>>473 เอาจริง เจียงเฉินพ่อแม่ตาย มันก็เสียไม่ต่างจากเว่ยอิงป่ะ คนที่ตายก็พ่อแม่เว่ยอิงเหมือนกัน กูอ่านหลายอันกูคิดว่าพูดๆมานี้คือมองในมุมเข้าข้างอาเฉิงไง ถ้ามองกันดีๆ เว่ยอิงมันเหี้ย แต่อาเฉิงมันก็ขี้อิจฉามั้ย คือระหว่างสองคนนี้ มันมีหนามต่ำใจมานานแล้ว เพราะอาเฉิงมันรักเว่ยอิงก็จริงแต่มันก็อิจฉา เวลาใครดูถูกมาสิ่งแรกที่ทำคือพาลเว่ยอิง เอาความชังมาลงพี่มันหมดนิสัยเป็นแบบนี้แล้วเว่ยอิงมันก็พวกอมขี้ในปาก ปกป้องก็ไม่บอก ส่วนหนึ่งก็เพราะมันรู้จักนิสัยน้องมันดีป่ะ บอกทำไรไม่ปรึกษาเรื่องสกุลเวิน มึงคิดว่าคนอย่างเจียงเฉิงมันจะเข้าใจรึไง มันไม่มีทางจะโอเคอ่ะ จริงๆก็เหมือนที่กวงเหยามันพูด คนแรกท้าตีหาเรื่องใส่ตัวสร้างคู่แค้นไปทั่ว อีกคนก็ไม่เคยจะปกป้องไม่เคยแก้ต่างหรือช่วยทำให้คนเขารู้ว่าพี่ตัวเองเป็นกำลังสำคัญไม่ใช่มารร้าย กูว่าสำหรับคู่นี้ไม่มีใครผิดกว่าใคร เพราะสันดานมันขัดกันมาแต่ต้นแล้ว หนามในอกมันมีพอถึงจุดหักมันถึงแรง อาเฉิงมีสิทธิ์เกลียดแค้นได้ เว่ยอิงมันก็ไม่ห้ามเพราะมันรู้ตัวว่ามันผิด แต่อาเฉิงมันก็แค้นลงทั้งหมดไม่ได้เพราะมันก็รู้ตัวว่ามันก็ผิดไม่ต่างกัน ถึงจะบอกเว่ยอิงโชคดี จริงๆก็เพราะมันมีผัวดีมั้ยวะ พ่อแม่มันก็ตายเป็นต้นเหตุให้คนที่รักตายทางอ้อม เว่ยอิงมีผัว อาเฉิงก็มีหลานมั้ย จะบอกชีวิตคนดีๆฉิบหาย มันก็แค่พี่ซีอ่ะ ส่วนอาเฉิงสุดท้ายกูว่านางปล่อยวางได้แล้ว แล้วก็มีชีวิตอย่างมีความสุขดีแล้วไม่ต้องมาคิดแค้นอะไรให้มันปวดใจ ไฟแค้นเผาตัว มันก็เป็นสุขแล้ว ไม่มีผัวไม่ได้ถึงไม่มีความสุขนะ