>>877 >>879 บทแรกในหนังสือเนียนกว่าตัวอย่างในดดนะ แล้วก็ไม่ได้ทับศัพท์ทูลวี๋แล้ว ใช้ลาโง่หัวล้านแทน แต่แทบไม่มีคำเชื่อมอะไรที่ไม่จำเป็นเลยมึง บางคนไม่ชอบก็อาจคิดว่าห้วน แต่กูชอบ กูว่าบางวรรคที่สวยๆนี่เล่นคำคล้องกันเหมือนเป็นกลอนเลย แล้วไอ้สำนวนแบบเนี้ย ตอนเรื่องมันเดินไปปกติก็เหมือนจะเล่าทื่อๆนะ แต่จังหวะดันเข้าได้กับพวกบทบู๊ ไอ้ตรงที่ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ที่เศร้าก็เล่าง่ายๆแต่เศร้าฉิบหาย กูโหวงตามตัวละครหลายรอบมาก ตรงที่มีความสุขก็อุ่นอวลๆ กูว่าการใช้คำนี่อาจไม่ถึงขั้นเพอร์เฟ็กต์ แต่ฟีลลิ่งกูเต็มมาก