลกได้แล้ว อย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนแรกของโลกที่คิดพล็อตหรือ character ตลคได้ แล้วพอใครเขียนแนวที่คล้ายคุณก็ไปทึกทักว่าเค้าลอก เราไม่รู้จักคุณเลยจนวันที่คุณมาบอกว่านิยายเราคล้ายของคุณนี่แหละ แล้วคุณรู้มั้ยว่าเราโดนคนอื่นมองว่ายังไง โดนเพื่อนคุณกระแนะกระแหน เราโดนนินทาไปแค่ไหน คุณอย่าคิดว่าเราไม่รู้ และคุณควรตระหนักได้แล้วนะว่าคนที่เสียหายจากความประสาทแดกของคุณมันเสียความรู้สึก ถึงจะบอกไปว่าโอเค ไม่เป็นไร แต่อยากให้รู้ว่านั่นแค่คำพูด :) เพราะไม่อยากทะเลาะ เพราะเดี๋ยวจะเพิ่มคนปสดขึ้นมาอีกคน...อยากให้นางโดนแบบที่นางทำกับคนอื่นบ้าง อยากให้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบเรา ว่าที่จู่ๆมีคนมาบอกว่านิยายเราคล้ายกันให้ตรวจสอบเนื้อหาทั้งหมดมันจะรู้สึกยังไง ทั้งที่ทุกตัวอักษรทุกคำเรากลั่นจากสมองของเราเองเลย อยากเข้าใจถึงหัวอกคนที่เสียหายเพราะความปสดของนางบ้าง กี่คนแล้วที่โดนแบบนี้ แต่ไม่สำนึก
คนปสด นี่กลุ่มไหนวะ
ของเราเกิดขึ้นก่อนกระต่ายนะ จนเราไม่เขียนนิยายนานมากเลย อะไรที่เกี่ยวกับรักเขียนการเขียนนี่เราพักยาว พอกลับมาเล่นทวิตก็เจอเดมเก่า มีคนเดมมาบอกว่านางไปทำแบบนี้อีกแล้ว แบบที่ทำกะเราเลย ตอนนั้นเคสกระต่ายนี่แหละที่คนเดมมาเล่า แต่เราเพิ่งล็อกอินเข้าทวิตนั้น(ทวิตที่เอาไว้พูดเรื่องนิยาย ไม่ใช่แอคหลัก) เลยเพิ่งเห็น ก่อนหน้านั้นเราไม่รู้ว่ามีอีก มารู้ที่พวกเทอบอกนี่แหละ นี่นางไปสร้างวีรกรรมเหี้ยๆมาตั้งสองเคสเลยหรอ เลยออกมาพูดจากใจบ้าง เพราะทีีผ่านมาเราเงียบตลอดเลย ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ เราบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ถือ นั่นแค่คำพูดจริงๆอ่ะ แค่อยากให้แล้วๆไป เราว่าคนอื่นที่โดนคงคิดเหมือนเรา
แม่งอยากให้นางโดนหนักๆ จัง มีแต่ด่าในโม่ง ส่วนทวิตก็เป็นทุ่งลาเวนเด้อของนางต่อไป เสียดายเคสล่าสุดน่าจะฟ้องหมิ่นเล่นๆ แม่ง สันดานน่ารังเกียจชิบหาย คนแบบนี้อยากให้จมดินไม่มีที่ยืน
ของเราดีที่ยังไม่ใช่การโพสลงทวิต แค่เหมือนเอาไปพูดเอ่ไปนินทาเราในแก๊งอ่ะ ล่ะมีคนในแก๊งนั้นเพื่อนเราก็แคปมาให้เราดู เอาจริงแค่นั้นเราก็นอนด์หนักแล้วนะ คือจะมีอยู่ช่วงนึงที่เราเครียดไปเลยว่าพล็อตที่เราคิดจะไปเหมือนใครเข้าอีกมั้ย กลัวแล้วอ่ะ ไม่กล้าคิดไม่กล้าเขียนนานเลย
จำได้ว่าเพื่อนสาวกระแหนะกระแหนเรารัวๆ จนแบบมีเผลอคิดว่าคล้ายมากเลยหรอ ขนาดในมีบางคนที่บอกว่าไม่คล้ายนา ขอเทียบที่ว่าคล้ายมาให้หน่อยงี้ ก็จมีเพื่อนนางคนนึงที่เหมือนเข้าข้างนางมาก พยายามหาเหตุผลให้ดูฟังขึ้นว่าทำไมถึงคล้าย บอกว่าถ้าไม่คล้ายคงไม่เอามาพูด คงปล่อยผ่าน เห้ออออมมม
คือเหมือนนางไม่ยอมเสียฟอร์มอ่ะ เหมือนขึ้นแล้วหาที่ลงไม่ได้ คนรอเหยียบ ซึ่งก็ใช่ เราคนนึงที่รออยู่
จะมีใครกล้าไปเปิดประเด็นในทวิตป่ะวะ กูรอซ้ำด้วย
กูก็อยากรอเหยียบเป็นเพื่อนนะ แต่กูจำพวกแม่งไม่ได้ซักคน ไอ้ที่ปสด.นี่ คนเขียนมอปสักใช่มะ แล้วแก๊งนางมีใครมั่ง กูจะได้ไม่เสียเวลาอ่าน
>>125 ช่างเถอะ ปล่อยนางไปตามเวรตามกรรมเถอะ ปล่อยให้นางปสดคอยจับผิดงานชาวบ้านต่อไปเถอะ เดี๋ยวสักวันคงเจอตอเอง คนแบบนางแค่โชคดีหรอกที่เจอคู่กรณีไม่อยากมีเรื่อง ไปวอร์กะคนปสดแบบนางกลัวจะมีคนปสดเพิ่มมาอีกคน แบบที่เม้นบนบอก ขอให้นางโดนของจริงเข้าสักวัน งัดมางัดกลับให้หน้าหงาย เราพร้อมเป็นทีมซัพพอร์ตอ่ะ
แค่ยอดซื้อน้อยนางก็จะอกแตกตายแล้ว คนไม่โอเคกับตรรกะขายของกะรวยของนางด้วย
Ky ใครแต่งนิยายติดเหรียญขายบ้างวะ กูอยากรู้ว่าพวกมึงคิดตอนละกี่บาทคิดยังไงอ่ะ หรือใช้ราคาเดียวกันหมด เท่าที่กูส่องมา3บาท/300เหรียญนี่ราคามาตราฐานใช่ป่ะ
นางผู้นี้คือใครหรือมึง ใบ้กูที พอดีกูไม่ค่อยได้ตามทวิตนข. ไม่ค่อยรู้ดราม่า
นางเคยทวิตว่าเวลาขาย นางจะบวกกำไรที่คิดว่าตัวเองควรได้เข้าไปในราคาทุนก่อนแล้วค่อยตั้งราคาขาย มันก็เลยออกมาแพงหน่อยๆ เพราะค่าสมองนางแพง ปัจจุบันก็บ่นต่อว่ายอดจองน้อยจัง
พูดถึงใครวะ ทำไมกูไม่รู้เรื่อง
KY ระหว่าง สนพ. พด กับ ฟฉ. ค่ายไหนดองงานนข.เก่งกว่ากันวะ
ky มีใครรู้ยอดพิม อวว มะ
อยากรู้ด้วยคน ทั้งของ อวว กับ อวก เลย
เพื่อนโม่งคนไหนรู้วานบอกที
พด ถามว่าใครไม่โดนดองมั้งดีกว่า กูเปนเคียด
ky ใบ้เพิ่มให้หน่อยได้ไหมพด. นี่สนพ.อะไรอ่ะ
Ky ขอถามเพื่อนโม่งนขหน่อย ระหว่างซือจุนกับซือฝุใช้แตกต่างกันยังไงวะ กูเห็นตรยขใช้ซือจุน ป่าท้อใช้ซือฝุอ่ะ
https://twitter.com/seon__jung/status/1192048248749346819?s=19
เอาจิงนขมีสิทธิ์ทำงี้อ่อ เด่วนี้การขายนิยายมือสองในแท็กกลายเป็นเรื่องเสียมารยาทไปแล้วหรอวะ กูว่านขต่างหากที่เสียมารยาท
Ky คือกูอยากทำเล่มแต่ไม่ต่อยมีงบ เลยคิดว่าอยากทำอีบุคเพื่อเอาเงินตรงนี้ไปทำเล่ม มึงว่าเป็นความคิดที่ดีมั้ยวะ
>>178 กูว่าไม่เวิร์ค คนซื้อเล่มจะซื้อเยอะไม่เยอะก็อยู่ช่วงพึ่งจบใหม่ๆนี่แหละ กว่าจะเก็บเงินจากอีบุ๊คใช้เวลานานเกินไป และคนที่ชอบนิยายมึงขนาดซื้อก็อาจจะซื้ออีบุ๊คอ่านเร็วๆก่อนพอมีเล่มก็ไม่อยากซื้อซ้ำอีกรอบด้วย งบที่มึงว่าคืออะไร ค่าปกอีบุ๊กก็ต้องมีเหมือนกัน ส่วนงบค่าพิมพ์สามารถแก้ปัญหาด้วยการเปิดพรีออเดอร์ ได้รับเงินแล้วค่อยสั่งพิมพ์
>>68 กุอิมเพรสอีกเสียง ใช้มาหลายรอบแล้ว ฟาสต์ก็คนแนะนำเยอะ เหมือนว่าสีตรง สีสวย กุว่าจะลองดูครั้งหน้า อีกที่ก็ Purinto อันหลังไม่รู้เป็นไง คนรู้จักกูบอกว่าดีอยู่ มีรีวิวในทวิตด้วย มึงลองไปคุยกับโรงพิมพ์ดู ให้เค้าเสนอราคามาละค่อยตัดสินใจ เรื่องสต็อกก็ตามที่โม่งบนๆบอก
กูเห็นนักเขียนหลายคนเค้าดูสนิทกับแอครีวิว/นักเขียนด้วยกันจังวะ ตัดกลับมาทีากูที่ไม่สุงสิงกะใครเลย เพื่อนนักเขียนสักคนยังไม่มี ไม่มีใครเล่นด้วยแม้กระทั่งนักอ่าน 5555 😂
อยากรู้จักใครก็ลองทักไปคุยกับเขาดูสิ เรามีเพื่อนนักเขียนเพราะเขาทักมาคุยกับเรา 2-3 คนนะ ก็ลองเลือกคนที่เขาดูมนุษย์สัมพันธ์ดีหน่อย หยิ่งๆฟาดๆก็อย่าลอง 5555555555
การที่ตลคเราโดนนักอ่านด่าเยอะๆนี่มันคือการประสบความสำเร็จอีกขั้นนึงป่ะวะ ควรดีใจที่คนอ่านอินกับนิยายเราอ่ะเนอะ 😂 คือกูลงนิยายทีไรนักอ่านแม่งพระนายกูตลอดเลย คนนึงก็เหี้ยคนนึงก็โง่ 5555555555
Ky ใครเคยเจอเม้นแย่ๆจนต้องปิดเม้นทิ้งมั้ยวะ แบบลามมาด่าถึงเราที่เป็นคนแต่งไรงี้ T_T
กูรู้สึกว่า sex doll ในรอร. คือสหายโม่งที่กำลังทำมาหากิน 555555555555
ช่วงนี้แนวpwpติดเหรียญเยอะขึ้นแบบสังเกตได้เลยอ่ะ นขหลายคนที่กูตามก็หันมาแต่งแนวนี้กันหมดมันได้เงินเยอะจริงเหรอวะ
ช่วยแนะนำpwpติดเหรียญให้ไปส่องหน่อยได้มั้ย เมื่อวานกูลองไล่จากเรื่องฮิต เจอแต่sex dollกับฟิคเนียลอง เรื่องสั้นขายฉากมีเยอะแต่ไม่ติดเหรียญ
Ky พวกมึงซีเรียสกับการขายมือ 2 ป่ะ สำหรับกูเฉยๆ มาก 5555555555
>>215 โม่งคือโม่ง ไม่จำเป็นต้องรู้ต้องสังเกตหรอกว่าใครเล่นบ้าง ถือว่าเป็นบอร์ดสำหรับการละทิ้งหัวโขนใดๆแล้วคุยกันที่ความคิดเห็นล้วนๆดีกว่า กูก็ไม่เข้าใจแต่เหมือนใครเล่นโม่งจะโดนเม้าโดนมองในแง่ลบ
>>213 กูไม่ได้ซื้อ กูแค่อยากรู้ว่าเฉลี่ยกี่หน้าราคาเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กูเจอแค่ออริสองเรื่องประมาณ4หน้าA5=1บาท ฟิคเนียลองสองเรื่อง1หน้าA5=1บาท เลยอยากรู้ว่าที่มีคนบอกเจอติดเหรียญเยอะๆมีเรื่องไหนอีก กูอยากทำสถิติ
>>210 นักเขียนที่กูตามเอาลิงค์ที่มีนิยายตัวเองมือสองมาแปะในกลุ่มนักอ่าน บอกว่าราคาน่ารักเผื่อใครยังไม่ได้ซื้อ
กูเฉยๆอ่ะ ดีซะอีกถึงขายมือสองแล้วมีคนซื้อ อย่างน้อยก็ยังมีคนต้องการนิยายเรา
Ky เพื่อนโม่ง ปกติพวกมึงอัพนิยายถี่แค่ไหนอ่ะ สมมติอัพสัปดาห์ละตอนถือว่าน้อยไปมั้ยวะ กูอยากอัพสม่ำเสมอแต่ไม่รู้ว่าควรอัพถี่แค่ไหนอ่ะ
KY ถามความเห็นหน่อย พวกพล๊อตแนวคนคบกับร่างจำแลงของสัตว์ประหลาดจนรักกัน พอสุดท้ายฝั่งสัตว์ประหลาดถูกขอร้องให้เผยร่างจริงให้ดูก็เกิดเหตุให้คุ้มคลั่ง แล้วอีกฝ่ายยินยอมให้จับแดกเพื่อที่จะเป็นส่วนนึงของกันและกันตลอดไปนี่มัน GOOD END หรือ BAD END วะ
Ky มีใครไม่ฟอลนักเขียนด้วยกันมั้ยวะ คือกูไม่ฟอลใครเลยเว้ย ตามแต่นิยายในเว็บอ่ะ ส่วนมากฟอลแต่แอคคมสัก แอคตาเอก อะไรเทือกๆนี้
ในฐานะนอ.กูฟอลเอาไว้เวลาแจ้งนิยายออกใหม่เฉยๆอ่ะ เพราะบางคนชอบลงเปนเปอเซน มันแปะครบ100ตอนไหนกูค่อยเข้าไปอ่าน ถ้ากดแฟบแม่งแจ้งเตือนทุกรอบ
//แต่ถ้านข คือกูดองนิยายอยู่ไม่น่าจะมีใครอยากติดตาม ถถถถ อีกอย่างกูโคดโง่กับระบบทวิ
พระเอกกุเป็นปิศาจรูปร่างสัตว์ผสมที่ไม่มีมนตร์เปลี่ยนร่างว่ะ เซ็กส์ซีนไม่มี เล้าโลมนิดหน่อยก็ดับไฟ ตัดไปสามปีมีลูกเลย เฮ้อ ก็จั่วหัวแล้วนะว่าเป็นนิยายสีขาว ใสๆ ยังจะหวังกันอีก ให้อธิบายว่าเอากันยังไง กูก็อธิบายไม่ถูก ไม่ได้คิด ไปจินตนาการเองเถอะะะค่ะ
อยากได้ลิสต์นักวาดงาดปกที่ตรงต่อเวลา รับผิดชอบงานดีอะ กูว่าจะจ้างคนวาดปกนิยายเอง ราคาสูงสุดหมื่นนิดๆพอไหว ใครมีแนะนำบ้าง
Ky ระหว่างฮม ฟฉ พด สนพไหนดองนิยายนานกว่ากันวะ
Ky เห็นมู้เม้าคุยเรื่องนขก็อปงาน กูอยากมาแชร์ปสกโดนนักอ่านก็อปนิยายว่ะ ก็อปแบบชื่อเผ่าลักษณะเผ่าของตัวเอกที่กูคิดขึ้นมาเองไม่ได้อิงจากตำนาน/เรื่องเล่าที่ไหน แล้วนักอ่านกูก็อปไปทั้งดุ้นเอาไปใส่ในนิยายตัวเอง ธีมหลักเรื่องก็เหมือนกูอีก ตอนแรกกูทักไปคุยกับเขาดีๆให้แก้ สรุปกูโดนด่าว่าใจแคบ ไม่คิดว่านักเขียน(หมายถึงกู)จะเป็นคนแบบนี้ แค่เอาไอเดียมาใช้แค่นี้ก็ให้ไม่ได้ (แต่ก็อปชื่อเผ่าตัวเอกกูมาทั้งดุ้น) ผิดหวังมาก กูโดนนักอ่านที่ก็อปนิยายตัดพ้อใส่กูว่าใจแคบกับผิดหวังมากอ่ะมึง 5555555 ตอนนั้นแบบหัวร้อนมาก คือยังฝังใจมาถึงตอนนี้
>>244 อาจจะไม่เหมือน แต่กูอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง เขาให้ส่งเรื่องสั้นประกวด มีคนนึงแม่งเอาการ์ตูนญี่ปุ่นมาเขียนเป็นเรื่องสั้นเฉยเลย คือมันเป็นเรื่องสั้นสองเล่มจบและนขใหม่ แต่กูชอบไงละจำไเแม่น จำไม่ได้ว่าดัดแปลงชื่อพระเอกนางเอกมั้ย แต่บทบรรยายคือลอกมาเลย เรียกว่าเอาพล็อตการ์ตูนมาเขียน เหมือนทุกจุด พอกูบอกสนพไป สนพแม่งเงียบว่ะ
>>246 เป็นความเชื่อของญี่ปุ่น สายการ์ตูนที่กูเคยเจอมีเป็นสิบ เหมือนสมัยก่อนผู้ชายเรียนจบแล้วต้องไปขอกระดุมเม็ดที่สอง หรือว่างๆไม่มีไรทำก็ไปเล่นผีเหรียญ งานโรงเรียนต้องแสดงโรมิโอจูเลียต แต่พอยุคสมัยเปลี่ยนก็ไม่ค่อยเห็นของแบบนี้ในการ์ตูนแล้ว จากแสดงโรมิโอจูเลียตก็ไปนิยมคัมพาเนลล่าแทนกับจัดเมดคาเฟ่
>>244 กูเคยโดนนักอ่านมาขอนิยาย ขอแบบถ้าไรท์ไม่แต่งต่อแล้วเราขอเอาไปแต่งต่อนะคะเสียดายพล็อต แล้วให้กูส่งไฟล์ไปให้ด้วย คืออิหยังวะ กับอีกเรื่องมาบอกให้กูเปลี่ยนชื่อนิยายเพราะคิดว่ากูไม่แต่งแล้ว 5555555 แล้วเรื่องที่เขาแต่งชื่อนิยายเหมือนกู คือแบบมึง ชื่อนิยายกูไม่ใช่ชื่อโหลเลยนะ ชื่อยาวแบบไลท์โนเวลญี่ปุ่นอ่ะ เรื่องเกิดหลายปีแล้วแต่ยังตราตรึงใจกูไม่ลืม
ขอ ky แปป พอดีสนใจเรื่อง consent non-con ขึ้นมา ขอยาดถามแบบคนไม่ได้มีความรู้ไรมากมาย
สมมติเนื้อเรื่องมันแบบ นายกุ๊กไก่ consent ที่จะกดนายไข่ขาว แต่ถึงเวลาจริงนายไข่ขาวกลับพลิกโพมากดนายกุ๊กไก่แทน ซึ่งนายกุ๊กไก่ก็ไม่ได้ยินยอมกับการเป็นฝ่ายรับ อย่างนี้มันก็จะกลายเป็น rape แบบ non-con ช่ะ แต่ถ้าโอ้โลมจนนายกุ๊กไก่เพลินตาม ก็จะกลายเป็น semi-con?
ใกล้จะหมดปีแล้ว ปีนี้เพื่อนโม่งร่วมศาลาคนเศร้าเขียนนิยายกันได้ตามแผนมั้ย ปิดเล่มกันไปได้กี่เล่ม
ของเราวางแผนจะเขียนตั้งแต่ต้นปี เขียนเริ่มจริงกลางปี ปิดเล่ม = 0 เพราะยังค้างเติ่ง แถมยังเสือกเขียน 2 เรื่องพร้อมกันแบบงงตัวเอง ไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักกะเรื่อง 555
https://www.picz.in.th/image/screenshot-20191113-134201.g2iVpP
เห็นเค้ากำลังถกกันเรื่องนี้ ในฐานะนักเขียนส่วนตัวกูแอบไม่ชอบการรีวิวของเพจนี้เหมือนกันอ่ะ คือรีวิวก็คือควรรีวิวให้ดีๆอ่ะ แต่มาชักจูงด้วยคำพูดประมาณว่าพล็อตงั้นๆ เนื้อเรื่องธรรมดา ไม่มีอะไรตื่นเต้น ไม่ค่อยสนุกเท่าที่ดูคือคนจะเออออตามนางเยอะนะ รีวิวก็คือรีวิว ไม่จำเป็นต้องไปเน้นพล็อตงั้นๆก็ได้ กูอ่านแล้วนั่งยิ้มแห้งเลย 555555 ให้คนที่อ่านรีวิวไปตามสัมผัสเองไม่ได้อ่อ ใครอ่านแล้วไม่ชอบคราวนี้ก็สิทธิ์ของเค้า กูเคยเห็นนางทอคตอนท้ายตอนที่นางสปอยนิยายเรื่องนึง สงสัยนางไม่ชอบเรื่องนี้อย่างแรง มีการว่านักเขียนควรไปพัก แล้วจบด้วย 5555555 ทำไมกูอ่านแล้วไม่ขำตามวะ T_T
>>265 มึงคิดว่าคนอ่านรีวิวเพื่ออะไรก่อน ก็เพื่อจะได้มีคนเป็นหนูลองยาเล่าให้ฟังว่าไปเจอไรบ้างรู้สึกยังไง ถ้าไม่แสดงความเห็นส่วนตัวต่างอะไรกับการเขียนเรื่องย่อวะ เพจมันมีคนตามเพราะรสนิยมตรงกันเลยตาม ถ้าคนที่คิดว่ารสนิยมตรงกันไม่โอเคกับเรื่องนี้ คนที่ตามเลยไม่ตามด้วยมันก็ไม่แปลก?
คนรีวิวก็คือคนอ่านคนหนึ่งเหมือนกัน เพียงแต่เขาเปลี่ยนพื้นที่แสดงความเห็นจากหน้านิยายที่อ่านเป็นเพจตัวเอง แต่พอมีคนตามเขามากๆเลยไม่เห็นด้วย คิดว่าเขาควรจำกัดการแสดงความเห็นของตัวเองเหรอ? แล้วมึงต้องการให้การรีวิวมีไรกันแน่ แล้วมึงยอมรับการแสดงความเห็นในหน้านิยายตัวเองแค่ไหน ถ้ามีคนคอมเม้นไม่ดี มึงจะบอกว่าเป็นการชี้นำคนอ่านใหม่ที่เข้ามาแล้วเลื่อนอ่านเม้นก่อนไหม กูก็เป็นคนนึงนะที่ก่อนอ่านนิยายชอบไปดูคอมเม้นก่อน กูชอบอ่านความคิดเห็นของผู้คนไม่ต่างจากอ่านตังนิยาย
>>265 ถ้ากูอยากได้แค่เรื่องย่ออ่านหลังปกเอาก็ได้ เงลากูตามคนรีวิวกูก็ดูรสนิยมเค้าก่อนเรื่องที่กูชอบเค้ารีวิวว่าไงถ้าเค้าอ่านแล้วคิดเหมือนกูกูก็จะถือว่ารสนิยมคล้ายๆกัน เรื่องที่เขาชอบกูก็น่าจะชอบด้วย
ถ้าคนรีวิวแม่งไม่บอกเลยว่ารู้สึกไงคิดไง กูไม่ต้องตามอ่านรีวิวก็ได้
การโดนรีวิวนิยายบางทีแม่งทำลายความมั่นใจไปเลยนะ 55555555 กูแบบกลัวมากเวลาโดนรีวิว
กูอ่านพวกรีวิวไว้ดูแนวเรื่อง แต่ไม่เอาความรู้สึกหลังการอ่านของเขามาเป็นปัจจัยในการตัดสินใจ เพราะกูสงสารนักเขียน ถ้าเป็นแนวที่กูชอบก็จะซื้อ ถ้าซื้อมาอ่านแล้วไม่ชอบก็ขายเป็นมือสองไป ไม่ใช่อ่านพวกรีวิวเจอว่าไม่ดีบ้าง เสียดายตังค์บ้าง พระนายโง่ จบไม่เคลียร์ หรืออยากให้เนื้อเรื่องเป็นยังงั้นยังงี้ ก็เชื่อตามจนพานไม่ซื้อ นักอ่านบางคนก็โดนจูงจมูกง่ายเกิ๊น เจออีพวกใช้ความรู้สึกส่วนตัวรีวิวแล้วยิ่งนักอ่านเชื่อ นักเขียนดับเลย
Ky อีบุ๊คนี่เค้ามีรองรับบัญชีนอกมั้ยอ่ะ กูไม่ได้อยู่ไทย ไม่มีบัญชีไทยเลยอ่ะ แต่กำลังคิดจะทำอีบุ๊คอยู่ ใครพอแนะนำได้มั้ย
เงินใครเงินมัน ใครจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ เป็นนข นี่แม่งเรื่องเยอะชิบ กูก็เขียน แต่ไม่เห็นจะสนใจรีวิวเลยว่ะ ที่แน่ๆ นิยายกูก็มีคนอ่านอยู่แล้ว
ในยุคที่เศรษฐกิจแบบนี้คนอ่านก็เลือกปะวะ เงินอยู่ที่ใคร อำนาจการตัดสินใจซื้อ ตัดสินใจอ่าน
กูเอาแต่คำวิจารณ์มาปรับแก้ เออ ว่ามันจริงแบบที่ว่ามั้ย
ถ้ามามัวแต่ทำไมต้อวรีวิวงั้นงี้ โอ้ยเยอะสิ่ง
นขดับ เว่อร์มาก กับการรีวิวแค่บางแอค ถ้านข ดับเพราะรีวิว นข ต้องพิจารณาตัวเองแล้วละ
Ky เพื่อนโม่งนข ถ้ากูตกลงทำสัญญาใจกับสนพไปแล้วพอเห็นสัญญาจริงแล้วรู้สึกไม่โอเคสามารถบอกเลิกไม่ตีพิมพ์กับสนพนั้นได้มั้ยวะ
Ky ปกติสัญญาลิขสิทธิ์กี่ปีอ่ะ ที่กูเคยพิมพ์มา3ปีหมดเลย เจอสนพนึงมาขอนิยายบอกสัญญา5ปี กูลังเลอ่ะ 5ปีนี่นานไปป่าววะ
Ky นอกจาก meb แล้วยังมีเว็บไหนที่คนนิยมลงขายอีบุ๊คอีกมั้ยอ่ะ
>>287 กูซื้อหนังสือแนว How-to ทั่วไปกับ SE-ED บ้างประปราย แต่นิยายทำมือกูซื้อของเมพเยอะสุดแล้วว่ะ เยอะจนกูกลัวว่าอีกสัก 5 ปี 10 ปี แอ็พมันจะยังอยู่มั้ย หนังสือกูจะไม่หายแน่หรือเปล่า ขนาดซื้อกับ Google book กูยังกลัวเลยมึง 555
สรุปถ้ามึงจะลง Ebook ก็ลองเมพดูก่อนก็ได้
เวลามีคนมาขอให้ฟิคที่มึงออกทำebookมึงจัดการยังไงอ่ะ สำหรับกูของสายแฟนเมดมันทำได้ตราบที่ไม่ประเจิดประเจ้อเยอะเกินทำเป็นของสะสมขำๆหารทุนกันไป ถ้าลงebookมันเหมือนจงใจหากินกับด้อม แต่ก็เข้าใจคนที่ไม่ได้ซื้อรูปเล่มแต่อยากอ่าน ปกติกูก็บอกตรงๆว่าไม่ทำebookไป อยากรู้ว่าโม่งคนอื่นมีทางออกที่ดีกว่านี้มั้ย
Ky กูมีอะไรจะแนะนำ ใครที่อยากได้คนอ่านเยอะเม้นเยอะ กูแนะนำให้อัปช่วง 3-4ทุ่ม กูเคยลองทำดูแล้วเวลาอื่นคนจะน้อย แต่เวลาสามสี่ทุ่มกูได้เม้น เฟบ เยอะมาก ลองไปทำดู
>>289 ส่วนตัวกูคิดแบบมึงเหมือนกัน ไม่อยากปล่อยขายในอีบุ๊ค ถ้าฟิคมึงเพิ่งทำออกขายในระยะเวลาไม่กี่ปี และยอดไม่ถึงขั้นต่ำพอที่จะไม่เข้าเนื้อถ้ารีปริ้นอันนี้กูว่าหาทางออกที่พอดีระหว่างสองฝ่ายยาก ตอนนี้กูเองก็ยังหาวิธีไม่ได้ ถ้ามึงแน่วแน่ว่าจะไม่ทำอีบุ๊คอะนะ แต่กูเคยเห็นกรณีที่บางคนลงเป็นอีบุ๊คให้โหลดฟรีในกรณีที่ไม่คิดจะรีปริ๊นเรื่องนั้นอีกอะมึงไม่ก็ฟิคเรื่องนั้นเป็นงานเก่าออกมาประมาณ3-4ปีแล้ว อารมณ์เหมือนถ้าเป็นนิยายทั่วไปก็คือหมดสัญญากับสนพก็มาปล่อยให้อ่านฟรีอะ อีกทางก็เอาไปลงอ่านฟรีในเว็บรอรก็ดีนะ บางคนกูก็เห็นเอาโดจินเก่าๆไปลงให้อ่านฟรีในนั้นแล้วก็เปิดโดเนทไว้ ถ้าคนอ่านอยากจะโดเนทก็จะได้โดเนทให้หลังอ่านจบงี้ แล้วมันก็ไม่ใช่การบังคับจ่ายอะ ถ้าคนอ่านอยากสนับสนุนค่าไฟค่ากาแฟเดี๋ยวเขาก็ให้เอง
ขอ KY ถามโม่งนักเขียนที่เคยส่งกับสำนักพิมพ์หน่อย ปกติโดนแก้งาน (รีไรท์แก้เนื้อเรื่อง + แก้ไวยากรณ์) กันเยอะไหม ?
อยากลองส่งกับดีฟ แต่คุ้น ๆ ว่าสถพ. ขึ้นชื่อเรื่องแกรมม่านาซี
คือเรื่องที่จะส่งก็ไม่ได้ใช้ภาษาวิบัติมากนะ มึงกูไม่มี แต่กลุ่มเพื่อนนอ. จะใช้ศัพท์วัยรุ่นซึ่งไม่ถึงกับสก๊อย บทสนทนาของกลุ่มเพื่อนนอ. มันเป็นสีสันของเรื่องในระดับหนึ่ง เลยกลัวถูกหั่น (นี่ส่งไปไม่รู้จะผ่านหรือเปล่า กังวลไปก่อนแล้ว 555)
ใครมีประสบการณ์รีไรท์กับสนพ. ช่วยมาแชร์ให้ฟังที ขอบคุณล่วงหน้าค่า
>>294 ของกูเคยแก้พวกเนื้อเรื่องมันไม่สมเหตุสมผลแล้วก็ตัดเนื้อหาที่เป็นน้ำๆ ออกเยอะอยู่ แล้วก็แก้พวกคำผิดแล้วก็พวกที่ใช้ผิดบริบทอะ กูอ่านที่แก้กับ บก แล้วก็ดีขึ้นนะ 555 แต่ยังไงเราก็คุยกับเขาได้นะมึง ยังไงเขาก็รับฟังแหละ จริงๆ ก็ไม่มายุ่งกับเนื้องเรื่องเรามากหรอก
>>294 แกรมม่าดุจิง ขนาดกูเปิดเทียบคำในกูเกิ้ลตลอด ให้เขาตรวจคือแดงเถือกกลับมา 555555555555555555 เนื้อเรื่องกูไม่โดนนะ มีแต่พวกภาษานี่เละเลย เอาจริงกูชอบภาษากูในเว็ปมากว่า มันตลกกว่าอ่ะ บางคำพอแก้ให้มันถูกแล้วฟีลมันไม่ได้จริง ส่วนสนพที่กูว่าปล่อยผ่านพวกแกรมม่าก็เป็น ฮม กูซื้อเรื่องนึงมา คือภาษาแบบในเน็ตเลย กูอ่านก็แอบเอ๊ะๆ ภาษาอ่ะ
>>304 สองสามเดือนนี่แทบจะปกตินะถ้าเป็นแบบเราส่งต้นฉบับไปเอง ถ้าเขาติดต่อมาก็อีกเรื่อง มันมีปัจจัยหลายอย่าง ของเคสกูคือมองหาสนพที่แนวเรื่องตรงกับนิยายเราอะ กูส่งไปแค่อาทิตย์เดียวเองก็ตอบกลับมาแล้วว่าผ่านพิจารณาตีพิมพ์ แล้วเขาก็ให้ บก ติดต่อมาเรื่องแก้ไขต้นฉบับอะ ทีแรกนึกว่าต้องรอสองสามเดือน สรุปถ้าเรื่องตรงกับแนวสนพก็เร็วนะ แต่ก็มีเรื่องเดียวแค่นั้นแหละ ที่เหลือส่งไปที่ไหนก็รอเหงือกแห้ง 555
ถามโม่งนักเขียนที่ทำงานประจำไปด้วย
มีใครเคยแกล้งลาป่วยเพื่อหยุดงานมาเขียนนิยายมั้ย?
กูไปอ่านเจอฮาวทูเล่มนึง เขียนประมาณว่าการจะเขียนหนังสือสักเล่ม มันกินวันหยุดสุดสัปดาห์ในชีวิตของคุณไป 2 สัปดาห์ พ่วงด้วยวันแกล้งลาป่วยอีก 3 วันเป็นอย่างน้อย กูแอบขำเพราะตั้งใจจะทำอยู่เลย แต่แม่ง งานประจำที่ทำก็เร่งฉิบหาย จะลาป่วยจริงยังไม่ได้เลยกู 😂
>>307 กูเขียนในที่ทำงานเลยจ้า เพราะงานของกูเป็นงานที่ไม่ใช่งานเข้า 9 ออก 5 คือทำงานสลับกับเขียนนิยายไปทั้งวัน
แต่สิ่งที่ต้องทิ้งคือ คุยไร้สาระกับเพื่อน แล้วก็ตัด social media ออกจากชีวิตทุกชนิด ยกเว้นไลน์ที่ไว้คุยงาน กับ twitter ที่ไว้โปรโมต+คุยกับนักอ่าน และถ้าเป็นช่วงที่โหมเขียนนิยาย ยกเว้นสิ่งบันเทิงทุกชนิด ห้ามดูหนัง ยกเว้นหนังโรงที่กูอยากดูจริง ๆ แล้วอยากเข้าไปดูในโรงเท่านั้น เขียนจบแล้วค่อยกลับมาอ่านนิยาย ดูหนัง แต่ไม่ดูซีรีย์ เพราะกินเวลาชีวิตเกิน อ่านหนังสือเอาเร็วกว่า
Ky กูขอถามเรื่องomegaverseหน่อย สมมติผชเป็นโอเมก้า ผญเป็นอัลฟ่า แล้วแต่งงานกันใครจะเป็นคนอุ้มท้องวะ คือกูคิดจนหัวแตกมาทั้งคืนแต่คิดไม่ออก สับสนโพ 55555555
>>316 กูแปะลิงก์เลยได้ป่าววะ ไม่ผิดกฎบอร์ดใช่มั้ย https://attackonomegaverse.tumblr.com/post/127926544020/im-inlov3-with-a-kill3r-yupomegaverse
มีคนเขียนกายวิภาคเยอะนะมึง แต่จริงๆทั้งหมดมันก็จิ้นเอาอ่ะ อัลฟ่าหญิงมันก็คล้ายๆ shemale ของสายเห็นไตนะ
กูกำลังอ่านโอเมก้าชายเป็นเมะ อัลฟ่าชายเป็นเคะด้วยมึง เบิกเนตรกูมากๆ แต่มันยังไม่ถึงตอนเสียบกัน กูก็ยังนึกภาพไม่ออกเท่าไหร่ แต่นิสัยอมกอย่างดุ
Ky ราคาอีบุ๊คที่เท่ากับราคาเล่มหรือควรลดให้ถูกกว่าอ่ะ?
>>310 ที่ทำงานกูไม่ให้เซฟไฟล์ลงทรัมป์ไดรฟ์ ไม่ให้ส่งเมล์นอกบริษัท ไม่ให้อัพไฟล์ขึ้นคลาวด์ว่ะ เคยลองครั้งหนึ่ง IT ออกรีพอร์ทมาฟ้องผจก. กูไม่กล้าอีกเลย 555
ขอถามเรื่อง Omegaverse มั่ง ส่วนใหญ่คลอดลูกทางไหนอ่ะ? ผ่า ออกทางทวารหนัก อะไรเงี้ยเหรอ?
ที่กูอ่านเจอส่วนใหญ่จะข้ามโพรเซสคลอดกับให้นมลูกไปเลยว่ะ คือขึ้นพารากราฟใหม่ ลูกก็โตอยู่ในวัยจ้ำม้ำน่ารักเรียบร้อย
เลยอยากรู้ว่ามันคลอดทางไหนแล้วมีน้ำนมป้าว?
Ky Ebookจำเป็นต้องขอเลขISBNมั้ยวะ คือกูเพิ่งหัดทำEbookครั้งแรกอ่ะแล้วนิยายกูเรทมากๆ เคยมีคนขอแล้วไม่ได้มั้ยวะ
>>322 โอเมก้าเวริสวาย กูเจอเยอะๆ 2 แบบ คือให้ผ่าอย่างเดียวเซทติ้งมาให้ไม่มีทางออก กะอีกแบบคือ ass baby(ออกทางก้นนั่นล่ะ) บางทีจะเจอให้มีช่องคลอดโผล่ตอนใกล้คลอดก็มีนะ น้ำนมส่วนมากจะเซทติ้งให้มีนะ
กูยืนยันคำเดิม เวริส์นี้ everything can be มึงเซทตามใจมึงได้เลย ขอแค่สมเหตุสมผลในเนื้อเรื่องก็พอ
>>322 กูเจอประมาณ >>326 เลย วิธีคลอดก็มีประมาณนี้แหละ ส่วนเรื่องให้นม กูชอบฉากโอเมก้าให้นมลูกมากเลยอะ คืออย่างที่มึงบอกว่าหลายๆเรื่องเค้าจะข้ามตรงนี้ไป แต่ถ้าเรื่องไหนมีฉากนี้นะ กูจะหวีดมาก 555 แต่เรื่องนี้ก็ตามใจมึงจะเขียนเหมือนกัน กูเคยเจอทั้งที่ โอเมก้าชายมีน้ำนมมากเหมือนโอเมก้าหญิง กับโอเมก้าชายมีปริมาณน้ำนมน้อยกว่าโอเมก้าหญิง บางทีก็ต้องให้ลูกกินนมอย่างอื่นเสริม ไรงี้
เรื่องคลอด กูขอมาพูดถึงความชอบส่วนตัวแล้วกัน กูชอบให้มีช่องคลอดโผล่มาตอนใกล้คลอดสุด คือส่วนตัวกูไม่อยากให้เบบี๋คลอดทางตูดน่ะ 555 (แต่จะเขียนให้คลอดทางตูดก็ได้ ไม่ผิด และคนที่ชอบวิธีนั้นก็ไม่ผิดเลย)
รองมาคือการผ่าคลอด เพราะบางทีกูชอบคิดว่า แล้วสมัยก่อนตอนที่การแพทย์ยังไม่เจริญจนผ่าคลอดได้ โอเมก้าเค้าจะคลอดกันทางไหนนะ (แต่ถ้าเซ็ตติ้งมันเป็นแบบ พวกเพศอัลฟ่าเบต้าโอเมก้ามันคือการกลายพันธุ์หรือการวิวัฒนาการที่เกิดขึ้นหลังจากการแพทย์ของมนุษย์เจริญจนสามารถผ่าคลอดได้อย่างปลอดภัยแล้ว ไรงี้ก็โอเคนะ)
ทั้งนี้ทั้งนั้น บางทีมันก็ไม่ต้องมีตรรกะหรอก มึงอยากเขียนยังไงก็เขียนเลย อย่างเวลากูเจอฟิคที่เค้าผ่าคลอดโดยที่เค้าไม่จำเป็นต้องมาร่ายที่มาหรือหาเหตุผลมารองรับ กูก็อ่านได้และยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องได้โดยไม่มานั่งหาความสมเหตุสมผลนะ
กูละเบื่อที่mpreg คลอดลูกแล้วไม่มีน้ำนม มึงท้องได้ขนาดนี้ก็ควรมีน้ำนมป่าววะ ในโลกความเป็นจริงมันก็มีวิธีกระตุ้นน้ำนมในผู้ชายได้โว้ย
>>328 >>330 ผู้ชายก็น้ำนมมีจริงเหรอวะ เอาไว้จะลองเสิร์จดู เพราะกูเคยอ่านเจอแต่การ์ตูน คิดว่ามันเป็นแค่เซ็กส์แฟนตาซี 555
กูแค่จั๊กจี้กับฉากเด็กดูดนมพ่อว่ะ ขนาดฉากตอนคลอด กูยังว่าจะเขียนแบบตัดฉับเลย 555
>>329 ตอนกูอ่านแนว mpreg+omegaverse ก็ไม่เคยหาเหตุผลเหมือนกัน ถ้ากูเขียนคงตัดฉับไปเลยไม่กล่าวถึง และกูก็ไม่ค่อยอินกับฉากคลอดทางก้นเช่นกัน มันคงอารมณ์เดียวกับไก่ที่ออกไข่ทางทวารร่วมอ่ะ
อันนี้ก็เห็นด้วยกับมึงที่ว่ามันเป็นเรื่องของรสนิยม ชอบหรือไม่ชอบก็ไม่มีถูกไม่มีผิดอ่ะเนอะ ^^;
ถ้าเด็กกินแต่นมผง ร่างกายจะอ่อนแอกว่าเพราะไม่ได้รับภูมิคุ้มกัน หมายความว่าเด็กที่เกิดจาก อมก. ชาย มีแนวโน้มจะตายตอนอายุน้อย ถ้ากูเป็น อฟ. คงไม่เลือกเพราะทำให้สายเลือดอ่อนแอลง
>>331 มันมีข่าวแล้วก็มีบันทึกในประวัติศาสตร์มานานแล้วเรื่องผู้ชายให้นมได้ เวลากูเจอนิยายเขียนว่า เพราะเป็นผู้ชายไม่มีน้ำนมเลยให้นมผงนี่ กูละงึด ไม่หงไม่หาข้อมูลเลย ทั้งที่มันทำได้ เสือกไม่เขียน ดันเขียนเรื่องผู้ชายคลอดโดยไม่มีตรรกะรองรับได้เป็นตุเป็นตะ ( แต่อีกหน่อยผู้ชายก็น่าจะอุ้มท้องได้แล้วจริงๆ นั่นแหละ เขากำลังพัฒนาการปลูกถ่ายมดลูกอยู่ )
>>332 >>333 ขอบคุณมึงและมึงอีกครั้งที่ช่วยบอกว่านมผงไม่น่าจะเวิร์กอย่างแรง 555 คือกูไม่ได้คิดอะไรมากจริง ๆ พอดี นอ. กูไม่ได้อ้อนแอ้นไง เลยนึกภาพอุ้มลูกมาให้ดูดจากเต้าแล้วจั๊กจี้ เดี๋ยวอาจจะหาทางลงสวย ๆ เช่นให้มีแม่นม ดีมั้ยวะ ? หรือให้อัลฟ่ามีนมแทนแม่งเลย ?
แต่ยังไงก็ขอบคุณที่แนะนำอีกครั้งนะเพื่อนโม่ง
คือ กูว่าถ้ามาสายนี้แล้วเนี่ย ( mpreg/omegaverse) อย่าเอาตรรกะในความเป็นจริงมาเทียบเลยว่ะ เพราะมันแฟนตาซีตั้งแต่ต้นแล้วไง กูขอแค่คนเขียนอย่าพังตรรกะในเรื่องที่มึงเซทไว้ก็พอ อย่างเซทไว้ว่าโอเมก้าชายให้นมไม่ได้ต้องหาผญมาให้นม แต่หน้าแรกเสือกบอกโอเมก้าชายวิวัฒนาการเพราะผญท้องไม่ได้ / ตายห่าหมด นี่มันก็เอ๊ะนะมึง
แม่ให้นมลูกมันขึ้นอยู่กับรูปร่างหน้าตานิสัยด้วยเหรอวะ แม่ก็คือแม่ปะ ก็ควรให้นมลูกอะ ถ้าเมิงเจอผู้หญิงหุ่นถึกนักกล้ามเป็นมัดๆ กำลังให้นมลูกอยู่จะรู้สึกจั๊กจี้แบบเดียวกันป่าว
แต่เมิงจะเขียนยังไงก็แล้วแต่เมิง นิยายเมิงเองอะนะ
Ky เพื่อนโม่งกูอยากลองติดเหรียญขายนิยายบ้างอ่ะ พวกมึงขายตอนละเท่าไหร่บ้างวะ คำนวณราคากันยังไงอ่ะ ตามจำนวนหน้าหรือจำนวนคำคือกูคำนวณไม่ถูก ไปส่องเรื่องอื่นบางคนขาย4/5/6/10บาท งงมาก ไม่รู้จะคำนวณยังไง 555555 แล้วตอนนึงควรมีกี่คำวะ ขอบคุณล่วงหน้าเด้อ
>>334 มึง ถ้ามันไม่โอเคจริงๆ มึงตัดฉากให้นมไปก็ได้นะ หรือไม่ก็time skip ลูกโตขึ้นมาหน่อยก็ได้
เรื่องวิธีให้นม ตอนแรกกูจะแนะนำให้ใช้วิธีให้ลูกกินนมจากธนาคารน้ำนมแล้วหลังจากนั้นให้กินนมผง แต่เมื่อกี้ลองไปดูข้อมูลมา เค้าว่านมที่ธนาคารน้ำนมมันเอาไว้ให้เด็กแรกเกิดที่อยู่ไอซียูเพราะแม่น้ำนมไม่พอ คือมันมีจำกัด จะเอาให้ใครพร่ำเพรื่อไม่ได้ แล้วกูก็หาข้อมูลไม่เจอว่าเค้าจะเลิกให้ตอนเด็กอายุเท่าไหร่อะ งั้นวิธีกูไม่น่าจะใช้ได้ โทษที 5555
>>335 >>336 >>338 ขอบคุณสำหรับคห. ของมึง มึงและมึงอีกครั้ง ทำให้กูเริ่มรู้สึกว่าหรือตัวเองอาจจะคิดตื้นไปจริง ๆ คือที่กูเขียนนี้เน้นตอนมันง้อกันหลังคลอดอ่ะ โพรเซสคลอดกับให้นมก็เลยอยากได้คห. นักเขียนนักอ่านเหมือนกัน ว่าอย่างไหนเวิร์กไม่เวิร์ก แหะ ๆ
>>341 เชียร์ให้มึงลองไปอ่านหวางเฟยสายเถื่อนอีกเสียง หรือจะรอเล่มก็ได้นะ ปกโดยอจ. Leila ไอดอลกูเลย ขนาดกูไม่ค่อยคุ้นกับแนวเคะหน้าสวย ตอนแรกว่าจะไม่ตำ แต่พอเห็นปกแล้วเปลี่ยนใจทันที 555
Ky มีนักเขียนคนไหนมนุษย์สัมพันธ์ติดลบแบบกูมั้ย หมายถึงไม่มีเพื่อนเป็นนักเขียนด้วยกัน ไม่ฟอลแอคนักเขียนคนอื่น อยู่เงียบๆอัพนิยายตัวเองไปเงียบๆงี้
โอ้ย อ่านเรื่องให้นมแล้วอยากจะงงกับตรรกะ คือโลกที่สร้างจึ้นมาก็แฟนตาซีมั้ย อยากเขียนอะไรก็เขียนไปเถอะ มีนม ไม่มีนม ใช้แม่นม ใช้นมผง มันได้ทั้งนั้น
ในอดีตสมัยที่นมผงยังไม่แพร่หลายหลักก็แม่นมนี่แหละ ผู้หญิงผู้ดีเขาไม่ให้นมลูกเองด้วยซ้ำเพราะจะทำให้หุ่นเสีย
แล้วโลกความจริงปัจจุบันนมผงก็ไม่ใช่ผู้ร้ายมีแม่มากมายที่ให้นมลูกไม่ได้ด้วยสาเหตุต่างๆ ทั้งหน้าที่การงาน โรคประจำตัวต่างๆ รองจากนมแม่การแพทย์ปัจจุบันก็นมผงนี่แหละว้อย ไม่ใช่นมผู้ชาย อีผู้ชายมีน้ำนมอะมี แต่เป็นกรณีมะเร็งเต้านมในผู้ชาย หรือฮอร์โมนผิดปกติ อิห่า ไม่ใช่แม่ไม่มีนมให้ เอาพ่อมากระตุ้นให้นมแทน แล้วปลูกถ่ายมดลูกน่ะศึกษาในอินเดียสำเร็จแบบเกือบตายทั้งแม่ทั้งลูกกินยากดภูมิกระหน่ำ รู้มั้ยทำไมตะวันตกเขาไม่ศึกษาเพราะมันไม่คุ้ม มันมีสิ่งที่ปลอดภัยกว่าคือแม่อุ้มบุญ
รู้งูๆปลาๆอย่ามั่นมาก ทำคนอื่นเข้าใจผิดหมด มึงรู้มั้ยปัจจุบันแม่ที่ตัดสินใจเลี้ยงลูกด้วยนมผงถูกสังคมกดดันมากแค่ไหน คนให้ไม่ได้ก็คือไม่ได้ เด็กกินนมผงก็ไม่ใช่อ่อนแอตายเร็ว อิห่า
>>349 เออ กูเป็นหมอนี่แหละ แล้วก็ต้องปลอบแม่ที่ให้นมลูกไม่ได้จนซึมเศร้าทุกวันหลายคน มีแต่คนถามว่าไม่รักลูกเหรอ ไม่พยายามเหรอ ทำไมให้ไม่ได้ละ เดี๋ยวลูกป่วยนะ
นมผงไม่ใช่ผู้ร้ายว้อย โลกแฟนตาซีของมึงจะเขียนยังไงก็เขียนไป แต่อย่ามาเผยแพร่ความเชื่อผิดๆเรื่องนมผงนมแม่ นมแม่ดีกว่าอยู่แล้ว แต่second best คือนมผง ไม่ใช่นมพ่อและนมคนแปลกหน้าทางเน็ต
>>350 กูเป็นคนเชียร์ไม่ให้ใช้นมผง คือกูรู้นะว่านมผงมันไม่ใช่เลวร้าย แต่ถ้าดูในแง่ของวิวัฒนาการ ถ้ามีสิ่งมีชีวิตที่ต้องใช้ตัวช่วยที่เป็น The second best ในการให้กำเนิดใน trope ของสิ่งมีชีวิตที่ใช้ชีวิตด้วยสัญชาติญาณ (Alpha, Omega, Heat, Rust) ยังไงกูก็เชียร์ให้ผลิตน้ำนมได้ ธรรมชาติจะล้มล้างสิ่งมีชีวิตที่ไม่ปรับตัว และแพร่พันธุ์สิ่งมีชีวิตที่ปรับตัว
ในกรณีของแม่ที่ป่วยหรือเครียด ไม่มีนมให้ลูกกิน กูนับเป็นหนึ่งในข้อยกเว้น ในธรรมชาติหากสภาวะไม่เหมาะสม สัตว์จะกินลูกตัวเอง ปล่อยให้ตาย แต่ในมนุษย์นั้นมีมันสมอง จริยธรรม และเทคโนโลยีเข้ามา ทำให้สามารถเลี้ยงดูลูกในภาวะที่ร่างกายแม่ไม่เหมาะสมได้ แต่นั่นหมายถึงกรณียกเว้น ไม่ใช่ 100% จะมีปัญหา อันนี้กูนับเป็นการ breed ที่เหี้ยมาก เช่นสุนัขบางสายพันธุ์ที่ breed มาแบบมึงต้องผ่าคลอดแน่ ๆ หรือมีปัญหาทางด้านทางเดินหายใจ อันนี้กูสงสารมาก คือกูไม่อยากให้แม่งสืบพันธุ์ต่อเลย เพราะเกิดมายังไงมีปัญหาแน่ๆ
แม้ว่าเด็กกินนมผงจะมีการศึกษาว่าไม่ได้มีผลกระทบมากจนใช้ชีวิตตามปกติไม่ได้ แต่ยังไงนมที่มีภูมิคุ้มกันก็ดีกว่า ดังนั้นหากกูเป็นอัลฟ่า แล้วดันเป็นไบ ไม่ได้รักชอบใครเป็นพิเศษ กูก็เลือกโอเมก้าหญิง เพราะลูกเกิดออกมากินนมแม่ย่อมต้องดีกว่ากินนมผง แล้วยิ่งถ้าโอเมก้าต้องผ่าคลอด ไม่ได้กินแบคทีเรียในช่องคลอด ยิ่งภูมิต่ำเข้าไปใหญ่
กูเข้าใจมึงนะที่มึงเครียดเรื่องการ blame นมผง แต่ถ้ามันจะมีมดลูกไปแล้ว ให้มีนมเหอะ กูว่า mammary gland สร้างไม่ยากหรอก ง่ายกว่า form uterus เยอะ
>>351 ตามหลักกายภาพเอาแบบอิงโลกปัจจุบันถ้าตั้งท้องได้ควรมีน้ำนมได้ เพราะฮอร์โมนในส่วนนี้มันสัมพันธ์กันเป็นวงจรอยู่แล้ว แต่ถ้าอยากเขียนให้ อมก.ชายท้องได้แต่ไม่มีน้ำนมก็รับได้ อาจอธิบายว่าสรีระของเต้านม อมก.ชายไม่สามารถผลิตน้ำนมได้ เช่น ไม่มี receptor ต่อ prolactin อะไรก็ว่าไป แต่ถ้าจะเขียนเซ็ตติ้งปัจจุบันแล้วเอาเหตุว่าเนื่องจาก อมก. ชายต้องผ่าคลอดหรือให้นมไม่ได้ ทำให้ลูกอ่อนออกมาตายเร็วหรืออ่อนแอ อันนี้รับไม่ได้เพราะไม่จริง neonatal mortality ระหว่างกลุ่มผ่าคลอดคลอดเองไม่ต่างกันแค่เด็กผ่าคลอดมีโอกาสป่วยหลังคลอดได้มากกว่า แต่เมื่อโตไปก็ไม่ต่าง ระหว่างกลุ่มน้ำนมแม่น้ำนมผงต่างกันเล็กน้อยเท่านั้น
>>357 ปกติ full paper ต้องมีบอกนะ แต่ถ้าเอาปกติกูเอา sessions ที่พูดก่อนเลย ถ้า luncheon นี่แต่นอน sponsor ชัวร์ แดกของเขาต้องอ่อนน้อม กูไม่กินไม่ใช้ปากกามันด้วย
เวลาเถียงกันแบบไม่มียี่ห้อนมสนุกนะ พวกนมผงที่อัตราตายสูงกว่าก็จะบอกว่าคุณภาพน้ำมีส่วน ความสะอาดในการเตรียมนม ท่าทางในการฟีด เช่นกินนมแม่ต้องตั้งตัวหัวสูงไม่ค่อยสำลักด้วยเพราะนมออกตามแรงดูด นมผงนอนกินทำให้สำลักได้ว่าย ทั้งปอดบวม ทั้ง otitis media ทำให้อัตราเจ็บป่วยของนมผงมากกว่านมแม่ ก็เถียงกันไป แต่เรื่องจริงคือนมแม่ดีที่สุด นมผงใช้แทนได้และไม่ใช่ผู้ร้าย ไม่มีนมให้ลูกกินไม่ผิด แล้วก็ไม่มีผู้ชายคนไหนมีนมมากขนาดให้ลูกกินจนโตได้ ถ้าหวังนมพ่อ(ที่ไม่ใช่omega) กินนมผงไปเหอะ เขียนนิยายถ้าจะยึดหลักความจริงก็ต้องเอาตามความจริง ถ้าแฟนตาซีก็ค่อยจัดเต็ม
แต่ไม่คุยที่นี่แล้วนะ เกรงใจนักเขียน ผิดกระทู้ไปไกลแล้ว ขอโทษคนอื่นด้วย
KY เร่องการติดเหรียญ มึงว่าติดเหรียญแบบไหนคนจะสนใจที่สุดวะ ควรมีปล่อยตอนฟรีบ้างไม๊ หรือไม่ปล่อยเลย เปิดตอนตัวอย่างให้อ่านเอาเหมือนที่กูเห็นนักเขียนบางคนทำดีมั้ย หรือให้บางตอนฟรี กูอยากเริ่มแต่งนิยาย pwp ขายบ้าง 555+
กูสงสัย pwpติดเหรียญเทรนมันเริ่มมาจากในโม่งป่าววะ ช่วงนี้เจอติดเหรียญเยอะผิดปกติอ่ะนขดังหลายคนเลยที่หันมาแต่งแนวนี้ ได้เงินง่ายจริงอ่อกูอยากลองบ้าง 5555555
>>366 จบในตอน สำหรับกูมันไม่ค่อย engage ให้อยากซื้อตอนอื่นๆ อ่ะ (สำหรับกูนะ) นอกจากว่าตอนที่มึงเปิดฟรีไว้ (ถ้ามี) แม่งเขียนดีจริงๆ
คำถามว่า pwp แบบไหนทำให้กูกดซื้อทันทีแบบไม่คิด กูเคยเป็นนะ 2-3 เรื่องมั้ง เด้วขอไปเรียบเรียงคำตอบก่อนว่า 3 เรื่องนั้นมีอะไรดลใจ (หรือผีอะไรเข้าสิง กรูถึงเปย์โดยไม่คิด 555)
แต่ pwp ที่กูจะกดปิดทันทีคือเรื่องที่มีคำบรรยายว่า พั่บ พั่บ พั่บ ป้าบ ป้าบ ป้าบ... ไรเงี้ย คือกูไม่อินกับเสียงซาวนด์เอ็ฟเฟ็คต์ว่ะ แบบ... ช่วยเขียนบรรยายให้กูทีว่าเกิดอะไรขึ้น 555
กูนี่เรื่องมากเนอะ คิดว่าคนอ่านส่วนใหญ่ไม่เรื่องเยอะแบบกูหรอก เดี๋ยวลองรอคห. อื่นๆ ดูนะ
Pwp นี่คืออะไนนะ ย่อมาจากอะไร
https://www.readawrite.com/a/8364d5ceea178dac8d1d7200c381394d
ขอยาดแปะลิ้งค์นะ ไม่ได้อะไรกะนิยายนะ กูแค่อยากได้เพจหรือแอคทวิตของคนที่วาดปกเรื่องนี้อ่ะ ใครมีบอกบุญกูหน่อย กูชอบลายเส้นเค้ามาก
มึง เลิกแต่งนิยายดีมั้ยวะ สำนักพิมพ์ LC นิยายแปลจีนมากันเต็มไปหมด คนซื้อก็เก็บเงินไปซื้อวายแปลจีนกัน พอมีคนแนะนำวายไทยดีๆตามกรุ๊ปก็จะมีคนคอยมาพูดว่าอ่านแต่วายแต่งค่ะไม่อานวายไทย ทั้งที่วายแต่งที่เอามาแปลบางเรื่องกูอ่านแล้วมองบน น้ำเน่าตรรรกะพังชิบหาย กูเป็นเบื่อเป็นท้อ เลิกแต่งแล้วไปซื้อไปอ่านด้วยแม่ง
>>379 กูสลับกับคนที่เคยเจอ
คือกูอ่านแต่วายแปล (วายแต่งที่มึงพูดถึงคือวายแปลใช่ไหม?) งานญป. อิงก์ จีน กูอ่านหมด ไม่แตะแปลไทยเลย กูไม่ได้เหยียด แต่วายไทยตามเว็บสมัยนั้นไม่ถูกจริตกู อธิบายไม่ถูกว่ะ มันมีนอร์มบางอย่างของวายไทยสมัยนั้น
พอมาปีนี้ เพิ่งจะปีนี้จริงๆ ที่กูเริ่มอ่านวายไทย ก็อาศัยมู้ ชั้นหนังสือของสาวฟุ แนะนำมาแหละ
ขนาดวายไทยแนวจีน ที่กูเคยได้ยินคนตีตราว่ามันเป็นจีนเซิ่นเจิ้น กูก็เริ่มลองอ่านและตำมาแล้ว
ปีนี้กูเพิ่งพรีหนังสือทำมือของวายไทยเป็นครั้งแรกด้วย ยังกลัวจะโดนโกงอยู่เลยเนี่ย 555
สรุปที่กูอยากจะบอกมึงคือคนอ่านมีหลายแบบ ถ้ามึงจะเขียนก็ขอให้เพราะเขียนแล้วมีความสุข แม่งมีเรื่องในหัวแล้วคันมืออยากพิมพ์ออกมา กูเชื่อ (เอาเอง) ว่านักเขียนหลายคนในนี้ไม่ได้เขียนเป็นอาชีพหลัก คือมีงานประจำอยู่ แต่ยังเจียดเวลามาเขียน กูว่าเพราะความสนุก+ความสุขเป็นหลัก
อย่างงานเสริมของกูทุกวันนี้ บอกตามตรงว่าคิดรายได้ต่อชั่วโมงแล้วไปทำพาร์ทไทม์เซเว่นยังได้เยอะกว่า แต่กูก็ยังทำก๊อกๆแก๊กๆ ของกูไป 555
สรุปสั้นๆ ที่อยากจะบอกจริงๆ คือกูอ่านวายไทยอยู่ค่ะ บางทีเรื่องต่อไปอาจเป็นงานของมึง
กูเป็นคนอ่าน บอกเลยที่กูเพลาวายแต่งเพราะเจอพรีแล้วโกง เกือบโกง และก็2ปียังส่งไม่หมดเลย ทำเอากูเบื่ออ่านวายแต่งเลย เลือกที่จะซื้ออีบุ๊กแทนแต่ก้เฉพาะนข.ที่กูตาม ส่วนวายแปลก้ไม่ได้จะซื้อมันทุกเรื่องเลือกเอาที่ถูกจริตตัวเองซะมากกว่า ยุคนี้มันยุคต้องรัดเข็มขัดโคตรๆ
งานไทยรวมๆ คือไม่มีใครคัดให้อะ ไอ้เรื่องที่สนพ.คัดมาก็ไม่ถูกจริต นิยายดีๆ หลายเรื่องก็ทำมือกันเอง กลัวโกง กลัวหนีกันไปอีก แต่งานแปลต้องรอสนพ. (กูอ่านภาษาอื่นไม่ออก) อย่างน้อยกูก็แค่คัดจากสนพ. ไม่ต้องลงไปเปิดกาชาเองตามหน้าเว็บ นิยายตามเว็บที่ติดท๊อปก็อีหยังวะมากอยู่
ไม่ใช่งานไทยไม่ดีหรอก แต่โอกาสเจองานดีมันน้อยกว่า
>>379 เหตุผลหนึ่ง (ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า) ที่ไม่ค่อยอ่านงานวายไทยคือไม่อ่านงานที่ใช้มึงกู แค่นี้ก็ตัดไปได้ 30% แล้วมั้ง
ไม่เข้าใจว่าทำไมงานวายไทยต้องใช้มึงกู งานแนวนอร์มอลหรือยูริไม่เห็นเป็น
ไม่ได้จะเหมารวมว่างานที่ใช้มึงกู ไม่ดีท้ังหมด ที่สนุกก็คงมี แต่ไม่เคยอุดหนุน ไม่ใช่อะไร กลัวติด
เคยทำงานกับกลุ่มผู้ชายที่ชอบพูดลงท้ายว่า ไอ้เหี้ย คือไม่ว่าจะพูดกันเฉย ๆ หรือตอนติดตลก อารมณ์ดี อารมณ์เสีย ก็ลงท้ายด้วยคำว่าไอ้เหี้ยตลอด จนพลอยติดพูดตามอยู่พักหนึ่งเลยค่ะไอ้เหี้ย
>>388 +1 ไม่ชอบการใช้มึง-กูในนิยายเหมือนกัน เมื่อก่อนกูอ่านบ้างเพราะถ้าเรื่องมากเรื่องนี้มันแทบจะไม่มีเรื่องไหนให้อ่านเลย แต่สมัยนี้มีวายแปลเลยไม่ค่อยได้อ่านวายแต่งละ เท่าที่อ่านๆ มา เรื่องที่ใช้น่าจะเกิน 70% นะ นิยายตัวเองกูไม่ใช้ ใช้ฉัน-นาย, ผม-คุณ แล้วแต่ช่วงอายุ+ครต.
ขอคั่นด้วยคำถาม ky หน่อยนะ
สูดลมหายใจทางปาก นอกจากคำว่า "สูดปาก" แล้ว มีคำอื่นที่น่าใช้อีกมั้ยวะ ?
คือกูอ่านอ้างอิงจากหลายเรื่อง ๆ ก็เห็นใช้แต่คำนี้กัน
ไม่ใช่ว่าคำนี้ไม่ดีหรือไม่เหมาะอะไรนะ กูแค่อยากหาคำอื่นใช้บ้าง
ตามความรู้สึกกูอ่ะ "สูด" มันให้อารมณ์ว่าดูดอากาศเข้าปากเยอะมาก จนเกือบต้องทำปากจู๋
ถ้าแค่หายใจเข้าทางปากเบา ๆ มีคำอื่นบ้างไหม
วอนโม่ง ๆ นักเขียนช่วยแนะนำหน่อยนะ //โค้ง
วายแต่งนี่.....แล้ววายไทยไม่ได้แต่งเหรอ งง ทำไมไม่เรียกวายแปล กับวายไทย
Ky มีใครในนี้เลือกที่นะปิดคอมเม้นท์มั้ย และสาเหตุเพราะอะไรกันบ้าง
เค้าพิมพ์ผิด แล้วเค้ามาแก้ที่เม้นต์ข้างล่างว่าพิมพ์ผิด
ช่วงนี้แปลจีนมาแรงมาก เป็นท้ออะ คนเทไปหาแปลหมดเลย
>>407 กูเป็นแค่คนอ่าน ไม่ใช่นักเขียนนะ
แต่ปีนี้อุดมสมบูรณ์จริง ๆ ว่ะ โดยเฉพาะแปลจีน ออกจนกูซื้อไม่ทัน ยิ่งพวกชุดพรีออเดอร์ พรีเมี่ยม ซึ่งกูเนี่ยทาสมาร์เก็ตติ้งของแท้ (โอ๊ย เกลียดกลยุทธ์แบบนี้ 555) บางครั้งยังมึนว่าอันไหนสั่งไปแล้ว อันไหนถึงเวลาต้องตามของ ฯลฯ
ที่อยากจะบอกคือกูไม่ได้เทวายไทยนะ เทียบกับปีที่แล้วก็ซื้อเยอะขึ้น แต่รู้สึกเหมือนเวลาอ่านต่อหนึ่งเล่มมันสั้นลงว่ะ ท้ังวายแต่งวายแปล อ่านจบถ้าไม่ขึ้นหิ้งก็ปล่อยขายเลย เพราะบ้านไม่มีที่จะเก็บ กูว่าตลาดมือสองก็ขายยากขึ้น อย่างที่เพิ่งมีโม่งบ่นในกระทู้อื่น คงเพราะคนอ่านอ่านไม่ทันเหมือนกันมั้ง ? กำลังซื้อเท่าเดิมแต่ซัพพลายเริ่ม ๆ จะล้น
ที่อยากจะบอกคือลองเปลี่ยนบรรยากาศไปแต่งแล้วติดเหรียญขำ ๆ มั้ย โดยส่วนตัวแล้วกูว่ามันกดซื้อง่ายดี บางวันเครียดกับงานมาก็กดซื้อคลายเครียด รู้สึกเหมือนได้บำบัดด้วยการช็อปปิ้ง 555
ทั้งนี้ทั้งนั้น รายได้มันอาจไม่เป็นกอบเป็นกำเท่ามึงทำเล่ม แต่ก็คิดซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศ (อันนี้กูเสนอเฉย ๆ นะ ไม่ซีเรียส)
ก็วายไทยมันไม่มีอะไรให้น่าเก็บน่ะสิ อ่านฟรียังไม่มีเรื่องไหนชวนให้อ่านจบเลย ขนาดวายแปลจีนออกมาเยอะก็ใช่ว่าจะน่าเก็บทุกอัน ช่วงนี้อาจจะเห่อ แต่สุดท้ายก็เกร่อไปเอง
ที่กูได้ยินวายจีนคนไทยแต่งสุดยอดจริงๆ ก็เรื่องพันธนาการแห่งสายน้ำ กับ อนธการจิ้งจอก นี่แหละ คนชมเยอะมาก มีเรื่องไหนแนะนำอีกมั้ย
>>407 มึง ว่าไงดีอ่ะ กูมองงี้นะว่างานไทยแม่งหาอะไรที่มันเด็ดสุดๆ ชนิดที่ว่าอ่านแล้ววางไม่ลงหรือจำไม่รู้ลืมนี่ยากอ่ะ พวกที่มีเนื้อหานุ่มลึกไม่ได้เน้นขายความรักหวานๆ เลี่ยนๆ หรือความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกไปวันๆ เกิน 50-70% ของเนื้อหาก็หายาก จะมาแนวยุทธภพ แฟนตาซี หรืออะไรก็ตาม เหมือนว่าอ่านแล้วไม่ค่อยได้อะไรจากมัน อ่านจบไปก็แห้งๆ ไม่มีอะไรให้จดจำ โอเค จิ้น ฟิน อินสักพักหนึ่ง ไม่มีอะไรละ ขายมือสองต่อแม่งเลยละกัน ไม่เหมือนงานแปลหลายๆ งานที่มันครบเครื่องจริงๆ บู๊เป็นบู๊ ดราม่าเป็นดราม่า (แน่นอนว่าไม่ใช่เกือบทุกงาน/เรื่อง) แถมบ้านเรายังติดค่านิยมนิยายแปลดีกว่านิยายแต่งมาตั้งนานแล้ว ในมุมมองของนักอ่าน (อย่างน้อยก็กูคนหนึ่งล่ะ) ไปเสี่ยงดวงกับงานแปลน่าจะคุ้มกว่า
แย้งความคิดกูได้นะ แต่กูคิดงี้มานานละ ไอ้พวกเหตุผลที่ทำไมนิยายวายแต่งถึงโดนเทมากขึ้นเรื่อยๆ อ่ะ เพราะกูเชื่อว่ามันไม่ใช่เรื่องของราคาหรือเกินงบอะไรทั้งนั้นอ่ะ คนอ่านสายนี้แม่งทุนหนาจะตายชัก เขาก็แค่เอาสล็อตว่างที่เคยมีให้นิยายแต่งไปให้นิยายแปลแทนเพราะมันอาจไม่คุ้มค่าในราคาที่เท่ากันแค่นั้นเอง
>>410 มันช่วยได้จริงนะมึง 555 บางวันกูออกมาจากห้องประชุมโครตเครียด หลบเข้าห้องน้ำ กดซื้อตอนสองตอน ซึ่งมันก็ตอนละไม่กี่บาทอย่างที่มึงว่าจริง ๆ รู้สึกเหมือนได้บำบัดเบา ๆ 555
>>413 เออว่ะ กูก็ลืมนึกเรื่องมารยาทการทำเล่มไป ตัวกูเองเวลาเจอเรื่องไหนติดเหรียญแล้วมีจำนวนตอนเยอะ ๆ กูก็ถามคนเขียนเลยว่าจะทำเล่มมั้ย
เอาว่าถ้ามึงถนัดทำเล่มก็ทำไปเถอะ ช่วยเปิดตอนอ่อยไว้ให้กูด้วย กูจะได้ไปตำเล่มต่อ 555
>>415 เช่น ถ้าวางพลอตอลังการซับซ้อนมาแล้วอัพช้าคนก็เท ยาวเกินกลัวนขเทก็เทนขก่อน กลัวแผ่วปลายก็เท พอเรตติ้งในเว็บแป้ก สนพ.ก็ไม่เสี่ยงหยิบมาทำ สู้พวกงานแปลที่กรองมาแล้วรอบนึงไม่ได้ มันการันตีด้วยคนจากอีกประเทศว่าสนุกและขายได้
เอ้อ ถ้าจะเขียนแนวพลอตอลังการ มันต้องไปอีกตลาดที่ไม่ใช่วายว่ะ
>>417 มึงจะบอกว่าพล็อตอลังการงานสร้างสาววายไม่ชอบอ่านเหรอ? แต่วายแปลส่วนใหญ่ก็พล็อตหนักซับซ้อนนะมึง ราชันย์งี้ ปราชญ์กู้งี้ กูเห็นคนอ่านเยอะหวีดเยอะนะ แล้วทำไมนิยายไทยที่เน้นพล็อตอลัง เนื้อเรื่องซับซ้อนคนไม่ค่อยอ่านอ่ะ หรือเป็นstereotype ว่านขไทยแต่งพล็อตกลวงจบแผ่วปลายแน่ๆ งี้เหรอ คือถ้ามีนขไทย แต่งแนวนี้กูก็อยากอ่านนะแต่มันหาแทบไม่ได้ บางเรื่องก็อ่านไปหมดแล้วแบบพันธนาการแห่งสายน้ำอันนี้พล็อตแน่นปมแน่นจริง มันแต่งยากด้วยป่าววะคนเลยไม่ค่อยแต่ง ในเว็บก็เจอแต่ฟีลกู้ด ยั่วเย มหาลัย แนวระบบพล็อตเกร่อ สุดท้ายคนก็เทไปหางานแปลแทน? แต่วายแปลมีให้เลือกเยอะกว่าวายไทยจริงๆ นั่นแหละ 55555
>>417 เออ กูเห็นด้วยกับความเห็นลงท้ายของมึงนะ แต่ประเด็นคือตลาดโดยภาพรวมตอนนี้ถ้าอยากตีพิมพ์กับสนพ.ให้ได้ แม่งต้องมาทางนิยายวายกับนิยายรัก only อ่ะ ไม่งั้นก็ต้อง Shounen Ai จนเกือบวายไปเลย พวกที่ไม่ใช่ส่วนใหญ่ (เกิน 90%) ก็ทำได้แค่ติดเหรียญขายกินเงินไปทีละน้อยกับทำมือ จะมีนิยายจีนกำลังภายในนี่แหละที่ยังหากินกับสนพ.ได้เรื่อยๆ
พวก traditional จัดๆ อย่างกูที่แต่งวายพล็อตอลังการแล้วหวังอยากตีพิมพ์กับสนพ.นี่เป็นท้อ...
>>418 กูว่ามันเป็น stereotype จริงๆ ว่ะ คนเราชอบอนุมานจากส่วนใหญ่อยู่แล้ว ถ้าเราเห็นแต่งานยั่วเย งานกลวงๆ ในตลาดนิยายไทย โดยทั่วไปคนก็จะมี mindset ไปก่อนแล้วว่า "เออ นิยายวายไทยแม่งไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่แบบนี้ทั้งนั้นแหละ" จะมีสักกี่ % มานั่งขุดหานิยายพล็อตแน่นจริงๆ ท่ามกลางดงนิยายพวกนั้น เก็บเงินไปรอเปย์นิยายแปลเห๊อะ
กูพูดในมุมกูนะ ส่วนตัวกูเขียนเบาๆ เรื่องนึง กับพล็อตแน่นแตวการเมืองไม่เน้นความรักเรื่องนึง คือมันแตกต่างกันแบบฟ้ากับเหวอ่ะ อิเบาๆ คนอ่านเยอะ แต่พล็อตแน่นคือน้อยมาก 55555 ฝีมือกูอาจจะไม่ถึงด้วยมั้ง ไม่รู้ว่ะ แต่กูก็จะเขียนให้จบแหละ
>>421 สนพ.แม่งก็ตัวดี 55555555 เลือกหยิบจับงานที่มันขายได้ไปก่อน คุณภาพกับพล็อตเป็นไงไม่รู้ ขอให้ย่อยง่าย แมสง่าย ขายได้เป็นพอ งานไอเดียแปลกใหม่ พล็อตอลัง กว่าจะแต่งจนจบแล้วยังต้องส่งไปรอพิจารณาประมาณ 2 - 4 เดือน เพื่อจะต้องมาเสี่ยงกับการได้รับคำตอบคำเดียวว่า "ไม่ผ่านค่ะ" ดีไม่ดีคนที่แต่งแบบไม่เอาลงเว็บก่อน แต่ส่งไปให้พิจารณาเลยอาจไม่มีหวังจะได้ตีพิมพ์ด้วยซ้ำ สำหรับกรณีนี้ 55555555
เริ่มเศร้าแปลกๆ ว่ะ ทั้งในฐานะนักอ่านและนักเขียนเลย 555555555
>>426 แล้วก็กลายเป็นนักเขียนยอมแพ้ ไม่เปลี่ยนไปเขียนแนวที่ขายได้ก็เลิกเขียนไปเลย เฮ กูไม่เห็นช่องให้นักเขียนได้เกลาฝีมือด้านพล็อตให้มันดีๆไม่แผ่วหรืออุดช่องโหว่ดีสักเท่าไหร่(ยกเว้นมึงจะเทพอยู่แล้ว) ไม่รู้กูเข้าใจไรผิดมั้ย แต่จากมุมมองนักอ่านอย่างกูมันเป็นงั้น
>>428 มีกูล่ะหนึ่ง แต่จะให้หาเรื่องที่มึงเขียนก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทรอะบอกเลย
>>421 เป็นความจริงที่โครตเจ็บอ่ะมึง นขดีๆ แม่งjoin the dark sideกันเยอะ กูว่าแนวพล็อตแน่นพล็อตอลังมีคนอ่านนะ แค่เราหากันไม่เจอ 55555 นักอ่านอยากอ่านแต่พอไม่แมสไม่ติดอันดับก็หายากเหมือนหาเข็มในมหาสมุทร ส่วนนขพอไม่มีนักอ่าน ไม่แมส ไม่มีสนพมาทาบทามก็หมดไฟล้มหายตายจากอย่างที่ว่าอ่ะ
>>430 เดี๋ยวเจอ worst case scenario >>> นักอ่านอยากอ่านมาก แต่แม่งไม่มีให้อ่าน เลยไปแต่งอ่านเองแม่งเลย สักพักพบว่าตัวเองมีใจรักในการเขียน มีความสุขกับการมีคนมาหวีดงาน ก็ทุ่มเขียนต่อไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดที่อยากออกเล่ม แต่ดันพบว่าสมัยนี้งานแนวที่ตัวเองแต่งมันไม่มีสนพ.ไหนกล้าเสี่ยงหยิบไป พอทนไม่ไหวก็ตัดสินใจเทสายเดิม แล้ว join the dark side กลายมาเป็นอีกหนึ่งคนที่คอยป้อนงานยั่วเยให้ตลาดมันวนลูปเดิม เย้~ Happy End
อย่าว่าแต่วายไทย คนรออ่านแต่แนวยั่วเยเลย งานแปลจีน คน (บางส่วน) ก็ซื้อเพราะอยากอ่านฉากอัศจรรย์ป่าววะ
อย่างเรื่อง อย่ารังแกศิษย์พี่ กูเห็นในเพจสปอยมีคนถามว่าทำไมมีแต่คนปล่อยขาย ก็ได้คำตอบว่าเพราะฉาก NC มันแพนหาโป๊ะไฟ เลยไม่ฟิน 555
กูไม่เชื่อว่างานแปลดีกว่างานไทยเสมอไป ในทางกลับกันงานไทยที่มีตปท. ซื้อลิขสิทธิ์ไปแปล แบบนี้เรียกว่าขึ้นชั้นงานแปลได้แล้วใช่มะ ? แต่กูอ่านแล้วไม่ชอบสักเรื่อง 555 (อันนี้คงแล้วแต่รสนิยม)
สรุปคือเพื่อนโม่งนักเขียนทั้งหลายที่ประจำอยู่ศาลานี้อย่าเพิ่งเทนะ กูคอยตามอ่านตามเพย์อยู่ ส่วนใหญ่สิง RAW เป็นหลัก
นิยายวายไทยที่เอาไปแปลเป็นภาษาต่างประเทศส่วนใหญ่เพราะมันถูกสร้างเป็นซีรีส์ มันดังระดับหนึ่งมีแฟนซีรีส์อยากอ่านเล่ม ไม่ใช่เพราะมันเป็นนิยายที่ดีจนต้องเอาไปแปล
นิยายวายไทยที่แปลเป็นภาษาอื่นกูเลยเห็นแต่แนวมหาลัย เป็นพวกเรื่องที่เอาไปสร้างเป็นซีรีส์ฉาย แนวอื่นกูนึกไม่ออกเลย ถ้าใครมีข้อมูลก็บอกกูด้วย กูก็อยากรู้เหมือนกัน
Ky มีใครเคยลงนิยายใน minimore ป่ะ ดีมั้ยวะ กูเล็งๆอยู่
Ky เพื่อนโม่งเวลาเจอคอมเม้นแปลกๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับวิจารณ์เนื้อหานิยายแบบลามมาด่านขงี้ อ่านแล้วไม่ชอบ/ไม่สบายใจพวกมึงทำไงกันวะ ถ้ากดลบคอมเม้นมันจะเสียมารยาทมั้ย หรือแค่เมินอย่างเดียวไม่โต้ตอบ
ky โลกความจริงแม่งโหดร้ายจิง เรื่องเบาๆ ปั่นๆ กูลงแค่ตอนเดียว เฟบเยอะกว่าเขียนจริงจัง 7 8 ตอนอีก อิเหี้ย 555555555 เห้อ
แล้วนอก็บอกว่าฝีมือแนวจริงจังไม่ถึงขั้นเอง เลยไม่อ่าน แล้วนอคนเดียวกันก็จะบอกว่าไทยไม่แต่งแนวจริงจังเลย อ้า วนลูป
ky เพื่อนโม่งมีใครเขียนฟิคของบอกกับนักอ่านบ้างว่าตัวเองเขียนฟิคด้วยนะ ไปติดตามเราด้วยไรงี้ หรือเขียนแต่ไม่บอกอะไรเงียบๆไม่มีใครรู้ แยกนามปากกาไปเลย
วายไทยก็เหมือนละครไทยแหละ คนเสพจะแวะเวียนมาถามว่าทำไมไทยมีแต่แนวเบาๆยั่วเยตบจูบต่างจากของต่างชาติที่เนื้อเรื่องเข้มข้นมีสาระจริงจัง พอมีคนแนะนำละครน้ำดีเนื้อเรื่องเข้มข้นไปก็ อ๋อเหรอๆ แล้วกลับไปเสพงานต่างประเทศ ส่วนของเข้มข้นที่พวกนั้นเรียกร้องก็เรตติ้งต่ำขาดทุนย่อยยับไป เพราะคนเสพจริงๆเป็นสายเบาสมอง พวกเรียกร้องเอาจริงก็ไม่เสพหรอกโผล่มากวาดตามองท็อปเมินสายเนื้อหาที่ปากบอกว่าต้องการแล้วบ่นเท่านั้น
>>451 ปัญหานี้แม่งรากเหง้าหยั่งลึกสัส... รู้สึกเหมือนมันเข้าข่ายหลุมดำที่ทำให้งานบ้านเราย่ำอยู่กับที่จริงๆ ว่ะ แต่มันก็ไม่แปลกนะ กูก็มีเพื่อนแบบนี้ มันไม่ได้ชอบงานเบาสมองก็จริง แต่เวลาไปไล่หานิยายเว็บอ่าน แม่งไถดูแค่งานติดท็อปแล้วก็บ่นว่างานไทยกาก กูไม่เก็บเล่มหรอก 555555555
>>452 กูเบื่อเวลาคนบ่นดูแต่นิยายติดท็อปมาก คือนักอ่านที่ต้องการเนื้อหาเยอะๆเป็นคนส่วนน้อย แล้วจะไปหาอะไรจากนิยายที่ติดอันดับจากความนิยมของคนส่วนใหญ่ ไม่รู้จุดยืนของตัวเองเองยังจะบ่น ไม่ใช่แค่ไทยอะที่ชอบแนวเบาสมองกว่าแนวจริงจัง ขนาดหนังยังมีแบ่งสายเอาเงินกับสายรางวัลเลย พวกไถหานิยายติดท็อปแล้วบ่นเนื้อหากากก็ไม่ต่างจากพวกเปิดอันดับหนังติดท็อปอเวนเจอร์แล้วบ่นว่าหนังสมัยนี้บทได้แค่นี้เหรอ คือมึงดูผิดที่ จะกี่สิบปีก็ไม่มีนิยายจริงจังให้มึงอ่านหรอก
Ky ปกติออกเล่มแล้วพวกมึงปิดตอนกันมั้ยวะ คือสนพกูบังคับให้ปิดตอนครึ่งเรื่องอ่ะแล้วโดนนักอ่านด่า 5555555 โดนด่าไม่พอเอาไปเปรียบเทียบกับเรื่องอื่นที่ตีพิมพ์แล้วไม่ปิดตอนด้วย เม้นประมาณว่าชอบนิยายกูมากแต่ไม่มีตังค์เปิดให้อ่านหน่อยได้มั้ย แล้วกูก็ตอบเขาไปดีๆ นะว่าเป็นกฎของสนพ จากนั้นโดนด่า ดราม่าใส่ยาวๆ ว่าไม่มีตังค์โน่นนี่ ทำไมเรื่องอื่นของสนพโน้นไม่ปิดตอน แล้วจบท้ายว่ากูเห็นแก่ตัวเห็นแก่เงิน อิหยังวะ กูปิดตอนเพราะนิยายตีพิมพ์แล้ว บอกชอบนิยายกูแล้วพอกูไม่เปิดให้ก็โดนว่าว่าเห็นแก่ตัว 55555555
>>454 กูปิด ต่อให้ทำมือก็จะปิด มันเป็นนโยบายส่วนตัว... //ส่วนมึงก็อย่าใส่ใจ บางทีเราก็ต้องจำใจละทิ้งคนบางส่วน ถ้าพยายามอธิบายสุดชีวิตแล้วเขายังไม่เข้าใจเหตุผล ถถถ อีกอย่าง "ไม่มีเงิน" ไม่ควรเอามาใช้เป็นข้ออ้างให้อ่านฟรีตั้งแต่แรก สำหรับกรณีติดลข.กับสนพ.แล้วแบบนี้ ถ้ามึงมั่นใจว่าประกาศล่วงหน้าละเอียดแล้วก่อนปิดตอน อย่ากังวล เพราะนั่นหมายความว่ามึงไม่ได้ทำอะไรผิด
>>455 กูแจ้งทั้งหน้านิยายทั้งเพจแล้วว่าตีพิมพ์เมื่อไหร่จะปิดตอน บอกล่วงหน้าเป็นปีอ่ะ พอใกล้พิมพ์ก็บอกอีกรอบ แต่กูโดนด่าแล้วโดนดราม่าใส่รัวๆ 55555 เอานิยายกูไปเปรียบเทียบกับนิยายอีกสนพด้วยว่าทำไมเรื่องโน้นไม่ปิดแต่เรื่องกูปิด อ้าว ก็คนละสนพอ่ะ แต่กูสงสัยอย่าง แต่ละสนพเขามีนโยบายปิดตอนไม่เหมือนกันเหรอ ตอนแรกกูนึกว่าเกี่ยวกับกฎหมายลิขสิทธิ์ไรงี้ แต่บางเรื่องคือไม่ปิดก็ไม่ปิดจริงๆ อ่ะ ลงจนจบค้างไว้เป็นปี
>>454 กูนักอ่านผ่านมา อยากบอกว่าถ้าคิดจะตีพิมพ์ก็ปิดๆไปเถอะเมิง
ใจอยากให้ลงจบทิ้งระยะสัก1-2อาทิตย์แล้วปิดไปเลยไม่ต้องแจ้งด้วยซ้ำ คนที่ตามอ่านจริงๆมันอ่านทันอยู่แล้ว(ไม่นับพวกเฟ้บดองทิ้งไว้) เพื่อนกูงี้ เรื่องไหนประกาศตีพิมพ์ปุ้บเข้าดดเก็บไฟล์จ้า ว่างๆทำpdf เซฟไม่ทันก็ไปหาในเล้า ในเล้ามีก็เซฟเก็บ ในเล้าไม่มีก็ไปงอแงในดด ขอเวลาอีกนิด อีกนิด1-2วันนี่คนธรรมดามันอ่านไม่ทันหรอกแต่เซฟอ่ะทันแน่นอน
แต่ก่อนมันมีฟังชันก์ปลั๊กอินนึงของจีไดร์ฟที่ใช้เก็บหน้าเว็บตั้งแต่หัวยันท้ายเป็น .png ได้ กุใช้เซฟแบบเสื้อไว้เป็นกอง ตอนนี้ไม่รู้มีมั้ย ตามโลกอินเตอร์เน็ตทุกวันนี้ไม่ค่อยทันละ
ถามเพื่อนนข.หรือนอ.ด้วยก็ได้ ปกติเราลงนิยายอาทิตย์ละ 2 ตอนหรืออย่างน้อยๆ คือ1ตอนต่ออาทิตย์ ลงต่อเนื่องมาตลอดแต่มักจะมีคนบอกว่าลงช้า ลงไม่ต่อเนื่อง เราเลยงงๆ อยากรู้ว่าปกตินี่ต้องลงกี่ตอนถึงจะเรียกว่าลงต่อเนื่องอ่ะ
>>469 กูคนอ่านนะ อาทิตย์ละตอนโอเคนะสำหรับกู (ถ้ามันยาวในระดับหนึ่ง ไม่ใช่อัพทีละพันไม่เกินสองพันคำ กูแอบรู้สึกว่ามันน้อยไป)
อาทิตย์ละสองตอนก็ดี กูก็นึกถึงนักเขียนคนนั้นบ่อยหน่อย 555
แต่เยอะกว่าสองตอนต่อวีค กูเริ่มรู้สึกว่าเยอะไป (เอาใจยากเนอะกู 555) และกูก็คงเปิดอ่านแค่ครั้งเดียว 2-3 ตอนรวดไปเลย
ทั้งนี้ทั้งนั้น เอาตามความถนัดของมึงเถอะ บอกความถี่ไว้ล่วงหน้า คนอ่านที่มีวุฒิภาวะพอเค้าเข้าใจอยู่แล้ว คนเราก็ต้องทำมาหาแดก อ่านฟรีจะมาอะไรหนักหนา (ขอโทษ กูใส่อารมณ์)
>>472 มองอีกแง่นึง มีคอมเมนต์มาขอให้อัพถี่ๆ ก็เท่ากับเค้าชอบนิยายมึงไง ดีกว่าคนอ่านเงา อ่านเงียบๆ แล้วไปเงียบๆ
กูเองก็ไม่ค่อยคอมเมนต์สร้างสรรค์ว่ะ บางทีเจอจุดอยากทักก็ลังเลว่านักเขียนจะโกรธกูมั้ย
ล่าสุดกูเจอเรื่องนึง พอ. โชว์รวยด้วยการพานอ. ไปร้านอาหารอิตาเลียน แต่เสือกสั่งมักกะโรนีอบชีสแค่จานเดียวอย่างกะร้านอาหารตามสั่ง กูงี้คันปากอยากบอกว่าร้านอิตาเลียนมันสั่งเป็นเซ็ตเมนูมั้ย 3-5 จานก็ว่าไป ถึงสั่งอะลาคาร์ตได้ แต่มึงจะโชว์รวยไม่ใช่เหรอ
อีกเรื่อง เซ็ตติ้งอยู่เมกา แต่เรียกวิกฤตการเงินปี 2008 ว่าวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ ซึ่งคำนี้มีแต่ประเทศไทยที่เรียกว่ะ ที่อื่นเค้าเรียกลีแมนไครซิส
ไรเงี้ย กูจะเมนต์ก็กลัวผิดใจกับนักเขียนเลยปล่อยผ่าน
>>475 มึงไปเดือดจากไหนมาาา 'ควร'ก็คือแนะนำมั้ย เหมิอนที่ในมู้แนะนำกันบ่อยๆว่าอัพช่วงสามสี่ทุ่มเป็นนาทีทอง แต่ไม่ได้บังคับบงการใคร
>>472 ไม่เกี่ยวหรอก คนบ่นก็อยากอ่านนิยายมึงแหละ สาเหตุที่บางเรื่อง้ดือนละครั้งคนไม่บ้นก็อาจเพราะชินกับเดือนนึงแล้ว ไม่ได้นับวันรออ่าน อัพเมื่อไหร่ก็อ่านเมื่อนั้น หรืออีกแง่เขาเทไปแล้วนานเกินไม่รอ ถ้าเลิกอ่านแล้วคงไม่แวะไปบ่น หรือกรณีนักเขียนดังจริงคนอ่านที่ขี้เกียจรอก็อาจรอออกเล่มไปเลย ไม่ต้องรอตอนต่อตอน หลายเหตุผลว่ะมึง
>>475 กูเป็นนักเขียนนะ ส่วนตัวกูก็รู้สึกว่านข.นิยายเว็บควรมีตารางเวลาหรือกำหนดการลงแน่นอนอ่ะ ไม่ใช่ว่านักอ่านมีสิทธิ์บงการหรือว่าอะไร แต่เราเข้าใจครส.ของคนรอคนลุ้นไง บางวันอัพไม่ทันบอกเลยรู้สึกผิดชิบหาย อาจจะดูเหมือนแคร์นักอ่านเกินไป แต่ส่วนตัวกูที่เขียนจริงจังมองว่าการลงนิยายตามกำหนดให้ทันคือความรับผิดชอบที่สำคัญมากอ่ะ แทบจะสำคัญพอๆ กับการแก้ต้นฉบับให้ทัน lol
ถามเรื่องเงินหน่อย ขายเล่มกับขายebook/ติดเหรียญ มึงเอามาคิดภาษีมั้ยวะ การโดเนทถือเป็นการให้โดยเสน่หาได้มั้ยหรือรวมเป็นรายได้ค่าเขียนด้วย
เห็นมีคนบอกว่านขไทยเขียนแนวจริงจังไม่รุ่งเลยหนีไปแนวใสๆหรือยั่วเยหมด มีนขคนไหนเขียนทั้งสองแบบแล้วรุ่งหมดไหมวะ ไม่ก็เขียนเบาๆจนดังแล้วมาเขียนดราม่าก็ยังเขียนดีไม่ง่อยไม่เงียบ ถ้ามีก็อยากลองอ่าน หรือปกตินขต้องมีแนวทางชัดเจนเขียนแนวใดแนวหนึ่งไปเลย กูถามห้องนี้ถูกไหมเนี่ยหรือไปห้องเม้าท์ ห้องนขก็บ่นกันว่าเขียนสองแนวแต่ดราม่าจะไม่รุ่งทั้งๆที่แนวฟีลกู้ดมีคนอ่านเยอะ
มาจากมู้เม้า กูขอเริ่มเปิดประเด็นให้ 55555
>>485 กูก็เป็น อิเรืองไร้สาระแบบดัง แต่เรื่องหนักๆ ผลตอบรับเห้มาก 555555555 ฟีลแบบอิเขียนเล่นคนอ่าน 100 แต่ตั้งใจเขียนคนอ่าน 1 อ่ะ กูไปบ่นๆ กะเพื่อน นางก็บอกกูว่านางก็ไม่ชอบงานหนักๆ เหมือนกัน เพราะแค่ชีวิตจริงก็เครียดพอละ อยากอ่านอะไรจรรโลงใจ แต่ก็จริงของนางแหละนะ เห้อ กูอยากให้แนวดิสโทเปียเป็นแนวแมสมั้งอ่ะ กุชอบอ่านมาก 55555
>>483 กูก็เป็นเขียนสองแนว ฟีลกู๊ดกระแสดีมาก แต่กูก็ยังชอบเขียนแนวดราม่าอยู่ดี กูลงงานใหม่ คนอ่านก็ถามกูว่างานฟีลกู๊ดหรือเปล่า ไม่อยากหนักๆ ละมีครั้งนึง คนตามงานกูจะงานฟีลกู๊ดไปเจอดราม่ากูจ้า เขาเป็นช็อคละเทเรื่องนั้นเลย 555555 แต่มันก็เหมือน mindset จริงอ่ะ ว่านักเขียนหนึ่งคนต่อหนึ่งแนวอ่ะ ละกูเป็นพวกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อ่ะ เขียนแฟนตาซีบ้าง อมกบ้าง ดราม่าบ้าง แล้วแต่ว่ากำลังอินอะไรอยุ่
กูก็อยากเขียนแบบเบาๆนะ เคยลองเขียนๆไปสักพักจู่ๆก็ลากไปดราม่าเฉย วงวารคนถนัดดราม่าจิงๆ T_T
กุปิ๋วทั้งสองแนว มันคงเป็นที่ตัวกู...................
กูเขียนทุกแนวอ่ะทั้งฟีลกู้ด แฟนตาซี จีน ยั่วเย เพิ่มความdiverseจะได้ฐานนักอ่านกลุ่มใหญ่ขึ้นอ่ะ
กูสายเนื้อหา วัดจากคนละเซตติ้ง มันค่อยๆเพิ่มฐานอะ ถึงไม่เปรี้ยงปร้างแต่มันก็โอเคนะ กูนี่ไปสายยั่วเยไม่ค่อยรอดว่ะ ต้องมาดูเซตติ้งอีกที
แต่เห็นได้ชัดแหละว่าถ้าไปสายยั่วเยแล้วยอดวิวยอดเม้นมันเยอะกว่าจริง ๆ กับเรื่องที่เน้นเนื้อหาเน้นความซับซ้อนหน่อย มันก็จะดรอปลงมา มันอาจอยู่ที่ฝีมือด้วยส่วนหนึ่ง อยู่ที่ระดับความดังของนข ถ้านข ดัง ๆ เขียนอะไรก็มีคนอ่าน อย่างน้อยต้องมียอดคนติดตามมาด้วยแน่ๆ พอมาเป็นนขใหม่ๆ หรือนักเขียนที่ไม่ได้แมสหรือคนรู้จักน้อย เปิดเรื่องทีมันก็ไม่เปรี้ยง เว้นแต่ไปเตะตาหรือมีคนค้นพบแล้วเป็นกระแสขึ้นมาอะ ถึงจะดังได้
กูนึกถึงคนเขียนสร้างส้วมอ่ะ คือกูยังไม่ได้อ่านเรื่องอื่นเขานะ แต่เห็นว่าโอเมก้าเวิร์สที่เขาเขียนออกเมโลดราม่าก็ใช้ได้อยู่
ส่วนตัวกูแม่ง อยากเขียนอะไรกาวๆ เนื้อหาเบาสมองแต่ทำใจเขียนไม่ไหวจริงๆ ได้แค่แนวจริงจัง/ดาร์ก/R-20 แถมเวลาเขียนเพลินๆ ก็ชอบเผลอใส่อะไรย่อยยากประมาณว่า...ชอบแฝงประเด็นเชิงปรัชญาเข้าไปในงานของตัวเอง ทุกวันนี้ก็ยังงงๆ อยู่ว่ามีคนตามงานกูหลักพันได้ไง ถถถ
อ้อ อีกอย่างที่กูตั้งข้อสังเกตมานานคือ...ที่งานจำพวกนี้มันเสพยาก คนไม่ค่อยตาม อาจเป็นเพราะรูปแบบการนำเสนอรึเปล่า? อาจเป็นเรื่องของสำนวนภาษาที่ไม่เข้ากับตัวงาน ทำให้คนอ่านแล้วเข้าไม่ถึง หรือเพราะแอบแฝงประเด็นซับซ้อนเข้าไปในฉากต่างๆ หรือบทสนทนาได้ไม่เนียนพอ จนอ่านแล้วมันน่าเบื่อน่าปวดหัวรึเปล่า? ไม่อยากคิดว่ามันเป็นเพราะตัวพล็อตอย่างเดียวว่ะ ถถถ
กุเรื่องเดียวเอาแม่งทั้งคอมเมดี้ ดราม่า ยั่วเยและมีพล็อตมีปม คนอ่านก็มีเรื่อยๆ แต่ละตอนนี่คอมเม้นท์แหวกไปคนละทางมาก สนุกดีเหมือนกัน
>>483 ถามก่อนว่ารุ่งคือรุ่งแบบไหน ถ้าคนเขียนมีฐานแฟนคลับอยู่แล้วก็มีคนอ่านทุกแนวที่เขียน แต่ถ้าเอารุ่งแบบติดท็อปดด แนวจริงจัง เนื้อหาล้วนๆ ไม่มีฉากฟินก็ไม่ติดท็อปอ่ะ ก็ไม่รุ่งเท่าแนวอื่น ส่วนคนเขียนเขียนได้มั้ย กูเชื่อว่าหลายคนเขียนได้ทุกแนวอ่ะ การเขียนคือการรีเสิร์ช แต่เขาจะเขียนมั้ยก็อีกเรื่อง
>>488 ถ้าเขียนได้หลายแนวกูนึกถึงpettesอ่ะ คนเขียนจับมือลงนรก แต่งแนวแฟนตาซีกับยั่วเยอ่ะ ยั่วเยเขาภาษาสวยดีนานๆ จะเจอ แฟนตาซีก็วางพล็อตอลังมากปมแน่นชวนให้อ่านต่อ แล้วก็anonymmeow คนเขียนสร้างส้วม คนนี้หาข้อมูลแน่นจริง เรื่องสร้างส้วมกับโอเมก้าเวิร์สเรื่องล่าสุดนี่คนละฟีลเลย กูตามแอคส่วนตัวเขาอยู่เหมือนเขาทำหาข้อมูลมาเยอะก่อนจะเขียนอ่ะ อันนี้เป็นคหสตกูนะ ถ้านขมีฐานนักอ่านอยู่แล้วถึงย้ายสายก็มีคนตามไปอ่านพอสมควรแหละซึ่งกูเป็นหนึ่งในนั้น ปกติไม่อ่านยั่วเย แต่ถ้านขที่ชอบแต่งดีกูก็อ่าน 55555
ทำไงถึงจะมีคนเข้ามาอ่านเยอะๆ บ้างวะ กูเห็นบางเรื่องเขียนแบบอะไรวะ เหมือนไม่ตั้งใจเขียน ยอดวิวแม่งหลายแสน นิยายกูมีแต่คนอ่านมาเม้นท์ว่าเขาไปอยู่ไหนมา ทำไมไม่เคยเจอมาก่อน ทำไมเพิ่งมาอ่าน กูเลยคิดว่าปัญหาคือคนไม่เห็นนิยายกูป่ะวะ จนกูคิดอยากจ้างแอครีวิวรีวิวให้แล้วเนี่ย ใช้เงินแก้ปัญหาแม่ง
ขอ ky หน่อย ถ้าเป็นแนวแฟนตาซี พวกมึงใส่ใจกับ world build กันแค่ไหนวะ กุชอบคิดแผนที่กับอิมเมจแต่ละเมืองหลังวางพล็อตแบบจริงจัง จนตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลยเพราะยังวางแผนที่ไม่ลงตัว กุประสาทแดกเองรึเปล่าวะ แต่กุไม่ชอบเวลาคนเขียนไม่บิ้ลด์โลกก่อนคิดอะไรออกตอนไหนก็จับใส่เข้าไป
>>506 จริงๆ ถ้ามึงเป็นสาย plot-based อ่ะ World building ค่อนข้างสำคัญมากเลยนะ ยิ่งพวก High Fantasy ยิ่งสำคัญ เพราะเวลามึงสร้างฉากอลังการ ฉากรบ ฉากต่อสู้ หรือแม้กระทั่งฉากเจรจาทางการเมือง/การค้า ทุกอย่างมันจะไปเชื่อมโยงสัมพันธ์กับลักษณะภูมิประเทศ/รัฐหรือวัฒนธรรมของแต่ละ region มากๆ เพราะฉะนั้น World Building กับฉากสำคัญๆ ต่างมันควรคิดมาพร้อมกัน ต่อให้เป็นสาย Character-based เรื่องพวกนี้มันก็ส่งผลยันลักษณะหรือ mindset ของตลค.จาก region ที่ต่างกันไปเลยอ่ะ เพราะงั้น...กูว่างานแฟนตาซีที่ดีไม่ควรด้นตรงส่วนนี้
>>506 กูใส่ใจกับพวกนามธรรมอย่างศาสนาความเชื่อและวิถีชีวิตคนแต่พื้นที่ที่จะมีผลต่อนิสัยตัวละคร แต่กูจะวางเฉพาะเมืองของตัวละครหรือโลเคชั่นที่มีในเรื่องส่วนอื่นก็แบลงค์ไป และมักทุ่นแรงโดยข้อมูลพื้นฐานอย่างภูมิประเทศภูมิอากาศก็อ้างคร่าวๆจากโลกจริงเลย ถ้าหลังๆนิยายลงลึกค่อยแถๆหาข้อมูลเพิ่ม กูขี้เกียจ ความสุขของชีวิตมหาลัยกูคือไม่ต้องเรียนวิชาสังคมอีกแล้ว555
กุเห็นว่าส่วนใหญ่คนอ่านไม่ค่อยใส่ใจกับเซ็ตติ้งกันเท่าไหร่เลยวะ เรื่องที่จับยัดแบบมั่วๆคนอ่านเยอะมาก เรื่องที่บิ้ลด์โลกแบบจริงจังแทบไม่มีคนอ่านจนกุสงสารเค้าเลย ฮือออ
แต่ยังไงกูก็ขอแบบเซ็ตติ้งโลกแบบแน่นๆ ไม่เขวอะ มันดูอลังการงานสร้างดี พวกยัดมามั่วๆ กูไม่ให้ค่า ไม่ชายตาแลเลย
>>510 กูคิดว่าเรื่องไหนที่บิลด์เวิร์ลมาแน่นๆ ควรให้เป็นฉากหลังมากกว่าว่ะ บางเรื่องนี่บรรยายข้อมูลจัดเต็มมากๆ จนทำให้เรื่องไม่น่าติดตาม ควรจะหยอดมาทีละนิดระหว่างเนื้อเรื่องน่ะ คือให้คนอ่านรู้สึกเอาเอง ไม่รู้จะอธิบายไง ประมาณว่าให้ค่อยๆ ค้นพบทีละหน่อย แล้วมันจะว้าวน่ะมึง
>>512 โคตรเห็นด้วยกับมึง +11111 ไม่ว่าจะในวงการแฟนตาซีสายหลักหรือสายวาย นิยายประเภทที่กูเห็นมาตลอดแล้วโคตรเบื่อคือนิยายที่แม่งยัดข้อมูลโลกมาให้นั่งจำตั้งแต่บทนำ ดีไม่ดีตั้งแต่เปิดหน้านิยายมา (ฮา) เวลาเล่าเรื่อง world ทีแม่งก็เล่าแบบแห้งๆ เหมือนอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ที่ข้อมูลแน่นแต่สอนเด็กแล้วหลับทั้งห้อง
ส่วนตัวกูมองว่านข.ควรทำให้ตัวโลกมันมีอะไรน่าค้นหา มากกว่าแค่สร้างมาแล้วก็ยัดๆ ๆ มาให้อ่าน เบื่อจะตายชัก อ่านไปก็ไม่มีอะไรให้ explore ถ้าความรักความสัมพันธ์เด๋อๆ เลี่ยนๆ อีกนี่จบเลย พัก
ไม่ใช่แค่พวกแฟนตาซี อาณาจักรโน่นนี่นะ พวกจีนสายเทพเซียนที่นข.ชอบแปะระดับขั้นการฝึกเซียน ระดับสัตว์เทพทั้งหลายกูก็ปล่อยผ่าน ไม่จำเพราะกูคิดว่ายังไงระดับขั้นมันก็ต้องขยับสูงขึ้นเรื่อยๆอยู่แล้ว ไม่ต้องมานั่งจำหรอก คือนข.ที่ทำงั้นกูก็ไม่ได้อะไรนะ แต่กูแค่รู้สึกว่าเขียนแปะไว้งั้นมันก็ไม่มีใครจำอยู่ดีอ่ะ ใครจะมานั่งเปิดดูเทียบทุกรอบวะว่าตลค.ฝึกถึงขั้นไหนแล้ว กูชอบแบบสมมติว่าเขียนว่าฝึกถึงขั้นนี้แล้ว แล้วก็หาช่องสาธยายสักหน่อยว่าถึงขั้นนี้แล้วควรทำอะไรๆได้บ้าง
แต่ถ้าพวกสายแฟนตาซีอาณาจักรเยอะๆ ต้องจำว่าใครพันธมิตร ใครศัตรูกับบ้านไหนเมืองไหน มีเรื่องการสู้รบ เรื่องความได้เปรียบ เสียเปรียบของภูมิประเทศ ทรัพยากรนี่มีแผนที่ประกอบให้กูจะแฮปปี้มาก อ่านช่วงแรกๆจะแบบเปิดแผนที่คู่กับตอนอ่านเลย
ไม่แปลกใจอะไรที่ต้องใช้สมองอ่านถึงขายไม่ออก ก็เป็นกันซะแบบนี้
กู 517 เสริมต่อ เมื่อกี้เปล่าว่ามึงนะ กูใช้สรรพนามไม่ดี ต้องบอกว่า "นข.อ่ะต้องมีชั้นเชิงในการเล่าหรือใส่ดีเทลเข้าไปในการบรรยายแต่ละฉากด้วย"
*ท่ดๆ 518
เบื่อเวลาจ้างนักวาดละโดนลัดคิว เซง
>>518 +1 จริงๆมันเป็นงานของนข.อ่ะที่ต้องเขียนให้มีชั้นเชิง ให้คนรู้สึกตาม อย่างถ้าตัวละครฉลาดมาก นข.ที่มีชั้นเชิงก็จะเขียนแทรกนั่นนี่ วิธีคิดตัวละครว่าทำไมตัดสินใจอย่างนั้น เทียบกับอีกคนอาจจะเขียนบรรยายบรรทัดเดียวว่าตัวละครฉลาดมากงี้ สุดท้ายคนอ่านรับเนื้อหาเหมือนกันว่าฉลาด แต่ถ้าในระดับความรู้สึกเราก็จะรู้สึกว่าของนข.คนแรกฉลาดกว่างี้
>>525 ดังแต่ไม่มีความเป็นมืออาชีพนี่เครียดเลยนะ ส่วนตัวกูจ้างคนดังมา เคยเจอทั้งบรีฟครั้งเดียว เสร็จใน 4 - 5 วัน เป๊ะตามบรีฟทุกอย่าง ดีเทลเก็บทุกเม็ด กับ...บรีฟครั้งเดียว 3 เดือนส่งงาน ไม่เคยมีการให้ดู WIP ผลลัพธ์คือเพี้ยนตั้งแต่สีผมยันอนาโตมี่ อีเห้เอ๋ย 5555555+
KY มึง ปกติสนพเขาจ่ายเงินค่าต้นฉบับกันยังไงวะ ของกูรอมาหลายเดือนแล้ว สนพก็พอมีคนรู้จักด้วย คงไม่โกงกูใช่ม้ายยยยย เครียดดดดดดดดดดด
สนพไหนทรีตนักเขียนดี ทำโปรขายดีกับให้เงินตรงบ้าง ขอเชิญโม่งนักเขียนที่เคยตีพิมพ์แถลงไขที
อ๋อ งั้นพวกที่ชอบออกมาบ่นๆ ว่าแต่งพล็อตแน่น แต่ไม่มีใครอ่านแสดงว่าแต่งได้ไม่น่าอ่านเองสินะ
KY มึง ถ้าเราคุยกับกับสนพว่าจะให้นิยายแต่ยังไม่เซน พอเขียนจบเขากลับเงียบหายไปหลายเดือนกูควรทำไงวะ เงียบจนกูอยากลองส่งที่อื่นไม่ก็ลองเอามาทำมือ แต่กลัวพอประกาศทำแล้วเขามาบี้กูทีหลัง แต่ทักไปเขาก็ไม่ตอบ
>>534 เป็นความจริงที่โหดร้ายนะ เพราะส่วนใหญ่ที่กูเคยไปส่อง มันก็เป็นแบบนั้น พล็อต/แนวคิดน่าสนใจแต่นำเสนอออกมาได้ไม่น่าสนใจ
ประเด็นคือนักเขียนอ่ะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอีโก้กันเกือบทุกคน ทุกคนเชื่อมั่นว่าพล็อตของตัวเองดี แน่น ข้อมูลเป๊ะ แต่เผอิญการเขียนนิยายมันดันไม่ได้จบตรงที่แค่มีพล็อตดีแล้วคนจะอ่านเยอะอ่ะดิ มันอยู่ที่การนำเสนอและสไตล์ (ไม่ก็ฝีมือ) การเล่าเรื่องจริงๆ ไม่งั้นพวกงานพล็อตกลวงมันอยู่ยั่งยืนมาจนทุกวันนี้ไม่ได้หรอก มันมีสไตล์ของมันที่ทำให้คนอ่านชอบ
กูเชื่อว่างานที่เจ๋งจริงๆ ถ้านข.พยายามมากพอ อดทนปรับปรุงไปเรื่อยๆ มันจะต้องมีคนเห็นค่าเว้ย (โลกสวยสัส แต่กูเคยเจองานที่อาจารย์รีไรต์ 39 รอบกว่าจะปังมาแล้ว...)
กูเป็นแค่นักอ่านที่แวะมาบ่นเฉย ๆ อยากบอกว่าการแปะรูปอิมเมจดาราหรือคนที่มีตัวตนจริง ๆ มาใส่ในนิยายตัวเองมันไม่ได้เสริมสร้างจินตนาการเลยเว้ย มันจำกัดจินตนาการคนอ่านมาก ๆ และสื่อให้เห็นว่ามึงไม่มีชั้นเชิงในการบรรยายลักษณะตัวละครให้คนอ่านนึกภาพตามที่มึงต้องการ ที่สำคัญที่สุด ความหล่อหรือหน้าตาดีในสายตาแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางทีเห็นภาพอิมเมจปุ๊บแทนที่จะกระตุ้นให้อยากอ่านมากขึ้นกูปล่อยผ่านเลย เพราะที่บรรยายมาไม่ตรงกับรูปที่แปะ /จบ
>>539 ++++1 เห็นด้วยอย่างแรง จากใจกูอ่านทั้งฟิค ด้อมที่กำลังดังในตอนนี้ ทั้งยังเสาะหาออริดีๆ อ่าน แม่ง รำคาญนขที่ขี้ชิปคืออยากแต่งฟิคแต่กลัวคนอ่านน้อยหรือไงวะ ชอบเนียนๆ ลงหมวดนิยายแต่แปะอิมเมจเอา ขนาดกูชิปคู่นั้นแต่ถ้ากูมาเจอในหมวดนิยายบอกใช้อิมเมจนี้กูหมดอารมณ์อ่านเลย ยัดเยียดจินตนาการชิบหาย ถ้ากูอยากอ่านฟิคกูไปหาหมวดฟิคเอาเองเหวย
>>539 มีอยู่ช่วงหนึ่งกูจะได้เห็นป๋อจ้านแสดงนำหลายเรื่องมาก 555
มันเป็นวัฒนธรรมตั้งแต่เด็กดีป่าววะ สมัยคนเริ่มอ่านนิยายแบบแดกด่วน ไม่ต้องอ่านคำบรรยายลักษณะตัวละคร แปะรูปอย่างเดียวจบ
บางที่มีเพลง BGM ให้เปิดคลอด้วย 555
กูอยากบอกว่าเอาเวลาสรรหารูปมาบรรยายเป็นตัวอักษรเหอะ แต่ก็นะ มันสิทธิ์ของเขา ไม่อยากไปก้าวก่าย
>>534 ไม่มีใครอ่านเลยกูว่าตามนั้นนะ นำเสนอไม่ดี กูเคยเห็นคนเขียนคนนึงบ่นว่างานไม่ผ่านเพราะเนื้อเรื่องเครียดไปไม่สดใสซาบซ่า แต่กูอ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมสนพไม่เอา พล็อตหลักคืออะไรก็ไม่รู้ ประเด็นไม่ชัด ตอนจบเลยดูคลุมเครือ แต่ถ้ามีอ่านระดับหนึ่งแต่ไม่เท่าสายเบาๆเป็นธรรมชาติของแนวเรื่องว่าแนวเรื่องแน่นคนอ่านน้อยกว่าอยู่แล้ว อ่านเบาๆมันอ่านได้เร็วไงวันนึงอ่านเรื่องสองเรื่องก็ได้พลิกๆไป แต่เรื่องแน่นต้องอาศัยการจดจ่อ สภาพสมองและจิตใจ อ่านเบาๆสามเรื่องอาจอ่านเรื่องหนักได้เรื่องเดียว
>>539 ไม่ว่าสองดีหรือสามดีกูมองว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ถ้าเจ้าของไม่ได้อนุญาตให้ใช้ โดยเฉพาะในฐานะผู้สร้างสรรค์ผลงานเหมือนกันไม่ควรเอาภาพคนอื่นมาลงว่ะ เว็บสร้างอิมเมจก็มีไม่ก็คอมมิชเอา
Ky กูได้จำนวนเล่มที่จะพิมพ์มาประมาณ 100 เล่ม มีที่ไหนพิมพ์ดีๆ บ้างวะ กูเคยลอง ฟชป แล้วสีแต่ละเล่มไม่เสมอกันเลย
กูเขียนจีนโบราณ รูปปกเป็นพระเอกจ้างคอมมิชชั่นมา เจอคอมเม้นท์ว่า อินมากเพราะจิ้นเป็นป๋อจ้าน กูแบบไม่รู้จะพูดยังไงดีเลย อยากบอกว่าบางทีถ้าเธอยอมใจเย็นๆ และฟังฉันสักหน่อย
Ky เห็นบ่นกันเรื่องอิมเมจขอบ่นด้วยคนดิ กูไม่ใช่นักเขียนนะ แต่มีคนรุ้จักนางเป็นนักวาด นางบอกกูว่ารู้สึกจี๊ดใจทุกครั้งที่เห็นคนเอารูปที่นางวาดไปใช้เป็นรูปปกนิยายตามเว็บต่างๆทั้งที่บอกบนไบโอไว้แล้วว่าไม่อนุญาตนำไปใช้ ฟังแล้วก็เห็นใจนะ กูฟังละยังหงุดหงิดแทนอ่ะ
นักเขียนไม่อยากให้คนอื่นลอกนิยายแต่ตัวเองขโมยงานนักวาดเฉย บางคนนักวาดต่างประเทศยิ่งไม่แคร์คิดว่าเขาไม่รู้ แย่มาก เรื่องไหนทำอย่างนี้กูไม่อ่านเลย
ขอ KY คั่นหน่อยนะ
แนวยั่วเยที่มากกว่า 18+ ปกตินักเขียนให้เรตนิยายกันยังไงอ่ะ
เห็นมีอยู่ใช้กันอยู่สามสี่ตัวเลขคือ 18+ 20+ 25+ (เท่าที่กูสังเกตนะ)
มันมีเกณฑ์ป่าวว่า 20+ คือยังไง แล้ว 25+ คือถึงขั้นไหน ?
มึงยังลงนิยายใน ลป. กันป่ะ กูรู้สึกว่าช่วงนี้คนอ่าน ไม่ ๆ คนเม้น ลป. น้อยมาก จนเรื่องที่ไม่ค่อยจะมีคนอ่านของกูบางที่อยู่หน้าแรกนานมาก นาจนกูตกใจ คลิกเข้าไป ยังไม่มีเม้นเหมือนเดิม ถถถถถ
พวกมืง มีใครเป็นนักเขียนสายกามมั่ง ขอคำแนะนำหน่อย กูกำลังหัดเขียน
กูก็สายเนื้อเรื่องแต่ก็มีฉากกามเหมือนกัน อาจจะไม่ได้ทุก chapter แต่เฉลี่ย 3-4 ตอนเรทที
>>562 >>563 พอดีเรื่องปจบ.กูพล็อตกับปมของนายเอกมันเอื้อให้ใส่ฉากกามได้ทุก chapter น่ะ... กูก็เลยมักจะวางไว้ล่วงหน้าเลยว่าแช็ปนี้ฉากกามจะเรทถึงเท่าไหร่ จะบรรยายเต็มสูบหรือเอาแค่อ้อมๆ ให้รู้ว่ากำลังมี sex กัน แล้วฉากกามนั่นมันจะทำให้คสพ.กับตลค.ทั้งหมดในฉากนั่นพัฒนาหรือเปลี่ยนแปลงไปยังไง ที่สำคัญคือต้องทำให้ sex แต่ละครั้งมันมีสไตล์สอดคล้องกับนิสัยพอ. และมีความ unique ในตัวเองด้วย (เพราะเรื่องกู harem)
รวมๆ ก็นี่แหละสไตล์การแต่งนิยายกามของกู อยากฟังสไตล์พวกมึงด้วยมากๆ เลย ถถถ
กูเนียนนิยายวายมานาน เล่มก็เคยออก แต่ก็เกร็งทุกครั้งเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แต่พอมาเขียนฟิคสนองนี้ดตัวกูกลับรู้สึกสบายใจฉิบหายเลย ใครเป็นเหมือนกูมั่งวะ ;-;
>>566 กูไม่เคยเขียนวายนะแต่อยากเริ่มอยู่ แต่ฟิคนี่ก็เขียนเล่นมาเรื่อยๆตลอด กูว่าวายมันยากตรงต้องสร้างตัวละคร ต้องแนะนำบรรยายตัวละครยังไงให้คนอ่านเห็นภาพอ่ะ สำหรับกูคือถ้าฟิคเงี้ย ถ้าพวกนักร้องแค่พิมพ์ชื่อไปคนอ่านก็นึกหน้าได้ล่ะว่าใคร เป็นแฟนคลับก็พอจะรู้คาแร็คเตอร์เขาอยู่แล้วมันเลยไม่ต้องทุ่มเวลากับการแนะนำตัวละครมากนัก ไปเน้นพวกเส้นเรื่อง พล็อตมากกว่า แต่วายมันแบบสร้างตัวละครมาเสร็จต้องระวังไม่ให้ occ คาร์ที่ตัวเองสร้างไว้อีก มันยากอ่ะ
>>567 ถ้ามึงอยากไปสายยั่วเย มึงอาจไม่ต้องเน้นเนื้อเรื่องเข้มข้นมากก็ได้ แต่ถ้าอยากมาสายเนื้อเรื่องแต่มีความอีโรติกสูง มึงควรระวังเรื่องการวางฉากกามกับฉากเนื้อเรื่องหลักว่าอย่าให้มันมาตัดมู้ดกัน กะจังหวะการเล่าเรื่องดีๆ สำคัญคือพยายามดำเนินเรื่องให้เข้าฉากกามแบบเป็นธรรมชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าให้คนอ่านรู้สึกเหมือนมึงแค่อยากยัดความเซ็กซี่เข้าไปเฉยๆ หรือจะเอาอย่างโม่งด้านบนก็ได้ ใช้ฉากกามดำเนินเรื่องไปเลย ถถถ Erotica style
ส่วนเรื่องฉากอย่างว่ามากไป... มันไม่ค่อยมีผลกระทบกับอารมณ์ร่วมหรอก แต่มันจะทำให้รู้สึกเอียน ถ้ามีเยอะแล้วให้ครส.แบบก๊อปวางๆ ต้องมั่นใจว่าจะเขียนให้มันไม่น่าเบื่อได้ ถ้าอยากให้มีเยอะๆ
ส่วนเรื่องภาษา แบบไหนก็ได้ที่อ่านแล้วลื่นไหล ไม่ใช้คำอุจาด และขออย่างเดียวเลย อย่าใส่ sound effect สวบๆ ปั่บๆ (แต่พวกเสียงอ๊านี่ได้นะ ขออย่ามากไปพอ ตลกเซม) พวกคำศัพท์แทนเครื่องเพศอ่ะก็ต้องเลือกดีๆ บางคำใช้แล้วฟังดูตลกมากกว่าเซ็กซี่ อาทิ ดุ้นเนื้อร้าย 5555555
กูมีปัญหาอะ กูเป็นนักอยากเขียนนะ ไม่เคยเขียนนิยายมาก่อน ทีนี้ในชีวิตประจำวันกูใช้ภาษาอังกฤษเยอะ แบบ ดูซีรีส์ text book นิยายก็ภาษาอังกฤษบ้างเป็นบางครั้ง แต่กูดูซีรีส์กับหนังพากย์อังกฤษบ่อยๆ บางทีก็ไม่มีซับงี้ ปัญหาคือเวลากูพยายามเขียนนิยายแบบฉากบรรยายอะ กูคิดภาษาไทยได้ 1 ประโยคแล้วก็โผล่ภาษาอังกฤษมาอีกประโยค สลับๆ ปนๆ กันไปงี้ คือยางทีกูคิดภาษาอังกฤษที่มันลื่นได้อะ แต่พอพยายามจะแปลออกมามันก็สะดุด หรือคิดภาษาไทยที่คล้ายกันมันก็ไม่ลื่นงี้ กูจะแก้ปัญหายังไงดีเพื่อนโม่ง
Ky ฟฉพิมพ์ขั้นต่ำ1,000เล่มหรือ2,000เล่มอ่ะเพื่อนโม่ง
ky ตอนพิเศษสองเพิ่มตอนนี้น่าเกลียดไหมวะ คือกูต่อไม่ค่อยติดแล้วอ่ะ ;w; โดนดองนานเกิน อิเวน
จำนวนพิมพ์ขึ้นอยู่กับว่านิยายเรื่องนั้นดังแค่ไหน สำนักพิมพ์ส่วนใหญ่เสนอจำนวนพิมพ์ให้นิยายแต่ละเรื่องไม่เท่ากัน
ดังมากจำนวนตีพิมพ์ก็มาก นักเขียนต้องดูนิยายตัวเองด้วยว่ามันขายได้รึเปล่า
>>582 ถ้าดังไปรวมเล่มเอง แต่ถ้าไม่มีฐานคนอ่านมาซื้อ มันก็จะไม่ใช่อย่างที่คิด ขนาดนข มีชื่อ ขายได้ร้อยเล่มก็มี ต้องคิดตรงนี้ด้วย การพิมพ์กับสนพข้อดี คือการันตีในจำนวนเงินและมึงไม่ต้องเหนื่อยอะไรอะ แต่ถ้ารวมเองต้องทำเองทุกกระบวนการและต้องมั่นใจประมาณหนึ่งว่าจะมีคนซื้อ
2U ขั้นต่ำกี่เล่มอ่ะ ถ้าพิมพ์ไม่เท่ากันแสดงว่าตัวประกอบน่าจะพิมพ์เยอะกว่าเพื่อนป่าววะ
เป็นพันก็มีแต่พวกดังๆ ทั้งนั้นแหละ วายส่วนใหญ่หลักร้อยทั้งนั้น แค่นี้ก็ขายแบบหืดขึ้นคอแล้ว
เห็นพวกมึงพูดถึงยอดพิมพ์แล้วกูอยากรู้ว่าวายไทยแนวไหนขายดี/ขายง่ายสุดวะ มหาลัย ฟีลกู้ด ยั่วเย วายจีน แฟนตาซี?
>>587 จากปสกที่กูพิมพ์เองขายเอง ถ้าลงนิยายในเว็บจบแล้วเว้นช่วงไปหลายเดือน ถึงยอดเฟบจะเป็นหมื่นยอดจองนิยายก็ได้ไม่กี่ร้อยอ่ะมึง
แต่ถ้ามึงยังลงนิยายในเว็บไม่จบ ลงไปสัก30% 50% แล้วเปิดพรี/ขายเลย ยอดขายจะเยอะกว่าแต่งจบแล้ว2-3 เท่า ประมาณว่าถ้านักอ่านอยากอ่านต่อก็ให้ติดตามในรวมเล่มอ่ะ หลังๆ กูจะเขียนสต็อกไว้ก่อน เขียนจบแล้วค่อยมาเปิดเรื่องแล้วส่งโรงพิมพ์ แต่มันก็มีความเสี่ยงว่าเรื่องอาจจะแป้ก/ไม่แมสไรงี้ แต่ถ้ามีฐานนักอ่านอยู่แล้ววิธีนี้ดีสุดยอดขายเยอะสุดจากปสกกูนะ
กูรู้สึกแย่กับชีวิตชิบหายเลยว่ะตอนนี้ เหมือนแบบไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวจิตใจเลย แต่คิดขึ้นมาว่าถึงนิยายกูจะไม่แมส แต่คงยังมีคนอ่านรอกูอยู่ล่ะมั้ง ถ้าวันนี้ไม่ไหวก็ไปนอน พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาใหม่ ว่างก็ค่อยเขียน กูคงมีคุณค่าที่ไหนสักที่แหละ
>>593 //กอดให้กำลังใจมึง
กูไม่ได้อยากแนะนำแบบโลกสวย แค่อยากบอกว่าแค่ตอนคิดพล็อตหรือนั่งเขียน มึงมีความสุข ก็เท่ากับการเขียนนิยายของมึงบรรลุเป้าหมายไปแล้วข้อหนึ่ง
ส่วนความดังหรือยอดขาย กูอยากให้มองว่ามันเป็นกำไร คือถึงจะกำไรมากน้อยยังไง อย่างน้อยมึงก็ผ่านจุดคุ้มทุนมาแล้ว คือได้ใช้เวลาครีเอทอะไรสักอย่างขึ้นมาด้วยพลังงานแฮปปี้
อันนี้กูพูดกรณีมึงเขียนเป็นงานอดิเรกนะ แต่ถ้าเขียนเป็นอาชีพหลัก ต้องพึ่งรายได้จากงานเขียน ก็อาจต้องลองปรับแนวดู สู้ ๆ นะมึง เพิ่ล ๆ โม่งคอยเอาใจช่วยอยู่
ขออนุญาต ky ถามวิธีใช้เครื่องหมายอัญประกาศ (" ") หน่อยนะ
คือกูไม่เข้าใจว่าทำไมหลายสนพ. ใช้แบบนี้ จนเริ่มสงสัยว่ามันอาจเป็นวิธีใช้ที่ถูก ?
สมมติบทพูดเป็นแบบนี้นะ:
ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ "ข้าไม่ชอบทราย
"มันร่วนและหยาบ ทําให้ผิวหนังแสบและมันก็เข้าไปทุกที่ ไม่เหมือนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนุ่ม และนวลเนียน"
คือทำไมไม่ใช้ " ปิดหลังทราย ให้มันเป็นแบบเนี้ย
ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ "ข้าไม่ชอบทราย"
"มันร่วนและหยาบทําให้ผิวหนังแสบและมันก็เข้าไปทุกที่ ไม่เหมือนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนุ่ม และนวลเนียน"
หรือว่าถ้าเป็นบทพูดของตัวละครเดียวกัน อยู่ต่างบรรทัด ไม่ต้องใส่อัญประกาศปิดบรรทัดแรก ?
ใครรู้ช่วยแนะนำหน่อยนะ ขอบคุณล่วงหน้าจ้า
>>598 ถ้าข้อความยาวหลายย่อหน้าให้ใส่อัญประกาศเปิดทุกย่อหน้า แล้วใส่อัญประกาศปิดแค่จุดสุดท้าย ถ้านับว่าหนึ่งประโยคนั้นคือหนึ่งย่อหน้าแล้วขึ้นย่อหน้าใหม่ ก็ถูกแล้ว
ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ "ข้าไม่ชอบทราย
"มันร่วนและหยาบ ทําให้ผิวหนังแสบและมันก็เข้าไปทุกที่ ไม่เหมือนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนุ่ม และนวลเนียน"
แต่อันนี้แค่ประโยคเดียวเอง ไม่น่าจะนับเป็นย่อหน้าใหม่นะ ต่อกันไปเลยก็ได้
ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ "ข้าไม่ชอบทราย มันร่วนและหยาบ ทําให้ผิวหนังแสบและมันก็เข้าไปทุกที่ ไม่เหมือนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนุ่ม และนวลเนียน"
แต้ถ้าใช้ อันนี้
ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ "ข้าไม่ชอบทราย"
"มันร่วนและหยาบ ทําให้ผิวหนังแสบและมันก็เข้าไปทุกที่ ไม่เหมือนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนุ่ม และนวลเนียน"
โดยที่คนเดียวพูดต่อเนื่องกันน่าจะผิดนะ แล้วถ้าบทสนทนาไม่ชัดเจน หรือมีคนหลายคน จะยิ่งสับสนว่าใครพูด ยังพูดต่อเนื่องหรือเปลี่ยนคนพูดไปแล้ว
- ถ้าข้อความยาวหลายย่อหน้าให้ใส่อัญประกาศเปิดทุกย่อหน้า แล้วใส่อัญประกาศปิดแค่จุดสุดท้าย -
อันนี้กูเพิ่งรู้ว่ะ มิน่าส่วนใหญ่ที่เห็นคือจะเป็นข้อความยาว ๆ หลายบรรทัด ก็งงมานานว่าทำไมทุกสนพ. ต้องลืมใส่อันปิดท้าย
ขอบคุณมาก ๆ นะเพื่อน
งานดียังไงก็ดังกูแนะนำให้แวนโก๊ะเป็นไอดอล
Ky อยากถามเพื่อนโม่งที่พิมพ์เองขายเองอ่ะว่าพวกมึงสำรองเงินพิมพ์ไปก่อนหรือเปิดพรีก่อนแล้วค่อยเอาเงินไปพิมพ์ คือกูเพิ่งลองพิมพ์เองครั้งแรก อยากรู้ต้นทุนกับรายได้คร่าวๆ อ่ะ สมมติกูพิมพ์ 100เล่ม ประมาณ300หน้า ต้นทุนค่าพิมพ์ไรงี้จะประมาณเท่าไหร่วะ 15,000เอาอยู่มั้ย
ปล.มีโรงพิมพ์ไหนแนะนำมั้ย กูรู้จักแต่fastอ่ะ
>>605 อ่ะเมิง กูเพิ่งพิมพ์ ข้อมูลใหม่สดสุดชีวิต
ขั้นแรกมึงปิดต้นฉบับของมึงก่อน ปก อาร์ตในเล่ม พิสูจน์อักษร ของแถมประจำเล่มพวกที่คั่น โปสการ์ด บางโรงพิมพ์ฟรีทั้งสองอย่าง บางโรงพิมพ์ให้แค่ที่คั่น
พอมึงเปิดจองปุ๊บ มาดูที่ยอด
ยอดเป็นตัวกำหนดโรงพิมพ์
ถ้าต่ำกว่า 300 เป็นพิมพ์ดิจิตอลหมด พิมพ์ดิจิตอลคือมึงไม่ต้องกังวลเรื่องขั้นต่ำ 5 เล่มกูทำมาแล้ว ถถถถถ
ถ้ายอดมากกว่า 300 กูอัญเชิญมึงไปติดต่อโรงพิมพ์ที่รับพิมพ์แบบออฟเซ็ต งานจะดีกว่า สีเพี้ยนน้อยกว่า กำหนดส่งแน่นอนว่า เพราะโรงพิมพ์ใหญ่กว่า
กูไม่พูดถึงยอดเยอะๆ นะ ไม่เคยทำ เคยแต่เสนอหน้าไปถามดู ถถถถ ราคาถูกกว่าเยอะมาก แต่ ณ ปัจจุบันที่นิยายมือสองขายยากชิบหาย กูไม่แนะนำให้มึงสต๊อก พิมพ์เผื่อกันเสียสัก 10% ของยอดจองก็พอ
ปกติกูเปิดจองแล้ว พอใกล้ปิดจองก็จะเริ่มประเมินยอดคร่าวๆ เช่น ยอดวันนี้ 80 เล่ม อีกสองวีคปิดจอง กูจะเอาจำนวน 120 เล่มไปถามโรงพิมพ์
มึงต้องแจ้งรายละเอียดทั้งหมดของเล่มนิยายมึงไปเลย ประกอบด้วย
1. ขนาดหนังสือ
2. กระดาษปกที่ต้องการ ส่วนใหญ่เป็นกระดาษอาร์ตการ์ด ความหนา 260-300 แกรม / เคลือบมั้ย ด้านหรือเงา
3. กระดาษด้านใน (บางที่มีหลายออฟชั่น) มึงบอกไปเลยว่ากรีนรี้ด 75 แกรม พิมพ์ 1 สี กี่หน้าว่าไป
4. วิธีการเข้าเล่ม ตอนนี้มีหลายแบบ พวกเย็บกี่ก็มี ถ้าบางที่เค้ารับน่ะนะ แต่ส่วนใหญ่คือเข้าเล่มไสกาว
5. ซีลหนังสือมั้ย บางที่รับซีล บางที่ก็ไม่มี กูเขียนฟิค เคยต้องซื้อซองแก้วมาใส่เอง
6. จำนวนเล่ม
โรงพิมพ์ได้ข้อมูลมึงไปปุ๊บ จะใช้เวลาตั้งแต่ 1 นาที - 2 วันในการเสนอราคามาให้ พร้อมทั้งบอกว่าเค้าจะแถมอะไรให้บ้าง เช่น ฉันแถมที่คั่นนะ อีกเจ้านึงแถมทั้งที่คั่นทั้งโปสการ์ด บางที่แถมทั้งคู่แต่ไม่เคลือบนะ บางที่ไม่แถมอะไรเลยก็มี เล่มเพียวๆ บางที่มีเล่มตัวอย่างให้เมื่อยอดเท่านั้นเท่านี้
ในใบเสนอราคา มักจะ กูใช้คำว่า มักจะ มีช่วงเวลาที่ราคาเป็นแบบนี้ เช่น เสนอราคา ณ วันที่ ... มีผลถึงวันที่ ... ถ้ามึงตัดสินใจพิมพ์ที่เค้าหลังจากนั้นมึงต้องขอใบเสนอราคาใหม่ แต่กูไม่เคยนะ
สุดท้ายมึงก็เทียบราคา ของแถม คุณภาพงานเอาเอง เลือกตามสะดวก
โรงพิมพ์ที่กูเคยใช้
1.ฟชป สีเพี้ยนชิบหาย เหมือนหมึกจะหมดหยดสุดท้ายยังพิมพ์อยู่ แต่ข้อดีคือเร็วและแถมเยอะมาก
2.หนังสือเร็ว (ภาษาอังกฤษ) ราคากลางๆ ไม่ถูกไม่แพง งานดี งานไวใช้ได้ สอบถามราคาได้ทางไลน์ เสนอราคาได้เหมือนเสกเอา เร็วจนกูตกใจ
3.เดอะหน้ากระดาษขาว (ภาษาอังกฤษ) ราคาแพงที่สุดเท่าที่กูเคยถามมา แต่เพื่อนกูชอบพิมพ์ที่นี่เพราะไวมาก พวกโปสการ์ดสีสวย กูชอบ แต่ไม่เคยพิมพ์ด้วย งบกูน้อย
>>608 อห ข้อมูลละเอียดมากๆๆ ขอบคุณมากเพื่อนมาก คือกูปิดต้นฉบับบรูฟไรเสร็จแล้วเหลือแค่รอนักวาดส่งปกกับเสนอโรงพิมพ์อ่ะ คือกูเป็นนขใหม่ด้วยแบบไม่เคยพิมพ์เองมาก่อน ตอนแรกลังเลว่าจะสำรองเงินพิมพ์ไปก่อนสัก100เล่มแล้วค่อยเอามาขายอ่ะ ถ้ามีคนซื้อเยอะกว่านั้นค่อยว่ากันอีกที 555555 เดี๋ยวกูลองถามโรงพิมพ์ที่มึงแนะนำมาดู ขอบคุณอีกครั้งเด้อ
แม่งทำให้กูคิดอยากเขียนรีวิวขึ้นมาบ้างว่ะ รีวิวนิยายที่สนุก แต่ยอดวิวรองๆ แบบเฟบ 200-300 ลงมา 10 กว่าตอนไรงี้ เผื่อเขาจะได้โอกาสมากขึ้นบ้าง
>>615 รีวิวไปเลยมึง แอครีวิวดังๆตอนนี้ก็เริ่มจากศูนย์ รีวิวมาเรื่อยๆจนคนติดตามนั่นแหละ ตอนแรกก็รีวิวลงกลุ่มพอคนเริ่มติดก็ตั้งเพจหรือแชร์เพจลงในกลุ่ม อย่างน้อยก็ถือว่าหาคนอ่านแนวเดียวกัน ส่วนตัวกูว่าก็ไม่แปลกที่แอครีวิวส่วนใหญ่จะรีวิวเรื่องดัง พฤติกรรมคนอ่านส่วนใหญ่ก็เริ่มอ่านจากเรื่องติดท็อปเรื่องที่มีคนพูดถึงจนไม่มีอะไรอ่านค่อยไปคุ้ยเองอยู่แล้ว
กูอ่ะขี้เกียจคุ้ยเอง มีแต่คนบอกนิยายดีๆไม่มีคนสนใจ แต่กูหาไม่เจอไง ก็อยากให้มีคนแนะนำเยอะๆบ้างเหมือนกัน
Ky เวลาพวกมึงหมดไฟแต่งนิยายทำไงกันวะ แบบฟีดแบคลด เจอปัญหาชีวิตรุมเร้า ใจอยากแต่งต่อแต่พอเปิดคอมแล้วแม่งแต่งไม่ออก มีพล็อตอยู่ในหัวตั้งแต่ต้นจนจบแต่ฟีลไม่มา แต่งแล้วแก้แต่งแล้วลบ รู้สึกฝีมือตัวเองดรอปลงไปๆ มาๆ ก็แต่งนิยายไม่ออก กูเครียด TT
Ky มีใครลงนิยายแล้ว มี # นิยายให้ แต่ไม่มีใครเล่นด้วยมั่งวะ ของกูเข้าไปดู # มีแต่กูที่เล่นแท็กอยู่คนเดียว 5555555555555555555555555 ;-;
ใต้ 5555555 มีน้ำตาซ่อนอยู่ ;-;
Ky กูถามทู้นี่ได้มั้ยวะ กูกำลังจะเขียนฟิค แต่กูไม่ได้เขียนมาสิบปีได้ แต่ก่อนจะใช้ชื่อศิลปินตรงๆ เลย แบบ ดีโอก็ดีโอเลย กูคัมแบคเพราะป๋อจ้าน ประเด็นคือ กูเจอฟิตคู่นี้แต่ใช้ชื่ออื่นเช่น ป... จ... บางคู่ฟิคเกาก็ใช้ชื่อไทย กูเลยสงสัยว่ากูควรใช้ชื่อศิลปินเลยดีหรือใช้ชื่อไทย มันผิดกฎหมายอะไรรึเปล่าวะ กูไม่ได้จะพิมพ์ขายนะ
>>629 กูต่ออีกนิด ถ้าอยากเขียนก็เขียนเหอะ ใช่ชื่อตรงๆแบบที่ถนัดก็ได้ ก็มันเป็นแฟนฟิคศลป.นี่ ส่วนที่บิดชื่อ คิดชื่อใหม่แต่ใช้คาร์/โมเม้นให้รู้ว่าเป็นศลป.คนนี้ก็จะได้ขายทั้งในด้อมและนอกด้อมได้ด้วย เกิดได้ออกเล่มจะได้ไม่ต้องแก้เยอะละมั้งอันนี้กูเดานะ ปกติไม่ได้อ่านฟิค แต่เห็นแฟนฟิคก็ทำขายออกเล่มกับสนพ.เยอะอยู่แต่มันต้องเปลี่ยนชื่อน่ะ
อยากทำการทดลองอยู่ นิยายกูมีฉากเรทแต่ไม่เคยเขียน nc ไว้ที่ตอน ถ้ากูเขียนไว้อยากรู้ว่าความเงี่ยนของคนจะทำให้ยอดวิวเพิ่มขึ้นไหม 555555
ky สาววายสายปสด พวกนี้ คือจุดเสื่อมของวงการนิยายวายที่แท้จริง นิยายธรรมดา แปล พิมพ์ 1พิมพ์ผิด ตก แก้ไข ในพิมพ์ถัดไป แต่สาววายบางประเภท กลับ เป็นพวกเห็นแก่ตัว ในเมื่อพิมพ์1 ผิด พิมพ์ต่อๆไปก็ต้องผิดเหมือนกัน ห้ามแก้ คือแม่งไปเรียกร้องกับพวก นิยายธรรมดาไม่ได้ไง ไม่มีตัวตน แต่วงการวาย แม่งเป้นตลาดแคบๆ ทำให้มีอำนาจในมือมากล้นพอทีจะเหยียบสนพ.ตั่งต่างให้จมดิน ยิ่งบางตนบอกอยู่ในวงการหนังสือมาเป็น10 ปี แต่อดแแปลกใจไม่ได้ว่า ไม่เคยเห็น วงการหนังสือ เวลามีผิดพลาดแล้ว เค้าแก้ในพิมพ์ 2 บ้างเลยหรือ พวกสนพ.ที่เล่นโม่ง นข.ทำมือ ดูเคส อวว ไว้เป็นตัวอย่างและเตรียมรับมือพวกวาย ปสด กลุ่มนี้ไว้ให้ดี ถ้าถึงคราวพวกมึงทำผิดพลาดมาเมื่อไหร่ถ้าไม่สตรอง ก็คงต้องปิดตัวเองไป
มึงไม่ควรคิดรีไรท์และเปลี่ยนปกตั้งแรก ต้องเก็ทก่อนว่าที่คนเข้าข้างอวว.เพราะมองว่าเป็นจุดผิดพลาดเล็กน้อยที่ไม่กระทบกับการอ่านมาก แค่ประโยคเดียว แต่การรีไรท์สำนวนหรือปรับเรื่องให้สมูทขึ้นมีผลต่อการอ่านว่ะ(แก้คำผิดเฉยๆไม่นับ แก้ได้ก็แก้ไม่มีผลกับเนื้อหา) ไม่งั้นจะรีไรท์ทำไม ซึ่งจะไปเข้ากับอีกกรณีที่ซบ.ทำหายไปหน้านึงจนคนโวยวายหนักมาก และอีกอย่างที่แตกต่างคือสนพ.ทำพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนมึงขายพิมพ์แรกมึงตั้งใจขายสำนวนนี้ การที่มึงปฏิเสธสำนวนเดิมจะเอาสำนวนใหม่ทำให้คนซื้อรอบแรกเฟลว่ะว่าแล้วฉบับที่ตัวเองถืออยู่มันคืออะไร เป็นสิ่งที่นักเขียนไม่ยอมรับจนต้องรีไรท์ใหม่ใช่มั้ย แล้วกูซื้อเพื่อไรวะ หลายคนซื้อทำมือไม่ใช่แค่ต้องการอ่านแต่ต้องการสนับสนุนนักเขียนว่ะ อ่านในเน็ตหมดแล้ว ได้มาก็เก็บเข้าชั้น ถ้ามีฉบับรอบใหม่ดีๆจะรีบซื้อทำไม เหมือนมึงขายๆเอาเงินจากฉบับไม่สมบูรณ์ก่อน พอมีอารมณ์ก็เขียนใหม่ดีกว่าเดิมมาโกยเงินอีกรอบ
เรื่องปกใหม่ไม่กระทบเนื้อเรื่องแต่อาจทำคนซื้อบางคนเซ็งถ้าปกใหม่สวยกว่า กูเห็นมีคนบ่นเรื่อยๆเวลามีคนเปลี่ยนปก เหตุผลที่ไม่ควรก็เหมือนข้างบน มึงตั้งใจขายปกนี้อยู่แล้วไม่ใช่มีเหตุสุดวิสัย
ถ้ามึงจะขายก็ควรทำทุกอย่างให้ดีที่สุดก่อนขายว่ะไม่ใช่แก้แล้วแก้อีกในรอบถัดไป คนอาจไม่ด่ามึงแต่เขาเรียนรู้จะไม่รีบซื้อของมึง รอๆไปเดี๋ยวมึงก็ออกฉบับที่ดีกว่ามา ระหว่างรอก็อาจหมดแพชชั่นไม่ซื้อเลยก็ได้
ถ้าอยากเปลี่ยนปกจริงๆ ก็ต้องทำปกแจ็กเก็ตให้คนที่มีปกเก่าได้ซื้อด้วย จะได้ไม่โดนว่า
Ky กูรู้สึกไม่อินกับนิยายที่ตัวเองเขียนเลย ทำไงดีวะ T_T
Ky เพื่อนโม่งกูอยากระบาย คือตอนนี้กูแต่งนิยายอยู่2เรื่อง เรื่องแรกตั้งใจแต่งมากๆ อ่ะ แต่เนื้อเรื่องค่อนข้างซับซ้อนปมเยอะมากช่วงหลังๆ นักอ่านลด ส่วนอีกเรื่องกูถอดสมองแต่นายเอกซูโครตๆๆ ไม่มีปมไม่มีพล็อตซับซ้อนอะไรเลย ฉากเยเยอะ ปรากฎว่าเรื่องที่2ที่กูแต่งคนอ่านเยอะกว่าเรื่องแรกหลายเท่า 55555555 แบบกลับมาตั้งคำถามกับตัวเองเลยว่าทำไมวะ คนอ่านน่าจะชอบพล็อตเบาๆ เหรอ
>>641 ลองตอบตัวเองดูว่ามึงเปิดเรื่องนี้เพราะมึงอยากเขียนจริงๆ รึเปล่า หรือว่าเขียนตามกระแส แคสแรกถ้าเปิดเพราะอยากเขียนจริงๆ บางทีมึงอาจต้องการอะไรมาเป็นแรงบันดาลใจ เติมไฟให้ตัวเอง แต่ถ้าเคสหลัง กูขอแนะนำให้มึงทำใจ... ไม่ก็พยายามเสพเรื่องแนวอื่นๆ ไปด้วย จนกว่าจะหาจุดที่มึงสามารถพลิกแพลงใส่สไตล์ของตัวเองหรือ original idea ลงไปได้ เผื่อมึงจะอินขึ้น เพราะมันจะได้มีสักจุดให้ตัวมึงเองรู้สึก related //กูไม่รู้ว่าในภาษาไทยควรแปลง related ว่าไงดี ใครก็ได้ช่วยด้วย ;-;
>>642 โดยส่วนตัวกูว่ามันเป็นธรรมชาติของคนอ่านนิยายในเว็บป่าว
อย่างกูเวลาเจอนิยายพล็อตหนักๆ กูไม่อ่านเว็บนะ พันธนาการแห่งสายน้ำ ปิตุครรภ์สนธยา อ่านเว็บไม่ไหวจริงๆ กูสมาธิสั้น หลังจากนั้นเลยซื้อเป็นเล่มมาอ่านแทน เสือกอ่านรอด 555
กูเลยแบ่งของกูเองว่านิยายเว็บ เน้นแดกด่วน (ขออภัยนักเขียนนิยายหนักๆ ในเว็บมา ณ ที่นี้)
นิยายเล่ม เน้นเรื่องที่ต้องค่อยๆ ย่อย
นักเขียนที่แต่งเน้นเนื้อหาไม่ต้องนอยด์แล้วนะ คงเห็นแล้วว่าคนอ่านเขาพร้อมจ่ายให้นิยายเล่มที่มีเนื้อหา แต่แนวพล็อตเบายั่วเยเขาอ่านในเว็บก็พอไม่ค่อยอยากซื้อเล่มเก็บหรอก ยกเว้นว่าเรื่องนี้ชอบมากจริงๆ ไม่ก็ยอมจ่ายถ้าติดเหรียญเป็นบางตอน แนวนี้จะยอดวิวเยอะก็ไม่แปลกเพราะแบบนี้ไง ใครที่แต่งแบบมีเนื้อหาอย่าท้อนะมึง ท่องไว้ว่าแต่งเพื่อหวังจะได้ตีพิมพ์
จากใจนักเขียนเน้นเนื้อหา กูขอบคุณสำหรับความเห็นพวกมึงมาก อีกหนึ่งกำลังใจดีย์ๆ ;w; ทุกวันนี้กูก็ตั้งเป้าอย่างเดียวคือเขียนส่งสนพ.จริงๆ ไม่งั้นเห็นยอด fav ทีไรกูเป็นท้อ...
ที่บนๆบอกว่าแนวเนื้อหาเยอะจะรอซื้อตอนรวมเล่ม มึงอ่านไปสักพักเห็นว่าดีพอมีให้พรีก็ซื้อเลยหรือดูตอนจบ ดูสปอยล์ก่อนตัดสินใจซื้ออีกทีเหรอ
>>652 เก็ต ส่วนตัวกูเคยเป็นบ่อย ขนาดว่าวางโครงในแต่ละตอนไว้หมดละนะ มันเหมือน...เริ่มเหนื่อยกับการเขียนเรื่องนี้ อยากพัก ไรเงี้ย สรุปกูเลยแก้ปัญหาด้วยการไปเขียนเรื่องสั้นสนองนี้ด (พักจากการเขียนด้วยการไปเขียนเรื่องอื่น 5555555) เขียนเสร็จเรื่องนึงก็สลับกลับมาเขียนเรื่องหลักต่อ ถือว่าช่วยได้เยอะ แนะนำวิธีนี้ให้ไปลอง ถถถ
>>656 ฮือออ มึงเหมือนร่างแยกกูเลยยยยย กูก็ประสบปัญหาแบบมึงเลย และใช้วิธีแบบที่มึงบอกมาเป๊ะๆ ตอนนี้กูพักจากที่ 2-3วันอัพครั้งเป็น 1-2อาทิตย์จะอัพครั้งนึง เพื่อเอาเวลามากพักสติตัวเอง เพราะมันตันมากจริงๆบางวันเขียนได้แค่ 1-2หน้า T_T ตอนนี้เลยเขียนฟิคสนองนี้ดตัวเองไปด้วย เขียนนิยายแล้วมันหน่วงสมองแปลกๆเปลี่ยนมาเขียนฟิคแล้วมันสบายใจดีอ่ะ สบายใจมากด้วย
พูดถึงเรื่องอยากเขียน กูอยากเขียนนะ อยากเขียนทุกวันเลย แต่กูเหนื่อยมาก ที่ทำงานคนขาด จากทำงานส-อ กลายเป็น พฤ-อ จากทำตำแหน่งธรรมดา ต้องมูฟไปเป็นผู้ดูแลแทน บางทีเลิกงานเที่ยงคืนครึ่ง กลับถึงบ้านตีหนึ่งกว่า แล้วกูเสือกเรียนป.โทอีก เรียนก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะเป็นภาษาอื่น วันที่ว่าง 1 วันคือต้องอ่านหนังสือเตรียมตัวเรียน ซึ่งแม่งก็ยากชิบหาย อยากเขียนนิยายคือต้องยอมแลกเวลานอนตัวเอง ซึ่งกูก็ยอมแลกแหละ แต่มันก็ได้แค่สัปดาห์ละตอนแค่นั้น มากกว่านั้นอาจตายก่อน
>>658 ฟิคมันเขียนแล้วชุ่มชื่นหัวใจ ยิ่งอยู่เรือใหญ่ยิ่งเขียนแล้วแฮปปี้ กูเองยังอยากกลับไปเขียนฟิคเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้คือยอมเทหมดแล้ว ขอเสพคอนเทนต์ในด้อมแบบอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ (ไม่ใช่ไร กลัวติดด้อมจนไม่ยอมปั่นต้นฉบับ ถถถ) anyway การเขียนฟิคน่าจะเป็นอะไรที่เยียวยาได้ดีสุดแล้วล่ะ กูหนับหนุนให้เพื่อนๆ นักเขียนปลีกตัวมาเขียนฟิคเมื่อเกิดภาวะหมดไฟ อย่างน้อยเอาเสียงหวีดจากชาวด้อมเป็นแรงใจก่อนก็ยังดีวะ 555555
>>659 มึง กูจะบอกว่ากูเป็นเหมือนมึงเลย 555555 คือกูเข้างาน8โมงแต่ต้องตื่นตั้งแต่6โมง บางวันก็เลิก 2 ทุ่มอ่ะ หยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว สิ่งเยียวยาอย่างเดียวของกูคืออ่านนิยาย/แต่งนิยาย บางวันอยากแต่งมากแต่ก็ไม่มีเวลาสุดท้ายก็ต้องสังเวยเวลานอนมาแต่งว่ะ แต่ทำบ่อยๆ ก็ไม่ดีอ่ะ สุขภาพเสีย
Ky มีใครทำสัญญาใจกับสนพแล้วโดนสนพเทบ้างมั้ยวะ แบบตอนแรกเขาติดต่อมาว่าจะตีพิมพ์นิยายแน่ๆ แต่พอแต่งจบส่งต้นฉบับให้เรียบร้อย แล้วโดนถ่วงเวลา อ้างว่านักวาดไม่ว่างบ้าง สั่งให้แก้นิยายใหม่หมดทั้งที่ตอนแรกบอกว่าไม่ต้องแก้ เหมือนโดนบีบให้ถอนต้นฉบับเองอ่ะ
โทรลช่วงนี้จี้ชิบหาย
>>666 กูโดนสัญญาใจหนึ่งปีครึ่งจ้า เวนมาก ดีนะยังไม่เซ็น ตอนนี้ให้ที่อื่นไปละ เสียเวลาชิบหาย คือบอกนักวาดไม่ว่าง แต่กูเห็นนักวาดวาดให้ที่อื่นรัวๆ เลยจ้า งง แต่เอาเหอะ กูรอดพ้นจากเขาละ แม่ง ขนาดกูยังไม่ได้เล่มแล้วอ่ะ คนอ่านกูที่อยากได้เล่มเขาก็คงยังไม่อยากได้กันละ เสียโอกาสกูสัสๆ
>>642 พวกปมหนัก ปมเยอะเนี่ยมันก็อ่านสนุกแหละ แต่บางทีเขียนเล่าแบบอ่านเข้าใจยาก นิ่งอ่านไปๆปมทับถมกัน อันนั้นก็ไม่เคลียร์ อันนี่มาใหม่เงี้ย คนอ่านก็เหนื่อยสมองมึงบางที กูยกตัวอย่าง อย่างเรื่อง คุณพ่อทรราชอ่ะ คือปมงอกทุกตอน ล่ะพาร์ทบรรยายเขาคือบางทีกูอ่าน 2 รอบล่ะยังงงๆอ่ะเพราะแม่งแบบปมเก่าก็ยังไม่เปิด หย่อนปมใหม่อีกแล้ว ตอนนี้กูเลยว่าจะดร็อปก่อน อ่านแค่ตอนน้องจิ้งจอกออกให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ล่ะก็คงดร็อปยาวจนเขาเคลียร์ปมบ้างอ่ะ ไม่งั้นกูจะไม่สามารถเชื่อมโยงอะไรในเนื้อเรื่องได้ แล้วอ่านไปมันก็เหมือนไม่ได้อะไรอ่ะ
>>677 เรื่องนี้กูก็อ่านปมเยอะจริง คหสตกูว่าเขาผูกปมโอเคอยู่นะมีเฉลยปมเก่าๆ ก่อนปูไปปมใหม่อ่ะ แบบที่มาตัวละครไรงี้ เหมือนทุกปมจะเชื่อมมาจากอดีตหมดเลย เวลาอ่านเรื่องนี้กูตั้งใจมากอ่ะ เหมือนมีปริศนาซ่อนอยู่ทุกบรรทัด 55555 นานๆ จะเจอเรื่องที่ผูกปมน่าสนใจแบบนี้ เป็นเรื่องที่ดีเทลเยอะแต่ก็อยากเก็บเล่ม
>>678 กูอ่านตอนล่าสุดพอจะเก็ทไอเดียคร่าวๆว่าแต่ละคนน่าจะเป็นฟิลกลับชาติมาเกิด แต่กูงงตรงประโยคขอคืนชีวิตให้แก่ท่านอะไรนั่นอ่ะ คือกูงงมากว่าท่านคือใครวะ คือกูติดตรงเนี้ยมาสองสามตอนล่ะ กูว่าที่กูงงๆบางครั้งเพราะการใช้สรรพนามเขาด้วย และอาจจะเป็นความผิดกูด้วยเพราะกูไม่ได้อ่านแบบเพ่งทุกบรรทัดอ่ะ กูอ่านแนว skimming มากกว่า
>>683 กูว่าน่าจะฟีลกลับชาติมาเกิดอ่ะ ประโยคนั้นกูก็สงสัยแต่เห็นนขทวิตว่ามันเป็นประโยคก่อนเริ่มพิธีกรรมมั้งถ้าจำไม่ผิด ส่วนตัวกูไม่มีปัญหากับวิธีการบรรยายเขาอ่ะอ่านแล้วรู้ว่าใครเป็นใครใครทำอะไร แต่กูกลัวเขาเฉลยปมไม่หมด ที่กูสงสัยสุดตอนนี้ก็ทำไมทุกคนต้องอยากฆ่าน้องจิ้งจอกวะ 555555
อิห่า กุคือ 675 นะ ทำไมเซ้นกุคือสนพเดียวกัน เพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกันวะ กุพูดคือโม่งกุแต่งเรยจ้า 55555555555555 แต่กุแบบก้แนะนำให้เลี่ยงอ่ะ เอาเปนว่าที่เดียวกับ 686 แล้วกันนะ
ใครเคยตีพิมพ์กับฮม บ้างวะ ขอรีวิวหน่อย ผีมากไหม กูเห็นช่วงนี้นักเขียนที่ยามอยู่ตีพิมพ์กับนางเยอะ แล้วแนะนำสนพผีน้อยที่สุดให้กูที อยากส่งงานไปให้เค้าพิจารณาบ้าง
สนพ.ไหนดองวะนั้น ของกูมีมาคุยอยู่แต่ยังไม่ตกลงไรกันแบบนี้กูทำมือ ทำebookเองดีกว่าวะ
Ky มีใครเคยเจียนแนวย้อนยุคมั้ย กูอนากลอง แต่ไม่มีข้อมูลเลย เพื่อนโม่งหาข้อมูลจากไหนกันอ่ะ แบบพวกตำแหน่งในวัง ตำแหน่งพวกนางสนม ความเป็นอยู่อะไรเทือกนี้ ชี้พิกัดกูที กุไม่ใข่สายย้อนยุค แต่อยากรู้ไว้อยากศึกษาเก็บข้อมูลไว้เพราะมีเรื่องพล็อตกุเรื่องนึงเหมาะกับย้อนยุคมากกว่าปัจจุบัน
เค้าไม่ได้ดองหรอก เค้าแค่เอาพล็อตดีๆของพวกแกไปให้ นข ของเค้าเขียนใหม่ ประหยัดตังค์ไปเย้ออออ
>>696 หนังสือประวัติศาสตร์จีน ไม่ก็เรื่องเจาะจงเฉพาะวังหลวงอะ มีหนังสืออยู่ แล้วก็ดูซีรีส์(แต่ดูบรรยากาศ สภาพแวดล้อม ประเพณี ) ส่วนมากต้องอ่านอะ ต้องเข้าใจที่วัฒนธรรมของพื้นที่นั้นไปเลย เอาให้มันซึมซับ กุเรอ่ใจากการอ่านนิยายแปลจีน แบบชญนะ อ่านเพื่อดูลักษณะวานอะ ไม่ใข่ลอกภาษาหรือการใช้เทคนิคไรนะ แต่อ่านให้รู้ว่านิยายจีน แปลจีนมันออกมารูปแบบไหน กูคิดว่าการใข้ภาษาสำนวนจะต่างจากนิยายไทย(ก็แน่อยู่แล้ว) พอเรารูู้สึกสนึกกับมันก้ค่อยไปลงลึกเอา แบบเน้นเลยว่าจะเซตติ้งแบบไหน อยู่ช่วงยุคไหน ลักษณะการแต่งกาย หรือแม้แต่ช่วงการรับวัฒนธรรมอืีนเข้ามา ศาสนา พวกวัตถุนิยม อะไรต่างๆ ข้อมูลมีมากมายให้เราได้หยิบมาใส่ อยู่ที่ว่าจะเริ่มค้นคว้าหรือเปล่า
อน่าไปคิดว่ามันง่ายๆแบบแค่แต่งๆใส่ชื่อจีนๆไปมันก็ออกแนวจีนเอง เออ เวลาแต่คงต้องไม่ยัดเยียดข้อมูลนะ ใส่ไปแบบให้เนียน ให้ลื่นไหลไปกับบริบท ไดอะลอกของนิยายอะ
อย่ามาแบบเป็นแพทเทิร์น ต้องไป1ไป2
ไม่รู้ช่วยได้ป่าว แต่กูใช้วิธีแบบนี้ อยู่กับข้อมูลมากๆด็จะเข้าสมองเอง
KY กูได้กลิ่นคนแต่ง sex doll คือเพื่อนโม่งที่แนะนำช่องทางรวย 5555
กูพยายามเขียนแล้วไม่รอดว่ะ ไม่ใช่ทางของกู ของกูแค่พระนายจะได้กันสักฉาก กูเขียนเป็นสัปดาห์ แล้วก็มีคนเม้นสามคน แม่งเอ้ยยยยยยยยย
ตอนกูรุ่นๆ เคยลงนิยายในเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง แล้วมีนักเขียนคนหนึ่งที่เป็นบก.ด้วยมาเม้นท์ว่านิยายกูตัวละครไม่สมเหตุสมผล ตัวเอกอายุประมาณนึงแล้ว ผู้ชายวัยนี้ต้องไม่ทำตัวลอยชาย ต้องรู้จักทำมาหากินสร้างครอบครัวได้แล้ว ไม่ใช่เที่ยวเล่นไปวันๆ ยังอ้อนพ่ออ้อนแม่อยู่แบบนี้ แล้วทำไมคนรวยต้องชอบหากิจการให้ลูกทำด้วยทำให้เขาคิดถึงนิยายเรื่องหนึ่งของสนพ.เขาอีก
กูเฟลชิบหายเลยพาลเทไม่เขียนเรื่องนั้นต่อ ทั้งที่จริงๆ แล้วเรื่องกูเอามาเขียนมีเค้าโครงอยู่จริงจากการที่บ้านกูไปเปลี่ยนยางรถ แล้วน้าเล่าให้ฟังว่าร้านยางใหม่นี่เป็นลูกชายคนเล็กของอู่ใหญ่ของจังหวัดที่พ่อเขาเปิดร้านใหม่ให้ ส่วนนิสัยตัวละครก็เอามาจากญาติในกงสีที่บ้าน ที่เป็นลูกคนเล็กวันๆ ไม่ทำมาหากินอะไรนอกจากเอาเงินไปเข้าแบงค์ พ่อแม่ซื้อปั๊มให้ทำแม่งยังเท จนทุกวันนี้กูอายุเท่าตัวละครคนนั้น ญาติกูห้าสิบแล้วก็ยังเป็นแบบเดิม แถมลูกพี่ลูกน้องรุ่นเดียวกับกูนิสัยแบบนั้นหลายคน ไอ้เรื่องเปิดกิจการเพิ่มนี่เรื่องธรรมดามาก ถ้าบ้านมีตังค์ลงทุน กงสีบ้านกูจาก 2 บ.ปีนั้น ปีนี้แม่งล่อไป 6 บ.แล้ว พอลูกหลานโตก็ขยายต่อกันทั้งนั้น
มาคิดย้อนดูแล้วก็สะท้อนใจ ตอนนั้นกูยังเด็กเองเลยเขวง่าย แต่ไอ้ความไม่สมเหตุสมผลที่เขาบอกน่ะ มันก็แค่เขาไม่เคยเจอคนประเภทแบบเดียวกับที่กูเจอเท่านั้นเอง ไม่เคยเจอแม่งไม่ได้แปลว่าไม่ได้มีอยู่จริง แต่ที่แน่ๆ บก.นิสัยเสีย ตัดสินคนจากแต่กรอบคิดของตัวเองน่ะมีอยู่จริงแน่นอน
>>708 กูไม่แน่ใจนะว่า บก คนนั้นพูดประมาณไหน แต่เรื่องจริง กับ ความสมจริงมันคนละส่วน ในตอนนั้นมึงอาจจะเขียนให้คนอ่านเชื่อไม่ได้ ทำให้รู้สึกว่าไม่สมจริง ทั้วๆที่เขาก็รู้แหละว่าคนแบบนั้นมันมีจริงๆอยู่ ตอนนั้นมึงอาจจะเขียนแล้วเขาอ่านแล้วไม่มี Suspension of disbelief อะมึง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องดูว่า บก คนนั้นพูดไปในทำนองไหนนะ โจมตีมั้ยหรือด่าแบบไม่สนสี่สนแปด
>>709 เขามาแบบโจมตีนั้นแหละ คีย์เวิร์ดที่จำได้อาจจะไม่เป๊ะ แต่ก็ตามที่บอกไปเลย เขาว่าผู้ชายอายุเท่านี้ที่เคยเจอต้องคิดเรื่องชีวิตเรื่องครอบครัวตัวเองแล้ว ต้องทำมาหากิน ไม่น่าจะมาอ้อนพ่ออ้อนแม่แล้ว เป้าหลักๆ คือว่าความไม่สมจริงของตัวละครนิสัยไม่เอาถ่าน อายุจะสามสิบเรียนจบมาไม่ทำมาหากินเป็นกิจจะลักษณะอ่ะมึง ซึ่งก็อาจเป็นไปได้มั้งว่าเขาอาจไม่เชื่อที่กูเขียน ที่ลงไปตอนนั้นมันยังช่วงแรก เปิดตัวตัวละครอยู่เลยมึง แต่กูก็อ่อนเองแหละ เจอแค่นั้นไปหอบกระเป๋าเก็บของกลับเลย เด็กน้อยสัสๆ
กูรู้สึกอยากเทริยายที่เขียนอยู่ว่ะ ไม่ใช่เพราะนักอ่านหรือยอดตั่งต่าง ไม่เกี่ยวกับกำลังใจ แต่เพราะตัวกูเองหมดไฟ ตันไปหมดอึดอัดจนท้อ เปิดหน้าจะเขียนค่อก็ถอนหายใจสั่งจ้องคอมอยู่เป็นชั่วโมง สุดท้ายก็ปิดคอมทิ้ง ไม่ทำอะไรเลย ไม่รู้เกิดจากอะไรว่ะ โทดทีกูแค่ผ่านมาระบายความอัดอั้นเฉยๆ ;-;
>>714 มึงหมดไฟหรือกดดันตัวเองอ่ะ
ถ้าไม่หมดไฟ ไม่อยากอินังขังขอบกับเรื่องที่เขียนอยู่จริงๆ อย่างน้อยช่วยตัดจบให้กูหน่อยเถอะ
คือกูเจอนิยายตัดจบแบบอิหยังวะ ก็ยังค้างคาน้อยกว่านิยายที่เงียบหายไปเลยอ่ะ
กูก็ไม่มีสิทธิ์จะบังคับนักเขียน แต่อย่างน้อยบิวด์ให้กูติดแล้ว ช่วยหาจุดฟูลสต็อปให้กูนิดนึง
ตอนสุดท้าย มึงจะตัดแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยแบบนี้ก็ได้
.
.
.
.
พระเอกนายเอกกุมมือกัน กล้องกำลังจะแพนไปที่โป๊ะไฟ (ตอนก่อนหน้านี้เป็นยังไงช่างแม่ง)
ปึง!! เสียงถีบประตูโครมใหญ่บ่งบอกถึงการมาของแขกไม่ได้รับเชิญ
"ช้าก่อน!! เว้ยเส้าเทียนคือพ่อของเจ้า ซึ่งเป็นสหายรักของจางฟู้เหยินหัวหน้าพรรคกิเลนขาว ที่เก็บเจ้ามาเลี้ยงเมื่อ 22 ปีก่อน ซึ่งจริงๆแล้วก่อนที่จะเจอเจ้า เส้าฉิเฉียนแม่นางสิบสี่แห่งสำนักกิเลนขาว ซึ่งได้พบเจ้าข้างหนองน้ำ ใกล้เมืองเหลียงขุ่น ซึ่งเป็นที่ที่เซี๊ยะถงลี่ น้าสาวพี่แม่ได้แนะนำให้ข้ารู้ ... ได้พบข้าหลี่เซี๊ยะซุย ก่อนที่จะเจอเจ้า ซึ่งอันที่จริงแล้ว ข้าเองก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้าเป็นลูกของ จางฟู้เหยิน จนข้านึกขึ้นได้ถึงวันที่จางม่านจื่อแม่เจ้า พาข้าไปเจอพี่สาวแม่ของเจ้า ซึ่งน้าสาว..."
<จบบริบูรณ์>
คือนักเขียนจะจบแบบนี้กูก็ไม่ว่านะ (อาจจะจำชื่อเอาไว้) แต่อย่างให้กูรู้สึกค้างคาเหมือนอ่านหนังสือไม่จบเล่มเลยพลีส
นข ญป ใน goodreads เค้าทำแบบนั้นจริงๆน่ะ นั่งคิดไอเดียบนรถไฟฟ้าใต้ดิน
โทรลตรงหนายยย
Ky กูถามในนี้ได้มั้ย ห้องเมาท์กำลังเดือดพล่าน กูจะถามว่านิยายที่ชื่อเรื่องต่อท้ายว่า AU THAI คืออะไรวะ
อยากทิ้งความรู้สึกที่อยากให้มีคนอ่านนิยายเราเยอะๆ บ้างออกไป อยากรับสภาพตัวเองให้ได้ ถ้ามันไม่ดี ไม่สนุก ก็อยากให้มีใครบอกสักคนว่าจุดอ่อนคืออะไร หรือมันแค่ไม่มีคนเห็น
>>723 ห้องเมาท์กำลังเดือดแต่มึงก็ไปมู้เมาท์เหอะ คราวหลังอย่าใช้ปนกัน AU thai เป็นประหนึ่งของแฟนฟิค au มาจาก another universe เช่นออริเป็นจีนโบราณ แต่อยากเขียนฟิคให้อยู่เมืองไทย ก็เขียนให้อยู่ไทยแล้วใส่au thaiต่อท้าย ถ้าอยากถามไรต่อไปถามมู้เม้าเลย กูก็สิงมู้เม้าอยู่
>>726 ถ้าคุยเกี่ยวกับหนังสือก็ไปมู้ชั้นหนังสือ มู้นักเขียนมันมีไว้คุยในฐานะนักเขียนนี่นา ในฐานะนักอ่านนิยายก็อยู่มู้เมาท์กัยชั้นหนังสือ
ตอนแรกกูก็ลังเลว่าจะให้ไปห้องเมาท์หรือชั้นหนังสือดี เพราะพวกรูปเล่มลักษณะภายนอกที่ไม่ได้คุยกันถึงเนื้อหาบางทีก็ไปชั้นหนังสือบ้างห้องฟุบ้าง แต่เห็นต้นเมนท์บอกไม่เมนท์ห้องเมาท์เพราะกำลังเดือดเลยบอกให้ไปห้องเมาท์ ไม่ให้ตัวเลือกไปจะได้ไม่สับสน สรุปคือห้องเมาท์กับชั้นหนังสือมันดูคลุมเครือ แต่ห้องนักเขียนไม่เกี่ยวกับการถามเรื่องทั่วไปแบบนี้ว่ะ ตามชื่อมู้
>>727 ชั้นหนังสือไว้คุยเรื่องหนังสือ เนื้อหานิยายที่แต่งมาแล้ว นี่เขาถามเรื่องคำศัพท์ในการแบ่งแยกประเภทนิยาย จะให้ถามใครนอกจากนักเขียนล่ะ มันก็เกี่ยวกับการเขียนนิยายไง ส่วนที่725 พูดตอนแรกเรื่องมู้เมาท์เดือดอะ ไม่รู้ว่านางเข้าใจว่าเรื่องนี้ต้องถามในมู้เม้าป่าว แต่ที่นางถามอะ ควรมาห้องนี้ถูกแล้ว มู้เม้ามันเม้าตัวบุคคล เม้าดราม่า
>>728 ปกติถามมู้หนังสือกันไม่ใช่เหรอ พวกkink พวกประเภทต่างๆก็เห็นถามกันแต่มู้หนังสือมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เป็นการถามกันระหว่างนักอ่านหรือคนในวงการไม่ได้จำเพาะเจาะจงเฉพาะนักเขียนที่รู้ มู้นี้ไว้สำหรับคุยเรื่องวิธีการเขียนการอัพทำรูปเล่ม ไม่ก็บ่นๆศาลาคนเศร้าในฐานะนักเขียน มึงโยงแบบนี้สัพเพเหระก็โยงมาได้หมดดิไม่ต้องคุยเรื่องการเขียนไรกันแล้ว
มีใครเคยมีปสกดีลงานกับสนพ.ตัวอักษรอังกฤษตัวที่สอง-เลขสอง-s มะ ทำไมไม่มืออาชีพได้ขนาดนี้วะ
เอางี้ เรื่องมีอยู่ว่า ...
เค แค่นี้ก่อน เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อ
กูเป็นนักวาด ไม่ดังหรอก โม่งไม่น่าแตก แต่ดีลกะสนพพิมนี้แล้วกูอยากเอาหัวโขกคีย์บอร์ดวันละหลายๆรอบ
เอาเป็นว่าหลีกๆไว้ก็แล้วกันนะ
กูว่าสนพ.นี้พูดไม่รู้เรื่อง
อยากจะด่าอยากจะแฉยังอมพะนำ บอกให้คนหลีกๆ หลีกห่าไรยังไม่กล้าพูด
ไม่ต่างไรกับด่าลอยๆมโนด่า หลอกให้คนกลัว ไม่ให้ค่าว่ะ
ky ถ้ามึงกำลังเศร้าหรืออารมณ์ไม่ดีเห้ๆจะทำยังไงวะ เขียนนิยายต่อไหม ถ้าเขียนจะจัดการกับอารมณ์ตัวเองยังไง
พวกมึงคิดยังไงกับนิยายแฟนตาซีที่ออกกับสนพ.เรื่องนึง พอจบแล้วคนเขียนประกาศทำภาคต่อวายขายหลังจากออกเล่มจบกับที่โน่นจบแล้วว่ะ กูเห็นทั้งสนพ.ทั้งคนเขียนพยายามชงวายหลายรอบแล้ว พอคนเขียนมาทำจริงๆ กูสงสัยว่าคนอื่นคิดไงกันว่ะ
คิดถึงนข.ชายที่พยายามยัดเยียดวายใส่นิยายตัวเองเต็มที่ ฝืนเขียนนิยายวายออกมาเล่มนึง ทั้งที่มันไม่ใช่ทางตัวเอง ไม่รู้ว่าวัลลาบีหรือกลิ่นเงินหอม
กูหมายถึง ม ที่ตัวจริงเป็นคนในเครื่องแบบ แต่ดูท่าแล้วจะมีหลายคน
สรุปคือมีอยู่เยอะกว่าที่คิดเย๊อะะ
ใครก็ได้ช่วยใบ้อีกนิดเถิด กูอยากเสือกมาก 555+
โอ้ยยย ไอ้ uOdPC2Uane มันก็โทรลหย่อนเบ็ดแล้วชิ่งตัวเดิมนั่นแหละ
ล่อให้คนสงสัยแล้วเงียบหาย เหมือนตอนมาโทรลว่ามีร้านลดราคา 30% แล้วเนียนใช้อีกไอดีมาเออออ
ม น่าจะหมายถึง ควาย มอ มอ แบบพวกมึงนั่นแหละ QED
ใบ้เพิ่มหน่อยดิมึง กุไม่ได้ตามแฟนตาซีไทยนานแล้ว รู้จักแต่รชนฮ
โมเวl ปะ
เขาเป็นนักเขียนสนพ ที่แปลว่าเก้าอี้นวมนั่งสบายใช่มั้ย
พวกมึงเคยจอนักอ่านขอให้แนะนำนิยายไทยเรื่องอื่นไหมวะ ตอบยังไงดี
ใบ้ให้ชัดแต่แรกก็จบ ทำตัวเหมือนเด็กน้อยต้องการเรียกร้องความสนใจ
กูรู้ล่ะว่าสนพไหน แต่กูยังสงสัยอยู่เลยว่าใคร55555
กูนึกถึงตอน รชนฮ เขียนวายอ่ะ คือมันดูล้นไปหมด อิเรื่องซอมบี้คือกูอ่านนะ พยายามขายวายมาก งานอื่นๆ เขากูไม่ได้อ่าน แต่มึงเก็ตป่ะ มันรู้สึกได้อ่ะว่ามันปลอม มันไม่ได้รักกันจริงๆ แม่ง เอาจิงก็เจ่บนะ ที่ทุกคนแม่งมาเขียนวายกันเพราะเงินดี ทุนนิยมแม่งโหดร้ายจริงๆ
ส่วนกูเคยเขียนชายชายแล้วสุดท้ายเปลี่ยนชื่อเป็นชายหญิงเพื่อที่จะได้ตีพิมพ์กับสนพ. สมัยที่สนพ.วายแต่ละที่ยังขายไพเรทกัน
ป. ที่มาเขียนวายก็ใช่ย่อยนาจา
กูก็ว่าคุณหมี ไอ้อีกป.วัลลาบีนั่นมันไปเป็นโค้ชแล้ว
ป คือใครวะ
เอาจริงพวกสนพที่มันจับวายเพราะเงินดีนี้ก็ใจร้ายกับนักเขียนนะ แบบเอาพวกบกที่ไม่อินวายมาทำ คือดูออกจากการทรีตนักเขียนอ่ะ จะงกอะไรนักหนา กับการจ้างบกที่อ่านวายวะ เซ็ง อิเวน
เห็นดราม่าในวงการวายช่วงนี้แล้วเหนื่อยว่ะ ขนาดไม่ได้เกี่ยวกับกู กูเห็นแล้วยังเบื่อแทน
อยากรู้ว่า definition ของเกอร์ในภาษาไทยจะเป็นอะไรวะ แบบถ้ามันเป็นเซตติ้งไทย แต่ตัวละครเป็นเกอร์ กูว่ามันแปลกๆ อ่ะ หรือมันไม่มีคำเรียกในไทยวะ
ky สนพ. คับบบ จ่ายค่าต้นฉบับหน่อยยยย ไม่มีอะไรจะแดกแล้ว แม่งเอ๊ย ถ้าไม่กลัวโม่งแตกจะเขียนชื่อสนพ. แล้ว กุเบื่อ
เกอร์มาจากคำว่าอะไรวะ
>>816 ไม่รู้เลยว่ะ กูไม่รู้ภาษาจีน แต่ที่อ่านคือเป็นเพศพิเศษของ mpreg ในโลกที่ผู้หญิงน้อยแถมอัตราท้องต่ำ เกอร์จะจะมีไฝสีแดงตรงที่มองเห็นได้ ยิ่งแดงเท่าไร ยิ่งท้องง่าย+ลูกมีคุณภาพ นิยายจีนหลายเรื่องมีเพศเกอร์กันเยอะอยู่ อย่างโรงน้ำชาเร้นรักน่าจะเป็นเกอร์เหมือนกัน แต่ใช้คำว่าชายงามแทน ไม่ได้ใช้คำว่าเกอร์
พวกมึงเลิกฟีดโทรลได้แล้ว
ช่วงนี้เห็นโม่งฟีดโทรลกันบ่อยมากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ยังเลือกที่จะเมินโทรลแล้วคุยกันต่อได้แท้ๆ -_-
Ky รู้สึกยังไงเวลาเห็นเค้าแจกนิยายของมึงฟรีๆวะ
Ky เพื่อนโม่งเวลาปิดตอนแล้วทำไมชอบโดนนักอ่านด่าวะ ไม่ก็ติดเหรียญตอนพิเศษก็โดนดราม่าใส่ว่าใจแคบ/เห็นแก่เงินอีก เคยเจอดราม่าแปลกๆ แบบอยากอ่านแต่ไม่มีตังค์ คือนขก็ต้องหาตังค์ใช้เหมือนกันป่าววะ
Ky มีใครลงนิยายแล้วไม่ฝากทวิต แบบกุมั่งวะ เพื่อนทักว่าทำไมไม่ติดทวิตไปในนิยายด้วยคนชอบเค้าจะได้ตาม กูบอกว่ากูอึดอัดเวลามีนักอ่านนึงมาตามอ่ะ เพื่อนบอกกูคิดมาก คือกุไม่ได้คิดมากนะ แต่กูรู้สึกแบบนี้จริงๆอ่ะ ;-;
>>837 กูๆ กูเป็นคนไม่ชอบสลับแอคเลยไม่อยากแบ่งเป็นแอคหลักกับแอคนข. แล้วก็กลัวคนอื่นจะ judge กูจากสิ่งที่กูทวิตด้วยไม่ว่าจะในเรื่องอะไรก็ตาม กูก็เลยใช้วิธีแชร์ลงเพจอย่างเดียว ทวิตก็มีแปะไว้ให้ไปตามได้ แต่จั่วหัวไว้ก่อนเลยว่าปกติกูไม่ได้แจ้งข่าวในนั้น
เรื่อง privacy มันสำคัญจริงมึง ถ้าอยู่แต่ในเพจ fb มันยังรู้สึกเหมือนมีกำแพงปกป้องอีกชั้น มึงไม่ต้องแสดงตัวตนอะไรมาก แต่ทวิตนี่รู้สึกสาธารณะด้วยความ free speech แถมมันยังทำให้เราอึดอัดเวลารีอะไรที่เป็นความชอบของตัวเองด้วย กลัวนักอ่านรำคาญ...
>>843 กูเคยเจอแบบไม่เกี่ยวกะการเมือง เป็นการด่าอะไรสักอย่าง ที่ไม่เกี่ยวกะนักอ่าน แต่นักอ่านที่ตามนักเขียนคนนั้นก็ก้อปลิ้งมาวางในโม่งอ่ะเพื่อหาคนรุมทึ้งนักเขียนคนนั้น ทั้งที่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับตัวเองและนางก็ด่าใครไม่รู้ คงแค่อึดอัดมาจากข้างนอกอ่ะแล้วมาระบายในทวิต ;-;
ก็บอกแล้วนี่มันทางสายมืด สายสกปรกโสโครก อยากเจอเรื่องดีๆก็เลิกซะซี่
พ่อสอนจนขี้เกียจจะสอนแล้วนะ
>>850 >>850 มึงที่มาสิงในนี้ก็ไม่ต่างกันหรอก ไปเยี่ยวใส่กะลาแล้วชะโงกหนังหน้าลงไปดูบ้างก็ดี สักแต่จะกัด ก็รู้ว่ามึึงเป็นหมา แต่กัดไปทั่วไม่ได้ป้ะ หลุดมาจากไหน กลับภพภูมิของมึงไปซะอีหน้าเปรต แล้วก็ย้อนขึ้นไปอ่านด้วยนะ อะไรที่ไม่ควรด่า มันไม่ควรก้อปมาให้เค้าด่าเล่นในโม่งป่ะ ใช่เรื่องเหรอ เหมือนพวกขี้เงี่ยนสักแต่จะเห็นคนที่เกลียดโดนด่า รู้นะว่าในนี้มันสายมืดสายเหี้ยไรก็ว่สไป แต่มันไม่ใข่ที่สำหรับเอาใครมาด่าแก้เงี่ยน บางเรื่องไม่ควรด่ายังเอามาด่ากัน ไม่เกี่ยวกับนิยายยังเอามาด่ากันในนี้ เหมือนเงี่ยนมากคันหีมาก ด่าสนองนี้ดตัวเอง เป็นเหี้ยไรนักหนา รู้ว่าทางสกปรกแต่ไม่ควรทำสันดานสปรกขนาดนั้นป้ะ ใสมองก็หัดแยกแยะบ้าง ไม่ใช่โง่ไปวันๆ
สวัสดีเพื่อนโม่ง มีเรื่องรบกวนถามนิดนึง คือตอนนี้กูอยากหารายได้เสริมจากงานเขียนอะ อยากถามคนที่มีรายได้จากงานเขียนว่าระหว่างการขายเป็นตอนๆ ในเว็บกับรวมเล่มขาย เเต่ละเเบบมีข้อดีข้อเสียยังไงบ้าง กูควรจะเลือกเเบบไหนดี คือไม่ได้กะว่าต้องรวยจากงานเขียนหรืออะไรเเต่อยากหารายได้เสริมเพราะเงินเดือนตอนนี้มันเเทบไม่พอค่าใช้จ่ายอะ ขอบคุณมากๆสำหรับพื้นที่เเละขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบ
>>847 กูเคยโดน วันนั้นกูก็บ่นของกูไม่เรื่อยแหละ แต่โดนอิหน้าหมาตัวไหนไม่รู้ก็อปลิ้งค์ที่กูบ่นไปใางในห้องฟุเม้าท์ แล้วตามสูตรเลยคือโดนกูด่า ทั้งที่ไม่ได้พูดถึงนิยาย แค่บ่นไปตามสภาพที่เจอมาในวันนั้นๆ เวรเอ้ย เป็นนักเขียนนี่อยู่ยากจริงๆ อยู่ยังไงก็โดนด่า
ปล. ถ้าใครมาบอกว่าอยู่ยากก็เลิกเขียไปสิ ขอให้พ่องตาย
มีเรื่องส่วนตัวมาให้โม่งด่าเหรอวะ กูอยู่สู้บ่อย ไม่เห็นเลย พบาดไรไป
กูเขียนฟิคด้อมนึง เขียนเรื่องแรกมีคนตามอยู่พอสมควร แต่พอเปิดพรีคนพรีน้อยมาก บอกแบบไม่อายว่า 50กว่าคนเอง เปิดตั้งแต่ 15/11 นะ แล้วที่แทบจะทำไฟฮึดกูมอดก็คือคำถามนึงจากนักอ่าน
'พี่ส่งจริงใช่มั้ยคะ' อห.อิเหี้ย กูแทบอยากร้องไห้กลางแผนก ทำไมถึงคิดว่านักเขียนใหม่ต้องโกงวะ
กูทำฟิคเรื่องแรกขายได้สี่สิบเล่มรู้สึกเยอะมาก ใจกูตอนหน้ามืดสั่งนึกว่าจะจมทุนแล้ว5555
กูว่าโทรลห้องนี้น่าจะเป็นนข.แบบพวกมึงมาป่วนกันเองนั้นแหละ ไม่ใช่โทรลประจำ ฉะนั้นมึงควรignore พวกเหี้ยนี่ไปซะ อย่าฟีดโทรล
เดวนี้นักอ่านเหมือนเขามั่นใจพวกร้านรับพรีมากกว่า ของกูพิมพ์ร้อยเล่มได้ยอดจากร้านพรีทั้งนั้น 555555 จองกับกูไม่ถึงยี่สิบคนอ่ะ
กูรำคาญโทรล พักหลังนี้มาบ่อยชิบหาย พ่อแม่มึงตกงานกันรึงานไอ้สัส
มาบ่นหน่อย กูเขียนฟิค แล้วก็จั่วหัวว่า non con ไว้แล้ว ยังโดน นอ เม้นมาด่า
Ky เพื่อนโม่งคือกูว่าจะลองพิมพ์นิยายขายเองอ่ะ อยากถามว่าเวลาจ้างนักวาดวาดปกนิยายให้ นักวาดจะเลือกฟ้อนชื่อเรื่องให้ด้วยมั้ยวะ หรือเราต้องเลือกเอง หรือมาแต่รูปส่วนตัวอักษาต่างๆ เราต้องเป็นคนจัดเอง
ยาวทีก็เซ็งนะ วันนี้กูเปิดนิยายใหม่กะว่าจะลงอินโทร+ตอนที่1 พรุ่งนี้.. พอหาแท็กที่เหมาะกับนิยายได้แล้วก็ลองพิมในช่องค้นหาดู สรุป......มีคนจองแท็กไว้แล้ว แต่เค้ายังไม่ได้อัพอะไรนะ แค่จองชื่อจองแท็กไว้เฉยๆ กูนี่ถอนหายใจดังเห้อออออออ ต้องหาแท็กใหม่อีกแล้ว
อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล อย่าฟีดโทรล
Ky เรื่องสั้นนี่ต้องมีอย่างน้อยกี่ตอนอ่ะ 10-13ตอนนี่ยังนับเป็นเรื่องสั้นป่ะวะ
KY ทำไมกูเจอนข.นาม— ที่เขียนเสือสมิงในทุกโพสต์แนะนำนิยายว่ะ ฮาร์ดเซลแบบนี้ดีจริงเหรอเพื่อนโม่ง
กูว่ามันทำได้ แต่เรื่องอวยตัวเองควรยกเว้น ถ้าให้น่ารักหน่อยก็ขอฝากเรื่อง ... ไว้พิจารณาด้วยนะ เป็นแนว... (เล่าเรื่องย่อๆ) ใกล้จบแล้วกำลังจะเปิดจองค่ะ อะไรก็ว่าไป แล้วแนบลิงค์นิยาย แบบนี้กูจะกดเข้าไปมากกว่าที่มาอวยตัวเอง เรื่องนี้สนุกมากกกกก
ky พวกมึงมีใครเคยท้อกับนิยายที่พวกมึงแต่งจนถึงขั้นร้องไห้น้ำตาแตกมั้ยวะ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามอ่ะ... กูแม่งโคตรอยากระบาย รู้สึกอ่อนแอ + งี่เง่าชิบหาย ทั้งๆ ที่เรื่องกูยังมีคนคอยตามอ่านอยู่ตลอด หลายคนก็ตามมาตั้งแต่เปิดเรื่องจนตอนนี้จะปีนึงแล้ว เหมือนจะมีกำลังใจคอยเติมเต็มตลอด แต่กูก็ยังมาร้องไห้กับการส่งพิจารณาตีพิมพ์แล้วไม่ผ่าน มานั่งดาวน์ว่างานตัวเองแม่งไม่มีค่าพอ...
>>905 มึงไม่ต้องเอาตัวเองหรือผลงานตัวเองไปยื่นให้สำนักพิมพ์หรือคนอื่นใช้ไม้บรรทัดวัดคุณค่า
ตัวอย่างง่าย ๆ ก็อย่างที่โม่งในห้องนี้เพิ่งพูดถึงลุงที่วาดภาพดอกทานตะวัน ตัดหูตัวเอง ตอนอยู่ผลงานไม่มีใครเห็นค่า ตอนตายผลงานเสือกแพงขึ้นซะงั้น ทั้งที่ผลงานก็ชิ้นเดิม
แล้วมึงจะไปเชื่ออะไรกับการตีคุณค่าตีราคาของคนอื่นวะ
>>915 กูไม่เคยอ่านงานเค้าว่ะ หรือกูไม่ค่อยตามนักเขียนใหม่ก็ไม่รู้นะ หล่นคนที่ดูไม่รู้จัก บางคนกูไม่ทันได้รู้จักก็ดับไปซะก่อน ในเฟบกูมีแต่นักเขียนเก่าและแก่ที่กูตามมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์ 55555555 พอเปลี่ยนไปอ่านงานนักเขียนใหม่แล้วสำนวนสำเนียงบางคนปวดหัวชิบ ย้ำว่าบางคนนะ ใช้ไม่เป็นก็จะใช้ บางคำใช้ผิดความหมายใช้ผิดสถานการณ์ แต่บางคนเขียนดี แต่เสือกเขียนไม่จบ ทิ้งนักอ่านไว้กลางทางอีก โทดๆกูบ่นทำไมไม่รู้ ;-;
>>909 พวกที่ฟีดโทรลทุกวันก็ไม่ต่างจากโทรลหรอก กูเห็นมาหลายวัน คนอื่นเตือนก็หลายรอบ จะฟีดหาพระแสงอะไรวะ
>>911 ถ้าไม่รู้ว่าเขาแปะมั่วจริงมั้ยก็อย่ากล่าวหาลอยๆเลย มึงออกชื่อเรื่องขนาดนี้ถ้าเกิดเขาไม่ได้แปะมั่วจริงก็สร้างภาพจำผิดๆให้คนเขียนเลยนะ อย่าง >>913 ก็คล้อยตามคำพูดลอยๆของมึง ลองคิดว่าตัวเองทำตามกระบวนการอยู่ดีๆแล้วโดนคนชี้นำให้เข้าใจผิดแบบเจ้าตัวก็ไม่แน่ใจในเว็บบอร์ดที่ไม่รู้จักดูดิ การขี้สงสัยทำให้เกิดความเสียหายต่อเหยื่อมาหลายครั้งแล้ว
>>923 กูเข้าไปดูกลุ่มสปอยเพื่อดูว่าโพสต์มั่วจริงไหมหรือถูกใส่ความ สรุปกูเปิดโพสต์ขอให้แนะนำนิยายไปหกโพสต์ไม่เจอเรื่องที่มึงว่าสักโพสต์เลยว่ะ และจากที่ดูจะมีโพสต์ระบุแนวขอแนวแปลจีนหนึ่ง แนวสบายๆหนึ่ง ที่เหลือเป็นขอนิยายสนุกๆไม่ได้ระบุแนวแน่ชัด ที่มึงเจอบ่อยๆอาจเพราะงี้ด้วยรึเปล่า เขาไม่ได้จำกัดแนวใครใคร่แปะแปะ ตรงตามโจทย์ไม่ได้แปะมั่ว คือกูมองว่าการประชาสัมพันธ์นิยายตัวเองไม่ผิดไง ไม่ชอบกับหลักการทำตัวเด่นมักเป็นภัย อยู่ดีๆก็ไปสะดุดขาจนคนหมั่นไส้เอา กรณีแบบนี้เมื่อก่อนก็จะพูดรวมๆด้วยไม่ได้ชี้เป้าบอกชื่อใครเป็นพิเศษ ไม่ก็ให้ตัวย่อเอา เจอพูดชื่อตรงๆทั้งที่ตัวเองมโนเองว่าเขาโพสต์เยอะต้องมั่วแน่ๆเลยกูก็ไม่ค่อยโอเค
>>924 กูหัวร้อนไปจริง เพราะสิ่งที่กูทำก็อินเซปชั่นด่าคนที่ฟีดโทรลอีกรอบ กูเห็นคนขยันฟีดทุกวันแล้วรำคาญเฟมือนยุงเหี้ยจริงๆ ต่อจากนี้กูจะเมินๆไปเหมือนเป็นโทรลแล้ว
Ky เพื่อนโม่งกูอยากขอคำแนะนำเรื่องปกนิยายหน่อย มีนักวาดแนวจีน/แฟนตาซีคนไหนแนะนำกูบ้างมั้ย คือนีกวาดที่กูชอบแบบenfer kiriคิวยาวมาก แล้วกูก็ไม่ค่อยรู้จักนักวาด แต่ต้องใช้ปกด่วนก่อนสิ้นเดือนนี้อ่ะ มีนักวาดคนไหนงานเร็วงบไม่เกินหมื่นบ้าง ; ;
>>932 กูอยากได้แหล่งเลย ถ้าบอกได้บอกกูหน่อย
ล่าสุดกูไปคอมมิชชั่นรูปจะมาแจกแถมกับนิยายช่วงปีใหม่ จากเจ็ดร้อย โดนไปพันสี่ เป็นเชิงพาณิชย์ คือกูไม่ได้บอกนักอ่านว่ากูจะแถมนะ กูแค่นึกคึกอยากแถมเพราะส่งหลังปีใหม่พอดี แต่นักวาดบอกว่านี่เรียกเป็นเชิงพาณิชย์ กูก็อ่ะ พาณิชย์ก็พาณิชย์ เหอๆ
https://pantip.com/topic/39263660
กระทู้เรื่องทำไมebookถึงแพง
เอามาลงให้อ่านกัน
/// นข.นาม....เห็นในทวิตอยู่ว่านางจะเลิกแต่งแล้วนะ นิยายนางไม่ใช่ทาร์เกตที่คนส่วนมากอ่านหนะ เลยต้องฮาร์ดเซลล์ให้ได้ยอดมั้ง
>>934 โอเค กูว่าที่ชื่อคนเขียนคนนี้หลุดมาในโม่งเพราะไปสะดุดตีนคน ตามจิกไม่เลิก กูไปหายังไม่เจอเลยว่าทุกโพสต์มันโพสต์ไหน กูย้อนไปหกโพสต์ต้องย้อนไปไกลขนาดไหนวะ
>>933 กูก็มองว่าเป็นเชิงพาณิชย์ บอกไม่บอกนักอ่านไม่เกี่ยวเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่จะให้พร้อมกับของที่มึงขายอยู่ดี ไม่ใช่แจกให้ทุกคนไม่ว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อของ อีกอย่างถ้าเกิดมีรีปรินท์มึงจะแจกเพิ่มหรือไม่แจก ถ้าแจกต่อรอบต่อๆไปคนอ่านรู้ว่าจะได้ก็เป็นเชิงพาณิชย์ ถ้าไม่แจกพอเรื่องต่อไปคนอ่านก็อาจรีบพรีกันมากขึ้นเพราะเห็นว่าเรื่องก่อนคนเขียนมีของแถมพิเศษให้รอบพรี ไม่ว่าทางไหนก็สร้างผลประโยชน์เชิงพาณิชย์ทั้งนั้น สาววายยิ่งบ้าของแถมอยู่
>>932 >>933 กูว่าราคาทำปกไม่มีทางถูกขนาดนั้นยกเว้นนักวาดเป็นเด็กมากๆหรือมึงเนียน
ไม่รู้ว่าไม่รู้จริงๆหรือว่าไงนะแต่นักเขียนชอบไม่บอกว่าเอาไปใช้เชิงพาณิชย์อะ ใช้วิธีสั่งจิบิเฉยๆแล้วเอาไปตัดแปะเป็นหน้าปกนิยาย (ปสกตรงกูเลย ไม่บอกด้วยนะ เห็นอีกทีพิมพ์เล่มขายไปแล้ว) หรือเอาไปทำของแถมนิยายแบบที่มึงว่า บางคนก็นึกว่าพิมพ์ขายเอง=personal publishing=ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ไปอีีก 55555 ไม่พิมพ์กับสนพแต่พิมพ์ขายเอากำไรก็ถือว่าขายนา อีกเรื่อง ถ้าจ้างนักวาดจัดหน้าปกด้วย ระวังเรื่องฟอนต์ด้วยนะ บางทีนักวาดก็ใช้ฟอนต์โหลดฟรีแล้วไม่อ่านเงื่อนไข เช็คก่อนก็ดี
กูคอมมิชมาเล่นๆ ไม่ได้จะแจก แค่อยากทำรูปหมาแมวตัวเองไปทำอะไรเล่นเองกูยังทำเชิงพาณิชย์ไว้เลยเพราะไม่รู้อนาคตเผื่อกูอยากแจกหรือทำขายขึ้นมาก็ทำให้มันจบๆไปทีเดียว
งั้นกูถามนอกเรื่องได้มั้ย กูเคยคิดจะทำพวงกุญแจรูปศลป.ที่กูเขียนฟิคแจกไปพร้อมหนังสือนิยายสำหรับ 50เล่มแรกไง แต่ฉุกคิดว่ามันผิดรึป่าวไม่รู้ เพราะกูเคยเห็นคนเอารูปศลป.มาทำนั่นทำนี่ขายกันเยอะ
กูคิดอยากทำ e-book ว่ะ แต่ไม่เคยทำมาก่อนเลย ต้นทุนคงมีค่าปก+ค่ายิงแอดโปรโมทสักหน่อย ตอนแรกจะจ้างบก.ฟรีแลนซ์ แต่จะลองอีดิทกันเองก่อน เพราะอยากพยายามคุมต้นทุนไม่ให้เกิน 3-4000 ตั้งใจขายสักไม่เกิน 200 ไม่ให้แพงจัด คือนิยายกูมันก็มีคนอ่านเรื่อยๆ มีคนตามในรอร. 500 ในเด็กดี 400 ไม่ได้ดังอะไรมากมาย จะไปส่งสนพ.ก็คงไม่ผ่าน กูก็ไม่รู้ว่าแม่งจะมีคนซื้อถึง 20 คนไหม กลัวก็ตรงนี้ คือไม่ได้อยากขายเอาร่ำรวย แค่อยากรวมผลงานให้มันเป็นชิ้นเป็นอันหน่อย แต่ถ้าขาดทุนใจมันก็จะโหวงๆ นิดนึง ทำงานมา 3-4000 ก็เยอะอยู่ มันจะมีคนซื้อถึง 10% ของคนที่ตามป่ะวะ เห้อ
>>949 อีบุ๊คมันจะมีแค่สิ่งต่างๆที่เพื่อนโม่งจ้างก่อนลงขายน่ะ แต่พอลงขายแล้วระบบจะหักค่าตัวกลาง(เหมือนค่าฝากวาง)คิดเป็น%จากยอดขาย อย่างเมพก็ประมาณ40% ขาย200 จะได้เงินประมาณ 120/เล่ม แต่ไม่มีพวกค่าพิมพ์ ค่าอื่นๆ น่ะ ถ้าชอบรูปวาดก็เหมือนคอมมิชมาดูเล่นเองแถมใช้ได้ด้วย แต่ถ้าไม่อะไรมากก็ใช้แบบอาร์ตราคาไม่แพงแต่ระวังเรื่องฟ้อนกับรูปติดลข.แค่นั้นเอง
>>950-951 เดี๋ยวจะลองดูนะ ขอบคุณเพื่อนโม่งมากๆ สำหรับความรู้ เป้าหมายกูไม่ได้มากมายอะไร ขายสัก 20 เล่มได้คงดีแล้ว ส่วนเรื่องปกกราฟิกนี่ไม่เชี่ยวจริงๆ เอารูปวาดแบบจ้างคอมมิชชันเชิงพาณิชย์มาเลยก็ดี สบายใจกว่าด้วย ส่วนเรื่องฟ้อนต์เดี๋ยวจะลองไปหามาดูว่าอันไหนมันใช้เชิงพาณิชย์ได้ ซึ่งถ้ามันยากก็อาจจะเอาฟ้อนต์เบสิกแบบ Supermarket RSU หรือ Sukhumvit ก็ว่ากันไป
Ebook มันจะไม่ขาดทุนเหรอ มันหักเยอะนะ ถ้าขาย 20 เล่ม ขายไม่เกิน 200 แล้วจะไปจ้างวาดปก 3000 เนี่ย ขาดทุนสุดๆ
เพื่อนโม่งกูอ่านด้านลนแล้วสงสัยว่าควรลงนิยายจนจบหรือลงไม่จบจะขายได้มากกว่ากัน
พวกมึงเคยรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างการเลิกกับเขียนนิยายต่อไปมั้ยวะ กูคิดไม่ตกว่านี่กูหากินกับรสนิยมการเสพนิยายวายของคนอ่านแล้วละเลยความรู้สึกของ LGBT รึป่าว นิยายกูทำให้พวกเค้าที่ได้มาอ่านกระทบกระเทือนจิตใจตรงไหนบ้างรึป่าว กูไปอ่านการถกเรื่องนี้ในทวิตเตอร์มาแล้วไม่สบายใจว่ะ
>>962 +1 ตรงที่ว่า ถ้านิยายไม่ได้ไปกด หรือไปสร้างมายด์เซ็ตแปลกๆ ก็เขียนเถอะ
กูว่ามันเป็นหนึ่งในประเด็นละเอียดอ่อนเหมือนเรื่องสีผิวกับเชื้อชาติ หนังหรือซีรีส์บางเรื่องก็โดนเล่นประเด็นว่ามีแต่ตัวละครผิวขาว ไม่มีผิวสี ไม่มีเอเชียเลย มีแต่คนผอมหุ่นดี บลาๆๆ
เคสนึงกูจำแม่นคือเรื่องเดนิชเกิร์ล (ที่สามีกูเล่น) มีกลุ่ม Transgender ประท้วงว่าตัวเอกเป็น TGD ดังนั้นควรให้ดาราที่เป็น TGD มารับบทสิ เอาเพศชายแท้มารับบทได้ยังไง
สามีกูตอบดี (ในความรู้สึกกู) คือบอกว่าทุกเพศมีสิทธิ์จะรับบทนี้เท่าเทียมกัน
สรุปที่จะบอกคือมันอาจจะยากที่จะหาจุดไม่ล้ำเส้นใคร แต่ไม่อยากให้มึงถึงกับบั่นทอนตัวเองเกินเหตุ ถ้าพูดแบบสุดโต่งคือมนุษย์เราแค่หายใจก็สร้าง CO2 ให้โลกร้อน แค่บริโภคก็สร้างขยะและมลพิษ แต่จะให้หยุดหายใจหยุดบริโภคก็ไม่ได้แหละ
สรุปอีกที เดินสายกลาง ซึ่งไอ้สายกลางที่ว่านี้บางทีก็กะยากหน่อยนะ 555
>>961 อย่างที่หลายๆ คนบอกว่านิยายวายมันแฟนตาซี นิยายก็คือนิยายอ่ะมึง สำหรับกู นิยายวายช่วยให้มักเกิ้ลเปิดหูเปิดตา มองเป็นเรื่องรสนิยมส่วนบุคคล ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน ไม่ยี้ ไม่แหวะ เท่านี้กูว่ามันก็ช่วยแล้วระดับนึง เหมือนช่วยนำเสนอความรักในอีกรูปแบบที่ต่างจากนอมอลให้โลกรับรู้ ส่วนเรื่องสอดแทรก LGBTQ มันขึ้นกับเนื้อเรื่องของมึงด้วย ถ้ามึงมาเฟียขัดดอก คงแทรกอะไรเข้าไปไม่ได้
>>961 ไม่เคย กูมองว่าเพศไหนจะรักกันก็เท่าเทียมกัน และชายหญิงที่กูอ่านมันแฟนตาซีและไปไกลชิบหาย จะสาวยันเดเระ หรือซูเปอร์ควีนลึกลับเย้ายวน หนุ่มเนิร์ดอัจฉริยะหรือหนุ่มแสนดีขี้อายแบบคาเซฮายะ ซึ่งกูไม่คิดว่าคาร์เรกเตอร์หลายๆอย่างในชายหญิงจะสามารถพบเห็นได้จริงเช่นกัน คำพูดอย่างผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายก็ฮิต ดังนั้นชายชายจะไม่เขียนอิงตามความเป็นจริงก็เรื่องปกติของงานเขียน
เกย์ = อาชญากรรม
Ky ถ้านิยายมึงแบดเอนนี่มึงจะเขียนเตือนมั้ยหรือปล่อยไปให้ลุ้นเอาเอง
กู 972 นะ เพื่อนบอกว่ากลัวนักอ่านจำนามปากกากูนะถ้าไม่เตือน เหมือนไปกลอกให้เค้าอ่านอ่ะ พอจบร้ายแล้วจะพาลไม่อ่านเรื่องต่อๆไปของกูแม้ว่ามันจะจบดีก็ตาม 5555555555555
>>978 ไม่ใช่ >>975 นะแต่สำหรับกูถ้าจะจบ BE คือต้องปูมาหน่อยแล้วว่าอาจจะจบเหี้ยก็ได้ ถึงจะหักมุมแต่ก็ต้องมีเหตุผลรองรับหน่อยอะ ไม่ใช่อยู่ๆ พอ.โดนรถชนตายตอนจบงี้ งง (นึกภาพสโลวไลฟ์กุ๊กกิ๊กมาทั้งเรื่องละอยู่ๆ ตัวเอกตาย จบ คืออีหยังวะ) หรือถ้าจบว่าไม่ได้รักกัน การกระทำที่ผ่านๆ มาของตัวเอกก็ต้องเข้าเค้าด้วย ไม่ใช่แบบบอกว่าฝ่ายนึงคิดไปเองมาตลอด(แต่การกระทำในเรื่อง+คำพูดเสือกเคยบอกว่ารักกัน แต่โอเคในกรณีที่รู้ตัวทีหลังหรือโกหก) อีกฝ่ายลืมคนเก่าไม่ได้(ทั้งที่ไม่เคยปูสตอรี่แฟนเก่าจริงจัง)เงี้ย เอาจริงๆ HE ที่จบงงว่ามันรักกันได้ไงวะกูก็ไม่อินเหมือนกัน แต่พอเป็น BE มันสาปง่ายกว่าเฉยๆ 55555
>>979 เสริมอีกนิด คือกูรู้สึกว่าจะอ่านนิยายสักเรื่องจนจบมันน่าจะได้อะไรสักอย่างอะ สมมติอ่านการ์ตูนเซอร์ไววัลเอาตัวรอดมาทั้งเรื่อง ตอนจบตายยกแผง มันก็จะเกิดคำถามในใจว่าแล้วกูอ่านมาเพื่อไรวะเนี่ย (แต่มันก็ไม่ได้ผิดนะ แค่มันเป็นการคาดหวังไปแล้วอะ) ส่วนนิยาย BE ถ้ามันทิ้งอะไรให้กูคิดต่อกูก็ถือว่าโอเคนะ แบบเหตุผลมากพอให้ยอมรับ แต่ถ้าจบแบบอยู่ๆ ก็หักมุมให้จบเหี้ยเฉยๆ อันนี้ก็คงด่าอะ
ขอคั่นหน่อย มีใครเขียนนิยายแล้วเบื่อๆอยากเปิดแอคใหม่ไปเขียนบ้าง กูอยากจะถามว่าถ้าเริ่มใหม่หมดเลยมึงหาฐานแฟนคลับจากไหนกัน
ky พวกมึงมีใครเคยเทเว็บอื่นแล้วย้ายมาอยู่เว็บเดียวเป็นหลักมั้ยวะ คือตอนนี้กูโอเคกับระบบทุกอย่างของรอร.จนอยากอยู่แค่ที่นี่ที่เดียว แถมขี้เกียจไล่ลงหลายๆ ที่แล้ว แต่ก็กลัวเสียฐานแฟน ;-;
Ky กูเห็นดดโฆษณาเว็บ นิยายกำลังภายในเรื่องนึงทำเงินได้8แสนกว่าบาท แนวกำลังใจภายในนี่โตเงียบๆ เหรอวะ 55555 หรือโตมานานแล้ว
อยากหามี่ลงนิยายใหม่นอกจากเล้าเป็ดว่ะ ลงเรื่องแรกมานาน เรื่องถัดๆ มาก็ยังลง แล้วก็มาคิด ๆ ดูกูว่ากฎเล้ามันเอาเปรียบนักเขียนว่ะ เค้าตั้งกฎยังไงวะ รึคิดว่านักเขียนต้องมาง้อ แต่กูเสียดายคนอ่านที่อยู่ด้วยกันมานานว่ะ
>>998 ถ้าเป็นเมื่อก่อนนักเขียนคือต้องง้อเขาจริงๆ แต่สมัยนี้มันไม่ใช่แล้ว ถ้าอยากย้ายก็ย้ายเลย ถ้าเสียดายคนอ่านก็แค่ลงในเล้าด้วยควบกันไป แต่ไปเริ่มที่อื่นด้วย คนจะอ่านเขาก็ตามไปอ่านที่อื่นได้ อย่างเรายังอ่านทั้งดด.และรอร.เลย อาจจะทิ้งท้ายตอนว่ามีลงที่อื่นด้วย อัพนำไปแล้วอะไรก็ว่าไปแบบค่อยๆ ทยอยขนของอ่ะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
