จากพจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน
โข่ง ๒
(๑) (ปาก) ว. เปิ่น, ไม่เข้าท่า
(๒) ว. โค่ง.
เพราะงั้นโข่ง = โค่ง
จบปะ
Last posted
Total of 1000 posts
จากพจนานุกรม ราชบัณฑิตยสถาน
โข่ง ๒
(๑) (ปาก) ว. เปิ่น, ไม่เข้าท่า
(๒) ว. โค่ง.
เพราะงั้นโข่ง = โค่ง
จบปะ
เหมือนที่ ปกติ = ปรกติ
จะใช้คำไหนก็ได้ ไม่ผิด
ไม่เหมือนสิวะ
ไหม =ถูกแต่บางกลุ่มด่าว่าใช้ผิด
มั้ย =ผิดแต่บางกลุ่มบอกว่าถูกเพราะตามเสียงพูด
อย่างไร=ถูก
อย่างไง=ผิดแต่บางคนรับได้เพราะตามเสียง
โข่ง =ถูก
โค่ง =ถูก แต่โดนด่าว่าใช้ผิด
มายืนยันว่า โข่ง = โค่ง แต่คำว่า เด็กโข่ง คำที่ถูกคือ เด็กโค่ง เพราะความหมายของคำนี้ไม่ใช่เด็กเปิ่น เด็กไม่เข้าท่า ต้องหมายถึง เด็กตัวโต ดังนั้นจริงๆต้องใช้ เด็กโค่ง
>>800 เนี่ยเห็นด้วย กูไปอบรมเกี่ยวกับพวกบก. มา จะมีพวกบก.ของสนพ.ใหญ่ๆมา อบรม เเต่ละที่เขาบอกเลยว่ามันจะคำที่เขาตกลงกันในสนพ.เองว่าจะใช้คำนี้ ยึดคำนี้เลย อิงราชบัณฑิตด้วย ไม่ใช่อิงกูอย่างเดียว ตปท. บางสนพ. ทำเป็นพจนานุกรมของตัวเองเลยก็มี พวกภาษานี่มันปวดหัวจริงๆ นะ พวกใหญ่ๆ กูก็ยังเห็นผิด เเต่ไม่ใช่ว่าปล่อยผ่านช่างมันหรอก เเต่ถ้ามีพิมพ์ซ้ำก็อยากให้มีแก้เเหละ
เเต่พวกที่ด่าคำผิดเเล้วเช็กไม่ชัวร์ ก็ใจเย็นๆ เช็กให้เเน่ใจก่อนด่านะคะมึง เปิดพจนานุกรมยัน หลักฐานให้พร้อม อิอิ
คำว่า “อะ” เป็นคำที่ประหลาดใจมากว่าผิดกันเยอะมาก ผิดกันหนักกว่า คะ ค่ะ อีก “อะ” ไม่มีไม่เอก ถ้ามีมันผิด แจ่มใสและเซ้นส์อย่าลืมแก้ เซ้นส์นี่หนักเลย การวรรค ๆ ผิดหนักมาก เหมือนไม่มีความรู้ตรงนี้เลยด้วยซ้ำว่ามันต้องวรรคหน้าหลัง อะก็ใส่ไม้เอกมันมาอยู่ได้ คนทำงานในกองไปเรียนเพิ่มสักนิดนะ เหนื่อยจะพูดถึงเหมือนกัน
>>813 อันนี้กูรู้มาว่าวรรคหน้าวรรคหลังคือถูกนะ แต่เวลาใช้จริงแล้วแต่ที่อ่ะ บางที่ก็ใช้แค่วรรคหลัง กูทำงานจัดหน้าหนังสืออยู่ เป็นหนังสือของราชการทั้งคู่ ที่นึงคือวรรคหน้าวรรคหลัง อีกทีคือให้วรรคหลังอย่างเดียว แก้หัวฟูเลยกู (ส่วนตัวกูเวลาอ่านชอบวรรคหลังอย่างเดียวมากกว่า)
>>814 ถ้าเอาตามการพิมพ์หนังสือที่ถูกต้อง (จากสมัยเราเรียนพิมพ์ดีดอะนะ) วรรคหน้าวรรคหลังถูกต้องแล้ว (วรรคหน้าเล็ก วรรคหลังใหญ่) แต่คนปล่อยเบลอเคาะแค่วรรคหลัง เปิดดูวายแต่งของซบ.ได้ ไม่วรรคหน้าให้เห็นเลยสักนิดเดียว กองนี้เหมือนคนไม่มีความรู้พื้นฐานการทำหนังสือใดๆ งานอะไรก็ชุ่ยไปหมด ทุกอย่างไร้ระเบียบไม่มืออาชีพน่ะเพื่อนโม่ง
เรื่องไม้ยมกวรรคหน้าหลังจะว่าแต่ ซบไม่ถูก แจ่มก็ทำ เพราะคนไม่ชอบวรรคหน้าหลัง ส่วนมากไม่วรรค แต่บางที่จะวรรคหลัง
อยากรู้ว่าปกติบ.ก.ทำหน้าที่อะไรกัน ต้องเกลาสำนวนภาษาด้วยปะวะ แบบถ้าอ่านแล้วมันแปลกๆ ประโยคไม่จบสมบูรณ์ ฯลฯ อย่างนี้บ.ก.ต้องแก้ด้วยไหม นิยายแปลก็ด้วย กูอยากรู้ว่าบ.ก.นิยายแปลต้องทำงานขั้นไหน ตรวจคำแปลเลยรึเปล่า หรือแค่อ่านดูว่าอ่านรู้เรื่องไม่รู้เรื่องก็พอ
ตกใจนึกว่าเข้ามาผิดห้อง คำว่า อ่ะกับอะ กูยังใช้ผิดอยู่เลยนะ ใช้ อ่ะ มาตลอดเลย รู้สึกผิดจัง >w<
>>819 กูก็อยากรู้เช่นกัน วอนโม่งใจดีมาบอกหน่อย เพราะกูอ่านรีวิวจากที่หนึ่งแล้วคือแบบใช้คำผิดไป เช่น จมจ่อมในการขับรถยนต์ (บริบทคือ ไม่สามารถละสายตาไปคุยกับอีกคนได้เพราะจมจ่อมกับการขับรถ) แบบนี้ เขาก็แนะนำว่าจมจ่อมแบบนั้นอาจจะขับรถชนแล้ว ควรใช้จดจ่อแทน บ.ก. ก็ปล่อยผ่านได้หรือไร อันนี้กูไม่รู้นะ แค่ออกความเห็น
>>820 ไม่เป็นไรนะ ก่อนหน้านี้กูก็ใช้ผิด แต่พอรู้ว่าอันไหนถูกก็พยายามแก้ไขให้มันถูก
ไม่บอกหรอก อุๆๆๆๆๆๆ
วรรคหน้า และ วรรคหลัง แล้วแบบนี้ วรรคไง เผ็ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แบบนี้ป่าว
ปกติมันต้องเว้นวรรคทั้งหน้าทั้งหลังหรอวะ เช่นนิยายเล่มนี้สนุกมาก ๆ อย่างนี้หรอ
เราเขียนแคร์รอตมาตลอด ยึดตามหลักการถอดคำภาษาอังกฤษ เหมือนที่คนไม่ยอมเขียนอัปเดตให้ถูก “อัป” ไม่ใช่ “อัพ” เฟซบุ๊ก ลุ๊กบุ๊ก มันแปลกตาดูเหมือนผิด เพื่อนด่าเราว่าเราสะกดผิดแล้วยังจะดื้อว่าถูก แต่เราอยากจะยื่นหนังสือการถอดคำต่างประเทศให้อ่าน เวลาเจอคนเถียงเราเลยเงียบดีกว่า
ขอย้อนหน่อย อยากรู้รค.คำผิดเหี้ยขนาดไหนให้ลองอ่านซีรีย์สร่างเมาดู เล่มสองนี่อย่างเหี้ย กลางๆ ถึงท้ายๆ เล่มเหมือนเหลือเวลาอีกหนึ่งวันต้องปิดเล่มแล้ว พิมพ์เสร็จเข้าแท่นพิมพ์แม่งเลย ระดับผิดแทบทุกหน้า หน้าละสองจุดอัพเงี้ย แต่กูดันชอบซีรี่ย์นี้เลยต้องทนอ่าน จนเล่มสามออกมาเป็นชาติแล้วกูยังทำใจซื้อไม่ลงเลยสัดเอ้ย ได้ยินว่าเล่มสามก็คำผิดเยอะมาก ควย
เมินกูกันหมด เสียใจอะ กูไม่รู้จริง ๆ ถ้าใช้ ๆๆๆๆๆๆๆ มันต้องเว้นยังไง
>>844 เหมือนที่สอนเว้นจะอยู่ในวิชาพิมพ์ดีดนะ เดี้ยวนี้ไม่มีสอนกันแล้วก็ไม่แปลกที่คนจะไม่รู้กัน ถ้าระดับนิยายไม่ใช่งานวิจัย วิทยานิพนธ์ ก็ใช้ ๆ ไปเถอะ
จะว่าไปในโรงเรียนควรมีวิชาจัดหน้ากระดาษนะ แบบสอนเรื่องแบบฟอร์มการจัดหน้ากระดาษ สอนเรื่องการเว้น/เคาะ บลา ๆ ไม่ใช่จนจบออกมาทำงานแล้วยังทำกันไม่เป็นผิด ๆ ถูก ๆ แบบรูปเล่มรายงานที่ส่ง ๆ ไปบางทีก็ไม่อ่านกันหรอกไปสนแต่วีดีโอจนแบบถ้ามีลูก/หลานนอกจากจะส่งมันเรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะแล้ว อย่าลืมส่งไปเข้าคอร์สสอนถ่ายวีดีโอ/ตัดต่อวีดีโอ ด้วยนะ เออถ้าเงินเหลือก็ลงคอร์สสอนโฟโตช็อปขั้นสูงด้วยเลยพวกข้าราชการแก่ ๆ แม่งชอบคิดว่าทุกคนที่เล่นคอมได้ทำภาพกราฟิกได้หมดกูละจนใจ
ส่วนตัวมองว่าภาษามันดิ้นไปได้เรื่อย ๆ ไอ้ที่เคยผิดพอใช้ผิดกันมาก ๆ เดี้ยวก็แก้ให้กลายเป็นถูก อย่างถอดเสียงจากภาษอังกฤษปกติจะไม่เติมวรรณยุกต์ แต่ล่าสุด ลิโด ก็เติมไม้โท เป็น ลิโด้ ไปแล้ว
เมกะ/เมกา ก็กลายเป็น เมก้า เอาจริง ๆ พวกมึงต้องปล่อยวางบ้างนะกูว่า
อนึ่งกูรู้ว่าต้องพิมพ์เว้นหน้าหลังเพราะสมัยเรียนโดนแก้เล่มจนหมดกระดาษไปเป็นรีม ๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ตอนหลังกูยกคอมไปให้เค้าดูเลย
>>845 จริงๆ คือไอ้เรื่อง x ๆ หรือ xๆ มันไม่ใช่ว่าไม่รู้แล้วทำอะดิ หลายสนพ.ก็รู้อยู่แล้วว่าเว้นแบบนี้มันผิด แต่ทำเพราะมันสวยงามแล้วก็จัดหน้าง่ายกว่าอย่างที่บอกไป ว่าแต่มึงเมนชั่นคอมเม้นท์กูทำไมเนี่ย งง กูไม่ได้บอกว่าไม่มีสอนหรือผิดสักหน่อย แค่ถ้าไม่เว้นเลยมันขัดตาเฉยๆ
ฟฉ นี่ยอดจองคราวนี้น้อยเหรอวะเห็นไปโพสต์แนะนำนิยายในกลุ่มหรือเค้าโพสปกคิกูเพิ่งเคยเห็นครั้งนี้อะ
คำซ้ำเราคงเขียน เผ็ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แบบนี้ ถถถถ เคยเห็นสนพ.เก่าแก่พิมพ์นิยายรุ่นคุณแม่ยังสาวใช้ จริง ๆ แล้วเราชอบวรรคหน้าหลังนะ จัดหน้ายากมาก แต่ว่ามองแล้วก็สวยดี
สนพ.ที่เว้นหน้าหลังแบบนี้มี ฮูก (นิยายช่วงหลัง) กุหลาบ มด. นฟกท. สนพ.พวกนี้เราได้อ่านและเห็นอยู่ นข.ทำมือที่เป๊ะมากเรื่องการจัดหน้าจำได้แม่นคือคุณ ออร์ก้า พิสูจน์อักษรของเขาก็ค่อนข้างเป๊ะมาก ใครมีเล่มเปิดดูได้เลย
กูว่า ฮม หลังๆเงียบโคตรๆ ออกนิยายแต่ละเรื่องไม่ปัง รักเสมอก็ไม่ปัง หลังๆนิยาย ฮม ไม่มีกระแสเลยยยย นิยายแต่งช่วงนี้กูว่าดรอปๆ นิยายแปลกำลังมาแรงกว่ามากๆ
ขอกูบ่นอีกนิด อย่าเพิ่งรำคาญไป กำลังอ่าน สามีแห่งชาติอยู่คือ กูสงสัยคำว่า ละ มันใส่ไม้เอกได้ใช่มั้ย ล่ะ แต่เจอแบบ เช่น นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้วละ
มันต้องเสียงต่ำหรือเปล่า ถ้ากูเข้าใจผิดขออภัยด้วย เจอคำนี้เยอะมาก แล้วที่หนักกว่านั้น คือการแทนตัว เดี๋ยวฉันเดี๋ยวผม ในประโยคเดียวกัน จนกูงงว่า นายเอกพูดสองมิติหรือไง และเจอล่าสุด ปลายนิ้วเกี่ยวกระหวัดแลกลมหายใจอยู่พักใหญ่ นิ้วมันทำไม่ได้นะ อ่า มึนนน หากมีบก. สนพ นี้อยู่ที่นี่ วอนตรวจกันดีๆ นะคะ
>>857 ละ ล่ะ ให้อภัยเถอะ คำนี้ราชบัณฑิตก็ตอบไม่ได้ ถามก็อ้ำอึ้ง อธิบายได้แต่เดิมๆแม้แต่คนในโม่ง ว่า ล่ะมาจากเล่า ละมาจากแหละ แต่บางคำมันไม่ได้ กูถามเจาะราชบัณฑิตเลย ก็ตอบไม่ได้ ก็วนไป ละมาจากแหละ ล่ะมาจากเล่า ต้องดูบริบท ทีนี้ พอมาถึงคำว่า ละก็ ละมั้ง ใช้ยังไงคะ มาจาก แหละก็ หรือ เล่าก็ แต่คนก็ใช้ปกตามเสียงคือ ล่ะมั้ง ล่ะก็ คนในสายก็อ้ำอึ้ง อย่าง ตย ของคนข้างบน คำว่า นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้วละ คนก็รู้สึกแปลกๆกับรูปประโยค เพรา ละ มาจาก แหละ แต่จริงๆออกเสียงที่ถูกคือ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้วล่ะ ทั้งที่มันไม่ได้มามาจาก คำว่า เล่า สักหน่อย กูยก ตย ประมาณนี้ คนในนั้นยังตอบไม่ถูกเลย แล้วพวกมึงอะไรกันนักหนา ละก็มายก ตย เดิมๆ ละ มาจากแหละ ล่ะ มาจาก เล่า เอื่ม จ้ะ มันมีคำที่มาประกอบกับคำว่า ละ ล่ะ อีกเยอะมากกกกกก
อ้าว นี่กูเข้าใจมาตลอดเลยว่า
ละ มาจาก แล้ว
ล่ะ มาจาก เล่า
กูต้องกลับไปศึกษาเพิ่มเติม กูมึนเล็กน้อย ขอบคุณเพื่อนโม่งมาก
ละล่ะเป็นสิ่งที่กูโอเคกับการเขียนตามการออกเสียงนะ หรือใครจะใช้ตามราชบัณฑิตกูก็โอเคเหมือนกัน แต่เวลาเจอ หละ หล่ะ นี่กูปวดหัวมาก
ถ้าเป็นเรื่องสำเนียงพื้นถิ่นนี่กูก็ไม่รู้นะ แต่เวลากูพูดคำว่า 'ละมั้ง' นี่กูจะพูดว่า ละ แบบที่มันสะกดไม่ได้อะ คล้ายๆ กับ ลา แต่สั้นกว่า
ฮม กูว่าก็เงียบๆไม่ได้ปึงปังอะไร ดูแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องให้ว้าวอะ กูไม่ทันเรื่องที่ สนพ ขู่จะฟ้องนักเขียนนะ กูเป็นแคนคนอ่านผ่านทางมา มองๆดูแล้ว กูรู้สึกไม่ว้าวจริงๆ เรื่องเน้นเยกูก็ไม่ชอบ อ่านเยเยอะๆแม่งเลี่ยน แค่นิยายเรื่องนึงเน้นเยทั้งเรื่องยังน่าเบื่อ นี่ถ้าสนพ เน้นเอาเรื่องแนวๆนั้นมาพิมพ์เยอะๆคนต้องมีเอียนบ้างแหละ
เดี๋ยวนี้กูเสียเงินให้วายไทยน้อยลงมาก เหลือซื้อเฉพาะนขที่ตามอยู่แค่ไม่กี่คน แต่กูกำลังจะล้มละลายเพราะวายแปลออกมาได้ออกมาดี จนโว้ยยย
>>873 ถามว่าเขียนได้มั้ยก็ได้แหละ กูยังเคยเห็นคนแต่งนิยายในเว็บใช้สรรพนามบุรุษที่ 1 ว่า 'ชั้น' กับ 'ดิชั้น' ตามเสียงพูดเลย
แต่ส่วนตัวกูกูจะแยกระหว่างภาษาพูดกับภาษาเขียนชัดเจนอะ
Ex. ถึงกูจะแทนตัวว่า 'ดิชั้น' แต่เวลาเขียนงานกูจะเขียนคำว่า 'ดิฉัน' ตลอด เอ้อ! และปกติกูก็พูดคำว่า 'ค่ะ' เป็น 'ขะ' เหมือนกัน
กูรู้สึกว่าถ้าเขียนคำตามคำที่เราออกเสียงจริงๆ คงปวดหัวน่าดูอะ ต่างคนก็ออกเสียงต่างกัน มันจะไม่มีมาตรฐานกลางเลย อย่าง 'ก๋วยเตี๋ยว' ก็มีคนออกเสียงทั้ง 'ก๋วยเตี๋ยว' 'ก้วยเตี๋ยว' และ 'ก๊วยเตี๋ยว' มึงลองนึกสภาพหนังสือแต่ละเล่มที่มีคำว่า 'ก๋วยเตี๋ยว' หลายหลายแบบต่างกันดูสิ คงสนุกพิลึก 555
ส่วนคำที่เขียนตามการอ่านเป๊ะๆ แต่ไม่ถูกหลักภาษาอย่าง 'จะปายหนาย' 'มีอาราย' 'ม่ายยู้เยื่อง' นี่กูก็ใช้นะ แต่เป็นกรณีที่ต้องการเน้นย้ำสภาพของตัวละคร เช่น ง่วงนอน เมา เป็นต้น
ป.ล. กูไม่ได้บอกว่า 'ล่ะ' อ่านว่า หละ นะ อ่านดีๆ
กูเพิ่งเห็นว่าในที่สุดพอดีก็มาตอบว่าไม่ทำอีบุค ถามไว้ตั้งแต่ลงตัวอย่างไม่กี่ตอนมาตอบหลังปิดรอบจอง เอิ่ม ตอนแรกกูอยากได้อีบุคเพราะลังเลค่าส่ง+ไม่ค่อยอยากได้ปกเลล่า โป๊ด้วยส่วนนึง เลยรีๆรอๆไม่จองเล่ม สุดท้ายไม่ทำอีบุค แล้วมาบอกอะไรตอนนี้วะ มึงตอบภายใน 7 วันที่คนแรกเริ่มถามไม่ได้เรอะะะะะ //เออ ใช่ กูพาลนั่นแหละ แม่ง หงุดหงิดโดนเมิน
แวะมาแปะหนังที่ชื่อว่า thirty years of adonis แปปนะ
>>879 คือกูมีข้อลังเลหลายอย่างแหละ ยังคิดอยู่ว่าถ้าเขาตอบตั้งแต่ยังไม่ปิดจองสุดท้ายกูจะตัดสินใจซื้อมั้ยวะ กูชอบตัวอย่างที่ลงนะ ถ้าอีบุคคงซื้อชัวร์ แต่เล่มก็ยังโลเลๆเพราะค่าส่งแพงและกูเกลียดปก แต่กูก็อยากไปนั่งลังเลเองไงว่าจะเอาไม่เอา นี่โดนเมินจนเหมือนเลือกเขาให้ว่าเออ มึงไม่ต้องซื้อหรอก กูเลยเคืองงงง
*เหมือนเขาเลือกให้ กูพิมพ์ผิด ขออภัย
ที่จริงกูรอโม่งรีวิวก่อนก็ได้มั้ง ตัวอย่างก่อนพรูฟที่ลงคำผิดน่าเกลียดพอสมควร ถ้าเล่มห่วยกูอาจจะเสียดายน้อยลงหน่อย
เราอยากได้อีบุ๊กเหมือนกันไม่มีที่เก็บแล้วถึงจะชอบอ่านเล่มมากแค่ไหนแต่ไม่มีที่แล้วจริงๆ แปลทั้งหลายเข้าใจว่าแอลซีแยกกันได้แต่ช้ำใจวนไป
หนึ่งคำมั่นถ้ามีอีบุ๊กก็ซื้ออีกดันไปมี เราสายเก้บคู่ถ้าเรื่องไหนชอบอ่านสนุก
กูนึกสมัยกูอยู่ประถม แม่กูเอาหนังสือพิมพ์หน้าอาชญากรรมห่อปกหนังสือภาษาไทยกู .... รถเละเลย
เวลาใครบอกให้ระวังหลุมดำ สมัยหลุมดำโหดร้ายมากทีไรกูจะรู้สึกแปลกๆทุกที กูเป็นคนนึงที่อยู่ในยุคหลุมดำแต่ไม่โดนผลกระทบอะไรเลย (อาจเพราะกูวายสายญี่ปุ่นและกูอ่านญี่ปุ่นได้) กูรู้สึกว่าหลายคนพูดเกินเหตุ เหมือนอยากข่มว่าอยู่มาตั้งแต่สมัยนั้นมากกว่า สายวายตอนนี้มันโยงผลประโยชน์ไว้เยอะ ฝั่งหนังสือก็เป็นเค้กชิ้นใหญ่ที่ทุกคนลงมาแย่ง ฝั่งดาราก็ใช้เป็นสะพานสร้างแฟนคลับ ยังไม่นับที่ประเทศนี้นับเงินเป็นใหญ่ขนาดจะออกร่างคู่ชีวิต lgbt (กลวงๆ) เพื่อล่อนักท่องเที่ยวเข้าประเทศ ไหนจะยุคโซเชียลที่กระแสสังคมแห่ไปตามเทรนในทวิตอีก รฐบ.กลับคำพูดทุกวันตามกระแสโซเชียล คิดว่ายุคหลุมดำจะกลับมาจริงเหรอ ตราบที่ฐานแน่นทำเงินดี กูว่ายาก
>>893 +1 กูว่าเว่อวังไปมั้ย กูก็เฉยๆนะยุคนั้น และกูก็ไม่คิดว่ามันจะมีเหตุการ์ณแบบนั้นอีก เดี๋ยวนักสิทธิก็จะมาเรียกร้องอีก เหยียดเพศ ไม่มีเสรีในการอ่าน ความคิดคับแคบ อะไรต่างๆ นานา
คนที่อะไรนิดๆหน่อยๆก็ตื่นตูมนี่สิ แบบว่ามีข่าวนิดนึงก็ลนลาน เดี๋ยวหลุมดำกลับมานะๆ กูเบื่อ
คือเอาจริงๆ หลุมดำ มันเกิดเพราะรายการทีวีเสี้ยมไว้ไม่ใช่เหรอวะ ไม่ใช่ว่าเป็นนโยบายหลักของ รบ.นิ
คือพวกมึงไม่โดนไม่ได้อะไรนะแต่คือกูโดนไง ไม่ได้โดนเพราะข้างนอกอะไรหรอกโดนเพราะผู้ใหญ่ในบ้านเนี่ยแหละ หัวเก่าเลยหาว่ากูซื้อนสโป๊หนังสือของพวกโรคจิตแล้วเอานิยาย/การ์ตูนกูไปเผาเกลี้ยงเลย
ปล.แต่กูว่าเดี๋ยวนี้น่าจะยากกว่าเดิม คนน่าจะเปิดขึ้นแล้วแหละ....มั้ง
ใครเคยโดน สนพ จีบ แต่เทบ้าง อยากรู้เพราะอะไร
คนที่มีคิดมากกับยุคหลุมดำจะ อายุราวๆ 30-40 ปี
เรายุคนั้นก็จะ 40 แล้วนะ เด็กกว่าเราคงมีที่ทัน แต่ช่วงหลุมดำเราไม่กระทบนะ แต่ก็ไม่ชอบที่อล่างฉ่าง ปกโป๊สุดๆ ชื่อเรื่องไม่กล้าหยิบ ฯลฯ ยังไงก็อยากให้คีปโลว์โปรไฟล์ ต่อให้เปิดยังไงผู้ใหญ่ในบ้านเราก็ไม่ใจกว้างกันขนาดนั้น
ky เพื่อนโม่ง เพจ เสียดาย นี่คือะไร ทำไมเค้ารีวิว แรงจังวะ หลายๆเรื่องที่เค้ารีวิว กูอ่านมันก็ไม่แย่จนต่ำเตี้ยอะไรขนาดนั้นไหม เพื่อนกูในเฟสไปกดไลด์มันเด้งมาหน้าฟีดเลยเข้าไปอ่านมากูนี่จิตตกแทนนข.หลายๆเรื่องเลย
คือกูไปไล่อ่านแล้วแบบ กูสงสารนักเขียนเลยอะไม่แค่นข.ไทย นข.ต่างชาติก้โดน นี่ทำงานต่อไม่ได้เลย แบบอารมฌ์ดาวน์เลย บางเรื่องคือมันสนุกนะ แต่นี่เค้าวิวไว้แบบ อย่าใช้คำว่ารีวิวเลยเหอะ เหมือนคนที่เกลียดอะไรสัดอย่างแบบรุนแรงแล้วลากมาสับๆให้เละให้ไม่มีที่ยืนอะ งงใจเพื่อนกูไปชอบเพจนี้ได้ยังไง
>>912 ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นนข. อึ้งเบาๆ
เหมือนเป็นเพจที่ระบายแต่ความเกลียดชังจริง กูตะหงิดที่เค้าบ่นเรื่องนิยายออนไลน์สมัยนี้แล้วบอกว่าคนอ่านควรมีศักดิ์ศรี คือไปยุ่งอะไรกับความชอบคนอื่นวะ
เขาด่าประมาณยังไงเหรอ
เวลาอ่านรีวิว ถ้าด่าเรื่องพล็อต เรื่องที่มันผิด
Fact แบบให้อภัยไม่ได้หรือเรื่องที่ ooc ด้วยตัวเองก็ยังพอเป็นรีวิวที่น่าสนใจ แต่บางคนชอบรีวิวแบบเอาตรรกะตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาตัวเองไปแทนตัวละคร แบบถ้าเป็นฉันนะฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก ฉันจะ... ทำไมคนแต่งแต่งเรื่องแบบนี้! คาร์ในนิยายไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเหมือนคนอ่านอะ คนเพี้ยนๆแบบที่คนอ่านไม่เคยเจอก็มีอยู่ในโลกนี้เหมือนกัน
เรื่องรีวิวนะ ถ้ากูอ่านเรื่องไหนแล้วชอบกูก็รีวิวบ้างนิดหน่อย ไม่ก็แนะนำเพื่อนไรงี้อะ เรื่องที่กูชอบกูก็อยากให้คนมาอ่านและก็จะได้มีคนร่วมกรี๊ดด้วย แล้วการรีวิวก็ช่วยให้กำลังใจนข.ดีด้วย ถ้าคนไหนกูชอบ อยากให้แต่งอีก แต่กูไม่กล้าคุยกะเค้ากูก็รีวิวเนี่ยแหละ แต่กูไม่ได้รีวิวลงโม่งนะ คนที่ไม่ชอบก็รีวิวมาว่าไม่ชอบยังไง คุยๆ กัน กูเห็นนข.บ่นไม่มีฟีดแบ็กกันเยอะ มีฟีดแบ็กทั้งบวกและลบก็ยังดีกว่าไม่มีไรเลยมั้ง
ประเด็นคือมึงไม่ควรด่ากันมั้ยวะ นข.ก็หัวร้อนเกิน นข.ไม่ควรลงมาด่าเองอะเอาจริง การวิจารณ์กูว่าให้นอ.ถกเถียงกันก็พอ ถ้างานดีจริงเดี๋ยวก็มีรีวิวดีๆ ออกมาเอง
กูก็ยังสนับสนุนการรีวิวโดยเฉพาะรีวิวเรื่องที่ชอบอยู่นะ เวลากูรีวิวเรื่องที่ไม่ชอบก็จะชมเป็นกรณีๆ ไป ตรงไหนไม่ชอบก็บอก ตรงไหนดีก็ชม เวลามีคนรีวิวแล้วกูอยากออกความเห็นต่างก็คุยกะเค้าดีๆ ไม่ใช่ไปเตะตัดขาแบบ "เอ่อ เราว่าเล่มนี้ไม่สนุกซักนิดเลยอ่ะค่ะ ชอบเข้าไปได้ไง"
กูอ่านเพจเสียดายในมุมมองนักอ่าน กูว่าเขาก็ไม่ได้รีวิวเลวร้ายมากนี่ คือกูอ่านได้ไม่ดาวน์ เพราะกูไม่ใช่นักเขียน บางเรื่องก็ไม่ได้ด่าอย่างเดียวนะ เห็นมีชมบ้าง คะแนนดีบ้าง เวลาชมก็ไม่ได้อวยอย่างเดียว ชมไปติไป ชมหนึ่งคำ ติสามคำไรงี้
เขาจะด่าจะติในแง่มุมไหน ก็เขียนมาเถอะ กูก็อ่านกรองเอาเอง เรื่องไหนกูคิดจะอ่านอยู่แล้ว ถึงเขาด่าว่าแย่ยังไง กูก็อ่านอยู่ดี จุดที่เขาอ่านไม่ชอบ บางทีอาจจะคือจุดที่กูอ่านแล้วชอบก็ได้ do your worst มาเถอะ กูรับได้ก็คือรับได้ ไม่ได้กูก็ผ่านไปเอง
>>919 รีวิวก็ต้องเอาตัวเองเป็นที่ตั้งสิ คิดยังไงก็รีวิวออกมาแบบนั้น ไม่ใช่คิดว่าคนอื่นจะคิดยังไงแล้วถึงรีวิว ถ้าคนเขียนเขียนฉากนี้ให้ขำ คนอื่นอ่านแล้วขำกันทั้งบาง แต่กูอ่านไม่ขำ กูก็ต้องบอกไม่ขำอยู่ดี
ไม่รู้กูเข้าใจคำว่ารีวิวผิดหรือเปล่านะ แต่กูชอบอ่านว่าคนอ่านคนนั้นมีความเห็นยังไงกับนิยายเรื่องนั้น ไม่ใช่รีวิวแต่ข้อมูลจำเพาะของนิยาย อันนั้นจะออกแนวสนพ.รีวิวมากกว่า หรือรีวิวแบบกลางๆ บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น
ซึ่งกูชอบรีวิวแบบที่กล้ากวนน้ำให้ขุ่นเท่าที่จะทำได้มากกว่า กูดูเองว่าขุ่นแบบนี้กูดื่มได้ไหม ดื่มได้ก็ไปกันได้
มันก็ชัดแล้วนี่ มึงไม่ใช่นักเขียน มึงเลยรู้สึกเฉยๆเพราะมึงคือคนอ่าน มึงต้องการดูรีวิวนิยายเพื่อเช็คว่ามึงควรจะไปอ่านหรือไปอุดหนุนมั้ย
แต่คนเขียนต่างกัน บางคนรับไม่ได้เพราะรู้สึกว่ารุนแรงในความรู้สึกของเขา อันดับแรกนักเขียนทุกคนรู้สึกเลยว่ากว่าจะเขียนมาได้ขนาดนี้มันเหนื่อย
ความเหนื่อยที่ได้คำด่ากลับมา ตามด้วยการสับเละ เพราะกลัว แล้วก็โกรธ บางคนเลยหน้ามืดเอาคอมเม้นดีๆลากมาตบตี เพระางานเขียนมันคือความภาคภูมิใจอย่างนึง การโดนสับแรงๆสำหรับบางคนคือความภูมิใจของเขาโดนทำลาย ก็แค่นี้ ต่อให้บางคนชอบ มันก็มีบางจุดแหล่ะที่รู้สึกว่า "ไม่เห็นต้องพูดอะไรแบบนั้นเลย"
แต่ก็นั่นแหล่ะ มึงอาจไม่เก็ท เพราะมึงไม่ใช่นักเขียน
>>923 รีวิวเอาตัวเองเป็นที่ตั้งก็ไม่แปลก ที่ไม่ควรคือเอาอคติส่วนตัวเป็นที่ตั้ง เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงแล้วด่าว่าอาหารไม่ถูกใจ
ปกติคนส่วนใหญ่เริ่มอ่านด้วยคะแนนเต็ม 10 พอเจอจุดไม่ถูกใจค่อยหักคะแนนออกไป เพจนี้เริ่มอ่านด้วยคะแนนติดลบไปก่อนแล้ว ส่วนจุดที่ยกมาด่าว่าผิดความจริงก็ไม่ผิด เกินครึ่งเลย แต่คิดเอาเองว่าผิด
เพจที่ว่านี่คือ เสียดายคนจ่ายไม่ได้... หรือเปล่าวะ?
เหมือนเขาจะคิดว่าหนังสือเกือบทุกเล่มห่วยรึเปล่า เพราะหนักไปทางด่า เอาจุดเล็กๆมาขยายให้ใหญ่จนดูแย่เกินจริง นิยายบางเรื่องอ่านแล้วสนุกดี แต่เค้าเน้นข้อเสียมากจนกลบข้อดี อ่านรีวิวแล้วนึกว่าไม่สนุก
คนที่ไม่ใช่นักเขียน มึงอ่านแล้วไม่รู้สึกอะไรก็ไม่แปลก แต่คนเป็นนักเขียนรู้สึกไง เผื่อมึงนึกไม่ออก มึงทำทีสิสด้วยความตั้งใจ ทำมันทั้งวันทั้งคืน สุดท้ายพอเอาไปพรีเซนต์ อ.ด่างานมึงเละ มีชมประปราย มึงยังยิ้มออกรึเปล่าล่ะ
ถ้าติเพื่อก่อนเรารับได้ แต่ถ้าติเน้นด่าเอามันส์คงละเรื่องกันนะ นข.บางคนรับได้ขอบคุณด้วยที่มีคำติชม บางคนตินิดนึงแค็ปมาด่าด้วยให้ลูกหาบช่วยด้วย เคยเจอเมนต์ตอบทุกคนที่ชมแต่อันไหนติติงก็ทำเป็นไม่เห็นข้ามเมนต์นั้นไปแบบไม่มีตัวตน อ่านดูเมนต์นั้นก็แค่เมนต์ว่าตลร.ทำอะไรไร้เหตุผลขัดกับพื้นนิสัยที่เขียนจั่วมา อันนี้เราก็แอบคิดว่าเขาใจแคบเกินไป
>>929 กว่ากูจะได้ทำทีสิส กูคงโดนอาจารย์ด่าแบบย่อยยับจนชินชา บอกตรงๆ มึงเทียบเหตุการณ์นี้กับทีสิส กูก็ยังไม่เก็ทอยู่ดีอะ ซ้ำร้ายกูคิดว่า ใจนักเขียนช่างเปราะบาง ติติงไม่ได้เข้าไปใหญ่
กูผ่านวินาทีเป็นวินาทีตายตอนทำทีสิสมาหลายปีแล้ว จุดนั้นกูเข้าใจ โดนติงโดนบ่นงานไม่ดี ควรแก้ไข กูทิ้งความรู้สึกอื่นๆไว้ตรงนั้นแล้วกลับไปแก้งาน ไม่คิดถึงอะไรอีก ไม่งั้นเรียนไม่จบพอดี 555555555
จะรีวิวพราวขนาดไหนก็ตามใจเหอะ แต่ด่ากราดเรื่องนู้นนักเขียนฝีมือไม่ถึง เรื่องนี้เหมือนเด็กเพิ่งหัดแต่ง จ้าาาาาา(เสียงแมท) เอาที่สบายใจ 1.5 เต็มสิบเลย
>>934 ประมาณด่ามาด่ากลับแบบนี้เหรอ มองกลางๆ เพื่อนโม่งว่านข.แบบนี้น่ารักมั้ยล่ะ นอ.ด้ามานข.ด่ากลับ ลากมาให้ลูกหาบด่าด้วย มันขอบคุณ.หลายคนที่ลูกหาบโอ๋มากจนไม่มีใครอยากจะติออกสื่อ ดูมาเฟียมากเลย ถ้านอ.ติเพื่อก่อยังไม่แรงใส่เขาแบบนี้อย่าไปสนใจเลย อ่านแต่ลูกหาบอวยต่อไปนั่นแหละ เพราะยังไงก็ไม่เปิดใจรับฟังที่เห็นต่างอยู่แล้ว
แยกกรณีด่าหยาบคายกับติดเวยเหตุผลนะเพื่อนโม่งอย่าเอามารวมกัน
>>924 กูก็แค่พูดในมุมมองคนอ่านของกู มึงไม่ต้องน้อยใจตัดพ้อกูก็ได้ กูอ่านแล้วเฉยๆ แต่ด้านบนก่อนกู มีคนอ่านแล้วสงสารนักเขียนตั้งหลายคน ไม่ต้องห่วง
>>929 ยกตัวอย่างแบบนี้ กูยิ่งไม่เก็ทนะ อ.ด่างานมึง แล้วมึงต้องการอะไรจากกู กูอาจจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจมึงไม่รู้ละ แต่กูเฉยๆ ก็ถูกแล้วปะ ต้องให้กูห้ามอ.ด่ามึงหรือด่าอ.กลับแทนมึงเหรอ ให้กูปลอบใจมึงเหรอ ให้กูไปแก้งานกับมึงเหรอ ถึงจะหมายความว่ากูมีความรู้สึกอะไร
วกกลับมาที่นิยาย มึงเป็นคนเขียน มึงห้ามรีวิวไม่ได้ แต่มึงเลือกที่จะรับได้ มึงจะเมินเฉยก็ได้ จะลากมาตบก็ได้ แต่จะมาโวยวายว่าคนอ่านที่เฉยๆอย่างกูไม่เข้าใจมึงไม่ได้
อา....ใครที่เป็นนักเขียนด่ามาด่ากลับไม่โกง บอกกูด้วยนะมึงแต่งเรื่องไร กูจะได้ระวังไว้...
ซบ.มีให้ลดหย่อนภาษีแล้วนะทุกคน ปฏิเสธไว้ก่อน พอทำได้แล้วค่อยกลับคำทีหลัง ถถถถ
ยังไม่ทันด่าใครก็มีคนด่าก่อนซะแหละ... ทำผิดไรนี่ เวลาอ่านนิยายใครเราให้กำลังใจตลอด ไม่เคยด่าใคร คอมเม้นเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ นะ ตลอดมา ซดเก๊กฮวยแพร๊บบ
เพจเสียดายนี่แอดมินคือใครว่ะ บอกบุญกูที กราบบบบบบ
กูเข้าไปส่องเพจเขามาละเว้ย รู้สึกว่าไม่มีนิยายเรื่องไหนดีพอสำหรับเขาอะ คือแม่งหาจุดมาด่าให้ต่ำตมได้ทุกเรื่อง เห็นโม่งบนๆบอกเคยเป็นนักเขียน กูอยากรู้เลยงานเขามันเวอวังแค่ไหน สำหรับเพจนี้กูไม่ให้ราคาอะ คิดว่าเน้นวิจารณ์แรงๆเรียกแขก กูอ่านรีวิวมาไม่จำเป็นต้องชมแต่นี่เน้นด่าๆๆ บอกนิยายบางเรื่องดูเด็กน้อย แต่ที่เขาเขียนวิจารณ์นี่กูว่าแม่งก็ดูเด็กวะ
กูรู้สึกว่าถ้าอ่านรีวิวเขา แล้วคนไม่มีวิจารณญาณ หรือ เอารีวิวเขาวัดการตัดสินใจแบบ 100%เลยนี่ แม่งมีโอกาสพลาดนิยายโอเคๆหลายเรื่องเลยนะ
กูจำได้ มีรีวิวนึงทำนข.ที่กูรู้จักเสียเซลฟ์ไปเลย แล้วก็มีคนไปแสดงความเห็นต่าง แอดมินบอกมีคนฝากรีวิว กูอ่านแล้วไม่คนฝากก็คนถูกฝาก เอาความรู้สึกตัวเองใส่ลงไปแล้วกลายเป็นคาดเดา คลาดเคลื่อนจากที่นข.ตั้งใจสื่อ
กู 952 กูลืมเลย ว่าจะเข้ามาบอก เห็นในทวิภพหาวาร์ปน้องโจฮันฯ มึงก็แค่ค้นในลิสต์คนที่มึงฟอลก็เจอแล้ว น้องโจชื่อยาว ๆ ตามด้วย xxx
johanneslarxxx
>>950 เรื่องนั้นมันฟิคไม่ใช่เหรอวะ? กูจำได้ว่าอากิระกับไคโตะนี่มาจากอะนิเมของญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง มันเหมือนเอามาบรรยายเฉยๆ อะเพราะกูเคยอ่านงานเขา ภาษาบรรยายเวิ่นเว้อใช้คำฟุ่มเฟือยเยอะมาก เนื้อเรื่องก็ค่อนข้างไม่มีอะไรแทบจะเป็นนิยายขาย ฉาก NC ซึ่งลูกหาบบอกว่าแซ่บเวอร
มันจะไม่อะไรเลยถ้าเขาด่าไม่ยั้งกับนิยายเรื่องอื่น แต่นิยายของเขาดีเข้ามาตรฐาน พล็อตไม่กลวง แต่นี่...ถถถถ คนที่อ่านงานเขาแล้วดูที่เขาด่าลงเพจถึงได้ไม่ให้ราคาไง มันจะไม่ให้คนไม่พอใจได้ยังไง งานของตัวเองยังไม่สามารถเรียกว่าดีได้เลย
เค้าเขียนอีกเรื่องที่ปกดำๆ เกี่ยวกับอียิปต์ กูจำชื่อเรื่องไม่ได้
เห็นว่าทุ่มเทมากขนาดบินไปสถานที่จริงเพื่อเขียนนิยายโดยเฉพาะเลยนะ
แต่ขอโทษ กูเปิดอ่าน 2-3 หน้าหลับ เลยดองมาเป็นสิบปี
สุดท้ายเลยขายทิ้งไปแล้ว
กูไม่ค่อยชอบการรีวิวของเพจ เสียดาย เหมือนกันนะ รู้สึกว่าเขาชอบยกตัวเองว่ามาตรฐานสูง เหยียดคนอื่น คือนิยายแต่งไม่ดี ข้อมูลไม่แน่นไม่ถูกต้อง ติกันได้ แต่ของเขามันด่าแบบใส่อารมณ์ บางเรื่องอย่างกะเอาสะใจ แค่นั้นอ่ะ
ky ทำไม นฬกท ยกเลิกเปิดจองนิยายเรื่องนึงวะ กูเห็นเพิ่งเริ่มเปิดอยู่แป๊บๆ
นิยายที่เคยได้ 9-9.5 จากเพจเสียดายคือ ES คอมปานี โรงน้ำชาเร้นรัก ปราชญ์กู้ฯ นอกนั้นก็ไม่ค่อยมี กูเคยจำได้ครั้งหนึ่งเขาเอานิยายวายทำมือของนข. คนหนึ่งมารีวิวเสียยับ ด่าเสียหายมาก นข.มาขอหนังสือคืนเขายังบอกเลยว่าเสียดายค่าส่งคืน แต่อย่างว่ารสนิยมใครรสนิยมมัน กูอ่านES ไม่รอด โรงน้ำชาก็ปกติ ปราชญ์ก็อ่านได้ แต่บางเรื่องที่เขาติยับกูกลับชอบ อยู่ที่ใจวะ อย่าไปสนใจเพจนี้เลย อยากอ่านก็อ่าน ซื้อม่แล้วไม่ตรงเป็คก็เทขาย
นากิ งานเขียนเขากูรู้จักสองเรื่องคือ อิสลายา ไรซัมติง กับ addicted to crime เรื่องแรกตอนนั้นเหมือน outlander ที่มีออกตัวเลยเอานิยายเรื่องไหนมาดัดแปลง รีไปหลายรอบเขาถึงหยุดไม่ทำอีก กูไม่ได้อ่านเลยไม่รู้ว่าดัดขนาดไหน แต่เพิ่งรู้มีออกตัวไปเก็บข้อมูลถึงที่ว่ะ ส่วน addicted to crime อันนี้ได้อ่าน มาสมัยนี้น่าจะโดนด่ากระจุยนะ พูดตามตรงนิยายที่เขาสับหลายเรื่องน่าจะดีกว่าเรื่องนี้ที่เขาเขียน พลอตอ่อนมาก
ความจริงกูไม่อะไรนะถ้าคนรีวิวจะเขียนนิยายไม่เก่งเท่านักเขียน (กูเคยเจอนักวิจารณ์หนังมากำกับหนังแล้วหนังเหี้ยมากก็มี) แต่ปัญหาของเพจเสียดาย คือรีวิวไม่มีมารยาทว่ะ แต่เขาอาจจะคิดรีวิวสุภาพๆ คนจะไม่สนใจเท่า แล้วมันแย่ที่สำนวนมันสะท้อนถึงความดูถูกเจ้าของผลงาน จงใจทำให้อับอายน่ะ
พูดแล้วกูนึกถึงรีวิว ร้ายเดียงสา ในทวิต กูอ่านที่เขาด่าโคตรอึดอัดไม่ชอบเลย เจ้าของทวิตจบสายจิตวิทยามาโดยตรงเลยสับซะเละ อ่านเหมือนจะดีแต่เหมือนเขาแค่อยากสนองความสะใจ จับคนเขียนมาประจานให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเย้ยว่าโง่ เขียนข้อมูลผิด ทำไมตัวละครทำตัวแบบนั้นแบบนี้ แย่สุดคือเขายืมคนอื่นมาอ่าน ไม่ชอบตั้งแต่บทแรกๆ ทำไมยังอ่านต่อว่ะ
สรุปกูว่ารีวิวนิยายน่ะดีแล้ว แต่น่าจะมีมารยาทคิดถึงใจอีกฝ่ายกันบ้างว่ะว่าลองตัวเองโดนวิจารณ์แบบนี้บ้างเหมือนกันจะรับได้มั้ยว่ะ
เพจเสียดายกูเข้าไปอ่านมา ขนาดไม่ใช่คนเขียนยังจิตตกแทน จริงๆนะเว้ยกูว่าเขาเน้นวิจารณ์มันส์ๆเอาสะใจอ่ะ
>>962 กูอ่านที่เขาพูดถึงนะ กูว่าอารมณ์คนอ่านแล้วอยากบ่นอยากด่าเฉยๆว่ะไม่ได้จะรีวิว ชื่อเรื่องก็ไม่พูดแค่มีปกที่เซนเซอร์พอให้คนรู้จักร้องอ๋อ บ่นอารมณ์คนบ่นละครไทยที่ไม่สมเหตุสมผลน่ะแบบปั๊มหัวใจแบบนั้นมันทำในชีวิตจริงไม่ได้นะ หรือเวลาโม่งบ่นวายเด็กสิบขวบแต่ลิ้นไก่สั้นพูดไม่ชัด ทั้งที่มันเลยวัยพูดไม่ชัดแล้ว ซึ่งกูว่านิยายเรื่องที่เขาว่าสร้างความเชื่อผิดๆจริงๆ เช่นการที่หมอบอกข้อมูลคนไข้ให้พระเอก หรืออาการของโรคที่เหมือนอยากตัดออกเป็นอีกคน ทั้งที่ความจริงก็เป็นตัวเอง ทำให้คนเข้าใจอาการของโรคผิดแล้วพอคนจำมาจากนิยายมันก็แย่สิ คนเขียนก็ควรมีความรับผิดชอบต่อสังคมมั้ย ข้อมูลของโรคที่เป็นหนึ่งในธีมหลักของเรื่องยังผิดอะมึง
>>968 กูเข้าไปอ่านละ 5555555555 คิดว่าเค้าไม่ได้รีวิวนะ แบบด่าเลยเฉยๆ แต่คือบางจุดที่เค้าพูดกูเห็นด้วยนะ แล้วก็รู้สึกมานานแล้วกับนิยายของคนเขียนคนนี้ว่ามันแบบพยายามใส่ความ angst ไปนิดนึง กูอ่านละอึดอัด แต่โดยรวมๆกูยังชอบวิธีการบรรยายของคนเขียนนะ
แต่อ่านทวิตนี้ก็แอบเห็นใจคนเขียนนิดๆ ถ้าเค้ามาเจอนี่ต้องแบบมีเสียใจมั่งแน่นอนอะ เหอะๆ
แต่คือ เอาจริงมาขนาดนี้แล้วเค้าไม่ต้องเซนเซอร์ก็ได้อะ เห็นนิดเดียวก็รู้ละว่าเรื่องอะไร แถมแนวนี้ก็มีไม่เยอะป้ะ
>>971 บางจุดโดยเฉพาะเรื่องอาการของโรคกูก็อยากให้มีใครไปสะกิดคนเขียนเหมือนกันว่าความจริงไม่ใช่งั้นนะ แล้วการกระทำหลายอย่างของคนในเรื่องตรรกะพังพินาศมาก ถ้าคนเขียนรู้ตัวแล้วปรับปรุงให้งานดีขึ้นก็คงดี กูก็ชอบสำนวนเขา ไม่อยากให้เป็นแค่นิยายเกรดต่ำเขียนเอามันส์ไม่สนเหตุผล
โอเค กูเข้าใจละ แบบนี้ไม่นับว่ารีวิวเนอะ ออกตัวเลยว่าด่าชัดเจน คือกูมองว่ามันเป็นวิจารณ์งานเขียน แล้วเหมือนไปล้อเลียนคนเขียน พอคิดว่าถ้าตัวเองเขียนนิยายแล้วมีคนด่าเบอร์นี้กูก็กลัวเหมือนกันว่ะ...
>>962 อันนี้กูขอแยกจากประเด็นข้างบนนะไม่เกี่ยวกัน กูไม่ชอบใจคำว่า 'แย่สุดยืมคนอื่นมาอ่าน' ของมึงเลย ถ้ากูยืมนิยายคนอื่นมากูห้ามวิจารณ์ ห้ามติห้ามชมห้ามหวีดห้ามด่าหรือไง การยืมนิยายไม่ผิดไม่ว่าทางกฎหมายทางสังคมทางสามัญสำนึกหรือทุกทาง มึงไม่ควรมาเหยียดคนเขา ถึงเขาไม่ซื้อเพื่อนเขาก็ซื้อ ไม่ได้อ่านเถื่อนหรือขโมยมา เขามีสิทธิ์ที่จะพูดถึงหนังสือที่เขาอ่านโดยไม่ถูกเหยียดหรือแบ่งแยกกับคนอื่นๆว่าไม่ใช่สิ่งที่เขาซื้อมาเอง
ครูภาษาไทยกูไม่ได้ซื้อพระอภัยมณีต้นฉบับมา ยืมห้องสมุดอ่านยังวิจารณ์สุนทรภู่ได้เป็นวรรคเป็นเวร ทำไมหนังสือยืมมาจะเอามาพูดถึงไม่ได้วะ
ส่วนประเด็นรักษาน้ำใจนักเขียนนี่ บอกตามตรงเวลาเล่าให้เพื่อนฟังหรือรีวิวในโม่งกูก็ใช้สำเนียงไปทางด่าซะเยอะนานๆทีจะกรี๊ดหวีดเชิงแนะนำ พื้นที่ซึ่งกูคิดว่าไม่ได้ตั้งใจให้นักเขียนเข้ามาอ่านตรงไหนกูว่าเหี้ยก็ด่าแบตรงๆ ส่วนในพื้นที่ของเขาเช่นแท็กทวิต หน้าคอมเม้นนิยาย เพจ อะไรก็ตามที่เป็นพื้นที่ซึ่งมีจุดประสงค์ส่งสารถึงนักเขียนกูก็รู้จักมารยาทพอจะให้กำลังใจชมส่วนที่ชอบและแนะนำติติงอย่างมีอารยะ แต่ถ้านักเขียนจะเข้ามาอ่านในโม่งหรือช่องทางโซเชียลซึ่งกูคุยกับเพื่อนไม่ได้ติดแท็กอัญเชิญหรือหน้าบล็อกที่กูทำบันทึกการอ่านโดยไม่คำนึงถึงการรักษาน้ำใจ ถ้ามาเจอเองแล้วเสียความรู้สึก นักเขียนก็ต้องดูแลตัวเองมั้ย
เกิดไรขึ้นกับจิ้นดีนักวะ
>>975 โทษที กูอาจเขียนไม่เคลียร์ กูไม่ได้เหยียดเรื่องยืมอ่านอะไรนะ ตกใจมากคิดไปไกลขนาดนั้น กูหมายถึงยืมมาอ่านถ้าไม่ชอบก็เลิกอ่าน ไปอ่านเรื่องอื่นไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าซื้ออ่านยังเข้าใจได้ว่าจ่ายเงินไปแล้วต้องอ่านให้จบน่ะ อันนี้แบบเหมือนจงใจอ่านต่อทั้งที่ไม่ชอบเพื่อจะได้เขียนด่าลงทวิตน่ะ โอเคนะ
ยืมเคียอ่าน ส้มที่เขาพูดถึงนี่ส้มอะไรวะ ทำไมปอกด้วยมือให้เป็นเส้นเดียวไม่ได้
>>978 บางทีกูก็อ่านนิยายแย่จนอยากด่า แต่อ่านไม่จบแล้วด่าเดี๋ยวก็มีคนบอกว่าอ่านไม่จบ เรื่องยังไม่เฉลยมันมีสาหตุเพราะxxx yyy zzzนะ อย่าทำเป็นรู้ดีด่าจนกูต้องอ่านให้จบเพื่อที่จะสามารถด่าได้ ตัวอย่างเช่นการแปลcall me by your name ที่กูพิสูจน์ด้วยตัวเองว่ามันเหี้ยตั้งแต่ต้นยังปลายจริงๆ ไม่มีเรื่องอย่างหลังๆมาแปลดีขึ้น และกูก็ด่า ด่าแบบไม่กลัวนักแปลเสียกำลังใจด้วย สัสเอ้ย ของซื้อของขายนะทำให้มีคุณภาพสิ ถ้าแปลฟรีคนแปลไม่ได้สักสตางค์กูสาบานว่าจะไม่ด่าออกสื่อ
หนูแดงก็เคยจะก้อบนิยายญี่ปุ่นปะ ที่เอานอมอลมาก้อบวายญี่ปุ่น เรื่องเกี่ยวกับตะเกียง แบบนางเอกไปลูบตะเดียงแล้วยักออกมาจากตะเกียง หนูแดงเคยลงในเพจสมัยยังไม่ดัง ตอนนี้เรื่องนี้ไม่เห็นออกมาขายซะที กูงง หรือพอดังเลยรู้ตัวละรีบลบ
กูไม่ได้เข้าแท็ค แต่รดส.เป็นเรื่องที่กูบอกได้เลยว่าตรรกะมันพังมาก ใครเรียนด้านเกี่ยวๆ กับแพทย์มึงจะเบ้ปากมองแรงใส่ทันที คือมันพังและแทบจะทำให้คนเข้าใจผิดไปแบบคนละทางเลยนะ กูจะไม่พูดเรื่องยัดเยียดอะไรนั่น แต่ประเด็นคือปมที่เขายกมาโดยอ้างโรคทางการแพทย์มันมั่วไง ชื่อยานั่นคืออะไรกูต้องกระพริบตาหลายปริบมากๆ มึงเอายารักษาความดันมาใช้แบบนี้ก็ได้เหรอ? ที่จริงกูแทบจะเอ๋อตอนรู้ว่าเรื่องนี้ได้ตีพิมพ์ นี่คือสื่อผิดๆ และสร้างความเข้าใจผิดๆ อย่างหนึ่งเลย
ปกตินิยายวายในรั้วมหาลัยที่อ้างถึงคณะแพทย์กูก็เมินๆ มันไปเพราะมันไม่ได้อ้างถึงการรักษา จรรยาบรรณ ยา โรคที่มันแน่ชัด มีเรื่องนึงกูเคยเกลียดไปก็ขื้อขฟขผ.เพราะนั่นก็สร้างความเข้าใจผิดๆ ในเรื่องการรักษาโรค และจรรยาบรรณแพทย์ แล้วก็รดส.อีกเรื่อง บางทีมันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอะ
เรื่องรดสยังไม่เคยอ่าน กลัวมันดราม่าแบบขาดๆเกินๆ อีกเรื่องของอวก.เป็นไงบ้างอะ ดราม่าเหมือนกันป่าว กูอยากถามว่าสนพ.อื่นมีใครออกพวกเรื่องแนวดราม่าๆแบบนี้อีกไหม
>>978 โอเค โทษที กูอาจจะหัวร้อนเอง เพราะกูกับเพื่อนก็แชร์หนังสือแบ่งกันอ่าน อ่านเสร็จยังเอามาคุยถกกันต่อด้วย ถ้ามึงจะสงสัยว่าไม่ชอบแล้วฝืนอ่านทำไมงั้นก็ไม่แปลก
แต่กูก็เคยนะ มันเป็นวิสัยของคนที่มีเพื่อนอ่านซึ่งเทสตรงกันอ่ะ สมัยด็อกเตอร์ป๊อปชื่อกระฉ่อน เพื่อนกูพลาดซื้อมา อ่านแล้วด่าแบบหัวร้อนมาก เอามาให้กูอ่านต่อ(เจตนาหาคนมาคุยเรื่องนี้ด้วยนั้นแหละ) กูเปิดหนังสือด้วยเจตนาจับผิดแต่ต้นเลยเพื่อเอามาถก(สะกดว่าด่า)กับเพื่อนโดยเฉพาะ บางทีหนังสือไม่สนุกก็มาสนุกตรงวิจารณ์หนังสือแทน
กูมองว่าการอ่านเพื่อจับผิดหรืออ่านเพื่อเอามาด่ามันก็เป็นความสนุกแบบนึงนะ กูยังเคยดูทไวไลท์เพื่อเอามาด่าเลย 555555 แต่ถ้าคิดจะด่าออกสื่อก็เตรียมใจโดนคนอื่นด่าต่ออีกทอดด้วย แค่นั้นแหละ
ยังไม่ได้อ่านนิยายกับประเด็นต้นทาง แต่เคยอ่านแท็ครีวิวในทวิตคนอื่นบอกว่านิยายเรื่องนี้เรียลมาก เข้มข้นมาก ดราม่ามาก เสียน้ำตาไปสิบโอ่ง ถ้ามันจี้แก้ประเด็นที่ชวนเข้าใจแบบผิดๆได้ก็ดีนะ อย่างพวกโรคซึมเศร้าเมื่อก่อนก็โดนมโนนั่นนี่เหมือนกัน
เอาจริงกูว่าที่ด่าๆในทวิตยังสู้ในโม่งไม่ได้เลยนะมึง พอเป็นในหิ้งมึงบอกว่ารีวิวตรงไม่เฟค พอเป็นในทวิตดันบอกว่าจงใจด่าถถถถถถถถ แล้วถ้ากูเอาแต่ที่ชมๆใส่ในหิ้งก็ด่าไปอีกว่าจงใจอวย ตลกสัสถถถถถ อย่างเรื่องโรคงี้ พอเป็นละครไทยก็บ่นว่าไม่ยอมทำให้สมจริง ตรรกะวิบัติ แต่พอเป็นนิยายมึงดันบอกว่าห้ามด่า สงสารคนเขียนงี้อ่อ เห่นโล่วววว
ปล.กูว่าถ้ามันไม่ได้แทคหาคนเขียนหรือชื่อเรื่องไว้ มันก็คือการบ่นนิยายนั่นแหละ ยืมเพื่อนหรืออ่านเพื่อจงใจด่า ตราบใดที่สิ่งที่ด่ามันคือความจริงไม่ได้สักแต่ด่าตามอารมณ์เพราะอคติจะต่างกันตรงไหนวะ
ปล.ที่บอกว่าทนอ่านจนจบแล้วมาด่านี่มึงลืมมหากาพย์เทวฑูตปีกขวาที่มีโม่งทำไว้แล้วอ่อ ถถถถ
รีวิวก็แค่เรื่องนั้นเขียนดูมีเหตุผลพอมั้ย สนุกไหม กูชอบหรือไม่ชอบ กูมองในมุมคนอ่านว่ะ ซื้อมาอ่านแล้วชอบไม่ชอบก็บอกไปตามนั้นแหละ กูต้องมานั่งคิดถึงประวัติปูมหลังของนักเขียนด้วยเหรอวะ ต้องมานั่งเกรงใจเขาว่านักเขียนกัดก้อนเกลือกิน เขียนมาด้วยความยากลำบาก กรีดเลือดมาเขียนเลยนะ เอาไป 10/10 งี้เหรอ ไม่ใช่เปล่าวะ กูอดนึกไม่ได้ว่าพวกมึงนักเขียนโตมาแบบไหนวะ จะเขียนผลงานก็ขอรับฟี้ดแบ็คแบบประคบประหงมงี้เหรอ ตลกตายห่า
เออ เพจนั่นกูก็ไม่ได้รักชอบอะไรนะ ก็แค่อ่านเอามันส์ เรื่องไหนดีหรือไม่ดีสำหรับกูกูเลือกเอง
เห็นด้วยว่าที่ด่าแรงๆ ในทวิภพเจอหิ้งโม่งสมัยมู้แรกๆ นี่เรียกว่าอะไรดี แต่ว่าอันในชีทโคตรตลก หลายอันโคตรน่าสงสาร และที่เราจำได้ดีที่สุดคือรัชทายาทกับลึกลับอสรพิษ โม่งที่รีวิวเรื่องหลังนี่อ่านจบหัวร้อนโคตรๆ อ่านแล้วขำ โม่งที่หวิวรัชทายาทก็ฮา
ถูกพูดถึงยังดีกว่าเงียบกริบ ไม่มีคนพูดถึงเลยว่ะ
ไม่ได้กวนนะ แล้วแบบนี้กรณีเพจเสียดายมันต่างกะหิ้งโม่ง และทวิตภพไงวะ
ปิดมู้ ตามไปที่ https://fanboi.ch/801/6410/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.