>>120 เรื่องไท่จื่อกับรัชทายาทนี่กูเข้าใจเขานะ ในสายตาของคนอ่านฉบับแปลเลยจะไม่เท่าไหร่หรอก แบบ เออ รัชทายาท แล้วไงอะ แปลกตรงไหน ไรงี้ใช่มะ แต่ธรรมชาติของภาษาจีนจริงๆแล้วเป็นภาษาที่ยิ่งพูดสั้นยิ่งคม ยิ่งดูมีความรู้ ที่มันเป็นแบบนี้เพราะจีนแม่งชอบจดบันทึก แล้วก็จะจดย่อๆ ใช้ตัวอักษรตัวเดียวสื่อความหมายหลายๆอย่าง ทีนี้พวกงานจีนส่วนใหญ่จะเขียนกันห้วนๆ ตัดฉับๆ ถ้านึกไม่ออก กูแนะนำเหรียญทองแดงปราบพิภพ อันนั้นกูอ่านเทียบแล้ว แทบจะถอดจีนมาคำต่อคำ มันห้วนประมาณนั้นแหละ ไอ้ที่เห็นมีคำเชื่อมเยอะๆ ประโยคดูไทยๆนั่นส่วนใหญ่ผ่านการปรับแต่งมาแล้ว เพราะงั้นนักแปลบางคนอาจจะติดนิสัยตัดพยางค์ให้สั้นที่สุดเพื่อรักษาจังหวะการดำเนินเรื่อง ถ้ามีให้เลือกระหว่างรัชทายาทกับไท่จื่อ เขาก็มีแนวโน้มจะเลือกคำที่สั้นกว่าและเก็บความได้ครบ
กูก็ไม่ได้คิดว่าแบบไหนถูกผิดยังไงหรอกนะ แต่กูคิดว่านักแปลทุกคนแหละ เขาก็คงพยายามแปลให้ดีที่สุดในความคิดเขาแล้ว มันอาจจะไม่ตรงใจคนอื่นเท่านั้นเอง