ขอถามด้วยคน ทำไมเซียเหลียนต้องพันผ้าสีขาวอยู่ตรงคอ ? (อันนี้ดูจากคาแรกเตอร์ดีไซน์ใน Anime กับ Manhua นะ)
แอบสงสัยว่ามันเป็นแค่ดีไซน์ของชุด ? หรือปิดแผลที่คออ่ะ ?
Last posted
Total of 1000 posts
ขอถามด้วยคน ทำไมเซียเหลียนต้องพันผ้าสีขาวอยู่ตรงคอ ? (อันนี้ดูจากคาแรกเตอร์ดีไซน์ใน Anime กับ Manhua นะ)
แอบสงสัยว่ามันเป็นแค่ดีไซน์ของชุด ? หรือปิดแผลที่คออ่ะ ?
ทำไมทุกครั้งที่ฟาฟากับเตี้ยนเซี่ยกำลังจะพูดอะไรหวานๆใส่กันแม่งต้องมีอะไรมาขัดทุกทีวะ กุหงุดหงิดดดดดดดดด
สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>959 เทียนกวาน Part.110
.
.
.
.
.
เนื่องจากหลิงเหวินเป็น กสทช ดูแลเครือข่ายโทรจิตของสวรรค์ พอเธอทิ้งหน้าที่จึงเกิดความโกลาหล แม้เฟิงซิ่นจะได้ยินเสียงของเซี่ยเหลียน แต่เครือข่ายก็ล่มโดยที่เขาไม่ทันบอกรายละเอียดกับอีกฝ่าย พอเซี่ยเหลียนหันมาสังเกตฮวาเฉิงก็เห็นว่าตอนนี้อ๋องผีมีร่างเหมือนเด็กอายุราว 11-12 ปี หน้าตาก็กลับมาเป็นของเจ้าตัวในเวอร์ชั่นเด็ก น่ารักจนเซี่ยเหลียนหมั่นเขี้ยวบีบแก้มไปทีหนึ่ง แต่ถึงเซี่ยเหลียนจะมีความสุข ฮวาเฉิงกลับดูไม่ปลื้มเท่าไร เพราะเขาอยากแข็งแกร่งกว่าใครเพื่อที่จะได้สามารถทำสิ่งหนึ่งได้
วันต่อมาทั้งคู่ก็มาถึงเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง เซี่ยเหลียนลองถามว่าเฮ่อเสวียนเจอปัญหาเดียวกับฮวาเฉิงหรือเปล่า อ๋องผีเลยเล่าว่าอีกฝ่ายก็ใช้วิธีกินดุแล้วจำศีลเพื่อไม่ให้ได้รับผลกระทบ และที่ฉีหรงกินมนุษย์ก็เป็นเพราะพยายามเลียนแบบเฮ่อเสวียนที่อัพเลเวลด้วยการกินผี และที่ชอบห้อยศพกลับหัวก็เป็นเพราะต้องการเลียนแบบฝนเลือดของฮวาเฉิง หากแต่ผีเขียวไม่รู้ว่าเขาสร้างมันอย่างไร เมื่อถามถึงเมืองผี เขาก็บอกว่าเขาทำการปิดเมืองไว้แล้ว น่าจะไม่เป็นปัญหา ก่อนที่เขาจะถามอย่างสงสัยบ้างว่าทำไมเนตรสวรรค์ถึงบอกว่าปากของเซี่ยเหลียนมีอายมารอยู่ เซี่ยเหลียนเลยเปลี่ยนเรื่องรีบจูงอีกฝ่ายเข้าร้านขายเสื้อเพื่อซื้อเสื้อตัวใหม่ให้ฮวาเฉิงที่ตอนนี้เสื้อไม่พอดีตัว แต่ตอนกำลังจะออกจากร้านก็พบว่าพวกนักบวชตามมาถึงเมืองพอดี เซี่ยเหลียนเลยขอเสื้อตัวหนึ่งไปลองในห้องลองเสื้อเพื่อหลบ
ด้วยอิทธิฤทธิ์ลูกชิ้นพรหมจรรย์ทำให้พวกนักบวชต้องคอยเข้าห้องน้ำ กับหาน้ำสะอาดดื่มแก้พิษ (?) พอเนตรสวรรค์ถามชาวบ้านว่าเห็นนักพรตพาเด็กมาหรือเปล่า หลายคนก็มองไปทางร้านขายเสื้อ แต่พอเขาไปกระชากเปิดผ้าม่านห้องลองก็เห็นสตรีกำลังถอดเสื้อออกครึ่งหนึ่ง เมื่ออีกฝ่ายร้องกรี๊ด เอาแขนเสื้อปิดหน้า เขาก็รีบขอโทษบอกบาปก๊ำ บาปกรรม เซี่ยเหลียนครอสเดรสเลยสบโอกาสอุ้มฮวาเฉิงหนีต่อจนไปชนร้านขายของเสียหาย ถูกพวกพ่อค้าตามล่าตัวอีกกลุ่ม พวกนักบวชที่ได้ยินเสียงวุ่นวายรู้ตัวเลยตามมา แต่ด้วยความเชี่ยวชาญศาสตร์และศิลป์แห่งการโกย ทำให้เซี่ยเหลียนสลัดหนีมาได้ในที่สุด
ทั้งคู่เดินมาเจอกับโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งจึงเข้าไปพัก แม้จะอึ้งกับการแต่งกายของเซี่ยเหลียน แต่พนักงานก็ยังให้การต้อนรับอย่างดี ส่วนพวกเซี่ยเหลียนเองพอเห็นบ้านใหญ่โตกลางป่า แต่มีพนักงานแค่ 2 คน แถมมีกลิ่นเลือดจางๆ ก็รู้ว่าที่แห่งนี้เป็นของผี ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังเช่าห้อง เมื่อฮวาเฉิงย้ำกับพนักงานว่าหากมีคนถามหาพวกตนให้บอกว่าไม่เห็น อีกฝ่ายก็รับปากอย่างดี ตอนที่พวกเซี่ยเหลียนกำลังเปิดเข้าห้องบนชั้น 2 พวกเนตรสวรรค์ก็เปิดประตูเข้ามาในโรงเตี้ยมพอดี ขณะที่พวกนักบวชรีบขอเข้าห้องน้ำ และทำท่าจะสั่งอาหาร อ๋องผีก็เจาะรูพื้นแอบส่องพวกเนตรสวรรค์จากในห้อง
พวกเซี่ยเหลียนคิดว่าพวกนักบวชต้องถูกวางยาพิษเพื่อจับกินแน่ แต่พอเนตรสวรรค์เห็นว่าจานสกปรกก็สั่งให้พนักงานไปทำอาหารมาใหม่ แล้วถามพนักงานก่อนว่าเห็นสตรีท่าทางแปลกๆ มากับเด็กชายหรือไม่ ซึ่งพนักงานก็ตอบทันทีว่าอยู่ข้างบน พวกนักบวชจึงพากันเดินขึ้นมาชั้น 2 ทว่ากลับเดินเลยห้องพวกเซี่ยเหลียนไป ก่อนมีเสียงด่าทอด้วยคำหยาบคายจากหญิงสาวดังออกมา พอทั้งสองแอบส่องก็พบว่าอีกฝ่ายคือหลันฉาง ตอนนี้อีกฝ่ายหน้าสดไร้เครื่องสำอางหนาอย่างที่เคย แม้จะมีริ้วรอยที่ตาตามวัย ทว่าใบหน้าของเธอกลับสวยสง่ากว่าตอนแต่งหน้ามากจนเซี่ยเหลียนอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดเธอจึงแต่งหน้าอย่างนั้น แล้วก็พอเดาได้ว่าเด็กที่มาด้วยจะต้องเป็นวิญญาณตัวอ่อนทารกที่หลบหนีมา
เนตรสวรรค์เปลี่ยนคำถามถามพนักงานว่ามีนักพรตมากับเด็กหรือไม่ พนักงานก็บอกว่าถึงจะไม่มีเด็ก แต่มีนักพรตมาเพียงลำพังอยู่คนหนึ่ง ทั้งหมดก็แห่กันไปที่ห้องๆ หนึ่ง แต่ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็มียันต์พุ่งผ่านช่องประตูมาปักกลางเสาต่อหน้า เนตรสวรรค์คิดได้ว่าอีกฝ่ายมีกำลังน้อยกว่าตอนเซี่ยเหลียนปาอาวุธลับจึงรู้ว่าไม่ใช่คนเดียวกัน เลยขอโทษแล้วพากันลงไปข้างล่าง สั่งให้พนักงานนำแก้วน้ำไปล้างใหม่ พอพนักงานเดินเข้าไปในครัว ฮวาเฉิงก็เจาะรูสังเกตการณ์เพิ่ม พวกเขาจึงเห็นว่าภายในครัวเต็มไปด้วยชิ้นส่วนมนุษย์ และมีชายกำลังกัดกินศพเหล่านั้นอยู่คนหนึ่ง เป็นชายที่ฉีหรงสิงร่างนั่นเอง
.
.
.
.
.
สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>976 เทียนกวาน Part.111
.
.
.
.
.
ฉีหรงด่าผีที่ไปบังคับมาเป็นลูกน้องที่ไม่สามารถหลอกเหยื่อให้กินอาหารได้ ก่อนบ่นว่าพวกนักบวชช่างเรื่องมาก น่าจับไปให้กินอาหารฝีมือของเสด็จพี่องค์ชายรัชทายาทให้หมด จากนั้นจึงหยิบเนื้อมนุษย์มาโชว์สกิลพ่อครัวหัวป่าก์ เซี่ยเหลียนรีบดีดกรวดผ่านช่องถ้ำมองไปถูกแก้วของเนตรสวรรค์ ทำให้น้ำชากระเด็นไปโดนนักบวชข้างๆ แล้วพิษในนั้นก็ทำให้อีกฝ่ายหน้าไหม้ราวโดนกรด ชั้นล่างจึงเกิดความชุลมุนขึ้นมาทันที ขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินเสียงของหลันฉางกำลังขอร้องใครบางคนไม่ให้จับเธอ พอเซี่ยเหลียนเปิดประตูออกไปก็พบว่านักพรตที่อยู่ในห้องใกล้กันที่แท้ก็คือฝูเหยา ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยว่าแม่ทัพของตนกำลังเดือดร้อน เซี่ยเหลียนเลยถามว่าเกิดอะไรมู่ฉิง แต่ฝูเหยาไม่สนใจแล้วพยายามจับหลันฉางกับวิญญาณตัวอ่อนต่อ เซี่ยเหลียนเลยลงไปที่ครัวเพื่อจับฉีหรงแทน พอเชคห้องเก็บของก็พบกู่จือถูกล็อคไว้ด้านในด้วยสภาพมีไข้สูง ตอนนั้นเองพวกนักบวชก็เข้ามาในครัว เช่นเดียวกับฝูเหยา วิญญาณตัวอ่อน กับหลันฉางจนอลวนกันอีกรอบ สุดท้ายฮวาเฉิงก็เตะแผ่นทองคำซัดกำแพงจนโรงเตี๊ยมถล่มทับพวกนักบวชกับฝูเหยา ทุกอย่างจึงค่อยสงบลง
ในที่สุดฝูเหยาก็จับวิญญาณตัวอ่อนไว้ได้ ก่อนที่หลันฉางจะออกมาจากซากโรงเตี๊ยม ตอนนั้นเองเฟิงซิ่นก็ติดต่อเซี่ยเหลียนมาทางโทรจิต เขาบอกว่าตอนนี้สวรรค์ก็ยังวุ่นวาย เพราะถึงทุกคนจะชอบด่าหลิงเหวินว่าทำงานไร้ประสิทธิภาพ แต่พอได้ลองมาทำงานจริงก็ไม่มีเทพสายบุ๊นคนไหนทำงานได้ถึงครึ่งของเทพสาว แถมเพราะก่อนหลบหนี วิญญาณตัวอ่อนได้กล่าวว่ามู่ฉิงคือคนที่ควักตนออกจากท้องมารดา อีกฝ่ายจึงถูกกักบริเวณเพื่อไต่สวน แต่มู่ฉิงกลับทำร้ายผู้คุมหนีออกมา เซี่ยเหลียนบอกว่าเขาไม่เชื่อว่ามู่ฉิงจะเป็นคนที่ทำเรื่องเช่นนั้น แต่เฟิงซิ่นก็กล่าวว่าตอนนี้ทุกคนเชื่อว่ามู่ฉิงคือคนร้ายไปแล้ว อีกทั้งที่แขนของมู่ฉิงก็มีรอยกัดซึ่งตรงกับรอยฟันของวิญญาณตัวอ่อน แม้อีกฝ่ายจะอ้างว่าตนเคยปะทะกับวิญญาณตัวอ่อนมาก่อน แต่ไม่ใช่คนสังหารอีกฝ่ายก็ดูฟังไม่ขึ้น เซี่ยเหลียนจึงเข้าใจทันทีว่าเพราะอีกฝ่ายเป็นคนสันโดษ พอเกิดเรื่องเลยไม่มีใครเชื่อ จึงตัดสินใจหนีออกมาหาความจริงด้วยตนเอง
ขณะที่เฟิงซิ่นถามที่อยู่ของเซี่ยเหลียน จู่ๆ ฝูเหยาก็เข้ามาถามว่าแอบคุยกับใคร เซี่ยเหลียนเลยแถไปว่าแค่พยายามเชื่อมต่อกับเครือข่ายโทรจิตกลางดู เมื่อเขาไปดูอาการกู่จืออีกครั้งก็อดหันไปด่าฉีหรงไม่ได้ว่าไม่ดูแลเด็กให้ดี คิดว่าที่อีกฝ่ายไม่กินเพราะเนื้อเด็กป่วยไม่อร่อย ด้วยสัญชาตญาณความเป็นแม่ เมื่อเห็นเด็กป่วยหลันฉางจึงเข้ามาช่วยดูให้ แต่ฝูเหยาก็เร่งให้อีกฝ่ายตามตนไป เซี่ยเหลียนเลยหันไปสารภาพว่าเขารู้เรื่องที่มู่ฉิงเดือดร้อนแล้วเลยอยากฝากบอกให้อีกฝ่ายกลับสวรรค์ แต่ฝูเหยาปฏิเสธ พูดว่ากลับไปก็มีแต่ถูกใส่ความรับโทษตาย เซี่ยเหลียนเลยบอกว่าเดี๋ยวเขาจะช่วยสืบหาความจริงให้เอง ฝูเหยาจึงเอ่ยว่าเห็นเซี่ยเหลียนสืบเรื่องใคร สุดท้ายก็ซวยทุกคน อีกทั้งเขาก็รู้เรื่องความบาดหมางระหว่างเซี่ยเหลียนกับมู่ฉิงจึงไม่เชื่อใจ เซี่ยเหลียนกล่าวว่าถึงเขาจะคิดว่ามู่ฉิงใจแคบ ชอบดรามา นิสัยเสีย ขี้มโน ไม่เคยพูดจาดีๆ ชอบเหน็บแนม มองคนในแง่ร้าย ไม่มีเพื่อน ชอบคิดเล็กคิดน้อย จู้จี้จุกจิก แต่ด้วยความที่เขารู้จักอีกฝ่ายตั้งแต่เด็ก จึงรู้ว่าถึงอีกฝ่ายอาจแอบถุยน้ำลายใส่แก้วคนที่ไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีวันวางยาพิษลงไปแน่นอน
ได้ยินอย่างนั้นฝูเหยาก็โวยวายว่าไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น เซี่ยเหลียนก็แถว่าแค่ยกตัวอย่าง ก่อนบอกให้ฝูเหยาบอกมู่ฉิงให้มาเดินทางกับเขาจะได้แสดงความบริสุทธิ์ได้ว่าไม่ได้ไปทำเรื่องไม่ดี แต่แล้วจู่ๆ ฉีหรงที่กำลังจ้องหน้าหลันฉางก็หัวเราะลั่น กล่าวว่าที่แท้เธอก็คือคุณหนูเจียนหลันเองหรอกหรือ เขาอธิบายให้เซี่ยเหลียนที่ไม่รู้เรื่องว่าเธอคือ 1 ใน หญิงงามของเซียนเล่อ เกิดในตระกูลข้าราชการ แถมยังเกือบได้เข้ามาเป็นสนมให้เซี่ยเหลียนอีกต่างหาก ฝูเหยาเองก็เหมือนจะรู้เรื่องที่หลันฉางเป็นชาวเซียนเล่อ ผีสาวร้องว่าเธอเปลี่ยนชื่อมานานแล้ว อย่าเรียกเธอด้วยชื่อนั้นอีก พอนึกว่าหญิงสูงศักดิ์ อดีตผู้ศรัทธาของตนต้องกลายมาเป็นผีอีตัวก็ทำให้เซี่ยเหลียนพูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นฮวาเฉิงก็จับมือของเขาไว้ แม้มันจะเย็นแต่ก็ทำให้เซี่ยเหลียนรู้สึกอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
Note 1 : ที่หลันฉางใส่ความว่าเซี่ยเหลียนเป็นพ่อเด็ก ก็เพราะโกรธแค้นเซี่ยเหลียนที่ทำอาณาจักรล่มสลาย ที่เปลี่ยนชื่อแต่งหน้าหนาๆ ก็เพื่อไม่ให้ใครจำได้เพราะไม่อยากให้ตระกูลเสื่อมเสียที่ต้องขายตัว
Note 2 : ถึงในเรื่องจะไม่มีบอกไว้ตรงๆ แต่กูคิดว่าหลันฉางคือผู้หญิงที่ถูกชายหย่งอันข่มขืนแล้วมาเดินขบวนไล่ชาวหย่งอันในพาร์ท 64 >>191 และเพราะมีราคีแล้ว พอเซียนเล่อแพ้สงครามเลยถูกส่งไปอยู่ซ่อง
.
.
.
.
.
ฮวาเฉิงอบอุ่นมากกกกก
สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>979 เทียนกวาน Part.112
.
.
.
.
.
ฉีหรงพูดจาดูถูกเจียนหลันไม่หยุด บอกว่าหลังเซียนเล่อล่มสลายอีกฝ่ายก็ถูกส่งไปอยู่ซ่อง เด็กคงไม่แคล้วเป็นลูกของพวกหย่งอัน ก่อนที่เซี่ยเหลียนจะหันไปด่า เจียนหลันก็พุ่งเข้าไปตบ ถ่มน้ำลายใส่ ด่ากลับผีเขียวแล้ว ตอนนั้นเองเฟิงซิ่นก็ลงมาจากสวรรค์เพราะเป็นห่วงที่จู่ๆ เซี่ยเหลียนก็ตัดการติดต่อไป เขาหันไปชี้ถามว่าเด็กที่อยู่ข้างๆ คือใคร เซี่ยเหลียนเลยแถว่าน่ารักเนอะ ถ้าเขามีลูกต้องน่ารักอย่างนี้แน่เลย ได้ยินอย่างนั้นอ๋องผีก็ยิ้มกริ่มเอ่ยเห็นดีเห็นงาม แล้วจู่ๆ เจียนหลันก็รีบวิ่งหนี เฟิงซิ่นเลยจะยิงธนูใส่ขาสกัดไว้ เห็นแม่จะถูกทำร้าย วิญญาณตัวอ่อนจึงฮึดฝ่าผนึกยันต์ของฝูเหยาพุ่งใส่เฟิงซิ่น เจียนหลันรีบวิ่งกลับมา เรียกลูกชายของตนว่าเฉาเชา ขณะที่ทั้งสองทำท่าจะสู้กัน เจียนหลันก็ร้องห้ามลูกของตนไว้ แต่ธนูของเฟิงซิ่นก็ปักขาของวิญญาณตัวอ่อนตรึงกับต้นไม้แล้ว แต่ขณะที่เจียนหลันพยายามดึงศรให้ลูก เฟิงซิ่นที่เพิ่งสังเกตเห็นหน้าสดของเธอก็ร้องชื่อเจียนหลันออกมาด้วยความตกใจ
เจียนหลันปฏิเสธว่าอีกฝ่ายจำคนผิด แต่เฟิงซิ่นก็ยืนยันว่าเขาจะจำคนผิดไปได้อย่างไร แต่พอนึกว่าตนจำอีกฝ่ายตอนแต่งหน้าไม่ได้ก็พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ถามว่าเขานึกว่าเธอแต่งงานมีความสุขไปแล้ว ทำไมถึงได้มีสภาพเช่นนี้ได้ หลันฉางเลยด่าเฟิงซิ่นด้วยคำหยาบคาย บอกให้ช่วยไว้หน้าตนด้วยการทำเป็นไม่รู้จักที พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ฉีหรงก็เดาเรื่องราวออกเอ่ยดูถูกเซี่ยเหลียนว่าถูกลูกน้องตีท้ายครัว ส่วนเซี่ยเหลียนเองก็ถึงกับพูดไม่ออก นึกไม่ถึงว่าคนกลัวผู้หญิงอย่างเฟิงซิ่นจะมีคนรัก ฝูเหยาก็มีสีหน้าไม่อยากเชื่อเช่นกัน ตอนนั้นเองเฉาเชาก็หลุดจากศรพุ่งกัดแขนของเฟิงซิ่นจนเลือดอาบ พอเฟิงซิ่นทำท่าจะตีมันออก เจียนหลันก็ร้องห้าม วินาทีนั้นทุกคนจึงเก็ตทันทีว่าว่าแท้จริงแล้วพ่อของวิญญาณตัวอ่อนก็คือเฟิงซิ่น
เจียนหลันรีบร้องว่าเฉาเชาไม่ใช่ลูกของเฟิงซิ่น แม้ตอนแรกเฟิงซิ่นจะมีท่าทางตระหนก แต่พอได้ยินคำพูดของเจียนหลันก็โกรธ ทว่าพอเจียนหลันถามว่าหากเป็นลูกของเขาจริงๆ เขาจะเลี้ยงเฉาเชาเหรอ เฟิงซิ่นก็ไม่สามารถตอบได้ เห็นลูกตัวเองที่เหมือนปีศาจ ทั้งสายตายังมองตนอย่างเกลียดชังก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก เจียนหลันถ่มน้ำลายบอกว่าตนบอกว่าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ไม่ต้องมากังวลเรื่องนี้อีก แต่ฉีหรงกลับยิ่งกวนน้ำให้ขุ่น บอกว่าเทพที่คนกราบไหว้ขอเด็กกลับปล่อยให้เมียถูกผ่าท้องเอาลูกมาทำกุมาร เซี่ยเหลียนใช้รั่วเย่ปิดปากอีกฝ่าย ส่วนเจียนหลันก็กระทืบหัวของผีเขียวไปหลายที ก่อนที่กู่จือจะได้สติหันไปกอดศีรษะของฉีหรงเอาไว้ ขอไม่ให้เธอทำร้ายพ่อของตนอีก ได้ยินอย่างนั้นเจียนหลันก็หันไปพาลใส่ลูก สั่งให้อีกฝ่ายปล่อยแขนของเฟิงซิ่น แล้วอุ้มลูกวิ่งหนี เซี่ยเหลียนสั่งให้รั่วเย่ตามเธอไป แต่มานึกได้ว่าเขาให้ผ้าแพรมัดฉีหรงไว้อยู่เลยต้องกลับมาจับผีเขียวไว้ แต่เพราะอิทธิพลจากเขาตงลู่ฉีหรงจึงฮึดจนหลุดจากพันธนาการได้ เขารีบเอากู่จือมาเป็นตัวประกันแล้วหนีไปอีกคน ขณะเดียวกันฮวาเฉิงก็เริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดี เซี่ยเหลียนเลยต้องรีบดูอาการ ในที่สุดเฟิงซิ่นที่ยืนตัวแข็งก็รีบไปจับแขนของเจียนหลันไว้ แต่เฉาเชาก็กัดหน้าของเขา ส่วน เจียนหลันก็ขู่เฟิงซิ่นว่าอย่ามายุ่งกับพวกตนอีกแล้วหนีต่อ
เฟิงซิ่นเข่าทรุดนั่งเอามือกุมใบหน้าอาบเลือดไว้ พอเซี่ยเหลียนเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วงก็โวยวายใส่ว่าอย่ามาถามอะไรจากเขา ฮวาเฉิงจึงต่อว่าว่าให้โกรธคนที่ฆ่าลูกเมียสิ เฟิงซิ่นจึงหันไปมองฝูเหยา ฝูเหยาบอกว่าแม่ทัพของตนไม่รู้เรื่อง มู่ฉิงเพียงเห็นว่าเจียนหลันเป็นคนเซียนเล่อ ก่อนหน้านี้เลยคิดให้ความช่วยเหลือ เซี่ยเหลียนพยายามบอกให้เฟิงซิ่นจัดการแผลก่อน แต่เฟิงซิ่นกลับเสียงแข็งว่าตนไม่เป็นไรแล้วจากไปเงียบๆ แม้เซี่ยเหลียนกับฝูเหยาจะเรียกไว้ก็ไม่เป็นผล จากนั้นฝูเหยาจึงตัวไปจัดการจับพวกเจียนหลันต่อ ซึ่งคราวนี้เซี่ยเหลียนก็ไม่ห้ามไว้เพราะสถานการณ์บนสวรรค์น่าจะวุ่นวายมาก หากมู่ฉิงกลับไปก็อาจไม่ใช่เรื่องดี หลังจากนั้นเซี่ยเหลียนกับฮวาเฉิงก็เข้าพักในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง เห็นเซี่ยเหลียนนั่งเหม่อ ฮวาเฉิงก็พยายามพูดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวกับเซี่ยเหลียน เซี่ยเหลียนเลยเปิดใจเล่าเรื่องในอดีตให้อีกฝ่ายฟัง
Note 1 : ตอนอ่านครั้งแรกแล้วรู้ว่าเฟิงซิ่นเป็นพ่อเด็กนี่กูช็อคมาก แถมพาลชิปเรือเฟิงมู่ไม่ได้อีกเลย
Note 2 : แต่เฟิงซิ่นนี่อะไรฟะ เมียแต่งหน้าหนาจำไม่ได้ มู่ฉิงมองทีเดียวดูออกเลยนะเว้ย (ถึงมู่ฉิงก็เป็นคนจำหน้าคนแม่นที่สุดในแก็งค
์ทรีโอก็เถอะ) หาว่าเขาสติไม่ดีอีกต่างๆ กูเป็นเจียนหลันนี่โคตรเจ็บ
Note 3 : จำได้ไหมว่าบ้านพ่อค้าที่วิญญาณตัวอ่อนทำร้าย บ้านนั้นบูชาเฟิงซิ่น
.
.
.
.
.
>>986 กูคิดว่าจริงๆ เฟิงซิ่นไม่ได้กลัวผู้หญิง แต่กลัวการอยู่กับผู้หญิงเพราะไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง เฟิงซิ่นเป็นตรงๆ ห่ามๆ ไม่ละเอียดอ่อนไม่ชอบคนขี้งอน พูดจิกกัด ขี้อิจฉา คิดเล็กคิดน้อย ชอบมโน บอกว่าผู้หญิงชอบเป็นอย่างนั้น (คงเพราะโตในวังกับเซี่ยเหลียน เห็นพวกนางสนม นางกำนัล) กรณีมู่ฉิงที่นิสัยอย่างนั้นก็ไม่ชอบ แต่เพราะเป็นผู้ชายเลยด่าได้สะดวกปาก ต่อยเลยก็ได้ แต่ผู้หญิงทำแบบนั้นไม่ได้ก็เลยกลัว กรณีเจียนหลันคือค่อนข้างเป็นคนกล้าพูด กล้าทำ และส่วนมากก็คุยตรงๆ ด่าตรงๆ ไม่คือไม่ เฟิงซิ่นเลยน่าจะโอเคแล้วก็ไม่กลัวเจียนหลันอะ
สปอยเทียนกวานอาร์ค 3 ต่อจาก >>982 เทียนกวาน Part.113
.
.
.
.
.
เซี่ยเหลียนเล่าว่าเฟิงซิ่นน่าจะคบหากับเจียนหลันในช่วงที่เขาถูกเนรเทศครั้งแรก ในตอนนั้นชีวิตของเขาลำบากมาก สมบัติที่มีถูกเอาไปจำนำหมด ผู้ติดตามก็เหลือเพียงเฟิงซิ่นที่ยังอยู่เคียงข้าง เขามอบผ้าผูกเอวทองคำให้เฟิงซิ่นแม้อีกฝ่ายจะปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิด แต่เป็นเพราะเขากลัวว่าเฟิงซิ่นจะทอดทิ้งตนไป พวกเขาโตมาด้วยกัน ทั้งเฟิงซิ่นก็เป็นข้ารับใช้ที่เขาไว้ใจ ทว่าที่ผ่านมาเขากลับไปเคยมอบของรางวัลอะไรให้อีกฝ่ายเลย พอนึกถึงภาพมายาของวิญญาณตัวอ่อนซึ่งในห้องมีเครื่องรางของเขาอยู่ ทั้งๆ ที่หลังเซียนเล่อล่มสลายแล้วก็ไม่มีผู้ใดศรัทธาเขาอีก แต่เฟิงซิ่นก็ยังมอบมันให้คนรัก นำไปแจกเป็นกำลังใจให้เซี่ยเหลียนว่ายังมีผู้ศรัทธาอยู่ หลายปีที่เขาไม่เคยรับรู้ว่าเฟิงซิ่นไปชอบใคร ไม่เคยถาม ไม่เคยสนใจ ไม่เคยนึกว่านอกจากใช้ชีวิตอยู่รอบตัวเขาแล้ว อีกฝ่ายก็ยังมีชีวิตเป็นของตนเอง ด้วยสถานการณ์ตอนนั้นที่พวกเขาต้องอดมื้อกินมื้อ นั่นแสดงว่าเฟิงซิ่นต้องรักเจียนหลันมากจึงมอบผ้าผูกเอวให้ เขาเลยกลัวว่าตนจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ฮวาเฉิงกลับบอกว่าเฟิงซิ่นแค่ชอบเจียนหลัน เพราะถ้ารักจริงยังไงก็ต้องหาทางมาอยู่ด้วยไม่ใช่แยกทางกันเช่นนี้ แต่ก็ทำให้เซี่ยเหลียนรู้สึกดีขึ้นบ้าง ขณะที่พวกเขาจำเข้านอน จู่ๆ ฮวาเฉิงก็ลุกพรวดขึ้นมา พอเซี่ยเหลียนมองตามสายตาอีกฝ่ายไปก็พบว่ามีเงาของใครบางคนเข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้ แต่พออีกฝ่ายเอ่ยเรียกตนขึ้นมาจึงได้รู้ว่าคือจวินอู๋
มหาเทพไม่ได้มีท่าทีต้องการจัดการฮวาเฉิงแต่อย่างใด เขาเรียกให้เซี่ยเหลียนไปคุยกันข้างนอกห้อง แต่ฮวาเฉิงก็กล่าวว่าตอนนี้สถานการณ์ของสวรรค์เป็นอย่างไรทุกคนก็รู้หมดแล้ว ให้พูดตรงนี้ไปเลย จวินอู๋เลยเริ่มว่าตอนนี้สวรรค์ไม่อาจยับยั้งการเปิดของเขาตงลู่ได้แล้ว เทพสงครามที่ควรทำงานนี้อย่างมู่ฉิงก็หนีไป เฟิงซิ่นที่กลับไปสวรรค์ก็บาดเจ็บ อีกฝ่ายสารภาพความจริงทุกอย่างกับมหาเทพ ขอร้องให้มีคำสั่งไม่ให้เจ้าหน้าที่สวรรค์อย่าทำอะไรเจียนหลันกับลูก และด้วยบาดแผล ทำให้จวินอู๋สั่งกักตัวเฟิงซิ่นไว้เพื่อรักษาตัว เฉวียนอี้เจินก็ติดต่อไม่ได้ ตอนนี้จึงเหลือเพียงทางเดียวคือส่งเทพสงครามไปจัดการพวกผีที่เข้าไปในเขาตงลู่ไม่ให้เหลือ
ฮวาเฉิงอธิบายว่าใจกลางของเขาตงลู่จะมีเตาหลอมยักษ์ รอบๆ นั้นมีเมืองร้างอยู่ 7 เมือง การฆ่าจะเริ่มจะวงนอกค่อยๆ กระชับพื้นที่เข้าไปด้านในจึงมีเพียงผีที่เก่งกาจเท่านั้นที่จะไปถึงใจกลาง เมื่อมีผีเข้าไปในเตาจำนวนหนึ่ง เตาก็จะปิด ผู้ที่มีพลังไม่พอจะออกมาจากในนั้นไม่ได้และถูกเผาไหม้ ส่วนผู้ที่ออกมาได้ก็จะได้เป็นเจวี๋ยคนต่อไป เพราะฉะนั้นหากมุ่งไปจัดการผีที่ไปถึงใจกลางก็ไม่ต้องเปลืองแรงเสียเวลาจัดการผีกี้ๆ จำนวนมาก จวินอู๋บอกว่าตนจะเข้าไปในเขาตงลู่เอง ระหว่างนั้นฝากให้เซี่ยเหลียนเป็นผู้ดูแลสวรรค์แทน แต่เซี่ยเหลียนที่ไม่อยากเป็นผู้นำ อีกทั้งรู้ตัวดีว่าไม่มีอำนาจพอให้คนอื่นเชื่อฟังก็ปฏิเสธ บอกว่ามหาเทพจำเป็นต่อการคงอยู่ของสวรรค์ เข้าไปในนั้นจะอันตรายอาจถูกลอบสังหาร จวินอู๋บอกว่าถึงต้องสูญเสียใครไป สุดท้ายก็จะมีคนใหม่ขึ้นมา หากเจวี๋ยตนใหม่เหมือนธาราทมิฬล่มเรือหรือฮวาเฉิงก็ยังพอโอเค แต่ถ้าเหมือนกับหายนะชุดขาวความวุ่นวายต้องบังเกิดแน่ เขาจึงจำเป็นต้องเข้าไปในนั้น แต่แล้วฮวาเฉิงก็เสนออะไรบางอย่างขึ้นมา
สรุปว่าฮวาเฉิงเสนอตัวเข้าไปในเขาตงลู่กับเซี่ยเหลียน ด้วยความที่เขาเคยเข้าไปในนั้นมาก่อน ย่อมเชี่ยวชาญพื้นที่ทำให้ได้เปรียบในสมรภูมิ อีกทั้งก็มีดีลว่าหากเขาสามารถช่วยขัดขวางการเกิดเจวี๋ยตนใหม่ได้ สวรรค์จะต้องแซ่ซ้องสรรเสริญอ๋องผีไปทั้งปี ซึ่งเป็นการหยามหน้าสวรรค์ได้อีกด้วย ถึงเซี่ยเหลียนยังกังวลกับสภาพร่างกายของอีกฝ่าย ฮวาเฉิงก็บอกว่าอีกไม่นานเขาก็จะกลับสู่สภาวะปรกติแล้ว หลังจากนั้น 10 วัน ในที่สุดทั้งสองก็เดินทางมาถึงทางเข้าเขาตงลู่ซึ่งมีผีปีศาจรวมตัวกันอยู่มากมาย
.
.
.
.
.
เผื่อลืมกันไปแล้ว หายนะชุดขาวที่จวินอู๋พูดถึงหมายถึงไป๋อู๋เซียง (เศวตไร้หน้า) ที่ปล่อยโรคหน้าคนใส่เซียนเล่อนะ เป็นเจวี๋ยตนแรกที่ถือกำเนิดขึ้นมา
>>990 ถ้าให้เซี่ยเหลียนคุมสวรค์กุว่ามีเละ เซี่ยเหลียนดูไม่มีความสามารถด้านการคุมคนจริงๆว่ะ ยังดีที่เจ้าตัวรู้ตัวนะ จวินอู๋ไบแอสเซี่ยเหลียนขนาดไหนวะขนาดจะยกงานคุมสวรรค์ให้เนี่ย
อย่างนึงที่กุผิดคาดนิดหน่อยคือสววรค์กับเมืองผีดูร่วมกันอย่างสงบสุขดีว่ะ ออกจะเกรงใจฟาฟาด้วยซ้ำ ไม่ได้ถึงขนาดจ้องจะเหยียบตีนฟาฟาตอนเผลอ ขนาดฟาฟามันเคยไปไล่ถีบเทพจนตกสวรรค์มาแล้ว33องค์ จวินอู๋ยังพูดเองว่าเจวี๋ยสองนไม่ได้ทำให้วุ่นวายขนาดนั้น
>>992 >>993 สองคนนั้นไม่ได้ฆ่าคนเป็นผักปลาอะ กรณีเทพ 33 องค์นั้นฮวาเฉิงก็ท้าสู้ตรงๆ แล้วก็คอยคุมผีในเมืองของตัวเองไม่ให้ล้ำเส้น เฮ่อเสวียนถึงจะแอบเข้ามาเป็นสปาย แต่ก็จัดการเฉพาะคู่กรณี (มีหมิงอี้คนเดียวที่ไม่ได้เกี่ยวเล้ย) ตอนแรกเฮ่อเสวียนถูกสวรรค์มองว่าปล่อยๆ ไปก็ได้ด้วยซ้ำ แล้วในเมื่อสองคนนี้ไม่ได้เปรี้ยวมาก ถ้าสวรรค์หาเรื่องไปจัดการมันจะพาลให้เกิดการต่อสู้สูญเสียกันใหญ่โต เลยอยู่คุมเชิงถ่วงอำนาจกันไปอย่างนี้ดีกว่า แล้วก็อย่าลืมว่าถ้าไม่มีผีคอยสร้างความวุ่นวายให้มนุษย์ต้องขอเทพมาช่วยเหลือ พวกมนุษย์ก็จะศรัทธาเทพน้อยลงกว่าที่เป็นอยู่นะ ซึ่งเทพไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
กูว่าเหตุการณ์บังเอิญพอดีไปเปล่าว่ะ เหมือนมีคนคุุม
อห เห็นฮวาเฉิงในม่านฮวาล่าสุดกันยังอ้ะ ใจกุไม่ไหวแล้ว
สำหรับกุรู้สึกว่าฮวาเฉิงยังไม่ใช่อะ ฮวาเฉิงต้องยิ้มตอแหล ปากโค้งเป็นจันทร์เสี้ยว ไม่ได้ยิ้มนิดๆ หล่อๆ แบบนี้ เพราะการที่ฮวาเฉิงยิ้มตอแหลมันมีจุดเชื่อมโยงกับของสิ่งหนึ่ง และตัวละครตัวหนึ่งก็เคยด่าฮวาเฉิงที่ชอบยิ้มแบบนั้นด้วย
ฟุขยะขยะ
ฟุรกโลกขยะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.