นิยายเรื่องนี้มันไม่ได้สมหวังในทุกๆเรื่อง ทุกๆตัวละครมีปมมีที่มาของตัวเอง มีชีวิตของตัวเองอะ ดีอย่างคือเราได้ดิสคัสกันได้แง่มุมอื่น แต่ถ้ามองอย่างไบแอสคงเถียงกันไมีจบ
กูคิดว่าต่างฝ่ายต่างสูญเสียอะ เว่ยอิงมีชีวิตดีที่สุดไหม? ก็ไม่นะ ดีแค่มีคนเชื่อใจและเคียงข้างไปด้วยกัน มันลึกซึ้งไง คงเพราะชีวิตที่เว่ยอิงตายมามันก็หนักหนา
เจียงเฉิงก็หนักหนาไม่แพ้กัน ถ้าถามว่าทุกเรื่องเป็นความผิดของเว่ยอิง100%ไหมก็ไม่ แต่ทุกๆเรื่องราวเว่ยอิงเกี่ยวข้องเป็นตัวจุดชนวน
กูชอบให้ตัวละครมันเทาๆนะไม่ได้ดีไปหมด ในซีรีส์ก็เสียดายหลายอย่างอะ เว่ยอิงเวอร์ซีรีส์เป็นคนดี ดูคลีนกว่าต้นฉบับ ตัวร้ายในซีรีส์ขาดเสน่ห์ไปหน่อย การแสดงอินเนอร์ตัวร้ายคือมองสามโยชน์ก็รู้ว่าร้าย
เจียงเฉิงในซีนีส์คือจืดมากกกก
พูดถึงนิยายเห็นด้วยกับโม่งบนๆและเรื่องเจียงเฉิง แต่ต้องโทษเตี่ยเจียงกับแม่คนเดียวเลย เป็นครอบครัวมีปัญหา ผลตกคืออยู่ที่ลูกอะ สงสารในมุมนี้มาก เจียงเฉิงแบกภาระหนักมากหลังตระกูลล่ม และพยายามฟื้น คือกูเข้าใจนางนะที่ออกตัวไม่ได้ แต่มันก็เห็นชัดอะว่าความอิหลักอิเหลื่อ
เรื่องเจียงเฉิงไม่มีคนรู้ใจมันช่วยไม่ได้อะ กูว่านางคอมพีทในชีวิตแล้วนะมีหลานก็ต้องดูแล กูคิดว่านางไม่รับเปิดใจให้ใครง่ายๆด้วยแหละ ยากที่จะเข้ามานั่งในใจนาง เว้นแต่นิสัยเหมือนพี่สาวอะ กูว่าได้ แต่นี่คือช่องโหว่วที่คนเขียนทิ้งไว้ให้เราได้ถกกันต่อ
อีกอย่างเว่ยอิงกับเฉียงเฉิงสองคนนี้ไม่คุยกันตรงๆอะ แล้วด้วยนิสัยใจคอแต่้ดิมยังไงคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก
ต่างฝ่ายต่างโทษตัวเองแน่นอน พอเจอหน้ากันเรื่องในอดีตมันตอกย้ำอะ เหมือนเราต้องโทษตัวเองซ้ำๆ มันเลยกลับไปอยู่ในจุดเดิมไม่ได้แล้ว