กูว่ากรณีเดียวกับแปลทับศัพท์ทั้งเรื่อง อย่างตัวร้ายนามปากกานักเขียนเล่นมุกแปลว่าชักว่า ว หรือนามแฝงเสิ่นหยวนเป็นแตงกวาไรงี้ กูอ่านไปก็ไม่เก็ทจนกว่าจะก้มลงอ่านเชิงอรรถ กว่าจะเก็ทมุกก็เสียจังหวะ แต่ในเมื่อทับศัพท์มาทั้งเรื่องจะแปลไทยแค่สองชื่อนี้ก็แปลกๆ ชื่อเพลงก็เหมือนกันที่ติดข้อจำกัดนี้ (ถ้าทับศัพท์ทั้งเรื่องก็จะไม่ได้จังหวะของกระบี่แล้วแต่ เร้นธุลีเร้นไปแล้ว เขาพระฉันกระจาย ฯลฯ) เป็นข้อจำกัดของการแปล แต่คนแปลก็สามารถเลือกได้แหละว่าจะแปลมั้ยอย่างที่บนๆว่า ว่าบันเทิงคดีไม่เคร่ง แต่คนส่วนใหญ่ก็ไม่ทำกัน ดังนั้นสำหรับกูก็คิดว่ามันเป็นทางเลือกอย่างหนึ่งไม่ได้ผิดอะไร