โอโห เจอสหายเข้าอกเข้าใจเสินจิ่วกันขนาดนี้กุชื่นใจแทนเจ้าเก้าน้อย TT >>426 >>427 ของกุโดนประโยคปิดท้ายจริงๆ มึง
"เยวี่ยชิงหยวนไม่ควรจะมีจุดจบเช่นนี้เลย"
"เพื่อที่จะไปตามนัดเก่าที่สายไปสิบกว่าปี"
"เพื่อบรรลุคำมั่นสัญญาที่ไม่มีประโยชน์ข้อหนึ่ง"
อิเห้ กุโอเค กระซวกกุต่อได้เลย ไม่ต้องเกรงใจค่ะแม่โม่ เอาเล้ย
กุคิดเหมือน >>428 >>429 จริงมึง มันรู้สึกไม่ยุติธรรมเลย แบบที่เสิ่นหยวนคิดอะ คนที่ควรมีชีวิตอยู่จนได้มาฟังเรื่องนี้ควรจะเป็นเสินจิ่ว ไม่ใช่เสิ่นหยวน เยวี่ยชิงหยวนมาพูดตอนนี้กับตัวเองมันไม่มีประโยชน์แล้ว
แต่จุดที่เยียวยากุได้ดีที่สุด คือตอนที่เสินจิ่วไล่ชีเกอให้ไปให้พ้น แล้วคิดได้ว่าชีเกอก็พยายามชดใช้ให้ตัวเองทุกทางเท่าที่จะทำได้แล้ว มันมากพอแล้ว = คือมันแปลว่าเสินจิ่วให้อภัยชีเกอเรียบร้อยแล้วมึง ให้อภัยโดยที่ไม่ต้องรับรู้ข้อแก้ตัวเลยสักนิด มันเลยพอจะฮีลกุได้ว่า เขารักและให้อภัยกันและกันแล้ว (เหี้ยนิดหน่อยตรงที่เยวี่ยชิงหยวนไม่มีทางรู้สึกว่าได้รับการให้อภัย ยิ่งเสิ่นหยวนไม่ยอมให้นางเรียกว่าเสินจิ่วด้วยแล้ว...)
สำหรับกุโลกที่สองคนนี้จะอยู่ด้วยกันแบบแฮปปี้ได้คือโลกหลังความตายของปิงเกอออริจินอลอะมึง กุเคยเจอแฟนอาร์ตคนไทยนี่แหละ เป็นฉากที่เสินจิ่วตายไปแล้ว จากนั้นวิญญาณชีเกอก็ตามมาพบ เสินจิ่วหันไปมองแล้วยิ้ม พูดว่า "ท่านมาช้า"
อิเหี้ย กุโอเครอบสอง ฮือออออออออออ
>>429 กุแอบโบกป้ายไฟว่ากุรอนะ สำหรับสปอยล์จะคั่นช่วงไหนกุก็เอนจอยได้เสมอนะสหายโม่ง ฮือๆ มึงเรียบเรียงดีอะ กุชอบ