เอ่อ สเกลระดับแข่งในประเทศกับนานาชาติ ต่างกันเยอะนะเมิง แค่วุฒิภาวะตัวละครคนอายุ 20 วัยทำงาน กับช่วงวัยรุ่นก็ต่างกันแล้ว
เอาแค่ในเรื่องวุฒิภาวะ ยูริ K กะ ยูริ P ก็ไม่เหมือนกันแล้วมั้ย
ไม่ได้จะว่าการ์ตูนกีฬาวัยรุ่นไม่สนุก กุเป็นคนวัยทำงานเวลาดูพวกเนื้อหาเด็กมัธยมแข่งมันก็ตื่นเต้นนะ แต่พวกปัญหาชีวิตเด็กมัธยม แบบเรียนต่อ พลังมิตรภาพไรงี้มันไม่อินเท่าตอนอ่านสมัยก่อนแล้วน่ะ
ในขณะที่ตอนดูยูริ อิซีนเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำแม่มพีคสัส คนทำงานมันต้องเคยเจอบ้างนั่นแหละ อิช่วงแบบกุจะลาออกดีมั้ยเนี่ย
อีกอย่างกุว่าบรรยากาศมันดี กุชอบช่วงไชน่าคัพมากที่ทุกคนคอยเชียร์กัน ดูสนิทกัน เพราะกีฬาประเภทนี้ส่วนใหญ่นักกีฬาก็เจอกันบ่อย ๆ ช่วงแข่งเนี่ยล่ะ มันเป็นกีฬาแบบ individual เน้นแข่งกับตัวเองเป็นหลัก คือมันก็เอาคะแนนมาแข่งกันนั่นแหละ แต่ไม่ใช่แบบสู้กันตรง ๆ แบบพวกบาส พวกวอลเล่ย์น่ะ ที่ต้องมาฟาดฟัน ดราม่าอะไรมาก
อีกอย่างคือ reference นี่กุยอมจริงจัง แต่งเพลงสเกตใหม่ 20 กว่าเพลง ให้นักสเกตมืออาชีพออกแบบท่า ผกก ซาโยะ กับคุโบะ ก็เอาทุนตัวเองบินเก็บข้อมูลกันเองทั้งที่โซชิ รัสเซีย บาร์เซโลน่า ขนาดนักสเกตมืออาชีพยังบอกว่าบางเรื่องไปรู้มาได้ไงวะ ขนาดลุงตู่ยังมา
คือการ์ตูนมันคงไม่ได้ดีเลิศไปทุกด้าน ข้อเสียมันก็มี แต่กุว่ามันก็ไม่ได้ไก่กา โปรดักชั่นห่วยแตกอะไรมั้ย
คนไม่ชอบกุก็เข้าใจ บางคนเกลียดเรื่องนี้แค่เพราะรำคาญกระแส รำคาญแฟนคลับด้วยซ้ำ
แต่ก็ต้องยอมรับด้วยมั้ยว่ามันคงมีอะไรที่ไปถูกจริตคนส่วนใหญ่ทำให้มันเปรี้ยงได้ขนาดนี้ ถ้ายังจะมองว่าฟุกรี๊ดเป็นปัจจัยหลักก็ช่างเมิงเถอะ