>>433 อืม ว่าไปแล้วอันนี้มันก็พูดยาก กุดันไปสัมผัสเป็นฟิลเตอร์ว่ารู้อยู่แล้วว่าเทียนหลางจวินเป็นคนที่ตัวเองไม่ควรรักแบบนั้น ไม่งั้นก็ไม่น่าจะตัดเพ้อว่าเลิกรักมันยากมาก เพราะถ้ารักแบบครอบครัวมันไม่จำเป็นต้องเลิกรักอะมึง ไม่ได้มีอะไรผิดเลย กุว่าที่น้องไม่โวยไม่ไรตอนผัวเมียจีบกันเพราะต้องทำให้ตัวเองด้านชารึเปล่า ลองสะบัดแม่ปิงเกอตกจากหลังสักทีสิได้รู้กันอะกุว่า555555555 สุดท้ายสองคนนี้กุก็มองว่ามันจบไม่สวยแต่เป็นรักที่สวยงาม งื้องือ
>>426 เออกุลืมตอบอีกเรื่อง เพชรอยู่ในตมยังเป็นเพชรก็จริง แต่มึงจะไปโยนเพชรลงตมทำไมแต่แรกว่ะ (นี่กุก็นึกถึงเจียงเฉิงอีกละ เจียงเฟิงเหมียนที่น่าตายเอ๊ย) บอกเลยถ้าใครมีลูกแล้วทำเหี้ยๆ กับลูกด้วยข้ออ้างพิสูจน์ตัวเองนี่ กุตราหน้าเลยว่าต่ำเกินกว่าจะให้ทายาทมาเคารพตัวเองว่าเป็นบุพการีผู้มีพระคุณ กุใจอ่อนกะเด็กง่ายมากอะ โดยเฉพาะเด็กที่เจออะไรเหี้ยๆ มา
ความจริงพาร์ทเสินจิ่วนี่ กุอินถึงขนาดตอนที่มันฉายฉากปิงเหอโดนราดน้ำชาแล้วซือจุนเข้าไปปลอบ กุเสือกอ่านกวาดผ่านๆ เพราะสงสารเสินจิ่วที่ลุกออกไปด้วยใจเจ็บช้ำว่าตัวเองไม่มีแม่อะมึง คิดดูว่าพระเอกของเรื่องโดนรังแกแบบไร้ความผิดแต่กุไม่อินเลย ใจกุแบบ เออรีบกอดรีบจบได้แล้ว กุจะอินกะเสินจิ่วต่อ55555555555555555 กุมันเห้ กุรู้ตัวดี
>>434 อันที่จริงกุเคยไปค้นมู้ตอนที่เล่มสามออกใหม่ๆ ปรากฏกุเจอแต่การฟาดฟันว่าปิงเม่ยกะปิงเกอคืออะไรกันแน่ ละแม่งยาวจนไม่มีคนคุยเนื้อเรื่องเลยอะ555555555555 บ่งตงว่ากุอัดอั้นมาก กลัวเหมือนกันว่าจุดประเด็นขึ้นมาละจะไม่มีใครคุยด้วย
แต่กุว่าหลิ่วชิงเกอในไทม์ไลน์ของเสิ่นหยวนโอเคอยู่นะ คือถึงขนาดแพ้ให้ปิงเหอจนฉายาไร้พ่ายโดนเหยียบย่ำก็ยังพุ่งไปสู้เรื่อยๆ เพื่อเอาศพเสิ่นหยวนคืนมาอะ แถมตอนไปปราบภูติดอกไม้ก็เหมือนจะเข้าใจลนลานว่าคนที่เป็นคู่ชะตาของเสิ่นหยวนคือตัวเองไปอี๊ก พ่อคุณเอ๊ย กุว่าลึกๆ ในใจนางต้องมีซัมติง ถ้าไม่ติดที่ปิงเหอได้รักกะเสิ่นหยวนก่อนกุว่าคู่นี้ก็ไม่แน่5555
เรื่องธาตุไฟเข้าแทรกกุว่ามันชัดแล้วแหละว่าเสินจิ่วเป็นคนลงมือ แต่ ลงมือช่วยค่ะ และดันช่วยด้วยความร้อนรนจนเผลอพลาดทำเขาตาย ภาพที่คนอื่นเห็นมันก็เลยไม่ต่างจากนางฆ่าศิษย์น้องนั่นแหละ (ละก็เสือกปากหนัก ชีเกอมาถามก็อมพะนำเหมือนตัวเองเป็นคนทำผิดด้วยนะ เฮ้อ) เพราะซั่งชิงหัวเตือนนางแล้วว่าถ้าเจอคนธาตุไฟเข้าแทรกอย่าเข้าไปช่วยด้วยความร้อนรน ให้ตั้งสติก่อน ซึ่ง เสิ่นหยวนทำได้ แต่เสินจิ่วทำไม่ได้ เลยเป็นอย่างที่เห็น
โม่เสวียนอวี่เป็นอะไรที่กุไม่กล้าแตะมึง กุยังไม่โดนสปอยล์ตรงนี้เท่าไรแต่เห็นแต่โดกับฟิคหน่วงๆ ที่ชิปนางกะจินกวงเหยา ตับกุทำงานไม่ไหวแล้ว กุเลยยังไม่อยากแตะอะไรเพิ่มตอนนี้ TT คืออ่านฟิคที่เขามีสุขก็เศร้าเพราะรู้ว่าเขาไม่ได้เป็นงั้นจริงๆ ครั้นจะมาอ่านความจริงก็เศร้าเพราะแม่งจริงจนชัดเจนอีก ฮึก แม่งเง้ย