>>522 ที่กูพูดกูไม่ได้ไม่ชอบอาเฉิงนะ บอกด้วยความสัตย์จริงเลยแต่กูแค่บอกตามที่กูมองอ่ะ ว่าอาเฉิงมันน่าสงสาร แต่ที่ยกๆมากูเห็นมันเวียนว่าเสียทุกอย่าง ไม่มีสุข ไม่มีใครมีแค่หมากับหลาน จุดนี้กูไม่เห็นอ่ะว่ามันต่างจากเว่ยอิงยังไง ที่ว่าชีวิตดีกว่าชาวบ้านมันเพราะเว่ยไม่มีหน้าที่มันก็ถูกอ่ะมึง สองคนนี้มันเกิดมาไม่เท่าแต่แล้ว และก่อนหน้ามันก็เดอะแบกทุกสิ่งอยู่แล้ว ที่เว่ยอิงมันสงบสุขเพราะมันปลง อีกอย่างมันมีพลังอำนาจขนาดนั่น ถ้าไม่ปล่อยวางแกร่งแย่งมันจะจบสุขได้ไง มันทำร้ายสกุลเจียง แต่การที่มันยกจินตานให้เจียงเฉิน ก็คือมันชดใช้ให้อ่ะ เจียงเฉินไม่จำเป็นต้องสำนึกบุญคุณตามที่เว่ยอิงบอก เพราะมันดีที่ส่งผลให้เหี้ยทำให้คนที่มันรักฉิบหายมันก็คือจบแล้ว ที่กูยกเรื่องผัวมาพูดเพราะกูเห็นมันวนแค่ว่า ได้อยู่กับผัวมีที่พึ่งมีคนรัก มีคนเอาใจ ซึ่งคนๆนั้นมันก็หลานจ้านอ่ะ สำหรับกูการที่ยังมีคนรักอยู่ หรือมีคนให้รักมันโชคดีแล้วไม่ต่าง ถ้าเทียบเหมือนพ่อตายก็ยังมีลูกให้รักให้ยึดมั่น ดังนั้นสำหรับกูอาเฉิงคือจบดีแล้ว เพราะยังมีจินหลิงให้ดูแล มันไม่ได้ทุกข์ตรม ไม่มีใครอ่ะ ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว คนสูญเสียอะไรหรือผ่านมามาก เขาน่าสงสารมึงแต่ไม่ใช่ทุกวันนี้เขาฉิบหาย ไม่มีความสุข คนที่ฉิบหายไม่มีความสุขในสายตากูมันแค่พี่ซีกับน้องเนี่ยอ่ะ