Last posted
Total of 1000 posts
กูปลงกับมันละ ดันกันเนี่ย แม่งเอ๊ย
ตั้งแต่ไมโซโนะ นี่มาคิริกิริ แล้วก็นานามิ พอเปลี่ยนมาอวยบีแอล โคมาเอดะก็ไป กันดั้มก็ไป จูโซก็ไม่รอด...
ไม่ควรหวังเหี้ยอะไรกับเมะเรื่องนี้เลย..ไม่สิ กูจะไม่ยอมตกเป็นเหงื่อของความสิ้นหวังเด็ดขาด!! ตราบใดที่มโนกูยังอยู่ กูก็จะจิ้นต่อไป!!!
จูโซผมหลุดลุ่ยแบบนี้ออร่าความเมียออกมาก ไอ้ลุงโคดาก่าาาาา แม่งเอ้ยT_T
>>883 ใช่ๆ ตอนแรกตอนกูเห็นภาพสปอยกูนึกว่ากูจะอกหัก สรุปคือโคมาเอดะกับกันดั้มกูยังอยู่ดีใช่ไหม? เวลากูเล่นถึงฉากการตายของนางในchapter4จะได้ไม่ร้องไห้หนักเกินไป(แต่กูมั่นใจว่ายังไงก็ต้องร้องแน่ๆ ขนาดเห็นเป็นภาพนิ่งน้ำตากูยังซึมเลย)
กันดั้มกูอาจจะดูเข้าใจยากถ้าไม่มานั่งวิเคราะห์จริงๆจังๆ ซึ่งตัวกูยังเล่นไม่จบเลยยังไม่กล้าวิเคราะห์เขาว่ะ หรือต่อให้เล่นจบกูก็ไม่แน่ใจว่ากูจะวิเคราะห์เขาโดยไม่ลำเอียงได้ไหม กูยิ่งเอ็นดูนางอยู่ 555 แล้วแสตนด์เมนคืออะไรวะ? บอร์ดที่มึงว่านี่หมายถึงบอร์ดอะไร? กูอยากรู้มาก แต๊งกิ้วที่บอกล่วงหน้าเลยนะมึง
กูขำคำว่าแก๊งปล้ำของมึงมาก 555555 จะว่าไปก็ถูกนะ เวลาเห็นพวกท่าทางแข็งแกร่งแล้วจิตอกุศลกูมักจะเริ่มทำงานทุกที เวลาเห็นพวกนี้แล้วรู้สึกอยากย่ำยียังไงก็ไม่รู้ กลับกันเวลากูเจอตัวละครร่างบางๆแล้วดันไม่รู้สึกอยากรังแกหรืออะไรเลย หล่อแมนหรือหยิ่งแค่ไหนถ้าร่างบางก็ไม่สามารถกระตุ้นความรู้สึกอยากรังแกได้ว่ะ เวลาเห็นโดที่หนุ่มร่างบางโดนgang-rapeทีไรกูดันนึกสงสารทุกที
>>884 กูเข้าใจความรู้สึกมึงดี นี่กูต้องสครีมใส่เพื่อนนานมากกว่ามันจะยอมรับความน่ารักของกันดั้มกูจนบางทีมันเป็นฝ่ายเริ่มพูดถึงกันดั้มก่อนด้วยซ้ำ กูสครีมจนทั้งเกมมันจำได้แค่กันดั้มคนเดียวอ่ะ ลืมสครีมคนอื่น 55555 แต่กูก็ไม่หวังว่ามันจะมาเล่นเกมนี้เป็นเพื่อนกูหรอก เพราะมันเป็นสายโอโตเมะเกมไง แล้วเสป็คของเพื่อนกูก็ต้องออกแนวหล่อร้ายเจ้าเล่ห์ร่างเพรียว ซึ่งในดันกันภาค2ตัวละครแบบนั้นน่าจะไม่มีมั้ง โคมาเอดะนี่ฉลาดจริงแต่เสียสติไปหน่อย โทกามิอ้วนก็อ้วนไปหน่อย กันดั้มนี่เพื่อนกูก็แค่เอ็นดู โซดะนี่ไม่ฉลาดพอ ตัดนิไดไปได้เลย ฟุยุก็เตี้ยไปอีก ฮินาตะหล่อจริงแต่ไม่เข้าข่ายร้ายว่ะ แถมเพื่อนกูมักจะไม่ถูกกับตัวละครที่เป็นพระเอกด้วย เสป็คเพื่อนกูก็แนวๆรินจากfree ชินยะจากเซราฟอะไรทำนองนี้
กูชอบความรู้ทันของฮินาตะมาก แล้วก็ชอบตรงที่ฮินาตะพยายามทำความเข้าใจกันดั้มในฟรีไทม์แม้กันดั้มจะพูดไม่รู้เรื่องก็เถอะ แล้วกูเคยเห็นฝรั่งในtumblr(คราวนี้กูเขียนถูกแล้ว กูเก่ง)เขียนประมาณว่านางลองมโนฟรีไทม์อีเว้นท์ครั้งสุดท้ายดูโดยเปลี่ยนจากการที่ฮินาตะจับมือกันดั้มแล้วบีบแรงๆกลายเป็นฮินาตะจุ๊บแก้มกันดั้มเบาๆโดยอ้างว่าเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันต่อพิษที่อยู่ในร่างกันดั้มแล้วค่อยๆลามปามไปเรื่อยๆจนไปถึงปาก โอยมึงงงง กูตายค่ะะะะ
กูเคยเจอฟิคฮินะดั้มในtumblr(อีกแล้ว)ที่กันดั้มเป็นแวมไพร์แล้วได้เจอกับฮินาตะเป็นครั้งแรกในโรงเรียนตอนกลางคืน กันดั้มก็พูดจาเบียวๆใส่แล้วบอกว่าเป็นแวมไพร์ ทีแรกฮินาตะก็ไม่เชื่อไง กันดั้มก็บอกว่าจะดูดเลือดฮินาตะพิสูจน์ให้ดู ฮินาตะก็ถามว่าจะทำได้ไงเพราะก่อนหน้านี้กันดั้มบอกเองไม่ใช่หรอว่าถ้าคนอื่นแตะต้องตัวเองแล้วคนนั้นจะตาย สุดท้ายก็ตัดฉากมาที่ฮินาตะเจาะเลือดใส่ถุงแล้วเอาให้กันดั้มมานั่งดูดโชว์ แล้วนางก็ขอบคุณแบบเบียวๆแล้วจากไป เป็นแวมไพร์ที่น่ารักเหี้ยๆ ถ้ามีแวมไพร์แบบนี้ในโลกจริงกูยอมสละเลือดให้อ่ะ 5555555
บทวิเคราะห์นั่นกูลองอ่านแล้วยิ่งรู้สึกรักนางกว่าเดิมอีก คือในตอนนั้นถ้านางไม่ฆ่าทุกคนก็จะต้องตายหรืออาจจะมีคนอื่นเป็นฆาตกรแทนอยู่ดีไง หรือถ้าเกิดฆ่าตัวตายแบบซากุระโดยที่ไม่มีหลักรับประกันใดว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วปรากฎว่าคนที่เหลืออยู่ไม่แข็งแกร่งมากพอที่จะรอดจากเกมได้ก็จะกลายเป็นว่าเสียสละไปอย่างสูญเปล่าอีก แถมนางก็ไม่ได้ลอบฆ่าแบบขี้ขลาดด้วย ถ้านางทำไปเพราะอยากรอดจริงๆก็คงใช้วิธีอื่นไปแล้ว
โซดะนี่กูว่าน่าจะเป็นต้นแบบของเด็กม.ปลายทั่วไปเวลามาเจอสถานการณ์แบบนี้แหละ แพนิคไปทั่วแต่ก็ไม่ได้ฆ่าใคร ดูธรรมด๊าธรรมดาผิดกับภายนอก น่าจะเป็นคนเดียวในซีรีส์ดันกันแล้วมั้งที่ดูสมกับเป็นเด็กม.ปลายจริงๆ//กูเห็นด้วยอย่างยิ่ง กูภาวนาให้นางอยู่นานๆแต่ลางสังหรณ์กูชอบส่งเสียงเตือนตลอดเวลาซึ่งสุดท้ายดันเป็นจริงซะงั้น ดันกันนี่กูอวยใครตายห่าทุกราย มอนโดก็แล้ว อิชิก็แล้ว นี่มากันดั้มอีก ถ้าดันกันมีเกมภาคต่ออีกคราวนี้กูจะอวยแต่พระเอก อย่างน้อยก็ไม่ตายก่อนจบเกมแน่ล่ะวะ ส่วนโมเม้นโซดะกับกันดั้มนี่กูเป็นคนมักน้อยไง แค่คุยกันเยอะๆถึงจะทะเลาะกันกูก็พอใจแล้ว กูเก็บไปมโนต่อเองได้ว่าจริงๆแล้วก็มีความผูกพันธ์บ้างล่ะแค่ไม่แสดงออกเฉยๆ(//สูดกาว)
มีต่อนะ กูเขียนตั้งแต่หกโมงครึ่งพึ่งเสร็จเมื่อกี้ 555
ต่อจากอันนี้ >>893
มึงนี่ก็ บรรยายฉากตายของกันดั้มให้กูน้ำตาซึมเล่นอีกแล้วเนี่ย ยิ่งเซนซิทีฟกับเรื่องพวกนี้อยู่ด้วยTT แต่ก็จริงของมึงแหละ นางรักสัตว์มากจริงๆและทุ่มเทให้มากด้วย ยังจำคำพูดของนางในฟรีไทม์อีเวนท์ได้อยู่เลย ประมาณว่า"เจ้าสิ่งมีชีวิตที่มีอายุได้ไม่เกิน600กว่าวันพวกนี้ สิ่งที่พวกมันต้องการมากที่สุดก็คือความสุขสบาย"กูอยากให้คนที่เลี้ยงสัตว์ทุกคนบนโลกนี้มีความคิดแบบนางมาก และตอนที่ฮินาตะพูดกับนางว่าจะไม่มีวันหักหลังนางเด็ดขาด นางก็ดูดีใจกับคำพูดนั้นมาก สำหรับกูแล้วถ้าอยากเห็นนางมีความสุขจริงๆก็คงต้องในฟรีไทม์อีเว้นท์นี่ล่ะ แต่ก็อยากเห็นนางมีสังคมกับเพื่อนคนอื่นนอกจากฮินาตะเหมือนกัน...
(เกมส์นี้กูก็เอ็นดูทุกคนยกเว้นจุนโกะเหมือนกัน ส่วนไซองจิตอนนี้กูยังไม่เห็นจุดที่แย่มากพอที่จะเลิกเอ็นดู แต่เอาเข้าจริงกูว่าเด็กม.ปลายในดันกันนี่กูว่าแกร่งกว่าเด็กม.ปลายทั่วไปอีกนะ มุมมองความคิดถึงจะไม่ใช่คนดีอะไรมากมายทุกคนแต่ก็ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยว่ะ แม้กระทั่งมอนโดที่ถึงจะเผลอฆ่าไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบแต่อย่างน้อยเขาก็พยายามรักษาสัญญาจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตล่ะวะ สำหรับเด็กม.ปลายแล้วถือว่าเก่งมากนะเว้ย เก่งเกินไปด้วยซ้ำ แล้วเวลาเห็นฉากโดนประหารของแต่ละคนกูรู้สึกอึดอัดทุกรอบ บางคนกูถึงขั้นรู้สึกเฟล ยังไงพวกเขาก็ยังเป็นเด็กม.ปลายนะ ไม่สมควรจะมาเจออะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ)
เหตุผลการฆ่าของเซเลสนี่แย่จริง เกิดจากความเห็นแก่ตัวล้วนๆไม่มีสิ่งอื่นเจือปน ถ้าเลือกฆ่าคนอื่นกูคงไม่รู้สึกแย่เท่านี้ แต่นี่ดันมาเลือกฆ่าคนที่พึ่งฟื้นจากความสิ้นหวังได้ไง ถึงจะเป็นตัวเลือกที่สะดวกสุดก็เถอะ แต่ยังไงกูก็เกลียดนางไม่ลงอยู่ดี ดันปลื้มนางไปแล้วไง เฮ้อ...
กูเห็นภาพที่มึงแนบมาแล้วรู้สึกดีขึ้นมาก อย่างน้อยๆกูก็สามารถมโนให้พวกเขาทุกคนมีชีวิตอยู่ได้ล่ะนะ หรือจะคิดว่าพวกเขากำลังให้กำลังใจเหล่าคนที่มีชีวิตอยู่ก็ได้ อารมณ์แบบเชียร์บอลอะไรอย่างนี้(ส่วนโดที่กูพูดถึงอยู่ในtumblrอีกเช่นเคย รู้สึกจะอยู่ในแท็กอิชิมอนโดด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด)
แนวความคิดที่มึงพูดมานี่ตรงเป๊ะมาก เวลาเพื่อนกูถามว่าทำไมชอบกูจะได้อธิบายถูกสักที(/บิดตัวอย่างเขินอาย) กูเองก็เคยเจอโดเลออนฮางาคุเระเหมือนกัน ในเว็บที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวmอะมึง สารภาพว่าตอนกูเห็นแล้วกูสตั๊นมาก ไม่นึกว่าจะมีโดคู่นี้ แต่นิสัยพวกเขากูดูน่าจะเข้ากันได้อยู่นะ ไว้เคราเหมือนกันด้วย 55555 แต่กูเคยเจออันนึงเปิดโลกเหมือนกัน เป็นโดที่ตัวละครชายทุกคนในดันกันภาคแรก(ยกเว้นฮิฟุมิกับจิอากิ)โดนgang-rape แล้วมันมีคู่ย่อยสามคู่คือ เลออนนาเอกิ/นาเอกิเลออน อิชิมอนโด/มอนโดอิชิ ไอ้สองคู่นี้กูก็พอเข้าใจอยู่ แต่คู่ฮางาคุเระโทกามิ/โทกามิฮางาคุเระนี่สิ นอกจากโมเม้นฮางาคุเระโดนด่ากูก็นึกอย่างอื่นไม่ออกแล้วว่ะ แต่พอลองคิดดูอีกทีพวกไม่คิดอะไรมากอย่างฮางาคุเระอาจจะเข้ากับพวกปากเสียอย่างโทกามิก็ได้มั้ง?
ทนายกูเล่นค่ะะะะะ แต่รอบตัวกูไม่มีใครเล่นเลย อีหรอบเดียวกับดันกันเป๊ะๆเหมือนเดจาวู แถมยังเมนคนเดียวกันอีก แต่กูชินเรียกเขาว่าเอ็ดมากกว่า ติดมาจากเวอร์อังกฤษ กูชอบชุดสีแดงของเขากับท่าทางเวลาเขาโค้งตัวลงเวลาได้เปรียบในศาลมากจนอยากแกล้งแพ้ไปตั้งหลายรอบ แต่ชุดแบบนี้ถ้าคนใส่หน้าตาไม่เข้าก็ดับได้นะมึง 55555
กูเพิ่งดูม็อบตอน11 เทรุคุงตัดวิกแล้วหล่อเหี้ยยยยยยย กูซึ้งกับอาจารย์เรเก็นมากว่ะ ถึงวิธีหากินแกมันจะกลวงแต่แนวคิดจารย์แม่งหล่อสัดๆ
นี่กูรอเรเก็นโชว์เทพมาหลายตอนละ หอยหลอดตัดทำร้ายใจกูมาก
กูชอบพวกมึงคุยกันว่ะ555555 คุยยาวดี
>>893 เหมือนกันมึง555 เพื่อนกูนี่แค่เห็นซีจีแม่งก็อุทานละว่า"นี่เหรอ หล่อของมึง" ขำชิบหาย55 ขนาดเอาโทกามิตัวจริงกับโคมาเอดะ(สองหน่อที่ดูจะเค้าเข้าอิเคะเมนมากที่สุดในเกมสำหรับกู)ให้ดูยังพูดแบบนั้น แล้วถ้าเอากันดั้ม มอนโด อิชิมารุให้ดูคงหนักกว่านี้ จริงๆกูก็สายหนุ่มเพรียวแหละมึง จนกระทั่งไปเบิกเนตรกับโจโจ้555 แต่ถึงงั้นกูก็สนนิสัย การกระทำตัวละครมากกว่าอะ ว่ามันเข้าแก็ปโมเอะอะไรของกูมั้ย
เออ มโนอันนั้นน่ารักดีอะ แวมพ์ดั้มก็น่าเอ็นดูเดี๋ยวกูลองหาอ่านดู น่าเอ็นดูสัสๆ แต่มึงอย่า มึงอย่าาา เดี๋ยวกูชิพเพิ่มอีก ฟฟฟ แต่กูชอบฟรีไทม์กันดั้มมากสุดละ เอ็นดูนางมาก เอ็นดูกว่าโคมาเอดะอีก555 และจริง กูดีใจที่ฮินาตะไม่ได้เป็นตัวละครประเภทไม่เข้าใจแล้วปล่อยอะ คือนางพยายามคิด พยายามใส่ใจเพื่อนให้มากที่สุด ทั้งๆที่ไม่เข้าใจแท้ๆ แต่ยังพยายามเข้าใจในตัวเพื่อนว่าเป็นคนยังไงอะ55 กูอยากเห็นกันดั้มอยู่กับคนอื่นแบบมีบทสนทนาเพิ่มอีกนะ กูอยากรู้ว่าคนอื่นจะมองออกมั้ยว่านางกำลังขี้อายแล้วพูดเบียวๆกลบเกลื่อนอยู่55 จริงๆตอนแรกที่รู้ว่าในเมะดันกันจะเป็นเรื่องราวของเด็กๆคลาส77นี้กููดีใจมากเลยนะ อยากเห็นชีวิตประจำวันแบบปกติๆของพวกนี้(จนกระทั่งเห็นว่าเป็นภาคสิ้นหวังนี่ล่ะ กูเลย..อืม....โอเค..)
ไอ้อวยใครแล้วตายนี่ก็เป็นเหมือนกันค่าา ทำเอากูไม่กล้าอวยใครไปนานเลย ตอนแรกดันกันกูชอบไมโซโนะ ปรากฏ เอ้า ศพแรก เลยอะ เปลี่ยนมาอิชิมารุแทน ผลคือ โดนนังเซเลสวางแผนฆ่าตายเพราะหวังเงิน..เอ๊อ ดี แต่เฮ้ย กูไม่ตกเป็นเหยื่อความสิ้นหวังหรอกโว้ย กูยังมีอนาคตอยู่ที่ซูเปอร์ดันกัน! มาฮิรุน่ารักดีแฮะ กันดั้มน่าเอ็นดูจัง55 โคมาเอดะนี่โคตรเกย์เลยวุ้ย คงไม่น่าตายหรอก ผลคือ.....(ทำหน้าจุดแดกพร้อมถือทิชชู่ในมือ)
เซเลสนี่จริงๆกูก็ชอบดีไซน์นาง แต่กูรู้สึกวิธีคิดแบบนั้นมันเลือดเย็นเกินไปว่ะ ไม่ได้เกลียดนะ แต่รู้สึก ยังไงดีล่ะ มันดูเบาแปลกๆอะ เหมือนเออ กูฆ่าดีกว่า เพราะกูจะได้ตังค์ แล้วกูก็จะได้เป็นเจ้าหญิง รวยสมใจ อะไรทำนองนี้..รู้สึกมันไร้สาระมาก แต่ก็นะ เหตุผลจุนโกะที่ต้องการทำให้โลกสิ้นหวังแม่งไร้สาระกว่าอีก..
ฉากประหารเนี่ย กูว่ามันโหดมากเลยนะ ทั้งๆที่เป็นแค่รูปที่ดูเหมือนตัดออกมาจากหนังสือ แต่กลับรุนแรงมากจนกูไม่อยากดู อย่างครั้งแรกเลย ของเลออนที่โดนให้เอาบอลอัดหน้าอะ รุนแรงมากเลยนะ ของมอนโดก็พอกัน ที่เอาไปนั่งในรถให้หมุนๆไป คนคิดก็ช่างจินตนาการเหลือเกิน เฮ้อ..
พอมานึกๆดูแล้วก็จริงอย่างที่มึงว่า เด็กม.ปลายในดันกันนี่แข็งแกร่งชิบหาย กูลองนึกว่าถ้ากูเป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาๆคนนึงที่เรียน เล่น พูดคุยกับเพื่อนปกติ แล้วอยู่ๆวันนึงก็โดนอีบ้าคนไหนไม่รู้จับยัดมีดใส่มือ กูคงสับสนน่าดู เฮ้อ ทำเอาความรู้สึกว่าทำไมเด็กพวกนี้ต้องมาเจออะไรแบบนี้โผล่ขึ้นมาอีกครั้งเลย..
(มีต่อจ่่ะ..)
(ต่อจากอันบน)
กูชอบโซดั้มตรงที่ถึงโซดะจะไม่ถูกกับกันดั้ม แต่นางก็นับกันดั้มเป็นเพื่อนจริงๆอะ อย่างปกติในเมะ กันดั้มจะไม่พูดหรือเริ่มบทสนทนาอะไรก่อนเลยนะ เพราะนางรู้อยู่ว่าคงอายจนพูดไม่รู้เรื่องแน่ แต่เวลามีคนชวนคุยหรือเริ่มพูดอะไรขึ้นมา นางก็จะตั้งใจฟัง(ถึงจะทำเป็นจ่าฝูงแฮมสเตอร์ผู้โดดเดี่ยว ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจก็เหอะ55) ตอบคำถามคนพูดตลอด แล้วโซดะแม่งก็ทำตัวไม่สน แต่พอกันดั้มพูดอะไรมา นางก็ยังทำหน้าเอียนๆ ไปบ่นกับเพื่อนคนอื่นเรื่องกันดั้มทีหลังอยู่ดีอะ แล้วก็เป็นคนคอยตบมุกกันดั้มตลอด รองมาจากมาฮิรุ ทั้งๆที่ไม่ถูกกันแท้ๆ แต่กลับคอยแอคทีฟกับคำพูดของกันดั้มตลอด อารมณ์แบบ "อ๊ะ หมอนั่นไปอยู่ใกล้กับโซเนียซังอีกแล้ว! ไม่ได้การ ฉันต้องขัดขวางให้ได้ ไม่ยอมให้คนเพี้ยนๆอย่างหมอนั่นมาเป็นศัตรูหัวใจของตัวเองหรอก!"
"อ๊ะ โซเนียซัง! อ้าว แล้วหมอนั่นไปไหนล่ะครับ หมอนั่นที่ว่า..ก็ทานากะไงครับ เอ๊ะ..อ๊ะ เปล่าคร้าบบ ไม่มีอะไรคร้าบบ ดีแล้วที่หมอนั่นไม่อยู่ ผมจะได้อยู่กับโซเนียซังสองต่อสอง~"
"ทานากะจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ..หายไปซักพักแล้วนี่..หา เปล่าซักหน่อย ก็แค่พอไม่ได้ได้ยินคำพูดเข้าใจยากของหมอนั่นแล้วมันรู้สึกสงบเกินไป.."
จนสุดท้าย อาจจะเผลอบ่นแต่เรื่องกันดั้มเข้าใจยาก กันดั้มนู่นนี่จนมีใครซักคนถามขึ้นมาแน่ว่า นี่นายชอบโซเนียซังหรือกันดั้มกันแน่เนี่ย55 อะไรทำนองเน้ ^q^ เออ ความคิดมึงที่ว่าคนที่ตายก็คอยเฝ้ามองคนที่ยังหายใจอยู่ทำกูรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเลยว่ะ..อย่างน้อย ข้างบนนั้นก็ยังมีความหวังล่ะนะ55 กูก็คงต้องไม่ยอมแพ้กับความสิ้นหวังแล้วมโนต่อไปนี่แหละ! ถ้ายังมีมโนอยู่ พวกเขาก็ยังมีความสุขกันได้!!
โอ๊ย ไอ้เว็บที่มึงว่ามาก็เว็บเดียวกับที่กูสิงน่ะแหละจ้า55 จริงๆถ้ากูจะอ่านโดม็อบก็เริ่มด้วยความรู้สึกว่าอยากเห็นพวกทำตัวชูคอสูงโดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจนความเป็นน้ำเต็มแก้วมันลดลงมาอะ เออ โดสามคู่ที่ว่านั่นเปิดคอมเม้นแล้วโคตรฮาอะมึง แบบWTFกันเต็ม555 ส่วนโทงามิกับฮางาคุเระนี่พอจะนึกโมเม้นออก เหมือนเคยมีครั้งนึงมั้งที่โทงามิมองฮางาคุเระแบบรำคาญๆในอนิเมะอะ บวกกับมันอาจจะดูคอนทราสดี ที่หนุ่มลูกเศรษฐีผู้ดีต้องมาตกเป็นเบี้ยล่างให้กับนายหมอดูที่ดีแต่พูดจามั่วซั่ว ไม่มีหลักแหล่งไปอย่างนี้ พวกสูงส่งที่โดนฉุดลงมาย่ำยี หรือไม่ก็ดันไปยึดติดกับคนที่ตัวเองดูถูกไว้มากๆจนทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องใช้เงินซื้อเขามาอยู่ข้างๆ แบบนี้ก็ดูอร่อยดีนะ55
ส่วนทนาย ดีใจม้ากกกก เพราะกูเล่นคนเดียวอีกแล้วจ้า เพื่อนกูไม่เล่น บอกไม่หล่อ โหยย มึงดูถูกเอ็ดจี้กูมาก55 ที่เรียกมิทสึรุงิกูติดมาจากแท็กในพิกซีฟอะ เวลาดิ่งไปสูบรูป แต่ปกติพูดก็เรียกเขาเอ็ดจี้อะแหละ กูชอบความเปิ่นในความคูลของเขามาก ชอบความหยิ่ง ความไฮคลาส ที่สุดท้ายก็คงยอมวางกองทุกอย่างไว้ข้างๆได้เมื่อจำเป็น แล้วก็ชอบชุดแดงของเขา ชอบท่าเวลาโดนค้านด้วย น่ารักชิบหาย และจริงอย่างที่มึงว่า ถ้าคนใส่ไม่หล่อคือดับ55 ตอนแรกกูตามทนายมาจากภาพเอ็ดจี้กับไรท์อะ ชอบเคมีคู่นี้มาก เลยไปตามอ่านในวิกิ ตามดูwalk throughจนสุดท้ายก็ซื้อมาเล่นเองฟฟฟ
>>898 นี่ถ้ากูเอาไอ้ที่พูดๆกันมามารวมเขียนเป็นรายงานคาดว่าน่าจะได้หลายหน้าแล้ว 555
>>899 สารภาพว่าตอนเล่นเกมนี้แรกๆกูไม่มองใครว่าหล่อเลย ที่ดูดีสุดก็โคกามินี่ล่ะ แต่เล่นไปเล่นมากูดันมองว่ามีคนหล่อหลายคนซะงั้น แถมยังติดใจลายเส้นคนวาดอีก มองไปมองมามันก็สวยนะ โทกามิกูมองว่าเขาสวยว่ะ ขนตายาวกับท่าทางนั่นแม่งดูยังไงก็สวย ใส่แว่นก็บังความสวยไม่มิด โคมาเอดะนี่กูว่าเสน่ห์เขาอยู่ที่นิสัยแปลกๆจิตๆเลยทำให้เขาดูหล่อ ที่สำคัญคือเสียงเขาดูอ่อยและติดหูมาก ฟังไปฟังมาแล้วเขิน กันดั้มนี่หน้าตาไม่ได้ดีอะไรมากแต่นิสัยเขาทำให้กูหลงหัวปักหัวปำจนเงยแทบไม่คิด อันตรายชิบหาย มอนโดนี่กูว่าเขาหล่อนะแต่ดับเพราะทรงผม เสียงก็แหบนิดๆดูเซ็กซี่มากสำหรับกู(เฟติชส่วนตัวกูเอง)ขนตาแปลกๆที่มียาวอยู่แค่นั้นก็มีเอกลักษณ์ดี อิชิมารุหน้าตาเขาดูงั้นๆแต่เขาน่ารักเพราะนิสัย กูอวยเขาตั้งแต่ได้ยินเสียงหัวเราะครั้งแรกอ่ะ กูชอบรองเท้าเขานะ พออิเมจิ้นว่าเท้านั่นเหยียบไปบนอกแน่นๆของมอนโดแล้วมัน...(/ซับน้ำลายกับจินตนาการที่เป็นไปไม่ได้)อิห่า กูโคตรเพ้อ 555
เอาจริงๆกูไม่แปลกใจว่าทำไมคนอื่นถึงได้ชอบฮินาตะกันจนฮินาตะจะสร้างฮาเร็มได้อยู่แล้ว คนอย่างฮินาตะนี่อยู่ด้วยแล้วสบายใจนะเพราะเขายอมรับตัวตนของคนอื่นได้ไม่ว่าคนนั้นจะแปลกหรือจิตแค่ไหน(โคมาเอดะเป็นต้น)แถมยังพยายามทำความเข้าใจคนอื่นอีก นิสัยเจ้าของฮาเร็มในอุดมคติชัดๆ ยิ่งกันดั้มที่ไม่เคยมีใครอยากทำความเข้าใจด้วยมาเจอคนอย่างฮินาตะนี่ ไปไหนไม่รอดว่ะ 555 กูเองก็อยากเห็นกันดั้มคุยกับคนอื่นเยอะๆบ้าง อยากให้เขามีสังคมกับคนอื่นนอกจากกับแฮมส์เตอร์ ฮินาตะ และโซดะบ้างเหมือนกัน(รายหลังนี่เรียกว่าสังคมไหมวะ 555)อนิเมะนี่กูคาดหวังมากเหมือนกันว่าทุกคนจะแฮปปี้มีความสุข แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอให้กันดั้มกูรอดจนจบบ้างเหอะ ตายไปรอบนึงแล้ว อย่าทำร้ายกูซ้ำอีกเลย(ถ้าในอนิเมะกันดั้มม่องเมื่อไร บอกกูด้วยนะ จะได้ทำใจล่วงหน้า กูกะรอเล่นเกมจบบวกรออนิเมะจบค่อยไปดูทีเดียว)
กูเข้าใจฟีลมึงดีเพื่อน ไอ้นิสัยอวยใครตายห่าทุกรายนี่อยู่ติดตัวกูมาแทบทุกแฟนด้อมแล้วเนี่ย ภาคแรกก็มอนโด อิชิมารุ ซากุระ(เท่เหี้ยๆ เท่ยันวาระสุดท้าย) ภาคสองก็กันดั้ม โคมาเอดะ โทกามิอ้วน(/ซับน้ำตาพลางมองภาพสปอยการตายของกันดั้มกับโคมาเอดะ ส่วนโทกามิอ้วนไม่ต้อง กูเจอมากับตาแล้ว)กูเองก็คิดว่าเซเลสเลือดเย็นและเห็นแก่ตัวมากกกก สาเหตุการฆ่านี่แย่กว่ามอนโดที่ใครๆพากันบ่นอีก อย่างมอนโดนี่อารมณ์ชั่ววูบใครๆก็เกิดขึ้นได้ แต่แรงมอนโดดันเยอะและอีกฝ่ายเป็นคนบอบบางอย่างจิอากิด้วย แล้วนิสัยอันธพาลเวลามีเรื่องก็หยิบของใกล้ตัวนี่ล่ะมาฟาดเอาๆ ถ้าแรงมอนโดน้อยหรือจิอากิแข็งแกร่งเท่าซากุระ หรือไม่ก็แถวนั้นมีแก้วเล็กๆวางอยู่ใกล้มอนโดมากกว่าดัมเบล จิอากิคงไม่ตายหรอก จิอากินี่จะว่าไปก็ซวยอยู่นะ...ส่วนจุนโกะนี่คุณเธอเสียสติไปแล้วว่ะ แต่ดันมีความสามารถและฉลาด(ในทางที่ไม่ควร)คือถ้าพ่อแม่นางรู้ตัวถึงความผิดปกติของนางแล้วพาไปพบจิตแพทย์แล้วเข้ากักตัวที่โรงพยาบาลตั้งแต่เด็กๆนางคงไม่มีโอกาสได้สร้างวีรกรรมหรอก
กูว่าฉากประหารในเกมมันดูกดดันเพราะไอ้ฉากที่ดูสดใสผิดกับสถานการณ์นี่ล่ะ ประกอบกับการที่เราคิดว่าคนที่กำลังจะตายนั่นคือคนที่เราเคยคุยด้วยนะ ก่อนหน้านี้เขายังดูปกติอยู่เลย ยังใช้ชีวิตประจำวันอยู่ให้เราเห็นแหมบๆ แต่อีกไม่นานก็จะไม่มีวันเห็นเขาอีกต่อไปแล้ว แถมไอ้วิธีประหารก็ดันสอดแทรกมุขเล็กๆที่สำหรับกูไม่ได้ทำให้บรรยากาศสดใสขึ้นเลย กลับกันคือยิ่งทำให้กูอึดอัดเข้าไปอีก ถ้ามันเลือดสาดหรือสีหม่นๆกูคงไม่อึดอัดขนาดนั้น แต่อย่างน้อยสำหรับกูในภาคแรกทุกคนก็ตายแบบไม่ค่อยทรมานหมด(ยกเว้นเลออนที่คงทรมานมากกว่าจะตาย)ในภาคสองนี่กูเคยเจอแต่ของเทรุเทรุซึ่งเจอความร้อนขนาดนั้นคงไม่มีโอกาสทรมานหรอก สุกก่อน ของคนที่เหลือกูคิดว่าคงพิสดารเหมือนเดิม แต่ขออย่างเดียวอย่าให้พวกเขาต้องทรมานมากก่อนตายเลย
กูว่าสาเหตุที่ทำให้เด็กม.ปลายในดันกันแกร่งกว่าปกตินี่เพราะเป็นคนที่มีเส้นทางชีวิตแตกต่างบวกกับจุดยืนที่ทำให้พวกเขามีความคิดไม่เหมือนเด็กทั่วไปเปล่าวะ? กูสังเกตุว่าเวลาคุยกันในฟรีไทม์ไม่มีใครเคยพูดเรื่องเพื่อนสนิทหรือเพื่อนคนอื่นที่เป็นเด็กปกติเลย บางทีการที่พวกเขาไม่มีเด็กปกติมาเป็นเพื่อนด้วยอาจเป็นเหตุให้พวกเขามีความคิดและนิสัยแปลกดูเข้าถึงยากก็ได้
มีต่อจ๊ะ
ต่อจาก >>903
โอ๊ย กูชอบโมเม้นต์โซดั้มที่มึงพูดมามากกกกกก คือมันใช่อ่ะ ถ้าโซดะเกลียดกันดั้มจริงเขาควรจะจิกกัดให้แรงกว่านี้ หาเรื่องให้หนักกว่านี้ หรือไม่ก็เมินคำพูดกันดั้มไปโดยส่งสายตาดูถูกเหยียดหยามไปพลางๆ ค่อยหาโอกาสเหยียบซ้ำอะไรอย่างนี้ แต่นี่คือหาเรื่องแบบเด็กๆ ไม่เคยใช้กำลังจริงๆจังๆ ปากบอกว่าเอือมเขาแต่ดันเข้าใกล้เขาแทบทุกครั้งที่มีโอกาส ชอบโซเนียแต่เกาะติดกันดั้มยิ่งกว่าผู้หญิงที่บอกว่าชอบอย่างนู้นชอบอย่างนี้ เดินตามตูดเขาแถมบางทียังพยายามเล่นกับแฮมส์เตอร์ของเขาอีก บางทีก็คิดนะว่าไอ้ที่บอกว่าไม่เข้าใจกันดั้ม กันดั้มเข้าใจยากนี่ แสดงว่าโซดะเองก็พยายามทำความเข้าใจกันดั้มตลอดแต่ด้วยความที่ไม่ฉลาดเท่าฮินาตะเลยไม่เข้าใจสักทีป่ะวะ บางทีจริงๆแล้วอาจอยากหาเรื่องคุยกับเขาแต่ไม่รู้จะเข้าหายังไงรึเปล่าถึงจงใจหาเรื่องแบบเด็กๆ ให้อารมณ์แบบเด็กผู้ชายที่แกล้งดึงหางเปียเด็กผู้หญิงที่ตัวเองชอบยังไงไม่รู้
แล้วกูสังเกตุว่าแฟนอาร์ตโซดั้มนี่จะมีแนวๆโซดะกัดกันดั้ม สร้างรอยให้กันดั้ม หรือเลียกันดั้มบ่อยๆ น่าจะเป็นเพราะฟันของโซดะบวกกับท่าทางตอนแลบลิ้นที่ลิ้นดูยาวล่ะมั้ง เลยทำให้คนชิปโซดั้มหลายๆคนเผลอคิดไปไกลว่าไอ้ฟันคมๆพวกนั้นกับลิ้นที่ชอบแลบออกมาแบบนั้นนี่ น่าจะเอาไปทำอะไรเอโร่ยได้อยู่นะ เฉกเช่นแฟนอาร์ตนึงที่โซดะอยู่หลังกันดั้มโดยมือข้างนึงจับมือกันดั้มไว้ส่วนอีกข้างก็สอดเข้าไปในเสื้อแล้วแลบลิ้นเลียช่วงคอของกันดั้มในขณะที่กันดั้มขนลุกแล้วทำหน้าแบบ ฮะ เจ้ามนุษย์ชั้นต่ำนี่ทำอะไร กล้าแตะต้องร่างกายต้องสาปของข้าได้ยังไง แล้วทำไปด้วยเหตุใด อะไรอย่างงี้ แล้วกูเคยเจอคนเขียนแซวว่ากันดั้มต้องใช้เวลานานทีเดียวกว่าจะชินกับการจูบกับโซดะโดยเลือดไม่ออก(/ชี้ฟันโซดะ)
ส่วนมโนกูที่คิดว่าคนตายทุกคนคอยส่งเสียงเชียร์อยู่บนสวรรค์นี่กูก็ชอบเก็บมานั่งมโนบ่อยๆเวลาต้องการเยียวยาหัวใจ แบบ มอนโดที่พอตายแล้วก็คอยให้กำลังใจอิชิมารุที่สิ้นหวัง คอยด่าด้วยความเป็นห่วงว่าอย่ามาขี้ขลาดนะเว้ย ถึงฉันจะตายไปแล้วแกก็ไม่มีสิทธิ์ตามตูดฉันขึ้นมานะ รีบๆเข้มแข็งแล้วใช้ชีวิตอยู่ในส่วนของฉันด้วย! พออิชิมารุเข้มแข็งขึ้นแล้วกลายเป็นคิยอนโด มอนโดก็คงจะพูดแบบ ดีมาก! นี่สิถึงจะสมเป็นแก! แต่ปรากฎว่าหลังจากนั้นไม่นานอิชิมารุก็โดนฮิฟุมิที่ถูกเซเลสหลอกใช้มาอีกทีฆ่า เขาคงจะนั่งอึ้งแดกแล้วไล่ชกฮิฟุมิเวลาเจ้าตัวมาถึงสวรรค์ว่ะ ส่วนเซเลสนี่ด้วยความเป็นผู้หญิงอย่างมากก็คงแค่โดนด่าด้วยความโกรธปนน้อยใจว่าทำไมต้องเป็นหมอนี่ คนอื่นก็มีแต่ทำไมต้องฆ่าหมอนี่ โดยมีอิชิมารุที่แม้จะเป็นคนโดนฆ่าตายก็ยังโกรธได้ไม่ถึงครึ่งของมอนโดคอยปลอบมอนโดให้ใจเย็นลงอะไรอย่างงี้
โดม็อบนี่กูเองก็อ่านด้วยความรู้สึกแบบมึงนี่ล่ะ คือคนที่เคยอยู่สูงเวลาตกลงมามันจะเจ็บกว่าคนอื่นเขาและชวนให้รังแกมากกว่า คนที่ได้แต่มองมาตลอดพอมีโอกาสได้เหยียบย่ำคนที่เคยอยู่สูงกว่าก็เลยเหยียบเต็มที่เพื่อระบายความอัดอั้นที่เก็บไว้มานานและเผื่อว่าอนาคตอาจไม่มีโอกาสได้เหยียบย่ำอีก เหมือนอย่างในโดแก๊งเรปของมอนโดที่ต้องใช้คนเกือบยี่สิบคนในการล้มมอนโดที่มีอยู่แค่คนเดียวแล้วย่ำยีเต็มที่เหมือนรู้ว่าในอนาคตอาจโดนมอนโดยกพวกมาตีกลับเละได้เลยขอทำให้สะใจไปเลย บางโดก็ต้องถ่ายคลิปไว้แบล็กเมล์เพื่อความปลอดภัยในชีวิต แล้วเรียกมาใช้การใหม่ เพราะการได้อยู่เหนือกว่าคนที่แข็งแกร่งย่อมรู้สึกดีอยู่แล้ว เหี้ย นี่กูเขียนอะไรไปนี่ 555
ฮือ ฮางาคุเระโทกามิ/โทกามิฮางาคุเระ ที่มึงพูดถึงอร่อยมากกกก คงเหมือนกับการที่โทกามิจ้างนาเอกิให้มาอยู่ข้างตัวในฉากจบschool modeอ่ะ ความจริงแล้วเขาอาจไม่มั่นใจในตัวเองรึเปล่าว่านาเอกิจะยอมอยู่ด้วยเลยต้องใช้เงินผูกมัดเอาไว้ แล้วถ้าเปลี่ยนจากนาเอกิมาเป็นฮางาคุเระนี่ศักดิ์ศรีของโทกามิคงโดนเหยียบย่ำหนักมาก เพราะอย่างฮางาคุเระนี่พอมีโอกาสเขาน่าจะรีบหลอกปอกลอกโทกามิเต็มที่โดยที่โทกามิก็รู้ตัวแหละว่าโดนหลอกใช้ ปากก็ด่าก็ดูถูกว่าเป็นคนชั้นต่ำพอๆกับขยะ แต่ด้วยความที่ลึกๆไม่มั่นใจว่าฮางาคุเระจะยอมอยู่กับตัวเองโดยไม่มีเงินมาเกี่ยวข้อง สุดท้ายก็ต้องเอาเงินให้เพื่อผูกมัดเขาและมองดูศักดิ์ศรีของตัวเองถูกย่ำยีซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความเจ็บใจ จะชิปเป็นผัวหลอกเอาเงินเมียหรือเมียปะเหลาะเงินผัวไปช็อปปิ้งก็อร่อยทั้งนั้น
มีต่อจ๊ะ คราวนี้ยาวหน่อย ขอโทษน้า
ต่อจาก >>904
จุดเริ่มต้นในการเล่นเกมทนายกูนี่คือกูอยากกดนู่นกดนี่เล่นๆ อธิบายไม่ถูกอ่ะ คือกูชอบความรู้สึกเวลาได้จิ้มปุ่มเลือกตัวเลือกหรือสำรวจอะไรแบบนี้ แล้วเกมทนายก็ตอบโจทย์ได้พอดี แต่มึงเอ๊ยยยย วินาทีแรกที่กูเห็นเอ็ดกูแทบอยากโยนฟีนิกซ์ทิ้ง ผู้ชายอะไรน่าหมั่นไส้และดูคุณหนูเหลือเกิ๊น ขนาดอยู่ในศาลนี่ถ้าเปลี่ยนฉากหลังเป็นสวนแบบอังกฤษแล้วเปลี่ยนโต๊ะเป็นโต๊ะน้ำชาจะเป๊ะมาก นี่มาทำงานหรือมาเก๊ก แล้วไอ้การที่ประวัติชนะติดกันมาตลอดไม่เคยแพ้แต่ดันมาแพ้รัวๆตอนเจอฟีนิกซ์ก็โคตรน่ารัก ท่าเวลาโดนค้านก็อย่างกับแมวเปอร์เซียโดนเลื่อนจานอาหารราคาแพงออกต่อหน้าแล้วต้องมากินอาหารราคาถูกแทน น่ารักน่าเอ็นดูชิบหาย คนอย่างเขาต้องเจอคนอย่างฟีนิกซ์ที่เป็นเหมือนสุนัขเชื่องๆตัวโตว่ะถึงจะเหมาะ ดูแตกต่างแต่เข้ากันได้ แถมฟีนิกซ์ยังเป็นคนเดียวที่ทำให้เอ็ดควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ได้ด้วย
มีใครอ่าน red theatre ของ ogawa chise บ้างวะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย กูแปลไม่ออก555555
>>906 กูไปอ่านเพราะเม้นท์มึงนี่แหล่ะ อ่านแล้วจิตตก กูอาจจะไม่อ่านต่อว่ะ
เคะมันดำเนินธุรกิจรองเท้าต่อจากแม่ที่ตายแถมพ่วงดีไซเนอร์ ผจก ตามไปด้วย ปากหอยปากปูทั้งหลายก็นินทาว่าคงจะเจ๊งไม่เป็นท่า แต่ห้าปีต่อมากลับโด่งดังเปรี้ยงปร้างดารานางแบบใส่ส้นสูงแบรนด์นี้เดินพรมแดงให้เกลื่อน ตัวเคะเองก็ทำตัวเป็นพรีเซนเตอร์ที่ดี หน้าตาดีอยู่แล้วใส่สูทตัดเย็บอย่างดีแถมใส้ส้นสูงโปรโมทแบรนด์ตัวเองตลอด แต่เบื้องหลังคือนางต้องไปนอนบำเรอกามให้พวกโปรดิวเซอร์ ผู้กำกับ เขาจะได้เอาสินค้ามาใช้ในหนัง ส่วนต้นความคิดแผนการนะเหรอ?อิเมะค่ะ มันอยู่เบื้องหลังทั้งหมด เป็นคนออกแบบรองเท้า วางแผนการตลาดแบบเห้ๆ ล่าสุดเคะมันสติแตกต้องนอนกับผกก.ซาดิสม์ อิเมะมันก็ยืนมองตอนนางโดนซั่ม เคะมันรักเมะเลยต้องยอมทุกอย่าง โอ้ยยยยยย กูอ่านเหี้ยไรอยู่ กูต้องหนีไปอ่านsweetheart triggerให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ น้องcoleแม่งรั่วได้น่ารักสัส
ขอบคุณนะมึง เล่าซะกูไม่ต้องหาแปลอ่านเลย เนื้อหาอาจารย์แกแนวจิตขมุกขมัวตลอดเลยว่ะ อ่านแล้วปวดตับดี หน้ากับทรงผมเมะเค้าหล่อทุกเรื่องเลยกูชอบ5555
เสียดายวดวไม่มีวางนอบ้างนะ กูอยากได้ถูกๆ บ้าง
กูคงกลับมาอ่านอีกทีตอนจบเลย แต่ถ้าเม้นท์คนอื่นดูท่าไม่ดีกูคงขอผ่าน อ่านไปchapเดียวกูจิตตกเลย ได้ฟีลลิ่งเดียวกับตอนอ่านฮาราดะ ฮือ~~
พูดถึงเรื่องออกคู่นั้นคู่นี้มาเยอะแยะ เรื่องsex pistols อ่ะ. ตกลงไอ้คู่หลักคุนิมาสะน้องเหมียว พี่เข้น้องหมา มันหายไปเลย เล่มล่าสุดกูอ่านไม่รู้เรื่อง ลายเส้นเปลี่ยนกูก็หงิดพอล่ะ
อ่าน sakura gari รอบที่10ได้แล้ว แม่งเจ็บน้อยกว่าตอนอ่านครั้งแรกนิดเดียว (ระบายความช้ำไต)
พวกมึงคะ ดิจิม่อนตอนล่าสุดนี่เรือยามะไทกูแล่นอีกแล้วค่ะ โคตรซึนโดระ
brother x brother สนุกป่ะมึง
>>926 เฉยๆ อ่านเพลินๆได้ แต่ของคนนี้กูแนะนำ Na mo Naki Tori no Tobu Yoake (innocent bird)อิมแพคชิบหาย
เออ ขอหวีดแป๊บ ไปอ่านเจอเรื่อง koi to wa yobenaiมา คือแบบ อีเหี้ยยยย ดีมากกกกกกก โอ๊ย เนื้อเรื่องอารมณ์ภาพอะไรงี้มาเต็ม ครบมาก โคตรชอบบ สมกับที่อ.เอดะ ยูริแต่ง TwT
เคยอ่านมังงะเรื่อง ten count ไหม ถ้ายังเราแนะนำ อารมณ์ตอนอ่านแบบ โฮฮ อยากจะกรี๊ดลั่นโลกา คุณหมอคุโรเสะโครตนิ่งได้ใจ หล่อจนวัวตายความล้มไปเป็นแถบ ชิโรทานิก็โครตสวย หล่อ อยากจะครายเมื่อเห็นนางใส่สูท เอามดลูกข้าไปเถิด
>>930 tencountช่วงแรกๆชอบนะ ตอนที่มันยังไม่ทำอะไรมกๆจกเปรตกันอะ55 พอทำแล้วรู้สึกว่าตัวละครมันดูง่ายเลย(โทษทีนะ) แต่ก็ยังตามต่อเพราะอยากรู้บทสรุปสองพระนายน่ะนะว่าจะเป็นยังไว
>>931 นิยายก็อ่านนะ แต่เรื่องนั้นเคยอ่านแล้วแต่ไม่ใช่แนวเท่าไหร่อะจ้ะ โทษน้า แต่ยังไงก็ขอบคุณที่อุตส่าห์แนะนำมานะ ;)
//รู้สึกพูดจาปกติแล้วโม่งกูแบ๊วขึ้นสามสิบเปอร์เซนต์55
มึงกูขอบลายเส้นแบบ finder bi no isu ออกเหลี่ยมๆ เขาเรียกว่าแบบไหน มีชื่อเรียกป่ะ
>>932 เฮ้ยไม่เป็นไรๆ ค่ะ รสนิยมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างเรายังเกลียดนิยายหรือมังงะจำพวกเคะสาว นิสัยบ๊องแบ๊วพูดฮะเลย ถ้าเคยอ่านมังงะหรือนิยายเรื่องไหนก็แนะนำเราได้นะ ช่วงนี้ขลาดแคลน หาเรื่องที่ถูกใจไม่ค่อยเจอ ส่วนใหญ่พอเปิดมาแรกๆ ก็ดี พอไปๆมาๆคนเขียนพาเข้าสายมาม่าเฉยเลย T^T
ปล.แอบเห็นบางเรื่องเขาเปลี่ยนพระเอก ปรับอารมณ์ไม่ได้อยากได้พระเอกคนเดิม
โอ๊ยยยยย คือพึ่งว่างดูม็อบต่อจากที่ค้างไว้ ตอน 12 นี่ เรเก็นขาาาาาาา โอ๊ยยยย หล่อชิบหายยย หล่อสัดๆๆๆ ยิ่งตอนปัดการโจมตีโครตหล่อ หล่อเหี้ย หล๊อหล่ออ ความติ่งอาจารย์นุ้งม็อบเกิน 100 โอ๊ยยย กูยอมใจ แววตาเป็นประกายเลยบ้าจริงง
เรเก็นหล่อจริง แต่กูชอบเวอร์ชั่นตอนแถมเรเก็นซังดูกวนบาทาขึ้น100% แม่งลายเส้นจากในมังชัดๆ โคตรฮา55555 สรุปปมได้ดีเลยอ่ะ อยากให้มีภาค2 ;_; กูยังยืนยันคำเดิมเสียงพากย์ม็อบ ริทสึกับเทรุคุงระทวยได้ใจม๊ากก
อ.one นี่ดังมาจากวันพันช์แมนใช่ป่ะ?
มาตามหาสาววายสายเกราะทอง มีใครชิปแพะปูเซ็นต์เซย่าภาคLCกะกูบ้างม้าย T_____T
ถึงกูจะลืมๆไปเกือบหมดแต่พอมึงพูดถึงฉากหมากรุกนี่แม่งแว้บเข้ามาในหัว กูชอบนะ เท่ค่อดดดดจริงๆ 555
คือที่กูชอบเอลซิดมานิกอลด์เพราะไปเจอแฟนอาร์ตในpixivมาน่ะ เป็นเฮียปูกำลังเก็บของแล้วร้องไล่บันไดเสียงเล่นแต่ท่อนท้ายเป็นเอรุชิโดะ(เอลซิด)แล้วพี่แพะมาได้ยินพอดี ต่อหน้าทำคุยปกติ บ่นนิดๆว่าเก็บของช้าแล้วก็เดินออกไปเขินคนละมุม น่ารักฉิบบบบบ แงงงง //ล้มลง
กูดันชิพสลับกับมึงอะ เป็นปูแพะ...(กูชอบคาร์แบบพี่แพะโดนแกล้งให้หวุดหวิด55)
*หงุดหงิดนะ กูขอโทษ ฟฟฟ
กูป่องไหทั้งสองรุ่นว่ะ แตู่ปูแพะแม่งก็แซ่บ//วิบูลกิจแม่งลอยแพเกราะทองกูววว;__;
กูชอบเซนต์เจมินี่นะ แต่ไม่รู้จะไปชิพกับใคร ทั้งภาคหลักทั้งภาค LC กูไม่ค่อยนิยมอินเชสต์ซะด้วยสิ
มึง มีคนชิบมีนอส*อัลบาฟีก้า แบบกูด้วย //ร้องไห้แรงมาก
มึงกูมีเรื่องจะเล่า คือ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนกูปี1 คือ ที่มหาวิทยาลัยกูเค้ามีร้านเช่าหนังสือของพวกเด็กหออยู่เว้ย (กูไปกลับ) วันนั้นเว้ยกูอ่านเซนต์เซย่าLCอยู่ในร้าน (กูสนิทกับพี่เจ้าของร้านเลยมีสิทธิอ่านโดยไม่เช่าได้) แล้ววันนั้นเว้ยกูอ่านตอนประมาณว่าอาโรนเหมือนจะดุๆใส่แพนโดร่าเว้ยแล้วทีนี้พี่เจ้าของร้านเค้าเปิดเพลง "ของของใคร ของใครก็หวง~🎶🎶" เท่านั้นแหละกูก๊ากออกมาเลย 55555555+
จริงๆส่วนตัวกูชอบอาโรนเมะแต่รอบตัวกูมีแต่คนชอบให้เป็นเคะ ตอนหลังๆอาโรนเมะมากนะเว้ย ฮือ //หนีไปหาอะไรกินแป๊บ
อาโรนเมียกู *จริงจัง*
มานิกอลเมียกู //จริงจัง
มีใครรอยูริออนไอซ์บ้างปะ
กูก็รอติ่งขุ่นพี่วิคเตอร์ (สุวาเบะพากย์อีกแล้ว orz) กะคู่ไทยจีนด้วย ฟฟฟฟฟ กูขอทำเบลอๆยูริญี่ปุ่นไปก่อนนะคะ ไม่ค่อยถูกกะคาร์ผช.ขี้แยเท่าไหร่
อันคัทคือไม่ถูกลิขสิทธิ์ใช่มั๊ยวะ กูเห็นเปิดจองของอ.สการ์เล็ตแล้วอยากได้
กุนี่รอดูชินอิจิเล่นสเก็ตทุกวันเช้าค่ำเลย
Yuri on ice ยังไม่ได้ดูนะแต่โดนสปอยกระแทกหน้า
กล้าม นมและตูดเต็มไปหมด55555
อนิเมทลื่นมากๆอ่ะ อย่างกับมูพวี่
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ยูริออนไอซ์ตอนแรกแม่งดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลยว่ะะะ โมชั่นลื่นมากกกกกก ภาพสวยไม่มีเผา จังหวะอารมณ์คือโอเคเลย ที่สำคัญ วิคเตอร์แรดมาก5555(ไม่ใช่ละ55) ส่วนคัทสึกิยูริ กูดูเเล้วไม่หงุุดหงิดที่ร้องไห้นะ เป็นกูกูก็ร้องว่ะ(เอาจริงๆคือมีประสบการณ์ซ้อนทับกันนิดตอนแข่งเปียโนละกูดันตื่นเต้นจนลืมโน้ตหมด5555)
กูจะรอดูตอนต่อๆไป หวังว่าคงไม่ยัดบทเกย์จนมากเกินงาม อารมณ์แบบนี้แหละโอเคเลย
กูปลื้มยูริมากนาทีนี้ ขอให้ดีไปได้ตลอดจนจบ ภาพสวยแรง
เจ๊วิคอ่อยเด็ก 5555555555555555555555555
มีใครสายฮาร์ดคอร์มั่ง
กูเพิ่งอ่านของฮันนี่คิวพีอันล่าสุด กูว่าหลังๆแม่งชักจะไปใหญ่ละ
ไอ้เชี่ยยยย ยูริออนไอซ์งานดีมาก กุเลือกเรือได้แล้วววว
ฮันนี่คิวพีหลัง ๆ พิศดารพันลึกเกินว่ะ ขนาดกูว่ากูรับพวกแนววิตถารได้ยังไม่ไหวจะเคลียร์กับงานหลัง ๆ ของคนวาดคนนี้เลย แถมอารมณ์ของเรื่องก็ซ้ำ ๆ ซาก ๆ มีแต่ Ahegao face อย่างเดียวเลย
มีใครลงเรือยูริ(คัตสึกิ)xยูริกับกูมั้ย 5555555555555555 กูชอบตอนถอดเเว่น เมะได้อยู่นะ
โอ๊ยยยย กุพึ่งได้ดูหนุ่มเสก็ตเมื่อกี้ อิดอกกกก ขุ่นวิคเตอร์มีความเจ้ทุกท่วงท่าทุกลีลา หล่อและแร่ดล่ะเกิลลลลลลล. ยูริรัสเซียนี่แม่งงงง แย่ววววว คนเขาดราม่ายังไปรบกวนอีก แถมไปๆมาๆทำหน้าเหมือนคิตาโร่อีก ส่วนยูริคัตตอนเล่นนี่หล่อมากค่ะ แถมติ่งเจ้วิคอะไรเบอร์นั้นเลี้ยงหมาพันธุ์กันอีกตังหากก ยฮืออออ กูควรจะวิคยู หรือยูวิคดีวะ ed แม่งงงงง คู่ฮันนีมูนหรอมม
กุขำคนในทวิตเรียกนางว่าพญาเกย์ แง5555 อ้อยจริงไรจริงมาก แม่งข้ามน้ำข้ามทะเลมาอ้อย/กุตาย5555555
>>>/animanga/1716/830-832
>>>/animanga/3069/28
นี่คือความรู้สึกขอคนดูทั่วไปที่มีต่อพวกรักร่วมเพศนะครับ
มีความต้องการที่จะเห็นเจ้วิคในเพลงนี้ https://www.youtube.com/watch?v=Q1Lo2bangnk
กูวิคยูริ(ญป.)ละกัน จั๊กจี้ภาพในEDชิบผาย
กูวิคยูริ(รัสเซีย) ;;--;; กูดูทรงแล้วคู่นี้ต้องดราม่าแน่ดูจากที่เจ๊วิคทิ้งน้องไปมีเมียใหม่
เจ๊วิคขอสองค่ะ ผลัดกันสนุกดี ก๔ถูกใจฉากเล่นดอกไม้ไฟกันสามคนใน ed
กูลงเรือวิคยูริ(พุง) เพราะชอบพุงของยูริ ///7///)
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.