https://thematter.co/thinkers/lgbt-issues/52348
สำหรับประเทศไทยมักอธิบายทางจิตแพทย์ ที่มักออกคู่มือเช่น หนังสือ ‘เลี้ยงลูกอย่างไร ไม่ให้เป็นเกย์’ โดยแพทย์หญิง ลลิตา ธีระสิริ[5] เช่นเดียวกับหนังสือของ น.พ.สิงหนาท อุสาโห และพรรณิภา ต่วนโสภณ ในปี 2526 ชื่อ ‘ความรู้เรื่องเกย์สำหรับคนที่ไม่ใช่เกย์’[6] แล้วพิมพ์ซ้ำในปี 2547 โดยใช้ชื่อว่า ‘เกย์’ ที่ทำหน้าที่คู่มือ ‘การแก้ไขคนเป็นเกย์’ ‘การป้องกันไม่ให้เป็นเกย์’ และรวมไปถึง ‘เลี้ยงลูกอย่างไรไม่ให้เป็นเกย์’ นำเสนอว่า เกย์เกิดจากพ่อแม่เอาใจมากเกินไปบ้าง ทอดทิ้งมากเกินไปบ้าง พ่อแม่สั่งห้ามคบผู้หญิงบ้าง ครอบครัวไม่พร้อมหน้าบ้าง นอกจากนี้ยังบอกอีกว่า เด็กผู้ชายที่อยู่กับแม่ ขาดพ่อ จะกลายเป็นเกย์ควีน แต่ถ้าอยู่กับแม่ที่มีนิสัยเกรี้ยวกราดข่มขู่ลูก ลูกจะกลายเป็นเกย์คิง หรือถ้าครอบครัวพร้อมหน้าแต่พ่อเกรี้ยวกราด แล้วแม่ช่างเอาอกเอาใจลูก ลูกก็จะกลายเป็นเกย์ควีน แต่ถ้าพ่อเป็นผู้ชายกลัวเมีย ให้เมียเป็นผู้นำ ลูกก็จะกลายเป็นเกย์คิง หาแฟนเกย์ควีนเพราะกลัวมีแฟนหญิงแล้วจะเหมือนแม่ตนเอง[7] รวมทั้งกรมสุขภาพจิตที่เผยแพร่บทความ ‘การเลี้ยงลูกไม่ให้ผิดเพศ’ โดยศาสตราจารย์แพทย์หญิง นงพงา ลิ้มสุวรรณ ที่ล้วนแล้วอธิบายว่าการรักเพศเดียวกันเป็นความผิดปรกติเบี่ยงเบน และผลลัพท์จากการเลี้ยงลูกแบบผิดๆ[8]