>>660 ไม่เป็นไรมึง แต่อยากให้รู้น่ะว่ามีคนชอบแบบนี้ กูชอบเพราะเวลากูอ่านกูอ่านคอมเม้นด้วย แล้วอันไหนโดนๆก็จะไปร่วมหวีด มันทำให้กุผูกพันกับนิยายและรู้สึกสนุกกว่าอ่านคนเดียวรวดเดียวจบ
กุขอพื้นที่น้อยใจหน่อย กุช้ำใจกับสนพมาก มีที่นึงเปิดโหวตให้เลือกว่าจะออกทีละเล่ม(เดือนละเล่ม) หรือรอไปสามเดือนแล้วออกทีเดียวสามเล่มจบ สรุปผลโหวตออกทีเดียวจบชนะ คนที่ชอบแบบค่อยๆอ่านแล้วค่อยๆหวีดกับชาวบ้านวิเคราะห์ลุ้นไปทีละเล่มอย่างกูนี่เศร้า คือออกเดือนละเล่ม คนที่ชอบอ่านทีเดียวจบ ก็ดองให้ครบสามเดือนก็ซื้อได้นี่ ไม่ต่างกันกับที่โหวตรอสามเดือนเท่ากันได้อ่านรวดเดียวจบ ทำไมต้องมาทำให้กุที่ชอบตามลุ้นไปทีละนิดและลงแดงไปพร้อมกับเพื่อนๆสายนี้ ต้องรออ่านรวดเดียวจบตามไปด้วย กุชอบช่วงเวลาลงแดงแล้วคนมาเม้า มาหวีด มาวิเคราะห์เดาเรื่องต่อจากนั้นมากๆ มันทำให้กูรู้สึกนิยายกลายเป็นส่วนนึงของชีวิตกุ แต่พอมันออกทีเดียวจบ มันก็จบอะ ไม่มีปมอะไรให้ต้องมาเดาตอนต่อไปของมัน ไม่มีอะไรให้กุมีส่วนร่วมของผลงานนั้น มันกลายเป็นนิยายในความทรงจำแสนสั้นของกุ สนุกแค่ไหน มันก็ไม่ตรึงในใจเท่าแบบร่วมลุ้นไปทีละนิดอะ ยกตัวอย่างการ์ตูนญี่ปุ่นก็ได้ บางเรื่องกูซิ้อแบบรวดเดียวจบ มาอ่าน สนุกมาก แต่สนุกแล้วมันก็จบอะ ในขณะหลายเรื่อง กุตามทีละตอน กุติดกุลงแดง กุตามมู้ประวัติ ข้อมูล วิเคราะห์ทฤษฎี เอกลักษณ์ตัวละครแต่ละตัว กุจำได้กระทั่งตัวประกอบในเรื่องเกือบทุกตัวเพราะกุอ่านซ้ำๆ กุแทบจะรู้ประวัติของตัวประกอบทั้งหมดด้วยซ้ำ จำจนขึ้นใจระหว่างรอตอนใหม่ มันทำให้กุจำมุมเล็กๆที่คนเขียนเขาแฝงมาในเรื่องได้ แล้วพออ่านตอนต่อไปเราจะเก็บรายละเอียดเรื่องได้มากขึ้น นี่คือสาเหตุที่กุชอบอ่านทีละตอน