>>516 >>517 แต๊งกิ้วมากพวกมึง พอเห็นละก็อยากได้โปสลายเซ็นมากกว่าเยอะเลย แต่ดวงไม่มี 5555555555555555
>>520 ตอนดูซร แรกๆ กูไม่ชอบอาเฉิงเลย เป็นไรนักหนาอะ ขี้เหวี่ยง อารมณ์ร้อน แต่พอดูๆ ไปก็ค่อยเข้าใจตัวละครมากขึ้นนะ พื้นฐานอาเฉิงเป็นคนขี้โวยวายอยู่แล้ว ตอนไม่มีอาเซี่ยนก็โอเคแหละ พอมีมาก็คงเหมือนมีตัวเปรียบเทียบมั้ง ทุกคนรอบข้างชอบอาเซี่ยนมาก ขนาดพ่อตัวเองยังดูลำเอียงรักพี่มากกว่าเยอะเลย มีแค่แม่ที่ไม่รัก แต่แม่ก็กลายเป็นพลังงานลบของน้องซะอีกเพราะดันพูดแต่มุมแย่ๆ ก่อนตายก็ทิ้งแผลไว้ในใจน้องว่าที่เหลียนฮวาอู้เจอแบบนี้เพราะอาเซี่ยนอีก (ซึ่งประเด็นนี้กูไม่โอเคมาก ต่อให้ไม่ใช่เพราะอาเซี่ยนยังไงก็โดนล้มอยู่ดี แต่ทุกอย่างดันไปโยนใส่อาเซี่ยนหมดเลยซะงั้น) กูมองว่าแค่เป็นคนโวยวายใส่พี่นี่ก็ถือว่าอาเฉิงเป็นคนพื้นฐานจิตใจดีมากแล้วนะ แบคกราวแบบนี้ในเรื่องอื่นคงกลายเป็นตัวร้ายไปแล้ว
ที่คนเปรียบเทียบว่าชีวิตอาเซี่ยนดีกว่าคนอื่นๆ ในเรื่องเยอะเพราะอย่างน้อยๆ พอกลับมาก็ใช้ชีวิตได้สบายใจที่สุดละมั้ง มีคนคอยซัพพอร์ต ในขณะที่คนอื่นมีความรู้สึกผิด มีหน้าที่ ความกดดันเยอะกว่าที่จะต้องแบกรับไปชั่วชีวิตน่ะนะ
กูมองว่าแม่โม่เก่งในเรื่องสร้างตัวละครแหละ ทุกตัวเป็นตัวละครกลมๆ มีทั้งด้านดีแหละด้านไม่ดี มีที่มาของลักษณะนิสัยและการกระทำ อยู่ที่ว่าจะเลือกยืนอยู่ฝั่งไหน กูเลยไม่ได้เกลียดตัวละครไหนจริงๆ จังๆ เลย (ยกเว้นพวกอีตัวร้ายที่ร้ายจริงๆ ร้ายแบนๆ อะนะ)