>>372 >>374 กูไม่รู้ว่าเล่ม1มันจะถึงไหนนี้ดิ
>>373
ที่กูบอกว่า รู้ความจริง คือความจริงที่ว่า ท่านเสิ่นรักและเอ็นดูตัวเองตลอดนะ แล้วตัวเองแค่โมโหแบบเด็กๆ แต่ไม่ได้ต้องการให้ท่านอจ.ตายหรือว่ามาชดใช้อะไรให้ตัวเอง เรื่องนี้บอสตัวสุดท้ายก็คือความไม่มั่นใจในตัวเองและกลัวว่าท่านอจ.จะทิ้งตัวเองไปของปิงเหอนั้นแหล่ะ ตอนสุดท้ายที่ชนะปมตรงนี้ได้ก็คือจบ คือเรื่องนี้ สำหรับกู พระเอกมันน่ารัก ที่มันจะมีปมส่วนตัวเสมอ ว่าท่านอจ.จะทิ้งข้ามั้ย ท่านอจ.จะรักข้าหรือเปล่า จะค่อยๆคลายปมตรงนี้ แล้วค่อยๆมีความมั่นใจในตัวเอง แล้วจะแสดงความรักกับเสิ่นชิงชิว แบบที่ไม่ต้องมาทำตัวเป็นเด็กเบียวๆดาร์กๆ ขี้หวงไม่เข้าเรื่องอ่ะ
สปอยคราวๆ แต่เตือนก่อนว่าแรงนะคะเพื่อนโม่ง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คืองี้ มันจะมีภารกิจบังคับ ที่ต้องให้ท่านเสิ่นถีบลั่วปิงเหอลง หุบเหวนิรแดนอะไรนั้น ท่านเสิ่นต้องทำไม่งั้นถูกหักหมื่นแต้ม
ตอนแรกกดดันให้โดดเอง ว่าปิงเหอมีเลือดมาร ไม่ควรอยู่กับมนุษย์ แต่ตอนที่ท่านอจ.ก็แกว่งดาบเก๊กๆขู่เค้าไปมาๆ เสือกไปแทงเค้าอีก! แล้วก็ทำให้เค้าตกลงไปในเหวนั้นแหล่ะ (ฉากนี้ดราม่านะ แต่เอาจริงๆตลกมาก5555 เอาจริงๆนะ เรื่องนีัถ้าอีทั่นเสิ่นเข้าฉาก ความดราม่าจะไม่ค่อยดราม่า555)
ทำเสร็จก็แต่งเรื่องว่า ปิงเหอพลาดท่าพวกปีศาจ ตกเหวนั้นตายเอง แต่ท่านอจ.ก็มาเศร้า ซึม ทุกคนเห็นใจ
มันมีเคสเมืองที่ปิดตาย คนจะกลายเป็นปีศาจในเมือง เดี๋ยวจะมาเจอกันตอนนั้น ช่วงนี้ลั่วปิงเหอจะโมโห ที่ท่านเสิ่นถีบตัวเองลงไป
เจอกันครั้งแรกก็จับเค้าบีบคอแล้วบังคับให้ท่านอจ.กินเลือดตัวเอง (ถ้าใครกินเลือดปีศาจไปแล้ว เจ้าของเลือดจะรู้เสมอว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน แล้วสามารถทรมาณร่างกายผ่านทางเลือดได้ด้วย) แล้วจะมีพวกเด็กปีศาจในเมืองกะพี่สาวบุญธรรมของท่านอจ.ในเรื่องมาฟ้องอีก ว่าจริงๆเสิ่นชิงชิวเป็นคนเหี้ย เป็นตัวบงการเรื่องในเมืองปีศาจทั้งหมด >ท่านเสิ่นจะถูกจับขังคุก ถึงปิงเหอจะช่วยไม่ให้คนมาทรมาณท่านอจ. แต่ก็มาแกล้งบิดไส้ท่านอจ.เล่นอีกรอบ ท่านเสิ่นก็คิดล่ะ ว่าลั่วปิงเหอเกลียดกูขนาดนี้ เดี๋ยวต้องเอาตายแน่ๆ เลยหาวิธีแหกคุกออกมา
เรื่องมันอีกยาว สรุปคือ ปิงเหอตามออกมาจริง แต่แม่งคุ้มพลังของดาบซินโม่ไม่ได้ จะสติแตก ท่านเสิ่นบอกว่าทั้งหมดนี้มันเป็นเรื่องของชะตากรรมที่บังคับข้าไว้แล้ว(aka พล๊อตมันกำหนดไว้แล้ว) เราห้ามมันไม่ได้หรอก แต่ปิงเหอบอกว่าไม่เชื่อ จะชะตากรรมหรืออะไร ข้าก็ไม่สน (แค่กๆๆ) แล้วที่นี้ก่อนที่ปิงเหอจะสติแตก ท่านเสิ่นเลยsuicide bombใส่ ให้พลังของตัวเองไปปรามพลังมารของให้ศิษย์ ก่อนจะหมดลมไป บอกกับลั่วปิงเหอว่า ที่นี้ข้าก็ชดใช้ทุกอย่างให้เจ้าแล้วนะ
ที่นี้ก็ช๊อคที่ท่านอจ.เสียสละเพื่อตัวเองอีกแล้ว พอลั่วปิงเหอรู้ จากพวกศิษย์พี่น้องว่าที่ผ่านมาท่านอจ.เศร้าโศกแค่ไหน ตอนที่เจ้าไม่อยู่ เลยมาสำนึกตัวเองได้ ว่าจริงๆไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายท่าน ฆ่าท่าน หรือว่าให้ท่านชดใช้อะไรเลยนะ ข้าก็แค่อยากให้ท่านให้ความสำคัญกับข้า ตอนนี้ก็เข้าโหมดยัน คือแม่งเก็บศพของเสิ่นชิงชิวไว้ ไม่คืนสำนักเค้า แล้วปิงเหอจะต้องสัมผัสศพตลอด เพื่อที่จะถ่ายพลังรักษาไม่ให้ศพเน่า... 5ปี
แต่...ความจริงคือ ช่วงก่อนหน้านี้ อีท่านเสิ่น จะเตรียมแผ่นสำรองไว้ เผื่อเวลาที่ปิงเหอกลับมาฆ่าตัวเอง คือมันมีพืชตะวันจันทราอะไรซักอย่าง ที่คล้ายแมนเดรก ที่จะดักจับวิญญาน แล้วงอกเป็นร่างกายได้ ถ้าร่างเก่าตาย
ตรงนี้จะเป็นช่วงที่ท่านเสิ่นรู้ว่าปิงเหอรักตัวเอง เพราะหลังจากฟื้นแล้ว จะมีช่วงที่เชื่อมฝันกัน แล้วปิงเหอลากตัวเองไปจูบในฝัน ท่านเสิ่นคิดว่า ปิงเหอมองว่าตัวเองคือภาพฝันที่ปิงเหอสร้างขึ้นมาเอง (แต่จริงๆปิงเหอรู้ว่านี้ตัวจริง) เลยรู้ซะที ว่าทำไมที่ผ่านมา ปิงเหอไม่หน้าหม้อไปปักธงกับสาวๆคนไหนเลย ก็เพราะรักกรูนี้หว่าาา
อีกยาวอ่ะ เอาเป็นว่า มันจะมีเรื่องกับท่านพ่อเทียนหลางจวินที่สุสานปีศาจอีก (ที่ก่อนหน้าปิงเหอ คิดว่าอาจารย์ไม่รักข้าแน่ๆ เพราะก่อนหน้า ปิงเหอจับท่านอจ.เค้ามาขังไว้ในเรือนไม้ไผ่ เอาแต่เฝ้ามองห่าง เพราะรู้ว่าเค้าไม่อยากเจอหน้า ) แต่ฟันฝ่าตรงนี้มาด้วยกัน ถึงค่อยๆเห็นว่าท่านอาจารย์รักข้าและไม่ทอดทิ้งข้านะ ตรงนี้ได้อัพเกรดพลังด้วย555 แบบว่าปลดล๊อคพลังพระเอก 555 แต่ก็นอยด์อีกตอนที่กลับมา เห็นว่าท่านเสิ่นยังมีคนอื่นๆในชีวิตอีก ก็นั้นแหล่ะ กว่าจะทำให้แม่งมั่นใจในตัวเอง ว่าท่านเสิ่นรักตัวเอง ไม่ทิ้งตัวเองแน่ๆได้ ก็ตอนจบเรื่องอ่ะ ที่ใช้พลังรักของสองคนทำลายดาบซินโม่
เชี้ยเอ๊ย ว่าจะสั้นๆ แม่งจบเรื่องแล้ว 5555
ปล.ถ้ากูจำไม่ผิด ลั่วปิงเหอ ไม่รู้เรื่องทะลุมิตินะ คนที่รู้ว่าพระเอกทะลุมิติมา มีคนเดียวคือซ่าง ฉิงฮวา (1ใน12เจ้ายอดเขา ที่คือคนเขียนเรื่อง ที่ก็ทะลุมิติมา)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.