>>862 กูตามไปอ่านตามที่แนะนำแล้วนะ เรื่องแฟนเก่า นี่กูบอกตรง ทัศนคติเห้มาก นี่ด่าพระเอกนะ เรื่องพ่อแม่กูเข้าใจ ขนาดความคิดแม่ที่กีดกันกูยังเข้าใจเลย แต่พระเอกทำอะไรดูมีข้ออ้างตลอดเลย รู้ว่าเค้ายังรักยังรอ - เอองั้นมึงรอไปก่อน กูจบตรงนี้แล้วเดี๋ยวกลับไป อยู่ๆก็กลับมาแล้วจ้า คบกันต่อนะ อีเห้!!!! ขนาดกูหมั่นใส่คำพูดแม่ที่ว่าไม่ติดต่อ 3 ปีแล้วเลิกรักถือว่าไม่รักกันจริง แต่กูก็เข้าใจว่าเพราะแม่มันหวังให้เลิกไปเลยมากกว่า แต่พอ.ที่พอรู้จากเพื่อนว่านอ.มันก็เหมือนเก็บตัวรอ เยให้รอจนครบกำหนด ทั้งที่ทางติดต่อก็ดูไม่ยาก ผ่านเพื่อนสบายๆถ้านอ.เปลี่ยนเบอร์อะนะ
สรุปจากที่กูชอบแนวแฟนเก่ามาก เรื่องนี้กูให้ตก ตรงทัศนคติพระเอกนี่แหละ ให้เลิกกันไปเลย พูดให้รู้เรื่อง อีกห้าปีสิบปีบังเอิญเจอกันก็ว่าไป นี่เสือกกั๊กแบบหน้าตาเฉย เจอกันครั้งแรกมึงบอกให้กลับมาคบกันต่อ!!!! OMG!!! คำขอโทษมีสักคำมั้ย
ส่วนฝั่งนอ. กูชินกับนอ.แบบทาสรักรอความรักความเมตตาอยู่แล้ว ไม่ชอบที่มีบรรยายคำคมข้อคิดสวยหรู ชวนให้เห็นใจ ระหว่างความรักความกตัญญู มันดูปากว่าตาขยิบ ไม่จริงใจ พระเอกทำนองนี้กูเกลียดกว่าพระเอกเลวๆอีก เลวก็เลวสิเว้ย มาอ้างโน่นอ้างนี่
ตรรกะ การไม่ติดต่อกันเป็นการพิสูจน์รักแท้นี่ปัญญาอ่อนแท้ๆ คำอ้างของแม่นั่นเพราะเค้าต้องการให้ทนไม่ไหวแล้วเลิกกันไปเอง แต่ตัวพอ.เสือกคิดทำนองนี้ด้วย ทนความคิดแบบนี้ไม่ได้ เพื่อนนอ.ที่ตอนแรกดูโกรธแทน ฟังพอ.พูดแป๊บมีน้ำตาซึม ทิ้งนอ.ให้พอ.เฉย แปลว่าทัศนคติคนเขียนคงคิดว่ามันซาบซึ้งกินใจล่ะมั๊ง กูงี้เบ้ปากเลย
แต่ภาษาเขียนโอเคนะ การบรรยายอะไรก็ใช้ได้ บทรันทดของนอ.ก็ดูดี แต่คาร์ฝั่งพอ.นี่ไม่ผ่าน