>>653 >>654 กูคือโม่งสปอยเทียนกวานเอง ตอนนี้กูอ่านจบเล่มที่ 2 ล่ะ จากรู้เนื้อเรื่องเท่าที่ได้อ่านไป กูว่าระดับความดรามามันพอๆ กับ ปรมจ นะ แต่สิ่งหนึ่งที่กูรู้สึกได้มากกว่าคือความเจ็บอะ และเป็นความเจ็บแบบหาทางระบายไม่ได้ ในเรื่อง ปรมจ พอสาวเนื้อเรื่องไปมันจะพอโทษได้ไงว่า เพราะคนนี้มันวางแผนชั่ว เพราะคนนี้มันไม่ดี โทษได้ไปถึงวิธีการเลี้ยงลูกของป๊าม๊าทั้งหลาย แต่เทียนกวานมันไม่มีอะไรให้มึงโทษได้นอกจากตัวเอง มันเลยเจ็บ
จากเรื่อง ตรยข จนถึง ปรมจ พวกเราได้อ่านพัฒนาการที่ทำให้คนๆ หนึ่งเปลี่ยนไปร้ายได้แบบไม่ได้โฟกัสมากเท่าไร เพราะคนร้ายไม่ใช่ตัวเอก แต่เทียนกวานมันได้เห็นกระบวนการเปลี่ยนคนดีเป็นคนเลวอย่างใกล้ชิด และเหมือนที่เพื่อนโม่งบนๆ ว่าไว้เรื่องแผลใจ กูว่าถ้าใครมีแผลใกล้เคียงกับตัวละครในเรื่องมึงจะอินมาก แต่ใครไม่มีแผลตรงนี้ก็อาจจะไม่อินเท่าไร