นักเขียนก็อีโก้แรง แถมยังไม่มีส่มัญสำนึกอีก เอาเงินกับแต่ละเรื่องที่ก๊อบมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว พอมีคนตักเตือนก็หาว่าเค้าซ้ำเติม ตอนทำทำไมไม่คิด ครั้งแรกยังหงายการ์ดรู้เท่าไม่ถึงการณ์ได้ แต่พอครั้งที่สอง(ซึ่งไม่ได้ลอกมาแค่คนเดียวซะด้วย) ต้องเรียกว่าสันดานแล้วล่ะ
ตอนเรียนอาจารย์ไม่ได้สอนเรื่อง plagiarism หรือยังไง เวลาหาข้อมูลจากsource ไหน ไม่ใช่แค่ตัดแปะมา แบบนั้นมันคือการลอก ที่ควรทำคือนำมาเรียบเรียงเป็นภาษาตัวเอง และให้เครดิต มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่กูคิดว่าถ้าผ่านวัยมหาวิทยาลัยมาแล้วก็น่าจะเข้าใจนะ